Από τη Ζουάν Υι, Κίνα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). «Το έργο πάνω στους απογόνους του Μωάβ τώρα αποσκοπεί να σωθούν εκείνοι που έχουν πέσει στο μεγαλύτερο σκότος. Παρότι ήταν καταραμένοι, ο Θεός είναι πρόθυμος να κερδίσει δόξα από αυτούς, διότι αρχικά ήταν όλοι τους άνθρωποι που δεν είχαν τον Θεό στην καρδιά τους· αληθινή κατάκτηση είναι να κάνει εκείνους που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους να Τον υπακούν και Τον αγαπούν, και ο καρπός ενός τέτοιου έργου είναι ο πιο πολύτιμος και ο πιο πειστικός. Μόνο αυτό αποτελεί απόκτηση δόξας —αυτή είναι η δόξα που θέλει να κερδίσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαμηλή θέση, το γεγονός ότι μπορούν τώρα να κερδίσουν τέτοια μεγάλη σωτηρία αποτελεί πραγματικά εξύψωση από τον Θεό. Αυτό το έργο είναι πολύ ουσιώδες κι Εκείνος κερδίζει αυτούς τους ανθρώπους μέσω της κρίσεως. Πρόθεσή Του δεν είναι να τιμωρήσει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να τους σώσει. Εάν, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, Εκείνος επιτελούσε ακόμα το έργο της κατάκτησης στο Ισραήλ, αυτό δεν θα είχε καμία αξία· ακόμη κι αν απέδιδε καρπούς, δεν θα είχε αξία ούτε θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, κι Εκείνος δεν θα μπορούσε να αποκτήσει όλη τη δόξα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ). Ακούγοντας αυτά τα λόγια από τον Θεό, μου έρχεται στον νου η δοκιμασία μου ως απόγονος του Μωάβ.

Θυμάμαι το 1993, ο Παντοδύναμος Θεός εξέφρασε τα «Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (2)» και «Η ουσία και η ταυτότητα του ανθρώπου». Αποκάλυψε ότι, στην Κίνα, οι εκλεκτοί του Θεού είναι όλοι απόγονοι του Μωάβ. Εκείνη την εποχή διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Οι απόγονοι του Μωάβ είναι οι πιο ποταποί απ’ όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Ορισμένοι ρωτούν: “Οι απόγονοι του Χαμ δεν είναι οι πιο ποταποί όλων;” Τα τέκνα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και οι απόγονοι του Χαμ έχουν διαφορετική αντιπροσωπευτική αξία και οι απόγονοι του Χαμ είναι ένα διαφορετικό ζήτημα: Ανεξάρτητα από το πόσο καταραμένοι είναι, εξακολουθούν να είναι απόγονοι του Νώε· εν τω μεταξύ, η καταγωγή του Μωάβ δεν ήταν αγνή: Ο Μωάβ ήταν παιδί εκτός γάμου, και σ’ αυτό έγκειται η διαφορά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (2)). «Εκείνοι που σώζω είναι εκείνοι των οποίων το πεπρωμένο είχα ορίσει καιρό πριν και έχουν εξιλεωθεί από Μένα, ενώ είστε κακόμοιρες ψυχές που τοποθετήθηκαν μεταξύ των ανθρώπων ως εξαίρεση στον κανόνα. Οφείλετε να γνωρίζετε πως δεν ανήκετε στον οίκο του Δαυίδ ή του Ιακώβ, αλλά σε αυτόν του Μωάβ, οι οποίοι είναι μέλη μιας φυλής των Εθνικών. Καθώς δεν συνήψα