Από την Μπαϊτουό, πόλη Ντετζόου, επαρχία Σαντόνγκ

Στο παρελθόν, γνώριζα απλώς στη θεωρία πως η σοφία του Θεού ασκείτο βασισμένη στις σκευωρίες του Σατανά, πως ο Θεός είναι ένας σοφός Θεός και πως ο Σατανάς θα είναι πάντοτε ο ηττημένος εχθρός του Θεού, μα δεν είχα καμία πραγματική κατανόηση ή γνώση. Αργότερα, και μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον που σχεδιάστηκε από τον Θεό, κέρδισα κάποια πραγματική εμπειρία αναφορικά με αυτήν την πτυχή της αλήθειας.

Ήμουν ένα απόγευμα σε μια συνάντηση, όταν ξαφνικά ένας επικεφαλής περιφέρειας έσπευσε βιαστικά προς το μέρος μου και είπε: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει πάρει τη μητέρα σου. Μην πας για λίγο στο σπίτι. Η εκκλησία θα κανονίσει μια οικογένεια να σε φιλοξενήσει». Αυτή η είδηση με χτύπησε σαν κεραυνός εν αιθρία και με τάραξε τόσο πολύ που ξαφνικά σάστισα: Τι; Τη μητέρα μου την πήρε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Πώς θα τη βασανίσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Θα είναι ικανή να το αντέξει; Μπορεί να μη δω ξανά τη μητέρα μου. Τι θα έπρεπε να κάνω; Σκεπτόμενη αυτά τα πράγματα, η καρδιά μου βασανιζόταν και δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυά μου. Αφού τελείωσε η συνάντηση, με πήγαν στην οικογένεια που είχε κανονιστεί να με φιλοξενήσει και αφού εγκαταστάθηκα, οι σκέψεις μου επέστρεψαν στη μητέρα μου. Στο σπίτι, ήμουν πιο κοντά στη μητέρα μου. Παρόλο που ο άπιστος πατέρας μου προσπάθησε να με αναγκάσει να εγκαταλείψω τον Θεό, η μεγαλύτερη αδερφή μου με αγνόησε εξαιτίας της πίστης μου στον Θεό και όλοι οι άλλοι συγγενείς μου με εγκατέλειψαν, ποτέ δεν ένιωσα μόνη, καθώς είχα ακόμη τη μητέρα μου, η οποία πίστευε επίσης στον Θεό. Είτε πνευματικά, είτε σωματικά, η μητέρα μου πάντα νοιαζόταν για μένα, με υπεραγαπούσε και με βοηθούσε συχνά. Όποτε είχα κάποιο πρόβλημα, μπορούσα πάντα να της μιλάω γι’ αυτό· μπορείς να πεις πως στεκόταν βράχος για μένα. Κι όμως τώρα, το μοναδικό άτομο στο οποίο μπορούσα να στηριχθώ, το πήρε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Ένιωσα σαν ξαφνικά να έμεινα ορφανή, χωρίς να ξέρω πώς να προχωρήσω στον δρόμο μπροστά μου, χωρίς να γνωρίζω σε ποιον να πάω όταν συναντώ δυσκολίες. Για τις επόμενες λίγες μέρες, έκλαιγα όλη μέρα, ζούσα σε διαρκή πόνο κι ένιωθα πολύ θλιμμένη. Καθώς βίωνα αυτήν την κατάσταση, ανίκανη να απελευθερωθώ, υπήρξε μια καθοδήγηση εντός μου: «Είσαι πραγματικά πρόθυμη να ζεις πάντοτε στο σκοτάδι, αφήνοντας τον Σατανά να σε γελοιοποιεί; Και δεν είσαι στ’ αλήθεια πρόθυμη να κατανοήσεις τον Θεό στο έργο Του και να ζήσεις στο φως;» Αυτά τα λόγια με αφύπνισαν αμέσως. Σωστά, σκέφτηκα. Θα ζω στ’ αλήθεια για πάντα έτσι στο σκοτάδι, επιτρέποντας στον Σατανά να με γελοιοποιεί; Όχι, δεν μπορώ! Αυτή η κατάσταση που με έπληξε πρέπει σίγουρα να περιέχει την καλοσύνη του Θεού. Στη συνέχεια, πήγα ενώπιον του Θεού πολλές φορές ώστε να προσευχηθώ και να αναζητήσω τον Θεό, ζητώντας από τον Θεό να με διαφωτίσει ώστε να μπορέσω να καταλάβω το θέλημά Του.

