Τον Ιούλιο του 2020, χειριζόμουν το έργο ποτίσματος μαζί με τον αδελφό Ζάο Ζιγιάν και την αδελφή Λι Μουσίν. Μόλις είχαν αρχίσει να εκπαιδεύονται, έτσι τους βοήθησα να κατανοήσουν τις αρχές και να εξοικειωθούν γρήγορα με το έργο, και όταν δεν καταλάβαιναν κάτι, με ρωτούσαν. Μετά από λίγο, είδα ότι και οι δύο είχαν κάποια προτερήματα. Ο Ζιγιάν είχε καλό επίπεδο και μάθαινε τις αρχές γρήγορα, και η Μουσίν ήταν πολύ ικανή —ήταν τακτική και αποτελεσματική. Όποτε τους ανατίθετο έργο, έβρισκαν γρήγορα λόγια του Θεού για να επιλύσουν τις δυσκολίες των νέων πιστών. Ένιωθα ότι ωχριούσα μπροστά τους. Δεν εργαζόμουν τόσο αποτελεσματικά και δεν τα έπιανα τόσο γρήγορα. Εγώ σκεφτόμουν τα ζητήματα των νέων πιστών για πολλή ώρα. Ένιωθα ότι όλα ήταν πιο αργά και επίπονα για μένα απ’ ό,τι γι’ αυτούς. Καθώς εξοικειώνονταν περισσότερο με το έργο, άρχισαν σταδιακά να αναλαμβάνουν κεντρικό ρόλο. Κάποιες φορές που ήταν να απαντήσουμε μαζί στις ερωτήσεις των ποτιστών, επειδή εγώ δεν είχα τελειώσει ακόμη όλες τις εργασίες μου, η Μουσίν έλεγε: «Μην ανησυχείς, είναι απλές ερωτήσεις στις οποίες μπορούμε να απαντήσουμε άμεσα». Ακούγοντας αυτό ένιωθα άβολα. Δεν φοβόντουσαν ότι η συζήτηση μαζί μου θα καθυστερούσε τα πάντα επειδή δούλευα αργά; Ένιωσα να με αφήνουν στην απ’ έξω με τρόπο που δεν είχα ξαναζήσει. Ένιωσα ακόμη και απογοήτευση: Γιατί το επίπεδό μου ήταν τόσο ελλιπές; Δεν σκεφτόμουν ευέλικτα και δεν αντιδρούσα γρήγορα. Δεν ήμουν τόσο νέα ή έξυπνη —εκείνοι ήταν αποτελεσματικοί σε όλα. Δεν θα ήμουν πλέον εγώ η λιγότερο ικανή; Τι θα σκέφτονταν για μένα; Μπορεί να έλεγαν ότι ακόμα και μετά από τόσο καιρό στο έργο ποτίσματος, ήμουν σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτούς, που είχαν μόλις εκπαιδευτεί. Αυτό θα ήταν τόσο ντροπιαστικό. Για να μη νομίζουν ότι δεν ήμουν καλή, άρχισα να εργάζομαι κρυφά, συναντώντας τους νεοφώτιστους κάθε μέρα, ψάχνοντας λόγια του Θεού και σκεπτόμενη τα θέματα των νέων πιστών. Θεωρούσα ακόμη και το πλύσιμο των ρούχων ή το φαγητό χάσιμο χρόνου, προσευχόμουν πολύ στον Θεό για να είμαι πιο αποτελεσματική στο καθήκον μου. Μα γινόταν το αντίθετο —όσο σκληρά κι αν εργαζόμουν, η αποτελεσματικότητά μου μειωνόταν. Πολύ σύντομα, δεν είχα καμία διάθεση για το καθήκον μου και παρέδιδα πολλά θέματα στους συνεργάτες μου για να τα χειριστούν. Σκέφτηκα ότι δεν είχα επίπεδο, οπότε αναλάμβανα ό,τι μπορούσα. Βυθιζόμουν στην αρνητικότητα, έγινα πραγματικά παθητική στο καθήκον μου, και δεν έβλεπα τα προβλήματα στο έργο μου. Βλέποντάς με σε κακή κατάσταση, οι συνεργάτες μου με συναναστράφηκαν, αλλά εγώ δεν το δεχόμουν. Δεν άλλαζα την κατάστασή μου και κάποια ζητήματα δεν λύνονταν εγκαίρως, γεγονός που επηρέαζε την απόδοσή μου στο έργο.

