Στις 2 Σεπτεμβρίου συνελήφθη μια αδελφή. Την ίδια μέρα πήγαινα στο σπίτι μιας επικεφαλής, μα δεν ήταν κανείς εκεί. Η αδελφή Σιάο Χονγκ, που μένει απέναντι, έτυχε να με δει. Με κάλεσε στο σπίτι της και είπε νευρικά: «Κάτι συνέβη. Η Ζου Λιγκ συνελήφθη από την αστυνομία. Αυτό έγινε πριν δύο μέρες και δεν έχουμε κανένα νέο. Η επικεφαλής πήγε να ενημερώσει —θα επιστρέψει όπου να ’ναι». Όταν άκουσα τα νέα, ανησύχησα και φοβήθηκα. Η Ζου Λιγκ ήταν παλιά επικεφαλής, και δεν ήξερα τι βασανιστήρια θα της έκανε η αστυνομία. Θα λύγιζε κάτω από τα βασανιστήρια και θα γινόταν Ιούδας; Μόλις είχα πάει σπίτι της. Αν το παρακολουθούσαν αστυνομικοί, μπορεί να με είχαν δει. Εξαρχής μετακόμισα εδώ επειδή ήμουν σε φυγή. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας με κυνηγούσε εδώ και χρόνια. Αν μ’ έπιαναν, θα με βασάνιζαν ακόμα χειρότερα. Ίσως με χτυπούσαν μέχρι θανάτου. Φοβόμουν πολύ και ήθελα να φύγω από την περιοχή το συντομότερο, μα έπρεπε να συζητήσω κάποια επείγοντα θέματα με την επικεφαλής. Αν έφευγα, θα καθυστερούσαν. Ήλπιζα η επικεφαλής να επέστρεφε σύντομα. Η επικεφαλής έφτασε στο σπίτι της Σιάο Χονγκ, κι επέστρεψε σπίτι αφού τελειώσαμε τη συζήτηση. Αφού πέρασαν δύο-τρία λεπτά, η Σιάο Χονγκ έτρεξε πίσω πανικόβλητη και είπε: «Καθώς έφευγε η επικεφαλής, την πήραν επτά ή οκτώ αστυνομικοί. Ήταν και η Ζου Λιγκ στο περιπολικό. Πρέπει να τους είπε πού μένει η επικεφαλής. Μη διανοηθείς να βγεις έξω». Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Η Σιάο Χονγκ κι η επικεφαλής έμεναν ακριβώς απέναντι. Η αστυνομία ίσως να ήταν εκεί κοντά. Αν με έπιαναν, σίγουρα δεν θα έβγαινα αλώβητη. Δεν τολμούσα καν να δω απ’ το παράθυρο. Επικαλούμουν τον Θεό, ελπίζοντας η αστυνομία να έφευγε. Το περιπολικό έφυγε μετά από καμιά ώρα κι η καρδιά μου επιτέλους ηρέμησε. Όμως η Ζου Λινγκ ήταν στο σπίτι μου πριν λίγες μέρες —αν πρόδιδε κι εμένα; Το σπίτι μου δεν ήταν πια ασφαλές. Πού να πήγαινα; Είχα ένα σημειωματάριο εκεί που έγραφε τα τηλέφωνα των αδελφών μου και έπρεπε να το ξεφορτωθώ αμέσως. Ήταν άλλα τρία σπίτια φιλοξενίας κοντά στο δικό μου. Αν δεν ειδοποιούνταν αμέσως, πιθανότατα θα συλλαμβάνονταν και τότε θα εμπλέκονταν κι άλλοι αδελφοί. Αλλά αν επέστρεφα τότε, θα έπεφτα απευθείας στα χέρια τους. Έκανα για χρόνια το καθήκον μου εκτός πόλης, κι ήμουν στόχος σύλληψης για την αστυνομία. Θα υπέφερα μεγάλα βασανιστήρια αν μ’ έπιαναν. Έπρεπε να φύγω και να βρω ένα ασφαλές μέρος αμέσως. Αυτές οι σκέψεις μ’ αναστάτωσαν κι επικαλούμουν διαρκώς τον Θεό. Σκέφτηκα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού. «Δεν