Ήμουν στεναχωρημένη μετά. Δεν μπορούσα να το δεχτώ, ειδικά όταν έβλεπα πολλούς να δέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και να χρειάζονται επειγόντως πότισμα. Η αλλαγή του καθήκοντος με έκανε να αναρωτηθώ αν είχα αποκλειστεί. Ανησυχούσα για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι όταν το μάθαιναν, ότι θα νόμιζαν ότι δεν είχα επίπεδο και ότι μπορούσα να κάνω μόνο αγγαρείες και μικροδουλειές. Στην αρχή, πότιζα νεοφώτιστους μαζί με τους άλλους, όμως τώρα διαχειριζόμουν γενικά θέματα, μικροδουλειές, οπότε τι νόημα είχε ένα τέτοιο καθήκον; Όσο καλά και αν το έκανα, θα ήμουν πάροχος υπηρεσιών και θα αποκλειόμουν. Αλλά δεν αναζητούσα το θέλημα του Θεού και στεναχωριόμουν όλο και περισσότερο. Δεν ολοκλήρωνα σωστά τα καθήκοντά μου, αλλά τα έκανα μηχανικά, χωρίς να βάζω τα δυνατά μου. Κάποιες φορές, υπήρχαν πολλά που έπρεπε να γίνουν σ’ ένα απόγευμα, αλλά με έπιανε υπνηλία πολύ νωρίς. Τότε μια αδελφή που πότιζε μου έστειλε μήνυμα, ζητώντας μου να βοηθήσω στη συγκέντρωση κάποιων εγγράφων. Ένιωσα απροθυμία όταν το διάβασα. Δεν πότιζα πια νεοφώτιστους, άρα δεν ήμουν υπεύθυνη για τέτοια πράγματα. Γιατί να μου το ζητήσει αυτό; Δεν μπορούσα όμως να αρνηθώ κι έτσι διστακτικά συμφώνησα. Όμως, την επόμενη μέρα, μου ζήτησε βοήθεια και μια άλλη αδερφή που πότιζε. Σκεφτόμουν, ότι τα γενικά καθήκοντα είναι μικροδουλειές, ότι όλοι μπορούν να μου λένε τι να κάνω. Δεν ήταν στο πεδίο μου, οπότε γιατί ήθελε τη βοήθειά μου; Δεν ήθελα να συμφωνήσω, αλλά αν δεν το έκανα, μπορεί να έλεγαν ότι δεν υποστηρίζω το έργο της εκκλησίας. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να συμφωνήσω.

Για μερικές μέρες, δεν κατανοούσα τον εαυτό μου καθόλου. Δεν αποδεχόμουν την αλλαγή καθήκοντος από τον Θεό και αντιστεκόμουν στην επικεφαλής, νιώθοντας ότι μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Είπα σε μια αδερφή, σχεδόν επίτηδες: «Δεν έμεινα άπραγη ούτε στιγμή ενόσω πότιζα, και έκανα ό,τι όφειλα να κάνω. Η επικεφαλής δεν με βοήθησε όταν προέκυψαν προβλήματα, αλλά με έδιωξε στη στιγμή. Τέλος πάντων. Αφού με έδιωξε, πρέπει να υπάρχει κάποιο μάθημα για μένα». Κι εκείνη θεώρησε ότι η επικεφαλής δεν ήταν δίκαιη απέναντί μου. Αλλά τότε, η σκέψη πως θα έκανα γενικά καθήκοντα και θα έχανα την εκτίμηση των άλλων, με έκανε να αισθάνομαι αδικημένη. Γιατί μου ανατέθηκαν γενικά καθήκοντα; Ήμουν ικανή μόνο για μικροδουλειές; Δεν άξιζε να καλλιεργηθώ; Αισθάνθηκα ότι θα ήμουν άχρηστη από κει και πέρα, κι ότι ακόμα κι αν κρατούσα την πίστη μου, θα αποκλειόμουν. Αυτές οι σκέψεις με έκαναν όλο και πιο δυστυχισμένη. Κατάλαβα ότι δεν ήμουν καλά, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό. «Θεέ μου, τι μου συμβαίνει; Κι αυτό καθήκον είναι, οπότε γιατί δεν είμαι ικανοποιημένη με τα γενικά καθήκοντα; Σε παρακαλώ διαφώτισέ με να καταλάβω τον εαυτό μου και να μη ζω στη διαφθορά».

