Από τη Φουσού, Νότια Κορέα

Αφότου αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, άρχισα να διαδίδω το ευαγγέλιο. Πήρα ήρεμα την απόφαση ότι θα έκανα καλά το καθήκον μου, ανεξάρτητα από το τι δυσκολίες θα αντιμετώπιζα, ώστε τα πρόβατα του Θεού να μπορούν να ακούσουν τη φωνή Του και να παρουσιαστούν ενώπιόν Του.

Τον Φεβρουάριο του 2018, συνάντησα διαδικτυακά τον αδελφό Μελ από τις Φιλιππίνες. Ήταν στη θεολογική σχολή και αρχικά μιλούσαμε πολύ σχετικά με θέματα όπως οι συνετές και οι άμυαλες παρθένες, τι είναι η αρπαγή και τα λοιπά. Όταν ήρθε στην κουβέντα το θέμα τού ποιος μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία, ρώτησα τον αδελφό Μελ: «Θεωρείς πως όλοι όσοι πιστεύουμε στον Κύριο θα εισέλθουμε τελικά στη βασιλεία των ουρανών;» Είπε περήφανα: «Φυσικά. Στην προς Εφεσίους 2,8-9, ο Παύλος είπε: “Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· Ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις”. Έχουμε δικαιωθεί από την πίστη και θα σωθούμε αν δείξουμε υπομονή μέχρι το τέλος. Όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα μας πάρει απευθείας στη βασιλεία. Αν έχουμε οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με αυτό, αυτό αποτελεί άρνηση της σωτηρίας του Κυρίου Ιησού και έλλειψη πίστης». Μόλις το είπε αυτό, τον ρώτησα: «Λες πως έχουμε δικαιωθεί από την πίστη και έχουμε σωθεί από τη χάρη, έτσι μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία. Υπάρχει κάποια βιβλική βάση γι’ αυτό; Το είπε ο Κύριος Ιησούς αυτό; Το είπε το Άγιο Πνεύμα αυτό; Η Βίβλος κάνει αναφορά σε δικαίωση και σωτηρία από την πίστη, αλλά δεν λέει ότι αυτά θα μας φέρουν στη βασιλεία. Δεν υπάρχει κάποια βάση για να το πούμε αυτό. Δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη αντίληψη;»

Ο Μελ έμεινε έκπληκτος και ψέλλισε χαμηλοφώνως: «Δικαίωση από την πίστη δεν σημαίνει είσοδο στη βασιλεία;» Τότε, του έστειλα μερικά βιβλικά χωρία: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Κατά Ματθαίον 7:21). «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου Θεού» (Αποκάλυψη 14:5). «θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικόν 11:45). Τότε είπα: «Τα λόγια του Κυρίου είναι πολύ σαφή σχετικά με τις προϋποθέσεις της εισόδου στη βασιλεία. Ο Κύριος είναι άγιος και απαιτεί από εμάς να είμαστε αγνοί, ειλικρινείς και αθώοι όπως τα μικρά παιδιά, να απαλλαγούμε από τη διαφθορά, να εξαγνιστούμε και να γίνουμε άνθρωποι που υπακούν στον Θεό και κάνουν το θέλημά Του. Μόνο αυτό κάνει κάποιον κατάλληλο για τη βασιλεία. Εμείς έχουμε εκπληρώσει αυτές τις απαιτήσεις; Θα τολμούσες να πεις ότι δεν λες ποτέ ψέματα; Θα τολμούσες να πεις ότι έχεις απαλλαγεί τελείως από την αμαρτία και έχεις εξαγνιστεί;» Ο Μελ δεν είπε τίποτα. Εγώ συνέχισα τη συναναστροφή μου: «Αν εξομολογηθούμε και δείξουμε μεταμέλεια στον Κύριο, θα δικαιωθούμε από την πίστη και θα σωθούμε από τη χάρη· αυτό είναι αλήθεια. Όμως, τι πραγματικά σημαίνει δικαίωση από την πίστη και σωτηρία από τη χάρη; Όλοι ξέρουμε ότι κατά την Εποχή του Νόμου, ο Θεός έδωσε κατευθυντήριες γραμμές για τη ζωή των ανθρώπων δίνοντας τον νόμο και εντολές μέσω του Μωυσή, όμως μέχρι το τέλος αυτής της εποχής, κανείς δεν μπορούσε να τηρήσει τον νόμο. Όλοι αμάρταναν όλο και περισσότερο. Όλοι κινδύνευαν να καταδικαστούν ή να θανατωθούν κατά τον νόμο. Αυτό ήταν το γενικό πλαίσιο της ενσάρκωσης του Θεού, της σταύρωσής Του ως προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου και της απολύτρωσης του ανθρώπου από τον νόμο. Στη συνέχεια, καθώς οι άνθρωποι αποδέχτηκαν τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα τους και εξομολογήθηκαν και μετανόησαν, οι αμαρτίες τους συγχωρέθηκαν και δεν καταδικάστηκαν που δεν τήρησαν τον νόμο. Αυτό σημαίνει πως, αφού ο Κύριος δεν μας έβλεπε πια ως αμαρτωλούς, μπορούσαμε να αποκαλούμαστε δίκαιοι εξαιτίας της λύτρωσης του Κυρίου και ήμασταν κατάλληλοι να παρουσιαστούμε προσευχόμενοι ενώπιον του Θεού και να απολαμβάνουμε τη χάρη, τη γαλήνη και τη χαρά που απένειμε ο Κύριος. Επομένως, δικαίωση από την πίστη και σωτηρία από τη χάρη σημαίνει ότι οι αμαρτίες μας συγχωρούνται μέσω της πίστης και δεν καταδικαζόμαστε κατά τον νόμο. Όμως, δεν σημαίνει πως έχουμε απαλλαγεί από την αμαρτία ή πως έχουμε εξαγνιστεί, πως είμαστε πραγματικά δίκαιοι και άξιοι της βασιλείας».

