Περιεχόμενα

1. Δύο λόγοι για τους οποίους οι Ιουδαίοι συμμετείχαν μαζί με τους Φαρισαίους στην αντίσταση κατά του Κυρίου Ιησού

2. Εξαγωγή προειδοποιητικών μαθημάτων από τις αποτυχίες των Ιουδαίων

3. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να βαδίσουμε στο αποτυχημένο μονοπάτι των Ιουδαίων

Από τον Τσενγκ Του

Αδελφοί και αδελφές μου:

Είθε να έχετε ειρήνη εν Κυρίω! Όλοι γνωρίζουμε ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια οι Ιουδαίοι συμμετείχαν μαζί με τους Φαρισαίους στη σταύρωση του Κυρίου Ιησού. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί αδελφοί και αδελφές είναι σε σύγχυση για τα εξής: Κατά τον καιρό που ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε για να διεξάγει το έργο Του, έδειξε στους ανθρώπους την οδό της μετάνοιας, τους δίδαξε να αγαπούν τους άλλους όπως αγαπούσαν τον εαυτό τους, να συγχωρούν και να είναι υπομονετικοί. Δώρισε άφθονη χάρη στον άνθρωπο και τέλεσε πολλά θαύματα, όπως την ανάσταση νεκρών με μία μόνο λέξη και το τάισμα πέντε χιλιάδων ανθρώπων με μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Τον καιρό εκείνον, πολλοί Ιουδαίοι ακολουθούσαν, επίσης, τον Κύριο Ιησού. Ποιος λόγος, λοιπόν, θα μπορούσε ενδεχομένως να ευθύνεται για το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι συμμετείχαν μαζί με τους Φαρισαίους στην εγκατάλειψη και στη σταύρωση του Κυρίου Ιησού, ακόμη και αφού είχαν λάβει τόσο άφθονη χάρη από Εκείνον; Η κατανόηση της απάντησης σε αυτό το ερώτημα είναι υψίστης σημασίας για μας, καθώς πασχίζουμε να βελτιωθούμε στον τρόπο με τον οποίον ακολουθούμε τον Θεό. Σήμερα, ας κοινωνήσουμε το ερώτημα του γιατί οι Ιουδαίοι συμμετείχαν μαζί με τους Φαρισαίους στην αντίσταση κατά του Κυρίου Ιησού και πώς μπορούμε να αποφύγουμε να βαδίσουμε στον ίδιο δρόμο της αποτυχίας που βάδισαν οι Ιουδαίοι. Προσεύχομαι ο Θεός να μας καθοδηγήσει στην ακόλουθη κοινωνία.

1. Δύο λόγοι για τους οποίους οι Ιουδαίοι συμμετείχαν μαζί με τους Φαρισαίους στην αντίσταση κατά του Κυρίου Ιησού

Πρώτος λόγος: Οι Ιουδαίοι δεν μεγάλυναν τον Θεό και δεν έψαχναν, ούτε αποδέχονταν την αλήθεια. Αντιθέτως, ειδωλοποιούσαν τυφλά τους Φαρισαίους και εξαπατούνταν από την ψευδή ευσέβεια αυτών.

Για πολλές γενεές, οι Φαρισαίοι είχαν υπηρετήσει τον Θεό στον ναό και είχαν ταξιδέψει μακριά σε ξηρά και θάλασσα για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Ήταν ιδιαιτέρως εντριβείς στη Βίβλο, ειδικοί στον νόμο και συχνά παρείχαν σχολιασμό στις Γραφές για τους πιστούς. Επίσης, τους έβλεπε κανείς συχνά στις γωνιές του δρόμου να προσεύχονται για τους πιστούς, να δίνουν ελεημοσύνη στις αγορές και στους δρόμους και να παρέχουν γενναιόδωρα βοήθεια και υποστήριξη… Οι Ιουδαίοι δεν ξεχώριζαν αν οι Φαρισαίοι ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του Ιεχωβά Θεού ή αν ενεργούσαν με βάση το προσωπικό τους συμφέρον, μα αντ’ αυτού ξεγελιόνταν από την ψεύτικη εξωτερική τους εικόνα. Πίστεψαν εσφαλμένα ότι οι Φαρισαίοι κατανοούσαν την αλήθεια, γνώριζαν τον Θεό και δρούσαν σε πλήρη συμφωνία με το θέλημα του Θεού. Πίστευαν ότι με το να κάνουν πράξη την πίστη μαζί με τους Φαρισαίους θα κέρδιζαν σίγουρα τον έπαινο του Θεού. Ως αποτέλεσμα, οι Ιουδαίοι ειδωλοποιούσαν τυφλά τους Φαρισαίους, τους θεωρούσαν καθοδηγητές τους στο μονοπάτι της πίστης και, ταυτόχρονα, αντιμετώπιζαν τον λόγο τους ως την αλήθεια.

Όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να διεξάγει το έργο Του, οι Φαρισαίοι, βλέποντας ότι όλο και περισσότεροι Ιουδαίοι Τον ακολουθούσαν και επιθυμούσαν να διατηρήσουν την κοινωνική θέση τους και τους πόρους διαβίωσής τους, άρχισαν να Του αντιστέκονται μανιωδώς και να καταδικάζουν τα λόγια Του και το έργο Του, ισχυριζόμενοι ότι δεν ήταν σε συμφωνία με τη Βίβλο και ήταν αιρετικά. Υποστήριζαν ότι ο Κύριος Ιησούς έλεγε λόγια βλάσφημα και μάλιστα κατασκεύαζαν ψευδείς, συκοφαντικές μαρτυρίες που βλασφημούσαν τον Κύριο Ιησού, ενώ τελικά Τον κάρφωσαν, με όλη Του την αγαθότητα, στον σταυρό. Οι Ιουδαίοι, μην κατέχοντας την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, δεν κατάφεραν να δουν μέσα από την ουσία της ψεύτικης ευσέβειας των Φαρισαίων και να διακρίνουν την αντίχριστη, αντιστεκόμενη στον Θεό φύση τους· ως εκ τούτου, εξαπατήθηκαν από εκείνους. Επιπλέον, λόγω του ότι οι Ιουδαίοι δεν αγαπούσαν την αλήθεια και δεν έψαχναν γι’ αυτήν, ούτε την αποδέχονταν, ακόμα και όταν ο Κύριος Ιησούς ξεσκέπασε τους Φαρισαίους λέγοντας τα εξής: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν» (Κατά Ματθαίον 23:14), «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας» (Κατά Ματθαίον 23:27), οι Ιουδαίοι εξακολούθησαν να μην μπορούν να διακρίνουν τις συμπεριφορές και τις πράξεις των Φαρισαίων, ώσπου τελικά τους ακολούθησαν τυφλά και υποτάχθηκαν στα λόγια τους. Αυτό τους έκανε, τελικά, να βαδίσουν στο μονοπάτι της αντίστασης κατά του Θεού, κάτι που τους οδήγησε στην καταστροφή.

Δεύτερος λόγος: Οι Ιουδαίοι είχαν σε υψηλή εκτίμηση την κοινωνική θέση και τη δύναμη και προσκολλούνταν σε αυτούς που είχαν μεγάλη επιρροή. Ακολουθούσαν όποιον είχε τη μεγαλύτερη επιρροή και δύναμη.

Οι Ιουδαίοι σέβονταν πολύ τους Φαρισαίους επειδή εκείνοι κατείχαν το υψηλότερο επίπεδο ηγεσίας εντός του θρησκευτικού κόσμου, είχαν υψηλή κοινωνική θέση μέσα στον ναό και ήταν πολύ φημισμένοι και ισχυροί. Πίστευαν ότι είχαν σίγουρα δίκιο που ακολουθούσαν τους Φαρισαίους στο να κάνουν πράξη την πίστη τους και ότι σίγουρα έτσι θα κέρδιζαν τον έπαινο του Θεού.

Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και διεξήγαγε το έργο Του, διακήρυξε την οδό της μετάνοιας και τέλεσε πολλά θαύματα. Όταν οι Ιουδαίοι παρατήρησαν από τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού ότι Εκείνος κατείχε εξουσία και δύναμη, πήγαν με το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής, το οποίο ήταν το να ακολουθήσουν τον Κύριο Ιησού. Ωστόσο, όταν οι Φαρισαίοι ξεκίνησαν να κατηγορούν, να αντιστέκονται και να βλασφημούν μανιωδώς τον Κύριο Ιησού, οι Ιουδαίοι δεν αναζήτησαν το θέλημα του Θεού, μα, βλέποντας ότι οι Φαρισαίοι είχαν υψηλή κοινωνική θέση και εξουσία, ενώ ο Κύριος Ιησούς ήταν Ναζωραίος, γιος ενός μαραγκού, χωρίς καμία κοινωνική θέση ή επιρροή, επέλεξαν να εγκαταλείψουν τον Ιησού και να ακολουθήσουν τους Φαρισαίους. Αυτό τελικά τους οδήγησε στο να σταυρώσουν τον Ιησού, κάτι που έπειτα τους έφερε την καταστροφή.

