Από μικρή, πίστευα στον Κύριο Ιησού μαζί με τη μητέρα μου και απολάμβανα την άφθονη χάρη Του. Αυτό μου έδωσε μια βαθιά αίσθηση του ελέους και της αγάπης Του για τον άνθρωπο. Συνήθιζα να Τον προσεγγίζω και να ζητώ τη χάρη Του. Όποτε συναντούσα προβλήματα, προσευχόμουν στον Κύριο, κι όποτε αμάρτανα, εξομολογούμουν ενώπιόν Του. Επειδή ο Κύριος είναι ελεήμων και στοργικός, συγχωρούσε πάντα τις αμαρτίες μου.

Μια μέρα, τον Μάιο του 2019, γνώρισα στο Facebook τη Νταϊάνα και τη Βανέσα. Συμμετείχαμε σε μια ομάδα μελέτης της Βίβλου κι έβρισκα τη συναναστροφή της Βανέσα πάνω στη Βίβλο πολύ εύστοχη. Κάποτε σε μια συνάθροιση, η Βανέσα είπε: «Ο Κύριος είπε πως θα επέστρεφε τις έσχατες ημέρες. Πότε λοιπόν θα Τον υποδεχτούμε; Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου” (Κατά Ιωάννην 10:27). “Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού” (Αποκάλυψη 3:20). Επίσης, “Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας” (Αποκάλυψη 2:7). Απ’ αυτά τα χωρία, βλέπουμε πως όταν ο Κύριος έρθει τις έσχατες ημέρες, θα εκφράσει τα λόγια Του. Το βασικό στην υποδοχή Του είναι να ακούσουμε προσεκτικά τη φωνή του Θεού. Όταν ακούσουμε τη φωνή του Θεού, θα υποδεχτούμε τον Κύριο όπως οι φρόνιμες παρθένες». Εξεπλάγην όταν άκουσα τη συναναστροφή της Βανέσα. Δεν είχα ξανακούσει τόσο εύστοχα λόγια. Είχε προσδιορίσει το κλειδί στην υποδοχή του Κυρίου. Ποτέ πριν δεν το είχα αντιληφθεί. Έπειτα, η Βανέσα μού έδειξε ένα πολύ γλαφυρό βίντεο με ύμνους. Στο τέλος του βίντεο, είδα πως έλεγε «Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού» και μου κίνησε την περιέργεια. Όταν ολοκληρώθηκε η μελέτη της Βίβλου, έσπευσα να το ψάξω στο διαδίκτυο. Βρήκα πολλές αρνητικές πληροφορίες, έτσι επικοινώνησα αμέσως με τη Νταϊάνα για να τη ρωτήσω. Εκείνη είπε πως η υποδοχή του Κυρίου είναι σημαντικό ζήτημα και μου είπε να μην ακούω τις φήμες. Έπρεπε να παραμερίσω τις ανησυχίες μου και να αναζητήσω ταπεινά αν ήταν η αληθινή οδός. Λίγες μέρες μετά, η Νταϊάνα με προσκάλεσε σε μια συνάθροιση. Ένιωθα πολύ διχασμένη. Έπρεπε να πάω ή όχι; Η συναναστροφή της Βανέσα πάνω στη Βίβλο ήταν εύστοχη, και ήθελα να ακούσω περισσότερα, όμως ανησυχούσα πώς όσα κήρυττε δεν ήταν η αληθινή οδός. Μες στον δισταγμό μου, προσευχήθηκα στον Κύριο να με καθοδηγήσει. Έπειτα, πήγα στη συνάθροιση.

Στη συνάθροιση, η Βανέσα μού είπε με ενθουσιασμό: «Ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει ως ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός. Έχει ολοκληρώσει την Εποχή της Χάριτος και έχει εγκαθιδρύσει την Εποχή της Βασιλείας, έχει εκφράσει εκατομμύρια λόγια και, επί τη βάσει του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού, εκτελεί το έργο της κρίσεως ξεκινώντας απ’ τον οίκο του Θεού, για να εξαγνίσει και να σώσει πλήρως τους ανθρώπους. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού εκφράζουν όλη την αλήθεια και αποκαλύπτουν το μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού, τα τρία στάδια του έργου Του και την εκ των έσω ιστορία της Βίβλου. Επίσης μιλούν για την πηγή της αμαρτίας μας, για τη διαφθορά μας απ’ τον Σατανά, για τη σωτηρία μας από τον Θεό σε διαδοχικά στάδια και για το νόημα του έργου της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ο Θεός μάς έχει δείξει και με ποιους τρόπους θα σωθούν οι πιστοί. Για παράδειγμα, περιγράφει πώς να βιώσουμε την κρίση των λόγων Του για να αποβάλλουμε τη διαφθορά μας, πώς να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς, πώς να Τον σεβόμαστε και να αποφεύγουμε το κακό, ώστε να κάνουμε το θέλημά Του, και άλλα. Τα λόγια και το έργο του Παντοδύναμου Θεού εκπλήρωσαν την προφητεία του Κυρίου Ιησού: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). “Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Κατά Ιωάννην 12:48). “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού” (Α’ Πέτρου 4:17)». Όταν άκουσα απ’ την αδελφή πως ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει ως ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός, δεν τολμούσα να το πιστέψω, έτσι προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό και θυμήθηκα τα λόγια Του: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 5:3). Σκέφτηκα: «Η επιστροφή του Θεού είναι σημαντικό ζήτημα. Δεν πρέπει να βγάζω βιαστικά συμπεράσματα. Πρέπει να αναζητήσω ταπεινά και να συνεχίσω να ακούω».

