Με λένε Μάθιου και πριν τρία χρόνια, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Τον Οκτώβριο του 2020, έγινα επικεφαλής εκκλησίας. Κατάλαβα πως ήταν μεγάλη ευθύνη κι ένιωθα κάπως αγχωμένος, αλλά και πολύ περήφανος. Νόμιζα πως εκλέχτηκα γι’ αυτό το καθήκον επειδή είχα καλύτερο επίπεδο από τους άλλους. Πήρα το καθήκον μου πολύ σοβαρά κι συναναστρεφόμουν τους άλλους όσο μπορούσα για να τους βοηθήσω με τα προβλήματά στα καθήκοντά τους. Με τον καιρό, ένιωθα ικανός να επιλύω κάποια ζητήματα, κι όποτε με χρειάζονταν, πήγαινα εκεί για συναναστροφή. Ήθελα να αποδείξω σε όλους πως ήμουν εξαιρετικός επικεφαλής και έλυνα τα προβλήματά τους.

Τότε, ένας κακούργος άρχισε να διαδίδει φήμες στην εκκλησία. Σε συναθροίσεις, διέδιδε ψέματα του Κομμουνιστικού Κόμματος που βλασφημούσαν τον Θεό, διέστρεφε τα γεγονότα, προκαλούσε αναστάτωση και έκρινε το έργο του οίκου του Θεού. Ήθελε να παρασύρει τους ανθρώπους μακριά απ’ τον Θεό. Έκανα συναθροίσεις και συναναστρεφόμουν όσο μπορούσα κι ένιωθα σαν στρατιωτικός διοικητής που οδηγούσε τα στρατεύματα εναντίον των εχθρικών παρατάξεων! Ήθελα να αποδείξω πως μπορούσα να τους προστατέψω όλους, ώστε να δουν πως αναλάμβανα ένα βαρύ φορτίο, πως ήμουν υπεύθυνος. Όμως, στην πραγματικότητα, ένιωθα πολύ αδύναμος. Δεν ήξερα πώς να αντικρούσω κάποιες πλάνες και με επηρέαζαν κι εμένα. Όμως, δεν ήθελα να αποκαλύψω την αδυναμία μου στους άλλους. Ήθελα να δείχνω τρανός και δυνατός, για να με θεωρούν πραγματικό επικεφαλής. Ποτέ δεν ανοίχτηκα για τη δική μου κατάσταση, επειδή νόμιζα πως αν έδειχνα σημάδια αδυναμίας ως επικεφαλής, θα έχανα αυτήν την εικόνα του ισχυρού. Τι θα σκέφτονταν για μένα; Δεν θα σκέφτονταν πως ξεστόμιζα μόνο δόγματα και στερούμουν την πραγματικότητα της αλήθειας; Νόμιζα πως, ως επικεφαλής εκκλησίας, έπρεπε να είμαι σκληρός, όπως ένας πρόεδρος ή στρατιωτικός διοικητής. Δεν έπρεπε να αφήσω κανέναν να δει την αδυναμία μου! Έτσι στις συναθροίσεις, μιλούσα πάντα για τη «βαθιά» κατανόησή μου των λόγων του Θεού και τις εμπειρίες μου. Αλλά προσπερνούσα τις αποτυχίες και τη διαφθορά μου, και περνούσα βιαστικά σε πράγματα που έκανα σωστά. Αν στις συναθροίσεις άρχιζα να νυστάζω, δεν το παραδεχόμουν, κι αν είχα κάποιο πρόβλημα, έλεγα πως θα έβρισκα ένα μονοπάτι να το λύσω σε χρόνο μηδέν. Μιλούσα για το πώς πότιζα τους νέους πιστούς και πώς τους έδινα ευκαιρίες να μάθουν, για να κάνω επίδειξη των καλών μου πράξεων. Όταν μοιραζόμουν την εμπειρία μου, μου άρεσε να μιλώ για τις θυσίες μου για τον Θεό κι έλεγα πως ξενυχτούσα για το καθήκον μου κι ήλπιζα πως όλοι θα με θαύμαζαν. Η αδελφή Μαρινέτ, η συνεργάτιδά μου, πραγματικά με θαύμαζε, επειδή τη βοηθούσα πάντα με λόγια του Θεού, σχετικά με την κατάστασή της. Ένιωθα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όταν εξέφραζε τον θαυμασμό