Η επικεφαλής, όταν έμαθε για την κατάστασή μου, με συναναστράφηκε. Είπε ότι δεν είχε καμία σχέση το επίπεδό μου, έφταιγε ότι επιθυμούσα υπερβολικά το κύρος και έπρεπε να αλλάξω το συντομότερο, ώστε να μην καθυστερεί το έργο μας. Είδα ότι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση και δεν είχα αίσθημα ευθύνης στο καθήκον μου, δεν ήμουν σε θέση να λύσω προβλήματα που πριν μπορούσα. Δεν μπορούσα να αισθανθώ τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος· ήμουν αδρανής. Σκέφτηκα κάτι που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ο, τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού» (Κατά Ματθαίον 13:12). Ενεργούσα κατά του θελήματος του Θεού, οπότε Αυτός μου έκρυβε το πρόσωπό Του. Φοβήθηκα λίγο και προσευχήθηκα, «Θεέ μου, το καθήκον μου είναι κουραστικό και δεν νιώθω την καθοδήγησή Σου. Διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, για να κάνω αυτοκριτική και να κατανοήσω τα προβλήματά μου, να αλλάξω την κατάστασή μου». Έπειτα, βρήκα λόγια του Θεού για την κατάστασή μου. Ο Θεός λέει: «Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: “Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ο,τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού” (Κατά Ματθαίον 13:12). Ποιο είναι το νόημα αυτών των λόγων; Σημαίνουν ότι αν δεν εκτελείς ή δεν αφιερώνεσαι καν στο καθήκον ή τη δουλειά σου, ο Θεός θα σου αφαιρέσει αυτό που κάποτε ήταν δικό σου. Τι σημαίνει “θα σου αφαιρέσει”; Πώς το αντιλαμβάνεσαι, ως άνθρωπος; Ίσως σημαίνει να μην καταφέρεις να επιτύχεις αυτό που θα μπορούσαν να σου επιτρέψουν το επίπεδο και τα χαρίσματά σου, και να μην αισθάνεσαι τίποτα, και να είσαι ακριβώς σαν άπιστος. Αυτό σημαίνει να σου τα αφαιρεί όλα ο Θεός. Εάν, στο καθήκον σου, είσαι αμελής και δεν πληρώνεις το τίμημα, και δεν είσαι ειλικρινής, ο Θεός θα σου αφαιρέσει αυτό που κάποτε ήταν δικό σου, θα σου πάρει πίσω το δικαίωμα να εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα σου αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα. […] Αν νιώθεις ότι το να κάνεις το καθήκον σου είναι πάντα ανούσιο, αν νιώθεις ότι δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα και δεν μπορείς να συνεισφέρεις, αν δεν διαφωτίζεσαι ποτέ και νιώθεις ότι δεν έχεις εξυπνάδα ή σοφία για να αξιοποιήσεις, τότε αυτό είναι πρόβλημα: Δείχνει ότι δεν έχεις το σωστό κίνητρο ή το σωστό μονοπάτι για την εκτέλεση του καθήκοντός σου, ο Θεός δεν το εγκρίνει, και η κατάστασή σου είναι μη κανονική. Πρέπει να προβληματιστείς: “Γιατί δεν έχω κανένα μονοπάτι στην εκτέλεση του καθήκοντός μου; Το έχω μελετήσει, και είναι μέσα στο επαγγελματικό μου πεδίο —μάλιστα, είμαι καλός σ’ αυτό. Γιατί όταν προσπαθώ να εφαρμόσω τις γνώσεις μου, δεν μπορώ; Γιατί δεν μπορώ να τις αξιοποιήσω; Τι συμβαίνει;” Είναι τυχαίο αυτό; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ. Όταν ο Θεός ευλογεί κάποιον, αυτός γίνεται έξυπνος και σοφός, με διορατικότητα σε όλα τα θέματα, καθώς και οξυδερκής, εύστροφος και ιδιαίτερα επιδέξιος· θα έχει τον τρόπο και θα εμπνέεται σε ό,τι κάνει, και θα νομίζει πως ό,τι κάνει είναι πολύ εύκολο και ότι καμία δυσκολία δεν μπορεί να τον εμποδίσει —είναι ευλογημένος από τον Θεό. Αν κάποιος βρίσκει τα πάντα πολύ δύσκολα, και είναι αδέξιος, γελοίος και δεν έχει ιδέα τι είναι αυτό που κάνει, αν δεν το καταλαβαίνει ό,τι κι αν του λένε, τότε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν έχει την καθοδήγηση του Θεού και δεν έχει την ευλογία του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι λένε: “Έχω αφοσιωθεί πολύ, οπότε πώς