Από την Μεϊξιάνγκ, Ταϊβάν

Ως παιδί, ακολούθησα την πίστη των γονιών μου στον Κύριο και πίστευα με ζήλο. Συμμετείχα ενεργά σε όλες τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες ανεξαιρέτως. Συνεισέφερα το εν δέκατο του εισοδήματός μου και πάντα συμμετείχα στη διακονία της εκκλησίας. Εξαιτίας του ζήλου μου, έγινα διακόνισσα της εκκλησίας, και στα 30 μου, έγινα πρεσβυτέρα της εκκλησίας. Αλλά ακόμα και μετά από πολλά χρόνια πίστης, υπήρχε κάτι που πάντα με ενοχλούσε. Είδα τα εξής λόγια του Κυρίου Ιησού: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:21-23). Μου προκάλεσαν σύγχυση. Εμείς οι άνθρωποι δεν ήμασταν που κηρύτταμε και εργαζόμασταν στο όνομα του Κυρίου και φωνάζαμε «Κύριε, Κύριε»; Γιατί ο Κύριος είπε πως δεν γνωρίζει τέτοιους ανθρώπους, και πως τέτοιοι άνθρωποι είναι μοχθηροί; Δεν ήταν το θέλημά Του να μοχθούμε έτσι για Εκείνον; Τότε, ποιο ήταν το θέλημα του Κυρίου; Ποτέ δεν κατάφερα να βρω μια απάντηση.

Τον Μάρτιο του 2020, μια αδελφή με κάλεσε μια μέρα να ακούσω ένα διαδικτυακό κήρυγμα. Σκέφτηκα: «Εφόσον εξαιτίας της πανδημίας δεν μπορούμε να πάμε στην εκκλησία, γιατί όχι;» Δέχτηκα με χαρά. Στη συνάθροιση, η αδελφή Γουέι Γουέι συναναστράφηκε για το νόημα των φρόνιμων και μωρών παρθένων, για το τι είναι Χριστός, για το αν η βασιλεία των ουρανών είναι στον ουρανό ή στη γη, κι άλλα. Βρήκα αυτά που έλεγε πολύ σωστά. Ήταν ζητήματα που δεν μπορούσα να συναναστραφώ σαφώς στα κηρύγματά μου, κι έτσι βρήκα τη συναναστροφή της πολύ ενδιαφέρουσα. Είπε επίσης: «Οι πιστοί του Κυρίου ελπίζουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όμως τι είδους άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν;» Έπειτα, διάβασε τους εξής βιβλικούς στίχους: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:21-23). Εκείνη είπε: «Ο Κύριος λέει πως δεν θα εισέλθουν όλοι οι πιστοί στη βασιλεία των ουρανών. Θα εισέλθουν μόνον όσοι κάνουν το θέλημα του Θεού. Τι σημαίνει λοιπόν “κάνω το θέλημα του Θεού”; Πολλοί θεωρούν πως εφόσον διακονούν, διαβάζουν τη Βίβλο, προσεύχονται και κάνουν καλές πράξεις, κάνουν το θέλημα του Θεού, κι όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα εισέλθουν στη βασιλεία. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Συμφωνεί με το θέλημα του Θεού; Οι Φαρισαίοι του ιουδαϊσμού συχνά συμπεριφέρονταν καλά, όμως όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς και εξέφρασε τόση αλήθεια, δεν αναγνώρισαν τον Κύριο, Του αντιστάθηκαν μανιωδώς και Τον καταδίκασαν. Σταύρωσαν μάλιστα τον Κύριο Ιησού και τελικά έγιναν κακούργοι. Απ’ αυτό, βλέπουμε πως για να κάνουμε το θέλημα του Πατρός δεν αρκεί, όπως φανταζόμαστε, να κηρύττουμε το ευαγγέλιο, να διαβάζουμε τη Βίβλο, να προσευχόμαστε και να κάνουμε καλές πράξεις. Αυτά είναι μόνο μια πτυχή των όσων πρέπει να κάνουν οι χριστιανοί. Άρα, τι ακριβώς σημαίνει “κάνω το θέλημα του Πατρός”; Η Βίβλος λέει: “Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευιτικόν 11:45). “Χωρίς αγιασμού ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Προς Εβραίους 12:14). Απ’ αυτό, βλέπουμε πως ο Θεός απαιτεί από εμάς να επιτύχουμε αγιοσύνη και να απαλλαχτούμε απ’ την αμαρτία, που σημαίνει να υπακούμε τον Θεό, να ακούμε τα λόγια Του, να πάψουμε να αμαρτάνουμε, να Του αντιστεκόμαστε και να Τον προδίδουμε, κι ακόμα, όταν το έργο του Θεού είναι ασύμβατο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, να το υπακούμε και να το αποδεχόμαστε. Μόνον έτσι κάνουμε το θέλημα του Θεού και θα παραμείνουν στη βασιλεία του Θεού. Παρόλο που πιστεύουμε στον Κύριο και εγκαταλείπουμε και δαπανούμε για Εκείνον, λέμε συχνά ψέματα, αμαρτάνουμε, υπάρχουν ζήλια και διαμάχες ανάμεσα στους συνεργάτες, και στις κακουχίες και τις αρρώστιες, παραπονιόμαστε, κρίνουμε και προδίδουμε τον Θεό. Κάνουμε έτσι το θέλημα του Θεού;» Μετά τη συναναστροφή της, είχα μια ξαφνική αφύπνιση: Το αν κάνουμε το θέλημα του Θεού δεν εξαρτάται απ’ το πόσο δραστήριοι είμαστε εξωτερικά, αλλά απ’ το αν ακούμε τα λόγια του Θεού, Τον υπακούμε, δεν αμαρτάνουμε και δεν Του αντιστεκόμαστε. Όμως, συνεχώς αμαρτάνουμε, ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης, δεν ξεφεύγουμε απ’ την αμαρτία και δεν κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού. Κι όταν απογοητευόμαστε από κάτι, φθονούμε τον Κύριο και παραπονιόμαστε. Πώς μπορούμε να λέμε ότι κάνουμε το θέλημά του Θεού;

Αργότερα, σε κάθε συνάθροιση, η αδελφή Γουέι Γουέι μοιραζόταν κάποια λόγια μαζί μου. Έβρισκα τα λόγια αυτά σωστά, φρέσκα και πολύ φωτεινά. Σταδιακά, άρχισα να αγαπώ τέτοιες συναθροίσεις και ανυπομονούσα πάντα για την επόμενη. Τότε ακριβώς ανακάλυψα πως όλα όσα κήρυττα κάποτε, καθώς και τα κηρύγματα πολλών παστόρων, ήταν απλώς δογματικά λόγια για να ενθαρρύνουμε τους άλλους. Ειλικρινά, δεν κατανοούσαμε καθόλου τον Θεό και την αλήθεια. Όταν όμως γνώρισα στο διαδίκτυο τους αδελφούς και τις αδελφές και άκουσα τη συναναστροφή τους, αισθανόμουν πως με εφοδίαζαν και ένιωθα ελευθερία και απελευθέρωση. Μπορούσα να κάνω ερωτήσεις αν δεν καταλάβαινα τις Γραφές ή δεν ήξερα κάτι, και πάντα έβρισκα εκεί τις απαντήσεις. Ποτέ δεν είχα κερδίσει τόσα πολλά στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις.

