Από τον Σενέν, Ινδία

Τότε, στα λόγια αυτά του πάστορα, ένιωσα μεγάλη πίεση. Αν με ανέκρινε το Ανώτατο Συμβούλιο της εκκλησίας και αντιμετώπιζα την επίθεση μιας ομάδας ανθρώπων, θα μπορούσα να αντέξω; Αν επέμενα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, θα με απέβαλαν από τη σχολή; Θα ζητούσαν από όλους τους άλλους πιστούς να με απορρίψουν; Καθώς το σκεφτόμουν, ανησυχούσα πολύ, κι έτσι προσευχήθηκα νοερά στον Θεό, Του ζήτησα να με καθοδηγήσει και είπα πως επιθυμούσα να μείνω ακλόνητος στη μαρτυρία μου.

Μόλις προσευχήθηκα, διάβασα δύο ακόμα χωρία από τα λόγια του Θεού. «Πρέπει να είστε σε επαγρύπνηση και να περιμένετε διαρκώς, και πρέπει να προσεύχεστε περισσότερο ενώπιόν Μου. Πρέπει να αναγνωρίζετε τις διάφορες σκευωρίες και τα πανούργα σχέδια του Σατανά, να αναγνωρίζετε τα πνεύματα, να γνωρίζετε τους ανθρώπους και να είστε σε θέση να διακρίνετε κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 17). «Ο Σατανάς είναι πανταχού παρών και καταβροχθίζει τη γνώση που έχουν οι άνθρωποι για Μένα στην καρδιά τους, τρίζοντας τα δόντια του και δείχνοντας τα νύχια του, καθώς ψυχορραγεί. Θέλετε να πέσετε θύματα των ύπουλων σκευωριών του αυτήν την ώρα; Θέλετε να καταστρέψετε τη ζωή σας τη στιγμή που το έργο Μου ολοκληρώνεται επιτέλους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 6). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως όσα μου συνέβαιναν ήταν κόλπα του Σατανά. Ο Σατανάς ήθελε να με ενοχλήσει και να με εμποδίσει να ακολουθήσω τον Θεό. Παρόλο που το ανάστημά μου ήταν μικρό και γνώριζα λίγη αλήθεια, θα βασιζόμουν στον Θεό για να μείνω σταθερός και να ντροπιάσω τον Σατανά. Έτσι, είπα: «Δεν θα σταματήσω να συμμετέχω σε συναθροίσεις. Θα συνεχίσω να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό». Οι γονείς μου ήταν πολύ θυμωμένοι που δεν άκουγα τον πάστορα. Ο μπαμπάς μου με αγριοκοίταξε και φώναξε: «Πώς τολμάς να λες όχι; Πριν φύγει ο πάστορας, πρέπει να ορκιστείς πως θα πάψεις να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό!» Ο πάστορας με απείλησε ξανά, λέγοντας πως αν δεν σταματούσα τις συναθροίσεις μέσα σε μία εβδομάδα, θα με έφερνε ενώπιον του Ανώτατου Συμβουλίου για ανάκριση. Όμως, δεν μετάνιωνα καθόλου, επειδή ήξερα πολύ καλά πως η επιλογή μου ήταν σωστή. Πριν αποδεχτώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, πίστευα στον Θεό, αλλά δεν κατανοούσα τις απαιτήσεις της εισόδου στη βασιλεία των ουρανών. Μερικές φορές, το μυαλό μου ήταν γεμάτο φαντασιοκοπίες και άλλες φορές, επειδή συχνά αμάρτανα και δεν γνώριζα αν μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία, ήμουν πολύ μπερδεμένος. Τώρα, επιτέλους κατάλαβα. Μόνο το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού θα μπορούσε να διορθώσει την αμαρτωλή μας φύση, για να απαλλαγούμε από την αμαρτία, να σωθούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Μόνο τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μού επέτρεψαν να δω αυτόν τον κακό κόσμο καθαρά και να καταλάβω πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τις κοσμικές φιλοσοφίες για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Αν δεν είχα διαβάσει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, θα ακολουθούσα σατανικές κοσμικές φιλοσοφίες για όλη μου τη ζωή. Δεν θα γνώριζα καθόλου πώς να ξεφύγω από τη διαφθορά του Σατανά. Έτσι, με όποιον τρόπο κι αν με εμπόδιζαν, ποτέ δεν θα σταματούσα να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό. Αργότερα, βλέποντας ο πάστορας πως δεν είχα σκοπό να τα παρατήσω, έφυγε οργισμένος. Οι γονείς μου ήταν πολύ θυμωμένοι που απέρριψα τον πάστορα και εξοργισμένοι μου είπαν: «Τόλμησες να απορρίψεις τον πάστορα και να κάνεις κάτι απαγορευμένο για την εκκλησία. Κατά το έθιμο, πρέπει να εκδιωχθείς από το χωριό. Αν οι χωριανοί σε απορρίψουν και στο μέλλον χρειαστείς κάποιο πιστοποιητικό, ο δήμαρχος δεν θα σ’ το υπογράψει. Ούτε δουλειά θα μπορείς να βρεις. Έχεις σκεφτεί αυτές τις συνέπειες; Πού θα πας τότε; Ένας σπουδαστής είσαι μόνο. Δεν έχεις πού να μείνεις και δεν θα μπορείς να δουλέψεις. Πώς θα επιβιώσεις;» Ο πατέρας μου είπε επίσης πως ντρεπόταν που ήμουν γιος του. Είπε πως τους ντρόπιασα πολύ και πως στο μέλλον δεν θα με θεωρούσε γιο του. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, άκουγα τον πατέρα μου να με επιπλήττει έτσι. Είπε μάλιστα πως δεν ήμουν πια γιος του. Δεν πίστευα πως οι γονείς μου θα έλεγαν κάτι τέτοιο. Ήμουν τόσο λυπημένος που δεν είπα τίποτα. Ο πατέρας μου συνέχισε λέγοντας: «Θα σ’ το πω άλλη μια φορά. Αν συνεχίσεις να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, να μου επιστρέψεις όλα τα χρήματα που ξόδεψα για να σε μεγαλώσω». Εκείνη τη στιγμή, ήμουν πολύ ταπεινωμένος και στενοχωρημένος. Στο παρελθόν, οι γονείς μου μου συμπεριφέρονταν καλά. Από τα δέκα παιδιά τους ήμουν το αγαπημένο τους και είχαν τις μεγαλύτερες προσδοκίες από μένα. Ποτέ δεν είχαν πει κάτι τόσο σκληρό, όμως τώρα η στάση τους είχε αλλάξει εντελώς. Μου έλειπε η καλοσύνη που μου έδειχναν και δεν ήθελα να έχω προβλήματα μαζί τους. Ένιωθα πολύ αδύναμος και δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να αντιμετωπίσω αυτό το περιβάλλον. Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Ο λόγος του Θεού με ενέπνευσε. Κατάλαβα πως έπρεπε να υποφέρω για την αλήθεια. Παρόλο που η οικογένειά μου αντιτασσόταν σ’ εμένα, ο πάστορας με εμπόδιζε και οι χωριανοί με έκριναν, και παρόλο που υπέφερα κι ένιωθα κάπως αδύναμος, ό,τι κι αν έλεγαν, δεν μπορούσα να πάψω να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συμμετέχοντας σε συναθροίσεις, κατανόησα πολλές αλήθειες και είχα ήδη αποφασίσει μέσα μου πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, ο Χριστός των εσχάτων ημερών, έτσι δεν θα άφηνα τις συναθροίσεις. Ήξερα πως αν σταματούσα να πηγαίνω στις συναθροίσεις, τα πράγματα θα ηρεμούσαν. Η οικογένειά μου δεν θα αντιτασσόταν πια σ’ εμένα και θα μου φέρονταν όπως πριν, και κανείς δεν θα γελούσε πια εις βάρος μου, όμως θα έχανα την ευκαιρία να αποκτήσω την αλήθεια και να σωθώ από τον Θεό. Είπα στον εαυτό μου πως δεν έπρεπε να αφήσω την αλήθεια και να προδώσω τον Θεό εξαιτίας της αποδοκιμασίας από την οικογένειά μου. Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια. Μόνο ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να μας πει πώς διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο και μόνο Εκείνος μας έχει δείξει τον τρόπο να ξεφύγουμε από την αμαρτία και να σωθούμε απ’ τον Θεό. Άξιζε τον κόπο που υπέφερα σήμερα για την αλήθεια. Έτσι, αποφάσισα να μην περιορίζομαι πια από την οικογένειά μου. Ακόμα κι αν δεν πλήρωναν πια τα δίδακτρά μου, ακόμα κι αν με έδιωχναν από το χωριό και η ζωή μου γινόταν δύσκολη, δεν θα σταματούσα να πιστεύω στον Θεό και να επιδιώκω την αλήθεια.

