Τον Απρίλιο του 2020 έγινα επικεφαλής εκκλησίας για να αναλάβω το έργο ποτίσματος. Κάποιοι νέοι πιστοί τελευταία δεν παρακολουθούσαν τακτικά συναθροίσεις, έρχονταν αργά και έφευγαν νωρίς. Κάποιοι ήταν απασχολημένοι με σχολές ή δουλειά και έλεγαν ότι θα έρθουν όταν έχουν χρόνο. Κάποιοι δεν έρχονταν λόγω των ψεμάτων του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου. Προσπαθήσαμε να τους μιλήσουμε, αλλά κάποιοι δεν σήκωναν τηλέφωνο —είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Σκεφτόμουν ότι προσπαθήσαμε να τους μιλήσουμε και δεν ήθελαν να έρθουν, οπότε δεν φταίγαμε εμείς γι’ αυτό. Ήταν καιρός να το αφήσουμε. Ο Θεός θέλει τους καλύτερους ανθρώπους, όχι περισσότερους ανθρώπους. Σώζει όσους έχουν αληθινή πίστη και αγαπούν την αλήθεια. Αν δεν είχαν αληθινή πίστη, καμία προσπάθειά μας δεν θα είχε σημασία. Έτσι, χωρίς προσευχή, αναζήτηση ή συζήτηση με την επικεφαλής μου, αποφάσισα να διώξω αυτούς τους νεοφώτιστους. Προσπάθησα να μιλήσω σε μερικούς, μα δεν ήθελαν να έρθουν σε συναθροίσεις, έτσι ένιωσα ακόμα πιο σίγουρη ότι είχα κρίνει σωστά. Μια αδελφή παρατήρησε ότι πολλοί νέοι πιστοί είχαν διωχθεί δύο μήνες σερί και με ρώτησε αν ήταν σωστό να γίνεται αυτό. Είπε ότι μπορούσαμε να συναναστραφούμε με την επικεφαλής για τις αρχές. Σκεφτόμουν ότι έτσι χειριζόμασταν τέτοιου είδους πράγματα στο παρελθόν. Προσπαθήσαμε να τους μιλήσουμε, μα κάποιους δεν τους βρήκαμε καν κι άλλοι έχασαν το ενδιαφέρον τους. Δεν χρειαζόταν αναζήτηση των αρχών. Έτσι, απέρριψα την πρότασή της. Αισθάνθηκα λίγο άβολα εκ των υστέρων· αναρωτιόμουν αν ήταν αυτό το σωστό. Μα μετά σκέφτηκα ότι δεν μπορούσε να είναι λάθος επειδή τους είχαμε υποστηρίξει, αλλά δεν ήθελαν να έρθουν στις συναθροίσεις, πράγμα που δεν ήταν δικό μας λάθος. Σκέφτηκα ότι δεν ήταν αληθινοί πιστοί. Αν και αναστατωμένη, δεν έκανα προσευχή ή αναζήτηση, και εγκατέλειπα κάποιους νεοφώτιστους κάθε μήνα.

Αργότερα η επικεφαλής μου ανακάλυψε ότι δεν ακολουθούσα τις αρχές και με επέκρινε πραγματικά σκληρά, λέγοντας ότι δεν γνώριζα καμία αρχή και δεν αναζητούσα, αλλά έκανα τυφλά ό,τι ήθελα. Είπε επίσης ότι ήταν δύσκολο να έρθει ενώπιον του Θεού κάθε ένας από αυτούς, ότι οι αδελφοί στις άλλες εκκλησίες μας έκαναν τα πάντα για να τους υποστηρίξουν, αλλά εγώ απλώς τους παραμέριζα αδιάφορα. Τους οριοθετούσα χωρίς να τους υποστηρίξω στοργικά, πράγμα πολύ ανεύθυνο. Τότε με ρώτησε γιατί δεν συμμετείχαν σε συναθροίσεις, τι αντιλήψεις και ζητήματα είχαν, αν είχα προσπαθήσει να τα επιλύσω μέσω συναναστροφής, και αν είχα ψάξει άλλους τρόπους για να τους βοηθήσω. Δεν μπόρεσα να απαντήσω σε καμία από τις ερωτήσεις, και στο μυαλό μου έρχονταν σαν ταινία όλες οι σκηνές που εγκατέλειπα νέους πιστούς. Τότε τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν υπεύθυνη απέναντί τους, ότι δεν τους είχα βοηθήσει ούτε τους είχα υποστηρίξει με αγάπη. Δεν είχα κατανοήσει καλά ποιες ήταν οι άλυτες αντιλήψεις τους ή γιατί δεν έρχονταν στις συναθροίσεις. Δεν είχαν έρθει για αρκετό καιρό, και υπέθεσα πως είχαν χάσει το ενδιαφέρον τους· δεν τους έδωσα σημασία. Είδα ότι είχα αποτύχει στην ευθύνη μου για τις ζωές των νέων πιστών και τους απέρριπτα τυχαία, αντίθετα με τις αρχές. Δεν είχα ανθρώπινη φύση. Προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, για να με διαφωτίσει στην κατανόηση του θελήματός Του, στην αυτοκριτική και την αυτογνωσία.

