Από τη Γουίτρι, Ινδονησία

Αφότου βρήκα την πίστη, άρχισα να μαθαίνω να προσεύχομαι και να διαβάζω τη Βίβλο κι έκανα ό,τι μπορούσα για να ακολουθώ τα λόγια του Κυρίου καθημερινά. Αργότερα, είδα πολλά βίντεο στο διαδίκτυο για την κρίση τις έσχατες ημέρες. Ανέφεραν την εξής προφητεία από την Αποκάλυψη: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά. Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών» (Αποκάλυψη 20:11-12). Τις έσχατες ημέρες, ο Κύριος Ιησούς κάθεται στον μεγάλο λευκό θρόνο φορώντας λευκά και όλοι γονατίζουν ενώπιόν Του. Εκείνος κρίνει τον καθένα σύμφωνα με τις πράξεις του στη ζωή. Όσοι έχουν αμαρτίες πηγαίνουν στην κόλαση για να τιμωρηθούν και όσοι δεν έχουν αμαρτίες αρπάζονται στη βασιλεία. Αυτά τα βίντεο μου γέμισαν τον νου με εικόνες της κρίσεως του Κυρίου. Πίστευα πως η κρίση Του τις έσχατες ημέρες θα ήταν όπως έλεγαν τα βίντεο. Αποφάσισα να ακολουθήσω τις διδαχές του Κυρίου, ώστε όταν επέστρεφε για να μας κρίνει, να με καλωσορίσει στη βασιλεία.

Το 2004, χτύπησε την Ινδονησία ένα τσουνάμι και είχε πάνω από 200.000 νεκρούς. Κατάλαβα πως ήταν οργή Θεού και πως Αυτός μας προειδοποιούσε ότι η ημέρα της κρίσεως πλησίαζε. Τόσα χρόνια που πίστευα, είχα κάνει ό,τι μπορούσα για να κάνω πράξη τις διδαχές του Κυρίου, μα δεν κατάφερνα να κάνω πράξη τα λόγια Του ούτε να αγαπώ τον πλησίον μου ως εαυτόν. Θύμωνα όταν άκουγα την πεθερά μου να με κακολογεί στην κουνιάδα μου και της κρατούσα κακία. Λαχταρούσα πλούτη και ακολουθούσα κοσμικές τάσεις. Η Βίβλος λέει: «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικόν 11:45). Ο Θεός είναι άγιος. Οι ανόσιοι δεν θ’ αντικρίσουν το πρόσωπο του Θεού. Μα εγώ διαρκώς αμάρτανα και εξομολογούμουν. Δεν είχα απαλλαγεί από την αμαρτία. Μήπως ο Κύριος επιστρέφοντας θα με έκρινε και θα με έστελνε στην κόλαση; Ρώτησα λοιπόν κάποιους πάστορες πώς να λύσω το πρόβλημα της αμαρτίας. Εκείνοι είπαν: «Όσο προσευχόμαστε στον Κύριο, εξομολογούμαστε και μετανοούμε, Αυτός θα συγχωρεί τις αμαρτίες μας». Αυτό όμως δεν έλυσε το πρόβλημά μου. Αμάρτανα και εξομολογούμουν διαρκώς όπως και πριν. Κάθε φορά που αμάρτανα, ένιωθα φόβο. Ο Κύριος θα ερχόταν τις έσχατες ημέρες για να μας κρίνει έναν-έναν για τις πράξεις μας. Αν συνέχιζα να αμαρτάνω, θα κρινόμουν και θα καταδικαζόμουν. Πώς θα εισερχόμουν στη βασιλεία; Ήμουν πολύ αγχωμένη.