Τότε σκέφτηκα τα λόγια του Θεού για τη στάση των αντίχριστων απέναντι στην αλλαγή καθήκοντος. Τα λόγια του Θεού λένε: «Το ποιο καθήκον είναι το κατάλληλο για σένα θα πρέπει να βασίζεται στα δικά σου προτερήματα. Εάν μερικές φορές το καθήκον που σου έχει ανατεθεί από την εκκλησία δεν είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός ή δεν είναι κάτι που επιθυμείς να κάνεις, μπορείς να αναφέρεις το θέμα και να το επιλύσεις με την επικοινωνία. Αλλά αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον και είναι ένα καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις, αλλά δεν θέλεις να το κάνεις μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι να υποφέρεις, τότε υπάρχει πρόβλημα μ’ εσένα ως άτομο. Εάν είσαι πρόθυμος να υπακούσεις και μπορείς να απαρνηθείς τη σάρκα σου, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι λογικός. Ωστόσο, αν προσπαθείς πάντα να υπολογίζεις ποια καθήκοντα έχουν μεγαλύτερο γόητρο, και υποθέτεις ότι ορισμένα καθήκοντα θα κάνουν τους άλλους να σε περιφρονήσουν, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Γιατί είσαι τόσο προκατειλημμένος στην κατανόηση των καθηκόντων σου; Μήπως μπορείς να εκτελέσεις καλά ένα καθήκον αν το επέλεξες με βάση τις δικές σου ιδέες; Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία εδώ είναι να επιλύσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, και αν δεν το κάνεις, δεν θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, ακόμη και αν είναι αυτό που σου αρέσει. Μερικοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς αρχές, και η εκτέλεση του καθήκοντός τους βασίζεται πάντα στις δικές τους προτιμήσεις, οπότε δεν είναι ποτέ σε θέση να επιλύσουν τις δυσκολίες, κάνουν μόνο τα τυπικά σε κάθε καθήκον που εκτελούν, και τελικά αποκλείονται. Μπορούν να σωθούν άνθρωποι σαν κι αυτούς; […] Οι κακοποιοί και οι αντίχριστοι δεν έχουν ποτέ τη σωστή στάση απέναντι στα καθήκοντά τους. Τι σκέφτονται όταν μετατίθενται; “Νομίζετε ότι είμαι ένας απλός πάροχος υπηρεσιών, κάποιος που υπηρετεί υπό τις διαταγές σας, και ότι μπορείτε να με διώξετε όταν τελειώσετε μαζί μου; Λοιπόν, δεν θα επιτρέψω να μου φέρεστε έτσι! Θέλω να γίνω επικεφαλής ή εργάτης, γιατί αυτή είναι η μόνη αξιοσέβαστη δουλειά εδώ γύρω. Αν δεν με αφήνετε να γίνω επικεφαλής ή εργάτης και εξακολουθείτε να θέλετε να συνεισφέρω, ξεχάστε το!” Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι στάση υπακοής; Τι παρακινεί αυτήν τη στάση απέναντι στο να μετατεθούν κατά το καθήκον τους; Η απερισκεψία, οι ιδέες τους και η διεφθαρμένη τους διάθεση, σωστά; Και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της προσέγγισης; Πρώτα απ’ όλα, θα μπορέσουν να είναι αφοσιωμένοι και ειλικρινείς στο επόμενο καθήκον τους; Όχι, δεν θα μπορέσουν. Θα έχουν θετική στάση; Σε τι κατάσταση θα είναι; (Σε κατάσταση μελαγχολίας.) Ποια είναι η ουσία της μελαγχολίας; Είναι η αντίσταση. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας διάθεσης αντίστασης και μελαγχολίας; Μπορεί κάποιος που αισθάνεται έτσι να κάνει καλά το καθήκον του; (Όχι.) Αν κάποιος είναι πάντα αρνητικός και αντιστέκεται, είναι ικανός να εκτελέσει ένα καθήκον; Όποιο καθήκον και αν εκτελέσει, δεν μπορεί να το εκτελέσει καλά. Πρόκειται για φαύλο κύκλο και δεν θα έχει καλό τέλος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε καλό μονοπάτι· δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν είναι υπάκουοι και δεν μπορούν να κατανοήσουν σωστά τη στάση και την προσέγγιση της οικογένειας του Θεού απέναντί τους. Αυτό αποτελεί πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Ήταν μια απολύτως κατάλληλη αλλαγή καθήκοντος, όμως οι αντίχριστοι λένε ότι γίνεται για να τους