—ένα πνευματικό ημερολόγιο

Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2022, Αίθριος καιρός

Ξεκίνησα ένα νέο καθήκον σήμερα. Κάνω κειμενικό έργο. Αν και απροσδόκητο, χαίρομαι που κάνω αυτό το καθήκον. Ξέρω ότι πρόκειται για τη χάρη του Θεού που μου δίνει την ευκαιρία να ασκηθώ. Θέλω να κάνω καλή δουλειά. Αλλά όταν σκέφτομαι ότι δεν γνωρίζω καθόλου αυτό το έργο και ότι άλλοι έχουν κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί για αυθαιρεσία και έλλειψη αρχών σε αυτό το είδος έργου, ανησυχώ και σκέφτομαι: «Θα με κλαδέψουν και θα με αντιμετωπίσουν και εμένα; Από την άλλη, όμως, δεν θα με ωφελούσε εάν μπορούσα να διδαχθώ από το κλάδεμα; Είναι σπουδαία ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια!» Έτσι, τελικά, αποδέχτηκα το καθήκον.

Κυριακή, 4 Σεπτεμβρίου 2022, Συννεφιά

Πώς περνάει ο καιρός! Εν ριπή οφθαλμού, πέρασε κιόλας μισός μήνας που κάνω κειμενικό έργο. Με τη συναναστροφή του επικεφαλής για τις αρχές και με καθοδήγηση, έχω εξοικειωθεί λίγο παραπάνω με αυτό το έργο και έμαθα και κάποιες αρχές. Σήμερα είδα να αντιμετωπίζουν αδελφούς επειδή δεν εφαρμόζουν αρχές στο καθήκον και δείχνουν αυθαιρεσία. Αγχώθηκα πολύ μήπως με αντιμετωπίσουν και εμένα. Γνωρίζω ότι το κλάδεμα του επικεφαλής επισημαίνει διεφθαρμένες διαθέσεις και την ουσία των προβλημάτων κατά τον λόγο του Θεού και ότι μας ωφελεί στην αυτογνωσία και την είσοδο στις αρχές της αλήθειας, αλλά δεν θέλω το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Ο αδελφός Σαούλ αντιμετωπίστηκε σήμερα επειδή δεν έκανε το καθήκον κατά τις αρχές. Ο επικεφαλής είχε συναναστραφεί μαζί του για το θέμα αυτό επανειλημμένα, εκείνος όμως έκανε συνεχώς το ίδιο λάθος. Ο επικεφαλής έλεγε ότι έδειχνε πνευματική αναισθησία και ότι δεν κατανοούσε τις αρχές. Αν και αυτά τα λόγια δεν απευθύνονταν σε μένα, όταν άκουσα τις λέξεις «πνευματική αναισθησία», ένιωσα σαν να με αφορούσαν και εμένα. Είπα στον εαυτό μου: «Πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές και να μην κάνω λάθη, αλλιώς θα με αντιμετωπίσουν. Θα μπλέξω αν επιδείξω και εγώ πνευματική αναισθησία. Πώς μπορεί να σωθεί ένα τέτοιο άτομο; Αξίζει ο κόπος να καλλιεργηθεί;» Αυτές οι σκέψεις ενέτειναν την ανησυχία μου. Απόψε, όσο έκανα το καθήκον μου, ένιωθα διαρκώς μια υπερένταση. Έκανα τα πάντα με απόλυτη προσοχή για να μην κάνω λάθη. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω γιατί με επηρεάζει τόσο το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται άλλα άτομα.

Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου 2022, Αίθριος καιρός

Τον τελευταίο καιρό ανησυχώ πολύ στο καθήκον μου και νιώθω διαρκώς ένα έντονο άγχος. Φοβάμαι μην κάνω λάθος. Πότε-πότε με ρωτούν να πω την άποψή μου για κάτι, αλλά ακόμα και με προτάσεις που είμαι βέβαιη, φοβάμαι μήπως δώσω λάθος απάντηση. Πρέπει να μιλήσω και να λάβω την έγκριση αρκετών άλλων πριν πω την άποψή μου. Ειλικρινά, με κουράζει να κάνω το καθήκον μου έτσι και νιώθω ότι έχω απομακρυνθεί από τον Θεό. Σήμερα διάβασα κάποια λόγια του Θεού που πραγματικά με άγγιξαν. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μερικοί αντίχριστοι που εργάζονται στον οίκο του Θεού αποφασίζουν σιωπηλά να δρουν με σχολαστική επιμέλεια, ν’ αποφεύγουν να κάνουν λάθη, να τους κλαδεύουν και να τους αντιμετωπίζουν, να εξοργίζουν τον Άνωθεν ή να τους τσακώνει ο επικεφαλής τους να κάνουν κάτι κακό, και φροντίζουν να έχουν κοινό γύρω τους όταν κάνουν καλές πράξεις. Όμως, όσο σχολαστικοί κι αν είναι, επειδή ξεκινούν από λάθος αφετηρία και παίρνουν λάθος δρόμο, ενεργώντας μόνο για χάρη της φήμης και του κύρους και μην αναζητώντας ποτέ την αλήθεια, συχνά παραβιάζουν τις αρχές, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, λειτουργούν ως υπηρέτες του Σατανά και μάλιστα συχνά προβαίνουν σε παραβάσεις. Είναι πολύ συνηθισμένο τέτοιοι άνθρωποι συχνά να παραβιάζουν τις αρχές και να προβαίνουν σε παραβάσεις. Οπότε, φυσικά, είναι δύσκολο ν’ αποφύγουν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Γιατί λοιπόν οι αντίχριστοι ενεργούν τόσο προσεκτικά όταν δεν τους κλαδεύουν και δεν τους αντιμετωπίζουν; Ένας λόγος, σίγουρα, είναι ότι σκέφτονται: “Πρέπει να είμαι προσεκτικός —στο κάτω-κάτω, ‘Η προσοχή είναι η μήτηρ της ασφάλειας’ και ‘Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή’. Πρέπει να ακολουθώ αυτές τις αρχές και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ανά πάσα στιγμή ν’ αποφεύγω τα λάθη ή τους μπελάδες, πρέπει να καταστέλλω τη διαφθορά και τις προθέσεις μου. Εφόσον δεν κάνω λάθη και μπορέσω να επιμείνω μέχρι τέλους, θα κερδίσω ευλογίες, θ’ αποφύγω τις καταστροφές και θα έχω επιτυχία στην πίστη μου στον Θεό!” Συχνά παροτρύνουν, παρακινούν κι ενθαρρύνουν τον εαυτό τους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι αν κάνουν λάθη, θα μειώσουν σημαντικά τις πιθανότητές τους να κερδίσουν ευλογίες. Δεν είναι γεμάτα τα βάθη της καρδιάς τους με τέτοιους υπολογισμούς και πεποιθήσεις; Εάν αφήσουμε στην άκρη το αν αυτός ο υπολογισμός ή αυτή η πεποίθηση των αντίχριστων είναι ορθά ή λανθασμένα, με βάση αυτήν την πεποίθηση, για ποιο ζήτημα θ’ ανησυχούν περισσότερο όταν τους αντιμετωπίζουν και τους κλαδεύουν; (Για τις προοπτικές και τη μοίρα τους.) Συσχετίζουν την αντιμετώπιση και το κλάδεμα με τις προοπτικές και τη μοίρα τους —αυτό έχει να κάνει με τη μοχθηρή τους φύση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. Τα λόγια αυτά περιγράφουν την κατάστασή μου. Όταν βλέπω να αντιμετωπίζουν άλλους, δεν δέχομαι ότι το στέλνει ο Θεός ούτε αναζητώ γιατί τους αντιμετωπίζουν και πώς έχουν παρεκκλίνει, πώς μπορώ να μάθω από τα λάθη τους και πώς να μην παρεκκλίνω με τον ίδιο τρόπο στο μέλλον ώστε να ενεργώ κατά τις αρχές, μα δημιουργώ έναν αόρατο αλλά στενό δεσμό μεταξύ της αντιμετώπισης και της μοίρας μου. Νιώθω ότι όσο πιο σοβαρά σε αντιμετωπίζουν, τόσο λιγότερες ελπίδες έχεις να ευλογηθείς. Έχω γίνει πιο επιφυλακτική και προσεκτική, και σκέφτομαι ότι όσο δεν κάνω πολλά λάθη ή δεν με αντιμετωπίζουν, έχω ελπίδες να ευλογηθώ. Εξαιτίας των παρανοήσεών μου για την αντιμετώπιση και επειδή εκτιμώ υπερβολικά τις ευλογίες, είμαι πολύ ευαίσθητη σε όσα αφορούν τη μοίρα μου και πολύ επιφυλακτική σε ό,τι κάνω. Αν δεν είμαι προσεκτική, θα με αντιμετωπίσουν και θα χάσω την καλή μου έκβαση. Το βλέπω ότι είμαι πολύ κακή και δόλια! Ο επικεφαλής μάς συναναστρέφεται πολλές φορές για τις αρχές και μας καθοδηγεί, αλλά δεν παίρνουμε τα λόγια του στα σοβαρά. Και συνεχώς αυθαιρετούμε και διαταράσσουμε το έργο. Δεν είναι απολύτως φυσιολογικό να μας αντιμετωπίζει; Σε τέτοια περίπτωση, κάθε άτομο με λογική κάνει αυτοκριτική, για να βρει πού υστερεί ή πού είναι πνευματικά αναίσθητο και αναζητά την αλήθεια και διορθώνει τις αποκλίσεις του. Αυτό είναι άτομο με θετική είσοδο που αναζητά την αλήθεια. Με αντιμετώπιση εισερχόμαστε στην αλήθεια, κάνουμε καλά το καθήκον. Μα εγώ δεν αναζητώ την αλήθεια, δεν κάνω αυτοκριτική, κι έχω επιφυλάξεις και παρανοήσεις. Δεν διακρίνω το καλό από το κακό! Χάρη στην αποκάλυψη του λόγου του Θεού, έχω κατανοήσει κάπως την κατάστασή μου.

Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2022, Έντονες βροχοπτώσεις

Σε μια συνάθροιση σήμερα, ο επικεφαλής έμαθε ότι ο Σαούλ έγινε αρνητικός μετά την αντιμετώπιση και ένιωθε περιορισμένος και καταπιεσμένος. Ο επικεφαλής ρώτησε αν νιώθαμε το ίδιο. Θυμήθηκα την πρόσφατη κατάστασή μου και είπα ότι ένιωθα κάπως περιορισμένη. Τότε, ο επικεφαλής με τη συναναστροφή του με συγκίνησε πολύ. Είπε: «Γιατί κάποιοι αντιμετωπίζονται επανειλημμένα και όμως δεν κερδίζουν την αλήθεια και λένε ότι αισθάνονται περιορισμό, καταπίεση και πόνο; Επειδή δεν εστιάζουν στην κατανόηση ή την απόκτηση της αλήθειας, που θα πει ότι δεν κερδίζουν τίποτα. Αντιδρούν και θυμώνουν όταν αντιμετωπίζονται. Εναντιώνονται στους άλλους. Έτσι κάνει όποιος αποδέχεται την αλήθεια; Πραγματικά, αυτά τα άτομα αντιμετωπίζονται επειδή παραβίασαν τις αρχές της αλήθειας, αλλά δεν κάνουν αυτοκριτική και τεμπελιάζουν. Αυτό δείχνει ότι δεν δέχονται την αλήθεια και ότι εναντιώνονται και αντιτίθενται στην αλήθεια. Όταν αντιτίθεσαι στην αλήθεια, ουσιαστικά, αντιτίθεσαι στον Θεό. Η φύση αυτού είναι πολύ σοβαρή». Η συναναστροφή του επικεφαλής με έκανε να αντιληφθώ πόσο σοβαρό είναι να απορρίπτεις την αλήθεια ή την αντιμετώπισή σου και πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η κατάσταση. Όταν γύρισα σπίτι, ένιωθα βαθιά ταραχή για πολλή ώρα και ξάπλωσα χωρίς να με παίρνει ο ύπνος. Μάλλον δεν είναι κάτι τυχαίο αλλά πρόκειται για το θέλημα του Θεού. Άρχισα να αναρωτιέμαι, πώς ακριβώς εκδηλώνεται η μη αποδοχή της αλήθειας; Πώς μπορώ να διδαχθώ και να προβληματιστώ σχετικά;