Τον Φεβρουάριο του 2018, ο σύζυγός μου άρχισε να παρακολουθεί διαδικτυακές συναθροίσεις. Φαινόταν πανευτυχής κάθε μέρα και εμβάθυνε όλο και περισσότερο στην πίστη του. Έτσι ένιωσα περιέργεια για το τι έλεγαν στις συναθροίσεις τους. Μια μέρα, ο άντρας μου είπε: «Ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει ως Παντοδύναμος Θεός. Επιτελεί το έργο της κρίσεως». Έμεινα εμβρόντητη. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει, θα καθόταν σε μεγάλο λευκό θρόνο στον ουρανό και θα μας έκρινε. Αυτό το θέαμα δεν το είχε δει κανείς, πώς λοιπόν είχε αρχίσει η κρίση τις έσχατες ημέρες; Όταν το είπα στον άντρα μου, εκείνος γέλασε και είπε: «Το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες δεν είναι όπως το φανταζόμαστε. Ο Θεός έχει έρθει στη γη ενσαρκωμένος και εκφράζει την αλήθεια για να μας κρίνει». Οι αμφιβολίες μου αυξήθηκαν και αναρωτήθηκα: Πώς γίνεται να μας κρίνει ο Κύριος εκφράζοντας λόγια; Δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο από πάστορα ή πρεσβύτερο. Καθώς ο άντρας μου είχε μόλις αποδεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν μπορούσε να το εξηγήσει καλά. Έτσι, μου ζήτησε να συναντηθούμε με ανθρώπους από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Εγώ στην αρχή δεν ήθελα, όμως σκέφτηκα πως ο άντρας μου ήταν μυαλωμένος και σοβαρός στην πίστη του, πως για να πιστεύει ότι ο Κύριος είχε επιστρέψει και επιτελούσε το έργο της κρίσεως, θα είχε κάποιο λόγο. Για να μάθω αν ο Κύριος είχε όντως επιστρέψει, συμφώνησα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις τους.

Σε μια συνάθροιση, η αδελφή Λιου από την Εκκλησία συναναστράφηκε πάνω στο ερώτημά μου: «Η κρίση του μεγάλου λευκού θρόνου στην Αποκάλυψη ήταν ένα όραμα που είδε ο Ιωάννης στο νησί της Πάτμου. Προφήτευε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, όχι τα γεγονότα για το έργο του Θεού. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την προφητεία με βάση αντιλήψεις και φαντασιώσεις μας. Η Βίβλος λέει: “Τούτο πρώτον εξεύροντες, ότι ουδεμία προφητεία της γραφής γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως· διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού” (Β' Πέτρου 1:20-21). Πρέπει να έχουμε θεοσεβούμενη καρδιά σε σχέση με τις προφητείες. Οι προφητείες προέρχονται από τον Θεό και είναι μυστηριώδεις, άρα μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει το νόημά τους. Ο κόσμος τις κατανοεί μόνο αφού εκπληρωθούν. Αν τις ερμηνεύουμε κυριολεκτικά, θα τείνουμε να οριοθετούμε το έργο του Θεού και να Τον προσβάλλουμε. Οι Φαρισαίοι ακολουθούσαν την κυριολεκτική σημασία των Γραφών και φαντάζονταν πως ο Μεσσίας θα γεννιόταν σε παλάτι και θα έπαιρνε την εξουσία. Όμως, έγινε το αντίθετο. Ο Κύριος όχι μόνο δεν γεννήθηκε σε παλάτι, αλλά γεννήθηκε σε φάτνη ως γιος ξυλουργού και δεν κυβέρνησε ποτέ. Οι Φαρισαίοι επέμεναν πεισματικά στις αντιλήψεις τους και αρνούνταν να αναγνωρίσουν τον Κύριο ως τον Μεσσία. Έβλεπαν ότι τα λόγια και το έργο Του είχαν εξουσία και δύναμη και ότι προέρχονταν από τον Θεό, κι όμως Του αντιστέκονταν και Τον καταδίκαζαν. Στο τέλος, σταύρωσαν τον Κύριο. Πρόσβαλαν τη διάθεση του Θεού και ο Θεός τους καταράστηκε και τους τιμώρησε. Πρέπει να μάθουμε από τους Φαρισαίους χωρίς να προσπαθούμε να καταλάβουμε τις προφητείες και να οριοθετήσουμε το έργο του Θεού με τις αντιλήψεις μας».

Θεώρησα τα λόγια αυτής της αδελφής πολύ διαφωτιστικά και συμβατά με τη Βίβλο. Οι προφητείες προέρχονται από τον Θεό και οι σκέψεις Του είναι ανώτερες από του ανθρώπου. Η σοφία του Θεού είναι επίσης ανώτερη από του ανθρώπου. Μόνο ο Θεός ξέρει τις λεπτομέρειες της εκπλήρωσης των προφητειών. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να συλλάβει το έργο του Θεού; Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να οριοθετώ το έργο του Θεού με βάση τις αντιλήψεις μου. Ρώτησα την αδελφή: «Μαρτυρείς ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και έχει έρθει στη γη τις έσχατες ημέρες, εκφράζοντας την αλήθεια και επιτελώντας το έργο της κρίσεως. Τι θα πει αυτό; Πώς συνδέεται αυτό με την κρίση του μεγάλου λευκού θρόνου στη Βίβλο;»