βασανίσουν, ότι δεν τους φέρονται ανθρώπινα, ότι η οικογένεια του Θεού στερείται αγάπης, ότι τους φέρονται σαν μηχανή, τους καλούν όταν τους χρειάζονται και μετά τους παραμερίζουν. Δεν είναι αυτό διαστρέβλωση της λογικής; Έχει συνείδηση ή λογική όποιος λέει κάτι τέτοιο; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση! Διαστρεβλώνουν ένα απολύτως λογικό θέμα, μετατρέπουν μια εντελώς κατάλληλη πρακτική σε κάτι αρνητικό —δεν είναι αυτό το κακό που πράττει ένας αντίχριστος; Μπορεί κάποιος που είναι τόσο κακός να κατανοήσει την αλήθεια; Σίγουρα όχι. Αυτό είναι το πρόβλημα του αντίχριστου· διαστρεβλώνει τη λογική για ό,τι του συμβαίνει. Γιατί σκέφτεται με στρεβλό τρόπο; Επειδή είναι εξαιρετικά κακός από τη φύση του, κακός στην ουσία. Η φύση και η ουσία ενός αντίχριστου είναι κατά κύριο λόγο κακές, έπεται δε η μοχθηρία του, και αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Η κακή φύση των αντίχριστων τους εμποδίζει να κατανοήσουν σωστά οτιδήποτε· αντίθετα, παραμορφώνουν και παρερμηνεύουν τα πάντα, φτάνουν στα άκρα, διυλίζουν τον κώνωπα και δεν μπορούν να χειριστούν τα πράγματα σωστά ή να αναζητήσουν την αλήθεια. Στη συνέχεια, αντιστέκονται ενεργά στα πράγματα και ζητούν εκδίκηση ή ακόμη και διαδίδουν τις δικές τους αντιλήψεις και τη δική τους αρνητικότητα, υποκινώντας και παρασύροντας τους άλλους να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Διαδίδουν κρυφά κάποια παράπονα, κρίνουν τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται ο οίκος του Θεού τους ανθρώπους, τους κανόνες για τη διοίκησή του, τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν ορισμένοι επικεφαλής και καταδικάζουν αυτούς τους επικεφαλής. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι μπροστά σε οτιδήποτε οι αντίχριστοι δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού, αλλά το παρερμηνεύουν. Προσεγγίζουν μια απλή αλλαγή στο καθήκον με κακή οπτική, σκεπτόμενοι ότι υποβιβάστηκαν, ότι τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται, και μπορεί να εγκαταλείψουν το καθήκον ανά πάσα στιγμή, αγνοώντας το έργο της εκκλησίας. Οι αντίχριστοι έχουν τόσο κακή, μοχθηρή φύση! Αλλά είδα ότι ενεργούσα έτσι ακριβώς. Έπρεπε να είχα σκεφτεί την αποτυχία μου μετά την απομάκρυνση και να εκτιμούσα την ευκαιρία του νέου καθήκοντος. Αλλά δεν το σκέφτηκα καν. Θεωρούσα ότι η επικεφαλής ήταν σκληρή μαζί μου, ότι τα γενικά καθήκοντα δεν προσέδιδαν κύρος, ήταν ντροπή, ότι έκανα μικροδουλειές, ήμουν πάροχος υπηρεσιών και δεν άξιζα να καλλιεργηθώ. Δεν μπορούσα να υποταχθώ, ένιωθα, μάλιστα, πολύ αδικημένη και αντιστεκόμουν πολύ στο καθήκον αυτό. Πάντα χασομερούσα, ενεργούσα μηχανικά, πορευόμουν άσκοπα. Εναντιωνόμουν στον Θεό και χρησιμοποιούσα αυτόν τον αρνητισμό για να Του πάω κόντρα. Δεν ήθελα να συνεργαστώ όταν οι αδελφές ήρθαν για βοήθεια, κι αντ΄ αυτού, παραπονιόμουν. Σκέφτηκα ότι με διέταζαν, με έκαναν να κοπιάζω και να κάνω μικροδουλειές. Ήμουν τόσο παράλογη και κακιά! Ήθελα να εκφράσω το γεγονός ότι ένιωθα αδικημένη, οπότε είπα τα παράπονά μου στην πρώην συνεργάτιδά μου, και διαμαρτυρήθηκα για την επικεφαλής. Αυτό την επηρέασε και της δημιούργησε προκατάληψη απέναντι στην επικεφαλής. Η αλλαγή καθήκοντος με εξέθεσε πλήρως. Έκανα το καθήκον μου βασιζόμενη σε προσωπικές προτιμήσεις, θέλοντας αυτό που με ανέδειχνε. Με λιγότερο κύρος, ένιωθα ότι οι άλλοι δεν θα με εκτιμούσαν και δεν θα είχα ευλογίες, οπότε ήμουν αρνητική, χασομερούσα, εναντιωνόμουν στον Θεό κι έβγαζα θυμό στο καθήκον μου. Διέδωσα την προκατάληψή μου και έκανα άλλο ένα άτομο να έρθει με το μέρος μου. Διέφερα καθόλου από έναν αντίχριστο; Στον στοχασμό μου, είδα ότι δεν είχα ανθρώπινη φύση ή λογική, ότι είχα πολύ μοχθηρή φύση.

