Το καλοκαίρι του 2020, ήμουν υπεύθυνη για το έργο των κειμένων της εκκλησίας. Μια μέρα, παρατήρησα πως η Γιανγκ Καν είχε ωραίο λόγο και έγραφε όμορφα. Συναναστρεφόταν την αλήθεια με σαφήνεια και ήταν ενθουσιώδης στο καθήκον της. Ήθελα να τη βάλω στο έργο των κειμένων. Μετά από έρευνα, έμαθα πως οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές θεωρούσαν πως είχε αλαζονική διάθεση, πως πάντα ήθελε οι άλλοι να την ακούν και δεν ήταν συνεργάσιμη, όμως μπορούσε να κλαδευτεί, να αντιμετωπιστεί και να κάνει αυτοκριτική. Σκέφτηκα: «Ακόμα κι αν είναι λίγο αλαζονική, εφόσον δέχεται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, αργά ή γρήγορα θα αλλάξει, άρα δεν είναι μεγάλο πρόβλημα». Έτσι, κανόνισα να αρχίσει το έργο των κειμένων. Για να επιβεβαιώσω τη σκέψη μου, όταν είδα τη Γιανγκ Καν, την εξέθεσα για την αλαζονεία της και που δεν δεχόταν τις υποδείξεις των άλλων, και συναναστράφηκα πως αυτό ήταν το μονοπάτι ενός αντίχριστου, για να δω την κατανόησή της. Με μετανιωμένο βλέμμα, είπε: «Αδελφή, αν δεν ήταν η συναναστροφή σου, δεν θα είχα δει τη σοβαρότητα του προβλήματος. Όντως έχω αλαζονική φύση. Θέλω να μετανοήσω». Βλέποντας να έχει επίγνωση και να μετανιώνει το εξέλαβα ως επιβεβαίωση πως η Γιανγκ Καν δεν είχε κάποιο μεγάλο πρόβλημα. Επίσης, ήταν ενθουσιώδης στο καθήκον της, έτσι την επέλεξα για επικεφαλής. Όμως μετά από κάποιο διάστημα, είχε καταφέρει ελάχιστα στο έργο που διαχειριζόταν. Μια συνεργάτιδα, η αδελφή Λι Σίνμινγκ, πήγε να δει τι συνέβαινε και ανακάλυψε πως η Γιανγκ Καν και μια άλλη αδελφή δεν μπορούσαν να συνεργαστούν. Όμως μέσα από συναναστροφή, η Γιανγκ Καν απέκτησε λίγη αυτοεπίγνωση. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία στο ζήτημα. Σε μια συνάθροιση, μια επικεφαλής με προειδοποίησε πως η Γιανγκ Καν ήταν αρκετά αλαζονική και ήθελε πάντα οι άλλοι να την ακούν, πως ήταν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, και πως είχε διαπράξει σοβαρές παραβάσεις παλιά. Ήθελε να παρακολουθώ και να επιβλέπω περισσότερο το έργο της και ζητούσε πληροφορίες για το πώς τα πήγαινε. Όμως τότε ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου κι είπα με αυτοπεποίθηση στην επικεφαλής: «Πράγματι, η Γιανγκ Καν είναι πολύ αλαζονική, όμως δέχεται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, άρα είναι το σωστό άτομο». Της ανέφερα μάλιστα πως είχα αντιμετωπίσει τη Γιανγκ Καν. Έπειτα, δεν έδωσα πολλή σημασία στην προειδοποίησή της.

Δύο μήνες μετά, το έργο που διηύθυνε η Γιανγκ Καν δεν είχε ακόμα βελτιωθεί. Όταν πήγα να το ερευνήσω, η Γιανγκ Καν μού ανέφερε πως ένα μέλος της ομάδας, η αδελφή Λιν Λαν, είχε φτωχό επίπεδο και δεν κατανοούσε αρχές. Η Γιανγκ Καν έπρεπε να τη βοηθά σε κάθε πρόβλημα, κι αυτό της έτρωγε πολύ χρόνο και την εμπόδιζε να κάνει τη δουλειά της γρήγορα. Αυτό ήταν που καθυστερούσε το έργο. Όταν το άκουσα, θεώρησα πως η Λιν Λαν ευθυνόταν που δεν είχαν αποτελέσματα. Αργότερα, η Σίνμινγκ είπε: «Το έργο αυτής της ομάδας δεν αποδίδει ποτέ. Η Γιανγκ Καν είναι η επικεφαλής της, άρα αυτή δεν ευθύνεται;» Όταν το άκουσα, διαφώνησα κάθετα. Της είπα: «Η Γιανγκ Καν είναι αρκετά αλαζονική, όμως δέχεται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, έχει καλή κατανόηση των αρχών και φέρει φορτίο στο καθήκον της. Δεν μπορεί να ευθύνεται αυτή που δεν έχουν αποτελέσματα. Η Λι Λαν δεν έχει επίπεδο, άρα αυτή καθυστερεί την πρόοδο του έργου. Με τις δέουσες αντικαταστάσεις, η Γιανγκ Καν θα μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της και το έργο τους σίγουρα θα βελτιωθεί». Οι συνεργάτες μου δεν γνώριζαν πολύ καλά τη Γιανγκ Καν, έτσι συμφώνησαν να μεταφερθεί η Λιν Λαν. Λίγο μετά, έστειλα τη Γιανγκ Καν να εργαστεί με κάποιους νέους εκπαιδευόμενους αδελφούς και αδελφές στο έργο των κειμένων, ώστε να τους καθοδηγήσει στο έργο τους. Νόμιζα πως αν άφηνα τη Γιανγκ Καν να τους εκπαιδεύσει για λίγο καιρό, σίγουρα θα έκαναν πρόοδο στο έργο τους.

