Από την Τζενγκ Γι, Νότια Κορέα

Πέρσι, έκανα το καθήκον μου σε μια εκκλησία εκτός πόλεως, όμως γύρισα πίσω όταν αντικαταστάθηκα επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο. Έπειτα, ανακάλυψα πως η επικεφαλής μας, η αδελφή Λι, δεν είχε κάτι διαφωτιστικό να πει για τα λόγια του Θεού, απλώς κήρυττε κατά γράμμα δόγματα. Ποτέ δεν μιλούσε για το πώς γνώρισε τον εαυτό της ή για τις εμπειρίες της. Ήταν αυταρχική όταν βοηθούσε τους άλλους στα προβλήματά τους, όπως ο δάσκαλος διδάσκει τον μαθητή του, και δεν μπορούσε να επιλύσει τα πρακτικά ζητήματα κανενός. Μιλούσε πάντα για το πόσο είχε εργαστεί και υποφέρει στο καθήκον της, ώστε να τη θαυμάζουν και να τη λατρεύουν. Ενεργούσε εντελώς αυθαίρετα. Υπήρχε μια αδελφή, καινούρια πιστή, που βλέποντας το Κομμουνιστικό Κόμμα να συλλαμβάνει χριστιανούς, φοβόταν. Η αδελφή Λι όχι μόνο δεν συναναστράφηκε σχετικά με την αλήθεια για να τη στηρίξει, αλλά την αποδέσμευσε κι από το καθήκον της. Της κάναμε πολλές φορές συστάσεις με κάποιους διακόνους, αλλά απλώς έβρισκε δικαιολογίες και προφάσεις. Βάσει των αρχών, ένας επικεφαλής που δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και δεν αποδέχεται την επίβλεψη και το κλάδεμα των αδελφών, δεν αποδέχεται την αλήθεια και δεν την υπακούει. Η αδελφή Λι δεν γνώριζε τον εαυτό της, δεν είχε είσοδο στη ζωή και δεν επέλυε τα πραγματικά προβλήματα των άλλων. Ένας τέτοιος επικεφαλής εκκλησίας μόνο κακό κάνει στο έργο της και στη ζωή των αδελφών. Ήμουν βέβαιη πως ήταν ψευδοεπικεφαλής, ακατάλληλη για το έργο της εκκλησίας και ήθελα να την αναφέρω. Όμως καθώς έγραφα την αναφορά, αγχώθηκα. Είχα μόλις αποδεσμευτεί και δεν έκανα το καθήκον μου. Αν ανέφερα την αδελφή Λι και οι άλλοι δεν έβλεπαν ό,τι έβλεπα, θα μου το γύριζαν μπούμερανγκ: «Κοίτα τη Ζενγκ Γι. Μόλις αποδεσμεύτηκε, αλλά δεν κρατά χαμηλό προφίλ. Να ασχολείται με τον εαυτό της, όχι με τους άλλους. Δεν φαίνεται να έχει πραγματική αυτογνωσία ούτε να έχει μετανοήσει». Αν έλεγαν αυτό, δεν θα μπορούσα να κρατώ ψηλά το κεφάλι κοντά τους. Ως ψευδοεπικεφαλής που είχε αποδεσμευτεί, ένιωθα πως δεν με έπαιρνε να μιλήσω. Σκεφτόμουν κυρίως πως αυτή η αναφορά πιθανόν να πρόσβαλε την αδελφή Λι και καθώς ήμασταν στην ίδια εκκλησία, βλεπόμασταν συνέχεια. Πώς θα τα πηγαίναμε καλά μετά απ’ αυτό; Κι αν παρέμενε στη θέση της και μου έκανε τη ζωή δύσκολη; Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο εγκλωβισμένη ένιωθα. Σκέφτηκα πως η αναφορά ίσως την πρόσβαλε και πως δεν θα έπρεπε να το ρισκάρω έτσι. Δεδομένης της κατάστασής μου, δεν είχα αυτήν την πολυτέλεια κι η ύπαρξη μιας ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία δεν ήταν δικό μου πρόβλημα. Πόσο μάλλον το να την αναφέρω. Ήθελα απλώς να παγαίνω ήσυχα κι ωραία στις συναθροίσεις.