Τότε διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν σωστά το καθήκον τους, είναι πάντα απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, προκαλώντας διαταράξεις ή αναστατώσεις, και τελικά αντικαθίστανται. Δεν αποβάλλονται, ωστόσο, από την εκκλησία, δηλαδή τους δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσουν. Όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και όλοι έχουν στιγμές που είναι σαστισμένοι ή μπερδεμένοι, στιγμές κατά τις οποίες είναι μικρού αναστήματος. Ο σκοπός του να σου δοθεί μια ευκαιρία είναι να μπορέσεις να τα ανατρέψεις όλα αυτά. Και πώς μπορείς να τα ανατρέψεις; Πρέπει να αναλογιστείς και να καταφέρεις να γνωρίσεις τα λάθη του παρελθόντος· μη βρίσκεις δικαιολογίες και μη διαδίδεις αντιλήψεις. Αν παρερμηνεύεις τον Θεό και μεταδίδεις αυτές τις παρερμηνείες αβίαστα στους άλλους, ώστε και αυτοί να παρερμηνεύουν τον Θεό μαζί μ’ εσένα, και αν έχεις αντιλήψεις και γυρνάς και τις διαδίδεις, ώστε όλοι να έχουν αντιλήψεις μαζί μ’ εσένα και να προσπαθούν να λογομαχήσουν με τον Θεό μαζί σου, αυτό δεν είναι δημαγωγία; Δεν είναι εναντίωση στον Θεό; Και μπορεί να προκύψει κάτι καλό από την εναντίωση στον Θεό; Μπορείς ακόμα να σωθείς; Ελπίζεις ότι ο Θεός θα σε σώσει, μα αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι στον Θεό· θα μπορούσε ακόμα να σε σώσει ο Θεός; Ξέχνα αυτές τις ελπίδες. Όταν έκανες ένα λάθος, ο Θεός δεν σε κατέστησε υπόλογο ούτε σε απέκλεισε εξαιτίας αυτού του μοναδικού λάθους. Ο οίκος του Θεού σού έδωσε μια ευκαιρία και σου επέτρεψε να συνεχίσεις να εκτελείς ένα καθήκον και να μετανοήσεις, πράγμα που είναι η ευκαιρία που σου έδωσε ο Θεός· αν έχεις συνείδηση και σύνεση, θα πρέπει να το εκτιμήσεις αυτό. Κάποιοι άνθρωποι είναι πάντα απρόσεκτοι και επιπόλαιοι όταν εκτελούν το καθήκον τους, και αντικαθίστανται· κάποιοι μετατίθενται. Αυτό σημαίνει ότι έχουν αποκλειστεί; Αν ο Θεός δεν το έχει πει αυτό, τότε έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, καθώς και να επιτύχεις αληθινή μετάνοια· αυτό είναι το μονοπάτι. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν αυτό. Αντιστέκονται, και πάνε και λένε: “Δεν μου επιτράπηκε να εκτελέσω αυτό το καθήκον επειδή είπα το λάθος πράγμα και προσέβαλα κάποιον”. Δεν αναζητούν το πρόβλημα στον εαυτό τους, δεν προβληματίζονται, δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν υπακούν στις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, και αντιτίθενται στον Θεό διαδίδοντας αντιλήψεις. Δεν έχουν γίνει ο Σατανάς; Όταν κάνεις τα πράγματα που κάνει ο Σατανάς, δεν είσαι πλέον ακόλουθος του Θεού. Έχεις γίνει εχθρός του Θεού —θα μπορούσε ο Θεός να σώσει τον εχθρό Του; Όχι. Ο Θεός σώζει ανθρώπους με διεφθαρμένες διαθέσεις, πραγματικούς ανθρώπους —όχι διαβόλους, όχι τους εχθρούς Του. Όταν πηγαίνεις ενάντια στον Θεό, και παραπονιέσαι για τον Θεό, και παρερμηνεύεις τον Θεό, και Τον κρίνεις, διαδίδοντας αντιλήψεις για Αυτόν, τότε είσαι εξ ολοκλήρου ενάντια στον Θεό· υψώνεις κραυγή ενάντια στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν αναζητά κανείς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συγκινήθηκα. Είχα χάσει εκείνο το καθήκον, όμως ο Θεός μού έδινε την ευκαιρία να κάνω ένα άλλο. Δεν είπε ότι δεν μπορούσα να επιδιώξω την αλήθεια, ότι θα αποκλειόμουν. Κανονίστηκε να κάνω άλλο καθήκον, δίνοντάς μου την ευκαιρία να αναλογιστώ και να καταλάβω τον εαυτό μου. Όμως, επειδή δεν κατανοούσα το θέλημά Του, θεώρησα ότι με την αλλαγή έχανα το κύρος και την υπόληψή μου. Ήμουν αρνητική και αντιστεκόμουν. Ήμουν τόσο ανυπότακτη και παράλογη! Όταν πότιζα νέους πιστούς, καθώς δεν είχα καλό επίπεδο, δεν μπορούσα να συναναστραφώ σε αλήθειες και σε οράματα και οι απορίες τους δεν επιλύονταν. Φοβούμενη, όμως, ότι οι άλλοι θα με υποτιμούσαν, προσποιούμουν και δεν ανοιγόμουν για να ζητήσω βοήθεια για τις δυσκολίες μου. Η επικεφαλής με συναναστράφηκε για τις αρχές και τις μεθόδους του καθήκοντος, αλλά εγώ ήμουν ικανοποιημένη απλώς να τα ξέρω, και δεν σκέφτηκα πώς να τα κάνω πράξη και να τα εφαρμόσω. Έτσι, μετά από αρκετή συναναστροφή, δεν καταλάβαινα πολλές αρχές, και το πότισμά μου δεν είχε ποτέ καλά αποτελέσματα. Δεν είχα μόνο φτωχό επίπεδο, αλλά ήμουν και αλαζονική και δεν αναζητούσα την αλήθεια. Δεν βελτίωνα τις δεξιότητές μου και δεν υπήρχε πρόοδος στη δουλειά μου. Έπρεπε να με απομακρύνουν απ’ το καθήκον. Αλλά δεν αναγνώριζα τη διαφθορά και τα ελαττώματά μου, Αγανακτούσα με την απομάκρυνσή μου και αρνούμουν να τη δεχτώ. Είχα παρερμηνεύσει ότι ο Θεός με εξέθετε, με έκανε να δίνω κακή εντύπωση. Αυτό ήταν εντελώς παράλογο εκ μέρους μου. Με το φτωχό μου επίπεδο και την έλλειψη επιτευγμάτων στο πότισμα, πάντα αισθανόμουν περιορισμένη, ανεπαρκής και θλιμμένη. Εάν συνέχιζα εκείνο το καθήκον, όχι μόνο θα είχα βλάψει την ζωή μου, μα θα είχα καθυστερήσει και το έργο της εκκλησίας. Με βάση το επίπεδο και τα προτερήματά μου, η επικεφαλής μού ανέθεσε ένα καθήκον που μπορούσα να φέρω εις πέρας. Αυτό ήταν να ακολουθώ την αρχή και να είμαι υπεύθυνη απέναντι στη ζωή μου. Αλλά δεν ήξερα τι ήταν καλό για μένα. Αντί να γνωρίσω τον εαυτό μου, πέρασα στην αντεπίθεση, κρίνοντας πισώπλατα την επικεφαλής, διαδίδοντας αρνητισμό. Φαινόταν σαν να την κατέκρινα, μα στην πραγματικότητα αντιστεκόμουν και εναντιωνόμουν στον Θεό. Έχοντας εκτεθεί έτσι, είδα ότι δεν είχα απλώς φτωχό επίπεδο, αλλά και μια πολύ διεφθαρμένη διάθεση. Αν δεν υποτασσόμουν και δεν έκανα το καθήκον μου ευσυνείδητα, θα εκτιθόμουν και θα αποκλειόμουν.

