Το 2012, όταν εργαζόμουν στην Ταϊβάν, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Αργότερα, έμαθα ότι ήμουν από τους πρώτους Φιλιππινέζους. Ήμουν ενθουσιασμένος κι ένιωθα ευλογημένος. Αφότου γύρισα στις Φιλιππίνες το 2014, άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού στη χώρα μου. Σύντομα, πολλοί Φιλιππινέζοι αποδέχτηκαν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ήμουν χαρούμενος και περήφανος που κήρυττα το ευαγγέλιο. Πίστευα ότι το να κηρύττω το ευαγγέλιο και να μαρτυρώ περί του Θεού ήταν ιδιαίτερο καθήκον που δεν μπορούσε να το κάνει ο καθένας, επειδή έπρεπε να κατανοήσει πρώτα την αλήθεια. Συνήθως, όταν συναντούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, με ζήλευαν που ήμουν από τους πρώτους στις Φιλιππίνες που είχαν αποδεχτεί το έργο του Θεού. Με θεωρούσαν πολύ τυχερό και με θαύμαζαν που ήμουν ικανός να κηρύξω το ευαγγέλιο και να μαρτυρώ περί του Θεού. Όταν είδα πόσο με ζήλευαν και με θαύμαζαν, ένιωσα ανώτερος και ότι άξιζα ένα τέτοιο σπουδαίο καθήκον.

Μια μέρα, άκουσα ότι ο αδελφός που ασχολούταν με τις γενικές υποθέσεις της εκκλησίας έπρεπε να ανανεώσει το δίπλωμα οδήγησης και δεν μπορούσε να οδηγήσει για λίγο. Ο επικεφαλής μας ήξερε ότι οδηγώ και μου ζήτησε να τον αντικαταστήσω προσωρινά. Εκείνη τη στιγμή, ταράχτηκα. Σκέφτηκα «Γιατί με κάνεις οδηγό έτσι ξαφνικά; Αν γίνω οδηγός, τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί κι οι αδελφές μου;» Στο μυαλό μου, το κήρυγμα του ευαγγελίου και η μαρτυρία περί Θεού ήταν σημαντικό καθήκον, το οποίο θα έφερνε πολύ κόσμο που λαχταρούσε την εμφάνιση του Θεού ενώπιόν Του, ενώ η οδήγηση ήταν ουσιαστικά μια αγγαρεία που δεν μαρτυρούσε περί Θεού ούτε προκαλούσε τον θαυμασμό. Οποιοσδήποτε μπορούσε να οδηγήσει, αλλά όχι να κηρύξει το ευαγγέλιο και να καταθέσει περί Θεού. Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση. Δεν καταλάβαινα γιατί μου συνέβαινε αυτό κι ανησυχούσα μήπως ο επικεφαλής μου με έκανε μόνιμα οδηγό. Έκανα πολλές αρνητικές σκέψεις, δεν ήμουν καθόλου υπάκουος και δεν ήθελα να μάθουν οι αδελφοί κι οι αδελφές μου ότι είχα αλλάξει καθήκοντα. Την επόμενη μέρα, κάποιοι αδελφοί κι αδελφές με χαιρέτησαν κι είπαν «Ακούσαμε ότι κάνεις τον οδηγό τώρα». Όταν το άκουσα, ένιωσα μεγάλη ντροπή και θλίψη. Δεν ήθελα με τίποτα αυτήν τη δουλειά. Νόμιζα ότι έπρεπε να κηρύττω το ευαγγέλιο, κι έτσι θα έφτιαχνα καλή φήμη. Δεν ήθελα να με περιφρονούν οι αδελφοί κι οι αδελφές μου. Ένιωθα θιγμένος και ανυπάκουος, κι έκανα μόνο αρνητικές σκέψεις, μα εξωτερικά δεν το έδειχνα. Δεν ήθελα να δουν την αδυναμία μου και να με περιφρονούν, γι’ αυτό τους είπα «Δόξα τω Θεώ. Αυτή η ρύθμιση προέρχεται από τον Θεό». Όταν το είπα αυτό, συνειδητοποίησα ότι παρόλο που ήξερα τη φράση «Ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων», όταν ο Θεός κανόνισε το περιβάλλον αυτό, ουσιαστικά δεν παραδεχόμουν την κυριαρχία Του. Τα λόγια μου διέφεραν από τα αισθήματά μου. Εξωτερικά ήμουν υπάκουος, μα δεν αποδεχόμουν το περιβάλλον που δημιούργησε ο Θεός. Μοιραία σκέφτηκα «Γιατί τα βιώνω όλα αυτά ξαφνικά; Έκανε λάθος ο επικεφαλής που με έβαλε οδηγό; Η δουλειά αυτή δεν είναι για μένα. Εγώ έπρεπε να κηρύττω το ευαγγέλιο, πώς να κάνω τον οδηγό;» Ένιωθα πολύ αρνητικός. Νόμιζα ότι θεωρούσε πως δεν ήμουν κατάλληλος να κηρύξω το ευαγγέλιο, γι’ αυτό μ’ έκανε οδηγό. Επειδή νόμιζα ότι η οδήγηση απαιτούσε μόνο χέρια κι όχι την είσοδο στη ζωή ή την αναζήτηση των αρχών της αλήθειας, κι ήταν χειρωνακτική εργασία, απλώς οδηγούσα κι έκανα ψώνια για την εκκλησία. Καθώς περνούσε ο χρόνος, δεν εισερχόμουν στη ζωή, είχα βαρεθεί και δεν άντεχα άλλο αυτήν τη δουλειά.