γίνεται να μη βλέπω τις ευλογίες του Θεού;” Αν απλώς αφοσιώνεσαι και κοπιάζεις, μα δεν επιδιώκεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, τότε απλώς εκτελείς το καθήκον σου μηχανικά. Πώς θα μπορούσες να δεις τις ευλογίες του Θεού; Αν είσαι πάντα απρόσεκτος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και ποτέ ευσυνείδητος, δεν θα διαφωτιστείς ούτε θα φωτιστείς από το Άγιο Πνεύμα, και δεν θα έχεις την καθοδήγηση του Θεού ή το έργο Του, και οι πράξεις σου δεν θα αποφέρουν καρπούς. Είναι πολύ δύσκολο να εκτελέσεις καλά ένα καθήκον ή να χειριστείς καλά ένα θέμα βασιζόμενος στην ανθρώπινη δύναμη και μάθηση. Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν ένα-δυο πράγματα, ότι έχουν κάποια τεχνογνωσία, αλλά ενεργούν ανεπαρκώς, και τα πράγματα πάνε πάντα στραβά, προκαλώντας διάχυτα σχόλια και γέλια. Αυτό είναι πρόβλημα. Κάποιος ίσως ξεκάθαρα να μην είναι τίποτα σπουδαίο, αλλά να νομίζει ότι έχει τις απαραίτητες γνώσεις και να μην υποκύπτει σε κανέναν. Αυτό έχει να κάνει με ένα πρόβλημα στη φύση του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Αφού τα διάβασα, πανικοβλήθηκα λίγο. Όλα μού ήταν δύσκολα και κουραστικά τον τελευταίο καιρό. Δεν παρατηρούσα προβλήματα στο έργο μου, ένιωθα ανήμπορη μπροστά σε προβλήματα που στο παρελθόν τα έλυνα. Έφταιγε ότι είχα κολλήσει σε κατάσταση επαναστατικότητας και ο Θεός έκρυβε το πρόσωπό Του από μένα. Είχα γίνει αναίσθητη και χαζή, ηλίθια και αργόστροφη. Πότιζα τους νέους πιστούς για αρκετό καιρό και κατανοούσα κάποια αλήθεια για τα οράματα και κάποιες από τις αρχές. Έπρεπε να καλυτερεύω στο καθήκον μου με τον καιρό, αλλά εγώ χειροτέρευα. Δεν αισθανόμουν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου αηδίαζε τον Θεό. Έβλεπα τη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη του Θεού από τα λόγια Του. Αν ευλογεί ή αν αφαιρεί πράγματα, αυτό βασίζεται σε αρχές. Όταν οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους με την καρδιά τους, όταν δίνουν το παν με κίνητρό να ικανοποιήσουν τον Θεό, είναι εύκολο να κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έχουν διορατικότητα και μπορούν να βρουν προβλήματα στο καθήκον τους, ξέρουν πώς να τα επιλύουν. Γίνονται όλο και καλύτεροι σ’ αυτό. Αν δεν είναι ειλικρινείς στο καθήκον τους, αν σκέφτονται πάντα τη φήμη και το κύρος, δύσκολα θα κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τότε γίνονται αδρανείς και ανόητοι, και δεν δείχνουν τα προτερήματα που είχαν στο παρελθόν. Είναι αδύνατο να κάνουν έτσι καλά ένα καθήκον. Αναλογίστηκα την κατάστασή μου εκείνη την περίοδο. Αφού άρχισα να εργάζομαι με τους δύο συνεργάτες μου, στην αρχή έφερα φορτίο και μπορούσα να τους βοηθήσω να μάθουν γρήγορα το έργο τους, μα όταν είδα ότι προχωρούσαν γρήγορα και ήταν πιο ταλαντούχοι από μένα, ένιωσα απειλή —φοβόμουν μήπως χάσω τον ηγετικό μου ρόλο, οπότε παρέκκλινα. Δεν ήθελα να με δουν να υπολείπομαι, γι’ αυτό εργαζόμουν σκληρά, μέσα στα μεσάνυχτα. Για να ποτίζω πιο αποτελεσματικά, αφιέρωσα περισσότερο χρόνο σε συναθροίσεις με νέους πιστούς. Μα όσο σκληρά κι αν εργαζόμουν, όποιο τίμημα κι αν πλήρωσα, δεν πετύχαινα όσα εκείνοι. Δαπανούσα όλη μου την ενέργεια ανταγωνιζόμενη τους συνεργάτες μου. Ζήτησα ακόμη και από τον Θεό να πετύχω περισσότερα στο έργο μου για το θεαθήναι. Ήμουν τόσο παράλογη. Χρησιμοποιούσα τον Θεό, τον εξαπατούσα —έκανα έτσι καθήκον; Γέμισα τύψεις και προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου! Κυνηγούσα το κύρος, χωρίς να κάνω καλά το καθήκον μου. Υπήρξα εμπόδιο στο έργο του ποτίσματος. Θέλω να μετανοήσω».

