Μια μέρα, το 2016, έλαβα ξαφνικά μια επιστολή αναφοράς μου. Την έγραψαν δύο αδελφές που είχα αποπέμψει παλιά. Ανέφεραν πως ενεργούσα αυθαίρετα κατά το καθήκον στην εκκλησία τους, επέλεξα δύο ψευδοεπικεφαλής, και μια απ’ τις ψευδοεπικεφαλής, η Ζανγκ, ήταν κακοποιός. Οι διαταραχές της σχεδόν παρέλυσαν το έργο όλης της εκκλησίας. Είπαν επίσης πως αν είχα ακούσει τη συμβουλή τους τότε ή είχα ρωτήσει τους αδελφούς και τις αδελφές να μάθω περισσότερα, δεν θα είχα επιλέξει δύο ψευδοεπικεφαλής ούτε θα είχα προκαλέσει τόση ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Προς στιγμήν, έμεινα άναυδη. Σκεφτόμουν: «Πώς είναι δυνατόν; Θα πρόκειται για λάθος». Φοβήθηκα πολύ, όμως εξακολουθούσα να μην το αποδέχομαι. Είχα κακή γνώμη για τις δύο αδελφές που έγραψαν την επιστολή και σκέφτηκα πως προσπαθούσαν σκόπιμα να με εκδικηθούν. Αρχικά, ήταν επικεφαλής εκκλησίας, όμως είχαν κακό επίπεδο και δεν έκαναν πραγματικό έργο. Προφύλασσαν και προστάτευαν ψευδοεπικεφαλής και καταδίκαζαν όσους τους ανέφεραν, έτσι τελικά, τις απέπεμψα. Θυμήθηκα πως είχα ζητήσει τη γνώμη τους όταν επέλεξα τη Ζανγκ. Το μόνο που είπαν ήταν πως η Ζανγκ είχε κακή ανθρώπινη φύση και δεν συνεργαζόταν με τους άλλους. Ποτέ δεν είπαν συγκεκριμένα πως ήταν κακοποιός. Όμως τώρα που η Ζανγκ είχε αποκαλυφθεί, ανέφεραν εμένα. Το έκαναν κατόπιν εορτής. Νόμιζα πως ήταν δυσαρεστημένες με την αποπομπή τους και ήθελαν να μου το ανταποδώσουν. Εξάλλου τότε, οι συλλήψεις του ΚΚΚ είχαν ενταθεί, κι έτσι δεν κάναμε εκλογές και δεν υπήρχαν και κατάλληλοι υποψήφιοι. Η Ζανγκ είχε κάπως καλύτερο επίπεδο και διάκριση από τους άλλους, έτσι, σε μια τέτοια περίπτωση, ποιον να επέλεγα; Κάποιος έπρεπε να εκλεγεί επικεφαλής. Επίσης, ρώτησα πολλά άτομα για τη Ζανγκ, και κανείς δεν είπε πως ήταν κακοποιός. Όλοι κάνουν λάθη στα καθήκοντά τους. Ποιος μπορεί να διακρίνει την ουσία κάποιου με την πρώτη; Είναι φυσιολογικό να επιλέγονται ακατάλληλοι επικεφαλής. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως πάντα θα επιλέγεται το σωστό άτομο; Μου φαινόταν πως αυτές οι δύο προσπαθούσαν απλώς να δημιουργήσουν πρόβλημα. Τότε, προσπαθούσα συνεχώς να δικαιολογηθώ. Προέβαλα μεγάλη αντίσταση στην επιστολή αναφοράς. Όμως, αυτή ανέφερε σαφώς πως αυτές οι δύο είχαν πράγματι αποκαλυφθεί ως ψευδοεπικεφαλής και η Ζανγκ ήταν κακοποιός κι ως επικεφαλής, προκάλεσαν σοβαρή ζημιά στο έργο της εκκλησίας και στην είσοδο των εκλεκτών του Θεού στη ζωή. Μπρος στα γεγονότα, δεν μπορούσα να το δικαιολογήσω. Παραδέχτηκα πως δεν τις είχα καταλάβει, πως ήμουν αλαζονική και τυφλή. Όμως δεν έκανα περισυλλογή ούτε προσπάθησα να δω τα προβλήματά μου, και τελικά το ζήτημα πέρασε.

