Από την Ντονγκ Εν, Γαλλία

Έγινα επικεφαλής εκκλησίας το 2019. Έκανα τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο, ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου και δεν ανέθετα τις σωστές εργασίες στα σωστά άτομα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η εκκλησιαστική ζωή. Ήμουν γεμάτη μεταμέλεια. Έτσι, αποφάσισα να μάθω καλά το εκκλησιαστικό έργο. Εκείνη την περίοδο, δύο επικεφαλής ομάδων επρόκειτο να μετατεθούν αλλού, μα δεν μπορούσα να βρω κάποιον κατάλληλο να τους αντικαταστήσει. Η ανησυχία μου ήταν μεγάλη και σκεφτόμουν: «Αν δεν μπορέσω να βρω κάποιον κατάλληλο γι’ αυτές τις θέσεις, η επικεφαλής μου θα πει πως δεν μπορώ να κάνω πρακτικό έργο. Κι αν στο τέλος αντικατασταθώ;» Έστειψα το μυαλό μου κι έπειτα σκέφτηκα την αδελφή Ζανγκ: Είχε καλό επίπεδο και ήταν καλή στο καθήκον της. Θα γινόταν άψογη επικεφαλής ομάδας. Με τη σκέψη αυτή, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Ένιωθα πως είχα βρει κάποιον να καλύψει τη θέση και πως το έργο μου θα γινόταν πλέον πιο εύκολο με το σωστό άτομο στη δουλειά.

Εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, μου τηλεφώνησε η αδελφή Λι, μια επικεφαλής σε άλλη εκκλησία, και μου είπε πως στην εκκλησία της υπήρχε μεγάλη εισροή νέων προσήλυτων και δεν είχαν αρκετά άτομα να τους ποτίσουν. Ήθελε να μου μιλήσει για το ενδεχόμενο μετάθεσης της αδελφής Ζανγκ στην εκκλησία της, για να αναλάβει το πότισμα των νέων προσήλυτων. Ήμουν τελείως αντίθετη σ’ αυτήν την ιδέα. «Και η δική μας εκκλησία;» σκέφτηκα. «Εμείς τι θα κάνουμε αν η αδελφή Ζανγκ μετατεθεί αλλού; Αν δεν βρω κάποιον άλλο να γίνει επικεφαλής ομάδας και δεν μπορέσω να διαχειριστώ το έργο, μπορεί εν τέλει να αντικατασταθώ!» Βλέποντας πως δεν έλεγα τίποτα, η αδελφή Λι είπε: «Οι περισσότεροι στην εκκλησία σου είναι πιστοί μια ζωή και εδραιωμένοι στην πίστη τους. Αν μεταφερθεί η αδελφή Ζανγκ, μπορείς κάλλιστα να εκπαιδεύσεις κάποιον άλλο. Δεν θα επηρεαστεί ιδιαίτερα το έργο σου». Δεν ήθελα με τίποτα να το ακούσω και αντιστεκόμουν πολύ. Σκέφτηκα: «Υποβαθμίζεις το ζήτημα, λες και η εκπαίδευση κάποιου είναι παιχνιδάκι!» Ήξερα πως η εκκλησία της αδελφής Λι χρειαζόταν βοήθεια, μα βρισκόμουν υπό τον έλεγχο της διεφθαρμένης διάθεσής μου. Ό,τι κι αν έλεγε, εγώ αρνούμουν να της δώσω αυτό που ήθελε. Εκτός αυτού, την κατηγόρησα, καθώς θεωρούσα πως φερόταν εγωιστικά και σκεφτόταν μόνο τη δική της εκκλησία. Βλέποντας πόσο αντιδρούσα στην ιδέα, η αδελφή Λι σταμάτησε να επιμένει. Μετά το τηλεφώνημα, ένιωθα πολύ ανήσυχη και αποφάσισα πως δεν θα ενέδιδα, δεν θα αποχωριζόμουν την αδελφή Ζανγκ, όποιος κι αν το ζητούσε. Την επομένη, ήρθε να μου μιλήσει για το ζήτημα η επικεφαλής μου. Εγώ άρχισα να μακρηγορώ για την έλλειψη ατόμων στην εκκλησία μας και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε. Μιλούσα ακατάπαυστα για τις δυσκολίες μας, ώστε να μην έχει κάποιο πάτημα η επικεφαλής. Εν τέλει, δεν υπήρχε κάτι που μπορούσε να πει, κι έτσι δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα. Ένιωθα ικανοποιημένη: Μπορούσα να κρατήσω την αδελφή