Μετά από αυτό, διάβασα κάποια πολύ χρήσιμα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το αν μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου δεν έχει να κάνει με τις κλίσεις σου, το πόσο μεγάλο είναι το επίπεδό σου, την ανθρώπινη φύση σου, τις ικανότητές σου ή τις δεξιότητές σου· έχει να κάνει με το αν είσαι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια και αν είσαι ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν είσαι ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια και να φέρεσαι δίκαια στους άλλους, μπορείς να πετύχεις αρμονική συνεργασία με τους άλλους. Το κλειδί για το αν ένα άτομο μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του και να επιτύχει αρμονική συνεργασία με τους άλλους έγκειται στο αν μπορεί να αποδεχτεί και να υπακούσει στην αλήθεια. Το επίπεδο, τα χαρίσματα, οι ικανότητες, η ηλικία των ανθρώπων και ούτω καθεξής δεν είναι το κυριότερο· όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Το πιο σημαντικό είναι να εξετάσουμε αν ένα άτομο αγαπάει την αλήθεια και αν μπορεί να την κάνει πράξη. Αφού ακούσουν ένα κήρυγμα, όσοι αγαπούν την αλήθεια και μπορούν να την κάνουν πράξη θα παραδεχτούν ότι είναι σωστή. Στην πραγματική ζωή, όταν συναντούν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα, θα εφαρμόζουν αυτές τις αλήθειες. Θα κάνουν πράξη την αλήθεια, θα γίνει η δική τους πραγματικότητα και μέρος της δικής τους ζωής. Θα γίνει η κατευθυντήρια γραμμή και οι θεμελιώδεις αρχές με τις οποίες συμπεριφέρονται και ενεργούν· θα γίνει αυτό που βιώνουν και εκδηλώνουν. Όταν ακούνε ένα κήρυγμα, εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια θα παραδεχτούν κι αυτοί ότι είναι σωστό, και θα νομίζουν ότι τα καταλαβαίνουν όλα. Έχουν καταγράψει τα δόγματα στην καρδιά τους, όμως ποιες είναι οι θεμελιώδεις αρχές και οι κατευθυντήριες γραμμές που χρησιμοποιούν για να εξετάσουν κάτι όταν το κάνουν; Εξετάζουν πάντα τα πράγματα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα· δεν τα εξετάζουν χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Φοβούνται ότι η άσκηση της αλήθειας θα τους κάνει να χάσουν, και φοβούνται μήπως οι άλλοι τους κρίνουν και τους περιφρονήσουν —μήπως χάσουν το γόητρό τους. Αμφιταλαντεύονται στις σκέψεις τους και τελικά σκέφτονται: “Θα προστατεύσω απλώς το κύρος μου, τη φήμη και τα συμφέροντά μου, αυτό είναι το κυριότερο. Όταν εκπληρωθούν αυτά τα πράγματα, θα είμαι ικανοποιημένος. Αν δεν εκπληρωθούν αυτά τα πράγματα, δεν θα κάνω πράξη την αλήθεια με χαρά ούτε θα τη θεωρώ ευχάριστη”. Πρόκειται για άτομο που αγαπάει την αλήθεια; Σίγουρα όχι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Από τα