Ο Μελ απάντησε με έκπληξη: «Ώστε δικαίωση από τη πίστη απλώς σημαίνει πως οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και πως ο Κύριος δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς, αλλά όχι πως είμαστε δίκαιοι και μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία. Ο πάστοράς μας δεν μίλησε ποτέ γι’ αυτό». Τότε, του διάβασα τα εξής χωρία από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (2)). «Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. […] Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). «Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι, επομένως, ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας).

Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, είπα σε συναναστροφή: «Την εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το στάδιο του έργου της λύτρωσης, βασιζόμενος στις ανάγκες της ανθρωπότητας. Εξέφρασε την οδό της μετανοίας, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν, βασιζόμενοι στη γνώση τους για την αμαρτία, να αναζητήσουν να αγαπούν τον Κύριο, να είναι το αλάτι και το φως, να αγαπούν τους άλλους όπως τον εαυτό τους, κι άλλα. Η εκμάθηση καλών συμπεριφοράς από τους ανθρώπους ήταν το αποτέλεσμα του έργου της λύτρωσης. Όταν λυτρωνόμαστε από τον Κύριο Ιησού, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται κι Εκείνος δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε απαλλαγεί από την αμαρτία ή ότι έχουμε εξαγνιστεί, επειδή η αμαρτωλή φύση μας εξακολουθεί να είναι εδραιωμένη κι εμείς πάντα αποκαλύπτουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, όπως την αλαζονεία, την ατιμία, την απάτη, το κακό και τη μοχθηρία. Για παράδειγμα, αν έχουμε ένα χάρισμα ή ένα δυνατό σημείο, ή κάποιο επίπεδο, θεωρούμε πως είμαστε καταπληκτικοί. Είμαστε υπεροπτικοί και περιφρονούμε τους άλλους. Όταν κάνουμε θυσίες ή υποφέρουμε λίγο στο έργο μας, δεν μπορούμε παρά να κορδωνόμαστε και να επιδεικνύουμε τον εαυτό μας, ώστε οι άλλοι να μας λατρεύουν. Όταν βλέπουμε πως κάποιος άλλος είναι καλύτερος από εμάς, μπορεί να τον ζηλεύουμε και να τον μισούμε. Όταν κάτι θίγει τα συμφέροντά μας, μπορεί να λέμε ψέματα και να εξαπατούμε. Μπροστά στα δεινά, στις δοκιμασίες, στις συμφορές, στην αρρώστια ή σε μια οικογενειακή αναποδιά, μερικές φορές παρανοούμε και κατηγορούμε τον Θεό, ή ακόμα Τον αρνούμαστε και Τον προδίδουμε. Όλα αυτά δείχνουν πως εξακολουθούμε να είμαστε αλυσοδεμένοι από την αμαρτία και μπορούμε ακόμα να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Για δύο χιλιάδες χρόνια, όλοι έχουν ζήσει μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης κι ούτε ένας δεν έχει απελευθερωθεί απ’ αυτόν. Είναι πασιφανές. Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτό που απαιτεί ο Κύριος, να μην λέμε ψέματα, να είμαστε αψεγάδιαστοι και να είμαστε εξαγνισμένοι, απέχουμε πολύ απ’ αυτό. Ενδεχομένως να μην μπορούμε να δοξάσουμε ή να καταθέσουμε μαρτυρία για τον Θεό. Πώς μπορούν άνθρωποι όπως εμείς να εισέλθουν στη βασιλεία; Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε” (Κατά Ιωάννην 8:34-35). Έτσι, αν θέλουμε να εξαγνιστούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία, χρειαζόμαστε τον Θεό να επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες και να επιτελέσει έργο για να μας απαλλάξει από την αμαρτία, να διορθώσει τις σατανικές μας διαθέσεις και να ξεριζώσει εντελώς την αμαρτία μας και την αντίθεσή μας προς τον Θεό».

