Γεννήθηκα σε μια φτωχή και αγροτική οικογένεια. Από παιδί, ο πατέρας μου απαιτούσε να μελετώ πολύ, ώστε στο μέλλον, να μπω σε μια καλή σχολή και να έχω μια άνετη ζωή. Όμως δεν έγινε αυτό που ήλπιζα. Απέτυχα στις εισαγωγικές τρεις χρονιές, κι έτσι ήμουν μπερδεμένος για το μέλλον μου κι έχασα την αυτοπεποίθησή μου. Τότε, βρισκόμουν σε μεγάλη πίεση και πονούσα πολύ. Τελικά, την τέταρτη χρόνια, με δέχτηκαν στη σχολή μηχανικών σιδηροδρόμων, και μόλις αποφοίτησα, βρήκα μια σίγουρη δουλειά στα γραφεία σιδηροδρόμων.

Το ’99, αποδεχτήκαμε με τη σύζυγό μου το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Εκανα το καθήκον μου και συμμετείχα στην εκκλησιαστική ζωή, κι έξι μήνες μετά, εκλέχτηκα επικεφαλής της εκκλησίας. Όμως αφότου έγινα επικεφαλής, επειδή περνούσα πολύ χρόνο σε συναθροίσεις και στο καθήκον μου, προέκυψαν συγκρούσεις στη δουλειά. Προκειμένου να μη χάνω συναθροίσεις, έπαιρνα άδεια πολλές φορές τον μήνα. Εκτός απ’ τις κρατήσεις στον μισθό, έχασα και το μπόνους μου στο τέλος του μήνα. Το αφεντικό μου είπε δυσαρεστημένος: «Είσαι ακόμα καινούριος στη δουλειά και πρέπει να την κάνεις καλά. Αν πάντα ζητάς άδεια και χάνεις μεγάλο μέρος του μισθού σου και το μπόνους σου δεν είναι ανόητο; Φροντίζω για σένα, όμως αν πάντα ζητάς άδεια, θα μου είναι δύσκολο να σε προαγάγω». Αργότερα, όποτε ζητούσα άδεια, ένιωθα διχασμένος. Σκεφτόμουν: «Το αφεντικό μου είναι καλός μαζί μου. Αν πάντα παίρνω άδειες και του δίνω κακή εντύπωση, θα είναι δύσκολο να προαχθώ. Δεν πρέπει να πάρω άλλη άδεια, αλλιώς το αφεντικό μου θα δυσαρεστηθεί». Έπειτα όμως σκέφτηκα πως, ως επικεφαλής, αν δεν πήγαινα σε συναθροίσεις, δεν θα μάθαινα πολλά για το έργο της εκκλησίας και την κατάσταση των αδελφών μου, και δεν θα έκανα καλά το έργο της εκκλησίας. Έτσι ήμουν πολύ διχασμένος. Έπειτα, πολλές φορές επέλεγα να μείνω στη δουλειά, όμως ένιωθα πολλές ενοχές.

Μια φορά, ενημερώθηκα για μια συνάντηση συνεργατών και διχάστηκα ξανά, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό. Έπειτα, διάβασα κάποια λόγια Του. «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι απαιτούν από αυτούς να πληρώσουν κάποιο τίμημα στις προσπάθειές τους. Χωρίς πραγματικές δυσκολίες, δεν μπορούν να ευχαριστήσουν τον Θεό, δεν πλησιάζουν καν στο να ευχαριστήσουν τον Θεό και τσαμπουνούν απλά κούφια συνθήματα! Μπορούν αυτά τα κούφια συνθήματα να ικανοποιήσουν τον Θεό; Όταν ο Θεός και ο Σατανάς μάχονται στο πνευματικό βασίλειο, πώς πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό και πώς πρέπει να είσαι σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι μια μεγάλη δοκιμασία και η στιγμή που ο Θεός σε χρειάζεται για να γίνεις μάρτυρας. Αν και μπορεί να φαίνονται σαν κάτι ασήμαντο εξωτερικά, αλλά όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, δείχνουν εάν αγαπάς τον Θεό ή όχι. Εάν το κάνεις, θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον και αν δεν έχεις κάνει την αγάπη Του πράξη, αυτό δείχνει ότι δεν είσαι κάποιος που κάνει την αλήθεια πράξη, ότι είσαι χωρίς την αλήθεια, και χωρίς ζωή, ότι είσαι σκύβαλο!