της. Αλλά και οι αδελφοί και οι αδελφές που μόλις είχαν αρχίσει να ποτίζουν νεοφώτιστους, με θαύμαζαν πολύ. Όταν μια αδελφή αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, την κάλεσα και τη συναναστράφηκα. Μετά τη συναναστροφή, είπε πως κατανόησε το θέλημα του Θεού, και τότε ένιωσα ευχαριστημένος με τον εαυτό μου. Ποτέ δεν της είπα πως η χρήσιμη συναναστροφή μου οφειλόταν στην καθοδήγηση του Θεού, πως προερχόταν από τη διαφώτιση του Θεού, ώστε η δόξα να αποδοθεί σ’ Εκείνον. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές έλεγαν «Αμήν» μετά τη συναναστροφή, ή «ο Μάθιου έχει δίκιο», ή «είμαι ευγνώμων για τη συναναστροφή του Μάθιου». Μερικές φορές, μου μιλούσαν με θαυμασμό και ζητούσαν τη γνώμη μου για αποφάσεις στα καθήκοντά τους. Μπορώ να πω πως κατείχα σημαντική θέση στην καρδιά τους. Όταν έβλεπα πόσο πολύ με θαύμαζαν, ένιωθα κάπως αμήχανα, όμως μου άρεσε που με σέβονταν. Με έκανε χαρούμενο. Τότε μια μέρα, είδα ένα βίντεο μαρτυρίας με τίτλο «Το κακό που προκαλεί η επίδειξη». Ήταν πολύ συγκινητική. Μια αδελφή, επίσης επικεφαλής, εξύψωνε τον εαυτό της στο καθήκον της. Πρόσβαλε τη διάθεση του Θεού κι Εκείνος την πειθάρχησε με μια αρρώστια. Το βασικό ήταν πως η συμπεριφορά της αηδίασε τον Θεό. Όταν είδα το βίντεο, δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπό μου και κατάλαβα πως με το να επιδεικνύομαι για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, αντιτασσόμουν στον Θεό. Ήμουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ποτέ δεν είχα αντιληφθεί πως η επίδειξη ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα. Επαναλάμβανα στον εαυτό μου: «Έχω προκαλέσει την οργή του Θεού». Ήμουν πολύ φοβισμένος και δεν ήξερα τι να κάνω.

Τότε, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να καταλάβω τη διαφθορά μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους; Είναι η εξύψωση και η μαρτυρία περί του εαυτού κάτι που κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική; Δεν είναι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ποια διάθεση αποκαλύπτεται συνήθως; Η αλαζονεία είναι μια από τις κύριες διαθέσεις που αποκαλύπτονται και ακολουθεί η δολιότητα, η οποία αφορά το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει τους άλλους ανθρώπους να τον έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Οι ιστορίες τους είναι εντελώς αδιαμφισβήτητες· τα λόγια τους ξεκάθαρα περιέχουν κίνητρα και μηχανορραφίες, μα εκείνοι θέλουν να κρύβουν το γεγονός ότι κάνουν επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτών που λένε είναι ότι αναγκάζουν τους ανθρώπους να νιώθουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανείς δεν τους φτάνει, ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Και δεν επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα με ύπουλα