Τετάρτη, 14 Σεπτεμβρίου 2022, Αίθριος καιρός

Ο Σαούλ και κάποιοι άλλοι απαλλάχθηκαν απ’ τα καθήκοντά τους επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια και δεν σημείωναν πρόοδο στα καθήκοντά τους. Όπως έμαθα από μια αδελφή ο Σαούλ αυθαιρετούσε συχνά στο καθήκον και παραβίαζε τις αρχές και ο επικεφαλής κάθε φορά τον συναναστρεφόταν υπομονετικά για τις αρχές. Μερικές φορές τον κλάδευε και του επεσήμαινε την ουσία του προβλήματος, αλλά ο Σαούλ δεν αναζήτησε την αλήθεια. Σε απάντηση στο κλάδεμα, τεμπέλιαζε και αρνιόταν να μοιραστεί απόψεις σε συζητήσεις έργου. Σε κάποια συνάθροιση έφτασε να πει: «Όταν τα πάω καλά, ο επικεφαλής το αγνοεί, μα όταν δεν τα πάω, με αντιμετωπίζει». Δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι το είπε αυτό και το ότι το είπε έδειχνε ότι δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια! Διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Όταν ένας αντίχριστος κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να αντιστέκεται και να το απορρίπτει βαθιά μέσα στην καρδιά του. Το πολεμά. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή οι αντίχριστοι, από την ίδια τους τη φύση και ουσία, έχουν κουραστεί από την αλήθεια και τη μισούν, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Φυσικά, η ουσία και η διάθεση ενός αντίχριστου τον εμποδίζουν να αναγνωρίσει τα λάθη του ή να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Με βάση αυτά τα δύο γεγονότα, η στάση ενός αντίχριστου απέναντι στο κλάδεμα και την αντιμετώπιση είναι η πλήρης και απόλυτη απόρριψη και εναντίωση. Το απεχθάνεται και του αντιστέκεται από τα βάθη της καρδιάς του, και δεν έχει την παραμικρή ένδειξη αποδοχής ή υποταγής, πόσο μάλλον οποιουδήποτε γνήσιου προβληματισμού ή μετάνοιας. Όταν ένας αντίχριστος κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται, ανεξάρτητα από το ποιος το κάνει, τι αφορά, σε ποιον βαθμό φταίει για το θέμα, πόσο κραυγαλέο είναι το σφάλμα, πόση μοχθηρία διαπράττει ή τι συνέπειες δημιουργεί η μοχθηρία του για την εκκλησία —ο αντίχριστος δεν εξετάζει τίποτα από αυτά. Για έναν αντίχριστο, αυτός που τον κλαδεύει και τον αντιμετωπίζει τον ξεχωρίζει ή βρίσκει σκόπιμα σφάλματα για να τον τιμωρήσει. Ο αντίχριστος μπορεί ακόμη και να πιστέψει ότι εκφοβίζεται και ταπεινώνεται, ότι δεν του συμπεριφέρονται ανθρώπινα, και ότι τον υποτιμούν και τον περιφρονούν. Αφού κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί ένας αντίχριστος, δεν αναλογίζεται ποτέ τι ήταν αυτό που πραγματικά έκανε λάθος, τι είδους διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψε, αν αναζήτησε τις αρχές στο ζήτημα ή αν ενήργησε σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, ή αν εκπλήρωσε τις ευθύνες του. Δεν κάνει αυτοκριτική ούτε προβληματίζεται για τίποτα από όλα αυτά, ούτε αναλογίζεται αυτά τα ζητήματα. Αντ’ αυτού, προσεγγίζει την αντιμετώπιση και το κλάδεμα σύμφωνα με τη δική του βούληση και με ευεξαψία. Κάθε φορά που ένας αντίχριστος κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται, είναι γεμάτος θυμό, μνησικακία και δυσαρέσκεια και δεν ακούει συμβουλές από κανέναν. Αρνείται ν’ αποδεχτεί το κλάδεμα και την αντιμετώπισή του και δεν μπορεί να επιστρέψει ενώπιον του Θεού για να μάθει και να κάνει την αυτοκριτική του, αρνείται να εξετάσει τις πράξεις του που παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές, όπως το να είναι επιπόλαιος ή απρόσεκτος ή να βγαίνει εκτός ελέγχου στο καθήκον του, ούτε κι αξιοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να διορθώσει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Αντίθετα, βρίσκει δικαιολογίες για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να τον δικαιώσει, και μάλιστα θα πει ακόμη και πράγματα για να προκαλέσει διχόνοια και να υποκινήσει κι άλλους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο). «Ανεξάρτητα από τα περιβάλλοντα που ανακύπτουν —ειδικά ενόψει αντιξοοτήτων, και ειδικά όταν ο Θεός αποκαλύπτει ή εκθέτει τους ανθρώπους— το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει κάποιος είναι να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να στοχαστεί και να εξετάσει τα δικά του λόγια, τις δικές του πράξεις, καθώς και τη δική του διεφθαρμένη διάθεση, αντί να εξετάζει, να μελετά και να κρίνει εάν τα λόγια και οι ενέργειες του Θεού είναι σωστές ή λανθασμένες. Εάν παραμείνεις στη σωστή θέση σου, θα πρέπει να γνωρίζεις ακριβώς τι οφείλεις να κάνεις. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν κατανοούν την αλήθεια. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο. Όταν, όμως, οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως εξακολουθούν να μην αναζητούν την αλήθεια —τότε έχουν πραγματικό πρόβλημα. Έχεις διεφθαρμένη διάθεση και δεν κατανοείς την αλήθεια, και μπορείς και πάλι να κρίνεις τον Θεό αυθαίρετα, καθώς και να Τον προσεγγίζεις και να αλληλεπιδράς μαζί Του κατά πώς υπαγορεύει το κέφι, οι προτιμήσεις και τα συναισθήματά σου. Εντούτοις, αν δεν αναζητάς και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά. Όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό, αλλά θα μπορούσες και να Τον παρεξηγήσεις και να παραπονεθείς για Αυτόν, να Τον καταδικάσεις, να Του εναντιωθείς, μέχρι και να Τον επιπλήξεις και να Τον απορρίψεις στην καρδιά σου, λέγοντας ότι Αυτός δεν είναι δίκαιος, ότι δεν είναι απαραίτητα σωστά όλα όσα κάνει. Δεν είναι επικίνδυνο το ότι μπορεί να προκαλέσεις τέτοια πράγματα; (Είναι.) Είναι πολύ επικίνδυνο. Το να μην αναζητά κανείς την αλήθεια μπορεί να του κοστίσει τη ζωή! Κι αυτό μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο (Μέρος τρίτο)]. «Για όλους όσοι είναι συχνά παθητικοί, αυτό προκαλείται από την αδυναμία αποδοχής της αλήθειας. Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, η παθητικότητα θα σε στοιχειώνει σαν δαίμονας, αναγκάζοντάς σε να ζεις σε μια διαρκή κατάσταση παθητικότητας και ν’ αναπτύξεις μια στάση μομφής, ανυπακοής και ανικανοποίητου απέναντι στον Θεό. Όταν φτάσει στο σημείο ν’ αρχίσεις ν’ αντιστέκεσαι, να επαναστατείς και να φωνάζεις εναντίον του Θεού, θα έχεις φτάσει σε οριακό σημείο. Όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να σε αναλύουν και να σε στιγματίζουν, θα έχεις συνειδητοποιήσει πολύ αργά τη ζοφερή πραγματικότητα της κατάστασης και θα πέσεις στο έδαφος χτυπώντας το στήθος σου. Τότε, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις την τιμωρία του Θεού!» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Ο λόγος του Θεού με έκανε να αντιληφθώ πως το αν κάποιος αποδέχεται την αλήθεια φαίνεται καθαρά από το πώς χειρίζεται την αντιμετώπισή του. Όταν αντιμετωπίζονται, όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα προβληματιστούν και ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρά έχουν αντιμετωπιστεί, μπορούν πάντα να προσεύχονται, να εξετάζουν πού ακριβώς έκαναν σφάλμα, τι το προκάλεσε αυτό και ποια διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψαν και να αναζητήσουν την αλήθεια και να διδαχθούν. Αν και ίσως υπάρχει κάποια αρνητικότητα και αδυναμία, αυτό γίνεται γιατί βλέπουν το βάθος της διαφθοράς και τη σοβαρότητα των παραβάσεών τους, αρχίζουν να νιώθουν ενοχές και μετανοούν και έτσι μισούν τον εαυτό τους εκ βάθους καρδίας. Αυτή, όμως, η αρνητικότητα περνά. Θα αναζητούν την αλήθεια και θα κάνουν συνεχώς αυτοκριτική για αυτές τις αποτυχίες και όταν αντιληφθούν το πρόβλημά τους και δουν τη φύση των πράξεών τους καθαρά, θα δουν ότι η αντιμετώπιση είναι αγάπη και προστασία Θεού και θα Τον ευχαριστούν. Εκείνη τη στιγμή η κατάσταση κάποιου είναι σωστή και θετική. Ωστόσο, όποιος δεν αποδέχεται την αλήθεια βλέπει αλλιώς την αντιμετώπιση. Αν και κάποιοι δεν παραπονιούνται ανοιχτά, δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε έχουν αυτογνωσία κατά τον λόγο του Θεού. Μέσα τους, διαφωνούν, αντιστέκονται και βρίσκουν δικαιολογίες, που σημαίνει ότι όσο το σκέφτονται, τόσο πιο πολύ στενοχωριούνται και πονούν, και φτάνουν να νιώθουν αδικημένοι. Φυσικά, αυτό δημιουργεί αρνητικά αισθήματα. Αυτά τα αισθήματα είναι η δυσαρέσκειά τους με την πραγματικότητα και με τους άλλους. Όσοι αποδέχονται την αλήθεια βρίσκουν ότι με την αντιμετώπιση κατανοούν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, μετανοούν και αλλάζουν, και αυτό είναι καίριο για την πίστη τους. Αλλά όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια εκτίθενται και αποκλείονται. Όλοι όσοι γίνονται πολύ αρνητικοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, εκ φύσεως βαριούνται την αλήθεια και δεν προοδεύουν παρά τα χρόνια της πίστης τους. Ο Σαούλ με την αντιμετώπιση δεν σκέφτηκε, ούτε αναγνώρισε τη φύση και τις συνέπειες του αυθαίρετου έργου και ούτε αναζήτησε τις αρχές άσκησης. Αντ’ αυτού, ήταν περιορισμένος, αρνητικός και απαθής. Αρχικά σκέφτηκα ότι ήταν εύλογο να στενοχωρηθεί με την αντιμετώπιση κι ότι θα συνερχόταν μετά από λίγες μέρες αυτοκριτικής. Ωστόσο κάποιοι αδελφοί και αδελφές ανέφεραν ότι και παλιά ήταν έτσι —ενθουσιώδης και δραστήριος εξωτερικά, αλλά μόλις προέκυπταν προβλήματα στο έργο και τον αντιμετώπιζαν, γινόταν αρνητικός και απαθής και έπαυε να συνεισφέρει σε συζητήσεις για προβλήματα. Έλεγε πως όσο πιο πολλές προτάσεις για το έργο έκανε, τόσο πιο πολλά εκτίθεντο και ότι προσέφερε λιγότερες προτάσεις και απόψεις, για να εκτίθενται λιγότερα ζητήματα. Με το τελευταίο κλάδεμά του, ένιωθε περιορισμό και καταπίεση στο καθήκον αλλά και κατάθλιψη και πόνο. Με αυτήν την αρνητική στάση απορρίπτει την αλήθεια, κατηγορεί τον Θεό και Του αντιστέκεται. Φαίνεται ότι αποκαλύπτει τη διάθεση αντίχριστου. Τελικά διαπίστωσα πως αυτή η αρνητικότητα κρύβει σατανική διάθεση αντίστασης στον Θεό. Το ότι ο Σαούλ πήρε λάθος δρόμο δεν είναι αφύπνιση για μένα; Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το να μην αναζητά κανείς την αλήθεια μπορεί να του κοστίσει τη ζωή! Κι αυτό μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε». Δεν είχα πολλή προσωπική εμπειρία στο θέμα αυτό πριν, αλλά με όσα πέρασα πρόσφατα, αυτά τα λόγια κάνουν την καρδιά μου να συναινεί. Είναι επικίνδυνο να μην αναζητάς την αλήθεια κατά την αντιμετώπιση. Όσοι απαλλάχθηκαν πρόσφατα απ’ το καθήκον ήταν μεν προικισμένοι, αλλά η μοιραία αδυναμία τους ήταν ότι δεν αναζητούσαν την αλήθεια, με συνέπεια να μην αποδίδουν ποτέ στα καθήκοντά τους κι εν τέλει να απομακρυνθούν. Όσο το σκέφτομαι, τόσο βλέπω πόσο σημαντική είναι η αναζήτηση της αλήθειας.