Αποφάσισα να το βγάλω απ’ το μυαλό μου, όμως η ανησυχία μου με βασάνιζε. Τις νύχτες, όταν έπεφτα στο κρεβάτι, σκεφτόμουν συνεχώς την αδελφή Λι να καυχιέται στις συναθροίσεις και να παπαγαλίζει στο κήρυγμα. Αν αυτό συνεχιζόταν, θα έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές. Ένιωθα άσχημα που δεν μιλούσα. Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων με ένα άτομο που ηγείται· εάν αυτό το άτομο αναφέρεται ως “επικεφαλής” ή ως “εργάτης”, ποιος είναι ο ρόλος του εντός της ομάδας; (Ο ρόλος της ηγεσίας.) Ποια επίδραση έχει η ηγεσία αυτού του ατόμου στους ανθρώπους των οποίων ηγείται και στην ομάδα στο σύνολό της; Επηρεάζει την κατεύθυνση της ομάδας και την πορεία της. Αυτό σημαίνει ότι εάν το άτομο αυτό που κατέχει θέση ηγεσίας ακολουθεί λάθος δρόμο, τότε, στην καλύτερη περίπτωση, θα κάνει τους ανθρώπους υπό τις εντολές του και ολόκληρη την ομάδα να παρεκκλίνει από τον σωστό δρόμο· πέρα από αυτό, μπορεί να διαταράξει ή να καταστρέψει ολόκληρη την κατεύθυνση της ομάδας καθώς προχωρά μπροστά, όπως και την ταχύτητα και τον ρυθμό της. Όσον αφορά, λοιπόν, αυτήν την ομάδα ανθρώπων, το μονοπάτι που ακολουθούν και η κατεύθυνση του μονοπατιού που επιλέγουν, ο βαθμός στον οποίο κατανοούν την αλήθεια, καθώς και η πίστη τους στον Θεό, επηρεάζουν όχι μόνο τους ίδιους, αλλά και όλους τους αδελφούς και τις αδελφές που εμπίπτουν στο πεδίο της ηγεσίας τους. Εάν ο επικεφαλής είναι ένα σωστό άτομο που περπατά στον ορθό δρόμο και επιδιώκει και κάνει πράξη την αλήθεια, τότε οι άνθρωποι των οποίων ηγείται θα τρώνε και θα πίνουν σωστά και θα αναζητούν σωστά και, ταυτόχρονα, η προσωπική πρόοδος του επικεφαλής θα είναι συνεχώς ορατή στους άλλους. Ποιο είναι, λοιπόν, το σωστό μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζει ο επικεφαλής; Είναι να μπορεί να οδηγεί τους άλλους στην κατανόηση της αλήθειας και στην είσοδο στην αλήθεια, να τους οδηγεί ενώπιον του Θεού. Ποιο είναι το λανθασμένο μονοπάτι; Είναι να ανυψώνει συχνά και να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του επιδιώκοντας το κύρος, τη δόξα και το κέρδος, χωρίς να καταθέτει ποτέ μαρτυρία στον Θεό. Τι επίδραση έχει αυτό για τους ανθρώπους υπό τις εντολές του; (Φέρνει αυτούς τους ανθρώπους ενώπιόν του.) Οι άνθρωποι θα ξεστρατίσουν και θα απομακρυνθούν από τον Θεό, και θα τεθούν υπό τον έλεγχο αυτού του επικεφαλής. Εάν οδηγείς τους ανθρώπους να έλθουν ενώπιόν σου, τότε τους οδηγείς να έλθουν ενώπιον της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, να έλθουν ενώπιον του Σατανά, όχι του Θεού. Μόνο το να οδηγείς τους ανθρώπους να έλθουν ενώπιον της αλήθειας ισοδυναμεί με το να τους οδηγείς να έλθουν ενώπιον του Θεού. Αυτές είναι οι επιπτώσεις που έχουν αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων —όσοι βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι και όσοι βαδίζουν στο λανθασμένο— για τους ανθρώπους υπό την ηγεσία τους» (Εκθέτοντας τους αντίχριστους). Στα λόγια του Θεού, είδα πως το μονοπάτι του επικεφαλής δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο, αλλά έχει άμεσο αντίκτυπο στην είσοδο στη ζωή των άλλων και σ’ όλο το έργο της εκκλησίας. Η αδελφή Λι κήρυττε μόνο κενά λόγια και δεν επέλυε τις δυσκολίες στην πραγματική ζωή των αδελφών. Πάντοτε επιδεικνυόταν και παραπλανούσε τους άλλους και οι αδελφοί και οι αδελφές τη θαύμαζαν. Εκτός αυτού, ήταν αλαζονική και αυταρχική και είχε τον τελικό λόγο σε μεγάλο μέρος του έργου της εκκλησίας. Δεν αναζητούσε τις αρχές της αλήθειες ούτε αποδεχόταν τις υποδείξεις των άλλων, αλλά χειριζόταν τα πράγματα βάσει των δικών της αντιλήψεων. Δεν στήριζε επ’ ουδενί το έργο της εκκλησίας. Το παρεμπόδιζε εντελώς. Με μια τέτοια επικεφαλής στην εκκλησία, οι αδελφοί και οι αδελφές θα παρασύρονταν. Η εξαπάτηση τόσων πιστών από έναν ψευδοεπικεφαλής και οι οδύνες στη ζωή τους εξαιτίας του στεναχωρούν πολύ τον Θεό. Είχα ήδη διακρίνει πως η αδελφή Λι ήταν ψευδοεπικεφαλής και πως η ηγεσία ενός ψευδοεπικεφαλής έβλαπτε τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησιαστική ζωή. Όμως, επειδή φοβόμουν πως θα την πρόσβαλα, έβλεπα το έργο της εκκλησίας και την είσοδο στη ζωή των άλλων να παρακωλύονται με μάτια ορθάνοιχτα. Δεν πήρα θέση για να την εκθέσω και να την αναφέρω. Δεν ήμουν καθόλου δίκαιη και δεν σεβόμουν το θέλημα του Θεού. Ήμουν πολύ αναίσθητη! Είχα ήδη βλάψει το έργο της εκκλησίας με το να μην κάνω πραγματικό έργο στο προηγούμενο καθήκον μου. Τώρα, έβλεπα μια ψευδοεπικεφαλής να εξαπατά τους εκλεκτούς του Θεού, και το να μην την αναφέρω και να μη στηρίζω τα συμφέροντα της εκκλησίας ήταν ανήθικο από μέρους μου! Ένιωθα όλο και πιο πολύ πως το χρωστούσα στον Θεό και πως ως δημιουργημένο ον, έπρεπε να πάρω θέση, να σεβαστώ το θέλημα του Θεού και να στηρίξω το έργο της εκκλησίας. Ήταν καθήκον μου και μια ευθύνη που έπρεπε να εκπληρώσω! Η σκέψη αυτή μου έδωσε λίγη δύναμη και είπα στον εαυτό μου: «Για τα συμφέροντα της εκκλησίας και για να μπορεί ο εκλεκτός λαός του Θεού να ζει μια αληθινή εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια και να μιλήσω για τα προβλήματα της αδελφής Λι. Δεν πρέπει πια να αφήνω μια ψευδοεπικεφαλής να παραπλανά τους αδελφούς και τις αδελφές». Καθώς ετοιμαζόμουν να γράψω μια αναφορά, άκουσα πως πρόσφατα, όταν μια μεγαλύτερη αδελφή επισήμανε στην αδελφή Λι τα προβλήματά της, εκείνη σταμάτησε να τη συναναστρέφεται. Όταν το άκουσα, θύμωσα πολύ. Ένιωθα πως στ’ αλήθεια αρνούνταν να αποδεχτεί την αλήθεια. Όμως, την ίδια στιγμή, οι ανησυχίες μου εμφανίστηκαν και πάλι. Είχε αποκλείσει εκείνην την αδελφή απλώς επειδή εξέφρασε κάποιες απόψεις. Αν μάθαινε πως την είχα αναφέρει, δεν θα μου κρατούσε κακία και δεν θα μου έκανε τη ζωή δύσκολη; Αν με έκρινε και να με κατηγορούσε πως επιτίθεμαι σε επικεφαλής και εργάτες, τι θα σκέφτονταν οι άλλοι; Αν με καταπίεζε, δεν θα είχα την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου κι αυτό θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να το αντέξω. Όμως, αν δεν την ανέφερα, θα ένιωθα πολύ ένοχη. Μέσα μου είχε ξεσπάσει μια μάχη. Ήμουν αναστατωμένη.