Μια μέρα, ένας αδελφός που κήρυττε το ευαγγέλιο, με πήρε να με ρωτήσει: «Αδελφέ, πώς τα πας; Συνήθισες το νέο σου καθήκον; Θέλω να μας πας κάπου. Πότε θα μπορέσεις;» Μόλις το άκουσα, ένιωσα ντροπή και θλίψη. Σκέφτηκα «Ίσως ο αδελφός μου με θεωρεί απλό οδηγό χωρίς κύρος. Σίγουρα με περιφρονεί». Ένιωθα πολύ θλιμμένος κι αρνητικός και δεν είχα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Δεν ήθελα να διαβάσω τα λόγια του Θεού ούτε να πάω σε συναθροίσεις, και συχνά αναρωτιόμουν ποια ήταν η άποψη των αδελφών για μένα. Εκείνον τον καιρό, παρόλο που εκτελούσα το καθήκον μου και δεν ήμουν ανυπάκουος, ένιωθα ταραχή μέσα μου και δεν αποδεχόμουν το καθήκον αυτό. Παρόλο που θεωρητικά ήξερα πως ό,τι και να συνέβαινε έπρεπε να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιούργημα, δεν μπορούσα να ξεφύγω από την αρνητική και παθητική μου κατάσταση. Σταδιακά, η κατάστασή μου χειροτέρευε, και έβλεπα το καθήκον μου ως κοσμική δουλειά, όπου χτυπούσα κάρτα, δούλευα και περίμενα να περάσει η μέρα. Η καρδιά μου γέμισε σκοτάδι και θλίψη, δεν λάμβανα τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος στις συναθροίσεις, κι ένιωθα κενός. Προσευχόμουν στον Θεό λέγοντας «Θεέ μου, ξέρω πως η κατάστασή μου είναι λάθος, συνεχώς με νοιάζει η άποψη των αδελφών. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να Σε υπακούω και να αποδεχτώ αυτό το καθήκον».

Μετά, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού. «Τι είναι η αληθινή υποταγή; Όποτε ο Θεός κάνει κάτι που είναι ευνοϊκό για σένα, και νοιώθεις ότι τα πάντα είναι ικανοποιητικά και σωστά και ότι σου έχει επιτραπεί να ξεχωρίσεις, νοιώθεις πως πρόκειται για κάτι πολύ ένδοξο και λες “δόξα τω Θεώ” και μπορείς να υποταχθείς στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις Του. Ωστόσο, κάθε φορά που τοποθετείσαι σε κάποιον συνηθισμένο τόπο, όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποτέ και στον οποίο κανείς δεν σε αναγνωρίζει ποτέ, τότε παύεις να αισθάνεσαι ευτυχής και το βρίσκεις δύσκολο να υποταχθείς. […] Η υποταγή υπό ευνοϊκές συνθήκες είναι συνήθως εύκολη. Αν μπορείς να υποτάσσεσαι και υπό δυσμενείς συνθήκες —εκείνες κατά τις οποίες τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλεις, που σε κάνουν να υποφέρεις σωματικά και καταφέρουν πλήγματα στη φήμη σου, που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνεια σου, που σου πληγώνουν τα αισθήματα, που σε καθιστούν αδύναμο και σε κάνουν να υποφέρεις ψυχολογικά— τότε πραγματικά το ανάστημά σου έχει αυξηθεί» (Η συναναστροφή του Θεού). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν τη διαφθορά μέσα μου. Θυμήθηκα πώς προσευχόμουν στον Θεό όταν αποδέχτηκα το έργο Του τις έσχατες μέρες και είπα «Ό,τι περιβάλλον κι αν κανονίσει ο Θεός, ό,τι δυσκολίες ή δοκιμασίες κι αν βιώσω, θα τις αποδεχτώ και θα υπακούσω. Ό,τι κι αν συμβεί, θα ακολουθήσω τον Θεό». Μα τώρα, δεν μπορούσα να υπακούσω σ’ αυτό το νέο περιβάλλον. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως η υπακοή μου στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού ήταν μόνο λόγια. Αρχικά, όταν η εκκλησία κανόνισε να κηρύξω το ευαγγέλιο, πίστευα ότι αυτό το καθήκον ήταν σημαντικό και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με θαύμαζαν. Μου άρεσε τόσο πολύ το καθήκον μου που είχα κατενθουσιαστεί και δούλευα πολύ σκληρά. Μα όταν ο επικεφαλής κανόνισε να κάνω τον οδηγό, ένιωσα ότι από εκεί που με εκτιμούσαν όλοι κατάντησα ένας ασήμαντος οδηγός και ντρεπόμουν πολύ. Οι αδελφοί κι οι αδελφές μου δεν θα με θαύμαζαν το ίδιο, έτσι, βαθιά μέσα μου δεν αποδεχόμουν αυτό το καθήκον και μάλιστα νόμιζα ότι ο επικεφαλής μου έκανε λάθος. Έπαιρνα σοβαρά την αξιοπρέπεια και το κύρος μου κι έκρινα το καθήκον μου βάσει των προτιμήσεών μου. Ήθελα ένα καθήκον για το οποίο δεν θα ντρεπόμουν και θα με θαύμαζαν, όχι ένα ασήμαντο καθήκον. Όταν το καθήκον που ανέλαβα δεν έκανε τους άλλους να με θαυμάζουν, η καρδιά μου γέμισε αντίσταση και διαμαρτυρία. Εξωτερικά, δεν αντιστεκόμουν, αλλά μέσα μου δεν ήθελα να υπακούσω, με αποτέλεσμα να χάσω το έργο του Αγίου Πνεύματος και να ζω στο σκοτάδι. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι αν ήθελα όντως να υπακούσω τον Θεό και να κατέχω αληθινό ανάστημα, έπρεπε να υπακούω τις διευθετήσεις του Θεού, όχι μόνο όταν με βόλευε το περιβάλλον, αλλά κυρίως όταν δεν με βόλευε. Ακόμα κι αν ντροπιαζόμουν ή έχανα τον θαυμασμό των αδελφών, έπρεπε να το αποδεχτώ και να υπακούσω.

Κατόπιν, σε μια συνάθροιση, συναναστράφηκα ανοιχτά για την κατάστασή μου, και οι αδελφοί κι οι αδελφές μού έστειλαν ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να κατανοήσω την αιτία της ανυπακοής μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατά τους ανθρώπους αυστηρά στον έλεγχό του; (Τη φήμη και το κέρδος.) Οπότε, ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα αποχωριστείς πλήρως όλα όσα σε συνδέουν με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Όταν συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι θεωρούσα ασήμαντη τη δουλειά του οδηγού, ότι έβλαπτε την αξιοπρέπεια και την εικόνα μου, γι’ αυτό δεν μπορούσα να υπακούσω. Κι αυτό το κακό το προκαλούσε ο Σατανάς. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί δόξα και χρήμα για να ελέγχει τους ανθρώπους. Κάνει τους ανθρώπους να θυσιάζουν τα πάντα για τη δόξα και το χρήμα. Ασυνείδητα ακολουθούσα τις φιλοσοφίες του Σατανά στη ζωή μου. Θυμόμουν ότι οι γονείς μου με δίδαξαν από μικρό να κερδίζω τον σεβασμό και τον θαυμαστό των άλλων. Από μικρός ακόμα, πίστευα ότι θα ξεχωρίσω. Η κοινωνία και τα ΜΜΕ προάγουν αυτήν την άποψη, κι έβλεπα ότι κάποιοι διάσημοι, πλούσιοι και υψηλού κύρους άνθρωποι είχαν καλύτερη μεταχείριση από τον μέσο άνθρωπο, οπότε, ήμουν αποφασισμένος να πετύχω για να με θαυμάζουν όλοι. Όταν αποδέχτηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, ακόμα είχα αυτήν την άποψη, εκτελούσα τα καθήκοντά μου χωρίς να αναζητώ το θέλημα του Θεού ή να επιδιώκω την αλήθεια, και πίστευα λανθασμένα ότι ο μόνος τρόπος να κερδίσω τον θαυμασμό και τον σεβασμό των άλλων ήταν να κηρύξω το ευαγγέλιο. Πίστευα ότι κανείς δεν εκτιμά όσους αναλαμβάνουν απλές δουλειές. Θεωρούσα ότι υπήρχαν καλύτερα και χειρότερα καθήκοντα, και ήθελα να αναλάβω ένα καθήκον που θα με έκανε να ξεχωρίσω. Όταν ο επικεφαλής μου κανόνισε να κάνω τον οδηγό