Μετά από αυτήν τη συναναστροφή, ο Μελ είπε πως τώρα το κατάλαβε, πως ο Κύριος Ιησούς απλώς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης και παρόλο που δικαιωθήκαμε μέσω της πίστης, εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε και να είμαστε αλυσοδεμένοι από την αμαρτία, άρα, πράγματι, δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία. Όμως, αφού το σκέφτηκε λίγο, ρώτησε: «Όμως είπες πως ο Κύριος πρόκειται να επιτελέσει ένα άλλο στάδιο του έργου της σωτηρίας τις έσχατες ημέρες. Αυτό μοιάζει με άρνηση της σωτηρίας του Κυρίου Ιησού. Οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί μέσω της πίστης, επομένως, ακόμα κι αν δεν είμαστε δίκαιοι, η σωτηρία του Θεού είναι τέλεια. Η ολοκλήρωση του έργου του Κυρίου Ιησού φρόντισε γι’ αυτό, οπότε δεν υπάρχει άλλη σωτηρία. Δεν μπορούμε να σωθούμε ξανά από τη στιγμή που έχουμε ήδη σωθεί. Αυτό δεν θα σήμαινε πως η σωτηρία του Κυρίου ήταν μάταιη; Αδελφή, φαίνεται να έχεις αυτές τις αμφιβολίες απλά και μόνο επειδή δεν έχεις πίστη στη σωτηρία του Κυρίου».

Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα: «Ο αδελφός Μελ είναι αρκετά νέος, αλλά έχει κάποιες ισχυρές αντιλήψεις. Συμφωνεί πως η δικαίωση από την πίστη δεν αποφέρει την είσοδο στη βασιλεία, αλλά δεν μπορεί να αποδεχτεί το έργο της σωτηρίας του Θεού τις έσχατες ημέρες». Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα την καθοδήγησή Του. Αφού προσευχήθηκα, είπα στον Μελ: «Έχει προφητευτεί στη Βίβλο ότι ο Θεός θα επιτελέσει ένα άλλο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες. Στη Β προς Κορινθίους 1,10: “Όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ τοσούτου μεγάλου θανάτου και ελευθερόνει, εις τον οποίον ελπίζομεν ότι και έτι θέλει ελευθερώσει”. Επίσης, στην Προς Εβραίους 9,28: “ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν”. Στην Α Πέτρου 1,5 λέει: “Οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ”. Στο κατά Ιωάννην 12,47-48 λέει: “Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα”. Στην Α Πέτρου 4,17 λέει: “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”. Τα χωρία αυτά αναφέρουν: “ότι και έτι θέλει ελευθερώσε”, “θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν”, “εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ” και “έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”. Όλα αυτά σημαίνουν πως ο Θεός θα επιτελέσει ένα άλλο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες, όχι για να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τις αμαρτίες μας, αλλά για να μας κρίνει, να μας εξαγνίσει και μας να σώσει πλήρως. Το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού μάς απάλλαξε από τις αμαρτίες μας και κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός θα επιτελέσει το έργο της κρίσεως για να διορθώσει την αμαρτωλή μας φύση μια για πάντα, για να μας απελευθερώσει πλήρως από την αμαρτία και να μας εξαγνίσει».

Τότε, ο Μελ είπε έκπληκτος: «Οπότε, αποδεικνύεται ότι ο Θεός πρόκειται να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού κατά τις έσχατες ημέρες και υπάρχει κι ένα άλλο στάδιο σωτηρίας. Πες μου, πώς επιτελεί ο Θεός αυτό το έργο της κρίσεως;»