Μετά από έναν μήνα, ανακαλύψαμε πως είχαν γίνει όλοι αρνητικοί και παθητικοί στο καθήκον τους κι έλεγαν πως είχαν φτωχό επίπεδο. Κι όχι μόνο δεν τα πήγαιναν καλύτερα, αλλά η απόδοσή τους μειωνόταν. Ήμουν πολύ μπερδεμένη. Πριν την άφιξη της Γιανγκ Καν, όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν πολύ ενθουσιώδεις. Γιατί λοιπόν μετά την άφιξή της αποκαρδιώθηκαν; Τότε, η Σίνμινγκ ανέφερε πως θεωρούσε ότι η Γιανγκ Καν είχε πρόβλημα και με ρώτησε τι είδους άτομο ήταν. Όμως εγώ επέμενα πως η Γιανγκ Καν αποδεχόταν την αλήθεια. Τότε, η Σίνμινγκ συνέχισε: «Μπορεί να δέχεται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση μπροστά σου, όμως μερικές φορές, αντιδρά πολύ όταν επισημαίνουμε τα προβλήματά της». Εξεπλάγην: Είχα παραπλανηθεί από μια ψεύτικη εικόνα της Γιανγκ Καν; Κι έτσι, λίγο αργότερα, έβαλα τη αδελφή Σιν Γι να εξετάσει εκτενέστερα την κατάσταση. Ανακάλυψε πως η Γιανγκ Καν ασκούσε εξουσία πάνω στην ομάδα, κι αν κάποιος εξέφραζε μια διαφορετική ιδέα, συνέχιζε να αρνείται την άποψή του, και στο τέλος, έκανε ό,τι ήθελε εκείνη. Στη συνέχεια, επειδή οι ιδέες των αδελφών συνεχώς απορρίπτονταν, ένιωθαν όλοι πως το επίπεδό τους ήταν πολύ χαμηλό γι’ αυτό το καθήκον και δεν έλεγαν πια τη γνώμη τους στις συζητήσεις για το έργο, αλλά απλώς άκουγαν τη Γιανγκ Καν. Η Γιανγκ Καν, όχι μόνο απέτυχε να κάνει αυτοκριτική, αλλά και συχνά παραπονιόταν πως πιεζόταν υπερβολικά και πως ήταν η μόνη που νοιαζόταν για το έργο, κάνοντάς τους να νιώθουν υπεύθυνοι για το ατελέσφορο έργο τους και να απογοητεύονται πιο πολύ. Η Σιν Γι είπε πως η Γιανγκ Καν συμπεριφερόταν πάντα έτσι. Όταν τα άκουσα όλα αυτά, ένιωσα απαίσια. Με τα λόγια της, ήταν σαν να δεχόμουν το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Κατάλαβα πως η Γιανγκ Καν μού είχε παρουσιαστεί με ένα προσωπείο για να με παραπλανήσει και να με εξαπατήσει. Δεν είχε αληθινή αυτοεπίγνωση και δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια. Τότε αντιλήφθηκα πως εγώ είχα προκαλέσει την έλλειψη αποτελεσμάτων στο έργο των κειμένων, διότι ήμουν τυφλή, δεν είχα διάκριση και χρησιμοποίησα το λάθος άτομο. Έπειτα, εγώ κι οι συνεργάτες μου απομακρύναμε τη Γιανγκ Καν εξαιτίας της συμπεριφοράς της.

Μετά την απομάκρυνσή της, άρχισα να αναλογίζομαι τον πραγματικό λόγο της αποτυχίας μου. Μια μέρα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μετράται το αν κάποιος αγαπά την αλήθεια; Αυτό εξαρτάται από το τι εκδηλώνει συνήθως, αλλά και από το αν βιώνει ή όχι την πραγματικότητα της αλήθειας, αν κάνει αυτό που λέει, αν αυτό που λέει και αυτό που κάνει είναι το ίδιο. Αν αυτό που λέει ακούγεται συγκροτημένο και ευχάριστο, αλλά δεν το κάνει, δεν το βιώνει, τότε έχει γίνει σαν τους Φαρισαίους σε αυτό, είναι υποκριτής και σίγουρα δεν αγαπά την αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι ακούγονται πολύ συγκροτημένοι όταν συναναστρέφονται την αλήθεια, όμως δεν συνειδητοποιούν πότε έχουν εκρήξεις διεφθαρμένης διάθεσης. Είναι αυτοί άνθρωποι με αυτογνωσία; Εάν κάποιοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, είναι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια; Όλοι όσοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους είναι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ όσοι λένε κενά λόγια αυτογνωσίας έχουν ψευδή πνευματικότητα, είναι ψεύτες. […] Ποια θα πρέπει να είναι η βάση για να αξιολογηθεί εάν οι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους; Δεν πρέπει να είναι μόνο τα όσα ξεστομίζουν. Πρέπει να εξετάζετε, επίσης, τι πραγματικά εκδηλώνεται σε αυτούς, και η απλούστερη μέθοδος γι’ αυτό είναι να εξετάζετε εάν είναι σε θέση να ασκήσουν την αλήθεια —αυτό έχει την κρισιμότερη σημασία. Η ικανότητά τους να ασκούν την αλήθεια αποδεικνύει ότι γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους, επειδή όσοι γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους εκδηλώνουν μετάνοια, και μόνο όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν μετάνοια γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να γνωρίζει ότι είναι δόλιο, ότι είναι γεμάτο από μικροπρεπείς δολοπλοκίες και συνωμοσίες, και μπορεί επίσης να είναι σε θέση να καταλάβει πότε οι άλλοι αποκαλύπτουν