Μετά από αυτό, είδα τα εξής λόγια του Θεού. «Να είστε προσεκτικοί και συνετοί, και να βασίζεστε μεταχειρίζεστε με αγάπη εκείνους που ερευνούν την αληθινή οδό, γιατί όσοι ερευνούν την αληθινή οδό είναι άπιστοι —ακόμη και οι θρησκευόμενοι που ανήκουν σ’ αυτούς είναι λίγο-πολύ άπιστοι— και είναι όλοι τους ευάλωτοι: Αν κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, πιθανό να το διαψεύσουν, και αν κάποια φράση δεν λέει αυτό που θέλουν, μπορεί να την αμφισβητήσουν. Επομένως, για να τους διαδώσουμε το ευαγγέλιο, χρειαζόμαστε ανοχή και υπομονή. Απαιτείται τεράστια αγάπη από μέρους μας, αλλά και συγκεκριμένες μέθοδοι και προσεγγίσεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι να τους διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, να τους μεταφέρουμε όλες τις αλήθειες που εκφράζει Εκείνος για να σώσει τον άνθρωπο, και να τους αφήσουμε να ακούσουν τη φωνή του Θεού και τα λόγια του Δημιουργού. Έτσι θα επωφεληθούν. Η πιο σημαντική αρχή της διάδοσης του ευαγγελίου είναι να επιτρέψουμε σ’ εκείνους που διψούν για την εμφάνιση του Θεού και αγαπούν την αλήθεια να διαβάσουν τα λόγια Του και να ακούσουν τη φωνή Του. Λέγε τους, λοιπόν, λιγότερα από τα λόγια του ανθρώπου και διάβαζέ τους περισσότερα από τα λόγια του Θεού. Αφού τελειώσεις το διάβασμα, να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια για να ακούσουν τη φωνή του Θεού και να καταλάβουν κάποιο μέρος της αλήθειας, και τότε είναι πιθανό να επιστρέψουν στον Θεό. Είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων μας να διαδώσουμε το ευαγγέλιο. Σε όποιον κι αν αναλογεί αυτή η υποχρέωση, δεν πρέπει να την αποφύγει ούτε να την αρνηθεί με οποιεσδήποτε δικαιολογίες και λόγους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και είναι συχνά αρνητικοί και αδύναμοι. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έχουν πάρα πολύ μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν καθόλου τις διάφορες αλήθειες σχετικά με την πίστη στον Θεό. Έτσι, πιστεύουν ότι είναι χαμηλού επιπέδου, ανίκανοι να συμβαδίσουν, και πως έχουν πολλές δυσκολίες —κάτι το οποίο γεννά αρνητικότητα και μάλιστα τους κάνει να πετάξουν λευκή πετσέτα: παίρνουν την απόφαση να τα παρατήσουν, να σταματήσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτοαποκλείονται. Εκείνο που σκέφτονται είναι το εξής: “Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός δεν θα με επιδοκιμάσει για την πίστη μου σ’ Εκείνον. Ούτε με συμπαθεί ο Θεός. Εγώ, πάλι, δεν έχω πολύ χρόνο να πηγαίνω σε συνάθροισες. Η οικογενειακή μου ζωή έχει τις δυσκολίες της και πρέπει να κερδίζω χρήματα” και ούτω καθεξής. Όλα αυτά γίνονται οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορούν να πηγαίνουν σε συναθροίσεις. Εάν δεν αντιληφθείς γρήγορα τι συμβαίνει, πιθανότατα θα τους κατατάξεις στους ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια, που δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, διαφορετικά θα τους κατατάξεις μεταξύ εκείνων που λατρεύουν τις ανέσεις της σάρκας, επιδιώκουν τον κόσμο και δεν μπορούν να αφήσουν τα εγκόσμια πράγματα —κι εξαιτίας αυτού, θα τους εγκαταλείψεις. Ταιριάζει αυτό με τις αλήθεια-αρχές; Αντιπροσωπεύουν πραγματικά οι λόγοι αυτοί τη φύση-ουσία τους; Στην πραγματικότητα, γίνονται αρνητικοί λόγω των δυσκολιών και των μπλεξιμάτων που αντιμετωπίζουν. Εάν μπορείς να επιλύσεις αυτά τα προβλήματα, δεν θα είναι τόσο αρνητικοί και θα μπορέσουν ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Όταν είναι αδύναμοι και αρνητικοί, χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων. Εάν τους βοηθήσεις, θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Εάν όμως τους αγνοήσεις, εύκολα θα τα παρατήσουν λόγω της αρνητικότητάς τους. Αυτό εξαρτάται από το εάν έχουν αγάπη οι άνθρωποι που κάνουν το έργο της εκκλησίας, από το εάν θα επωμισθούν