Η αδελφή έψαξε τα εξής χωρία στη Βίβλο: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» (Αποκάλυψη 14:6-7). «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν» (Κατά Ιωάννην 5:22). «Και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην 5:27). «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). Και αυτό στην Α' Πέτρου: «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α' Πέτρου 4:17). Κατόπιν συναναστράφηκε: «Αυτά τα χωρία αναφέρουν ότι “όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης”, “διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού”, και “να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”. Βλέπουμε ότι ο Θεός έρχεται τις έσχατες ημέρες για το έργο της κρίσεώς Του. Λέει επίσης: “αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν”. “Υιός” και “Υιός του ανθρώπου” σημαίνουν κάποιον που γεννιέται από άνθρωπο και έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Όπως ο Κύριος Ιησούς, αν και μπορεί να μοιάζει συνηθισμένος εξωτερικά, έχει Πνεύμα Θεού και θεία ουσία μέσα Του. Ούτε το Πνεύμα του Θεού ούτε το πνευματικό Του σώμα θα λέγονταν ο Υιός του ανθρώπου. Αυτά τα χωρία αποδεικνύουν ότι ο Θεός θα ενσαρκωθεί ως Υιός του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες, για να εκφράσει την αλήθεια και να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και αυτή η κρίση ξεκινά από τον οίκο του Θεού. Αυτό σημαίνει πως όσοι ακούσουν τη φωνή του Θεού και έλθουν ενώπιον του θρόνου Του θα κριθούν πρώτοι».