Αργότερα, όταν ο επικεφαλής μου έμαθε γι’ αυτό, με εξέθεσε που έκανα μια κακοποιό επικεφαλής, δεν άκουσα τις υπενθυμίσεις και ήμουν αλαζονική. Τότε επιτέλους, άρχισα να το αντιλαμβάνομαι. Είχα όντως κάνει λάθος; Ήμουν τόσο αλαζονική και υπερόπτης; Όμως, σ’ αυτήν την περίπτωση, τι θα μπορούσα να είχα κάνει; Δεν καταλάβαινα που είχα κάνει λάθος. Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή ότι έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού. […] Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό είναι αυτό που θα προσδιορίσεις ως σωστό, και δεν θα το αμφισβητήσεις, δεν θα το αναλογιστείς ούτε θα αναλύσεις αν υπάρχει σε αυτό κάτι που αντιστέκεται στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά). Ο λόγος του Θεού με αφύπνισε και μου έδωσε ένα μονοπάτι άσκησης. Αργότερα, όταν είχα χρόνο, συλλογίστηκα το ζήτημα, και μετά από μια περίοδο περισυλλογής, κατάλαβα πως ήμουν πολύ αλαζονική. Από τη στιγμή που έλαβα την επιστολή, ήμουν σε άμυνα. Ένιωθα πως ο διωγμός ήταν σοβαρός, πως δεν μπορούσαμε να κάνουμε εκλογές, και δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι. Στην περίπτωση αυτή, η Ζανγκ ήταν η καλύτερη διαθέσιμη υποψήφια, και χωρίς στοιχεία πως ήταν κακοποιός, σκέφτηκα πως είχα κάνει την καλύτερη επιλογή. Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αργότερα θα αποκαλυπτόταν ως κακοποιός. Σίγουρα, δεν όρισα εσκεμμένα μια κακοποιό να διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Όταν πρωτοείδα την επιστολή, ένιωσα πως δεν είχα κάνει κάτι κακό και δεν έκανα αυτοκριτική για να γνωρίσω τον εαυτό μου, προέβαλα αντίσταση και αντιπάθησα τις δύο αδελφές που την έγραψαν. Τις κατηγόρησα μάλιστα πως προσπαθούσαν να με εκδικηθούν και με επέκριναν εσκεμμένα. Τώρα που το σκέφτομαι, όταν επέλεξα τη Ζανγκ, αυτές οι δύο αδελφές μού επισήμαναν πως η Ζανγκ είχε κακή ανθρώπινη φύση. Ήξερα ότι ανησυχούσαν πως η επιλογή του λάθος ατόμου ως επικεφαλής θα έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Όμως δεν έβλεπαν ξεκάθαρα την ουσία της Ζανγκ, κι έτσι δεν τολμούσαν να τη χαρακτηρίσουν κακοποιό. Όμως εγώ ήμουν πολύ αλαζονική τότε και τις περιφρονούσα. Ένιωθα πως ως επικεφαλής επέλεγαν κυρίως ακατάλληλα άτομα και δεν είχαν διάκριση, έτσι δεν είχε νόημα να λάβω υπόψη τη συμβουλή τους. Όταν, μετά από πολλή προσπάθεια, βρήκα τελικά κάποιον να αναλάβει το έργο, ήταν απλώς σχολαστικές και δεν συμφωνούσαν. Έτσι δεν τις άκουσα καθόλου. Αργότερα, παραμέρισα τον εαυτό μου, έκανα περισυλλογή και αναζήτησα την αλήθεια. Τότε κατάλαβα πως όντως υπήρχαν προβλήματα στον τρόπο που επέλεγα επικεφαλής. Ακόμα και χωρίς εκλογές, έπρεπε, πριν επιλέξω τη Ζανγκ, να ζητήσω τη συναίνεση όσων κατανοούσαν την αλήθεια. Τότε, απλώς το συζήτησα με τη συνεργάτιδά μου και ρώτησα μερικούς πώς ένιωθαν για τη Ζανγκ. Απ’ αυτούς, οι δύο αδελφές που έγραψαν την επιστολή, διαφώνησαν με την επιλογή μου, και παρόλα αυτά, δεν ερεύνησα περαιτέρω. Βασίστηκα στις υποκειμενικές μου εικασίες, θεωρώντας τη Ζανγκ κατάλληλη για επικεφαλής. Στο ζήτημα αυτό, από τη μία, δεν ρώτησα να μάθω περισσότερα για τη συνήθη συμπεριφορά της Ζανγκ, κι απ’ την άλλη, δεν αναζήτησα μαζί μ’ εκείνους που κατανοούσαν την αλήθεια ή τον Άνωθεν. Και κυρίως, όταν μου πρότειναν κάτι διαφορετικό, αρνήθηκα και αγνόησα τις απόψεις των άλλων, και όρισα αυθαίρετα τη Ζανγκ ως επικεφαλής βάσει των δικών μου ιδεών. Πραγματικά ενεργούσα εξωφρενικά. Επίσης, ο οίκος του Θεού τόνιζε επανειλημμένα πως δεν πρέπει να επιλέγονται ως επικεφαλής κακοποιοί και δόλιοι. Όταν οι δύο αδελφές είπαν πως η Ζανγκ είχε κακή ανθρώπινη φύση, αν είχα λίγο φόβο Θεού μέσα μου, θα είχα ρωτήσει κι άλλους που την ήξεραν, θα ενημερωνόμουν για την ανθρώπινη φύση της Ζανγκ και θα αποφάσιζα αν ήταν κακοποιός. Αν ακόμα δεν ήμουν σίγουρη μετά την έρευνα, και δεν υπήρχε άλλος κατάλληλος, και η Ζανγκ φαινόταν η καλύτερη υποψήφια, θα μπορούσα για λίγο να τη χρησιμοποιήσω υπό επιτήρηση, κι έπειτα, μόλις ανακάλυπτα πως ήταν κακή κι όχι στο σωστό μονοπάτι, να την αποπέμψω. Αυτό δεν θα προκαλούσε διαταραχή στο έργο της εκκλησίας. Θα ήταν διαφορετικό απ’ αυτό που έκανα, να επιλέξω κάποια και να αρκεστώ σ’ αυτό, χωρίς να με απασχολεί μετά. Αυτό που θεωρούσα ως σωστό, βασιζόταν στις δικές μου ιδέες, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ήμουν αυτάρεσκη και ενέμενα πεισματικά στις ιδέες μου, κι ως αποτέλεσμα, άφησα μια κακοποιό να υπηρετεί ως επικεφαλής για πάνω από έναν χρόνο, γεγονός που έκανε όλο το έργο της εκκλησίας σχεδόν να παραλύσει. Τότε τελικά κατάλαβα πως δεν είχα κάνει ένα μικρό λάθος στην επιλογή της επικεφαλής, είχα κάνει κακό, κάτι που αντιστεκόταν σοβαρά στον Θεό. Οι εκλεκτοί του Θεού πρέπει να έχουν καλό επικεφαλής για να επιδιώκουν την αλήθεια και να σωθούν, όμως δεν αντιμετώπισα την επιλογή του επικεφαλής ως κάτι σοβαρό. Δεν είχα καθόλου φόβο Θεού μέσα μου. Όχι μόνο απέτυχα να επιλέξω καλό επικεφαλής, αλλά και τοποθέτησα μια κακοποιό και έβλαψα τους εκλεκτούς του Θεού. Δεν αναλάμβανα ευθύνη ούτε ενδιαφερόμουν καθόλου για τη ζωή των αδελφών. Με μια τέτοια στάση απέναντι στο καθήκον μου, έκανα για επικεφαλής; Στην επιλογή του επικεφαλής, ήμουν πολύ απερίσκεπτη, απρόσεκτη, αδιάφορη, αλαζονική και αυτάρεσκη. Και στις υπενθυμίσεις των άλλων, δεν έδωσα καμία σημασία. Ήμουν αυταρχική και αυθαίρετη, κι ως αποτέλεσμα, το έργο της εκκλησίας και η είσοδος των αδελφών στη ζωή, υπέστησαν σοβαρή ζημιά. Δεν υπήρχε τρόπος να διορθώσω αυτό που είχα κάνει. Επέλεξα μια κακή επικεφαλής για τους αδελφούς και τις αδελφές μου και έκανα μεγάλο κακό, όμως όταν οι δύο αδελφές με ανέφεραν και με εξέθεσαν, δεν ένιωσα τύψεις και ενοχές, αλλά αντ’ αυτού, αμύνθηκα. Ήμουν πολύ ισχυρογνώμων και απεχθής.