μέσα; Ποια διάθεση κρύβεται πίσω από αυτά τα μέσα; Υπάρχουν καθόλου στοιχεία κακίας; Είναι ένα είδος κακής διάθεσης» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο). Η ανάγνωση των λόγων του Θεού με συντάραξε αμέσως. Μπορούσα να δω ξεκάθαρα τι έκρυβα μέσα μου. Ήθελα να χτίσω για τον εαυτό μου την εικόνα ενός ισχυρού άνδρα, ενός τέλειου ανθρώπου. Όταν συναναστρεφόμουν πάνω στην εμπειρία μου, έκανα επίδειξη των «ηρωικών» μου πράξεων, μιλούσα για τις επιτυχίες μου, αλλά σχεδόν ποτέ για τις αποτυχίες μου. Όταν ήμουν αδύναμος ή αρνητικός, ή αντιμετώπιζα κάποια προβλήματα, ή ακόμα όταν ήμουν στη χειρότερη κατάσταση, έλεγα απλώς: «Είμαι καλά. Περνώ μια μικρή δοκιμασία, αλλά θα την ξεπεράσω με τη βοήθεια του Θεού». Αλλά στην πραγματικότητα, πονούσα πολύ. Μιλούσα πάντα για το πόσο υπέφερα στο καθήκον μου κι έκανα επίδειξη του πόσο υπεύθυνος ήμουν. Όμως, η πραγματικότητα ήταν άλλη. Όταν έκανα θυσίες στο καθήκον μου, ήταν κυρίως για χάρη του ονόματος και του κύρους μου. Όταν έβλεπα τους άλλους να με θαυμάζουν, η καρδιά μου σκιρτούσε και ήξερα πως δεν ήταν καλό. Όμως, δεν είχα ακόμα κάνει κάτι να το εμποδίσω. Δεν είχα πει στους άλλους να μη με θαυμάζουν, επειδή ήθελα τον θαυμασμό και τον έπαινό τους, και μάλιστα να έχω καλύτερη θέση απ’ τον Θεό στην καρδιά τους. Δεν ήμουν το ίδιο αλαζονικός με τον αρχάγγελο; Δεν έφερνα τους άλλους ενώπιον του Θεού, αλλά τους έφερνα ενώπιόν μου. Όταν κατάλαβα πως θα μπορούσα να πάρω τη θέση του Θεού στην καρδιά των αδελφών, έτρεμα από φόβο και ήξερα μέσα μου πως ο Θεός απεχθανόταν τη συμπεριφορά μου. Μπρος στα γεγονότα, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, επιδεικνυόμουν γιατί ήθελα όλοι να με θεωρούν ανώτερο, ως κάποιον που μπορεί να επιλύει όλα τους τα προβλήματα. Σφετερίστηκα τη δόξα Σου. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου». Ήμουν γεμάτος τύψεις. Τότε, έγραψα ένα απολογητικό γράμμα όπου αποκάλυπτα τον πραγματικό μου εαυτό και την αυτοπροβολή μου και το έστειλα σε κάθε ομάδα συνάθροισης. Επίσης, είπα σε όλους απερίφραστα πως δεν έπρεπε να με θαυμάζουν. Ήξερα κάποια άτομα που με σέβονταν ιδιαίτερα, έτσι τους έστειλα προσωπικά μηνύματα και τους ανέλυα τον εαυτό μου. Λίγες μέρες αργότερα, η αδελφή Μαρινέτ μού είπε με ειλικρίνεια πως παλιά με θαύμαζε και πως κατείχα σημαντική θέση στην καρδιά της. Ντράπηκα πολύ σαν το άκουσα και το εξέλαβα ως απόδειξη της μοχθηρίας μου. Εκείνη τη στιγμή, είδα την ασχήμια μου. Επιδεικνυόμουν για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων. Είχα χάσει κάθε λογική. Θεωρούνταν αυτό επιτέλεση καθήκοντος; Ο Θεός με εξύψωσε στη θέση του επικεφαλής κι εγώ Του το ανταπέδωσα έτσι; Ένιωσα τέτοια ντροπή όσο ποτέ άλλοτε. Όμως, δεν αναζήτησα την αλήθεια για να διορθώσω τη διαφθορά μου, έτσι επανήλθα σ’ αυτήν πολύ σύντομα.