Ύστερα, διάβασε κάποια αποσπάσματα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Ο Θεός δεν κρίνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και δεν δοκιμάζει τον καθένα ξεχωριστά. Αν έπραττε έτσι, δεν θα ήταν το έργο της κρίσης. Μήπως η διαφθορά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν είναι η ίδια; Δεν είναι η ουσία ολόκληρης της ανθρωπότητας η ίδια; Αυτό που κρίνεται είναι η διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας, η ουσία του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά κι όλες οι αμαρτίες του ανθρώπου. Ο Θεός δεν κρίνει τα μηδαμινά και ασήμαντα λάθη του ανθρώπου. Το έργο της κρίσης είναι αντιπροσωπευτικό και δεν εκτελείται ειδικά για ένα συγκεκριμένο άτομο. Αντίθετα, είναι έργο στο οποίο μια ομάδα ανθρώπων κρίνεται, προκειμένου να εκπροσωπήσει την κρίση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Με την προσωπική εκτέλεση του έργου Του σε μια ομάδα ανθρώπων, ο ενσαρκωμένος Θεός χρησιμοποιεί το έργο Του για να αντιπροσωπεύσει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας, το οποίο μετά σταδιακά εξαπλώνεται. Έτσι είναι και το έργο της κρίσης. Ο Θεός δεν κρίνει ένα συγκεκριμένο είδος ατόμου ή μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, αλλά αντ’ αυτού κρίνει την αδικία ολόκληρης της ανθρωπότητας —η εναντίωση του ανθρώπου προς τον Θεό, για παράδειγμα, ή η ασέβεια του ανθρώπου προς Αυτόν ή η αναστάτωση του έργου του Θεού από τον άνθρωπο και ούτω καθεξής. Αυτό που κρίνεται είναι η ουσία της εναντίωσης της ανθρωπότητας στον Θεό κι αυτό το έργο είναι το έργο της κατάκτησης των εσχάτων ημερών. Το έργο και ο λόγος του ενσαρκωμένου Θεού που μαρτυρείται από τον άνθρωπο είναι το έργο της κρίσης ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου κατά τις έσχατες ημέρες, που συνέλαβε ο άνθρωπος στο παρελθόν. Το έργο που γίνεται σήμερα από τον ενσαρκωμένο Θεό είναι ακριβώς η κρίση μπροστά στον μεγάλο λευκό θρόνο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού). «Το σημερινό έργο της κατάκτησης αποσκοπεί να καταστήσει προφανές ποιο θα είναι το τέλος του ανθρώπου. Γιατί λέγεται ότι η παίδευση και η κρίση του σήμερα είναι η κρίση ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου των εσχάτων ημερών; Δεν το βλέπεις αυτό; Γιατί το έργο της κατάκτησης είναι το τελικό στάδιο; Δεν είναι επακριβώς για να φανερώσει ποια θα είναι η κατάληξη κάθε τάξης ανθρώπων; Δεν είναι για να δώσει στον καθένα τη δυνατότητα, κατά την εξέλιξη του έργου της κατάκτησης μέσω της παίδευσης και της κρίσης, να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και, στη συνέχεια, να ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδος του; Αντί να ειπωθεί ότι πρόκειται για την κατάκτηση της ανθρωπότητας, ίσως είναι καλύτερο να λεχθεί ότι δείχνει ποιο είδος κατάληξης θα έχει κάθε τάξη ανθρώπων. Έχει να κάνει με την κρίση των αμαρτιών των ανθρώπων και τη μετέπειτα αποκάλυψη των διαφορετικών τάξεων ανθρώπων, βάσει του οποίου αποφασίζεται αν είναι μοχθηροί ή δίκαιοι. Μετά το έργο της κατάκτησης ακολουθεί το έργο της επιβράβευσης των καλών και της τιμωρίας των μοχθηρών. Οι άνθρωποι που υπακούν απόλυτα —εκείνοι, δηλαδή, που έχουν κατακτηθεί εντελώς— θα τοποθετηθούν στο επόμενο στάδιο της διάδοσης του έργου του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι δεν έχουν κατακτηθεί θα ριχτούν στο σκοτάδι και θα βρεθούν αντιμέτωποι με συμφορές. Έτσι θα ταξινομηθούν οι άνθρωποι σύμφωνα με το είδος τους· όσοι πράττουν το κακό θα ταξινομηθούν με τους μοχθηρούς, για να μην ξαναδούν ποτέ το φως του ήλιου, και οι δίκαιοι θα ταξινομηθούν με τους καλούς, για να λάβουν φως και να ζήσουν αιωνίως μέσα στο φως» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (1)]. «Πολλοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται γι’ αυτά που λέω, μα εξακολουθώ να θέλω να πω σε κάθε αυτοαποκαλούμενο άγιο που ακολουθεί τον Ιησού πως, όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα είναι ο καιρός του τέλους του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας. Αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και δεν αναζητούν σημεία και, συνεπώς, έχουν εξαγνιστεί, θα έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα έχουν μπει στην αγκάλη του Δημιουργού. Μονάχα αυτοί που εμμένουν στην πεποίθηση πως “ο Ιησούς που δεν επιβαίνει ένα λευκό σύννεφο, είναι ένας ψευδόχριστος”, θα υποβληθούν σε αιώνια τιμωρία, επειδή πιστεύουν μονάχα στον Ιησού που επιδεικνύει σημεία, αλλά δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού που διακηρύσσει αυστηρή κρίση και απελευθερώνει την αληθινή οδό της ζωής. Κι έτσι, ο Ιησούς θα ασχοληθεί μαζί τους μονάχα όταν θα επιστρέψει φανερά επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Είναι πολύ ισχυρογνώμονες, με υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Πώς μπορεί ο Ιησούς να επιβραβεύσει τέτοιους αχρείους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν πλέον δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού, ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη).

