Γεννήθηκα σε Χριστιανική οικογένεια κι αποδέχτηκα το έργο των έσχατων ημερών του Παντοδύναμου Θεού στα 60 μου. Αισθάνθηκα πολύ τυχερή που μπόρεσα να καλωσορίσω τον Κύριο και να αποδεχτώ το έργο των έσχατων ημερών του Θεού. Το όνειρό μου να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία θα γινόταν σύντομα πραγματικότητα. Εφόσον εργαζόμουν σκληρά για το καθήκον μου κι έκανα θυσίες, θα είχα την ευκαιρία να λάβω τη σωτηρία του Θεού. Μετά απ’ αυτό, έδινα όλο μου το είναι σε κάθε καθήκον που κανόνιζε η εκκλησία να κάνω. Στα 70 μου, μπορούσα ακόμη να κυκλοφορώ με το ποδήλατο και να κάνω κάποια θελήματα για την εκκλησία. Ανεβοκατέβαινα τρέχοντας τις σκάλες για το καθήκον μου και δεν αισθανόμουν ποτέ κουρασμένη. Ήμουν χαρούμενη που μπορούσα ακόμη να εκτελώ ένα καθήκον. Όσο γερνούσα, τα γηρατειά επηρέαζαν τις σωματικές μου λειτουργίες και δεν ήμουν σωματικά η ίδια. Λαμβάνοντας υπόψη την υγεία μου, η εκκλησία μού ανέθεσε καθήκοντα φιλοξενίας στο σπίτι. Απογοητεύτηκα κάπως. Όσο συνέχιζα να γερνάω, η όρασή μου εξασθενούσε. Δεν μπορούσα πια να κάνω καθήκοντα με το ποδήλατο. Μπορούσα μόνο να αναλαμβάνω καθήκοντα φιλοξενίας. Αν δεν μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον όσο γερνούσα κι άλλο, θα μπορούσα ακόμη να σωθώ; Σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν αν ήμουν λίγα χρόνια νεότερη, και ζήλεψα πραγματικά τους νεότερους αδελφούς και αδελφές που μπορούσαν να μετακινούνται και να εργάζονται για τον Θεό.

Τον Μάρτιο του 2022, ο επικεφαλής της εκκλησίας κανόνισε να υποστηρίξω την Αδελφή Γιου Σιν. Ήταν 78 χρονών και δυσκολευόταν να μετακινείται εξαιτίας της υγείας της. Δεν μπορούσε να εκτελέσει κανένα καθήκον. Όταν είδα την κατάστασή της, αισθάνθηκα λύπη κι αγωνία. Ήμουν ήδη πάνω από 80, μεγαλύτερη κι απ’ την Αδελφή Γιου Σιν. Η υγεία μου δεν ήταν όπως παλιά. Μπορεί μια μέρα να αρρώσταινα κι εγώ και να μην μπορούσα να κάνω καθήκον. Πόσο χρήσιμη θα ήμουν τότε; Θα είχα ελπίδα να σωθώ αν δεν μπορούσα να κάνω καθήκοντα; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ταραζόμουν. Έπειτα, αρρώστησα κι εγώ. Μια φορά, αισθάνθηκα ζαλάδα όταν σηκώθηκα μέσα στη νύχτα για να πάω στο μπάνιο. Μέχρι το πρωί, δεν μπορούσα να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Ήμουν τόσο ζαλισμένη που δεν μπορούσα καν να ανοίξω τα μάτια. Έκανα εμετό και διάρροια. Ούτε νερό δεν μπορούσα να πιω. Ο άντρας μου φώναξε την κόρη μας να έρθει να με φροντίσει και μετά από δυο μέρες, άρχισα τελικά να συνέρχομαι. Δεν παραμέλησα το καθήκον μου, αλλά ήμουν πολύ αδύναμη και δεν είχα ενέργεια για τίποτα. Δεν μπορούσα να φάω κι αισθανόμουν ζαλάδα και ναυτία. Ανησύχησα. Ως ηλικιωμένη, με την υγεία μου να εξασθενεί μέρα με τη μέρα, αν αρρώσταινα ξανά έτσι, θα κατάφερνα να συνέλθω τόσο γρήγορα; Αν δεν γινόμουν γρήγορα καλά και χρειαζόμουν κάποιον να με φροντίζει, δεν θα μπορούσα να εκτελέσω κανένα καθήκον κι αυτό θα με έκανε άχρηστη. Θα μπορούσα να μπω στη βασιλεία χωρίς καθήκον; Τι ωραία που θα ήταν αν ήμουν κάμποσα χρόνια νεότερη, όπως ήμουν πριν 20 χρόνια, όταν είχα μόλις αποδεχτεί αυτό το στάδιο του έργου και δεν φοβόμουν τίποτα. Ό,τι κι αν μου ανέθετε η εκκλησία, είτε κοντά είτε μακριά, το έφερνα σε πέρας. Είχα περισσότερες ελπίδες να ευλογηθώ αν είχα ένα καθήκον. Δεν μπορούσα, όμως, να γυρίσω πίσω τον χρόνο και δεν ήμουν ικανή για τίποτα. Οπότε, τα έβγαζα πέρα όπως-όπως. Πριν να το καταλάβω, ζούσα σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παρανόησης. Η κατάστασή μου συνέχισε να χειροτερεύει. Δεν είχα όρεξη να διαβάσω τα λόγια του Θεού και δεν είχα κίνητρο για τίποτα. Δεν έκανα το καθήκον μου όπως παλιά, με όλη μου την καρδιά. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Αισθάνομαι ότι τώρα που γέρασα και δεν μπορώ να κάνω πολλά καθήκοντα, δεν έχω ελπίδα να εισέλθω στη βασιλεία και να σωθώ. Είμαι πολύ απογοητευμένη. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη και καθοδήγησέ με για να μη με περιορίσουν τα γηρατειά, να μπορέσω να καταλάβω την πρόθεσή Σου και να βγω απ’ αυτήν την κατάσταση».

