Από τη Ρονγκουάν, επαρχία Χενάν

Ο Θεός είπε: «Με βάση τις διαφορετικές λειτουργίες και μαρτυρίες τους, οι νικητές στη βασιλεία θα υπηρετούν ως ιερείς ή ακόλουθοι, και όλοι εκείνοι που πέρασαν τις δοκιμασίες, θα γίνουν το σώμα των ιερέων μέσα στη βασιλεία. […] Στο σώμα των ιερέων θα υπάρχουν αρχιερείς και ιερείς, και οι υπόλοιποι θα είναι οι υιοί και ο λαός του Θεού. Όλα αυτά καθορίζονται από τις μαρτυρίες τους προς τον Θεό κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας· δεν είναι τίτλοι που δίνονται έτσι, χωρίς λόγο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου). «Η ώρα των βασάνων δεν θα κρατήσει πάρα πολύ, ούτε καν έναν χρόνο. Αν κρατούσε έναν χρόνο, θα καθυστερούσε το επόμενο βήμα του έργου και το ανάστημα των ανθρώπων θα ήταν ανεπαρκές. Αν αργούσε πάρα πολύ δεν θα μπορούσαν να το αντέξουν, το ανάστημά τους είναι περιορισμένο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να πορευτείς στο τελευταίο τμήμα του μονοπατιού). Όταν διάβασα αυτά τα λόγια σκέφτηκα: «Η θέση στη βασιλεία θα καθοριστεί βάσει του πώς οι άνθρωποι μαρτυρούν κατά τη διάρκεια των δεινών˙ αυτές οι μαρτυρίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη μοίρα του καθενός. Όταν τα δεινά έρθουν σ’ Eμένα, θα πρέπει να σφίξω τα δόντια και να επενδύσω αρκετή ενέργεια, και σίγουρα θα προσφέρω μια όμορφη μαρτυρία. Έτσι θα μπορέσω να αποκτήσω σπουδαίες ευλογίες· εκτός αυτού, τα δεινά δεν θα κρατήσουν για πάρα πολύ — θα είναι για λιγότερο από έναν χρόνο. Ό,τι κι αν συμβεί, θα καταφέρω να υπομείνω αυτήν την περίοδο δυσχέρειας». Με αυτές τις σκέψεις της απόκτησης ευλογιών να με κατακλύζουν, αποφάσισα να ετοιμαστώ για τα δεινά· πίστεψα ότι βασιζόμενη στη δική μου «πίστη» και «θέληση» θα μπορούσα να βγω νικήτρια στα δεινά.

Ωστόσο, το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων είναι τόσο υπέροχο και σοφό που είναι στ’ αλήθεια ασύλληπτο για τον άνθρωπο. Το 1996, όλοι εισήλθαμε στα μεγάλα δεινά μέσω του σχεδίου του Θεού. Μα όταν τα δεινά ήρθαν σ’ εμάς, κανείς μας δεν το κατάλαβε· όλα έγιναν τόσο φυσικά, ώστε κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας των μεγάλων δεινών ήρθε στο φως το αληθινό μου πρόσωπο, η επαίσχυντη μου κατάσταση ότι ήμουν μια οπορτουνίστρια.

Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1996, ήμουν σε ένα άλλο μέρος της χώρας εκπληρώνοντας το καθήκον μου. Μια μέρα, οι ηγέτες της τοπικής εκκλησίας ήρθαν και μας είπαν ότι η πρόσφατη κατάσταση δεν ήταν πολύ καλή και ότι η Αδελφή τάδε είχε συλληφθεί από την αστυνομία του ΚΚΚ. Όταν το ακούσαμε αυτό, θέλαμε να προσευχηθούμε για την αδελφή μας και δεν σκεφτόμασταν τίποτε άλλο, καθώς όλοι γνωρίζαμε ότι συνέβαινε συχνά το να συλλαμβάνονται άνθρωποι λόγω της πίστης τους στον Θεό στην Κίνα, μια χώρα που δίωκε τον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Μα, δεν είχαν περάσει πολλές μέρες όταν ακούσαμε ότι και μερικοί ακόμα αδελφοί και αδελφές είχαν συλληφθεί. Μετά από μερικές ακόμα μέρες ακούσαμε ότι είχαν συλληφθεί περίπου δώδεκα ακόμα, και πολλοί γνωστοί πιστοί και ηγέτες της εκκλησίας είχαν επικηρυχτεί κρυφά ως καταζητούμενοι. Για μερικούς μάλιστα προσφερόταν και αμοιβή για τη σύλληψή τους. Οι τοπικοί ηγέτες ήταν επίσης στη μαύρη λίστα της κυβέρνησης του ΚΚΚ για να συλληφθούν. Διαισθάνθηκα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά: Έμοιαζε πως η κυβέρνηση του ΚΚΚ προσπαθούσε να καταστρέψει τους πιστούς μία και έξω. Μας περιέβαλλε ένα αίσθημα τρόμου στην ατμόσφαιρα· δεν ξέραμε τι να κάνουμε σε μια τέτοια κατάσταση· θέλαμε να επικοινωνήσουμε με τους πιο υψηλόβαθμους ηγέτες και να τους ρωτήσουμε πώς να προχωρήσουμε, μα δεν μπορούσαμε να τους βρούμε. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι τα δεινά είχαν αρχίσει έναν μήνα νωρίτερα. Μα τον καιρό εκείνον ήμασταν νωθροί στο πνεύμα και δεν τολμούσαμε να κάνουμε αβάσιμες υποθέσεις και να ορίσουμε το έργο του Θεού. Επομένως, δεν ξέραμε ότι αυτά ήταν τα μεγάλα δεινά. Το μόνο που μπορούσαμε να νιώσουμε ήταν το σκοτεινό χέρι της κυβέρνησης του ΚΚΚ να πιέζει γύρω μας και το έργο της εκκλησίας δεν μπορούσε να προχωρήσει λόγω αυτού. Αντιμέτωποι με αυτά τα δεινά, καταλάβαμε αμυδρά ότι ο Θεός επέτρεπε την παρακώλυση του έργου· ο Θεός μάς οδηγούσε στο να σταματήσουμε το έργο και να κρυφτούμε, μη χάνοντας χρόνο και επιστρέφοντας στους τόπους καταγωγής μας. Έτσι θα ήμασταν πιο ασφαλείς. Συνεπώς, αναγκαστήκαμε να σκορπιστούμε και να επιστρέψουμε, ο καθένας στον τόπο καταγωγής του.

Ήμουν στην πατρίδα μου μόλις μια εβδομάδα όταν μια αδελφή ήρθε και μου έδωσε ένα γράμμα που έλεγε ότι ένας αδελφός μας στην εκκλησία είχε συλληφθεί, και έπρεπε αμέσως να εγκαταλείψω την οικία μου. Τότε έμεινα άναυδη· δεν είχα καθόλου πίστη και μόνο μια σκέψη υπήρχε στην καρδιά μου: «Να κρυφτώ γρήγορα και να μην επιτρέψω στην αστυνομία να με πιάσει, επειδή το ΚΚΚ είναι πολύ ανήθικο και σκληρό, και οι βάρβαρες μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να συντρίψει τους πιστούς είναι ασύγκριτα άγριες. Αν πέσω στα χέρια του δαίμονα, οι συνέπειες θα είναι πέρα από κάθε φαντασία». Μετά από αυτό, μια αδελφή με οδήγησε στα βουνά για να μαγειρεύω για τους μεταλλωρύχους. Ήμουν εκεί με δύο αδελφές και εκμεταλλευτήκαμε τις στιγμές που δεν ήταν κανείς τριγύρω διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συναναστρεφόμενες