Από μικρή, οι γονείς μου με έμαθαν να είμαι δίκαιη, λογική, ευγενική με τους άλλους, να είμαι ανεκτική, και να κατανοώ τις δυσκολίες των άλλων. Έλεγαν πως έτσι είναι ο καλός άνθρωπος και πως έτσι κερδίζει κάποιος τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων. Νόμιζα πως θα ήταν καλό να είμαι έτσι, και συχνά υπενθύμιζα στον εαυτό μου να είμαι συμπονετική και ευγενική. Με την οικογένειά μου και άλλους χωρικούς, δεν ήρθα ποτέ σε σύγκρουση, με τους άλλους, και με ένοιαζε πραγματικά το πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Οι συγχωριανοί μου με επαινούσαν συχνά, ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση και κατανόηση, και δεν καυγάδιζα με κανέναν όταν με προσέβαλαν. Τέτοιου είδους έπαινοι, με έκαναν πολύ χαρούμενη. Θεωρούσα ότι ως άνθρωπος, θα έπρεπε να είμαι έτσι, φιλική, κι ότι θα έπρεπε να δείχνω κατανόηση ακόμη κι αν κάποιος έκανε λάθος. Ήμουν σίγουρη ότι αυτό ήταν το πρότυπο ενός καλού άνθρωπου. Συνέχισα να κάνω τα πράγματα έτσι και αφότου έγινα πιστή.

Τον Νοέμβριο του 2021, εκλέχτηκα ως διάκονος της εκκλησίας και άρχισα να διαδίδω το Ευαγγέλιο με αδελφούς και αδελφές. Με έναν απ’ αυτούς, τον αδελφό Κέβιν, ήμασταν από το ίδιο χωριό. Είχε επίπεδο και σαφή επιχειρήματα στη συναναστροφή, όταν διέδιδε το Ευαγγέλιο. Εξηγούσε με παραδείγματα ώστε να καταλαβαίνουν εκείνοι που ερευνούσαν την αληθινή οδό. Όμως ανακάλυψα ότι ήταν λίγο αλαζονικός και δεν ήθελε να δέχεται τις προτάσεις των άλλων. Επίσης, πολλές φορές δεν ακολουθούσε τις αρχές στο καθήκον του, στο έργο του, δεν εκθείαζε και δεν κατέθετε μαρτυρία για τον Θεό, αλλά μιλούσε πολύ για το πόσους είχε προσηλυτίσει. Στους αδελφούς και τις αδελφές άρεσε να τον ακούν να κηρύττει και πραγματικά τον λάτρευαν. Μια φορά, κάποιος που αναζητούσε την αληθινή οδό τον επαίνεσε για το καλό επίπεδο του και για το κήρυγμά του. Παρατήρησα ότι εκθείαζε τον εαυτό του και επιδεικνυόταν πολύ, και ότι, στη διάδοση του Ευαγγελίου, δεν επικεντρώθηκε στη μαρτυρία για το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών ή στη διόρθωση των θρησκευτικών αντιλήψεων. Ήθελα να το αναφέρω στον Κέβιν, μα, αφού το σκέφτηκα, αποφάσισα να περιμένω λίγο ακόμα. Ήθελα να ξέρει ο Κέβιν ότι εγώ ήμουν ένας ευγενικός, λογικός άνθρωπος που δεν έδινε σημασία σε κάθε μικροπρόβλημα που έβλεπε. Ήθελα να τον ενθαρρύνω και να τον βοηθήσω. Αργότερα, η επικεφαλής έστελνε συχνά αρχές για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην ομάδα μας και, έμμεσα, συναναστράφηκα λίγο σχετικά με τη συμπεριφορά του Κέβιν. Ήλπιζα ότι θα διαπίστωνε τα θέματά του μέσω αυτής της συναναστροφής. Ήθελα να επανέλθω στα προβλήματά του, αλλά