Από τη Σιαογού, Κίνα

Με λένε Σιαογού και είμαι 26 χρονών. Παλιά ήμουν καθολική. Όταν ήμουν μικρή, πήγαινα με τη μητέρα μου στην εκκλησία για να παρακολουθήσω τη Θεία Λειτουργία, να διαβάσω τη Βίβλο, να εξομολογηθώ και να λάβω τη Θεία Κοινωνία. Η μητέρα μου πίστευε με μεγάλο ζήλο. Συχνά δώριζε φαγητό και διάφορα άλλα πράγματα από το σπίτι μας στην εκκλησία, ενώ έκανε και χρηματικές δωρεές. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και οι μοναχές συμπαθούσαν ιδιαίτερα τη μητέρα μου. Όταν την έβλεπαν, τη χαιρετούσαν με χαμόγελο και ενδιαφέρονταν πολύ για εκείνη, και τηλεφωνούσαν συχνά στη μητέρα μου για να της ζητήσουν να συμμετάσχει σε κάθε είδους εκκλησιαστικές δραστηριότητες και να τους βοηθήσει αναλαμβάνοντας διάφορες εργασίες. Κι εγώ συμμετείχα ενεργά στα μαθήματα που δίδασκαν οι μοναχές, και διάβαζα τη Βίβλο μαζί με τους φίλους μου από την εκκλησία. Εκείνη την εποχή, μπορούσα να νιώσω τη χαρά και τη γαλήνη που προερχόταν από το να έχω τον Κύριο στο πλευρό μου, και ένιωθα ευτυχισμένη κάθε μέρα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, η πίστη των φίλων μου στην εκκλησία μου γινόταν όλο και πιο χλιαρή. Και το δικό μου πνεύμα έγινε αδύναμο και δεν μπορούσα να τηρήσω τις διδασκαλίες του Κυρίου. Διέπραττα συχνά αμαρτίες και στη συνέχεια τις εξομολογούμουν και, μετά τον γάμο μου, μετακόμισα με τον σύζυγό μου σε ένα άλλο μέρος της χώρας για δουλειά.

Στο άψε σβήσε, ήρθαν τα Χριστούγεννα του 2013 και είχα την καλή τύχη να συναντήσω μια αδελφή από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Μου είπε ότι ο Κύριος Ιησούς είχε ήδη επιστρέψει και ότι εκτελεί ένα νέο στάδιο του έργου Του. Όταν το άκουσα αυτό, σάστισα και είπα με ενθουσιασμό: «Αλήθεια; Ο Κύριος έχει επιστρέψει! Πότε επέστρεψε ο Κύριος; Πού είναι αυτήν τη στιγμή ο Κύριος; Αδελφή, πες μου αμέσως». Η αδελφή με συναναστράφηκε, λέγοντας: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει εκατομμύρια λόγια και εκτελεί το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες. Έχει αποκαλύψει όλες τις αλήθειες που μπορούν να καθάρουν και να σώσουν την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων των τριών σταδίων του έργου που εκτελεί ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα, το μυστήριο της ενσάρκωσης, το μυστήριο της Βίβλου, τη σημασία των ονομάτων του Θεού, και το τέλος και τον προορισμό της ανθρωπότητας, μεταξύ άλλων. Αυτά εκπληρώνουν τα λόγια του Κυρίου Ιησού όταν είπε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα” (Κατά Ιωάννην 16:12-13)». Άκουσα με σοβαρότητα τη συναναστροφή της αδελφής και σκέφτηκα: «Ποτέ δεν περίμενα να είμαι σε θέση να καλωσορίσω την επιστροφή του Κυρίου. Αυτό είναι φανταστικό». Στη συνέχεια, η αδελφή έγινε μάρτυρας των τριών σταδίων του έργου του Θεού και της σημασίας των ονομάτων του Θεού προς εμένα. Φοβούμενη ότι δεν θα καταλάβαινα, η αδελφή μού προσέφερε αναλογίες και παραδείγματα. Συναναστράφηκε με μεγάλη λεπτομέρεια, με τρόπο που ήταν και σαφής και ευκολονόητος. Μέσα από τη συναναστροφή της, κατόρθωσα να κατανοήσω πολλές αλήθειες που δεν είχα κατανοήσει στο παρελθόν. Επίσης, έμαθα ότι ο Κύριος είχε επιστρέψει προκειμένου να εκτελέσει το έργο της κρίσης, της παίδευσης, της κάθαρσης και της τελείωσης του ανθρώπου. Ένιωσα ότι ήταν πολύ πιθανό ο Παντοδύναμος Θεός να ήταν όντως ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, και είπα στην αδελφή ότι ήθελα να διερευνήσω το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Κατόπιν, παρευρέθηκα σε συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές, και διαβάσαμε μαζί τον λόγο του Θεού, ψάλλαμε ύμνους και χορέψαμε δοξάζοντας τον Θεό. Κάθε φορά που συναντούσα κάτι που δεν καταλάβαινα, ενώ διάβαζα τα λόγια του Θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές έκαναν πάντοτε τον κόπο να συναναστραφούν μαζί μου πάνω σ’ αυτό. Οι συναναστροφές τους είχαν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και η συμμετοχή μου στις συναντήσεις μαζί τους μου επέτρεψε να απολαύσω άλλη μια φορά τη χαρά του έργου του Αγίου Πνεύματος. Ένιωθα πανευτυχής. Σε αυτήν τη μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ υψηλών και χαμηλών στρωμάτων ή φτωχών και πλουσίων. Οι αδελφοί και οι αδερφές ήταν όλοι ανοικτοί μεταξύ τους και πάντα έλεγαν τι είχαν στο μυαλό τους. Αν το θέμα είναι να ζει κανείς ευτυχισμένος, ένιωθα ότι αυτή ήταν η πραγματική ευτυχία! Μετά από πάνω από ένα μήνα έρευνας, είχα διαβάσει πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και βεβαιώθηκα ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Ένιωσα τόσο μα τόσο τυχερή, και ταυτόχρονα ήθελα να πω αυτά τα καλά νέα στη μητέρα μου και στους φίλους μου στην εκκλησία.