Η κατάστασή μου άρχισε να αλλάζει όταν διάβασα κάποια απ’ τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν και κάποιοι ηλικιωμένοι αδελφοί, από 60 έως 80-90 ετών, οι οποίοι, λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους, αντιμετωπίζουν κι αυτοί κάποιες δυσκολίες. Παρά την ηλικία τους, ο τρόπος σκέψης τους δεν είναι απαραίτητα τόσο σωστός ή ορθολογικός, ενώ οι ιδέες και οι απόψεις τους δεν συμφωνούν απαραίτητα με την αλήθεια. Αυτοί οι μεγάλοι άνθρωποι, λοιπόν, αντιμετωπίζουν κι αυτοί προβλήματα και ανησυχούν διαρκώς για το εξής: “Δεν είμαι πια τόσο καλά στην υγεία μου και τα καθήκοντα που μπορώ να εκτελέσω είναι περιορισμένα. Αν εκτελέσω μόνο αυτό το ασήμαντο καθήκον, θα με θυμάται ο Θεός; Πού και πού αρρωσταίνω και χρειάζομαι φροντίδα. Αν δεν υπάρχει κανείς να με φροντίσει, δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου. Τι να κάνω, λοιπόν; Γέρασα πια· ξεχνάω τα λόγια του Θεού αφού τα διαβάσω και δυσκολεύομαι να κατανοήσω την αλήθεια. Όταν συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, μπερδεύω τα λόγια μου, δεν έχω λογικό ειρμό ούτε κάποια εμπειρία που να αξίζει να μοιραστώ. Γέρασα και δεν έχω αρκετή ενέργεια, δεν βλέπω πολύ καλά και δεν είμαι πια δυνατός. Με δυσκολεύουν τα πάντα. Όχι μόνο δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου, αλλά και ξεχνάω εύκολα και κάνω λάθη. Μερικές φορές μπερδεύομαι και δημιουργώ προβλήματα τόσο στην εκκλησία όσο και στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Θέλω να σωθώ και να επιδιώξω την αλήθεια, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Τι μπορώ να κάνω;” […] Κάποιοι ηλικιωμένοι, συγκεκριμένα, θέλουν να περνούν όλον τον χρόνο τους δαπανώντας τον εαυτό τους για τον Θεό και εκτελώντας το καθήκον τους, αλλά δεν τους το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους. Κάποιοι έχουν υπέρταση ή διαβήτη και άλλοι γαστρεντερικά προβλήματα. Δεν έχουν τη σωματική δύναμη που χρειάζεται για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του καθήκοντός τους, με αποτέλεσμα να ανησυχούν. Ζηλεύουν τους νέους που μπορούν να τρώνε και να πίνουν, να τρέχουν και να κάνουν άλματα. Όσο περισσότερο τους βλέπουν να κάνουν τέτοια πράγματα τόσο πιο στενοχωρημένοι νιώθουν και σκέφτονται: “Θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου και να επιδιώξω, να κατανοήσω και να κάνω πράξη την αλήθεια. Γιατί είναι, λοιπόν, τόσο δύσκολο; Είμαι γέρος και άχρηστος! Μήπως ο Θεός δεν θέλει ηλικιωμένους ανθρώπους; Είναι στ’ αλήθεια άχρηστοι οι ηλικιωμένοι; Εμείς δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία;” Στενοχωριούνται και, όπως κι αν το σκεφτούν, δεν μπορούν να νιώσουν χαρά. Δεν θέλουν να χάσουν μια τόσο υπέροχη εποχή και μια τόσο σπουδαία ευκαιρία, αλλά δεν μπορούν να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να εκτελέσουν το καθήκον τους με όλη την καρδιά και την ψυχή τους όπως οι νέοι. Αυτοί οι ηλικιωμένοι βυθίζονται σε έντονα συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας λόγω της ηλικίας τους. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αναποδιές, ταλαιπωρίες ή εμπόδια, κατηγορούν την ηλικία τους και φτάνουν να νιώθουν μίσος και αντιπάθεια για τον εαυτό τους. Όπως και να ’χει, όμως, είναι μάταιο, δεν υπάρχει λύση και δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν. Ισχύει πως δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν; Υπάρχει λύση; (Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει κι αυτοί να εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν.) Είναι αποδεκτό να τα εκτελούν όσο καλύτερα μπορούν, σωστά; Μήπως δεν μπορούν πια να επιδιώξουν την αλήθεια λόγω ηλικίας; Δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια; (Είναι.) Μπορούν να την κατανοήσουν; Έως ένα βαθμό, ναι. Άλλωστε, ούτε οι νέοι μπορούν να την κατανοήσουν στην ολότητά της. Οι ηλικιωμένοι τρέφουν πάντα την εσφαλμένη αντίληψη πως, επειδή νιώθουν σύγχυση και δεν θυμούνται πια τόσο καλά, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Έχουν δίκιο; (Όχι.) Αν και οι νέοι έχουν πολύ περισσότερη ενέργεια και σωματική δύναμη από τους ηλικιωμένους, η ικανότητά τους να κατανοούν, να αφομοιώνουν και να γνωρίζουν πράγματα είναι, ουσιαστικά, ίδια με των ηλικιωμένων. Και οι ηλικιωμένοι δεν ήταν κάποτε νέοι; Δεν γεννήθηκαν γέροι και, από την άλλη, και οι νέοι θα γεράσουν κάποτε. Οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να σκέφτονται διαρκώς πως διαφέρουν από τους νέους επειδή έχουν γεράσει, το σώμα και η μνήμη τους εξασθένισαν και έχουν προβλήματα υγείας. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Τι εννοώ με αυτό; Γέροι και νέοι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, τις ίδιες στάσεις, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές για κάθε λογής πράγματα. Οπότε, οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να έχουν την εσφαλμένη αντίληψη πως το γεγονός ότι γέρασαν, έχουν λιγότερες υπερβολικές επιθυμίες από τους νέους και μπορούν να είναι σταθεροί σημαίνει πως δεν έχουν εξωφρενικές φιλοδοξίες ή επιθυμίες ή πως έχουν λιγότερες διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να συναγωνιστούν άλλους για κάποια θέση, όπως οι νέοι; Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να κάνουν πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές και να ενεργήσουν αυθαίρετα, όπως οι νέοι; (Ναι, μπορούν.) Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να είναι εξίσου αλαζόνες με τους νέους; Η διαφορά είναι πως, όταν δείχνουν αλαζονεία οι ηλικιωμένοι, η προχωρημένη τους ηλικία δεν τους αφήνει να γίνουν τόσο επιθετικοί και δεν είναι τόσο εξόφθαλμα αλαζόνες. Οι νέοι εκδηλώνουν πιο φανερά την αλαζονεία τους επειδή έχουν ακόμα γερό σώμα και μυαλό, ενώ οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας την εκδηλώνουν λιγότερο φανερά, επειδή το σώμα και το μυαλό τους έχουν εξασθενίσει. Παρόλα αυτά, η ουσία της αλαζονείας τους και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες. Όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος ηλικιωμένος στον Θεό ή όσα χρόνια κι αν εκτελεί το καθήκον του, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα συνεχίσει να έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. […] Δεν ισχύει, λοιπόν, ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν τίποτα να κάνουν ή ότι δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και σίγουρα όχι ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· μπορούν να κάνουν πολλά. Οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες, οι διάφορες παραδοσιακές ιδέες και αντιλήψεις, τα πράγματα που δηλώνουν άγνοια και ισχυρογνωμοσύνη, και τα συντηρητικά, ανορθολογικά και στρεβλά πράγματα που έχουν συσσωρευτεί μέσα σου κατά τη διάρκεια της ζωής σου έχουν στοιβαχτεί όλα τους μέσα στην καρδιά σου. Θα πρέπει, λοιπόν, να αφιερώσεις ακόμη περισσότερο χρόνο από ό,τι οι νέοι για να τα φέρεις στην επιφάνεια, να τα αναλύσεις και να τα αναγνωρίσεις. Δεν ισχύει πως δεν έχεις τίποτα να κάνεις, ούτε θα πρέπει να νιώθεις αγωνία, άγχος και ανησυχία όταν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Αυτό δεν είναι ούτε καθήκον ούτε ευθύνη σου. Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να έχουν τη σωστή νοοτροπία. Αν και μπορεί να είσαι μιας κάποιας ηλικίας και σχετικά γερασμένος σωματικά, θα πρέπει και πάλι να έχεις τη νοοτροπία νέου ανθρώπου. Αν και μεγαλώνεις και δεν έχεις πια τόσο γερό μυαλό και θυμητικό, εφόσον μπορείς ακόμα να αποκτήσεις αυτογνωσία και να κατανοήσεις τα λόγια Μου και την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει πως ούτε γέρος είσαι ούτε υστερείς σε επίπεδο. Αν κάποιος έχει πατήσει τα εβδομήντα, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, αυτό δείχνει πως το ανάστημά του είναι πολύ μικρό και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ αυτό που του ζητείται. Η ηλικία, λοιπόν, δεν παίζει ρόλο όταν μιλάμε για την αλήθεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Διάβασα αυτό το απόσπασμα αρκετές φορές. Τα λόγια του Θεού μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου, αποκαλύπτοντας ακριβώς την κατάστασή μου. Κατάλαβα ότι ήμουν ηλικιωμένη πια, ότι δεν ήμουν στην ίδια κατάσταση. Δεν μπορούσα να τρέχω για ένα καθήκον. Μπορούσα μόνο να φιλοξενώ στο σπίτι. Βλέποντας την κατάσταση της Αδελφής Γιου Σιν που ήταν στο σπίτι ανήμπορη να κάνει ένα καθήκον, είχα ανησυχήσει πραγματικά για την ηλικία μου. Αν μια μέρα δεν μπορούσα πραγματικά να μετακινηθώ ή να κάνω ένα καθήκον, δεν θα μπορούσα να σωθώ. Η σκέψη ότι δεν θα έμπαινα στη βασιλεία ήταν πολύ οδυνηρή και με είχε ταράξει. Με είχε κάνει να ανησυχώ για τον προορισμό μου. Ζούσα σε μια αρνητική, απαισιόδοξη κατάσταση και είχα χάσει το κίνητρο για οτιδήποτε. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού με άγγιξε και φώτισε την καρδιά μου. Δεν είναι ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουμε επιλογές και δεν μπορούμε να σωθούμε, ότι δεν μπορούσε να κάνουμε τίποτα ή να αναλάβουμε ένα καθήκον. Τα γηρατειά δεν σημαίνουν ότι η καρδιά μας γέρασε κι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Οι ηλικιωμένοι μπορούμε ακόμη να κάνουμε πράγματα όπως παλιά. Να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, να προσευχόμαστε όταν πρέπει και να κάνουμε οποιοδήποτε καθήκον μπορούμε ως συνήθως. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν εγκρίνει τους ηλικιωμένους επειδή δεν μπορούν να κάνουν τόσα καθήκοντα. Επίσης, τόσο οι ηλικιωμένοι όσο και οι νέοι έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις. Όλοι πρέπει να αναζητάμε την αλήθεια για να τις διορθώνουμε. Ιδίως οι ηλικιωμένοι όπως εγώ μέσα απ’ τη ζωή στο σπίτι, στο σχολείο κι έξω στην κοινωνία, έχουμε αναπτύξει κάθε είδους σκέψεις, αντιλήψεις και φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Πάρα πολλές απ’ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, τις αιρέσεις και τους παραλογισμούς είχαν συσσωρευτεί στο κεφάλι μου. Ήμουν πιστή επί χρόνια, αλλά αυτά τα σατανικά δηλητήρια ήταν ακόμη ριζωμένα μέσα μου και είχαν γίνει για μένα κανόνες επιβίωσης. Μερικές φορές, όταν ήμουν σε μια συνάθροιση με άλλους, έβλεπα ότι κάποιοι ζούσαν σε εσφαλμένη κατάσταση ή μετέδιδαν αρνητικότητα. Έβλεπα ξεκάθαρα ότι αυτά που έλεγαν στους άλλους δεν ήταν εποικοδομητικά, αλλά κρατούσα το στόμα μου κλειστό για να προστατέψω τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Ζούσα σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Δεν ήμουν πρόθυμη να κάνω πράξη την αλήθεια, δίσταζα να θίξω οτιδήποτε. Στις συναθροίσεις, όταν μιλούσαμε για πρόσωπα και ιστορίες απ’ τη Βίβλο, κάποιοι αδελφοί και αδελφές δεν καταλάβαιναν κι επεδείκνυα αλαζονική διάθεση. Αισθανόμουν ότι ως παλιά Χριστιανή, ήξερα περισσότερα απ’ αυτούς και δεν σταματούσα να τους εξηγώ, χρησιμοποιώντας το αυτό ως κεφάλαιο για να κάνω επίδειξη. Με τόσες διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν είχαν διορθωθεί, θα έπρεπε να αισθάνομαι περισσότερη πίεση και να καταβάλλω προσπάθεια για την επιδίωξη της αλήθειας. Πρέπει να αναζητήσω περισσότερο την αλήθεια στα χρόνια που μου απομένουν προκειμένου να διορθώσω τη διαφθορά μου. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να κάνω και αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθω. Παρ’ όλα αυτά, ζήλευα πάντα τους νέους επειδή ήταν καλά στην υγεία τους και είχαν πολλά πιθανά καθήκοντα, πιστεύοντας ότι είχαν περισσότερες ελπίδες να σωθούν. Απ’ τη στιγμή που δεν μπορούσα πια να μετακινούμαι και είχα περιορισμένα καθήκοντα, ανησυχούσα ότι δεν θα είχα θέση στη βασιλεία. Βυθίστηκα σε μια αρνητική κατάσταση απ’ την οποία δεν μπορούσα να ξεφύγω. Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν μεγάλη ανοησία. Έπρεπε να έχω μια σωστή στάση. Αν και είμαι ηλικιωμένη και η σάρκα μου γερνάει, καταλαβαίνω ακόμη τα λόγια του Θεού κι έχω ακόμη κανονική αντίληψη και λογική. Δεν μπορώ να σπαταλάω χρόνο επιδιώκοντας την αλήθεια. Δεν μπορώ να ζω στην αγωνία και στην ανησυχία. Αυτό είναι εμφανές σε αυτό το απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Αν και μεγαλώνεις και δεν έχεις πια τόσο γερό μυαλό και θυμητικό, εφόσον μπορείς ακόμα να αποκτήσεις αυτογνωσία και να κατανοήσεις τα λόγια Μου και την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει πως ούτε γέρος είσαι ούτε υστερείς σε επίπεδο» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Τα λόγια του Θεού φώτισαν την καρδιά μου κι αισθάνθηκα αμέσως ότι είχα κάτι για το οποίο μπορούσα να αγωνιστώ. Ο Θεός λέει ότι δεν είμαι ηλικιωμένη. Οπότε, πρέπει να επιδιώξω επιμελώς ακόμη περισσότερο την αλήθεια στα χρόνια που μου απομένουν.

Διάβασα επίσης τα εξής στα λόγια του Θεού: «Αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία ή τον βαθμό στον οποίο υπέφερε, και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλεί τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχει την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). «Η επιθυμία του Θεού είναι η τελείωση του κάθε ανθρώπου, η τελική απόκτησή του από Εκείνον, ο ολοκληρωτικός καθαρμός του από Εκείνον και η μετατροπή του σε άνθρωπο που Εκείνος αγαπά. Άσχετα από το αν Εγώ λέω ότι είστε καθυστερημένοι ή πτωχοί τω πνεύματι, αυτό είναι γεγονός. Τα λόγια Μου δεν αποδεικνύουν ότι σκοπεύω να σας εγκαταλείψω, ότι έχω χάσει τις ελπίδες Μου για εσάς, και πολύ λιγότερο, ότι δεν θέλω να σας σώσω. Σήμερα έχω έρθει να επιτελέσω το έργο για τη σωτηρία σας, δηλαδή το έργο που επιτελώ, αποτελεί συνέχεια του έργου για τη σωτηρία. Κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί: Υπό την προϋπόθεση ότι είσαι πρόθυμος, ότι επιδιώκεις, στο τέλος θα είσαι ικανός να επιτύχεις αυτό το αποτέλεσμα, και κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί. Εάν είσαι πτωχός τω πνεύματι, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του πτωχού πνεύματός σου· αν είσαι υψηλού επιπέδου, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του υψηλού επιπέδου σου· αν είσαι αδαής και αναλφάβητος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του αναλφαβητισμού σου· εάν είσαι μορφωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του γεγονότος ότι είσαι μορφωμένος· εάν είσαι ηλικιωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες της ηλικίας σου· εάν είσαι σε θέση να παρέχεις φιλοξενία, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες με αυτήν την ικανότητα· αν λες ότι αδυνατείς να προσφέρεις φιλοξενία και μπορείς μόνο να εκτελείς ένα συγκεκριμένο καθήκον, είτε πρόκειται για τη διάδοση του Ευαγγελίου είτε για τη φροντίδα της εκκλησίας ή για τη συμμετοχή σου σε άλλα γενικά ζητήματα, η τελείωσή Μου για εσένα θα είναι ανάλογη του καθήκοντος που εσύ εκτελείς. Πίστη, υποταγή μέχρι τέλους και επιδίωξη υπέρτατης αγάπης για τον Θεό —τούτα πρέπει να επιτύχεις και δεν υπάρχουν καλύτερες ασκήσεις από αυτές τις τρεις» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Αυτά τα λόγια του Θεού με άγγιξαν πραγματικά. Ο Θεός δεν καθόρισε ποτέ την έκβαση κανενός με βάση το επίπεδό του, την ηλικία του ή το πόσα καθήκοντα έχει κάνει. Ο