μετά σκέφτηκα ότι αφού ήταν αρκετά αλαζόνας, ίσως να μην δεχόταν τη συμβουλή μου. Φοβόμουν ότι θα σκεφτόταν πως ήμουν πολύ παράλογος και αγενής άνθρωπος, και θα αποκτούσε κακή εντύπωση για εμένα Αν φτάναμε σε αδιέξοδο και δεν μπορούσαμε να συνεργαστούμε καλά, η εικόνα μου ως καλός άνθρωπος θα χανόταν. Κάνοντας αυτή τη σκέψη, απλώς κατάπια τη γλώσσα μου. Ένιωσα κάπως άσχημα εκείνη την ώρα, Προσευχήθηκα στον Θεό και ζήτησα να μου δώσει τη δύναμη να κάνω πράξη την αλήθεια. Μετά από αυτό, με τον Κέβιν και κάποιους αδελφούς και αδελφές πήγαμε να διαδώσουμε το Ευαγγέλιο σε ένα χωριό. Παρατήρησα ότι ο Κέβιν πάλι έκανε επίδειξη στη συναναστροφή, ότι δεν τον ένοιαζαν τα χρήματα, πόσο σκληρά εργαζόταν για τον Θεό, μα δεν συναναστρεφόταν την αλήθεια. Στο δρόμο για το σπίτι, μάζεψα το κουράγιο μου και του είπα: «Δεν εισήλθες στις αρχές στο κήρυγμά σου και στη μαρτυρία σου. Πρέπει να εστιάζεις στην αλήθεια ώστε να φέρνεις τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου ενώπιον του Θεού —» Πριν προλάβω να τελειώσω, μου απάντησε: «Δεν υπάρχει κάποιο λάθος στη συναναστροφή μου. Σκέφτεσαι υπερβολικά». Φοβόμουν ότι θα πλήγωνα την περηφάνια του και θα έβλαπτα τη σχέση μας αν έλεγα κι άλλα. Ανησυχούσα ότι θα με υποτιμούσε και ότι αυτό θα κατέστρεφε τη θετική μου εικόνα, οπότε δεν είπα τίποτα άλλο. Σκέφτηκα ότι αυτό αρκούσε και ότι σταδιακά θα το καταλάβαινε και ο ίδιος. Αργότερα ανακάλυψα ότι, αν και δουλεύαμε συνεχώς, δεν είχαμε καλά αποτελέσματα στο έργο του Ευαγγελίου. Κάποιοι άνθρωποι σε εκείνο το χωριό είχαν ενδιαφερθεί, αλλά, μετά από μερικές συναναστροφές Κέβιν, συνέχιζαν να μην καταλαβαίνουν. Επίσης, επηρεάστηκαν από φήμες, είχαν δικές τους αντιλήψεις και έχασαν το ενδιαφέρον τους. Μερικοί άνθρωποι εκτιμούσαν τον Κέβιν και ήθελαν να ακούν μόνο τη δική του συναναστροφή, αλλά δεν ήθελαν να ακούσουν κανενός άλλου τη συναναστροφή. Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα πραγματικά άβολα και αρκετά ένοχη. Αυτά τα ζητήματα είχαν σχέση με τον Κέβιν. Αν είχα αναφέρει τα προβλήματά του νωρίτερα, ίσως να τα είχε δει και να άλλαζε, και το ευαγγελικό μας έργο δεν θα υποβιβαζόταν. Αλλά πλέον, κάθε φορά που ήθελα να το αναφέρω, ανησυχούσα και πάλι ότι αυτό θα έβλαπτε τη σχέση μας και βρισκόμουν σε δίλημμα. Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να πω στην επικεφαλής να συναναστραφεί μαζί του, ώστε η συνεργασία μας στο καθήκον μας να μην επηρεαστεί και εμείς να τα πάμε καλά. Έτσι, είπα στην επικεφαλής τι συνέβαινε με τον Κέβιν. Βρήκε κάποια σχετικά λόγια του Θεού και μας είπε να εισέλθουμε σε αυτά μαζί, και φάνηκε ότι ο Κέβιν άλλαξε λίγο. Όποτε, το άφησα έτσι αυτό.