Όμως, για μία εβδομάδα, ο πάστορας κανόνισε να έρχονται δύο συνεργάτες στο σπίτι μου κάθε βράδυ. Επαναλάμβαναν τα ίδια λόγια κάθε μέρα για να με κάνουν να μην πηγαίνω στις συναθροίσεις. Ωστόσο, ό,τι κι αν έλεγαν, εγώ συνέχιζα να πηγαίνω στις συναθροίσεις. Εκείνες τις μέρες, προσευχόμουν συχνά στον Θεό να γαληνέψει την καρδιά μου και να με προφυλάξει από αυτές τις ενοχλήσεις. Αργότερα, ο θείος μου φοβήθηκε πως η οικογένειά μου θα γελοιοποιούταν αν το θέμα γινόταν ευρέως γνωστό, έτσι πήγε στον πάστορα για να συζητήσουν μια νέα στρατηγική. Με πήγαν σε έναν θεολόγο, που ήταν διδάκτωρ της θεολογίας και γνώστης της Βίβλου. Όταν συναντηθήκαμε, ο θεολόγος με ανέκρινε. Ρώτησε: «Γιατί πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Αντιλαμβάνεσαι πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι απλώς ένα συνηθισμένο άτομο; Γιατί πιστεύεις σε έναν άνθρωπο;» Εγώ του είπα: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Εμφανίζεται ως ένα συνηθισμένο άτομο, όμως έχει μέσα Του το Πνεύμα του Θεού και είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Δεν έχει μόνο κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και πλήρη θεϊκή φύση, όπως ο Κύριος Ιησούς: εμφανισιακά ήταν ένας συνηθισμένος άνδρας, αλλά ήταν ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου, ο ίδιος ο Θεός. Μπορούσε να εκφράζει την αλήθεια και να κάνει το έργο της λύτρωσης και σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει τις έσχατες ημέρες και έχει εκφράσει πολλές αλήθειες, όπως το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το μυστήριο της ενσάρκωσης και πώς ο Θεός εξαγνίζει και σώζει τους ανθρώπους με το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες. Έχει αποκαλύψει διάφορα μυστήρια της αλήθειας και τη βασική αιτία που οι άνθρωποι αμαρτάνουν. Θεωρείς πως ένα συνηθισμένο άτομο μπορεί να εκφράσει τόση αλήθεια; Κανένας διάσημος ή σπουδαίος στον κόσμο δεν μπορεί να εκφράσει αυτές τις αλήθειες. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να τις εκφράσει. Μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει. Όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός είναι αρκετές για να αποδείξουν πως είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, ο ίδιος ο Θεός». Μόλις τα είπα αυτά, ο διδάκτωρ της θεολογίας με διέκοψε και είπε: «Κάνεις λάθος. Όλα τα λόγια του Θεού βρίσκονται στη Βίβλο και δεν υπάρχουν καινούργια λόγια εκτός Βίβλου. Τα λόγια αυτά του Παντοδύναμου Θεού δεν μπορούν να είναι καινούργια λόγια του Θεού». Εγώ τον αντέκρουσα λέγοντας: «Έχεις κάποια βιβλική βάση γι’ αυτό; Αποδεικνύεται απ’ τα λόγια του Κυρίου Ιησού; Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Η Βίβλος προφητεύει πως το Αρνίο των εσχάτων ημερών θα ανοίξει το βιβλίο. Όλα αυτά δείχνουν πως ο Θεός θα μιλήσει όταν επιστρέψει τις έσχατες ημέρες. Αν, όπως λες, ο Θεός δεν λέει καινούργια λόγια εκτός Βίβλου, δεν αρνείσαι όλα τα λόγια και το έργο του επιστρέψαντος Κυρίου;» Εκείνη τη στιγμή, δεν άκουγε τίποτα. Έλεγε διάφορα για να καταδικάσει τον Παντοδύναμο Θεό και συνέχιζε να μου ζητά να μην ακούω την Αστραπή της Ανατολής. Τότε, άρχισε να κοκορεύεται για το πτυχίο του της