Όλη μου η οικογένεια ήταν Καθολικοί, όπως και οι περισσότεροι συγχωριανοί. Μα αφού η Καθολική Εκκλησία του χωριού μας δεν είχε ιερέα να προΐσταται, για πολύ καιρό κανείς δεν πήγαινε στην εκκλησία. Τον Μάιο του 2020, διάβασα διαδικτυακά τα λόγια Παντοδύναμου Θεού. Από τον λόγο του Θεού, βεβαιώθηκα ότι ο Ιησούς έχει επιστρέψει, ότι είναι ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός, και αποδέχτηκα με χαρά το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Αργότερα, διάβασα στα λόγια Του: «Δεδομένου ότι ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, πρέπει να ακολουθήσει από κοντά τα βήματα του Θεού, βήμα-βήμα. Πρέπει να “ακολουθήσει τον Αμνό, όπου και εάν πηγαίνει”. Μόνο αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν την αληθινή οδό, μόνο αυτοί είναι εκείνοι γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου). Ως πιστοί, έπρεπε να γνωρίσουμε το έργο Του και ν’ ακολουθήσουμε τα βήματα Του. Υπήρχαν τόσοι πιστοί στο χωριό και κανείς δεν είχε ακούσει τη φωνή του Θεού ούτε είχε υποδεχτεί τον επιστρέψαντα Κύριο Ιησού. Ήθελα πολύ να μοιραστώ τα θαυμάσια νέα της επιστροφής του Κυρίου. Αλλά φοβόμουν λίγο. Ένιωθα ότι ήμουν νέος και δεν ήξερα πώς να μοιραστώ το Ευαγγέλιο· σίγουρα δεν θα με άκουγαν. Επίσης, ήταν πολλά χρόνια πιστοί, οπότε γιατί να ακούσουν τη μαρτυρία μου για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού; Πώς θα συναναστρεφόμουν πάνω σε κάθε αντίληψη ή σύγχυση που μπορεί να είχαν; Κι αν αντιτίθονταν στην πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό και στη διάδοση του Ευαγγελίου; Πώς θα μου φερόντουσαν; Φοβόμουν ότι θα με υποτιμούσαν λέγοντας «Είσαι νέος. Γιατί να κηρύττεις, αντί να πας στο σχολείο, ή να βρεις μια δουλειά;» Το σκέφτηκα πολύ, αλλά ήξερα ότι το η διάδοση του ευαγγελίου ήταν θέλημα Θεού. Έπρεπε να το διαδώσω και να δώσω μαρτυρία για στον Θεό.

Προσευχήθηκα στον Θεό και απέκτησα αυτοπεποίθηση διαβάζοντας τα λόγια Του. Διάβασα αυτό στα λόγια Του: «Έχεις συναίσθηση του φορτίου που έχεις επωμιστεί, της αποστολής και της ευθύνης σου; Πού είναι η αίσθηση της ιστορικής αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις ικανοποιητικά ως κύριος στην επόμενη εποχή; Έχεις ισχυρό αίσθημα κυριαρχίας; Πως θα εξηγούσες τι είναι ο κύριος των πάντων; Είναι όντως ο κύριος όλων των έμβιων όντων και όλων των αντικειμένων στον κόσμο; Ποια είναι τα σχέδιά σου για την εξέλιξη της επόμενης φάσης του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Πρόκειται για ανθρώπους κακόμοιρους, αξιολύπητους, τυφλούς, που τα έχουν χαμένα και θρηνούν στο σκοτάδι —πού είναι ο δρόμος; Πόσο λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα κατέλθει ξαφνικά και θα διαλύσει τις δυνάμεις του σκότους που καταπιέζουν τους ανθρώπους για τόσο πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να