Γεννήθηκα στην ύπαιθρο και μεγάλωσα σε μια φτωχή οικογένεια. Οι γονείς μου ήταν απλοϊκοί αγρότες που εκφοβίζονταν πολύ. Ως παιδί, ορκίστηκα πως όταν μεγάλωνα, θα γινόμουν κάτι, θα έκανα τους συγχωριανούς να μας κοιτούν με άλλο μάτι, να μη μας περιφρονούν και εκφοβίζουν. Όταν έγινα 11 χρονών, άρχισα να μαθαίνω πολεμικές τέχνες, κι αν και ήταν κουραστικό και είχα τραυματισμούς, ποτέ δεν απέφευγα την εκπαίδευση παρά τις καιρικές συνθήκες. Αργότερα, ήθελα να ξεκινήσω μια επιχείρηση για να ξεχωρίσω, δανειζόμουν χρήματα, έκανα δώρα και καλλιεργούσα σχέσεις. Το 1999, κατάφερα τελικά να ιδρύσω μια σχολή πολεμικών τεχνών.

Μόλις η σχολή χτίστηκε, υπό την επιμελή διαχείρισή μου, πήγαινε πολύ καλά και τα κέρδη μας αυξήθηκαν. Κέρδισε την αποδοχή των ντόπιων, και οι γονείς μου ένιωθαν πως είχα τιμήσει την οικογένεια και ήταν περήφανοι. Όλοι οι μαθητές και οι γονείς τους με κολάκευαν και το δημοτικό γραφείο αθλητισμού και ο δήμαρχος με εκτιμούσαν και ήταν όλο χαμόγελα. Βλέποντας τον θαυμασμό όλων, ένιωθα ευυπόληπτος, και η επιθυμία μου για κύρος είχε ικανοποιηθεί. Ένιωθα πως επιτέλους είχα πάει μπροστά και ήμουν ευτυχισμένος. Συμμετείχα σε πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις για να αποκτήσει η σχολή σταθερή βάση, και δωροδοκούσα διάφορα τμήματα κι έστελνα δώρα σε επικεφαλείς σε περιόδους διακοπών, για να μου απονέμουν τιμητικές διακρίσεις και να προωθούν τη σχολή. Επιδίωκα την εύνοιά τους, κι έλεγα και έκανα αμέτρητα υποκριτικά πράγματα, από φόβο μην κάνω κάποιο λάθος με κάποιον αξιωματούχο, κι όλη η προσπάθειά μου να δημιουργήσω επιχείρηση, κύρος και φήμη πήγαιναν στράφι. Ήμουν συνεχώς στην τσίτα και δεν ηρεμούσα. Ήταν εξαντλητικό σωματικά και πνευματικά. Δύσκολο και κουραστικό. Ήμουν μπερδεμένος: Η επιχείρησή μου ήταν επιτυχημένη και είχα αποκτήσει όνομα και κέρδος, γιατί λοιπόν η ζωή μου ήταν τόσο δύσκολη και κουραστική;

Το 2012, αποδέχτηκα το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Μέσα από συναθροίσεις και επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, είδα πως δεν την ενδιέφερε η εξουσία και το χρήμα, η απάτη και οι δολοπλοκίες. Όλοι εστίαζαν στην επιδίωξη της αλήθειας, ανοίγονταν σε συναναστροφή, γνώριζαν τον εαυτό τους όταν φανέρωναν διαφθορά και αναζητούσαν την αλήθεια. Ήταν κάτι που δεν έβλεπα έξω στην κοινωνία. Ένιωθα πως το μονοπάτι της πίστης ήταν το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, έμαθα πως τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ανταμοίβει το καλό και τιμωρεί το κακό, κι όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, θα έχουν τη φροντίδα και προστασία Του, και τελικά, θα σωθούν και θα προφυλαχτούν στις μεγάλες συμφορές. Όσοι δεν έχουν πίστη ούτε επιδιώκουν την αλήθεια, όσο καλά κι αν διευθύνουν μια επιχείρηση κι όσα χρήματα κι αν βγάζουν, στο τέλος όλα θα είναι μάταια και δεν θα μπορούν να σώσουν τη ζωή τους. Μόλις τα κατάλαβα όλα αυτά, δεν εστίαζα τόσο στην ανάπτυξη της σχολής, αλλά στον ελεύθερο χρόνο μου, διέδιδα το ευαγγέλιο, για να προσέλθουν περισσότεροι ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του.

