Το 2014, εκπαιδεύτηκα στην παραγωγή βίντεο. Εκείνη την εποχή, ξεκίνησε η παραγωγή ενός νέου βίντεο. Στο στάδιο της προετοιμασίας, υπήρχαν κάποιες εργασίες και τεχνικές που δεν γνώριζα ακόμα καλά. Όταν προέκυψαν δυσκολίες συναναστράφηκα με άλλους για τις αρχές και έψαξα να βρω λύσεις. Σύντομα, άρχισα να εξοικειώνομαι και να βελτιώνομαι σε αυτές τις τεχνικές. Όσοι αντιμετώπιζαν δυσκολίες, έρχονταν όλοι να τις συζητήσουν μαζί μου. Μετά, ορίστηκα επικεφαλής της ομάδας και κατάφερα να επιλύσω κάποια ζητήματα της ομάδας. Νόμιζα ότι έκανα εξαιρετική δουλειά. Γι’ αυτό μ’ έκλεξαν επικεφαλής ομάδας. Όταν η ομάδα συζητούσε για το έργο, πάντα έπαιρνα κεντρικό ρόλο. Όταν υπήρχε διάσταση απόψεων σε κάποια συζήτηση, ανέφερα την προηγούμενη εργασιακή μου εμπειρία στην ομάδα, ώστε όλοι να ξέρουν ότι είχε βάση η άποψή μου και στο τέλος, πάντα κάναμε αυτό που έλεγα.

Αργότερα, η εκκλησία εξέλεξε δύο νέες επόπτριες. Είδα ότι ήταν παλιές μου συνεργάτιδες, οι αδελφές Κλερ και Λίλυ. Εξεπλάγην: «Και οι δυο έχουν μέτριες δεξιότητες και δεν έχουν μεγάλη πείρα. Θα τα βγάλουν πέρα ως προϊσταμένες; Εγώ έχω πολύ καλύτερες δεξιότητες. Ποιος πρέπει να διευθύνει το έργο του άλλου;» Μετά από αυτό, όταν οι προϊσταμένες ήθελαν να τις ενημερώσουμε, δυσανασχετούσα. Μια φορά, η Κλερ ήρθε να μου μιλήσει για τα προβλήματα σε ένα βίντεο της ομάδας για την οποία ήμουν υπεύθυνος, και πρότεινε κάποιες αλλαγές. Ένιωσα ότι με προσβάλλει και απάντησα ανυπόμονα: «Οι αλλαγές που πρότεινες δεν κάνουν. Αν τις εφαρμόσουμε, η αρχή και το τέλος δεν θα ταιριάζουν. Πρέπει να εξετάζεις συνολικά τη ροή των ιδεών όταν εγείρεις ζητήματα, όχι ένα μέρος τους. Πρέπει να μάθεις κι άλλο αυτή τη δουλειά και να μελετάς πιο συχνά». Τότε, η αδελφή έγινε κατακόκκινη και δεν είπε λέξη από την ντροπή της. Δύο αδελφοί συμφώνησαν μαζί μου. Όταν είδα ότι όλοι συμφωνούσαν μαζί μου το πήρα πάνω μου: «Βλέπετε, η δική μας συλλογιστική ήταν καλύτερη. Όσον αφορά την παραγωγή βίντεο, οι δεξιότητές μου είναι καλύτερες από τις δικές σας!» Έπειτα, όταν έκαναν προτάσεις για την παραγωγή στα δικά μου βίντεο, είχα ακόμα λιγότερη διάθεση να τις δεχτώ, και τις κοίταζα υποτιμητικά, σκεπτόμενος: «Έχετε κατώτερες δεξιότητες από μένα. Να μου λείπουν οι μπελάδες με τις προτάσεις σας». Στο τέλος οι δύο προϊσταμένες ένιωθαν ότι τις περιόριζα. Κάποτε, η μια ήρθε για συναναστροφή και μου είπε: «Νιώθουμε ότι μας περιορίζεις όταν συνεργαζόμαστε. Το ξέρουμε ότι οι δεξιότητές μας είναι ελλιπείς, έτσι, όταν βλέπεις κάποια αδυναμία μας, θα ήταν καλό να μας την επισημαίνεις. Τότε θα μπορούμε να συνεργαστούμε αρμονικά. Επίσης, ελπίζω να μην επιμένεις πάντα στις απόψεις σου. Εάν αναζητάς πιο πολύ όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, θα συναναστρεφόμαστε για τις αρχές και θα καλύπτουμε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου για να βγάζουμε καλά βίντεο». Όταν το άκουσα αυτό, παραδέχτηκα ότι είχα επιδείξει αλαζονική διάθεση, αλλά κατά βάθος δεν το δέχτηκα. Σκέφτηκα: «Κατανοώ περισσότερες αρχές από εσένα, οπότε όταν κάνεις λάθος, θα σε διορθώνω. Ναι, επιδείκνυα ελαφρώς αλαζονική διάθεση, αλλά το έκανα για το καλό του έργου. Νιώσατε περιορισμένες επειδή είστε ματαιόδοξες». Ως προς αυτό δεν έκανα αυτοκριτική, αλλά αντ’ αυτού τα έκανα χειρότερα.

