Από τον Ζανγκ Ρούι, επαρχία Τσετσιάνγκ

Κατανοώντας μέσα από τα λόγια του Θεού ότι ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους και απεχθάνεται τους δόλιους, και ότι μόνο οι ειλικρινείς θα σωθούν από τον Θεό, άρχισα να επικεντρώνομαι στο να επιζητώ να είμαι ειλικρινής, να εκφράζομαι συνειδητά με ακρίβεια, να είμαι αντικειμενικός, πρακτικός και ρεαλιστικός κατά την αναφορά μου σε διάφορα θέματα. Στην εργασία μου, είτε επρόκειτο για λάθος είτε για παράλειψη, το ανέφερα στον επικεφαλής με κάθε λεπτομέρεια. Επίσης, ανέλυα και εξέθετα συνειδητά τη διαφθορά που αποκάλυπτα. Κάθε φορά που το έκανα πράξη, ένοιωθα ότι είχα διέλθει κάποιες αλλαγές, κερδίζοντας ένα κομμάτι από την ομοιότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου. Ζούσα σε μια κατάσταση αυταρέσκειας.

Στη συναναστροφή σε μια συνάθροιση συνεργατών, μιλώντας για το ότι πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε μεταξύ των διαφορετικών τύπων ανθρώπων κατά την υπηρεσία μας προς τον Θεό, ο επικεφαλής με ρώτησε: «Τι είδους άνθρωπος νομίζεις εσύ ότι είσαι;» Εγώ συλλογίστηκα μέσα μου: Πρόσφατα βίωσα μια εν μέρει είσοδο στις αλήθειες σχετικά με το να είναι κάποιος ειλικρινής, οπότε θεωρώ εαυτόν ως ένα σχετικά απλό, ανοιχτό άτομο. Όσον αφορά στο να έχει κάποιος κακή ανθρώπινη φύση, αισθάνομαι ότι δεν είμαι τόσο κακός. Όσον αφορά στην καλή ανθρώπινη φύση, δεν είμαι η προσωποποίηση της καλοσύνης, αλλά, τουλάχιστον, νοιώθω απλός, ειλικρινής και ότι δεν έχω κακόβουλη καρδιά. Έτσι, απάντησα ως εξής: «Σχετικά μιλώντας, θεωρώ τον εαυτό μου ως ένα απλό, ειλικρινές άτομο με καλή ανθρώπινη φύση». Ο επικεφαλής είπε: «Νομίζεις ότι έχεις καλή ανθρώπινη φύση, ότι είσαι σχετικά απλός και ειλικρινής. Άρα, θα τολμούσες πραγματικά να ανοιχτείς ως προς τα πάντα; Είσαι πραγματικά 100% ελεύθερος από αμφιβολίες απέναντι στον Θεό; Τολμάς πραγματικά να πεις ότι στα λόγια και τις πράξεις σου δεν κρύβονται απώτερα κίνητρα ή προθέσεις;» Ακούγοντας αυτό, έγινα εριστικός και εξήγησα με αμυντικό τρόπο: «Ακόμα και οι καλοί άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και μπορούν να παρουσιάσουν κάθε είδους διαφθορά – δεν είναι όλα σχετικά;» Μέσα μου, ήμουν απρόθυμος να αποδεχτώ όσα είχε πει ο επικεφαλής και να εγκαταλείψω τη δική μου γνώμη.