Ζανγκ. Εκείνο το βράδυ, συνάντησα κάποιους διακόνους για να συζητήσουμε την προαγωγή της αδελφής Ζανγκ. Ωστόσο, παρέλειψα να αναφέρω τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η αδελφή Λι στην εκκλησία της και το γεγονός ότι και η δική μας επικεφαλής είχε ζητήσει τη μετάθεσή της. Επειδή δεν τους είπα όλα όσα είχαν συμβεί, όλοι συμφώνησαν να γίνει η αδελφή Ζανγκ επικεφαλής ομάδας. Πάνω που ένιωθα ευχαριστημένη με τον εαυτό μου, η επικεφαλής μας ήρθε αιφνιδίως να μιλήσει σ’ εμένα και τη συνεργάτιδά μου. Βάσει των αναγκών του έργου, είχε αποφασιστεί να μετατεθεί η αδελφή Ζανγκ. Όταν τους είδα όλους να συμφωνούν, δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου. Ένιωθα λες και μου είχαν κόψει το δεξί μου χέρι. Τις επόμενες ημέρες, αναστατωνόμουν πολύ όποτε σκεφτόμουν την υπόθεση. Επιπλέον, δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να κάνω το καθήκον μου. Τα βράδια, ξάπλωνα στο κρεβάτι στριφογυρίζοντας, ανήμπορη να κλείσω μάτι, και ανέλυα ξανά και ξανά το θέμα στο μυαλό μου. Στο τέλος, είπα μια προσευχή στον Θεό: «Θεέ μου, ήμουν απρόθυμη να αποχωριστώ την αδελφή Ζανγκ, απλώς και μόνο για να προστατεύσω τη θέση μου. Δεν μπορώ με τίποτα να το ξεχάσω. Σε παρακαλώ, κατεύθυνε και καθοδήγησέ με σε αυτήν την κατάσταση, και δώσε μου την ικανότητα να αφήσω τον εαυτό μου και να αποκτήσω λίγη αυτογνωσία».

Μετά την προσευχή, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Σπάνια κάνουν πράξη την αλήθεια, ότι συχνά γυρνάνε την πλάτη στην αλήθεια και ζουν μέσα σε διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις που είναι εγωιστικές και άθλιες. Προσέχουν το δικό τους κύρος, τη φήμη, την κοινωνική θέση και τα συμφέροντα, και δεν έχουν την αλήθεια. Τα βάσανά τους είναι, επομένως, μεγάλα, οι ανησυχίες τους πολλές και τα εμπόδιά τους πολυάριθμα» («Η είσοδος στη ζωή πρέπει να ξεκινά με την εμπειρία της εκτέλεσης του καθήκοντος» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Σκληρή ανθρωπότητα! Η συνωμοσία και η μηχανορραφία, το άρπαγμα του ενός από τον άλλον, το κυνήγι για φήμη και περιουσία, η κοινή σφαγή —πότε επιτέλους θα σταματήσουν όλα αυτά; Παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες λόγια που έχει πει ο Θεός, κανείς δεν έχει λογικευτεί. Οι άνθρωποι δρουν για χάρη των οικογενειών τους, για τους γιους και τις κόρες τους, για την καριέρα τους, τις μελλοντικές προοπτικές τους, τη θέση τους, τη ματαιοδοξία, τα χρήματα, για χάρη του φαγητού, των ρούχων και της σάρκας. Μα υπάρχει κανείς που δρα για χάρη του Θεού; Ακόμη και μεταξύ αυτών που οι πράξεις τους είναι για χάρη του Θεού, υπάρχουν μόνο λίγοι που γνωρίζουν τον Θεό. Πόσοι άνθρωποι δεν δρουν για χάρη των δικών τους συμφερόντων; Πόσοι δεν καταπιέζουν ή εξοστρακίζουν άλλους για να προστατέψουν τη θέση τους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι πονηροί θα τιμωρηθούν σίγουρα). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου. Ο Θεός αποκάλυψε την ασχήμια της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά και τη φαγωμάρα μεταξύ ανθρώπων για χάρη της φήμης και του πλούτου, τα οποία συνιστούσαν ακριβώς την κατάστασή μου. Σκέφτηκα τι είχα αποκαλύψει στην υπόθεση της αδελφής Ζανγκ. Προκειμένου να προστατέψω τη θέση μου ως επικεφαλής, δεν είχα λάβει υπόψη το έργο του οίκου του Θεού ως συνόλου, από φόβο πως αν χάναμε την αδελφή Ζανγκ, αυτό θα είχε αντίκτυπο στο έργο της εκκλησίας μας κι εγώ θα έχανα τη θέση μου ως επικεφαλής. Γι’ αυτό και όταν ήρθε η επικεφαλής να ζητήσει την αδελφή Ζανγκ, πρόβαλα ένα σωρό λόγους για να αρνηθώ. Εγώ έκανα κουμάντο κι εγώ κανόνιζα τα καθήκοντα της αδελφής Ζανγκ. Προσπάθησα να ξεγελάσω την αδελφή Λι και την επικεφαλής μου, και με δόλιο τρόπο έριξα στάχτη στα μάτια των διακόνων. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια κι έστειψα το μυαλό μου για να προστατεύσω τη φήμη και το κύρος μου. Πόσο εγωίστρια, ποταπή και δόλια ήμουν! Αυτό με έκανε να σκεφτώ τα άγρια θηρία του ζωικού βασιλείου. Παλεύουν μεταξύ τους και σκοτώνουν το ένα το άλλο για εδάφη και τροφή, και νικητής βγαίνει το πιο δυνατό. Μετά ήμουν εγώ: Έτσι όπως ανταγωνιζόμουν άλλους για τον έλεγχο ανθρώπων και προσπαθούσα να προστατεύσω τη θέση μου, είχα γίνει σαν άγριο θηρίο, χωρίς στάλα ανθρωπιάς. Συνειδητοποίησα πόσο τρομακτική ήταν η συμπεριφορά μου. Αν και έδινα την εντύπωση πως κουβαλούσα φορτίο και σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας μας, αυτό που σκεφτόμουν πραγματικά ήταν η δική μου θέση. Όπως ακριβώς αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού: «Πόσοι άνθρωποι δεν δρουν για χάρη των δικών τους συμφερόντων; Πόσοι δεν καταπιέζουν ή εξοστρακίζουν άλλους για να προστατέψουν τη θέση τους;» Απ’ την πρώτη στιγμή, προσπαθούσα να ελέγξω την αδελφή Ζανγκ και ήμουν απρόθυμη να την αποχωριστώ. Τη θεωρούσα μέλος της εκκλησίας μας· θεωρούσα πως έπρεπε να μας πέφτει λόγος για το καθήκον της. Εγώ έπρεπε να είμαι υπεύθυνη και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να παρεμβαίνει. Είδα πόσο αλαζονική υπήρξα. Πολύ απλά, είχα χάσει την ανθρωπιά και τη σύνεσή μου! Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα την περίοδο που κήρυττα το ευαγγέλιο σε θρησκευόμενους. Οι πάστορες έβλεπαν πως πολλά μέλη των εκκλησιών τους δέχονταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και πως οι θέσεις τους γίνονταν μη βιώσιμες. Έκαναν τα πάντα για να σταματήσουν τους ανθρώπους να διερευνήσουν την αληθινή οδό. Όχι μόνο επιτέθηκαν σε όσους διέδιδαν το ευαγγέλιο, μα διεκδίκησαν μάλιστα ξεδιάντροπα τους πιστούς ως δικό τους ποίμνιο που κανείς δεν θα έκλεβε. Τότε κατάλαβα πως, κατ’ ουσίαν, η συμπεριφορά μου δεν διέφερε καθόλου από εκείνη των παστόρων. Για να διατηρήσω τη θέση και το βιος μου, ήθελα να κρατήσω τους αδελφούς και τις αδελφές υπό τον έλεγχό μου και δεν επέτρεπα στον οίκο του Θεού να τους μεταθέσει αλλού. Προσπαθούσα να αρπάξω τα πρόβατα του Θεού και να Τον ανταγωνιστώ γι’ αυτούς τους ανθρώπους! Όταν το σκέφτηκα αυτό, άρχισα να φοβάμαι. Τρομοκρατημένη, ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, έχω σφάλει. Σου έχω αντισταθεί και θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου».