την αλήθεια και ψάλλοντας ύμνους για να δοξάσουμε τον Θεό. Λόγω του ότι είχαμε μεγάλο απόθεμα των λόγων του Θεού, κάθε μέρα ήταν πολύ εμπλουτισμένη. Ωστόσο, σε λιγότερο από έναν μήνα, η αστυνομία του ΚΚΚ ήρθε να μας ελέγξει και δεν μου έμεινε καμία επιλογή, παρά να φύγω γρήγορα. Έπειτα πήγα σε ένα εστιατόριο για δουλειά. Όλοι εκείνοι με τους οποίους ερχόμουν σε επαφή ήταν άπιστοι και δεν ήμουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί τους˙ επιπλέον, δεν είχα τον λόγο του Θεού, ούτε τα κηρύγματά Του σε ένα περιβάλλον σαν κι αυτό, σε σημείο που ήταν δύσκολο ακόμα και το να προσευχηθώ κανονικά. Αισθανόμουν μοναξιά και δυστυχία και η καρδιά μου δεν μπορούσε παρά να αρχίσει να παραπονιέται. Άρχισα ακόμα και να επιθυμώ να προδώσω τον Θεό, και σκεφτόμουν: «Η πίστη στον Θεό στ’ αλήθεια δεν είναι εύκολη και είμαι όλη μέρα σε αναμμένα κάρβουνα˙ περιπλανιέμαι σε έναν κόσμο άδικο˙ πότε θα περάσουν αυτές οι μέρες; Αν δεν πίστευα στον Θεό, ζώντας μια εύκολη και σταθερή ζωή σαν τους άπιστους, δεν θα ήταν υπέροχα;» Παρότι η καρδιά μου σκεφτόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν τολμούσα να αφήσω τον Θεό˙ σκεφτόμουν επίσης ότι δεν μπορoύσα να αφήσω τον Θεό, η σκέψη του να Τον αφήσω μου προκαλούσε πόνο. Παρ’ όλα αυτά, εφόσον στο παρελθόν δεν μου άρεσε να διαβάζω τα λόγια του Θεού, δεν επεδίωκα την αλήθεια και δεν θυμόμουν πολλά από τα λόγια Του, οπότε τη στιγμή που άφησα τα βιβλία του λόγου του Θεού έπαψα να θυμάμαι την παραμικρή γραμμή από αυτά. Χωρίς τα λόγια ζωής του Θεού να με υποστηρίζουν, ήμουν απλά μια ανόητη. Δεν ήξερα τι να κάνω με τον εαυτό μου, ή τι να αναζητήσω. Απλώς εξανάγκαζα τον εαυτό μου να περνάει την κάθε μέρα. Ποιο ήταν το θέλημα του Θεού; Γιατί το σχεδίασε αυτό για μένα; Πώς μπορούσα να πράξω και να ικανοποιήσω τον Θεό; Δεν είχα την προδιάθεση να τα συλλογιστώ αυτά. Ακόμα χειρότερα, η πίστη μου στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού και στην καθολική κυριαρχία Του είχαν χαθεί˙ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οι δυσχέρειές μου. Έφτασα στο σημείο, όταν μια αδελφή ήρθε να μου ζητήσει να πάω να επισκεφτώ κάποιους αδελφούς και αδελφές, να αρνηθώ γιατί ήμουν δειλή και φοβήθηκα μήπως συλληφθώ. Βασίστηκα στο μυαλό και στις σκέψεις μου, πιστεύοντας ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωνόταν. Κατά τη χρονική αυτή περίοδο, η κυβέρνηση του ΚΚΚ θα καταπιέζει μανιωδώς και θα συλλαμβάνει όλους όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Πρέπει να προστατέψω καλά τον εαυτό μου. Κατά τους δυόμιση μήνες που δούλευα στο εστιατόριο, η καρδιά μου απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τον Θεό, σχεδόν μέχρι το σημείο να αναγνωρίζω μόνο το όνομά Του, χωρίς να Τον έχω στην καρδιά μου. Η καρδιά μου ελκυόταν πολύ συχνά από αισθησιακές απολαύσεις˙ ήθελα να τρέξω μακριά από το χέρι του Θεού και να ζήσω τη ζωή των απίστων. Δεν ήξερα το γιατί, μα κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών μού έλειπε ιδιαίτερα ο Θεός και οι αδελφοί και οι αδελφές μου˙ μου έλειπε η προηγούμενη εκκλησιαστική