Από τη Ζενξί, επαρχία Χενάν

Πριν από δέκα χρόνια, ενώ υπηρετούσα ως επικεφαλής της εκκλησίας, εργαζόμουν πάντα όπως ήθελα και ενεργούσα απερίσκεπτα εξαιτίας της αλαζονικής φύσης μου, και αυτό με οδήγησε σε σοβαρή παραβίαση των ρυθμίσεων όσον αφορά το έργο, διέκοψα και αναστάτωσα το έργο της εκκλησίας και επιδείνωσα τη διάθεση του Θεού. Ως εκ τούτου, με αντικατέστησαν και με έδιωξαν, προκειμένου να εκτελέσω πνευματική λατρεία και να κάνω τον απολογισμό μου. Μετά από κάποιο διάστημα που πέρασα με αυτοκριτική, κατάφερα να έχω κάποια αληθινή γνώση της αλαζονικής φύσης μου, αλλά επειδή δεν διέθετα καμία γνώση για το έργο του Θεού σχετικά με τη σωτηρία του ανθρώπου και την ουσία της πιστότητας του Θεού, με περιόριζαν μονίμως οι παρελθούσες παραβάσεις μου, και νόμιζα ότι ο Θεός δεν επρόκειτο να σώσει ή να οδηγήσει στην τελείωση ένα άτομο σαν εμένα. Αυτό έριξε πάνω μου μια σκιά που αδυνατούσα να απομακρύνω. Αργότερα, η εκκλησία κανόνισε να αναλάβω την ευθύνη του έργου του ευαγγελίου. Όταν έμαθα τα νέα, δημιουργήθηκαν ενδοιασμοί μέσα μου για τον Θεό και σκέφτηκα: «Εγώ είμαι πάρα πολύ διεφθαρμένη και έχω επίσης προσβάλει τη διάθεση του Θεού —πώς γίνεται η εκκλησία να με καθιστά υπεύθυνη για ένα τόσο σημαντικό έργο; Μήπως, μέσω αυτού του καθήκοντος, ο Θεός θέλει να με εκθέσει και, εν συνεχεία, να με εξοντώσει;» Αλλά τότε σκέφτηκα: «Αφού η εκκλησία έχει κάνει τέτοια διευθέτηση, μάλλον ο Θεός μου δίνει την ευκαιρία να επανορθώσω για τις παλιές μου παραβάσεις. Ό,τι κι αν συμβεί, εγώ πρέπει να εκτιμήσω αυτή την ευκαιρία, ακόμα κι αν πρέπει να καταστώ πάροχος υπηρεσιών». Από εκείνη τη στιγμή, εκπλήρωνα το καθήκον μου με αυτή την αρνητική και επιφυλακτική νοοτροπία. Παρόλο που φαινόταν ότι εκπλήρωνα τα καθήκοντά μου με σοβαρότητα και επιμέλεια, δεν είχα το κουράγιο να επιδιώξω τον υψηλότερο στόχο να οδηγηθώ στην τελείωση από τον Θεό.

Μια φορά, ενώ έκανα πράξη τη πνευματική άσκηση, είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Σήμερα, δεν θα πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με το πώς κατακτήθηκες, αλλά πρέπει επίσης να εξετάσεις το μονοπάτι πάνω στο οποίο θα περπατήσεις στο μέλλον. Πρέπει να έχεις τις φιλοδοξίες εκείνες και το θάρρος για να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν πρέπει πάντα να θεωρείς ότι δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό. Έχει η αλήθεια τους αγαπημένους της; Μπορεί η αλήθεια να αντιταχθεί σκοπίμως στους ανθρώπους; Αν ακολουθήσεις την αλήθεια, μπορεί να σε συντρίψει; Εάν μείνεις πιστός στη δικαιοσύνη, θα σε τσακίσει; Εάν είναι αληθινή η επιθυμία σου να κυνηγήσεις τη ζωή, μπορεί η ζωή να σου ξεφύγει; Εάν δεν έχεις την αλήθεια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η αλήθεια σε αγνοεί, αλλά γιατί παραμένεις μακριά από την αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να εμμείνεις στη δικαιοσύνη, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάτι κακό στη δικαιοσύνη, αλλά επειδή πιστεύεις ότι είναι αποσυνδεδεμένη από τα γεγονότα. Αν δεν έχεις κερδίσει τη ζωή αφού την κυνηγάς τόσα πολλά χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ζωή δεν έχει συνείδηση προς εσένα, αλλά επειδή εσύ δεν έχεις συνείδηση προς τη ζωή και έχεις απομακρύνει τη ζωή. […] Αν δεν το ακολουθήσεις, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι άχρηστο σκουπίδι και δεν έχεις θάρρος στη ζωή σου και δεν έχεις το πνεύμα να αντισταθείς στις δυνάμεις του σκότους. Είσαι πολύ αδύναμος! Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις δυνάμεις του Σατανά που σε πολιορκούν και είσαι μόνο πρόθυμος να κάνεις αυτού του είδους την ασφαλή και σίγουρη ζωή και να πεθάνεις αδαής. Αυτό που πρέπει να επιτύχεις είναι η επιδίωξή σου να κατακτηθείς. Αυτό είναι το δεσμευτικό σου καθήκον. Εάν είσαι ικανοποιημένος με την κατάκτηση, τότε διώχνεις την ύπαρξη του φωτός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Αφού διάβασα αυτό το εδάφιο από τα λόγια του Θεού, ένοιωσα πολύ συγκινημένη μέσα μου. Κατάλαβα ότι η πρόθεση του Θεού είναι να επιτρέψει στους ανθρώπους να επιδιώξουν να τελειωθούν και να καταστούν άξιοι για χρήση από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το ποιες παραβάσεις είχαν διαπράξει οι άνθρωποι στο παρελθόν, εάν μπορούν να μετανοήσουν ειλικρινά απέναντι στον Θεό, να επιδιώξουν την αλήθεια και να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε θα έχουν τη δυνατότητα να τελειωθούν από τον Θεό. Στη συνέχεια, πήρα την εξής απόφαση: Θα βάλω στην άκρη τους ίδιους μου τους φόβους και τις αμφιβολίες και θα πάψω να είμαι αρνητική και παθητική. Θα πιστεύω στα λόγια του Θεού και θα αγωνιστώ να οδηγηθώ στην τελείωση από τον Θεό.

