Τον Αύγουστο του 2020, με επέλεξαν ως επικεφαλής με συνεργάτη τη Σιν Ραν. Τον Σεπτέμβρη, η ανώτερή μας κάλεσε τη Σιν Ραν σε συνάντηση εκτός πόλης, ενώ εγώ έμεινα πίσω με τους διακόνους για να φροντίσουμε το εκκλησιαστικό έργο. Εκείνη την περίοδο, είδαμε ότι το πότισμα δεν έφερνε αποτελέσματα, κυρίως επειδή ο υπεύθυνος δεν εργαζόταν με συνέπεια. Θέλαμε να συναναστραφούμε τον υπεύθυνο για να λυθεί το πρόβλημα, αλλά όταν στείλαμε γράμμα στη Σιν Ραν, απέρριψε αμέσως την πρότασή μας και μας είπε να περιμένουμε μέχρι να επιστρέψει. Σκέφτηκα «Μια απλή συναναστροφή με τον υπεύθυνο είναι. Γιατί να περιμένουμε να γυρίσεις;» Μετά σκέφτηκα ότι η Σιν Ραν ίσως ήξερε κι άλλα προβλήματα του υπεύθυνου και ήθελε να τα λύσουμε όλοι μαζί. Μ’ αυτήν τη σκέψη, δεν επέμεινα. Λίγες μέρες αργότερα, η Σιν Ραν γύρισε και δεν μας εξήγησε τίποτα απολύτως. Τότε, σκέφτηκα ότι φερόταν λίγο αλαζονικά, γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε συναναστραφεί τον υπεύθυνο γι’ αυτά τα θέματα πριν έρθει πίσω. Υπήρχε κάποιος λόγος που έπρεπε να την περιμένουμε; Αργότερα, όταν βρεθήκαμε και μιλήσαμε για το έργο, ένιωσα ότι μας μιλούσε υποτιμητικά και μας έδινε εντολές, σαν να μην ήθελε να συζητήσει τα θέματα μαζί μας. Έκανα κάποιες προτάσεις για το έργο μας, αλλά τις απέρριψε χωρίς σκέψη. Κάποιες προτάσεις ήταν μια χαρά, αλλά τις κατέκρινε σκόπιμα και μας ανάγκαζε να κάνουμε αυτό που ήθελε εκείνη. Για παράδειγμα, όταν ερευνούσα το έργο κάποιων ομάδων, εντόπισα κάποια προβλήματα και πρότεινα να συναναστραφώ τους υπεύθυνους για να τα λύσω, μα η Σιν Ραν επέμενε ότι δεν χρειαζόταν να πάω, και είπε ότι θα τους συναντούσε η ίδια όταν έβρισκε χρόνο. Μα έτσι δεν θα καθυστερούσαμε; Και ήξερα καλύτερα την κατάσταση του έργου των ομάδων από εκείνη, οπότε της το ξαναπρότεινα, μα εκείνη επέμενε να κάνω ό,τι λέει. Τότε, ένιωσα πολύ αμήχανα και σκέφτηκα «Είμαστε συνεργάτιδες, μα πάντα έχει τον τελευταίο λόγο και δεν θέλει να ακούσει τίποτα. Απορρίπτει όλες τις προτάσεις μου, και στο τέλος πρέπει να κάνω ό,τι λέει. Τίποτα από όσα πρότεινα δεν είναι σωστό; Ή είναι τόσο αλαζονική;» Μα είδα πόσο πολύ επέμενε, και ήξερα ότι ήταν επικεφαλής περισσότερο καιρό από μένα, άρα ήξερε την κατάσταση καλύτερα. Οπότε, αποφάσισα να συμφωνήσω, και δεν είπα τίποτα άλλο.

Κατόπιν, χωριστήκαμε για να δούμε διαφορετικές ομάδες. Όταν συνάντησα εργάτες ποτίσματος, η υπεύθυνη, η αδελφή Γουάνγκ, είπε ότι έρχονταν όλο και περισσότεροι νεοφώτιστοι και οι εργάτες ποτίσματος είχαν πολλή δουλειά, και πρότεινε επικεφαλής κι εργάτες να ποτίζουν τους νεοφώτιστους εναλλάξ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι νεοφώτιστοι θα ποτίζονταν με συνέπεια. Βρήκα καλή την πρόταση της αδελφής Γουάνγκ και την υιοθέτησα. Όταν, όμως η Σιν Ραν το ανακάλυψε, την ίδια μέρα, έγραψε μια αυστηρή επιστολή προς όλους τους εργάτες ποτίσματος. Με κατηγορούσε ότι έκανα κακούς χειρισμούς κι έφερνα χάος στο έργο. Επίσης, αντιμετώπισε και κατέκρινε την αδελφή Γουάνγκ, κι έλεγε ότι κάναμε αυθαίρετους χειρισμούς κι ό,τι μας κατέβαινε, κι έτσι διέκοπτα και αναστάτωνα το εκκλησιαστικό έργο, κάτι πολύ σοβαρό. Η επιστολή αυτή ήταν σαν κατακεφαλιά. Είχα πάθει απίστευτο σοκ. Ενεργούσα αυθαίρετα; Διατάρασσα το έργο της εκκλησίας; Έμεινα μεμιάς άναυδη και φοβήθηκα μήπως παρέκκλινα και προκαλούσα διατάραξη. Ειδικά όταν κατάλαβα ότι όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές θα διάβαζαν το γράμμα, ένιωσα μεγάλη ντροπή. Τι άποψη είχαν όλοι τώρα για μένα; Πώς θα τους αντίκριζα στο εξής; Ήμουν δυστυχισμένη κι ένιωθα σαν να με είχαν καταδικάσει. Σκεφτόμουν «Και λάθος να είχαμε κάνει, γιατί δεν μας συναναστράφηκες σχετικά με τις αρχές, για να μας πεις ποιο ήταν το λάθος μας ώστε να το διορθώσουμε; Γιατί έστειλες επιστολή σε όλους αντί να μας συναναστραφείς;» Με έπιασαν τα κλάματα. Επί δύο μέρες, ένιωθα αρνητική για όσα έγιναν. Κατόπιν, η κατάστασή μου βελτιώθηκε λίγο, όταν έφαγα και ήπια τα λόγια του Θεού. Είχα την αίσθηση μέσα μου ότι η Σιν Ραν ήταν φοβερά οξύθυμη, κι έπρεπε να προσέχω στο μέλλον να μην την εξοργίσω. Ειδάλλως, δεν ήξερα πότε θα με τιμωρούσε και θα με εξευτέλιζε. Το τραύμα, όμως, παρέμενε μέσα μου. Ένιωθα συνεχώς ότι αν δεν την άκουγα ή την απέρριπτα, θα έκανε κάτι για να με βλάψει. Ένιωθα διαρκώς έναν αόριστο φόβο.