δόλο. Σε μια τέτοια περίπτωση, αφού έχει πει ότι ήταν δόλιος σε κάποια περίσταση, εξετάστε αν πραγματικά μετανοεί και αποβάλλει τη δολιότητά του. Και αν αποκαλύψει και πάλι δολιότητα, κοιτάξτε αν νιώθει τύψεις και αίσθημα ντροπής για αυτό, αν έχει μετανιώσει ειλικρινά. Αν δεν έχει κανένα αίσθημα ντροπής, πόσο μάλλον μετάνοιας, τότε η αυτογνωσία του είναι κάτι επιπόλαιο, πρόχειρο. Απλώς ενεργεί μηχανικά· δεν έχει αληθινή γνώση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως δεν είχα ικανότητες στην αξιολόγηση και επιλογή ατόμων για θέσεις. Δεν πρέπει να αξιολογούμε τους άλλους με βάση τα όσα ισχυρίζονται. Το σημαντικό είναι να βλέπουμε πώς προσεγγίζουν τα προβλήματα και τι κάνουν. Όσοι αγαπούν πραγματικά την αλήθεια, την αποδέχονται, κι όταν συμβαίνει κάτι, αναζητούν την αλήθεια, κάνουν αυτοκριτική, και κατόπιν μετανοούν και αλλάζουν. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια, ίσως ακούγονται ωραία όσα λένε, όμως συνεχίζουν να κάνουν ό,τι τους καπνίσει χωρίς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Όσο καλή και βαθιά κι αν φαίνεται η κατανόησή τους, είναι ψεύτικη. Όπως οι Φαρισαίοι: όσα έλεγαν ακούγονταν πολύ ωραία, πολύ υψηλά, όμως μέσα τους, βαριόνταν την αλήθεια. Δεν έκαναν πράξη τα λόγια του Θεού ούτε ακολουθούσαν τις εντολές Του. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε, αντιστάθηκαν μανιασμένα και Τον καταδίκασαν, για να προστατέψουν το κύρος και το εισόδημά τους. Τελικά, Τον σταύρωσαν, διαπράττοντας την πιο ειδεχθή αμαρτία. Είναι σαφές πως η πνευματική γνώση για την οποία μιλούσαν πάντα οι Φαρισαίοι ήταν μόνο για τα μάτια του κόσμου, για να έχουν τον θαυμασμό και την εκτίμηση των άλλων. Ήταν όλα ψεύτικα.

Στις αλληλεπιδράσεις μου με τη Γιανγκ Καν, νόμιζα πως αποδεχόταν την αλήθεια, επειδή παραδεχόταν πως η φύση της ήταν αλαζονική κι έλεγε πως ήταν πρόθυμη να μετανοήσει. Όμως στην πραγματικότητα, τα έλεγε αυτά μπροστά μου για να νομίζω πως δεχόταν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Φορούσε ένα προσωπείο για να διατηρήσει το όνομα και το κύρος της, δημιουργώντας μια ψεύτικη εικόνα για να μου ρίχνει στάχτη στα μάτια. Δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια. Δεν είχε αυτοεπίγνωση, πόσο μάλλον να μετανοεί ή να αλλάζει. Έτσι όπου πήγαινε, ήθελε να ηγείται και να την ακούν όλοι. Κανείς δεν μπορούσε να εργαστεί μαζί της, κι έτσι το έργο τους ρημαζόταν. Μάλιστα, έριχνε αλλού το φταίξιμο, λέγοντας πως μια άλλη αδελφή δεν είχε επίπεδο, ώστε να νομίζω πως το έργο είχε πληγεί εξαιτίας αυτής της αδελφής. Όλα όσα έλεγε και έκανε είχαν σκοπό της εξαπάτηση, όμως ήμουν ανόητη, τυφλή και χωρίς διάκριση. Είχα εξαπατηθεί εντελώς απ’ τα ψέματά της, έτσι μετέφερα εκείνη την αδελφή, ενώ θεωρούσα πως η Γιανγκ Καν ήταν υπεύθυνη και έφερε φορτίο στο καθήκον της. Τελικά, αυτό καθυστέρησε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν τυφλή από κάθε άποψη. Όταν το αντιλήφθηκα, ένιωσα βαθιά μετανιωμένη και ένοχη, ειδικά όταν διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Όλοι οι ψευδείς επικεφαλής είναι τυφλοί. Δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα. Δεν μπορούν να διακρίνουν ποιος είναι κακός άνθρωπος ή μη πιστός. Παραμένουν ανυποψίαστοι όταν κάποιος παρεμβαίνει στο έργο της εκκλησίας ή το διακόπτει και μάλιστα δίνουν σημαντικές θέσεις σε ανόητους. Οι ψευδείς επικεφαλής δείχνουν μεγάλη εμπιστοσύνη σε όλους όσους προάγουν, αναθέτοντάς τους αβασάνιστα σημαντικό έργο. Αυτό έχει αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να προκαλούν ένα χάος στο έργο και σοβαρή ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού —ενώ οι ψευδείς επικεφαλής κάνουν πως δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτό. […] Χρησιμοποιώντας ένα λάθος άτομο, έχουν ήδη κάνει ένα μεγάλο λάθος, μετά από το οποίο επιτείνουν το σφάλμα τους με το να μην κάνουν ποτέ ερωτήσεις, να μην προσπαθούν να μάθουν περισσότερα ή να διερευνήσουν το έργο αυτού του ατόμου· ούτε επιβλέπουν ή παρατηρούν. Το μόνο που κάνουν είναι να ανέχονται αυτό το άτομο να ενεργεί αλόγιστα. Με αυτόν τον τρόπο εργάζονται οι ψευδείς επικεφαλής. Κάθε φορά που σε μια δουλειά δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, οι