Έτσι, μοιράστηκα την εξής συναναστροφή: «Η Προς Εβραίους 4,12 λέει: “Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας”». Έπειτα, του διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). «Το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια τούτης της εποχής είναι κυρίως η παροχή των λόγων σχετικά με τη ζωή του ανθρώπου, η έκθεση της φύσης και ουσίας και της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου, και η εξάλειψη θρησκευτικών αντιλήψεων, φεουδαρχικού και ξεπερασμένου τρόπου σκέψης, καθώς και η γνώση και ο πολιτισμός του ανθρώπου. Αυτά τα πράγματα πρέπει να καθαρθούν μέσω έκθεσης στα λόγια του Θεού. Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί λόγια, και όχι σημεία και θαύματα, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να εκθέσει τον άνθρωπο, να τον κρίνει, να τον παιδεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση, έτσι ώστε μέσα στα λόγια του Θεού, ο άνθρωπος να καταφέρει να διακρίνει τη σοφία και την ομορφιά Του και να κατανοήσει τη διάθεσή Του, και έτσι ώστε, μέσω των λόγων Tου, ο άνθρωπος να δει τις πράξεις του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα). Αφού το διάβασα αυτό, συνέχισα τη συναναστροφή μου. «Τις έσχατες ημέρες, ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε ως Παντοδύναμος Θεός, έχει ενσαρκωθεί και έχει έρθει στη γη και χρησιμοποιεί την αλήθεια για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως. Εκφράζει όλες τις αλήθειες που εξαγνίζουν και σώζουν πλήρως την ανθρωπότητα, εκθέτει και αναλύει λεπτομερώς τις σατανικές διαθέσεις των ανθρώπων, εκθέτει τις αντιλήψεις μας και τις παράλογες κατανοήσεις μας για τον Θεό, καθώς και τις σατανικές φιλοσοφίες, τα δηλητήρια και τις προοπτικές που διατηρούμε μέσα μας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να κατανοήσουμε κάθε λογής αλήθειες, να γνωρίσουμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού, την άγια και όμορφη ουσία Του, καθώς και την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν τις διαφθορές που δεν είχαμε παρατηρήσει ποτέ πριν και μέσα από αυτά που αποκαλύπτονται στα λόγια Του, μπορούμε να αποκτήσουμε γνώση τόσο του Θεού όσο και του εαυτού μας. Έπειτα, οι διεφθαρμένες μας διαθέσεις σταδιακά εξαγνίζονται και αλλάζουν. Από τη στιγμή που διαβάσαμε πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κατανοήσαμε κάποιες αλήθειες και αποκτήσαμε κάποια διάκριση σχετικά με τις αντιλήψεις μας για τη δικαίωση μέσω της πίστης και τη σωτηρία μέσω της χάρης, καταλαβαίνουμε πως το να θέλουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία, παρά τη βδελυρότητα και τη διαφθορά μας, είναι αλαζονικό και παράλογο. Έτσι, αρχίζουμε να μετανοούμε πραγματικά στον Θεό, κι αυτό σημαίνει πως αρχίζουμε να αποδεχόμαστε την κρίση των λόγων του Θεού».

Μόλις το άκουσε αυτό, ο Μελ χαμογέλασε και είπε: «Πράγματι, νιώθω πώς είναι να κρίνεσαι από τον Θεό. Όταν θυμάμαι όλα τα χρόνια της πίστης μου στον Κύριο Ιησού, θεωρούσα πως δικαίωση από την πίστη και σωτηρία από τη χάρη σήμαινε πως μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία και δεν αμφέβαλλα πως αυτό ήταν αλήθεια. Τώρα βλέπω πως η πίστη μου ήταν χτισμένη πάνω στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου και δεν ήταν καθόλου σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού».