γνωρίζει την πλήρη έκταση της αγωνιώδους ελπίδας, και πόσο το λαχταρούν αυτό μέρα-νύχτα; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα που το φως θα λάμψει στιγμιαία· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Τρομερή είναι η ατυχία αυτών των εύθραυστων πνευμάτων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναπαυτούν, και τόσο πολύς ο καιρός που έχουν μείνει καθηλωμένοι σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας ανήλεων δεσμών και της αμετάβλητης ιστορίας. Και ποιος έχει ακούσει τον θρήνο τους; Ποιος έχει αντικρίσει τη θλιβερή τους κατάσταση; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέχει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο; Εξάλλου, τα ανθρώπινα όντα είναι θύματα που έχουν δηλητηριαστεί. Και παρόλο που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, ποιος να ήξερε ότι η ανθρωπότητα έχει εδώ και πολύ καιρό δηλητηριαστεί από τον πονηρό; Έχεις ξεχάσει πως είσαι ένα από τα θύματα; Δεν είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς, λόγω της αγάπης σου για τον Θεό, για να σώσεις εκείνους που έχουν επιβιώσει; Δεν είσαι πρόθυμος να βάλεις τα δυνατά σου, ώστε να ξεπληρώσεις τον Θεό, που αγαπά την ανθρωπότητα σαν την ίδια τη σάρκα και το αίμα Του; Σε τελευταία ανάλυση, πώς θα ερμήνευες το ότι έχεις χρησιμοποιηθεί από τον Θεό για να ζήσεις την εξαιρετική ζωή σου; Έχεις όντως τη βούληση και την αυτοπεποίθηση να ζήσεις την ουσιαστική ζωή ενός ευσεβούς ανθρώπου που υπηρετεί τον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). Έμαθα ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι καθήκον μας. Πολλοί δεν έχουν ακούσει ακόμα τη φωνή του Θεού και δεν έχουν ιδέα ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει και κάνει το έργο της κρίσεως για να μας εξαγνίσει. Ζουν ακόμα στη μιζέρια της διαφθοράς του Σατανά. Ο Θεός ελπίζει ότι όλοι μας μπορούμε να αναλογιστούμε το θέλημά Του, να σταθούμε όρθιοι και να συνεργαστούμε με τον Θεό. Ό,τι κι αν αντιμετωπίζουμε, πρέπει να προσευχόμαστε και να στηριζόμαστε στον Θεό, κάνοντας το παν για να διαδώσουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας. Μα δεν κατανοούσα το θέλημά Του —ένιωθα ότι επειδή ήμουν τόσο νέος, δεν μπορούσα να μοιραστώ το ευαγγέλιο. Φοβόμουν ότι δεν θα με άκουγαν και ότι θα με απαξίωναν, κι έτσι είχα κολλήσει στις δυσκολίες της φαντασίας μου, μέσα στις ανησυχίες. Σκεφτόμουν μόνο τις δυσκολίες μου, όχι το θέλημα του Θεού και δεν σκέφτηκα να προσευχηθώ και να στηριχθώ στον Θεό, να κάνω το καθήκον μου και να αναλάβω ευθύνη. Σκεπτόμενος πόσοι λαχταρούσαν την επιστροφή του Κυρίου και να σωθούν από το σκοτάδι, ένιωσα ένα είδος βιασύνης. Αποφάσισα να διαδώσω και να δώσω μαρτυρία για το ευαγγέλιο του Θεού των εσχάτων ημερών, να αφοσιωθώ πλήρως στο ευαγγελικό έργο.