Υπήρχε μια διαδικτυακή συνάθροιση, στην οποία συμμετείχαν και οι άλλοι επικεφαλής εκκλησίας. Ένιωθα πως η συναναστροφή των αδελφών ήταν απλοϊκή και ανοργάνωτη. Σκέφτηκα πως η συναναστροφή τους ήταν ρηχή και οι άλλοι επικεφαλής δεν έλεγαν κάτι μεγαλόπνοο. Ήθελα να τους δείξω πόσο καλή ήταν η συναναστροφή μου, να μοιραστώ με όλους την κατανόησή μου, ώστε να μάθουν πολλά από αυτά που είχα να πω. Ήθελα να τους δείξω την οδό. Έτσι, προετοίμασα στο μυαλό μου τι ήθελα να πω. Σκέφτηκα να πω κάτι πιο διαφωτιστικό, ώστε να ξεχωρίσω απ’ το πλήθος και να μοιραστώ μια βαρυσήμαντη συναναστροφή. Σκεφτόμουν το λεξιλόγιο που θα αναδείκνυε καλύτερα τη συναναστροφή μου. Ήθελα πολύ να αποδείξω πως είχα υψηλότερη κατανόηση, ώστε οι άλλοι να εκτιμήσουν την οξύνοιά μου. Χρησιμοποίησα πολλά παραδείγματα και μεταφορές, για να ξέρουν πως η συναναστροφή μου ήταν λεπτομερής και πλούσια. Όταν τελείωσα, χάρηκα πολύ που άκουσα να λένε όλοι «Αμήν». Τότε, κοίταξα το παράθυρο συνομιλίας για να δω αν οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν να πουν κάτι καλό για τη συναναστροφή μου. Προς το τέλος της συνάθροισης, ο αδελφός Ζεν συναναστράφηκε χωρίς να παραθέσει τα λόγια του Θεού, όπως κάνουμε πάντα, και βασιζόμενος σ’ αυτά, αλλά παρέπεμψε στη συναναστροφή μου, λέγοντας πως θα έπρεπε να την έχουμε ως βάση για τις πράξεις μας. Είδα πως εξύψωνα ξανά τον εαυτό μου, κάνοντας τους άλλους να με ειδωλοποιούν. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα αμήχανα. Θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού που είχαμε συναναστραφεί πρόσφατα. Τα λόγια του Θεού λένε: «Για να είναι σε θέση οι αδελφοί και οι αδελφές να εκμυστηρεύονται πράγματα ο ένας στον άλλον, να βοηθάνε ο ένας τον άλλον και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, πρέπει ο καθένας να μιλάει για τις δικές του αληθινές εμπειρίες. Αν δεν λες τίποτε για τις δικές σου αληθινές εμπειρίες —αν απλώς επαναλαμβάνεις σαφή λόγια δόγματος και παπαγαλίζεις σλόγκαν και κοινοτοπίες για την πίστη στον Θεό, και δεν ανοίγεσαι καθόλου για ό,τι βρίσκεται στην καρδιά σου— τότε δεν είσαι ένα ειλικρινές άτομο και είσαι ανίκανος να είσαι ειλικρινές άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει να μιλάτε κυρίως περισσότερο για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσα έχετε υποστεί, για το πόσα πράγματα κάνατε για να αντισταθείτε στον Θεό και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός· να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Αυτήν την εμπειρία θα πρέπει να έχετε. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας, και να μιλάτε περισσότερο από καρδιάς· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως πρέπει να ανοίγω την καρδιά μου και να μιλώ για την αληθινή μου εμπειρία, με ειλικρίνεια, αποφεύγοντας κενά λόγια και άχρηστες αοριστολογίες για να επιδειχτώ. Ένας πραγματικός επικεφαλής μοιράζεται τη δική του εμπειρία και κατανόηση των λόγων του Θεού, καθοδηγεί τους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια και τους φέρνει ενώπιον του Θεού. Ένας αντίχριστος συναναστρέφεται κενά λόγια για να επιδειχτεί, ώστε να τον επαινούν και να τον θαυμάζουν, και φέρνει τους άλλους ενώπιόν του. Όσο για μένα, ξεστόμιζα απλώς κενές θεωρίες, χωρίς να δίνω στους άλλους ένα μονοπάτι άσκησης. Δεν είχα επιλύσει κανένα πραγματικό πρόβλημα. Στόχος μου δεν ήταν να τους βοηθήσω να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στα λόγια του Θεού, αλλά να τους κάνω να με θαυμάζουν. Οι συνέπειες της επίδειξης ήταν ξεκάθαρες. Οι άλλοι με σέβονταν και δεν έδιναν μαρτυρία για τα λόγια του Θεού, αλλά χρησιμοποιούσαν τη συναναστροφή μου ως αναφορά. Οι άλλοι έλεγαν πάντα κάτι σαν: «Σύμφωνα με τη συναναστροφή του Μάθιου» ή «Όπως είπε ο αδελφός Μάθιου». Θυμήθηκα τον Παύλο που ήταν πάντα επιδεικτικός και δεν έδινε μαρτυρία για τα λόγια του Κυρίου Ιησού. Αυτό έκανε τους πιστούς να εκθειάζουν και να δίνουν μαρτυρία για τα λόγια του Παύλου για 2000 χρόνια. Δεν έκανα το ίδιο με τον Παύλο, και δεν ήμουν στο ίδιο μονοπάτι του αντίχριστου εναντίον του Θεού; Φοβήθηκα πολύ και μίσησα τον εαυτό μου. Είπα μια προσευχή: «Θεέ μου, κάνω το ίδιο λάθος. Τα λόγια Σου μου έδειξαν την οδό, όμως συνεχίζω να ακολουθώ τον Σατανά και να ικανοποιώ τη ματαιοδοξία μου. Παίζω ξανά τον ρόλο του Σατανά. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, βοήθησέ με, σώσε με!»

