Ήμουν υπεύθυνη για το πότισμα στην εκκλησία. Όσο διαδιδόταν το ευαγγέλιο και πιο πολλοί αποδέχονταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν πότιζα απλώς νεοφώτιστους, αλλά στήριζα και τους ποτιστές όταν είχαν προβλήματα. Δεν τα προλάβαινα όλα, οπότε κάποιοι νέοι πιστοί δεν λάμβαναν βοήθεια εγκαίρως κι έχαναν τον ενθουσιασμό τους. Η επικεφαλής μου έστειλε την αδελφή Ζανγκ για να με βοηθήσει. Χάρηκα όταν το άκουσα. Η αδελφή Ζανγκ ανέλαβε ως καθήκον της να λύσει τα προβλήματα με συναναστροφή. Ήταν αποτελεσματική στο πότισμα. Έτσι θα αντιστάθμιζε τις ελλείψεις μου και θα με βοηθούσε πολύ, οπότε πρόσθεσα την αδελφή Ζανγκ στην ομάδα ποτίσματος.

Κάποιοι στην ομάδα ήταν κάπως παθητικοί τότε, κι άρχισε να συναναστρέφεται πάνω στο θέλημα του Θεού μόλις ήρθε, με στόχο να τους παρακινήσει. Απαντούσε αμέσως στις ερωτήσεις των μελών της ομάδας. Αυτό με έκανε να νιώθω άβολα. Σκεφτόμουν ότι όταν ήμουν εγώ υπεύθυνη, εγώ απαντούσα πάντα τις ερωτήσεις τους, αλλά είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο, κι εγώ βρέθηκα στο περιθώριο. Επιπλέον, είχε φώτιση στη συναναστροφή της ενώ εγώ όχι, άρα όλοι θα σκέφτονταν ότι είναι καλύτερή μου. Αυτή η σκέψη με έκανε να νιώθω άβολα. Ένιωθα ότι μου έκλεβε τη δόξα, ότι με έκανε να νιώθω κατώτερή της στα πάντα, και άρχισα να μη τη συμπαθώ. Σταμάτησα να διαβάζω τα μυνήματα που έστελνε στην ομάδα και δεν συνεργαζόμουν ενεργά μαζί της. Την απομόνωνα. Εφόσον δεν την ενημέρωνα για το έργο μας, δεν γνώριζε τα άλλα μέλη της ομάδας, οπότε δεν μπορούσε να βρει ποια ήταν η αιτία που δεν είχαν κίνητρο. Το έργο μας δεν βελτιωνόταν. Έπρεπε να πάω να συναναστραφώ τα μέλη της ομάδας για την κατάσταση και τις δυσκολίες τους. Αλλά εφόσον η αδελφή Ζανγκ αναλάμβανε ηγετικό ρόλο «και απ’ ό,τι καταλάβαινα, αυτή κυρίως θα χειριζόταν το έργο», φοβόμουν ότι αν έλυνα τα προβλήματα των άλλων και ήμουν αποτελεσματική, όλοι θα έλεγαν ότι η αδελφή Ζανγκ τα κατάφερε και θα τη θαύμαζαν. Εγώ δεν θα φαινόμουν καθόλου. Γι’ αυτό, καθυστερούσα να φροντίσω τα θέματα. Μετά από λίγες μέρες, μειώθηκε κι άλλο η αποτελεσματικότητά μας. Είδα ότι η αδελφή Ζανγκ ανησυχούσε κι έστελνε συνεχώς τα λόγια του Θεού στην ομάδα, μα εγώ αδιαφορούσα, και μάλιστα το απολάμβανα. Νόμιζα ότι αφού δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, η επικεφαλής θα έλεγε ότι ήταν άχρηστη και ότι δεν με έφτανε. Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να νιώθω άβολα, μα δεν το σκεφτόμουν σοβαρά τότε.