Σε μια συνάθροιση, η αδελφή Γουέι Γουέι μού έστειλε να διαβάσω ένα χωρίο. «Ήμουν κάποτε γνωστός ως Ιεχωβά. Ονομάστηκα επίσης Μεσσίας και κάποτε οι άνθρωποι Με ονόμασαν “Ιησούς ο Σωτήρας” με αγάπη και εκτίμηση. Σήμερα, όμως, δεν είμαι ο Ιεχωβά ή ο Ιησούς που οι άνθρωποι γνώριζαν στο παρελθόν· είμαι ο Θεός που επέστρεψε τις έσχατες ημέρες, ο Θεός που θα φέρει την εποχή στο τέλος. Εγώ είμαι ο ίδιος ο Θεός που ανέρχεται από τα πέρατα της γης, γεμάτος με όλη Μου τη διάθεση και γεμάτος εξουσία, τιμή και δόξα. Οι άνθρωποι ποτέ δεν έχουν ασχοληθεί μαζί Μου, δεν Με έχουν γνωρίσει και πάντα αγνοούσαν τη διάθεσή Μου. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, ούτε ένα άτομο δεν Με έχει δει. Αυτός είναι ο Θεός που εμφανίζεται στον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες, αλλά είναι κρυμμένος ανάμεσα στους ανθρώπους. Κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους, αληθινός και πραγματικός, όπως ο καυτός ήλιος κι η καυτή φλόγα, γεμάτος με δύναμη κι εξουσία. Δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο ή πράγμα που δεν θα κριθεί από τα λόγια Μου κι ούτε ένα άτομο ή πράγμα που δεν θα εξαγνιστεί από την καύση της φωτιάς. Τελικά, όλα τα έθνη θα ευλογηθούν εξαιτίας των λόγων Μου, αλλά και θα συντριβούν εξαιτίας των λόγων Μου. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι τις έσχατες ημέρες θα δουν ότι είμαι ο Σωτήρας που επέστρεψε, και ότι είμαι ο Παντοδύναμος Θεός που κατακτά όλη την ανθρωπότητα. Και όλοι θα δουν πως ήμουν κάποτε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά ότι κατά τις έσχατες ημέρες γίνομαι επίσης οι φλόγες του ήλιου που τα αποτεφρώνουν όλα, όπως κι ο Ήλιος της δικαιοσύνης που τα αποκαλύπτει όλα. Αυτό είναι το έργο Μου τις έσχατες ημέρες. Πήρα αυτό το όνομα και απέκτησα αυτή τη διάθεση, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να δουν ότι είμαι δίκαιος Θεός, ο καυτός ήλιος, η καυτή φλόγα, και ώστε όλοι να λατρεύουν Εμένα, τον έναν αληθινό Θεό, και να δουν το αληθινό Μου πρόσωπο: δεν είμαι μόνο ο Θεός των Ισραηλιτών και δεν είμαι μόνο ο Λυτρωτής· είμαι ο Θεός όλων των πλασμάτων στους ουρανούς, τη γη και τις θάλασσες» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο»). Μόλις το διάβασα, η αδελφή Γουέι Γουέι με ρώτησε: «Ποιος νομίζεις πως το είπε αυτό;» Το διάβασα ξανά στα γρήγορα από μέσα μου. Ένιωσα πως τα λόγια αυτά είχαν εξουσία και δύναμη, κι από τα λόγια «και ότι είμαι ο Παντοδύναμος Θεός που κατακτά όλη την ανθρωπότητα», αισθάνθηκα τη μεγαλοπρέπεια του Θεού. Ήμουν σίγουρη πως ο Θεός είχε πει αυτά τα λόγια, επειδή κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο. Κανένας διάσημος, σπουδαίος ή θρησκευτικός επικεφαλής δεν θα μπορούσε να μιλήσει έτσι. Είπα στην αδελφή Γουέι Γουέι: «Είναι σαφές πως ο Θεός το είπε, διότι μόνο ο ίδιος ο Θεός ξέρει τι πρόκειται να κάνει ο Θεός, και κανένα άτομο δεν θα τολμούσε να πει: “Ήμουν κάποτε γνωστός ως Ιεχωβά. Ονομάστηκα επίσης Μεσσίας και κάποτε οι άνθρωποι Με ονόμασαν ‘Ιησούς ο Σωτήρας’ με αγάπη και εκτίμηση”». Μόλις άκουσε την απάντησή μου, είπε ενθουσιασμένη: «Αμήν! Αυτή είναι η φωνή του Θεού! Όσοι αναγνωρίζουν τα λόγια του Θεού, Εκείνος τους ευλογεί». Δεν είχα διαβάσει ποτέ αυτά τα λόγια στη Βίβλο, έτσι ήμουν περίεργη σχετικά με την προέλευση αυτών των λόγων. Τότε ήταν που μου είπε πως ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει ως Παντοδύναμος Θεός, ως Σωτήρας. Ο Παντοδύναμος Θεός είχε ήδη ανοίξει το βιβλίο και είχε σπάσει τις εφτά σφραγίδες, τα λόγια αυτά ήταν απ’ το βιβλίο και είναι η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Κατενθουσιάστηκα