θα πρέπει να φοβάσαι το τάδε και το δείνα. Όσες δυσκολίες και κινδύνους κι αν αντιμετωπίσεις, είσαι ικανός να παραμείνεις σταθερός ενώπιόν Μου, χωρίς σε εμποδίζει τίποτα, ώστε να μπορεί να επιτελεστεί το θέλημά Μου απρόσκοπτα. Αυτό είναι το καθήκον σου. Ειδάλλως, θα εξαπολύσω την οργή Μου πάνω σου και με το χέρι Μου θα… Τότε θα υποστείς ατέρμονο πνευματικό μαρτύριο. Πρέπει να τα υπομείνεις όλα· για χάρη Μου, πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις όλα όσα κατέχεις και να κάνεις ό,τι μπορείς για να Με ακολουθήσεις, και να είσαι έτοιμος να δαπανήσεις όλη σου την ύπαρξη. Τώρα είναι η ώρα που θα σε δοκιμάσω: Θα Μου προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Θα Με ακολουθήσεις με αφοσίωση μέχρι το τέλος του δρόμου; Μη φοβάσαι. Με την υποστήριξή Μου, ποιος θα μπορούσε ποτέ να κλείσει αυτόν τον δρόμο; Να το θυμάσαι αυτό! Μην το ξεχνάς! Όλα συμβαίνουν χάρη στην καλή Μου πρόθεση και τα πάντα βρίσκονται υπό το βλέμμα Μου. Μπορείς να ακολουθείς τον λόγο Μου σε ό,τι λες και ό,τι κάνεις; Όταν σε πλήξουν οι δοκιμασίες της φωτιάς, θα γονατίσεις και θα φωνάξεις; Ή θα δειλιάσεις, ανίκανος να προχωρήσεις προς τα εμπρός;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Είχα μικρό ανάστημα και στερούμουν αληθινής πίστης. Βλέποντας να συλλαμβάνουν όλους τους γύρω μου, φοβήθηκα κι ήθελα να κρυφτώ σε ασφαλές μέρος. Αγνοούσα τα συμφέροντα της εκκλησίας για να προστατευτώ —πόσο εγωιστικό! Με τη σύλληψη αυτή, έπρεπε να ειδοποιηθούν πολλοί, να μεταφερθούν πολλά αντίτυπα των λόγων του Θεού. Αν δεν τακτοποιούνταν άμεσα, πολλά άλλα μέλη της εκκλησίας θα συλλαμβάνονταν. Ως διακόνισσα εκκλησίας, η προστασία των αδελφών και των βιβλίων με τα λόγια του Θεού ήταν καθήκον κι ευθύνη μου. Αν ήμουν άτολμη και δείλιαζα, και ζούσα μια άσκοπη ύπαρξη, αυτό θα ήταν απίστευτα ανεύθυνο. Ο Θεός με παρακολουθούσε για να δει αν θα λάμβανα υπόψη το θέλημά Του και το έργο της εκκλησίας. Έπρεπε να στηριχθώ στον Θεό και να φροντίσω για τα επακόλουθα. Όσο για τη σύλληψή μου, αυτή εξαρτιόταν μόνο απ’ τον Θεό. Θα άφηνα την ασφάλειά μου στα χέρια Του. Όταν το κατάλαβα, δεν αγχωνόμουν ούτε φοβόμουν πια. Καθώς πλησίαζα στο σπίτι μου, είδα ένα περιπολικό στην είσοδο. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Προφανώς ο Ιούδας με πρόδωσε. Δεν ήξερα αν είχαν ερευνηθεί και τα τρία κοντινά σπίτια φιλοξενίας. Έπρεπε ν’ αναφέρω αμέσως την κατάσταση στους ανώτερους επικεφαλής, για να λάβουν προφυλάξεις και να κάνουν εγκαίρως ρυθμίσεις ώστε ν’ αποτρέψουν περαιτέρω απώλειες στο έργο.