Θεός εξετάζει απλώς αν οι άνθρωποι είναι αφοσιωμένοι και υποταγμένοι σε Αυτόν. Εφόσον κάποιος είναι αποφασισμένος να επιδιώξει την αλήθεια, κι έχει αληθινή πίστη κι αγαπάει την αλήθεια, ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει. Είδα ότι ο Θεός είναι δίκαιος κι ότι οι απαιτήσεις Του δεν είναι ίδιες απ’ όλους. Οι απαιτήσεις του απ’ τους ανθρώπους βασίζονται στο ανάστημά τους και στο τι είναι ικανοί να πετύχουν. Όσοι μπορούν να φιλοξενούν πρέπει να φιλοξενούν, όσοι μπορούν να κηρύττουν το ευαγγέλιο πρέπει να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε όποιο καθήκον μπορούμε. Εφόσον επιδιώκουμε την αλήθεια κι ενεργούμε με βάση τα λόγια του Θεού, έχουμε ελπίδα να σωθούμε. Στην προχωρημένη ηλικία μου, όμως, αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον κι ότι ο Θεός δεν θα με ενέκρινε. Εκλάμβανα τον Θεό σαν ένα κοσμικό αφεντικό που σε κρατάει όταν μπορείς να εργαστείς κι έχεις αξία και σε αποκλείει στην αντίθετη περίπτωση. Δεν είχα θεοφοβούμενη καρδιά και παρερμήνευσα την πρόθεση του Θεού εξαιτίας των παράλογων αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών μου. Επίσης, ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να σωθούν ή να οδηγηθούν στην τελείωση. Σκέφτηκα τους αντίχριστους και τους κακοποιούς που αποβλήθηκαν απ’ την εκκλησία. Κάποιοι ήταν νεότεροι από μένα και είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια και τις δουλειές τους για τα καθήκοντά τους. Εργάστηκαν σκληρά με τα ανθρώπινα μέτρα, αλλά δεν επιδίωξαν την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν άλλαξαν καθόλου. Έκαναν πράγματα που τους υπαγόρευε η σατανική τους φύση, διαταράσσοντας το έργο του οίκου του Θεού και μη μετανοώντας ποτέ, με αποτέλεσμα ο Θεός τελικά να τους αποκλείσει. Όσο για τα πιο ηλικιωμένα μέλη, κάποια είχαν καθήκοντα φιλοξενίας στο σπίτι, κάποια κρατούσαν τα βιβλία της εκκλησίας, αλλά όλα έπαιζαν τον ρόλο τους όπως έπρεπε. Ο Θεός δεν γυρίζει την πλάτη Του σε αυτούς και δεν τους αποκλείει εξαιτίας των γηρατειών ή επειδή δεν μπορούν να κάνουν πολλά καθήκοντα. Είδα ότι ο Θεός αποκλείει ανθρώπους εξαιτίας της φύση-ουσίας τους, όχι επειδή είναι ηλικιωμένοι. Τώρα που γέρασα, δεν μπορώ να υποστηρίξω την εκκλησία όπως παλιά. Φιλοξενώ ανθρώπους στο σπίτι μου. Πρέπει, επομένως, να κάνω το καθήκον της φιλοξενίας καλά και να διατηρώ ένα ασφαλές περιβάλλον για συναθροίσεις στο σπίτι μου, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να έρχονται και να φεύγουν εν ειρήνη. Αυτό σημαίνει αφοσίωση στο καθήκον μου. Η γειτόνισσά μου, η Αδελφή Γιου Σιν, δεν είναι καλά και χρειάζεται υποστήριξη. Πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ, να τη συναντάω και να συναναστρέφομαι μαζί της. Κι όποτε αντιμετωπίζω δυσκολίες ή προβλήματα, πρέπει να προσεύχομαι και να διαβάζω τα λόγια του Θεού για να βρίσκω τη λύση. Αν μπορώ να σηκώσω δυόμισι κιλά, θα σηκώσω δυόμισι κιλά. Αν μπορώ να σηκώσω 20, θα σηκώσω 20. Να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου και να κάνεις ό,τι μπορείς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Απ’ τη στιγμή που το κατάλαβα, αισθάνθηκα ντροπή και ταπείνωση. Δεν είχα καταλάβει την πρόθεση του Θεού, δεν εξέταζα τα πράγματα και δεν ενεργούσα με βάση τα λόγια Του. Αντιθέτως, ζούσα σύμφωνα με τις παράλογες απόψεις μου, παρερμηνεύοντας τον Θεό. Ήμουν στ’ αλήθεια επαναστατική.

Αναλογίστηκα γιατί ανησυχούσα μονίμως για τα γηρατειά, για την ανικανότητα να κάνω ένα καθήκον, για τον αποκλεισμό. Ποιο κίνητρο κρυβόταν από πίσω; Στην αναζήτησή μου, διάβασα μερικά αποσπάσματα απ’ τα λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι γεμίζουν σθένος όταν βλέπουν πως η πίστη στον Θεό θα τους αποφέρει ευλογίες, ωστόσο χάνουν πάσα ενέργεια τη στιγμή που βλέπουν πως πρέπει να υποστούν εξευγενισμούς. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Εν τέλει, πρέπει να επιτύχεις ολοκληρωμένη και απόλυτη υπακοή ενώπιον του Θεού στην πίστη σου. Πιστεύεις στον Θεό αλλά εξακολουθείς να έχεις απαιτήσεις απ’ Αυτόν, έχεις πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις που δεν μπορείς να αφήσεις πίσω, προσωπικά συμφέροντα που δεν μπορείς να αποχωριστείς, και παρόλα αυτά εξακολουθείς να αναζητάς ευλογίες της σάρκας και θέλεις ο Θεός να σώσει τη σάρκα σου, να σώσει την ψυχή σου —όλα αυτά είναι συμπεριφορές ανθρώπων που έχουν εσφαλμένη οπτική. Παρόλο που οι άνθρωποι με θρησκευτικές πεποιθήσεις έχουν πίστη στον Θεό, δεν επιδιώκουν αλλαγή διάθεσης και δεν επιδιώκουν να γνωρίσουν τον Θεό, αλλά αντιθέτως, επιζητούν μόνο τα συμφέροντα της σάρκας τους. Πολλοί ανάμεσά σας έχουν πίστη που εμπίπτει στην κατηγορία των θρησκευτικών πεποιθήσεων· αυτή δεν συνιστά αληθινή πίστη στον Θεό. Για να πιστέψουν στον Θεό οι άνθρωποι πρέπει να κατέχουν καρδιά που είναι έτοιμη να υποφέρει γι’ Αυτόν και τη θέληση να παραδοθούν. Αν δεν πληρούν τις δύο αυτές προϋποθέσεις, η πίστη τους στον Θεό δεν είναι έγκυρη και δεν θα είναι σε θέση να επιτύχουν αλλαγή στη διάθεσή τους. Μόνο οι