Από την Γιαν Πινγκ, Κίνα

Θυμάμαι ότι συνέβη αφότου είχα επιλεγεί επικεφαλής της εκκλησίας. Εκείνη την περίοδο, το ΚΚΚ είχε μόλις ξεκινήσει νέες μαζικές συλλήψεις των μελών της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Δεν γινόταν να μην ανησυχώ —έτσι άσχημα που ήταν τα πράγματα, εφόσον πήγαινα καθημερινά σε συναντήσεις σε διάφορα σημεία. Πολύ πιθανό να με συνελάμβανε η αστυνομία. Αν συλλαμβανόμουν, θα υποβαλλόμουν σε βασανιστήρια. Ανέκαθεν είχα αδύναμη κράση και δεν είχε χρειαστεί ποτέ να υπομείνω ταλαιπωρίες, οπότε πώς θα μπορούσα να υπομείνω τον βασανισμό; Τρομοκρατήθηκα όταν τα σκέφτηκα όλα αυτά και δεν ήθελα να αποδεχτώ το καθήκον. Μα όταν σκέφτηκα πως οι αδελφοί κι οι αδελφές μου με είχαν επιλέξει ως επικεφαλής, και πως αυτό έδειχνε την εμπιστοσύνη τους σε εμένα, δεν δικαιολογούνταν να απορρίψω την αποστολή, επειδή απλώς φοβόμουν. Έτσι, απάντησα ευγενικά: «Είμαι ικανή γι’ αυτό; Δεν έχω αναλάβει ποτέ θέση επικεφαλής. Αν συναντήσω κάποιο θέμα που δεν μπορώ να επιλύσω, δεν θα καθυστερήσω το έργο της Εκκλησίας;» Η επικεφαλής συναναστράφηκε πάνω σε αυτό: «Τα καθήκοντα αποτελούν μια ευκαιρία για να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας. Προσπάθησε να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς». Αφού άκουσα τη συναναστροφή της επικεφαλής, αποδέχτηκα το καθήκον. Μα λίγο αργότερα, άρχισαν να φτάνουν συνεχόμενα μηνύματα από την επικεφαλής μου, που με ενημέρωναν ότι οι συνεργάτες μου, οι αδελφές Λι και Γου, καθώς κι άλλα μέλη είχαν συλληφθεί, μαζί με έξι επικεφαλής και συνεργάτες από άλλες εκκλησίες, και ζητούσαν να παραμείνουμε σε εγρήγορση κι επιφυλακή. Πανικοβλήθηκα. Πώς γίνεται τόσοι αδελφοί κι αδελφές να έχουν συλληφθεί; Συνειδητοποίησα ότι είχα δει την αδελφή Λι πριν από λίγες μέρες. Παρακολουθούσε και εμένα η αστυνομία; Αν είχαν αρχίσει να με παρακολουθούν, η σύλληψή μου ήταν απλώς θέμα χρόνου, επειδή παντού υπήρχαν κάμερες ασφαλείας. Ήταν πολύ επικίνδυνο να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου σε αυτό το περιβάλλον… Φοβόμουν πραγματικά όποτε το σκεφτόμουν. Είχα τρομοκρατηθεί πως θα με συνελάμβαναν ξαφνικά μια μέρα ενώ δουλεύω. Εξωτερικά, φαινόταν ότι εκπλήρωνα τα καθήκοντά μου, μα δεν μπορούσα να δουλέψω με όλη μου την καρδιά, και σπανίως σταματούσα για να σκεφτώ πώς θα εκπλήρωνα καλύτερα τα καθήκοντά μου. Ενίοτε, όταν αδελφοί κι αδελφές έρχονταν με κάποιο πρόβλημα, δεν είχα καν τη διάθεση να τους βοηθήσω.

