Από τον Ρονγκουάνγκ, επαρχία Χεϊλονγκτσιάνγκ

Το 1991, με τη χάρη του Θεού, άρχισα να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό λόγω μιας ασθένειας. Εκείνον τον καιρό δεν ήξερα τίποτα για την πίστη στον Θεό, όμως ήταν καταπληκτικό το γεγονός ότι, όταν διάβαζα τα λόγια που εξέφραζε ο Παντοδύναμος Θεός, το απολάμβανα. Ένιωθα ότι τα λόγια Του ήταν τόσο καλά, και όταν τραγουδούσα ή προσευχόμουν, συγκινούμουν συχνά από το Άγιο Πνεύμα, σε σημείο που έκλαιγα. Αυτή η γλυκύτητα στην καρδιά μου, αυτή η απόλαυση που ένιωθα ήταν σαν να μου είχε συμβεί κάτι χαρούμενο. Ειδικά όταν βρισκόμουν σε συγκεντρώσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές, το Άγιο Πνεύμα έκανε τόσο σπουδαίο έργο, και μέσα από το ψάλσιμο των ύμνων, την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή γύρω από την αλήθεια, ένιωθα τόσο λαμπερός και γαλήνιος μέσα μου. Ένιωθα σαν να είχα υπερβεί τη σάρκα και ζούσα στον τρίτο ουρανό, ότι όλα τα εγκόσμια τα είχε σκορπίσει ο άνεμος. Ήμουν πολύ χαρούμενος κι ευτυχισμένος. Έτσι, εκείνον τον καιρό νόμιζα ότι η πίστη στον Θεό είναι απλώς η απόλαυση της χάρης και των ευλογιών Του.

Καθώς εκδίδονταν όλο και πιο πολλά από τα λόγια του Θεού (εκείνον τον καιρό, στέλνονταν συνεχώς στις εκκλησίες, το ένα εδάφιο μετά το άλλο), γνώριζα κι εγώ όλο και πιο πολλά. Όταν είδα να αναφέρονται οι «πρωτότοκοι υιοί» στα λόγια Του και έμαθα ότι ο Θεός χαρίζει μεγάλες ευλογίες στους πρωτότοκους υιούς Του, θέλησα να γίνω κι εγώ ένας, ελπίζοντας ότι στο μέλλον θα μπορούσα να βασιλέψω μαζί με τον Θεό. Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια Του: «Οι ημέρες θα τελειώσουν· όλα τα πράγματα στον κόσμο θα εξαφανιστούν και τα πάντα θα ξαναγεννηθούν. Να το θυμάστε αυτό! Να το θυμάστε αυτό! Δεν μπορεί να υπάρχει ασάφεια! Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι Μου δεν θέλουσι παρέλθει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 15). Ένιωσα ακόμα περισσότερο ότι επείγει και σκέφτηκα: Άρχισα να πιστεύω στον Θεό τόσο αργά, μήπως δεν θα είμαι ικανός να αποκομίσω αυτήν την ευλογία; Θα πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο. Έτσι, όταν η εκκλησία κανόνισε για μένα να εκτελέσω ένα καθήκον, ανταποκρίθηκα πολύ ενεργά. Δεν φοβόμουν τις δυσκολίες. Αποφάσισα να απαρνηθώ τα πάντα για να ακολουθήσω τον Θεό, ώστε να μπορέσω να αποκομίσω την ευλογία του να είμαι πρωτότοκος υιός. Στην πραγματικότητα, ο Θεός ποτέ δεν ανέφερε με τρόπο σαφή στα λόγια Του ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε πρωτότοκοι υιοί. Επειδή ακριβώς ήμασταν φιλόδοξοι και είχαμε υπερβολικές επιθυμίες, νομίζαμε ότι επειδή ο Θεός μας αποκαλούσε «υιούς Του» και ότι επειδή τώρα μας ανυψώνει, θα γινόμασταν σίγουρα και πρωτότοκοι. Έτσι νόμιζα ότι είχα γίνει, φυσικά, πρωτότοκος υιός. Στη συνέχεια, είδα στα λόγια του Θεού, που μόλις είχαν εκδοθεί, ότι γινόταν συχνά αναφορά στους παρόχους υπηρεσιών και ότι υπήρχαν ολοένα περισσότερες αναφορές για την κρίση των παρόχων υπηρεσιών. Δεν το πήρα αυτό στα σοβαρά, παρά σκέφτηκα χαρούμενα: Ευτυχώς εγώ ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό, διαφορετικά θα είχα γίνει πάροχος υπηρεσιών. Έτσι, όταν διάβασα για τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού προς τους πρωτότοκους υιούς, νόμιζα ότι θα είχα κι εγώ ένα μερίδιο. Όταν διάβασα τα λόγια της παρηγοριάς και της παρότρυνσης που απηύθυνε στους πρωτότοκούς Του, ένιωθα κι εγώ ότι απευθύνονταν σε μένα. Ένιωσα ακόμα πιο περιχαρής, ειδικά όταν διάβασα τα εξής: «Οι μεγάλες συμφορές είναι σίγουρο ότι δεν θα πέσουν επάνω στους υιούς Μου, στους λατρευτούς Μου. Θα φροντίζω τους υιούς Μου κάθε ώρα και στιγμή. Εσείς ασφαλώς και δεν θα αντέξετε αυτόν τον πόνο και τα βάσανα. Αντιθέτως, για χάρη της τελείωσης των υιών Μου και της εκπλήρωσης του λόγου Μου σ’ αυτούς, εσείς θα αναγνωρίσετε την παντοδυναμία Μου, θα προοδεύσετε περαιτέρω στη ζωή, θα σηκώσετε τα βάρη από τους ώμους Μου πιο σύντομα και θα αφιερώσετε τον εαυτό σας εξ ολοκλήρου στην ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισής Μου. Θα πρέπει να είστε ευγνώμονες, ευτυχείς και να χαίρεστε γι’ αυτό. Θα σας παραδώσω τα πάντα, επιτρέποντάς σας να αναλάβετε τον έλεγχο. Θα τον αφήσω στα χέρια σας. Αν ένας υιός κληρονομεί ολόκληρη την περιουσία του πατέρα του, πόσο πιο πολύ ισχύει αυτό για εσάς, πρωτότοκοι υιοί Μου; Είστε πραγματικά ευλογημένοι. Αντί να υποφέρετε από μεγάλες καταστροφές, θα απολαμβάνετε παντοτινές ευλογίες. Τι δόξα! Τι δόξα!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 68). Σκέφτηκα: Μήπως ονειρεύομαι; Μου έχει έρθει τόσο απίστευτο μάννα εξ ουρανού; Δεν τολμούσα πλήρως να το πιστέψω, όμως φοβόμουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα έλεγαν ότι η πίστη μου είναι πολύ αδύναμη, οπότε δεν τολμούσα να μην το πιστεύω.