λόγια του Θεού έμαθα ότι το να κάνεις ένα καθήκον επαρκώς δεν έχει να κάνει μόνο με το επίπεδο, τα χαρίσματα ή την ηλικία. Σημασία έχει αν αγαπά κανείς την αλήθεια και αν την κάνει πράξη. Αν δεν αγαπά ή δεν κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά σκέφτεται μόνο το κύρος στα λόγια και στις πράξεις του, και δεν υποστηρίζει το έργο, όσο υψηλό κι αν είναι το επίπεδο ή τα χαρίσματά του, δύσκολα θα κάνει καλά το καθήκον του. Μα πάντα πίστευα ότι κάποιος με καλό επίπεδο και ευέλικτη σκέψη θα ήταν καλός στο καθήκον, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που δεν είχαν το επίπεδο δεν θα τα κατάφερναν, όσο και αν εργάζονταν. Δεν κατανοούσα την αλήθεια· πάντα έβλεπα ανθρώπους και πράγματα μέσ’ από τις αντιλήψεις μου. Ήμουν τόσο ανόητη και αδαής! Ο Θεός δίνει στον καθένα διαφορετικό επίπεδο, διαφορετικά χαρίσματα, και απαιτεί διαφορετικά πράγματα. Η εκκλησία μάς οργανώνει για να συνεργαζόμαστε, ώστε όλοι να χρησιμοποιήσουν τα προτερήματά τους και να αναπληρώσει ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Τότε μπορούμε μαζί να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας. Δύο συνεργάτες με καλό επίπεδο θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποδοτικότητα του έργου. Θα μπορούσαμε να επιλύουμε ζητήματα ταχύτερα, και το έργο δεν θα καθυστερούσε. Αν άφηνα τον εγωισμό μου και μάθαινα από τα προτερήματα των άλλων, δεν θα είχα προοδεύσει γρηγορότερα; Δεν είχα το επίπεδο των συνεργατών μου, αλλά δεν είχα τόσες ελλείψεις, ώστε να μην κάνω τη δουλειά μου. Όταν είχα τη σωστή στάση, όταν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω σοβαρά το καθήκον μου, έβλεπα τα ζητήματα πιο καθαρά και επέλυα τα πράγματα πιο γρήγορα. Έπρεπε να σταματήσω να σκέφτομαι τα προσωπικά κέρδη και τις απώλειες στην υπόληψη και το κύρος μου. Κατόπιν, εκτελούσα τις απαιτήσεις του Θεού, χωρίς να ανταγωνίζομαι τους συνεργάτες μου, μα έκανα το καθήκον με την καρδιά μου. Η κατάστασή μου άλλαξε με τον καιρό, και το έργο μου προχωρούσε.

Όταν εμφανίστηκε το ίδιο πρόβλημα μετά από λίγο, σοκαρίστηκα. Κάποιοι πιστοί που μόλις είχαν αποδεχτεί το έργο του Θεού μεταφέρθηκαν στην εκκλησία μας. Ο Ζιγιάν κι εγώ ήμασταν υπεύθυνοι για το πότισμά τους. Αν και έκανε το έργο του ποτίσματος για λίγο μόνο καιρό, βρήκε πραγματικά κατάλληλα λόγια του Θεού για την επίλυση των θεμάτων τους και έκανε σαφή συναναστροφή. Εγώ επέλυσα κάποια από τα προβλήματά τους, μα δεν μπορούσα να επικοινωνήσω τόσο καθαρά. Οι νεοφώτιστοι απολάμβαναν τη συναναστροφή του πιο πολύ απ’ τη δική μου. Ζήλεψα πολύ. Ο Ζιγιάν προόδευσε τόσο γρήγορα μέσα σε λίγο χρόνο, μα εγώ χρειάστηκα τόσα χρόνια