Πέρσι τον Φλεβάρη, μετατέθηκα σε μια εκκλησία ως επικεφαλής. Είδα πως κάθε πτυχή του έργου εκεί δεν ήταν πολύ αποτελεσματική, και σκέφτηκα: «Οι επικεφαλής που κανόνισαν να έρθω εδώ λογικά μ’ εκτιμούν πολύ και θεωρούν πως θα βελτιώσω το έργο της εκκλησίας· πρέπει να τα πάω καλά, για να δουν οι επικεφαλής ότι κάνω πρακτικό έργο και ότι καλώς μ’ επέλεξαν». Πήγα σε κάθε ομάδα της εκκλησίας για να δω την κατάσταση του έργου και να λύσω τα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών στα καθήκοντά τους. Κάποιοι αδελφοί ήταν σε κακή κατάσταση, και τους βοήθησα και τους στήριξα μ’ αγάπη. Όταν έβρισκα ακατάλληλα άτομα σε θέσεις, μιλούσα με τη συνεργάτιδά μου και τα μετέθετα ή τ’ αντικαθιστούσα βάσει αρχών. Λίγο καιρό μετά, το έργο της εκκλησίας είχε βελτιωθεί κάπως. Χάρηκα πολύ και σκέφτηκα αναπόφευκτα: «Μάλλον μπορώ ακόμη να κάνω πρακτικό έργο. Θα δουλεύω πιο σκληρά και θα αποδίδω περισσότερο, ώστε να δουν οι αδελφοί κι οι αδελφές ότι είμαι ικανός και καλός επικεφαλής».

Μια μέρα, ενώ εξετάζαμε το έργο, είδα ότι η αποτελεσματικότητα του έργου ποτίσματος είχε μειωθεί πολύ, κι αρκετοί νεοφώτιστοι δεν έρχονταν σε συναντήσεις. Σκέφτηκα: «Το υπόλοιπο έργο είναι πιο αποτελεσματικό, μα το έργο ποτίσματος υστερεί. Δεν πρέπει να επηρεάσει το πότισμα τις επιδόσεις μας, αλλιώς όλοι θα πουν ότι είμαι ανίκανος επικεφαλής και θα επηρεαστεί η εικόνα μου». Έτσι, έσπευσα στο προσωπικό ποτίσματος, κι έμαθα ότι η επικεφαλής ομάδας Γου Γουέν δεν σκεφτόταν τις δυσκολίες των νεοφώτιστων όταν κανόνιζε συναντήσεις και καθήκοντα. Κανόνιζε συναντήσεις για νεοφώτιστους κατά την ώρα εργασίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παρευρεθούν, και κάποιοι είχαν δυσκολίες, πίστευαν ότι δεν τα κατάφερναν στο καθήκον τους κι ήταν αρνητικοί. Όταν το άκουσα, θύμωσα λιγάκι. Σκέφτηκα: «Της είπα ξεκάθαρα να σκεφτόμαστε την κατάσταση των νεοφώτιστων για τις συναντήσεις και τα καθήκοντα. Γιατί δεν είναι ευέλικτη, δεν το καταλαβαίνει και δεν το τηρεί; Μάλλον δεν έχει το επίπεδο να ποτίσει τους νεοφώτιστους. Όλα τα κακά μας αποτελέσματα συνδέονται με αυτήν. Δεν θα την αφήσω να επηρεάζει το έργο. Πρέπει ν’ απομακρυνθεί αμέσως. Αν δεν απομακρυνθεί, οι επιδόσεις μας δεν θα βελτιωθούν ποτέ. Αυτό δεν θα εμποδίσει μόνο το έργο της εκκλησίας, οι ανώτεροι κι οι αδελφοί θα νομίζουν ότι δεν μπορώ να κάνω έργο ή να λύσω προβλήματα. Δεν γίνεται ν’ αμφισβητούν την ικανότητά μου». Έτσι, μετά τη συνάντηση, έθιξα την απομάκρυνσή της στη συνεργάτιδά μου και τους διακόνους. Η διακόνισσα ποτίσματος είπε: «Η Γου Γουέν παλιά ήταν καλή στο πότισμα νεοφώτιστων. Ίσως βρίσκεται σε κακή κατάσταση, κι ήταν λίγο βιαστική όταν εκπαίδευε τους νεοφώτιστους, αυτό είναι όλο. Ας ερευνήσουμε την κατάστασή της, ας συναναστραφούμε για βοήθεια. Αν δεν αλλάξει μετά από λίγο, ας την απομακρύνουμε τότε». Μα το μόνο που σκεφτόμουν τότε ήταν ότι η φήμη και το κύρος μου θα πλήττονταν. Σκέφτηκα: «Η Γου Γουέν δεν άρχισε έτσι απλώς να ποτίζει. Της το υπενθύμισα κιόλας πριν. Δεν δέχεται, πιστεύω, υπενθυμίσεις και βοήθεια. Αν δεν απομακρυνθεί εγκαίρως, και καθυστερήσει ή επηρεάσει το έργο, η ευθύνη θα επιστρέφει πάντα σ’ εμένα, άρα πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσουν μαζί μου για την απομάκρυνσή της». Έτσι, είπα θυμωμένος: «Η Γου Γουέν είναι αναποτελεσματική, άρα αποδεδειγμένα ανίκανη και ακατάλληλη γι’ αυτό το καθήκον. Αν την κρατήσετε και δεν βελτιωθεί η απόδοση του έργου, ποιος από εσάς θ’ αναλάβει την ευθύνη; Βοηθήστε τη, μα χωρίς εμένα!» Βλέποντας τη στάση μου, η συνεργάτιδά μου κι οι διάκονοι σώπασαν.