Η αδελφή τότε συναναστράφηκε, λέγοντας: «Ο Θεός δεν επιτελεί το έργο της κρίσεώς Του τις έσχατες ημέρες όπως φανταζόμαστε, με τους πάντες να γονατίζουν ενώ ο Θεός αποκαλύπτει τις αμαρτίες του καθενός μας και αποφασίζει αν θ’ ανέλθουμε στους ουρανούς ή θα πέσουμε στη λίμνη της φωτιάς. Αν ο Θεός μάς έκρινε έτσι, κανείς δεν θα ’ταν άξιος να εισέλθει στη βασιλεία. Είμαστε βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά και γεμάτοι σατανικές διαθέσεις, εφόσον λοιπόν έχουμε πίστη στον Κύριο, ίσως κάνουμε κάποιες καλές πράξεις, φερόμαστε ευγενικά, διαδίδουμε το ευαγγέλιο και εργαζόμαστε σκληρά για τον Κύριο, όμως ακόμη έχουμε μέσα μας αμαρτωλή φύση. Διαρκώς αμαρτάνουμε και εξομολογούμαστε και δεν τηρούμε τις διδαχές του Κυρίου. Όταν ο Κύριος δεν κάνει ό,τι θέλουμε, Τον κατηγορούμε. Λέμε ψέματα και εξαπατούμε εξυπηρετώντας τα συμφέροντα και το κύρος μας. Όταν θίγονται τα συμφέροντά μας, μισούμε τους άλλους και τους εκδικούμαστε… Η Βίβλος λέει: “Τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Εβραίους 12:14). Πώς θα εισέλθουν αμαρτωλοί άνθρωποι σαν εμάς στη βασιλεία των ουρανών; Αν ο Θεός μάς έκρινε και μας καταδίκαζε με βάση την τωρινή μας συμπεριφορά, δεν θα μας τιμωρούσε και δεν θα μας αφάνιζε; Για να σώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία οριστικά, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά ως Υιός του ανθρώπου και ήλθε μυστικά τις έσχατες ημέρες. Είναι ο Παντοδύναμος Θεός, που εκφράζει την αλήθεια και εργάζεται για να κρίνει και να καθάρει την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η κρίση του μεγάλου λευκού θρόνου στην Αποκάλυψη. Ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσεώς Του ενσαρκωνόμενος και εκφράζοντας την αλήθεια πρώτα, για να μας καθάρει, να μας σώσει και να συστήσει μια ομάδα νικητών. Έπειτα, φέρνει τις μεγάλες καταστροφές, επιβραβεύει τους καλούς, τιμωρεί τους κακούς και αποδομεί την άθλια παλιά εποχή. Τέλος, φανερώνεται σε όλους και τότε ολοκληρώνεται το έργο της κρίσεώς Του. Όταν έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, δεν είναι η αρχή αλλά το τέλος της κρίσης του μεγάλου λευκού θρόνου. Στο διάστημα αυτό, όσοι έχουν καθαρθεί από διεφθαρμένες διαθέσεις με την κρίση του λόγου του Θεού κατά το μυστικό Του έργο θα επιβιώσουν των καταστροφών με την προστασία του Θεού και Αυτός θα τους οδηγήσει στη βασιλεία Του. Όσοι αρνήθηκαν και καταδίκασαν τον Παντοδύναμο Θεό την εποχή του μυστικού Του έργου θα σαρωθούν από πρωτοφανείς καταστροφές, για να τιμωρηθούν εν μέσω κλαυθμού και τριγμού των οδόντων».

Η καρδιά μου αγαλλίασε από τη συναναστροφή της. Τελικά το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες δεν ήταν όπως το είχα φανταστεί, με τον Θεό να κάθεται σε μεγάλο λευκό θρόνο, να κρίνει τους ανθρώπους έναν-έναν και να τους στέλνει είτε στους ουρανούς είτε στην κόλαση. Το έργο της κρίσεως του Θεού επιτελείται σταδιακά. Πρώτα, Αυτός εκφράζει την αλήθεια για να καθάρει τους ανθρώπους και να τους σώσει, δίνοντάς τους μια ευκαιρία να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Έπειτα, φανερώνεται για να επιβραβεύσει την καλοσύνη και να τιμωρήσει το κακό. Εκείνη η εικόνα με τον μεγάλο λευκό θρόνο που είχα στο μυαλό μου θα είναι το τέλος της σκηνής του έργου της κρίσεως του Θεού. Αν περίμενα ως τότε για να αποδεχτώ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, θα ήταν πολύ αργά και θα έχανα την ευκαιρία μου για σωτηρία. Κατάλαβα ότι έπρεπε να διερευνήσω το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Ρώτησα την αδελφή: «Πώς κρίνει και καθαίρει τους ανθρώπους ο Θεός με τα λόγια Του;»

Εκείνη διάβασε ένα απόσπασμα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Θα σας το διαβάσω τώρα. «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