για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Ένιωθα κατώτερη από αυτόν. Όταν έβλεπα ότι οι άνθρωποι πήγαιναν στον Ζιγιάν για να λύσει προβλήματα που δεν καταλάβαιναν, ζήλευα ιδιαίτερα. Το να έχεις καλό επίπεδο κάνει μεγάλη διαφορά. Όχι μόνο τον θαύμαζαν οι άλλοι, μα με λιγότερο κόπο στο καθήκον του πετύχαινε καλύτερα αποτελέσματα. Αν είχα επίπεδο σαν του Ζιγιάν, ίσως όλοι οι άλλοι θαύμαζαν κι εμένα. Μα είχα ήδη περάσει τα 50 και το επίπεδό μου ήταν ελλιπές. Θα κολλούσα σε αυτό το επίπεδο, όσο σκληρά και αν εργαζόμουν. Σύντομα έχασα το κίνητρο για το καθήκον μου. Όποτε ρωτούσε κάτι ένας νέος πιστός σε μια συνάθροιση, έβαζα τον Ζιγιάν να απαντάει και εγώ απλώς πρόσθετα μερικά απλά σχόλια. Γινόμουν όλο και πιο παθητική και ολοένα απομακρυνόμουν απ’ τον Θεό. Δεν ήξερα τι να πω στην προσευχή και μερικές νύχτες αποκοιμιόμουν καθώς προσευχόμουν. Βλέποντας την επικίνδυνη κατάσταση, αναζητούσα και συλλογιζόμουν. Όταν είδα ότι δεν είχα επίπεδο, έγινα αρνητική και παθητική στο καθήκον: Ποια διεφθαρμένη διάθεση έκρυβε αυτό;

Αργότερα, διάβασα κάποια ακόμη λόγια του Θεού. «Κανείς να μη θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, ή διακεκριμένο και ευγενή, ή ξεχωριστό από τους άλλους: όλα αυτά προκαλούνται από την αλαζονική διάθεση και την άγνοια του ανθρώπου. Το να σκέφτεται πάντα κανείς ότι είναι ξεχωριστός —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του, ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή καλύτεροι από αυτόν —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή δυνατότεροι από αυτόν —αυτό προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από αυτόν και, όταν έχουν, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται —όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Τα λόγια αυτά αποκάλυψαν την ακριβή κατάστασή μου. Σύγκρινα το επίπεδό μου με των συνεργατών μου και επειδή δεν τους έφτανα, έγινα αρνητική. Αυτό έδειχνε αλαζονική διάθεση. Λόγω της αλαζονείας μου, δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω σωστά τις αδυναμίες και ελλείψεις μου, και ιδιαίτερα δεν μπορούσα να δεχτώ ότι κάποιοι ήταν καλύτεροι ή ικανότεροι από μένα. Βλέποντας τους συνεργάτες μου ικανότερους από μένα, να έχουν κεντρικό ρόλο στην ομάδα και τον θαυμασμό και την έγκριση όλων, ένιωθα άβολα και δεν μπορούσα να αποδεχτώ αυτή την πραγματικότητα. Αν και αναγνώριζα ότι το επίπεδό μου ήταν κατώτερο, δεν το παραδεχόμουν μέσα μου. Συνέχισα να τους ανταγωνίζομαι κρυφά. Ήμουν αποφασισμένη να τους ανταγωνιστώ, να συγκριθώ μαζί τους. Όταν δεν μπορούσα να τους ξεπεράσω, γινόμουν αρνητική και δεν είχα ενέργεια. Αυτό δεν ήταν η αλαζονική μου διάθεση; Ήμουν πολύ αλαζόνας και αδαής!