Ένα βράδυ, η ομάδα συζητούσε ιδέες παραγωγής για ένα βίντεο. Επειδή οι ιδέες του βίντεο ήταν σχετικά περίπλοκες και δύσκολες, δεν είχε αποφασιστεί κάτι, παρόλο που συζητούσαμε αρκετές ώρες. Άρχισα να χάνω την υπομονή μου, και σκέφτηκα: «Τι θα γίνει με εσάς τις προϊσταμένες; Ούτε μπορείτε να μας διευθύνετε, ούτε και να αποφασίσετε για ένα σχέδιο σύμφωνα με τις αρχές;» Και έτσι είπα στις προϊσταμένες: «Τι θα γίνει πια με εσάς; Συζητάτε συνεχώς εδώ και ώρες και ακόμα να καταλήξετε σε κάποια ιδέα; Για προϊσταμένες είστε άχρηστες!» Έπειτα, παραπονέθηκαν και κάποιοι άλλοι λέγοντας: «Ναι! όλοι περιμένουμε. Μην κάθεστε έτσι και χασομεράτε». Άλλοι είπαν: «Άντε, πάρτε μια απόφαση. Έχει περάσει η ώρα». Τα παράπονά μας τάραξαν πιο πολύ τις προϊσταμένες και περιόρισαν όσα είχαν να πουν.

Μετά, ο επικεφαλής έμαθε πώς φέρθηκα και με αντιμετώπισε, λέγοντας: «Έχεις πολύ αλαζονική διάθεσή και σου αρέσει να περιορίζεις τους άλλους. Δεν συνεργάζεσαι κανονικά με τους άλλους. Είσαι επικεφαλής ομάδας, αλλά δεν προστατεύεις το έργο της εκκλησίας. Αντ’ αυτού, πρωτοστατείς σε παράπονα και επικρίσεις για άλλα άτομα, σπέρνεις τη διχόνοια στην ομάδα και δεν αφήνεις τις προϊσταμένες να δουλέψουν ενώ η παραγωγή των βίντεο καθυστερεί. Διαταράσσεις και παρεμποδίζεις το έργο της εκκλησίας». Η αντιμετώπιση του επικεφαλής με τάραξε βαθιά. Σκέφτηκα: «Τι;» «Εγώ διαταράσσω και παρεμποδίζω το έργο; Οι προϊσταμένες το κάνουν αυτό με τις λειψές δεξιότητες και την ανικανότητα για πραγματικό έργο. Εγώ έχω καλύτερες δεξιότητες στο έργο και, επίσης, κατανοώ περισσότερες αρχές. Παρατήρησα ότι έκαναν κάποια λάθη και εγώ τα διόρθωσα. Είναι αυτό διατάραξη και παρεμπόδιση;» Ο επικεφαλής είδε πως είχα αδιαλλαξία και αντίδραση, οπότε μου διάβασε διάφορα λόγια του Θεού. Ο Θεός λέει: «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ΄ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του).