συμφωνία μαζί σας, αλλά μόνο εκτέλεσα έργο και μίλησα ανάμεσά σας και σας καθοδήγησα. Το αίμα Μου δεν χύθηκε για σας. Εκτέλεσα απλώς έργο ανάμεσά σας για χάρη της μαρτυρίας Μου. Δεν το γνωρίζατε αυτό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία και η ταυτότητα του ανθρώπου). Ξαφνιάστηκα πολύ και αναρωτήθηκα: «Είμαστε απόγονοι του Μωάβ; Είναι αλήθεια αυτό; Ο Μωάβ γεννήθηκε από τον Λωτ και την κόρη του. Ήταν προϊόν ακολασίας, ακάθαρτης καταγωγής. Είναι δυνατόν να είμαστε απόγονοί του; Στην πίστη μου στον Κύριο, συνήθιζαν να λένε ότι είμαστε τέκνα του Ισραήλ, απόγονοι του οίκου του Ιακώβ. Γιατί λοιπόν λέει ο Θεός ότι είμαστε απόγονοι του Μωάβ;» Πραγματικά δεν μπορούσα να το αποδεχτώ αυτό, έπειτα όμως σκέφτηκα: «Όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και αποκαλύπτει μόνο γεγονότα. Δεν μπορεί να είναι λάθος! Γιατί είμαι απόγονος του Μωάβ και γιατί γεννήθηκα στην Κίνα;» Νόμιζα ότι ως μία από τους πρώτους που βιώνουν την κρίση και την παίδευση του Θεού, από τους πρώτους για το έργο της κρίσεως και της κάθαρσης του Θεού τις έσχατες ημέρες, αλλά και ως κάποια που θα μετατραπεί σε νικητή, πρότυπο πιστού πριν από τις καταστροφές, το κύρος μου έπρεπε να είναι μεγαλύτερο από των εκλεκτών του Θεού σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Όμως, προς έκπληξή μου, ήμουν απόγονος του Μωάβ, και οχι μόνο είχα την κατάρα του Θεού, αλλά ήμουν και προϊόν ακολασίας. Ήμουν η κατώτερη, η πιο ποταπή σε όλη την ανθρωπότητα. Τι θα σκέφτονταν για μένα οι άπιστοι αν το μάθαιναν αυτό; Τι θα έλεγαν τα άπιστα μέλη της οικογένειάς μου; Είχα εγκαταλείψει το σπίτι και τη σταδιοδρομία μου για την πίστη μου, υπέμενα και δαπανούσα εαυτόν, και τελικά ήμουν απόγονος του Μωάβ. Ήταν πολύ ταπεινωτικό και ντροπιαστικό. Ένιωσα ότι έπρεπε να υποφέρω σιωπηλά. Εκείνη την περίοδο, μόλις σκεφτόμουν ότι είμαι απόγονος του Μωάβ, προϊόν ακολασίας, ένιωθα απίστευτη ντροπή και δεν άντεχα να εμφανίζομαι στον κόσμο. Έμενα στο σπίτι πολλές ημέρες, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, και δεν είχα κουράγιο να κάνω τίποτα απολύτως στο σπίτι. Μέσα στην καρδιά μου, διαμαρτυρόμουν συνεχώς: «Είναι δυνατόν να είμαι μία από τους απογόνους του Μωάβ; Είναι δυνατόν η κληρονομιά και το κύρος μου να είναι τόσο μηδαμινά;» Ήταν σαν να είχα ανατραφεί από πλούσια οικογένεια, απίστευτα υπερήφανη, νόμιζα πως κράταγα από τζάκι, και αναπάντεχα μια μέρα, έμαθα ότι προέρχομαι από αποβράσματα και δεν ανήκα σε αριστοκρατική γενιά. Η θλίψη, η ανημποριά και η δυσθυμία είχαν προκαλέσει ταραχή μέσα μου και δεν μπορούσα με τίποτα να το χωνέψω. Με πλημμύρισαν δυσαρέσκεια, αρνητικότητα και παρανοήσεις. Νόμιζα ότι ως απόγονος του Μωάβ ήμουν καταραμένη και ο Θεός δεν θα με έσωζε ποτέ. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο αδικημένη ένιωθα. Ήταν λες και ένα τεράστιο βάρος πίεζε το στήθος μου και μετά βίας μπορούσα να αναπνεύσω. Έφευγα κρυφά να κλάψω μόνη στο μπάνιο… Όλοι υπέφεραν τότε. Μερικοί έκλαιγαν όποτε γινόταν αναφορά σε αυτό.