Μετά από λίγο, ανακάλυψα πως είχα αρχίσει να εισέρχομαι σε μέρος της αλήθειας που προηγουμένως δεν είχα κατανοήσει ή που ήμουν ανίκανη να κάνω πράξη. Ήμουν κακομαθημένη στο σπίτι, και το φαγητό, η ενδυμασία και η διασκέδαση καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Η σάρκα μου δεν μπορούσε να υποφέρει καμιά αδικία και να αντέξει την παραμικρή κακουχία. Κατά τις λίγες ημέρες αφού εγκατέλειψα την οικία μου και ζούσα με την οικογένεια που με φιλοξενούσε, δεν μπορούσα πια να κάνω οτιδήποτε ήθελα, δεν μπορούσα να κάνω ό,τι με ευχαριστούσε όπως έκανα στο σπίτι. Σταδιακά, η χαϊδεμένη φύση μου και οι κακές συνήθειες ελαττώθηκαν και συνειδητοποίησα πως το να έχεις φαγητό και ρούχα στη ζωή σε κάνει ευτυχισμένο. Κατανόησα επίσης την ουσία της σάρκας, το να μην συνεχίσω ποτέ ξανά να επιδιώκω την ικανοποίηση της σάρκας και συνειδητοποίησα πως το να επιδιώκει να ικανοποιήσει τον Θεό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένα δημιούργημα. Προηγουμένως, όταν η μητέρα μου ήταν στο σπίτι, ανεξαρτήτως από το αν είχα σωματικά θέματα ή προβλήματα στη ζωή μου, βασιζόμουν πάντοτε σ’ αυτήν και την άφηνα να με βοηθήσει να τα επιλύσω. Όταν συναντούσα προβλήματα, δεν προσευχόμουν στον Θεό, δεν αναζητούσα την αλήθεια, ούτε είχα κανονική σχέση με τον Θεό. Αφού πήραν την μητέρα μου μακριά, δεν είχα κανέναν που να μπορούσα να στηριχτώ όταν συναντούσα δυσκολίες. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πηγαίνω ενώπιον του Θεού πιο συχνά ώστε να προσεύχομαι σ’ Αυτόν, να τρώω και να πίνω περισσότερο από τον λόγο του Θεού, να αναζητώ το θέλημά Του συχνότερα. Σταδιακά, η θέση που η μητέρα μου διατηρούσε στην καρδιά μου γινόταν όλο και πιο μικρή, ενώ η θέση του Θεού στην καρδιά μου όλο και πιο μεγάλη. Ένιωθα πως ο Θεός μπορούσε να με βοηθήσει οποτεδήποτε το χρειαζόμουν, πως δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τον Θεό ούτε για μια στιγμή. Επιπλέον, έμαθα επίσης να βασίζομαι στην προσευχή και να βασίζομαι στην επιδίωξη της αλήθειας ώστε να επιλύω τα προβλήματά μου και γεύτηκα την αίσθηση της γαλήνης, της βεβαιότητας και της αξιοπιστίας που προκύπτει από το να έχω μαζί μου τον Θεό. Όταν ζούσα στην οικία μου, παρόλο που γνώριζα πως οι πιστοί και οι άπιστοι είναι δύο είδη ανθρώπων ασύμβατα το ένα με το άλλο, και πάλι ένιωθα πως μόνο οι γονείς και η μεγαλύτερη αδελφή