άνθρωποι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια, αναζητούν τη γνώση για τον Θεό και επιδιώκουν τη ζωή είναι αυτοί που πιστεύουν αληθινά στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). «Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, ανταμοιβή, στέφανο. Αυτό δεν υπάρχει στην καρδιά καθενός; Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά γι’ αυτό, και μάλιστα καλύπτουν το κίνητρο και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες· αυτή, όμως, η επιθυμία και αυτό το κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους παρέμεναν πάντοτε ακλόνητα. Όση πνευματική θεωρία κι αν καταλαβαίνουν, όση κι αν είναι η εμπειρία ή η γνώση τους, όποιο καθήκον κι αν μπορούν να εκτελέσουν, όσα δεινά κι αν υπομένουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουν, ποτέ δεν εγκαταλείπουν το κίνητρο που κρύβεται βαθιά στην καρδιά τους για ευλογίες· μοχθούν συνεχώς σιωπηλά υπηρετώντας αυτό το κίνητρο. Αυτό δεν είναι που έχει θαφτεί πιο βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς θα αισθανόσασταν αν δεν είχατε αυτό το κίνητρο να λάβετε ευλογίες; Με ποια στάση θα εκτελούσατε το καθήκον σας και θα ακολουθούσατε τον Θεό; Τι θα απογίνονταν οι άνθρωποι αν απαλλάσσονταν απ’ αυτό το κίνητρο για ευλογίες που είναι κρυμμένο στην καρδιά τους; Πιθανόν πολλοί να γίνονταν αρνητικοί, ενώ κάποιοι δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τα καθήκοντά τους. Θα έχαναν το ενδιαφέρον τους για την πίστη τους στον Θεό, λες και είχε εξαφανιστεί η ψυχή τους. Θα φαινόταν λες και τους είχαν αρπάξει την καρδιά. Γι’ αυτό λέω ότι το κίνητρο για ευλογίες είναι κάτι που κρύβεται βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αυτά που αποκαλύπτει και κρίνει ο Θεός με τα συγκεκριμένα λόγια ήταν ακριβώς η κατάστασή μου. Ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων. Αυτά τα λόγια φανέρωσαν τα βαθιά ριζωμένα κίνητρα και τις ελπίδες μου να ευλογηθώ. Φανέρωσαν ότι η πίστη μου ήταν μόνο για ευλογίες. Όταν είχα μόλις αποδεχτεί αυτό το στάδιο του έργου, μου είδε δώσει κίνητρο η ελπίδα να μπω στη βασιλεία. Ήμουν πρόθυμη να κάνω ό,τι ήθελε η εκκλησία. Έκανα το καθήκον μου βρέξει χιονίσει. Πίστευα ότι, εφόσον πλήρωνα ένα τίμημα, ο Θεός θα το ενέκρινε κι ότι θα σωζόμουν και θα κέρδιζα τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Βλέποντας, όμως, ότι γερνούσα, ότι τα γηρατειά επηρέαζαν τις σωματικές μου λειτουργίες. Κι ότι δεν μπορούσα να κάνω καθήκοντα όπως παλιά, είχα φοβηθεί ότι μια μέρα θα αρρώσταινα και δεν θα μπορούσα να κάνω ένα καθήκον. Είχα αισθανθεί λύπη κι αγωνία. Σκεφτόμουν εκείνες τις δυο μέρες που ήμουν άρρωστη κι ακινητοποιημένη, και φοβόμουν ακόμη περισσότερο. Αν αρρώσταινα ξανά και δεν γινόμουν γρήγορα καλά, δεν θα μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον και δεν θα μπορούσα να σωθώ. Αισθανόμουν την καρδιά μου άδεια, αισθανόμουν σκοτεινιά και κατάθλιψη. Δεν είχα κίνητρο να διαβάσω τα λόγια του Θεού ή να προσευχηθώ. Σκεφτόμουν ότι θα τα έβγαζα πέρα όπως-όπως. Είδα ότι είχα ένα κίνητρο να ευλογηθώ βαθιά κρυμμένο μέσα στην καρδιά μου, γερά ριζωμένο, κι ότι μονίμως μοχθούσα κι αγωνιζόμουν για να πετύχω αυτόν τον στόχο. Επιφανειακά, έκανα ένα καθήκον και ήθελα να ικανοποιήσω τον Θεό. Στην πραγματικότητα, ήθελα να ανταλλάξω το καθήκον μου με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Εργαζόμουν για τον προορισμό μου. Είμαι στ’ αλήθεια πολύ μοχθηρή και δόλια απ’ τη φύση μου. Γεννήθηκα σε Χριστιανική οικογένεια κι ακολούθησα τους γονείς μου, πιστεύοντας στον Κύριο Ιησού από μικρή. Όταν έγινα 60 χρονών, αποδέχτηκα το έργο των έσχατων ημερών του Θεού. Είχα ήδη κερδίσει πάρα πολλά. Ο Θεός έχει συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω σε κάθε πτυχή της αλήθειας στις έσχατες ημέρες, και μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου Του, έχω κερδίσει κάποια κατανόηση της διεφθαρμένης φύσης και των σατανικών δηλητηρίων μου. Απεχθάνομαι τον εαυτό μου και η διεφθαρμένη διάθεσή μου έχει αλλάξει λίγο. Αυτό είναι καρπός των βιωμάτων μου απ’ την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Τι απίστευτη χάρη πηγάζει απ’ τον Θεό! Τι σπουδαία σωτηρία έχω λάβει! Ακόμη κι αν ο Θεός μού έκοβε την ανάσα αυτήν τη στιγμή, δεν θα μετάνιωνα και θα όφειλα ευγνωμοσύνη στον Θεό. Είμαι, όμως, ζωντανή κι ανασαίνω ακόμη. Πρέπει με όλη μου την καρδιά να επιδιώκω την αλήθεια και την αλλαγή διάθεσης. Είτε ευλογηθώ είτε υπομείνω καταστροφή στο μέλλον, πρέπει να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Αυτήν τη λογική πρέπει να έχω ως δημιούργημα. Παρ’ όλα αυτά, αν και έχω τραφεί τόσο πολύ απ’ τα λόγια του Θεού, δεν ξέρω ακόμη πώς να Τον ξεπληρώσω για την αγάπη Του. Ήθελα να χρησιμοποιήσω το καθήκον μου για να το ανταλλάξω με τις ευλογίες της βασιλείας. Έγινα αρνητική και παρερμήνευσα τον Θεό όταν σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα να λάβω τις ευλογίες της βασιλείας. Δεν είχα συνείδηση ή λογική. Πού ήταν η ανθρώπινη φύση μου; Ήμουν τόσο εγωίστρια, ποταπή και αχρεία. Τα