Άρχισα να κάνω σχέδια για να μοιραστώ το ευαγγέλιο. Πρώτα, εκτύπωσα μερικές προσκλήσεις για ένα κύρηγμα στο σπίτι μου για δέκα οικογένειες. Εξεπλάγησαν πολύ όλοι και είχαν καλά λόγια να πουν γι’αυτό που έκανα. Ήμουν τόσο ευτυχισμένος. Κατόπιν, σκέφτηκα ότι αν ερχόντουσαν πολλοί τότε, μόνο με το μικρό μου κινητό, θα δυσκολεύονταν να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ενώ άκουγαν το κήρυγμά μου. Έτσι, ζήτησα να δανειστώ το λάπτοπ ενός φίλου. 13 άνθρωποι ήρθαν να ακούσουν εκείνο το κήρυγμα, και σε όλους άρεσε που διάβασαν τα λόγια του Θεού. Όποιος ήθελε να διαβάσει διάβαζε, και όλοι το λάτρεψαν. Ήταν όλοι πολύ χαρούμενη μετά την συνάθροιση. Είπαν ότι τα λόγια του Θεού ήταν υπέροχα και ήταν σαν τροφή γι’αυτούς και ήταν θαυμάσιο ως εμπειρία. Ήθελαν και να φέρουν τα μέλη της οικογένειάς τους μαζί την επομένη. Χάρηκα πολύ που είδα την προσμονή όλων για τα λόγια του Θεού. Μα δεν γινόταν πάντα να δανείζομαι το λάπτοπ του φίλου μου, οπότε ήθελα να αγοράσω ένα δικό μου. Αλλά όλα μου τα λεφτά δεν έφταναν για να αγοράσω ένα λάπτοπ. Αισθανόμουν διχασμένος. Αφού ρώτησα τριγύρω, έμαθα ότι οι προτζέκτορες είναι φθηνότεροι, οπότε αποφάσισα να πάρω δάνειο και να αγοράσω έναν για να μπορούν να διαβάζουν οι χωριανοί τα λόγια του Θεού. Πήγα στην πόλη για να πάρω δάνειο και αγόρασα έναν προτζέκτορα. Τον έστησα πριν την επόμενη συνάθροιση. Σύντομα, οι χωριανοί άρχισαν να έρχονται. Ηρθαν δεκαεννέα ανθρώποι, που γέμισαν το δωμάτιο. Είδα ότι ο Θεός είχε κανονίσει τα πάντα και ήμουν ενθουσιασμένος! Έτρεξα να βρω ηχείο, για να ακούνε όλοι τα λόγια του Θεού. Συναναστράφηκα ότι οι προφητείες της επιστροφής του Κυρίου είχαν πραγματωθεί, πώς να σιγουρευτούμε για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού και ότι ο Θεός ήρθε για να εκθέσει κάθε είδος ανθρώπου. Οι παρευρισκόμενοι διάβασαν με ενθουσιασμό τα λόγια του Θεού, ενώ ενθουσιασμένα ήταν και κάποια από τα παιδιά. Βλέποντας τη δίψα τους για τα λόγια Του, ήξερα ότι όλο αυτό ήταν το έργο Του. Μερικοί παρέμειναν μετά τη συνάθροιση και είπαν ότι το ευχαριστήθηκαν. Όλοι όσοι ήλθαν συγκινήθηκαν πολύ και ο πρόεδρος του χωριού ήθελε όλοι να ακούσουν τα λόγια του Θεού. Ήταν τόσο ευχάριστη έκπληξη! Το αποτέλεσμα αυτό κατέρριψε τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις μου —ντράπηκα. Βίωσα το έργο του Θεού και πίστεψα περισσότερο στη διάδοση του ευαγγελίου. Έπειτα, καλούσα τους χωριανούς σε κηρύγματα κάθε μέρα και όλο και περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζονταν. Όλοι έλεγαν κατενθουσιασμένοι, «Δεν έχω διαβάσει ποτέ κάτι τέτοιο. Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και επιστρέψει και μπορούμε να έρθουμε ενώπιόν Του. Τι τύχη να υποδεχόμαστε τον Κύριο!» Σχεδίασαν και μια συνάθροιση για κόσμο από τις γύρω πόλεις. Μου είπαν, «Είσαι τόσο νέος, μα το κάνεις για τους χωριανούς, μας βοηθάς τόσο ευσυνείδητα να ακούσουμε τα λόγια του Θεού. Κανείς δεν έχει κάνει ποτέ κάτι τέτοιο για μας. Δεν περιμέναμε ένας νεαρός να κάνει κάτι τέτοιο —είναι θαυμάσιο!» Ήξερα ότι αυτά ήταν έργα του Θεού, πράγμα που με συνέπαιρνε και μου δυνάμωνε την πίστη.