Επιπλέον, οι Ιουδαίοι ήταν ιδιαιτέρως συγκαταβατικοί με τις απαιτήσεις εκείνων που είχαν κοινωνική θέση και δύναμη. Φοβόνταν ότι οι Φαρισαίοι θα τους καταπίεζαν, θα τους καταδίωκαν και θα τους εκδίωκαν από τη συναγωγή και ότι θα τους εγκατέλειπαν. Ως εκ τούτου, δεν τόλμησαν να τηρήσουν σταθερή στάση στο ζήτημα του Κυρίου Ιησού, ούτε τόλμησαν να Τον αποδεχτούν ή να Τον ακολουθήσουν. Για παράδειγμα, η Βίβλος αφηγείται πώς, αφότου ο Κύριος Ιησούς είχε θεραπεύσει έναν εκ γενετής τυφλό άνδρα απλώνοντας λάσπη στα μάτια του, την οποία είχε φτιάξει από χώμα και από το σάλιο Του, οι γονείς του, παρόλο που ήξεραν ότι ο Ιησούς ήταν εκείνος που είχε θεραπεύσει το παιδί τους, δεν τόλμησαν, όταν ρωτήθηκαν, να παραδεχθούν στους Φαρισαίους τι είχε συμβεί, φοβούμενοι μήπως εκδιωχθούν από τη συναγωγή (βλ. κατά Ιωάννην 9:18-22). Επίσης, το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο αφηγείται τα εξής: «Αλλ’ όμως και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, πλην διά τους Φαρισαίους δεν ώμολόγουν, διά να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν την δόξαν των ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού» (Κατά Ιωάννην 12:42-43). Από αυτά τα γεγονότα είναι ξεκάθαρο ότι οι Ιουδαίοι δεν είχαν τον Θεό στην καρδιά τους ούτε στο ελάχιστο και ότι δεν είχαν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό. Λάτρευαν τη δική τους σάρκα και τα δικά τους συμφέροντα, μα απέτυχαν να λατρέψουν την οδό του Θεού. Λόγω του ότι εκτιμούσαν τόσο πολύ την κοινωνική θέση και την εξουσία, αρνήθηκαν και πρόδωσαν τον Θεό και έχασαν εξ ολοκλήρου τη σωτηρία του Θεού.

Από τα παραπάνω μπορεί κανείς να δει ότι οι Ιουδαίοι δεν είχαν καμία αγάπη για την αλήθεια, ούτε για την οδό της αρμονίας με τον Θεό· αντιθέτως, λάτρευαν ένθερμα την κοινωνική θέση και την εξουσία, πάνω από όλα τα άλλα. Τελικά, εγκατέλειψαν και πρόδωσαν τον Θεό και πάτησαν το πόδι τους στον δρόμο προς την καταστροφή. Όπως ακριβώς λένε τα λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι δεν χαίρονται με την αλήθεια, πολύ λιγότερο, με την κρίση. Αντίθετα, χαίρονται με τη δύναμη και τον πλούτο. Αυτά τα άτομα θεωρούνται σνομπ. Αναζητούν αποκλειστικά εκείνα τα θρησκεύματα στον κόσμο που έχουν επιρροή κι εκείνους τους πάστορες και τους δασκάλους που προέρχονται από τις ιερατικές σχολές. Παρά το γεγονός ότι δέχτηκαν την οδό της αλήθειας, παραμένουν επιφυλακτικοί και δεν είναι σε θέση να αφοσιωθούν πλήρως. Μιλούν για θυσίες προς τον Θεό, αλλά τα μάτια τους επικεντρώνονται σε μεγάλους πάστορες και δασκάλους κι ο Χριστός παραμερίζεται. […] Γιατί εκτιμούν μόνο τη θέση, το κύρος και τη δύναμη· αυτό που έχουν σε μεγάλη εκτίμηση είναι μεγάλες ομάδες και θρησκεύματα. Δεν έχουν κανένα σεβασμό για όλους εκείνους που οδηγούνται από τον Χριστό· είναι απλά προδότες που γύρισαν την πλάτη τους στον Χριστό, στην αλήθεια και στη ζωή» (από το «Πιστεύεις αληθινά στον Θεό;»).