Πάνω που βιώναμε αυτό το μαρτύριο, ο Παντοδύναμος Θεός εξέφερε τα λόγια Του «Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ», αποκαλύπτοντας την κατάστασή μας και λέγοντάς μας ποιο είναι το θέλημά Του. Διάβασα τα εξής λόγια από τον Θεό: «Στην αρχή, όταν σας έδωσα τη θέση του λαού του Θεού, χοροπηδούσατε πάνω-κάτω, πιο χαρούμενοι από οποιονδήποτε άλλο. Όμως, μόλις σας είπα ότι είστε οι απόγονοι του Μωάβ, τι πάθατε; Καταρρεύσατε όλοι! Πού είναι το ανάστημά σας; Η άποψή σας για τη θέση είναι πολύ ισχυρή! […] Τι είδους βάσανα έχετε υπομείνει και νιώθετε τόσο αδικημένοι; Νομίζετε ότι μόλις ο Θεός σάς βασανίσει έως ένα σημείο, Εκείνος θα είναι ευτυχής, θαρρείς και ήρθε με την πρόθεση να σας καταδικάσει και, αφότου σας καταδικάσει και σας καταστρέψει, το έργο Του θα τελειώσει. Αυτό είπα; Δεν σκέφτεστε έτσι εξαιτίας της τυφλότητάς σας; Εσείς οι ίδιοι δεν προσπαθείτε να τα πάτε καλά ή Εγώ σας καταδικάζω από πρόθεση; Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό —αυτό είναι κάτι που σκεφτήκατε μόνοι σας. Εγώ δεν έχω εργαστεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο, ούτε και έχω αυτήν την πρόθεση. Αν ήθελα στ’ αλήθεια να σας καταστρέψω, θα χρειαζόταν να υπομείνω τέτοιες κακουχίες; Αν ήθελα στ’ αλήθεια να σας καταστρέψω, θα χρειαζόταν να σας μιλήσω τόσο ειλικρινά; Το θέλημά μου είναι το εξής: Όταν θα σας έχω σώσει, τότε θα μπορέσω να αναπαυτώ. Όσο πιο χαμηλού επιπέδου είναι κάποιος, τόσο περισσότερο είναι το αντικείμενο της σωτηρίας Μου. Όσο πιο ενεργά μπορείτε εισέλθετε, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είμαι. Όσο περισσότερο καταρρέετε, τόσο πιο στενοχωρημένος είμαι. Θέλετε πάντα να πλησιάσετε καμαρωτά τον θρόνο και να τον αναλάβετε —σας το λέω, αυτό δεν είναι το μονοπάτι για να σωθείτε από την ακαθαρσία. Η φαντασίωση ότι κάθεστε στον θρόνο δεν μπορεί να σας οδηγήσει στην τελείωση· αυτό δεν είναι ρεαλιστικό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ). Ένιωσα πολύ ένοχη όταν το διάβασα. Σκέφτηκα πως παλαιότερα, όταν ο Θεός έλεγε ότι θα γίνουμε ο λαός της βασιλείας και θα μετατραπούμε σε νικητές, σε πρότυπα, έγινα αλαζονική και δεν ήξερα ποια είμαι. Πίστευα ότι αφού είμαι από τους πρώτους που αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού και από τους πρώτους που οδηγούνται στην τελείωση, το κύρος μου θα είναι μεγαλύτερο από το κύρος του εκλεκτού λαού του Θεού σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Είχα καβαλήσει το καλάμι και ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Όταν ο Θεός αποκάλυψε ότι είμαστε απόγονοι του Μωάβ, είδα την τιποτένια καταγωγή μου, ότι δεν είχα κύρος και ότι ήμουν καταραμένη από τον Θεό. Νόμιζα ότι ο Θεός δεν θα με έσωζε ποτέ, έπεσα σε αρνητικότητα και μου ήταν αδύνατο να ξεφύγω από αυτή. Συνειδητοποίησα ότι η επιθυμία μου για κύρος ήταν πάρα πολύ δυνατή και το ανάστημά μου πραγματικά δεν ήταν επαρκές. Στην πραγματικότητα, μολονότι ο Θεός μάς εξέθεσε ως απογόνους του Μωάβ, δεν είπε ποτέ ότι δεν θα μας σώσει. Σε τελική ανάλυση, ενσαρκώθηκε στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και εξέφρασε αλήθειες για να μας κρίνει, να μας παιδεύσει, να μας ποτίσει και να μας φροντίσει ώστε εμείς, οι πιο μιαροί και διεφθαρμένοι άνθρωποι, να έχουμε μια ευκαιρία να σωθούμε απ’ τον Θεό. Πίσω απ’ όλα αυτά, κρύβονται οι αγαθές προθέσεις του Θεού! Εγώ όμως δεν κατανοούσα το θέλημα του Θεού. Νόμιζα πως ως απόγονος του Μωάβ, έτσι μιαρή και τιποτένια που ήμουν, θα είχα όλο το μίσος και την αποστροφή του Θεού, πως δεν υπήρχε περίπτωση να με σώσει. Παρανοούσα και παραπονιόμουν, γινόμουν αρνητική και αντιστεκόμουν στον Θεό. Ήμουν τόσο παράλογη! Λίγο αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ακόμα και αν αγνοούσα το γεγονός ότι είστε απόγονοι του Μωάβ, είναι η φύση σας ή ο τόπος γέννησής σας του ανώτερου είδους; Ακόμα και αν αγνοούσα ότι είστε απόγονοί του, δεν είστε όλοι πέρα για πέρα απόγονοι του Μωάβ; Μπορεί να αλλαχθεί η αλήθεια των γεγονότων; Μήπως η έκθεση της φύσης σας τώρα διαστρεβλώνει την αλήθεια των γεγονότων; Κοιτάξτε τη δουλοπρέπειά σας, τη ζωή σας και τον χαρακτήρα σας —δεν γνωρίζετε ότι είστε οι πιο ποταποί ολόκληρης της ανθρωπότητας; Για τι μπορείτε να καυχηθείτε; Κοιτάξτε τη θέση σας στην κοινωνία. Δεν είστε στο κατώτερο επίπεδό της; Νομίζετε ότι έχω μιλήσει λανθασμένα; Ο Αβραάμ προσέφερε τον Ισαάκ —εσείς τι έχετε προσφέρει; Ο Ιώβ προσέφερε τα πάντα —εσείς τι έχετε προσφέρει; Τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν δώσει τη ζωή τους, έχουν θυσιάσει το κεφάλι τους, έχουν χύσει το αίμα τους για να αναζητήσουν την αληθινή οδό. Εσείς έχετε πληρώσει αυτό το τίμημα; Συγκριτικά, δεν έχετε σε καμία περίπτωση τα προσόντα να απολαμβάνετε τόσο μεγάλη χάρη. Σας αδικεί να λέγεται σήμερα ότι είστε οι απόγονοι του Μωάβ; Μην έχετε τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας. Δεν έχεις τίποτα για το οποίο να καυχιέσαι. Τόσο μεγάλη σωτηρία, τόσο μεγάλη χάρη σάς δίνονται ελεύθερα. Δεν έχετε θυσιάσει τίποτα, κι όμως απολαμβάνετε ελεύθερα τη χάρη. Δεν ντρέπεστε;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ). Η κάθε μία από τις ερωτήσεις του Θεού χτύπησε την πόρτα της καρδιάς μου. Ένιωθα πολύ άβολα, πολύ ντροπιασμένη! Σκέφτηκα