Τότε, έμαθα ότι η Σιν Ραν επέμενε να δει τους υπεύθυνους κάθε ομάδας μόνη της, αλλά επειδή δεν έβγαινε το πρόγραμμα, καθυστέρησε αρκετές μέρες, και πολλές εργασίες δεν προγραμματίστηκαν και δεν έγιναν εγκαίρως. Σκέφτηκα ότι θα μοιραζόταν την εμπειρία της στη συνάντηση ή θα μιλούσε για τις παρεκκλίσεις και τα λάθη στο πρόγραμμα, οπότε, σάστισα όταν δεν ανέφερε τίποτα. Αργότερα, η ανώτερή μας έστειλε μια επιστολή για να συναναστραφεί κάποιες αρχές, στην οποία έλεγε να προγραμματίσω επικεφαλής και εργάτες να ποτίζουν τους νεοφώτιστους εναλλάξ. Έτσι, θα κάναμε πιο πολλές καλές πράξεις, οι νεοφώτιστοι θα ποτίζονταν γρήγορα, και θα ωφελούταν το έργο της εκκλησίας. Νόμιζα ότι η Σιν Ραν θα καταλάβαινε το λάθος της όταν το μάθαινε, αλλά φαινόταν παντελώς αδιάφορη. Απλώς μου έριξε μια περιφρονητική ματιά κι έφυγε. Σκέφτηκα «Έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο στο καθήκον της, κι όμως δεν έχει καθόλου αυτογνωσία. Είναι επικίνδυνο αν συνεχίσει έτσι». Είδα την αφ’ υψηλού στάση της και θυμήθηκα ότι απέρριπτε μεμιάς κάθε πρόταση που άκουγε, αλλά και τη στάση της όταν οι άλλοι της επισήμαιναν τα προβλήματά της. Όλα αυτά, συν το πόσο αυστηρά με μάλωσε την τελευταία φορά, με έκαναν να μαζευτώ και να φοβάμαι, και δεν τολμούσα να της το αναφέρω.

Αυτήν την περίοδο, η ίδια η Σιν Ραν προγραμμάτιζε κι έκανε το έργο. Παρόλο που ήμασταν συνεργάτες, ποτέ δεν επικοινωνούσε ούτε συζητούσε τα θέματα μαζί μου. Είχε αναλάβει εξολοκλήρου τα πάντα και μόνο αυτή είχε τον τελευταίο λόγο. Όταν συζητούσαμε για το έργο, μόλις εγώ και κάποιοι διάκονοι εκφράζαμε την άποψή μας, έβγαζε διαρκώς προβληματική τη γνώμη μας, μετά επαναδιατύπωνε τις ιδέες μας και μας έλεγε τη δική της «μεγαλόπνοη άποψη». Όσο περνούσε ο καιρός, όλοι νιώθαμε κατώτεροί της, και ότι η Σιν Ραν ήταν πιο έξυπνη, ικανή και διορατική από εμάς, οπότε, τις περισσότερες φορές, αποδεχόμασταν την άποψή της και κάναμε ό,τι έλεγε. Επίσης, όταν η Σιν Ραν κατέκρινε ή απέρριπτε τις προτάσεις μου επίτηδες, ήταν πολύ επιθετική, γι’ αυτό φοβόμουν συνεχώς. Νόμιζα ότι αν δεν την άκουγα, θα μου έκανε κάτι κακό, γι’ αυτό άθελά μου συμβιβαζόμουν και δεν έφερνα αντίρρηση. Επειδή με απέρριπτε συνεχώς, με τον καιρό, ακόμα κι αν είχα κάποια ιδέα, δεν ήθελα να την πω. Αργότερα, έκανα όλο και πιο παθητικά το καθήκον μου και δεν κοιτούσα πια να εργαστώ αποτελεσματικά. Ήμουν σαν μαριονέτα. Δεν είχα ιδέες ούτε άποψη, όταν χειριζόμουν διάφορα θέματα στο έργο μου. Περίμενα τις εντολές της Σιν Ραν για να κάνω οτιδήποτε, κι έκανα ό,τι μου έλεγε. Αρκετοί διάκονοι ήταν στην ίδια κατάσταση. Εκείνη την περίοδο, γινόμουν όλο και πιο παθητική. Ο Θεός μισούσε την κατάστασή μου κι έκρυβε το πρόσωπό Του από μένα, μα δεν ήξερα πώς να την αλλάξω, και ζούσα ένα μαρτύριο.