Αλλά επειδή συνέχιζα να φανερώνω κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου εξαιτίας της βαθιάς διαφθοράς από τον Σατανά, και επειδή δεν γνώριζα την ουσία της πιστότητας του Θεού, σταδιακά άρχισα και πάλι να μην πιστεύω στα λόγια του Θεού. Θυμόμουν συνεχώς ότι κάποτε είχα προσβάλει τη διάθεση του Θεού, και ότι μου ήταν εντελώς αδύνατον να μην αποκαλύψω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να τελειωθώ, όσο κι αν το επιδίωκα, και ότι θα έπρεπε να αρκεστώ στο να είμαι μια απλή πάροχος υπηρεσιών. Πάντα πίστευα ότι τα λόγια του Θεού απευθύνονταν σε άλλους ανθρώπους και ότι μπορούσαν να παράσχουν μονάχα λίγη παρηγοριά και ενθάρρυνση σε κάποια σαν εμένα. Χωρίς να το αντιληφθώ, άρχισα και πάλι να ζω μέσα στην παθητικότητα. Μια μέρα, είδα τα ακόλουθα λόγια του Θεού: «Η ουσία του Θεού είναι πιστή —o Θεός πράττει ό,τι λέει, και ό,τι πράττει, επιτυγχάνεται» (από «Η δεύτερη πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού ήταν σαν δέσμη φωτός που φώτισε μεμιάς την καρδιά μου: Ναι! Η ουσία του Θεού είναι πιστή˙ ο Θεός εννοεί αυτό που λέει, και αυτό που εννοεί, θα εκπληρωθεί, και αυτό που Εκείνος εκπληρώνει, θα διαρκέσει για πάντα. Στην αρχή, όλα τα δημιουργημένα πράγματα επιτεύχθηκαν μέσα από τα λόγια του Θεού. Ό,τι λέει ο Θεός, γίνεται. Αλλά εγώ νόμιζα ότι τα λόγια του Θεού ήταν μόνο για να παρηγορούν και να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους, και ότι, πιθανώς, τα γεγονότα να μην ολοκληρώνονταν με τον τρόπο που είπε ο Θεός. Και νόμιζα ότι τα λόγια του Θεού απευθύνονταν σε άλλους ανθρώπους και όχι σε εμένα. Δεν αρνιόμουν τα λόγια και την πιστότητα του Θεού; Τότε, θυμήθηκα ξανά εκείνο το εδάφιο από τα λόγια του Θεού που διάβαζα: «Εάν είναι αληθινή η επιθυμία σου να κυνηγήσεις τη ζωή, μπορεί η ζωή να σου ξεφύγει; Εάν δεν έχεις την αλήθεια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η αλήθεια σε αγνοεί, αλλά γιατί παραμένεις μακριά από την αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να εμμείνεις στη δικαιοσύνη, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάτι κακό στη δικαιοσύνη, αλλά επειδή πιστεύεις ότι είναι αποσυνδεδεμένη από τα γεγονότα. Αν δεν έχεις κερδίσει τη ζωή αφού την κυνηγάς τόσα πολλά χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ζωή δεν έχει συνείδηση προς εσένα, αλλά επειδή εσύ δεν έχεις συνείδηση προς τη ζωή και έχεις απομακρύνει τη ζωή. […]». Εκείνη τη στιγμή, ένοιωσα την ειλικρίνεια και τη σοβαρότητα των λόγων του Θεού, και ήταν εμποτισμένα από την πιστότητα του Θεού και την απεριόριστη αγάπη Του για τον άνθρωπο. Κατάλαβα ότι ο Θεός είναι τόσο ευγενής και μέγας. Αλλά είδα και τη δική μου κατωτερότητα και στενομυαλιά. Η πρόθεση του Θεού είναι η απεριόριστη σωτηρία του ανθρώπου. Τούτο καθορίζεται από τη διάθεση και την ουσία του Θεού και είναι αμετάβλητο. Όσο οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και την αλλαγή της διάθεσης σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός θα τους καταστήσει ολοκληρωμένους, επειδή ό,τι λέει ο Θεός, το πράττει, και ό,τι πράττει, γίνεται! Και ποια ήταν η δική μου στάση απέναντι στον Θεό και τα λόγια Του; Όταν είχα προσβάλει τη διάθεση του Θεού και περιέπεσα στο σκότος, δεν προσπάθησα