«Υπάρχουν πολλά είδη διεφθαρμένων διαθέσεων που περιλαμβάνονται εντός της διάθεσης του Σατανά, αλλά αυτή που είναι πιο έκδηλη και ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αλαζονική διάθεση. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού τάραξαν την καρδιά μου. Αντιλήφθηκα ότι όσοι έχουν σατανική φύση ενεργούν χωρίς να το θέλουν σύμφωνα με διεφθαρμένη διάθεση και διαταράσσουν και παρεμποδίζουν το έργο της εκκλησίας. Η αλαζονική μου διάθεση ήταν πολύ ακραία. Νόμιζα ότι ήμουν έμπειρος στην παραγωγή βίντεο και ότι κατανοούσα τις αρχές και απέκτησα αυτοπεποίθηση. Θεωρούσα πως έπρεπε να έχω τον τελευταίο λόγο σε όλα και οι άλλοι να με ακούν. Όταν συνεργάστηκα με τις επόπτριες, τις αγνόησα παντελώς, και έλεγα ότι τις ξεπερνούσα σε όλα. Κάθε φορά που υπήρχε διαφορά απόψεων, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν: «Εγώ καταλαβαίνω, όχι εσείς.» ή «Δεν έχετε τα προσόντα.» και χλεύαζα τις προτάσεις τους. Πότε-πότε απαντούσα χωρίς καν να το σκεφτώ, χωρίς την παραμικρή στάση αναζήτησης και αποδοχής, και οι προϊσταμένες ένιωθαν περιορισμένες και φοβούνταν να κάνουν προτάσεις. Οι άλλοι με μιμήθηκαν και σχημάτισαν αρνητική άποψη για αυτές, και αυτό δυσκόλευε την ενημέρωσή τους για το έργο της ομάδας. Δεν είναι αυτό διατάραξη του έργου της εκκλησίας; Όταν συνεργαζόμασταν με τις προϊσταμένες, όποια πρόταση και να έκαναν, εγώ ποτέ δεν αναζητούσα τρόπους να τις εφαρμόσω σύμφωνα με τις αρχές. Απλώς επέμενα στη δική μου άποψη. Πώς ήταν δυνατό να είναι πάντα σωστή η δική μου οπτική; Θα μπορούσαν όσα θεωρούσα σωστά να συμφωνούν όλα με τις αρχές της αλήθειας; Στην ουσία, απλώς έβλεπα τα πράγματα με βάση τα χαρίσματα και την πείρα μου. Πολλές απόψεις μου δεν συμφωνούσαν με τις αρχές. Και όσο πιο πολύ στήριζα τη ζωή μου σε αυτά, τόσο πιο πολύ πίστευα ότι είχα αξία και δίκαιο. Στις διάφορες συνεργασίες, μονίμως υποτιμούσα τους άλλους και έκανα επίδειξη. Ήμουν αλαζόνας σε σημείο να χάσω κάθε λογική! Πάντα ενεργούσα με τον δικό μου τρόπο στα καθήκοντα. Επέμενα στις απόψεις και την κατανόησή μου σαν να ήταν αλήθεια, δεν δεχόμουν προτάσεις, ούτε επέτρεπα άλλες ιδέες πλην των δικών μου, λες και ήμουν ο αφέντης της αλήθειας. Έτσι νόμιζα ότι πίστευα στον Θεό; Στον εαυτό μου πίστευα προφανώς. Όταν το διαπίστωσα αυτό τρόμαξα και ένιωσα τύψεις. Καθώς η φύση μου ήταν τόσο αλαζονική, άθελά μου έκανα κακές πράξεις που αντιστέκονταν στον Θεό. Είδα ότι θα διέτρεχα μεγάλο κίνδυνο αν έκανα το καθήκον μου με αλαζονική διάθεση.

Λίγο αργότερα, η παραγωγή του βίντεο τελείωσε, επειδή, όμως, δεν συνεργαζόμουν και περιόριζα τους άλλους με αντίκτυπο στο έργο των βίντεο, με απέλυσαν. Στη συνέχεια, θα γινόταν η παραγωγή μερικών νέων βίντεο, αλλά εγώ δεν συμμετείχα. Μου ερχόταν πάλι να αντιδράσω, και σκέφτηκα: «Έχω κατανοήσει κάπως την αλαζονική φύση μου από την τελευταία μου εμπειρία. Γιατί δεν με αφήνουν να συμμετάσχω;» Ακόμα πιο απρόσμενο για μένα ήταν που δε με επέλεξαν για την παραγωγή και άλλου βίντεο. Δεν μπορούσα να το αντέξω με τίποτα. Αν τα πράγματα συνεχίζονταν έτσι, δεν θα ήμουν άχρηστος για την εκκλησία; Μου ήρθαν ξαφνικά στο μυαλό κάποια λόγια του Θεού. «Εάν έχεις καλό επίπεδο, αλλά είσαι διαρκώς αλαζόνας και επηρμένος, πιστεύεις συνεχώς πως ό,τι λες εσύ είναι σωστό και ό,τι λένε οι άλλοι λάθος, αρνείσαι