Εκείνες τις μέρες, λάβαμε μια επιστολή από την ανώτερή μας που έλεγε ότι κάποιοι αδελφοί κι αδελφές είχαν συλληφθεί. Για ασφάλεια, μας ζήτησε να κάνουμε δύο ομάδες και να μη συναθροιζόμαστε μαζί. Έτσι, δεν θα μας συνελάμβαναν όλους μαζί, και δεν θα καθυστερούσε το έργο. Εκείνη τη στιγμή, η Σιν Ραν έλειπε, οπότε το συζήτησα με μερικούς διακόνους. Μας φάνηκε καλό το σχέδιο, μα οι διάκονοι είπαν ότι χώρια θα δυσκολευόμασταν να μιλήσουμε για το έργο, οπότε στο τέλος, δεν πήραμε καμία απόφαση. Ήθελαν να περιμένουμε τη Σιν Ραν για να αποφασίσουμε. Σκέφτηκα «Ο διαχωρισμός σε ομάδες δεν είναι σοβαρό ζήτημα αρχών, και είναι καλή ιδέα να χωριστούμε για λόγους ασφαλείας». Μα δεν τολμούσαν να πάρουν μια απόφαση. Επέμεναν να περιμένουμε τη Σιν Ραν. Είδα πόσο λάτρευαν όλοι τη Σιν Ραν, πως την περίμεναν να διευθετήσει το θέμα, πως άκουγαν τις εντολές της, και συνειδητοποίησα ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα. Μίλησα σε μια διάκονο, την αδελφή Λι, για την κατάστασή μου και τα προβλήματα που είχα ανακαλύψει όσον αφορά τη Σιν Ραν. Σάστισα όταν μου είπε ότι κι αυτή ένιωθε ότι την περιόριζε η Σιν Ραν. Φοβόταν διαρκώς τη Σιν Ραν και δεν τολμούσε να της αντιταχθεί. Είπε, επίσης, ότι η Σιν Ραν μεγαλοποιούσε επίτηδες τις ελλείψεις της και την μάλωνε μπροστά σε άλλους για να τη μειώσει. Μετά η αδελφή Λι είπε «Βλέπουμε το πρόβλημα της Σιν Ραν, αλλά αν δεν το εκθέσουμε και δεν κάνουμε πράξη την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα μας εγκαταλείψει». Συμφώνησα μ’ αυτό που είπε. Θυμήθηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Όσοι εντός της εκκλησίας κάνουν πράξη την αλήθεια αποκλείονται, μην μπορώντας να δώσουν όλο τους το είναι, ενώ όσοι αναστατώνουν την εκκλησία και σκορπούν τον θάνατο δρουν ανεξέλεγκτα μέσα στους κόλπους της. Επιπλέον, η πλειονότητα των ανθρώπων τούς ακολουθεί. Τέτοιου είδους εκκλησίες διοικούνται από τον Σατανά, απλά και ξάστερα· ο διάβολος είναι βασιλιάς τους. Εάν τα μέλη της εκκλησίας δεν ορθώσουν το ανάστημά τους και δεν απορρίψουν τους επικεφαλής δαίμονες, τότε και αυτοί, αργά ή γρήγορα, θα φτάσουν στην καταστροφή. Από εδώ και στο εξής, πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά τέτοιων ειδών εκκλησιών. Εάν όσοι είναι ικανοί να κάνουν πράξη έστω και την ελάχιστη αλήθεια δεν το επιζητούν αυτό, τότε η συγκεκριμένη εκκλησία θα διαγραφεί. Εάν, στους κόλπους μιας εκκλησίας, δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια και κανείς που να μπορεί να παραμείνει σταθερός στη μαρτυρία του για τον Θεό, τότε θα πρέπει αυτή η εκκλησία να απομονωθεί τελείως και να διακοπούν οι σχέσεις της με τις άλλες εκκλησίες. Τούτο αποκαλείται “ενταφιασμός του θανάτου”· έτσι εξαλείφεται ο Σατανάς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, φοβήθηκα πολύ. Τα λόγια Του αποκάλυπταν την τωρινή μας κατάσταση. Η Σιν Ραν είχε εξουσία και τον τελευταίο λόγο στην εκκλησία, όμως κανείς δεν την εξέθετε και κανείς δεν τολμούσε να κάνει πράξη την αλήθεια. Αντιθέτως, όλοι την ακούγαμε, την ακολουθούσαμε και την αφήναμε να αποφασίζει. Πώς λέγαμε ότι έχουμε τον Θεό μέσα στην καρδιά μας; Πώς να μην κάνουμε τον Θεό να μας απεχθάνεται; Αν συνεχίζαμε έτσι, στο τέλος ο Θεός θα μας απέρριπτε, και θα χάναμε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έβλεπα καθαρά ότι η Σιν Ραν παραβίαζε αρχές και ενεργούσε αυθαίρετα. Είχε τον τελευταίο λόγο στα πάντα, φερόταν αυταρχικά και δεν άκουγε καθόλου τις συμβουλές των συνεργατών της. Όταν οι άλλοι της επισήμαιναν τα προβλήματά της, δεν το δεχόταν και δεν αυτοστοχαζόταν, αλλά φοβόμουν μην την προσβάλω και με αντιμετωπίσει. Δεν τολμούσα να το αναφέρω. Την άκουγα και την υπάκουα διαρκώς, με αποτέλεσμα να προκαλώ καθυστερήσεις, διατάραξη του έργου, και να γίνομαι συνεργός του Σατανά. Όταν το κατάλαβα, ένιωσα πολλές τύψεις. Σκέφτηκα «Πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια και να την εκθέσω. Δεν θα μείνω άπραγη».