Μια μέρα, πήγα γεμάτος ενθουσιασμό να συμμετάσχω σε μια συγκέντρωση, όπου είδα ότι είχαν έρθει στην εκκλησία δύο επικεφαλής. Όταν συναναστρεφόμουν μαζί τους, εκείνοι είπαν ότι ήταν πάροχοι υπηρεσιών. Μόλις το άκουσα αυτό, συγκλονίστηκα και τους ρώτησα: «Αν εσείς είστε πάροχοι υπηρεσιών, τότε δεν είμαστε όλοι πάροχοι υπηρεσιών;» Είπαν την αλήθεια: «Σχεδόν όλοι μας στην Κίνα είμαστε πάροχοι υπηρεσιών». Με το που τους άκουσα να το λένε αυτό, η καρδιά μου παρέλυσε: «Δεν είναι δυνατόν! Αυτή είναι η αλήθεια;» Όταν όμως είδα τη βαριά, πονεμένη έκφρασή τους και τα πρόσωπα των άλλων επίσης πολύ σκοτεινιασμένα, δεν μπορούσα να μην το πιστέψω. Σκέφτηκα: Ως επικεφαλής, έχουν εγκαταλείψει τις οικογένειές τους και τις καριέρες τους, έχουν υποστεί τόσο πόνο και έχουν πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα για το έργο του Θεού. Εγώ υπολείπομαι αρκετά σε σχέση μ’ αυτούς. Αν αυτοί είναι πάροχοι υπηρεσιών, τότε τι να πω; Θα είμαι απλώς ένας πάροχος υπηρεσιών.

Όταν γύρισα σπίτι, πήρα για άλλη μια φορά τον λόγο του Θεού και κοίταξα να δω τι είχε να πει ο Θεός σχετικά με τους παρόχους υπηρεσιών, και διάβασα τα εξής: «Όσοι Μου παρέχετε υπηρεσία, ακούστε! Μπορείτε να λάβετε κάποια από τη χάρη Μου ενόσω Μου παρέχετε υπηρεσία. Δηλαδή, θα μάθετε για κάποιο διάστημα σχετικά με τον πιο πρόσφατο έργο Μου και τα όσα θα συμβούν στο μέλλον, αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν θα το απολαύσετε. Αυτή είναι η χάρη Μου. Όταν ολοκληρωθεί η υπηρεσία σας, φύγετε αμέσως και μη χασομεράτε. Όσοι είστε οι πρωτότοκοι υιοί Μου, δεν θα πρέπει να είστε αλαζονικοί, αλλά θα πρέπει να είστε περήφανοι, επειδή σας έχω δώσει ατελείωτες ευλογίες. Όσοι αποτελείτε στόχο για καταστροφή, δεν θα πρέπει να δημιουργείτε προβλήματα στον εαυτό σας ή να νιώθετε θλίψη για το πεπρωμένο σας. Ποιος σε έκανε απόγονο του Σατανά; Αφότου ολοκληρώσεις την υπηρεσία σου σ’ Εμένα, θα μπορέσεις να επιστρέψεις και πάλι στο πηγάδι της αβύσσου, καθότι δεν θα Μου είσαι πλέον χρήσιμος και θα ξεκινήσω να σας αντιμετωπίζω με την παίδευσή Μου. Όταν ξεκινάω το έργο Μου, δεν σταματάω ποτέ. Αυτά που κάνω πρέπει να επιτευχθούν κι αυτά που επιτυγχάνω θα διαρκέσουν για πάντα. Αυτό ισχύει για τους πρωτότοκους υιούς Μου, για τους υιούς Μου, για τους ανθρώπους Μου, καθώς και για εσάς. Η παίδευσή Μου για εσάς είναι παντοτινή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 86). Μόλις διάβασα αυτά τα λόγια, ένιωσα έναν πόνο που δεν είχα νιώσει ποτέ μου. Έκλεισα γρήγορα το βιβλίο των λόγων του Θεού και δεν τολμούσα να το ξανακοιτάξω. Σε μια στιγμή με κατέκλυσαν αισθήματα θλίψης, σύγχυσης και δυσαρέσκειας. Σκέφτηκα: Μέχρι χθες έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, και σήμερα με πέταξαν έξω από τον οίκο του Θεού. Μέχρι χθες ήμουν υιός του Θεού, και σήμερα έχω γίνει εχθρός του Θεού, απόγονος του Σατανά. Μέχρι χθες με περίμεναν άπειρες ευλογίες από τον Θεό, και σήμερα ο προορισμός μου είναι το πηγάδι της αβύσσου, όπου θα τιμωρούμαι για μία αιωνιότητα. Δεν πειράζει αν Εκείνος δεν χαρίζει ευλογίες, αλλά γιατί εξακολουθεί να πρέπει να με παιδεύσει; Τι στο καλό έχω κάνει λάθος; Για ποιον λόγο γίνονται όλα αυτά; Όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Έκλεισα τα μάτια μου και δεν ήθελα να το σκέφτομαι άλλο. Ήλπιζα ολόψυχα ότι ήταν απλώς ένα όνειρο.

Από εκείνη τη στιγμή, μόλις σκέφτηκα τον εαυτό μου ως πάροχο υπηρεσιών, ένιωσα έναν απερίγραπτο πόνο μέσα μου και δεν τολμούσα να διαβάσω ξανά τα λόγια του Θεού. Όμως ο Θεός είναι πολύ σοφός και τα λόγια Του που παιδεύουν και αποκαλύπτουν τους ανθρώπους, όχι μόνο είναι διαποτισμένα με μυστήριο, αλλά εμπεριέχουν και προφητείες για τη μελλοντική καταστροφή, την προοπτική της βασιλείας και άλλα παρόμοια πράγματα. Αυτά είναι όλα πράγματα που ήθελα να μάθω, οπότε δεν μπορούσα να γυρίσω ακόμα την πλάτη στα λόγια Του. Όταν διάβαζα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού, τα κοφτερά σαν ξυράφι λόγια Του ξέσκιζαν επανειλημμένως την καρδιά μου, κι εγώ δεν μπορούσα παρά να δεχθώ την κρίση και την παίδευσή Του. Ένιωθα ότι η μεγαλοπρεπής και οργισμένη κρίση Του ήταν πάντοτε επάνω μου. Πέρα από τον πόνο, ήξερα πως ήταν πραγματικά αλήθεια ότι είχα διαφθαρεί από τον Σατανά. Αποδείχθηκε ότι ήμουν τέκνο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, απόγονος του Σατανά και στόχος καταστροφής. Μέσα στην απελπισία μου, δεν τολμούσα πλέον να ελπίζω άπληστα για οποιαδήποτε ευλογία, και ήμουν πρόθυμος να δεχθώ τον προκαθορισμό, ως πάροχος υπηρεσιών, που μου είχε ορίσει ο Θεός. Ωστόσο, ο Θεός εξετάζει τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς και γνώριζε ότι δεν είχα εγκαταλείψει πραγματικά το κίνητρο να αποκομίσω ευλογίες. Όταν ένιωθα ότι ήμουν πρόθυμος να είμαι πάροχος υπηρεσιών, ο Θεός για άλλη μια φορά κανόνισε ένα περιβάλλον που αναδείκνυε τη διεφθαρμένη διάθεση που είχα κρυμμένη μέσα μου. Μια μέρα, ενόσω διάβαζα τα λόγια του Θεού, είδα: «Αφότου θα έχω επιστρέψει στη Σιών, εκείνοι που είναι στη γη θα συνεχίσουν να Με δοξάζουν όπως και στο παρελθόν. Εκείνοι οι πιστοί πάροχοι υπηρεσιών θα παραμένουν σε αναμονή για να Μου παρέχουν υπηρεσίες, όμως η λειτουργία τους θα έχει λάβει τέλος. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να αναλογιστούν την περίσταση της παρουσίας Μου στη γη. Εκείνο το διάστημα θα ξεκινήσω να στέλνω συμφορές σ’ αυτούς που θα υποστούν καταστροφή, όμως, ακριβώς όπως^[α] όλοι πιστεύουν ότι είμαι ένας δίκαιος Θεός, είναι σίγουρο ότι δεν θα τιμωρήσω εκείνους τους αφοσιωμένους παρόχους υπηρεσιών, οι οποίοι θα λάβουν μόνο τη χάρη Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 120). Με το που τα διάβασα αυτά, σκέφτηκα: Δεν θα σκέφτομαι πλέον τη θέση του πρωτότοκου υιού και δεν θα επιθυμώ πλέον μεγάλες ευλογίες. Εφεξής, θα επιδιώκω μόνο να είμαι ένας πιστός πάροχος υπηρεσιών. Αυτή θα είναι τώρα η μόνη επιδίωξή μου. Στο μέλλον, ό,τι κι αν κανονίζει η εκκλησία να κάνω, θα το κάνω όσο πιο ευλαβικά μπορώ. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να χάσω την ευκαιρία να είμαι ένας πιστός πάροχος υπηρεσιών. Αν δεν είμαι ικανός ούτε να γίνω ένας πιστός πάροχος υπηρεσιών και παραμείνω ένας απλός πάροχος υπηρεσιών, τότε, αφότου ολοκληρώσω την υπηρεσία μου, θα πρέπει να επιστρέψω στο πηγάδι της αβύσσου ή στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι νόημα έχουν όλα; Δεν τολμούσα να εκφράσω αυτήν τη σκέψη μου σε κανέναν, όμως δεν μπορούσα να ξεφύγω από το διερευνητικό βλέμμα του Θεού. Διάβασα τον λόγο του Θεού που έλεγε: «Κανένας δεν μπορεί να συλλάβει τη φύση του ανθρώπου, εκτός από Εμένα, και όλοι νομίζουν ότι είναι αφοσιωμένοι σ’ Εμένα, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αφοσίωσή τους είναι ανήθικη. Αυτές οι ανηθικότητες θα καταστρέψουν τους ανθρώπους, επειδή αποτελούν δολοπλοκία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Έχει περάσει πολύς καιρός που τον ξεμπρόστιασα. Εγώ είμαι ο παντοδύναμος Θεός, είναι δυνατόν να μην καταλάβαινα κάτι τόσο απλό; Έχω την ικανότητα να διεισδύω στο αίμα και στη σάρκα σου για να δω τις προθέσεις σου. Δεν είναι δύσκολο για Εμένα να συλλάβω τη φύση του ανθρώπου, όμως οι άνθρωποι προσπαθούν να το παίξουν έξυπνοι, νομίζοντας ότι μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν τις προθέσεις τους. Δεν γνωρίζουν ότι ο παντοδύναμος Θεός υπάρχει μέσα στους ουρανούς και τη γη και σε όλα τα πράγματα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 118). «Οι περισσότεροι άνθρωποι τρέφουν τώρα κάποια μικρή ελπίδα, όμως, όταν αυτή η ελπίδα μετατρέπεται σε απογοήτευση, εκείνοι γίνονται απρόθυμοι να συνεχίσουν άλλο και ζητούν να γυρίσουν πίσω. Έχω πει παλιότερα ότι δεν κρατάω κανέναν εδώ ενάντια στη θέλησή του, όμως να φροντίσεις να σκεφτείς ποιες θα είναι οι συνέπειες για σένα, κι αυτό αποτελεί ένα γεγονός, δεν είμαι Εγώ που σε απειλώ» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 118). Με το που τα διάβασα αυτά, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά. Ένιωθα ότι ο Θεός εξετάζει πραγματικά τα πιο βαθιά σημεία της ανθρώπινης καρδιάς και καταλαβαίνει πολύ καλά τον άνθρωπο. Ο Θεός γνωρίζει την κάθε μου σκέψη. Μυστικά διατηρώ κάποιες μικρές ελπίδες μέσα μου και ο Θεός τις σιχαίνεται και Τον αηδιάζουν. Μόνον εκείνη τη στιγμή είχα μέσα μου κάποιον σεβασμό για τον Θεό. Αποφάσισα ότι δεν θα πραγματοποιούσα πλέον συναλλαγές με τον Θεό, παρά θα λειτουργούσα έντιμα ως ένας πάροχος υπηρεσιών και θα υπάκουα στα σχέδιά Του.