Άκουσα έπειτα ότι η Γου Γουέν ήταν αρνητική αφού αντικαταστάθηκε. Ένιωθε ότι πότιζε νεοφώτιστους για πολλά χρόνια, με καλά αποτελέσματα. Εκπαίδευε τους νεοφώτιστους που ήταν νέοι στην πίστη, καθώς η εκκλησία υστερούσε σε ποτιστές, και συνδύαζε διάφορα σημεία συνάντησης. Όταν δεν μπόρεσε να επιλύσει κάθε δυσκολία των νεοφώτιστων, προέκυψαν θέματα. Δεν πίστευε ότι θα την απομάκρυναν έτσι, κι ένιωσε ότι την απομακρύναμε χωρίς αρχές, ότι βασιστήκαμε σε μια μεμονωμένη συμπεριφορά και δεν αξιολογήσαμε δίκαια τη συνολική συμπεριφορά της. Μα τότε όχι μόνο δεν αναζήτησα την αλήθεια και δεν έκανα αυτοκριτική, ένιωσα πως το ανάστημά της ήταν πολύ μικρό και δεν θα αποκτούσε αυτογνωσία, έτσι δεν το πήρα καθόλου σοβαρά.

Μετά την απομάκρυνσή της, επιλέξαμε την αδελφή Ζεν Σιν ως επικεφαλής ομάδας. Σκέφτηκα με χαρά: «Το πότισμα θα είναι πιο αποτελεσματικό». Μα μετά από λίγο, κατάλαβα ότι η Ζεν Σιν δεν ήταν ικανή στο έργο, και δεν ήταν τόσο υπεύθυνη όσο η Γου Γουέν. Δεν κατανοούσε εγκαίρως τις καταστάσεις των νεοφώτιστων, δεν έλυνε τα προβλήματά τους. Έτσι, λίγο καιρό μετά, το έργο του ποτίσματος ακόμα να βελτιωθεί. Άρχισα ν’ ανησυχώ κι αναρωτήθηκα αν η απομάκρυνση της Γου Γουέν ήταν λάθος, μα σ’ αυτό το σημείο, αποφάσισα να συναναστραφώ κι άλλο τη Ζεν Σιν, για να δω αν μπορούσε να βελτιωθεί.

Καθώς έρχονταν κι άλλοι νεοφώτιστοι, έπρεπε πρώτα να εκπαιδευθούν άμεσα νέοι ποτιστές. Έτσι, άρχισα άμεσα να ψάχνω υποψηφίους. Σκέφτηκα την αδελφή Τσεν Τσεν. Αφού απομακρύνθηκε, βρισκόταν σε απομόνωση κι αυτοκριτική. Είχε κηρύξει το ευαγγέλιο και είχε κάποια αποτελέσματα, άρα ήθελα να την εκπαιδεύσω. Απλώς πίστευα ότι ήταν φιλική και επικοινωνιακή με τους άλλους, άρα αν την εκπαιδεύαμε, θα λύνονταν τα θέματα με το πότισμα, κι οι ανώτεροί μου θα έλεγαν πως είχα καλό επίπεδο, πως ήμουν καλός επικεφαλής. Ζήτησα απ’ την διακόνισσα ποτίσματος να καλλιεργήσει την Τσεν Τσεν. Αμήχανη, η διακόνισσα ποτίσματος είπε: «Σκεφτήκαμε να τα κανονίσουμε έτσι, μα είδαμε πως η Τσεν Τσεν δεν είχε αυτογνωσία ούτε μετά την απομάκρυνσή της. Όταν κήρυττε το ευαγγέλιο, ανταγωνιζόταν για φήμη και κέρδος, κι έσπερνε ζήλια και διαμάχες, κι έτσι εμπόδιζε τους άλλους να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Αν τώρα την εκπαιδεύσουμε ως ποτίστρια, δεν θα προκαλέσει περισσότερο κακό, περισσότερες διαταραχές; Το πότισμα είναι απ’ τα κυριότερα έργα στον οίκο του Θεού. Οι ποτιστές πρέπει να έχουν καλή ανθρώπινη φύση, να μη διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να πράττουμε σύμφωνα με τις αρχές!» Τα λόγια της με ανησύχησαν. Σκέφτηκα: «Η Τσεν Τσεν είναι φιλική κι έχει επίπεδο. Η εκπαίδευσή της ως ποτίστρια σίγουρα θα κάνει το έργο πιο αποτελεσματικό. Αν αποφασίσουμε να μην εκπαιδευθεί γιατί μοιάζει να μη μετανοεί αληθινά, οι επικεφαλής μου δεν θα δουν τις ικανότητές μου. Αυτό δεν είναι καλό. Πρέπει να την πείσω να το κάνει. Δεν θα ενδώσω έτσι απλά». Έτσι, επέκρινα τη διακόνισσα, λέγοντας: «Είναι ώρα να ακολουθούμε τυφλά κανόνες; Οι αρχές λένε επίσης, πως όσοι έκαναν παραβάσεις πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν. Η Τσεν Τσεν είναι φιλική, έχει το επίπεδο να ποτίζει, άρα μπορεί να εκπαιδευθεί. Απλώς πρέπει να την προσέχουμε για να μην προκαλέσει αναστάτωση. Η Τσεν Τσεν έχει καλό επίπεδο και μαθαίνει γρήγορα. Άλλη μια ποτίστρια θα λύσει πολλά προβλήματα στην εκκλησία. Βρες τη και φέρ’ τη στη συνάντηση!» Όταν η διακόνισσα ποτίσματος είδε ότι πείσμωσα, δεν είπε τίποτε άλλο.