Στην αρχή, ήταν υποστηρικτικοί. Αργότερα, ο μεγάλος μου γιος είδε στις ειδήσεις πως η κυβέρνηση καταπίεζε και συλλάμβανε πιστούς. Άρχισε να αντιτίθεται στην πίστη μου, από φόβο πως θα επηρεαζόταν η σχολή, και απείλησε πως θα με ανέφερε. Επίσης, ένας γνωστός μου κυβερνητικός αξιωματούχος με συμβούλεψε: «Η πίστη δεν επιτρέπεται στη χώρα αυτή. Πρέπει να την παρατήσεις. Αν σε συλλάβουν, όχι μόνο θα καταδικαστείς, αλλά και η σχολή σου πιθανόν να κλείσει. Δεν θα καταστραφεί έτσι η οικογένειά σου;» Του είπα πως ήταν η αληθινή οδός και ήμουν αποφασισμένος να κρατήσω την πίστη μου. Επειδή δεν μπορούσε να με πείσει, είπε στη σύζυγό μου μερικά ψέματα του Κομμουνιστικού Κόμματος για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Είπε επίσης πως οι πιστοί της Αστραπής της Ανατολής είναι κύριοι στόχοι της κυβέρνησης για σύλληψη, και οι απόγονοι των οικογενειών τους θα επηρεαστούν, πως τα παιδιά τους δεν θα μπορούν να πάνε στο κολλέγιο, στον στρατό ή να γίνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Όταν η σύζυγός μου το άκουσε, άρχισε μεγάλο καυγά μαζί μου, από φόβο μήπως η πίστη μου ενέπλεκε τα παιδιά μας, και με απείλησε με διαζύγιο. Ήταν πολύ οδυνηρό. Ο δεύτερος γιος μας είχε ήδη πτυχίο και μια καλή δουλειά. Αν έχανε τη δουλειά του εξαιτίας της πίστης μου, σίγουρα θα συγκρουόμασταν. Επίσης, η σχολή που δούλεψα τόσο σκληρά να δημιουργήσω, ήταν σε ακμή. Αν κάποια μέρα έκλεινε εξαιτίας της πίστη μου στον Θεό, όλοι οι κόποι ετών θα πήγαιναν στράφι. Τι θα σκέφτονταν οι γείτονες για μένα; Για κάποιο διάστημα, δεν μπορούσα να φάω ούτε να κοιμηθώ. Ήμουν πολύ αδύναμος και δυστυχισμένος, και μάλιστα σκεφτόμουν να παρατήσω την πίστη μου. Όμως, ξέροντας πως ήταν ο μόνος τρόπος να σωθώ, δεν γινόταν να μην πιστεύω.

Αργότερα, ανοίχτηκα για την κατάστασή μου σε συναναστροφή. Η επικεφαλής συναναστράφηκε πολλά λόγια του Θεού, μαζί και τα εξής: «Από τη στιγμή που έρχεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο κλαίγοντας, αρχίζεις να εκπληρώνεις το καθήκον σου. Για το σχέδιο του Θεού και τη χειροτονία Του, εκτελείς τον ρόλο σου και ξεκινάς το ταξίδι της ζωής σου. Όποιο και αν είναι το παρελθόν σου και όποιο ταξίδι και αν απλώνεται μπροστά σου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Ουρανού, και κανείς δεν έχει τον έλεγχο του δικού του πεπρωμένου, διότι μόνον Εκείνος που κυβερνάει όλη την πλάση είναι ικανός για ένα τέτοιο έργο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Συναναστράφηκε: «Η μοίρα μας είναι στα χέρια του Θεού, κι από τη στιγμή που γεννιόμαστε, το τι εμπειρίες θα βιώσουμε στη ζωή, τι εμπόδια και δυσκολίες θα αντιμετωπίσουμε, έχουν προκαθοριστεί απ’ τον Θεό. Όπως επίσης και το ότι έχουμε πίστη και αποδεχόμαστε τη σωτηρία του Θεού τώρα. Το γεγονός πως οι πιστοί στην Κίνα υπομένουμε καταπίεση και κακουχίες, το έχει επιτρέψει ο Θεός, και τα χρησιμοποιεί αυτά για να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη και την αφοσίωση των εκλεκτών Του. Το αν συλληφθείς, αν κλείσει η σχολή σου και τι προοπτικές θα έχουν τα παιδιά σου είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν τα καθορίζει, κι ούτε η κυβέρνηση έχει τον τελικό λόγο». Τα λόγια του Θεού και η συναναστροφή της επικεφαλής με διαφώτισαν. Πράγματι. Είχα ήδη ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής μου και είχα πολλές εμπειρίες, κι όσα είχα περάσει, δεν είχαν εξελιχθεί όπως φανταζόμουν. Όταν ήμουν στον στρατό, εκπαιδεύτηκα σκληρά και είχα καλή απόδοση, και νόμιζα πως θα έπαιρνα βαθμό, όμως προς έκπληξή μου, κάποιος άλλος προήχθη. Έπειτα, όταν ίδρυσα τη σχολή, βίωσα κάθε λογής δυσκολίες, όμως τελικά, την άνοιξα και τη διηύθυνα ομαλά, και τώρα πήγαινε καλά. Δεν αποφάσιζα εγώ όλες αυτές τις επιτυχίες και αποτυχίες. Βλέποντάς το, αντιλήφθηκα πως όσα βιώνουμε στη ζωή έχουν καθοριστεί απ’ τον κανόνα του Θεού, και δεν μας πέφτει λόγος. Δεν είχε νόημα να ανησυχώ για το αν θα με συλλάμβαναν ή όχι. Ο Θεός το αποφάσισε προ πολλού, έτσι έπρεπε να τα αφήσω όλα στα χέρια του Θεού και να υποταχτώ στις ρυθμίσεις Του.

Η επικεφαλής συναναστράφηκε επίσης πως η αληθινή οδός από παλιά καταπιέζεται. Όσο είναι η αληθινή οδός, τόσο οι δυνάμεις του Σατανά την καταδιώκουν βάναυσα. Πώς θα μπορούσε ο Σατανάς να αποδεχτεί τη σωτηρία των ανθρώπων απ’ τον Θεό; Όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε να εργαστεί, η ρωμαϊκή κυβέρνηση και ο θρησκευτικός κόσμους Τού αντιστάθηκαν και τον καταπίεσαν και οι ακόλουθοί Του καταδιώχτηκαν κι εκείνοι. Σήμερα, πιστεύουμε στον αληθινό Θεό, έτσι αναπόφευκτα, θα καταδιωχτούμε απ’ το σατανικό καθεστώς του Κομμουνιστικού Κόμματος. Κι ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την καταδίωξη για να αποκτήσουμε διάκριση, για να δούμε τη δαιμονική και αντίθεη ουσία του Κόμματος. Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο: «Επί χιλιάδες έτη, αυτή η χώρα είναι η γη του αίσχους. Είναι αφόρητα βρομερή, η μιζέρια βρίθει παντού, φαντάσματα τρέχουν παντού ανεξέλεγκτα, ξεγελούν και εξαπατούν, εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες, αδίστακτα και μοχθηρά ποδοπατούν αυτόν τον στοιχειωμένο τόπο και τον αφήνουν γεμάτο πτώματα. Η δυσωδία από την αποσύνθεση καλύπτει τη γη και διαποτίζει τον αέρα, και φρουρείται αυστηρά. Ποιος μπορεί να δει τον κόσμο πέρα από τους ουρανούς; Ο διάβολος κρατά σφιχτά δεμένο ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου, του σκεπάζει και τα δύο μάτια και του σφαλίζει καλά το στόμα. Ο βασιλιάς των δαιμόνων προβαίνει σε βιαιοπραγίες εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέχρι σήμερα, καθώς εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πόλη-φάντασμα, σαν να ήταν ένα απόρθητο παλάτι δαιμόνων. Εν τω μεταξύ, αυτή η αγέλη από μαντρόσκυλα κοιτάει με αγριωπό βλέμμα, καθώς τρέμει μήπως ο Θεός την πιάσει στον ύπνο και την εξαφανίσει παντελώς, στερώντας της κάθε τόπο ειρήνης και ευτυχίας. Πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι μιας πόλης-φαντάσματος σαν κι αυτήν να έχουν δει ποτέ τους τον Θεό; Έχουν απολαύσει ποτέ τη στοργή και την ομορφιά του Θεού; Ποια είναι η εκτίμηση που έχουν για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων; Ποιος από αυτούς μπορεί να κατανοήσει το διακαές θέλημα του Θεού; Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού παραμένει εντελώς κρυμμένη: σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι αντίθεο, εχθρός του Θεού, πως δεν θέλει την ύπαρξη του Θεού. Υποστηρίζει πως επιτρέπει τη θρησκευτική ελευθερία, όμως παραπλανά και λέει ψέματα στον λαό. Φοβάται πως αν