Κατά τη διάρκεια του κινεζικού Εαρινού Φεστιβάλ, ο σύζυγός μου και εγώ επιστρέψαμε στη γενέτειρά μας. Μόλις φτάσαμε, αμέσως έγινα μάρτυρας του έργου του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες στη μητέρα μου, αλλά εκείνη αρνήθηκε να το αποδεχτεί, παρά τα όσα είπα. Ένιωσα λίγο απογοητευμένη και πολύ μπερδεμένη. «Σαφώς, ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς», σκέφτηκα. «Πώς θα μπορούσε να μην το αποδεχτεί αυτό;» Επειδή έβλεπα ότι η μητέρα μου δεν το αποδεχόταν, δεν είχα άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψω το θέμα. Όταν η παραμονή στη γενέτειρά μας έληξε, επέστρεψα στον τόπο εργασίας μου. Παρευρισκόμουν σε συναντήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου και έκανα πράξη την εκπλήρωση των καθηκόντων μου για την εκκλησία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το πνεύμα μου ξεχείλιζε από αγαλλίαση και η ζωή μου ήταν γεμάτη με ασύγκριτη ευτυχία και χαρά. Διάβασα στα λόγια του Θεού ότι ο Ιώβ είχε χάσει όλα τα υπάρχοντα και τους γιους και τις κόρες του σε δοκιμασίες, και ότι το σώμα του είχε καλυφθεί με πληγές και παρόλ’ αυτά εξακολουθούσε να είναι σε θέση να δοξάζει το όνομα του Θεού και να έχει αληθινή πίστη στον Θεό. Επιπλέον, ήταν και ο Αβραάμ, ο οποίος μπόρεσε να προσφέρει τον μοναδικό γιο του Ισαάκ ως θυσία και να τον επιστρέψει στον Θεό. Όταν διάβασα αυτά τα πράγματα ειδικά, συγκινήθηκα πολύ από την πίστη και την υπακοή τους προς τον Θεό, και ήθελα κι εγώ να γίνω αυτό το είδος ανθρώπου.

Καθώς ένιωθα βυθισμένη στην αγάπη του Θεού, η ζωή μου ξαφνικά μετατράπηκε σε εφιάλτη. Μια μέρα, τον Αύγουστο του 2014, η μητέρα μου μου τηλεφώνησε ξαφνικά για να μου πει ότι η κόρη μου ήταν σοβαρά άρρωστη. Η καρδιά μου σταμάτησε όταν το άκουσα αυτό. «Η κόρη μου είναι τόσο μικρή», σκέφτηκα, «πώς θα μπορούσε να είναι σοβαρά άρρωστη;» Ανησυχούσα πολύ για την κόρη μου και ένιωθα τρομερή στενοχώρια. Πήγα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, με την άδειά Σου με έχει πλήξει αυτή η κατάσταση. Η ασθένεια της κόρης μου βρίσκεται στα χέρια Σου. Eπιθυμώ να Σου εμπιστευτώ την κόρη μου. Σε παρακαλώ, δώσ’ μου αληθινή πίστη». Κατόπιν, ένιωσα πιο ήρεμη. Ο σύζυγός μου κι εγώ επιστρέψαμε βιαστικά στο σπίτι μας στη γενέτειρά μας. Όταν φτάσαμε εκεί, είδα έκπληκτη την κόρη μου να κοιμάται γαλήνια στο κρεβάτι της. Ήθελα να την ξυπνήσω, αλλά η μητέρα μου σήκωσε το χέρι της για να με σταματήσει και είπε αυστηρά: «Μην την ξυπνάς. Είναι καλά!» Μόνο τότε πρόσεξα ότι πολλοί συγγενείς είχαν συγκεντρωθεί εκεί στο σπίτι μου, και συνειδητοποίησα ότι με είχε εξαπατήσει να επιστρέψω σπίτι για να προσπαθήσει να με εμποδίσει να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό. Σκέφτηκα: «Ο Θεός έχει κανονίσει αυτήν την κατάσταση για μένα σήμερα. Θα είναι κάτι που πρέπει να βιώσω». Τότε ρώτησα τη μητέρα μου: «Μητέρα, η κόρη μου είναι καλά. Γιατί μας εξαπάτησες να επιστρέψουμε σπίτι;» Πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου, η μητέρα μου έγινε έξαλλη και φώναζε: «Πήγα στην εκκλησία και ρώτησα τους ιερείς και τους εκκλησιαστικούς ηγέτες. Είπαν ότι η Αστραπή της Ανατολής είναι επικίνδυνη και ότι μόλις προσχωρήσεις σ’ αυτή, δεν μπορείς να φύγεις ποτέ ξανά. Μην πιστεύεις άλλο σ’ αυτήν. Το κάνω αυτό για το δικό σου το καλό. Φοβάμαι ότι πήρες τον λάθος δρόμο». Η μητέρα μου επανέλαβε και κάποια ψέματα και συκοφαντίες που κατασκεύασε ο θρησκευτικός κόσμος κατά της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Όπως άκουγα τη μητέρα μου να λέει αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα: «Η πίστη μου δεν είναι καθόλου εσφαλμένη. Αντίθετα, συμβαδίζω με το νέο έργο του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός στον οποίο πιστεύω είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, ο οποίος τώρα εκτελεί το έργο της κρίσης, της παίδευσης και της κάθαρσης του ανθρώπου. Είμαι απόλυτα βέβαιη ότι αυτή είναι η αληθινή οδός, οπότε γιατί να την αφήσω; Όταν οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες λένε: “Αν πιστεύετε στην Αστραπή της Ανατολής και προσχωρήσετε στην εκκλησία της, τότε δεν μπορείτε ποτέ να φύγετε”, αυτά είναι σαφώς ψέματα και πλάνες που κατασκευάζονται με σκοπό να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Έχω παρευρεθεί σε συναθροίσεις στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για πάνω από έξι μήνες τώρα και ξέρω περισσότερα γι’ αυτήν από ό,τι εσείς. Η πόρτα της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού είναι πάντα ανοιχτή και οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα να φύγουν. Δεν είναι καθόλου έτσι όπως τα λένε οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές βεβαιώνονται για την αληθινή οδό διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, αποκτούν τροφή για τη ζωή και έχουν βρει την πηγή του ζώντος ύδατος, και γι’ αυτό δεν θέλουν να φύγουν από την εκκλησία. Μέσω της ανάγνωσης του λόγου του Παντοδύναμου Θεού, το πνεύμα μας ικανοποιείται. Ποιος θα ήθελε να επιστρέψει στην παλιά του ερημωμένη και άγονη εκκλησία; Οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν έχουν διερευνήσει καθόλου το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν έχουν διαβάσει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και, επιπλέον, δεν έχουν παρευρεθεί σε συναθροίσεις στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Πού