Μα λίγες μέρες μετά, η διακόνισσα ποτίσματος ανέφερε ότι η Τσεν Τσεν δεν ερεύνησε τις αντιλήψεις και τη σύγχυση των νεοφώτιστων πριν τους ποτίσει ούτε συναναστράφηκε στοχευμένα. Αντίθετα, επέμενε να συναναστρέφεται βάσει δικών της ιδεών. Και δύο νεοφώτιστοι αντιτάχθηκαν, αντιστάθηκαν κι έπαψαν να πιστεύουν. Τότε, ένιωσα κάποια ανησυχία. Με το επίπεδό της, δεν έπρεπε η Τσεν Τσεν να κάνει κάτι τέτοιο. Αργότερα, όταν μίλησα μαζί της, είδα ότι μόνο εξωτερικά ήταν ενεργή στα καθήκοντά της. Δεν κατανοούσε καθόλου τις παλιές παραβάσεις της, κι αφού προέκυψε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα στο πότισμα, δεν έκανε καμία αυτοκριτική ούτε έμαθε τίποτα. Ήταν απαθής. Μόνο τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι ίσως είχα βιαστεί να την καλλιεργήσω, κι ότι έπρεπε να παραμείνει σε απομόνωση για αυτοκριτική. Αλλά από την άλλη, η Τσεν Τσεν είχε καλό επίπεδο κι είχε διατελέσει επικεφαλής, οπότε αν τη βοηθούσα περισσότερο, θα καταλάβαινε γρήγορα και θα άλλαζε. Αν την εκπαίδευα και βελτίωνα τ’ αποτελέσματα του ποτίσματος, οι επικεφαλής μου θα μ’ επιδοκίμαζαν.

Καθώς περίμενα καλά αποτελέσματα, ένα πρωί, η συνεργάτιδά μου μου είπε: «Οι αδελφοί κι οι αδελφές έγραψαν ότι δεν εκτελείς το καθήκον σου βάσει αρχών. Επέβαλες να γίνει ποτίστρια η Τσεν Τσεν, η οποία ήταν ακόμα στην απομόνωση. Αυτό το διάστημα, η Τσεν Τσεν έχει πολλά προβλήματα στο πότισμα νεοφώτιστων, μα δεν έχει προβεί σ’ αυτοκριτική, δεν έχει αυτογνωσία. Βάσει της συμπεριφοράς της, είναι εντελώς ακατάλληλη για καλλιέργεια, και συνιστούν να συνεχίσει την απομόνωση και την αυτοκριτική». Όταν την άκουσα, πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη. «Πάει. Τελείωσα! Δεν είναι ένα απλό σχόλιο, είναι επίσημη αναφορά που εκθέτει ότι δεν ενεργώ βάσει αρχών. Πιστεύω στον Θεό εδώ και χρόνια, και ποτέ δεν μου έχει γίνει αναφορά. Τι θα σκεφτούν οι αδελφοί κι οι αδελφές μου τώρα;» Εκείνη τη στιγμή, ντράπηκα πολύ. Ήπια μερικές γουλιές νερό από την κούπα μου, προσπαθώντας να ηρεμήσω, μα η καρδιά μου ήταν σαν τρικυμιώδης θάλασσα. «Αν οι επικεφαλής μου μάθουν τι γράφει η επιστολή, θα πουν πως δεν κάνω το καθήκον βάσει αρχών, πως διαταράσσω το έργο της εκκλησίας. Είναι λόγος να με απομακρύνουν;» Ήμουν σε παντελή σύγχυση. Στο τέλος, σωριάστηκα στην καρέκλα μου. Η συνεργάτιδά μου είδε την κατάστασή μου κι είπε: «Η παρακολούθηση κι η έκθεση απ’ τους αδελφούς είναι χρήσιμη για μας. Τώρα, πρέπει να λάβεις απ’ τον Θεό». Υποσχέθηκα στα λόγια να λάβω απ’ τον Θεό, μα η σκέψη μου δεν ηρεμούσε. Όλη μέρα δεν έτρωγα ούτε κοιμόμουν. Η σκέψη του πώς εκτέθηκε στην επιστολή η συμπεριφορά μου τρυπούσε την καρδιά μου. Γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Έχεις καλές προθέσεις που άφησες να μου συμβεί αυτό. Καθοδήγησέ με να κατανοήσω το θέλημά Σου και να διδαχθώ απ’ αυτό».

Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι έχουν πάντα τους δικούς τους στόχους και προθέσεις, ενεργούν πάντα σύμφωνα με το δικό τους σχέδιο, και η στάση τους απέναντι στις ρυθμίσεις και το έργο του οίκου του Θεού είναι η εξής: “Μπορεί να έχεις χίλια σχέδια, αλλά εγώ έχω έναν κανόνα”· όλα αυτά καθορίζονται από τη φύση του αντίχριστου. Μπορεί ένας αντίχριστος να αλλάξει τη νοοτροπία του και να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως αδύνατο […] Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν, τηρούν πάντα την ίδια αρχή: Πρέπει να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Το είδος του έργου που αρέσει περισσότερο στους αντίχριστους είναι όταν δεν υπάρχει κανένα κόστος γι’ αυτούς, όταν δεν χρειάζεται να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα και υπάρχει όφελος για τη φήμη και τη θέση τους. Εν ολίγοις, ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και ενεργούν μόνο αφού τα έχουν σκεφτεί όλα· δεν υπακούν αληθινά, ειλικρινά και απόλυτα στην αλήθεια χωρίς συμβιβασμούς, αλλά το κάνουν επιλεκτικά και υπό όρους. Υπό ποιον όρο; Να διαφυλαχθούν η θέση και η φήμη τους, και να μην υποστούν καμία απώλεια. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο όρος θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν τι θα κάνουν. Δηλαδή, οι αντίχριστοι σκέφτονται σοβαρά πώς να αντιμετωπίσουν τις αρχές της αλήθειας, τις αποστολές από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού ή πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που βρίσκονται απέναντί τους. Δεν σκέφτονται πώς να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού, πώς να μη βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό ή πώς να ωφελήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· αυτά δεν είναι τα πράγματα που λαμβάνουν υπόψη τους. Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι αντίχριστοι; Αν θα επηρεαστεί η θέση και η φήμη τους, και αν θα μειωθεί το κύρος τους. Αν το να κάνουν κάτι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά θα προκαλούσε πλήγμα στη δική τους φήμη και θα έκανε πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους ανάστημα και να μάθουν τι είδους φύση και ουσία έχουν, τότε σίγουρα δεν θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Εάν η εκτέλεση πρακτικού έργου πρόκειται να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους εκτιμούν, να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν, ή να δώσει στα λόγια τους κύρος και κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους υποταχθούν, τότε θα επιλέξουν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο· διαφορετικά, δεν θα επιλέξουν ποτέ να αγνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα από ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή είναι η φύση και η ουσία των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Από όσα αποκαλύφθηκαν στον λόγο Του, κατάλαβα ότι οι αντίχριστοι προστατεύουν στα πάντα τη φήμη και το κύρος τους. Σε ό,τι δεν αφορά τη φήμη και το κύρος τους, ενεργούν βάσει των αρχών αλήθειας, μα αν ενεργώντας βάσει αυτών απειλείται η φήμη και το κύρος τους, παραβιάζουν κατάφωρα τις αρχές και ενεργούν αυθαίρετα κατά τις δικές τους ιδέες. Θα βλάψουν το έργο της εκκλησίας για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους. Σκέφτηκα τι έκανα αφότου έγινα επικεφαλής, κι είδα ότι ήμουν σαν τους αντίχριστους στον λόγο του Θεού. Ήθελα να δείξω ένα επίτευγμα γρήγορα, για να αποδείξω πως ήμουν ικανός κι έκανα πρακτικό έργο, ώστε οι ανώτεροι κι οι αδελφοί μου να έβλεπαν πως έκαναν σωστή επιλογή επικεφαλής. Έτσι, όταν επέλεγα άτομα, δεν αναζητούσα καθόλου τις αρχές της αλήθειας, δεν σκεφτόμουν το όφελος του έργου της εκκλησίας, δεν άκουγα συμβουλές και επέμενα να αποφασίζω μόνος μου. Βλέποντας πως η Γου Γουέν δεν κανόνιζε συναντήσεις και καθήκοντα βάσει της κατάστασης των νεοφώτιστων, δεν ρώτησα τις δυσκολίες της ούτε δούλεψα μαζί της για να βρει τη ρίζα των προβλημάτων και να εισέλθει στις αρχές, έτσι ώστε να αποφύγει να κάνει τα ίδια λάθη. Πίστευα πως δεν ήταν αποτελεσματική, κι αυτό θα έβλαπτε τη φήμη και το κύρος μου, έτσι της έβαλα άδικα ταμπέλα και ήθελα να την απομακρύνω. Για χάρη της φήμης, του κύρους μου, αγνόησα τις αρχές και τις συμβουλές των άλλων κι επέβαλα την απομάκρυνσή της. Μα δεν της έδειχνα αγάπη ή υπομονή. Δυσκολευόταν στο καθήκον, μα δεν τη συναναστράφηκα για να τη βοηθήσω, απλώς την απομάκρυνα. Σαν ένας στυγνός δολοφόνος, πραγματικά απάνθρωπος! Αφού την απομάκρυνα, η νέα αδελφή που επέλεξα δεν μπορούσε να κάνει το έργο, κι επηρεάστηκε το πότισμα. Ακόμα και τότε, δεν έκανα αυτοκριτική, και προήγαγα κάποια που είχε ενοχλήσει το έργο της εκκλησίας με το πρόσχημα της καλλιέργειας ταλέντων, της βελτίωσης του ποτίσματος. Παρερμήνευσα πράγματα κι είπα να της δώσουμε ευκαιρία να μετανοήσει. Αντιμετώπισα τη διακόνισσα ποτίσματος για τυφλή τήρηση κανόνων, κι έτσι φοβόταν να με αντικρούσει. Τελικά η Τσεν Τσεν ήταν άκρως ακατάλληλη κι έβλαψε το έργο ποτίσματος. Είδα πως για χάρη της φήμης και του κύρους μου, έκοβα δρόμο στο καθήκον, αγνοούσα τις αρχές και τις υπενθυμίσεις των άλλων, κι ακόμη και μετά την αναφορά και την έκθεση, ανησυχούσα πώς με έβλεπαν οι επικεφαλής. Δεν σκέφτηκα τους λόγους των αποτυχιών μου, προστάτευα πεισματικά τη φήμη και το κύρος μου, και προτιμούσα να πληγεί το έργο της εκκλησίας παρά τα συμφέροντά μου. Αυτό που επέδειξα ήταν η διάθεση ενός αντίχριστου!