Σε μία συνάθροιση, μια επικεφαλής μού είπε ότι η ομάδα ποτίσματός μας δεν τα πήγαινε καλά, ότι η αδελφή Ζανγκ ήθελε να ενημερωθεί για τους νεοφώτιστους, γι’ αυτό έπρεπε να τη βάλω στις ομάδες συνάθροισής τους. Ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνάει όταν την άκουσα. Πίστευα ότι εφόσον η αδελφή Ζανγκ ήταν πιο ικανή από μένα, αν πήγαινε σ’ αυτές τις συναθροίσεις και έλυνε τα θέματα των νέων πιστών γρήγορα, θα κατανοούσε το έργο μας και θα έπαιρνε τη θέση μου. Δεν ήθελα να έρθει, και νόμιζα ότι θα τα κατάφερνα μόνη μου. Γι’ αυτό, έβρισκα δικαιολογίες να μην το κάνω. Κατόπιν, ένιωθα ενοχές και προσευχόμουν στον Θεό. Κατάλαβα ότι προστάτευα τη φήμη και τη θέση μου, και ότι δεν ήταν αυτό θέλημα Θεού. Μα δεν ήθελα να έρθει η αδελφή Ζανγκ αμέσως σε κάθε ομάδα, γιατί φοβόμουν ότι θα μου έπαιρνε τη θέση. Τότε, μου ήρθαν στο μυαλό οι κληρικοί που κάνουν τα πάντα για να περιορίσουν τις εκκλησίες τους, ώστε να προστατέψουν τη θέση τους και να έχουν τους πιστούς υπό τον έλεγχό τους, ώστε να μη διερευνούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ή να υποδεχτούν τον Κύριο. Ανταγωνίζονται τον Θεό κι είναι οι αντίχριστοι που αποκαλύπτει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν άφηνα την αδελφή Ζανγκ να εμπλακεί στο έργο μας για να διαφυλάξω τη θέση μου. Δεν κρατούσα έτσι τους αδελφούς και τις αδελφές υπό τον έλεγχό μου; Αντιτασσόμουν στον Θεό, όπως και ο κλήρος. Ήξερα ότι έπρεπε να απαρνηθώ τον εαυτό μου. Την επόμενη μέρα, περιέλαβα την αδελφή Ζανγκ στις συναθροίσεις κι ένιωσα λίγο καλύτερα.

Παρόλο που την πρόσθεσα στις συναθροίσεις, δεν την αναζήτησα να συζητήσουμε το έργο, οπότε η καθεμιά έκανε τα δικά της. Μετά από δυο βδομάδες, το έργο του ποτίσματος δεν πήγαινε καλά. Όταν η επικεφαλής μας μου ζήτησε τον λόγο, δεν ήξερα τι να πω. Κατόπιν, είδα ότι αυτά τα προβλήματα μπορεί να ήταν η πειθαρχία του Θεού πάνω μου. Μα δεν το καταλάβαινα ουσιαστικά. Είχα συνειδητοποιήσει ότι κυνηγούσα φήμη και θέση και είχα απαρνηθεί τον εαυτό μου, φέρνοντας την αδελφή Ζανγκ στις συναθροίσεις, άρα, γιατί αντιμετώπιζα αυτήν την κατάσταση;

Τότε, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού. «Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν θεμελιώδη ή ουσιώδη κατανόηση του εαυτού τους· αντίθετα επικεντρώνονται και αφιερώνουν την ενέργειά τους στις πράξεις τους και σε εξωτερικές εκφράσεις. Ακόμη κι αν κάποιος περιστασιακά έλεγε κάτι σχετικά με την κατανόηση του εαυτού του, αυτό δεν θα ήταν και πολύ βαθυστόχαστο. Κανείς δεν πίστεψε ποτέ πως είναι κάποιου είδους άνθρωπος ή διαθέτει κάποιου είδους φύση επειδή έκανε κάποιου είδους πράγμα ή αποκάλυψε κάποιο πράγμα. Ο Θεός έχει αποκαλύψει τη φύση και την ουσία της ανθρωπότητας, αλλά οι άνθρωποι κατανοούν ότι ο τρόπος που ενεργούν και ο τρόπος που μιλούν είναι προβληματικοί και ελαττωματικοί· συνεπώς, αποτελεί επίπονο καθήκον για τους ανθρώπους το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι σκέφτονται πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται απερίσκεπτα, παρά αποκαλύψεις της δικής τους φύσης. Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους, πολύ δύσκολο να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, ούτε και διψούν για αυτήν, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακολουθούν τους κανόνες μόνο διαδικαστικά. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τη δική τους φύση ως υπερβολικά διεφθαρμένη, και πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο κακοί ώστε να πρέπει να καταστραφούν ή να τιμωρηθούν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού, η διαφθορά των ανθρώπων είναι πολύ βαθιά, απέχουν ακόμη πολύ από τις απαιτήσεις της σωτηρίας, καθώς οι άνθρωποι κάνουν μόνο ορισμένες ενέργειες που δεν παραβιάζουν φαινομενικά την αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ούτε υπακούουν στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν το σκέφτηκα, κατάλαβα ότι για να γνωρίσω τον εαυτό μου, έπρεπε να συγκρίνω τις σκέψεις και πράξεις μου με τα λόγια του Θεού, να αναλύσω τη φύση, την ουσία και την οδό που είχα πάρει, και να τα δω υπό το πρίσμα της αλήθειας. Αυτή είναι η μόνη οδός της αλλαγής και μεταμέλειας. Αν παραδεχτούμε ότι είμαστε διεφθαρμένοι ή ότι κάναμε κάτι λάθος χωρίς να δούμε τη φύση και την ουσία μας, πόσο βαθιά είναι η διαφθορά μας ή πόσο επικίνδυνη είναι η κατάστασή μας, τότε, δεν θα λαχταράμε την αλήθεια ούτε την αλλαγή, πόσο μάλλον θα μετανοούμε. Απλώς παραδεχόμουν ότι επιδίωκα φήμη και κοινωνική θέση και ότι αντιστεκόμουν στον Θεό, μα δεν καταλάβαινα τι είδους διάθεση αποκάλυπτα, ποια ήταν η ουσία της, και ποια κατεύθυνση είχα στο καθήκον μου. Στο τέλος την περιέλαβα στις ομάδες, αλλά έκανα μια αλλαγή στη στάση, χωρίς να διαλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, συν ότι δεν παραμέρισα τον εγωισμό μου για να συνεργαστώ μαζί της. Πώς να πετύχει το έργο μας έτσι; Όταν το συνειδητοποίησα, προσευχήθηκα και ζήτησα απ’ τον Θεό να με οδηγήσει στην αυτογνωσία.

Μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση είδα τα εξής χωρία: «Υπάρχουν κάποιοι που μονίμως ανησυχούν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και υψηλότεροι απ’ αυτούς, ότι οι άλλοι θα τύχουν σεβασμού, ενώ αυτοί παραμελούνται. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τα δικά του συμφέροντα, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους ή για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). «Οι αντίχριστοι θεωρούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας εξ ολοκλήρου δικά τους, προσωπική τους περιουσία που θα πρέπει να διαχειρίζονται αυτοί συνολικά, χωρίς να παρεμβαίνει κανένας άλλος. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η δική τους κοινωνική θέση και εικόνα. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν όποιον έχει επίπεδο, και είναι σε θέση να μιλήσει για τις εμπειρίες και τη μαρτυρία του να απειλήσει την κοινωνική τους θέση και το κύρος τους. Έτσι, προσπαθούν να υπονομεύσουν και να αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους μπορούν να μιλήσουν για εμπειρίες και μαρτυρία, αλλά και όσους μπορούν να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και να φροντίζουν τους εκλεκτούς του Θεού, και προσπαθούν απεγνωσμένα να τους απομονώσουν από όλους τους άλλους, να ρίξουν λάσπη στο όνομά τους, να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε θα νιώσουν ήσυχοι οι αντίχριστοι. Εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να εκτελούν το καθήκον τους, να μιλούν για μαρτυρία και να υποστηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι θα στραφούν στην έσχατη λύση, βρίσκοντάς τους λάθη, καταδικάζοντάς