ψευδείς επικεφαλής κανονίζουν αβασάνιστα να αναλάβει κάποιος την ευθύνη και τέλος· ποτέ δεν επιθεωρούν το έργο ούτε πηγαίνουν να συναντήσουν το άτομο, να το παρατηρήσουν και να προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα. Σε ορισμένες περιοχές, η κατάσταση δεν ευνοεί τη συνάντηση και τη συζήτηση μαζί τους, αλλά πρέπει να ρωτήσεις για το έργο τους και να βρεις έναν τρόπο να ρωτήσεις τι κάνουν και πώς το κάνουν: ρώτησε τους αδελφούς και τις αδελφές ή κάποιον που είναι κοντά τους. Είναι αυτό εφικτό; Αλλά οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν καν ερωτήσεις, τόσο σίγουροι είναι. Το έργο τους είναι να κάνουν συνέλευση και να κηρύττουν δόγμα, και όταν τελειώσει η συνέλευση και έχουν γίνει οι ρυθμίσεις για το έργο, δεν κάνουν τίποτε άλλο· δεν πηγαίνουν να δουν αν το άτομο που επέλεξαν είναι σε θέση να κάνει πραγματικό έργο. Στην αρχή, δεν καταλάβαινες αυτό το άτομο, αλλά με βάση το επίπεδό του, τη συμπεριφορά του και το πάθος του, θεώρησες ότι ήταν κατάλληλο για αυτήν τη δουλειά και έτσι το χρησιμοποίησες —και δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό, γιατί κανείς δεν ξέρει πώς θα αποδειχθούν οι άνθρωποι. Αλλά αφού τους προάγεις, δεν θα πρέπει να διερευνάς αν κάνουν αληθινό έργο, πώς εργάζονται και αν έχουν προσπαθήσει να είναι ύπουλοι, τεμπέληδες και επιπόλαιοι; Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κάνεις, αλλά δεν κάνεις τίποτα από όλα αυτά, δεν αναλαμβάνεις καμία ευθύνη —πράγμα που παραπέμπει σε ψευδή επικεφαλής, και θα έπρεπε να αντικατασταθείς και να αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Τα λόγια του Θεού εκθέτουν τους επικεφαλής που δεν κάνουν πρακτικό έργο, που είναι επιπόλαιοι και δεν τηρούν τις αρχές στην προαγωγή και εκπαίδευση των άλλων, και που αναθέτουν σημαντικές εργασίες σε άτομα που δεν ακολουθούν τις αρχές. Είναι επίσης πολύ ανεύθυνοι, κι όταν διορίζουν κάποιον ακατάλληλο, δεν τον εποπτεύουν ούτε παρακολουθούν το έργο του, απλώς προχωρούν όταν τον τοποθετούν. Αυτό διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Ένιωθα φριχτά με όλα όσα είχα κάνει. Δεν ήμουν μια ψευδοεργάτρια χωρίς διάκριση και διόραση, που δεν έκανε πραγματικό έργο; Η Γιανγκ Καν ήταν εμφανώς ένα αλαζονικό άτομο στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, διατάρασσε την ομάδα, επιτίθετο και περιόριζε τους αδελφούς και τις αδελφές. Όμως εγώ ήμουν ανίδεη, πίστευα όλα όσα έλεγε, ενεργούσα ως ασπίδα της και την άφηνα να αποδομεί και να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Αν και έβλεπα, ήμουν τυφλή! Στην αρχή, δεν είχα διάκριση και επέλεξα τη Γιανγκ Καν, όμως όταν η απόδοσή της παρέμενε συνεχώς χαμηλή, δεν το ερεύνησα ούτε έμαθα την κατάσταση στο έργο της, κι όταν η επικεφαλής και οι συνεργάτες μου το ανέφεραν, δεν έδωσα σημασία, αλλά πίστεψα τα δικά μου μάτια. Αυτό είχε επιπτώσεις στην απόδοση του έργου για μήνες. Και το χειρότερο, γνώριζα καλά πως το έργο που διηύθυνε η Γιανγκ Καν πήγαινε χάλια, όμως συνέχιζα να τη θεωρώ προικισμένη και κανόνισα να εκπαιδεύσει νέο προσωπικό. Έτσι, εξαιτίας της απαξίωσης και των επιθέσεών της, οι αδελφοί και οι αδελφές ζούσαν σε μια κατάσταση παρανόησης και αρνητικότητας, και το έργο τους επηρεάστηκε. Αν είχα έστω και λίγη υπευθυνότητα και επιθυμούσα να το ψάξω, θα είχα παρακολουθήσει και επιβλέψει το έργο της Γιανγκ Καν, και δεν θα αργούσα τόσο να ανακαλύψω τα προβλήματά της. Αυτό έβλαψε πάρα πολύ το έργο. Ένας επικεφαλής ή εργάτης με αληθινό αίσθημα ευθύνης και φόβο Θεού επωμίζεται βάρη και ενεργεί βάσει αρχών. Είναι προσεκτικός σχετικά με το ποιον προάγει και διορίζει, εξετάζει αυτό το άτομο, κι έπειτα προχωρά σε επίβλεψη του έργο του για να δει αν πράγματι κάνει για τη δουλειά. Ειδικά όταν δεν είναι σίγουρος, επιβλέπει και εξετάζει ακόμα περισσότερο και μόλις ανακαλύψει πως κάποιοι δεν είναι κατάλληλοι, τους μεταφέρει ή τους απομακρύνει. Έτσι αποτρέπει να ζημιωθεί το έργο της εκκλησίας εξαιτίας μιας κακής επιλογής. Όμως η επιλογή της Γιανγκ Καν ήταν ενάντια στις αρχές, κι έπειτα, δεν επέβλεπα ούτε παρακολουθούσα το έργο της. Αμέλησα το καθήκον μου και ήμουν ανεύθυνη. Ήμουν ο ψευδοεργάτης που δεν κάνει πρακτικό έργο, τον οποίο εκθέτει ο λόγος του Θεού.