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Απ’ τον λόγο του Θεού, είδα πως επιφανειακά, ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με άλλους, όμως στο παρασκήνιο, ο Σατανάς βάζει στοίχημα με τον Θεό και πρέπει να μένουμε ακλόνητοι στη μαρτυρία μας. Όταν βρήκαν τον Ιώβ δοκιμασίες, σε μια νύχτα, έχασε όλα του τα πλούτη, κι εξωτερικά, οι ληστές ήταν αυτοί που του έκλεψαν την περιουσία, όμως πίσω απ’ αυτό, ήταν ο πειρασμός του Σατανά, κι όταν ο Ιώβ έμεινε ακλόνητος στη μαρτυρία του, ο Σατανάς υποχώρησε ντροπιασμένος. Η σύγκρουση ανάμεσα στη συνάντηση και την εργασία μου ήταν μια πνευματική μάχη. Εξωτερικά, το αφεντικό μου ενδιαφερόταν για μένα και ήθελε να προαχθώ, όμως πίσω απ’ αυτό, ήταν η ενόχληση του Σατανά. Ο Σατανάς με δελέαζε με φήμη πλούτη για να εστιάσω στην εργασία και το χρήμα. Ήθελε να καταστρέψει τη σχέση μου με τον Θεό και να με κρατά μακριά Του και να μην έχω χρόνο για συναθροίσεις και καθήκον. Σ’ αυτό βρίσκονταν οι κακές προθέσεις του Σατανά. Στη σκέψη αυτή, προσευχήθηκα στον Θεό: «Δεν θα πέσω στις παγίδες του Σατανά, θα πάω στη συνάντηση, θα συναναστραφώ πάνω στα λόγια Σου, θα έχω μια κανονική σχέση μαζί Σου και δεν θα αφήσω ποτέ τα σχέδια του Σατανά να πετύχουν». Αργότερα, βρήκα το κουράγιο και ζήτησα από το αφεντικό μου να πάω στη συνάντηση των συνεργατών.

Όμως, ο φόρτος εργασίας στην εκκλησία γινόταν περισσότερος, έπρεπε να ρυθμιστούν πολλά και να εκτελεστούν σωστά, κι αν ήθελα να κάνω καλά το καθήκον μου, έπρεπε να πάρω άδεια. Εκείνη την περίοδο, βασανιζόμουν πολύ και πολλές φορές, δεν τα κατάφερνα, κι αυτό επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Μερικές φορές, σκεφτόμουν πως έπρεπε να παραιτηθώ για να μην καθυστερώ το έργο της εκκλησίας, όμως ανησυχούσα πως αν το έκανα, δεν θα είχα καλό μέλλον. Ήταν τόσο καλή δουλειά, που δίσταζα να παραιτηθώ, και υπήρχε μια συνεχής διελκυστίνδα μέσα μου. Όταν γύρισα σπίτι, είπα στη σύζυγό μου πως ήθελα να παραιτηθώ και μοιράστηκα τις σκέψεις μου. Είπα: «Δεν αντέχω να παρατήσω αυτήν τη δουλειά. Για πολλά χρόνια, μελετούσα πολύ για να βρω αυτήν τη δουλειά, κι ο μισθός είναι υψηλός. Αν παραιτηθώ, τι θα σκεφτούν οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συμφοιτητές μου; Οι γονείς μου θα γίνονταν έξαλλοι όταν το μάθαιναν. Εκτός αυτού, αν παραιτηθώ, δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε σπίτι στο μέλλον και ίσως είμαστε φτωχοί για όλη μας τη ζωή. Όμως τώρα, έχω διαβάσει πολλά λόγια του Παντοδύναμου Θεού και κατανοώ το θέλημα του Θεού. Οι αδελφοί και οι αδελφές με έχουν εκλέξει επικεφαλής της εκκλησίας. Αν καθυστερήσω το έργο της εκκλησίας εξαιτίας της δουλειάς μου, δεν παραμελώ το καθήκον μου;» Μόλις με άκουσε, η σύζυγός μου μού ζήτησε να προσεύχομαι και να αποφασίσω μόνος μου. Εκείνη τη νύχτα, στριφογύριζα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει. Μια μέρα, διάβασα στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού: «Ποιος μπορεί να δαπανήσει πραγματικά και εξ ολοκλήρου για Μένα, και να προσφέρει ό,τι έχει και δεν έχει για χάρη Μου; Είστε όλοι απρόθυμοι· οι σκέψεις σας πηγαίνουν εδώ κι εκεί —σκέφτεστε το σπίτι σας, τον έξω κόσμο, το φαγητό και τα ρούχα. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεσαι εδώ ενώπιόν Μου, κάνοντας πράγματα για Μένα, βαθιά μέσα σου εξακολουθείς να σκέφτεσαι τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και τους γονείς σου πίσω στο σπίτι. Είναι όλα αυτά ιδιοκτησία σου; Γιατί δεν τα εμπιστεύεσαι στα χέρια Μου; Δεν έχεις επαρκή πίστη σ’ Εμένα; Ή μήπως φοβάσαι ότι θα κάνω ακατάλληλες διευθετήσεις για σένα; Γιατί ανησυχείς μονίμως για τη σαρκική σου οικογένεια; Πάντα σου λείπουν τα αγαπημένα σου πρόσωπα! Έχω κάποια θέση στην καρδιά σου; Εξακολουθείς να λες ότι Μου επιτρέπεις να ασκώ το κράτος Μου μέσα σου και να καταλαμβάνω όλο σου το είναι. Αυτά είναι όλα δόλια ψέματα! Πόσοι από εσάς είστε αφοσιωμένοι ολόψυχα στην εκκλησία; Και πόσοι από εσάς δεν σκέφτεστε τον εαυτό σας, αλλά δράτε χάριν της βασιλείας του σήμερα; Να το σκεφτείτε πολύ καλά αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 59). Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει πως όσοι δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, δεν τολμούν να αφήσουν το μέλλον και τη μοίρα τους στα χέρια του Θεού. Πάντα ανησυχούν και κάνουν σχέδια για τη σάρκα τους, φοβούμενοι πως ο Θεός δεν θα τα ρυθμίσει. Αυτοί δεν έχουν θέση στην καρδιά τους για τον Θεό. Μήπως εγώ είχα πίστη στον Θεό; Πάντα ανησυχούσα πως αν παραιτούμουν, οι οικονομικές δυσχέρειες δεν θα μ’ άφηναν να ζήσω. Είχα πολύ λίγη πίστη στον Θεό. Δεν κατανοούσα ούτε στο ελάχιστο την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;» (Κατά Ματθαίον 6:26). «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Κατά Ματθαίον 6:33). Συχνά παρέθετα και χρησιμοποιούσα αυτά τα λόγια για να ενθαρρύνω άλλους, όμως όταν μου συνέβησαν κάποια πράγματα, δεν είχα αληθινή πίστη στον Θεό. Καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια Του, αντιλήφθηκα πως το μέλλον και η μοίρα όλων βρίσκονται στα χέρια του Θεού, κι Εκείνος πάντα θα τα ρυθμίζει όλα. Υποσχέθηκε πως δεν θα κακομεταχειριζόταν όσους δαπανούν ειλικρινά για Εκείνον. Γιατί δεν είχα πίστη στον Θεό; Εκείνη τη στιγμή, ήθελα να παραιτηθώ αμέσως και να κάνω σωστά το καθήκον μου. Όμως μόλις έφτασα στο γραφείο, οι συνάδελφοί μου μιλούσαν για την αύξηση των μισθών και των μπόνους τους, έτσι άρχισα να διστάζω και να μη θέλω να παραιτηθώ. Ήξερα πως έπρεπε να πληρώσω κάποιο τίμημα για να κάνω πράξη την αλήθεια, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να νικήσω τη σάρκα, ώστε να παραιτηθώ και να κάνω το καθήκον μου.

Λίγο αργότερα, βίωσα κάτι τρομερό που με έκανε να αναλογιστώ το μέλλον μου στο μονοπάτι στη ζωή. Ένα βράδυ, δούλευα με τον οδηγό, τον σταθμάρχη και άλλους για να συνδέσουμε τα βαγόνια. Στεκόμουν στη σκάλα ενός τρένου που κινούνταν και με τον ασύρματο έδινα οδηγίες στον οδηγό να συνδέσει το όχημα. Το τρένο κινούνταν πολύ γρήγορα. Ακολουθώντας τη διαδικασία, έδωσα εντολή να μειώσει την ταχύτητα όταν ήμασταν σε απόσταση δέκα βαγονιών απ’ το βαγόνι που θα συνδέαμε. Όμως ο οδηγός δεν τη μείωσε κι έβλεπα αβοήθητος το τρένο έτοιμο να χτυπήσει το βαγόνι στις ράγες. Κινούνταν τόσο γρήγορα, που δεν μπορούσα να πηδήξω απ’ το βαγόνι. Μπόρεσα μόνο να πηδήξω από τη σκάλα στο βαγόνι όπου βρισκόμουν. Έκλεισα τα μάτια μου, κόλλησα στην άκρη του βαγονιού για να μην πεταχτώ έξω και καλούσα τον Παντοδύναμο Θεό μέσα μου. Με έναν δυνατό κρότο, το τρένο συγκρούστηκε με το βαγόνι. Το χέρι του συνοδηγού έσπασε και τον πήγαν στο νοσοκομείο για νοσηλεία όλη τη νύχτα. Εγώ τρομοκρατήθηκα, αλλά δεν έπαθα τίποτα. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο τρόμαζα. Ήξερα πως πολλοί είχαν δυστυχήματα κατά τους ελιγμούς στους σιδηρόδρομους. Κάποιοι είχαν τσακίσει τα χέρια τους, άλλοι τα πόδια τους… Είδα πως μπρος στον κίνδυνο, μια σίγουρη δουλεία δεν εγγυόταν την ασφάλειά μου και τη ζωή μου. Μετά το δυστύχημα, ένιωθα πως η επιδίωξη χρημάτων μόνο προσωρινή σαρκική απόλαυση προσφέρει. Τίποτα δεν είναι πιο λυπηρό απ’ το να χάσεις τη φροντίδα και την προστασία του Θεού κι έπειτα τη ζωή σου. Αν η απόκτηση χρημάτων μού κόστιζε