τους, παγιδεύοντάς τους, επινοώντας ψέματα για να κάνουν τα πράγματα δύσκολα για αυτούς, μέχρι να τους αποβάλουν από την εκκλησία —και μόνο τότε θα χαλαρώσουν εντελώς οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και μοχθηρό όσον αφορά τους αντίχριστους. […] Όταν κάποιος διακρίνεται με κάποιο έργο, όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινές εμπειρίες και μαρτυρία προκειμένου να ωφελήσει, να διαπαιδαγωγήσει και να στηρίξει τους εκλεκτούς, και κερδίζει μεγάλο έπαινο από όλους, ο φθόνος και το μίσος μεγαλώνουν στην καρδιά των αντίχριστων, οι οποίοι προσπαθούν να τον αποξενώσουν και να τον υπονομεύσουν, και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιου είδους ανθρώπους να αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, για να μην απειλήσουν την κοινωνική τους θέση. Οι άνθρωποι που έχουν την πραγματικότητα της αλήθειας τονίζουν και αναδεικνύουν τη φτώχεια, τη μιζέρια, την ασχήμια και την κακία των αντίχριστων όταν είναι πλάι τους, κι έτσι όταν ένας αντίχριστος διαλέγει εταίρο ή συνάδελφο, δεν επιλέγει ποτέ κάποιον που κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, ποτέ δεν επιλέγει ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για εμπειρίες και μαρτυρία, ποτέ δεν επιλέγει ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που είναι σε θέση να ασκήσουν την αλήθεια· αυτούς ζηλεύουν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι, είναι σαν αγκάθι στο μάτι τους. Ανεξάρτητα από το πόσα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που είναι καλά ή ωφέλιμα για το έργο του οίκου του Θεού, οι αντίχριστοι προσπαθούν όσο μπορούν να καλύψουν αυτές τις πράξεις. Διαστρεβλώνουν, μάλιστα, τα γεγονότα, για να διεκδικήσουν τα εύσημα για τα καλά και φορτώνουν τα κακά στους άλλους, ώστε να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να υποτιμήσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι κάνουν ό,τι μπορούν για να επιτεθούν και να αποξενώσουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τις εμπειρίες και τη μαρτυρία τους, και ποτέ δεν θα επέτρεπαν στους αδελφούς και τις αδελφές να υποστηρίξουν ή να επαινέσουν όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για τις εμπειρίες και τη μαρτυρία τους, ή να τους προσεγγίσουν ή να τους πλησιάσουν, και το κάνουν αυτό για να εμποδίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές από το να συστήνουν ή να υποστηρίζουν άτομα που μιλούν για μαρτυρία, κάτι το οποίο αποτελεί απειλή για την κοινωνική θέση των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος πρώτο)]. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους αντίχριστους, ένιωσα θλίψη. Ο Θεός λέει ότι λατρεύουν την κοινωνική θέση, κι όταν κάποιος απειλεί τη θέση τους εντός της σφαίρας τους, τον καταπιέζουν και τον απομονώνουν. Δεν τον αφήνουν να αναλάβει σημαντικό ή ηγετικό ρόλο, και θυσιάζουν τα συμφέροντα της εκκλησίας στον βωμό της θέσης τους. Είναι εγωιστές και κακοί. Είδα ότι φερόμουν ως αντίχριστος. Από τότε που η αδελφή Ζανγκ ήρθε, είδα ότι ήταν καλύτερη στο έργο και στη συναναστροφή της αλήθειας. Είχα ταραχτεί και την έβλεπα ως εχθρό, αντίπαλό μου. Νόμιζα ότι έπαιρνε ηγετικό ρόλο και μου έκλεβε τη δόξα, οπότε αν γινόμασταν πιο αποτελεσματικές, εγώ θα φαινόμουν ανίκανη. Την απομόνωσα αντί να συνεργαστώ ενεργά μαζί της και να την