Για κάποιο διάστημα, ένιωθα ανήσυχη. Ήξερα πως η Γιανγκ Καν ήταν πολύ αλαζονική, γιατί λοιπόν δεν είχα επιβλέψει το έργο της; Γιατί την εμπιστευόμουν τόσο παρά τις προειδοποιήσεις όλων; Η σκέψη αυτή βασάνιζε συνεχώς το μυαλό μου. Ώσπου μια μέρα, είδα τα εξής λόγια του Θεού. «Οι ψευδείς επικεφαλής έχουν, επίσης, ένα σημαντικό ελάττωμα: Σπεύδουν να εμπιστευτούν τους ανθρώπους με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Και αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας; Γιατί θα πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Αντί να κρίνει τους ανθρώπους με βάση τα φαινόμενα, ο Θεός παρακολουθεί διαρκώς την καρδιά τους —γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο χαλαροί οι ψευδείς επικεφαλής όταν κρίνουν τους άλλους και τους εμπιστεύονται; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι πολύ επηρμένοι, έτσι δεν είναι; Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: “Δεν έκανα λάθος όταν εντόπισα αυτό το άτομο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά· σίγουρα δεν είναι κάποιος που χαζολογάει, που αρέσκεται να διασκεδάζει και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και φερέγγυος. Δεν πρόκειται να αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους λογική είναι αυτή; Είσαι κάποιου είδους ειδικός; Έχεις όραση με ακτίνες Χ; Είναι αυτή η ειδική σου ικανότητα; Θα μπορούσες να ζεις με αυτόν τον άνθρωπο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις ποιος είναι πραγματικά χωρίς ένα κατάλληλο περιβάλλον που θα αποκάλυπτε εντελώς τη φύση και ουσία του; Αν δεν τον εξέθετε ο Θεός, θα μπορούσες να ζήσεις πλάι-πλάι μαζί του για τρία ή ακόμη και πέντε χρόνια, και πάλι θα δυσκολευόσουν να δεις ακριβώς τι είδους φύση και ουσία έχει. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν σπάνια τον βλέπεις, σπάνια βρίσκεσαι μαζί του; Τον εμπιστεύεσαι αμέριμνος με βάση μια φευγαλέα εντύπωση ή τη θετική εκτίμηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμάς να εμπιστεύεσαι το έργο της εκκλησίας σε τέτοιους ανθρώπους. Σε αυτό, δεν είσαι εξαιρετικά τυφλός; Δεν είσαι παρορμητικός; Και όταν εργάζονται με τέτοιον τρόπο, δεν είναι οι ψευδείς επικεφαλής εξαιρετικά ανεύθυνοι;» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). «Αν η στάση σου είναι να επιμένεις πεισματικά, να αρνείσαι την αλήθεια, να απορρίπτεις τις υποδείξεις οποιουδήποτε άλλου, να μην αναζητάς την αλήθεια, να έχεις πίστη μόνο στον εαυτό σου και να κάνεις μόνο ό,τι θέλεις —αν αυτή είναι η στάση σου ό,τι κι αν κάνει ή ζητάει ο Θεός, τότε ποια είναι η αντίδραση του Θεού; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, σε βάζει στο περιθώριο. Δεν είσαι ισχυρογνώμων; Δεν είσαι αλαζόνας; Δεν νομίζεις ότι έχεις πάντα δίκιο; Αν δεν έχεις υπακοή, αν δεν αναζητάς ποτέ, αν η καρδιά σου είναι εντελώς κλειστή απέναντι στον Θεό και Του αντιστέκεται, τότε ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Γιατί δεν σου δίνει σημασία ο Θεός; Διότι αν η καρδιά σου είναι κλειστή απέναντι στον Θεό, μπορείς να δεχτείς τη διαφώτιση του Θεού; Μπορείς, όταν ο Θεός σε επιπλήττει, να το αισθανθείς; Όταν οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι, όταν κυριαρχεί η σατανική και βάρβαρη φύση τους, δεν αισθάνονται τίποτα από όσα κάνει ο Θεός, είναι όλα μάταια —επομένως, ο Θεός δεν κάνει άχρηστο έργο. Αν έχεις αυτού του είδους την πεισματικά ανταγωνιστική στάση, το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να παραμείνει κρυμμένος από σένα, ο Θεός δεν θα κάνει περιττά πράγματα. Όταν είσαι τόσο πεισματικά ανταγωνιστικός και τόσο κλειστός, ο Θεός δεν θα έκανε ποτέ σ’ εσένα κάτι εξαναγκαστικά ούτε θα σου επέβαλλε κάτι, δεν θα συνέχιζε ποτέ να προσπαθεί να σε συγκινήσει και να σε διαφωτίσει ξανά και ξανά —ο Θεός δεν ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί δεν ενεργεί ο Θεός μ’ αυτόν τον τρόπο; Κυρίως επειδή ο Θεός έχει δει σ’ εσένα ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης, μια αγριότητα που έχει κουραστεί από την αλήθεια