βάσει των αναγκών του έργου μας, βαθιά μέσα μου, δεν το αποδεχόμουν ούτε υπάκουα, και θεωρούσα ότι είμαι ικανός να κηρύττω το ευαγγέλιο, όχι να οδηγώ. Με ένοιαζε μόνο η εικόνα και το κύρος μου, μα δεν αναζητούσα το θέλημα του Θεού ούτε σκεφτόμουν τις ανάγκες του εκκλησιαστικού έργου. Ήμουν τόσο εγωιστής και αναίσχυντος! Ήθελα να κηρύττω το ευαγγέλιο, αλλά δεν λάμβανα υπόψη το θέλημα του Θεού. Έβλεπα το καθήκον ως εφαλτήριο για να κερδίσω τον θαυμασμό όλων. Χρησιμοποιούσα το καθήκον μου για να κάνω επίδειξη και να πετύχω τον θαυμασμό, ώστε να κερδίσω δόξα, χρήμα, και τον θαυμασμό των άλλων. Όταν ο επικεφαλής κανόνισε να κάνω τον οδηγό, η φιλοδοξία μου να κερδίσω τον θαυμασμό έγινε συντρίμμια, οπότε, έγινα παθητικός κι έχασα κάθε όρεξη να εκτελέσω το καθήκον μου. Είδα πώς αυτές οι σατανικές σκέψεις και απόψεις είχαν ριζώσει μέσα μου κι είχαν ήδη γίνει φύση μου. Έλεγχαν τι έλεγα και έκανα και πώς αντιμετώπιζα τα καθήκοντά μου, με έκαναν να επαναστατώ και να αντιστέκομαι στον Θεό. Η επιδίωξη δόξας και χρήματος με είχε κάνει εντελώς παράλογο. Σκεφτόμουν πώς κάποιοι αδελφοί κι αδελφές είχαν κοσμικό κύρος και πολλούς υποστηρικτές, αλλά μόλις πίστευαν στον Θεό και αναλάμβαναν καθήκοντα, εγκατέλειπαν τη φήμη και το κύρος τους, αποδέχονταν και υπάκουαν ό,τι κανόνιζε η εκκλησία όσο ταπεινό κι αν ήταν. Ένιωθα ντροπή όταν συγκρινόμουν μαζί τους. Δεν πίστευα αληθινά στον Θεό. Δεν είχα θέση στην καρδιά μου για τον Θεό, ούτε την παραμικρή υπακοή. Τώρα καταλάβαινα πόσο ξεδιάντροπος και απαίσιος ήμουν που επιδίωκα δόξα και χρήμα. Αν συνέχιζα έτσι, δεν θα κατανοούσα ποτέ την αλήθεια. Αργά ή γρήγορα, θα εξαλειφόμουν.

Κατόπιν, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού. «Η είσοδος στην πραγματικότητα της αλήθειας δεν είναι απλή υπόθεση. Το κλειδί είναι να επικεντρωθείς στην αναζήτηση της αλήθειας και στην άσκησή της. Πρέπει να αναλογίζεσαι τα θέματα αυτά καθημερινά. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, μην εγκαταλείπεις την άσκηση της αλήθειας· πρέπει να μάθεις πώς να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις την αυτοκριτική σου, και τελικά να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το κρισιμότερο όλων· ό,τι κι αν κάνεις, μην προσπαθείς να προστατεύεις τα δικά σου συμφέροντα· αν βάζεις πρώτα τα δικά σου συμφέροντα, δεν θα μπορείς να ασκείς την αλήθεια. […] Εάν, μέσα σου, εξακολουθείς να είσαι προσηλωμένος στην κοινωνική θέση και το κύρος, αν εξακολουθείς να ασχολείσαι με την επίδειξη και το πώς να κερδίσεις τον θαυμασμό των άλλων, τότε δεν είσαι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια και βαδίζεις σε λάθος μονοπάτι. Αυτό που επιδιώκεις δεν είναι η αλήθεια ούτε η ζωή, αλλά τα όσα αγαπάς, είναι η κοινωνική θέση και το κύρος —οπότε, τίποτα απ’ ό,τι κάνεις δεν θα σχετίζεται με την αλήθεια, με όλα θα θεωρείται ότι διαπράττεις το κακό και παρέχεις υπηρεσία. Εάν, μέσα σου, αγαπάς την αλήθεια και πάντα προσπαθείς γι’ αυτήν, επιδιώκεις αλλαγές στη διάθεσή σου, είσαι σε θέση να επιτύχεις αληθινή υπακοή στον Θεό, και μπορείς να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό, και αν, όποτε κάνεις οτιδήποτε, έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου και είσαι σε θέση να αποδέχεσαι την εξέταση του Θεού, τότε η κατάστασή σου θα γίνεται όλο και καλύτερη, και θα είσαι άτομο που ζει ενώπιον του Θεού. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια βαδίζουν σε διαφορετικό μονοπάτι από όσους δεν την αγαπούν: οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια επικεντρώνονται πάντοτε στο να ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, ικανοποιούνται απλώς και μόνο με εξωτερικές επιδείξεις καλής συμπεριφοράς και ευσέβειας, όμως στην καρδιά τους εξακολουθούν να υπάρχουν ασεβείς επιθυμίες και πόθοι, και εξακολουθούν να επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος, εξακολουθούν να επιθυμούν να ευλογηθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία —επειδή όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να εξαλείψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ζουν πάντοτε υπό την εξουσία του Σατανά. Σε όλα τα πράγματα, όλοι όσοι αγαπούν την αλήθεια την αναζητούν, κάνουν την αυτοκριτική τους και προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, επικεντρώνονται στην άσκηση της αλήθειας, και υπάρχει πάντοτε υπακοή στον Θεό και φόβος Θεού στην καρδιά τους. Εάν προκύψουν τυχόν αντιλήψεις ή παρεξηγήσεις γι’ Αυτόν, προσεύχονται αμέσως στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν· επικεντρώνονται στην καλή εκτέλεση του καθήκοντός τους, ώστε να ικανοποιείται το θέλημα του Θεού· αγωνίζονται για την αλήθεια και επιδιώκουν τη γνώση του Θεού, με αποτέλεσμα να Τον σέβονται στην καρδιά τους και να αποφεύγουν κάθε κακή πράξη. Αυτός ο άνθρωπος ζει πάντοτε ενώπιον του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι η διάθεση κάποιου έχει αλλάξει). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι αν ήθελα να αποκτήσω την αλήθεια και να ξεφύγω από τη διαφθορά, έπρεπε να σταματήσω να επιδιώκω λάθος στόχο. Ανεξάρτητα από το αν κέρδιζα τον θαυμασμό των άλλων, έπρεπε να αποδεχτώ το καθήκον μου και να το εκτελέσω πιστά. Αυτή τη στάση και τη λογική πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα όσον αφορά το καθήκον. Αν εκτελούσα τα καθήκοντά μου μόνο και μόνο για να κερδίσω τον σεβασμό των αδελφών μου, αυτό σημαίνει ότι θα υπηρετούσα τον Σατανά, επειδή ο Σατανάς κάνει τους ανθρώπους να επιδιώκουν δόξα, χρήμα και κύρος, να απομακρύνονται από τον Θεό και να Τον προδίδουν. Αν δεν άλλαζα τον στόχο μου και επιδίωκα δόξα και χρήμα, ούτε τη διεφθαρμένη μου διάθεση, στο τέλος θα εξαλειφόμουν. Η επιδίωξη της αλήθειας, η αλλαγή διάθεσης, η αποδοχή των διευθετήσεων του Θεού, η απάρνηση της επιδίωξης δόξας και χρήματος, η εναρμόνιση με τις απαιτήσεις του Θεού και η σωστή εκτέλεση των καθηκόντων μου ήταν ο μόνος τρόπος να ζήσω ενώπιον του Θεού, κι αυτές οι επιδιώξεις ήταν ο μόνος τρόπος να αλλάξω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Τότε, συνειδητοποίησα τι κατεύθυνση έπρεπε να πάρω. Ήξερα ότι έπρεπε να επιδιώξω την αλήθεια στην πίστη και στην εκτέλεση των καθηκόντων μου κι ήμουν πρόθυμος να αποδεχτώ τα καθήκοντά μου. Ανεξάρτητα από το αν με θαύμαζαν, έπρεπε να εκτελέσω τα καθήκοντά μου όσο πιο καλά μπορούσα.