τη ζωή, τι νόημα θα είχε μια καλή δουλειά; Δεν έπρεπε πια να αφήνω τη δουλειά μου να εμποδίζει το καθήκον μου. Θα ζούσα βάσει του λόγου του Θεού, θα εμπιστευόμουν τον Θεό και θα υποτασσόμουν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού. «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σπουδαιότητα· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να κάνετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι εξαιρετικά ουσιαστική. Μόνο η ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλεγεί από τον Θεό, είναι σε θέση να διαγάγει μια ζωή υψίστης σημασίας: Κανείς άλλος στη γη δεν είναι ικανός να διαγάγει μια ζωή τέτοιας αξίας και νοήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). Ο λόγος του Θεού με συγκίνησε πολύ. Πράγματι. Όσοι αγαπούν τον Θεό, δεν ζουν για τη φήμη, τα πλούτη ή τη σαρκική απόλαυση, ζουν για τον Θεό. Μόνο μια ζωή για τον Θεό αξίζει και έχει νόημα. Εξαιτίας του προκαθορισμού του Θεού, ήμουν αρκετά τυχερός να ακούσω τη φωνή του Δημιουργού, να κατανοήσω κάποια αλήθεια και να κάνω ένα καθήκον. Αυτό είναι υπέροχο. Δεν έπρεπε πια να ζω για τον δικό μου μικρόκοσμο και να επιδιώκω χρήμα και υλική απόλαυση. Έπρεπε να υπακούω στις ενορχηστρώσεις και ρυθμίσεις του Θεού και να εκτελώ το καθήκον μου.

Έπειτα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς θα μεταβιβάσεις τι έχεις δει και τι έχεις βιώσει σε αυτούς τους αξιολύπητους, κακόμοιρους, και ευσεβείς θρησκευόμενους πιστούς που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη και περιμένουν εσένα να τους ποιμάνεις; Τι είδους άνθρωποι περιμένουν εσένα να τους ποιμάνεις; Μπορείς να φανταστείς; Έχεις συναίσθηση του φορτίου που έχεις επωμιστεί, της αποστολής και της ευθύνης σου; Πού είναι η αίσθηση της ιστορικής αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις ικανοποιητικά ως κύριος στην επόμενη εποχή; Έχεις ισχυρό αίσθημα κυριαρχίας; Πώς θα εξηγούσες τι είναι ο κύριος των πάντων; Είναι όντως ο κύριος όλων των έμβιων όντων και όλων των αντικειμένων στον κόσμο; Ποια είναι τα σχέδιά σου για την εξέλιξη της επόμενης φάσης του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Πρόκειται για ανθρώπους κακόμοιρους, αξιολύπητους, τυφλούς, που τα έχουν χαμένα και θρηνούν στο σκοτάδι —πού είναι ο δρόμος; Πόσο λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα κατέλθει ξαφνικά και θα διαλύσει τις δυνάμεις του σκότους που καταπιέζουν τους ανθρώπους για τόσο πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να γνωρίζει την πλήρη έκταση της αγωνιώδους ελπίδας, και πόσο το λαχταρούν αυτό μέρα-νύχτα; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα που το φως θα λάμψει στιγμιαία· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Τρομερή είναι η ατυχία αυτών των εύθραυστων πνευμάτων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναπαυτούν, και τόσο πολύς ο καιρός που έχουν μείνει καθηλωμένοι σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας ανήλεων δεσμών και της αμετάβλητης ιστορίας. Και ποιος έχει ακούσει τον θρήνο τους; Ποιος έχει αντικρίσει τη θλιβερή τους κατάσταση; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέχει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο; Εξάλλου, τα ανθρώπινα όντα είναι θύματα που έχουν δηλητηριαστεί. Και παρόλο που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, ποιος να ήξερε ότι η ανθρωπότητα έχει εδώ και πολύ καιρό δηλητηριαστεί από τον πονηρό; Έχεις