αυτό το φορτίο. Το ότι κάποιοι δεν έρχονται συχνά σε συναθροίσεις δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν ισοδυναμεί με απέχθεια για την αλήθεια, δεν συνεπάγεται ότι λαχταρούν τις απολαύσεις της σάρκας και δεν μπορούν ν’ αφήσουν στην άκρη την οικογένεια και τη δουλειά τους —πόσο μάλλον θα πρέπει να κρίνονται ως υπερβολικά συναισθηματικοί ή ερωτευμένοι με το χρήμα. Απλώς, σε αυτά τα θέματα, το ανάστημα κι οι φιλοδοξίες των ανθρώπων διαφέρουν. Μερικοί αγαπούν την αλήθεια κι είναι σε θέση να την επιδιώκουν· είναι πρόθυμοι να υποφέρουν για να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Μερικοί έχουν λίγη πίστη, κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πραγματικές δυσκολίες είναι ανίσχυροι και δεν μπορούν να τις ξεπεράσουν. Αν κανείς δεν τους βοηθήσει ή δεν τους υποστηρίξει, θα ρίξουν λευκή πετσέτα και θα παραιτηθούν. Σε τέτοιες στιγμές, χρειάζονται την υποστήριξη, τη φροντίδα και τη βοήθεια των άλλων, εκτός κι αν είναι δύσπιστοι, στερούνται αγάπης για την αλήθεια, είναι κακοί άνθρωποι —οπότε μπορείς να τους αγνοήσεις. Εάν είναι άτομα που πιστεύουν αληθινά στον Θεό και δεν πηγαίνουν συχνά σε συναθροίσεις λόγω κάποιων ειλικρινών δυσκολιών, τότε δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε, αλλά να τους προσφέρουμε στοργική βοήθεια και στήριξη. Εάν είναι καλά άτομα, με ικανότητα κατανόησης και καλό επίπεδο, τότε αξίζουν ακόμη περισσότερο βοήθεια και στήριξη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ντράπηκα πολύ όταν σκέφτηκα τι σήμαινε αυτό. Ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες για να μιλήσει και να εργαστεί σ’ εμάς για τη σωτηρία μας. Γνωρίζει πόσο μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς, πως είμαστε γεμάτοι επανάσταση και αντίσταση. Κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει κάθε άνθρωπο. Ο Θεός δεν θα απέρριπτε κάποιον απερίσκεπτα, ακόμη κι αν υπήρχε ελάχιστη ελπίδα. Ο Θεός ξεχειλίζει από έλεος και ανοχή —η αγάπη Του για τους ανθρώπους είναι τεράστια. Αυτοί οι νέοι πιστοί ήταν σαν νεογέννητα μωρά. Δεν καταλάβαιναν την αλήθεια και δεν είχαν ακόμη θεμέλια στην αληθινή οδό. Ήταν εύθραυστοι στη ζωή τους. Ο Θεός μάς ζητά να έχουμε τεράστια αγάπη και ανοχή γι’ αυτούς. Όσο έχουν αληθινή πίστη και καλή ανθρώπινη φύση, ακόμα κι αν είναι αδύναμοι, ή έχουν αντιλήψεις ή είναι πολύ απασχολημένοι για συναθροίσεις, δεν μπορούμε να τους απορρίπτουμε. Δεν μπορούμε να τους ξεγράψουμε για κάτι τέτοιο, νομίζοντας ότι δεν είναι αληθινοί πιστοί επειδή δεν έρχονταν στις συναθροίσεις, και μετά να τους αγνοούμε εντελώς. Αυτό θα τους εξαντλήσει. Όταν ήμουν νέα στην πίστη, δεν συναθροιζόμουν σωστά γιατί είχα δουλειές στο σπίτι, αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν κατανόηση και άλλαζαν τις ώρες συνάθροισης λόγω του προγράμματός μου, και συναναστρέφονταν μαζί μου ακούραστα. Η υποστήριξή τους μου έδειξε τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας, και ένιωσα την αγάπη και την ανοχή του Θεού για μένα. Αργότερα, μπόρεσα να συναθροίζομαι κανονικά και να αναλάβω καθήκον. Αν με είχαν περιφρονήσει εκείνη την εποχή, νομίζοντας ότι δεν αγαπούσα την αλήθεια και ότι ήμουν μη πιστή, θα με είχαν εγκαταλείψει και δεν θα ήμουν εδώ σήμερα! Δεν σκεφτόμουν καθόλου το θέλημα του Θεού ούτε έδειχνα κατανόηση για τις δυσκολίες των νεοφώτιστων. Τους αντιπαθούσα και είχα παράπονα, νομίζοντας ότι ήταν απασχολημένοι, ότι είχαν πάρα πολλές αντιλήψεις, έτσι τους οριοθέτησα και τους απέρριψα, και δεν ήθελα να πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα για να τους βοηθήσω. Είχα τόσο κακή ανθρώπινη φύση και δεν αναλάμβανα ευθύνη για τις ζωές των νέων πιστών. Προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου. Καθοδήγησέ με να διορθώσω τα λάθη μου το συντομότερο, να τους βοηθήσω και να τους στηρίξω με αγάπη».