Πήγα στην αδελφή Σου Χούα, γιατί είχε τα στοιχεία επικοινωνίας των ανωτέρων. Αμέσως μόλις έφτασα, ο μη πιστός σύζυγός της είπε νευρικά, «Μόλις πέρασε η αστυνομία. Η Σου Χούα λείπει, και γι’ αυτό και μόνο δεν την έπιασαν. Πήγαν σπίτι σου να συνεχίσουν τις συλλήψεις». Έφυγα βιαστικά, δεν τολμούσα να περιμένω. Στον δρόμο, σκεφτόμουν πόσο κακός είν’ ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Κάνει απίστευτες προσπάθειες απλώς για να συλλάβει πιστούς στον Θεό. Οι αδελφοί συλλαμβάνονταν ο ένας μετά τον άλλον, και κινδύνευα εξίσου κι εγώ ανά πάσα στιγμή. Αν δεν άντεχα τα βασανιστήρια και γινόμουν Ιούδας, δεν θα τελείωνε ο δρόμος της πίστης μου; Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αδύναμη ένιωθα, σαν να ήταν πολύ δύσκολο κι επικίνδυνο να είσαι πιστός στην Κίνα. Επικαλούμουν διαρκώς τον Θεό μέσα μου: «Θεέ μου! Τι πρέπει να κάνω;» Τότε σκέφτηκα το χωρίο των λόγων του Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό. Ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να μας στείλει τις σκέψεις του. Θα πρέπει να προσευχόμαστε ανά πάσα στιγμή να μας φωτίζει ο Θεός με το φως Του, να στηριζόμαστε ανά πάσα στιγμή στον Θεό για να μας εξαγνίζει από το δηλητήριο του Σατανά που έχουμε μέσα μας, να κάνουμε πράξη στο πνεύμα μας ανά πάσα στιγμή πώς να πλησιάζουμε τον Θεό και να αφήσουμε τον Θεό να κυριαρχήσει σε όλο μας το είναι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). Τα λόγια Του μου έδωσαν πίστη και δύναμη. Ζούσα μες στον φόβο μήπως με συλλάβουν ή με χτυπήσουν μέχρι θανάτου. Ξεγελιόμουν απ’ τα κόλπα του Σατανά. Ο Σατανάς με κρατούσε πίσω με την αδυναμία μου, για να χάσω την πίστη στον Θεό, να μην κάνω το καθήκον μου. Θ’ απομακρυνόμουν απ’ τον Θεό, θα Τον πρόδιδα. Έπρεπε να διακρίνω τα κόλπα του Σατανά. Αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις, έπρεπε να πλησιάζω τον Θεό και να στηρίζομαι σ’ Αυτόν, να ζω βάσει των λόγων Του. Ακόμη κι αν μ’ έπιαναν, θα υποτασσόμουν, δεν θα παραπονιόμουν. Θα έμενα σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό.

Σκέφτηκα το σημειωματάριο με τα τηλέφωνα των αδελφών που είχα ακόμα στο σπίτι. Έπρεπε να επιστρέψω. Αν το έβρισκε η αστυνομία, θα συλλαμβάνονταν όλοι. Μα η αστυνομία ίσως παρακολουθούσε το σπίτι —δεν θα έπεφτα στην παγίδα της; Καθώς ένιωθα τόσο διχασμένη, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού. «Καθένας από εσάς πιστεύει ότι συμβαδίζει απόλυτα μαζί Μου, αλλά αν ήταν έτσι, τότε για ποιον θα ίσχυαν τέτοιες αδιάσειστες αποδείξεις; Πιστεύετε για τον εαυτό σας ότι κατέχετε την απόλυτη ειλικρίνεια και αφοσίωση σ’ Εμένα. Νομίζετε ότι είστε τόσο ευγενικοί, τόσο συμπονετικοί κι έχετε αφιερώσει τόσα πολλά σ’ Εμένα. Πιστεύετε ότι έχετε κάνει υπεραρκετά για Εμένα. Αλλά το έχετε αντιπαραβάλει ποτέ αυτό έναντι στις ενέργειές σας; […] Με κλείνετε έξω για χάρη των παιδιών σας ή του συζύγου σας ή της δικής σας αυτοσυντήρησης. Αντί να φροντίζετε για Εμένα, νοιάζεστε για την οικογένειά σας, τα παιδιά σας, το κύρος σας, το μέλλον σας και τη δική σας ικανοποίηση. Πότε Με σκεφτήκατε καθώς μιλούσατε ή ενεργούσατε; Τις ψυχρές ημέρες, οι σκέψεις σας στρέφονται στα παιδιά σας, στον σύζυγό σας, στη σύζυγό σας ή στους γονείς σας. Ούτε τις ζεστές ημέρες δεν έχω θέση στις σκέψεις σας. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, σκέφτεσαι τα δικά σου συμφέροντα, την προσωπική σου ασφάλεια, τα μέλη της οικογένειάς σου. Τι έκανες ποτέ που να ήταν για Εμένα; Πότε σκέφτηκες Εμένα; Πότε αφιέρωσες τον εαυτό σου, με όποιο κόστος, σ’ Εμένα και στο έργο Μου; Πού είναι η απόδειξη της συμβατότητάς σου μ’ Εμένα; Πού είναι η πραγματικότητα της πίστης σου σ’ Εμένα; Πού είναι η πραγματικότητα της υπακοής σου σ’ Εμένα; Πότε οι προθέσεις σου δεν έγιναν για χάρη της απόκτησης των ευλογιών Μου; Με κοροϊδεύετε και Με εξαπατάτε, παίζετε με την αλήθεια, αποκρύπτετε την ύπαρξη της αλήθειας και προδίδετε την ουσία της αλήθειας. Τι σας περιμένει στο μέλλον όταν Μου εναντιώνεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό). Ένιωθα πως κάθε ερώτηση ήταν σαν κατηγορία απ’ τον Θεό. Όταν όλα ήταν ήρεμα, άφηνα το σπίτι και τη δουλειά μου για το καθήκον μου. Ένιωθα αφοσιωμένη στον Θεό. Μα ενόψει των συλλήψεων του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, είδα πόσο μικρό ανάστημα είχα. Παλιά, διατύπωνα απλώς κενά συνθήματα και δόγματα. Η κρίση φανέρωσε τ’ αληθινό μου ανάστημα. Σκεφτόμουν μόνο πώς να προστατεύσω τα συμφέροντά μου. Δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Δεν νοιαζόμουν για το θέλημα του Θεού. Ειδάλλως, σ’ ό,τι αφορούσε τα συμφέροντα της εκκλησίας, θα έδινα τα πάντα για τον Θεό, μέχρι και τη ζωή μου. Σκέφτηκα όλα τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Τόσοι αδελφοί ρίσκαραν τη ζωή τους για να τα παραδώσουν, και τόσο πολλοί συνελήφθησαν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα μεταφέροντάς τα. Κάποιοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου. Παραμέρισαν την ανησυχία για τη ζωή και τον θάνατο, για να διαβάσουν οι άλλοι τα λόγια του Θεού, έκαναν το καθήκον τους, ικανοποίησαν τον Θεό. Εγώ όμως; Δεν σκεφτόμουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, παρά μόνο την ασφάλειά μου όταν συνέβαινε κάτι. Φοβόμουν μη συλληφθώ ή βασανιστώ μέχρι θανάτου. Κανονικά, θα έκανα τα πάντα για κάτι που με ωφελούσε, αλλά τώρα δεν έκανα την παραμικρή θυσία για χάρη της εκκλησίας. Σε σύγκριση με αυτούς τους αδελφούς, ήμουν απίστευτα εγωίστρια. Δεν μ’ ένοιαζε το θέλημα του Θεού. Η επικεφαλής εκκλησίας συνελήφθη. Ως διακόνισσα εκκλησίας, ήταν πιο ασφαλές να κρυφτώ παρά να προστατεύσω το έργο, μα δεν έκανα το καθήκον μου, δεν έδωσα μαρτυρία. Ποιο ήταν το νόημα της ζωής μου; Δεν ήμουν απλώς ζωντανή-νεκρή; Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό: «Θεέ μου, το αν θα συλληφθώ σήμερα είναι μόνο στα χέρια Σου. Δώσ’ μου πίστη και σοφία να στηριχθώ σ’ Εσένα, να κάνω το καθήκον μου».