Μετά από αυτό, συλλογίστηκα προσεκτικά αυτά που είχε πει ο επικεφαλής. Δεν μπόρεσα παρά να αναρωτηθώ: Τολμούσα πραγματικά να ανοιχτώ ως προς τα πάντα; Έπειτα από προσεκτική σκέψη, σίγουρα όχι. Τα πράγματα για τα οποία ανοιγόμουν ήταν μόνο ασήμαντα θέματα που δεν επηρέαζαν τη φήμη ή το προσωπικό μου συμφέρον και αποτελούσαν εκφράσεις διαφθοράς που έχουν όλοι, αλλά ποτέ δεν είχα τολμήσει να ανοιχτώ και να αποκαλύψω τα άσχημα, ακάθαρτα πράγματα βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Επιπλέον, ήμουν πραγματικά 100% ελεύθερος από αμφιβολίες απέναντι στον Θεό; Όχι. Όποτε το έργο μου δεν απέφερε καρπούς, παρερμήνευα τον Θεό, νομίζοντας ότι χρησιμοποιούσε το γεγονός αυτό για να με αποκαλύψει και να με εξαλείψει. Όταν διαπίστωσα ότι ήμουν χαμηλού επιπέδου, πίστεψα ότι απλά παρείχα υπηρεσία και, όσο σκληρά κι αν επιδίωκα, ήταν άχρηστο. Δεν πίστευα 100% στα λόγια ή στη δίκαιη διάθεση του Θεού, πάντα σκεπτόμενος τον Θεό ως ελεήμονα και στοργικό, γι’ αυτό και έκανα πράγματα απλά για να διευκολύνω τον εαυτό μου. Έπειτα από καλύτερη σκέψη, τολμούσα πραγματικά να πω ότι δεν υπήρχαν καθόλου απώτερα κίνητρα ή προθέσεις στα λόγια και τις πράξεις μου; Στην πραγματικότητα, το ότι έτρεχα από δω και από κει και εργαζόμουν αποτελούσε απλώς διεξαγωγή μιας συναλλαγής με τον Θεό, ώστε στο μέλλον να μπορώ να λάβω τον προορισμό και την ευλογία της βασιλείας των ουρανών· δεν ήταν για να εκπληρώσω το καθήκον που πρέπει να εκπληρώνει κάθε δημιούργημα. Αν και υπήρχε η εξωτερική παρουσίαση της καλής συμπεριφοράς, ήταν για τα μάτια των άλλων, για να τους κάνω καλή εντύπωση. Σκεπτόμενος λιγάκι αυτό που αποκάλυψα – δεν ήταν όλα μια δόλια παράσταση; Κι όμως, εγώ συνέχιζα να πιστεύω ότι ήμουν ένας σχετικά απλός και ειλικρινής άνθρωπος – τούτο δεν σημαίνει ότι στ’ αλήθεια δεν γνώριζα τον εαυτό μου; Συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού: «Η γνώση των ανθρώπων για τη δική τους φύση είναι υπερβολικά επιφανειακή και απέχει πάρα πολύ από τα λόγια του Θεού για την κρίση και την αποκάλυψη. Αυτό δεν αποτελεί λάθος σε αυτά που αποκαλύπτει ο Θεός, μα αντίθετα πρόκειται για έλλειψη βαθιάς κατανόησης της φύσης των ανθρώπων από τους ίδιους. Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν θεμελιώδη ή ουσιαστική κατανόηση του εαυτού τους, αντίθετα επικεντρώνονται και αφιερώνουν την ενέργειά τους στις πράξεις τους και σε εξωτερικές εκφράσεις. Ακόμη κι αν κάποιος περιστασιακά είχε πει κάτι σχετικά με την κατανόηση του εαυτού του, αυτό δεν θα ήταν και πολύ βαθυστόχαστο. Κανείς δεν πίστεψε ποτέ πως είναι αυτού του είδους άνθρωπος ή διαθέτει αυτού του είδους τη φύση επειδή έκανε αυτού του είδους το πράγμα ή αποκάλυψε κάτι. Ο Θεός έχει αποκαλύψει τη φύση και την ουσία της ανθρωπότητας, αλλά οι άνθρωποι κατανοούν ότι ο τρόπος που ενεργούν και ο τρόπος που μιλούν είναι προβληματικοί και ελαττωματικοί· συνεπώς, αποτελεί επίπονο καθήκον για τους ανθρώπους το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι σκέφτονται πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται απερίσκεπτα, παρά αποκαλύψεις της δικής τους φύσης. […] Επομένως, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακολουθούν τους κανόνες μόνο διαδικαστικά. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τη δική τους φύση ως υπερβολικά διεφθαρμένη […] στην πραγματικότητα, ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα, υπάρχει μεγάλη διαφορά σ’ αυτό, καθώς οι άνθρωποι κάνουν μόνο ορισμένες ενέργειες που δεν παραβιάζουν φαινομενικά την αλήθεια, ενώ δεν κάνουν πράγματι πράξη την αλήθεια» (από «Κατανόηση της φύσης και εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Μέσα από τα αποκαλυπτικά λόγια του Θεού, κατάλαβα πόσο ρηχή ήταν η γνώση μου για τον εαυτό μου. Γνώριζα τον εαυτό μου μόνο βάσει των εξωτερικών συμπεριφορών μου, από την επιφανειακή μου παράσταση, αντί να τον γνωρίζω από τα κίνητρα, τη φύση και την ουσία μου βάσει των λόγων του Θεού. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να γνωρίζω αληθινά τον εαυτό μου. Πίστευα ότι ήμουν απλός, ειλικρινής και ότι διέθετα καλή ανθρώπινη φύση· το γεγονός ότι δεν αποκάλυψα τίποτε εξωτερικά που να αποτελεί σοβαρή προσβολή προς τη διάθεση του Θεού, δεν οφείλεται αποκλειστικά στο ότι μπορούσα να εκφέρω κάποιες αληθινές λέξεις και να εκτελώ μερικά πράγματα; Στην πραγματικότητα, τα λόγια του Θεού, ότι οι άνθρωποι είναι δόλιοι, δεν αναφέρονται μόνο στις φανερές συμπεριφορές του ψεύδους και της εξαπάτησης, αλλά και στα κίνητρα και τις εσωτερικές σατανικές διαθέσεις των ανθρώπων. Τούτη είναι η καρδιά του προβλήματος. Δεν είχα κατανοήσει καθόλου τη σατανική διάθεση των ανθρώπων να είναι ικανοί να ψεύδονται και να εξαπατούν και να είναι δόλιοι. Δεν είχα καταλάβει πραγματικά τη σατανική φύση των ανθρώπων να είναι ικανοί να ψεύδονται‧ χωρίς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν και να κρίνουν τις διεφθαρμένες αυτές διαθέσεις και σατανικές φύσεις, πώς θα ήταν οι άνθρωποι ικανοί να τις γνωρίζουν; Τότε σκέφτηκα τον Πέτρο, που γνώρισε εαυτόν μέσα από τα λόγια του Θεού. Πάντα σύγκρινε σχολαστικά εαυτόν με τα λόγια του Θεού, με τα οποία Εκείνος αποκάλυπτε τους ανθρώπους, έτσι ο Πέτρος γνώριζε πολύ καλά τη δική του διαφθορά και ήταν από τους πλέον επιτυχημένους στις εμπειρίες του. Από την άλλη πλευρά, ο λόγος για τον οποίο εξακολουθούσα να μην ξέρω πώς να κατανοήσω τον εαυτό μου, παρά το γεγονός ότι ακολουθούσα τον Θεό για αρκετά χρόνια, ήταν ότι δεν είχα κάνει τον απολογισμό μου ούτε και είχα κατανοήσει εαυτόν βάσει των λόγων του Θεού – έτσι, ακόμα και τώρα ένοιωθα ότι ήμουν αρκετά καλός. Απείχα τόσο πολύ από αυτά που απαιτεί ο Θεός!

Ευχαριστώ τον Θεό για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του που με έκαναν να δω την ίδια μου την ανάγκη και οικτρότητα, και με έκαναν επίσης να κατανοήσω ότι το να γνωρίσω πραγματικά τον εαυτό μου δεν είναι κάτι εύκολο. Μόνο μέσα από τα λόγια του Θεού μπορώ να γνωρίσω στ’ αλήθεια τον εαυτό μου. Από σήμερα, είμαι πρόθυμος να διαβάζω με ειλικρίνεια τα λόγια του Θεού και είμαι πρόθυμος να συγκρίνω σχολαστικά εαυτόν με οτιδήποτε αποκαλύπτει ο Θεός σχετικά με τη διεφθαρμένη φύση των ανθρώπων. Δεν θα υπολογίζω πλέον εαυτόν σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις μου, αλλά θα επιδιώκω την αλήθεια και με τα δυο μου πόδια να πατούν σταθερά στη γη, θα επιδιώξω αλλαγή στη διάθεση και θα επιζητώ να είμαι ένας αληθινά ειλικρινής άνθρωπος, προκειμένου να παρηγορήσω την καρδιά του Θεού.