ξεχάσει πως είσαι ένα από τα θύματα; Δεν είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς, λόγω της αγάπης σου για τον Θεό, για να σώσεις εκείνους που έχουν επιβιώσει; Δεν είσαι πρόθυμος να βάλεις τα δυνατά σου, ώστε να ξεπληρώσεις τον Θεό, που αγαπά την ανθρωπότητα σαν την ίδια τη σάρκα και το αίμα Του; Σε τελευταία ανάλυση, πώς θα ερμήνευες το ότι έχεις χρησιμοποιηθεί από τον Θεό για να ζήσεις την εξαιρετική ζωή σου; Έχεις όντως τη βούληση και την αυτοπεποίθηση να ζήσεις την ουσιαστική ζωή ενός ευσεβούς ανθρώπου που υπηρετεί τον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). Από τον λόγο του Θεού, ένιωσα την αγάπη και το ενδιαφέρον του Θεού, καθώς και την επείγουσα επιθυμία Του να μας σώσει. Τώρα, είμαστε στις έσχατες ημέρες και οι συμφορές μεγαλώνουν. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και κάνει το έργο της κρίσεως και της παίδευσης για να μας σώσει από το κράτος του Σατανά. Ήμουν τυχερός που άκουσα τη φωνή του Θεού και αποδέχτηκα τη σωτηρία Του, που ήταν η χάρη του Θεού. Όμως πολλοί που λαχταρούν την εμφάνιση του Θεού δεν έχουν υποδεχτεί τον Κύριο, ακόμα εξαπατούνται και ελέγχονται από αντίχριστους πάστορες και πρεσβύτερους στον θρησκευτικό κόσμο και δεν μπορούν να ακούσουν τη φωνή του Θεού και να υποδεχτούν τον Κύριο. Αν όλοι ήταν εγωιστές όπως εγώ, αν ενδιαφέρονταν μόνο για σαρκικές ανέσεις και δεν κήρυτταν το ευαγγέλιο, στη μεγάλη καταστροφή, θα έπεφταν σ’ αυτήν και θα τιμωρούνταν. Αυτό είναι το πιο θλιβερό για τον Θεό. Μόλις συλλογίστηκα το θέλημα του Θεού, κατάλαβα τι έπρεπε να επιλέξω και να επιδιώξω. Έτσι, αποφάσισα να αφήσω την εργασία μου, να κάνω σωστά το καθήκον μου και να δαπανώ για τον Θεό. Μόλις θέλησα να παραιτηθώ, ο βοηθός διευθυντής του σταθμού ήρθε ξαφνικά να με δει, για να με μάθει πώς να κάνω δώρα και ποιος θα με βοηθούσε να προαχθώ. Μου εξήγησε τα πάντα. Δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να προαχθούν, και ο μισθός μου θα ανέβαινε πολύ. Μετά τη συζήτησή μας, η αποφασιστικότητά μου να αφήσω την εργασία μου κλονίστηκε. Λίγο αργότερα, βίωσα κάτι άλλο τρομερό, που άλλαξε τελείως το σκεπτικό μου. Μια μέρα, στη βάρδια μου, ένα φορτηγό τρένο έπρεπε να αποσυνδεθεί και να επανασυνδεθεί. Μόλις έγινε, ήμουν υπεύθυνος να βάλω τα μπλοκ φρένων κάτω από τους τροχούς. Μετά το διάλειμμα, πριν το τρένο ξεκινήσει, ξέχασα να βγάλω τα μπλοκ φρένων. Ο οδηγός άρχισε να οδηγεί, και τα μπλοκ φρένων σύρθηκαν από τους τροχούς κατά μήκος των ραγών. Το είδε και σταμάτησε το τρένο εγκαίρως, μόλις ετοιμαζόταν να περάσει τον διακόπτη, έτσι απέφυγε τον εκτροχιασμό ή ακόμα και την ανατροπή. Εκείνη τη μέρα, χωρίς την προστασία του Θεού, αν το τρένο είχε εκτροχιαστεί ή ανατραπεί, οι συνέπειες θα ήταν αδιανόητες. Είχα τρομοκρατηθεί και δεν μπορούσα παρά να κάνω αυτοκριτική και να ρωτώ πώς συνέβη αυτό. Αντιλήφθηκα πως, ως επικεφαλής εκκλησίας, ήξερα πως η δουλειά μου είχε γίνει εμπόδιο στο καθήκον μου, κι αυτό επηρέαζε σοβαρά το έργο της εκκλησίας, όμως ήμουν άπληστος για χρήματα και σαρκική απόλαυση, ποτέ δεν θέλησα να τα στερηθώ και συχνά έδινα όρκους στον Θεό και μετά τους καταπατούσα, εξαπατώντας τον Θεό. Σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Έχετε λάβει απεριόριστη χάρη από Μένα κι έχετε δει απεριόριστα μυστήρια από τον ουρανό· σας έχω μάλιστα δείξει τις φλόγες του ουρανού, μα δεν αντέχω να σας κάψω. Παρ’ όλ’ αυτά, πόσα Μου έχετε δώσει ως αντάλλαγμα; Πόσα