Όχι αμέσως μετά, δέχτηκα ένα άλλο μήνυμα από την επικεφαλής μου, ότι η αστυνομία ζητούσε από τους συλληφθέντες αδελφούς κι αδελφές να αναγνωρίσουν μέλη της εκκλησίας από φωτογραφίες, τοποθετούσε οδοφράγματα κι έψαχνε τις τσάντες του κόσμου. Μας υπενθύμισε να είμαστε πολύ προσεκτικοί όποτε βγαίναμε έξω. Όταν το άκουσα, ανησύχησα ακόμη περισσότερο. Φαινόταν ότι η αστυνομία είχε ήδη συγκεντρώσει πολλές πληροφορίες για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μας είχαν φωτογραφίσει την τελευταία φορά που πήγαμε να συναντήσουμε την αδελφή Λι; Αν αυτό είχε βιντεοσκοπηθεί, η αστυνομία σίγουρα θα καταλάβαινε πως ήμουν επικεφαλής έργου στην εκκλησία μόλις θα με έβλεπε στο βίντεο. Αν συλλαμβανόμουν, σίγουρα θα βασανιζόμουν και θα εξαναγκαζόμουν σε ομολογία! Ενώ γύριζα σπίτι με το ηλεκτρικό μου σκούτερ, ήμουν ανήσυχη και σε αναμμένα κάρβουνα σ' όλη τη διαδρομή —βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος λόγω των μηνυμάτων. Αν και είχε ήδη σκοτεινιάσει, δεν τολμούσα να βγάλω τα γυαλιά του ηλίου. Δεν θα ρίσκαρα να με καταγράψει κάποια κάμερα ασφαλείας, και να συλληφθώ ξαφνικά από την αστυνομία. Μια πολύ εγωιστική σκέψη ήρθε στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Σκέφτηκα: «Ίσως μπορώ να διαπραγματευτώ με την επικεφαλής μου, και να αναλάβει τη δουλειά μου εκείνη η μεγαλύτερη αδελφή. Έχει ήδη περάσει τα 50 —ακόμη και αν συλλαμβανόταν, η αστυνομία πιθανότατα δεν θα τη βασάνιζε». Μα γρήγορα συνειδητοποίησα πόσο εγωιστική ήταν αυτή η ιδέα. Επειδή φοβόμουν μήπως συλληφθώ και βασανιστώ κι ένιωθα πως η κατάσταση ήταν επικίνδυνη, ήθελα να πασάρω τη δουλειά στη μεγαλύτερη αδελφή μου. Πόσο άσχημο! Πόσο χαμηλά είχα πέσει! Μα την ίδια στιγμή, δεν γινόταν να μη νιώθω αγχωμένη και φοβισμένη. Στο μυαλό μου έρχονταν συχνά εικόνες αδελφών που υποβάλλονται σε βασανιστήρια και μαρτύρια. Φοβόμουν όλο και περισσότερο όταν το σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν με παράπονο: «Γιατί με έβαλαν να αναλάβω μια τόσο επικίνδυνη δουλειά; Εάν συλληφθώ, τι θα γίνει μετά; Είμαι ακόμη τόσο νέα. Θα αντιμετωπίσω βασανιστήρια και μαρτύρια και θα με φυλακίσουν ώστε να υποφέρω για όλη μου τη ζωή;» Ήμουν τρομερά αγχωμένη και φοβισμένη, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντάς Του για την κατάστασή μου: «Παντοδύναμε Θεέ! Φοβάμαι συνεχώς πως θα συλληφθώ, θα φυλακιστώ και θα υποβληθώ σε βασανιστήρια και μαρτύρια. Δεν μπορώ να ησυχάσω ενώ εκπληρώνω τα καθήκοντά μου, κι επιθυμώ να παραχωρήσω τα καθήκοντά μου σε άλλη, και πάντα σκέφτομαι εγωιστικά μόνο τη δική μου σάρκα. Δεν θέλω μια ζωή γεμάτη φόβο και δειλία. Δεν θέλω να εξαπατηθώ από τον Σατανά. Θεέ μου, προσεύχομαι να με διαφωτίσεις και να μου επιτρέψεις να κατανοήσω τη θέλησή Σου. Σου ζητώ, επίσης, να μου δώσεις δύναμη ώστε να παραμείνω δυνατή σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση».