βασίζουν τους ισχυρισμούς τους; Δεν κατασκευάζουν απλά αβάσιμες φήμες από το τίποτα;» Όταν η μητέρα μου είδε ότι δεν απαντούσα, μου όρμησε έξαλλη, με χαστούκισε μερικές φορές, και προσπάθησε να με αναγκάσει να πω πράγματα για να προδώσω τον Θεό. Με πονούσε πολύ να τη βλέπω έτσι. Σκεφτόμουν ότι αν δεν ήταν τα ψέματα που κατασκευάστηκαν από τους ιερείς και τους εκκλησιαστικές ηγέτες, τότε αποκλείεται να είχε προσπαθήσει η μητέρα μου να με αναγκάσει να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό. Της είπα, λοιπόν: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Η πίστη στον Παντοδύναμο Θεό είναι ένας αναλλοίωτος νόμος της γης και του ουρανού, και εγώ θα πιστεύω σ’ Αυτόν μέχρι τέλους!» Όταν η μητέρα μου με άκουσε να το λέω αυτό, το πρόσωπό της σκοτείνιασε από θυμό και τα μάτια της κοκκίνησαν από οργή. Μου φώναξε δυνατά: «Είμαι μητέρα σου. Πρέπει να με ακούς!» Βλέποντας πόσο παράλογη ήταν η μητέρα μου, αποφάσισα να μην πω τίποτα περισσότερο. Ακριβώς τότε, άρχισαν και οι συγγενείς μου να με επικρίνουν όλοι μαζί και είπαν πολλά πράγματα προσπαθώντας να με κάνουν να προδώσω τον Θεό. Σκέφτηκα: «Έχω ήδη καλωσορίσει τον Κύριο Ιησού. Ο Θεός στον οποίο πιστεύω είναι πραγματικός και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζω είναι το σωστό μονοπάτι. Δεν θα προδώσω επ’ ουδενί τον Θεό!» Ήθελα πραγματικά να τους συμβουλέψω να διερευνήσουν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και να μην εξαπατώνται από τις φήμες των ιερέων και των εκκλησιαστικών ηγετών και καταδικάζουν τον Παντοδύναμο Θεό και Του αντιστέκονται στα τυφλά. Ωστόσο, βλέποντας ότι η στάση τους χαρακτηριζόταν από μίσος για την αλήθεια και για τον Θεό, ένιωσα ότι δεν θα δέχονταν την αλήθεια και ότι δεν θα ωφελούσε ό,τι κι αν έλεγα, οπότε δεν τους είπα τίποτα περισσότερο. Μετά από λίγο, η μητέρα μου και οι συγγενείς μου έφυγαν μαζί. Η μητέρα μου, όμως, δεν με άφησε να ξεφύγω, καθώς στη συνέχεια έβαλε τον μικρότερο αδερφό μου να έρθει να μείνει στο σπίτι μου. Κάθε μέρα, ο αδελφός μου με φυλούσε σαν να ήμουν φυλακισμένη κακοποιός και με ακολουθούσε οπουδήποτε πήγαινα. Κι έτσι απλά, έχασα την προσωπική μου ελευθερία.

Δύο μέρες αργότερα, την ώρα που εγώ και η οικογένειά μου τρώγαμε βραδινό, μπήκε ξαφνικά μέσα η μητέρα μου. Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά μού είπε με προσποιητό τόνο: «Σιαογού, κοίτα ποιος ήρθε!» Η έκφραση της μητέρας μου και ο τόνος της φωνής της με έκαναν να αναρωτιέμαι τι είδους άτομο είχε έρθει που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τόσο έντονη αντίδραση από αυτήν, και ήξερα ότι δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα καλό. Ακριβώς τότε, η ηγέτης της εκκλησίας Λιου και ένα μέλος της ενορίας ονόματι Γουάνγκ μπήκαν μέσα. Τους χαιρέτησα ήρεμα και τους είπα να καθίσουν. Αφού τελειώσαμε το φαγητό, η ηγέτης της εκκλησίας Λιου με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: «Σιαογού! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Σύμφωνα με τη μητέρα σου, πιστεύεις τώρα στην Αστραπή της Ανατολής. Πρέπει να σου πω να σταματήσεις να πιστεύεις σ’ αυτήν. Όλη η οικογένειά σου είναι καθολική εδώ και πολλές γενιές. Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τον Κύριο, ειδάλλως θα σε εγκαταλείψει κι Εκείνος. Σήμερα, έχουμε έρθει να σου δώσουμε κάποιες συμβουλές, αλλά αν δεν μας ακούσεις, τότε δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου όταν έρθει η ώρα σου και κατέλθεις στην κόλαση. Σιαογού, το κάνουμε αυτό για το δικό σου το καλό. Σκέψου την ασθένεια του συζύγου σου. Δεν θα είχε γίνει καλύτερα αν δεν προσευχόμαστε η μητέρα σου κι εγώ στον Κύριο κάθε μέρα. Εάν συνεχίσεις να πιστεύεις στην Αστραπή της Ανατολής και η ασθένεια του συζύγου σου επιστρέψει, τότε κανείς δεν θα κάνει τίποτα για να βοηθήσει». Ακούγοντάς τη να λέει αυτά τα πράγματα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και άθελά μου ένιωσα λίγο φοβισμένη. Σκέφτηκα: «Ο σύζυγός μου όντως αρρώστησε πολύ και παρόλο που ξοδέψαμε πολλά χρήματα, η κατάστασή του εξακολουθούσε να μη βελτιώνεται. Στο τέλος, έγινε καλύτερα μόνο λόγω των προσευχών μας κάθε μέρα. Αν τα πράγματα είναι πραγματικά όπως τα λένε και η ασθένεια του συζύγου μου επιστρέψει, τι θα κάνω;» Εκεί που πήγαινα να πιστέψω την πλάνη τους, μια γραμμή από τα λόγια του Θεού μού ήρθε στο μυαλό: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας πανίσχυρος γιατρός!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). Όταν το σκέφτηκα αυτό, ξαφνικά ξύπνησα και το μυαλό μου ξεκαθάρισε. «Σωστά», σκέφτηκα. «Πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό που είναι ο επιστρέψας Κύριος. Είτε ο σύζυγός μου αρρωστήσει και πάλι είτε όχι είναι στα χέρια του Θεού˙ δεν εξαρτάται από αυτούς. Ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων, οπότε ποιος ο λόγος να φοβάμαι; Σε κάθε περίπτωση, ο Κύριος θεράπευσε την ασθένεια του συζύγου μου και όχι αυτοί. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν την ασθένεια του συζύγου μου για να με απειλήσουν να προδώσω τον Θεό ή ότι θα προσπαθούσαν να με κάνουν να αρνηθώ και να προδώσω τον Θεό από φόβο μήπως συμβούν άσχημα πράγματα στην οικογένειά μου. Πόσο ύπουλοι είναι!» Όταν διέκρινα τα κακόβουλα κίνητρά τους, δεν ένιωσα τίποτε άλλο παρά αηδία γι’ αυτούς και δεν ήθελα πια να τους μιλήσω.