Μα δυσκολεύτηκα πολύ, καθώς πότιζα αυτούς τους νέους πιστούς. Κάποιες φορές δεν είχα καλή σύνδεση και πήγαινα πόρτα-πόρτα για να κάνω συναθροίσεις. Το χειρότερο ήταν όταν είχαμε πολύ βροχή εκεί και όταν έβρεχε, οι δρόμοι γίνονταν λάσπη και δεν μπορούσες να περπατήσεις. Όταν πήγαινα για να τους ποτίσω, έτρεχα από σπίτι σε σπίτι. Κάποιες φορές έτρεχα στο σπίτι ενός νέου πιστού πριν βρέξει, και περίμενα γιατί δεν είχε έρθει σπίτι ακόμη. Και όταν τέλειωνα τη συναναστροφή μαζί του, ο δρόμος για το σπίτι ήταν χάλια. Ενιωθα αρνητικός και αδύναμος όταν κουραζόμουν, οπότε προσευχόμουν και διάβαζα τα λόγια του Θεού. Τότε, διάβασα αυτό στα λόγια Του: «Μην αποκαρδιώνεσαι, μην είσαι αδύναμος, κι Εγώ θα σου διασαφηνίσω τα πράγματα. Ο δρόμος για τη βασιλεία δεν είναι τόσο ομαλός· τίποτα δεν είναι τόσο απλό! Θέλεις οι ευλογίες να σου έρχονται εύκολα, έτσι δεν είναι; Σήμερα, όλοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν πικρές δοκιμασίες. Χωρίς τέτοιες δοκιμασίες, η στοργική καρδιά που έχετε για Μένα δεν θα δυναμώσει κι εσείς δεν θα έχετε αληθινή αγάπη για Μένα. Ακόμη κι αν αυτές οι δοκιμασίες αποτελούνται απλώς από περιστάσεις ήσσονος σημασίας, όλοι πρέπει να τις περάσουν· απλώς η δυσκολία των δοκιμασιών θα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Οι δοκιμασίες αποτελούν ευλογία από Εμένα, και πόσοι από εσάς έρχεστε συχνά ενώπιόν Μου και ικετεύετε γονυπετείς για τις ευλογίες Μου; Ανόητα παιδιά! Πάντα νομίζετε ότι μερικά ευοίωνα λόγια λογίζονται ως ευλογία Μου, όμως δεν αναγνωρίζετε ότι η πίκρα είναι μία από τις ευλογίες Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). «Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με βάσανα, πρέπει να είσαι σε θέση να παραμερίζεις το ενδιαφέρον για τη σάρκα και να μην κάνεις παράπονα κατά του Θεού. […] Όποιο κι αν είναι το πραγματικό σου ανάστημα, πρέπει πρώτα να κατέχεις και τη θέληση να υποστείς κακουχίες αλλά και αληθινή πίστη, και πρέπει, επίσης, να έχεις τη θέληση να απαρνηθείς τη σάρκα. Θα πρέπει να είσαι πρόθυμος να υπομείνεις προσωπικές κακουχίες και να υποστείς απώλειες όσον αφορά τα προσωπικά σου συμφέροντα προκειμένου να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Επιπλέον, πρέπει να είσαι ικανός να νιώθεις τύψεις για τον εαυτό σου μέσα σου: Στο παρελθόν, δεν μπόρεσες να ικανοποιήσεις τον Θεό, και τώρα μπορείς να νιώθεις τύψεις για τον εαυτό σου. Δεν πρέπει να υστερείς σε καμιά από αυτές τις πτυχές —μέσω των πραγμάτων αυτών θα σε οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός. Αν δεν μπορείς να πληροίς αυτά τα κριτήρια, τότε δεν μπορείς να τελειωθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Τα λόγια Του με ενθάρρυναν και με παρηγορούσαν, ώστε να μη γίνω αδύναμος· θα με οδηγούσε και θα με βοηθούσε. Είχα περάσει πολλά και πλήρωσα τίμημα για να μοιραστώ το ευαγγέλιο, αλλά αυτό είχε νόημα και ήταν πολύτιμο, το πιο ενάρετο πράγμα, που θα κέρδιζε την αποδοχή και τις ευλογίες του Θεού. Σκέφτηκα όλους τους αποστόλους του Κυρίου Ιησού, που υπέφεραν για να διαδώσουν το ευαγγέλιο και κάποιοι μέχρι που πέθαναν στην προσπάθειά τους. Αλλά παρέμειναν δυνατοί στη διάδοσή του και δεν υπαναχώρησαν. Σε σύγκριση με αυτούς, τα λίγα μου βάσανα δεν ήταν καν άξια αναφοράς. Το ότι είχα την ευτυχία να δεχτώ το έργο του Θεού των έσχατων ημερών και ότι μπόρεσα διαδώσω το ευαγγέλιο της βασιλείας ήταν η ανύψωση και η χάρη του Θεού. Δεν θα συνέχιζα να σκέφτομαι τη σάρκα, φοβούμενος λίγη δυσκολία. Έπρεπε να θέλω να υποφέρω. Όχι να αποθαρρυνθώ απ’ τις δυσκολίες. Έπρεπε να μοιραστώ το ευαγγέλιο και να δώσω μαρτυρία για το έργο του Θεού, για να ικανοποιήσω τον Θεό.