Έπειτα, η Βανέσα με έβαλε να διαβάσω κάποια λόγια του Παντοδύναμου Θεού. «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών φέρνει τη ζωή και φέρνει τη διαρκή και αέναη οδό για την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι το μονοπάτι με το οποίο ο άνθρωπος κερδίζει τη ζωή και είναι το μοναδικό μονοπάτι για να γνωρίσει τον Θεό και να λάβει την έγκρισή Του. Εάν δεν αναζητήσεις την οδό της ζωής που προσφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Ιησού και δεν θα έχεις ποτέ τα προσόντα για να διαβείς την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, γιατί είσαι μαριονέτα και δεσμώτης της ιστορίας. Εκείνοι που εξουσιάζονται από κανονισμούς, από γράμματα, και είναι εγκλωβισμένοι στην ιστορία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή ούτε να κερδίσουν την αέναη οδό της ζωής. Κι αυτό γιατί το μόνο που έχουν είναι θολό νερό στο οποίο προσκολλώνται για χιλιάδες χρόνια, κι όχι το νερό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο. Αυτοί που δεν είναι εφοδιασμένοι με το νερό της ζωής, θα παραμείνουν για πάντα πτώματα, παιχνιδάκια του Σατανά και υιοί της κόλασης. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσουν να δουν τον Θεό; Εάν απλώς προσπαθείς να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν, εάν απλώς προσπαθείς να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν παραμένοντας ακίνητος, και δεν προσπαθείς να αλλάξεις την καθεστηκυία τάξη και να απορρίψεις την ιστορία, μήπως τότε δεν θα είσαι πάντα ενάντια στον Θεό; Τα στάδια του έργου του Θεού είναι τεράστια και πανίσχυρα, σαν φουσκωμένα κύματα και βροντεροί κεραυνοί —κι εσύ, παρ’ όλα αυτά, κάθεσαι περιμένοντας παθητικά την καταστροφή, προσκολλημένος στον παραλογισμό σου, και δεν κάνεις τίποτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθείς σαν κάποιος που ακολουθεί τα βήματα του Αμνού; Πώς μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ο Θεός στον οποίον είσαι προσκολλημένος είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλιός; Και πώς μπορούν οι λέξεις από τα κιτρινισμένα σου βιβλία να σε περάσουν σε μια νέα εποχή; Πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην αναζήτηση των σταδίων του έργου του Θεού; Και πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στον ουρανό; Αυτό που κρατάς στα χέρια σου είναι γράμματα που μπορούν να παράσχουν μόνο παροδική παρηγοριά, κι όχι αλήθειες που μπορούν να δώσουν ζωή. Οι γραφές που διάβασες μπορούν μόνο να σου εμπλουτίζουν τη γλώσσα και δεν είναι λόγια φιλοσοφίας που θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον τα μονοπάτια που μπορούν να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Αυτή η διαφορά, δεν νομίζεις ότι είναι λόγος για περίσκεψη; Μήπως δεν σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τα μυστήρια που εμπεριέχονται; Έχεις την ικανότητα να οδηγήσεις μόνος σου τον εαυτό σου να συναντήσει τον Θεό στον ουρανό; Χωρίς την έλευση του Θεού, μπορείς να πας μόνος σου στον ουρανό και να απολαύσεις την οικογενειακή ευτυχία μαζί με τον Θεό; Εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι; Σου προτείνω, λοιπόν, να πάψεις να ονειρεύεσαι και να δεις ποιος είναι αυτός που εργάζεται τώρα —να κοιτάξεις για να δεις ποιος είναι τώρα αυτός που επιτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και δεν θα κερδίσεις ποτέ τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή). Μόλις τα διάβασα, ένιωσα πως τα λόγια αυτά είχαν κάτι διαφορετικό, και δεν μπορούσα παρά να νιώθω σεβασμό γι’ αυτά: Ακούγονταν τόσο αυστηρά! Κάθε λόγος και φράση ήταν γεμάτα με εξουσία και δύναμη. Δεν έμοιαζαν με λόγια που θα εξέφραζε κάποιος θνητός. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να μιλήσει έτσι. Έπειτα όμως σκέφτηκα: «Δεν μπορεί. Ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός. Τα λόγια Του είναι γεμάτα παρηγοριά και στοργή. Όμως τα λόγια αυτά είναι αυστηρά, μοιάζουν με κατάρα ή καταδίκη για την ανθρωπότητα. Είναι πράγματι λόγια του Θεού; Δεδομένου ότι είναι γεμάτα εξουσία, πρέπει να είναι λόγια του Θεού, έτσι δεν είναι; Όμως, αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι πράγματι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, θα έπρεπε να μιλά όπως Εκείνος. Θα έπρεπε να είναι ελεήμων και στοργικός, και τα λόγια Του να είναι ήπια και συμπονετικά. Μα ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι πολύ αυστηρός. Θα μπορούσε να είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς;» Ένιωθα πολύ διχασμένη.