όταν το άκουσα και σκέφτηκα: «Το βιβλίο έχει ανοίξει; Τότε, πρέπει να βιαστώ και να διαβάσω τον λόγο του Θεού!» Έπειτα, εκείνη συνέχισε τη συναναστροφή: «Ο Κύριος Ιησούς επιστρέφει τις έσχατες ημέρες. Εμφανίζεται και εργάζεται υπό το όνομα “Παντοδύναμος Θεός”. Έχει εκφράσει πολλές αλήθειες και κάνει το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού, με το οποίο καθαίρει και σώζει εντελώς τους ανθρώπους. Μόνο αν αποδεχτούμε την κρίση στον λόγο του Θεού θα αποτινάξουμε την αμαρτία και τη διαφθορά και θα εξαγνιστούμε, θα σωθούμε και θα εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Το νέο όνομα του Θεού τις έσχατες ημέρες, Παντοδύναμος Θεός, εκπληρώνει την προφητεία της Αποκάλυψης: “Εγώ είμαι το Α και το Ω […] ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ” (Αποκάλυψη 1:8). “Αλληλούϊα· διότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ” (Αποκάλυψη 19:6). Ιεχωβά, Ιησούς και Παντοδύναμος Θεός είναι τα ονόματα του Θεού. Αν και ο Θεός έχει διαφορετικά ονόματα σε κάθε εποχή, είναι ένας Θεός και ένα Πνεύμα». Μόλις άκουσα τη συναναστροφή της, κατάλαβα πως η Αποκάλυψη προφήτεψε το νέο όνομα του Θεού τις έσχατες ημέρες καιρό πριν, όμως δεν το είχα προσέξει. Ήξερα μόνο πως ο Θεός ήταν εκ φύσεως παντοδύναμος. Ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό πως «Παντοδύναμος Θεός» είναι το όνομα του Θεού όταν επιστρέφει τις έσχατες ημέρες. Ήμουν πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Αποδείχτηκε πως ο Θεός έχει επιστρέψει και είναι ο Παντοδύναμος Θεός! Μου είπε επίσης: «Ο Παντοδύναμος Θεός εμφανίστηκε και άρχισε να εργάζεται το 1991, πριν τριάντα χρόνια. Εξέφρασε πολλή αλήθεια και εκατομμύρια λόγια, που αναρτήθηκαν δημόσια στο ίντερνετ. Τώρα, τα λόγια Του έχουν διαδοθεί από την Ανατολή ως τη Δύση, σε πολλές χώρες στον κόσμο. Όλο και περισσότεροι ακούν τη φωνή του Θεού και αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Αυτό εκπληρώνει πλήρως την προφητεία του Κυρίου Ιησού: “Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου” (Κατά Ματθαίον 24:27)». Όταν το άκουσα, εξεπλάγην. Αποδείχτηκε πως η Αστραπή της Ανατολής ήταν η φανέρωση και το έργο του Θεού. Λίγα χρόνια πριν, διάβασα στην εφημερίδα πως η Αστραπή της Ανατολής μαρτυρούσε την επιστροφή του Κυρίου. Όμως τότε, έβλεπα πως οι περισσότεροι πάστορες και πρεσβύτεροι την καταδίκαζαν και δεν άφηναν τους πιστούς να ακούσουν όσα κήρυττε, έτσι καθώς νόμιζα πως δεν ήταν η αληθινή οδός, δεν αναζήτησα ούτε ερεύνησα και σίγουρα δεν διάβασα τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς και έχει εμφανιστεί και εργάζεται εδώ και τριάντα χρόνια. Ένιωθα κάπως νευρική και σκεφτόμουν πως ήμουν πολύ πίσω, έτσι ήθελα να διαβάσω περισσότερα λόγια του Θεού. Μετά από κάποιο διάστημα, μέσα από συναθροίσεις και συναναστροφή με την αδελφή μου πάνω στον λόγο του Θεού, κατάλαβα περισσότερο γιατί ο Θεός ενσαρκώνεται για να εργαστεί τις έσχατες ημέρες, πως κάνει το έργο της κρίσεως μέσω των λόγων Του, πως πρέπει να βιώσουμε την κρίση για να καθαρθούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, κι άλλα. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει αποκαλύψει όλα αυτά τα μυστήρια και έχει εκφράζει τόση αλήθεια, κι αυτό εκπληρώνει την προφητεία του Κυρίου Ιησού: «Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν» (Κατά Ιωάννην 16:13). Ένιωθα ακόμη πιο σίγουρη πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι η δεύτερη έλευση του Κυρίου Ιησού. Έπειτα, μου έστειλε ένα βιβλίο των λόγων του Θεού. Διάβαζα τον λόγο του Θεού κάθε μέρα και εφοδιαζόμουν πνευματικά.