θεολογίας, για το πόσο υπέφερε για να κηρύξει για τον Κύριο, κι άλλα. Μου είπε επίσης πως ήμουν πολύ νέος για να καταλάβω τη Βίβλο και έπρεπε να τον ακούω, και να πάψω να συναθροίζομαι με άτομα της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Ο θείος μου επενέβη και είπε: «Δεν πρέπει να πιστεύουμε σ’ αυτό που καταδικάζουν οι θρησκευτικοί κύκλοι. Αυτός ο θεολόγος είναι γνωστός για τις βιβλικές του γνώσεις, και είσαι τυχερός που έχεις την ευκαιρία να μιλάς μαζί του. Ελπίζω να τον ακούσεις και να σταματήσεις τις συναθροίσεις». Εγώ τους είπα: «Παλιά, η ζωή στην αμαρτία με μπέρδευε. Για ποιον λόγο οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αποτινάξουν την αμαρτία; Όταν διάβασα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κατάλαβα πως ευθύνεται η αμαρτωλή φύση μέσα μας. Αν η αμαρτωλή μας φύση δεν εξαλειφθεί, δεν θα απελευθερωθούμε ποτέ από τα δεσμά της αμαρτίας». Μαρτύρησα επίσης σ’ εκείνους περί της αλήθειας της ενσάρκωσης. Μόλις μίλησα γι’ αυτό, ο θεολόγος είπε πως εμπνεύστηκε από όσα είπα. Είπε πως ήταν πολύ καλά και ήλπιζε να έχει την ευκαιρία να τα συζητήσουμε στο μέλλον, όμως επέμενε πως δεν έπρεπε να αποδέχομαι τον Παντοδύναμο Θεό. Κατάλαβα πως, αν και ο θεολόγος ήταν γνώστης της Βίβλου, είχε πολλές θεολογικές γνώσεις και καλή φήμη, στην πραγματικότητα, ήταν πνευματικά φτωχός και δεν καταλάβαινε καμία αλήθεια. Ήταν επίσης πολύ αλαζονικός, δεν αποδεχόταν την αλήθεια και δεν ενδιαφερόταν να ερευνήσει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Όπως οι Φαρισαίοι που αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού, συνέχιζε να καταδικάζει το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Η συζήτηση εκείνη δεν άλλαξε την απόφασή μου να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό. Αντιθέτως, απέκτησα διάκριση σχετικά με αυτούς τους πάστορες και θεολόγους του θρησκευτικού κόσμου. Σταμάτησα να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω. Εκείνη την περίοδο, μέσα από συναθροίσεις και ανάγνωση του λόγου του Θεού, απέκτησα επίσης κάποια διάκριση σχετικά με τις πλάνες του θρησκευτικού κόσμου. Σιγουρεύτηκα ακόμα περισσότερο πως ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια και πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι η εμφάνιση του ενός αληθινού Θεού. Αργότερα, σε μια συνάθροιση, μίλησα με τους αδελφούς και τις αδελφές για όσα μου συνέβησαν πρόσφατα, κι εκείνοι μοιράστηκαν μαζί μου κάποια λόγια του Θεού που με έκαναν να διακρίνω κάπως τους ψευδοποιμένες και τους αντίχριστους στην πνευματική μάχη. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν» (Κατά Ματθαίον 23:14). «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν διά να κάμητε ένα προσήλυτον, και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών» (Κατά Ματθαίον 23:15). Μετά την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή τους, η καρδιά μου φωτίστηκε περισσότερο. Κατάλαβα πως αυτοί οι πάστορες και οι επικεφαλής του θρησκευτικού κόσμου είναι όπως οι Φαρισαίοι που καταδίκασε ο Κύριος Ιησούς. Αντιστέκονται και καταδικάζουν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και κάνουν τα πάντα για να μην ακούσουν οι άνθρωποι τη