ζωή μου. Όταν ήμουν μόνη μου, δεν μπορούσα να συγκρατήσω το κλάμα μου. Η καρδιά μου ήταν θλιμμένη: «Ω, Θεέ μου, όλη μέρα είμαι με τους απίστους˙ όταν δεν δουλεύω, τρώω ή συμμετέχω σε κάποια βαρετή συζήτηση. Αισθάνομαι μακριά Σου. Μόνο Εσύ γνωρίζεις το κενό και τον πόνο στην καρδιά μου. Ω, Θεέ μου, πότε θα περάσει αυτή η μεγάλη νύχτα; Πότε θα είμαστε ελεύθεροι να πιστεύουμε στον Θεό, να συγκεντρωνόμαστε, να εκτελούμε τα καθήκοντά μας και να διαβάζουμε τα λόγια Σου κανονικά;» Εκείνον τον καιρό η καρδιά μου ήταν βασανισμένη λες και πνιγόταν από ζιζάνια και δεν μπορούσα να μείνω άλλο. Όταν πλησίαζε η Γιορτή της Άνοιξης, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να παραιτηθώ από τη δουλειά μου και επέστρεψα γρήγορα στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έπειτα, ανακάλυψα ότι δεν ήμουν η μόνη που είχε αυτές τις σκέψεις˙ υπήρχαν πολλοί αδελφοί και αδελφές που είχαν αποφύγει τη σύλληψη από την κυβέρνηση του ΚΚΚ έχοντας τραπεί σε φυγή σε διάφορες περιοχές και είχαν βιώσει το ίδιο πράγμα. Όλοι επέστρεψαν σπίτι επειδή σκέφτονταν το ίδιο. Αυτή ήταν μια θαυμαστή καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα.

Μόλις λίγες μέρες αφού είχα επιστρέψει σπίτι, μια αδελφή ήρθε για να με ειδοποιήσει για μια συγκέντρωση της εκκλησίας. Όταν άκουσα την αδελφή να λέει ότι τα δεινά είχαν τελειώσει και ότι όλα είχαν επιστρέψει στην κανονικότητα, και ότι πλέον μπορούσα να πάω να εκπληρώσω τα καθήκοντα που είχα πριν, μου πήρε λίγη ώρα να το συνειδητοποιήσω: «Τι; Τα δεινά τελείωσαν; Αυτά ήταν τα δεινά; Πώς γίνεται να έχουν τελειώσει τα δεινά; Δεν είναι αυτό που περίμενα! Όλα αυτά που βιώναμε τόσο καιρό ήταν τα δεινά, τώρα χάθηκα! Τι επέδειξα κατά τη διάρκεια των δεινών; Πέρα από τη δειλία και τον φόβο μου, παραπονέθηκα, απέδρασα και πρόδωσα. Δεν είχα κανένα στοιχείο πίστης, πόσο μάλλον αφοσίωσης και αγάπης. Αυτή τη φορά ο Θεός δοκίμασε το έργο μου και απέτυχα παταγωδώς!» Έσκυψα το κεφάλι μου απελπισμένη με κάθε είδους συναισθήματα στην καρδιά μου. Τότε ήμουν σε θέση να κατανοήσω τι είχε πει ο Θεός πριν να ξεκινήσουν τα δεινά: «Όταν ολοκληρωθεί το δικό Μου έργο, το επόμενο βήμα θα είναι οι άνθρωποι να πορευτούν στο μονοπάτι που οφείλουν. Όλοι πρέπει να κατανοούν ποιο μονοπάτι θα πρέπει να διαβούν, αυτό είναι ένα μονοπάτι με βάσανα και μια διαδικασία βασάνων, και σ’ αυτό το μονοπάτι θα εξευγενίσεις τη θέλησή σου να αγαπήσεις τον Θεό. Σε ποιες αλήθειες θα πρέπει να εισέλθεις, ποιες αλήθειες θα πρέπει να συμπληρώσεις, πώς θα πρέπει να τις ζήσεις και από ποια άποψη θα πρέπει να εισέλθεις, όλα αυτά πρέπει να τα έχεις κατανοήσει. Πρέπει τώρα να εξοπλιστείς. Αν περιμένεις να το κάνεις την ώρα των βασάνων, τότε θα είναι πολύ αργά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να πορευτείς στο τελευταίο τμήμα του μονοπατιού). Στ’ αλήθεια μισούσα τον εαυτό μου: O Θεός μάς είχε ήδη πει με υπομονή αυτά τα πράγματα, γιατί δεν τα πίστεψα, γιατί δεν τα πήρα σοβαρά; Δεν υπάρχει γυρισμός˙ δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να επιδιώξω επιμελώς την αλήθεια από εδώ και πέρα.