μου ήταν οικογένειά μου και πάντοτε έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην εκκλησία ως ξένους, νιώθοντας πάντα κάποια απόσταση ανάμεσά μας. Αφού ο Θεός χρησιμοποίησε το περιβάλλον για να με εξαναγκάσει να φύγω από το σπίτι μου, ήμουν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην οικογένεια που με φιλοξενούσε από το πρωί ως το βράδυ κι ένιωθα την ανησυχία τους για μένα και τη φροντίδα τους, την ανοχή τους και την κατανόησή τους. Μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, μοιραζόμασταν τις ίδιες φιλοδοξίες και βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο στη ζωή· μέσα στην καρδιά μου ένιωθα πως αυτή ήταν η μοναδική πραγματική μου οικογένεια, πως μόνο οι αδελφοί και οι αδελφές μου στην εκκλησία ήταν ο πατέρας, η μητέρα και τα αδέλφια μου. Δεν υπήρχε πια καμία αποξένωση ανάμεσα σε μένα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην εκκλησία, καμία απόσταση, και βίωνα τη ζεστασιά που προέρχεται από το να έχεις μια μεγάλη οικογένεια. Μέσα από αυτό το περιβάλλον με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, έμαθα επίσης πώς μπορούμε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, να συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλο και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο στη ζωή κι έτσι η κανονική μου ανθρώπινη φύση αποκαταστάθηκε. Αυτή την αλήθεια δεν μπορούσα να κάνω πράξη προηγουμένως όταν ζούσα στο σπίτι και βασιζόμουν στις συναντήσεις και τα κηρύγματα. Αφού ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πήρε τη μητέρα μου κι αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την οικία μου, υπό αυτές τις ασυνήθιστες περιστάσεις και εν αγνοία μου, ο Θεός σφυρηλάτησε μέσα μου την αλήθεια και σταδιακά εμβάθυνε την κατανόησή μου γι’ αυτή. Στον απόηχο της εισόδου μου σ’ αυτήν την αλήθεια, η καρδιά μου που επεδίωκε να αγαπήσει και να ικανοποιήσει τον Θεό έγινε ακόμα πιο ισχυρή και η θέλησή μου να ζήσω ολόκληρη τη ζωή μου για τον Θεό έγινε πιο ισχυρή. Το άτομο που ήμουν μέχρι τότε —που πίστευε στον Θεό αλλά δεν είχε κανένα σκοπό, που γινόταν αδύναμο κάθε φορά που παρουσιάζονταν κάποια προβλήματα— τώρα διερχόταν σταδιακή αλλαγή. Αυτό που μου παραχώρησε ο Θεός ήταν πραγματικά περισσότερο από όσο θα μπορούσα να είχα φανταστεί και η καρδιά μου πλημμύρισε ευγνωμοσύνη και αίνο γι’ Αυτόν.