Όταν η ηγέτης της εκκλησίας Λιου είδε ότι παρέμεινα σιωπηλή, είπε με σαρκαστικό τόνο: «Φαίνεται ότι είσαι πολύ επίμονη! Μέχρι στιγμής εμείς μόνο έχουμε μιλήσει σήμερα, επομένως πες μας ποια είναι η άποψή σου!» Δεδομένου ότι μόλις είχαν μιλήσει για το θέμα της ασθένειας του συζύγου μου, ένιωθα κάπως αναστατωμένη. Μα όταν σκέφτηκα ότι ο Θεός κυριαρχούσε επί των πάντων, βρήκα ξαφνικά την αυτοπεποίθησή μου. Ανεξάρτητα από το τι θα συνέβαινε, δεν θα πρόδιδα τον Θεό. Μάζεψα το κουράγιο μου και είπα: «Επιτρέψτε μου να σας πω τότε ότι πιστεύω ακράδαντα στον Παντοδύναμο Θεό και δεν θα εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό!» Η μητέρα μου βρυχήθηκε: «Πάμε! Θα πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε». Αφού το είπε αυτό, όλοι όρμηξαν έξω θυμωμένοι. Βλέποντας πόσο άγριοι φαίνονταν, άθελά μου ένιωσα λίγο φοβισμένη. «Πρόκειται να προσευχηθούν», σκέφτηκα. «Άραγε θα με καταραστούν; Τι μπορώ να κάνω;» Νιώθοντας ανήμπορη, ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Παντοδύναμε Θεέ μου! Όλοι έχουν σχηματίσει μέτωπο εναντίον μου και με πολιορκούν, και αισθάνομαι ολομόναχη. Θεέ μου! Δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι πολύ. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με!» Αφού ολοκλήρωσα την προσευχή, θυμήθηκα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να γνωρίζεις πως τα πάντα στο περιβάλλον γύρω σου βρίσκονται εκεί επειδή Εγώ το επέτρεψα· Εγώ διευθετώ τα πάντα. Δες ξεκάθαρα και ικανοποίησε την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα. Μη φοβάσαι· ο Παντοδύναμος Θεός των δυνάμεων θα είναι σίγουρα μαζί σου· φυλάει τα νώτα σας και είναι η ασπίδα σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, η καρδιά μου άξαφνα γέμισε φως: «Ναι! Ο Θεός είναι το γερό στήριγμά μου», σκέφτηκα. «Με τον Θεό στο πλευρό μου, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Η ηγέτης της εκκλησίας και εκείνος ο Γουάνγκ είπαν αυτά τα πράγματα μόνο και μόνο για να με κάνουν να φοβηθώ ότι θα πάω στην κόλαση, να φοβηθώ μη συμβούν άσχημα πράγματα στην οικογένειά μου, και να φοβηθώ μήπως ότι ο σύζυγός μου αρρωστήσει, και έτσι να απαρνηθώ τον Θεό. Αν δειλιάσω ή φοβηθώ, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι έπεσα θύμα της μηχανορραφίας του Σατανά; Η μοίρα, ο τελικός προορισμός, η δική μου τύχη και κακοτυχία και του συζύγου μου δεν εξαρτώνται από κανέναν, πολύ λιγότερο δε, έχουν κάποια αρμοδιότητα σ’ όλα αυτά οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Είναι μάταιο να με καταδικάζουν και να με καταριούνται». Σκεπτόμενη αυτά, αισθάνθηκα και πάλι ήρεμη και δεν φοβόμουν καθόλου. Από τα βάθη της καρδιάς μου δόξασα τον Θεό και Τον ευχαρίστησα που με καθοδήγησε με τα λόγια Του και που μου παρείχε την πίστη και τη δύναμη να διακρίνω τις μηχανορραφίες του Σατανά, ώστε να μην ταραχθώ ή να παραπλανηθώ από τη μητέρα μου ή τους άλλους.

Ένα απόγευμα, εκεί που ετοιμαζόμουν να πάρω έναν μεσημεριανό υπνάκο με το παιδί μου, η αδελφή Ζάο και η αδελφή Ζανγκ από την παλιά μου εκκλησία ήρθαν να με παρενοχλήσουν. Η αδελφή Ζάο είπε κάποια πράγματα για να με εκφοβίσει, και κατόπιν η αδελφή Ζανγκ, με πολύ σοβαρό ύφος, είπε: «Είναι αλήθεια. Είχαμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού στο παρελθόν και παραλίγο να εξαπατηθούμε από δαύτους». Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, εξοργίστηκα. Ήξερα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου ήταν απολύτως ανίκανοι να προσπαθήσουν να εξαπατήσουν κανέναν. Όλα όσα έλεγαν ήταν απλώς ψέματα και συκοφαντίες. Οπότε, τις ρώτησα: «Πώς σας εξαπάτησαν;» Η αδελφή Ζανγκ είπε με σοβαρό τόνο: «Αποκλείεται να το έπαιρνες χαμπάρι. Μου έδωσαν ένα βιβλίο!» Εξακολούθησα να τη ρωτάω: «Πες μου, πώς ήταν το βιβλίο που σου έδωσαν; Ποιο ήταν το όνομα του βιβλίου; Περί τίνος μιλούσε το βιβλίο;» Η αδελφή Ζανγκ έμοιαζε αμήχανη και, αφού μάσησε τα λόγια της και κόμπιασε για λίγο, προσπάθησε τελικά να αποφύγει την ερώτηση, λέγοντας: «Δεν θυμάμαι». Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, σκέφτηκα: «Είστε μοναχές! Πώς τολμάτε να γίνεστε ψευδείς μάρτυρες και να προσπαθείτε εν γνώσει σας να εκτοξεύετε ψευδείς κατηγορίες εναντίον άλλων; Πώς θα μπορούσατε να έχετε τόσο λίγο σεβασμό για τον Θεό; Πιστεύετε πραγματικά στον Θεό; Δεν φοβάστε μην τιμωρηθείτε από τον Θεό;» Κατόπιν, η αδελφή Ζάο με ξαναρώτησε: «Θα πας να δουλέψεις;» Απάντησα αποφασιστικά: «Ναι!» Με προσποιητή φιλική διάθεση, με συμβούλεψε: «Μην πας στη δουλειά. Το να παραμείνεις στο σπίτι και να φροντίσεις το παιδί σου είναι πολύ καλύτερο!» Αισθάνθηκα αηδία από την υποκρισία τους, οπότε πήγα να βγω έξω από το δωμάτιο και είπα: «Κοιτάξτε τη δικιά σας δουλειά». Βλέποντας ότι οι προσπάθειές τους να με ταράξουν είχαν αποτύχει, έφυγαν αποκαρδιωμένες. Αφού έφυγαν, αισθανόμουν πολύ ταραγμένη και θλιμμένη. Σκέφτηκα ότι η ηγέτης της εκκλησίας και αυτές οι μοναχές έρχονταν τώρα τελευταία συνεχώς για να με παρενοχλήσουν, και είτε συκοφαντούσαν, επιτίθονταν και διέδιδαν φήμες για τον Παντοδύναμο Θεό και τους αδελφούς και τις αδελφές μου, είτε διέδιδαν πλάνες για να με εξαπατήσουν και να με υποτάξουν μέσω εκφοβισμού. Παρόλο που δεν με εξαπάτησαν και είχα αποκρούσει και διαψεύσει τους ισχυρισμούς τους, κάθε φορά ένιωθα πολύ νευρική και δεν μπορούσα να ησυχάσω ενώπιον του Θεού και να διαβάσω τα λόγια Του. Επιπλέον, ο μικρότερός μου αδερφός εξακολουθούσε να με παρακολουθεί συνεχώς. Ένιωθα συγκρατημένη κάθε φορά που προσευχόμουν, έψελνα ύμνους και διάβαζα τον λόγο του Θεού και ένιωθα απίστευτα καταπιεσμένη. Εν μέσω των δεινών μου, προσευχήθηκα στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ! Αυτή η ηγέτης της εκκλησίας και αυτές οι μοναχές έρχονται να με παρενοχλούν από καιρό σε καιρό. Νιώθω πολύ ταραγμένη και αναστατωμένη. Αυτήν τη στιγμή, δεν ξέρω πώς θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσω. Κύριε, Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με!»