Αργότερα, πήγαινα σε όσο πιο πολλές συναθροίσεις μπορούσα. Όμως, επειδή πήγαινα ακόμα στις λειτουργίες της εκκλησίας μου, συχνά οι ώρες των συναθροίσεων συνέπιπταν. Σκέφτηκα: «Να αφήσω την εκκλησία μου;» Όμως, ήμουν πρεσβυτέρα για δεκαοχτώ χρόνια. Κάθε θητεία ήταν τέσσερα χρόνια, και το τέλος της τρέχουσας θητείας μου θα ήταν σε έναν χρόνο. Τι θα σκέφτονταν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές αν άφηνα την εκκλησία στα μισά της θητείας μου; Δεν θα σκέφτονταν πως έφυγα με αδιαφορία και δεν ήμουν αφοσιωμένη στον Κύριο; Έπειτα όμως, αναρωτήθηκα αν έπρεπε να παραμείνω στη θρησκεία απ’ τη στιγμή που ο Κύριος είχε επιστρέψει. Ήξερα πολύ καλά πως όσα έλεγαν οι πάστορες στον άμβωνα δεν εφοδίαζαν πια τους πιστούς. Μιλούσαν επανειλημμένως για τα σημεία και τα τέρατα του Κυρίου Ιησού και συχνά έλεγαν να μιμούμαστε τον Κύριο, να αγαπάμε τον πλησίον όπως τον εαυτό μας, να έχουμε υπομονή, και άλλα. Για δεκαετίες, οι πάστορες κήρυτταν τα ίδια παλιά, φθαρμένα, δογματικά λόγια. Ήταν μπαγιάτικα και ξερά και δεν εφοδίαζαν τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ήξερα πολύ καλά πως ο θρησκευτικός κόσμος είχε ήδη ερημώσει. Εκείνη τη στιγμή, ήμουν πολύ μπερδεμένη, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να αφήσω την εκκλησία, όμως ακόμα προβληματίζομαι και ανησυχώ πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα με σχολιάσουν. Τι να κάνω, Θεέ μου; Καθοδήγησέ με». Καθώς προσευχόμουν, θυμήθηκα το εξής από τη Βίβλο: «Ιδού, έρχονται ημέραι, […] Θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γήν· ουχί πείναν άρτου ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά» (Αμώς 8:11). «Και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, ότε έμενον τρείς μήνες έτι έως του θέρους· και έβρεξα επί μίαν πόλιν και επί άλλην πόλιν δεν έβρεξα· μία μερίς εβράχη και η μερίς, επί την οποίαν δεν έβρεξεν εξηράνθη» (Αμώς 4:7). Θυμήθηκα τα εφτά χρόνια πείνας στο Ισραήλ, όταν δεν υπήρχαν τρόφιμα και τ’ αδέλφια του Ιωσήφ πήγαν στην Αίγυπτο να του ζητήσουν τρόφιμα. Τώρα, όλος ο θρησκευτικός κόσμος υπέφερε από πείνα και στερούνταν το έργο του Αγίου Πνεύματος, όμως, στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού έτρωγα και έπινα τα σημερινά λόγια του Θεού, αποκτούσα αληθινό φως και είχα ολοφάνερα την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Αν δεν ακολουθούσα, θα αποκλειόμουν από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τώρα, είχα βρει την εκκλησία με το έργο του Αγίου Πνεύματος, είχα ακούσει τη φωνή του Θεού και είχα υποδεχτεί τον Κύριο, έτσι δεν έπρεπε να παραμένω στην ερήμωση της θρησκείας. Έπειτα, εφόσον η εκκλησία δεν κανόνιζε κάποιο έργο για μένα, δεν πήγαινα εκεί, αλλά επειδή ήμουν πρεσβυτέρα, πήγαινα πού και πού να προσκυνήσω.

Μια μέρα, μισό χρόνο αργότερα, είδα μια θεατρική παράσταση στο διαδίκτυο, «Μια σωστή επιλογή». Η ιστορία με συγκίνησε βαθιά. Ο πρωταγωνιστής, Λι Μίνγκτζι, ήταν κυβερνητικό στέλεχος της πόλης. Αφότου αποδέχτηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, κατανόησε κάποια αλήθεια. Αναλογίστηκε τα χρόνια του στην υπηρεσία του ΚΚΚ και πως το ακολουθούσε κάνοντας κακό. Συνειδητοποίησε πως βάδιζε στον δρόμο της απώλειας και είδε ξεκάθαρα πως μόνο αν ακολουθεί τον Χριστό και δαπανά για τον Θεό θα αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή. Προσευχήθηκε στον Θεό, λέγοντας πως ήταν αποφασισμένος να παραιτηθεί απ’ τη δουλειά του και να αφιερωθεί στον Θεό. Όταν το έμαθε η σύζυγός του, αντιτάχθηκε σθεναρά κι έπειτα, η οικογένειά του προσπάθησε να τον πιέσει να πάψει να πιστεύει στον Θεό. Πολιορκημένος απ’ όλη την οικογένειά του, δεν συμβιβάστηκε, ήρθε σε αντιπαράθεση μαζί της, και τελικά, αποφάσισε να παραιτηθεί από τη δουλειά του και ακολούθησε τον Θεό. Τότε, σκέφτηκα μέσα μου: Αν έμενα στη θρησκεία και δεν ακολουθούσα ολόψυχα τον Θεό, δεν θα αποκτούσα ποτέ την αλήθεια, και θα εξαλειφόμουν απ’ τον Θεό. Επίσης, μέσα από τη συναναστροφή της αλήθειας, έβλεπα όλο και πιο καθαρά την αντίσταση του θρησκευτικού κόσμου στον Θεό. Ένιωθα πως ο Θεός με καθοδηγούσε κι ήταν καιρός ν’ αφήσω τη θρησκεία.