Όταν τελειώσαμε τη συνάντηση, άκουσα μια αδελφή να αποκαλύπτει κάποιες εσωτερικές πληροφορίες του ΚΚΚ: η κυβέρνηση συνεχίζει να συλλαμβάνει επιθετικά πιστούς και η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο έντονη. Όταν το άκουσα αυτό, η λιγόπιστη καρδιά μου ψιθύρισε ξανά: «Το περιβάλλον είναι τόσο τεταμένο και οι αδελφοί και οι αδελφές ακόμα εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους. Είναι εντάξει αυτό;» Μα η πραγματικότητα μου επέτρεπε να δω το εξής: ακόμα και αν η κατάσταση είναι τεταμένη, δεν φοβόμαστε τόσο όσο φοβηθήκαμε κατά τη διάρκεια των δεινών˙ όταν εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας, οι καρδιές μας είναι ιδιαιτέρως σταθερές και γαλήνιες, λες και όλοι ξέχασαν αυτήν την πληροφορία που μας είπε η αδελφή. Το Άγιο Πνεύμα κάνει επίσης μεγάλο έργο στην εκκλησία˙ πολύ σύντομα θα έρθει αυτή η σπουδαία στιγμή κατά την οποία το ευαγγέλιο θα εξαπλωθεί σε κάθε χώρα. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, ο καθένας από τη θέση του, και κάθε είδος έργου προχωράει ομαλά. Το σκηνικό προχωρά πλήρως κάτω από τη μύτη της κυβέρνησης του ΚΚΚ, μα με το έργο να προχωρά τόσο ζωντανά, δεν έχουν υπάρξει καθόλου συλλήψεις, όπως εν μέσω των μεγάλων δεινών. Αυτά τα γεγονότα μου επέτρεπαν να δω καθαρά μια αλήθεια: το ΚΚΚ εργάζεται πάντα για να αντιστέκεται στον Θεό, να Τον διώκει και να καταπιέζει τον εκλεκτό λαό του Θεού˙ δεν έχει σταματήσει ποτέ και θέλει να δολοφονήσει τον Θεό και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Κάποιες φορές το χαντζάρι στα χέρια του δεν πέφτει πάνω μας, κάτι που σημαίνει ότι ο Θεός μάς προφυλάσσει και μας προστατεύει. Κάποιες φορές δεν αντιλαμβανόμαστε καν την πρόθεσή του να σκοτώσει, κάτι που σημαίνει ότι ο Θεός χρησιμοποιεί την μεγάλη Του δύναμη για να μας δώσει καταφύγιο, και όχι επειδή το ΚΚΚ ακούμπησε κάτω το χαντζάρι και σταμάτησε τους διωγμούς του. Το ΚΚΚ δεν έχει αφήσει ποτέ το χαντζάρι, ποτέ δεν θα το αφήσει˙ θέλει να αντισταθεί στον Θεό μέχρι τέλους και όσο πλησιάζει προς το τέλος, τόσο πιο μανιασμένο γίνεται, επειδή το ΚΚΚ είναι ο Σατανάς, το πνεύμα του κακού. Γνωρίζει ότι η ένδοξη μέρα κατά την οποία ο Θεός ολοκληρώνει το έργο της σωτηρίας Του είναι η τελευταία μέρα του. Επομένως, όσο πιο κοντά πλησιάζει ο θάνατός του, τόσο περισσότερο αγωνίζεται. Ωστόσο, ό,τι και αν συμβεί, το ΚΚΚ πάντοτε λειτουργεί ως αντιθετικό στοιχείο στο έργο του