Κάποια στιγμή, κρύωσα για αρκετές μέρες. Τα απογεύματα είχα πυρετό, πονοκέφαλο και στομαχόπονο. Δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω. Μια αδελφή είδε την άσχημη κατάστασή μου και μου είπε: «Μην πας στη σημερινή συνάθροιση». Συμφώνησα τότε. Μα μετά σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να αφήσω τους νέους πιστούς μόνους τους. Σκεφτόμουν πως ήταν μια δοκιμασία για μένα· και πάλι έπρεπε να κάνω το καθήκον μου καλά. Θυμήθηκα παλιά που είχα αρρωστήσει και τραυματιστεί, αλλά έπαιζα ποδόσφαιρο. Οπότε γιατί να μην μπορώ να κάνω το καθήκον μου; Έτσι, ανέβηκα στη μοτοσυκλέτα μου και πήγα στη συνάθροιση. Παραδόξως, όταν έφτασα, δεν ήμουν χάλια. Ήμουν πολύ χαρούμενος. Έγινα καλά σε μόλις δύο μέρες.

Αργότερα, μετά από έναν μήνα σκληρής δουλειάς, οι περισσότεροι χωρικοί, εκτός από όσους εργάζονταν εκτός πόλης, είχαν αποδεχθεί το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού. Αργότερα, σκέφτηκα ότι αν και είχα μοιραστεί το ευαγγέλιο με όλους τους χωριανούς, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ήθελα να ακούσουν τη φωνή Του περισσότεροι άνθρωποι, επειδή ακόμα πολλοί δεν γνωρίζουν ότι έχει επιστρέψει, εκφράζει τόσες αλήθειες, και καθαίρει και σώζει την ανθρωπότητα. Αποφάσισα να μοιραστώ το ευαγγέλιο σε άλλα χωριά. Προσευχόμουν από καρδιάς, «Παντοδύναμε Θεέ, σε παρακαλώ οδήγησέ με, ώστε να μην χάσω την πίστη μου και να προχωρήσω μπροστά. Σίγουρα θα με βοηθήσεις να επιλύσω όλες τις δυσκολίες». Μετά απ’ αυτό, πήγα σε ένα διπλανό χωριό να μοιραστώ το ευαγγέλιο. Περπάτησα κατηφορικά έναν λασπωμένο δρόμο για 30 λεπτά, αλλά στα πρώτα τρία σπίτια είπαν ότι δεν είχαν χρόνο και με έδιωξαν ευγενικά. Απογοητεύτηκα και αποθαρρύνθηκα λιγάκι Γύρισα πολύ αργά εκείνη την νύχτα. Η αδελφή Άννι μού τηλεφώνησε να με ρωτήσει πως είχε πάει· επίσης, συναναστράφηκε με τα λόγια του Θεού, ενθαρρύνοντάς με. Διάβασα κάτι στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Εκείνο που επιθυμώ είναι η αφοσίωση και η υποταγή σου τώρα, η αγάπη σου και η μαρτυρία σου τώρα. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις τώρα τι είναι η μαρτυρία ή τι είναι η αγάπη, οφείλεις να Μου φέρεις ό,τι έχεις και δεν έχεις και να παραδώσεις σ’ Εμένα τους μόνους θησαυρούς σου: την αφοσίωση και την υποταγή σου. Πρέπει να ξέρεις ότι η μαρτυρία της νίκης Μου επί του Σατανά έγκειται στην αφοσίωση και την υποταγή του ανθρώπου, όπως και η μαρτυρία της ολοκληρωτικής κατάκτησης του ανθρώπου από Εμένα. Καθήκον της πίστης σου σ’ Εμένα είναι να γίνεις μάρτυράς Μου, να είσαι πιστός σ’ Εμένα και σε κανέναν