πιστεύουν, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και μάθουν την αλήθεια, θα δουν πως είναι ο διάβολος Σατανάς που βλάπτει τους ανθρώπους, και τότε θα το απαρνηθούν και θα το απορρίψουν. Έτσι, η φιλοδοξία και ο στόχος του να μας ελέγχει θα διαλυθούν για πάντα. Και για να εμποδίσει τους ανθρώπους να πιστεύουν και να ακολουθούν τον Θεό, συλλαμβάνει και καταδιώκει με μανία τους εκλεκτούς του Θεού και μέσω των μέσων ενημέρωσης συκοφαντεί την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, και απειλεί τις οικογένειες των πιστών για να τους καταπιέζουν και να τους εναντιώνονται, ώστε να αφήσουν την αληθινή οδό, να χάσουν τη σωτηρία του Θεού και να καταστραφούν στην κόλαση μαζί του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι απίστευτα αισχρό και μοχθηρό! Η οικογένειά μου είχε παραπλανηθεί και με καταπίεζε. Αν συμφωνούσα μαζί τους, θα έπεφτα στις παγίδες του Σατανά. Δεν έπρεπε να εξαπατηθώ. Όσο κι αν με εμπόδιζε η οικογένειά μου, έπρεπε να κρατήσω την πίστη μου και να κάνω το καθήκον μου.

Βλέποντας την αποφασιστικότητά μου να ακολουθώ τον Θεό, ο γιος μου το προχώρησε. Μια μέρα, με έδιωξε απ’ τη σχολή μπροστά στους μαθητές. Μου φώναξε θυμωμένος: «Η κυβέρνηση δεν επιτρέπει να πιστεύεις! Αν σε συλλάβουν, όλη η οικογένεια θα ενοχοποιηθεί, ακόμα και τα παιδιά μου. Είναι αυτό αποδεκτό; Αν θες να πιστεύεις, φύγε από τη σχολή και μη μας εμπλέκεις!» Δεν πίστευα στα αυτιά μου πως ο δικός μου γιος θα μπορούσε να μου πει κάτι τόσο άκαρδο, να με διώξει λόγω της πίστης μου στον Θεό. Ήμουν πληγωμένος. Εφόσον με έδιωξε απ’ τη σχολή, δεν σήμαινε πως το αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα μιας ζωής ήταν μάταια; Ποιος θα με αποκαλούσε «Δάσκαλε» και ποιος θα με εκτιμούσε; Δεν θα απολάμβανα πια αυτά τα πράγματα και θα γινόμουν ξανά ένας κοινός αγρότης. Πώς θα αντίκριζα τους φίλους και τους γνωστούς μου; Οι σκέψεις αυτές ήταν αβάσταχτα οδυνηρές. Αν ο γιος μου με έδιωχνε, πού θα πήγαινα; Ένιωθα πως ίσως έπρεπε να τον ακούσω. Όταν συνέβη αυτό, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αν οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου εμπιστοσύνη, δεν είναι εύκολο να συνεχίσουν στο μονοπάτι αυτό. Όλοι μπορούν τώρα να δουν ότι το έργο του Θεού δεν συνάδει καθόλου με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Ο Θεός έχει κάνει τόσο πολύ έργο και έχει πει τόσο πολλά λόγια, και παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να αναγνωρίζουν πως είναι η αλήθεια, ενδέχεται να αναδύονται ακόμη μέσα τους αντιλήψεις για τον Θεό. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να την αποκτήσουν, πρέπει να έχουν την εμπιστοσύνη και τη θέληση να μπορούν να εμμένουν σε όσα έχουν ήδη δει και όσα έχουν κερδίσει από τις εμπειρίες τους. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός μέσα στους ανθρώπους, πρέπει να στηρίζουν όσα κατέχουν οι ίδιοι, να είναι ειλικρινείς ενώπιον του Θεού και να παραμένουν αφοσιωμένοι σ’ Εκείνον μέχρι τέλους. Αυτό είναι το καθήκον της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι πρέπει να στηρίζουν αυτό που θα πρέπει να κάνουν» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να διατηρήσεις την αφοσίωσή σου στον Θεό). «Μην αποκαρδιώνεσαι, μην είσαι αδύναμος, κι Εγώ θα σου