Μόνο αργότερα κατάλαβα ότι η εμπειρία μου κατά τη διάρκεια αυτών των τριών μηνών ήταν η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών. Ήταν το πρώτο έργο που ολοκλήρωσε ο Θεός στους ανθρώπους μέσα από τη δοκιμασία των λόγων Του. Αφού πέρασα τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, κατάλαβα ότι ο Θεός δεν είναι μόνο ένας ελεήμων και στοργικός Θεός, αλλά και ένας δίκαιος και μεγαλοπρεπής Θεός που δεν ανέχεται τις ύβρεις της ανθρωπότητας. Τα λόγια Του εμπεριέχουν εξουσία και δύναμη, οπότε οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να νιώθουν σεβασμό και φόβο Θεού. Επίσης, έμαθα ότι η ανθρωπότητα είναι δημιούργημα του Θεού, ότι θα πρέπει να πιστεύουμε στον Θεό και να Τον λατρεύουμε. Αυτό είναι το σωστό και το πρέπον. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν λόγοι ούτε προϋποθέσεις και δεν πρέπει να υπάρχουν φιλοδοξίες ή υπερβολικές επιθυμίες. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό προκειμένου να κερδίσουν κάτι από Αυτόν, τότε αυτός ο τύπος πίστης σημαίνει ότι Τον εκμεταλλεύονται και Τον εξαπατούν. Είναι μια έκφραση έλλειψης συνείδησης και λογικής και είναι κάτι ακόμα πιο ύπουλο. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν κερδίσουν τίποτα, παρά μόνο αργότερα την τιμωρία Του, θα πρέπει να πιστεύουν σ’ Αυτόν. Η ανθρωπότητα θα πρέπει να πιστεύει στον Θεό και να Τον υπακούει επειδή είναι ο Θεός. Επίσης, αναγνώρισα ότι εγώ ο ίδιος είμαι υιός του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, απόγονος του Σατανά και ένας από εκείνους που θα χαθούν. Ο Θεός είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας, και μου αξίζει όπως κι αν μου φέρεται. Τα πάντα είναι δίκαια και θα πρέπει να υπακούω στα σχέδια και στις διευθετήσεις Του, χωρίς προϋποθέσεις. Δεν θα πρέπει να προσπαθώ να Τον μεταπείσω και, ακόμα περισσότερο, δεν θα πρέπει να Του αντιστέκομαι. Σκεπτόμενος την ασχήμια μου που αποκαλύφθηκε μέσα απ’ αυτήν τη δοκιμασία, ένιωθα πραγματικά ντροπή. Το μόνο που ήθελα ήταν να αποκομίσω κάποια υψηλή θέση, μεγάλες ευλογίες ή ακόμα και να κάθομαι πλάι-πλάι με τον Θεό και να κυβερνάω μαζί Του. Όταν είδα ότι δεν θα αποκόμιζα τις ευλογίες που ήλπιζα, αλλά, αντιθέτως, θα καταστρεφόμουν, σκέφτηκα να προδώσω τον Θεό και να Τον εγκαταλείψω. Αυτές οι εξαιρετικά διαφανείς εκδηλώσεις με έκαναν να δω ξεκάθαρα ότι ο στόχος που είχα όταν πίστευα στον Θεό ήταν να είμαι ευλογημένος. Προσπαθούσα να πραγματοποιήσω συναλλαγές με τον Θεό. Ήμουν πραγματικά ξεδιάντροπος και είχα χάσει πλήρως τη λογική που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Ήμουν πραγματικά απόγονος του Σατανά. Αν δεν υπήρχε τόση σοφία στο έργο του Θεού –χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών για να με κατακτήσει, να διαλύσει τη φιλοδοξία μου να αποκομίσω ευλογίες– εγώ θα εξακολουθούσα να τρέχω στο λανθασμένο μονοπάτι της αναζήτησης ευλογιών. Δεν θα ήταν δυνατόν να καταλάβω τη διεφθαρμένη ουσία μου και, ιδιαιτέρως, δεν θα είχα δεχθεί υπάκουα την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Στο τέλος, θα ήμουν σίγουρα τελειωμένος από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου, και η ευκαιρία να σωθώ θα είχε χαθεί για πάντα.

Αφότου πέρασα τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, δεν τολμούσα πλέον να πιστεύω στον Θεό και να εκπληρώνω το καθήκον μου προκειμένου να αποκομίζω ευλογίες, και δεν τολμούσα πλέον να κάνω πράγματα με την πρόθεση να πραγματοποιώ συναλλαγές με τον Θεό. Ένιωθα ότι το να εκμεταλλεύομαι και να εξαπατώ τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο ήταν εξαιρετικά απεχθές και μοχθηρό. Ταυτόχρονα, κατάλαβα ότι ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν τη δοκιμασία με την καλή πρόθεση να σώσει την ανθρωπότητα, και ήξερα ότι δεν υπάρχει τίποτα σ’ Αυτόν που να μισεί τον άνθρωπο, και ότι η αγάπη Του για την ανθρωπότητα δεν έχει αλλάξει από τότε που δημιούργησε τον κόσμο. Μέσα μου ήμουν πρόθυμος να ακολουθήσω ένα μονοπάτι για να αγαπάω και να ικανοποιώ τον Θεό, να ανταποδίδω την αγάπη του Θεού μέσα από τη μελλοντική μου πίστη σ’ Αυτόν και την εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Ωστόσο, καθότι είχε παγιωθεί σε τέτοιο βαθμό μέσα μου η πρόθεση να αποκομίσω ευλογίες και να πραγματοποιώ συναλλαγές με τον Θεό, δεν ήταν δυνατόν να τη διαλύσω πλήρως μέσα από την εμπειρία μίας μόνο δοκιμασίας. Αργότερα, ο Θεός πραγματοποίησε αρκετές διαδοχικές δοκιμασίες, όπως τη δοκιμασία των καιρών της παίδευσης, τη δοκιμασία του θανάτου και την επταετή δοκιμασία. Από αυτές τις δοκιμασίες, εγώ υπέφερα περισσότερο και αποκόμισα τα περισσότερα από την επταετή δοκιμασία του 1999.