άλλον και να είσαι υπάκουος έως το τέλος. Πριν ξεκινήσω το επόμενο βήμα του έργου Μου, πώς θα καταθέσεις μαρτυρία για Μένα; Πώς θα είσαι πιστός και υπάκουος σ’ Εμένα; Αφιερώνεις όλη την αφοσίωσή σου για τη λειτουργία σου ή απλώς θα τα παρατήσεις; Προτιμάς να υποταχθείς σε όσα έχω σχεδιάσει (ακόμα κι αν είναι θάνατος ή καταστροφή) ή να τραπείς σε φυγή στη μέση της διαδρομής για να αποφύγεις το παίδεμά Μου; Σε παιδεύω για να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα, να είσαι πιστός και υπάκουος σ’ Εμένα. Επίσης, το τωρινό παίδεμα είναι για να ξεδιπλωθεί το επόμενο βήμα του έργου Μου και να προχωρήσει το έργο Μου χωρίς εμπόδια. Επομένως, σε παροτρύνω να είσαι σοφός και να μην βλέπεις ούτε τη ζωή σου ούτε τη σημασία της ύπαρξής σου ως κάτι ευτελές. Μπορείς να γνωρίζεις επακριβώς ποιο θα είναι το έργο Μου; Γνωρίζεις πώς θα εργαστώ τις ημέρες που έρχονται και πώς θα ξεδιπλωθεί το έργο Μου; Θα πρέπει να γνωρίζεις τη σημασία των βιωμάτων σου από το έργο Μου και, επιπλέον, τη σημασία της πίστης σου σ’ Εμένα. Έχω κάνει τόσα· πώς θα μπορούσα να τα παρατήσω στη μέση, όπως φαντάζεσαι; Έχω κάνει τόσο εκτενές έργο· πώς θα μπορούσα να το καταστρέψω; Πράγματι, έχω έρθει για να δώσω ένα τέλος σ’ αυτήν την εποχή. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά πρέπει ακόμα να ξέρεις ότι θα ξεκινήσω μια νέα εποχή, θα ξεκινήσω νέο έργο και, πάνω απ’ όλα, θα διαδώσω το ευαγγέλιο της βασιλείας. Οπότε, οφείλεις να γνωρίζεις ότι το τωρινό έργο είναι μόνο για να ξεκινήσει μία νέα εποχή και για να θέσει τα θεμέλια για τη διάδοση του ευαγγελίου στο προσεχές διάστημα και τη λήξη της εποχής στο μέλλον. Το έργο Μου δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις ούτε τόσο ευτελές ή ασήμαντο όσο πιστεύεις. Επομένως, και πάλι πρέπει να σου πω: Οφείλεις να δώσεις τη ζωή σου για το έργο Μου και, επιπλέον, οφείλεις να αφιερώσεις τον εαυτό σου στη δόξα Μου. Πολύ καιρό λαχταράω να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα και, ακόμη περισσότερο, λαχταράω να διαδώσεις το ευαγγέλιό Μου. Οφείλεις να καταλάβεις αυτό που βρίσκεται στην καρδιά Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Αυτά τα λόγια του Θεού μού έδωσαν κάποια δύναμη. Αισθάνθηκα ότι ο Θεός μού έλεγε ότι πρέπει να έχω πίστη σ’ Αυτόν, και πως όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετώπιζα, να μην είμαι αδύναμος, αρνητικός, ή πεσμένος, επειδή ο Θεός μάς καθοδηγεί. Όσο σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού και διέδιδα το ευαγγέλιο της βασιλείας Του, θα μου άνοιγε ένα μονοπάτι. Είδα στα λόγια του