διασαφηνίσω τα πράγματα. Ο δρόμος για τη βασιλεία δεν είναι τόσο ομαλός· τίποτα δεν είναι τόσο απλό! Θέλεις οι ευλογίες να σου έρχονται εύκολα, έτσι δεν είναι; Σήμερα, όλοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν πικρές δοκιμασίες. Χωρίς τέτοιες δοκιμασίες, η στοργική καρδιά που έχετε για Μένα δεν θα δυναμώσει κι εσείς δεν θα έχετε αληθινή αγάπη για Μένα. Ακόμη κι αν αυτές οι δοκιμασίες αποτελούνται απλώς από περιστάσεις ήσσονος σημασίας, όλοι πρέπει να τις περάσουν· απλώς η δυσκολία των δοκιμασιών θα ποικίλλει από άτομο σε άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να ηρεμίσω. Πράγματι. Το μονοπάτι της πίστης δεν είναι ομαλό. Πρέπει να υπομείνουμε κακουχίες, και χωρίς αυτοπεποίθηση, δύσκολα θα μείνουμε στο μονοπάτι. Αν γινόμουν αρνητικός και υποχωρούσα εξαιτίας της καταπίεσης, πού θα ήταν η αυτοπεποίθησή μου; Πριν πιστέψω στον Θεό, όταν πάλευα έξω στον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια για να πάω μπροστά, η ζωή ήταν δύσκολη και κουραστική, και δεν ευελπιστούσα σε κάτι. Τώρα, ήμουν τυχερός που βρήκα αυτήν την ευκαιρία ζωής, με τον Θεό να έρχεται να σώσει τους ανθρώπους. Πώς μπορούσα έτσι απλά να τα παρατήσω; Τότε, πώς θα με έσωζε ο Θεός; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;» (Κατά Ματθαίον 6:26). Ο Θεός δημιουργεί τα πουλιά που δεν σπείρουν ούτε θερίζουν, αλλά τα αφήνει να επιβιώνουν. Ο Θεός θα μου άνοιγε έναν δρόμο. Αν ο γιος μου με έδιωχνε από το σπίτι, πίστευα πως ο Θεός θα με οδηγούσε και δεν έπρεπε να ανησυχώ. Στη σκέψη αυτή, επανέκτησα την αυτοπεποίθησή μου και δεν περιοριζόμουν πια από εκείνον. Βλέποντας πως παρέμενα ακλόνητος στην πίστη μου, με έδιωξε θυμωμένος απ’ την είσοδο της σχολής. Δεν είχα άλλη επιλογή απ’ το να αφήσω τη σχολή και να μείνω στο σπίτι των γονιών μου.

Εκείνο το βράδυ, καθώς σκεφτόμουν το χάλι μου, ένιωθα δυστυχισμένος. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν ξέρω ποιο είναι το θέλημά Σου σ’ αυτό. Πιστεύω σ’ Εσένα και είμαι στο σωστό μονοπάτι, γιατί λοιπόν ο γιος μου μού φέρεται έτσι; Καθοδήγησέ με να κατανοήσω το θέλημά Σου». Τότε σκέφτηκα ένα χωρίο που είχαν μοιραστεί μαζί μου οι αδελφοί και οι αδελφές: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Από τα λόγια του Θεού, έβλεπα πως αυτό που αντιμετώπιζα εξωτερικά οφειλόταν στο ότι ο γιος μου παραπλανήθηκε από τα ψέματα του Κόμματος, έτσι εμπόδιζε την πίστη μου και με πετούσε έξω απ’ τη σχολή. Όμως πίσω απ’ αυτό, ο Σατανάς διατάρασσε και χειραγωγούσε τα πράγματα, για να δει τι θα επέλεγα: να προστατέψω τις οικογενειακές σχέσεις, το όνομα και το κύρος μου και να προδώσω τον Θεό, ή να αφήσω τα προσωπικά μου συμφέροντα και να ακολουθώ τον Θεό; Ανησυχούσα για την κατάστασή μου και ήμουν λυπημένος, επειδή δεν είχα αληθινή πίστη στον Θεό και δεν ήμουν αποφασισμένος να αφήσω τα πάντα. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε τα αδύναμα σημεία μου, τη στοργή, τη φήμη και το κύρος μου, για να με κάνει να αφήσω τον Θεό, να Τον προδώσω, και τελικά να με καταστρέψει. Ήταν πολύ μοχθηρός και κακός! Μόλις το κατάλαβα, ένιωσα κάπως καλύτερα. Αποφάσισα πως ό,τι κι αν έκανε η οικογένειά μου, κι ό,τι κακουχίες κι αν αντιμετώπιζα στη ζωή, θα είχα δυνατή πίστη, θα ακολουθούσα τον Θεό και θα ντρόπιαζα τον Σατανά!