Σκέφτηκα κάποια λόγια Θεού όπου ξεμπροστιάζει τις διαθέσεις των αντίχριστων. Ο Θεός λέει: «Για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή του και ο ισόβιος στόχος του. Σε ό,τι κάνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στο κύρος μου; Στο γόητρό μου; Αν το κάνω αυτό, θα κερδίσω γόητρο; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· αλλιώς δεν θα σκέφτονταν αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να πει κανείς πως για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση, πόσο μάλλον κάτι εξωγενές χωρίς το οποίο θα άντεχαν. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν κατέχουν κύρος και γόητρο· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Το κύρος και το γόητρο είναι στενά συνδεδεμένα με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με αυτά για τα οποία πασχίζουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, για ό,τι κι αν πασχίζουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι το κύρος και το γόητρο. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και της δίνουν την ίδια βαρύτητα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης το δικό τους κύρος και γόητρο. Μπορεί να ειπωθεί ότι στην καρδιά τους οι αντίχριστοι θεωρούν ότι η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας είναι η επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου· η επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας, και το να κερδίσει κανείς κάποιο κύρος και γόητρο σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν γόητρο ή κύρος, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους σέβεται ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Η πίστη στον Θεό είναι αποτυχία; Είναι απέλπιδα η προσπάθεια;” Συχνά συλλογίζονται τέτοια πράγματα μέσα τους, σκέφτονται πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, ώστε οι άνθρωποι να τους ακούνε όταν μιλάνε, και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, και να τους ακολουθούν όπου πάνε· έτσι ώστε να έχουν φωνή εντός της εκκλησίας, φήμη, έτσι ώστε να απολαμβάνουν οφέλη, και να έχουν κύρος —σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού ήταν πραγματικά οδυνηρά, πραγματικά δύσκολα για μένα. Η επιδίωξη κύρους απ’ τους αντίχριστους δεν είναι κάτι στιγμιαίο, το έχουν μέσα τους —είναι μια δια βίου επιδίωξη. Γι’ αυτούς, το κύρος είναι πάνω απ’ όλα, τόσο σημαντικό όσο η ίδια τους η ζωή. Οι αντίχριστοι θέλουν να συμμετέχουν σε όλα και όχι να είναι κατώτεροι των άλλων. Χρειάζονται τον θαυμασμό όλων για να έχουν κίνητρο στο καθήκον τους. Χωρίς αυτό, γίνονται αρνητικοί και χαλαρώνουν, χάνουν το ενδιαφέρον τους για την πίστη. Σε τι διέφερε η συμπεριφορά μου από τη συμπεριφορά ενός αντίχριστου; Είχα κίνητρο στο καθήκον μου όταν οι άλλοι με εκτιμούσαν, αλλά όταν οι συνεργάτες μου με ξεπέρασαν από κάθε άποψη, και δεν εκπληρωνόταν η επιθυμία μου για κύρος, δεν έφερα φορτίο στο καθήκον μου. Το έργο του ποτίσματος είναι τόσο σημαντικό τώρα, με τόσους νεοφώτιστους. Έπρεπε να τους βοηθήσω να μάθουν την αλήθεια και να κατανοήσουν το έργο του Θεού, να ριζώσουν στην αληθινή οδό το συντομότερο δυνατό. Αλλά δεν το έκανα με την καρδιά μου. Το μόνο που είχα στην καρδιά μου ήταν η υπόληψη και το κύρος, και φόρτωνα τα πάντα στον Ζιγιάν. Δεν έκανα το καθήκον που θα έπρεπε να κάνω. Δεν είχα ανθρώπινη φύση! Δεν ένιωθα ενοχές ή τύψεις όταν δεν έκανα καλά το καθήκον μου. Το να υποφέρει η φήμη μου ήταν τόσο οδυνηρό όσο το να χάσω τη ζωή μου. Υπολόγιζα τις απώλειες και τα κέρδη μου και γι’ αυτό γινόμουν αρνητική και αδύναμη. Ήλπιζα να γίνω σαν τους συνεργάτες μου, με καλύτερο επίπεδο, όλοι να με ρωτούν πράγματα που δεν καταλάβαιναν και να με ψάχνουν για συζήτηση έτσι ώστε να έχω κεντρικό ρόλο στην ομάδα. Αυτό κυνηγούσα πάντα, αυτό ήθελα να αποκτήσω. Είχα επικεντρωθεί στο να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν. Τέτοια επιδίωξη και οπτική ήταν η ίδια με εκείνη ενός αντίχριστου, σωστά; Αφού βρισκόμουν σε λάθος μονοπάτι και είχα χάσει την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, δεν ολοκλήρωνα το καθήκον που έπρεπε να ολοκληρώσω. Έτσι, ακόμη κι αν είχα υψηλότερη θέση και τον θαυμασμό όλων, δεν θα κατέληγα να αποκλειστώ από τον Θεό; Όταν το συνειδητοποίησα, φοβήθηκα. Είδα ότι επιδιώκοντας το κύρος, βρισκόμουν ενάντια στον Θεό! Θέλησα να αλλάξω τη λανθασμένη επιδίωξή μου και να μην ανταγωνίζομαι πια τους άλλους. Ήθελα να κάνω το καθήκον που όφειλα.