Κάποτε, ανέφερα το θέμα σε μια άλλη αδελφή η οποία μου επεσήμανε ότι πάντοτε προστάτευα τις σχέσεις μου με τους άλλους, κι ότι αυτό ήταν ένα σημάδι ότι ήμουν κόλακας. Όμως στην αρχή δεν το έβλεπα έτσι. Νόμιζα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ήμουν κόλακας, επειδή αυτοί είναι πονηροί άνθρωποι, κι εγώ δεν είχα κάνει ποτέ κάτι πονηρό, οπότε πώς θα μπορούσα να είμαι σαν αυτούς; Τότε, δεν ήθελα να αποδεχτώ τις παρατηρήσεις της, αλλά ήξερα και ότι θα έπρεπε να μάθω κάτι μέσα από τα λόγια της. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Η συμπεριφορά των ανθρώπων και ο τρόπος με τον οποίο φέρονται στους άλλους πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια εάν δεν κατανοούν τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν είναι να λέει κούφια λόγια και να απαγγέλλει προκαθορισμένες φράσεις. Ό,τι κι αν συναντήσει κανείς στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τις οπτικές για τα γεγονότα ή το θέμα της εκτέλεσης του καθήκοντός του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή και πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και μια θεμελιώδη αρχή στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να αναζητήσει ένα μονοπάτι άσκησης· αυτοί που μπορούν να ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου και στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα: Ποια θεμελιώδης αρχή πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τους άλλους; Η αρχική οπτική σου είναι ότι δεν θα πρέπει να προσβάλλεις κανέναν, αλλά να διατηρείς την ειρήνη και να αποφεύγεις να κάνεις οποιονδήποτε να χάσει την υπόληψή του, έτσι ώστε στο μέλλον όλοι να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Περιορισμένος από αυτήν την οπτική, όταν βλέπεις κάποιον να κάνει κάτι κακό, να κάνει κάποιο λάθος ή να διαπράττει κάποια ενέργεια που αντιτίθεται στις αρχές, θα προτιμούσες να το ανεχτείς, παρά να το αναφέρεις στο άτομο. Περιορισμένος από την οπτική σου, απεχθάνεσαι να προσβάλλεις τον οποιονδήποτε. Με όποιον κι αν συναναστρέφεσαι, καθώς σε εμποδίζουν οι σκέψεις σου για την υπόληψη, για τα συναισθήματα ή τα αισθήματα που έχουν αναπτυχθεί μετά από τα τόσα χρόνια αλληλεπίδρασης, λες πάντα καλά πράγματα για να χαροποιήσεις αυτό το άτομο. Όταν υπάρχουν πράγματα που βρίσκεις μη ικανοποιητικά, είσαι και τότε ανεκτικός· απλώς ξεσπάς λίγο ιδιωτικά, πετάς μερικά υπονοούμενα, αλλά όταν τον συναντάς από κοντά, δεν ταράζεις τα νερά και εξακολουθείς να διατηρείς σχέση μαζί του. Τι γνώμη έχεις για μια τέτοια συμπεριφορά; Δεν είναι συμπεριφορά ενός ατόμου δουλοπρεπούς; Δεν είναι κάπως πονηρό αυτό; Παραβιάζει τις αρχές της συμπεριφοράς. Δεν είναι, λοιπόν, άθλιο το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εκείνοι που ενεργούν έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι ούτε είναι ευγενείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει και δεν θα λάβεις έγκριση ενώπιον του Θεού ούτε Αυτός θα σε μνημονεύσει ή θα ευαρεστηθεί από σένα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Έκανα αυτοκριτική με τα λόγια του Θεού. Νόμιζα