Λίγο αργότερα, ο Θεός κανόνισε και πάλι μια κατάσταση για να με δοκιμάσει. Μια επικεφαλής από άλλη εκκλησία έστειλε ένα μήνυμα ζητώντας επειγόντως κάποιο άτομο που θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της επιμέλειας εγγράφων. Είχε ακούσει πως καλή σ’ αυτό ήταν η αδελφή Τσεν από την εκκλησία μας, και πως αναλάμβανε ευθύνες για το καθήκον της. Έτσι, ήθελε να ρωτήσει αν μπορούσε η αδελφή Τσεν να αναλάβει τη θέση. Ήξερα πολύ καλά πως η αδελφή Τσεν θα ήταν ιδανική, μα ήταν ιεροκήρυκας στην εκκλησία μας, και μάλιστα πολύ καλή. Τι θα γινόταν αν η μετάθεση της αδελφής Τσεν είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί πλήγμα το ευαγγελικό μας έργο; Κι αν στο τέλος με αντιμετώπιζε η επικεφαλής επειδή δεν μπορούσα να κάνω πρακτικό έργο; Μπορεί ούτε τη θέση μου να μην κατάφερνα να κρατήσω. Αποφάσισα πως ήταν προτιμότερο να βρουν κάποιον άλλο. Έτσι, αμέλησα σκοπίμως να απαντήσω στο μήνυμα της επικεφαλής. Τότε, συνειδητοποίησα ξαφνικά το εξής: «Παλαιότερα, για να προστατέψω τη θέση μου, δεν ήμουν πρόθυμη να παραδώσω την αδελφή Ζανγκ. Αυτή τη φορά, δεν πρέπει να δημιουργήσω εμπόδια». Αλλά εξακολουθούσα να πονώ και να νιώθω διχασμένη. Σκέφτηκα: «Γιατί αντιστέκομαι τόσο πολύ όποτε πρέπει να μετατεθεί κάποιος; Πάντα ανησυχώ μήπως επηρεαστεί το έργο μας και χάσω τη θέση μου. Πώς μπορώ να απαλλαγώ από τα δεσμά και τους περιορισμούς της φήμης και του κύρους;» Έπειτα, προσευχήθηκα νοερά στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει και να με κατευθύνει να κατανοήσω την ουσία της επιδίωξής μου για κύρος και να με βοηθήσει να απαρνηθώ τη σάρκα και να κάνω πράξη την αλήθεια.

Κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Η ουσία της συμπεριφοράς των αντίχριστων είναι να χρησιμοποιούν διαρκώς διάφορα μέσα και μεθόδους ώστε να επιτύχουν τον στόχο τους να αποκτήσουν κύρος, να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να τους κάνουν να τους ακολουθούν και να τους σέβονται. Είναι πιθανό στα βάθη της καρδιάς τους να μην ανταγωνίζονται σκόπιμα με τον Θεό για την ανθρωπότητα, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: Ακόμη και όταν δεν ανταγωνίζονται με τον Θεό για τους ανθρώπους, επιθυμούν και πάλι να έχουν κύρος και δύναμη επάνω τους. Ακόμη και όταν έρχεται η ημέρα κατά την οποία αντιλαμβάνονται πως ανταγωνίζονται με τον Θεό για κύρος και θέτουν φραγμούς στον εαυτό τους, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους, προκειμένου να κερδίσουν κύρος μεταξύ των ανθρώπων και να επιβεβαιωθούν. Εν ολίγοις, μολονότι ό, τι κάνουν οι αντίχριστοι φαίνεται να περιλαμβάνει μια πιστή εκτέλεση των καθηκόντων τους και οι ίδιοι φαίνεται να είναι αληθινοί ακόλουθοι του Θεού, η φιλοδοξία τους να ελέγχουν τους ανθρώπους —και να κερδίσουν κύρος και δύναμη επάνω τους— δεν θα αλλάξει ποτέ. Ανεξάρτητα από το τι λέει ή κάνει ο Θεός, και ανεξάρτητα από το τι ζητά από τους ανθρώπους, εκείνοι δεν κάνουν αυτό που θα πρέπει να κάνουν, δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με τρόπο που αρμόζει στα λόγια και τις απαιτήσεις Του, ούτε εγκαταλείπουν την επιδίωξή τους για δύναμη και κύρος ως αποτέλεσμα της κατανόησης των ομιλιών Του και της αλήθειας. Ανά πάσα στιγμή, η φιλοδοξία τους τους κατατρώει, ελέγχει και κατευθύνει τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους και καθορίζει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Αυτή είναι η επιτομή ενός αντίχριστου. Τι τονίζεται εδώ; Ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν: “Οι αντίχριστοι δεν είναι εκείνοι που ανταγωνίζονται με τον Θεό για να κερδίσουν ανθρώπους και που δεν Τον αναγνωρίζουν;” Μπορεί να αναγνωρίζουν τον Θεό, να αναγνωρίζουν και να πιστεύουν ειλικρινά στην ύπαρξή Του, καθώς και να είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν και να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά ένα πράγμα δεν θα αλλάξει ποτέ: Δεν θα παραιτηθούν ποτέ από τη φιλοδοξία τους για δύναμη και κύρος, ούτε θα εγκαταλείψουν την επιδίωξή τους για αυτά τα πράγματα εξαιτίας του περιβάλλοντός τους ή της στάσης του Θεού απέναντί τους. Αυτά είναι τα γνωρίσματα των αντίχριστων. Όσο κι αν έχει υποφέρει ένα άτομο, όσο μεγάλο μέρος της αλήθειας κι αν έχει κατανοήσει, σε όσες πραγματικότητες της αλήθειας κι αν έχει εισέλθει και όση γνώση για τον Θεό κι αν κατέχει, πέρα από αυτά τα εξωτερικά φαινόμενα και εκδηλώσεις, δεν θα χαλιναγωγήσει ποτέ τη φιλοδοξία και την επιδίωξή του για κύρος και δύναμη, ούτε θα παραιτηθεί από αυτά· και αυτό καθορίζει επακριβώς τη φύση και την ουσία του. Όταν ο Θεός ορίζει τέτοιου είδους ανθρώπους ως αντίχριστους, δεν υπάρχει σ’ αυτό η παραμικρή ανακρίβεια· έχει καθοριστεί από την ίδια τους τη φύση και ουσία» (Εκθέτοντας τους αντίχριστους). Ο Θεός αποκάλυψε ότι η φύση και τα χαρακτηριστικά των αντίχριστων είναι η αγάπη για δύναμη και κύρος και ότι εκλαμβάνουν αυτά τα πράγματα ως τον λόγο ύπαρξής τους. Η ρίζα και το κίνητρο κάθε