Εγώ είπα: «Ακριβώς. Αν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού δεν μας τα αποκάλυπταν όλα αυτά, κανείς μας δεν θα το καταλάβαινε». Έπειτα, του διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Γιατί το έργο της κατάκτησης είναι το τελικό στάδιο; Δεν είναι επακριβώς για να φανερώσει ποια θα είναι η κατάληξη κάθε τάξης ανθρώπων; Δεν είναι για να δώσει στον καθένα τη δυνατότητα, κατά την εξέλιξη του έργου της κατάκτησης μέσω της παίδευσης και της κρίσης, να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και, στη συνέχεια, να ταξινομηθεί σύμφωνα με το είδος του; Αντί να ειπωθεί ότι πρόκειται για την κατάκτηση της ανθρωπότητας, ίσως είναι καλύτερο να λεχθεί ότι δείχνει ποιο είδος κατάληξης θα έχει κάθε τάξη ανθρώπων. Έχει να κάνει με την κρίση των αμαρτιών των ανθρώπων και τη μετέπειτα αποκάλυψη των διαφορετικών τάξεων ανθρώπων, βάσει του οποίου αποφασίζεται αν είναι μοχθηροί ή δίκαιοι. Μετά το έργο της κατάκτησης ακολουθεί το έργο της επιβράβευσης των καλών και της τιμωρίας των μοχθηρών. Οι άνθρωποι που υπακούν απόλυτα —εκείνοι, δηλαδή, που έχουν κατακτηθεί εντελώς— θα τοποθετηθούν στο επόμενο στάδιο της διάδοσης του έργου του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι δεν έχουν κατακτηθεί θα ριχτούν στο σκοτάδι και θα βρεθούν αντιμέτωποι με συμφορές. Έτσι θα ταξινομηθούν οι άνθρωποι σύμφωνα με το είδος τους· όσοι πράττουν το κακό θα ταξινομηθούν με τους μοχθηρούς, για να μην ξαναδούν ποτέ το φως του ήλιου, και οι δίκαιοι θα ταξινομηθούν με τους καλούς, για να λάβουν φως και να ζήσουν αιωνίως μέσα στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (1)). Του είπα: «Με την κρίση και την έκθεση μέσα από τα λόγια του Θεού, οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων εξαγνίζονται κι εκείνοι γίνονται πραγματικά δίκαιοι. Μπορούν να είναι προστατευμένοι και να επιβιώνουν στις μεγάλες συμφορές και να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Όμως, εκείνοι που σκέφτονται μόνο τη χάρη και τη σωτηρία, ενώ απορρίπτουν το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, θα εκτεθούν και θα εξαλειφθούν από τον Θεό. Θα θρηνούν όταν έρθουν οι συμφορές. Αυτό εκπληρώνει την προφητεία στην Αποκάλυψη 22,11: “Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος”. Έτσι θα διαχωριστούν οι δίκαιοι από τους άδικους, και τότε ο Θεός θα αρχίσει να ανταμείβει το καλό και να τιμωρεί το κακό, αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους σύμφωνα με το τι έχουν κάνει».

Ο Μελ απάντησε με χαρά: «Ώστε το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες δεν είναι μόνο να εξαγνίσει τους ανθρώπους, αλλά και να εκθέσει διάφορα είδη ανθρώπων. Το έργο του Θεού είναι πράγματι σοφό! Αυτά που κήρυττε πάντα ο πάστοράς μας, για τη δικαίωση μέσω της πίστης και τη σωτηρία μέσω της χάρης, δεν είναι σωστά. Ποτέ δεν είχα διάκριση. Απλώς προσκολλούμουν σε αυτές τις αντιλήψεις, θεωρώντας πως η σωτηρία του Κυρίου έχει ήδη ολοκληρωθεί και δεν υπάρχει άλλη σωτηρία κι ότι μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία με τη δικαίωση μέσω της πίστης και τη σωτηρία μέσω της χάρης. Ντρέπομαι που το σκέφτομαι τώρα. Ευχαριστώ τον Κύριο για το έλεός Του, που μου επιτρέπει να το ακούσω. Είμαι πρόθυμος να αποδεχτώ το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες».

Ενθουσιάστηκα που είδα πως ήθελε να αποδεχτεί την κρίση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Όμως, εξεπλάγην όταν συναντηθήκαμε λίγες μέρες αργότερα και ο Μελ είπε πως είχε πάει στο σπίτι του πάστορά του το Σαββατοκύριακο και μοιράστηκε τη συναναστροφή μου μαζί του. Ο πάστοράς του είπε πως έκανα λάθος, πως η δικαίωση από την πίστη και η σωτηρία από τη χάρη ήταν σωστές, και πως δεν χρειαζόταν η κρίση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Είπε επίσης στον Μελ να κόψει τις επαφές μαζί μου. Καταλάβαινα πως ήταν ιδιαίτερα λυπημένος όταν το έλεγε αυτό και έβλεπα πως δεν ήταν τώρα σίγουρος να αποδεχτεί την κρίση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει στη μαρτυρία μου. Τότε, ήρθε στο μυαλό μου ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει να μιλάτε κυρίως περισσότερο για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσα έχετε υποστεί και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός· να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Αυτήν την εμπειρία θα πρέπει να έχετε. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας που είναι γνήσια και έρχονται από την καρδιά· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Πράγματι. Κατάθεση μαρτυρίας δεν είναι απλώς να λες στους ανθρώπους για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Το μυστικό είναι να χρησιμοποιούμε τις δικές μας εμπειρίες για να μαρτυρήσουμε πως το έργο της κρίσεως του Θεού μπορεί πράγματι να εξαγνίσει και να σώσει τους ανθρώπους. Σκέφτηκα πως εφόσον είχα υποβληθεί στην κρίση του Θεού, γιατί να μην του πω για τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες; Η σκέψη αυτή με ηρέμησε και μου έδωσε ένα μονοπάτι να προχωρήσω.