ότι δεν ήμουν κόλακας, αλλά πώς είχα πραγματικά συμπεριφερθεί; Τότε, έβλεπα πως ο Κέβιν έκανε επίδειξη στο έργο διάδοσης του Ευαγγελίου και θα έπρεπε να του είχα επισημάνει αυτό το ζήτημα για να γνωρίσει τον εαυτό του και να κάνει το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές, αλλά φοβόμουν ότι η ειλικρίνεια θα έβλαπτε τη σχέση μας. Έτσι, πάντα σκεφτόμουν πώς θα ένιωθε και δεν μιλούσα ξεκάθαρα. Ήθελα μάλιστα να τον ενθαρρύνω ακόμη περισσότερο για να του δώσω την εντύπωση ότι ήμουν καλός άνθρωπος και να τον κάνω να με εκτιμά. Ενώ γνώριζα πως όταν συνεργαζόμασε με αδελφούς και αδελφές σε ένα καθήκον, αν βλέπουμε προβλήματα, πρέπει να τα επισημαίνουμε, να αναπληρώνουμε τις αδυναμίες των άλλων και να υποστηρίζουμε το έργο της εκκλησίας μαζί. Αλλά εν γνώσει μου έκανα το λάθος και δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Έτσι, ο Κέβιν δεν αναγνώρισε τα δικά του λάθη και συνέχισε να κάνει επίδειξη όταν διέδιδε το Ευαγγέλιο δίχως να επικεντρώνεται στη συναναστροφή της αλήθειας. Που σημαίνει ότι οι θρησκευτικές αντιλήψεις των ανθρώπων για την αληθινή οδό δεν επιλύθηκαν και κάποιοι που ενοχλήθηκαν σταμάτησαν να έρχονται σε συναθροίσεις. Είδα τον αντίκτυπο στη δουλειά μας και ένιωσα αρκετά ένοχη, αλλά φοβόμουν ότι θα ήταν προκατειλημμένος μαζί μου αν ήμουν ξεκάθαρη κι αυτό θα έβλαπτε τη σχέση μας. Έτσι, πονηρά, έβαλα μια επικεφαλής της εκκλησίας να συναναστραφεί μαζί του, για να μην τον προσβάλω εγώ. Είδα πω θέλησα να προστατεύσω τις σχέσεις μου με τους άλλους και να τους καλοπιάνω στο καθήκον μου, ότι δεν υπερασπιζόμουν καθόλου τα συμφέροντα της εκκλησίας και δεν είχα αίσθηση δικαιοσύνης, ούτε είχα καθόλου αρχές. Δεν ήμουν άνθρωπος που έκανε πράξη την αλήθεια. Έτσι ακριβώς δεν συμπεριφέρονται οι κόλακες; Μετά, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού όπου εκθέτει τους αντίχριστους. «Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια των αντίχριστων φαίνονται ευγενικά, πολιτισμένα και μεγαλόπνοα. Όποιος παραβιάζει τις αρχές, όποιος μπλέκεται και παρεμβαίνει στο έργο της εκκλησίας, δεν εκτίθεται ούτε επικρίνεται, ανεξάρτητα από το ποιος είναι. Ο αντίχριστος κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μεγαλόψυχος σε όλα τα θέματα. Η κάθε διαφθορά και κακή πράξη αντιμετωπίζεται με καλοσύνη κι ανοχή. Δεν θυμώνει ούτε αρπάζει φωτιά, δεν οργίζεται ούτε κατηγορεί τους ανθρώπους όταν κάνουν κάτι λάθος και παραβλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιος διαπράττει το κακό κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν δίνει σημασία, λες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, και δεν προσβάλλει ποτέ ανθρώπους εξαιτίας αυτού. Με τι ασχολούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Με το πόσοι τούς θαυμάζουν, πόσοι τούς βλέπουν όταν υποφέρουν και τους θαυμάζουν γι’ αυτό. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι τα βάσανα δεν πρέπει ποτέ να είναι για το τίποτα. Ανεξάρτητα από τις κακουχίες που υπομένουν, το τίμημα που πληρώνουν, τις καλές πράξεις που κάνουν, το πόσο τρυφεροί, προσεκτικοί και στοργικοί είναι προς τους άλλους, όλα αυτά πρέπει να γίνονται μπροστά σε άλλους, πρέπει να τα βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι. Και ποιος είναι ο στόχος τους ενεργώντας έτσι; Να κερδίσουν κόσμο με το μέρος τους, να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να αισθάνονται θαυμασμό και επιδοκιμασία για τις πράξεις τους, για τη συμπεριφορά τους, για τον χαρακτήρα τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δέκατο)). Ένιωσα πολύ ένοχη, όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, σαν να ήταν ο Θεός μπροστά μου και να εξέθετε τη σατανική μου διάθεση. Σκέφτηκα ότι πάντοτε προσπαθούσα να είμαι συμπονετική, ευγενική, επειδή νόμιζα πως, αν το έκανα αυτό, θα κέρδιζα τον σεβασμό και τον έπαινο των άλλων και οι άλλοι άνθρωποι θα με συμπαθούσαν. Έτσι ακριβώς συμπεριφερόμουν στο καθήκον μου και με τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Δεν εξέθετα φανερά τα ζητήματα του Κέβιν, φοβόμουν ότι θα έβλαπτα τη φήμη του και δεν θα τα πηγαίναμε καλά μετά από αυτό. Στην πραγματικότητα, ό, τι έκανα ήταν για να προστατεύσω τη δική μου φήμη και τη θέση μου. Επιφανειακά, χρησιμοποιούσα την καλοσύνη για να καλυφθώ, να φαίνομαι καλή, να είμαι ευνοούμενη ώστε οι άλλοι να θεωρούν πως είμαι στοργικός, υπομονετικός, ανεκτικός, καλός και ευγενικός άνθρωπος. Αλλά δεν σκέφτηκα αν το έργο της εκκλησίας ή αν οι ζωές των άλλων αδελφών θα υποστούν βλάβη. Μόνο τότε αντιλήφθηκα πόσο πονηρά ξεγλιστρούσα. Έδειχνα να μην προσβάλλω ποτέ κανέναν, σαν να ήμουν καλός άνθρωπος, όμως, πίσω από τις πράξεις μου κρύβονταν άθλια προσωπικά κίνητρα. Εξαπατούσα και τους ανθρώπους και τον Θεό. Κατάλαβα πως είχα την ίδια διάθεση με έναν αντίχριστο, ότι υποστήριζα τη δική μου εικόνα και θέση εις βάρος του έργου της εκκλησίας, και η παραμονή σε αυτό το μονοπάτι θα ήταν απίστευτα επικίνδυνη. Θα απομακρυνόμουν συνεχώς από τον Θεό και θα κατέληγα να εκδιωχθώ από Αυτόν! Όταν το συνειδητοποίησα, περιφρόνησα πραγματικά τον εαυτό μου και αναστατώθηκα πολύ. Και τότε, προσευχήθηκα, «Θεέ μου, Πάντα μεταμφιέζομαι ώστε να φαίνομαι καλή, εστιάζοντας στη δημιουργία μιας θετικής εικόνας. Δεν θέλω να μείνω σε αυτό το μονοπάτι. Παρακαλώ καθοδήγησέ με να εγκαταλείψω τη διεφθαρμένη μου διάθεσή».

Έπειτα, διάβασα και άλλα λόγια του Θεού. «Το πρότυπο με το οποίο οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους ανθρώπους βασίζεται στη συμπεριφορά τους. Όσοι έχουν καλή συμπεριφορά είναι δίκαιοι, ενώ όσοι έχουν αποτρόπαια συμπεριφορά είναι κακοί. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους βασίζεται στο κατά πόσο η ουσία τους υποτάσσεται σε Αυτόν ή όχι· όποιος υποτάσσεται στον Θεό είναι δίκαιος άνθρωπος, ενώ κάποιος που δεν υποτάσσεται είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά αυτού του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν όσα λέει είναι ορθά ή εσφαλμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). «Μπορεί όλα τα χρόνια της πίστης σου στον Θεό, να μην έχεις καταραστεί κανέναν ούτε και να έχεις διαπράξει κάτι κακό, ωστόσο στη συσχέτισή σου με τον Χριστό δεν μπορείς να λες την αλήθεια, να