Μετά την προσευχή μου, έβγαλα τη συσκευή MP5 μου και απλώς έτυχε να δω το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και απαγγέλουν τη Βίβλο κάθε μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό˙ επιπλέον, κανένας δεν είναι κοντά στην καρδιά του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς στεκούμενος ψηλά για να διδάξει τον Θεό. Παρότι κραδαίνουν το όνομα του Θεού, εκουσίως Τον καταπολεμούν. Παρότι φορούν την ετικέτα των πιστών του Θεού, είναι εκείνοι που τρώγουν τη σάρκα και πίνουν το αίμα του ανθρώπου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι που καταβροχθίζουν την ψυχή του ανθρώπου, αρχιδαίμονες που παρεμποδίζουν σκόπιμα εκείνους που προσπαθούν να πάρουν το σωστό μονοπάτι και προσκόμματα που παρακωλύουν εκείνους που αναζητούν τον Θεό. Παρότι έχουν “ρωμαλέα” εμφάνιση, πώς οι ακόλουθοί τους μπορούν να καταλάβουν ότι αυτοί είναι αντίχριστοι που οδηγούν τους ανθρώπους στην αντίθεση με τον Θεό; Πώς να ξέρουν ότι είναι ζωντανοί διάβολοι που ιδιαιτέρως αναζητούν ψυχές για να τις καταβροχθίσουν;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που εναντιώνονται στον Θεό). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα αμέσως. Αποδείχθηκε ότι αυτοί οι ιερείς και εκκλησιαστικοί ηγέτες ήταν οι ίδιοι οι θρησκευτικοί αντίχριστοι που ο Θεός αποκάλυψε με τα λόγια Του. Παρόλο που πίστευαν στον Κύριο, δεν αναζητούσαν καθόλου την αλήθεια και η καρδιά τους δεν είχε επ’ ουδενί φόβο Θεού. Όχι μόνο δεν διερεύνησαν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες οι ίδιοι, αλλά επίσης βλασφήμησαν τον Θεό, καταδίκασαν το νέο έργο του Θεού και κατασκεύασαν φήμες για να εξαπατήσουν τη μητέρα μου με αποτέλεσμα να με χτυπήσει, να με επιπλήξει και να με βάλει σε εικονική κατ’ οίκον κράτηση. Στη συνέχεια, ήρθαν επανειλημμένα στο σπίτι μου, προσπαθώντας να με παρενοχλήσουν, να με ξεγελάσουν, να με εξαπατήσουν και να με απειλήσουν. Ευτυχώς, με τα λόγια του Θεού να με καθοδηγούν και να με οδηγούν, δεν είχα εξαπατηθεί από τις μηχανορραφίες τους ούτε πρόδωσα τον Θεό. Οι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν, επίσης, κάθε είδους ποταπές μεθόδους για να εμποδίσουν τους απλούς Ιουδαίους να αποδεχτούν το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Χρησιμοποίησαν μάλιστα ψεύδη για να εξαπατήσουν τον λαό, λέγοντας ότι το έργο του Κυρίου Ιησού καταπατούσε την Παλαιά Διαθήκη και ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο επιστρέψας Μεσσίας. Ως εκ τούτου, ο απλός ιουδαϊκός λαός συμφώνησε με τους Φαρισαίους να σταυρώσουν τον αναμάρτητο Κύριο Ιησού. Ο Κύριος Ιησούς τούς επέπληξε, λέγοντας: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν» (Κατά Ματθαίον 23:14). Σύγκρινα τι έκαναν οι Φαρισαίοι με τις ενέργειες των ιερέων, των εκκλησιαστικών ηγετών και των μοναχών, και σκεφτόμουν τη συναναστροφή που μου είχαν δώσει οι αδελφοί και οι αδελφές στο παρελθόν όσον αφορά το πώς να διακρίνει κανείς την ουσία των Φαρισαίων. Τότε είδα σαφώς ότι οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες ουσιαστικά δεν διέφεραν καθόλου από τους Φαρισαίους του παρελθόντος. Προκειμένου να προστατεύσουν το δικό τους κύρος και τα μέσα διαβίωσης, χρησιμοποιούσαν κάθε δυνατό μέσο για να με εμποδίσουν να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό. Φοβόνταν ότι θα κήρυττα το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών στη μητέρα μου και σε όλη μου την οικογένεια, και ότι η οικογένειά μου θα άρχιζε τότε να πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό. Συνεπώς, αυτό θα μείωνε το μέγεθος του ποιμνίου τους και θα μειωνόταν επίσης και ο αριθμός των δωρεών που λάμβαναν κάθε μήνα. Είναι πραγματικά οι κακοί υπηρέτες και οι αντίχριστοι που κλέβουν τις προσφορές προς τον Θεό και εμποδίζουν τους ανθρώπους να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών! Μόλις είδα καθαρά την αντίχριστη ουσία τους, τότε ήξερα πώς να αντιμετωπίσω αυτούς τους ανθρώπους. Πίστευαν στον Θεό και όμως αντιστέκονταν σ’ Αυτόν και ήταν εχθροί του Θεού και, ως εκ τούτου, ήξερα ότι έπρεπε να τους εγκαταλείψω. Παρόλο που τις τελευταίες ημέρες είχα υποφέρει από την παρενόχλησή τους, είχα την καθοδήγηση και τη διαφώτιση των λόγων του Θεού. Ενεργώντας ως αντιθετικά στοιχεία στον Θεό, μου έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτύξω τη διακριτική μου ικανότητα και, επιπλέον, μου έδωσαν τη δυνατότητα να αποκτήσω κάποια πρακτική εμπειρία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Βίωσα προσωπικά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και βεβαιώθηκα ακόμα πιο πολύ ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο αληθινός Θεός. Ένιωθα απίστευτα χαρούμενη και ήρεμη μέσα μου και πήρα σιωπηλά μια απόφαση: Ανεξάρτητα από το πώς προσπαθεί ο Σατανάς να με ενοχλήσει, δεν θα προδώσω ποτέ τον Θεό και είμαι αποφασισμένη να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό και να ταπεινώσω τον διάβολο Σατανά!