Δεν μπορούσα να μείνω στο σπίτι των γονιών μου για πολύ, έτσι έπρεπε να επιστρέψω στη σχολή. Μόλις επέστρεψα, συνέχισα τις συναθροίσεις και τη διάδοση του ευαγγελίου. Ο γιος μου κι η γυναίκα μου, βλέποντάς με να ασκώ την πίστη μου, ενέτειναν την καταπίεσή τους. Πάντα έλεγαν πως θα με πετούσαν έξω, πήραν τον έλεγχο των οικονομικών της σχολής και δεν μου άφηναν δεκάρα. Επίσης, μου έλεγαν συνεχώς άσχημα πράγματα. Αναστατωνόμουν τόσο, που δεν έτρωγα. Για κάποιο διάστημα, ήμουν συνεχώς θυμωμένος και έτρωγα με δυσκολία, έτσι η υγεία μου κλονίστηκε. Καθώς περπατούσα, η όρασή μου σκοτείνιαζε και μερικές φορές, σχεδόν λιποθύμησα. Απέκτησα διαβρωτική γαστρίτιδα και τα βράδια, το μόνο που ανακούφιζε κάπως τον πόνο μου ήταν να πιέζω ένα μαξιλάρι στο στομάχι μου. Όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ, πήγαινα στις εγκαταστάσεις, κοιτούσα το κτίριο προπόνησης, τα γραφεία, την καφετέρια και τους κοιτώνες που είχα φτιάξει, και χάζευα τη σχολή που με τόσο κόπο είχα χτίσει. Ήταν μεγάλο βάρος για μένα. Για να ανοίξω αυτήν τη σχολή, δεν είχα ιδέα πόσο είχα ταξιδέψει, πόσους είχα καλοπιάσει και πόσο είχα υποφέρει. Τώρα που είχα σημειώσει κάποια επιτυχία, μου την έπαιρνε ο ίδιος μου ο γιος. Ήταν το έργο μιας ζωής. Αν κρατούσα την πίστη μου, κινδύνευα να τα χάσω όλα. Αυτός ο τρόπος σκέψης μού τρυπούσε σαν μαχαίρι την καρδιά. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα αδύναμος κι έκλαιγα πάντα κρυφά τη νύχτα. Προσευχήθηκα με δάκρυα στον Θεό: «Θεέ μου, χάνω την επιχείρηση που ξόδεψα μια ζωή να τη χτίσω, κι αυτό δεν το αντέχω. Καθοδήγησέ με να ξεπεράσω αυτήν την κατάσταση».

Έπειτα, οι αδελφοί και οι αδελφές μοιράστηκαν κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. Τα λόγια του Θεού λένε: «Τώρα θα πρέπει να είσαι σε θέση να δεις ξεκάθαρα το ακριβές μονοπάτι που πήρε ο Πέτρος. Εάν μπορείς να δεις το μονοπάτι του Πέτρου καθαρά, τότε θα είσαι σίγουρος για το έργο που γίνεται σήμερα, έτσι δεν θα διαμαρτύρεσαι, ούτε θα είσαι παθητικός, ούτε θα λαχταράς οτιδήποτε. Θα πρέπει να βιώσεις τη διάθεση του Πέτρου εκείνη την εποχή: Ήταν χτυπημένος από τη θλίψη· δεν αποζητούσε πλέον το μέλλον ή οποιεσδήποτε ευλογίες. Δεν επιδίωκε το κέρδος, την ευτυχία, τη δόξα ή τα πλούτη στον κόσμο· το μόνο που επιδίωκε ήταν να ζήσει την πιο ουσιαστική ζωή, δηλαδή να ξεπληρώσει την αγάπη του Θεού και να αφιερώσει στον Θεό αυτό που θεωρούσε άκρως πολυτιμότερο. Τότε θα ήταν ικανοποιημένος μέσα του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς ο