Συνέχισε τη συναναστροφή, λέγοντας: «Εκφράζοντας την αλήθεια για να επιτελέσει το έργο της κρίσεώς Του και της κάθαρσης του ανθρώπου, ο Θεός δεν λέει απλώς λίγα λόγια ούτε γράφει κάποια χωρία. Eκφράζει πάσα αλήθεια που καθαίρει και σώζει την ανθρωπότητα. Αποκαλύπτει αλήθειες όπως πώς ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο, πώς ο Θεός τον σώζει, ποιους ευλογεί ο Θεός, ποιους εξοντώνει, ποιοι θα σωθούν και θα εισέλθουν στη βασιλεία και ούτω καθεξής. Εκθέτει και αναλύει τη σατανική φύση της αντίστασης προς τον Θεό και αποκαλύπτει πλήρως κάθε σατανική διάθεση και δηλητήριο που έχουμε μέσα μας. Βλέπουμε στις αποκαλύψεις και στην κρίση των λόγων του Θεού την αλήθεια της διαφθοράς μας από τον Σατανά. Μαθαίνουμε την αμαρτωλή μας φύση που αντιστέκεται στον Θεό και τη βαθιά της αιτία και βλέπουμε πόσο βαθιά ριζωμένες είναι μέσα μας οι σατανικές μας διαθέσεις, όπως η αλαζονεία, η δολιότητα, η κακία και η απέχθεια για την αλήθεια. Για παράδειγμα, μπορεί να δαπανάμε εαυτόν για τον Κύριο, να υπομένουμε τον χλευασμό και τη συκοφαντία των απίστων, να μην αρνούμαστε τον Κύριο, να μην παύουμε να κηρύττουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας και να φυλακιζόμαστε ακόμα, αλλά μόλις πέσει συμφορά και το μέλλον δείχνει ζοφερό, παραπονούμαστε και κατηγορούμε τον Θεό, μετανιώνουμε για τις προσπάθειές μας, φτάνουμε έως και να αρνούμαστε και να προδίδουμε τον Θεό. Βλέπουμε πως οι προσπάθειες που κάναμε ήταν μόνο για να πάρουμε τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, για να λάβουμε στέφανον και να επιβραβευθούμε. Τέτοιες προσπάθειες είναι ανήθικες. Κλείνουμε απλώς συμφωνίες με τον Θεό και εξαπατούμε τον Κύριο. Μόνο τότε αναγνωρίζουμε πόσο διεφθαρμένοι είμαστε από τον Σατανά, ότι δεν σεβόμαστε τον Θεό και δεν έχουμε συνείδηση ούτε λογική. Βιώνοντας την κρίση και την παίδευση του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού. Αρχίζουμε να σεβόμαστε τον Θεό, να μισούμε τον εαυτό μας, να απαρνιόμαστε πρόθυμα τη σάρκα μας και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Οι διαφθορές μας αρχίζουν να καθαίρονται και εμείς αρχίζουμε να βιώνουμε μια αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Όσοι χρόνια κρίνονται από τα λόγια του Θεού γνωρίζουν από τα βάθη της καρδιάς τους ότι η κρίση του Θεού όντως καθαίρει και αλλάζει τους ανθρώπους και είναι αγάπη και σωτηρία για τον άνθρωπο».

Από τη συναναστροφή της, είδα πόσο πρακτικό είναι το έργο της κρίσεως του Θεού. Ο Θεός πράγματι εκφράζει λόγια για να κρίνει και να εκθέσει τις διαφθορές μας και τη ρίζα των αμαρτιών μας, για να μας δείξει τον τρόπο ν’ αλλάξουμε, να μας καθάρει και να μας σώσει. Παλιά, όποτε αμάρτανα, ζητούσα από τον Κύριο να με συγχωρήσει, μα μετά δεν μπορούσα να μην αμαρτήσω ξανά, γιατί δεν είχα αποδεχτεί την κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες. Τώρα είχα πια βρει τον δρόμο για ν’ απαλλαγώ απ’ την αμαρτία και να καθαρθώ.

Διάβασα πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μετά από αυτό καθώς και πολλές μαρτυρίες γραμμένες από αδελφούς και αδελφές. Πείστηκα πως τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια, πως καθαίρουν και αλλάζουν τους ανθρώπους. Αναγνώρισα ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε και αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Τώρα που το σκέφτομαι, ζούσα μέσα στη φαντασία μου, περιμένοντας τον Κύριο να έρθει για την κρίση του μεγάλου λευκού θρόνου. Δεν ήξερα ότι ο Θεός είχε ήδη έρθει μυστικά, για να εκφράσει την αλήθεια και να αρχίσει το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Παραλίγο να χάσω τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες! Ευχαριστώ τον ελεήμονα και πανάγαθο Θεό που μου επέτρεψε ν’ ακούσω τη φωνή Του, να ανέλθω ενώπιον του θρόνου Του και να αποδεχτώ την κρίση και τον εξαγνισμό μπροστά στο βήμα του Χριστού. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!