Κατά τις 2 το πρωί, έφτασα στο σπίτι μιας αδελφής που ζούσε εκεί. Έμαθα πως η αστυνομία είχε πάει σε πολλά σπίτια κοντά στο δικό μου. Κάποιοι αδελφοί το έσκασαν και διέφυγαν τη σύλληψη. Μου είπαν ότι οι αστυνομικοί σίγουρα θα ξαναγύριζαν κι έπρεπε να φύγω αμέσως. Δεν τόλμησα να μείνω άλλο. Είδα ότι δεν περίμενε κανείς στην είσοδο του σπιτιού, γύρισα γρήγορα στο σπίτι και πήρα το σημειωματάριο με τα τηλέφωνα. Ανάσανα ανακουφισμένη.

Μετά πήγα στον αδελφό Γιανγκ Γκουάνγκ. Μόλις με είδε, είπε φοβισμένος: «Χθες με συνέλαβαν μαζί με τη γυναίκα μου. Μας άφησαν το βράδυ. Πολλοί άλλοι αδελφοί κι αδελφές έχουν επίσης συλληφθεί». Έφυγα βιαστικά από κει. Στον δρόμο της επιστροφής, σκεφτόμουν ότι η κατάσταση επιδεινωνόταν και γίνονταν παντού συλλήψεις. Αν με είχε προδώσει ο Ιούδας, η αστυνομία θα είχε σίγουρα την περιγραφή μου, και με τόση παρακολούθηση, κινδύνευα να συλληφθώ ανά πάσα στιγμή. Κι αν δεν άντεχα τα βασανιστήριά της; Η σκέψη αυτή με τρόμαζε πολύ. Θα ήμουν πιο ασφαλής αν κρυβόμουν, μα δεν είχα φροντίσει για τα επακόλουθα. Αν κρυβόμουν τώρα, αυτό δεν θα με έκανε λιποτάκτη; Ήμουν πιστή τόσα χρόνια κι απολάμβανα τόσο πότισμα απ’ τα λόγια του Θεού. Αν το έσκαγα την κρίσιμη στιγμή, χωρίς να εκπληρώσω τις ευθύνες μου, δεν θα είχα καμία συνείδηση ή ανθρώπινη φύση. Θα λογιζόμουν καν ως πιστή; Δεν θα διέφερα καθόλου από έναν Ιούδα που προδίδει τον Θεό. Στη σκέψη αυτή, αποφάσισα ήσυχα πως καλύτερα να συλληφθώ και να πεθάνω στα χέρια της αστυνομίας παρά να το σκάσω, ζώντας μια άσκοπη ζωή. Έπρεπε να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου, να ικανοποιήσω τον Θεό, να κάνω το καθήκον μου. Επέστρεψα αμέσως στο σπίτι φιλοξενίας μου.

Το βράδυ διάβασα τα λόγια του Θεού: «Στο σχέδιό Μου, ο Σατανάς ακολουθεί ανέκαθεν κατά πόδας κάθε βήμα και, καθώς είναι το αντιθετικό στοιχείο της σοφίας Μου, προσπαθεί πάντα να βρει τρόπους και μέσα για να διαταράξει το αρχικό Μου σχέδιο. Εντούτοις, θα μπορούσα να υποκύψω στις απατηλές δολοπλοκίες του; Τα πάντα στον ουρανό και στη γη υπηρετούν Εμένα· θα μπορούσαν να διαφέρουν οι απατηλές δολοπλοκίες του Σατανά; Εκεί ακριβώς παρεμβάλλει η σοφία Μου· αυτό ακριβώς είναι το θαυμαστό στοιχείο των πράξεών Μου και είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία λειτουργεί ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισής Μου. Κατά την εποχή της οικοδόμησης της βασιλείας, εξακολουθώ να μην αποφεύγω τα δόλια σχέδια του Σατανά, αλλά συνεχίζω να κάνω το έργο που πρέπει. Απ’ όλο το σύμπαν και τα πάντα, έχω επιλέξει τις πράξεις του Σατανά ως το αντιθετικό στοιχείο Μου. Δεν είναι αυτή μια εκδήλωσης της σοφίας Μου; Αυτό δεν είναι ακριβώς το θαυμαστό στοιχείο στο έργο Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 8). Στα λόγια Του, έβλεπα την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είν’ εχθρός του Θεού. Συλλαμβάνει και διώκει χριστιανούς, ενοχλεί το έργο του Θεού, θέλοντας