Ένα βράδυ, ενώ προετοιμαζόμουν για μια συνάθροιση, είδα το εξής χωρίο: «Ποιο είναι το μεγαλύτερο ταμπού στην υπηρεσία του ανθρώπου προς τον Θεό; Γνωρίζετε; Κάποιοι άνθρωποι που υπηρετούν ως επικεφαλής προσπαθούν συνέχεια να είναι διαφορετικοί, να είναι κατά πολύ ανώτεροι από τους υπόλοιπους και να σκέφτονται νέα τεχνάσματα, ώστε να δει ο Θεός πόσο ικανοί είναι πραγματικά. Ωστόσο, δεν εστιάζουν στην κατανόηση της αλήθειας και στην είσοδο στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού· προσπαθούν συνεχώς να επιδεικνύονται. Δεν είναι αυτό ακριβώς η αποκάλυψη μιας αλαζονικής φύσης; […] Υπηρετώντας τον Θεό, οι άνθρωποι επιθυμούν να κάνουν μεγάλα βήματα, να κάνουν σπουδαία πράγματα, να λένε σπουδαία λόγια, να εκτελέσουν σπουδαίο έργο, να διοργανώσουν σπουδαίες συναντήσεις και να είναι σπουδαίοι επικεφαλής. Αν έχεις συνεχώς τέτοιες μεγάλες φιλοδοξίες, τότε θα παραβιάζεις τα διοικητικά διατάγματα του Θεού· οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο θα πεθάνουν γρήγορα. Αν δεν έχεις καλή συμπεριφορά, αν δεν είσαι ευλαβής και συνετός κατά την υπηρεσία σου προς τον Θεό, αργά ή γρήγορα θα υβρίσεις τη διάθεσή Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Στα λόγια αυτά του Θεού, παρέλυσα. Μέσα σ’ αυτήν την αποκάλυψη, είδα την αχαλίνωτη φιλοδοξία και επιθυμία μου για σπουδαία πράγματα. Ήθελα να προεδρεύω στις συναθροίσεις για να επιδεικνύω την ευγλωττία μου. Μου άρεσε να επιδεικνύομαι και δεν έχανα ποτέ ευκαιρία να το κάνω. Ήθελα οι άλλοι να με θαυμάζουν και να λένε: «Ο αδελφός Μάθιου διεξάγει τόσο υπέροχες συναθροίσεις! Δεν υπάρχει καλύτερος επικεφαλής απ’ αυτόν!». Υποκινούμενος από αυτές τις επιθυμίες, ήθελα να κηρύττω και να επιδεικνύομαι σε κάθε συνάθροιση που συμμετείχα, ελπίζοντας πως οι άλλοι θα με θαύμαζαν και θα με λάτρευαν. Μου άρεσε αυτό το είδος ηγεσίας. Όταν όμως διάβασα «Αν έχεις συνεχώς τέτοιες μεγάλες φιλοδοξίες, τότε θα παραβιάζεις τα διοικητικά διατάγματα του Θεού· οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο θα πεθάνουν γρήγορα», έτρεμα και είχα ένα αίσθημα φόβου βαθιά στην καρδιά μου. Νόμιζα πως ικανοποιούσα τον Θεό, όμως κατάλαβα πως Τον αηδίαζα. Κι εγώ αηδίασα με τον εαυτό μου. Ήθελα απλώς να κάνω κάτι σπουδαίο, να κηρύξω κάτι μεγαλόπνοο. Κίνητρό μου δεν ήταν να δώσω μαρτυρία για τον Θεό ή να κάνω πράξη την αλήθεια, και δεν επωμιζόμουν ένα βάρος για τη ζωή των αδελφών. Τα έκανα όλα για να εξυψώσω τον εαυτό μου και για να έχω μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των άλλων. Αυτό αποτελεί προσβολή των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού, που αναφέρουν: «Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας). «Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να υπακούουν τον Θεό και να Τον προσκυνούν. Να μην εξυμνείς ή εξαίρεις κανένα άτομο. Μην δίδεις την πρώτη θέση στον Θεό, τη δεύτερη θέση στους ανθρώπους που εξαίρεις και την τρίτη θέση στον εαυτό σου. Κανένας άνθρωπος δεν θα πρέπει να κατέχει θέση στην καρδιά σου και δεν θα πρέπει να θεωρείς τους ανθρώπους —ιδίως εκείνους που σέβεσαι— ισότιμους με τον Θεό, ίσους με Αυτόν. Αυτό είναι ανυπόφορο για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας). Δεν ήταν μόνο η αυτοεξύψωση που πρόσβαλλε τα διοικητικά διατάγματα, αλλά ακόμα χειρότερα, είχα παρασύρει τους άλλους στο στραβό μονοπάτι και αντιστέκονταν στον Θεό, επειδή θαύμαζαν έναν άνθρωπο. Οι συνέπειες ήταν σοβαρές και σίγουρα θα εξόργιζαν τον Θεό. Ήμουν τρομοκρατημένος. Σκεφτόμουν πως ο Θεός πιθανόν να μη με συγχωρούσε που πρόσβαλα τη διάθεσή Του. Ήμουν δυστυχισμένος. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, πονάω πολύ. Δεν ήξερα πως προκαλούσα την οργή Σου και θέλω να μετανοήσω. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να κατανοήσω το θέλημά Σου».