Αφότου αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, θυμήθηκα πως πριν λίγα χρόνια, το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες διαδόθηκε στην Ταϊβάν. Τότε, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες, όμως οι θρησκευτικοί κύκλοι της Ταϊβάν σύσσωμοι μποϊκοτάρισαν την Αστραπή της Ανατολής με μια δήλωση που συνυπέγραψαν πολλοί πάστορες. Οι πάστορες αυτοί ήξεραν από καιρό πως ο Κύριος επέστρεψε, όμως, δεν αναζήτησαν, δεν ερεύνησαν και δεν είπαν στους πιστούς τους τα νέα της επιστροφής του Κυρίου. Ενώθηκαν για να αντισταθούν στον Θεό και να εμποδίσουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού στην Ταϊβάν. Αυτό μου θύμισε τους αρχιερείς, τους γραμματείς και τους Φαρισαίους πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Είδαν καθαρά πως τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία και δύναμη, όμως δεν παραδέχτηκαν πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Μεσσίας, επειδή ανησυχούσαν πως όλοι οι πιστοί θα ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού και οι ίδιοι θα έχαναν το κύρος και το εισόδημά τους. Επομένως, επινόησαν ψευδείς κρίσεις και καταδίκασαν τον Κύριο Ιησού. Το ίδιο ισχύει και στον σημερινό θρησκευτικό κόσμο. Οι πάστορες φοβούνται πως αν όλοι πιστέψουμε στον Παντοδύναμο Θεό και δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία, χωρίς προσφορές, δεν θα έχουν μισθό. Έτσι, για να διατηρήσουν το κύρος και το εισόδημά τους, σύσσωμοι καταδίκασαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και του αντιστάθηκαν. Αυτό μου θύμισε τα λόγια του Κυρίου Ιησού όταν καταράστηκε τους Φαρισαίους: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν διά να κάμητε ένα προσήλυτον, και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών» (Κατά Ματθαίον 23:14-15). Αυτοί οι πάστορες της θρησκείας γνωρίζουν σαφώς πως ο Κύριος έχει επιστρέψει και εκφράζει πολλή αλήθεια, όμως δεν ερευνούν, εξαπατούν και συγκρατούν τους άλλους απ’ το να ερευνήσουν το νέο έργο του Θεού, και εμποδίζουν τους πιστούς να υποδεχτούν τον Κύριο. Αυτοί οι θρησκευτικοί επικεφαλής είναι πολύ μισητοί! Δεν ακολουθούν με ειλικρίνεια τον Κύριο, είναι οι Φαρισαίοι της σύγχρονης εποχής.

Σε μια συνάθροιση, διάβασα τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Υπάρχουν εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και την απαγγέλλουν όλη μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό· πολλώ δε μάλλον, κανένας τους δεν είναι σε σύμπνοια με το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς στεκούμενος ψηλά για να κάνει κήρυγμα στον Θεό. Καταπολεμούν εκουσίως τον Θεό, ενώ κουβαλούν μάλιστα το λάβαρό Του. Αν και ισχυρίζονται πίστη στον Θεό, τρώγουν τη σάρκα και πίνουν το αίμα του ανθρώπου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι που καταβροχθίζουν την ψυχή του ανθρώπου, αρχιδαίμονες που παρεμποδίζουν σκόπιμα εκείνους που προσπαθούν να πάρουν το σωστό μονοπάτι και προσκόμματα που παρακωλύουν εκείνους που αναζητούν τον Θεό. Μπορεί να φαίνεται πως έχουν “γερή κράση”, μα πώς μπορούν οι ακόλουθοί τους να καταλάβουν ότι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντίχριστοι που οδηγούν τους ανθρώπους στο να σταθούν ενάντια στον Θεό; Πώς να ξέρουν οι ακόλουθοί τους ότι είναι ζωντανοί διάβολοι που αφιερώνονται στο να καταβροχθίζουν ανθρώπινες ψυχές;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που εναντιώνονται στον Θεό). Καθώς συλλογιζόμουν τον λόγο του Θεού, συνειδητοποίησα πως οι πάστορες του θρησκευτικού κόσμου πληρώνονται από τις προσφορές των αδελφών προς τον Θεό, ωστόσο, τους εμποδίζουν να στραφούν προς τον Θεό, κι έτσι καταστρέφουν την ευκαιρία τους να υποδεχτούν τον Κύριο και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι απλώς διάβολοι που κατασπαράζουν ανθρώπινες ψυχές; Σκέφτηκα επίσης πως εξαιτίας της πανδημίας, οι εκκλησίες είχαν αναστείλει όλες τις λειτουργίες. Σε μια συνάθροιση, οι πάστορες συζήτησαν να βάλουν τα αγροτικά προϊόντα των αδελφών έξω από το γραφείο της επιτροπής μας για πούλημα, ώστε να αυξήσουν το εισόδημα των πιστών. Έτσι, οι αδελφοί και οι αδελφές θα συνέχιζαν τις προσφορές τους. Θύμωσα πολύ όταν το άκουσα και διαφώνησα έντονα. Είπα: «Ως πάστορες, πρέπει να φροντίζετε για τη ζωή των άλλων. Πώς γίνεται να σας απασχολούν μόνο τα χρήματα;» Ο γενικός γραμματέας μού είπε: «Όταν η εκκλησία αναστέλλει τις συναθροίσεις, οι προσφορές των αδελφών ελαττώνονται, έτσι μειώνεται σημαντικά το εισόδημα της εκκλησίας». Είδα πως οι πάστορες ενδιαφέρονταν μόνο για τον μισθό και το εισόδημά τους, κι όχι να ποτίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές και να ενισχύσουν την πίστη τους. Ήταν οι υποκριτές Φαρισαίοι για τους οποίους μίλησε ο Κύριος Ιησούς. Επιβουλεύονταν τις προσφορές των αδελφών προς τον Θεό. Δεν ενδιαφέρονταν για τη ζωή των πιστών, τους εμπόδιζαν να υποδεχτούν τον Κύριο και προσπαθούσαν να τους κρατούν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Είδα πιο καθαρά το αληθινό πρόσωπο των παστόρων. Οι θρησκευτικοί αυτοί πάστορες δεν ήταν παρά αντίχριστοι που αρνούνται τον Θεού και Του αντιστέκονται. Μετά από πολλά χρόνια πίστης στον Κύριο, τελικά τους διέκρινα. Επιτέλους, ξύπνησα. Ευχαρίστησα τον Θεό για το έλεός Του και που μου έδωσε την ευκαιρία να ακούσω τη φωνή Του και να αποδεχτώ το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Διαφορετικά, θα ακολουθούσα τους πάστορες στο κακό και στην αντίσταση του Θεού και θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ.