Τότε, θυμήθηκα έναν ύμνο από τα λόγια του Θεού με τον τίτλο: «Μιμήσου τον Κύριο Ιησού». «Στον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς σπάραζε, σαν να έστριβε ένα μαχαίρι στην καρδιά Του, όμως δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να παραβεί τον λόγο Του· πάντα υπήρχε μια ισχυρή δύναμη που Τον ωθούσε μπροστά, εκεί που επρόκειτο να σταυρωθεί. Τελικά, Τον κάρφωσαν στον σταυρό κι έγινε η απεικόνιση της αμαρτωλής σάρκας, ολοκληρώνοντας το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Ελευθερώθηκε από τα δεσμά του θανάτου και του Άδη. Μπροστά Του, η θνητότητα, η κόλαση και ο Άδης έχασαν τη δύναμή τους και κατατροπώθηκαν από Αυτόν. Έζησε για τριάντα τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έκανε πάντα τα μέγιστα για να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού, σύμφωνα με το έργο του Θεού εκείνη την εποχή, χωρίς να υπολογίζει ποτέ το προσωπικό Του κέρδος ή ζημία, πάντα σκεπτόμενος το θέλημα του Θεού Πατέρα. Επειδή η υπηρεσία Του μπροστά στον Θεό ήταν σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, ο Θεός έβαλε πάνω στους ώμους Του το βαρύ φορτίο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας και Τον έκανε να το εκπληρώσει, κι Αυτός είχε τα προσόντα και το δικαίωμα να ολοκληρώσει αυτό το σημαντικό καθήκον. Κατά τη διάρκεια της ζωής Του, υπέμεινε ανυπολόγιστα δεινά για τον Θεό και ο Σατανάς Τον έβαλε σε πειρασμό αμέτρητες φορές, όμως δεν αποθαρρύνθηκε ποτέ. Ο Θεός Τού ανέθεσε ένα τέτοιο καθήκον επειδή Τον εμπιστευόταν και Τον αγαπούσε. Αν είστε ικανοί, σαν τον Ιησού, να αφιερώσετε κάθε σας φροντίδα στο φορτίο του Θεού και να στρέψετε την πλάτη στη σάρκα σας, ο Θεός θα εμπιστευτεί τα σημαντικά Του καθήκοντα σ’ εσάς, ώστε να ανταποκρίνεστε στις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να υπηρετήσετε τον Θεό. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες θα τολμήσετε να πείτε ότι κάνετε το θέλημα του Θεού και ότι ολοκληρώνετε την αποστολή Του, και μόνο τότε θα τολμήσετε να πείτε ότι υπηρετείτε τον Θεό πραγματικά» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια). Ήμουν πολύ συγκινημένη όσο τραγουδούσα αυτό το τραγούδι. Όταν ήρθε αντιμέτωπος με τον πόνο και το μαρτύριο της σταύρωσης, ο Κύριος Ιησούς δεν έδειξε κανένα σημάδι μεταμέλειας ή δισταγμού, παρά την αδυναμία της σάρκας Του. Αντιθέτως, προχώρησε σταθερά προς τον σταυρό, υπομένοντας κάθε οδύνη για να πραγματοποιήσει την προσφορά περί αμαρτίας και να σώσει όλη την ανθρωπότητα από τα νύχια του Σατανά. Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα. Αντιθέτως, πώς αντιμετώπιζα εγώ τον Θεό; Στην εκτέλεση της αποστολής από τον Θεό, εγώ σκεφτόμουν μόνο την προσωπική μου ασφάλεια, και φοβόμουν συνεχώς μήπως συλληφθώ, φυλακιστώ και υποβληθώ σε βασανιστήρια και μαρτύρια. Ζούσα μέσα στη δειλία και τον φόβο, κι εκτελούσα τα καθήκοντά μου μηχανικά, χωρίς ποτέ να επιτυγχάνω έναν πραγματικό αντίκτυπο. Βλέποντας πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση, σκέφτηκα ακόμη και να πασάρω τα καθήκοντά μου σε μια μεγαλύτερη αδελφή. Πόσο εγωιστικό και ποταπό εκ μέρους μου! Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, δεν σκέφτηκα καν να γίνω μάρτυρας για τον Θεό και να εξευτελίσω τον Σατανά. Σκέφτηκα μόνο τη σάρκα μου, και πώς θα εκπληρώσω με ασφάλεια τα καθήκοντά μου χωρίς να υποφέρω ή να κάνω θυσίες, ώστε να κερδίσω τελικά τη σωτηρία του Θεού και να λάβω τις ευλογίες Του μαζί με όλα όσα υποσχέθηκε. Στις αντιξοότητες, ήθελα να εγκαταλείψω τα καθήκοντά μου για χάρη της ασφάλειάς μου, κι μάλιστα διαπραγματεύτηκα με τον Θεό και επαναστάτησα εναντίον Του, μα συνειδητοποίησα πως οι ιδέες που είχα για την πίστη μου στον Θεό ήταν μια συναλλαγή. Δεν μπορούσα να πω τίποτα, σκέφτηκα τον Πέτρο, που, εν μέσω δυσκολιών, είχε υποταχθεί πλήρως στον Θεό. Δεν ανησύχησε ποτέ για την ευημερία του, αντιθέτως αφιερώθηκε στην ικανοποίηση της θέλησης του Θεού και στην παρηγορία της καρδιάς Του. Τελικά, σταυρώθηκε σε έναν ανεστραμμένο σταυρό ως λαμπρή μαρτυρία για τον Θεό. Συγκρίνοντας τις δικές μου ενέργειες με εκείνες του Πέτρου, ένιωσα ντροπή και ενοχή, και έτσι στάθηκα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα σε Εκείνον: «Θεέ μου! Αυτή η κατάσταση έχει εκθέσει τον εγωισμό μου και το πόσο χαμηλά έχω πέσει. Φοβόμουν πως θα φυλακιζόμουν και θα υπέφερα και ποτέ δεν σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να γίνω μάρτυρας για Εσένα. Θεέ μου, δεν θέλω πια να ανησυχώ για το προσωπικό μου όφελος ή για το κέρδος και τη ζημιά. Επιθυμώ μόνο να εκπληρώνω το καθήκον μου για να Σε ικανοποιώ. Εάν συλληφθώ και διωχθώ, είμαι πρόθυμη να υποταχθώ. Ορκίζομαι πως δεν θα γίνω Ιούδας, δεν θα προδώσω αδελφούς κι αδελφές και θα γίνω μάρτυράς Σου». Αφού ολοκλήρωσα την προσευχή μου, ένιωσα πραγματικά γαλήνη και ισορροπία.