Κι έτσι, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού σε προσευχή και αναζήτηση. Έπειτα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου; Θέσε στον εαυτό σου αυτά τα ερωτήματα, και να τα σκέφτεσαι συχνά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Κάθε λέξη Του χτυπούσε την πόρτα της συνειδήσεώς μου, ειδικά το: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού;» Ένιωθα πως ο Θεός στεκόταν δίπλα μου και μου έκανε αυτήν την ερώτηση. Ήξερα πως η αδελφή Λι ήταν ψευδοεπικεφαλής και πως, χωρίς μια έγκαιρη λύση, θα έβλαπτε την είσοδο στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού. Όμως φοβόμουν πως θα προσβαλλόταν και θα μου κρατούσε κακία ή θα με απομόνωνε και θα με απέβαλε από την Εκκλησία. Συνεχώς στήριζα τα συμφέροντά μου και δεν τολμούσα να τηρήσω τις αρχές και να την αναφέρω. Αυτή η πνευματική μάχη μού ζητούσε να παραμείνω ακλόνητη την κρίσιμη στιγμή, όμως ήμουν συμφεροντολόγα και ανθρωπάρεσκη κι ο Θεός με απεχθανόταν. Μίσησα πολύ τον εαυτό μου. Δεν ήθελα πια να είμαι ανθρωπάρεσκη. Έπειτα, ηρέμησα κι έκανα την αυτοκριτική μου. Γνώριζα καλά πως ήταν μία ψευδοεπικεφαλής και ήμουν πρόθυμη να την αναφέρω σύμφωνα με τις αρχές. Όμως, όταν άκουσα πως είχε αποκλείσει κάποια επειδή τη συμβούλεψε, γιατί επέλεξα να προστατεύσω τον εαυτό μου αντί να υπερασπιστώ το έργο της εκκλησίας; Γιατί προστάτευα πάντα τα δικά μου συμφέροντα; Άρχισα να προσεύχομαι και να αναζητώ πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.

Μια φορά, σε μία πνευματική μου άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· δεν έχουν μέσα τους τη ζωή της αλήθειας. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν μοχθηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —επιφέροντας, έτσι, απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Δεν είναι τίποτε από αυτά· σημαίνει ότι ελέγχεσαι από διάφορα είδη διεφθαρμένων διαθέσεων. Η μία από αυτές τις διαθέσεις είναι η πανουργία. Σκέφτεσαι πρώτα τον εαυτό σου, κάνοντας την εξής σκέψη: “Αν εκφράσω τη γνώμη μου, πώς θα με ωφελήσει; Αν εκφράσω τη γνώμη μου και δυσαρεστήσω κάποιον, πώς θα τα πηγαίνουμε καλά στο μέλλον;” Πρόκειται για πανούργα νοοτροπία, σωστά; Δεν πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας πανούργας διάθεσης; Μια άλλη είναι η εγωιστική και μοχθηρή διάθεση. Σκέφτεσαι: “Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Για ποιον λόγο να με νοιάζει; Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Ακόμη κι αν το δω ή το ακούσω να συμβαίνει, δεν χρειάζεται να κάνω κάτι. Δεν είναι δική μου ευθύνη —δεν είμαι επικεφαλής”. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν μέσα σου, θαρρείς κι έχουν ξεπηδήσει από το ασυνείδητό σου και θαρρείς και κατέχουν μόνιμη θέση μες στην καρδιά σου —είναι οι διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις του ανθρώπου. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις ελέγχουν τις σκέψεις σου, σε δένουν χειροπόδαρα και ελέγχουν το στόμα σου. Όταν θέλεις να πεις κάτι από μέσα σου, τα λόγια φτάνουν στα χείλη σου μα δεν τα ξεστομίζεις· ή, αν όντως μιλήσεις, τα λόγια σου είναι έμμεσα και σου αφήνουν περιθώριο για ελιγμούς —δεν μιλάς καθόλου ξεκάθαρα. Οι άλλοι δεν νιώθουν τίποτα αφού σε ακούσουν, κι αυτά που έχεις πει δεν έχουν λύσει το πρόβλημα. Σκέφτεσαι μέσα σου: “Τι να κάνουμε, εγώ εξέφρασα τη γνώμη μου. Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Έχω εκπληρώσει την ευθύνη μου”. Στην πραγματικότητα, μες στην καρδιά σου γνωρίζεις ότι δεν έχεις πει όλα όσα θα έπρεπε, ότι αυτά που είπες δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και ότι η ζημιά στον οίκο του Θεού εξακολουθεί να υφίσταται. Δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου, κι όμως λες απροκάλυπτα ότι την έχεις εκπληρώσει ή ότι αυτό που συνέβαινε δεν σου ήταν ξεκάθαρο. Δεν βρίσκεσαι, λοιπόν, εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο των διεφθαρμένων, σατανικών διαθέσεών σου;» («Μόνο όσοι κάνουν την αλήθεια πράξη έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως μπροστά σε κάποιο πρόβλημα, σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου. Ήμουν εγωίστρια και δόλια. Ακολουθούσα τις σατανικές φιλοσοφίες, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή», «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα» και «Μην κάνεις τίποτε χωρίς ανταμοιβή». Είχαν ριζώσει στην ίδια μου τη φύση και με κρατούσαν δέσμια κι έτσι, ήταν απίστευτα δύσκολο να κάνω πράξη την αλήθεια. Ήξερα πως έπρεπε να την αναφέρω σύμφωνα με τις αρχές για χάρη του έργου της εκκλησίας, όμως καθώς ετοιμαζόμουν να το κάνω, φοβήθηκα πως αν την πρόσβαλα, θα με έκρινε και θα με κακομεταχειριζόταν. Στη σκέψη αυτή, η αίσθηση χρέους, ευθύνης και καθήκοντος εξαφανίστηκαν κι ένιωθα πως μια ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία δεν ήταν προσωπικό μου πρόβλημα. Δεν ήθελα να ταράξω τα νερά, κι έτσι απέφυγα να την προσβάλλω και προστάτευσα τον εαυτό μου. Πήγαινα ξανά και ξανά ενάντια στη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, ώσπου δεν ένιωθα πια ενοχές. Ήμουν εντελώς δέσμια της σατανικής μου διαφθοράς. Στο παρελθόν, είχα διαπράξει μία παρόμοια παράβαση στο καθήκον μου, ζώντας σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες ζωής. Ανακάλυψα μια αλαζονική επικεφαλής με στρεβλή κατανόηση της αλήθειας που έπρεπε να απομακρυνθεί. Έπειτα όμως, είδα πως είχε κάποιο επίπεδο και πως ήταν καλή στο να κηρύττει κατά γράμμα δόγματα και να εξαπατά τους άλλους. Βλέποντας πολλούς αδελφούς και αδελφές να μην έχουν διάκριση σχετικά μ’ εκείνη, φοβόμουν πως αν αντικαθίστατο, θα με έκριναν και θα έλεγαν πως ήμουν σκληρή. Έτσι, ανέβαλλα για πάνω από δύο μήνες την απομάκρυνσή της. Αυτό διατάραξε απίστευτα το έργο της εκκλησίας. Είδα μια ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία, αλλά έκανα το ίδιο λάθος. Δεν ήθελα να ανακατευτώ. Ο τρόπος που εκτελούσα το καθήκον μου έδειχνε πως ήμουν πολύ εγωίστρια και δόλια και έκανα πράξη την αλήθεια όταν αυτό επηρέαζε τα συμφέροντά μου. Παραβίαζα επανειλημμένα την αλήθεια κι έχανα τη μαρτυρία μου. Αυτό αποτελεί ντροπή. Όταν το κατάλαβα, προσέπεσα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Έχω δει πια πόσο βαθιά με έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Είμαι μια εγωίστρια και ελεεινή ανθρωπάρεσκη. Είμαι ποταπή και αισχρή. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, σώσε με από τα δεσμά της διεφθαρμένης μου διάθεσης».