Άρχισα να πηγαίνω με άλλα μέλη της εκκλησίας για να υποστηρίξω τους νεοφώτιστους. Μαθαίναμε για τις δυσκολίες τους και συναναστρεφόμασταν μαζί τους, και κάποιοι επέστρεψαν στις συναθροίσεις. Μία από αυτούς ήταν τόσο απασχολημένη με τη δουλειά της που δυσκολευόταν να έρθει στις συναθροίσεις, και είπε: «Όσο πιστεύω μέσα μου, ο Θεός δεν θα με αποκλείσει ποτέ». Νόμιζα ότι επικεντρωνόταν στο να κερδίζει χρήματα και δεν είχε αληθινή πίστη, αλλά στη συνέχεια κατάλαβα ότι δεν πήγαινε στις συναθροίσεις επειδή τις ορίζαμε σε ώρες που δεν την εξυπηρετούσαν. Προσαρμόσαμε τις ώρες για να μπορεί, και συναναστραφήκαμε μαζί της ότι στις έσχατες ημέρες ο Θεός καθαίρει και σώζει την ανθρωπότητα με την αλήθεια, και οι αληθινοί πιστοί πρέπει να συναναστρέφονται στα λόγια του Θεού, να επιδιώκουν και να κερδίζουν την αλήθεια, να αποβάλλουν τη διαφθορά και να αλλάζουν· μόνο έτσι θα σωθούν από τον Θεό και θα κερδίσουν την έγκρισή Του. Αν πιστεύεις χωρίς να συναθροίζεσαι, αν απλώς πιστεύεις μέσα σου και αναγνωρίζεις τον Θεό ή το έχεις σαν χόμπι, στα μάτια του Θεού είσαι ακριβώς σαν άπιστος. Ακόμα κι αν πιστεύεις μέχρι τέλους, δεν θα κερδίσεις την έγκρισή Του. Μέσω της συναναστροφής, συνειδητοποίησε ότι είχε λάθος οπτική και ήθελε να συναθροίζεται ξανά. Ένιωσα απαίσια και γέμισα τύψεις όταν όλοι αυτοί οι νέοι πιστοί επέστρεψαν στις συναθροίσεις, ο ένας μετά τον άλλο. Εγώ απλώς τους ξέγραφα αυθαίρετα. Παραλίγο να καταστρέψω τις πιθανότητές τους για σωτηρία.

Μια μέρα, η επικεφαλής μου με ρώτησε: «Από όταν ανέλαβες το έργο ποτίσματος, πόσους νεοφώτιστους έχεις αφήσει να φύγουν εξαιτίας της ανευθυνότητάς σου; Όταν τους άφησες, αναζήτησες τις αρχές της αλήθειας;» Δεν είχα ιδέα τι να της πω. Τότε, μου έστειλε κάποια λόγια του Θεού: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν τις δικές τους ιδέες σε ό,τι κι αν κάνουν, που εξετάζουν τα πράγματα με πολύ απλοϊκούς όρους και δεν αναζητούν την αλήθεια. Υπάρχει μια παντελής απουσία αρχών, και ουδόλως σκέφτονται στην καρδιά τους πώς να ενεργήσουν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, ή με τρόπο που να ικανοποιεί τον Θεό, και ξέρουν μόνο να ακολουθούν πεισματικά το δικό τους θέλημα. Ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι λένε: “Προσεύχομαι στον Θεό μόνον όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, και πάλι, όμως, δεν αισθάνομαι ότι έχει κανένα αποτέλεσμα —έτσι, γενικά, όταν μου συμβαίνουν πλέον πράγματα, δεν προσεύχομαι στον Θεό, γιατί η προσευχή στον Θεό δεν ωφελεί”. Ο Θεός είναι παντελώς απών από την καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Δεν αναζητούν την αλήθεια ό,τι κι αν κάνουν στις συνηθισμένες στιγμές, ακολουθούν μόνο τις δικές τους ιδέες. Υπάρχουν λοιπόν αρχές στις ενέργειές τους; Σίγουρα όχι. Βλέπουν τα πάντα υπό απλούς όρους. Ακόμη και όταν κάποιοι συναναστρέφονται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές μαζί τους, δεν είναι σε θέση να τις αποδεχτούν επειδή δεν υπήρχαν ποτέ αρχές στις πράξεις τους, ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τους και δεν υπάρχει κανένας άλλος στην καρδιά τους εκτός από τον εαυτό τους. Νομίζουν ότι οι προθέσεις τους είναι καλές, ότι δεν διαπράττουν κακό, ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζουν την αλήθεια, πιστεύουν ότι το να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις θα πρέπει να θεωρείται άσκηση