Έπειτα, η Βανέσα μίλησε για τις αμφιβολίες μου και συναναστράφηκε μαζί μου υπομονετικά: «Πάντα πιστεύουμε πως ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, πως μας μιλά με ήπιο και συμπονετικό τρόπο, και πως αν τα λόγια Του είναι αυστηρά, δεν είναι λόγια του Θεού. Όμως, η ιδέα αυτή συνάδει με τα γεγονότα και την αλήθεια; Βασικά, σε κάθε εποχή, ο Θεός δεν έχει πει μόνο συμπονετικά και ενθαρρυντικά λόγια, μα και λόγια επίπληξης, κρίσης και κατάρας. Απλώς δεν τους έχουμε δώσει σημασία. Ας δούμε τι έχει καταγραφεί στη Βίβλο: Ο Ιεχωβά Θεός είπε: “Οι δε φύλακες αυτού είναι τυφλοί· πάντες χωρίς νοήσεως· πάντες κύνες άλαλοι, μη δυνάμενοι να υλακτήσωσι· κοιμώμενοι, κοιτόμενοι, αγαπώντες νυσταγμόν· ναι, κύνες αδηφάγοι, οίτινες δεν γνωρίζουσι χορτασμόν και ποιμένες, οίτινες δεν γνωρίζουσι σύνεσιν· πάντες είναι εστραμμένοι προς την οδόν αυτών, έκαστος εις το μέρος αυτού, διά το κέρδος αυτών” (Ησαΐας 56:10-11). Και ο Κύριος Ιησούς είπε: “Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;” (Κατά Ματθαίον 23:33). “Μη δώσητε το άγιον εις τους κύνας μηδέ ρίψητε τους μαργαρίτας σας έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς με τους πόδας αυτών και στραφέντες σας διασχίσωσιν” (Κατά Ματθαίον 7:6). Υπάρχουν πολλοί ακόμα τέτοιοι στίχοι. Απ’ αυτούς τους στίχους, βλέπουμε πως την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός επέπληξε, καταδίκασε και καταράστηκε τους ανθρώπους. Αν και τα λόγια Του ακούγονταν αυστηρά και οδυνηρά, ήταν αληθινά και εξέθεταν την ουσία των ανθρώπων που αντιστέκονται στον Θεό και επαναστατούν εναντίον Του. Ασχέτως αν τα λόγια του Θεού είναι ήπια ή αυστηρά, είναι εκφράσεις της διάθεσής Του. Αν δεν κατανοήσουμε τη διάθεση του Θεού και Τον οριοθετήσουμε ως ελεήμονα και ευγενικό, θα σχηματίσουμε μια ορισμένη γνώμη όταν μιλά αυστηρά, θεωρώντας πως ο Θεός μιλά μόνο ήπια και δεν πρέπει να μιλά σε τόσο αυστηρό τόνο, κι άρα, τα λόγια αυτά δεν είναι δικά Του. Το να βασιζόμαστε στον καθορισμό των λόγων αυτών ως ήπιων ή αυστηρών, είναι λάθος και συνέπεια των δικών μας αντιλήψεων και πεποιθήσεων. Για παράδειγμα, αν αναγνωρίζαμε τους γονείς μας ως γονείς μας μόνον όταν μας μιλούσαν ήπια, αλλά δεν τους αναγνωρίζαμε ως γονείς μας όταν μιλούσαν αυστηρά ή μας επέπλητταν για κάποιο λάθος που κάναμε, δεν θα ήταν ανόητο;» Όταν άκουσα τη συναναστροφή της, απέκτησα μεγαλύτερη κατανόηση. Σκέφτηκα: «Σωστά, οι γονείς μας, είτε μας μιλούν ήπια είτε αυστηρά, δεν είναι πάντα γονείς μας; Ο Ιεχωβά Θεός και ο Κύριος Ιησούς έχουν μιλήσει αυστηρά στο παρελθόν. Γιατί δεν το είχα προσέξει ποτέ; Υποθέτω πως είναι λάθος να προσδιορίζουμε αν τα λόγια αυτά είναι του Θεού βάσει του αν είναι ήπια ή αυστηρά». Μόλις το αντιλήφθηκα, δεν αντιδρούσα τόσο. Όμως όποτε διάβαζα λόγια του Θεού που εξέθεταν και έκριναν τον άνθρωπο, αναστατωνόμουν πολύ, σαν να είχα καταδικαστεί. Αμφιταλαντευόμουν συνεχώς: Ο Κύριος Ιησούς είναι ελεήμων και στοργικός, γιατί λοιπόν ο Παντοδύναμος Θεός είναι τόσο αυστηρός και θυμώνει πάντα με τους ανθρώπους; Μια φορά, σε μια συνάθροιση, ρώτησα τη Βανέσα: «Ο Παντοδύναμος Θεός και ο Κύριος Ιησούς δεν μοιάζουν να είναι ο ίδιος Θεός. Οι διαθέσεις τους είναι πολύ διαφορετικές. Τον Κύριο Ιησού Τον φαντάζομαι ως έναν ελεήμονα και στοργικό Θεό, όμως ο Παντοδύναμος Θεός φαίνεται πολύ αυστηρός, και πολλά απ’ όσα λέει εκθέτουν και ανατέμνουν τους ανθρώπους. Γιατί ο Παντοδύναμος Θεός και ο Κύριος Ιησούς είναι τόσο διαφορετικοί;»

Η αδελφή συναναστράφηκε: «Οι άνθρωποι συχνά μπερδεύονται, κι αυτό κυρίως οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν τη διάθεση του Θεού. Ας ρίξουμε μια ματιά στο προηγούμενο έργο του Θεού. Μόλις κατανοήσουμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού, το πρόβλημα θα επιλυθεί μόνο του. Όλοι ξέρουμε ότι όταν ο Θεός παρατήρησε την ανομία των ανθρώπων στα Σόδομα και τη Νινευή, η διάθεσή Του εξοργίστηκε και αποφάσισε να καταστρέψει αυτές τις δύο πόλεις. Πριν τις καταστρέψει, ο Θεός έστειλε δύο αγγέλους στα Σόδομα, κι ο Λωτ ήταν ο μόνος που τους έδωσε φιλοξενία. Οι άλλοι κάτοικοι, όχι μόνο δεν τους υποδέχτηκαν, άλλα ήθελαν και να τους σκοτώσουν. Ο Θεός είδε την ανομία τους και εξοργίστηκε. Μόλις οι άγγελοι έσωσαν τον Λωτ και την οικογένειά του, ο Θεός έβρεξε φωτιά απ’ τον ουρανό, αφανίζοντας κάθε άνθρωπο, ζωντανό και φυτό στην πόλη. Ας δούμε τώρα τη Νινευή. Ο Θεός σχεδίαζε να καταστρέψει κι αυτήν, κι έτσι έστειλε τον Ιωνά να μεταφέρει το μήνυμά Του: “Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή” (Ιωνάς 3:4). Όταν ο βασιλιάς της Νινευή το άκουσε, είπε στους κατοίκους να ντυθούν πένθιμα, να κάτσουν σε στάχτες, να νηστέψουν και να προσευχηθούν για να διώξουν το κακό που ασπάζονταν και να μετανοήσουν. Όταν το είδε αυτό ο Θεός, συγκράτησε την οργή Του, έδειξε έλεος και δεν τους κατέστρεψε. Απ’ τη διαφορετική στάση του Θεού απέναντι στη Νινευή και στα Σόδομα, βλέπουμε πως η διάθεση του Θεού είναι πραγματική και ζωντανή. Δεν είναι μόνο στοργικός και ελεήμων, αλλά και μεγαλοπρεπής και οργισμένος. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν, τους δίνει μια ευκαιρία να μετανοήσουν, δείχνοντάς τους τη στοργική και ελεήμονα διάθεσή Του. Όταν είναι ισχυρογνώμονες και δεν μετανοούν, και μάλιστα Του αντιστέκονται με πείσμα και εγείρονται εναντίον Του, εξαπολύει την οργή Του εναντίον τους, δείχνοντας τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεσή Του. Απ’ αυτό βλέπουμε πως η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν είναι μόνο στοργική και ελεήμων, αλλά και μεγαλοπρεπής και οργισμένη. Και οι δύο αυτές πτυχές περιέχονται στην έμφυτη διάθεση του Θεού.