Έπειτα, έκανα αυτοκριτική. Γιατί ήμουν τόσο αλαζονική και αυταρχική και δεν δεχόμουν συμβουλές ούτε αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας; Τι σόι διάθεση ήταν αυτή; Πώς το έβλεπε ο Θεός; Μια μέρα, βρήκα το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Οι άνθρωποι έχουν αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, και σε όλα όσα σκέφτονται, σε όλα όσα λένε και σε όλα αυτά για τα οποία έχουν άποψη, πάντα πιστεύουν ότι η δική τους οπτική και νοοτροπία είναι η σωστή, ότι τίποτα από όσα λένε οι άλλοι δεν είναι τόσο καλό ή τόσο σωστό όσο αυτά που λένε οι ίδιοι. Επιμένουν πάντα στις δικές τους απόψεις και δεν ακούνε τίποτα απ’ όσα λέει κάποιος άλλος· ακόμη και όταν αυτά που λένε οι άλλοι είναι σωστά και συνάδουν με την αλήθεια, δεν τα αποδέχονται, απλώς δείχνουν να ακούνε, μα δεν ενστερνίζονται τίποτα. Όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, συνεχίζουν να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο· πάντα νομίζουν ότι είναι σωστοί κι ότι έχουν δίκιο. Μπορεί να είσαι σωστός και να έχεις δίκιο, και μπορεί να κάνεις το σωστό, χωρίς προβλήματα, αλλά ποια είναι η διάθεση που αποκαλύπτεις; Δεν είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια; Εάν δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις αυτήν την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Θα επηρεαστεί η ικανότητά σου να κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν καταφέρεις να επιλύσεις αυτού του είδους την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, είναι πιθανό να αντιμετωπίσεις μεγάλες αναποδιές στο μέλλον; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, είναι αναπόφευκτο. Βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα που εκδηλώνονται στους ανθρώπους; Τα βλέπει, και πολύ καλά μάλιστα· ο Θεός όχι μόνο ερευνά το εσωτερικό του ανθρώπου, αλλά και παρακολουθεί πάντα κάθε του ομιλία και πράξη. Και τι θα πει ο Θεός όταν δει να εκδηλώνονται σ’ εσένα αυτά τα πράγματα; Ο Θεός θα πει: “Είσαι ανυποχώρητος! Είναι κατανοητό να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν δεν ξέρεις ότι κάνεις λάθος, αλλά αν εξακολουθείς να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν ξέρεις πολύ καλά ότι κάνεις λάθος, και αρνείσαι να μετανοήσεις, τότε είσαι ένας πεισματάρης γερο-ανόητος και έχεις πρόβλημα. Αν, ανεξαρτήτως του από ποιον έρχεται η πρόταση, αντιδράς με αρνητική και ανταγωνιστική στάση και δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια, αν η καρδιά σου είναι ανταγωνιστική, κλειστή και αρνητική —τότε είσαι γελοίος, ένας παράλογος ανόητος! Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστείς”. Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ εσένα που καθιστά τόσο δύσκολο το να αντιμετωπιστείς; Το πρόβλημα είναι ότι η συμπεριφορά σου δεν αποτελεί λανθασμένο τρόπο δράσης ή λανθασμένο είδος διαγωγής· αντίθετα, αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει; Αρρωσταίνεις με την αλήθεια και αντιμετωπίζεις την αλήθεια με μίσος. Μόλις οριστεί ότι αντιμετωπίζεις την αλήθεια με μίσος, τότε, όπως το βλέπει ο Θεός, έχεις πρόβλημα· ο Θεός σε αποστρέφεται και σε εγκαταλείπει, δεν σου δίνει σημασία. Με τους ανθρώπους, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να πουν: “Η διάθεση αυτού του ανθρώπου δεν είναι καλή —είναι ξεροκέφαλος, αδιάλλακτος και θρασύς! Είναι δύσκολο να συνεννοηθείς μαζί του και δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε θα την αποδεχτεί ούτε θα την κάνει ποτέ πράξη”. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να σε αξιολογήσουν όλοι έτσι, μα θα μπορούσε μια τέτοια αξιολόγηση να καθορίσει τη μοίρα σου; Δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καθορίσουν τη μοίρα σου με μια αξιολόγηση, αλλά υπάρχει κάτι που δεν θα πρέπει να ξεχνάς, και αυτό είναι ότι ο Θεός διακρίνει την ανθρώπινη καρδιά, και επίσης παρακολουθεί ταυτόχρονα όλα όσα κάνει και λέει ένας άνθρωπος. Αν ο Θεός έχει κάνει αυτήν τη διαπίστωση για σένα και λέει ότι αντιμετωπίζεις την αλήθεια με μίσος, αντί να πει απλώς ότι έχεις κάπως διεφθαρμένη διάθεση και είσαι κάπως ανυπάκουος —είναι αυτό σοβαρό πρόβλημα; (Είναι.) Σε αυτήν την περίπτωση, σε περιμένουν προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα έχουν να κάνουν όχι με το πώς σε βλέπουν ή πώς σε αξιολογούν οι άνθρωποι, αλλά με το πώς βλέπει ο Θεός αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεσή σου που αντιμετωπίζει την αλήθεια με μίσος. Πώς θα σε έβλεπε, λοιπόν, ο Θεός; Θα σε κατατάξει ο Θεός απλώς ως κάποιον που μισεί και δεν αγαπά την αλήθεια, και τίποτε περισσότερο; Είναι τόσο απλό; Από πού προέρχεται η αλήθεια; Ποιον αντιπροσωπεύει η αλήθεια; (Αντιπροσωπεύει τον Θεό.) Τότε, λοιπόν, κάντε μια προσπάθεια να εμβαθύνετε σ’ αυτό: αν κάποιος βλέπει την αλήθεια με μίσος, πώς θα φαινόταν αυτό στον Θεό; (Ότι είναι εχθρός του Θεού.) Δεν θα ήταν σοβαρό ζήτημα; Κάποιος που αντιμετωπίζει την αλήθεια με μίσος κατά βάθος θα αντίκριζε τον Θεό με μίσος. Γιατί λέω ότι αντικρίζει τον Θεό με μίσος; Μήπως αυτό το άτομο καταράστηκε τον Θεό; Του εναντιώθηκε κατά πρόσωπο; Τον έκρινε ή Τον καταδίκασε πίσω από την πλάτη Του; Όχι απαραίτητα. Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι το να αποκαλύπτει κανείς μια τέτοια διάθεση —μια διάθεση μίσους προς την αλήθεια— ισοδυναμεί με μίσος προς τον Θεό; Δεν κάνουμε την τρίχα τριχιά —είναι γεγονός. Όπως οι υποκριτές Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού επειδή μισούσαν την αλήθεια, οι συνέπειες αυτού θα είναι τρομερές. Δηλαδή, όταν ένα άτομο έχει τη διάθεση να αρρωσταίνει με την αλήθεια και να την εχθρεύεται, τότε είναι ικανό να αποκαλύψει αυτού του είδους τη διάθεση ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, και αν συνεχίσει να ζει σε μια κατάσταση εξάρτησης από αυτήν, θα εναντιωθεί ή όχι στον Θεό; Όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα που αφορά την αλήθεια, που αφορά τις επιλογές που κάνει, αν δεν μπορεί να δεχτεί την αλήθεια, μα συνεχίζει να ζει σε μια κατάσταση εξάρτησης από τη διεφθαρμένη του διάθεση, τότε φυσικά θα εναντιωθεί στον Θεό και θα Τον προδώσει. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτού του είδους η διεφθαρμένη διάθεση δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διάθεση που αντικρίζει τον Θεό και την αλήθεια με μίσος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Ο λόγος του Θεού επισήμανε την ουσία του προβλήματος και αντέκρουσε τις αντιλήψεις μου, ειδικά το εξής σημείο: «Η συμπεριφορά σου δεν αποτελεί λανθασμένο τρόπο δράσης ή λανθασμένο είδος διαγωγής· αντίθετα, αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει; Αρρωσταίνεις με την αλήθεια και αντιμετωπίζεις την αλήθεια με μίσος». Το σημείο αυτό διαπέρασε την καρδιά μου και με πλήγωσε πολύ. Δεν περίμενα πως με την αλαζονική διάθεση που είχα φανερώσει, για τον Θεό απεχθανόμουν, αποστρεφόμουν και δεν αποδεχόμουν την αλήθεια. Αυτή είναι η διάθεση ενός κακοποιού και αντίχριστου. Αν ο Θεός με όριζε ως κάποια που αποστρέφεται και απεχθάνεται την αλήθεια, τότε ήμουν ένας διάβολος, ένας Σατανάς και ανήμπορη να σωθώ. Τότε τελικά, άρχισα να φοβάμαι. Παρ’ όλο που ήξερα πως είχα αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις, δεν ήθελα να δεχτώ τη συμβουλή των άλλων, έκανα πολλές παραβάσεις εξαιτίας αυτού, κι απλώς το παραδεχόμουν. Μερικές φορές μάλιστα, σκεφτόμουν πως η αλαζονεία ήταν κοινό γνώρισμα της ανθρώπινης διαφθοράς που δεν αλλάζει εύκολα, κι έτσι με συγχωρούσα και δεν το αντιμετώπιζα ως σοβαρό πρόβλημα που έπρεπε να επιλύσω. Εξαιτίας αυτού, στο καθήκον μου, συχνά φανέρωνα την αλαζονική μου διάθεση, αλλά δεν με ενδιέφερε. Ένιωθα τύψεις και αναστάτωση μόνον όταν