όποιες προτάσεις κάνουν οι άλλοι και δεν αποδέχεσαι καν την αλήθεια, παρά τη σχετική συναναστροφή, αλλά διαρκώς αντιστέκεσαι σ’ αυτή, τότε μπορεί ένα τέτοιο άτομο όπως εσύ να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Θα εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σ’ ένα τέτοιο άτομο σαν εσένα; Δεν θα το κάνει. Ο Θεός θα πει ότι έχεις κακή διάθεση και δεν είσαι άξιος να λάβεις τη διαφώτισή Του και, αν δεν μετανοήσεις, θα αφαιρέσει και αυτήν που είχες κάποτε. Αυτό σημαίνει το να εκτεθεί κανείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Τα λόγια του Θεού αφορούσαν την κατάστασή μου. Όσα χρόνια πίστευα στον Θεό, πάντα έκανα το καθήκον μου με αλαζονική διάθεση. Εκείνη την εποχή, με κλάδεψαν και με αντιμετώπισαν ουκ ολίγες φορές. Αλλά ποτέ δεν επεδίωξα την αλήθεια ούτε άλλαξε η διάθεσή μου. Τώρα, είχα διαταράξει το έργο της εκκλησίας και είχα διαπράξει σοβαρή παράβαση. Μήπως θα με εξέθετε και θα με απέκλειε ο Θεός; Όσο σκέφτομαι τη συμπεριφορά μου τότε, όπου κι αν πήγαινα, πάντα ήθελα να ξεχωρίζω. Αν ήμουν πιο ικανός από τους άλλους, ένιωθα ικανοποίηση και υποτιμούσα τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν οι άλλοι ήταν πιο ικανοί από μένα, κοίταζα πάντα πώς θα τους ξεπεράσω. Όταν δεν επέλεγαν τις προτάσεις μου, δεν το δεχόμουν και έσπαγα το κεφάλι μου να βρω αντεπιχειρήματα, ώστε όλοι να επιλέξουν τις προτάσεις μου. Όταν μου επεσήμαναν τα ελαττώματά μου, δεν έλεγα τίποτα, αλλά μέσα μου αντιδρούσα. Πίστευα ότι δεν ήταν και τίποτα σπουδαίοι ούτε είχαν προσόντα, λες και εγώ ήμουν σπουδαίος. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ φοβόμουν. Εκτελούσα το καθήκον μου με αλαζονική διάθεση όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είχα αποδεχτεί την αλήθεια, ούτε είχα κρίνει ή γνωρίσει τον εαυτό μου και έτσι η διεφθαρμένη μου διάθεση χειροτέρευε. Η απόλυσή μου ήταν η αποκάλυψη της δικαιοσύνης του Θεού! Καθώς πονούσα, προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Το ξέρω ότι δεν αναζητώ την αλήθεια από τότε που πιστεύω σε Εσένα. Με κλάδευαν και με αντιμετώπιζαν αλλά δεν έκρινα ούτε κατανοούσα τον εαυτό μου. Έτσι, έκανα κακό που διατάραξε το έργο της εκκλησίας. Θεέ μου, οδήγησέ με να καταλάβω τη διαφθορά μου, να αναζητήσω την αλήθεια, και να εξιλεωθώ για τις παραβάσεις και τα χρέη μου».

Σε μια πνευματική άσκηση, βρήκα κάποια λόγια του Θεού. «Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αποστραφείς τον εαυτό σου. Όταν αποστραφείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να πιστεύεις πως αυτό είναι επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: “Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος κατά την άσκηση κάποιου μέρους από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού”. Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να αποστρέφεται κανείς πραγματικά τον εαυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ντράπηκα. Ο Θεός είπε ότι μόνο αν αναγνωρίσεις της φύση σου, αν δεις ξεκάθαρα τη θέση σου, την ένδεια και την εξαθλίωσή σου, τότε μόνο θα νιώσεις αηδία και μίσος για τον εαυτό σου και θα μετανοήσεις. Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ήμουν τόσο αλαζόνας. Σκέφτηκα ότι αφού μπήκα στην ομάδα των βίντεο, έκανα την παραγωγή σημαντικών βίντεο, και αποκόμισα τον σεβασμό και τον έπαινο όλων, πίστεψα ότι είχα εμπειρία και ότι κατανοούσα πολλές αρχές. Νόμιζα, επίσης, ότι είχα καλό επίπεδο, ότι μάθαινα γρήγορα και ότι ήμουν σπάνιο ταλέντο στην εκκλησία. Έτσι η αλαζονική μου διάθεση ολοένα και χειροτέρευε. Θυμήθηκα πόσο λίγα ήξερα όταν πρωτοξεκίνησα την παραγωγή βίντεο και πώς οι αδελφοί μου με πήραν από το χέρι και με μάθανε τα πάντα. Μερικές φορές δεν το έκανα σωστά, παρά τις σαφείς εξηγήσεις που μου έδιναν και χρειάστηκα πολλές φορές καθοδήγηση μέχρι να μάθω την παραγωγή. Με αυτό κατάλαβα, ότι δεν ήταν πως ήμουν έξυπνος ή είχα καλό επίπεδο, απλώς είχα πολλές ευκαιρίες να εξασκηθώ και είχα συσσωρεύσει αρκετή πείρα. Αλλά το έβλεπα ως κεφάλαιο και δεν έκανα το καθήκον μου με σύνεση. Ειδικά όταν είχα κάποια καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου, πίστευα ότι τα ήξερα όλα και έτσι κοίταζα αλαζονικά τους άλλους και δεν καταδεχόμουν να συνεργαστώ μαζί τους. Πού ήταν η ανθρώπινη φύση και η λογική μου; Όσο σκέπτομαι τη συνεργασία μου με τις δύο προϊσταμένες, πάντα τις περιφρονούσα. Πάντως μέσω της επικοινωνίας μας είχα διαπιστώσει ότι είχαν πολλά προτερήματα. Παρόλο που δεν είχαν τόσο πολλές δεξιότητες και πείρα στην παραγωγή βίντεο, ήταν πάντα καλοπροαίρετες και πρόθυμες για την αντιμετώπιση δυσκολιών. Ήταν και έξυπνες και δεν κολλούσαν στους κανόνες. Είχαν θάρρος για καινοτομίες και προθυμία να μάθουν νέα πράγματα. Στις δυσκολίες ή τα προβλήματα μπορούσαν να παραμερίζουν τον εαυτό τους και να ζητούν συμβουλές. Αλλά η διάθεσή μου ήταν πολύ αλαζονική και δεν υπήρχε αντάξιός μου. Δεν έβλεπα τα προτερήματα των άλλων. Σκέφτηκα πώς ο Παύλος ήταν ιδιαίτερα αλαζόνας. Νόμιζε ότι είχε επίπεδο και χαρίσματα αλλά ήταν σκληρόκαρδος. Πάντοτε μαρτυρούσε ότι ήταν υπεράνω των άλλων μαθητών και έλεγε αποτρόπαια λόγια ότι για να ζήσει ήταν ο Χριστός. Ήταν αλαζόνας πέραν πάσης λογικής. Σκέφτηκα πως η φύση μου ήταν η ίδια με του Παύλου. Πάντα περιφρονούσα τις προϊσταμένες και πάντα υποχρέωνα τους άλλους να κάνουν το δικό μου. Είχα πάρει το μονοπάτι του Παύλου. Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα απίστευτες τύψεις. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Μόνο τώρα έχω κατανοήσει κάπως τη φύση και την ουσία μου. Όσα χρόνια πίστευα στον Θεό, ο οίκος του Θεού πάντα με πότιζε και μου παρείχε την αλήθεια. Αλλά δεν αναζητούσα την αλήθεια και είχα πάρει μονοπάτι αντίχριστου, αγνοώντας την επίπονη ανησυχία Σου. Ενορχήστρωσες πολλά άτομα, γεγονότα και πράγματα ως υπενθύμιση, αλλά εγώ πείσμωνα και δεν φρόντιζα να μετανοήσω. Πήρα λάθος μονοπάτι με την αλαζονική μου φύση και Σε έκανα να με περιφρονήσεις. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω. Όποιες διευθετήσεις κι αν κάνει η εκκλησία έπειτα, εγώ θα τις υπακούσω».

Όταν το κατάλαβα αυτό, εξεπλάγην όταν την επόμενη μέρα μια αδελφή με ενημέρωσε πως το έργο των μελών μιας νέας ομάδας είχε προβλήματα και μου ζητούσε να τους εκπαιδεύσω. Με ρώτησε αν ήμουν πρόθυμος. Η καρδιά μου ευγνωμονούσε τον Θεό. Όταν θέλησα να μετανοήσω μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου. Έπρεπε να το εκτιμήσω αυτή τη φορά και δέχτηκα μετά χαράς. Κάτι άλλο, ακόμα πιο απρόσμενο, συνέβη λίγες μέρες μετά, όταν ο επικεφαλής με έβαλε στην παραγωγή ενός νέου βίντεο. Ευγνωμονούσα τον Θεό!