Πέτρος κατάφερε να γνωρίσει τον Ιησού). Τα λόγια του Θεού μού άνοιξαν τα μάτια. Κάποτε, κι ο Πέτρος υπέστη καταπίεση από την οικογένειά του για την πίστη του. Η οικογένειά του ήθελε να γίνει γνωστός και να την δοξάσει, όμως δεν συγκρατήθηκε από εκείνη. Όταν ο Κύριος Ιησούς τον κάλεσε, άφησε τα πάντα για να ακολουθήσει τον Κύριο και επιδίωξε μια ουσιαστική ζωή. Η εμπειρία του Πέτρου με διαφώτισε. Ο Πέτρος είχε αληθινή πίστη στον Θεό κι άφηνε τα πάντα για να Τον ακολουθήσει. Επιδίωξε την αλήθεια και γνώρισε και αγάπησε τον Θεό, και τελικά απέκτησε την αποδοχή του Θεού. Εγώ πίστευα λίγο καιρό και είχα ρηχή κατανόηση της αλήθειας, όμως κοιτάζοντας τη δυστυχία που μου έφερε η επιδίωξή μου για όνομα και κύρος, κι έπειτα το μονοπάτι που είχε πάρει ο Πέτρος και είχε την αποδοχή του Θεού, με ενέπνευσε. Ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμα του, να αφήσω όνομα και φήμη και να επιδιώξω την αλήθεια. Έτσι, αποφάσισα να φύγω από τη σχολή, να ασκώ την πίστη μου και το καθήκον μου.

Λίγες μέρες μετά, κάποιοι φίλοι απ’ τον στρατό θύμωσαν όταν άκουσαν πως ο γιος μου με πέταξε απ’ τη σχολή, και επινοούσαν διάφορες ιδέες για να την ξαναπάρω πίσω. Φίλοι και συγγενείς επέκριναν την αδικία, και ο γραμματέας του χωριού μού έδωσε επίσημη πιστοποίηση πως είχα χτίσει τη σχολή μόνος μου και κανείς άλλος δεν είχε μερίδιο. Όταν το άκουσα, σκέφτηκα πως μ’ αυτήν την πιστοποίηση, αν οι φίλοι απ’ τον στρατό με βοηθούσαν να πάρω πίσω τη σχολή, θα ανακτούσα το παλιό μου γόητρο. Όμως αντιλήφθηκα πως επιδίωκα και πάλι όνομα και κύρος, έτσι προσευχήθηκα νοερά στον Θεό να μου δώσει δύναμη να απαρνηθώ τη σάρκα. Μετά την προσευχή, σκέφτηκα την εμπειρία του Ιώβ. Μέσα σε μια νύχτα, του πήραν όλα τα υπάρχοντά του, κι αν και ήταν πολύ οδυνηρό, δεν βασίστηκε στη δύναμή του για να τα πάρει πίσω, αλλά προσευχήθηκε και υποτάχτηκε στις ρυθμίσεις του Θεού. Η περιουσία μου ήταν πολύ λιγότερη από αυτήν του Ιώβ, όμως, δεν προσευχήθηκα ούτε αναζήτησα με τον Θεό, αλλά ήθελα να την πάρω πίσω μόνος μου. Υποτασσόμουν έτσι καθόλου στον Θεό; Αν ανακτούσα τη σχολή και απασχολούμουν με τη διαχείρισή της, δεν θα είχα ενέργεια να ασκώ την πίστη και το καθήκον μου. Τώρα που ο γιος μου είχα πάρει τη σχολή από μένα, ασκούσα την πίστη μου και έκανα το καθήκον μου ολόψυχα. Αυτό ήταν κάτι υπέροχο, κι ο Θεός άνοιγε ένα μονοπάτι για μένα. Η σκέψη αυτή φώτισε πολύ την καρδιά μου. Κατάλαβα πως ποτέ δεν θα άφηνα τη σχολή, επειδή ήμουν βαθιά διεφθαρμένος και νοιαζόμουν για τη φήμη και το κύρος.