είστε πρόθυμοι να Μου δώσετε;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!). Επιφανειακά, αυτό που συνέβη δεν ήταν κάτι καλό, όμως κατάλαβα σαφώς πως ήταν η αγάπη, η υπενθύμιση και η προειδοποίηση του Θεού για μένα. Ο Θεός έχει εκφράσει τόση αλήθεια, κι έχει εξηγήσει καθαρά το αποτέλεσμα και τον προορισμό των ανθρώπων. Θέλει μόνο να κατανοήσουμε την ειλικρινή Του επιθυμία, να επιδιώξουμε σωστά την αλήθεια, να εκτελούμε τα καθήκοντά μας και να σωθούμε. Όμως ήμουν πεισματάρης. Πάντα θεωρούσα πως θα επιβίωνα και θα είχα μια καλή ζωή βασιζόμενος στη δουλειά μου, έτσι δεν ήθελα να ακολουθώ τον Θεό και να κάνω το καθήκον μου. Αυτά τα δύο τρομερά περιστατικά με αφύπνισαν εντελώς. Μπρος στην καταστροφή, τα χρήματα δεν θα μου σώσουν τη ζωή. Θυμήθηκα πως ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Κατά Λουκάν 14:33). Μόνο τώρα κατανόησα πραγματικά το νόημα των λόγων του Κυρίου Ιησού. Όταν αγαπάμε τα χρήματα και την υλική απόλαυση, αυτά κυριεύουν την καρδιά μας και είναι αδύνατο να αγαπήσουμε αληθινά και να ακολουθήσουμε τον Θεό, να δαπανούμε για Εκείνον και να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Τέτοια άνθρωποι λαχταρούν τη σάρκα και τον κόσμο και είναι ανάξιοι να ακολουθούν τον Θεό. Δεν ήθελα να παρακούω και να απογοητεύω πια τον Θεό. Έπρεπε να υποταχτώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, να Τον ακολουθώ, να δαπανώ για Εκείνον και να ανταποδίδω την αγάπη Του. Έτσι, είπα στο αφεντικό μου πως ήθελα να παραιτηθώ και τερμάτισα τη σύμβαση εργασίας. Εκείνην τη στιγμή, ήμουν πολύ ήρεμος. Ένιωθα σαν πουλί που πετούσε έξω απ’ το κλουβί. Δεν θα ανησυχούσα πια όταν ζητούσα άδεια, και δεν θα υπέφερα επειδή το έργο της εκκλησίας θα επηρεαζόταν από τη δουλειά μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος που έκανα αυτήν την επιλογή.

Ο πατέρας μου θύμωσε πολύ όταν άκουσε πως παραιτήθηκα. Ήρθε να με δει και είπε: «Δούλευα σκληρά για να σε μεγαλώσω. Δανείστηκα για να μορφωθείς. Τελικά βρήκες μια καλή δουλειά και τώρα δεν τη θες; Τι έχεις στο μυαλό σου; Η δουλειά στα γραφεία σιδηροδρόμων είναι σπουδαία. Πίστευε στον Θεό αν θέλεις, αλλά γιατί να παραιτηθείς; Χωρίς τη δουλειά σου, πώς θα επιβιώσεις στο μέλλον;» Βλέποντας τον θυμό του πατέρα μου, στενοχωρήθηκα. Θυμήθηκα πως οι γονείς μου έκαναν οικονομίες για να σπουδάσω, με την ελπίδα πως θα έβρισκα μια καλή δουλειά, θα γλίτωνα απ’ τη φτώχια και θα είχα μια εξαιρετική ζωή. Κι εγώ ήθελα να φέρω τους γονείς μου από την επαρχία στην πόλη για να ζουν σε ένα πολυώροφο και να έχουν μια καλή υλική ζωή. Όμως είχα επιλέξει το μονοπάτι της πίστης στον Θεό και δεν επιδίωκα πια το χρήμα και την υλική απόλαυση, έτσι ένιωθα υπόχρεος σ’ εκείνους. Δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια του πατέρα μου. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και δεν τολμούσα να τον κοιτάξω. Όμως μέσα μου, ήξερα πως είχα κάνει τη σωστή επιλογή, επειδή ο Σωτήρας των εσχάτων ημερών έχει εμφανιστεί και κάνει το έργο Του. Εκφράζει την αλήθεια για να μας σώσει από τον σκοτεινό και κακό κόσμο, κι έτσι μόνο θα σωθούμε και θα εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Είναι μια ευκαιρία ζωής. Μπορούσα να την αφήσω επειδή λαχταρούσα σαρκική άνεση; Πώς μπορούσα να αφήσω την εργασία μου να με εμποδίζει να επιδιώκω την αλήθεια και να εκπληρώνω το καθήκον μου; Στον πόνο μου, προσευχήθηκα νοερά στον Θεό να με προστατέψει να μην αναστατωθώ. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού. «Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό ον στο οποίο έδωσε ζωή, μέσα του. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς, και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν προορισμένος να υπάρξει μέσα στον προκαθορισμό του Θεού. Η ανάσα της ζωής από τον Θεό υποστηρίζει κάθε ζωντανό ον ξεχωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν νιώθει ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη φροντίδα του Θεού· αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη στοργική φροντίδα των γονιών του και ότι την ανάπτυξή του την κατευθύνει το ίδιο το ζωτικό του ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος του έδωσε τη ζωή ή από πού προήλθε αυτή, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση πάνω στην οποία συνεχίζεται η ζωή του, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξής του και ότι οι πεποιθήσεις που έχει στο μυαλό του είναι το απαραίτητο μέσο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή του. Ο άνθρωπος αγνοεί παντελώς τη χάρη και την πρόνοια του Θεού, και γι’ αυτό χαραμίζει τη ζωή που του χάρισε ο Θεός… Ούτε ένα μέλος αυτής της ανθρωπότητας την οποία ο Θεός φροντίζει μέρα-νύχτα δεν θεωρεί χρέος του να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, από τον οποίο δεν έχει καμία προσδοκία, όπως Εκείνος έχει σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά την αξία και τη σημασία της ζωής, το τίμημα το οποίο έχει πληρώσει ο Θεός για όλα όσα του έχει δώσει και την ανυπομονησία με την οποία ο Θεός περιμένει να επιστρέψει σε Εκείνον ο άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν. Θεωρούσα πως οι γονείς μου με μεγάλωσαν και έκαναν αιματηρές οικονομίες για να σπουδάσω, έτσι αν δεν τους άκουγα και άφηνα τη δουλειά μου για το καθήκον μου, θα τους χρωστούσα, όμως η άποψή μου ήταν γελοία και παράλογη. Μόνο ο Θεός είναι η πηγή της ανθρώπινης ζωής, και η ζωή μας προέρχεται από Εκείνον. Όσα έχουμε, προέρχονται από παροχή και ευλογία του Θεού. Χωρίς τον Θεό, δεν έχουμε τίποτα. Το ότι οι γονείς μου με μεγάλωσαν αποτελούσε κυρίαρχη ρύθμιση του Θεού. Έπρεπε να Του είμαι ευγνώμων και να ανταποδίδω την αγάπη Του. Αν δεν εκπλήρωνα το καθήκον μου ως δημιούργημα για να ικανοποιήσω τον Θεό, ακόμα κι αν είχα μια σταθερή δουλειά και απολάμβανα μια καλή υλική ζωή με την οικογένειά μου, δεν θα είχε καμιά αξία ή νόημα. Αυτές οι απολαύσεις δεν θα με άφηναν να κατανοήσω την αλήθεια και να αποκτήσω ζωή. Επιπλέον, θα επαναστατούσα εναντίον του Θεού και δεν θα κέρδιζα την αποδοχή Του. Για να αποκτήσω την αλήθεια, έπρεπε να υποφέρω και να νιώσω πόνο. Μόνο έτσι θα ζούσα με χαρακτήρα και αξιοπρέπεια και θα αποκτούσα την αποδοχή του Θεού. Ένιωθα πιο δυνατός όσο το σκεφτόμουν. Έτσι, μαρτύρησα και πάλι στον πατέρα μου για την εμφάνιση και το έργο του Θεού και του είπα πως χωρίς πίστη στον Θεό, όλες οι επιδιώξεις είναι κενές και δεν έχουν αξία και νόημα. Ο Σωτήρας έχει έρθει να εκφράσει την αλήθεια για να μας σώσει, και μόνο με πίστη στον Θεό, επιδίωξη της αλήθειας, αποτίναξη της αμαρτίας κι αληθινή μετάνοια μπορούμε να επιβιώσουμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Όσοι επιδιώκουν τον κόσμο, όσο πλούσια υλική ζωή κι αν έχουν, τελικά θα χαθούν στις συμφορές και θα τιμωρηθούν. Όμως ό,τι κι αν έλεγα, ο πατέρας μου δεν συμφωνούσε με την παραίτησή μου, και τελικά έφυγε θυμωμένος.