της αλήθειας, ότι το να ενεργούν έτσι σημαίνει υποταγή στον Θεό. Στην πραγματικότητα, δεν αναζητούν αληθινά τον Θεό, ούτε προσεύχονται σε Εκείνον ως προς αυτό το θέμα, αλλά ενεργούν βάσει παρόρμησης, σύμφωνα με τις δικές τους γεμάτες ζήλο προθέσεις, δεν εκτελούν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός, δεν έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό, απουσιάζουν από αυτήν την επιθυμία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος στην άσκηση των ανθρώπων. Εάν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είναι στην καρδιά σου, δεν προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις; Και τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια τέτοια πίστη στον Θεό; Τι μπορείς άραγε να κερδίσεις; Και ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας πίστης στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του αποκάλυψαν την κατάστασή μου. Όταν άφησα τους νέους πιστούς, δεν αναζήτησα την αλήθεια ούτε το συζήτησα με την επικεφαλής μου. Ενεργούσα τυφλά βάσει της εμπειρίας, σκεπτόμενη ότι είχα ποτίσει νεοφώτιστους και παλιά, και αν έχαναν συναθροίσεις για μήνες απλώς τους αφήναμε, οπότε αν εκείνοι δεν επέστρεφαν, δεν έπρεπε να κάνω το ίδιο; Νόμιζα ότι κατανοούσα ποιοι δεν αναζητούσαν την αλήθεια ή ήταν μη πιστοί, έτσι τους περιόρισα και τους απέρριψα. Δεν προσευχήθηκα ούτε αναζήτησα, αν και ένιωθα ανήσυχη και δεν με ένοιαξε που το ανέφερε η συνεργάτιδά μου· έκανα ό,τι ήθελα. Αντιμετώπιζα τις αντιλήψεις μου σαν αρχές της αλήθειας, νομίζοντας πως δεν γίνεται να κάνω λάθος. Δεν σκεφτόμουν τους άλλους και δεν είχα τον Θεό στην καρδιά μου. Ήμουν πάρα πολύ ισχυρογνώμων! Έκρινα το αν οι νέοι πιστοί είχαν αληθινή πίστη απ’ το αν έρχονταν στις συναθροίσεις· αν δεν εμφανίζονταν για κάποιο διάστημα, μπορούσαμε να τους αφήσουμε να φύγουν. Αν και δεν ερχόντουσαν στις συναθροίσεις, θα έπρεπε να είχα διακρίνει ποιοι ήταν αληθινοί πιστοί και ποιοι ήταν μη πιστοί. Μερικοί από όσους είχα εγκαταλείψει συμφωνούσαν απρόθυμα με μέλη της οικογένειάς τους που ήλπιζαν ότι θα γίνονταν πιστοί, αλλά δεν το έκαναν με την καρδιά τους. Δεν τους άρεσε να διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε οι συναθροίσεις. Κάποιοι συνέχισαν να κυνηγούν τη φήμη και την περιουσία. Δεν τους ενδιέφερε να ακολουθήσουν τον Θεό. Μισούσαν και αντιστέκονταν στη συναναστροφή στα λόγια του Θεού. Αυτοί μισούν εκ φύσεως την αλήθεια, γι’ αυτό είναι εκ φύσεως μη πιστοί. Όταν τέτοιοι άνθρωποι δεν συναθροίζονται, μπορούμε να τους αφήσουμε. Κάποιοι νεοφώτιστοι έχουν καλή ανθρώπινη φύση και αληθινή πίστη, μα δεν κατανοούν την αλήθεια ή τη σημασία των συναθροίσεων, επειδή τώρα ξεκινούν. Νομίζουν ότι αρκεί να πιστεύουν στον Θεό μέσα τους και ότι οι συναθροίσεις δεν έχουν σημασία, έτσι δεν τους νοιάζει και έρχονται μόνο όποτε μπορούν. Και κάποιοι αντιμετωπίζουν πρακτικές δυσκολίες, όπως ίδιες ώρες δουλειάς και συναθροίσεων, οπότε δεν θέλουν να έρχονται. Πρέπει να τους συναναστρεφόμαστε και να τους βοηθάμε με αγάπη στις δυσκολίες τους· να λύνουμε τις αντιλήψεις τους με τα λόγια του Θεού και να τους λέμε ότι Αυτός θέλει να μας σώσει, προσαρμόζοντας και τις ώρες συνάθροισης με το πρόγραμμά τους. Δεν διέκρινα τις πραγματικές καταστάσεις τους ούτε είχα αρχές στο καθήκον μου. Δεν καταλάβαινα την αλήθεια, ενεργούσα πεισματικά, εγκαταλείποντας απρόσεκτα τους νεοφώτιστους.