Όμως, τότε, μου συνέβη κάτι αναπάντεχο. Μια μέρα, όταν η Σιν Ραν γύρισε από μια συνάντηση, είπε θυμωμένη με τα μούτρα κάτω «Δύο υπεύθυνοι ομάδων δεν συνεργάζονται καλά με τους άλλους και τους κατακρίνουν. Θα χάσουν τη θέση τους». Όταν το άκουσα, έπαθα σοκ. Τους ήξερα λίγο αυτούς τους υπεύθυνους. Παρόλο που μερικές φορές έδειχναν αλαζονική διάθεση, και οι δύο αποδέχονταν την αλήθεια κι έκαναν πρακτικό έργο. Απλώς εξέθεταν διαφθορές και δεν είχαν καλή συνεργασία. Η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα έλυνε το πρόβλημα. Πώς θα τους έδιωχναν έτσι απλά; Δεν θα καθυστερούσε έτσι το εκκλησιαστικό έργο αν έχαναν τη θέση τους όσοι έκαναν πρακτικό έργο; Αυτήν τη φορά, δεν μπόρεσα να την υπακούσω τυφλά ούτε δείλιασα. Είπα «Για κάτι τόσο σημαντικό, πρέπει ν’ αναζητήσουμε πώς θα ασκηθούμε σωστά. Δεν θα τους διώξουμε έτσι απλά». Τότε, πήγα στην εκκλησία για να ερευνήσω το θέμα. Προς έκπληξή μου, είχαν ήδη αντικατασταθεί. Ανακάλυψα μετά από έρευνα ότι δεν υπήρχε λόγος να φύγουν. Συγκλονίστηκα και εξοργίστηκα. Σκέφτηκα «Σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα, η Σιν Ραν πήρε μια απόφαση χωρίς να τη συζητήσει με κανέναν. Φέρθηκε αυταρχικά!» Έγραψα ένα γράμμα για να επισημάνω το πρόβλημα της Σιν Ραν, μα δεν κατανοούσε καθόλου τον εαυτό της. Αργότερα, έμαθα ότι μια διάκονος, η αδελφή Λιανγκ, έκανε αρχικά το καθήκον της ενεργά κι υπεύθυνα, αλλά η Σιν Ραν της επιτιθόταν και τη μείωνε συχνά, και η κατάστασή της ήταν αρνητική. Θεωρούσε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει ως διάκονος. Όταν το άκουσα, στενοχωρήθηκα. Είδα ότι η αλαζονεία, η αυταρχική συμπεριφορά της Σιν Ραν, οι συνεχείς επιθέσεις της στους άλλους τους έκαναν να νιώθουν αρνητικοί και δυστυχισμένοι. Έπραττε αναμφίβολα το κακό. Θα έπαιρνα την πρωτοβουλία να την εκθέσω. Δεν θα την άφηνα να κάνει ό,τι ήθελε. Όμως, ένιωθα φόβο στη σκέψη ότι θα την αντίκριζα.

Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Αν η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή σου και εξακολουθείς να ζεις μέσα στη σατανική σου διάθεση, τότε όταν ανακαλύπτεις μοχθηρούς ανθρώπους και διαβόλους που προκαλούν διακοπές και αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού, τότε θα κάνεις τα στραβά μάτια και θα κλείσεις τ’ αυτιά σου· θα τους αγνοήσεις, χωρίς η συνείδησή σου να σε κάνει να ντραπείς. Θα σκεφτείς ακόμα και ότι κάποιος που προκαλεί αναστάτωση στον οίκο του Θεού δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουν το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν νοιάζεσαι, ούτε παρεμβαίνεις, ούτε αισθάνεσαι ένοχος —γεγονός το οποίο σε καθιστά άνθρωπο που δεν έχει συνείδηση ή σύνεση, μη πιστό, πάροχο υπηρεσιών. Τρως ό,τι είναι του Θεού, πίνεις ό,τι είναι του Θεού και απολαμβάνεις ό,τι προέρχεται από τον Θεό, όμως και πάλι νιώθεις ότι η όποια βλάβη στα συμφέροντα του οίκου του Θεού δεν σχετίζεται μ’ εσένα —γεγονός το οποίο σε καθιστά προδότη που δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει. Εάν δεν προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μήπως δεν είσαι καν άνθρωπος; Πρόκειται για δαίμονα που έχει παρεισφρήσει στην εκκλησία. Υποκρίνεσαι πίστη στον Θεό, προσποιείσαι ότι είσαι εκλεκτός και θέλεις να ζεις παρασιτικά στον οίκο Του. Δεν ζεις τη ζωή ενός ανθρώπινου όντος και είσαι σαφώς ένας από τους μη πιστούς. Εάν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε ακόμη και αν δεν έχεις κερδίσει ακόμα την αλήθεια και τη ζωή, τουλάχιστον θα μιλάς και θα ενεργείς από την πλευρά του Θεού. Τουλάχιστον, δεν θα στέκεσαι με σταυρωμένα χέρια όταν βλέπεις να διακυβεύονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν έχεις την παρόρμηση να κάνεις τα στραβά μάτια, θα νιώθεις ενοχές, θα νιώθεις άβολα και θα λες στον εαυτό σου: “Δεν μπορώ να κάθομαι εδώ και να μην κάνω τίποτα, πρέπει να υψώσω το ανάστημά μου και να πω κάτι, πρέπει να αναλάβω την ευθύνη, πρέπει να αποκαλύψω αυτήν την κακή συμπεριφορά, πρέπει να τη σταματήσω, ώστε να μην παραβλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μην διαταράσσεται η ζωή της εκκλησίας”. Εάν η αλήθεια έχει γίνει η ζωή σου, τότε όχι μόνο θα έχεις αυτό το κουράγιο και την αποφασιστικότητα, και θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις πλήρως το θέμα, μα και θα εκπληρώσεις την ευθύνη που θα πρέπει να έχεις για το έργο του Θεού και για τα συμφέροντα του οίκου Του, και έτσι θα εκπληρωθεί το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Στα λόγια του Θεού είδα ότι όταν κάποιοι βλέπουν να πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν ενοχλούνται καθόλου. Αυτοί είναι υπάνθρωποι. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, πόνεσα, γιατί έτσι φερόμουν κι εγώ. Έβλεπα καθαρά το πρόβλημα της Σιν Ραν, μα δεν τολμούσα να την εκθέσω και να τη σταματήσω. Επειδή με κατέκρινε και απέρριπτε τις απόψεις μου διαρκώς, και μου έκανε διάλεξη και επιθέσεις ως ανώτερη, τη φοβόμουν και δεν τολμούσα να την προσβάλω. Συμφωνούσα μαζί της και υποβάθμιζα τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μάλιστα ότι αν την υπάκουα και υποτασσόμουν, δεν θα με καταπίεζε ούτε θα με τιμωρούσε. Για να προστατευτώ, την άφηνα να μου κάνει κουμάντο χωρίς να προβάλω αντιρρήσεις. Και αγνοούσα το εκκλησιαστικό έργο. Ο τρόπος που αντιτασσόταν στις αρχές και φερόταν σαν τύραννος είχε ήδη επηρεάσει το έργο της εκκλησίας, μα δεν τολμούσα να την εκθέσω. Ακόμα κι όταν επιτιθόταν και έκανε κουμάντο παντού, έπαιρνε την εξουσία κι είχε τον τελευταίο λόγο, δεν τολμούσα να της αντιταχθώ και να τη σταματήσω. Η δουλοπρέπειά μου ήταν σε υψηλό επίπεδο. Δεν ήμουν παρά μια άχρηστη δειλή που ζούσε στην ταπείνωση. Πού να τη βρω την αξιοπρέπεια; Απολάμβανα το πότισμα και τη θρέψη των λόγων του Θεού, και όλα όσα έρχονται από τον Θεό, μα προστάτευα τον εαυτό μου και δεν έκανα πράξη την αλήθεια για να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Δεν άξιζα να αποκαλούμαι άνθρωπος. Αυτή η σκέψη μού προκάλεσε ταραχή κι ενοχές. Μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και δόλια. Σκέφτηκα «Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Ακόμα κι αν με τιμωρήσει και με εκδικηθεί, θα εκθέσω τις κακές πράξεις της και θα προστατέψω το έργο του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη μου».