κλαδευόμουν και αντιμετωπιζόμουν, και συχνά συνέχιζα να τη φανερώνω και μετά. Όσοι με ήξεραν, με αξιολογούσαν ως αλαζονική και αυτάρεσκη, και στο έργο που μου ανέθετε ο επικεφαλής μου, μου υπενθύμιζε και μου παράγγελνε να μην είμαι αλαζονική και αυτάρεσκη και να ακούω τη γνώμη των άλλων. Φοβόταν πως η αλαζονεία μου θα έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Μέσα απ’ όσα αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, τελικά είδα πως ήμουν αλαζονική και δεν αποδεχόμουν την αλήθεια, κι έτσι, όσο σωστή ή ωφέλιμη κι αν ήταν η συμβουλή των άλλων για το έργο της εκκλησίας, εγώ προσκολλιόμουν πεισματικά στις δικές μου ιδέες, κι αν κάποιος συναναστρεφόταν τις αρχές της αλήθειας ή πρότεινε κάτι ενάντια στις αντιλήψεις μου, τον αντιπαθούσα και του αντιστεκόμουν. Μισούσα και αρνιόμουν να ανεχτώ όποιον με εξέθετε. Αυτό έδειχνε πως είχα τη διάθεση του αντίχριστου που μισεί και απεχθάνεται την αλήθεια. Θυμήθηκα τις δύο αδελφές που με προειδοποίησαν για το άτομο που επέλεξα, από φόβο μην αφήσω μια κακοποιό να βλάψει την εκκλησία, όμως δεν άκουσα καθόλου τη συμβουλή τους και ενέμεινα πεισματικά στις απόψεις μου. Τώρα που οι δύο αδελφές δεν ένιωθαν πια να περιορίζονται απ’ τη θέση μου, έγραψαν μια επιστολή για να εκθέσουν τα προβλήματά μου και να προστατέψουν το έργο της εκκλησίας, όμως ήταν και μια προειδοποίηση για μένα. Ωστόσο, δεν έκανα αυτοκριτική, και μέσα μου, τις απεχθανόμουν και τις εξοστράκιζα. Τις έκρινα και τις καταδίκασα που επισήμαναν τα λάθη μου. Η στάση μου δήλωνε πως αποστρεφόμουν και μισούσα την αλήθεια. Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού: «Τι είδους άνθρωποι πιστεύετε ότι είναι αυτοί που απεχθάνονται την αλήθεια; Είναι αυτοί που αντιστέκονται στον Θεό και Του αντιτίθενται; Μπορεί να μην αντιστέκονται φανερά στον Θεό, αλλά η φύση και η ουσία τους είναι να αρνούνται τον Θεό και να Του αντιστέκονται, πράγμα που ισοδυναμεί με το να λένε φανερά στον Θεό: “Δεν μου αρέσει να ακούω αυτά που λες, δεν τα αποδέχομαι, και επειδή δεν αποδέχομαι ότι τα λόγια Σου είναι η αλήθεια, δεν πιστεύω σ’ Εσένα. Πιστεύω σε όποιον μου αποφέρει κέρδος και όφελος”. Αυτή είναι η στάση των άπιστων; Αν αυτή είναι η δική σου στάση απέναντι στην αλήθεια, δεν είσαι φανερά εχθρικός προς τον Θεό; Και αν είσαι φανερά εχθρικός προς τον Θεό, θα σε σώσει Αυτός; Δεν θα σε σώσει. Αυτός είναι ο λόγος της οργής του Θεού απέναντι σε όλους όσοι Τον αρνούνται και Του αντιστέκονται. Η ουσία των ανθρώπων σαν κι αυτούς, που απεχθάνονται την αλήθεια, είναι ουσία εχθρότητας απέναντι στον Θεό. Ο Θεός δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που έχουν μια τέτοια ουσία ως ανθρώπους. Στα μάτια Του, αυτοί είναι εχθροί και διάβολοι. Δεν θα τους έσωζε ποτέ· στο τέλος, θα βυθιστούν στη συμφορά και θα καταστραφούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για την ορθή εκπλήρωση του καθήκοντος, είναι κρίσιμης σημασίας η κατανόηση της αλήθειας). Ο Θεός λέει πως η στάση μας απέναντι στην αλήθεια είναι η στάση μας απέναντι σ’ Εκείνον, έτσι αν μισούσα κι απεχθανόμουν την αλήθεια, τότε έδειχνα μίσος και εχθρότητα για τον Θεό. Όσοι μισούν την αλήθεια είναι κακοποιοί, διάβολοι και Σατανάδες, γνήσιοι αντιπρόσωποι του Σατανά. Αν η συμβουλή των αδελφών μου προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, συμφωνούσε με την αλήθεια και ωφελούσε το έργο της εκκλησίας. Όμως εγώ ήμουν αλαζονική, δεν αποδεχόμουν ούτε αναζητούσα την αλήθεια, εναντιωνόμουν στη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, αντιστεκόμουν ευθέως στον Θεό. Μόλις το κατάλαβα, τρόμαξα ακόμη περισσότερο, επειδή ήξερα πως το πρόβλημά μου ήταν σοβαρό. Δεν ήμουν απλά, όπως νόμιζα, αλαζονική που δεν δεχόταν τη συμβουλή των άλλων. Σχετιζόταν με τη στάση μου απέναντι στο έργο του Αγίου Πνεύματος και στον Θεό, καθώς και την αντίστασή μου στον Θεό.