να εξετάσω ή να γνωρίσω τη δική μου διεφθαρμένη ουσία ή να αναζητήσω την αλήθεια προκειμένου να επιλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Αντιθέτως, ζούσα σε μια κατάσταση επιφυλακής ενάντια στον Θεό και παρεξήγησης Αυτού, πιστεύοντας ότι ο Θεός σίγουρα δεν επρόκειτο να σώσει εμένα, και έχασα το κίνητρο επιδίωξης της αλήθειας. Όταν η εκκλησία κανόνισε να αναλάβω την ευθύνη για το έργο του ευαγγελίου, δεν σκέφτηκα πώς να αναζητήσω τις αρχές της αλήθειας ή πώς να εκπληρώσω το καθήκον μου προκειμένου να επιτύχω καλύτερα αποτελέσματα. Αντίθετα, υποπτευόμουν ότι ο Θεός με χρησιμοποιούσε, ότι χρησιμοποιούσε αυτήν την κατάσταση για να με εκθέσει ολοκληρωτικά και να με εξοντώσει. Τούτο με οδήγησε να γίνω αρνητική και να χαλαρώσω έναντι του καθήκοντός μου, και να αντιμετωπίσω με ελαφρότητα την αποστολή από τον Θεό. Θεώρησα τον Θεό τόσο κακό όσο και ο άνθρωπος και πίστεψα ότι ο Θεός είναι τόσο μικροπρεπής και μίζερος όσο και ο άνθρωπος, και ότι απαλλάσσεται από τους ανθρώπους αμέσως μόλις αυτοί υπηρετήσουν τον σκοπό τους, όπως κάνει και ο άνθρωπος. Πίστευα ότι ο Θεός εξοντώνει τους ανθρώπους αμέσως μόλις εκείνοι ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους σε Αυτόν. Συνειδητοποίησα ότι δεν γνώριζα καθόλου τον Θεό ούτε αντιμετώπισα τον λόγο Του ως την αλήθεια και ότι, επιπλέον, δεν πίστευα πραγματικά και θετικά στον Θεό. Αντ’ αυτού, ζούσα μέσα στις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις, ήμουν γεμάτη υποψίες και επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό, κάτι που με οδήγησε να είμαι αρνητική και παθητική, ενδίδοντας με δειλία σε σκοτεινές επιρροές. Ήμουν ανίκανη να υπομείνω και να πληρώσω το τίμημα για την απόκτηση της αλήθειας. Τότε ήταν που κατανόησα αληθινά ότι η επιδίωξη της γνώσης για την ουσία του Θεού είναι απολύτως σημαντική. Αν είχα δώσει από πριν προσοχή στην επιδίωξη της γνώσης για τη διάθεση και την ουσία του Θεού, δεν θα είχα δαπανήσει τόσα χρόνια στάσιμη, καθυστερώντας την εξέλιξη της ίδιας μου της ζωής.

Ευχαριστώ τον Θεό που έλυσε τον κόμπο στην καρδιά μου. Χρόνια παρεξηγήσεων, ενδοιασμών και φόβων, όλα χάθηκαν μέσα σε μια στιγμή υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Ένοιωσα ένα τεράστιο αίσθημα ανακούφισης και την καρδιά μου ανάλαφρη και ελεύθερη. Γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: Παντοδύναμε Θεέ, Σε ευχαριστώ! Εσύ με φρόντισες και με διαφώτισες και με καθοδήγησες να ξεφορτωθώ τα δεσμά που με έδεναν για τόσα πολλά χρόνια. Στο παρελθόν, επειδή δεν Σε γνώριζα, συχνά ζούσα μέσα στην παρεξήγηση και αμφέβαλλα ακόμα και για τον λόγο Σου. Δεν αντιμετώπιζα τον λόγο Σου ως την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, ακόμα δε περισσότερο, δεν αντιμετώπιζα Εσένα ως Θεό. Αλλά Εσύ με ανέχτηκες και πάλι, υπήρξες υπομονετικός προς εμένα, και με φώτισες και με διαφώτισες, ώστε να έχω κάποια γνώση της πιστής ουσίας Σου και της δίκαιης διάθεσής Σου. Θεέ μου! Η αγάπη Σου είναι απολύτως πραγματική! Από εδώ και πέρα, θα καταβάλλω τεράστια προσπάθεια για την αλήθεια, θα επιδιώκω τη γνώση της ουσίας Σου και θα επιζητήσω γρήγορα την αλλαγή διάθεσης, ώστε να μπορέσω να οδηγηθώ στην τελείωση από Εσένα και να ξεπληρώσω την αγάπη Σου.