Θεού, ένα αντικείμενο υπηρεσίας στα χέρια του Θεού, ένα εργαλείο για να ελεγχθεί ο εκλεκτός λαός του Θεού. Η σκληρότητά του δεν μπορεί να εμποδίσει το έργο του Θεού, και χωρίς την άδεια του Θεού δεν έχει καμία εξουσία πάνω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν ο Θεός δεν του επιτρέπει να κυνηγήσει, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα είναι κάτω από τη μύτη του και δεν θα μπορεί να τους πιάσει. Δεν έχει καμία επιλογή παρά να βρίσκεται στο έλεος του Θεού. Όπως ακριβώς λένε τα λόγια του Θεού: «Όταν ξεκινώ επίσημα το έργο Μου, όλοι οι άνθρωποι κινούνται όπως κινούμαι, ώστε οι άνθρωποι σε όλο το σύμπαν να βρίσκονται σε αρμονία μ’ Εμένα, να υπάρχει “αγαλλίαση” στο σύμπαν και ο άνθρωπος να ωθείται πλέον από Μένα. Κατά συνέπεια, ο ίδιος ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας χτυπιέται σε μια κατάσταση φρενίτιδας και παραζάλης από Μένα και υπηρετεί το έργο Μου και, παρά την απροθυμία του, δεν μπορεί να ακολουθήσει τις επιθυμίες του και δεν έχει επιλογή παρά να υποταχθεί στον έλεγχό Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 29). Αυτά τα μεγάλα δεινά έχουν επέλθει πάνω μας με την άδεια του Θεού, επειδή Αυτός θέλει να χρησιμοποιήσει τον διωγμό του ΚΚΚ για να ωφελήσει και να οδηγήσει στην τελείωση τον εκλεκτό λαό Του, ώστε να μπορέσουμε να δούμε καθαρά την ουσία της αντίστασης του ΚΚΚ ενάντια στον Θεό. Αν δεν υποφέραμε καθόλου από διωγμούς, τότε δεν θα πιστεύαμε πραγματικά τα λόγια του Θεού που αποκάλυψε σχετικά με τη διεφθαρμένη ουσία του ΚΚΚ. Ακόμα θα μας εξαπατούσε και θα μας παραπλανούσε˙ θα το πιστεύαμε ακόμα όταν μίλαγε για «ανεξιθρησκία» και «νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών»˙ δεν θα είχαμε επίγνωση της πίστης προς τον Θεό. Σήμερα, έχω βιώσει προσωπικά τον διωγμό και την καταδίωξη του ΚΚΚ, έχω δει το φρικιαστικό πρόσωπο του ΚΚΚ καθώς βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού με τα ίδια μου τα μάτια. Και γνωρίζω πλέον ότι η ελευθερία και η δημοκρατία που διακηρύσσει είναι όλα ένα τέχνασμα για να εξαπατήσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Τώρα βλέπω καθαρά τη μοχθηρή και φαύλη δαιμονική ουσία του ΚΚΚ: Είναι, πράγματι, εχθρός του Θεού, ένας κακός δαίμονας που βλάπτει τους ανθρώπους και καταβροχθίζει το πνεύμα τους. Η καρδιά μου στ’ αλήθεια το απεχθάνεται˙ έχω πάρει την απόφασή μου να το προδώσω και να ακολουθήσω τον Θεό μέχρι τέλους.