ενέργειάς τους είναι η επιθυμία για φήμη, πλούτο και κύρος, σε τέτοιο βαθμό που θεωρούν δικά τους τα πρόβατα του Θεού, Του εναντιώνονται και αρνούνται κατηγορηματικά να μετανοήσουν, ώσπου τελικά εκτίθενται και εξαλείφονται. Άρχισα να φοβάμαι καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού. Αγαπούσα πολύ το κύρος μου. Την πρώτη φορά, είχα αρνηθεί να επιτρέψω τη μετάθεση της αδελφής Ζανγκ, ώστε να προστατέψω τη θέση μου. Αυτή τη φορά, πάλι ήμουν απρόθυμη να αφήσω κάποιον να φύγει, για χάρη της θέσης μου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το κύρος μου και δεν λάμβανα καθόλου υπόψη το θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον σκεφτόμουν το έργο του οίκου του Θεού. Ήμουν αποφασισμένη να κρατήσω τη θέση μου, ακόμη και εις βάρος του έργου του οίκου του Θεού, και ήμουν μάλιστα ικανή να ανταγωνίζομαι τον Θεό για ανθρώπους, για χάρη του κύρους μου. Πού ήταν ο σεβασμός μου για τον Θεό; Δεν είχα πίστη στον Θεό, αλλά στο κύρος και τη δύναμη. Αυτή δεν ήταν η φύση ενός αντίχριστου; Ήξερα πολύ καλά πως η αδελφή Τσεν ήταν καλή στην επιμέλεια εγγράφων και πως απολάμβανε αυτό το είδος εργασίας. Αλλά για να προστατέψω τη θέση μου, δεν είχα ζητήσει τη γνώμη της ούτε της είχα αναθέσει κάποιο κατάλληλο καθήκον, ανάλογο των προτερημάτων της. Αντιθέτως, θαρρείς και ήμουν ο αφέντης της, είχα αρνηθεί να την αφήσω να κάνει το καθήκον της σε άλλη εκκλησία. Θεωρούσα την εκκλησία δική μου περιοχή και κανείς δεν θα μετατίθετο χωρίς την έγκρισή μου. Δεν προσπαθούσα να φυλακίσω και να ελέγξω τους ανθρώπους όπως ένας αντίχριστος; Για να εξασφαλίσω καλύτερα τη θέση μου, προσπάθησα να κρατήσω τους αδελφούς και τις αδελφές με επίπεδο και προτερήματα στη δική μου εκκλησία. Τους φερόμουν σαν να μου ανήκαν και τους εξουσίαζα, θέλοντας περισσότεροι άνθρωποι να μοχθούν προς όφελος της δικής μου θέσης. Ο Θεός απεχθανόταν πολύ αυτήν τη φιλοδοξία μου και μου άξιζε η κατάρα! Είδα πως οι απόψεις μου περί επιδίωξης δεν είχαν αλλάξει όλα τα χρόνια που πίστευα στον Θεό, πως με περιόριζαν πολύ η φήμη και το κύρος, και πως βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μου ήρθε στον νου ένας αντίχριστος που γνώριζα παλιά. Πάντα επιδίωκε τη φήμη και το κύρος και, μόλις έγινε επικεφαλής, προσπάθησε να εδραιώσει τη θέση του κρατώντας ανθρώπους υπό τον έλεγχό του και προσπαθώντας να δημιουργήσει το δικό του ανεξάρτητο τσιφλίκι. Δεν δεχόταν καθόλου την αλήθεια και συμπεριφερόταν σαν δικτάτορας. Προκάλεσε μεγάλες διαταράξεις στο έργο του οίκο του Θεού και, στο τέλος, εκτέθηκε και εξαλείφθηκε. Κατάλαβα πως η επιδίωξη φήμης και κύρους ήταν το μονοπάτι των αντίχριστων που θα οδηγούσε στην κόλαση! Ο Θεός κανόνισε καταστάσεις για να με εκθέσει ξανά και ξανά, να με κάνει να αναγνωρίσω τη σατανική μου φύση και να δω πως βρισκόμουν σε λαθεμένο δρόμο, ώστε να γυρίσω πίσω εγκαίρως. Οι καταστάσεις αποτελούσαν την κρίση μου, μα ακόμη περισσότερο, αποτελούσαν τη μεγάλη αγάπη και σωτηρία του Θεού! Καθώς συλλογιζόμουν τις επίπονες προσπάθειες που είχε καταβάλει ο Θεός, άρχισα να υποχωρώ, και δεν αντιστεκόμουν πια τόσο σε τέτοιες καταστάσεις. Ένιωθα πως ό,τι κανόνιζε ο Θεός ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν. Ήθελα να μετανοήσω αληθινά και να βιώσω τις καταστάσεις με υποτακτική καρδιά.