2. Εξαγωγή προειδοποιητικών μαθημάτων από τις αποτυχίες των Ιουδαίων

Η καταστροφική εμπειρία των Ιουδαίων κατά την αντίστασή τους προς τον Θεό, παρά την πίστη τους σ’ Αυτόν, θα πρέπει να λειτουργήσει ως προειδοποιητική ιστορία για εμάς τους σημερινούς πιστούς. Ο Ιεχωβά Θεός είπε: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως» (Ωσηέ 4:6). Λέει στις Παροιμίες 10:21: «οι [..] άφρονες αποθνήσκουσι δι’ έλλειψιν φρενών». Αν οι πιστοί δεν καταφέρνουν να μεγαλύνουν τον Θεό, δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν την αναζητούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, δεν επιδιώκουν την οδό της αρμονίας με τον Θεό, μα αντίθετα ειδωλοποιούν και σέβονται απλούς ανθρώπους, απευθύνουν την αγάπη τους προς την κοινωνική θέση και τη δύναμη και υπακούν στα πάντα τον λόγο των ανθρώπων και υποτάσσονται σε περιορισμούς που έχουν τεθεί από ανθρώπους, τότε δεν είναι γνήσιοι πιστοί και ακόλουθοι του Θεού. Τελικά, τέτοιοι άνθρωποι θα χαθούν λόγω της άγνοιάς τους. Μετά από προσεκτική σκέψη, φαίνεται ότι συχνά είμαστε κι εμείς ένοχοι γιατί ακολουθούμε τυφλά και υπακούμε απλούς ανθρώπους. Για παράδειγμα, βλέποντας πως οι πάστορες και οι πρεσβύτεροί μας εργάζονται και μοχθούν για τον Θεό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, έχουν βαθιά κατανόηση της βιβλικής γνώσης και πολλοί είναι μάλιστα απόφοιτοι ιερατικών σχολών, τρέφουμε μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό απέναντί τους. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές νομίζουν, μάλιστα, ότι θα πρέπει να υπακούμε και να υποτασσόμαστε συνέχεια στους πάστορες και στους πρεσβύτερους, ότι αυτοί είναι τα δεκανίκια στα οποία στηριζόμαστε καθώς βαδίζουμε στον δρόμο της πίστης στον Θεό και ότι ακολουθώντας αυτούς στο να κάνουμε πράξη την πίστη στον Θεό, θα εισέλθουμε σίγουρα στη βασιλεία των ουρανών. Ωστόσο, ποτέ δεν κάνουμε τον κόπο να διακρίνουμε το αν η συμπεριφορά και οι πράξεις των πρεσβύτερων και των παστόρων συμφωνούν με τον λόγο του Θεού. Αυτό σχετίζεται ιδιαιτέρως με ένα σημαντικό γεγονός: την υποδοχή της επιστροφής του Κυρίου. Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι δεν μας καθοδηγούν στην ενεργή αναζήτηση του έργου του Θεού και στην υποδοχή της επιστροφής του Κυρίου Ιησού· αντίθετα, μας εξαναγκάζουν πεισματικά να φυλαγόμαστε από ψευδόχριστους και ακόμα να λέμε ότι «Κάθε ισχυρισμός ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει είναι ψευδής» και «Όποιος δεν έρχεται μετά νεφελών δεν είναι ο Κύριος Ιησούς». Δεν ακούνε, δεν διατηρούν, ούτε έχουν καμία σχέση με τον οποιονδήποτε ισχυρισμό που αφορά την επιστροφή του Κυρίου. Σπάνια καθόμαστε να αναλογιστούμε αν τα λόγια των παστόρων ή των πρεσβύτερων είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δεν αναζητάμε τι απαιτεί ο Θεός από εμάς· αντ’ αυτού, αποδεχόμαστε τυφλά τα λόγια των παστόρων και των πρεσβύτερων. Ακόμα και όταν ακούμε ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει, δεν ασχολούμαστε με το θέμα, δεν το ερευνούμε… Με βάση αυτές τις συμπεριφορές, μπορούμε στ’ αλήθεια να αποκαλούμαστε γνήσιοι πιστοί και ακόλουθοι του Θεού; Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα ρισκάρουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη που έκαναν οι Ιουδαίοι και να απορρίψουμε την επιστροφή του Κυρίου; Αξίζει κάθε αδελφός και αδελφή να αναλογιστεί αυτά τα ερωτήματα.

3. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να βαδίσουμε στο αποτυχημένο μονοπάτι των Ιουδαίων

Τα λόγια του Θεού λένε: «Ο Θεός βρίσκεται πάντα μέσα στην καρδιά εκείνων που πραγματικά πιστεύουν σε Αυτόν και πάντα φέρουν μέσα τους μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και Τον αγαπά. Όσοι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να πράττουν με προσεκτική και συνετή καρδιά, ενώ όλα όσα κάνουν πρέπει να είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να είναι ικανά να ικανοποιούν την καρδιά Του» (από το «Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια»). Όπως είναι σαφές από τα λόγια του Θεού, οι αληθινοί πιστοί σ’ Αυτόν Τον μεγαλύνουν, σέβονται την αλήθεια ως το ύψιστο αγαθό, ανταποκρίνονται σε κάθε κατάσταση με θεοφοβούμενη καρδιά και αναζητούν το θέλημα του Θεού σε κάθε κατάσταση για να επιτύχουν την εκπλήρωση των απαιτήσεων του Θεού. Μόνο οι άνθρωποι που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις είναι γνήσιοι πιστοί στον Θεό. Ας πάρουμε το παράδειγμα του Πέτρου, του Ιωάννη και του Φιλίππου. Όταν άκουσαν τον Κύριο να τους καλεί, δεν πήγαν πρώτα στον ναό να ζητήσουν συμβουλή από τους αρχιερείς, τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, ούτε πίστεψαν τις συκοφαντίες και τα καταδικαστικά λόγια που εξαπέλυαν οι Φαρισαίοι κατά του Κυρίου Ιησού. Αντίθετα, παρέμειναν ανοιχτόμυαλοι στην αναζήτηση και στην έρευνά τους. Έτσι, άκουσαν τη φωνή του Θεού στα λόγια του Ιησού και παρατήρησαν ότι ο λόγος του Κυρίου ήταν η αλήθεια και ότι ήταν γεμάτος εξουσία και δύναμη. Αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας των προφητειών και Τον ακολούθησαν δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Όταν ο αρχιερέας συνέλαβε τον Πέτρο και τους άλλους αποστόλους και τους απείλησε και τους εκφόβισε σε μια προσπάθεια να τους κάνει να εγκαταλείψουν την πίστη τους στον Κύριο, εκείνοι διαβεβαίωσαν με σθένος: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους» (Πράξεις 5:29). Ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δεν συναίνεσαν στις απαιτήσεις των Φαρισαίων, παρόλη την κοινωνική τους θέση και την εξουσία τους. Ακόμα και όταν συνελήφθησαν και διώχθηκαν, δεν αρνήθηκαν το όνομα του Κυρίου, μα διατήρησαν σθεναρά την πίστη τους σ’ Αυτόν, Τον ακολούθησαν και προσπάθησαν να εκπληρώσουν το θέλημά Του· έτσι, η πίστη τους έλαβε τον έπαινο του Θεού.

Ας παραδειγματιστούμε από την αποτυχία των Ιουδαίων και ας απέχουμε από την παραπλανημένη πίστη σε οποιονδήποτε άνθρωπο και την ειδωλοποίησή του. Είθε να μην γίνουμε ποτέ δέσμιοι, ούτε να ελεγχόμαστε ποτέ από κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα, ή από την κοινωνική θέση και την εξουσία. Επιθυμώ, επίσης, στα πάντα να μεγαλύνουμε τον Θεό και να αναζητούμε, να αποδεχόμαστε και να υποτασσόμαστε στην αλήθεια με θεοφοβούμενη καρδιά. Ειδικά όσον αφορά την υποδοχή του ερχομού του Κυρίου, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτό το ζήτημα με θεοφοβούμενη καρδιά και να δίνουμε μεγάλη προσοχή σε αυτά που λέει το Πνεύμα στις εκκλησίες. Όταν ακούμε κάποιον να μαρτυρά ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει, θα πρέπει να το αναζητούμε ενεργά και να το ερευνούμε, ώστε, μόλις έχουμε επιβεβαιώσει ότι πράγματι πρόκειται για τη φωνή του Θεού και την έκφραση της αλήθειας, να μπορούμε να την αποδεχτούμε και να υποταχθούμε σ’ αυτήν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συμβαδίσουμε με τα βήματα του Αμνού και να εξυψωθούμε ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, κάπου εδώ η κοινωνία μας λαμβάνει τέλος. Δόξα τω Θεώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του!