φωνή του Θεού και να μην υποδεχτούν τον Κύριο. Είναι προσκόμματα στην είσοδο της βασιλείας του Θεού. Είναι τόσο μοχθηροί που όχι μόνο δεν εισέρχονται οι ίδιοι, αλλά εμποδίζουν και άλλους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και την απαγγέλλουν όλη μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό· πολλώ δε μάλλον, κανένας τους δεν είναι σε σύμπνοια με το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς στεκούμενος ψηλά για να κάνει κήρυγμα στον Θεό. Καταπολεμούν εκουσίως τον Θεό, ενώ κουβαλούν μάλιστα το λάβαρό Του. Αν και ισχυρίζονται πίστη στον Θεό, τρώγουν τη σάρκα και πίνουν το αίμα του ανθρώπου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι που καταβροχθίζουν την ψυχή του ανθρώπου, αρχιδαίμονες που παρεμποδίζουν σκόπιμα εκείνους που προσπαθούν να πάρουν το σωστό μονοπάτι και προσκόμματα που παρακωλύουν εκείνους που αναζητούν τον Θεό. Μπορεί να φαίνεται πως έχουν “γερή κράση”, μα πώς μπορούν οι ακόλουθοί τους να καταλάβουν ότι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντίχριστοι που οδηγούν τους ανθρώπους στο να σταθούν ενάντια στον Θεό; Πώς να ξέρουν οι ακόλουθοί τους ότι είναι ζωντανοί διάβολοι που αφιερώνονται στο να καταβροχθίζουν ανθρώπινες ψυχές;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που εναντιώνονται στον Θεό). «Κοίτα τους επικεφαλής κάθε δόγματος: είναι όλοι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, και οι ερμηνείες τους για τη Βίβλο είναι εκτός πλαισίου και καθοδηγούνται από τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες. Όλοι στηρίζονται στα χαρίσματα και στην πολυμάθεια για να κάνουν το έργο τους. Αν δεν μπορούσαν καθόλου να κηρύξουν, θα τους ακολουθούσαν οι άνθρωποι; Εν τέλει, κατέχουν πράγματι κάποιες γνώσεις και μπορούν να κηρύξουν για κάποιο δόγμα ή γνωρίζουν πώς να κερδίζουν τους άλλους και πώς να χρησιμοποιούν κάποιο τέχνασμα. Αυτά τα χρησιμοποιούν για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να τους φέρουν ενώπιον των ίδιων. Θεωρητικά, εκείνοι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, όμως στην πραγματικότητα ακολουθούν τους επικεφαλής τους. Όταν συναντήσουν κάποιον που κηρύττει την αληθινή οδό, κάποιοι από αυτούς λένε: “Πρέπει να συμβουλευτούμε τον επικεφαλής μας σχετικά με την πίστη μας”. Δείτε πώς οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρειάζονται τη συμφωνία και την έγκριση των άλλων όταν πιστεύουν στον Θεό και αποδέχονται την αληθινή οδό —δεν αποτελεί αυτό πρόβλημα; Σε τι έχουν μετατραπεί λοιπόν εκείνοι οι επικεφαλής; Δεν έχουν γίνει Φαρισαίοι, ψευδείς ποιμένες, αντίχριστοι που βάζουν εμπόδια στην αποδοχή της αληθινής οδού από τους ανθρώπους; Τέτοιοι άνθρωποι ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Παύλο» («Μόνο η επιδίωξη της αλήθειας είναι η αληθινή πίστη στον Θεό» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ο Θεός αποκαλύπτει την ουσία των θρησκευτικών επικεφαλής που μισεί την αλήθεια και αντιστέκεται στον Θεό! Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εμφανιστεί και εκφράζει τόση αλήθεια, όμως εκείνοι δεν αναζητούν καθόλου. Αντί ν’ ακούν τη φωνή του Θεού, ακούν τα λόγια του αθεϊστικού κόμματος, του ΚΚΚ, καταδικάζουν το έργο του Παντοδύναμου Θεού και διαδίδουν πλάνες για να εξαπατήσουν τους πιστούς και να μην ακούσουμε τη φωνή του Θεού και Τον υποδεχτούμε. Καταστρέφουν την ευκαιρία μας να σωθούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Παρόλο που αυτοί οι πάστορες και οι επικεφαλής εξηγούν συχνά τη Βίβλο στους ανθρώπους στην εκκλησία, δεν έχουν την παραμικρή γνώση για τον Θεό και το έργο Του. Επίσης, δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Η ουσία τους είναι η ίδια με αυτήν των Φαρισαίων. Είναι όλοι αντίχριστοι που μισούν την αλήθεια και αντιστέκονται στον Θεό. Τότε θυμήθηκα πως οι πιστοί του ιουδαϊσμού λάτρευαν τυφλά τους θρησκευτικούς επικεφαλής, κι έτσι, ακολούθησαν τους Φαρισαίους, αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού και έχασαν τη σωτηρία του Θεού. Οι γονείς μου επίσης λάτρευαν τους πάστορες και τους πρεσβύτερους. Παρόλο που πίστευαν στον Κύριο για πολλά χρόνια, ο Θεός δεν είχε θέση στην καρδιά τους. Δεν καταλάβαιναν την αλήθεια και δεν είχαν διάκριση. Θεωρούσαν πως όσοι υπάκουαν σε πάστορες και πρεσβύτερους υπάκουαν και ακολουθούσαν τον Κύριο. Ό,τι κι αν έλεγαν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι, οι γονείς μου τους άκουγαν. Σε ένα θέμα τόσο σημαντικό όσο η υποδοχή του Κυρίου, δεν είχαν καμία διάκριση και άκουγαν άκριτα τον πάστορα, ενώ όταν μαρτύρησα εγώ περί των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, δεν άκουγαν τίποτα και επαναλάμβαναν τα λόγια του πάστορα και του θεολόγου για να καταδικάσουν τον Παντοδύναμο Θεό. Είπαν μάλιστα: «Ακόμα κι αν είναι η αληθινή οδός, δεν θα την αποδεχτούμε αν δεν την αποδεχτεί ο πάστορας». Κατάλαβα πως οι γονείς μου ήταν πολύ αξιολύπητοι. Ήταν αυτή πίστη στον Κύριο; Δεν πίστευαν απλώς στους πάστορες και τους πρεσβύτερους; Είπα στους γονείς μου: «Αν γεννιόσασταν την Εποχή της Χάριτος, όταν εμφανίστηκε και εργάστηκε ο Κύριος Ιησούς, θα ήσασταν όπως οι πιστοί του ιουδαϊσμού τότε, θα ακολουθούσατε τους Φαρισαίους, θα αντιστεκόσασταν και θα καταδικάζατε τον Κύριο Ιησού, διότι ακούτε μόνο τον πάστορα. Αν οι πάστορες και πρεσβύτεροι καταδικάζουν κάτι ως ψευδές, εσείς λέτε το ίδιο, όμως δεν ερευνάτε καθόλου την αληθινή οδό ούτε επιζητάτε να ακούσετε τη φωνή του Θεού. Δεν έκαναν το ίδιο κι όσοι ακολούθησαν τους Φαρισαίους και αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού; Μπορείτε έτσι να έχετε καλά αποτελέσματα;» Είχα κάποια διάκριση σχετικά με τους γονείς μου και δεν περιοριζόμουν πια από τα συναισθήματά μου, έτσι αποφάσισα να μείνω ακλόνητος στη μαρτυρία μου για τον Θεό.

Εκείνη την περίοδο, ό,τι κι αν έκανα, οι γονείς μου με παρακολουθούσαν. Δεν μπορούσα να συμμετέχω σε συναθροίσεις με ηρεμία. Τότε, πήγαινα τη νύχτα στα κρυφά σε ένα δασύλλιο κοντά στις παρυφές του χωριού μου για συναθροίσεις. Υπήρχαν πολλά κουνούπια και έντομα. Τσιμπήθηκα άσχημα από τα κουνούπια και δεν έβρισκα ένα άνετο μέρος να κάτσω. Μερικές φορές, έμενα μέχρι αργά τη νύχτα στο δάσος. Για να μην καταλάβουν οι γονείς μου πως ήμουν έξω σε συναθροίσεις, έπρεπε να γυρίζω κρυφά στο σπίτι για να κοιμηθώ και να ξυπνώ το πρωί νωρίτερα από εκείνους για να νομίζουν πως είχα κοιμηθεί καλά το βράδυ. Την ημέρα, έπρεπε να πηγαίνω στα χωράφια να βοηθώ τους γονείς μου. Μετά από λίγο, κουραζόμουν και νύσταζα. Ήταν φοβερά εξαντλητικό. Άρχισα να νιώθω κάπως αδύναμος και δεν ήξερα πότε θα τελείωναν αυτές οι μέρες. Μερικές φορές, μάλιστα, σκεφτόμουν πως αν άκουγα τους γονείς μου και σταματούσα τις συναθροίσεις, δεν θα υπέφερα τόσο, οι γείτονές μου δεν θα γελούσαν εις βάρος μου και θα έβρισκα μια θέση εργασίας. Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, ταραζόμουν κάπως. Έπειτα όμως, σκεφτόμουν πως σε κάθε συνάθροιση, κατανοούσα κάποιες αλήθειες, αλήθειες που δεν είχα ακούσει ποτέ πριν. Δεν δεχόμουν να τα παρατήσω. Εκείνη την περίοδο, υπήρχε ένας ύμνος του λόγου του Θεού που με εμψύχωνε πολύ. Τον άκουγα πολλές φορές. «Στο έργο των εσχάτων ημερών, αυτό που απαιτείται από εμάς είναι υπέρτατη πίστη και αγάπη. Μπορεί να παραπατήσουμε με την παραμικρή απροσεξία, διότι αυτό το στάδιο του έργου είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα: Αυτό που ο Θεός οδηγεί στην τελείωση είναι η πίστη της ανθρωπότητας, η οποία είναι και αόρατη και άυλη. Αυτό που κάνει ο Θεός είναι να μετατρέπει τα λόγια σε πίστη, σε αγάπη και σε ζωή. Οι άνθρωποι πρέπει να φτάσουν σε ένα σημείο, όπου να έχουν υπομείνει εκατοντάδες εξευγενισμούς και να διαθέτουν πίστη μεγαλύτερη κι από του Ιώβ. Πρέπει να υπομείνουν απίστευτο πόνο και κάθε λογής μαρτύρια χωρίς να εγκαταλείψουν ποτέ τον Θεό. Όταν είναι υπάκουοι μέχρι θανάτου, κι έχουν μεγάλη πίστη στον Θεό, τότε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού έχει ολοκληρωθεί» («Ο Θεός τελειοποιεί την πίστη» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Από αυτόν τον ύμνο κατάλαβα πως η σάρκα μου μπορεί να γίνει αδύναμη και αξιολύπητη σε καιρούς αναταραχής, όμως τους καιρούς εκείνους, θα έπρεπε να μάθω να απαρνούμαι τη σάρκα. Αν ακολουθούσα τη σάρκα μου, δεν θα μπορούσα να ικανοποιήσω τον Θεό κι επίσης θα έχανα την πίστη μου στον Θεό. Ήξερα πολύ καλά πως κάθε συνάθροιση ήταν ωφέλιμη για τη ζωή μου και η αλήθεια που αποκτούσα ήταν ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Παρόλο που κάθε νυχτερινή συνάθροιση στο δάσος ήταν κοπιαστική και δύσκολη, ήταν επίσης και μια δοκιμασία για μένα, για να δω αν μπορούσα να υποφέρω για την αλήθεια και αν είχα αληθινή πίστη. Οι γονείς μου ήθελαν να επιδιώκω τη φήμη και τα πλούτη στον κόσμο και να βρω μια καλή δουλειά, να προσφέρω στην οικογένειά μου μία καλή ζωή και να τους κάνω περήφανους. Αυτό ήθελαν και αυτό προσδοκούσαν. Όμως, αν άκουγα τους γονείς μου και σταματούσα τις συναθροίσεις, παρόλο που θα τα γλίτωνα όλα αυτά, δεν θα αποκτούσα την αλήθεια. Θα ήμουν όπως πριν, κάποιος που ενδιαφέρεται μόνο για τη διασκέδασή του και τις σαρκικές επιδιώξεις, τα οποία είναι ανούσια. Η αποδοχή του έργου του Θεού τις έσχατες ημέρες και ο εφοδιασμός μου με τόση αλήθεια ήταν η μεγαλύτερη ευλογία για μένα. Η μικρή ταλαιπωρία που υπέμενα δεν ήταν τίποτα μπρος στην κατανόηση της αλήθειας και ήταν ουσιαστική. Καθώς το σκεφτόμουν, ήμουν πρόθυμος να αφήσω τις σαρκικές απολαύσεις και δεν με ένοιαζε τι έλεγε η οικογένειά μου για μένα. Ήλπιζα μόνο να μπορώ να βασιστώ στον Θεό για να ξεπεράσω αυτές τις δυσκολίες.