κίνητρα και οι αντιλήψεις μου για την πίστη ήταν λάθος. Ήθελα απλώς να μπω στη βασιλεία των ουρανών κι επιδίωκα μόνο σαρκικά οφέλη κι ευλογίες. Ήμουν στο ίδιο μονοπάτι με τον Παύλο. Σκέφτηκα ότι ο Παύλος πέτυχε πολλά, αλλά είχε πίστη μόνο με σκοπό να ανταμειφθεί και να στεφθεί. Χρησιμοποιούσε το έργο του για να έρθει σε συμφωνία με τον Θεό, να το ανταλλάξει με τις ευλογίες των ουρανών. Δεν επιδίωξε να γνωρίσει τον Θεό. Ακολουθούσε ένα μονοπάτι αντίστασης στον Θεό. Στο τέλος, τιμωρήθηκε απ’ τον Θεό. Η επιδίωξή μου ήταν ίδια με του Παύλου. Δεν επιδίωξα αλλαγή διάθεσης για να ικανοποιήσω τον Θεό. Έκανα απλώς το καθήκον μου για ευλογίες. Επιφανειακά, εκτελούσα ένα καθήκον. Στην ουσία, όμως, εξαπατούσα τον Θεό. Δεν ήμουν αληθινή πιστή. Οι αληθινοί πιστοί επιδιώκουν την αλήθεια, επιζητούν να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον Θεό. Δεν υπάρχουν όροι ή συμφωνίες στο πώς κάνουν το καθήκον του. Δεν υπάρχουν προσωπικά κίνητρα, στόχοι ή εξωφρενικές επιθυμίες. Τα δίνουν όλα για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Όπως ο Πέτρος. Αν και δεν έκανε τόσα όσα ο Παύλος, μπόρεσε να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, να γνωρίσει τον εαυτό του, κι επιζήτησε να γνωρίσει και να αγαπήσει τον Θεό. Τελικά, υποτάχθηκε μέχρι θανάτου και σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό, καταθέτοντας μαρτυρία για να δοξάσει τον Θεό. Με την πίστη που είχα, προσκολλημένη μονίμως σε ποταπά κίνητρα κι επιθυμίες, δεν θα κέρδιζα ποτέ την έγκριση του Θεού, όσα χρόνια κι αν πίστευα. Ο Θεός θα με απέρριπτε και θα με αποστρεφόταν. Χωρίς να μετανοήσω κι επιδιώκοντας ανταλλάγματα για την πίστη και το καθήκον μου, δεν θα κέρδιζα την αλήθεια, δεν θα είχα αλλαγή διάθεσης στο τέλος. Θα κατέληγα σαν τον Παύλο, φανερωμένη κι αποκλεισμένη απ’ τον Θεό.

Σκέφτηκα αυτά που είπε ο Θεός: «Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου). Σε αυτό το σημείο, συνειδητοποίησα ότι ένα δημιούργημα οφείλει να κάνει το καθήκον του ασχέτως ευλογιών ή δεινών. Ως μέλος του οίκου του Θεού, δεν πρέπει να θέτω όρους στον Θεό. Πρέπει να εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου. Όπως σε μια οικογένεια, όπου τα παιδιά κάνουν ό,τι μπορούν γι’ αυτήν. Μπορούν στ’ αλήθεια να ζητάνε χρηματικές ανταμοιβές απ’ τους γονείς τους; Τότε, δεν θα ήταν μέλη της οικογένειας, αλλά υπάλληλοι. Ως μέλος της οικογένειας του Θεού και ως δημιούργημα, πρέπει να κάνω το καθήκον μου για τον Δημιουργό. Αυτό είναι το σωστό και το φυσιολογικό. Πρέπει να δείχνω την αφοσίωσή μου χωρίς να σκέφτομαι όρους ή ανταμοιβές. Αυτό οφείλω να κάνω. Είμαι ηλικιωμένη πια και η υγεία μου δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά ο Θεός δεν με έχει εγκαταλείψει. Με τρέφει και με καθοδηγεί ακόμη με τα λόγια Του. Δεν γίνεται να μην έχω συνείδηση και να συνεχίσω να ζω σε μια αρνητική κατάσταση, εγκαταλείποντας τον εαυτό μου στην απελπισία. Πρέπει να έχω μια σωστή στάση κι όσο είμαι καλά στα μυαλά μου και διαθέτω ακόμη λογική, να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού για να γνωρίσω τον εαυτό μου και να επιδιώξω αλλαγή διάθεσης. Να κάνω όποιο καθήκον μπορώ και να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Διάβασα και τα εξής στα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα, από το επίπεδο, την ηλικία σου ή τα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια να μπεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Δεν θα πρέπει να δίνεις έμφαση σε τυχόν αντικειμενικά σκεπτικά, αλλά να επιδιώκεις την αλήθεια άνευ όρων. Μην περνάς άσκοπα τις μέρες σου. Αν αναζητάς και καταβάλλεις προσπάθεια για την επιδίωξη της αλήθειας αντιμετωπίζοντάς την ως το σπουδαιότερο ζήτημα στη ζωή σου, ίσως η αλήθεια που αποκτήσεις και στην οποία καταφέρεις να φτάσεις κατά την επιδίωξή σου να μην είναι αυτή που ήλπιζες. Αν, όμως, ο Θεός πει πως θα σου δώσει έναν κατάλληλο προορισμό βάσει της ειλικρίνειάς σου και της στάσης που έχεις στην επιδίωξή σου, αυτό θα είναι υπέροχο! Για την ώρα, μην επικεντρώνεσαι στο ποιος θα είναι ο προορισμός ή η έκβασή σου ούτε στο τι θα συμβεί και τι επιφυλάσσει το μέλλον ούτε στο αν θα μπορέσεις να αποφύγεις την καταστροφή και να μην πεθάνεις. Μη σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και μην τα αποζητάς. Επικεντρώσου μόνο στο να επιδιώκεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του, στο να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, ώστε να μην αποδειχθείς ανάξιος των έξι χιλιάδων χρόνων αναμονής και προσμονής Του. Δώσε λίγη παρηγοριά στον Θεό, φρόντισε να δει πως υπάρχει ελπίδα για σένα και άφησε τις επιθυμίες Του να πραγματοποιηθούν μέσα σου. Πες Μου, θα σου φερόταν άσχημα ο Θεός αν το έκανες αυτό; Φυσικά και όχι! Ακόμη και αν τα τελικά αποτελέσματα που επιτύχει κάποιος δεν είναι αυτά που θα ήθελε, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το γεγονός ως δημιουργημένο ον; Θα πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, χωρίς να έχει κάποιο προσωπικό κίνητρο. Αυτή δεν είναι η άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσουν τα δημιουργημένα όντα; (Ναι.) Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια). «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι σπουδαίο ζήτημα στην ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει άλλο ζήτημα εξίσου σημαντικό με την επιδίωξη της αλήθειας ούτε άλλο ζήτημα που να ξεπερνά σε αξία την απόκτησή της. Ήταν εύκολο να ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι σήμερα; Πρέπει να βιαστείς και να θεωρήσεις την επιδίωξη της αλήθειας ως ζήτημα μεγάλης σημασίας! Αυτό το στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες είναι το σημαντικότερο στάδιο έργου που κάνει ο Θεός πάνω στους ανθρώπους κατά το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι η μεγαλύτερη προσδοκία που εναποθέτει ο Θεός στον εκλεκτό Του λαό. Ελπίζει πως οι άνθρωποι θα βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, το οποίο είναι η επιδίωξη της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια). Αυτά τα λόγια με ενέπνευσαν και με άγγιξαν πραγματικά. Ο Θεός μίλησε σε όλους μας για τις προθέσεις Του και για το τι απαιτεί κι ελπίζει απ’ τους ανθρώπους. Δεν νοιάζεται πόσο ψηλό ή χαμηλό είναι το επίπεδό μας, πόσων χρονών είμαστε ή πόσα καθήκοντα έχουμε εκπληρώσει. Νοιάζεται μόνο για το αν επιδιώκουμε την αλήθεια, αν είμαστε ειλικρινείς στην πίστη μας κι αν είμαστε υποταγμένοι. Όπως στην Εποχή της Χάριτος, όπου μια χήρα πρόσφερε μόνο δύο μικρής αξίας νομίσματα, αλλά κέρδισε την έγκριση του Θεού επειδή Του πρόσφερε ό,τι είχε και δεν είχε. Ο Θεός είδε την ειλικρίνειά της. Αν και είμαι ηλικιωμένη πια και δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να συγκριθώ με τους νέους, δεν είμαι αρνητική. Θέλω να προχωρήσω και να αδράξω κάθε μέρα. Όσο είμαι ακόμα καλά στα μυαλά μου και διαθέτω λογική, πρέπει στ’ αλήθεια να επιδιώκω περισσότερο την αλήθεια και να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού κάνοντας πράξη κάθε μικρό πράγμα που καταλαβαίνω και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορώ για το καθήκον μου. Έτσι, όταν πεθάνω, η καρδιά μου θα είναι ήρεμη και δεν θα απογοητεύσω τον Θεό που με έτρεφε σε όλη μου τη ζωή. Ο Θεός μού επέτρεψε να γεννηθώ στις έσχατες ημέρες. Κατάφερα να αποδεχτώ το έργο των έσχατων ημερών Του στην ηλικία των 60, να γίνω μάρτυρας της εμφάνισης του Θεού, να ακούσω προσωπικά τη φωνή Του και να βιώσω την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Αυτή ήταν η τεράστια χάρη κι ευλογία του Θεού για μένα. Αν ζούσα ακόμη προσκολλημένη στη στενοχώρια των γηρατειών, χωρίς καμία πίεση να αδράξω την ευκαιρία να επιδιώξω την αλήθεια, θα έχανα την ευκαιρία να βιώσω το έργο του Θεού και να σωθώ. Αν ήθελα να επιδιώξω την αλήθεια αργότερα, η ευκαιρία θα χανόταν και θα ήταν αργά για μετάνοιες. Οπότε, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι έτοιμη να μετανοήσω. Δεν θέλω πια να ζω σε μια κατάσταση αρνητικότητας, ανησυχίας και παρανόησης. Θέλω να κάνω πράξη τα λόγια Σου, να κάνω ό,τι μπορώ για να επιδιώξω την αλήθεια όσο ζω και να ακολουθήσω το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θέλω να κάνω πράξη ό,τι κατάλαβα απ’ τα λόγια Σου, να εκπληρώσω το καθήκον μου και να ικανοποιήσω την πρόθεσή Σου. Είτε ευλογηθώ είτε υπομείνω δεινά, είμαι έτοιμη να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις Σου».

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, επικεντρώθηκα στο να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού και να στοχάζομαι πάνω σε αυτά. Δίνω ό,τι έχω και δεν έχω σε όποιο καθήκον χρειάζεται από μένα η εκκλησία. Έχω κερδίσει αρκετή εμπειρία και γνώση απ’ τα χρόνια μου ως πιστή κι έχω κάνει πράξη τη συγγραφή άρθρων για να καταθέσω μαρτυρία στον Θεό. Ιδίως τώρα, όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο χρειάζονται καλά άρθρα για να διορθώνουν τις θρησκευτικές αντιλήψεις των ανθρώπων. Ως παλιά πιστή, θα ήθελα να γράψω μερικά, να κάνω ό,τι μπορώ για να διαδώσω το ευαγγέλιο της βασιλείας. Επιπλέον, επειδή έχω ακόμη μια αρκετά αλαζονική διάθεση κι έχω την τάση να περιορίζω την οικογένειά μου εξαιτίας της αλαζονείας μου, αναζητώ την αλήθεια για να διορθώσω αυτήν την πτυχή της διαφθοράς μου και να ζήσω με κανονική ανθρώπινη φύση ενώπιον της οικογένειάς μου. Στις συνήθεις αλληλεπιδράσεις μου με αδελφούς και αδελφές, όταν βλέπω κάποιους να κάνουν κάτι που αντιβαίνει στις αρχές και φοβάμαι να μιλήσω για να μην τους προσβάλω και να μην αφήσω άσχημη εντύπωση, προσεύχομαι στον Θεό να μη ζω με σατανικές φιλοσοφίες κι επικεντρώνομαι στο να κάνω πράξη την αλήθεια, να προασπίζω τα συμφέροντα της εκκλησίας και να μην είμαι απλώς ευχάριστη στους άλλους. Εξασκούμαι πλέον να κάνω πράξη την αλήθεια σε κάθε μικρό πράγμα και νιώθω πολύ ήρεμη και γεμάτη χαρά. Κατάφερα να απαλλαγώ απ’ την αγωνία, την ανησυχία και την έγνοια μόνο χάρη στην καθοδήγηση και στη χάρη του Θεού. Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό! Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!