ενεργείς ειλικρινά ή να υπακούς στον λόγο του Χριστού· τότε λέω ότι είσαι ο πιο μοχθηρός και κακός άνθρωπος στον κόσμο. Μπορεί να είσαι ιδιαίτερα φιλικός και πιστός στους συγγενείς, τους φίλους, τη σύζυγο (ή τον σύζυγό σου), τους γιους και τις κόρες σου και τους γονείς σου και ποτέ δεν επωφελείσαι από τους άλλους, όμως αν δεν μπορείς να είσαι σε σύμπνοια με τον Χριστό, αν δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τον Χριστό εν αρμονία, τότε ακόμη κι αν δαπανήσεις όλο σου το είναι για να ανακουφίσεις τους γείτονές σου ή έχεις φροντίσει καλά τον πατέρα, τη μητέρα και τα μέλη του νοικοκυριού σου, λέω ότι εξακολουθείς να είσαι κακός και επιπλέον γεμάτος πονηρά κόλπα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα πως οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους με βάση το εάν συμπεριφέρονται καλά. Όσοι συμπεριφέρονται καλά είναι καλοί, ενώ όσοι συμπεριφέρονται άσχημα, κακοί. Αλλά το κριτήριο του Θεού βασίζεται στο εάν κάποιος ακολουθεί τον δρόμο του Θεού, και στην ουσία κάποιου και στη στάση του σε σχέση με την υποταγή στον Θεό. Δεν θα πρέπει να ορίζεται με βάση την ωραία εξωτερική τους συμπεριφορά. Όσα αποκάλυψαν τα λόγια του Θεού μπήκαν κατευθείαν στην καρδιά μου. Από τότε που ήμουν παιδί, με τα μέλη της οικογένειας μου και με άλλους, ποτέ δεν διαφώνησα ούτε συγκρούστηκα με κανέναν. Ακόμη κι αν κάποιος ξεκινούσε καυγά μαζί μου, το έλυνα παίρνοντάς τον με το καλό. Οι συγχωριανοί μου πάντα με επαινούσαν που ήμουν καλός άνθρωπος και πίστευα ότι το να είμαι έτσι σήμαινε ότι είχα πετύχει το πρότυπο του καλού ανθρώπου. Όμως αντιλήφθηκα ότι δεν έδειχνα να κάνω το κακό, αλλά δεν ήμουν ειλικρινής στα λόγια ή στις πράξεις μου. Είδα ότι ο Κέβιν δεν ακολουθούσε τις αρχές στο καθήκον και έκανε επίδειξη επηρεάζοντας την αποτελεσματικότητα του έργου. Για να προστατεύσω την εικόνα μου ως καλού ανθρώπου, δεν τον εξέθεσα, δεν τον βοήθησα, δεν υπερασπίστηκα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Έτσι, παρόλο που οι άλλοι πίστευαν ότι ήμουν καλός άνθρωπος, ενώπιον του Θεού, εξακολουθούσα να είμαι σε αντίθεση με Αυτόν και την αλήθεια, και όσα έκανα ήταν το να διαπράττω το κακό. Είδα ότι το να κρίνουμε κάποιον ως καλό ή κακό με βάση την εξωτερική του συμπεριφορά δεν ήταν το σωστό κριτήριο. Κάποιοι άνθρωποι φαίνονται να κάνουν πολλά καλά, όμως αντιστέκονται σθεναρά και καταδικάζουν το έργο και τα λόγια του Θεού. Είναι κακοποιά στοιχεία. Θυμήθηκα μια αδελφή με την οποία είχα συνεργαστεί. Κατά τη γνώμη μου, εκείνη δεν την ένοιαζε να είναι θερμή ή ευγενική στα λόγια της, Όμως δεχόταν την αλήθεια και αναζητούσε πώς να κάνει το καθήκον της σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Έλεγε αυτό που έπρεπε να ειπωθεί όταν οι άλλοι δεν ενεργούσαν σύμφωνα με την αλήθεια. Μπορούσε να επισημαίνει τα προβλήματα των άλλων και είχε αίσθηση δικαίου. Αυτή η σκέψη, με έκανε να πάρω την απόφαση να σταματήσω τη λανθασμένη συμπεριφορά μου, να φαίνομαι καλή, και να αρχίσω να ζω σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού, και να επιδιώξω να γίνω ένας πραγματικά καλός άνθρωπος.