Σκεπτόμενος πώς επρόκειτο σύντομα να συνεργαστώ με άλλους, αναζήτησα μονοπάτι συνεργασίας με άλλους. Είδα ότι ο λόγος του Θεού λέει: «Όταν συνεργάζεστε με άλλους για την εκπλήρωση των καθηκόντων σας, μπορείτε να είστε ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις; Μπορείτε να αφήνετε τους άλλους να μιλάνε; (Μπορώ, λίγο. Στο παρελθόν, πολλές φορές δεν άκουγα τις προτάσεις των αδελφών κι επέμενα να πράττω με τον δικό μου τρόπο. Μόνο αργότερα, όταν τα γεγονότα αποδείκνυαν ότι έκανα λάθος, διαπίστωνα ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις τους ήταν σωστές, ότι το αποτέλεσμα από τη συζήτηση με όλους ήταν πραγματικά το κατάλληλο, ότι οι δικές μου απόψεις ήταν λανθασμένες και ελλιπείς. Αφού το βίωνα αυτό, συνειδητοποιούσα πόσο σημαντική είναι η αρμονική συνεργασία.) Και τι μπορούμε να διαπιστώσουμε από αυτό; Αφού το βίωσες αυτό, είχες κάποιο όφελος και κατανόησες την αλήθεια; Πιστεύετε ότι κάποιος είναι τέλειος; Ανεξάρτητα από το πόσο δυνατοί είναι οι άνθρωποι ή πόσο ικανοί και ταλαντούχοι, και πάλι δεν είναι τέλειοι. Ο κόσμος πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό, είναι γεγονός. Αυτή είναι και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στα δικά τους πλεονεκτήματα και δυνατά σημεία ή ελαττώματα· αυτός είναι ο ορθολογισμός που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Με αυτού του είδους τον ορθολογισμό, μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα δυνατά σου σημεία και τις αδυναμίες σου, καθώς και των άλλων, κι αυτό θα σου επιτρέψει να εργάζεσαι αρμονικά μαζί τους. Εάν έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορείς να εισέλθεις σε αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας της αλήθειας, τότε μπορείς και συνεννοείσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αντλώντας ο ένας από τα δυνατά σημεία του άλλου για να αντισταθμίσετε τυχόν αδυναμίες που έχετε. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς ή το τι κάνεις, θα γίνεσαι συνεχώς καλύτερος σε αυτό και θα έχεις την ευλογία του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Με τα λόγια του Θεού κατανόησα ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουν ελαττώματα και ανεπάρκειες. Παρά τα όποια χαρίσματα ή την πείρα ενός ατόμου, δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια, ή ότι οι πράξεις του ευθυγραμμίζονται πάντα με αυτήν. Όλοι πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά και να συμπληρώνουν ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Ειδικά όταν υπάρχουν διαφορές απόψεων, πρέπει να βάζεις στην άκρη το εγώ σου και να συναναστρέφεστε και να διερευνάτε μαζί το ζήτημα με στάση αναζήτησης. Μόνο έτσι έχεις ανθρώπινη φύση και λογική, δέχεσαι το έργο του Αγίου Πνεύματος, μειώνεις παραλείψεις στο καθήκον, και τελικά εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια. Πρέπει να συνεργαζόμαστε και να καλύπτουμε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος λογικής συμπεριφοράς. Αφού το κατάλαβα αυτό, συνέχισα με άσκηση σε αυτό το μονοπάτι. Όποτε υπήρχαν διαφορές απόψεων κατά τη διερεύνηση μαζί με άλλους, αρνιόμουν συνειδητά την άποψή μου προκειμένου να ακούσω τους άλλους. Όπου υπήρχε διαφωνία, συναναστρεφόμουν με όλους σύμφωνα με τις ισχύουσες αρχές, και τελικά ασκούμουν με τρόπο που τηρούσε τις αρχές. Σύντομα, η σχέση μου με τους άλλους βελτιώθηκε σημαντικά, και κατάλαβα πώς μόνο αν βάζω στην άκρη το εγώ μου και συνεργάζομαι αρμονικά θα αποκτήσω το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και θα είμαι αποδοτικός στα καθήκοντά μου.

Αφού βίωσα αυτές τις καταστάσεις, κατανόησα κάπως την αλαζονική μου διάθεση και έκανα κάποιες αλλαγές. Και αυτό το κατάφερα επειδή έτρωγα και έπινα τον λόγο του Θεού! Ευγνωμονώ τον Θεό!