Ο Θεός πλήρωσε ένα τίμημα για κάθε νέο πιστό που αποδέχτηκε το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Επίσης, οι αδελφοί μοιράστηκαν μαζί τους πολλές φορές το ευαγγέλιο υπομονετικά και με αγάπη, μα χωρίς να αναζητήσω την αλήθεια, τους οριοθέτησα ως κάποιους που δεν θα έσωζε ο Θεός. Ήμουν αδικαιολόγητα αλαζόνας. Το ότι δεν συναθροίζονταν δεν ήταν πρόβλημά τους, αλλά ήταν επειδή εγώ δεν ήξερα τι θέματα είχαν και δεν τους βοηθούσα ούτε τους υποστήριζα σωστά. Τους εγκατέλειψα με τη δικαιολογία ότι ο Θεός θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους, όχι περισσότερους ανθρώπους. Μα αυτό σήμαινε ότι η βασιλεία του Θεού χρειάζεται ανθρώπους με αληθινή πίστη και αγάπη για την αλήθεια, και ο Θεός δεν θα σώσει τους μη πιστούς, τους κακούργους και τους αντίχριστους. Είχα κρίνει τους νέους πιστούς που δεν συναθροίζονταν ως κάποιους που δεν θα σώζονταν. Παρερμήνευα τα λόγια του Θεού. Δεν τους παρείχα πρακτική συναναστροφή ή βοήθεια, ούτε πλήρωσα τίμημα ούτε έκανα ό,τι έπρεπε. Επίσης, δεν απέκτησα κατανόηση του αν πραγματικά νοιάζονταν για την αλήθεια ή όχι, ή αν ήταν αληθινοί μη πιστοί, μα απλώς τους απέρριψα τυφλά, μονομερώς. Αν δεν είχα κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί, δεν θα είχα δει ότι κατέστρεφα την ευκαιρία όλων τους για σωτηρία. Είδα πόσο μισητή συμπεριφορά είχα. Δεν γνώριζα τις αρχές, δεν έκανα καθόλου αναζήτηση· απλώς ενεργούσα με βάση τη σατανική μου διάθεση. Αυτές ήταν παραβάσεις! Έπρεπε να μετανοήσω και να αλλάξω, αλλιώς ο Θεός θα αηδίαζε μαζί μου.

Ως επικεφαλής εκκλησίας, ο Θεός θέλει να ποτίζω και να καλλιεργώ όσους είναι καινούργιοι στην πίστη, για να λυθούν οι αντιλήψεις και τα προβλήματά τους, για να μάθουν για το έργο του Θεού και να ριζώσουν πιο γρήγορα στην αληθινή οδό. Αλλά εγώ έκανα ό,τι ήθελα. Δεν ακολουθούσα μόνο τον δικό μου δρόμο, μα ήμουν η τυφλή που οδηγούσε τυφλούς, τους παραπλανούσα, έτσι οι αδελφοί απέρριπταν κι αυτοί τους νέους πιστούς, καταστρέφοντας την ευκαιρία τους για σωτηρία. Έπραττα το κακό. Φοβήθηκα πολύ όταν είδα τις σοβαρές συνέπειες του να ενεργώ με τον δικό μου τρόπο. Μίσησα τον εαυτό μου. Γιατί δεν προσευχήθηκα στον Θεό ούτε αναζήτησα τις αρχές της αλήθειας; Γιατί δεν απευθύνθηκα στην επικεφαλής; Τι με οδήγησε σε λεονταρισμούς; Προσευχήθηκα στον Θεό και διάβασα κάποια λόγια Του. «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Το είχα διαβάσει αυτό πολλές φορές, μα τώρα με συγκίνησε πολύ. Δεν ήμουν επικεφαλής εκκλησίας για καιρό και δεν είχα καμία πραγματικότητα της αλήθειας. Δεν καταλάβαινα πολλές αρχές της αλήθειας, αλλά είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, λες και καταλάβαινα τα πάντα. Κοίταζα απλώς πώς ενεργούσαν οι νέοι πιστοί, και δεν κοίταζα την ουσία τους. Πίστευα ότι ήμουν σπουδαία, οπότε δεν προσευχόμουν ούτε μιλούσα στην επικεφαλής μου, ούτε καν άκουγα τη συνεργάτιδά μου. Ήμουν απίστευτα αλαζόνας. Υπάρχουν πολλές αρχές συμπεριφοράς στους νέους πιστούς, όπως η αρχή της βοήθειας με αγάπη, η αρχή της δίκαιης μεταχείρισης των ανθρώπων. Υπάρχουν αλήθειες για την επίλυση των αντιλήψεων, και άλλα. Αν είχα τον παραμικρό σεβασμό για τον Θεό και δεν είχα τόση αυτοπεποίθηση, αλλά είχα εξετάσει πραγματικά αυτές τις αρχές, δεν θα ήμουν τόσο ξεροκέφαλη ούτε θα διατάρασσα το έργο μας. Ζώντας με την αλαζονική μου διάθεση, έπραττα το κακό και αντιστεκόμουν στον Θεό. Μισούσα τον εαυτό μου και ένιωθα ότι άξιζα την καταδίκη του Θεού. Ορκίστηκα να αναζητήσω την αλήθεια για να διαλύσω την αλαζονική μου διάθεση.