Ας εξετάσουμε τώρα την Εποχή της Χάριτος, όταν εργάστηκε ο Κύριος Ιησούς. Όταν οι άνθρωποι αμάρταναν και προσέρχονταν στον Κύριο για εξομολόγηση και μετάνοια, τους απάλλασσε από τις αμαρτίες τους και τους χάριζε άφθονη χάρη, έτσι πολλοί πιστεύουν πως η διάθεση του Κυρίου είναι απλώς στοργική και ελεήμων και δεν οργίζεται ούτε καταριέται. Αυτές είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Απέναντι στους Φαρισαίους που καταδίκασαν τον Κύριο και Του αντιστάθηκαν, και μάλιστα Του διαμαρτυρήθηκαν ανοιχτά, ο Κύριος Ιησούς ήταν γεμάτος οργή. Τους καταδίκασε, τους καταράστηκε και τους απηύθυνε επτά ουαί. Δεν είχε το παραμικρό έλεος για εκείνους. Απ’ αυτό, βλέπουμε πως απ’ την εποχή της δημιουργίας μέχρι σήμερα, ο Θεός εκφράζει πάντα τη δίκαιη διάθεσή Του στην ανθρωπότητα. Είναι στοργικός και ελεήμων, αλλά και μεγαλοπρεπής, οργισμένος, που καταριέται και τιμωρεί. Όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: “Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού όντως υπάρχουν, αλλά η αγιοσύνη και η δικαιοσύνη του Θεού, όταν εξαπολύει την οργή Του, δείχνουν επίσης στον άνθρωπο την πλευρά του Θεού που δεν ανέχεται καμία ύβρη. Όταν ο άνθρωπος είναι πλήρως ικανός να υπακούει τις εντολές του Θεού και ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός δείχνει μεγάλο έλεος προς τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος έχει γεμίσει με διαφθορά, μίσος και έχθρα γι’ Αυτόν, ο Θεός είναι βαθιά θυμωμένος. Και σε τι βαθμό είναι βαθιά θυμωμένος; Η οργή Του θα διαρκέσει έως ότου ο Θεός δεν βλέπει πλέον την αντίσταση και τα σατανικά έργα του ανθρώπου, έως ότου δεν είναι πια μπροστά στα μάτια Του. Τότε μόνο θα εξαφανιστεί η οργή του Θεού. […] Είναι ανεκτικός και ελεήμων έναντι όσων είναι ευγενικοί και όμορφοι και καλοί. Έναντι όσων είναι κακοί, αμαρτωλοί και σατανικοί, είναι βαθύτατα οργισμένος, έτσι ώστε η οργή Του είναι ακατάπαυστη. Αυτές είναι οι δύο κυριότερες και πιο εμφανείς πτυχές της διάθεσης του Θεού και, επιπλέον, αυτές έχουν αποκαλυφθεί από τον Θεό από την αρχή έως το τέλος: άφθονο έλεος και βαθιά οργή” («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄). Απ’ τα λόγια του Θεού, βλέπουμε πως το “άφθονο έλεος” και η “βαθιά οργή” είναι δύο πτυχές της διάθεσης του Θεού που εκδηλώνει συνεχώς στον άνθρωπο. Αυτές οι δύο πτυχές της διάθεσής Του δεν αλληλοσυγκρούονται. Είναι μέρος της έμφυτης διάθεσής Του. Δεν πρέπει να οριοθετούμε τον Θεό ως ικανό μόνο να δείχνει έλεος κι όχι να οργίζεται, βασιζόμενοι στη χάρη που απολαύσαμε στο παρελθόν. Αυτή η κατανόηση είναι υπερβολικά μονόπλευρη». Μόλις το άκουσα αυτό, κατάλαβα πως ο Θεός δεν είναι μόνο στοργικός και ελεήμων, αλλά και μεγαλοπρεπής, οργισμένος και καταριέται. Είναι πτυχές της έμφυτης διάθεσής Του. Επειδή κατανοούσα πολύ λίγο τη διάθεση του Θεού, πίστευα μονόπλευρα πως ο Θεός είναι μόνο ελεήμων και στοργικός. Οι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες μου δεν συμφωνούσαν με την πραγματικότητα. Κατάλαβα πως έπρεπε να ακούσω περισσότερη συναναστροφή για να εμβαθύνω.