Κατόπιν, διάβασα τα εξής δύο χωρία των λόγων του Θεού. «Σήμερα, όταν εκτελείτε ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, είτε μεγάλο είτε μικρό, είτε περιλαμβάνει σωματική εργασία είτε τη χρήση του μυαλού σας, είτε γίνεται έξω είτε μέσα στην εκκλησία, το καθήκον που εκτελείτε δεν είναι τυχαίο. Πώς μπορεί να είναι δική σου επιλογή; Ο Θεός το καθορίζει. Μόνο λόγω της αποστολής από τον Θεό συγκινείσαι και έχεις αυτήν την αίσθηση της αποστολής και της ευθύνης, και είσαι σε θέση να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Μεταξύ των άπιστων, υπάρχουν πολλοί που είναι ελκυστικοί, έξυπνοι ή ικανοί. Αλλά τους ευνοεί, άραγε, ο Θεός; Όχι, ο Θεός δεν επέλεξε αυτούς, ο Θεός ευνοεί μόνο εσάς, αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Σας βάζει να επωμιστείτε κάθε είδους ρόλο, να εκτελέσετε κάθε είδους καθήκον και ν’ αναλάβετε κάθε είδους ευθύνη στο έργο της διαχείρισής Του, και όταν, τελικά, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού φτάσει στο τέλος του και ολοκληρωθεί, τι δόξα και τιμή θα είναι αυτό! Και έτσι, όταν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους σήμερα οι άνθρωποι υποφέρουν από λίγες δυσχέρειες, όταν παραιτούνται από πράγματα και δαπανούν εαυτόν, όταν πληρώνουν ένα τίμημα, όταν χάνουν την κοινωνική θέση, τη φήμη και την περιουσία τους στον κόσμο, όταν δεν έχουν πλέον αυτά τα πράγματα, φαίνεται λες και ο Θεός τούς τα έχει πάρει —αλλά έχουν κερδίσει κάτι πιο πολύτιμο και μεγαλύτερης αξίας. Τι έχουν κερδίσει από τον Θεό; Μέσω της εκτέλεσης ενός καθήκοντος κερδίζουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τη ζωή. Μόνο όταν έχεις εκτελέσει καλά το καθήκον σου, όταν έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου από τον Θεό, όταν ζεις ολόκληρη τη ζωή σου για την αποστολή που σου έδωσε ο Θεός, όταν έχεις όμορφη μαρτυρία και διάγεις μια ζωή με αξία —μόνο τότε είσαι αληθινός άνθρωπος! Και γιατί λέω ότι είσαι αληθινός άνθρωπος; Επειδή ο Θεός σε έχει επιλέξει, σου έχει επιτρέψει να εκτελέσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος του Θεού στη διαχείρισή Του, και η ζωή σου δεν θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία ή νόημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές της άσκησης της υποταγής στον Θεό). «Εάν επιθυμείς να είσαι αφοσιωμένος σε ό,τι κάνεις για να ανταποκρίνεσαι στο θέλημα του Θεού, τότε δεν μπορείς απλά να εκτελείς ένα καθήκον· πρέπει να αποδεχτείς οποιαδήποτε αποστολή σού αναθέσει ο Θεός. Το αν ανταποκρίνεται ή όχι στις προτιμήσεις σου και εμπίπτει στα ενδιαφέροντά σου, ή είναι κάτι που δεν απολαμβάνεις ή δεν έχεις κάνει ποτέ πριν, ή είναι κάτι δύσκολο, πρέπει και πάλι να την αποδεχτείς και να υποταχθείς. Όχι μόνο πρέπει να την αποδεχτείς, αλλά πρέπει να συνεργαστείς ενεργά, να ενημερωθείς γι’ αυτήν και να τη βιώσεις, και να επιτύχεις είσοδο σ’ αυτήν. Ακόμη και αν υποφέρεις και δεν ξεχωρίσεις, κι αν ταπεινωθείς και περιθωριοποιηθείς, πρέπει και πάλι να συνεχίσεις με αφοσίωση. Πρέπει να τη θεωρείς ως καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις, όχι ως προσωπική υπόθεση. Πώς οφείλουν οι άνθρωποι να κατανοούν τα καθήκοντά τους; Ως κάτι που ο Δημιουργός —ο Θεός— τούς δίνει να κάνουν· έτσι προκύπτουν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Η αποστολή που σου δίνει ο Θεός είναι το καθήκον σου, και είναι καθορισμένο από τον Ουρανό και αναγνωρισμένο από τη γη να εκτελείς το καθήκον σου όπως σου ζητάει ο Θεός. Εάν μπορέσεις να δεις ότι λαμβάνεις την αποστολή από τον Θεό, ότι πρόκειται για την αγάπη και τις ευλογίες του Θεού που έρχονται πάνω σου, τότε θα είσαι σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου με μια καρδιά που αγαπάει τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού ενώ εκτελείς το καθήκον σου, καθώς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εκείνοι που πραγματικά δαπανούν για τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν την αποστολή από τον Θεό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν κανένα καθήκον. Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστεύεται ο Θεός, όποιες δυσκολίες κι αν αυτό συνεπάγεται, δεν πρέπει να το αρνείσαι, αλλά να το αποδέχεσαι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης, δηλαδή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ανταποκρίνεσαι στην αφοσίωσή σου στα πάντα, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον Θεό. Πού βρίσκεται το καίριο σημείο εδώ; Είναι η φράση “στα πάντα”. “Τα πάντα” δεν σημαίνει απαραιτήτως τα πράγματα που σου αρέσουν ή αυτά στα οποία είσαι καλός, πολύ δε λιγότερο τα πράγματα με τα οποία είσαι εξοικειωμένος. Κάποιες φορές δεν είσαι καλός σε κάτι, κάποιες φορές χρειάζεται να μάθεις, κάποιες φορές θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες και κάποιες φορές θα πρέπει να υποφέρεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια είναι η εργασία, εφόσον ανατεθεί ως αποστολή από τον Θεό, πρέπει να τη δεχτείς από Αυτόν, να λάβεις αυτό το καθήκον και να το εκτελέσεις σωστά, ώστε να ανταποκριθείς στην αφοσίωσή σου και να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια, και μόλις βεβαιωθείς για το είδος της άσκησης που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, θα πρέπει να την κάνεις πράξη. Μόνο ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο τότε μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι κανένα καθήκον δεν έρχεται κατά τύχη· προέρχεται από τη ρύθμιση του Θεού. Παρόλο μου δεν με ενδιέφερε η οδήγηση, μου ανατέθηκε βάσει των αναγκών του εκκλησιαστικού έργου, και δεν μπορούσα να ακολουθήσω τις προτιμήσεις μου. Έπρεπε να το αποδεχτώ ακόμα κι αν υπέφερα ή δεν είχα τον θαυμασμό των άλλων. Έπρεπε να δείξω σύνεση και να υπακούσω, επειδή το καθήκον προέρχεται από τον Θεό. Είναι εξύψωση από τον Θεό και ευθύνη μου, οπότε, όσο κι αν δεν μου αρέσει, θα πρέπει να κάνω ολόψυχα το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον. Έτσι η ζωή μου θα αποκτούσε νόημα. Παλιότερα, με μάγευαν η δόξα και το χρήμα, δεν καταλάβαινα την κυριαρχία του Θεού και δεν έβλεπα σωστά το καθήκον μου, αλλά το διέκρινα σε καλύτερο και χειρότερο. Η αλήθεια είναι ότι κανένα καθήκον δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο στον οίκο του Θεού, Απλώς έχουν διαφορετική λειτουργία. Και το κήρυγμα του ευαγγελίου και η οδήγηση είναι αναγκαία στο εκκλησιαστικό έργο. Ανεξάρτητα από το καθήκον μας στην εκκλησία, ο Θεός θέλει να επιδιώκουμε την είσοδο στη ζωή. Αν εκτελούσα το καθήκον μου για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, δόξα και χρήμα, δεν θα εκπλήρωνα το καθήκον ενός δημιουργήματος, αλλά θα δούλευα για δικό μου όφελος. Ακόμα κι αν κέρδιζα τον θαυμασμό των άλλων, ο Θεός θα με κατέκρινε. Παρόλο που θεωρούσα την οδήγηση ασήμαντη, αυτό το περιβάλλον με δίδαξε να υπακούω, με βοήθησε να καταλάβω την αλήθεια και σταδιακά να απαλλαγώ από την επιθυμία μου να αποκτήσω δόξα και χρήμα. Αυτή ήταν η σωτηρία του Θεού. Βασικά, όταν το σκέφτηκα, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου ως οδηγός συνάντησα διάφορα θέματα όσον αφορά τα συμφέροντα της εκκλησίας, τα οποία απαιτούσαν την αναζήτηση αλήθειας και την εφαρμογή αρχών. Δεν ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνω πράξη την αλήθεια και να εκπληρώσω το καθήκον μου; Μόλις το κατάλαβα, προσευχήθηκα στον Θεό «Θεέ μου, συγχώρησε την άγνοιά μου. Σε απογοήτευσα πολλές φορές. Στο εξής, θα αφήνω τα πάντα στις διευθετήσεις Σου, θα δέχομαι την εποπτεία Σου και προσπαθώ να εκτελώ καλά τα καθήκοντά μου». Μόλις προσευχήθηκα, ένιωσα απελευθερωμένος και σίγουρος ότι θα εκτελούσα σωστά το καθήκον μου.