Καθώς στοχαζόμουν, ανακάλυψα και μια λανθασμένη άποψη. Νόμιζα ότι τα καθήκοντα είχαν βαθμίδες, ότι υπήρχαν ταπεινά και υψηλά, ότι αληθινό καθήκον είχαν μόνο οι επικεφαλής και οι ποτιστές, ενώ τα μικρά έργα και τα γενικά καθήκοντα δεν μετρούσαν. Νόμιζα ότι ήταν χαμαλοδουλειά ή, το πολύ πολύ, παροχή υπηρεσίας, και ότι θα αποκλειόμουν. Έτσι, το ότι θα αναλάμβανα γενικά καθήκοντα με έκανε να νιώθω υποτιμητικά, ότι με αντιμετώπιζαν σαν μηχανή. Αντιστεκόμουν πολύ και δεν είχα τη θέληση να κάνω το καθήκον μου. Όμως, στον οίκο του Θεού, κάθε καθήκον είναι για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Είτε είσαι επικεφαλής, ποτιστής, ή γενικών καθηκόντων, είναι όλα η αποστολή από τον Θεό και πρέπει να συνεργαζόμαστε. Είναι όπως τη μηχανή: κάθε κομμάτι έχει τον σκοπό του, έτσι δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο, ταπεινό ή υψηλό, ευγενές ή χαμηλό καθήκον, απλά διαφορετικές λειτουργίες. Όποιο καθήκον κι αν κάνεις, υπάρχουν πράγματα να μάθεις, αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθεις. Όσο αναζητούμε την αλήθεια, μπορούμε να σωθούμε. Αλλά σκεπτόμουν λανθασμένα. Θεωρούσα τα γενικά καθήκοντα σαν μόχθο, σαν μικροδουλειές ή παροχή υπηρεσίας. Εφάρμοσα αυτή τη λοξή, κακή οπτική στην αλλαγή του καθήκοντός μου και παρερμήνευσα το θέλημα του Θεού. Είναι αποκρουστικό και απεχθές για τον Θεό!

Αυτό μου θύμισε κάποια λόγια του Θεού. «Η επιθυμία του Θεού είναι η τελείωση του κάθε ανθρώπου, η τελική απόκτησή του από Εκείνον, ο ολοκληρωτικός καθαρμός του από Εκείνον και η μετατροπή του σε άνθρωπο που Εκείνος αγαπά. Δεν έχει καμία σημασία, αν Εγώ λέγω ότι είστε καθυστερημένοι ή πτωχοί τω πνεύματι —αυτό είναι γεγονός. Τα λόγια Μου δεν αποδεικνύουν ότι σκοπεύω να σας εγκαταλείψω, ότι έχω χάσει τις ελπίδες Μου για εσάς, και πολύ λιγότερο, ότι δεν θέλω να σας σώσω. Σήμερα έχω έρθει να επιτελέσω το έργο για τη σωτηρία σας, δηλαδή το έργο που επιτελώ, αποτελεί συνέχεια του έργου για τη σωτηρία. Κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί: Υπό την προϋπόθεση ότι είσαι πρόθυμος, ότι ακολουθείς, στο τέλος θα είσαι ικανός να επιτύχεις αυτό το αποτέλεσμα, και κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί. Εάν είσαι πτωχός τω πνεύματι, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του πτωχού πνεύματός σου· αν είσαι υψηλού επιπέδου, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του υψηλού επιπέδου σου· αν είσαι αδαής και αναλφάβητος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του αναλφαβητισμού σου· εάν είσαι μορφωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του γεγονότος ότι είσαι μορφωμένος· εάν είσαι ηλικιωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες της ηλικίας σου· εάν είσαι σε θέση να παρέχεις φιλοξενία, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες με αυτήν την ικανότητα· αν λες ότι αδυνατείς να προσφέρεις φιλοξενία και μπορείς μόνο να εκτελείς ένα συγκεκριμένο καθήκον, είτε πρόκειται για τη διάδοση του Ευαγγελίου είτε για τη φροντίδα της εκκλησίας ή για τη συμμετοχή σου σε άλλα γενικά ζητήματα, η τελείωσή Μου για εσένα θα είναι ανάλογη του καθήκοντος που εσύ εκτελείς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Συγκινήθηκα και ντράπηκα ταυτόχρονα. Παρερμήνευσα και κατηγόρησα τον Θεό, χωρίς να καταλάβω το θέλημά Του. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει ανθρώπους με φτωχό επίπεδο, και δεν τους φέρεται βάσει του επιπέδου τους ή του καθήκοντος που εκτελούν. Κοιτάζει αν αγαπούν και ψάχνουν την αλήθεια. Αυτό είναι το κλειδί της σωτηρίας τους. Σκέφτηκα μια κακούργα που είχε εκδιωχθεί από την εκκλησία παλιά. Φαινόταν να είχε επίπεδο, και το καθήκον της προξενούσε θαυμασμό, αλλά πάντα έψαχνε το κύρος, καταπίεζε τους άλλους και απέκλειε όσους είχαν άλλες απόψεις. Την κλάδεψαν και την αντιμετώπισαν, αλλά δεν μετανόησε. Τελικά την απέβαλαν. Και οι ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστοι που αποκαλύφθηκαν και εκδιώχθηκαν προσφάτως φαίνονταν να είχαν επίπεδο και χαρίσματα, αλλά δεν αναζητούσαν την αλήθεια, παρά μόνο όνομα και κύρος, και ήταν σε ένα μονοπάτι ενάντια στον Θεό. Όσο μεγάλο κι αν φαίνεται το επίπεδο κάποιου και όσο υψηλό το κύρος του, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, είναι θέμα χρόνου να τον εκθέσει και να τον αποκλείσει ο Θεός. Επίσης, σκέφτηκα κάποιους αδελφούς με μέτριο επίπεδο, που δεν κάνουν αξιοπρόσεχτα καθήκοντα, αλλά τα κάνουν με την ψυχή τους, από τη θέση ενός δημιουργήματος. Όταν αποκαλύπτουν διαφθορά, προσεύχονται και αναζητούν ενώπιον του Θεού, για να στοχαστούν και να γνωρίσουν εαυτόν μέσα από τα λόγια Του. Η διεφθαρμένη τους διάθεση αλλάζει με τον καιρό. Μπορούσα να νιώσω πόσο δίκαιη είναι η διάθεση του Θεού όταν το σκέφτηκα. Ο Θεός δεν φέρεται άδικα σε κανέναν. Ανεξάρτητα από το επίπεδό μας, το καθήκον μας, ο Θεός τρέφει και ποτίζει άπαντες εξίσου, και φτιάχνει καταστάσεις για να βιώσουμε τον λόγο Του και να εισέλθουμε στην πραγματικότητα της αλήθειας. Το έργο Του για να σώσει τον άνθρωπο είναι τόσο πρακτικό! Αφού κατάλαβα το θέλημά Του, δεν αντιστεκόμουν τόσο στο καθήκον μου, αλλά ήθελα να υποταχθώ και να το κάνω.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Σήμερα, όταν εκτελείτε ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, είτε μεγάλο είτε μικρό, είτε περιλαμβάνει σωματική εργασία είτε τη χρήση του μυαλού σας, είτε γίνεται έξω είτε μέσα στην εκκλησία, το καθήκον που εκτελείτε δεν είναι τυχαίο. Πώς μπορεί να είναι δική σου επιλογή; Ο Θεός το καθορίζει. Μόνο λόγω της αποστολής από τον Θεό συγκινείσαι και έχεις αυτήν την αίσθηση της αποστολής και της ευθύνης, και είσαι σε θέση να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Μεταξύ των άπιστων, υπάρχουν πολλοί που είναι ελκυστικοί, έξυπνοι ή ικανοί. Αλλά τους ευνοεί, άραγε, ο Θεός; Όχι, ο Θεός δεν επέλεξε αυτούς, ο Θεός ευνοεί μόνο εσάς, αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Σας βάζει να επωμιστείτε κάθε είδους ρόλο, να εκτελέσετε κάθε είδους καθήκον και ν’ αναλάβετε κάθε είδους ευθύνη στο έργο της διαχείρισής Του, και όταν, τελικά, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού φτάσει στο τέλος του και ολοκληρωθεί, τι δόξα και τιμή θα είναι αυτό! Και έτσι, όταν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους σήμερα οι άνθρωποι υποφέρουν από λίγες δυσχέρειες, όταν παραιτούνται από πράγματα και δαπανούν εαυτόν, όταν πληρώνουν ένα τίμημα, όταν χάνουν την κοινωνική θέση, τη φήμη και την περιουσία τους στον