Αργότερα, διάβασα δύο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού. «Τι είναι το καθήκον; Το καθήκον δεν το διαχειρίζεσαι εσύ —δεν είναι η δική σου καριέρα ή το δικό σου έργο· αντίθετα, είναι το έργο του Θεού. Το έργο του Θεού απαιτεί τη συνεργασία σου, η οποία αποτελεί έναυσμα για το καθήκον σου. Το μέρος του έργου του Θεού στο οποίο πρέπει να συνεργαστεί ο άνθρωπος είναι το καθήκον του. Το καθήκον αποτελεί μέρος του έργου του Θεού —δεν είναι η καριέρα σου, δεν είναι οι οικογενειακές ούτε οι προσωπικές σου υποθέσεις στη ζωή. Είτε το καθήκον σου αφορά την αντιμετώπιση εξωτερικών είτε εσωτερικών υποθέσεων, πρόκειται για το έργο του οίκου του Θεού, αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και είναι η αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Δεν είναι προσωπική σου υπόθεση» («Μόνο αν αναζητά κανείς τις αρχές της αλήθειας μπορεί κανείς να εκτελέσει καλά το καθήκον του» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς, θα πρέπει να το κάνεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Για παράδειγμα, αν έχεις επιλεγεί να είσαι επικεφαλής στην εκκλησία, τότε το καθήκον σου είναι να είσαι επικεφαλής στην εκκλησία —πώς θα πρέπει να το κάνεις αν το βλέπεις ως καθήκον σου; Πρώτον, πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτό είναι ένα καθήκον, όχι ένα αξίωμα. Αν νομίζεις ότι έχεις αναλάβει ένα αξίωμα, αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Ωστόσο, αν πεις “Έχω επιλεγεί να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία, άρα πρέπει να είμαι έναν βαθμό κατώτερος από τους άλλους· όλοι σας είστε πιο ψηλά από εμένα και πιο σπουδαίοι από εμένα”, τότε και αυτό αποτελεί εσφαλμένη στάση· αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, τότε καμία προσποίηση δεν θα σου χρησιμέψει. Αντίθετα, πρέπει να έχεις μια σωστή κατανόησή της. Πρώτον, πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτό το καθήκον είναι πολύ σημαντικό. Μια εκκλησία έχει δεκάδες μέλη και πρέπει να σκεφτείς πώς να φέρεις αυτούς τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού και να επιτρέψεις στην πλειοψηφία τους να κατανοήσει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Επιπλέον, με τους αδύναμους, παθητικούς ανθρώπους, πρέπει να πασχίσεις ώστε να τους κάνεις να πάψουν να είναι αδύναμοι και παθητικοί προκειμένου να καταφέρουν να εκπληρώσουν ενεργά τα καθήκοντά τους, ενώ όσον αφορά όλους εκείνους που είναι ικανοί να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, θα πρέπει να τους κάνεις να τα εκπληρώσουν και να έχουν τη μέγιστη απόδοση που μπορούν. Κάν’ τους να καταλάβουν τις αλήθειες που σχετίζονται με την εκπλήρωση των καθηκόντων τους ώστε να μην τα εκπληρώνουν πρόχειρα, να τα εκπληρώνουν σωστά και να είναι σε θέση να έχουν κανονική σχέση με τον Θεό. Υπάρχουν, επίσης, κι εκείνοι που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, ή εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά έχουν μοχθηρή ανθρώπινη φύση· από αυτούς τους ανθρώπους, οφείλεις να αντιμετωπίσεις εκείνους που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν και να καθάρεις εκείνους που θα πρέπει να καθαρθούν, κάνοντας τις κατάλληλες διευθετήσεις για το κάθε