Ποτέ δεν περίμενα ότι, μετά από μόνο δύο ημέρες γαλήνης, θα αντιμετώπιζα για άλλη μια φορά την παρενόχληση και τον εκβιασμό του Σατανά. Μια νύχτα, η μητέρα μου, κάποιοι από τους θείους μου και τις θείες μου, καθώς και η τρίτη θεία της μητέρας μου, ήρθαν από το σπίτι για να προσπαθήσουν να με αποτρέψουν από το να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν τους είδα όλους συγκεντρωμένους, έγινα έξαλλη. Σκέφτηκα: «Απλώς πιστεύω στον αληθινό Θεό. Τι λάθος κάνω; Γιατί λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια;» Η τρίτη θεία της μητέρας μου είπε με παράξενο τόνο: «Έλα τώρα, Σιαογού. Πάμε σπίτι να δεις τη γιαγιά σου». Σάστισα που την άκουσα να το λέει αυτό και σκέφτηκα: «Ήρθαν για να με πάρουν στο σπίτι της μητέρας μου. Θέλουν να με φυλακίσουν με την ψυχολογικά διαταραγμένη γιαγιά μου! Αχ όχι, πώς μπορούν να μου το κάνουν αυτό οι συγγενείς μου; Πώς μπορούν να είναι τόσο άκαρδοι;» Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, η μητέρα μου άρπαξε ένα σχοινί και μου όρμησε, έσκυψε και άρχισε να μου δένει τα πόδια. Άρχισα να αγχώνομαι πολύ. Έσπρωξα τα χέρια της μακριά και φώναξα: «Τι κάνεις; Γιατί θέλεις να με δέσεις;» Μόλις το είδαν αυτό, δύο από τους θείους μου ήρθαν προς το μέρος μου και καθένας τους με κρατούσε από τον ώμο, έτσι ώστε να μην μπορώ να αντισταθώ. Εκείνη τη στιγμή καθόμουν στον καναπέ και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Κάλεσα εσπευσμένα τον Θεό από μέσα μου: «Θεέ μου! Προσπαθούν να με δέσουν και να με απαγάγουν. Εάν το πετύχουν, δεν θα μπορώ να πιστεύω σ’ Εσένα και δεν θα μπορέσω να βρω την εκκλησία. Θεέ μου! Δώσε μου πίστη και δύναμη και άνοιξέ μου μια οδό διαφυγής!» Αφού τελείωσα την προσευχή, ένιωσα δύναμη να πλημμυρίζει το σώμα μου. Πάλεψα και φώναξα: «Τι κάνετε; Αφήστε με να φύγω». Όταν είδαν πόσο σκληρά αντιστεκόμουν, με άφησαν. Ήμουν πολύ ευγνώμων στον Θεό. Έχω πραγματικά βιώσει ότι όταν κάποιος βασίζεται πραγματικά στον Θεό, θα δει τις πράξεις του Θεού ιδίοις όμμασι. Επίσης, ένιωσα πραγματικά ότι ο Θεός ήταν στο πλευρό μου, να με προστατεύει και να με φυλάει ανά πάσα στιγμή. Σκέφτηκα: «Σε αυτό το περιβάλλον, πρέπει να προσφέρω την ειλικρινή καρδιά μου στον Θεό και πρέπει να ταπεινώσω ολοκληρωτικά τον διάβολο Σατανά». Έτσι, τους είπα σθεναρά: «Όταν πρόκειται για άλλα θέματα, θα σας ακούσω. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την πίστη μου στον Θεό, θα ακούσω μόνο τον Θεό! Έχω ήδη βεβαιωθεί ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος. Όσο κι αν προσπαθείτε να με αναγκάσετε, θα παραμείνω ακλόνητη!» Με το που αποφάσισα να ακολουθήσω τον Θεό, είδα και πάλι τις πράξεις του Θεού με τα μάτια μου. Μία από τις θείες μου είπε: «Μην τη δένετε. Δεν ωφελεί. Μπορώ να διακρίνω ότι είναι ακλόνητη στην πίστη της». Μόλις το είπε αυτό η θεία μου, όλοι έκαναν μεταβολή και έφυγαν αποκαρδιωμένοι. Αφού έφυγαν, ένιωσα αμέσως αδύναμη και εξαντλημένη τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Δεν μου είχε μείνει ίχνος δύναμης. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και με πήρε ο ύπνος. Το επόμενο πρωί, σκέφτηκα τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα με βαριά καρδιά. Καθώς στοχαζόμουν τον τρόπο με τον οποίο μού φέρονταν οι συγγενείς μου, σκέφτηκα άθελά μου: «Αχ, η μητέρα μου και οι συγγενείς μου έχουν εξαπατηθεί από τις φήμες που διαδίδουν οι ιερείς και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, και συνεχίζουν να προσπαθούν να με εκβιάσουν. Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά;» Τότε θυμήθηκα τον καιρό που ήμουν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Ομόψυχα, είχαμε επιδιώξει την αλήθεια και εκπληρώναμε τα καθήκοντά μας, όλοι βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον και υποστηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Κανείς δεν προσπαθούσε να εκφοβίσει ή να καταπιέσει κανέναν άλλον, και δεν υπήρχε ανάγκη να είμαι σε επιφυλακή. Είχα νιώσει πολύ ελεύθερη και απελευθερωμένη, και ένιωθα ικανοποίηση και ηρεμία κάθε μέρα. Κι όμως, τώρα βρισκόμουν στο σπίτι μου, δεν είχα απολύτως καμία ελευθερία και ζούσα κάθε μέρα σε αναμμένα κάρβουνα. Δεν ήξερα ποτέ πότε θα εμφανιστούν οι συγγενείς μου ή οι άνθρωποι από την παλιά μου εκκλησία. Στην καλύτερη περίπτωση, με επέπλητταν ελαφρά. Στη χειρότερη περίπτωση, απειλούσαν και προσπαθούσαν να με εκφοβίσουν. Ένιωθα τόσο βασανισμένη και δυστυχισμένη. Ήθελα πραγματικά να επιστρέψω στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και να παρευρεθώ σε συναθροίσεις, να ψάλλω ύμνους και να δοξάσω τον Θεό με τους αδελφούς και τις αδελφές μου.