Αργότερα, είδα ένα βίντεο ανάγνωσης του λόγου του Παντοδύναμου Θεού. «Αυτήν τη στιγμή, καταλαβαίνετε πραγματικά τι είναι η πίστη στη θρησκεία και η πίστη στον Θεό; Υπάρχει διαφορά μεταξύ της πίστης στη θρησκεία και της πίστης στον Θεό; Πού έγκειται η διαφορά; Έχετε ξεκαθαρίσει αυτά τα ερωτήματα; Πώς είναι συνήθως οι πιστοί στη θρησκεία; Σε τι επικεντρώνονται; Πώς μπορεί να οριστεί η πίστη στη θρησκεία; Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στη θρησκεία, αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και προβαίνουν σε ορισμένες αλλαγές στη συμπεριφορά τους: Δεν χτυπούν ούτε βρίζουν τους ανθρώπους, δεν κάνουν κακά πράγματα που βλάπτουν τους ανθρώπους και δεν διαπράττουν διάφορα εγκλήματα ούτε παραβιάζουν τον νόμο. Τις Κυριακές πηγαίνουν στην εκκλησία. Έτσι είναι κάποιος που πιστεύει στη θρησκεία. Η καλή συμπεριφορά και η συχνή παρουσία στην εκκλησία, λοιπόν, είναι απόδειξη ότι κάποιος πιστεύει στη θρησκεία. Όταν κάποιος πιστεύει στη θρησκεία, αναγνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και θεωρεί ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει ότι είναι καλός άνθρωπος· εφόσον δεν αμαρτάνει ή δεν κάνει κακά πράγματα, θα πάει στον παράδεισο μετά τον θάνατό του, θα έχει καλό τέλος. Η πίστη του του δίνει πνευματική τροφή. Ως εκ τούτου, η πίστη στη θρησκεία μπορεί επίσης να οριστεί ως εξής: Το να πιστεύει κανείς στη θρησκεία σημαίνει να αναγνωρίζει, μέσα στην καρδιά του, ότι υπάρχει Θεός, να είναι βέβαιος ότι μετά τον θάνατό του θα πάει στον παράδεισο· σημαίνει να έχει ένα συναισθηματικό στήριγμα στην καρδιά του, καθώς και να αλλάζει κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς του —να είναι καλός και τίποτα περισσότερο. Όσο για το αν ο Θεός στον οποίο πιστεύει υπάρχει ή όχι, τι κάνει αυτός ο Θεός τώρα, τι ζητάει αυτός ο Θεός από τον ίδιο —δεν έχει την παραμικρή ιδέα, τα συμπεραίνει και τα φαντάζεται όλα αυτά με βάση τα δόγματα της Βίβλου. Αυτό είναι η πίστη στη θρησκεία. Η πίστη στη θρησκεία είναι πρωτίστως η επιδίωξη αλλαγών συμπεριφοράς και πνευματικής τροφής. Αλλά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι —το μονοπάτι της επιδίωξης ευλογιών— δεν έχει αλλάξει. Δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στις εσφαλμένες απόψεις, αντιλήψεις και φαντασιώσεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό. Το θεμέλιο της ύπαρξής τους, καθώς και οι στόχοι ζωής και η κατεύθυνση που ακολουθούν βασίζονται στις ιδέες και τις απόψεις του παραδοσιακού πολιτισμού, και δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Τέτοια είναι η κατάσταση όλων όσοι πιστεύουν στη θρησκεία. Τι είναι, λοιπόν, η πίστη στον Θεό; Ποιος είναι ο ορισμός του Θεού για την πίστη στον Θεό; (Εμπιστοσύνη στην κυριαρχία του Θεού.) Είναι η εμπιστοσύνη στην ύπαρξη του Θεού και η εμπιστοσύνη στην κυριαρχία του Θεού —αυτά είναι τα πιο θεμελιώδη. Το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακούει τα λόγια του Θεού, να υπάρχει, να ζει, να εκτελεί το καθήκον του και να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως ζητούν τα λόγια του Θεού. Το συμπέρασμα είναι ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί τον Θεό, να κάνει αυτό που ζητάει ο Θεός, να ζει όπως ζητάει ο Θεός· το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί την οδό του Θεού. Μήπως δεν διαφέρουν εντελώς oι στόχοι ζωής και η κατεύθυνση των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό από των ανθρώπων που πιστεύουν στη θρησκεία; […] Η πίστη στον Θεό πρέπει να είναι σύμφωνη με τα λόγια του Θεού και με αυτό που ζητά ο Θεός, οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός· μόνο αυτό συνιστά αληθινή πίστη στον Θεό —έτσι φτάνει κανείς στη ρίζα του ζητήματος. Η άσκηση της αλήθειας, η τήρηση των λόγων του Θεού και η ζωή σύμφωνα με τα λόγια του Θεού: αυτή είναι η σωστή οδός της ανθρώπινης ζωής· η πίστη στον Θεό σχετίζεται με το μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Η πίστη στον Θεό σχετίζεται με τόσο πολλές αλήθειες, και οι ακόλουθοι του Θεού πρέπει να κατανοούν αυτές τις αλήθειες· πώς μπορούν να ακολουθήσουν τον Θεό αν δεν τις κατανοούν και δεν τις αποδέχονται; Οι άνθρωποι που πιστεύουν στη θρησκεία απλώς αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενός Θεού και είναι βέβαιοι για την ύπαρξη ενός Θεού —αλλά δεν κατανοούν αυτές τις αλήθειες ούτε τις αποδέχονται, και έτσι οι άνθρωποι που πιστεύουν στη θρησκεία δεν είναι ακόλουθοι του Θεού» («Η πίστη στη θρησκεία δεν θα