Διάβασα μερικά αποσπάσματα στη συνέχεια. «Στο έργο τους, οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας πρέπει να προσέξουν δύο αρχές: Η μία είναι να επιτελούν το έργο τους σε απόλυτη συμφωνία με τις αρχές που ορίζουν οι ρυθμίσεις εργασίας, μην παραβιάζοντας ποτέ αυτές τις αρχές και μην στηρίζοντας το έργο τους σε οποιεσδήποτε δικές τους φαντασιώσεις ή ιδέες. Σε ό,τι κάνουν, οφείλουν να ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας και να θέτουν πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε πρώτη μοίρα. Άλλο ένα πράγμα, και αυτό είναι το πιο βασικό, είναι ότι σε ό,τι κι αν κάνουν πρέπει να επικεντρώνονται στο να ακολουθούν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και να κάνουν τα πάντα τηρώντας αυστηρά τα λόγια του Θεού. Αν εξακολουθούν να είναι ικανοί να εναντιώνονται στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ή εάν ακολουθούν πεισματικά τις δικές τους ιδέες και πράττουν σύμφωνα με τη δική τους φαντασία, τότε οι πράξεις τους θα αποτελέσουν πολύ σοβαρή αντίσταση κατά του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Πώς πρέπει να αυτοστοχαστείς και να προσπαθήσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όταν έχεις κάνει κάτι που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές και δυσαρεστεί τον Θεό; Όταν επρόκειτο να κάνεις αυτό το πράγμα, προσευχήθηκες σ’ Αυτόν; Σκέφτηκες ποτέ: “Αυτός ο τρόπος με τον οποίο κάνω τα πράγματα συμφωνεί με την αλήθεια; Πώς θα έβλεπε το θέμα αυτό ο Θεός αν παρουσιαζόταν ενώπιόν Του; Θα χαιρόταν ή θα εκνευριζόταν αν το γνώριζε; Θα το μισούσε ή θα το απεχθανόταν;” Δεν το έψαξες, έτσι δεν είναι; Ακόμα κι αν σου το υπενθύμιζαν άλλοι, εσύ θα εξακολουθούσες να πιστεύεις ότι δεν ήταν κανένα σπουδαίο ζήτημα, ότι δεν αντέκειτο σε καμία θεμελιώδη αρχή και δεν αποτελούσε αμαρτία. Ως αποτέλεσμα αυτού, προσέβαλες τη διάθεση του Θεού και Τον έκανες να θυμώσει, ακόμη και σε σημείο που να σε μισήσει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παρακοής των ανθρώπων. Επομένως, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια στα πάντα. Αυτό πρέπει να ακολουθείς. Αν καταφέρεις να έρθεις εκ των προτέρων με σοβαρότητα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και, στη συνέχεια, να αναζητήσεις την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν θα κάνεις λάθος. Μπορεί να έχεις κάποιες αποκλίσεις στο πώς ασκείσαι στην αλήθεια, αλλά αυτό είναι δύσκολο να αποφευχθεί, και αφότου αποκτήσεις κάποια εμπειρία, θα είσαι σε θέση να ασκείσαι σωστά. Ωστόσο, αν γνωρίζεις πώς να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια, αλλά δεν την κάνεις πράξη, το πρόβλημα είναι ότι αντιπαθείς την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν θα την αναζητήσουν ποτέ, ό,τι κι αν τους συμβεί. Μόνον όσοι αγαπούν την αλήθεια έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, και όταν συμβαίνουν πράγματα που δεν κατανοούν, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να αντιληφθείς τις προθέσεις του Θεού και δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς, τότε θα πρέπει να συναναστραφείς με κάποιους ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να βρεις εκείνους που κατανοούν την αλήθεια, θα πρέπει να βρεις μερικούς ανθρώπους που να έχουν αγνή κατανόηση για να προσευχηθείτε μαζί στον Θεό με ομοψυχία, να επιζητήσεις από τον Θεό, να περιμένεις την ώρα του Θεού και να περιμένεις τον Θεό να σου ανοίξει ένα μονοπάτι. Εφόσον όλοι σας λαχταράτε την αλήθεια, αναζητάτε την αλήθεια και συναναστρέφεστε μαζί πάνω στην αλήθεια, μπορεί να έρθει η στιγμή που ένας από εσάς θα βρει μια καλή λύση. Αν όλοι σας θεωρήσετε ότι η λύση είναι κατάλληλη και αποτελεί ένα καλό μονοπάτι, τότε αυτό μπορεί να οφείλεται στη διαφώτιση και στη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αν, κατόπιν, συνεχίσετε να συναναστρέφεστε μαζί για να καταλήξετε σε ένα πιο ακριβές μονοπάτι άσκησης, αυτό σίγουρα θα είναι σύμφωνο με τις αλήθεια-αρχές. Κατά την άσκησή σας, αν ανακαλύψετε ότι ο τρόπος άσκησής σας εξακολουθεί να είναι κάπως ακατάλληλος, τότε πρέπει να τον διορθώσετε γρήγορα. Αν κάνεις ένα μικρό σφάλμα, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει, επειδή οι προθέσεις σου είναι σωστές, και ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Απλώς είσαι λίγο μπερδεμένος σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές και έχεις κάνει κάποιο λάθος στην άσκησή σου, πράγμα που συγχωρείται. Μα οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν κάνουν πράγματα, τα κάνουν με βάση το πώς φαντάζονται ότι πρέπει να γίνουν. Δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως βάση για να συλλογιστούν πώς να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια ή πώς