Διάβασα τα λόγια του Θεού και είδα έναν δρόμο άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αυτό που θα πρέπει να προσπαθούν να επιτύχουν περισσότερο οι άνθρωποι είναι να κάνουν τα λόγια του Θεού βάση τους και την αλήθεια κριτήριό τους· μόνο τότε μπορούν να ζήσουν στο φως και να ζήσουν σαν κανονικοί άνθρωποι. Αν θέλεις να ζήσεις στο φως, οφείλεις να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· αν θέλεις να είσαι ειλικρινής, πρέπει να λες ειλικρινή λόγια και να κάνεις ειλικρινή πράγματα. Μόνο με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας υπάρχει μια βάση για τη συμπεριφορά σου· μόλις οι άνθρωποι χάσουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, και επικεντρωθούν μόνο στην καλή συμπεριφορά, αυτό αναπόφευκτα προκαλεί παραποίηση και προσποίηση. Εάν δεν φέρονται οι άνθρωποι με βάση τις αρχές, τότε όσο καλή κι αν είναι η συμπεριφορά τους, είναι υποκριτές. Μπορεί να είναι σε θέση να εξαπατούν τους άλλους για λίγο, όμως ποτέ δεν θα είναι αξιόπιστοι. Μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν και φέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχουν αληθινό θεμέλιο. Αν δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και επικεντρώνονται μόνο στο να προσποιούνται ότι συμπεριφέρονται καλά, μπορούν ως αποτέλεσμα να γίνουν καλοί άνθρωποι; Με τίποτα. Η καλή συμπεριφορά δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία των ανθρώπων. Μόνο η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τις διαθέσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, και να γίνουν η ζωή τους. […] Μερικές φορές, είναι απαραίτητο να επισημάνουμε και να επικρίνουμε άμεσα τις ελλείψεις, τις ατέλειες και τα ελαττώματα των άλλων. Αυτό είναι μεγάλο όφελος για τους ανθρώπους. Είναι πραγματική βοήθεια για αυτούς και είναι εποικοδομητικό για αυτούς, έτσι δεν είναι; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είσαι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και αλαζόνας. Δεν το έχεις αντιληφθεί ποτέ, όμως κάποιος που σε γνωρίζει καλά βγαίνει ανοιχτά και σου λέει το πρόβλημα. Σκέφτεσαι μέσα σου: “Είμαι ισχυρογνώμων; Είμαι αλαζόνας; Κανείς άλλος δεν τόλμησε να μου το πει, αλλά με καταλαβαίνουν. Το ότι μπόρεσαν να πουν κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι είναι όντως αλήθεια. Πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο να το αναλογιστώ αυτό”. Μετά απ’ αυτό, λες στο συγκεκριμένο άτομο: “Οι άλλοι μού λένε μόνο ωραία πράγματα, μου απευθύνουν επαίνους, κανένας δεν με προσεγγίζει ποτέ σε προσωπικό επίπεδο, κανείς δεν μου έχει επισημάνει ποτέ αυτές τις ελλείψεις και τα προβλήματα που έχω. Μόνον εσύ μπόρεσες να μου το πεις, να με προσεγγίσεις σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν πολύ σπουδαίο, πολύ μεγάλη βοήθεια για μένα”. Μιλήσατε μέσα από την καρδιά σας, έτσι δεν είναι; Σιγά-σιγά, ο άλλος επικοινώνησε μαζί σου για ό,τι είχε κατά νου, για τις σκέψεις του για σένα και για τις εμπειρίες του ως προς το πώς είχε αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αρνητικότητα και αδυναμία σε αυτό το θέμα και πώς κατάφερε να ξεφύγει απ’ αυτό αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό είναι να μιλάτε μέσα από την καρδιά σας, είναι επικοινωνία ψυχών. Και ποια είναι, εν ολίγοις, η θεμελιώδης αρχή που διέπει την ομιλία; Είναι η εξής: πες αυτό που έχεις στην καρδιά σου και μίλα για τις αληθινές σου