Αργότερα, διάβασα σε μια συναναστροφή πως ο Σατανάς κυβερνά στον κόσμο, αλλά ο Θεός και η αλήθεια κυβερνούν στην εκκλησία, πως είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι και πως στον οίκο του Θεού, ακόμα κι αν μοχθηρά ή με κακή ανθρώπινη φύση άτομα εκλέγονται επικεφαλής, δεν θα αντέξουν πολύ χωρίς την πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό αποδεικνύει πως η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Ο Σατανάς κρατά τον κόσμο στο σκοτάδι και οι άνθρωποι πρέπει να μιλούν και να ενεργούν βάσει των φιλοσοφιών του. Με την κολακεία μόνο πάνε μπροστά. Η ειλικρίνεια και η προσβολή κάποιου οδηγούν στην τιμωρία. Είτε είσαι με απλούς ανθρώπους, είτε με ισχυρούς, αν είσαι ειλικρινής, τότε δέχεσαι εκφοβισμό και αποκλεισμό, ενώ πολλοί χάνουν ακόμα και τη ζωή τους. Όμως, η αλήθεια και η δικαιοσύνη κυβερνούν στον οίκο του Θεού. Ο Θεός ευλογεί και προτιμά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι έντιμοι με αίσθημα δικαιοσύνης. Όσοι προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας και τον εκλεκτό λαό του Θεού και τολμούν να εκθέσουν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους, δέχονται την αποδοχή, τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Επίσης, έχουν την αποδοχή και την υποστήριξη των άλλων. Όσοι δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, αλλά αντιτίθενται σ’ αυτήν, όσο μεγάλο κι αν είναι το όνομα και το κύρος τους, τελικά θα εγκαταλειφτούν και θα εξαλειφθούν από το Άγιο Πνεύμα, όπως η αντίχριστη Γιάνγκ που εκδιώχθηκε πέρσι από την εκκλησία. Όσο ήταν επικεφαλής, καταπίεζε κι απέκλειε κάθε αντιφρονούντα κι έβαζε την οικογένεια και τους φίλους της σε σημαντικές θέσεις. Προσπαθούσε να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία εναντίον του Θεού και μάλιστα έκλεβε προσφορές. Νόμιζε πως αν περιστοιχιζόταν μόνο από συγγενείς και φίλους, οι κακές της πράξεις δεν θα εκτίθεντο. Όμως, ο Θεός βλέπει τα πάντα και μέσα στη σοφία Του, χρησιμοποιεί τα κόλπα του Σατανά προς όφελός Του. Δημιούργησε ένα περιβάλλον για όσους είχαν αίσθημα δικαιοσύνης για να αναφέρουν και να εκθέσουν τη μοχθηρία της. Μόλις η εκκλησία το ερεύνησε και το εξακρίβωσε, η επικεφαλής επέστρεψε όλα όσα είχε κλέψει, αλλά και απεβλήθη μόνιμα από την Εκκλησία. Αυτό δείχνει πως όποιο κι αν είναι το καθήκον ή το κύρος κάποιου, αν κάνει το κακό ή δεν επιδιώκει την αλήθεια δεν θα ξεφύγει από τη δίκαιη κρίση του Θεού! Ο οίκος του Θεού δεν είναι σαν τον κόσμο. Οτιδήποτε αντίκειται στην αλήθεια, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στον οίκο του Θεού. Όποιος ανακαλύπτει κάτι ενάντια στην αλήθεια, μπορεί να το εκθέσει και να το σταματήσει. Αυτό δείχνει πως η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Όσον αφορά την αναφορά της αδελφής Λι, δεν κατανοούσα τη δικαιοσύνη του Θεού ούτε καταλάβαινα πως Εκείνος βλέπει και κυβερνά τα πάντα. Οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν θέση στον οίκο του Θεού. Το αν ήταν καθήκον μου να το κάνω και το ποια θα ήταν η μοίρα και το αποτέλεσμά μου, βρίσκονταν στα χέρια του Θεού, κι όχι στα χέρια ενός επικεφαλής. Δεν μπορούσα πια να περιορίζομαι από εκείνη. Έτσι, έγραψα μια εμπεριστατωμένη έκθεση των προβλημάτων της. Λίγο μετά, ένας επικεφαλής ήρθε στην εκκλησία μας για να διερευνήσει την κατάσταση. Διαπιστώθηκε βάσει των αρχών πως η αδελφή Λι ήταν μια ψευδοεπικεφαλής και αποδεσμεύτηκε. Έπειτα, η αδελφή Λι, μέσα από πνευματική άσκηση κι αυτοκριτική, απέκτησε κάποια αυτογνωσία και ήθελε να μετανοήσει και να αλλάξει. Η επικεφαλής που εκλέχθηκε στη θέση της επιδίωκε την αλήθεια κι όλο το έργο της εκκλησίας σταδιακά πήρε τα πάνω του. Είδα τη δικαιοσύνη του Θεού και ότι η αλήθεια κυριαρχεί στον οίκο του Θεού. Ο Θεός έκθεσε τον εγωισμό και τη δολιότητά μου και μέσα από την αναφορά της ψευδοεπικεφαλής, καθαίρει τη διαφθορά μου. Αυτή είναι πράγματι η σωτηρία και η τελείωσή μου από τον Θεό!