μάταια να καταστρέψει το έργο του Θεού για τη σωτηρία μας. Μα με τις συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αποκτάμε διάκριση της κακής του ουσίας που βλάπτει τον άνθρωπο κι είναι κατά του Θεού, τον σιχαινόμαστε και κόβουμε τους δεσμούς μαζί του. Οι συλλήψεις του φανερώνουν τους αληθινούς και τους ψευδείς πιστούς και διακρίνουν τα πρόβατα από τα ερίφια και το σιτάρι από τα ζιζάνια. Σε περιόδους κρίσης, κάποιοι δεν κάνουν το καθήκον τους από φόβο ή απιστούν, κάποιοι προδίδουν τον Θεό και γίνονται Ιούδες αφού συλληφθούν και βασανιστούν. Αυτοί εκτίθενται ως ζιζάνια, γίνονται σκόνη. Αυτό δεν δείχνει τη σοφία και τη δικαιοσύνη του Θεού; Αυτό μου θύμισε τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 16:25). Σκέφτηκα τους αγίους που μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Θεού. Κάποιοι σταυρώθηκαν ανάποδα· άλλοι διαμελίστηκαν δεμένοι σε άλογα. Αν και πέθαναν, ο θάνατός τους είχε νόημα. Αλλά όσοι πρόδωσαν τον Θεό και έγιναν Ιούδες φαίνονται ακόμα ζωντανοί εξωτερικά, αλλά οι καρδιές τους πονούν. Είναι σαν ζωντανοί-νεκροί, σε ανείπωτη δυστυχία. Αφού πεθάνουν, οι ψυχές τους θα πάνε στην κόλαση, θα τιμωρηθούν. Δεν το είχα καταλάβει πλήρως. Ήθελα ν’ αποφύγω το καθήκον και να κρυφτώ. Αν έκανα ζημιά στο έργο της εκκλησίας λόγω παράλειψης καθήκοντος, αυτό θα ήταν παράβαση —ένα αιώνιο στίγμα. Αν μπορούσα να θυσιάσω τη ζωή μου από αφοσίωση στο καθήκον, ακόμα κι αν με συλλάμβαναν και με σκότωναν, θα έδινα μαρτυρία για τον Θεό, θα ντρόπιαζα τον Σατανά. Ο θάνατός μου θα είχε αξία και νόημα. Διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού. «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υπακούει όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να δουλεύει για την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Έβλεπα τη δύναμη και την εξουσία του Θεού στα λόγια Του. Τα πάντα ανεξαιρέτως, ζωντανά και νεκρά, είναι στα χέρια του Θεού. Ο Σατανάς παρέχει υπηρεσίες για το έργο του Θεού (ως αντιθετικό στοιχείο). Το ΚΚΚ έχει ένα σωρό κόλπα κι αξιοποιεί τις δυνάμεις ανθρώπων και πραγμάτων, αλλά χωρίς την άδεια του Θεού, δεν μπορεί να αγγίξει ούτε μια τρίχα μας. Ακριβώς όπως η εμπειρία του Ιώβ. Ο Σατανάς τού επιτέθηκε για να τον κάνει ν’ αρνηθεί και ν’ απορρίψει τον Θεό. Ο Θεός άφησε τον Σατανά να φερθεί άσχημα στον Ιώβ, μα όχι ν’ απειλήσει τη ζωή του, κι ο Σατανάς δεν τόλμησε να εναντιωθεί στην εντολή Του. Όπως όταν φρόντιζα για τα επακόλουθα, βγήκα αλώβητη από αλλεπάλληλες επικίνδυνες καταστάσεις, χάρη στη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αυτές οι εμπειρίες μού έδειξαν την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα μπορούσε να με πιάσει μόνο αν τον άφηνε ο Θεός. Αν επέτρεπε τη σύλληψή μου, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω. Η κατανόηση αυτή μού ’δωσε πίστη. Θ’ άφηνα τη ζωή μου στα χέρια του Θεού. Θα υποτασσόμουν στις ρυθμίσεις Του.