Είπα στον Μελ: «Ο Θεός επιτελεί ένα άλλο στάδιο σωτηρίας κατά τις έσχατες ημέρες. Ο Κύριος επιστρέφει και επιτελεί το έργο της κρίσεως, κι αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Μετά τη διαφθορά μας από τον Σατανά, δεν αγαπάμε την αλήθεια από τη φύση μας και πραγματικά δεν μπορούμε να την κάνουμε πράξη. Μερικοί άνθρωπο μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους, ή νηστεύουν και προσεύχονται, όμως κανείς δεν μπορεί να αποφύγει εντελώς την αμαρτία. Όπως λένε: “είναι ευκολότερο να μετατοπίσει κανείς βουνά και ποτάμια, παρά να αλλάξει τη φύση του”. Χωρίς την αποδοχή της κρίσης και του εξαγνισμού του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, η σατανική μας φύση θα παραμείνει για τα καλά ριζωμένη μέσα μας και μπορεί να μας κάνει να αποκαλύψουμε τις σατανικές μας διαθέσεις ανά πάσα στιγμή, ή ακόμα να μας κάνει να αντισταθούμε και να επαναστατήσουμε απέναντι στον Θεό. Πάρε εμένα ως παράδειγμα. Ήμουν πολύ αλαζονικός άνθρωπος. Είχα κάποιο επίπεδο και έκανα πολλά πράγματα και θυσίες για να υπηρετώ τον Κύριο. Πάντα ένιωθα πως ήμουν κάποια που ευαρεστούσε τον Θεό, όμως όταν άκουσα τη μαρτυρία πως ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει και επιτελούσε το έργο τις κρίσεως τις έσχατες ημέρες, αρνήθηκα να το αποδεχτώ. Θεωρούσα πως είχαμε δικαιωθεί από την πίστη, είχαμε σωθεί από τη χάρη. Έτσι, εκείνη τη στιγμή, είπα απλώς, χωρίς καν να το σκεφτώ: “Αποκλείεται. Ο Θεός δεν πρόκειται να επιτελέσει άλλο έργο. Δεν χρειάζεται να αποδεχτούμε το έργο της κρίσεώς Του”. Μετά από αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές συνέχισαν να μοιράζονται συναναστροφή πάνω στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και οι αντιλήψεις μου τελικά διορθώθηκαν. Αφότου αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα μερικά χωρία από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού που με έκαναν να νιώσω πραγματικά ντροπή. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Μη νομίζεις πως είσαι παιδί-θαύμα, ελάχιστα κατώτερος από τους ουρανούς αλλά εξαιρετικά ανώτερος από τη γη. Απέχεις πολύ από το να είσαι εξυπνότερος από κανέναν άλλον —και θα μπορούσε, μάλιστα, να ειπωθεί πως είναι αξιολάτρευτο το πόσο πιο ανόητος είσαι από κάθε άνθρωπο στη γη που διακατέχεται από λογική, διότι έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και δεν ένιωσες ποτέ σου ένα αίσθημα κατωτερότητας, λες και διακρίνεις τις ενέργειές Μου μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Στην πραγματικότητα, είσαι κάποιος που στερείται πάσας λογικής, διότι δεν έχεις ιδέα τι σκοπεύω να κάνω, και μάλιστα γνωρίζεις ακόμα λιγότερο τι κάνω επί του παρόντος. Κι έτσι, λέω πως δεν είσαι ισάξιος ούτε καν με έναν γερo-αγρότη που δουλεύει σκληρά τη γη, έναν αγρότη που δεν έχει ούτε την παραμικρή αντίληψη περί ανθρώπινης ζωής, κι όμως βασίζεται εξ ολοκλήρου στις ευλογίες από τον Ουρανό καθώς καλλιεργεί τη γη” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Δεν είναι θηρία όσοι δεν μαθαίνουν και παραμένουν αδαείς;). “Βάλε στην άκρη τις γνώμες σου για το ‘αδύνατο’! Όσο περισσότερο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι είναι αδύνατο, τόσο πιθανότερο είναι αυτό να συμβεί, διότι η σοφία του Θεού υπερβαίνει τον ουρανό, οι σκέψεις του Θεού είναι υψηλότερες από τις σκέψεις του ανθρώπου και το έργο του Θεού υπερβαίνει τα όρια της σκέψης και των αντιλήψεων του ανθρώπου. Όσο πιο αδύνατο είναι κάτι, τόσο περισσότερο έχει αλήθεια που μπορεί να αναζητηθεί· όσο περισσότερο κείται κάτι πέραν των αντιλήψεων και της φαντασίας, τόσο περισσότερο περιέχει το θέλημα του Θεού”. “Αν επιθυμείς να γίνεις μάρτυρας της εμφάνισης του Θεού, να ακολουθήσεις τα βήματα του Θεού, τότε πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου. Δεν πρέπει να απαιτείς από τον Θεό να κάνει αυτό ή εκείνο και, ακόμη περισσότερο, δεν θα πρέπει να Τον κλείσεις στα δικά σου όρια και να Τον περιορίσεις στις δικές σου αντιλήψεις. Αντίθετα, θα πρέπει να απαιτήσετε από τον εαυτό σας τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αναζητάτε τα χνάρια του Θεού, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αποδεχτείτε την εμφάνιση του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να υποταχθείτε στο νέο έργο του Θεού. Αυτό θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος. Εφόσον ο άνθρωπος δεν είναι η αλήθεια και δεν κατέχει την αλήθεια, θα πρέπει να αναζητά, να αποδέχεται και να υπακούει” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Α΄: Η εμφάνιση του Θεού έχει αναγγείλει μια νέα εποχή)».