Στην αναζήτησή μου, διάβασα στον λόγο Του: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι να διακρίνεται, να επιδεικνύεται, να κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμούν και να επιτυγχάνει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υπακούει ή να ικανοποιεί τον Θεό αλλά, αντιθέτως, το να αποκτά κύρος και θέση, τότε η επιδίωξή του είναι αθέμιτη. Σε αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή βοηθούν στην προώθηση του; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προωθούν. Κάποιοι άνθρωποι διατείνονται μεγαλόστομα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν το προσωπικό τους κύρος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και παραβλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια του να επιδιώκουν θέση και κύρος; Καταρχάς, αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει την είσοδό τους στη ζωή, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι —γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Αφού διάβασα τον λόγο Του, κατάλαβα ότι όταν επιδιώκουμε φήμη και κύρος με το πρόσχημα ότι κάνουμε το καθήκον μας, ενεργούμε ως υπηρέτες του Σατανά και διαταράσσουμε το έργο της εκκλησίας. Ο λόγος Του αποκάλυψε την ουσία των πράξεών μου. Ως επικεφαλής, πρέπει να υπολογίζω το θέλημα του Θεού, να ποτίζω καλά τους αδελφούς, να επιλύω τα προβλήματά τους στην είσοδο στη ζωή, να προάγω και να εκπαιδεύω κατάλληλα άτομα για κάθε εργασία, ώστε το έργο της εκκλησίας να προχωρά κανονικά. Μα δεν λάμβανα υπόψη το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού και δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου ως επικεφαλής. Όταν επέλεγα άτομα για χρήση, σκεφτόμουν μόνο τα συμφέροντά μου. Όχι μόνο δεν στήριζα τους νεοφώτιστους, μα εμπόδιζα και το έργο ποτίσματος, κι έτσι οι νεοφώτιστοι αποχωρούσαν. Έκτελούσα έτσι το καθήκον μου; Διατάρασσα το έργο της εκκλησίας κι έκανα κακό! Ακόμα κι έτσι, δεν είχα επίγνωση. Ήμουν πολύ εγωιστής και απαθής. Σκεφτόμουν τους αντίχριστους, τους κακούς που αποβλήθηκαν απ’ την εκκλησία. Πάντα συνωμοτούσαν για το δικό τους όφελος, αγνοούσαν τις αρχές της αλήθειας για χάρη της φήμης και του κύρους τους, έκαναν τα καθήκοντά τους αυθαίρετα, τυραννικά, ενοχλώντας το έργο της εκκλησίας, και τελικά λόγω πολλών κακών πράξεων, ο Θεός τούς μίσησε και τους απέκλεισε. Δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των δικών μου πράξεων κι αυτών των αντίχριστων! Όταν το διαπίστωσα, μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, αμέλησα το καθήκον μου. Επιδίωκα φήμη, κύρος και γρήγορη επιτυχία, και πήρα λάθος δρόμο. Θεέ μου, οδήγησε και καθοδήγησέ με να μετανοήσω».