κόσμο, όταν δεν έχουν πλέον αυτά τα πράγματα, φαίνεται λες και ο Θεός τούς τα έχει πάρει —αλλά έχουν κερδίσει κάτι πιο πολύτιμο και μεγαλύτερης αξίας. Τι έχουν κερδίσει από τον Θεό; Μέσω της εκτέλεσης ενός καθήκοντος κερδίζουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τη ζωή. Μόνο όταν έχεις εκτελέσει καλά το καθήκον σου, όταν έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου από τον Θεό, όταν ζεις ολόκληρη τη ζωή σου για την αποστολή που σου έδωσε ο Θεός, όταν έχεις όμορφη μαρτυρία και διάγεις μια ζωή με αξία —μόνο τότε είσαι αληθινός άνθρωπος! Και γιατί λέω ότι είσαι αληθινός άνθρωπος; Επειδή ο Θεός σε έχει επιλέξει, σου έχει επιτρέψει να εκτελέσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος του Θεού στη διαχείρισή Του, και η ζωή σου δεν θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία ή νόημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Ο Θεός δεν κοιτάζει τι λες ή τι υπόσχεσαι όταν βρίσκεσαι ενώπιόν Του. Ο Θεός κοιτάζει τι κάνεις, αλλά δεν ενδιαφέρεται για το πόσο υψηλές, μυστηριώδεις ή ισχυρές είναι οι πράξεις σου· ακόμη και αν κάνεις κάτι μικρό, αν ο Θεός δει ειλικρίνεια στις πράξεις σου, θα πει: “Αυτό το άτομο πιστεύει ειλικρινά σ’ Εμένα. Ποτέ δεν έχει υπερβάλει. Συμπεριφέρεται σύμφωνα με τη θέση του. Και παρόλο που μπορεί να μην έχει συνεισφέρει πολλά στον οίκο του Θεού και να είναι χαμηλού επιπέδου, είναι σταθερός σε ό,τι κάνει· έχει ειλικρίνεια”. Τι περιλαμβάνει αυτή η “ειλικρίνεια”; Περιλαμβάνει φόβο Θεού και υπακοή σ’ Αυτόν, καθώς και αληθινή πίστη και αγάπη· περιλαμβάνει όλα όσα επιθυμεί να δει ο Θεός. Για τους άλλους, τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ασήμαντοι, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα άτομο που φτιάχνει φαγητό ή κάνει την καθαριότητα, κάποιος που εκτελεί ένα συνηθισμένο καθήκον. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αδιάφοροι για τους άλλους, δεν έχουν πετύχει κάτι σπουδαίο και δεν έχουν τίποτα το αξιόλογο, το αξιοθαύμαστο ή το αξιοζήλευτο πάνω τους —είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Και όμως, όλα όσα θέλει ο Θεός βρίσκονται μέσα τους, όλα τα βιώνουν μέσα τους, και τα δίνουν όλα στον Θεό. Τι περισσότερο νομίζετε ότι θέλει ο Θεός; Ο Θεός είναι ικανοποιημένος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του μου έδειξαν πως κάθε καθήκον προέρχεται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Θα πρέπει να υποτάσσομαι και να το πλησιάζω με την ψυχή μου. Όποιο κι αν είναι το επίπεδό μου, όσα κι αν μπορώ να κάνω, θα πρέπει να βάζω τα δυνατά μου, να τα δίνω όλα. Αυτό είναι το θέλημά Του. Έτσι κάνω το καθήκον μου.

Αφού έκανα γενικά καθήκοντα για ένα διάστημα, είδα ότι δεν ήταν η καθόλου η αγγαρεία που φανταζόμουν. Υπάρχουν πολλές αρχές που πρέπει να κατανοήσεις σε αυτό το καθήκον, και απαιτεί μια γνήσια καρδιά που αναζητά την αλήθεια όταν το εκτελεί. Αποκόμισα πολλά από τα γενικά καθήκοντα αφότου εξασκήθηκα. Έμαθα κάποιες δεξιότητες και κατάλαβα κάποιες αρχές, και βίωσα το πόσο πρακτική είναι η σωτηρία του Θεού για την ανθρωπότητα! Η αλλαγή καθήκοντος άλλαξε τη λανθασμένη οπτική που είχα απέναντι στα καθήκοντα και ήμουν πρόθυμη να υποταχθώ στο πλάνο του Θεού και να βάλω τα δυνατά μου. Δόξα Σοι ο Θεός!