Η αδελφή συνέχισε: «Η διάθεση που εκδηλώνει ο Θεός σε κάθε εποχή βασίζεται στις απαιτήσεις του έργου της σωτηρίας του Θεού, καθώς και στις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Θα μας το διευκρινίσουν δύο χωρία των λόγων του Παντοδύναμου Θεού: “Το έργο που έκανε ο Ιησούς ανταποκρινόταν στις ανάγκες του ανθρώπου την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει τους ανθρώπους, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, οπότε η διάθεσή Του ήταν εξολοκλήρου μια διάθεση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και στοργικότητας. Έφερε στην ανθρωπότητα άφθονη χάρι και ευλογίες, και όλα όσα θα μπορούσαν ποτέ οι άνθρωποι να απολαύσουν, τους τα έδωσε προς τέρψη τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητα και την αγάπη Του, το έλεος και τη στοργικότητά Του. Την εποχή εκείνη, η αφθονία των πραγμάτων προς τέρψη με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι άνθρωποι —η αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας μέσα στην καρδιά τους, το αίσθημα του καθησυχασμού μέσα στο πνεύμα τους και το ότι στηρίζονταν στον Σωτήρα Ιησού— οφειλόταν στην εποχή στην οποία ζούσαν” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο της Εποχής της Λύτρωσης). “Στο τελικό έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα στην κτίση θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους και θα χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδευση και κρίση, τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους. Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης, έτσι ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί και να ανταμειφθούν οι καλοί, και όλοι οι άνθρωποι να υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —μια διάθεση η οποία συνίσταται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει πλήρως τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να εκθέσει το κακό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει εποχική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνονται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας την έκβαση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο Θεός παραχωρούσε και πάλι στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και συνέχιζε να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά, αντιθέτως, δείχνοντάς του ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και δίνοντάς του άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε για παράδειγμα έναν δικαστή που είναι μονίμως στοργικός, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και τρυφερή καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει και είναι στοργικός και επιεικής μαζί τους, όποιοι κι αν είναι. Σε αυτήν την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη ετυμηγορία; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να διαχωρίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού”» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)].

Η αδελφή συναναστράφηκε: «Την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά Θεός εκφράστηκε με διαθέσεις κυριευμένες από κατάρες, φωτιά και οργή. Τότε, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν πολλά. Δεν ήξεραν τι ήταν αμαρτία, πώς έπρεπε να ζουν ή πώς να λατρεύουν τον Θεό, έτσι, βάσει των αναγκών τους τότε, ο Θεός τούς έδωσε τους νόμους και τις εντολές για να τους καθοδηγήσει στη ζωή τους. Όσοι υπάκουαν στους νόμους του Θεού, λάμβαναν το έλεός Του, όμως όσοι παραβίαζαν τον νόμο, τους έκαιγε η ουράνια φωτιά του Θεού ή λιθοβολούνταν. Όμως, προς το τέλος της Εποχής του Νόμου, καθώς οι άνθρωποι διαφθείρονταν όλο και περισσότερο, αμάρταναν και παραβίαζαν τον νόμο παρά τη θέλησή τους, θα θανατώνονταν όλοι σύμφωνα με τον νόμο αν οι πράξεις τους κρίνονταν από τον νόμο της εποχής. Έτσι, κατά την Εποχή της Χάριτος, ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε για να λυτρώσει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις ανάγκες τους, δείχνοντας την ελεήμονα και στοργική διάθεσή Του και χαρίζοντάς τους άφθονη χάρη. Τους έδειξε απέραντο έλεος και αγάπη, ανέχτηκε και συγχώρησε τις αμαρτίες τους, και τελικά σταυρώθηκε για να τους λυτρώσει απ’ αυτές. Έδωσε άφεση για τις ποινές τους και τους άφησε να συνεχίσουν να ζουν. Την Εποχή της Χάριτος, αν ο Θεός συνέχιζε να εκφράζει τη διάθεσή Του με τη μορφή κατάρων, φωτιάς και οργής, οι αμαρτίες των ανθρώπων δεν θα συγχωρούνταν ποτέ, οι άνθρωποι δεν θα λυτρώνονταν ποτέ υπό τον νόμο και το ανθρώπινο γένος θα είχε εξαφανιστεί και δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα. Έτσι την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός εξέφρασε την ελεήμονα και στοργική διάθεσή Του. Εφόσον οι άνθρωποι αποδέχονταν τη λύτρωσή Του ενώπιόν Του, συγχωρούσε τις αμαρτίες τους. Τις έσχατες ημέρες, οι άνθρωποι διαφθείρονται όλο και περισσότερο. Αν και έχουμε δεχτεί τη λύτρωση του Κυρίου Ιησού και οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, η αμαρτωλή μας φύση, όπως η αλαζονεία, η επιβουλή, το κακό, η αδιαλλαξία και η μοχθηρία, είναι ακόμα βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Η σατανική μας διάθεση δεν έχει εκριζωθεί εντελώς, έτσι λέμε ακόμα ψέματα, αμαρτάνουμε, επαναστατούμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Είμαστε ακατάλληλοι να εισέλθουμε στη βασιλεία. Για να μας σώσει και να μας απαλλάξει τελείως από την αμαρτία, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί ξανά, εκτελεί το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού επί τη βάσει του έργου του Κυρίου Ιησού, για να ξεριζώσει τελείως τις σατανικές μας διαθέσεις, να μας εξαγνίσει απ’ την αμαρτία, να μας κάνει να Του υποταχτούμε και να Τον σεβαστούμε, και τελικά να μας οδηγήσει στη βασιλεία Του. Λόγω των αναγκών του έργου Του, ο Θεός δεν εκφράζει πια την ελεήμονα και στοργική διάθεσή Του, αλλά επιλέγει να εκδηλώσει τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή και οργισμένη διάθεσή Του, για να κρίνει και να εκθέσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Μόνο έτσι θα μεταμορφώσει και θα εξαγνίσει την ανθρωπότητα. Αν και η διάθεση που εκδηλώνει σε κάθε εποχή είναι διαφορετική, η ουσία του Θεού δεν αλλάζει ποτέ. Ο Θεός κάνει το έργο Του και αποκαλύπτει τη διάθεσή Του σύμφωνα με τις ανάγκες μας, για να κατανοήσουμε καλύτερα και να γνωρίσουμε τον Θεό, ώστε να μην οριοθετούμε Εκείνον και τη διάθεσή Του. Δεν πρέπει να θεωρούμε πως ο Παντοδύναμος Θεός και ο Κύριος Ιησούς δεν είναι ο ίδιος Θεός απλώς επειδή εκφράζουν διαφορετικές διαθέσεις».