Έπειτα, διάβασα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). Τα λόγια του Θεού αποκάλυπταν την κατάστασή μου. Από μικρό, γονείς και δάσκαλοί με δίδασκαν: «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα», «Τα καλά κόποις κτώνται» και «Να ξεχωρίζεις απ’ τους άλλους και να τιμάς τους προγόνους σου». Οι σατανικές αυτές φιλοσοφίες είχαν ριζώσει βαθιά στην καρδιά μου, δημιουργώντας μου μια εσφαλμένη θεώρηση για τη ζωή και τις αξίες. Νόμιζα πως αν πάω μπροστά, ξεπεράσω τους άλλους και αποκτήσω φήμη και κύρος, θα ήταν ο μόνος τρόπος να ζω με ακεραιότητα και αξία. Ήμουν έτοιμος να υπομείνω τα πάντα για να γίνω κάτι. Όταν ίδρυσα τη σχολή, η κάθε μέρα ήταν πολύ κουραστική, και με τα χρήματα που κέρδιζα με ιδρώτα, επιδίωκα την εύνοια κυβερνητικών αξιωματούχων, γλείφοντας, γλυκομιλώντας και ζώντας χωρίς αξιοπρέπεια. Είχα στείλει δώρα για τις γιορτές σε διάφορους επικεφαλής τμημάτων, από φόβο μην προκαλέσω μπελάδες και κακοτυχία με κάποιο παραπάτημα. Η διατήρηση σχέσεων ήταν εξουθενωτική σωματικά και πνευματικά, όμως δεν μπορούσα να ξεφύγω απ’ αυτήν. Άνθρωποι γύρω μου άρχισαν να κάνουν ειδεχθή πράγματα μετά την απόκτηση ονόματος και κύρους, διαφθορά, δωροδοκίες, ιερόδουλες, τζόγος, χωρίς όρια. Έτσι ακριβώς διαφθείρει και βλάπτει τους ανθρώπους ο Σατανάς. Κι ο γιος μου άρπαξε τη σχολή που είχα χτίσει με τα χέρια μου επειδή κι εκείνος είχε κυριευτεί από το όνομα και το κέρδος. Αψήφησε την αγάπη μεταξύ πατέρα και γιου απλώς για να τα αποκτήσει. Μου θύμισε τις αρχαίες αυτοκρατορικές οικογένειες, όπου αδέλφια, πατέρες και γιοι αλληλοσκοτώνονταν για να σφετεριστούν τον θρόνο. Πλάνες και ψέματα του Σατανά που μας διαφθείρουν και χάνουμε την ανθρώπινη φύση και τη λογική μας. Εκείνη τη στιγμή, είδα πως το όνομα και το κέρδος είναι τα δεσμά του Σατανά που κρατούν την ανθρωπότητα. Αν ζούμε βάσει των φιλοσοφιών του Σατανά, αναζητώντας όνομα και κέρδος, θα διαφθειρόμαστε και η ζωή θα γίνεται πιο οδυνηρή. Όταν ήμουν βαθιά στον βούρκο του ονόματος και του κέρδους, τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι το σωστό μονοπάτι και η πιο ουσιαστική ζωή. Όμως δέσμιος και περιορισμένος από σατανικές φιλοσοφίες, όταν έχασα το χρήμα, τη φήμη και το κύρος, μου ήταν δύσκολο να τα αφήσω, και ήμουν δυστυχισμένος. Ήθελα μάλιστα να πάω δικαστικά για να τα πάρω πίσω. Ήμουν πολύ ανόητος. Αν το προχωρούσα έτσι, ο Σατανάς θα συνέχιζε να με βλάπτει, και τελικά θα καταστρεφόμουν μαζί του. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Πράγματι. Όσα χρήματα και κύρος κι αν έχει κάποιος, δεν αγοράζουν την αλήθεια και τη ζωή! Είχα χάσει τα υπάρχοντα, τη φήμη και το κύρος που έφτιαχνα όλη μου τη ζωή, όμως μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, είδα πως αυτά βλάπτουν τους ανθρώπους, αλλά και τις τρομερές συνέπειες της επιδίωξής τους. Είδα επίσης το νόημα και την αξία της επιδίωξης της αλήθειας και τα άφησα για να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω ένα καθήκον. Αυτή ήταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού για μένα. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, δεν ήθελα να μαλώσω με τον γιο μου για τίποτα ούτε και να τον μηνύσω. Με ένοιαζε μόνο να υποταχτώ στον κανόνα του Θεού, να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω ένα καθήκον.

Από τότε, διαδίδω το ευαγγέλιο στην εκκλησία, κι αν και δεν έχω πια τον θαυμασμό των άλλων, νιώθω μεγαλύτερη γαλήνη μέσα μου και κάθε μέρα νιώθω γεμάτος. Μέσα μου, είμαι σίγουρος πως η πίστη στον Θεό είναι η καλύτερη επιλογή κι ο πιο ουσιαστικός τρόπος ζωής. Δόξα τω Θεώ!