τους αγίους στο πέρασμα των αιώνων —ήταν αφοσιωμένοι και υπάκουοι στον Θεό και ποτέ δεν Τον κατηγορούσαν όταν υποβάλλονταν σε μεγάλες δοκιμασίες. Παρέμεναν σταθεροί στη μαρτυρία τους για τον Θεό και κέρδιζαν την επιδοκιμασία και τις ευλογίες Του. Ο Αβραάμ υπάκουσε στις εντολές του Θεού, προσφέροντάς Του τον Ισαάκ, τον αγαπημένο του γιο. Δεν διαπραγματεύτηκε όρους, δεν επιχείρησε να αντιπαρατεθεί στον Θεό, απλώς υπάκουσε απόλυτα. Και όταν ο Ιώβ πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία, έχασε όλα τα οικογενειακά υπάρχοντά του και όλα του τα παιδιά, και το σώμα του καλύφτηκε από πληγές, συνέχισε να εξυμνεί τον Θεό, λέγοντας: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Όμως εγώ γεννήθηκα στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και εκπαιδεύτηκα από νεαρή ηλικία στον αθεϊσμό, την εξέλιξη και τον υλισμό. Ποτέ δεν έμαθα ότι υπήρχε Θεός, πόσω μάλλον πώς να Τον λατρεύω. Η πίστη μου απέβλεπε μόνο στη χάρη και στις ευλογίες του Θεού, ώστε να μπορέσω αργότερα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και να έχω έναν καλό προορισμό. Όταν βρισκόμουν αντιμέτωπη με μια δοκιμασία, χωρίς να έχω κύρος και χωρίς να λαμβάνω ευλογίες, απλώς παρεξηγούσα και γκρίνιαζα, γινόμουν αρνητική και εναντιωνόμουν στον Θεό. Δεν ήμουν αληθινά υπάκουη, ούτε Του συμπεριφερόμουν όπως αρμόζει στον Θεό. Εκείνα τα χρόνια πίστης, απολάμβανα ελεύθερα τη θρέψη των λόγων του Θεού και τη βήμα προς βήμα καθοδήγηση του έργου Του. Όχι μόνο δεν έκανα το καθήκον μου καλά για να ξεπληρώσω την αγάπη Του, αλλά το μόνο που Του πρόσφερα σε αντάλλαγμα ήταν παρανόηση και παράπονα, ανυπακοή και αντίσταση. Τι πιστή ήμουν εγώ; Ακόμα και έτσι, θεωρούσα ότι ο Θεός με έχει ως κόρη οφθαλμού, ότι είμαι σημαντική για Αυτόν και νόμιζα ότι θα είχα μεγαλύτερο κύρος από τους εκλεκτούς Του από οπουδήποτε αλλού, ότι θα ήμουν η καταλληλότερη για τις ανταμοιβές και τις ευλογίες Του. Ήμουν τόσο αλαζονική που δεν ήξερα τι μου γινόταν. Δεν είχα καθόλου αυτογνωσία! Εάν ο Θεός δεν είχε αποκαλύψει τη μιαρή, τιποτένια καταγωγή μου, θα εξακολουθούσα να νομίζω ότι προέρχομαι από μία από τις 12 φυλές του Ιακώβ, ότι είμαι τέκνο του Ισραήλ, απόγονος του Δαβίδ. Πραγματικά δεν είχα τσίπα επάνω μου! Τώρα γνωρίζω την ταυτότητα και τη θέση μου, οπότε είμαι πιο μετριόφρων, δεν είμαι τόσο αυθάδης όσο πριν. Έχω επίσης κερδίσει κάποια λογική ενώπιον του Θεού. Αυτή είναι η σωτηρία του Θεού για μένα! Δεν θα πρέπει να έχω υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό και, ακόμη κι αν εντέλει δεν έχω καλή έκβαση ή καλό προορισμό, θα εξακολουθήσω να υποτάσσομαι σε όσα διευθετεί ο Θεός και να εξυμνώ τη δικαιοσύνη Του.