Όταν άκουσα τη συναναστροφή της, κατάλαβα πως ο Θεός αποφασίζει τι είδους διάθεση θα εκδηλώσει σε κάθε εποχή βάσει των απαιτήσεων του έργου της σωτηρίας και των αναγκών της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Στο έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, εκδηλώνει τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεσή Του για μας εξαγνίσει και να μας σώσει. Αν και η διάθεσή Του είναι διαφορετική από εκείνη του Κυρίου Ιησού, εκδηλώνεται για να απευθυνθεί στις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Ο Παντοδύναμος Θεός και ο Κύριος Ιησούς είναι ο ένας και αυτός Θεός. Η συναναστροφή της αδελφής ήταν πολύ σαφής και διέλυσε τη σύγχυσή μου.

Στην επόμενη συνάθροιση, η Βανέσα μού διάβασε κάποια άλλα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Με τι μέσα επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Επιτυγχάνεται μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση πρωτίστως μέσω της κρίσης Του. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και ερωτούν γιατί ο Θεός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση μόνο μέσω της κρίσης και της κατάρας. Λένε: “Αν ο Θεός καταριόταν τον άνθρωπο, δεν θα πέθαινε ο άνθρωπος; Αν ο Θεός έκρινε τον άνθρωπο, αυτός δεν θα καταδικαζόταν; Τότε, πώς μπορεί ακόμα να οδηγηθεί στην τελείωση;” Αυτά είναι λόγια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Αυτό που καταριέται ο Θεός είναι η ανυπακοή του ανθρώπου, κι αυτό που κρίνει είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου. Παρόλο που μιλά σκληρά και ανελέητα, αποκαλύπτει όλα όσα έχει μέσα του ο άνθρωπος, και μέσα από τις αυστηρές αυτές λέξεις, αποκαλύπτοντας αυτό που είναι ουσιώδες μέσα στον άνθρωπο, ενώ μέσα από μια τέτοια κρίση, δίνει στον άνθρωπο μια βαθιά γνώση της ουσίας της σάρκας και, έτσι, ο άνθρωπος υποτάσσεται ενώπιον του Θεού. Η σάρκα του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, είναι του Σατανά, είναι ανυπάκουη και είναι το αντικείμενο του παιδέματος του Θεού. Έτσι, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του, τα λόγια της κρίσης του Θεού πρέπει να τον πλήξουν και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε είδους ραφινάρισμα. Μόνο τότε μπορεί το έργο του Θεού να έχει αποτέλεσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Αυτό είπε και η Βανέσα στη συναναστροφή της. Είπε: «Τις έσχατες ημέρες, το έργο της κρίσεως του Θεού είναι το τελευταίο στάδιο του έργου της σωτηρίας και ο επίλογος του 6.000 ετών σχεδίου διαχείρισής Του. Εκφράζοντας τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεσή Του, τερματίζει όλη την εποχή και κατατάσσει τον καθένα σύμφωνα με το είδος του, τον καλό με τους καλούς και τον κακό με τους κακούς. Αν ο Θεός εξέφραζε μόνο την ελεήμονα και στοργική διάθεσή Του, μας ανεχόταν, μας υπέμενε και μας συγχωρούσε πάντα όσες αμαρτίες κι αν διαπράτταμε, ποτέ δεν θα αποτινάζαμε την αμαρτωλότητά μας και θα ήμασταν για πάντα υποταγμένοι στο κράτος και τη φθορά του Σατανά. Επίσης, δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ το έργο της σωτηρίας του Θεού και το καλό και το κακό δεν θα διαχωρίζονταν ποτέ δεόντως. Έτσι, τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή και οργισμένη διάθεσή Του στο έργο Του και εκθέτει τη σατανική φύση των ανθρώπων με την αυστηρή γλώσσα Του. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, γνωρίζουν τον εαυτό τους και αποδέχονται την κρίση των λόγων του Θεού, κατανοούν τη δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται προσβολή, κι έτσι, αποκτούν σεβασμό για τον Θεό, αποφεύγουν το κακό, και τελικά, πετυχαίνουν αλλαγή διάθεσης. Όσοι κουράζονται απ’ την αλήθεια και απορρίπτουν την κρίση και την παίδευση του Θεού, ο Θεός τούς εκθέτει και τους εξαλείφει. Έτσι, όλοι κατατάσσονται σύμφωνα με το είδος τους».

Αντιλήφθηκα πως, αν ο Παντοδύναμος Θεός έκανε το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες με τον τρόπο που ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης, δείχνοντάς μας μόνο έλεος και αγάπη, χωρίς αυστηρότητα και κρίση, δεν θα μπορούσε να κατατάξει τον καθένα σύμφωνα με το είδος του, η αμαρτωλή μας φύση που αντιστέκεται στον Θεό δεν θα διορθωνόταν και δεν θα σωζόμασταν ούτε θα εισερχόμασταν στη βασιλεία Του. Άρα, υπάρχει βαθύ νόημα όταν ο Θεός εκφράζει μια διάθεση δικαιοσύνης, μεγαλοπρέπειας, κρίσης και παίδευσης τις έσχατες ημέρες!