Πέμπτη, 15 Σεπτεμβρίου 2022, Ψιλόβροχο

Εδώ και μέρες σκέφτομαι συνεχώς τη συναναστροφή του επικεφαλής από εκείνο το βράδυ και οι σκέψεις μου ολοένα επιστρέφουν στα λόγια του Θεού: «Εάν έχεις πίστη στον Θεό, όμως δεν αναζητάς την αλήθεια ή το θέλημά Του ούτε αγαπάς την οδό που σε φέρνει πιο κοντά σ’ Εκείνον, τότε λέω πως είσαι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από την κρίση, και πως είσαι μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να φύγει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Παλιά, όταν διάβαζα τα λόγια του Θεού: «είσαι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από την κρίση», και «είσαι μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να φύγει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο», σκεφτόμουν τα άτομα από τον θρησκευτικό κόσμο που προσκολλώνται σε αντιλήψεις. Θέλουν μόνο να σωθούν μέσω της χάριτος. Δεν δέχονται το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες. Είναι μαριονέτες και προδότες που φεύγουν από τον λευκό θρόνο του Θεού. Αλλά αναρωτιέμαι, η αποδοχή του έργου του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι και αποδοχή της κρίσης Του; Άραγε, έτσι το βλέπει ο Θεός; Τι σημαίνει πραγματικά να αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού; Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού και είδα ότι η αποδοχή του έργου Του τις έσχατες ημέρες δεν είναι κι αποδοχή της κρίσης Του τις έσχατες ημέρες. Πρέπει να μπορείς να δεχτείς την αντιμετώπιση για να δεχτείς την κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αν δεν δέχεσαι την αντιμετώπιση, δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Διάβασα κάποια λόγια του Θεού για το πώς να χειρίζομαι την αντιμετώπισή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σε ό,τι αφορά το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, ποιο είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι; Πρέπει κανείς να βιώσει το κλάδεμα και την αντιμετώπιση ώστε να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του —είναι απαραίτητο. Είναι κάτι που οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση και να βιώνουν συχνά κατά την πίστη τους στον Θεό και την επίτευξη της σωτηρίας. Κανείς δεν μπορεί να απέχει από το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Είναι το κλάδεμα και η αντιμετώπιση κάποιου κάτι που αφορά το μέλλον και τη μοίρα του; (Όχι.) Σε τι αποσκοπούν, λοιπόν, το κλάδεμα και η αντιμετώπιση κάποιου; Στο να καταδικαστούν οι άνθρωποι; (Όχι, στο να βοηθηθούν οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια και να κάνουν το καθήκον τους με βάση τις αρχές.) Σωστά. Αυτή είναι η πιο σωστή κατανόηση του θέματος. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση κάποιου είναι ένα είδος πειθαρχίας, ένα είδος συμμόρφωσης, μα είναι επίσης μια μορφή βοήθειας προς τους ανθρώπους. Το να κλαδεύεσαι και να αντιμετωπίζεσαι σου επιτρέπει να αλλάξεις τη λανθασμένη σου επιδίωξη εγκαίρως. Σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις άμεσα τα προβλήματα που έχεις στο παρόν, και σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις εγκαίρως τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκθέτεις. Ό,τι κι αν συμβεί, το να κλαδεύεσαι και να αντιμετωπίζεσαι σε βοηθά να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αρχές, σε σώζει εγκαίρως από το να κάνεις λάθη και να παρεκκλίνεις, και σε αποτρέπει από το να προκαλείς καταστροφές. Αυτό δεν είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για τους ανθρώπους, η μεγαλύτερη θεραπεία τους; Όσοι έχουν συνείδηση και λογική θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρίζονται σωστά το κλάδεμα και την αντιμετώπιση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής για τη σωστή στάση και το μονοπάτι άσκησης που πρέπει να έχουμε προς την αντιμετώπιση. Βασικά, η αντιμετώπιση δεν έχει καμία σχέση με τη μοίρα. Αν και η γλώσσα της μπορεί να είναι σκληρή, οδυνηρή ή ακόμα και επικριτική, είναι μόνο για να αναγνωρίσουμε τη διαφθορά, την αυθαιρεσία, την έλλειψη αρχών στις πράξεις και να δούμε τις αποκλίσεις στο έργο. Μας βοηθά να αναζητήσουμε την αλήθεια και να έχουμε αρχές. Η συχνή ή αυστηρή αντιμετώπιση, δεν σημαίνει ότι ένα άτομο δεν έχει καλή μοίρα, ούτε, όμως, και η έλλειψη αντιμετώπισης θα πει ότι κάποιος θα έχει καλή μοίρα. Ίσως μερικοί να κλαδεύονται και να αντιμετωπίζονται συχνά, και μερικές φορές να είναι κάτι σοβαρό, οδυνηρό, ή να μοιάζει με έκθεση ή και με καταδίκη, έπειτα όμως αναζητούν την αλήθεια, συλλογίζονται και κατανοούν κάπως τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τις ελλείψεις και αποκλίσεις τους. Κατορθώνουν να αλλάξουν και να εξελιχθούν και στο τέλος, μπορούν να επωμιστούν σημαντικό έργο. Άρχισα να εξετάζω τη στάση μου απέναντι στην αντιμετώπιση από τότε που ασπάστηκα την πίστη. Πιστεύω στον Θεό εδώ και εννέα χρόνια, και όλον αυτόν τον καιρό, σπάνια με αντιμετώπισαν και δεν είχα σημαντικές αποτυχίες. Ανέκαθεν έβλεπα διαφορετικά το θέμα της αντιμετώπισης. Θεωρούσα την αντιμετώπιση κάτι κακό, ότι δεν διέφερε από την έκθεση ή την καταδίκη. Τρέμω από τον φόβο όταν βλέπω να αντιμετωπίζουν άλλους, μην τυχόν συμβεί και σε μένα αν δεν είμαι προσεκτική. Συγχέω, λοιπόν, την αντιμετώπιση με την καταδίκη και την έκθεση, την αρνούμαι σθεναρά, δεν θέλω να ξεβολευτώ όσον αφορά την πίστη μου. Πώς διαφέρω στην επιδίωξή μου από όσους θέλουν να χορτάσουν ψωμί στη θρησκεία; Έχω διαβάσει πολλά λόγια του Θεού και ξέρω καλά ότι το έργο Του τις έσχατες ημέρες είναι η κάθαρση και η τελείωση του ανθρώπου με κρίση, κλάδεμα και αντιμετώπιση. Αλλά δεν έχω ουσιαστική γνώση και είμαι απρόθυμη να αντιμετωπιστώ ή να εξευγενιστώ, κατά συνέπεια όσα χρόνια και να πιστεύω στον Θεό, δεν θα κάνω καμία πρόοδο. Δεν θα κερδίσω την αλήθεια, δεν θ’ αλλάξει η διάθεση της ζωής μου και στο τέλος μόνο θα τιμωρηθώ. Όσο το σκέφτομαι, τόσο βλέπω πόσο επικίνδυνη είναι η κατάστασή μου. Εμείς που ποθούμε την άνεση και επιδιώκουμε τη χάρη, ακόμη κι αν δεν αντιμετωπιστούμε, δεν σημαίνει ότι θα έχουμε καλή έκβαση. Χωρίς αναζήτηση της αλήθειας ή αλλαγή διεφθαρμένης διάθεσης, δεν θα σωθώ στο τέλος. Η αντιμετώπιση δεν αποκαλύπτει την έκβαση κάποιου, η στάση του όμως προς την αλήθεια αποκαλύπτει το ποιόν του. Πάντα πίστευα ότι ήταν κακό να σε αντιμετωπίζουν και ότι ίσως σήμαινε τη δυσαρέσκεια ή την καταδίκη του Θεού. Αλλά τώρα βλέπω το μέγα λάθος! Έκλαψα και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, βλέπω πια την άγνοια και την ανοησία μου. Όσα χρόνια πίστευα, ποτέ δεν αναζήτησα την αλήθεια και εκ φύσεως βαριόμουν την αλήθεια. Όλο απέφευγα να με κλαδεύουν και να με αντιμετωπίζουν. Θέλω να μετανοήσω. Είμαι πρόθυμη να διδαχθώ από κάθε αντιμετώπισή μου». Ένιωσα κάποια γαλήνη μετά την προσευχή, μαζί με μια αίσθηση λαχτάρας και προσμονής. Ελπίζω να μπορέσω να βιώσω το κλάδεμα και την αντιμετώπιση στο μέλλον για να προοδεύσω στη ζωή.

Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου 2022, Συννεφιά

Κάτι αλησμόνητο μου συνέβη σήμερα. Εκεί που έκανα μια εργασία, επειδή έκανα το καθήκον μου αυθαίρετα και δεν αναζητούσα αρχές, το έργο έπρεπε να ξαναγίνει και θα καθυστερούσε. Ο επικεφαλής επεσήμανε τη φύση του προβλήματος και με αντιμετώπισε επειδή ήμουν αλαζόνας χωρίς επίπεδο. Είπε ότι φάνηκε πως δεν είχα πνευματική ευαισθησία. Τα λόγια του γύριζαν διαρκώς στο μυαλό μου. Στενοχωρήθηκα πολύ και άρχισα να οριοθετώ τον εαυτό μου: «Ο επικεφαλής με κατάλαβε για τα καλά. Δεν με θεωρεί κατάλληλη για το καθήκον. Σύντομα θα με απομακρύνουν». Η διάθεσή μου όλο και χειροτέρευε. Όταν είδα το λάθος στην κατάστασή μου, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, με αντιμετώπισαν σήμερα. Δεν ξέρω τι πρέπει να διδαχθώ από όλο αυτό ή πώς να κάνω αυτοκριτική. Διαφώτισε και καθοδήγησέ με για να γνωρίσω εαυτόν και να διώξω τα αρνητικά αισθήματα». Έπειτα θυμήθηκα ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι καίρια στην αντιμετώπιση. Σε τι με ωφελεί να είμαι έτσι αρνητική; Θα πρέπει να αναλογιστώ ποια είναι τα προβλήματά μου και πώς έδειξα πνευματική αναισθησία. Όταν ηρέμησα και το σκέφτηκα, με αντιμετώπισαν κυρίως επειδή έκανα το καθήκον μου με αυθαιρεσία, χωρίς να σκέφτομαι ή να αναζητώ αρχές. Ο επικεφαλής είχε συναναστραφεί για τις σχετικές αρχές, αλλά είχα κολλήσει στους κανόνες. Πίστευα κιόλας ότι αφού είχα ακούσει αυτές τις αρχές αρκετές φορές, τις είχα κατακτήσει και δεν χρειαζόταν άλλο πια να τις δουλεύω. Πίστευα τυφλά στον εαυτό μου, αγνοούσα τις αρχές, θεωρούσα σωστές τις απόψεις μου και δεν ζητούσα τη γνώμη άλλων. Φερόμουν αυθαίρετα, παραμέριζα τις αρχές και ακολουθούσα τυφλά τους κανόνες. Δεν φερόμουν με πνευματική αναισθησία; Αν δεν είχα αντιμετωπιστεί τότε, θα παρέμενα αναίσθητη, νομίζοντας ότι έκανα το καθήκον μου, χωρίς να γνωρίζω τι κακό μπορούσα να κάνω. Η αντιμετώπιση είναι προειδοποίηση για μένα αλλά και προστασία. Τώρα που το βλέπω αυτό, δεν αισθάνομαι αρνητικά. Θα εστιάσω στην αναζήτηση βάσει αρχών, και θα θυμίσω στον εαυτό μου να μην ξανακάνει τέτοια λάθη.