Η αστυνομία δεν είχε ελέγξει ένα σπίτι όπου συναθροίζονταν οι ανώτεροι επικεφαλής. Πλησίαζε μια συνάθροιση κι ανησυχούσα ότι περίμεναν για να πιάσουν κι άλλους επικεφαλής. Αν δεν ειδοποιούνταν, οι επικεφαλής θα συλλαμβάνονταν, και ακόμα περισσότεροι θα εμπλέκονταν. Σκεφτήκαμε γρήγορα κάποιες ιδέες, και τελικά κοινοποιήσαμε την κατάσταση της εκκλησίας στους ανώτερους επικεφαλής. Οι επικεφαλής μάς είπαν να κρυφτούμε, φροντίζοντας για την ασφάλειά μας. Λίγες ημέρες μετά, μας έστειλαν μια επιστολή, που έλεγε πως στις συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα στην περιοχή, είχαν εισβάλει σε δύο σπίτια όπου φυλάσσονταν βιβλία. Απέμενε μόνο ένα σπίτι και έπρεπε όλα να μεταφερθούν αμέσως. Αφού όλοι όσοι γνώριζαν τους φύλακες των βιβλίων είχαν συλληφθεί εκτός από μένα, και γνώριζα κάπως την περιοχή και τα μέλη της εκκλησίας, ήθελαν να βοηθήσω στη μεταφορά βιβλίων. Ήξερα πολύ καλά ότι υπό αυτές τις συνθήκες ήταν καλύτερο να πάω, ήταν μια ευθύνη που δεν μπορούσα ν’ αποποιηθώ. Μα η κατάσταση ήταν τεταμένη κι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έκανε ακόμη διώξεις. Αν πήγαινα τώρα, δεν θα έθετα τον εαυτό μου σε κίνδυνο; Ένιωθα κάπως δειλή. Μα σκέφτηκα πως η κατάσταση ήταν στα χέρια του Θεού. Αν δεν το επέτρεπε Αυτός, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν θα μ’ έβλαπτε. Αποφάσισα να βοηθήσω. Είπα μια προσευχή: «Θεέ μου! Το καθήκον ήρθε σ’ εμένα, κι είμαι έτοιμη να εκπληρώσω την ευθύνη μου. Ό,τι κι αν συμβεί έπειτα, είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Σου. Ακόμα κι αν με συλλάβουν ή με βασανίσουν, δεν θα ξαναγίνω λιποτάκτης. Θα μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για να ντροπιάσω τον Σατανά!»

Ρώτησα και βρήκα το σπίτι όπου φυλάσσονταν τα βιβλία. Ο αδελφός εκεί είπε ότι επτά-οκτώ αστυνομικοί είχαν ήδη πάει στο σπίτι του και συνέλαβαν τη σύζυγό του χωρίς λέξη, και τους επέβαλαν πρόστιμο 2.000 γουάν, μα δεν βρήκαν τα βιβλία που φύλαγαν εκεί —έπρεπε να μεταφερθούν άμεσα. Μαζέψαμε γρήγορα τα βιβλία στο αυτοκίνητο. Σ’ όλη τη διαδρομή, η καρδιά μου δεν παρέκκλινε λεπτό απ’ τον Θεό. Τελικά, μεταφέραμε ανεμπόδιστα τα βιβλία σε ασφαλές μέρος. Ευχαριστούσα τον Θεό διαρκώς.

Σκεπτόμενη όλη αυτήν την εμπειρία, βλέπω τη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού, και πόσο ρηχή ήταν η πίστη μου. Χωρίς τις συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, δεν θα έβλεπα καθαρά το ανάστημά μου, και κυρίως τον εγωισμό μου και τον φόβο μου για τον θάνατο, ούτε θα κατανοούσα την παντοδύναμη κυριαρχία του Θεού. Επίσης, βίωσα το ότι ο Θεός είναι πραγματικά δίπλα μας, κι όσο στηριζόμαστε στον Θεό, Αυτός θα ’ναι εκεί και θα μας ανοίγει δρόμο. Αυτή η κατανόηση είναι κάτι που δεν θα ’χα αποκτήσει σ’ ένα ειρηνικό περιβάλλον.