Το 1999 εκλέχτηκα ως επικεφαλής εκκλησίας. Αυτή έτυχε να είναι η χρονιά της μεγάλης διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας, και η διευθέτηση του έργου απαιτούσε να προσπαθούμε να σώσουμε οποιονδήποτε είχε την πιθανότητα να σωθεί. Όταν είδα αυτήν τη διευθέτηση, σκέφτηκα ότι το έργο του Θεού θα είχε τελειώσει μέσα στο 2000. Έτσι, προκειμένου να έχω έναν ευνοϊκό προορισμό για μένα όταν θα ερχόταν η ώρα, ασχολούμουν με το ευαγγελικό έργο από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Όσο για τη ζωή της εκκλησίας, εγώ απλώς συμμετείχα λίγο, κάνοντας μόνο τα τυπικά. Παρόλο ότι είχα συνειδητοποιήσει ότι οι προθέσεις μου ήταν λανθασμένες, δεν μπορούσα να ελέγξω την επιθυμία μου να αποκομίσω ευλογίες, σε βαθμό που ένιωθα ότι οτιδήποτε έκανα πέραν από το ευαγγελικό έργο απλώς με καθυστερούσε, ακόμα και η ανάγνωση του λόγου του Θεού. Έτσι ρίχτηκα με πάθος στη δουλειά.

Πριν καν το καταλάβω, το έτος είχε τελειώσει. Φανταζόμουν ότι όταν θα τελείωνε το έργο του Θεού, θα συνέβαινε σίγουρα η μεγάλη καταστροφή, οπότε απλώς περίμενα κάθε μέρα τη συμφορά, περίμενα το τέλος του έργου του Θεού. Όταν πλησίαζε το Εαρινό Φεστιβάλ, σε μια συναναστροφή, ο επικεφαλής της εκκλησίας είπε ότι ήταν απαραίτητο να περάσουμε την επταετή δοκιμασία. Όταν άκουσα αυτό το μήνυμα, συγκλονίστηκα και η καρδιά μου ήταν σε αναταραχή. Άθελά μου άρχισα να το συζητάω με τον Θεό: Επταετή δοκιμασία; Πώς ήταν δυνατόν να περάσω άλλα επτά χρόνια, πώς θα μπορούσα να το υπομείνω αυτό; Ω, Θεέ μου, σε ικετεύω να με εξοντώσεις. Πραγματικά δεν μπορώ να αντέξω άλλο αυτόν τον πόνο! Την επόμενη μέρα, ακόμα δεν μπορούσα να ξεφύγω από την κατάθλιψη. Σκέφτηκα: Τέλος πάντων, απομένουν επτά χρόνια. Αύριο είναι μια άλλη μέρα· θα βγω έξω και θα το βγάλω από το μυαλό μου. Μόλις ανέβηκα στο λεωφορείο, ένιωσα το Άγιο Πνεύμα να είναι μέσα μου και να με επιπλήττει: Κάποτε αναζητούσες με προθυμία, είχες πληρώσει το τίμημά σου και είπες ότι θα αγαπούσες τον Θεό μέχρι τέλους, ότι δεν θα Τον εγκατέλειπες ποτέ, ότι ήσουν έτοιμος να υποστείς οποιαδήποτε δυσκολία και να μετάσχεις σε οποιαδήποτε χαρά. Ήσουν ένας υποκριτής που ξεγέλασε τον εαυτό του! Αντιμέτωπος με την επίπληξη του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορούσα παρά να κατεβάσω το κεφάλι και να σκεφτώ: «Είναι αλήθεια. Παλιότερα, όταν απολάμβανα τη χάρη του Θεού, Του υποσχόμουν να ξοδεύω τον εαυτό μου για Εκείνον σε όλη μου τη ζωή, όμως τώρα που υπάρχουν δυσκολίες και πρέπει να υποφέρω, θέλω να αθετήσω τον λόγο μου. Οπότε, οι υποσχέσεις μου δεν ήταν απλώς ψέματα; Ο Θεός μού έδωσε τόση αγάπη, και τώρα που αντιμετωπίζω ένα περιβάλλον που δεν είναι όπως θα το ήθελα, νιώθω τόσο μεγάλη πικρία, σε σημείο που θέλω να γυρίσω την πλάτη μου στον Θεό. Πραγματικά δεν έχω συνείδηση και λογική!» Όταν τα σκέφτηκα αυτά, δεν είχα πλέον τη διάθεση να βγω έξω και γύρισα σπίτι με βαριά καρδιά. Παρόλο που είχα εξαναγκαστεί να είμαι «υπάκουος», όταν αναλογίστηκα το γεγονός ότι απέμεναν ακόμα επτά χρόνια στο έργο του Θεού, ένιωσα ότι η πίστη στον Θεό ήταν υπερβολικά επίπονη, υπερβολικά δύσκολη. Απλώς καλομάθαινα τον εαυτό μου, και σε ό,τι κι αν έκανα ούτε βιαζόμουν ούτε ανησυχούσα. Ήμουν καθημερινά νωθρός ως προς την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, σαν να ήταν απλώς άλλη μια μέρα σαν τις άλλες. Ήμουν σε μια αρνητική και συγκρουσιακή κατάσταση. Σταδιακά, έχασα το έργο του Αγίου Πνεύματος και, παρόλο που ήθελα να μεταμορφώσω την κατάστασή μου, δεν μπορούσα να το κάνω.

Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όταν κάποιοι άνθρωποι επιτέλεσαν για πρώτη φορά το καθήκον τους, ήταν γεμάτοι ενέργεια, σαν να μην επρόκειτο να ξεμείνουν ποτέ από αυτή. Μα πώς γίνεται και όσο προχωράνε φαίνεται να χάνουν αυτή την ενέργεια; Το άτομο που ήταν τότε και αυτό που είναι τώρα, μοιάζουν να είναι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι. Γιατί άλλαξαν; Ποιος ήταν ο λόγος; Είναι επειδή η πίστη τους στον Θεό πήρε τη λάθος οδό πριν να έρθει στη σωστή πορεία. Επέλεξαν το λάθος μονοπάτι. Υπήρχε κάτι κρυμμένο μέσα στην αρχική επιδίωξή τους και σε μια κομβική στιγμή, αυτό το κάτι εμφανίστηκε. Τι ήταν κρυμμένο; Είναι μια προσδοκία που βρίσκεται μέσα στην καρδιά τους ενώ πιστεύουν στον Θεό, η προσδοκία πως η μέρα του Θεού θα φτάσει σύντομα, κι έτσι η δυστυχία τους θα λάβει τέλος· η προσδοκία πως ο Θεός θα μετουσιωθεί και όλα τους τα βάσανα θα τελειώσουν» (από «Όσοι έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να αναζητήσω τη ρίζα του προβλήματός μου. Αποδείχθηκε ότι είχα μια κρυφή ελπίδα μέσα στις επιδιώξεις μου, ήλπιζα ότι η μέρα του Θεού θα ερχόταν σύντομα και δεν θα υπέφερα άλλο, ότι θα είχα έναν καλό προορισμό. Σε όλη την πορεία, οι επιδιώξεις μου κυριαρχούνταν από αυτήν την ελπίδα, και όταν αυτή η ελπίδα αποδείχθηκε φρούδα, υπέφερα και κατέρρευσα, σε σημείο που ήθελα να προδώσω τον Θεό, σκεπτόμενος ακόμα και να πεθάνω για να γλιτώσω. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι παρόλο που ακολουθούσα τον Θεό επί τόσα χρόνια, κατ’ ουσίαν δεν βάδιζα στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Προσέβλεπα πάντοτε στην ημέρα του Θεού και πραγματοποιούσα συναλλαγές μαζί Του προκειμένου να αποκομίσω τις ευλογίες Του. Αν και τότε δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, παρά να μείνω στον οίκο του Θεού και να μην Τον εγκαταλείψω, αν δεν αντιμετώπιζα τη μόλυνση μέσα μου, αργά ή γρήγορα θα εναντιωνόμουν στον Θεό και θα Τον πρόδιδα. Όταν κατάλαβα πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, προσευχήθηκα στον Θεό μέσα από την καρδιά μου: Τι μπορώ να κάνω για να απαλλαχτώ από τη μόλυνση της ελπίδας που έχω για τη μέρα; Τότε, για άλλη μια φορά διάβασα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Γνώριζες πως επειδή πιστεύετε στον Θεό στην Κίνα, επειδή υποβάλλεστε σε αυτά τα βάσανα και απολαμβάνετε το έργο του Θεού, οι ξένοι πραγματικά σας ζηλεύουν όλους; Οι ευχές των ξένων είναι: Θέλουμε κι εμείς να βιώσουμε το έργο του Θεού, θα υποστούμε τα πάντα γι’ αυτό. Θέλουμε κι εμείς να αποκτήσουμε την αλήθεια! Θέλουμε κι εμείς να κερδίσουμε κάποιες γνώσεις, να κερδίσουμε κάποιο ανάστημα, μα δυστυχώς δεν έχουμε αυτό το περιβάλλον. […] Το ότι ολοκλήρωσε αυτή την ομάδα ανθρώπων στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, το ότι τους έκανε να αντέξουν τα βάσανα αυτά μπορεί να ειπωθεί πως είναι η μεγαλύτερη εξύψωση του Θεού. Ειπώθηκε κάποτε: “Πολύ καιρό πριν έφερα τη δόξα Μου από το Ισραήλ στην Ανατολή”. Καταλαβαίνετε τώρα όλοι σας το νόημα αυτής της φράσης; Πώς θα πρέπει να πορευτείς στο μονοπάτι εμπρός; Πώς θα πρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια; Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια, τότε πώς μπορείς να αποκτήσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μόλις χάσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε θα αντιμετωπίσεις τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Ο πόνος επί του παρόντος είναι ασήμαντος. Γνωρίζεις τι θα κάνει για σας;» (από «Όσοι έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Από αυτά τα λόγια του Θεού μπόρεσα να καταλάβω ότι είχε μεγάλο νόημα να μπορούν οι άνθρωποι να υποφέρουν σήμερα. Αυτό γίνεται για να τους δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αλήθεια, και υποφέρουν λόγω του έργου του Θεού, ακόμα περισσότερο λόγω της χάρης και της ανύψωσης του Θεού –είναι μια ειδική χάρη προς εμάς. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Ο πόνος επί του παρόντος είναι ασήμαντος. Γνωρίζεις τι θα κάνει για σας;» Όταν συλλογιζόμουν αυτά τα λόγια, παρόλο που ήξερα ότι είχε αξία και νόημα το να υποφέρει κανείς, δεν μου ήταν καθόλου ξεκάθαρο το τι ήθελε να πετύχει ο Θεός σε μένα μέσα από αυτόν τον πόνο. Σκέφτηκα το εξής: Παρόλο που δεν καταλαβαίνω τώρα το νόημα του πόνου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επιδιώκω πραγματικά την αλήθεια, να την αναζητώ περισσότερο, επειδή μόνο αν αποκομίσω την αλήθεια θα μπορέσω να κατανοήσω πραγματικά το νόημα του πόνου, και μόνον τότε θα μπορέσω να απαλλαχτώ από τη μόλυνση μέσα μου.