Τότε, θυμήθηκα άλλο ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Από όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο δεν έχω τον τελικό λόγο. Υπάρχει κάτι που δεν βρίσκεται στα χέρια Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 1). Ξαφνικά όλα μπήκαν στη θέση τους. Φυσικά! Ακόμη κι αν πηγαίνω σε συναντήσεις και κάνω το καθήκον μου καθημερινά, δεν θα συλληφθώ χωρίς τη συναίνεση του Θεού. Αν ο Θεός έχει ορίσει πως θα πρέπει να βιώσω τη δίωξη και τις κακουχίες, τότε ακόμη κι αν κρύβομαι μέσα όλη μέρα, και πάλι θα συλληφθώ. Όλα είναι στα χέρια του Θεού, οπότε θα πρέπει να αγκαλιάσω κάθε κατάσταση που αντιμετωπίζω. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να εφαρμόσω τις στρατηγικές ασφαλείας, μα όσον αφορά τη σύλληψη, υποτάσσομαι πρόθυμα σε ό,τι έχει ενορχηστρώσει και σχεδιάσει ο Θεός. Η διαφώτιση κι η φώτιση που έλαβα από τον λόγο του Θεού μού έδωσαν δύναμη και πίστη, και αμέσως ένιωσα απελευθερωμένη. Από τότε, όταν έβγαινα έξω για συναντήσεις, ένιωθα πιο ήρεμη και λιγότερο φοβισμένη. Το ΚΚΚ συνέχιζε την ξέφρενη εκστρατεία συλλήψεων, μα βλέποντας πως τα λόγια του Θεού έφεραν πίστη στους αδελφούς και τις αδελφές μου, επιτρέποντάς τους να συνεχίσουν το έργο τους, ένιωσα μεγάλη έμπνευση, και ήμουν ικανή να εστιάσω στα καθήκοντά μου και να κάνω θυσίες γι’ αυτά. Ένιωθα ξεκάθαρα ότι ο Θεός με καθοδηγούσε κι ήμουν σε θέση να επιλύσω κάποια από τα προβλήματα και τα θέματα των αδελφών μου. Το έργο της εκκλησίας προχωρούσε κανονικά. Αυτό μου έδειξε πως ανεξάρτητα με το πόσο άγριος κι απείθαρχος γίνεται ο Σατανάς, δεν θα μπορούσε ποτέ να διακόψει το έργο του Θεού. Η πίστη μου στον Θεό έγινε ακόμη πιο ισχυρή.

Νόμιζα πως αφού τα είχα βιώσει όλα αυτά, ίσως να είχα αποκτήσει λίγο ανάστημα. Έτσι, δεν φανταζόμουν πως όταν ο Θεός ενορχήστρωσε ξανά ένα σενάριο για εμένα, για άλλη μια φορά θα εκτιθόμουν απόλυτα.