Αργότερα, ο επικεφαλής μου με ανέλυσε αναφορικά με αυτό το θέμα και είπε: «Όταν επέλεξες την κακοποιό, οι άλλοι σου υπενθύμισαν πως είχε σοβαρά προβλήματα. Εσύ όμως, δεν τους άκουσες και εμπιστεύτηκες τις απόψεις σου. Αν οι απόψεις σου βασίζονταν στον λόγο του Θεού, τότε να εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Αν όμως όχι, αν είναι μόνο δικές σου ανόητες απόψεις, τότε, η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου είναι πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης σου. Δεν ενεργούσες σύμφωνα με τις αρχές, στερούσουν έντιμη ανθρώπινη φύση. Ήσουν ανορθολογική και παράλογη». Η ανάλυση του επικεφαλής μου διαπέρασε την καρδιά μου. Κατάλαβα πως όχι μόνο είχα αλαζονική διάθεση, αλλά και προβληματική ανθρώπινη φύση και δεν φερόμουν στους άλλους δίκαια. Όταν επέλεξα κάποια για να τη χρησιμοποιήσω, δεν δέχτηκα την κριτική των άλλων. Οι υποδείξεις προέρχονταν από άτομα που περιφρονούσα και είχα αποπέμψει, έτσι, σήκωσα τη μύτη και δεν έδωσα σημασία στη συμβουλή τους. Εφόσον είχαν αποπεμφθεί επειδή δεν έκαναν καλά το καθήκον τους δεν θα μου έδιναν καλή συμβουλή. Μέσα μου, είχα απορρίψει εντελώς αυτές τις δύο αδελφές. Ήμουν υπερβολικά αλαζονική. Αντιμετώπιζα και επέλεγα άτομα βάσει των αισθημάτων και των ιδεών μου. Κι όχι δίκαια σύμφωνα με τις αρχές την αλήθειας. Αυτό δείχνει πως η ανθρώπινη φύση μου, ο χαρακτήρας και η διάθεσή μου είχαν πρόβλημα. Αν συνέχιζα ως επικεφαλής, θα κατέληγα ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστος, και μόνο κακό θα έκανα στους εκλεκτούς του Θεού. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο σοβαρό μου φαινόταν το πρόβλημά μου. Εξαιτίας της αλαζονείας μου, δεν άκουσα τη συμβουλή των αδελφών μου πάνω στο έργο της εκκλησίας και σε σημαντικά ζητήματα, κι αυτό προκάλεσε μεγάλη ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Κατά την πίστη μου στον Θεό, αυτό ήταν μελανό σημείο και κακή πράξη. Ένιωθα μεγάλη στεναχώρια και ενοχές.

Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ήμουν πάντα τόσο αλαζονική. Γιατί έκανα πάντα το κακό και αντιστεκόμουν στον Θεό; Ποια ήταν η αιτία; Ο λόγος του Θεού μού έδωσε την απάντηση: «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σε σένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Σωστά. Ήμουν πολύ αλαζονική και εξωφρενικά παράλογη. Είχα πάντα μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, λες και οι απόψεις και η γνώμη μου ήταν η αλήθεια, και δεν επέτρεπα στους άλλους να με αμφισβητήσουν, πόσο μάλλον να προτείνουν κάτι διαφορετικό. Στο θέμα της επιλογής των επικεφαλής, για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού ορίζει ρητά πως μοχθηρά και δόλια άτομα δεν πρέπει να επιλέγονται ως επικεφαλής. Απαγορεύεται και είναι σοβαρό ζήτημα. Όταν οι δύο αδελφές μού υπενθύμισαν την κακή ανθρώπινη φύση της Ζανγκ, ρώτησα μόνο λίγα άτομα για να το ερευνήσω, και λόγω των υποκειμενικών μου εικασιών, αρνήθηκα τυφλά τη συμβουλή τους. Δεν αναζήτησα μαζί με όσους κατανοούσαν την αλήθεια, δεν έμαθα τη διαφορά ανάμεσα στην κακή ανθρώπινη φύση και την ουσία του κακοποιού ούτε προσπάθησα να μάθω τον λόγο που η Ζανγκ δεν συνεργαζόταν με τους άλλους, αν επρόκειτο για πρόβλημα διάθεσης ή μοχθηρής ανθρώπινης φύσης. Αν είχε απλώς διεφθαρμένη διάθεση και μπορούσε να αποδεχτεί την αλήθεια, θα μπορούσε να αλλάξει και δεν θα οριζόταν ως κακή. Αν ήταν μοχθηρή και απεχθανόταν την αλήθεια, ήταν κακοποιός. Όπως κι αν αντιμετωπιζόταν για τα κακό που έκανε, δεν θα το αποδεχόταν ούτε θα μετανοούσε ποτέ ειλικρινά. Αν είχα αναζητήσει την αλήθεια τότε και αξιολογούσα τη συνήθη συμπεριφορά της Ζανγκ με βάση την ουσία των κακοποιών, θα είχα κάποια διάκριση σχετικά μ’ εκείνη, δεν θα είχα επιμείνει να τη χρησιμοποιήσω και θα είχα αποφύγει να προκαλέσω τόση ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Οι επακόλουθες συνέπειες οφείλονταν εξ ολοκλήρου στο ότι ήμουν αλαζονική και δεν αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας. Αν είχα έστω και λίγο φόβο Θεού και υπακοή στον Θεό, δεν θα είχα κάνει ένα τόσο μεγάλο λάθος ούτε τόσο κακό. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν θα υπέφεραν ούτε θα βλάπτονταν, κι εγώ δεν θα είχα κάνει μια τόσο ανεπανόρθωτη παράβαση. Ένιωθα πως ήμουν πολύ αδιάλλακτη και ισχυρογνώμων. Με απεχθανόμουν και με καταριόμουν με όλη μου την καρδιά. Προσευχήθηκα στον Θεό και είπα πως επιθυμούσα να μετανοήσω αληθινά.