Ανοιγόκλεισα τα μάτια και ήταν ήδη 2009. Αυτά τα επτά χρόνια πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Είχα κάνει τόσο δρόμο και τελικά ένιωθα ότι αυτά τα επτά χρόνια δεν ήταν τόσο πολλά όπως νόμιζα. Κατά τη διάρκεια αυτών των λίγων ετών, μέσα από τα λόγια της κρίσης και της αποκάλυψης του Θεού, μέσα από τις αποκαλύψεις των δοκιμασιών και των εξευγενισμών του Θεού, είχα δει το πραγματικό μου πρόσωπο. Είχα δει ότι ήμουν πέρα για πέρα ένα τέκνο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, επειδή ήμουν γεμάτος από τα δηλητήριά του, όπως το δηλητήριο «Μη σηκώνεσαι νωρίς αν δεν έχει κάποιο όφελος· το όφελος είναι πάνω απ’ όλα». Αυτή είναι μια κλασική απεικόνιση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Υπό την κυριαρχία αυτού του δηλητηρίου, η πίστη μου στον Θεό είχε ως μοναδικό σκοπό να λαμβάνω ευλογίες. Το ξόδεμά μου για τον Θεό είχε χρονικό όριο, και ήθελα να υποφέρω λίγο και να αποκομίζω μεγάλες ευλογίες. Προκειμένου να απαλλαχτώ από αυτήν την έντονη πρόθεση να ευλογηθώ και από αυτήν τη συναλλακτική στάση μέσα μου, ο Θεός ολοκλήρωσε πολλαπλές δοκιμασίες και εξευγενισμούς σε μένα. Μόνο τότε εξαγνίστηκε η μόλυνση που είχε η πίστη μου στον Θεό. Και μέσα από τις αποκαλύψεις του Θεού, είδα ότι ήμουν γεμάτος από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Ήμουν αλαζόνας, δόλιος, εγωιστής και απεχθής, απερίσκεπτος και επιπόλαιος. Με έκαναν να βλέπω όλο και πιο καθαρά τον πραγματικό μου εαυτό, να δω ότι είχα διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά, ότι ήμουν ο υιός της κόλασης. Μέσα από το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, μεγάλωσε η ευγνωμοσύνη μου προς Αυτόν, οι απαιτήσεις μου συρρικνώθηκαν και αυξήθηκε η υπακοή μου προς Αυτόν, ενώ συρρικνώθηκε η αγάπη μου για τον εαυτό μου. Το μόνο που ζητούσα ήταν να μπορέσω να απαλλαχτώ από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή μου και να είμαι κάποιος που υπακούει και λατρεύει πραγματικά τον Θεό. Ακολουθώντας τον Θεό μέχρι σήμερα, κατάλαβα τελικά ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό είναι κάτι πραγματικά δύσκολο. Το έργο Του είναι τόσο πρακτικό. Το έργο που πραγματοποιεί για την αλλαγή και τη σωτηρία της ανθρωπότητας δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Τώρα δεν είμαι πλέον σαν ένα αφελές παιδί, ελπίζοντας απλώς ότι θα έρθει σύντομα η μέρα του Θεού, απεναντίας, νιώθω πάντοτε ότι η διαφθορά μου είναι πολύ βαθιά, ότι έχω μεγάλη ανάγκη τη σωτηρία του Θεού και ότι έχω μεγάλη ανάγκη να βιώσω περισσότερη από την κρίση και την παίδευσή Του, τις δοκιμασίες και τους εξευγενισμούς Του. Αν μπορέσω να κατέχω τη συνείδηση και τη λογική που θα πρέπει να υπάρχουν σε μια κανονική ανθρώπινη φύση, αν μπορέσω να βιώσω σωστά το έργο του Θεού και, στο τέλος, να βιώσω την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου, τότε η καρδιά μου θα έχει ικανοποιηθεί. Τώρα, όταν σκέφτομαι αυτά που αποκάλυψα για τον εαυτό μου κατά τη διάρκεια της επταετούς δοκιμασίας μου, νιώθω ότι είμαι εξαιρετικά υπόχρεος στον Θεό, ότι πλήγωσα πάρα πολύ την καρδιά Του. Αν το έργο του Θεού είχε ολοκληρωθεί το 2000, εγώ, που ήμουν υπέρτατα βρωμερός, θα ήμουν σίγουρα στόχος καταδίκης και καταστροφής. Η επταετής δοκιμασία ήταν πραγματικά η ανοχή και η συμπόνια που έδειχνε ο Θεός προς εμένα και, επιπλέον, ήταν η πιο αληθινή και πραγματική σωτηρία μου από τον Θεό.