Αργότερα, ο πατέρας μου ζήτησε από τους συγγενείς μου να έρθουν να με πείσουν. Όλοι είπαν πως μια θέση στα γραφεία σιδηροδρόμων δεν αγοράζεται με δώρα και χρήματα με πλάγια μέσα, και πως οι γονείς μου με μεγάλωσαν μάταια. Όταν άκουσα τις κατηγόριες τους, ήξερα πως ο Σατανάς, μέσω των συγγενών μου, μου επιτίθετο και με εμπόδιζε να απαρνηθώ και να δαπανήσω για τον Θεό. Σκέφτηκα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Πρέπει να έχεις μέσα σου το θάρρος Μου και πρέπει να έχεις αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με συγγενείς που δεν πιστεύουν. Ωστόσο, για χάρη Μου, δεν πρέπει να υποχωρείς σε καμία από τις σκοτεινές δυνάμεις. Να βασίζεσαι στη σοφία Μου για να βαδίζεις στην τέλεια οδό. Μην επιτρέπεις να επικρατήσουν οι σκευωρίες του Σατανά. Κατάβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια στο να εναποθέσεις την καρδιά σου ενώπιόν Μου και Εγώ θα σε παρηγορήσω και θα σου προσφέρω γαλήνη και ευτυχία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Μόλις τα συλλογίστηκα, ένιωσα αυτοπεποίθηση και βρήκα το θάρρος να πω στην οικογένειά μου: «Σήμερα, οι άνθρωποι λατρεύουν το χρήμα, τη φήμη και το κύρος. Για αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι μαλώνουν, ραδιουργούν, τσακώνονται μεταξύ τους, και οι σύζυγοι μάλιστα απατούν και προδίδουν ο ένας τον άλλον. Όλοι ζούμε έτσι, άρα ακόμα κι αν βρούμε μια καλή και σίγουρη δουλειά και έχουμε καλή υλική ζωή, μπορούμε να νιώθουμε ευτυχισμένοι;» Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όλες οι συμφορές θα συμβούν η μία μετά την άλλη· όλα τα έθνη και όλοι οι τόποι θα βιώσουν συμφορές: Παντού συμβαίνουν επιδημίες, λιμοί, πλημμύρες, ξηρασίες και σεισμοί. Αυτές οι καταστροφές δεν συμβαίνουν απλώς σε ένα ή δύο μέρη, ούτε θα τελειώσουν μέσα σε μία ή δύο ημέρες. Αντιθέτως, θα επεκταθούν σε όλο και περισσότερες περιοχές και θα γίνουν όλο και πιο σφοδρές. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, κάθε είδους επιδρομές εντόμων θα συμβαίνουν αλλεπάλληλα και το φαινόμενο του κανιβαλισμού θα εμφανιστεί παντού. Αυτή είναι η κρίση Μου πάνω σε όλα τα έθνη και τους λαούς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 65). Βασιζόμενος στα λόγια του Θεού, συνέχισα: «Τώρα, οι συμφορές μεγαλώνουν. Μόνο αν ακολουθούμε τον Παντοδύναμο Θεό θα μας προστατέψει απ’ τις συμφορές. Η πίστη μου και η διάδοση του ευαγγελίου είναι χίλιες ή μάλλον δέκα χιλιάδες φορές πιο σημαντικά απ’ την εργασία μου. Η πίστη μου στον Θεό δεν είναι ανόητη όπως θεωρείτε. Όταν ο Νώε κήρυττε το ευαγγέλιο, οι άλλοι έλεγαν πως ήταν παράφρων, όμως όταν ήρθε ο κατακλυσμός, απ’ όλο το ανθρώπινο γένος, μόνο τα οχτώ μέλη της οικογένειας του Νώε επιβίωσαν. Ο Νώε δεν ήταν τρελός ή ανόητος. Ήταν ο πιο σοφός άνθρωπος και ο πιο ευλογημένος απ’ τον Θεό. Σήμερα, το κακό και η διαφθορά μας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που ο Θεός θα καταστρέψει αυτό το μοχθηρό και διεφθαρμένο γένος, και θα επιβιώσουμε μόνο αν λατρεύουμε τον Παντοδύναμο Θεό. Σας λέω αυτά τα υπέροχα νέα σήμερα με την ελπίδα πως θα πιστέψετε κι εσείς στον Παντοδύναμο Θεό. Μην προσπαθείτε να με πείσετε, διότι έχω ήδη αποφασίσει. Θα ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό για όλη μου τη ζωή». Μόλις το είπα αυτό, η θεία μου, που πιστεύει στον Κύριο, είπε: «Δόξα τω Θεώ! Είναι καλό που πιστεύεις στον Θεό και η επιλογή να κηρύξεις το ευαγγέλιο του Θεού, Τον ευχαριστεί». Είπε στους άλλους: «Το μονοπάτι που επέλεξε σήμερα είναι το σωστό. Τα πλούτη δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η ζωή. Πρέπει να σεβαστούμε την επιλογή του». Μετά απ’ αυτό, οι άλλοι δεν είπαν τίποτα. Αυτό με χαροποίησε πολύ. Όταν ενέμεινα στη θέση μου και επέλεξα να ικανοποιήσω τον Θεό, η οικογένειά μου ντράπηκε και έπαψε να προσπαθεί να με πείσει. Έκτοτε, δεν περιορίζομαι πια από ανθρώπους και πράγματα γύρω μου και κάνω το καθήκον μου με πλήρες ωράριο.

Βλέποντας πως πολλοί αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, νιώθω απίστευτη χαρά μέσα μου. Η επαναφορά στον οίκο του Θεού αυτών που Τον προσμένουν είναι κάτι πολύ ουσιαστικό και το πιο παρηγορητικό για τον Θεό. Όσο για την επιλογή μου να αφήσω τη δουλειά μου και να πάρω το μονοπάτι της πίστης, ξέρω πως ήταν η πιο σοφή επιλογή που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Το να δαπανώ και να αφιερώνω τη ζωή μου στο κήρυγμα του ευαγγελίου, είναι ό,τι πιο αξιόλογο και ουσιαστικό μπορούσα να κάνω.