Τον προηγούμενο Ιούλιο, δέχτηκα ένα μήνυμα από την επικεφαλής μου, που έλεγε ότι η αδελφή Λιου, με την οποία ήμουν σε τακτική επαφή, παρακολουθούνταν από την αστυνομία τους τελευταίους δύο-τρεις μήνες. Οι περίπου είκοσι αδελφοί κι αδελφές, με τους οποίους η αδελφή Λιου ήταν σε επαφή, παρακολουθούνταν επίσης από την αστυνομία, ανάμεσά τους κι εμένα. Είπε επίσης ότι η αστυνομία είχε πιθανώς φωτογραφίσει τα σημεία στα οποία η αδελφή Λιου είχε κάνει συναντήσεις. Εξαιτίας αυτού, η επικεφαλής μού είπε ότι ήταν επιτακτικό να μην έρχομαι σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Αφού το διάβασα, δεν μπορούσα να παραμένω πλέον ήρεμη. Σκέφτηκα: «Βλέπω συχνά την αδελφή Λιου, και μάλιστα πρόσφατα πήγα μαζί της μια βόλτα με ποδήλατο στην εξοχή. Ο δρόμος ήταν γεμάτος κάμερες ασφαλείας από πάνω μέχρι κάτω. Εάν μας έχουν καταγράψει, θα μπλέξω πολύ άσχημα. Το ΚΚΚ συλλαμβάνει και διώκει χριστιανούς με ακόμη πιο άγριο ρυθμό. Αν συλληφθώ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, ποιος ξέρει σε τι βασανιστήρια θα με υποβάλει η αστυνομία; Θα με σκοτώσουν στο ξύλο;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο τρομοκρατούμουν, και δεν μπορούσα να ηρεμήσω και να διαβάσω τα λόγια του Θεού. Σύντομα, έμαθα ότι βιβλία με τα λόγια του Θεού φυλάσσονταν στο διαμέρισμα που νοίκιαζε η αδελφή Λιου. Αν δεν μεταφέρονταν σύντομα, η αστυνομία θα τα ανακάλυπτε, και ο οίκος του Θεού θα υφίστατο ζημιά. Μα ήμουν σε δίλημμα: Άλλωστε, η αστυνομία βρισκόταν εν μέσω μιας άγριας εκστρατείας ανθρωποκυνηγητού και συλλήψεων των πιστών. Αν έπεφτα πάνω στην αστυνομία ενώ μετέφερα τα βιβλία, δεν θα είχαν όλα τα στοιχεία που χρειάζονταν; Σε αυτήν την περίπτωση, αποκλείεται η ανάκριση να μην περιελάμβανε βασανιστήρια, κι ίσως να αποδεικνυόταν ακόμη και θανάσιμη για εμένα. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, δεν ήθελα να πάω. Μα σκέφτηκα επίσης πως αν δεν πήγαινα, ήμουν πρόθυμη να κάνω τα στραβά μάτια στο γεγονός ότι ο οίκος του Θεού θα υφίστατο ζημιές; Πάλεψα με αυτές τις σκέψεις για λίγη ώρα, αλλά δεν μπορούσα να αποφασίσω.

Την επομένη, είδα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού. «Οι αντίχριστοι είναι άκρως εγωιστικοί και μοχθηροί. Δεν έχουν αληθινή πίστη για τον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση προς τον Θεό· όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα, προστατεύουν και προφυλάσσουν μόνο τον εαυτό τους, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Γι’ αυτούς, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη δική τους επιβίωση και ασφάλεια. Δεν τους νοιάζει πόση βλάβη προκαλείται στο έργο του οίκου του Θεού —εφόσον είναι ακόμα ζωντανοί και δεν συμβαίνει τίποτα σ’ αυτούς, αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Η διάθεση τέτοιων ανθρώπων είναι κακόβουλη, δεν σκέφτονται τους αδελφούς και τις αδελφές ή τον οίκο του Θεού, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Είναι αντίχριστοι. Έτσι, όταν πλήττουν τέτοια πράγματα εκείνους που είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, πώς τα χειρίζονται; (Εκείνοι θα σκεφτούν κάθε τρόπο να προστατεύσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να προστατέψουν τις προσφορές του οίκου του Θεού από το να υποστούν βλάβη και θα κάνουν τις απαραίτητες διευθετήσεις για τους επικεφαλής και τους εργάτες, και για τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες. Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι αντίχριστοι, από την άλλη πλευρά, είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να αγνοήσουν το έργο του οίκου του Θεού. Κι έτσι, όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας προβαίνει σε συλλήψεις, η ζημιά που προκαλείται στις εκκλησίες είναι ιδιαιτέρως σοβαρή.) Αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι είναι ισοδύναμο με το να παραδίδουν το έργο και τις προσφορές του οίκου του Θεού στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Δεν στέλνουν κάποιον να το διευθετήσει, μα το αγνοούν. Αυτό αποτελεί προδοσία σε άλλη αμφίεση. Οι άνθρωποι που είναι πιστοί στον Θεό γνωρίζουν σαφέστατα ότι υπάρχουν ρίσκα και είναι πρόθυμοι να πάρουν αυτά τα ρίσκα για να αντιμετωπίσουν τον απόηχο και να περιορίσουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Τι λέτε γι’ αυτό: Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να μη νοιάζονται ούτε λίγο για τη δική τους ασφάλεια; Ποιος δεν γνωρίζει τους κινδύνους του περιβάλλοντός του; Ωστόσο, πρέπει να παίρνεις ρίσκα για να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Αυτή είναι η ευθύνη σου. Δεν θα πρέπει να δίνεις προτεραιότητα στη δική σου προσωπική ασφάλεια. Το έργο του οίκου του Θεού και αυτά που σου εμπιστεύεται ο Θεός είναι πάρα πολύ σημαντικά, και έχουν προτεραιότητα πάνω απ’ όλα. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Δεν νοιάζονται όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι. Εφόσον τίποτε κακό δεν συμβαίνει στους ίδιους τους αντίχριστους, αισθάνονται χαλαροί. Στερούνται της παραμικρής αφοσίωσης, πράγμα που καθορίζεται από τη φύση και την ουσία του αντίχριστου» («Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δεύτερο)» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Αυτό το απόσπασμα του λόγου του Θεού με πλήγωσε βαθιά. Η διάθεση των αντίχριστων είναι μοχθηρή, πολύ εγωιστική και ποταπή. Όταν πρόκειται για την προσωπική τους ασφάλεια, θα προτιμούσαν να υποστεί απώλειες ο οίκος του Θεού από το να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο. Δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση ή λογική, ούτε έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό. Όσο για εμένα, όταν αντιμετώπισα κίνδυνο, σκεφτόμουν μόνο πώς θα προστατεύσω τον εαυτό μου και πώς θα αποφύγω τους κινδύνους. Όταν άκουσα ότι τα βιβλία με τον λόγο του Θεού ήταν ακόμη στο διαμέρισμα, κατάλαβα ξεκάθαρα ότι αν δεν τα απομάκρυνα, τα βιβλία μπορεί να κατάσχονταν από την αστυνομία και ο οίκος του Θεού θα υφίστατο ζημιές. Θα έπρεπε να έχω βάλει σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να έχω απομακρύνει αμέσως τα βιβλία, μα φοβόμουν πως αν έδειχνα το πρόσωπό μου, θα συλλαμβανόμουν από την αστυνομία και θα υποβαλλόμουν σε βασανιστήρια και μαρτύρια, και ίσως να διακινδύνευα ακόμη και τη ζωή μου, οπότε δεν ήμουν διατεθειμένη να πάω. Δεν ήταν σαν να παρέδιδα τα βιβλία με τον λόγο του Θεού στην αστυνομία; Όποια κι αν ήταν η κατάσταση, σκεφτόμουν πρώτα την ασφάλειά μου κι έδινα λιγοστή προσοχή στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Λειτουργούσα εκ του ασφαλούς στα καθήκοντά μου, μα έτσι πρόδιδα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πόσο απάνθρωπη ήμουν! Αν κι επιφανειακά ίσως να μη φαινόμουν αμαρτωλή όπως ένας αντίχριστος, η διάθεσή μου δεν ήταν διαφορετική από αυτή ενός αντίχριστου. Ήμουν εγωίστρια, ποταπή και ενεργούσα σύμφωνα με το δικό μου συμφέρον. Αν δεν μετανοούσα, θα προκαλούσα την οργή και την απόρριψη του Θεού. Αυτοί που πραγματικά πιστεύουν και είναι πιστοί στον Θεό δεν σκέφτονται την προσωπική