Αμέσως μετά το περιστατικό αυτό, συνέβη κάτι που ήταν ακόμη πιο απροσδόκητο. Μια μέρα, ο σύζυγός μου και εγώ βγήκαμε για ψώνια. Αφού επέστρεψα στο σπίτι, ήθελα να διαβάσω τα λόγια του Θεού στο MP5 μου, αλλά δεν μπορούσα να το βρω. Ένιωθα πολύ άγχος και σύγχυση. Σκέφτηκα: «Πού να πήγε το MP5 μου; Σίγουρα το άφησα στο σπίτι. Γιατί δεν μπορώ να το βρω;» Ξαφνικά σκέφτηκα ότι η μητέρα μου πρέπει να το είχε πάρει. Θυμήθηκα ότι μια μέρα η μητέρα μου μπήκε και με είδε να διαβάζω τον λόγο του Θεού στο MP5. Κατόπιν τούτου, ερχόταν συχνά στο σπίτι μου και ψαχούλευε τα πράγματά μου. Ήμουν σίγουρη ότι ο λόγος που δεν έβρισκα το MP5 ήταν επειδή το είχε πάρει εκείνη. Με αυτήν τη σκέψη, εξοργίστηκα, και πήγα εσπευσμένα στο σπίτι της μητέρας μου. Όταν μπήκα μέσα, είδα ότι η μητέρα μου μιλούσε με τη δεύτερη θεία της. Πήγα προς το μέρος της και είπα: «Μητέρα, πήρες το MP5 μου; Είναι δικό μου. Αν το πήρες, δώσ’ το μου αμέσως πίσω». Προς έκπληξή μου, η μητέρα μου αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι το έχει πάρει. Με κοίταξε με περιφρόνηση, και εγώ είπα θυμωμένα: «Φυλάω το MP5 μου στο σπίτι. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το έχει αγγίξει. Είσαι η μόνη που συνεχώς ψαχουλεύει τα πράγματά μου. Εσύ το πήρες σίγουρα. Δώσ’ το μου πίσω!» Ερχόμενη αντιμέτωπη με τις ερωτήσεις μου, η μητέρα μου απάντησε με σκληρό τόνο: «Δεν θα σου το δώσω πίσω. Καλύτερα να πας σπίτι γιατί δεν θα σου το δώσω ποτέ πίσω!» Ανεξάρτητα από το πόσο επέμενα, δεν μου το έδινε πίσω, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάω σπίτι με άδεια χέρια. Επιστρέφοντας στο σπίτι, ένιωθα πολύ δυστυχισμένη. Σκεφτόμουν: «Δεν έχω πλέον το MP5 μου, οπότε δεν μπορώ να διαβάσω τα λόγια του Θεού πια. Στο παρελθόν, παρόλο που η μητέρα μου και οι άλλοι έρχονταν να με παρενοχλήσουν, εξακολουθούσα να μπορώ να διαβάσω τα λόγια του Θεού και να έχω την καθοδήγηση και την ηγεσία των λόγων του Θεού. Ως εκ τούτου, ήμουν σε θέση να κατανοήσω το θέλημα του Θεού και να έχω την πίστη και τη δύναμη να αντισταθώ στις επιθέσεις τους. Τώρα, όμως, το MP5 μου έχει εξαφανιστεί! Τι θα κάνω; Χωρίς τα λόγια του Θεού, δεν έχω χάσει τα πάντα;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο απελπισμένη ένιωθα, και το πνεύμα μου βυθίστηκε στην αρνητικότητα. Ένιωθα εξαιρετικά δυστυχισμένη. Στην πιο αδύναμη και πιο αποκαρδιωτική στιγμή μου, ένας ύμνος των λόγων του Θεού μού ήρθε στο μυαλό: «Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση. Πιστεύουν ότι η ταλαιπωρία δεν έχει αξία, ότι ο κόσμος τούς έχει απαρνηθεί, ότι η ζωή στο σπίτι τους είναι ταραγμένη, ότι δεν τους αγαπά ο Θεός και ότι οι προοπτικές τους είναι ζοφερές. Η ταλαιπωρία μερικών ανθρώπων φτάνει στα άκρα, και οι σκέψεις τους στρέφονται στον θάνατο. Αυτή δεν είναι η πραγματική αγάπη προς τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δειλοί, δεν έχουν επιμονή, είναι ασθενείς και αδύναμοι! […] Έτσι, κατά τις έσχατες αυτές ημέρες, πρέπει να γίνετε μάρτυρες του Θεού. Άσχετα από το πόσο υποφέρετε, θα πρέπει να προχωρήσετε μέχρι το τέλος και, ακόμα και στην τελευταία σας πνοή, πρέπει να είστε ακόμα πιστοί στον Θεό, να είστε στο έλεός Του. Μόνο έτσι αγαπά κανείς αληθινά τον Θεό και μόνο αυτή είναι η δυνατή και ηχηρή μαρτυρία» («Επιδίωκε να αγαπάς τον Θεό όσο πολύ κι αν υποφέρεις» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Με την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός ήλπιζε ότι θα μπορούσα να γίνω μάρτυράς Του σε αυτήν την κατάσταση. Ανεξάρτητα από το πόσο θα δυσκόλευαν τα πράγματα, έπρεπε να είμαι απόλυτα αφοσιωμένη στον Θεό μέχρι τέλους και να μη χάσω την πίστη στον Θεό. Αναλογίστηκα όλες τις διώξεις που είχα βιώσει και συνειδητοποίησα ότι κάθε περιστατικό ήταν μια μάχη στον πνευματικό κόσμο. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε όλες τις μεθόδους για να με λυγίσει λίγο-λίγο. Αυτήν τη στιγμή, είχε αρπάξει την «τροφή της πνευματικής μου ζωής» με την επιθυμία να καταπιεί την ψυχή μου. Ο Σατανάς είναι πραγματικά άγριος. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να εξαπατηθώ από τις μηχανορραφίες του. Παρόλο που το MP5 μου εξαφανίστηκε, είχα ακόμα τον Θεό. Ο Θεός θα με διαφώτιζε και θα με καθοδηγούσε, και πίστευα ότι εφόσον βασιζόμουν στον Θεό ανά πάσα στιγμή, ο Θεός θα με βοηθούσε να ξεπεράσω κάθε δυσκολία και κακουχία. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσω μελλοντικά, εφόσον μου έμενε μία μόνο πνοή μέσα μου, θα παρέμενα ακλόνητη στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Τα λόγια του Θεού με καθοδήγησαν για άλλη μια φορά και μου έδωσαν την πίστη που χρειαζόμουν για να συνεχίσω.