οδηγήσει ποτέ στη σωτηρία» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού είναι τόσο αληθινά! Σκέφτηκα τον εαυτό μου στη θρησκεία, χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και χωρίς την παροχή των σημερινών λόγων του Θεού. Θα τηρούσα μόνο θρησκευτικούς κανόνες και τελετουργικά και θα έκανα εξωτερικά κάποιες καλές πράξεις. Όταν έβλεπα κάποιον αδελφό ή αδελφή να είναι αρνητικοί, θα τους υποστήριζα. Επέθετα συχνά τα χέρια μου πάνω τους και προσευχόμουν και συμμετείχα ενεργά στη διακονία, και νόμιζα πως αυτό συμφωνούσε με το θέλημα του Θεού. Μόνο μετά την ανάγνωση των λόγων του Θεού έμαθα πως πίστευα στη θρησκεία, όχι στον Θεό. Υπήρχαν μόνο εξωτερικά καλές πράξεις, όχι πράξη των λόγων του Θεού και υπακοή στον Θεό, κι έτσι δεν θα άλλαζε η διάθεσή μου. Η σκληρή δουλειά και ο κόπος μας είναι απλώς ευσεβείς πόθοι μας και δεν συμφωνούν με το θέλημα του Θεού. Θυμήθηκα επίσης πως συχνά έλεγα στους αδελφούς και τις αδελφές μου να επιδιώξουν και να εργαστούν σκληρά για τον Κύριο. Όταν εισέρχονταν στον ουρανό, θα διοικούσαν πέντε ή δέκα πόλεις. Τώρα, μετά την ανάγνωση του λόγου του Θεού, ένιωθα πως το κήρυγμά μου ήταν παράλογο και εξωπραγματικό. Κανείς μας δεν είχε βιώσει την κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας δεν είχαν εξαγνιστεί και δεν τηρούσαμε καν τις προδιαγραφές εισόδου στη βασιλεία του Θεού. Οι εξωτερικά καλές πράξεις δεν αρκούν στην πίστη στον Θεό. Το βασικό είναι να βιώσεις το έργο και τα λόγια του Θεού, να πετύχεις αλλαγή διάθεσης και να υπακούς και να λατρεύεις τον Θεό. Αυτό συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Είδα πως στο παρελθόν, η πίστη μου στον Κύριο ήταν μπερδεμένη στη θρησκεία, κάτι που ο Θεός δεν θα επαινούσε. Αν συνέχιζα να πιστεύω στον Θεό σε συναθροίσεις της θρησκείας, δεν θα αποκτούσα ποτέ την αλήθεια. Τότε όμως σκέφτηκα πως εξαιτίας της θέσης μου ως πρεσβυτέρα, θα έπρεπε να πηγαίνω στην εκκλησία. Αν έφευγα απ’ την εκκλησία, σίγουρα θα με απέρριπταν και θα με αποστρέφονταν, και οι άλλοι δεν θα με σέβονταν και θα νόμιζαν πως απιστούσα στον Κύριο. Μόλις το σκέφτηκα αυτό, δίστασα. Σκέφτηκα επίσης να τους πω πως είχα υποδεχτεί τον Κύριο και είχα αποδεχτεί τον Παντοδύναμο Θεό, όμως ήξερα πως μόλις το έλεγα, ο πάστορας και οι άλλοι συνεργάτες θα με καταδίωκαν και θα με εμπόδιζαν. Μέσα μου αμφιταλαντευόμουν. Ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα άφηνα τη θρησκεία, όμως δεν ήξερα πώς να υποβάλω την παραίτησή μου. Συχνά προσευχόμουν και αναζητούσα μια λύση με τον Θεό.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού: «Ο Θεός αναζητά εκείνους που λαχταρούν να εμφανιστεί. Αναζητά αυτούς που μπορούν ν’ ακούσουν τον λόγο Του, αυτούς που δεν έχουν λησμονήσει την αποστολή Του και προσφέρουν ως θυσία την καρδιά και το σώμα τους σε Αυτόν. Αναζητά αυτούς που είναι υπάκουοι σαν μωρά μπροστά Του, και δεν Του αντιστέκονται. Αν αφοσιώνεσαι στον Θεό ανεμπόδιστος από οποιαδήποτε τυχόν δύναμη ή εξουσία, τότε ο Θεός θα σε κοιτάξει με εύνοια και θα δώσει τις ευλογίες Του σ’ εσένα. Αν είσαι υψηλής κοινωνικής θέσης, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την αποστολή από Αυτόν, προκειμένου να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι ο πιο σημαντικός σκοπός στη γη και το ποιο δίκαιο εγχείρημα της ανθρωπότητας. Αν απορρίπτεις το κάλεσμα του Θεού για χάρη του κύρους και για τους δικούς σου σκοπούς, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι καταραμένα, ακόμα και απεχθή από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως αρκετές φορές δίστασα να φύγω από την εκκλησία, επειδή δεν μπορούσα να αφήσω τη θέση μου ως πρεσβυτέρα. Εξαιτίας του κύρους μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με εκτιμούσαν και με σέβονταν. Μου φέρονταν διαφορετικά και πάντα με σκέφτονταν όταν υπήρχαν οφέλη. Ανησυχούσα πως θα τα έχανα όλα αυτά αν άφηνα την εκκλησία. Λαχταρούσα το κύρος και τα οφέλη απ’ αυτό. Αυτό δεν ήταν το σωστό μονοπάτι και δυσαρεστούσε τον Θεό. Ήξερα καλά πως έπρεπε να απελευθερωθώ απ’ τα δεσμά του κύρους. Αν δεν άλλαζα, θα βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό. Δεν ήταν αυτό το αποτέλεσμα που ήθελα. Δεν έπρεπε πια να με απασχολεί αν οι αδελφοί και οι αδελφές με υπολήπτονταν. Δεν είχε σημασία αν οι άλλοι με είχαν σε εκτίμηση. Αυτό που είχε σημασία ήταν αν κέρδιζα την αποδοχή του Θεού. Έπρεπε να είμαι αφοσιωμένη στον Θεό, όχι στο κύρος. Γι’ αυτό, η αποφασιστικότητά μου να φύγω από την εκκλησία ήταν πιο ισχυρή.