Έπειτα, αναζήτησα μονοπάτι άσκησης. Σκέφτηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Τι πρέπει να κάνει κανείς για να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Πρέπει να το εκτελέσει με όλη του την καρδιά και όλη του την ενέργεια. Το να χρησιμοποιεί κανείς όλη του την καρδιά και την ενέργεια σημαίνει να διατηρεί όλες του τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός του και να μην αφήνει άλλα πράγματα να τον απασχολούν, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί την ενέργεια που διαθέτει, να ασκεί το σύνολο της δύναμής του και να βάζει στην εργασία του το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά του και τα πράγματα που έχει κατανοήσει. Αν έχεις κατανόηση και είσαι δεκτικός, και έχεις μια καλή ιδέα, πρέπει να επικοινωνήσεις με τους άλλους γι’ αυτήν. Αυτό σημαίνει αρμονική συνεργασία. Έτσι θα εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, έτσι θα επιτύχεις ικανοποιητική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν συνέχεια επιθυμείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου, αν θέλεις πάντα να κάνεις σπουδαία πράγματα μόνος σου, αν θέλεις πάντα το επίκεντρο να είσαι εσύ και όχι οι άλλοι, εκτελείς το καθήκον σου; Αυτό που κάνεις ονομάζεται δεσποτισμός· δίνεις παράσταση. Πρόκειται για σατανική συμπεριφορά, όχι για εκτέλεση του καθήκοντος. Κανείς, ανεξάρτητα από τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του ή τα ιδιαίτερα ταλέντα του, δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του όλο το έργο· αν θέλει να κάνει καλά το έργο της εκκλησίας, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρμονική συνεργασία αποτελεί αρχή της άσκησης της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου την καρδιά, όλη σου την ενέργεια και όλη σου την πίστη, και προσφέρεις ό,τι μπορείς να κάνεις, εκτελείς καλά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν μονοπάτι άσκησης. Το επίπεδό μου δεν είχε σημασία. Αρκούσε να έχω ειλικρινή καρδιά και να συνεργάζομαι καλά, να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να κάνω καλά όλα όσα πρέπει χωρίς να παίζω παιχνίδια· αυτό θα ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Ο Θεός έδωσε στους τρεις μας διαφορετικά επίπεδα και προτερήματα ώστε να αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Οι δύο συνεργάτες μου είχαν καλό επίπεδο και ήταν αποτελεσματικοί στο έργο. Αντιστάθμιζαν αυτό που μου έλειπε. Το επίπεδό μου ήταν ελλιπές, μα ήμουν λίγο μεγαλύτερη από αυτούς, οπότε μπορούσα να σκεφτώ τα πράγματα λίγο πιο προσεκτικά, πιο ολοκληρωμένα. Όλοι είχαμε προτερήματα, μπορούσαμε να συνεργαστούμε ωφελώντας το έργο μας. Μα αντί να αναζητώ την αλήθεια, σύγκρινα τα προτερήματά τους με τα δικά μου, άρα ήμουν αρνητική και παθητική και δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Τώρα που το σκέφτομαι, ήμουν πολύ ανόητη. Με αυτή την κατανόηση, όταν έκανα πλέον ένα καθήκον, ήμουν πιο ενεργή. Όποιες δυσκολίες ή προβλήματα είχα, τα συζητούσα με τους συνεργάτες μου. Όταν δεν με περιόριζε πια το επίπεδο ή η ηλικία μου, ένιωθα πολύ πιο χαλαρή στο καθήκον. Όταν συνεργαζόμαστε για να αναδείξουμε τα προτερήματα του καθενός, μπορούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά. Τότε όλοι συνεργάζονται καλά και πετυχαίνει το έργο του ποτίσματος.

Μου θύμισε κάτι που είπε ο Θεός: «Είτε είστε πολλοί είτε λίγοι εσείς που εκπληρώνετε το καθήκον σας μαζί, ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι περιστάσεις και από το πότε το κάνετε, μην ξεχνάτε το εξής —να ομονοείτε. Βιώνοντας αυτήν την κατάσταση, μπορεί να έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν εγκαταλείψουμε το κύρος και συνεργαστούμε καλά με τους άλλους, θα έχουμε την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά μας.