Μόλις βγήκα από αυτά τα επτά χρόνια και συλλογίστηκα αυτά τα λόγια του Θεού που δεν καταλάβαινα πριν: «Γνώριζες πως επειδή πιστεύετε στον Θεό στην Κίνα, επειδή υποβάλλεστε σε αυτά τα βάσανα και απολαμβάνετε το έργο του Θεού, οι ξένοι πραγματικά σας ζηλεύουν όλους; Οι ευχές των ξένων είναι: Θέλουμε κι εμείς να βιώσουμε το έργο του Θεού, θα υποστούμε τα πάντα γι’ αυτό. Θέλουμε κι εμείς να αποκτήσουμε την αλήθεια! Θέλουμε κι εμείς να κερδίσουμε κάποιες γνώσεις, να κερδίσουμε κάποιο ανάστημα, μα δυστυχώς δεν έχουμε αυτό το περιβάλλον. […] Το ότι ολοκλήρωσε αυτή την ομάδα ανθρώπων στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, το ότι τους έκανε να αντέξουν τα βάσανα αυτά μπορεί να ειπωθεί πως είναι η μεγαλύτερη εξύψωση του Θεού. Ειπώθηκε κάποτε: “Πολύ καιρό πριν έφερα τη δόξα Μου από το Ισραήλ στην Ανατολή”. Καταλαβαίνετε τώρα όλοι σας το νόημα αυτής της φράσης;» μπόρεσα να καταλάβω κάποιο από το νόημα αυτών των λόγων, μπόρεσα επιτέλους να νιώσω ότι είχε πραγματικά νόημα το να υποφέρει κανείς. Παρόλο που υπέφερα ενόσω περνούσα αυτές τις δοκιμασίες, μόνον αφότου υπέφερα κατάφερα να δω ότι αυτό που είχα αποκομίσει ήταν τόσο πολύτιμο, τόσο ανεκτίμητο. Μέσα από την εμπειρία αυτών των δοκιμασιών, είδα τη δίκαιη διάθεση του Παντοδύναμου Θεού, την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Κατάλαβα τις ευγενικές προθέσεις του Θεού και πήρα μια γεύση από τη βαθιά αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα, ακριβώς όπως ένας πατέρας που διδάσκει το παιδί του. Επίσης βίωσα την εξουσία και τη δύναμη των λόγων Του και είδα την αλήθεια της διαφθοράς μου από τον Σατανά. Εκτίμησα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Θεός στο έργο της σωτηρίας και είδα ότι είναι άγιος και σεβάσμιος, ενώ οι άνθρωποι είναι άσχημοι και απεχθείς. Επίσης βίωσα το πώς ο Θεός κατακτά και σώζει τους ανθρώπους, προκειμένου να τους φέρει στο σωστό μονοπάτι της πίστης σ’ Αυτόν. Όταν το σκέφτομαι τώρα, αν ο Θεός δεν είχε πραγματοποιήσει σε μένα το έργο της μίας επώδυνης δοκιμασίας μετά την άλλη, εγώ δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα. Οι δυσκολίες και οι εξευγενισμοί είναι τόσο ωφέλιμοι για την πρόοδο των ανθρώπων στη ζωή τους. Μέσα από αυτά, οι άνθρωποι μπορούν να αποκομίσουν το πιο πρακτικό και πολύτιμο πράγμα κατά την πορεία της πίστης τους στον Θεό: την αλήθεια. Αφότου είδα την αξία και το νόημα του να υποφέρει κανείς, έπαψα να ονειρεύομαι την είσοδό μου στη βασιλεία πάνω σε ένα παλανκίνο· αντιθέτως, είμαι διατεθειμένος να πατήσω γερά στα πόδια μου και να βιώσω το έργο του Θεού, να επιδιώξω πραγματικά την αλήθεια για να αλλάξω τον εαυτό μου.

Μέσα από την εμπειρία αρκετών χρόνων σχετικά με το έργο του Θεού, μόνον τώρα μπορώ να καταλάβω κάπως, με τρόπο πρακτικό, αυτά τα λόγια του Θεού: «Πραγματική πίστη στον Θεό σημαίνει να βιώνεις τα λόγια και τα έργα του Θεού, με βάση την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων. Έτσι θα αποδεσμευτείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, θα εκπληρώσεις το θέλημα του Θεού και θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό. Μόνο μέσα από μια τέτοια πορεία θα μπορείς να θεωρηθείς πιστός στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Πριν βιώσω αυτές τις δοκιμασίες του Θεού, ήμουν γεμάτος από μια έντονη πρόθεση να λαμβάνω ευλογία και από μια συναλλακτική στάση. Παρόλο που ήξερα στη θεωρία τι σημαίνει η πίστη στον Θεό και ποιος ήταν ο στόχος αυτής της πίστης, εγώ εξακολουθούσα να προσβλέπω μόνο στο πώς θα ευλογηθώ. Δεν με ένοιαζε καθόλου η αλήθεια, δεν είχα ως στόχο της επιδίωξής μου ούτε το πώς να απαλλαγώ από τη διεφθαρμένη διάθεσή μου προκειμένου να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού, αλλά ούτε και τη γνώση για τον Θεό. Μόνον τώρα καταλαβαίνω ότι όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, το κύριο έργο Του είναι να διαλύσει την πρόθεση των ανθρώπων να λαμβάνουν ευλογίες και τη συναλλακτική τους στάση. Κι αυτό επειδή αυτά τα πράγματα στέκονται πραγματικά εμπόδιο και λειτουργούν ως προσκόμματα ανάμεσα στον άνθρωπο και στην είσοδό του στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Όταν οι άνθρωποι τρέφουν μέσα τους αυτά τα πράγματα, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν έναν σωστό στόχο στην επιδίωξή τους, βαδίζουν σε λανθασμένο μονοπάτι. Αυτό είναι ένα μονοπάτι που δεν αναγνωρίζεται από τον Θεό. Τώρα, το έργο της κατάκτησης και της σωτηρίας του Θεού έχει καταστρέψει μέσα μου το οχυρό του Σατανά. Δεν ανησυχώ πια, δεν με απασχολούν πλέον σκέψεις για το αν θα αποκομίσω ευλογίες ή αν θα υποστώ καταστροφή. Δεν επιδιώκω πλέον μανιωδώς να ικανοποιήσω υπερβολικές επιθυμίες και έπαψα να συζητώ τις προϋποθέσεις ή να έχω απαιτήσεις σχετικά με την ημέρα του Θεού, προκειμένου να γλιτώσω την καταστροφή. Χωρίς αυτήν τη μόλυνση, νιώθω πολύ πιο ανάλαφρος, πιο ελεύθερος. Μπορώ να ξεκινήσω την επιδίωξη της αλήθειας πατώντας γερά στα πόδια μου. Το γεγονός ότι μπορώ να αλλάξω κατ’ αυτόν τον τρόπο αποτελεί καρπό των δοκιμασιών και των εξευγενισμών από τον Παντοδύναμο Θεό. Είναι ο Παντοδύναμος Θεός που με καθοδήγησε στο αληθινό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εφεξής, ό,τι είδους δοκιμασία κι αν πραγματοποιεί ο Θεός, όσο μεγάλοι κι αν είναι οι επίπονοι εξευγενισμοί στους οποίους υπόκειμαι, εγώ θα τους δέχομαι και θα υπακούω, και θα τους βιώνω πραγματικά. Θα αναζητώ την αλήθεια μέσα από αυτούς και θα πετύχω μια διάθεση απαλλαγμένη από τη διαφθορά, ώστε να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού και να Του ανταποδώσω τα τόσα χρόνια της χάρης της σωτηρίας.

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «ακριβώς όπως».