τους ασφάλεια. Σε κρίσιμες στιγμές, αγνοούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Είναι μια καρδιά κι ένα μυαλό με τον Θεό. Τότε κατάλαβα ξεκάθαρα πως έπρεπε να αγνοήσω τη σατανική μου διάθεσηκι ανεξαρτήτως της επικινδυνότητας της κατάστασης και των αντιξοοτήτων που μπορεί να αντιμετωπίσω, θα πρέπει να ρισκάρω τα πάντα για να προστατεύσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ήμουν πρόθυμη να εναποθέσω την πίστη μου στον Θεό και να μεταφέρω τα βιβλία ώστε να μειώσω στο ελάχιστο τις ζημιές. Μετά από αυτό, οι προσευχές μου περιστρέφονταν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Ζήτησα επίσης από τον Θεό να μου δώσει πίστη και να με απαλλάξει από τη δειλία και τον φόβο. Σκέφτηκα μια ταινία που είχα δει πριν από δύο ημέρες, το «Ανεξίτηλο σημάδι». Η πρωταγωνίστρια άρχισε να συλλαμβάνεται και να διώκεται από το ΚΚK από τη νεαρή ηλικία των 13 ετών. Μέσα σε 28 χρόνια, συνελήφθη τρεις φορές και υπέστη κάθε είδους δίωξη. Παρόλα αυτά, όσο επώδυνα και δύσκολα κι αν ήταν τα πράγματα, ακόμη κι όταν η ζωή της απειλούνταν, βασίστηκε στον λόγο του Θεού για να παραμείνει δυνατή σε κάθε στιγμή, και τελικά νίκησε τον Σατανά και έμεινε σταθερή στη μαρτυρία της. Ακόμη και όταν αποφυλακίστηκε, συνέχισε να εκπληρώνει το καθήκον της ως δημιουργημένο πλάσμα. Σκέφτηκα, επιπλέον, πολλούς αδελφούς κι αδελφές που είχαν συλληφθεί, βασανιστεί κι υποστεί πλύση εγκεφάλου από το ΚΚΚ, και πώς χρησιμοποίησαν τα λόγια του Θεού για να ξεπεράσουν τον εξαναγκασμό του Σατανά. Συνειδητοποίησα πως ανεξαρτήτως του πόσο μοχθηρός μπορεί να είναι ο Σατανάς, όσο μπορούμε να βασιζόμαστε ειλικρινά στον Θεόκαι να καθοδηγούμαστε από τον λόγο Του, μπορούμε να νικήσουμε τον Σατανά και να παραμείνουμε σταθεροί στη μαρτυρία μας. Όλα αυτά ήταν πολύ ενθαρρυντικά και ανανέωσαν την πίστη μου —δεν ένιωθα πια τόσο φοβισμένη.

Έπειτα, έκανα και αυτοκριτική. Ο λόγος που ήμουν τόσο απρόθυμη να δεχτώ ένα τόσο επικίνδυνο καθήκον ήταν ότι φοβόμουν μήπως βασανιστώ από την αστυνομία. Δεν ήθελα να υποφέρω, πόσο μάλλον να πεθάνω. Τότε, θυμήθηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Το μονοπάτι στο οποίο μας καθοδηγεί ο Θεός δεν είναι μια ευθεία, αλλά ένας ελικοειδής και γεμάτος λακκούβες δρόμος· ο Θεός λέει, επιπλέον, πως όσο πιο κακοτράχαλο είναι το μονοπάτι, τόσο περισσότερο δύναται να αποκαλύψει τη στοργική καρδιά μας. Ωστόσο, κανείς μας δεν μπορεί να διανοίξει ένα τέτοιο μονοπάτι. Κατά την εμπειρία Μου, έχω βαδίσει σε πολλά κακοτράχαλα, επισφαλή μονοπάτια κι έχω υπομείνει μεγάλα δεινά· κάποιες φορές, υπήρξα, μάλιστα, τόσο βαθιά θλιμμένος, που ήθελα να φωνάξω, μα βαδίζω σε αυτό το μονοπάτι μέχρι και σήμερα. Πιστεύω πως αυτό είναι το μονοπάτι στο οποίο καθοδηγητής είναι ο Θεός, κι έτσι υπομένω το μαρτύριο όλων των δεινών και συνεχίζω προς τα εμπρός. Διότι αυτό καθόρισε ο Θεός, επομένως ποιος μπορεί να ξεφύγει από αυτό; Δεν ζητώ να λάβω ευλογίες· το μόνο που ζητώ είναι να μπορώ να βαδίζω στο μονοπάτι που οφείλω να βαδίζω σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Δεν επιζητώ να μιμηθώ τους άλλους, βαδίζοντας στο μονοπάτι που βαδίζουν εκείνοι· το μόνο που επιζητώ είναι να μπορέσω να εκπληρώσω την αφοσίωσή Μου να βαδίσω στο καθορισμένο μονοπάτι Μου μέχρι τέλους. […] Ο βαθμός στον οποίο πρέπει να υποφέρει ένας άνθρωπος και η απόσταση που πρέπει διανύσει πάνω στο μονοπάτι του καθορίζονται από τον Θεό, και πως κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά κάποιον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μονοπάτι… (6)). Επίσης, σκέφτηκα