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, διάβασα τα λόγια του Θεού που λένε: «Πραγματοποιώντας αυτό το έργο, όχι μόνον επέτρεψε στην ανθρωπότητα, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, να λάβει την σπουδαία σωτηρία Του, αλλά επιπλέον, της επέτρεψε να δει τη σοφία Του, την παντοδυναμία Του και την εξουσία Του, και στο τέλος, θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να δει τη δίκαιη διάθεσή Του, τιμωρώντας τους κακούς και ανταμείβοντας τους καλούς. Πολεμά τον Σατανά μέχρι σήμερα και δεν έχει ποτέ νικηθεί, διότι είναι ένας σοφός Θεός, και η σοφία Του ασκείται βασισμένη στις μηχανορραφίες του Σατανά. […] Εκείνος εξακολουθεί να επιτελεί το έργο Του με τον ίδιο πραγματικό τρόπο σήμερα. Επιπλέον, όσο επιτελεί το έργο Του, αποκαλύπτει επίσης την σοφία και την παντοδυναμία Του. […]» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα). Ο λόγος του Θεού φώτισε ξαφνικά την καρδιά μου και δεν μπορούσα παρά να βγάλω έναν βαθύ αναστεναγμό από μέσα μου: ο Θεός είναι πράγματι ένας σοφός Θεός! Οι πράξεις του Θεού είναι στ’ αλήθεια εκπληκτικές και απρόβλεπτες! Με έπληξε σήμερα αυτή η κατάσταση κι επιφανειακά φαίνεται πως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πήρε τη μητέρα μου, μου πήρε μακριά τον μοναδικό μου βράχο, μου έκανε δύσκολη την επιστροφή στην οικία μου, προσπάθησε μάταια να το χρησιμοποιήσει αυτό ώστε να εμποδίσει την πίστη μου στον Θεό και να με κάνει να καταρρεύσω ή να γίνω αδύναμη και να εγκαταλείψω, τρομάζοντάς με την επιρροή του. Μα η σοφία του Θεού ασκείται βασισμένη στις σκευωρίες του Σατανά και ο Θεός το χρησιμοποίησε αυτό απολύτως παραγωγικά. Με έβγαλε από το στοιχείο μου στο οποίο ένιωθα άνετα και μέσα από αυτό το περιβάλλον ενίσχυσε τη θέλησή μου, τελείωσε τη θέλησή μου να υποβληθώ σε ταλαιπωρία, με εκπαίδευσε ώστε να έχω την ικανότητα να ζω ανεξάρτητη, μου δίδαξε πώς να βιώνω την κανονική ανθρώπινη φύση και πώς να είμαι αληθινός άνθρωπος˙ αυτή η αλήθεια ήταν κάτι το οποίο δεν υπήρχε τρόπος να κατανοήσω, καμία περίπτωση να αποκτήσω σε περιβάλλον άνεσης και καλοπέρασης. Μέσα από αυτό το περιβάλλον, ο Θεός σφυρηλάτησε μέσα μου την αλήθεια Του και αυτό που Εκείνος είναι στη ζωή, κι έτσι όχι μόνο δεν εγκατέλειψα εξαιτίας του διωγμού μου από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, μα αντίθετα, απέκτησα την αλήθεια που είχε εναποθέσει ο Θεός σε μένα και οδηγήθηκα στη σωτηρία του Θεού. Επιπλέον, μέσα από τον διωγμό του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, είδα το βάρβαρο, σκληρό πρόσωπό του και την αντιδραστική του φύση που αντιστέκεται στον Θεό ακόμα πιο ξεκάθαρα. Από την καρδιά μου, τον σιχάθηκα ακόμα περισσότερο και η καρδιά μου που αναζητούσε να αγαπήσει τον Θεό, έγινε ακόμα πιο δυνατή.

Ευχαριστώ τον Θεό! Από αυτήν την εμπειρία κέρδισα κάποια πρακτική κατανόηση της παντοδυναμίας και της κυριαρχίας του Θεού και κέρδισα κάποια πρακτική εμπειρία του ότι η σοφία του Θεού ασκείται βασισμένη στις σκευωρίες του Σατανά. Κατανόησα πως όλα όσα συμβαίνουν και δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις του ανθρώπου περιέχουν την καλή πρόθεση του Θεού. Ανεξάρτητα από το πώς ο Σατανάς εφαρμόζει τις σκευωρίες του, ο Θεός θα είναι πάντα ένας σοφός Θεός και ο Σατανάς θα είναι πάντα ο ηττημένος εχθρός του Θεού. Έχοντας κατανοήσει αυτό, η θέλησή μου να ακολουθήσω τον Θεό είναι τώρα πιο ισχυρή κι έχω πλημμυρίσει πίστη για τον δρόμο μπροστά μου!