Όταν επέστρεψα, ως απάντηση στην αυθαίρετη αντικατάσταση των δύο υπεύθυνων από τη Σιν Ραν, εξέθεσα την παραβίαση των αρχών και την αυταρχική συμπεριφορά της. Μα πριν πω καν λέξη, με διέκοψε και είπε ότι δεν μπορούσα να συνεργαστώ αρμονικά μαζί της. Τότε, αρκετοί διάκονοι εξέθεσαν την καταπιεστική και αυταρχική στάση της. Τελικά, δεν μπόρεσε να αρνηθεί τα γεγονότα και είπε ότι δεν είχε εντοπίσει τα προβλήματα για τα οποία μιλούσαμε, και ότι θα τα εξέταζε στο μέλλον. Τελικά, είπε με χαμόγελο «Έχω υψηλό επίπεδο, δεν φταίω που είμαι αλαζονική». Έμεινα άφωνη όταν το άκουσα. Ήταν εντελώς παράλογη. Στη συνέχεια, οι δύο διάκονοι συναναστράφηκαν τη Σιν Ραν δύο φορές, με την ελπίδα να μετανοήσει, αλλά η Σιν Ραν δεν δέχτηκε τίποτα, και μάλιστα επιτέθηκε στις δύο αδελφές λέγοντας ότι την αντιμετώπιζαν. Όταν είδα ότι η Σιν Ραν δεν αποδεχόταν την αλήθεια και δεν κατανοούσε τις κακές της πράξεις, συνειδητοποίησα ότι είχε σοβαρό πρόβλημα.

Κατόπιν, αναρωτήθηκα το εξής. Η Σιν Ραν μάς ισοπέδωνε ώσπου γινόμασταν πολύ αδύναμες και δεν θέλαμε να εκτελέσουμε το καθήκον μας. Τι συνέβαινε ακριβώς; Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, απέκτησα διάκριση των μέσων και της ουσίας πίσω από τις πράξεις της Σιν Ραν. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι αντίχριστοι έχουν κίνητρα και στόχους πίσω από όλα τα μέσα που χρησιμοποιούν εναντίον εκείνων που επιδιώκουν την αλήθεια. Αντί να επιδιώκουν να διαφυλάξουν το έργο του οίκου του Θεού, σκοπός τους είναι να διαφυλάξουν τη δική τους δύναμη και κοινωνική θέση, καθώς και τη θέση και την εικόνα τους στην καρδιά του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτές οι μέθοδοι και οι συμπεριφορές αποτελούν διαταραχή και αναστάτωση για το έργο του οίκου του Θεού και έχουν, επίσης, καταστροφικό αντίκτυπο στη ζωή της εκκλησίας. Αυτή δεν είναι η πιο συνηθισμένη εκδήλωση των μοχθηρών πράξεων ενός αντίχριστου; Εκτός από αυτές τις μοχθηρές πράξεις, οι αντίχριστοι κάνουν και κάτι ακόμη πιο απεχθές, που είναι ότι προσπαθούν διαρκώς να βρουν τρόπο να αποκτήσουν έναν μοχλό πίεσης έναντι όσων επιδιώκουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν κάποιοι άνθρωποι έχουν μοιχεύσει ή έχουν διαπράξει κάποια άλλη παράβαση, οι αντίχριστοι εκμεταλλεύονται αυτά ως μοχλό πίεσης για να τους επιτεθούν, αναζητούν ευκαιρίες για να τους προσβάλουν, να τους εκθέσουν και να τους συκοφαντήσουν, τους στιγματίζουν για να αποθαρρύνουν τον ενθουσιασμό τους για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ώστε να αισθανθούν αρνητικοί. Οι αντίχριστοι εξαναγκάζουν, επίσης, τον εκλεκτό λαό του Θεού να κάνει διακρίσεις εναντίον τους, να τους αποφεύγει και να τους απορρίπτει, έτσι ώστε όσοι επιδιώκουν την αλήθεια να απομονώνονται. Στο τέλος, όταν όλοι εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια αισθάνονται αρνητικοί και αδύναμοι, δεν εκτελούν πλέον ενεργά τα καθήκοντά τους και δεν επιθυμούν να παρευρίσκονται στις συγκεντρώσεις, ο στόχος των αντίχριστων έχει επιτευχθεί. Όταν εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια δεν αποτελούν πλέον απειλή για την κοινωνική θέση και την εξουσία τους, και κανείς δεν τολμά πλέον να τους αναφέρει ή να τους εκθέσει, οι αντίχριστοι μπορούν να ηρεμήσουν. […] Τι είναι αυτό που σκέφτονται οι αντίχριστοι και τους καθιστά ικανούς για τέτοια μοχθηρία; “Αν εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια ακούν συχνά κηρύγματα, μπορεί μία μέρα να διακρίνουν τις πράξεις μου, και τότε σίγουρα θα με εκθέσουν και θα με αντικαταστήσουν. Ενόσω εκτελούν τα καθήκοντά τους, απειλούνται η κοινωνική μου θέση, το κύρος και η φήμη μου. Είναι προτιμότερο να χτυπήσω πρώτος, να βρω ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ τον μοχλό πίεσης για να τους παρενοχλήσω και να τους καταδικάσω, να τους κάνω παθητικούς, ώστε να χάσουν κάθε επιθυμία να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είναι προτιμότερο να προκαλώ συγκρούσεις μεταξύ των επικεφαλής και των εργατών και εκείνων που επιδιώκουν την αλήθεια, έτσι ώστε οι επικεφαλής και οι εργάτες να τους μισούν, να τους αποφεύγουν και να μην τους εκτιμούν, ούτε να τους προωθούν πλέον. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχουν πλέον καμία επιθυμία να επιδιώκουν την αλήθεια ή να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Είναι καλύτερο να παραμείνουν παθητικοί όσοι επιδιώκουν την αλήθεια”. Αυτός είναι ο στόχος που επιθυμούν να επιτύχουν οι αντίχριστοι» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τρίτο). Μέσα από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι θεωρούν ζωτικής σημασίας την εξουσία και λαχταρούν κύρος. Ανησυχούν μήπως αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια θα τους καταλάβουν, και θέλουν τη στήριξη και αποδοχή των αδελφών τους, για να εδραιώσουν τη θέση και την εξουσία τους. Οι αντίχριστοι βρίσκουν αφορμές να επιτεθούν και να μειώσουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια για να τους κάνουν αρνητικούς, να τους μειώνουν και να μην εκτελούν τα καθήκοντά τους. Έτσι, διατηρούν την εξουσία κι έχουν τον τελευταίο λόγο. Κατάλαβα ότι αυτό έκανε η Σιν Ραν. Μας κατέκρινε διαρκώς, χλεύαζε τα προβλήματά μας με κυνισμό, μας ταπείνωνε και μας μείωνε επίτηδες μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές, για να νιώθουμε ότι δεν κάνουμε πρακτικό έργο. Μας έκανε αδύναμους και ανίκανους να εκτελέσουμε το καθήκον μας. Η δημόσια επιστολή της που με μείωνε και με κατηγορούσε για παράλογη στάση και αυθαίρετη συμπεριφορά ήταν μεγάλη επίθεση εναντίον μου. Από τότε, τη φοβόμουν. Έτρεμα στο ενδεχόμενο να διαφωνήσω μαζί της μήπως με επιπλήξει και με μειώσει δημόσια και πάλι, οπότε έβαζα τα δυνατά μου να συμφωνώ μαζί της, να μην την ξαναπροσβάλω, και δεν τολμούσα να της αντιταχθώ ή να την εκθέσω. Υιοθετούσε την ίδια μέθοδο με τους διακόνους, τους έκανε όλους να σκύβουν το κεφάλι και να αμφισβητούν τον εαυτό τους, ώστε κανείς να μην τη διακρίνει. Όλοι ένιωθαν πιεσμένοι και την άκουγαν, και κανείς δεν έφερνε αντίρρηση στις αποφάσεις της. Έτσι κατάφερνε να διατηρεί την εξουσία της. Τα λόγια και οι πράξεις της Σιν Ραν ήταν ιδιαίτερα κακές, πονηρές και μοχθηρές. Μιλούσε κι έπραττε σαν αντίχριστος.

Αναρωτήθηκα επίσης, εφόσον μάς καταπίεζε όλους, γιατί τη θαυμάζαμε ακόμα και την ακούγαμε στο τέλος, και γιατί δεν τολμούσαμε να πάρουμε αποφάσεις χωρίς αυτή; Πώς κατάφερνε να μας εξαπατά και να μας ελέγχει σε τέτοιον βαθμό; Διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Ένα από τα πιο συνηθισμένα σημάδια του ελέγχου των ανθρώπων από τους αντίχριστους είναι ότι στο πλαίσιο του ελέγχου τους, αυτοί αποκλειστικά έχουν τον τελικό λόγο. Αν δεν είναι παρών ο αντίχριστος, κανείς άλλος δεν τολμά να σχηματίσει γνώμη ή να πάρει μια απόφαση. Αν ο αντίχριστος δεν είναι παρών, όλοι οι άλλοι είναι σαν παιδιά χωρίς μητέρα. Δεν έχουν ιδέα πώς να προσευχηθούν ή να αναζητήσουν ούτε πώς να συζητήσουν πράγματα από κοινού. Είναι σαν μαριονέτες ή σαν νεκροί. Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες σχετικά με το τι είδους λόγο χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους ανθρώπους. Σίγουρα έχουν ρητά και μεθόδους, και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν αντικατοπτρίζονται στις διάφορες εκδηλώσεις όσων ανθρώπων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. […] Για παράδειγμα, αν διατυπώσεις μια πρόταση που είναι λογική, όλοι θα πρέπει να συνεχίσουν τη συναναστροφή σχετικά με αυτό το σωστό σχέδιο. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, καθώς και πίστη και ευθύνη απέναντι στο καθήκον. Ωστόσο, ένας αντίχριστος θα αναρωτηθεί: “Γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ το σχέδιό σου;” Παραδέχεται στο μυαλό του ότι το σχέδιο είναι σωστό, αλλά θα το αποδεχτεί; Λόγω της φύσης του, δεν θα δεχθεί ποτέ τη σωστή πρότασή σου. Θα προσπαθήσει οπωσδήποτε να απορρίψει το σχέδιό σου και στη συνέχεια θα διατυπώσει ένα άλλο. Θα σε κάνει να αισθανθείς ότι το σχέδιό σου είναι εντελώς ανεφάρμοστο, έτσι ώστε να αισθανθείς ότι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τον αντίχριστο, ότι μόνο όταν λειτουργεί ο αντίχριστος έχει οποιοσδήποτε άλλος ρόλο να διαδραματίσει, ότι αν δεν είναι εκείνος παρών, κανένα έργο δεν μπορεί να γίνει καλά, και ότι χωρίς τον αντίχριστο, όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι και δεν θα καταφέρουν να κάνουν τίποτα. Οι μέθοδοι των αντίχριστων όταν ενεργούν είναι πάντα αντισυμβατικές και μεγαλόστομες. Όσο σωστή κι αν είναι η πρόταση κάποιου άλλου, αυτοί πάντα την απορρίπτουν. Ακόμη και αν η πρόταση ενός άλλου ατόμου είναι σύμφωνη με τις ιδέες του, αν δεν την προτείνει πρώτος ο αντίχριστος, σίγουρα θα αρνηθεί να την αποδεχτεί ή να την εφαρμόσει. Αντίθετα, ο αντίχριστος θα κάνει ό,τι μπορεί για να υποτιμήσει, να αρνηθεί και να καταδικάσει την πρόταση μέχρι το άτομο που την πρότεινε να νιώσει ότι η ιδέα του είναι λάθος και να το παραδεχτεί. Μόνο τότε σταματά ο αντίχριστος. Οι αντίχριστοι αρέσκονται στο να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να υποτιμούν τους άλλους, ώστε οι άλλοι να τους λατρεύουν και να τους θέτουν στο επίκεντρο των πραγμάτων. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να ανθίσει και οι άλλοι να χρησιμεύουν πάντα μόνο ως το παρασκήνιο που τους επιτρέπει να ξεχωρίζουν. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως ό,τι λένε και κάνουν αυτοί είναι σωστό, ενώ ό,τι λένε και κάνουν οι άλλοι είναι λάθος. Συχνά διατυπώνουν καινοφανείς απόψεις για να αρνηθούν τις απόψεις και τις πρακτικές των άλλων ανθρώπων, λεπτολογούν και βρίσκουν προβλήματα στις γνώμες των άλλων ανθρώπων, και διαταράσσουν ή απορρίπτουν τα σχέδια των άλλων, έτσι ώστε όλοι να αναγκάζονται να ακούνε αυτούς και να ενεργούν σύμφωνα με τις μεθόδους τους. Χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους και τα μέσα για να σε αρνούνται συνεχώς, να σου επιτίθενται και να σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αρκετά καλός, έτσι ώστε εσύ να τους υποτάσσεσαι, να τους σέβεσαι και να τους θαυμάζεις όλο και περισσότερο, ώσπου τελικά να είσαι εντελώς υπό τον έλεγχό τους. Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία οι αντίχριστοι καθυποτάσσουν και ελέγχουν τους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο). Όταν το διάβασα, η καρδιά μου αλάφρυνε. Παλιότερα, όταν η Σιν Ραν απέρριπτε την άποψή μας, πίστευα ότι ήταν απλώς αλαζονική, μα δεν διέκρινα τις προθέσεις και τη φύση των πράξεών της. Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι κάθε φορά που η Σιν Ραν απέρριπτε την άποψή μας, ήταν ιδιαίτερα ικανή στο να εντοπίζει τα προβλήματα στην άποψή μας και να την απορρίπτει. Μας έκανε να πιστεύουμε ότι οι συμβουλές μας δεν ήταν σωστές. Τότε, τις επαναδιατύπωνε ή μας έλεγε κάποια μεγαλόπνοη θεωρία, και μετά από λίγο, νιώθαμε κατώτεροι από αυτήν και πιστεύαμε ότι έβλεπε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Όχι μόνο δεν διακρίναμε τι έκανε, αλλά αρχίσαμε να τη θαυμάζουμε, ώσπου τελικά απορρίψαμε τον εαυτό μας. Θεωρούσαμε ότι οι ιδέες και οι προτάσεις μας ήταν άχρηστες, και δεν βρίσκαμε λόγο να τις αναφέρουμε, και θεωρούσαμε ότι έπρεπε να την ακούμε. Έτσι, είχε πετύχει τον στόχο της να ελέγχει το μυαλό των άλλων. Ο έλεγχος αυτός μετά από καιρό μας έκανε να μη σκεφτόμαστε όταν μας συνέβαινε κάτι. Στο τέλος, χάσαμε το μυαλό μας και γίναμε μαριονέτες, και δεν κάναμε καθόλου καλά το καθήκον μας. Τώρα κατάλαβα ότι με αυτά τα μέσα οι αντίχριστοι κυριαρχούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Η Σιν Ραν μάς έλεγχε μ’ αυτήν τη μέθοδο και μας έκανε να την υπακούμε. Η Σιν Ραν ήταν τόσο ύπουλη, δόλια και κακιά!