Θεού ότι δεν είναι εύκολο να μοιραστείς το ευαγγέλιο· απαιτεί να υποφέρεις και να πληρώσεις τίμημα. Ο Νώε κύρηττε το ευαγγέλιο για 120 χρόνια, και χλευάστηκε και συκοφαντήθηκε από τους ανθρώπους. Υπέφερε τόσα, και αν και δεν προσηλύτισε κανέναν, δεν παραιτήθηκε ούτε έγινε αδύναμος —συνέχισε να μοιράζεται το ευαγγέλιο. Ο Νώε παρέμεινε αφοσιωμένος και υποταγμένος στον Θεό. Έκανε το καθήκον του ως δημιούργημα και κέρδισε την αποδοχή και τις ευλογίες του Θεού. Όταν ο Θεός έστειλε τον κατακλυσμό, η οκταμελής οικογένειά του σώθηκε από τον Θεό. Επέζησαν. Ύστερα, σκέφτηκα εμένα, είχα προσεγγίσει τρεις οικογένειες και απογοητεύτηκα που αρνήθηκαν. Δεν είχα πραγματική πίστη στον Θεό. Ο Θεός είχε αφήσει αυτήν την κατάσταση, τη δυσκολία να έρθει σ’ εμένα, για να τελειοποιήσει την πίστη μου σε Αυτόν. Οπότε, είτε είχαν αποδεχθεί το ευαγγέλιο είτε όχι, έπρεπε να πηγαίνω να το κηρύττω. ήταν καθήκον μου.

Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν δύναμη. Την επομένη, πήγα σε άλλο χωριό για να μοιραστώ το ευαγγέλιο. Προσευχήθηκα στον Παντοδύναμο Θεό να τους διαφωτίσει να καταλάβουν τα λόγια Του. Εκείνο το απόγευμα, βρήκα κάποιον που ενδιαφερόταν και επιπλέον, έπειτα, άρχισα να βρίσκω κι άλλους για να μοιραστώ το ευαγγέλιο και προσηλύτισα έξι άτομα εκείνη τη νύχτα. Ήμουν τόσο έκπληκτος, επειδή κάποιοι αποδέκτες του ευαγγελίου ήταν Καθολικοί και είχαν πολλές αντιλήψεις, αλλά καταλάβαιναν μόλις συναναστρεφόμουν τα λόγια του Θεού μαζί τους, και δέχτηκαν το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Μετά, πήγα σε άλλο μέρος και όποτε έβγαινα να μοιραστώ το ευαγγέλιο προσευχόμουν να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει, για να ξέρω πώς να κηρύξω και να καταθέσω μαρτυρία των λόγων Του. Καθώς όλο και περισσότεροι αποδέχονταν τον λόγο του Θεού, η πίστη μου μεγάλωνε. Αν και μερικές φορές, όταν πήγαινα σε άλλα χωριά να κυρήξω σε άγνωστους ντρεπόμουν και φοβόμουν λίγο, τα λόγια του Θεού μού έδιναν αυτοπεποίθηση να το αντιμετωπίσω. Ήξερα ότι ήταν καθήκον μου να συναναστραφώ μαζί τους και ότι αν δεν μοιραζόμουν το ευαγγέλιο, δεν θα ασκούμουν περισσότερο και δεν θα κέρδιζα περισσότερες αλήθειες. Κατόπιν, με τη συνεχή άσκηση, δεν ήμουν πια τόσο νευρικός και φοβισμένος και κατανόησα την αλήθεια των οραμάτων όλο και πιο καθαρά. Αισθάνθηκα χαλαρωμένος και απελευθερωμένος.

Είχα κερδίσει πολλά μέσω της διάδοσης του ευαγγελίου. Αν δεν είχα βιώσει αυτό, δεν θα είχα καταλάβει την παντοδύναμη κυριαρχία του Θεού, και δεν θα είχα μάθει τη σημασία του καθήκοντος ή πώς να αναζητώ τον Θεό στις δυσκολίες.