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς πρέπει να αυτοστοχαστείς και να προσπαθήσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όταν έχεις κάνει κάτι που παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και δυσαρεστεί τον Θεό; Όταν επρόκειτο να κάνεις αυτό το πράγμα, προσευχήθηκες σ’ Αυτόν; Σκέφτηκες ποτέ: “Αυτός ο τρόπος με τον οποίο κάνω τα πράγματα συμφωνεί με την αλήθεια; Πώς θα έβλεπε το θέμα αυτό ο Θεός αν παρουσιαζόταν ενώπιόν Του; Θα χαιρόταν ή θα εκνευριζόταν αν το γνώριζε; Θα το απεχθανόταν ή θα αηδίαζε;” Δεν το έψαξες, έτσι δεν είναι; Ακόμα κι αν σου το υπενθύμιζαν άλλοι, εσύ θα εξακολουθούσες να πιστεύεις ότι δεν ήταν κανένα σπουδαίο ζήτημα, ότι δεν αντέκειτο σε καμία θεμελιώδη αρχή και δεν αποτελούσε αμαρτία. Ως αποτέλεσμα αυτού, προσέβαλες τη διάθεση του Θεού και Τον έκανες να θυμώσει, ακόμη και σε σημείο που να σε περιφρονεί. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παρακοής των ανθρώπων. Επομένως, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια στα πάντα. Αυτό πρέπει να ακολουθείς. Αν καταφέρεις να έρθεις εκ των προτέρων με σοβαρότητα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και, στη συνέχεια, να αναζητήσεις την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν θα κάνεις λάθος. Μπορεί να έχεις κάποιες αποκλίσεις στο πώς ασκείσαι στην αλήθεια, αλλά αυτό είναι δύσκολο να αποφευχθεί, και αφότου αποκτήσεις κάποια εμπειρία, θα είσαι σε θέση να ασκείσαι σωστά. Ωστόσο, αν γνωρίζεις πώς να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια, αλλά δεν την κάνεις πράξη, το πρόβλημα είναι ότι αντιπαθείς την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν θα την αναζητήσουν ποτέ, ό,τι κι αν τους συμβεί. Μόνον όσοι αγαπούν την αλήθεια έχουν στην καρδιά τους φόβο Θεού, και όταν συμβαίνουν πράγματα που δεν κατανοούν, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να αντιληφθείς το θέλημα του Θεού και δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς, τότε θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια μέσω της συναναστροφής με κάποιον που κατανοεί την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να βρεις κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, θα πρέπει να βρεις μερικούς ανθρώπους για να προσευχηθείτε μαζί στον Θεό με ομοψυχία, να επιζητήσεις από τον Θεό, να περιμένεις την ώρα του Θεού και να περιμένεις τον Θεό να σου ανοίξει μια οδό. Εφόσον όλοι σας λαχταράτε την αλήθεια, αναζητάτε την αλήθεια και συναναστρέφεστε μαζί πάνω στην αλήθεια, μπορεί να έρθει η στιγμή που ένας από εσάς θα βρει μια καλή λύση. Αν όλοι σας θεωρήσετε κατάλληλη τη λύση και υπάρχει μια καλή οδός, τότε αυτό μπορεί να οφείλεται στη διαφώτιση και στη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αν, κατόπιν, συνεχίσετε να συναναστρέφεστε μαζί για να καταλήξετε σε ένα πιο ακριβές μονοπάτι άσκησης, αυτό σίγουρα θα είναι σύμφωνο με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Κατά την άσκησή σας, αν ανακαλύψετε ότι ο τρόπος άσκησής σας εξακολουθεί να είναι κάπως ακατάλληλος, τότε πρέπει να τον διορθώσετε γρήγορα. Αν κάνεις ένα μικρό σφάλμα, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει, επειδή οι προθέσεις σου είναι σωστές, και ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Απλώς είσαι λίγο μπερδεμένος σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές και έχεις κάνει κάποιο λάθος στην άσκησή σου, πράγμα που συγχωρείται. Μα οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν κάνουν πράγματα, τα κάνουν με βάση το πώς φαντάζονται ότι πρέπει να γίνουν. Δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως βάση για να συλλογιστούν πώς να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια ή πώς να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Αντ’ αυτού, σκέφτονται μόνο πώς θα ωφεληθούν οι ίδιοι, και πώς θα κάνουν τους άλλους να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν. Κάνουν πράγματα που βασίζονται εξ ολοκλήρου στις δικές τους ιδέες και καθαρά για να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους, πράγμα που αποτελεί πρόβλημα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα κάνουν ποτέ τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια, και ο Θεός πάντοτε θα τους μισεί. Αν είσαι πραγματικά κάποιος με συνείδηση και λογική, τότε ό,τι κι αν συμβαίνει, θα πρέπει να είσαι σε θέση να έρχεσαι ενώπιον του Θεού για να προσεύχεσαι και να αναζητάς, να είσαι σε θέση να εξετάζεις σοβαρά τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου και το πόσο αγνές είναι, να είσαι σε θέση να προσδιορίζεις πώς να ενεργείς κατάλληλα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να σταθμίζεις και να συλλογίζεσαι επανειλημμένα ποιες πράξεις ευχαριστούν τον Θεό, ποιες πράξεις Του προκαλούν αηδία και ποιες πράξεις κερδίζουν την έγκρισή Του. Πρέπει να επανεξετάζεις αυτά τα θέματα ξανά και ξανά στο μυαλό σου μέχρι να τα κατανοήσεις ξεκάθαρα. Αν γνωρίζεις ότι έχεις τα δικά σου κίνητρα όταν κάνεις κάτι, τότε πρέπει να σκεφτείς ποια είναι τα κίνητρά σου, αν στοχεύεις να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου ή να ικανοποιήσεις τον Θεό, αν αυτό είναι προς