Αργότερα, διαβάσαμε δύο χωρία των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, με τα οποία κατανόησα καλύτερα το έργο του Παντοδύναμου Θεού και τη διάθεση που εκφράζει τις έσχατες ημέρες. «Σήμερα, ο Θεός σάς κρίνει, σας παιδεύει και σας καταδικάζει, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ο σκοπός της καταδίκης σου είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Σε καταδικάζει, σε καταριέται, σε κρίνει και σε παιδεύει ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ώστε να μπορέσει να αλλάξει η διάθεσή σου και, επιπλέον, ώστε να μπορέσεις να μάθεις την αξία σου και να δεις ότι όλες οι ενέργειες του Θεού είναι δίκαιες και γίνονται σύμφωνα με τη διάθεσή Του και τις απαιτήσεις του έργου Του, ότι εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιό Του για τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι ο δίκαιος Θεός που αγαπά, σώζει, κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο. […] Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά για να κρίνει, να καταραστεί, να παιδέψει και να σώσει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο). «Παρόλο που τα λόγια Μου μπορεί να είναι αυστηρά, όλα λέγονται για τη σωτηρία του ανθρώπου, καθώς εκφέρω μόνο λόγια και δεν τιμωρώ τη σάρκα του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια κάνουν τον άνθρωπο να ζει στο φως, να γνωρίζει ότι υπάρχει το φως, να γνωρίζει ότι το φως είναι πολύτιμο και, ακόμη περισσότερο, να γνωρίζει πόσο ευεργετικά είναι τα λόγια αυτά για τον ίδιο, καθώς και να γνωρίζει ότι ο Θεός είναι σωτηρία. Αν και έχω εκφέρει πολλά λόγια παίδευσης και κρίσης, αυτό που αντιπροσωπεύουν δεν έχει επιτελεστεί πάνω σας στην πράξη. Έχω έλθει να επιτελέσω το έργο Μου και να εκφέρω τα λόγια Μου και, παρόλο που τα λόγια Μου μπορεί να είναι αυστηρά, εκφέρονται προς κρίση της διαφθοράς σας και της ανυπακοής σας. Ο σκοπός που το κάνω αυτό εξακολουθεί να είναι το να σώσω τον άνθρωπο από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά· χρησιμοποιώ τα λόγια Μου για να σώσω τον άνθρωπο. Ο σκοπός Μου δεν είναι να βλάψω τον άνθρωπο με τα λόγια Μου. Τα λόγια Μου είναι αυστηρά ώστε να επιτευχθούν αποτελέσματα στο έργο Μου. Μόνο μέσω τέτοιου έργου μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του και να ξεφύγει από την επαναστατική διάθεσή του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο). Η Βανέσα συναναστράφηκε: «Από τα λόγια του Θεού, βλέπουμε πως τις έσχατες ημέρες, ο Θεός κρίνει και εξαγνίζει τους ανθρώπους με τα λόγια Του. Όσο σκληρά και καυστικά κι αν είναι τα λόγια Του, έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε την αλήθεια της διαφθοράς μας, να απελευθερωθούμε απ’ τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά και να λάβουμε τη σωτηρία του Θεού. Όλοι ξέρουμε πως η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια, ενώ εμείς οι άνθρωποι, που έχουμε διαφθαρεί τόσο βαθιά απ’ τον Σατανά, επιδιώκουμε κακές κοσμικές τάσεις και πολεμάμε και μηχανορραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου, επιδιώκοντας χρήματα και ατομικό κέρδος, και δεν έχουμε ανθρώπινη ομοιότητα. Ακόμα κι αυτοί που πιστεύουν στον Κύριο, δεν κάνουν πράξη όσα απαιτεί ο Θεός και συχνά απαιτούν απ’ τον Θεό χάρη και ευλογίες. Οι συνεισφορές τους είναι για να εισέλθουν στον ουρανό και να αποκτήσουν αιώνια ζωή, όχι επειδή αγαπούν τον Κύριο και θέλουν να Τον ικανοποιήσουν. Χρησιμοποιούν τον Κύριο για την επίτευξη των ποταπών στόχων τους. Κάποιοι θρησκευτικοί επικεφαλής φαίνονται ταπεινοί, υπομονετικοί και ενθουσιώδεις υπηρέτες του Θεού, μα στα κηρύγματά τους, εξυψώνουν και μαρτυρούν τον εαυτό τους, για κερδίσουν τον θαυμασμό. Όταν ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά για να εκτελέσει το έργο Του, κανείς δεν Τον υποδέχτηκε, κι όλος ο θρησκευτικός κόσμος συνέπραξε με την αθεϊστική κυβέρνηση στην καταδίκη της επιστροφής Του, της αντιστάθηκε, και με αλόγιστα ψέματα, δυσφήμισε την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, για να μην ερευνήσουν άλλοι την αληθινή οδό. Με άλλα λόγια, όλη η ανθρωπότητα έχει καταδικάσει τον Θεό, Του έχει αντισταθεί και έχει απορρίψει την έλευσή Του. Όπως αναφέρει η Βίβλος: “Και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται” (Α’ Ιωάννου 5:19). Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα αντιτίθεται στον Θεό με κάθε τρόπο. Είναι όμοιοι του Σατανά και φαρμακερά φίδια. Όταν ο Θεός εκφράζει τα αυστηρά Του λόγια για να εκθέσει την ανθρώπινη διαφθορά, μόνο όσοι αγαπούν την αλήθεια αναγνωρίζουν τη σατανική τους φύση που αντιστέκεται στον Θεό και Τον προδίδει, και αντιλαμβάνονται πως δεν αναζητούν να γνωρίσουν τον Θεό, και πως έχουν ποταπές προθέσεις, όπως να αποκτήσουν ευλογίες και να συναλλαχθούν με τον Θεό. Βλέπουν καθαρά τη φρικτή αλήθεια της διαφθοράς τους απ’ τον Σατανά, μετανοούν ειλικρινά, ορκίζονται να φέρονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, και τελικά αποκτούν λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Απ’ αυτό, βλέπουμε πως όσο σκληρά και καυστικά κι αν είναι τα λόγια του Θεού, εκθέτουν την πραγματικότητα της διαφθοράς μας και στοχεύουν να ζωντανέψουμε τα απαθή πνεύματά μας, να δούμε τη διεφθαρμένη ουσία μας, να αποτινάξουμε τα δεσμά της αμαρτίας και να εξαγνιστούμε. Τα αυστηρά λόγια της έκθεσης και της κρίσεως του Θεού είναι πολύ ωφέλιμα στη διαδικασία της αυτογνωσίας και της σωτηρίας μας!»