Τα δεινά έρχονται από τον Θεό και η στιγμή του τέλους τους βρίσκεται σίγουρα στα χέρια του Θεού. Όταν το έργο του Θεού φέρνει αποτελέσματα, ο Θεός σίγουρα δεν θα κωλυσιεργήσει. Όπως ακριβώς λέει ο λόγος του Θεού: «Η ώρα των βασάνων δεν θα κρατήσει πάρα πολύ, ούτε καν έναν χρόνο. Αν κρατούσε έναν χρόνο, θα καθυστερούσε το επόμενο βήμα του έργου και το ανάστημα των ανθρώπων θα ήταν ανεπαρκές. Αν αργούσε πάρα πολύ δεν θα μπορούσαν να το αντέξουν, το ανάστημά τους είναι περιορισμένο». Ο Θεός μάς κατανοεί πλήρως, γνωρίζει το ανάστημά μας, την κατάστασή μας, και δεν επιθυμεί να επιτρέψει στις ζωές μας να έχουν απώλειες. Επομένως, ο Θεός δεν θα κωλυσιεργήσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο, και εμείς μπορούμε να τα αντέξουμε όλα αυτά. Ο Θεός έχει κάνει ακριβή σχέδια για μας στο έργο Του, έχει σκεφτεί τις ζωές μας με κάθε τρόπο. Ωστόσο, κατά τα δεινά μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η δική μου ασφάλεια και η σάρκα μου˙ δεν σκεφτόμουν καθόλου πώς αισθανόταν η καρδιά του Θεού. Ήμουν στ’ αλήθεια εγωίστρια και φαύλη˙ δεν είχα συνείδηση και λογική και δεν ήμουν άξια να ζω υπό την παρουσία του Θεού. Κατά τα δεινά μου, ο Θεός αποκάλυψε το αληθινό μου ανάστημα, το οποίο με οδήγησε στο να έχω μια ρεαλιστική κατανόηση του εαυτού μου. Είδα πόσο φτωχή, αξιολύπητη και τυφλή ήμουν˙ δεν καταλάβαινα την αλήθεια, δεν είχα πίστη ή αγάπη για τον Θεό, μα είχα μόνο την ανυπακοή και την αντίσταση, σε σημείο που θα πρόδιδα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Μόνον τότε κατάφερα να αποκτήσω επίγνωση του κινδύνου μου. Ένιωσα τη σημασία του να είναι κανείς εξοπλισμένος με την αλήθεια. Εκείνον τον καιρό, όταν διάβασα ξανά τα λόγια που αποκάλυψε ο Θεός σχετικά με τη διεφθαρμένη φύση του ανθρώπου, ένιωσα ότι όλα όσα αποκάλυψαν τα λόγια του Θεού ήταν όντως η πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Ο λόγος του Θεού ζωντάνεψε μέσα μου σαν ένα δίκοπο σπαθί να τρυπά τις αρθρώσεις και το μεδούλι μου και να αποκαλύπτει την ακαθαρσία και την αδικία από τα βάθη της καρδιάς μου. Με έκανε να δω ότι ήμουν φαύλη και άσχημη και ότι ήμουν βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά. Άρχισα να απεχθάνομαι τον εαυτό μου και να έχω την επιθυμία να αλλάξω˙ διψούσα να βιώσω την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Ένιωθα ότι το έργο της κρίσεως και της παίδευσης του Θεού εξάγνιζε στ’ αλήθεια τους ανθρώπους και όσο συνέχιζα να επιδιώκω με ειλικρίνεια την αλήθεια, θα ερχόταν σίγουρα και για μένα ο εξαγνισμός και η σωτηρία. Την πρώτη φορά που ένιωσα πόσο πολύτιμα είναι τα λόγια του Θεού και πόσο σημαντική είναι η αλήθεια, η καρδιά μου ένιωσε μεγάλη εσωτερική χαρά: Έχω, επιτέλους, εισέλθει στην πίστη μου στον Θεό, βαδίζω γοργά προς μια νέα αρχή και μπορώ να δω την ελπίδα της απόκτησης της σωτηρίας. Κατά συνέπεια, η απόφασή μου έχει ως εξής: Όσο κακοτράχαλο κι αν είναι το μονοπάτι μπροστά μου, πάντα θα είμαι σταθερή και ακλόνητη στο να ακολουθώ τον Θεό και να βαδίζω στο σωστό μονοπάτι στη ζωή.