Μια φορά, πήγα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να ψωνίσουν προμήθειες. Τους έβλεπα να επιλέγουν προσεκτικά τα προϊόντα, να συγκρίνουν τιμές και ποιότητα, για να μη ζημιώσουν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Συλλογίστηκα ότι από τότε που έκανα τον οδηγό, κρατούσα λάθος στάση όσον αφορά το καθήκον μου. Έκανα μηχανικά ό,τι μου έλεγαν κάθε μέρα, και δεν σκεφτόμουν πώς να εκτελέσω σωστά το καθήκον μου. Ο Θεός δυσανασχετούσε και απέρριπτε τον τρόπο με τον οποίο έκανα το καθήκον μου. Αργότερα, δεν ανησυχούσα πια για το αν με θαύμαζαν οι άλλοι. Αντιθέτως, λάμβανα σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα της εκκλησίας και ήμουν προσεκτικός όταν έκανα κάτι. Όταν εκτελούσα τα καθήκοντά μου έτσι, ένιωθα γαλήνιος και δεν κουραζόμουν πια. Κέρδισα πολλά από την εμπειρία μου. Βίωσα τις καλές προθέσεις του Θεού και είδα ότι ακόμα κι αν οι διευθετήσεις του Θεού δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις μου, είναι ωφέλιμες για τη ζωή μου. Δεν επαναστατούσα πλέον ενάντια στον Θεό. Έπρεπε να είμαι υπάκουος στον Θεό.

Μετά από λίγο, ο αδελφός μου πήρε το νέο δίπλωμα και ανέλαβε και πάλι καθήκοντα οδηγού. Ο επικεφαλής μού ανέθεσε γενικές εργασίες. Όταν το έμαθα, σκέφτηκα «Αυτήν τη φορά, δεν θα αφήσω τις προτιμήσεις μου να επηρεάσουν το καθήκον μου. Θα αποδεχτώ και θα υπακούσω τις ενορχηστρώσεις και διευθετήσεις του Θεού. Ξέρω είναι άλλη μια ευκαιρία για να ασκηθώ, και να εισέλθω στα λόγια Του μέσα από διαφορετικά καθήκοντα». Η προηγούμενη εμπειρία μου με δίδαξε να μην κάνω αρνητικές σκέψεις στο νέο μου καθήκον, να μην υποτιμώ το καθήκον μου και να μην επιδιώκω τον θαυμασμό των άλλων. Αντιθέτως, εκτελούσα το καθήκον μου με προσγειωμένο τρόπο και προσπαθούσα να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού. Διάβασα τα εξής λόγια του Θεού. «Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και την κοινωνική θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς. Εάν ένα άτομο που εκτελεί το καθήκον του δεν μπορεί να το κάνει ούτε αυτό, τότε πώς μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί το καθήκον του; Δεν εκτελεί το καθήκον του κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα πρέπει πρώτα να λάβεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να μεριμνήσεις για το θέλημά Του και να λάβεις υπόψη το έργο της εκκλησίας, και να θέσεις αυτά τα θέματα σε πρώτη προτεραιότητα· μόνο κατόπιν αυτού μπορείς να σκεφτείς τη σταθερότητα του κύρους σου ή τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νιώθετε άραγε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε αυτά τα στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταφέρεις να νιώσεις ότι δεν είναι δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να συμπεριφέρεσαι έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι απεχθής και κακός. Θα νοιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού φώτισαν την καρδιά μου. Όταν εκπληρώνουμε το καθήκον μας, πρέπει να αποδεχόμαστε την εποπτεία του Θεού, να εγκαταλείπουμε τις επιθυμίες μας, να προσφέρουμε με ειλικρίνεια την καρδιά μας, να ενεργούμε προς όφελος της εκκλησίας και να κάνουμε το καθήκον μας όσο καλύτερα μπορούμε. Έτσι εκπληρώνει ένα δημιούργημα το καθήκον του. Ζει σωστά και επιτελεί τη λειτουργία του. Όταν έκανα αυτά πράξη, ένιωσα ακλόνητος και ήρεμος. Είμαι πολύ ευτυχισμένος πια που εκτελώ το καθήκον μου και έχω κερδίσει πολλά. Ξέρω ότι αν τα γεγονότα και η κρίση των λόγων του Θεού δεν με είχαν εκθέσει, δεν θα είχα αναγνωρίσει τη διαφθορά μου. Επίσης, κατάλαβα ποια στάση και ποιες απόψεις συνάδουν με το θέλημα του Θεού όσον αφορά τα καθήκοντα. Όταν το βίωσα αυτό, συνειδητοποίησα ότι το καθήκον που εκτελώ διευθετείται από τον Θεό βάσει των αναγκών μου για την είσοδο στη ζωή. Γι’ αυτό πρέπει να το αποδεχτώ και να υπακούω, να εκτελώ τα καθήκοντά μου ολόψυχα, να επιδιώκω την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου ώστε να υπακούω αληθινά τον Θεό και να κερδίσω την αποδοχή Του.