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και κατανόησα περισσότερο τη σημασία του έργου του Θεού στους απογόνους του Μωάβ. Διαπίστωσα ότι αυτό λέει ο λόγος του Θεού. «Το έργο πάνω στους απογόνους του Μωάβ τώρα αποσκοπεί να σωθούν εκείνοι που έχουν πέσει στο μεγαλύτερο σκότος. Παρότι ήταν καταραμένοι, ο Θεός είναι πρόθυμος να κερδίσει δόξα από αυτούς, διότι αρχικά ήταν όλοι τους άνθρωποι που δεν είχαν τον Θεό στην καρδιά τους· αληθινή κατάκτηση είναι να κάνει εκείνους που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους να Τον υπακούν και Τον αγαπούν, και ο καρπός ενός τέτοιου έργου είναι ο πιο πολύτιμος και ο πιο πειστικός. Μόνο αυτό αποτελεί απόκτηση δόξας —αυτή είναι η δόξα που θέλει να κερδίσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαμηλή θέση, το γεγονός ότι μπορούν τώρα να κερδίσουν τέτοια μεγάλη σωτηρία αποτελεί πραγματικά εξύψωση από τον Θεό. Αυτό το έργο είναι πολύ ουσιώδες κι Εκείνος κερδίζει αυτούς τους ανθρώπους μέσω της κρίσεως. Πρόθεσή Του δεν είναι να τιμωρήσει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να τους σώσει. Εάν, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, Εκείνος επιτελούσε ακόμα το έργο της κατάκτησης στο Ισραήλ, αυτό δεν θα είχε καμία αξία· ακόμη κι αν απέδιδε καρπούς, δεν θα είχε αξία ούτε θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, κι Εκείνος δεν θα μπορούσε να αποκτήσει όλη τη δόξα. […] Το έργο που γίνεται σήμερα πάνω σε εσάς, τους απόγονους του Μωάβ, δεν έχει σκοπό να σας ταπεινώσει, αλλά να αποκαλύψει τη σημασία του έργου. Για εσάς, αυτό αποτελεί μεγάλη εξύψωση. Αν ένας άνθρωπος έχει λογική και οξυδέρκεια, τότε θα πει: “Είμαι απόγονος του Μωάβ· είμαι πραγματικά ανάξιος να λάβω σήμερα τόσο μεγάλη εξύψωση από τον Θεό και τόσο μεγάλες ευλογίες. Σε καθετί που κάνω και που λέω, και σύμφωνα με το κύρος μου και την αξία μου, δεν είμαι σε καμία περίπτωση άξιος τόσο μεγάλων ευλογιών από τον Θεό. Οι Ισραηλίτες τρέφουν μεγάλη αγάπη για τον Θεό και η χάρη που απολαμβάνουν τους παραχωρείται από Εκείνον, αλλά το κύρος τους είναι πολύ υψηλότερο από το δικό μας. Ο Αβραάμ ήταν πολύ αφοσιωμένος στον Ιεχωβά και ο Πέτρος ήταν πολύ αφοσιωμένος στον Ιησού —η αφοσίωσή τους ήταν εκατό φορές μεγαλύτερη από τη δική μας. Με βάση τις πράξεις μας, είμαστε τελείως ανάξιοι να απολαύσουμε τη χάρη του Θεού”» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ). «Οι απόγονοι του Μωάβ ήταν καταραμένοι και είχαν γεννηθεί σε αυτήν την υποανάπτυκτη χώρα· χωρίς καμία αμφιβολία, από όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επήρεια του σκότους, οι απόγονοι του Μωάβ είναι οι υποδεέστεροι. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι οι υποδεέστεροι μέχρι σήμερα, το έργο που έγινε πάνω τους είναι πλέον ικανό να διαλύσει τις ανθρώπινες αντιλήψεις, και ωφελεί, επίσης, στο έπακρο ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης του Θεού διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Κάνοντας αυτό το έργο ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαλυθούν οι ανθρώπινες αντιλήψεις, και μ’ αυτό το έργο ο Θεός ξεκινά μια νέα εποχή· μ’ αυτό το έργο διαλύει όλες τις ανθρώπινες αντιλήψεις· μ’ αυτό το έργο περατώνει το έργο ολόκληρης της Εποχής της Χάριτος. Το αρχικό Του έργο επιτελέστηκε στην Ιουδαία, εντός των ορίων του Ισραήλ· μεταξύ των εθνών των Εθνικών Εκείνος δεν έκανε απολύτως κανένα έργο για να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Το τελευταίο στάδιο του έργου Του δεν επιτελείται μόνο ανάμεσα στους Εθνικούς, αλλά πολύ περισσότερο, ανάμεσα σε αυτούς τους καταραμένους ανθρώπους. Αυτό το σημείο είναι η πιο ικανή απόδειξη να ταπεινώσει τον Σατανά, κι έτσι, ο Θεός “γίνεται” ο Θεός όλης της δημιουργίας στο σύμπαν, ο Κύριος των πάντων, το αντικείμενο λατρείας για όλα τα έμβια όντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι ο Κύριος όλης της πλάσης). Στο παρελθόν είχα την αντίληψη ότι ο Θεός είχε προκαθορίσει ποιους θα σώσει, ότι αυτοί είναι ο εκλεκτός λαός Του, οπότε εφόσον οι Κινέζοι είναι απόγονοι του Μωάβ, εφόσον είμαστε οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης, αυτοί που αναγνώρισαν λιγότερο τον Θεό και Του αντιστάθηκαν περισσότερο, αλλά και αυτοί που καταράστηκε και απέρριψε ο Θεός, σίγουρα δεν θα μας σώσει. Όμως ο Θεός επ’ ουδενί δεν έκανε κάτι τέτοιο. Δεν μας εγκατέλειψε επειδή είμαστε τιποτένιοι, ούτε και εγκατέλειψε τη σωτηρία μας επειδή είμαστε μιαροί και διεφθαρμένοι. Αντιθέτως, ενσαρκώθηκε, υπέμεινε τεράστια ταπείνωση και ταλαιπωρία για να έλθει ανάμεσα σε εμάς, τους απογόνους του Μωάβ, να εργαστεί, κρίνοντας, παιδεύοντας, δοκιμάζοντας και εξευγενίζοντάς μας ξανά και ξανά με τον λόγο Του. Όλα έγιναν για να μας εξαγνίσει και να μας σώσει. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού! Είναι ακριβώς το ίδιο με τον Κύριο Ιησού που τρώει στο ίδιο τραπέζι με τους αμαρτωλούς. Όσο πιο μιαροί και τιποτένιοι είμαστε, τόσο βλέπουμε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη και η σωτηρία του Θεού. Εντέλει, ο Θεός θέλει να μας σώσει, εμάς τους πιο βαθιά διεφθαρμένους, τους πιο μιαρούς και τιποτένιους από τις σκοτεινές δυνάμεις του Σατανά ώστε να καταθέσουμε ένδοξη μαρτυρία γι’ Αυτόν. Αυτό θα ντροπιάσει όσο περισσότερο γίνεται τον Σατανά. Αυτό είναι το νόημα του έργου του Θεού στους απογόνους του Μωάβ! Επίσης, το έργο του Θεού στους απογόνους του Μωάβ τις έσχατες ημέρες έχει διαλύσει όλες τις αντιλήψεις μας, επιτρέποντάς μας να δούμε ότι δεν είναι μόνο ο Θεός των Ισραηλιτών, αλλά και ο Θεός όλων των δημιουργημένων όντων. Δεν εξετάζει ποιοι