Μέσω της εμπειρίας αυτών των επανειλημμένων διώξεων και αντιξοοτήτων, είδα τη δύναμη και την εξουσία των λόγων του Θεού ιδίοις όμμασι. Κάθε φορά που γινόμουν αρνητική, αδύναμη, τελούσα υπό σύγχυση και αμηχανία, τα λόγια του Θεού μού έδιναν την πίστη και τη δύναμη που χρειαζόμουν και με καθοδηγούσαν να διακρίνω τις μηχανορραφίες του Σατανά και να παραμείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Ταυτόχρονα, ήμουν επίσης σε θέση να δω ότι ο Θεός ήταν στο πλευρό μου κάθε στιγμή, ενεργώντας ως το στήριγμά μου και ανοίγοντας τον δρόμο για μένα. Η πίστη μου στον Θεό αυξήθηκε σιγά-σιγά και η επιθυμία μου να εγκαταλείψω την οικογένειά μου έγινε ισχυρότερη. Ήξερα ότι έπρεπε να ξεφύγω από αυτήν τη «φωλιά της τίγρης», όσο το δυνατόν νωρίτερα και να πάω να βρω την εκκλησία και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του εμπιστεύτηκα αυτό το ζήτημα, και ζήτησα από τον Θεό να με καθοδηγήσει. Λίγες μέρες αργότερα, κατάφερα να ξεφύγω από την επιτήρηση του αδελφού μου και να φύγω με επιτυχία από το σπίτι. Επέστρεψα και πάλι στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να ζήσω την εκκλησιαστική ζωή και να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πάνω από ένας μήνας οδύνης τελείωσε επιτέλους, και τα αισθήματα της καταπίεσης και του άγχους μέσα στην καρδιά μου εξαφανίστηκαν σαν καπνός στον αέρα. Ευχαριστώ τον Θεό που με καθοδήγησε να ξεφύγω από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά και να αποδράσω από τη «φωλιά της τίγρης», και για άλλη μια φορά με καθοδήγησε να επιστρέψω στην οικογένεια του Θεού.

Αυτή η εμπειρία παραμένει φρέσκια στη μνήμη μου γιατί κατά τη διάρκεια εκείνου του καιρού είδα ζωντανά την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού ιδίοις όμμασι, και είδα ότι ο Θεός ήταν στο πλευρό μου προστατεύοντάς με ανά πάσα στιγμή, και αποτρέποντάς με από το να με εξαπατήσει και να με καταπιεί ο Σατανάς. Ταυτόχρονα, αυτή η εξαιρετική εμπειρία μού έδωσε, επίσης, τη δυνατότητα να αναπτύξω τη διακριτική μου ικανότητα όσον αφορά τους ιερείς, τους εκκλησιαστικούς ηγέτες και άλλους. Καταδίκαζαν και βλασφημούσαν μανιωδώς τον Παντοδύναμο Θεό και κατασκεύαζαν φήμες και γίνονταν ψευδείς μάρτυρες για να με εξαπατήσουν. Χρησιμοποίησαν κάθε είδους τέχνασμα για να προσπαθήσουν να με εμποδίσουν να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό. Αυτοί συνιστούν τα εμπόδια και τα προσκόμματα για να μην αποδεχθούμε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, να μη λάβουμε τη σωτηρία του Θεού και να κερδηθούμε από τον Θεό, ενώ είναι σατανικοί δαίμονες που είναι εδώ για να καταβροχθίσουν τις ψυχές των ανθρώπων! Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τελικά το αληθινό νόημα των παρακάτω λόγων που εξέφρασε ο Παντοδύναμος Θεός: «Οι πιστοί και οι άπιστοι όχι μόνο δεν είναι συμβατοί, αλλά είναι μάλλον αντίπαλοι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Αναγνώρισα ότι παρόλο που οι ιερείς, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, οι μοναχές, τα μέλη της παλιάς μου εκκλησίας και η μητέρα μου φαίνονταν ότι επιφανειακά πίστευαν στον Θεό, δεν καταλάβαιναν τη φωνή του Θεού και δεν γνώριζαν τον Θεό. Αρνούνταν να αποδεχτούν το έργο του επιστρέψαντα Κυρίου, οπότε ο Θεός δεν αναγνωρίζει την πίστη τους. Στα μάτια του Θεού, είναι άπιστοι. Είναι τα ζιζάνια που αποκάλυψε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και είναι, κατ’ ουσίαν, δαίμονες και αντίχριστοι που αντιτίθενται στον Θεό. Επιπλέον, είδα ότι οι διώξεις από τα μέλη της οικογένειας και η παρενόχληση από θρησκευόμενους ανθρώπους είναι όλες επιθέσεις που προέρχονται από τον Σατανά, και ότι είναι έντονες μάχες που διεξάγονται στον πνευματικό κόσμο. Ο Σατανάς θέλησε να χρησιμοποιήσει αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα για να με αναστατώσει, να με κάνει να αποκηρύξω την αληθινή οδό, να προδώσω τον Θεό, να εισέλθω στην «αγκαλιά» του, να χάσω την πιθανότητα να σωθώ από τον Θεό και να καταστραφώ μαζί του στην κόλαση. Ωστόσο, η σοφία του Θεού ασκείται βάσει των πλεκτανών του Σατανά. Όποτε ο Σατανάς μού επιτίθετο και με παρενοχλούσε, ο Θεός με καθοδηγούσε και με οδηγούσε ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορώ να βιώσω τα λόγια Του και να αναπτύξω τη διακριτική ικανότητα και τη διορατικότητα μέσω των λόγων Του. Ο Θεός οδήγησε, επίσης, στην τελείωση την πίστη μου σ’ Αυτόν και έδωσε τη δυνατότητα να γίνει η πίστη μου σ’ Αυτόν αληθινή, ακλόνητη και να μην είναι πλέον αδύναμη. Ευχαριστώ τον Θεό που με καθοδήγησε και με βοήθησε να κατανοήσω κάποιες αλήθειες σε λίγο περισσότερο από έναν μήνα. Τώρα ξέρω τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ κάλλους και ασχήμιας. Η πίστη μου στον Θεό έχει ενισχυθεί και έχω πλησιάσει πιο πολύ τον Θεό. Ο πόνος είναι πραγματικά ευλογία του Θεού! Στη μελλοντική ζωή της πίστης μου, επιθυμώ να βιώσω ακόμα μεγαλύτερο μέρος από το έργο του Θεού και είμαι πρόθυμη να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό μέχρι τέλους!