και έχει ανοσία στη λογική. Και νομίζεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν ένα άγριο ζώο όταν επικρατεί η αγριότητά του; Μήπως ωφελεί καθόλου το να του φωνάζεις και να του ουρλιάζεις; Έχει νόημα να του μιλάς λογικά ή να του προσφέρεις παρηγοριά; Τολμούν οι άνθρωποι να το πλησιάσουν; Υπάρχει ένας καλός τρόπος για να το περιγράψουμε αυτό: Έχει ανοσία στη λογική. Όταν κυριαρχεί η αγριότητα των ανθρώπων και έχουν ανοσία στη λογική, τι κάνει ο Θεός; Ο Θεός δεν τους δίνει καμία σημασία. Τι άλλο έχει να σου πει ο Θεός όταν έχεις ανοσία στη λογική; Δεν έχει νόημα να πει τίποτε άλλο. Και όταν ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, είσαι ευλογημένος ή υποφέρεις; Αποκτάς κάποιο όφελος ή υφίστασαι ζημία; Αναμφίβολα θα υποστείς ζημία. Και ποιος το προκάλεσε αυτό; (Εμείς το προκαλέσαμε.) Εσύ το προκάλεσες. Κανείς δεν σε ανάγκασε να ενεργήσεις έτσι, κι όμως εσύ εξακολουθείς να στεναχωριέσαι. Δεν το προκάλεσες εσύ αυτό στον εαυτό σου; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, δεν μπορείς να αισθανθείς τον Θεό, υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο —και εσύ το προκάλεσες αυτό στον εαυτό σου, το αξίζεις!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο).

Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την ακριβή κατάστασή μου. Δεν αναζητούσα καθόλου τις αρχές της αλήθειας στο καθήκον μου. Ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου, αλαζονική και αδιάλλακτη. Με είχαν προειδοποιήσει επανειλημμένως, όμως προσκολλιόμουν πεισματικά στις ιδέες μου. Ήμουν πολύ παράλογη. Πριν απ’ αυτό, δεν γνώριζα καθόλου τη Γιανγκ Καν, κι όταν άκουσα τις αξιολογήσεις των άλλων για εκείνη, βασίστηκα στις φαντασιοκοπίες μου και θεώρησα πως είχε απλώς αλαζονική διάθεση, και πως δεν ήταν σοβαρό. Συναναστράφηκα και την εξέθεσα, και βλέποντας πως το δέχτηκε και εξέφρασε μετάνοια, θεώρησα πως αποδεχόταν την αλήθεια. Εμπιστευόμουν απόλυτα ό,τι έβλεπα και δεν είχα σκοπό να το ψάξω. Στα λόγια του Θεού, διάβασα: «Αντί να κρίνει τους ανθρώπους με βάση τα φαινόμενα, ο Θεός παρακολουθεί διαρκώς την καρδιά τους —γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο χαλαροί οι ψευδείς επικεφαλής όταν κρίνουν τους άλλους και τους εμπιστεύονται; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι πολύ επηρμένοι, έτσι δεν είναι;» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και τα βλέπει όλα. Δεν βασίζεται στο φαίνεσθαι των ανθρώπων. Είμαι απλώς ένας διεφθαρμένος άνθρωπος που δεν κατέχει καθόλου την αλήθεια ούτε αντιλαμβάνεται τίποτα. Όμως ήμουν πολύ αλαζονική έτσι πίστεψα αυτό το λίγο που είδα, εμπιστεύτηκα επιπόλαια τη Γιανγκ Καν και την προήγαγα σε επικεφαλής. Παρά τις προειδοποιήσεις και την ανεπάρκεια του έργου της, παρέμενα σίγουρη πως δεν την είχα κρίνει εσφαλμένα. Αυτό καθυστέρησε το έργο για πολλούς μήνες. Ήμουν πολύ αλαζονική και αδιάλλακτη. Ήταν αυτό επιτέλεση καθήκοντος; Απλώς έκανα κακό! Οι άνθρωποι έχουμε διαφθαρεί απ’ τον Σατανά και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας είναι βαθιά ριζωμένες. Πριν αποκτήσουμε την αλήθεια και αλλάξουμε τις διαθέσεις μας, ζούμε σύμφωνα με τις σατανικές μας διαθέσεις. Είμαστε αλαζονικοί και δόλιοι, κι εντελώς αναξιόπιστοι. Όσον αφορά τη φύση και την ουσία κάποιου, αν δεν κατανοούμε την αλήθεια και δεν τον γνωρίζουμε για αρκετό καιρό, δεν μπορούμε να έχουμε άποψη. Όμως ήμουν αλαζονική και σίγουρη για τον εαυτό μου. Δεν κατανοούσα την αλήθεια και δεν διέκρινα τους άλλους, απλώς προσκολλιόμουν πεισματικά στις απόψεις και φαντασιοκοπίες μου. Παρά τις προειδοποιήσεις των άλλων, δεν αποδεχόμουν όσα έλεγαν. Απλώς συνέχιζα να κάνω ό,τι ήθελα. Ήμουν πολύ παράλογη. Θυμήθηκα που ο Θεός είπε πως οι Φαρισαίοι είναι «ισχυρογνώμονες, αλαζόνες και δεν υπάκουαν στην αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν πλέον δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού, ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη). Ήταν γεμάτοι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες απέναντι στο έργο του Θεού. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε για να εργαστεί, προσκολλήθηκαν άκαμπτα στις αντιλήψεις τους. Όση εξουσία και δύναμη κι αν είχαν το έργο και τα λόγια του Κυρίου Ιησού, δεν τα αποδέχτηκαν καθόλου, αλλά Τον αρνήθηκαν και Τον καταδίκασαν μανιασμένα, και τελικά, Τον σταύρωσαν. Χάρη στο πείσμα, την αλαζονεία και τον παραλογισμό τους δεν αποδέχτηκαν το έργο του Θεού, αλλά Τον καταδίκασαν και να Του αντιστάθηκαν, και τελικά, ο Θεός τούς τιμώρησε και τους καταράστηκε. Τότε, κατάλαβα πως η διάθεση που είχα επιδείξει ήταν όπως αυτή των Φαρισαίων, και πως ήμουν στο μονοπάτι τους της αντίστασης στον Θεό. Αν δεν αντιμετώπιζα την αλαζονική, αδιάλλακτη διάθεσή μου, θα αντιστεκόμουν στον Θεό, κι αργά ή γρήγορα, θα πρόσβαλλα τη διάθεσή Του κι Εκείνος θα με εγκατέλειπε και θα με εξάλειφε. Όταν το αντιλήφθηκα, τρόμαξα πολύ κι έσπευσα να προσευχηθώ, να εξομολογηθώ και να μετανοήσω.

Τότε, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να μάθεις πώς να αναζητάς και να υπακούς στην αλήθεια· εφόσον αυτό γίνεται σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, είναι σωστό. Θα μπορούσαν να είναι τα λόγια ενός παιδιού ή ενός ασήμαντου νεαρού αδελφού ή αδελφής, αλλά εφ’ όσον είναι σύμφωνα με την αλήθεια, θα πρέπει να τα αποδέχεσαι και να τα υπακούς, και το αποτέλεσμα του να ενεργείς έτσι θα είναι καλό και σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Το κλειδί είναι ποιο είναι το κίνητρό σου και με ποιες αρχές και μεθόδους χειρίζεσαι τα πράγματα. Αν οι αρχές και οι μέθοδοι με τις οποίες χειρίζεσαι τα πράγματα είναι γέννημα της ανθρώπινης βούλησης, των ανθρώπινων ιδεών και αντιλήψεων, των φιλοσοφιών του Σατανά, τότε οι αρχές και οι μέθοδοί σου είναι ανεφάρμοστες, και είναι βέβαιο ότι θα είναι αναποτελεσματικές, επειδή η προέλευση των αρχών και των μεθόδων σου είναι λανθασμένη και δεν συμφωνούν με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Εάν οι απόψεις σου είναι σύμφωνες με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και χειρίζεσαι τα πράγματα σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, τότε είσαι υποχρεωμένος να τα χειρίζεσαι σωστά, και ακόμη και αν, εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι δεν τα δέχονται, ή έχουν αντιλήψεις, ή αντιστέκονται, μετά από λίγο καιρό θα επιβεβαιωθείς. Τα αποτελέσματα των πραγμάτων που είναι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας γίνονται όλο και καλύτερα· τα πράγματα που δεν είναι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας μπορεί να ταιριάζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων εκείνη τη στιγμή, αλλά οι συνέπειες θα γίνονται όλο και χειρότερες, και όλοι οι άνθρωποι θα το επιβεβαιώσουν αυτό. Τίποτα από όσα κάνεις δεν πρέπει να υπόκειται σε ανθρώπινους περιορισμούς ή στη δική σου οριοθέτηση· πρώτα θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια, και στη συνέχεια όλοι θα πρέπει να διερευνούν και να συναναστρέφονται μαζί. Και ποιος είναι ο στόχος της συναναστροφής; Είναι να ενεργεί κανείς ακριβώς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να ενεργεί εναρμονισμένα με το θέλημα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το μονοπάτι της διάλυσης μιας διεφθαρμένης διάθεσης). Το χωρίο αυτό μου έδωσε μια οδό να κατευθυνθώ. Όταν αντιμετωπίζουμε κάτι, πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια. Όχι να είμαστε αλαζονικοί ή να ενεργούμε βάσει των αντιλήψεών μας. Πρέπει να παραμερίζουμε τον εαυτό μας, να ζητάμε και να ακούμε τη γνώμη των άλλων και να ενεργούμε βάσει των αρχών της αλήθειας. Έτσι, αποκτούμε την καθοδήγηση του Θεού και έχουμε αποτελέσματα στο έργο μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, βεβαιωνόμαστε επίσης πως δεν κάνουμε το κακό ούτε αντιστεκόμαστε στον Θεό. Απ’ αυτήν την αποτυχία διδάχτηκα και προσπαθούσα να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να αναζητώ τις συμβουλές των άλλων όταν προέκυπτε κάτι και να μην προσκολλιέμαι στις δικές μου απόψεις και ιδέες.