ενημερώσω για το έργο μας. Δεν έκανα τίποτα όταν είδα ότι το έργο του ποτίσματος δεν πήγαινε καλά. Φοβόμουν ότι αν έλυνα τα προβλήματα και τα πηγαίναμε καλύτερα, θα έπαιρνε τα εύσημα. Όταν είδα ότι το πότισμα γινόταν όλο και λιγότερο αποτελεσματικό, δεν ανησυχούσα, αλλά χαιρόμουν που έβλεπα το έργο να παραπαίει, και σκεφτόμουν ότι η επικεφαλής θα νόμιζε ότι ήμουν καλύτερη, κι ότι η θέση μου θα ήταν ασφαλής. Με ένοιαζε μόνο η θέση μου και δεν υπολόγιζα καθόλου τον κόπο της ή ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν οι νεοφώτιστοι δεν ποτίζονταν σωστά. Ήμουν τόσο εγωίστρια και κακιά! Όταν η επικεφαλής μού είπε να φέρω την αδελφή Ζανγκ στις ομάδες, πείσμωσα. Νόμιζα ότι θα με επισκίαζε ή θα με αντικαθιστούσε, κι έβρισκα λόγους να αρνούμαι. Για να διατηρήσω τη θέση μου, την εξοστράκισα κι έβλεπα την εκκλησία ως τσιφλίκι μου. Στην έδρα μου, δεν την άφηνα να ξεχωρίσει ή να φανεί το ταλέντο της. Φερόμουν ως δικτάτορας. Δεν αποκάλυπτα τη διάθεση ενός αντίχριστου; Είχα πάθει σοκ. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήμουν τόσο αλαζονική, ότι θα την εξοστράκιζα μόνο και μόνο για να διατηρήσω τη θέση μου. Δεν υπολόγιζα το πότισμα των νεοφώτιστων ούτε ότι ζημιωνόταν το έργο της εκκλησίας, μα ήθελα απλώς να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες μου. Είχα μεθύσει με τη φήμη και τη θέση.

Τότε, είδα ένα βίντεο με τα λόγια του Θεού: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι να διακρίνεται, να επιδεικνύεται, να κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμούν και να επιτυγχάνει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υπακούει ή να ικανοποιεί τον Θεό αλλά, αντιθέτως, είναι να αποκτά κύρος και κοινωνική θέση, τότε η επιδίωξή του είναι παράνομη. Σε αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή βοηθούν στην προώθηση του; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προωθούν. Όλοι όσοι διατείνονται μεγαλόστομα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν το προσωπικό τους κύρος και την κοινωνική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διακόπτει, διαταράσσει και παραβλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια του να επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος; Καταρχάς, αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει την είσοδό τους στη ζωή, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι —γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Διάλυση, διακοπή και προβλήματα. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης και της κοινωνικής θέσης από τους ανθρώπους. Όταν εκτελούν το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στον δρόμο ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν την κοινωνική θέση και το κύρος, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος, παραβλάπτουν το έργο της εκκλησίας, διακόπτουν την είσοδο των αδελφών στη ζωή και επηρεάζουν ακόμη και το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν κανονικά τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, και, συνεπώς, το εάν θα επιτύχουν τη σωτηρία του Θεού. Το σοβαρότερο είναι ότι, όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος τους, η εν λόγω συμπεριφορά και οι ενέργειές τους μπορούν να χαρακτηριστούν συνεργασία με τον Σατανά, εφόσον βλάπτουν και παρεμποδίζουν στον μέγιστο βαθμό την κανονική πρόοδο του έργου του Θεού και παρακωλύουν τη φυσιολογική εκπλήρωση του θελήματος του Θεού από τον εκλεκτό λαό Του. Εσκεμμένα εναντιώνονται στον Θεό και διαφωνούν μαζί Του. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν αρνητική επίδραση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Έτρεμα από φόβο όταν τα διάβασα. Ο Θεός αποκαλύπτει ότι όταν επιδιώκουμε θέση, έχουμε τη δική μας επιχείρηση, παίρνουμε τον δρόμου του αντίχριστου. Στην ουσία, ενεργούμε ως δούλοι του Σατανά, διαταράσσουμε το έργο της εκκλησίας. Ανησυχούσα όσο το σκεφτόμουν. Το έργο του ευαγγελίου είχε κορυφωθεί, και όλο και πιο πολλοί αποδέχονταν το νέο έργο του Θεού. Εφόσον ήμουν υπεύθυνη ποτίσματος, έπρεπε να σκέφτομαι το θέλημα του Θεού, να στηρίζω τους νεοφώτιστους και να διαλύω τη σύγχυσή τους, ώστε να βάζουν θεμέλια στην αληθινή οδό. Μα κυνηγούσα τη φήμη και τη θέση αντί να φροντίζω το έργο μου. Δεν σκεφτόμουν καθόλου πώς να ποτίσω καλύτερα τους νεοφώτιστους, και δεν ήθελα να αναμιχθεί κανείς άλλος. Δεν διατάρασσα το έργο της εκκλησίας; Δεν ήμουν εμπόδιο στη σωτηρία των άλλων από τον Θεό; Ήμουν εργαλείο του Σατανά, έπαιζα αρνητικό ρόλο, και ήμουν στον δρόμο του αντίχριστου εναντίον του Θεού. Ήμουν υπεύθυνη για το πότισμα, μα δεν τα κατάφερνα μόνη μου, οπότε η επικεφαλής είπε στην αδελφή Ζανγκ να με βοηθήσει, και κάθε λογικός άνθρωπος θα χαιρόταν να συνεργαστεί με κάποιον, για να υποστηρίξει τους νέους πιστούς. Μα δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας. Για να διατηρήσω τη θέση μου, απέκλεισα την αδελφή Ζανγκ και την εμπόδιζα να λύνει τα προβλήματα των άλλων, κι έτσι παρακώλυα το πότισμα και την είσοδο των άλλων στη ζωή. Δεν έκανα το καθήκον μου. Έκανα ξεκάθαρα κακό. Μα αν δεν μετανοούσα, ήξερα ότι ο Θεός θα με εξέθετε και θα με εξάλειφε ως αντίχριστο. Φοβήθηκα όταν το συνειδητοποίησα, και μετάνιωσα για ό,τι είχα κάνει. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, επιδίωκα διαρκώς φήμη και θέση, διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Βλέπω ότι είμαι ο ίδιος ο Σατανάς, δεν έχω ανθρώπινη φύση. Ό,τι κάνω αντιβαίνει σ’ εσένα. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω…»

Μετά είδα ένα βίντεο με τα λόγια του Θεού. «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Σε όλα όσα κάνεις, δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή προτιμήσεις. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην εκτελείς καλά το καθήκον σου, η καρδιά σου έχει διορθωθεί· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα στο καθήκον σου, τότε το καθήκον σου θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό συνιστά κατάθεση μαρτυρίας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Βρήκα τα λόγια του Θεού διαφωτιστικά. Στο καθήκον, προηγούνται τα συμφέροντα της εκκλησίας, και πρέπει να βάζουμε τα δυνατά μας σ’ αυτό. Δεν πρέπει να υπολογίζουμε το προσωπικό μας συμφέρον, μα να συνεργαζόμαστε και να είμαστε σε σύμπνοια με τους αδελφούς και τις αδελφές, να ακολουθούμε πιστά τις αρχές, ώστε να αποκτούμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και να βλέπουμε αποτελέσματα. Οπότε, πήγα να μιλήσω στην αδελφή Ζανγκ και της ανοίχτηκα για τη διαφθορά μου και τι είχα μάθει για τον εαυτό μου. Ένιωσα πιο ελεύθερη μετά την κουβέντα μας κι έτοιμη να συνεργαστώ μαζί της στο πότισμα.