Με τη συναναστροφή της Βανέσα, τελικά κατάλαβα πως ο Θεός έχει εκφράσει τόσα αυστηρά λόγια τις έσχατες ημέρες για να εκθέσει τον αληθινό μας εαυτό. Αυτή είναι η σωτηρία Του, όχι καταδίκη. Σκέφτηκα πως πίστευα στον Θεό μόνο για τις ευλογίες και τη χάρη, και μάλιστα Τον οριοθετούσα ως ελεήμονα και ευγενικό, και πως δεν Τον αναγνώριζα όταν μιλούσε αυστηρά. Ήμουν πολύ παράλογη! Έκτοτε, αποδεχόμουν τα αυστηρά λόγια κρίσεως του Θεού και ήμουν ακόμη πιο πρόθυμη να διαβάζω τα λόγια Του. Βεβαιώθηκα πως ο Παντοδύναμος Θεός ήταν ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς.

Μόλις επιβεβαίωσα πως το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες είναι αληθινό, συναθροιζόμουν και διάβαζα κάθε μέρα τα λόγια Του. Μια μέρα, είδα ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Αν οι άνθρωποι παραμείνουν κολλημένοι στην Εποχή της Χάριτος, δεν θα απαλλαγεί ποτέ από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, ούτε θα γνωρίσουν την εγγενή διάθεση του Θεού. Αν οι άνθρωποι ζούνε συνεχώς εν μέσω αφθονίας χάρης, αλλά δεν έχουν την οδό της ζωής που θα τους δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον Θεό ή να Τον ικανοποιήσουν, τότε δεν θα Τον κερδίσουν ποτέ πραγματικά στην πίστη τους σ’ Αυτόν. Αυτού του είδους η πίστη είναι πράγματι αξιοθρήνητη. Όταν τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, όταν βιώσεις κάθε στάδιο από το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στην Εποχή της Βασιλείας, θα νιώσεις ότι οι επιθυμίες που είχες για πολλά χρόνια έχουν επιτέλους πραγματωθεί. Θα νιώσεις ότι μόνο τώρα μπόρεσες να δεις πραγματικά τον Θεό κατά πρόσωπο. Μόνο τώρα αντίκρισες την όψη Του, άκουσες τις προσωπικές Του ομιλίες, εκτίμησες τη σοφία που εμπεριέχεται στο έργο Του κι ένιωσες πραγματικά πόσο αληθινός και παντοδύναμος είναι. Θα νιώσεις ότι κέρδισες τόσα πράγματα, τα οποία άνθρωποι σε περασμένες εποχές δεν είχαν δει ούτε αποκτήσει ποτέ τους. Αυτήν τη χρονική στιγμή θα ξέρεις με σαφήνεια τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό και τι σημαίνει να συμμορφώνεσαι με το θέλημα του Θεού. Φυσικά, αν είσαι προσκολλημένος στις απόψεις του παρελθόντος και απορρίπτεις ή αρνείσαι το γεγονός της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, τότε θα παραμείνεις με άδεια τα χέρια, μην αποκτώντας τίποτα και, τελικά, θα ανακηρυχτείς ένοχος που εναντιώθηκες στον Θεό. Όσοι είναι ικανοί να υπακούσουν στην αλήθεια και να υποταχθούν στο έργο του Θεού θα αξιωθούν υπό τη σκέπη του ονόματος της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, του Παντοδύναμου. Θα έχουν τη δυνατότητα να αποδεχτούν την προσωπική καθοδήγηση του Θεού, κερδίζοντας περισσότερες και υψηλότερες αλήθειες, καθώς επίσης και πραγματική ζωή. Θα δουν το όραμα που δεν έχουν δει ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι: “Και εστράφην να ίδω την φωνήν, ήτις ελάλησε μετ’ εμού· και στραφείς είδον επτά λυχνίας χρυσάς, και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην χρυσήν. Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού του εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού” (Αποκάλυψη 1:12-16). Αυτό το όραμα είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσης του Θεού, και η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του είναι, επίσης, η έκφραση του έργου του Θεού κατά την τωρινή Του ενσάρκωση. Μέσα στους χείμαρρους των παιδεμάτων και των κρίσεων, ο Υιός του ανθρώπου εκφράζει την εγγενή του διάθεση μέσω ομιλιών, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους όσοι αποδέχονται την παίδευση και την κρίση Του να δουν το πραγματικό πρόσωπο του Υιού του ανθρώπου, το οποίο αποτελεί πιστή απεικόνιση του προσώπου του Υιού του ανθρώπου που είδε ο Ιωάννης. (Φυσικά, όλα αυτά θα είναι αόρατα σε εκείνους που δεν αποδέχονται το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας.) Το πραγματικό πρόσωπο του Θεού δεν είναι δυνατόν να διατυπωθεί πλήρως χρησιμοποιώντας ανθρώπινη γλώσσα, οπότε ο Θεός χρησιμοποιεί μέσα με τα οποία εκφράζει την εγγενή διάθεσή Του για να δείξει το πραγματικό πρόσωπό Του στον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως το όραμα του Ιωάννη στην Αποκάλυψη προμήνυε πως τα λόγια της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες είναι όπως οι φλόγες της φωτιάς ή ένα αιχμηρό ξίφος, και είναι γεμάτα με τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Μόνο όσοι αποδεχτούν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες θα κατανοήσουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού και θα εκτιμήσουν την ειλικρινή Του πρόθεση να κρίνει και σώσει τους ανθρώπους με τα λόγια Του. Στη συνειδητοποίηση αυτή, ένιωσα βαθιά συγκινημένη: «Παντοδύναμε Θεέ! Μέσα απ’ την έκθεση και την κρίση των λόγων Σου, κατάλαβα πως δεν είσαι μόνο στοργικός και ελεήμων, αλλά και μεγαλοπρεπής και οργισμένος. Όλα αυτά είναι πτυχές της έμφυτης δίκαιης διάθεσής Σου. Παντοδύναμε Θεέ! Τα λόγια Σου είναι πολύτιμα. Έχω άμεση ανάγκη να αποδεχτώ την κρίση και παίδευση των λόγων Σου για να γνωρίσω τον εαυτό μου. Στο εξής, θα τρώω και θα πίνω τα λόγια Σου επιμελώς, θα αποδέχομαι την κρίση και την παίδευση των λόγων Σου και θα βαδίζω στο μονοπάτι προς την αλήθεια!»