όφελος του εαυτού σου ή του εκλεκτού λαού του Θεού και ποιες συνέπειες θα έχει… Αν αναζητάς και συλλογίζεσαι περισσότερο κατ’ αυτόν τον τρόπο στις προσευχές σου, και κάνεις περισσότερες ερωτήσεις στον εαυτό σου για να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε οι αποκλίσεις στις πράξεις σου θα γίνονται όλο και μικρότερες. Μόνο εκείνοι που μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο είναι άνθρωποι που λαμβάνουν υπόψη τους το θέλημα του Θεού και έχουν φόβο Θεού, επειδή αναζητάς σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού και με υπάκουη καρδιά, και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγεις αναζητώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο λόγος του Θεού μού έδωσε τις αρχές της άσκησης: Στο μέλλον, σ’ ό,τι κάνω, πρέπει να ’χω φόβο Θεού στην καρδιά μου και να αναζητώ την αλήθεια και τις αρχές για να ενεργώ. Ειδικά όταν αφορά το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν πρέπει να βασίζομαι τυφλά στις ιδέες μου. Διαφορετικά, αν βλάψω σοβαρά την εκκλησία ή διαταράξω το έργο της, θα έχω κάνει κακό και θα έχω αμαρτήσει απέναντι στον Θεό. Επιπλέον, δεν πρέπει να αποφασίζω μόνη μου για το πώς θα εκτελώ τα καθήκοντά μου ούτε να πράττω όπως νομίζω και να είμαι αυταρχική. Πρέπει να συζητώ με τους συνεργάτες μου, να αναζητώ περισσότερο μαζί με όσους κατανοούν την αλήθεια και να ακούω απόψεις διαφορετικές από τη δική μου. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος έχει κύρος, ειδικά χαρίσματα ή ταλέντα, πρέπει να ακούω με ταπεινότητα. Σε ζητήματα που δεν κατανοώ, πρέπει να αναζητώ μαζί με την επικεφαλής μου αμέσως, να μαθαίνω τις σχετικές αρχές και να ενεργώ σύμφωνα με την αλήθεια και χωρίς να προσβάλλω τον Θεό πριν αναλάβω δράση. Έτσι θα επιλύω το πρόβλημα της αλαζονείας μου και θα προστατεύομαι απ’ το να κάνω το κακό και να προσβάλλω τη διάθεση του Θεού. Κυρίως, πρέπει να μάθω να απαρνούμαι τον εαυτό μου. Όσο θεωρώ ότι κάτι είναι σωστό, τόσο πρέπει να αναζητώ αν συμφωνεί με τις αρχές της αλήθειας. Στο παρελθόν, δεν είχα αυτογνωσία, καθόλου αυτοεπίγνωση και ήμουν υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό μου. Μόνο μετά απ’ αυτό το επώδυνο μάθημα είδα πως όταν ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου, όταν πίστευα πως δεν έκανα λάθος, κι όταν είχα στέρεο έρεισμα να θεωρώ πως έχω δίκιο, τα γεγονότα έδειχναν πως όχι μόνο έκανα λάθος, αλλά και το λάθος μου ήταν φριχτό, παράλογο και απεχθές, και οι συνέπειές του επικίνδυνες Στο παρελθόν, διέπραττα πάρα πολλές παραβάσεις εξαιτίας της αλαζονείας μου. Τότε, νόμιζα πως είχα δίκιο, και μερικές φορές, χρησιμοποιούσα τα λόγια του Θεού ως βάση. Όμως αργότερα, τα γεγονότα αποκάλυπταν πως είχα άδικο, επειδή δεν κατανοούσα τον λόγο του Θεού ούτε τις αρχές, και χρησιμοποιούσα τον λόγο του Θεού αδιάκριτα. Μόλις το αντιλήφθηκα, παραδέχτηκα πως στερούμουν τις πραγματικότητες της αλήθειας, δεν έβλεπα καθαρά τους ανθρώπους και τα ζητήματα και κάποιες απόψεις μου ήταν παράλογες και γελοίες. Εκτός αυτού, είχα χαμηλό επίπεδο, δεν σκεφτόμουν καθαρά ούτε κατανοούσα την αλήθεια. Ήξερα μόνο κάποια δόγματα και ακολουθούσα κάποιους κανόνες. Τότε, υποτάχτηκα εντελώς. Ένιωσα πως ήμουν εντελώς άχρηστη, ταπεινή κι αξιολύπητη και δεν ήθελα πια να εμμένω στις απόψεις μου.

Αργότερα, όταν οι άλλοι έκαναν προτάσεις διαφορετικές απ’ τη δική μου, όποτε ήθελα να εμμείνω στον δικό μου τρόπο, σκεφτόμουν αυτό το επώδυνο μάθημα. Θυμάμαι πολλές απόψεις που πίστευα πως ήταν σίγουρα σωστές τελικά ήταν λάθος από κάθε πτυχή της αλήθειας και καταδικάζονταν απ’ τον Θεό. Δεν τολμώ πια να εμμένω στις απόψεις μου, έτσι γυρεύω τις απόψεις και συμβουλές των άλλων. Μερικές φορές, στις συζητήσεις, ασυνείδητα θέλω να αρνηθώ τις απόψεις των άλλων, όμως μόλις το αντιλαμβάνομαι, αμέσως ζητώ τη γνώμη της πλειονότητας, επειδή φοβάμαι πως δεν θα ακολουθήσω τη σωστή συμβουλή κι έτσι θα βλάψω το έργο της εκκλησίας. Σε ζητήματα που θεωρώ πως έχω κάνει το σωστό, δεν τολμώ πια να αποφασίζω μόνη μου και ζητώ συνειδητά τη συμβουλή των συνεργατών μου για το ζήτημα ή αναζητώ με τους επικεφαλής και τους άλλους εργάτες. Έτσι νιώθω περισσότερο άνετα κι επίσης, αποφεύγω να βλάψω το έργο της εκκλησίας λόγω αυθαίρετων ενεργειών. Παρόλο που μερικές φορές δείχνω ακόμα αλαζονική διάθεση, νομίζω πως έχω βελτιωθεί κάπως.

Χωρίς την κρίση και τις αποκαλύψεις του λόγου του Θεού, την αναφορά και την έκθεση των αδελφών μου ή την επανειλημμένη έκθεση και αντιμετώπιση του Θεού, δεν θα γνώριζα τον εαυτό μου, πόσο μάλλον να τον απαρνηθώ. Σήμερα, η μικρή αλλαγή που έχω επιτύχει, το ότι έχω κάποια ανθρώπινη φύση και λογική, οφείλεται αποκλειστικά στο έργο του Θεού! Το αποτέλεσμα αυτό επετεύχθη με τον λόγο της κρίσης του Θεού. Ευχαριστώ τον Θεό από τα βάθη της καρδιά μου που με έσωσε.