Έπειτα του είπα: «Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, επηρεάστηκα βαθιά. Είδα πόσο αλαζονική ήμουν. Όταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες έφτασε σ’ εμένα, δεν το αναζήτησα ούτε το ερεύνησα και δεν διάβασα με ειλικρίνεια τα λόγια του Θεού για να δω αν ήταν η φωνή Του. Είπα απλώς αλαζονικά πως ο Θεός δεν θα επιτελούσε περισσότερο έργο, λες και είχα εικόνα για το έργο του Θεού. Ήμουν απλώς ένα ακόμα άτομο που διεφθάρη από τον Σατανά. Πώς μπορούσα να συλλάβω το έργο του Θεού; Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και κάθε έργο που επιτελεί είναι σε συμφωνία με το σχέδιο διαχείρισής Του. Λες και ο Θεός έπρεπε να γυρέψει την έγκρισή μου για το έργο Του, για να είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις μου! Ο ισχυρισμός μου ότι “αποκλείεται” οριοθετούσε τον Θεό κι έδειχνε επίσης πως αντιστεκόμουν και καταδίκαζα τον Θεό. Ήμουν όπως οι Φαρισαίοι, που ενώ πρόσμεναν πάντα τον Μεσσία να έρθει, όμως όταν ο Κύριος Ιησούς πράγματι εμφανίστηκε και επιτέλεσε έργο, δεν Τον γνώρισαν. Τον έκριναν και Τον καταδίκασαν βασιζόμενοι στις αντιλήψεις τους κι επιπλέον Τον σταύρωσαν. Κατέληξαν να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού και να τιμωρούνται από Εκείνον. Η συμπεριφορά μου δεν διέφερε καθόλου από των Φαρισαίων που αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού! Συνειδητοποιώντας αυτό, κατάλαβα επίσης πως το να απολαμβάνω τη χάρη του Κυρίου και να κάνω καλά πράγματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλλαγή στη διάθεση. Χωρίς την κρίση και τον εξαγνισμό από τον Θεό, τη στιγμή που συνέβαινε κάτι που δεν μου άρεσε, η αλαζονεία μου θα παρουσιαζόταν, μέχρι του σημείου να χάσω κάθε λογική. Θεωρούσα πως υπερασπιζόμουν την αληθινή οδό και πως ήμουν αφοσιωμένη στον Θεό, ενώ την ίδια στιγμή αντιστεκόμουν και καταδίκαζα τον Θεό. Στερούμουν τελείως ικανότητας αντίληψης. Είναι τόσο τρομακτικό. Απέκτησα κάποια κατανόηση της αλαζονικής μου διάθεσης μέσα από την κρίση των λόγων του Θεού, κι έτσι, όταν ετοιμαζόμουν να δείξω την αλαζονεία μου, διάβαζα τα λόγια της κρίσης και της παίδευσης του Θεού και έκανα την αυτοκριτική μου. Πριν το καταλάβω, έγινα ένα ταπεινότερο άτομο και ξανακέρδισα λίγη από την έμφυτή μου συνείδηση και λογική. Κατέστην ικανή, όταν συνέβαινε κάτι που δεν μου άρεσε, να αναζητώ την αλήθεια, αντί τυχαία να κρίνω και να οριοθετώ πράγματα ή να κολλάω πεισματικά στις δικές μου απόψεις. Επιπλέον, απέκτησα περισσότερο σεβασμό για τον Θεό και σιγά-σιγά, απέκτησα ανθρώπινη ομοιότητα. Κατέληξα να κατανοώ πως κρίση και παίδευση σημαίνουν σταδιακή αλλαγή και εξαγνισμός, και πως αυτή είναι η διαδικασία της αλλαγής των σατανικών διαθέσεών μας μέσω των λόγων του Θεού. Τα λόγια του Θεού είναι σκληρά και καυστικά, όμως αυτή είναι η ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα βαθύτερη αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Όπως λένε: “τα πικρά φάρμακα γιατρεύουν τη νόσο σου”. Ο Θεός μάς κρίνει και μας εκθέτει κατ’ αυτόν τον τρόπο, για να αλλάξει καλύτερα τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Ο Θεός το κάνει, γιατί μας αγαπά πάρα πολύ. Όταν το κατάλαβα αυτό, έγινα πρόθυμη να αποδεχτώ περισσότερη κρίση και παίδευση από τα λόγια του Θεού και να αποτινάξω την αλαζονεία μου όσο το δυνατόν συντομότερα, για να βιώσω την ανθρώπινη ομοιότητα. Επίσης, κατέληξα να κατανοώ πως το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας και μόνο αυτού του είδους η κρίση μπορεί να μας σώσει από την αμαρτία. Ότι η κρίση και η παίδευση είναι πραγματικά η σωτηρία του Θεού για εμάς και ότι η αγάπη είναι σπουδαιότερη από τη χάρη ή την προσφορά περί αμαρτίας».