Λίγο καιρό μετά, παρατηρήσαμε πως από τότε που προήχθη η Γουάνγκ Ζουάν σε επόπτρια, υπήρχε φανερή κάμψη στην πρόοδο της ομάδας. Το συζήτησα με κάποιους συνεργάτες. Η Σιν Γι αναρωτήθηκε αν αυτό οφειλόταν στη Γουάνγκ Ζουάν. Σκέφτηκα πως αν και η Γουάνγκ Ζουάν ήταν κάπως αλαζονική, φαινόταν να λαχταρά την αλήθεια, κι όταν της επισημαίναμε κάποιο πρόβλημά της, έδειχνε μεγάλη ειλικρίνεια. Ένιωθα πως δεν είχε κάποιο πρόβλημα. Ενώ ετοιμαζόμουν να πω τη γνώμη μου, θυμήθηκα το μάθημα που πήρα από την προηγούμενη αποτυχία μου. Εφόσον η Σιν Γι ανέφερε πως ίσως η Γουάνγκ Ζουάν είχε πρόβλημα, κι εγώ δεν γνώριζα την αλήθεια ούτε ήμουν σίγουρη, δεν έπρεπε να είμαι αλαζονική και ισχυρογνώμων. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να διαφωτιστούν και να καθοδηγηθούν από τον Θεό και να λάβουν τις χάρες του Θεού, τι είδους στάση πρέπει να έχουν; Συχνά πρέπει να έχουν μια στάση αναζήτησης και υπακοής ενώπιον του Θεού. Είτε εκτελείς το καθήκον σου, είτε αλληλεπιδράς με άλλους ή χειρίζεσαι κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα με το οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος, πρέπει να έχεις στάση αναζήτησης και υπακοής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Εφόσον δεν κατανοούσα την κατάσταση, δεν έπρεπε να κρίνω τυφλά αν τα άσχημα αποτελέσματα του έργου σχετίζονταν με τη Γουάνγκ Ζουάν. Έπρεπε να κατανοήσω τα πράγματα και να ακούσω τις προτάσεις των άλλων, κι έπειτα να αποφασίσω βάσει αρχής. Αργότερα, με πρακτικές έρευνες και συναναστροφή των σχετικών αληθειών με τους άλλους συνεργάτες, έμαθα πως η Γουάνγκ Ζουάν είχε αλαζονική, μοχθηρή και δόλια διάθεση. Για να διατηρήσει το όνομα και το κύρος της, σε συζητήσεις με τους άλλους για το έργο, ξεστόμιζε πάντα εξεζητημένες απόψεις και επιδείκνυε τις επαγγελματικές της γνώσεις για να απορρίψει ύπουλα τις θεωρήσεις των άλλων και να τους κάνει να την ακούν. Και για να αποφύγει την κατηγορία πως ήταν αυταρχική, έλεγε με ψεύτικη ταπεινότητα: «δεν είμαι σίγουρη αν έχω δίκιο» ή «ίσως να έχω άδικο», κάνοντάς τους όλους να νομίζουν πως ήξερε τι έκανε, να συμφωνούν μαζί της άκριτα και να κάνουν ό,τι ήθελε. Έτσι, το έργο τους πάντα καθυστερούσε και δεν κατέληγε πουθενά. Αν και φαινόταν πως η Γουάνγκ Ζουάν ζητούσε τις απόψεις των άλλων, μέσα της, δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια. Φορούσε ένα προσωπείο για να κρύβει την αυταρχική της φύση, για να παραπλανά και να ελέγχει τους άλλους και για να την ακούν. Αργότερα, διαβάσαμε στα λόγια του Θεού για όσους βασίζονται στα χαρίσματά τους, όπου φάνηκε ακόμα πιο καθαρά πως η Γουάνγκ Ζουάν δεν κατανοούσε καθόλου τις αρχές. Χρησιμοποιούσε την ευγλωττία της, την καλή της μνήμη και την ανάμνηση δογμάτων για να επιδειχτεί, όμως στην πραγματικότητα, δεν είχε μονοπάτι άσκησης. Με βάση τη σταθερή απόδοσή της, είδαμε ότι βρισκόταν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και την απομακρύναμε σύμφωνα με τις αρχές. Μετά την απομάκρυνσή της, τα εμπόδια στο έργο της ομάδας ξεπεράστηκαν γρήγορα και το έργο προχώρησε.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, κατανόησα σαφώς πως αν δεν αναζητούμε τις αρχές της αλήθειας και βασιζόμαστε απλώς σε μια αλαζονική διάθεση μπορεί να κάνουμε κακό και να αντισταθούμε στον Θεό, προσβάλλοντας τη διάθεσή Του. Επίσης κατανόησα τη σημασία της αναζήτησης της αλήθειας και της θεώρησης των ανθρώπων και των πραγμάτων σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Έτσι μόνο αποφεύγουμε να κάνουμε λάθη και ικανοποιούμε τον Θεό στο καθήκον μας. Δόξα τω Θεώ!