άτομο ανάλογα με το είδος του. Είναι, επίσης, σημαντικό εκείνοι οι λίγοι στην εκκλησία που έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, που έχουν κάποιο επίπεδο, που μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη για κάποια πτυχή του έργου, να καλλιεργηθούν όλοι. […] Πρέπει να αξιοποιήσεις το κάθε άτομο στο έπακρο, εκμεταλλευόμενος πλήρως τις ατομικές ικανότητές του και κανονίζοντας τα κατάλληλα καθήκοντα γι’ αυτό σύμφωνα με αυτά που μπορεί να κάνει, την ποιότητα του επιπέδου του, την ηλικία του και το πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό. Πρέπει να σκεφτείς ένα σχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα κάθε είδους ατόμου και να το μεταβάλεις από άτομο σε άτομο, ώστε να μπορεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του στον οίκο του Θεού και να επιτελέσει τη λειτουργία του στο έπακρο» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι το καθήκον δεν αποτελεί την προσωπική μας επιχείρηση. Προέρχεται από τον Θεό και θα πρέπει να το εκτελούμε όπως Εκείνος απαιτεί. Η εκπαίδευση ανθρώπων είναι κάτι που απαιτεί ο Θεός από τους επικεφαλής. Ο Θεός έχει προετοιμάσει κάθε λογής ικανά άτομα για το έργο Του και, ως επικεφαλής εκκλησίας, θα πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις και αρχές Του. Όταν βρίσκω κάποιον που έχει ταλέντο, θα πρέπει να τον εκπαιδεύω και τον προτείνω, ώστε όλοι να μπορούν να αξιοποιούν πλήρως τα προτερήματά τους στο σωστό μέρος, να εκτελούν το καθήκον τους και να εκπληρώνουν την αντίστοιχη λειτουργία τους για την καλύτερη επέκταση του ευαγγελικού έργου. Μόνο αυτό είναι σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού, κι αυτό θέλουν να κάνουν και οι αδελφοί και οι αδελφές. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, έστειλα ένα μήνυμα στην επικεφαλής της άλλης εκκλησίας επιβεβαιώνοντας τη μετάθεση της αδελφής Τσεν. Ένιωσα πιο ήρεμη μέσα μου μόλις άρχισα να ασκούμαι έτσι. Τότε είδα τις ευλογίες του Θεού. Προς μεγάλη μου έκπληξη, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, οι προσήλυτοι που κερδίσαμε από το ευαγγελικό έργο τριπλασιάστηκαν σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Ήξερα πως αυτό επετεύχθη μέσω του έργου του Θεού και δεν μπορούσα να σταματήσω να Τον ευχαριστώ και να Τον δοξάζω!

Παλαιότερα, δεν ένιωθα καμία αποστροφή για τις διαφθορές του ανταγωνισμού για φήμη και κέρδος ή της επιδίωξης φήμης και κύρους. Νόμιζα πως, εφόσον όλοι είχαμε διαφθαρεί από τον Σατανά, όλοι θα είχαμε την ίδια αυτή διάθεση και πως δεν ήταν κάτι που μπορούσε να αλλάξει σε λίγες μόνο μέρες. Αυτό με εμπόδιζε να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω το πρόβλημα. Με την υποβολή μου στην κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, απέκτησα εν τέλει κάποια διάκριση επί της ουσίας της επιδίωξης τέτοιων πραγμάτων. Είδα πως η επιδίωξη τέτοιων πραγμάτων σημαίνει αντίσταση στον Θεό και άρχισα να μισώ τον εαυτό μου από τα βάθη της καρδιάς μου. Έγινα πρόθυμη να επιδιώξω την αλήθεια, να μετανοήσω και να αλλάξω. Το γεγονός ότι είμαι πλέον σε θέση να απαρνηθώ τη σάρκα και να κάνω πράξη κάποια αλήθεια οφείλεται εξολοκλήρου στο έργο του Θεού. Δοξασμένος να ’ναι ο Παντοδύναμος Θεός!