Μια μέρα, πήγα ως συνήθως στην εκκλησία, και μετά την κυριακάτικη λειτουργία, είπα σε όλους ότι παραιτούμαι από πρεσβυτέρα. Όλοι εξεπλάγησαν όταν το άκουσαν και προσπάθησαν να με πείσουν να μείνω. Έπειτα, κάποιοι πάστορες με κάλεσαν και μου είπαν πως η θέση της πρεσβυτέρας ήταν μια αδιάρρηκτη διαθήκη με τον Θεό Σκέφτηκα: «Ο Κύριος έχει επιστρέψει, έχει εκφράσει πολλές αλήθειες και έχει κάνει νέο έργο. Πρέπει να τηρήσω τη διαθήκη κι όχι να υποδεχτώ τον Κύριο;» Θυμήθηκα πως οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι υπηρετούσαν τον Θεό στον ναό αδιάκοπα, όμως όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε να εργαστεί, Τον καταδίκασαν, Του αντιστάθηκαν και Τον σταύρωσαν. Είναι αυτό αφοσίωση στον Θεό; Δεν ήταν καθόλου αφοσιωμένοι στον Θεό. Του αντιστάθηκαν. Σήμερα, ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει και είχε εκφράσει νέα λόγια. Αν τηρούσα την υποτιθέμενη «διαθήκη» και παρέμενα στην εκκλησία, και δεν συμβάδιζα με τα σημερινά λόγια και το έργο του Θεού, δεν θα ήμουν αφοσιωμένη στον Θεό! Σκέφτηκα αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). Τα πρόβατα του Θεού πρέπει να ακούν τα λόγια του Θεού και να Τον ακολουθούν χωρίς δισταγμό. Έτσι, όσο κι αν προσπάθησαν οι πάστορες να με πείσουν, δεν αμφιταλαντεύτηκα. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό που με οδήγησε εκτός θρησκείας, με άφησε να τρώω και να πίνω τα πρακτικά λόγια του Θεού και μου έδωσε το έργο του Αγίου Πνεύματος, που μου επέτρεψε να βιώσω πρωτοφανή ηρεμία και απελευθέρωση. Χωρίς το πρεσβυτερικό μου κύρος, δεν μιλούσα πια από τον άμβωνα με ξερά και κενά δογματικά λόγια. Αντιθέτως, εστίαζα στο να εφοδιάζομαι με τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, και κάθε μέρα, ένιωθα πλήρης και χαρούμενη.

Σύντομα, διαδόθηκαν τα νέα πως είχα φύγει από την εκκλησία. Δύο μήνες αργότερα, έμαθα πως μια αδελφή είχε αναρτήσει σε μια ομάδα στο διαδίκτυο ένα βίντεο της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, έτσι ο πάστορας είχε αρχίσει να σφραγίζει την εκκλησία και έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε πως επειδή κάποιος έφυγε από την εκκλησία, η εκκλησία έπρεπε να πάρει μέτρα εναντίον της Αστραπής της Ανατολής. Λυπήθηκα τόσο γι’ αυτό το νέο, όσο και για τους πάστορες, όμως ήμουν πιο σίγουρη από ποτέ πως στους περισσότερους πάστορες του θρησκευτικού κόσμου δεν άρεσε η αλήθεια. Εκ φύσεως, σιχαίνονται και μισούν την αλήθεια. Νομίζουν πως γνωρίζουν τη Βίβλο και τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα, τυφλός οδηγεί τυφλό και θα πέσουν κι οι δύο στον βόθρο. Υπάρχουν ακόμα πολλά πρόβατα του Θεού που περιπλανιούνται εκεί έξω και δεν υποδέχονται την επιστροφή του Κυρίου. Έπρεπε να τους κηρύξω το ευαγγέλιο της βασιλείας, να εκπληρώσω το καθήκον μου και να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού. Έτσι, άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού τις έσχατες ημέρες, και είδα πως όσοι πίστευαν αληθινά στον Θεό, επέστρεφαν σ’ Εκείνον ο ένας μετά τον άλλον, κι αυτό με χαροποιεί πολύ και με ενθουσιάζει. Νιώθω επίσης πως κάθε μέρα είναι γεμάτη και με νόημα. Ευχαριστώ τον Θεό που με οδήγησε εκτός της θρησκείας, να ακολουθώ τα βήματά Του και να βιώνω το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Νιώθω πραγματικά ευλογημένη γι’ αυτό.