Μέσω στοχασμού κι αναζήτησης, κατάλαβα ότι για να πετύχουμε στο καθήκον, χρειαζόμαστε σωστές προθέσεις, να αναζητάμε την αλήθεια και να ενεργούμε βάσει αρχών. Μόνο τότε θα λάβουμε καθοδήγηση απ’ τον Θεό κι όλο και καλύτερα αποτελέσματα. Σκέφτηκα μερικά από τα λόγια του Θεού. «Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται μια αποστολή από τον Θεό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουν το θέλημά Του για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους και να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Πρέπει να γνωρίζεις ότι η αποστολή αυτή προήλθε από τον Θεό. Είναι το θέλημά Του, κι εσύ θα πρέπει να την αποδεχτείς, να τη νοιάζεσαι και, το σημαντικότερο, να υποτάσσεσαι σ’ αυτήν. Επιπλέον, θα πρέπει ν’ αναζητάς απαντήσεις ως προς το ποιες αλήθειες χρειάζεται να κατανοείς, ποιες αρχές θα πρέπει να τηρείς και πώς θα πρέπει ν’ ασκείσαι ώστε να ωφελείς τους εκλεκτούς του Θεού και το έργο του οίκου Του όταν εκτελείς το εν λόγω καθήκον. Αυτές θα πρέπει να είναι οι αρχές τού πώς ν’ ασκείσαι. Μόλις κατανοήσεις το θέλημα του Θεού, δεν θα πρέπει να χάσεις χρόνο, κι αμέσως ν’ αναζητήσεις και να προσπαθήσεις να κατανοήσεις τις αλήθειες για την εκτέλεση αυτού του είδους καθήκοντος. Και μόλις κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες, θα πρέπει να καθορίσεις τις αρχές και την πορεία για να τις κάνεις πράξη. Ποιο θέμα αφορούν οι “αρχές”; Συγκεκριμένα, οι αρχές αφορούν τα πράγματα που πρέπει ν’ ακολουθεί κανείς για να επιτύχει τα πρότυπα και τα αποτελέσματα της άσκησης της αλήθειας. Για να κάνουν πράξη την αλήθεια, οι άνθρωποι πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται τις αρχές —οι αρχές είναι το κρισιμότερο, το πιο θεμελιώδες ζήτημα. Όταν κατανοείς τις βασικές αρχές εκτέλεσης του καθήκοντός σου, αυτό είναι απόδειξη ότι έχεις καταφέρει ν’ αντιληφθείς τα πρότυπα που απαιτούνται για την εκτέλεση του εν λόγω καθήκοντος, το να κατακτήσεις δε τις αρχές ισοδυναμεί με το να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε ποια βάση στηρίζεται λοιπόν αυτή η ικανότητα να κάνεις πράξη την αλήθεια; Στο να κατανοείς το θέλημα του Θεού, να κατανοείς την αλήθεια. Το να γνωρίζεις απλώς τι ζητά ο Θεός μετρά ως κατανόηση της αλήθειας; Όχι —άρα, ποιο πρότυπο απαιτείται ώστε να θεωρηθεί κατανόηση της αλήθειας; Πρέπει να κατανοείς ποια είναι η σημασία κι η αξία της εκτέλεσης του καθήκοντός σου. Η κατανόηση των δύο αυτών ζητημάτων ισοδυναμεί με την κατανόηση της αλήθειας όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επιπλέον, μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, πρέπει ν’ αντιληφθείς τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντός σου και την πορεία άσκησης. Εάν είσαι σε θέση να κατανοείς και να εφαρμόζεις τις αρχές για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, και επίσης μπορείς να επιδεικνύεις σοφία όταν χρειάζεται, τότε είναι εγγυημένο ότι θα είσαι αποτελεσματικός στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Όταν πάλι κατανοείς τις αρχές και πράττεις σύμφωνα μ’ αυτές, αυτό μετρά ως άσκηση της αλήθειας. Εάν δεν έχει αμαυρωθεί από ανθρώπινες ιδέες κι εκτελείται με απόλυτη υπακοή στις απαιτήσεις του Θεού και σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του και είναι σε πλήρη συμφωνία με τα λόγια Του, τότε η απόδοσή σου στο καθήκον ανταποκρίνεται πλήρως στα πρότυπα και, ακόμη κι αν μπορεί να υπάρξει κάποια ασυμφωνία μεταξύ της αποτελεσματικότητάς σου και του απαιτούμενου από τον Θεό, εξακολουθεί να θεωρείται ότι πληροί τις απαιτήσεις Του. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι σε πλήρη συμφωνία με τις αρχές και το έχεις εκτελέσει με αφοσίωση, εάν έχεις καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια σ’ αυτό, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου συνάδει πλήρως με το θέλημα του Θεού κι έχεις επιτύχει να εκτελείς το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού με όλη σου την καρδιά, όλο σου τον νου και όλη σου τη δύναμή —κάτι το οποίο είναι απόρροια της άσκησης της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο). Τα λόγια του Θεού ήταν σαφή. Αφού δεχτούμε ένα καθήκον, πρέπει πρώτα να αναζητήσουμε το θέλημα του Θεού, σε ποιες αρχές να εισέλθουμε στο καθήκον μας, να κατανοούμε την αλήθεια, να υπακούμε τον Θεό και να τηρούμε τις αρχές της αλήθειας. Κι όταν κάνουμε το καθήκον, πρέπει να σκεφτόμαστε το έργο της εκκλησίας, να εξετάζουμε τον εαυτό μας, να μη σκευωρούμε προς όφελός μας. Αυτό μειώνει τη νόθευση των δικών μας ιδεών και τα λάθη μας στο καθήκον. Ενεργούσα βάσει των φιλοδοξιών και των επιθυμιών μου στο καθήκον μου, σπάνια αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας, κι ακόμη κι όταν γνώριζα κάτι, δεν υπάκουα. Στην επιλογή ποτιστών, πρέπει να συναναστρέφεσαι καθαρά την αλήθεια, να είσαι υπομονετικός κι υπεύθυνος. Η Γου Γουέν ήταν υπεύθυνη στο καθήκον κι υπομονετική με τους νεοφώτιστους. Ό,τι καταστάσεις ή δυσκολίες κι αν είχαν οι νεοφώτιστοι, συναναστρεφόταν κι επέλυε τα προβλήματα, και κατανοούσε κάποιες αρχές του ποτίσματος νεοφώτιστων. Παλιά, ήταν αποτελεσματική στο καθήκον της, και τώρα έκανε μόνο λίγα λάθη λόγω δυσκολιών που δεν μπορούσε να χειριστεί. Έπρεπε να τη συναναστραφούμε και να τη βοηθήσουμε μ’ αγάπη ή να την αντιμετωπίσουμε, να την εκθέσουμε κι όχι να την απομακρύνουμε έτσι. Και βλέποντας ότι η Τσεν Τσεν εξωτερικά ήταν ενθουσιώδης και φιλική, νόμιζα ότι ήταν κατάλληλη για καλλιέργεια, μα κατάλαβα ότι αυτό διαφωνούσε με τις αρχές. Όσοι απομονώνονται για αυτοκριτική μπορούν να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να ποτίσουν νεοφώτιστους, αν δεν προκαλούν διατάραξη, μα όσοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση κι ενοχλούν το έργο της εκκλησίας δεν πρέπει να καλλιεργούνται. Η επιθυμία της Τσεν Τσεν για φήμη και κύρος ήταν έντονη, και παλιά αγωνιζόταν γι’ αυτά, ενοχλώντας το έργο της εκκλησίας. Απομακρύνθηκε κι απομονώθηκε, μα δεν έδειξε ποτέ αληθινή κατανόηση για τις παλιές της παραβάσεις. Παρέμενε στον λάθος δρόμο στο καθήκον της, κι ήταν διαρκώς ικανή να διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Τέτοια άτομα πώς να είναι στόχοι για καλλιέργεια; Είδα ότι δεν καταλάβαινα τις αρχές της απομάκρυνσης και της χρήσης ατόμων, κι ενεργούσα με φιλοδοξία, κάτι που διατάρασσε κι εμπόδιζε το έργο της εκκλησίας, κι ήταν επιζήμιο κι ολέθριο για την Τσεν Τσεν. Όταν τα κατάλαβα αυτά, ευχαρίστησα τον Θεό που κανόνισε οι αδελφοί να μου γράψουν επιστολή αναφοράς κι έκθεσης, κάτι που με εμπόδισε να προχωρήσω στον κακό δρόμο.

Διάβασα κι άλλο χωρίο του λόγου του Θεού. «Στον οίκο του Θεού, ό,τι κι αν κάνεις, δεν εργάζεσαι πάνω στο δικό σου εγχείρημα· πρόκειται για το έργο του οίκου του Θεού, πρόκειται για το έργο του Θεού. Πρέπει διαρκώς να έχεις αυτήν τη γνώση στο μυαλό σου και να λες: “Αυτή δεν είναι δική μου υπόθεση· κάνω το καθήκον μου και εκπληρώνω την υποχρέωσή μου. Κάνω το έργο της εκκλησίας. Είναι μια εργασία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός και την κάνω για Εκείνον. Είναι το καθήκον μου, δεν είναι δική μου προσωπική υπόθεση”. Αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Εάν αντιμετωπίζεις ένα καθήκον ως δική σου προσωπική υπόθεση και δεν αναζητάς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας όταν ενεργείς και το εκτελείς σύμφωνα με τα κίνητρα, τις απόψεις και την κρυφή σου ατζέντα, τότε πιθανότατα να κάνεις λάθη. Πώς θα πρέπει λοιπόν να ενεργείς εάν κάνεις πολύ σαφή διάκριση μεταξύ του καθήκοντός σου και των προσωπικών σου υποθέσεων και γνωρίζεις ότι πρόκειται για καθήκον; (Αναζητώ αυτό που ζητά ο Θεός, αναζητώ τις αρχές.) Σωστά. Αν σου συμβαίνει κάτι και δεν κατανοείς την αλήθεια, κι έχεις κάποια ιδέα, αλλά τα πράγματα δεν σου είναι ακόμη ξεκάθαρα, τότε πρέπει να βρεις έναν αδελφό ή μια αδελφή που να κατανοεί την αλήθεια για να συναναστραφείς μαζί του. Αυτό σημαίνει αναζήτηση της αλήθειας, αυτή είναι, πριν απ’ όλα τ’ άλλα, η στάση που θα πρέπει να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Δεν θα πρέπει ν’ αποφασίζεις πράγματα με βάση αυτό που πιστεύεις ότι είναι κατάλληλο και στη συνέχεια να χτυπάς το σφυρί και να λες ότι η υπόθεση έκλεισε —κάτι τέτοιο εύκολα οδηγεί σε προβλήματα. Το καθήκον δεν είναι προσωπική σου υπόθεση. Είτε μείζονος, είτε ελάσσονος σημασίας, τα θέματα του οίκου του Θεού δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Εφόσον σχετίζεται με το καθήκον, τότε δεν είναι προσωπικό σου θέμα, δεν είναι προσωπική σου υπόθεση —αφορά την αλήθεια και την αρχή. Ποιο είναι λοιπόν το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε; Θα πρέπει ν’ αναζητήσετε την αλήθεια, ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Και αν δεν κατανοείτε την αλήθεια, πρέπει πρώτα ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Εάν ήδη κατανοείτε την αλήθεια, θα είναι εύκολο να εντοπίσετε τις αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Ο λόγος Του μου έδωσε μονοπάτι άσκησης. Το καθήκον είναι αποστολή απ’ τον Θεό, όχι προσωπικό θέμα, άρα δεν το κάνουμε για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας συμφέροντα. Πρέπει να αναζητάμε τις αρχές της αλήθειας, να ασκούμαστε κατά τις απαιτήσεις του Θεού. Αν δεν κατανοείτε, να συναναστρέφεστε και να αναζητάτε μ’ άλλους. Ό,τι κι αν σκέφτονται οι άλλοι, να δέχεστε την εξέταση του Θεού και να κάνετε ό,τι μπορείτε. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια λάθη στο έργο σας και δεν έχετε άμεσα αποτελέσματα, αν δεν δουλεύετε για να σας βλέπουν οι άλλοι, είστε στον σωστό δρόμο, και ο Θεός θα σας καθοδηγεί. Αργότερα, ανοίχτηκα στους αδελφούς και τις αδελφές μου, εξέθεσα πως έκανα το καθήκον μου για φήμη και κύρος, πως ήθελα γρήγορη επιτυχία, παραβίαζα τις αρχές στη χρήση ατόμων, ενεργούσα αυθαίρετα και, χάρη στη θέση μου, επέπληττα τους άλλους, γεγονός που τους έβλαπτε. Ζήτησα συγγνώμη και τους είπα να με παρακολουθούν περισσότερο. Όταν ασκήθηκα έτσι, οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν με περιφρόνησαν, μα με ενθάρρυναν, κι είπαν πως θα επιβλέπαμε ο ένας τον άλλον και θα συνεργαζόμασταν στο καθήκον μας.

Σύντομα, συνέβη και κάτι άλλο. Η διακόνισσα του ευαγγελίου δεν έκανε το καθήκον της επειδή την εμπόδιζε η οικογένειά της. Αφού άκουσα τα νέα, ανησύχησα κάπως. Σκέφτηκα: «Κάθε εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί για να κηρύξει το ευαγγέλιο, άρα, αν η διακόνισσα δεν μπορεί να κάνει το καθήκον της, θα επηρεαστεί πολύ το έργο μας! Αν δεν αντικατασταθεί, δεν θα βελτιωθούν οι επιδόσεις μας. Οι ανώτεροί μου θα με θεωρήσουν ανίκανο κι ακατάλληλο για τη δουλειά». Συζήτησα με τη συνεργάτιδά μου αν έπρεπε να μεταθέσω τη διακόνισσα και να βρω άλλον στη θέση της. Εκείνη μου είπε: «Η διακόνισσα του ευαγγελίου ήταν πάντα υπεύθυνη και ικανή, και τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου καλά. Αν τη μετέθετες απλώς γιατί δεν μπορεί να χειριστεί άμεσα αυτό το εμπόδιο, αυτό θα ήταν ενάντια στις αρχές». Πάνω που θα επιχειρηματολογούσα, σκέφτηκα αμέσως πώς επέβαλα την αντικατάσταση της Γου Γουέν. Δεν ενεργούσα πάλι για χάρη της φήμης και του κύρους μου; Η συνεργάτιδά μου μου θύμισε να εκτελώ το καθήκον μου βάσει αρχών. Παραλίγο να κάνω κι άλλο μεγάλο λάθος. Ευχαρίστησα τον Θεό και είπα στη συνεργάτιδά μου: «Οι προθέσεις μου είναι λάθος. Τη μεταθέτω χωρίς αρχές για χάρη της φήμης μου. Είναι πράγματι υπεύθυνη και σωστό άτομο. Αν δεν μπορεί να εργαστεί τώρα, θα καλύψουμε το κενό, θα κάνουμε εμείς ευαγγελικό έργο. Ας μάθουμε για την κατάστασή της και ας της δώσουμε στήριξη και βοήθεια». Αφού μ’ άκουσε η συνεργάτιδά μου, έγνεψε καταφατικά κι ένιωσα άνετα να ασκούμαι έτσι.

Τώρα, όταν έκανα το καθήκον μου, αναρωτιόμουν: «Εκτέλεσα σήμερα το καθήκον μου βάσει των αρχών της αλήθειας; Έκανα πράγματα με διεφθαρμένη διάθεση στις επαφές μου με τους άλλους;» Αν έκανα κάτι που διαφωνούσε με τις αρχές και το θέλημα του Θεού, προσευχόμουν να τ’ αλλάξω. Όταν ασκήθηκα έτσι, είδα την καθοδήγηση του Θεού, το έργο της εκκλησίας βελτιώθηκε λίγο, κι οι αδελφοί μου εκτελούσαν ενεργά τα καθήκοντά τους. Δόξα τω Θεώ!