Αργότερα, μέσα από ανάγνωση των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, η κατάστασή μου σταδιακά βελτιώθηκε. Σιγά-σιγά, κατάλαβα επίσης πως μόνο σε ένα τέτοιο δύσκολο περιβάλλον θα μπορούσα να αναζητήσω περισσότερο το θέλημα του Θεού και να έχω αληθινή πίστη στον Θεό, και γι’ αυτό, ήμουν πολύ ευγνώμων στον Θεό! Κατόπιν, συνέχισα να πηγαίνω σε συναθροίσεις στο δάσος. Όμως μια φορά, ενώ ήμουν σε συνάθροιση, κάποιος, δεν ξέρω ποιος, το ανακάλυψε και το είπε στους γονείς μου. Την άλλη μέρα, στο πρωινό, η μητέρα μου μου είπε: «Νόμιζα πως δεν συμμετέχεις πια σε συναθροίσεις μετά τη συνάντηση με τον θεολόγο. Δεν ήξερα πως πήγαινες σε συναθροίσεις τη νύχτα στο δάσος. Δεν φοβάσαι;» Καθώς μιλούσε, άρχισε να κλαίει. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τη μητέρα μου να κλαίει μπροστά μου. Δεν ήξερα τι να πω. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Ήξερα πως δεν έπρεπε να σταματήσω να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό, όμως δεν ήθελα να πληγώνω τους γονείς μου. Έμοιαζε με μια ιδιαίτερη μάχη. Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. «Ο Θεός κάνει το έργο Του, προνοεί για κάποιον άνθρωπο, προσέχει αυτόν τον άνθρωπο, και στο μεταξύ ο Σατανάς Τον κατατρέχει σε κάθε βήμα Του. Όποιον ευνοεί ο Θεός, ο Σατανάς τον παρακολουθεί επίσης, ακολουθώντας τον κατά πόδας. Εάν ο Θεός επιθυμεί αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να Τον εμποδίσει, χρησιμοποιώντας διάφορα κακόβουλα τεχνάσματα για να δελεάσει, να διαταράξει και να καταστρέψει το έργο που επιτελεί ο Θεός, όλα αυτά προκειμένου να επιτύχει τον κρυφό του στόχο. Και ποιος είναι ο στόχος αυτός; Δεν θέλει να κερδίσει ο Θεός κανέναν· όλους εκείνους που επιθυμεί ο Θεός τους θέλει για τον εαυτό του, θέλει να τους καταλάβει, να τους ελέγχει, να τους εξουσιάζει, προκειμένου να λατρεύουν αυτόν, έτσι ώστε να διαπράττουν κακές πράξεις μαζί του. Τούτο δεν είναι το μοχθηρό κίνητρο του Σατανά; […] Στον πόλεμο με τον Θεό και στο ότι Τον ακολουθεί κατά πόδας, στόχος του Σατανά είναι να γκρεμίσει όλο το έργο που θέλει να επιτελέσει ο Θεός, να κατέχει και να ελέγχει εκείνους που θέλει ο Θεός να κερδίσει, να αφανίσει απόλυτα εκείνους που θέλει ο Θεός να κερδίσει. Εάν δεν αφανιστούν, τότε περιέρχονται στην κατοχή του Σατανά για να καταστούν εργαλεία του —τούτος είναι ο στόχος του» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Μόλις συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα. Ο Θεός εργάζεται να σώσει τους ανθρώπους, ενώ ο Σατανάς κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει τον Θεό αλλά και τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον Θεό και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του. Θυμήθηκα πώς η γυναίκα του Ιώβ τον έβαζε σε πειρασμό για να απαρνηθεί τον Θεό. Ήταν κόλπο του Σατανά. Την περίοδο εκείνη, οι φίλοι μου με ενοχλούσαν, ενώ ο πάστορας και η οικογένειά μου με εμπόδιζαν και με απειλούσαν για να με κάνουν να πάψω να πιστεύω στον Θεό. Όλα ήταν πειρασμοί του Σατανά. Η οικογένειά μου είπε ότι φοβόταν πως θα με έδιωχναν από το χωριό και δεν θα είχα πού να πάω. Η μητέρα μου είπε επίσης πως ανησυχούσε για μένα. Ακουγόταν σαν να νοιαζόταν, όμως στην πραγματικότητα, ο Σατανάς χρησιμοποιούσε την οικογένειά μου για να με εμποδίσει να ακολουθώ τον Θεό. Ο Σατανάς ήθελε να με αναγκάσει να παραιτηθώ, να συνεχίσω να ακολουθώ τον πάστορα, να μείνω στη θρησκεία και να χάσω τη σωτηρία του Θεού. Δεν έπρεπε να πέσω στις παγίδες του Σατανά. Μετά απ’ αυτό, συνέχισα να συμμετέχω σε συναθροίσεις και να διαβάζω τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Ξέρω πως τις προσεχείς ημέρες, ίσως συνεχίσω να δέχομαι περισσότερους πειρασμούς του Σατανά και ίσως βιώσω πολλές αναποδιές, όμως γνωρίζω μέσα μου πως ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια. Η ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού, η βίωση του έργου του Θεού και η απόκτηση της αλήθειας έχουν βαθιά σημασία για μένα. Όσο κι αν υποφέρω, αξίζει τον κόπο!