να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Αντ’ αυτού, σκέφτονται μόνο πώς θα ωφεληθούν οι ίδιοι, και πώς θα κάνουν τους άλλους να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν. Κάνουν πράγματα που βασίζονται εξ ολοκλήρου στις δικές τους ιδέες και καθαρά για να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους, πράγμα που αποτελεί πρόβλημα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα κάνουν ποτέ τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια, και ο Θεός πάντοτε θα τους σιχαίνεται. Αν είσαι πραγματικά κάποιος με συνείδηση και λογική, τότε ό,τι κι αν συμβαίνει, θα πρέπει να είσαι σε θέση να έρχεσαι ενώπιον του Θεού για να προσεύχεσαι και να αναζητάς, να είσαι σε θέση να εξετάζεις σοβαρά τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου και το πόσο αγνές είναι, να είσαι σε θέση να προσδιορίζεις πώς να ενεργείς κατάλληλα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να σταθμίζεις και να συλλογίζεσαι επανειλημμένα ποιες πράξεις ευχαριστούν τον Θεό, ποιες πράξεις Του προκαλούν αηδία και ποιες πράξεις κερδίζουν την έγκρισή Του. Πρέπει να επανεξετάζεις αυτά τα θέματα ξανά και ξανά στο μυαλό σου μέχρι να τα κατανοήσεις ξεκάθαρα. Αν γνωρίζεις ότι έχεις τα δικά σου κίνητρα όταν κάνεις κάτι, τότε πρέπει να σκεφτείς ποια είναι τα κίνητρά σου, αν στοχεύεις να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου ή να ικανοποιήσεις τον Θεό, αν αυτό είναι προς όφελος του εαυτού σου ή του εκλεκτού λαού του Θεού και ποιες συνέπειες θα έχει… Αν αναζητάς και συλλογίζεσαι περισσότερο κατ’ αυτόν τον τρόπο στις προσευχές σου, και κάνεις περισσότερες ερωτήσεις στον εαυτό σου για να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε οι αποκλίσεις στις πράξεις σου θα γίνονται όλο και μικρότερες. Μόνο εκείνοι που μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο είναι άνθρωποι που λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού και έχουν φόβο Θεού, επειδή αναζητάς σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού και με υποτακτική καρδιά, και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγεις αναζητώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Στα λόγια Του βρήκα μονοπάτι άσκησης. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εργάζονται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις αρχές της αλήθειας, και να ακολουθούν πάντα την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να προσευχόμαστε και να αναζητούμε στο καθήκον μας, με καρδιά που σέβεται τον Θεό, να μην ακολουθούμε τις δικές μας ιδέες, αντιλήψεις ή εμπειρίες, κάνοντας απλώς ό,τι θέλουμε. Δεν μπορούμε να πιστεύουμε τυφλά τον εαυτό μας· πρέπει να αναζητούμε τις αρχές της αλήθειας. Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, πρέπει και να συναναστρεφόμαστε με άλλους, για να κατανοούμε τις αρχές πριν δράσουμε. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Αυτή η εμπειρία μού έδωσε ένα μάθημα. Αν ο Θεός δεν είχε βάλει την επικεφαλής μου να με επικρίνει, δεν θα καταλάβαινα ακόμα τις συνέπειες των πράξεών μου. Στο εξής θα αναζητούσα την αλήθεια και θα έκανα το καθήκον μου με βάση τις αρχές. Αργότερα, μερικά νέα μέλη έπαψαν να έρχονται στις συναθροίσεις, και δεν τόλμησα να κάνω υποθέσεις και να τα απορρίψω τόσο επιπόλαια. Σε έναν από αυτούς απευθυνθήκαμε για υποστήριξη πολλές φορές, και συζητήσαμε την κατάστασή του και με την επικεφαλής μας. Βεβαιωθήκαμε ότι ήταν μη πιστός και τον εγκαταλείψαμε. Η άλλη ήταν μια αδελφή που πίστευε για λιγότερο από δύο χρόνια, της άρεσε να διαβάζει τα λόγια του Θεού κι έβαζε τα δυνατά της στο καθήκον της, και διαβάζοντας τα λόγια Του που έκριναν και αποκάλυπταν τη διαφθορά μας, τα σύγκρινε με τον εαυτό της, και θεώρησε ότι ήταν απελπιστικά διεφθαρμένη, οπότε απλώς τα παρατούσε. Τη συναναστραφήκαμε με τα λόγια του Θεού, για να δει ότι η σωτηρία Του είναι για όσους από εμάς έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, ότι ο Θεός κατανοεί τις δυσκολίες και τις αδυναμίες μας όπως μια μητέρα, και εφόσον δεν εγκαταλείπουμε την επιδίωξη της αλήθειας, δεν θα μας εγκαταλείψει, καθώς σώζει τον άνθρωπο στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Γέμισε με δάκρυα όταν είπαμε αυτό, και ένιωσε την αγάπη του Θεού. Τη βοηθήσαμε μερικές φορές, και τώρα συναθροίζεται και πάλι κανονικά.

Αυτή η εμπειρία μού έδειξε τις ειλικρινείς προθέσεις και την αγάπη του Θεού να σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Και βιώνοντας τα λόγια του Θεού, έλαβα κάποια κατανόηση της αλαζονικής μου διάθεσης, και είδα τις συνέπειες του να κάνω το καθήκον μου όπως θέλω. Τελικά απέκτησα κάποιον σεβασμό για τον Θεό. Τώρα μπορώ να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές, χάρη στην καθοδήγηση του Θεού. Δόξα τω Θεώ!