μας γέννησαν, σε ποια χώρα ή σε ποια εθνικότητα ανήκουμε, αν είμαστε Ισραηλίτες ή απόγονοι του Μωάβ, εάν μας έχει ευλογήσει ή καταραστεί ο Θεός. Εφόσον είμαστε δημιουργημένα όντα, και εφόσον επιδιώκουμε την αλήθεια και υποτασσόμαστε στο έργο του Θεού, μπορούμε να σωθούμε από Αυτόν. Ο Θεός είναι σωστός και δίκαιος με κάθε δημιουργημένο ον, και αυτό που δίνει στον καθένα μας είναι μια ευκαιρία για σωτηρία. Όσο στοχαζόμουν τα λόγια του Θεού, τόσο ένιωθα τη μεγάλη σημασία του έργου Του εντός των απογόνων του Μωάβ και πόσο πραγματική είναι η αγάπη και η σωτηρία Του για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Δυστυχώς, όμως, το επίπεδό μου είναι ανεπαρκέστατο και η κατανόησή μου για το έργο του Θεού, περιορισμένη. Μπορώ απλώς να μοιράζομαι λίγο τα συναισθήματα και την κατανόησή μου, δεν μπορώ όμως να δώσω καλή μαρτυρία. Πραγματικά οφείλω πάρα πολλά στον Θεό.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αν και υπέφερα λίγο όταν περνούσα τη δοκιμασία των απογόνων του Μωάβ, κατέληξα να γνωρίσω την ταυτότητα και την αξία μου. Κατανόησα κάπως το έργο του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα και τη δίκαιη διάθεσή Του κι έκτοτε δεν είμαι τόσο αλαζονική και αυτάρεσκη. Ένιωσα τελικά πόσο τιποτένια και διεφθαρμένη είμαι, ότι δεν αξίζω την αγάπη και τη σωτηρία Του, και δεν τολμώ ξανά να έχω εξωφρενικές απαιτήσεις από Αυτόν. Ασχέτως πώς μου φέρεται ο Θεός ή τι διευθετεί, είμαι πρόθυμη να το αποδεχτώ και να υποταχθώ. Θέλω απλώς να αποδεχθώ με ειλικρίνεια την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και να επιζητήσω αλλαγή στη διάθεση της ζωής μου. Και απόγονος του Μωάβ που είμαι, πρέπει και πάλι να επιδιώκω την αλήθεια και να παραμένω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Όπως ακριβώς λέει και ο ύμνος: «Δεν είμαστε οι Ισραηλίτες, αλλά οι εγκαταλελειμμένοι απόγονοι του Μωάβ, δεν είμαστε ο Πέτρος, το επίπεδο του οποίου δεν μπορούμε να φτάσουμε, ούτε ο Ιώβ, και δεν μπορούμε καν να συγκριθούμε με τη βούληση του Παύλου να υποφέρει για τον Θεό και να αφιερωθεί σ’ Αυτόν, και είμαστε τόσο οπισθοδρομικοί, οπότε δεν έχουμε τα προσόντα να απολαύσουμε τις ευλογίες του Θεού. Ο Θεός μάς έχει και σήμερα εξυψώσει· άρα, πρέπει να ικανοποιήσουμε τον Θεό και, παρόλο που το επίπεδο ή τα προσόντα μας είναι ελλιπή, είμαστε διατεθειμένοι να ικανοποιήσουμε τον Θεό —έχουμε αυτήν τη βούληση. Είμαστε οι απόγονοι του Μωάβ και ήμασταν καταραμένοι. Αυτό όρισε ο Θεός και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, όμως τα βιώματα και οι γνώσεις μας μπορούν να αλλάξουν και είμαστε αποφασισμένοι να ικανοποιήσουμε τον Θεό» («Η αποφασιστικότητα που πρέπει να έχουν οι απόγονοι του Μωάβ» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»).