Οι πανέμορφες διευθετήσεις του Θεού μάς επέτρεψαν να εισέλθουμε χωρίς να το καταλάβουμε στα δεινά και να πετύχουμε χωρίς να το καταλάβουμε την έξοδο από τα δεινά αυτά. Αυτά που αποκομίσαμε από την διαδικασία αυτή ήταν σαφή και προφανή. Κατά τη διάρκεια των δεινών, μπορώ να δω ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και σοφός, και ότι το ΚΚΚ είναι ανίκανο και ανόητο. Παρόλο που είναι αχαλίνωτο και άγριο, θα ηττάται πάντα στα χέρια του Θεού˙ μπορεί μόνο να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό, μπορεί να είναι μόνο κάτι που παρέχει υπηρεσία στο έργο του Θεού και που λειτουργεί ως αντιθετικό στοιχείο στο έργο του Θεού. Το ΚΚΚ προσπαθεί μάταια να τρομάξει τον εκλεκτό λαό του Θεού μέσω σκληρών διωγμών και να αναστατώσει και να αποξηλώσει το έργο του Θεού. Δεν έχει φανταστεί ότι ο Θεός το χρησιμοποιεί για να μας οδηγήσει στην τελείωση. Αν και εξωτερικά φαίνεται ότι έχει επέλθει σ’ εμάς ο διωγμός από το ΚΚΚ, στην πραγματικότητα όλα αυτά τα έχει σχεδιάσει ο Θεός. Αυτός σκορπίζει και συγκεντρώνει τους ανθρώπους, Αυτός τους οδηγεί στα δεινά και τους καθοδηγεί για να βγουν από αυτά˙ ο Θεός πάντα υποστηρίζει τους ανθρώπους με την αρετή της δύναμής Του, οδηγεί τους ανθρώπους με το χέρι Του, και κάνει τους ανθρώπους να μην μπορούν να φύγουν. Ανάμεσα σε αυτές τις υπέροχες διευθετήσεις του Θεού, μπορώ να δω ξεκάθαρα το αληθινό πρόσωπο του ΚΚΚ και να το απεχθάνομαι ολοκληρωτικά από τα βάθη της καρδιάς μου. Μπορώ, επίσης, να βιώσω την αγάπη του Θεού, την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Είμαι πιο σταθερή και ακλόνητη στο να ακολουθώ τον Θεό, και μπορώ να δω το αληθινό μου ανάστημα και τα ελαττώματά μου˙ η καρδιά μου έχει μεγαλύτερη δίψα για τον Θεό και την αλήθεια. Έχει τόσο μεγάλη σημασία στο ότι ο Θεός προκάλεσε αυτά τα δεινά˙ υπάρχει τόσο μεγάλη σοφία στο έργο του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να το συλλάβει. Εγώ κατάφερα να βιώσω τα μεγάλα δεινά που σχεδίασε ο Θεός˙ στην πραγματικότητα πρόκειται για εξύμνηση του Θεού και άφθονη αγάπη προς Αυτόν, μια μεγάλη τιμή για μένα σ’ αυτήν τη ζωή. Κάθε φορά που το σκέφτομαι θα κατακλύζομαι από συγκίνηση και θα δίνω εγκάρδιες ευχαριστίες και δοξολογίες στον Θεό. Αν δεν βίωνα τα δεινά, θα ακολουθούσα τυφλά και, τελικά, θα εξέπιπτα και θα χανόμουν λόγω του ότι δεν θα είχα κερδίσει την αλήθεια και δεν θα είχα αλλάξει τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Αν δεν βίωνα τα δεινά, δεν θα είχα αληθινή πίστη στον Θεό και δεν θα καταλάβαινα τη δυσκολία του έργου του Θεού και το ότι η σωτηρία των ανθρώπων δεν είναι εύκολη. Αν δεν βίωνα τα δεινά, δεν θα μπορούσα να δω το αληθινό πρόσωπο του ΚΚΚ και ακόμα θα είχα αυταπάτες γι’ αυτήν τη σκοτεινή κοινωνία, ακόμα θα είχα κάποια αρέσκεια γι’ αυτόν τον κόσμο και δεν θα μπορούσα να ορίσω την καρδιά μου ώστε να ακολουθεί τον Θεό. Το υπέροχο και σοφό έργο του Θεού είναι που με κατέκτησε˙ η παντοδυναμία και η τεράστια αγάπη του Θεού είναι που με έχει οδηγήσει εδώ που είμαι σήμερα! Από τώρα και στο εξής, όσες δοκιμασίες και δεινά και αν αντιμετωπίσω, θα είμαι πρόθυμη να βασιστώ στην πίστη μου και στην αγάπη μου για τον Θεό για να καταθέσω μαρτυρία γι’ Αυτόν και να παρηγορήσω την καρδιά Του.