Όταν άκουσε τη συναναστροφή μου, ο Μελ είπε με χαρά: «Καθ’ όλα τα χρόνια της πίστης μου στον Κύριο Ιησού, δεν άκουσα ποτέ κάποιο άλλο εκκλησιαστικό μέλος να μιλά για τη δική του διαφθορά. Απλώς καυχιούνται πόσο καλοί είναι. Όλοι κάνουν πράξη την ανεκτικότητα με τους άλλους επιφανειακά, όμως όταν εμπλέκονται τα δικά τους συμφέροντα, όλη η αγάπη τους εξαφανίζεται. Τώρα καταλαβαίνω πως εξαιτίας των σατανικών μας διαθέσεων και χωρίς την εμπειρία της κρίσης και του εξαγνισμού των λόγων του Θεού, δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τον εαυτό μας, ούτε θα ακούσουμε τα λόγια του Θεού ούτε θα υποταχθούμε σε Εκείνον. Ούτε θα είμαστε ποτέ πραγματικά ικανοί να αγαπήσουμε τους άλλους όπως τον εαυτό μας. Η κρίση και η παίδευση είναι πραγματικά η σωτηρία του Θεού για την ανθρωπότητα, και αυτό χρειαζόμαστε. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι πράγματι η αλήθεια. Δεν θα ακούσω άλλους πια. Θα πιστεύω μόνο στον Παντοδύναμο Θεό και θα αποδέχομαι τα λόγια Του!» Λέγοντάς το αυτό, άλλαξε το όνομα της ομάδας συνομιλίας μας σε: «Αυτή είναι η πραγματική μου οικογένεια». Ολόκληρος άνδρας ξέσπασε σε κλάματα και είπε: «Βρήκα τον Θεό· βρήκα την οικογένειά μου. Οπουδήποτε μπορώ να διαβάζω τα λόγια του Θεού, είναι η οικογένειά μου!» Πραγματικά συγκινήθηκα όταν τον άκουσα να το λέει αυτό.

Η εμπειρία μου της διάδοσης του ευαγγελίου με τον Μελ με έκανε να καταλάβω βαθιά πως χωρίς την κατανόηση της αλήθειας, οι άνθρωποι μπορεί να εξαπατώνται και να περιορίζονται από κάθε λογής θρησκευτικές αντιλήψεις και πλάνες. Χρειαζόμαστε πραγματικά να βασιστούμε στον Θεό, να τους διαβάσουμε τα λόγια του Θεού και να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια, χρησιμοποιώντας τις πραγματικές μας κατανοήσεις από την εμπειρία του έργου του Θεού, για να καταθέσουμε μαρτυρία της σωτηρίας Του. Οι άνθρωποι χρειάζονται να κατανοήσουν την αλήθεια και να αναπτύξουν διάκριση απέναντι στις αντιλήψεις τους, για να παρουσιαστούν με ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού. Βίωσα επίσης πόσο σκληρό είναι το έργο του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Θέλω να εργαστώ στο πλευρό του Θεού και να φέρω περισσότερους ανθρώπους με αληθινή πίστη ενώπιόν Του για να Του δώσω παρηγοριά.