Σύντομα, ανακάλυψα ότι η αδελφή Ζανγκ βοήθησε δύο νέους πιστούς που δίσταζαν να έρθουν στις συναθροίσεις, διέλυσε τις αντιλήψεις τους, και μετά έρχονταν στις συναθροίσεις κι ήθελαν να αναλάβουν καθήκοντα. Ένιωσα πάλι λίγο δυσαρεστημένη. Δεν είχα καταλάβει τα προβλήματά τους, αλλά η αδελφή Ζανγκ τα έλυσε. Δεν φαινόμουν κατώτερη απ’ αυτήν; Συνειδητοποίησα ότι δεν το σκεφτόμουν σωστά, και θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Η συνεργασία ανάμεσα σε αδελφούς και αδελφές είναι μια διαδικασία αντιστάθμισης των αδυναμιών του ενός με τις δυνάμεις του άλλου. Χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου για να αντισταθμίσεις τα ελαττώματα των άλλων και οι άλλοι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να αναπληρώσουν τις δικές σου ανεπάρκειες. Αυτό σημαίνει να αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τις δυνάμεις των άλλων και οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά. Μόνο όταν συνεργάζονται αρμονικά, μπορούν οι άνθρωποι να ευλογηθούν ενώπιον του Θεού και, όσο περισσότερα από αυτά βιώνουν, τόσο περισσότερη πραγματικότητα διαθέτουν και το μονοπάτι τους γίνεται πιο φωτεινό καθώς βαδίζουν σε αυτό κι εκείνοι αισθάνονται ολοένα και πιο ήρεμοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Η αδελφή Ζανγκ ήταν πιο καλή στη συναναστροφή και επίλυση προβλημάτων, θα διδασκόμουν από αυτήν. Οπότε, τη ρώτησα πώς επέλυε τα προβλήματα μέσω συναναστροφής, και μου είπε πώς να χειρίζομαι τις απορίες των νέων πιστών. Η συνεργασία μαζί της ήταν σπουδαία, θα αντιστάθμιζα τα ελαττώματά μου. Αυτή ήταν η χάρη του Θεού. Κατόπιν, όταν έβλεπα ότι κάποιοι ήταν παθητικοί στο καθήκον τους, αναζητούσα την αδελφή Ζανγκ για να βρω την αιτία για την οποία οι αδελφοί κι οι αδελφές ήταν αρνητικοί και τι είδους αλήθεια έπρεπε να μοιραστούμε μαζί τους. Βρίσκαμε γρήγορα τα σωστά λόγια του Θεού για τη συναναστροφή μαζί τους. Έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο καθήκον τους. Κάποιοι πότιζαν νέους πιστούς, κάποιοι μοιράζονταν το ευαγγέλιο. Στην πορεία, περισσότεροι αναλάμβαναν καθήκοντα. Με στήριξη και πότισμα, περισσότεροι νεοφώτιστοι απέκτησαν βάσεις, και η πλειονότητα συναθροίζονταν κι έκαναν το καθήκον τους. Κατόπιν, όταν είχα προβλήματα στο καθήκον μου, τα συζητούσα αμέσως με την αδελφή Ζανγκ, και όταν έβλεπε ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές είχαν θέματα, μου τα έλεγε αμέσως. Τα συζητούσαμε μαζί, τα λύναμε με σύμπνοια, κι ένιωθα πολύ πιο γαλήνια.

Αυτή η εμπειρία μού έδειξε ότι η επιδίωξη φήμης και θέσης οδηγεί στον δρόμο του αντίχριστου, σε κάνει τσιράκι του Σατανά, και καταστρέφει το έργο της εκκλησίας. Χωρίς τα λόγια του Θεού, δεν θα έβλεπα ποτέ τη διαφθορά ή τη διάθεση του αντίχριστου, θα επιδίωκα θέση και δεν θα συνεργαζόμουν με την αδελφή Ζανγκ. Ευγνωμονώ βαθιά τον Θεό που με έσωσε. Δόξα τω Θεώ!