εμπειρίες και για το τι πραγματικά σκέφτεσαι. Αυτά τα λόγια είναι τα πλέον επωφελή για τους ανθρώπους, προσφέρουν στους ανθρώπους, τους βοηθούν, είναι θετικά. Ν’ αρνείσαι να λες εκείνα τα ψεύτικα λόγια, εκείνα τα λόγια που δεν ωφελούν τους ανθρώπους ούτε είναι εποικοδομητικά γι’ αυτούς. Έτσι δεν θα τους βλάπτεις ούτε θα τους βάζεις τρικλοποδιές, δεν θα τους βυθίζεις στην αρνητικότητα ούτε θα υπάρχει αρνητικό αποτέλεσμα. Πρέπει να λες θετικά πράγματα. Πρέπει να προσπαθείς να βοηθάς τους ανθρώπους όσο περισσότερο μπορείς, να τους ωφελείς, να τους προσφέρεις, να τους δημιουργείς αληθινή πίστη στον Θεό. Πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βοηθηθούν και να κερδίσουν πολλά από τις εμπειρίες σου όσον αφορά τα λόγια του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο επιλύεις προβλήματα, αλλά και να μπορέσουν να κατανοήσουν το μονοπάτι της βίωσης του έργου του Θεού και της εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας, κάτι που θα τους δώσει την ευκαιρία να εισέλθουν στη ζωή και να κάνουν τη ζωή τους να αναπτυχθεί —πράγμα που θα είναι το αποτέλεσμα του ότι τα λόγια σου έχουν αρχές και είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)). Στα λόγια του Θεού βρήκα τις αρχές της σωστής συμπεριφοράς. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Πρέπει να επισημαίνουμε τα προβλήματα των άλλων και να τους βοηθάμε, ώστε να ωφεληθούν. Να υποστηρίζουμε το έργο της εκκλησίας και να είμαστε εποικοδομητικοί για τους άλλους. Θέλησα να κάνω πράξη την αλήθεια μόλις το κατάλαβα αυτό, να μιλήσω από καρδιάς με τον Κέβιν για τα προβλήματά του. Ήξερα πως έτσι θα διόρθωνε τη στάση του απέναντι στο καθήκον του και να μάθαινε για τη διεφθαρμένη διάθεσή του και τις ελλείψεις στο καθήκον του. Το έκανα για να τον βοηθήσω. Έτσι τον αναζήτησα, έτοιμη να του μιλήσω για τα προβλήματά του. Όμως ακριβώς τότε, ένιωσα ξανά ανησυχία για το τι θα σκεφτόταν εκείνος για μένα. Αλλά σκέφτηκα ότι μόλις πρόσφατα δεν είχα ασκήσει την αλήθεια, και ότι αυτό είχε βλάψει το έργο μας, και ένιωσα πολύ ένοχη. Ήξερα ότι ο Θεός εξετάζει όλες τις σκέψεις και τις πράξεις μου και πως έπρεπε να είμαι έντιμη. Δεν γινόταν πια να προστατεύω την εικόνα μου και να αγνοώ την αλήθεια. Αυτή η σκέψη, μου έδωσε το θάρρος να εγκαταλείψω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και να πω στον Κέβιν με ειλικρίνεια τα θέματά του. Προς έκπληξή μου, με άκουσε και μπόρεσε να τα παραδεχτεί, και μου είπε, «Δεν έχω κατανοήσει πλήρως κάποιες αρχές. Στο εξής, παρακαλώ να μου λες τυχόν θέματα που βλέπεις. Ας βοηθάμε ο ένας τον άλλον για να κάνουμε μαζί καλά το καθήκον μας». Ενθουσιάστηκα όταν το είπε αυτό και ήμουν ευγνώμων στον Θεό. Ένιωσα αμηχανία και λύπη που δεν είχα κάνει πράξη την αλήθεια στο παρελθόν. Αν του είχα αναφέρει το ζήτημα πιο πριν, θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα στο έργο μας νωρίτερα, και εκείνος θα είχε μάθει για τη διεφθαρμένη διάθεσή του νωρίτερα. Τότε πήρα μια γεύση για το πως το να κάνεις πράξη την αλήθεια ωφελεί τους άλλους, τον εαυτό μας και το καθήκον μας. Τώρα, όταν βλέπω τα προβλήματα των αδελφών, τους τα επισημαίνω ενεργητικά, επειδή ξέρω ότι έτσι θα κάνουν πράξη την αλήθεια και θα βοηθηθούν. Κατάλαβα πως, το να ζεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και με τις αρχές της αλήθειας, είναι ο μόνος τρόπος για να κάνεις πράξη την αλήθεια και να είσαι καλός άνθρωπος.