Σάββατο, 8 Οκτωβρίου 2022, Αίθριος καιρός

Ήμουν σε μια συνάθροιση με τον επικεφαλής σήμερα. Μας συναναστράφηκε υπομονετικά για τις αρχές περί καθήκοντος και μετά ρώτησε αν είχαμε κερδίσει κάτι πρόσφατα. Μάς ενθάρρυνε να επιδιώξουμε την αλήθεια και ότι ανεξάρτητα από την περίσταση, το σημαντικότερο είναι να διδασκόμαστε. Μας διάβασε και κάποια λόγια του Θεού: «Κατά τη διάρκεια της βίωσης του έργου του Θεού, όσες φορές κι αν έχεις αποτύχει, καταρρεύσει, κλαδευτεί, αντιμετωπιστεί ή εκτεθεί, αυτά δεν είναι κακά πράγματα. Όπως κι αν έχεις κλαδευτεί ή αντιμετωπιστεί, είτε από τους επικεφαλής, είτε από τους εργάτες, είτε από τους αδελφούς ή τις αδελφές σου, όλα αυτά είναι καλά πράγματα. Πρέπει να το θυμάσαι αυτό: Όσο κι αν υποφέρεις, στην πραγματικότητα ωφελείσαι. Οποιοσδήποτε με εμπειρία μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το να κλαδεύεσαι, να αντιμετωπίζεσαι ή να εκτίθεσαι είναι πάντα καλό πράγμα. Δεν είναι καταδίκη. Είναι η σωτηρία του Θεού και η καλύτερη ευκαιρία για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να φέρει μεταστροφή στην εμπειρία σου στη ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν θα έχεις ούτε την ευκαιρία, ούτε την προϋπόθεση, ούτε το πλαίσιο ώστε να είσαι ικανός να κατορθώσεις να κατανοήσεις κάπως την αλήθεια της διαφθοράς σου. Αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια και είσαι σε θέση να ανασύρεις τα διεφθαρμένα πράγματα που είναι κρυμμένα στα βάθη της καρδιάς σου, αν μπορείς να τα διακρίνεις καθαρά, τότε αυτό είναι καλό, έχει λυθεί ένα σημαντικό πρόβλημα της εισόδου στη ζωή, και ωφελεί πολύ τις αλλαγές στη διάθεση. Το να καταστείς ικανός να γνωρίζεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου είναι η καλύτερη ευκαιρία για να διορθώσεις τους τρόπους σου και να γίνεις ένας καινούργιος άνθρωπος· αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία σου να αποκτήσεις νέα ζωή. Μόλις γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, θα είσαι ικανός να καταλάβεις ότι, όταν η αλήθεια καθίσταται ζωή για κάποιον, είναι πράγματι κάτι πολύτιμο, και θα διψάς για την αλήθεια, θα κάνεις πράξη την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητά της. Πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο! Αν μπορείς να αρπάξεις αυτήν την ευκαιρία και να κάνεις σοβαρά τον απολογισμό σου και να αποκτάς γνήσια γνώση του εαυτού σου κάθε φορά που αποτυγχάνεις ή πέφτεις, τότε, εν μέσω της αρνητικότητας και της αδυναμίας, θα είσαι ικανός να σηκωθείς και πάλι όρθιος. Αφού περάσεις αυτό το κατώφλι, τότε θα είσαι ικανός να κάνεις ένα μεγάλο βήμα μπροστά και να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω). Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν και δεν κατάφερα να μην κλάψω. Αν και η αντιμετώπιση μού προκάλεσε ταραχή και πόνο και μερικές φορές ένιωθα ότι θα κατέρρεα από την αρνητικότητα, με αυτή την εμπειρία κατάφερα να δω την αγάπη του Θεού. Χάρη σε αυτήν την κατάσταση βρέθηκα ενώπιον του Θεού για αυτοκριτική και γνώρισα τη διεφθαρμένη μου διάθεση και συλλογίστηκα τα προβλήματά μου. Όταν αποκτώ κάποια αίσθηση αυτογνωσίας, αισθάνομαι εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Αν δεν με είχαν αντιμετωπίσει, δεν ξέρω τι αναστάτωση θα είχα δημιουργήσει στο καθήκον μου ή τι προβλήματα ή παραλείψεις θα είχαν προκύψει. Μόνο επειδή αντιμετωπίστηκα έτσι έδωσα μεγαλύτερο βάρος στην αναζήτηση αρχών στο καθήκον. Διαπίστωσα ότι η αντιμετώπιση είναι αναπόσπαστη από την εκτέλεση του καθήκοντος. Αυτή η εμπειρία άλλαξε τη στάση μου ως προς το κλάδεμα και την αντιμετώπιση.