Βυθισμένος στον φόβο μου, διάβασα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Σήμερα, ο Θεός σάς κρίνει, σας παιδεύει και σας καταδικάζει, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ο σκοπός της καταδίκης σου είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Σε καταδικάζει, σε καταριέται, σε κρίνει και σε παιδεύει ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ώστε να μπορέσει να αλλάξει η διάθεσή σου και, επιπλέον, ώστε να μπορέσεις να μάθεις την αξία σου και να δεις ότι όλες οι ενέργειες του Θεού είναι δίκαιες και γίνονται σύμφωνα με τη διάθεσή Του και τις απαιτήσεις του έργου Του, ότι εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιό Του για τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι ο δίκαιος Θεός που αγαπά, σώζει, κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο. Εάν γνωρίζεις μόνο ότι έχεις χαμηλό κύρος και ότι είσαι διεφθαρμένος και ανυπάκουος, αλλά δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός επιθυμεί να διασαφηνίσει τη σωτηρία Του μέσω της κρίσης και της παίδευσης που επιτελεί μέσα σου σήμερα, τότε δεν έχεις κανέναν τρόπο να αποκτήσεις εμπειρία, πόσο μάλλον δε, είσαι ικανός να συνεχίσεις προς τα εμπρός. Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά για να κρίνει, να καταραστεί, να παιδέψει και να σώσει. Έως ότου φτάσει στο τέλος του το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί 6.000 έτη —προτού Εκείνος αποκαλύψει την έκβαση κάθε κατηγορίας ανθρώπου— το έργο του Θεού επί γης θα γίνεται για χάρη της σωτηρίας· ο αποκλειστικός σκοπός του είναι να ολοκληρωθούν —διεξοδικά— όσοι Τον αγαπούν και να υποταχθούν στο κράτος Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο). Η ανάγνωσή του μου έδωσε μια αίσθηση γαλήνης. Νόμιζα πως είχα προσβάλει τον Θεό με τρόπο ασυγχώρητο, όμως αυτό δεν ίσχυε. Ο Θεός με πειθαρχούσε, αλλά δεν με μισούσε. Ήθελε να αλλάξω. Έβλεπα τη δικαιοσύνη, την ανοχή και τη συγχωρητικότητα του Θεού. Ήξερα πως αυτή τη φορά, έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια και να διορθώσω τη διαφθορά μου.

Διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Για να είσαι έντιμος άνθρωπος, πρέπει πρώτα να απογυμνώσεις την καρδιά σου ώστε να μπορούν να δουν όλοι μέσα της, να δουν όλα όσα σκέφτεσαι και να δουν φευγαλέα το αληθινό σου πρόσωπο· δεν πρέπει να προσπαθείς να κρυφτείς ή να φτιασιδώνεσαι για να φαίνεσαι ωραίος. Μόνο τότε θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν έντιμο. Αυτό αποτελεί την πλέον θεμελιώδη άσκηση και την προϋπόθεση του να είναι κανείς έντιμος άνθρωπος. Πάντα υποκρίνεσαι, πάντα προσποιείσαι τον άγιο, τον ενάρετο και τον μέγα, όπως και προσποιείσαι ότι έχεις υψηλές ηθικές αρετές. Δεν αφήνεις τους ανθρώπους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου. Παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους ανθρώπους, ώστε να πιστέψουν ότι είσαι τίμιος, μέγας, ότι είσαι άνθρωπος που αυτοθυσιάζεται, ότι είσαι αμερόληπτος και ανιδιοτελής. Δεν είναι αυτό απάτη και αναλήθεια; Δεν θα σε καταλάβουν οι άνθρωποι μετά από λίγο; Άρα μη μεταμφιέζεσαι και μη φτιασιδώνεσαι· αντίθετα, απογύμνωσε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να απογυμνώσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, και να αποκαλύψεις όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —και τα θετικά και τα αρνητικά— τότε δεν είσαι έντιμος; Αν μπορέσεις να απογυμνώσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: “Έχεις απογυμνώσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, κι έτσι σίγουρα είσαι έντιμος και ενώπιόν Μου”. Αν απογυμνώνεις τον εαυτό σου μόνο στον Θεό όταν είσαι εκτός του οπτικού πεδίου των άλλων ανθρώπων, και όταν είσαι μαζί τους πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας και ενάρετος ή δίκαιος και ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί και τι θα πει ο Θεός; Θα πει: “Είσαι πραγματικά δόλιος· είσαι εντελώς υποκριτής και μικροπρεπής· και δεν είσαι έντιμος άνθρωπος”. Ο Θεός θα σε καταδικάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εάν επιθυμείς να είσαι έντιμος άνθρωπος, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε ενώπιον άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να παρουσιάσεις καθαρά και ανοιχτά τις καταστάσεις μέσα σου και τα λόγια της καρδιάς σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εξάσκησης, καθώς και συχνή προσευχή στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν. Πρέπει να ασκείσαι στο να μιλάς για τα πάντα απλά και ανοιχτά από την καρδιά σου. Με αυτού του είδους την άσκηση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Το χωρίο αυτό με βοήθησε να κατανοήσω τι ήθελε ο Θεός από μένα. Ήθελε να είμαι ειλικρινής. Δηλαδή, έπρεπε να μάθω να εκθέτω στους άλλους τη διαφθορά μου και τις ειλικρινείς σκέψεις μου, ώστε να βλέπουν τις αδυναμίες και τις δυσκολίες μου. Αν συνέχιζα να εξυψώνω τον εαυτό μου χωρίς να αποκαλύπτω τις αποτυχίες και τα αδύνατα σημεία μου, και έχτιζα μια ψεύτικη εικόνα του εαυτού μου μέσα απ’ τη συναναστροφή μου, αυτό θα ήταν ψέμα. Δεν θα ήμουν ειλικρινής με τους άλλους και με τον Θεό. Εκείνη τη μέρα, είδα πως έπρεπε οπωσδήποτε να είμαι ειλικρινής. Απέκτησα επίσης κάποια κατανόηση των λανθασμένων ιδεών μου. Νόμιζα πως ένας επικεφαλής έπρεπε να είναι ένας ήρωας χωρίς αδυναμίες, όπως ένας κοσμικός διοικητής, σε υψηλότερη βαθμίδα απ’ τους άλλους, καλύτερος απ’ τους άλλους. Όμως, δεν είναι αυτό που θέλει ο Θεός. Ο Θεός θέλει απλούς, ειλικρινείς ανθρώπους. Τέτοιοι άνθρωποι ανοίγονται για τα σφάλματά τους, αγαπούν την αλήθεια και την κάνουν πράξη. Εστιάζουν στην είσοδο των αδελφών στη ζωή κι αναζητούν τις αρχές της αλήθειας, κι όχι να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους. Θυμήθηκα αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. […] Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας. Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή» (Κατά Ματθαίον 23:8-12). Όλο τον καιρό, προσποιούμουν ως επικεφαλής, ελπίζοντας οι άλλοι να με ειδωλοποιούν. Αντιλήφθηκα πως απείχα πολύ από τις απαιτήσεις του Θεού. Ένας επικεφαλής παίζει τον ρόλο του υπηρέτη, και θα πρέπει να επωμίζεται ευθύνες. Πρέπει πάντα να έχει στο μυαλό του την ευθύνη του, δηλαδή να ποτίζει και να υποστηρίζει τους αδελφούς και τις αδελφές, να αναζητά την αλήθεια για τους βοηθήσει στα προβλήματά τους. Ένας επικεφαλής δεν είναι αξιωματούχος και δεν είναι υπεράνω όλων. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, κι όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα, ανεξαρτήτου θέσεως. Πρέπει όλοι να λατρεύουμε τον Δημιουργό. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα τον ρόλο και την ευθύνη μου, πως έπρεπε να μείνω στη θέση του δημιουργήματος και να κάνω σωστά το καθήκον μου. Από εκείνη τη στιγμή, η νοοτροπία μου άλλαξε και προσπαθούσα να γίνω ειλικρινής. Όταν παρατηρούσα πως εξύψωνα τον εαυτό μου, ανοιγόμουν και βεβαιωνόμουν πως εξέθετα τη διαφθορά και τα λάθη μου. Μερικές φορές, ήταν οδυνηρό, αλλά αυτό μου έδειχνε πόσο ανειλικρινής ήμουν. Έπαιζα πολλά παιχνίδια και ξεγελούσα συχνά τους άλλους. Όσο ανοιγόμουν, τόσο έβλεπα το πραγματικό μου πρόσωπο και ανάστημα. Συνειδητοποιούσα πως ήμουν ένα τίποτα. Σε όλη τη συναναστροφή μου, είχα τοποθετήσει τον εαυτό μου ψηλά και ενθάρρυνα και βοηθούσα τους άλλους με δόγματα. Όμως τώρα, άρχισα να μιλώ για την πραγματική μου κατάσταση στους αδελφούς και τις αδελφές, να είμαι ειλικρινής. Είχα τις ίδιες δυσκολίες μ’ εκείνους, ίδια είδη διαφθοράς μ’ εκείνους, κι αν και ήμουν επικεφαλής, ήμασταν το ίδιο. Απλώς είχαμε διαφορετικά καθήκοντα. Όταν το έκανα, δεν ένιωθα καθόλου εξυπνότερος απ’ τους άλλους. Αντιθέτως, μπορούσα να μάθω από τις εμπειρίες τους και να αποκτήσω διαφώτιση από τη συναναστροφή των άλλων. Παλιά, σπανίως έδινα σημασία στη συναναστροφή των άλλων και θεωρούσα αλαζονικά πως εγώ παρείχα διαφώτιση στους άλλους. Χάρη στα λόγια του Θεού, ανέπτυξα μια πιο στενή σχέση με τους άλλους, έτσι τους καταλάβαινα καλύτερα και έβλεπα την πραγματική τους κατάσταση. Είδα πως οι ρυθμίσεις του Θεού μού επέτρεψαν να κερδίσω πολλά από εκείνους ενώ τους βοηθούσα. Έμαθα πολλά πράγματα μέσα από τη συναναστροφή μαζί τους. Ήμουν λιγότερο περιφρονητικός και υπερόπτης και αντιμετώπιζα ισότιμα τους αδελφούς και τις αδελφές. Η λογική μου γινόταν κανονική, και μερικές φορές, ξεχνούσα το κύρος μου ως επικεφαλής ενώ συναναστρεφόμουν. Είμαι ευγνώμων στον Θεό γι’ αυτήν την αλλαγή μου.

Μερικές φορές, ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να επιδεικνύεται κι αυτό μου δείχνει πόσο βαθιά με έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Δεν είναι κάτι περαστικό, αλλά είναι στο αίμα μου, στα κόκαλά μου. Χωρίς τη θρέψη απ’ την αλήθεια, χωρίς την κρίση και την αποκάλυψη του Θεού, θα συνέχιζα να κρατώ τους αδελφούς και τις αδελφές υπό τον έλεγχό μου και να ανταγωνίζομαι τον Θεό. Αυτό είναι γεγονός. Η αποτυχία αλλαγής είναι πολύ επικίνδυνη. Η αλήθεια ήταν αυτή που με βοήθησε να απαλλαχτώ από τη σατανική μου διάθεση. Χωρίς αυτήν, θα είχα γίνει ένας αντίχριστος και θα είχα καταδικαστεί. Χάρη στην καθοδήγηση του Θεού, η οπτική μου άλλαξε, και τώρα, έχω μια πιο καθαρή άποψη για τον ρόλο μου ως επικεφαλής. Και κυρίως, ο Θεός με σώζει από τον έλεγχο της σατανικής μου διάθεσης. Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!