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού. «Εάν κάποιος είναι έξυπνος, χρησιμοποιεί πάντα τεχνάσματα στα όσα κάνει και λέει, είναι εντυπωσιακός και, όταν είσαι μαζί του, θέλει πάντα να σε ελέγχει και να σε χειραγωγεί, τότε νιώθεις μέσα σου ότι αυτό το άτομο είναι καλόκαρδο ή μοχθηρό; (Μοχθηρό.) Το φοβάσαι και σκέφτεσαι: “Αυτό το άτομο θέλει διαρκώς να με ελέγχει. Πρέπει να φύγω από κοντά του όσο πιο γρήγορα μπορώ. Αν δεν κάνω αυτό που λέει, θα βρει τρόπο να με βλάψει κρυφά, ίσως και να με τιμωρήσει”. Μπορείς να αισθανθείς ότι η διάθεσή του είναι μοχθηρή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς μπορείς να το αισθανθείς; (Διαρκώς εξαναγκάζει τους ανθρώπους να πράττουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις ιδέες του.) Είναι λάθος να απαιτεί από τους άλλους να πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Είναι απαραίτητα λάθος όταν οι άλλοι απαιτούν να πράξεις κάτι; Είναι σωστή αυτή η λογική; Συνάδει με την αλήθεια; (Δεν συνάδει.) Οι μέθοδοι ή η διάθεσή τους σε κάνουν να νιώθεις άβολα; (Η διάθεσή τους.) Σωστά, η διάθεσή τους σε κάνει να νιώθεις άβολα, να αισθάνεσαι ότι αυτή η διάθεση προέρχεται από τον Σατανά, ότι δεν συμφωνεί με την αλήθεια και ότι σε ενοχλεί, σε ελέγχει και σε δεσμεύει. Όχι μόνο σε κάνει να νιώθεις άβολα, αλλά σε κάνει και να αισθάνεσαι φόβο μέσα σου, να πιστεύεις ότι αν δεν κάνεις αυτό που λένε, υπάρχει πιθανότητα να σε “τακτοποιήσουν”. Η διάθεση των ανθρώπων του είδους αυτού είναι πολύ μοχθηρή! Δεν λένε απλώς κάτι τυχαία —θέλουν να σε ελέγχουν. Απαιτούν πολύ έντονα να κάνεις πράγματα, και απαιτούν αυτά να γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό συνεπάγεται ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης. Δεν απαιτούν απλώς να κάνεις κάτι, αλλά θέλουν και να ελέγχουν ολόκληρο το είναι σου. Εάν σε ελέγχουν, γίνεσαι η μαριονέτα τους, μια κούκλα που χειραγωγούν. Είναι χαρούμενοι όταν αυτό που θέλεις να πεις, αυτό που κάνεις και το πώς το κάνεις εξαρτάται αποκλειστικά από αυτούς. Όταν αντιλαμβάνεσαι αυτήν τη διάθεση, τι νιώθεις μέσα σου; (Νιώθω φόβο.) Και όταν νιώθεις φόβο, πώς μπορείς να ορίσεις αυτήν τους τη διάθεση; Είναι υπεύθυνη, είναι καλόκαρδη ή είναι μοχθηρή; Θα αισθάνεσαι ότι είναι μοχθηρή. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η διάθεση κάποιου είναι μοχθηρή, νιώθεις απόλαυση ή νιώθεις μίσος, αποστροφή και φόβο; (Μίσος, αποστροφή και φόβο.) Αυτά τα άσχημα συναισθήματα προκύπτουν. Όταν νιώθεις μίσος, αποστροφή και φόβο, αισθάνεσαι απολυτρωμένος και ελεύθερος ή αισθάνεσαι δεσμευμένος; (Δεσμευμένος.) Από πού προέρχονται αυτού του είδους τα συναισθήματα και αισθήματα; Προέρχονται από τον Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα γιατί φοβόμουν τόσο τη Σιν Ραν και δεν τολμούσα να της αντιταχθώ. Αυτό συνέβαινε κυρίως όταν η Σιν Ραν με αντιμετώπιζε και με απέρριπτε. Είχε κακόβουλη διάθεση με αποτέλεσμα να νιώθω καταπίεση. Νόμιζα ότι αν δεν την άκουγα, θα με καταπίεζε και θα με τιμωρούσε. Βασικά, η κακόβουλη διάθεσή της με έλεγχε. Η Σιν Ραν μάς επιτιθόταν και μας μείωνε με την κακόβουλη διάθεσή της, έβρισκε επίτηδες ψεγάδια και απέρριπτε τις απόψεις μας. Είχε σκοπό να μας κάνει να συμβιβαστούμε και τελικά να γίνουμε πιόνια της. Ήθελε να την ακούνε όλοι, να εξαλείψει την ανυπακοή, και να πετύχει τον στόχο της να έχει την απόλυτη εξουσία. Η επιθυμία της να μας ελέγχει ήταν μεγάλη.

Αργότερα, εγώ κι οι διάκονοι συναναστραφήκαμε τα λόγια του Θεού. Όσο μιλούσαμε, τόσο αλάφρωνε η καρδιά μας. Διακρίναμε τις μεθόδους με τις οποίες μας εξαπατούσε, μας έλεγχε και μας καταπίεζε η Σιν Ραν, και είδαμε ότι η φύση της Σιν Ραν ήταν αλαζονική και κακή. Για να εδραιώσει τη θέση και την εξουσία της, μας καταπίεζε και μας έλεγχε. Ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο μεταξύ των αδελφών. Επειδή παραβίαζε συχνά τις αρχές κι ενεργούσε αυθαίρετα, διέκοπτε και ζημίωνε το έργο της εκκλησίας. Παρά την επανειλημμένη έκθεση και τη συναναστροφή μαζί της, δεν δεχόταν τίποτα, ούτε καταλάβαινε ή μετανοούσε. Με βάση τα λόγια του Θεού, μπορέσαμε να διακρίνουμε ότι η Σιν Ραν ήταν αντίχριστος κι έπρεπε να απομακρυνθεί, να απομονωθεί για παρατήρηση. Οπότε, ενημερώσαμε τους ανωτέρους μας την ίδια μέρα, και μόλις ερεύνησαν και το επιβεβαίωσαν, ανακάλυψαν κι άλλες κακές πράξεις της Σιν Ραν. Αποφάσισαν ότι ήταν αντίχριστος και την απέβαλαν. Μόλις αποβλήθηκε, χάρηκαν οι αδελφοί κι οι αδελφές μας. Είδαμε ότι ο Θεός ήταν δίκαιος κι ότι η αλήθεια κυριαρχεί στον οίκο του Θεού. Ταυτόχρονα, ένιωθα μεταμέλεια και τύψεις. Κατάλαβα ότι και η δική μου φύση ήταν δόλια και εγωιστική, και ένιωθα την έντονη επιθυμία να προστατευτώ. Προτιμούσα να με καταπιέζει και να με περιορίζει παρά να αναζητήσω την αλήθεια, να τη διακρίνω και την εκθέσω. Επικροτούσα σιωπηρά τις κακές της πράξεις και τη διακοπή του εκκλησιαστικού έργου, άρα είχα μερίδιο ευθύνης κι εγώ. Κατάλαβα, επίσης, ότι ως επικεφαλής και εργάτες, πρέπει να στηρίζουμε τις αρχές της αλήθειας και να εκθέτουμε τους αντίχριστους και όσους πράττουν το κακό, γιατί μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο προστατεύουμε το έργο της εκκλησίας και κάνουμε σωστά το καθήκον μας. Δόξα τω Θεώ!