πως τα λόγια του Θεού λένε: «Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 16:25). Τότε συνειδητοποίησα, ότι η μοίρα κάθε ανθρώπου είναι στα χέρια του Θεού, όπως και η ζωή και ο θάνατός του. Το αν θα συλλαμβανόμουν και θα φυλακιζόμουν ή θα υποβαλλόμουν σε βασανιστήρια και μαρτύρια εξαρτιόταν από τον Θεό. Έπρεπε να υποταχθώ πλήρως. Όπως ακριβώς στην ιστορία του πειρασμού του Σατανά προς τον Ιώβ. Η περιουσία του Ιώβ αρπάχτηκε, τα παιδιά του σκοτώθηκαν και όλο του το σώμα καλύφθηκε από φοβερές πληγές. Ο Θεός δεν μπορούσε να επιτρέψει στον Σατανά να πάρει τη ζωή του Ιώβ, και έτσι ο Σατανάς δεν τόλμησε να Τον αψηφήσει. Αυτή είναι η εξουσία του Θεού. Ο Ιώβ είχε επίγνωση της κυριαρχίας του Θεού, οπότε ακόμη κι όταν ήταν στο έλεος της έντονης οδύνης, δεν κατηγόρησε τον Θεό, και μάλιστα είπε: «O Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Στο τέλος, ο Ιώβ ντρόπιασε εντελώς τον Σατανά και κέρδισε διπλάσιες ευλογίες από τον Θεό. Από τότε που ο Θεός ξεκίνησε το έργο Του, έχει ορίσει και σχεδιάσει ποιοι θα πεθάνουν για την πίστη τους, ποιοι θα φυλακιστούν και τι είδους πόνο θα υποστεί ο καθένας. Σε κάθε περίπτωση, μέσα σε αυτό κρύβονται οι καλές προθέσεις του Θεού. Στην Εποχή της Χάριτος, πολλοί άγιοι πέθαναν ενώ διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Πάρτε τον Πέτρο, για παράδειγμα: Έδειχνε ότι είχε σταυρωθεί, μα η ψυχή του ανυψώθηκε στη βασιλεία των ουρανών και κέρδισε τον αιώνιο έπαινο και τις ευλογίες του Θεού. Πολλοί αδελφοί κι αδελφές, που έχουν δεχτεί το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες, έχουν συλληφθεί από το ΚΚΚ και έχουν υποβληθεί σε κάθε είδους άγριο βασανιστήριο και κακοποίηση, αλλά δεν ενέδωσαν στον Σατανά. Αφού αποφυλακίστηκαν, συνέχισαν να κυνηγούν την αλήθεια, να αψηφούν τον κίνδυνο για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, προσφέροντας πολλές θαυμάσιες και λαμπρές μαρτυρίες για τον Θεό. Είναι όλοι νικητές που έχουν ολοκληρωθεί από τον Θεό. Η σάρκα τους μπορεί να έχει υποφέρει, μα έχουν κερδίσει την αλήθεια και έχουν λάβει τον έπαινο και τις ευλογίες του Θεού. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνοι που αφού συνελήφθησαν, φοβήθηκαν ότι θα υποστούν βασανιστήρια και μαρτύρια, και έτσι πρόδωσαν τον Θεό και αδελφούς κι αδελφές και ντροπιάστηκαν όπως ο Ιούδας. Προσέβαλαν τη διάθεση του Θεού και στερήθηκαν για πάντα τη σωτηρία Του. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται επίσης μήπως φυλακιστούν, και έτσι ζουν μέσα στη δειλία και τον φόβο και δεν τολμούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Απομακρύνονται από τον Θεό και Τον προδίδουν, και γίνονται ζιζάνια και άπιστοι. Μάλιστα, οι συλλήψεις και οι διώξεις του ΚΚΚ έχουν αποκαλύψει ποιοι είναι οι αληθινοί και ποιοι οι ψεύτικοι πιστοί, βάζοντας τον καθένα στη θέση που ανήκει. Από αυτό, βλέπουμε πόσο σοφός και δίκαιος είναι ο Θεός! Τότε, κατάλαβα πως το να απομακρύνω τα βιβλία του οίκου του Θεού ήταν ο τρόπος του Θεού για να με δοκιμάσειώστε να δει αν ήμουν πιστή και αφοσιωμένη στον Θεό και αν θα παρέμενα σταθερή στη μαρτυρία μου για Εκείνον. Αφού το συνειδητοποίησα, αποφάσισα να βάλω τα δυνατά μου για να εκπληρώσω το καθήκον μου. Αν συλλαμβανόμουν, θα διακινδύνευα τα πάντα, ακόμη και τη ζωή μου, για να μείνω σταθερή στην μαρτυρία μου για τον Θεό. Δεν θα ενέδιδα στον Σατανά ακόμη κι αν πέθαινα. Ένιωσα μεγάλη γαλήνη και ισορροπία, και ευχαρίστησα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου για τη σωτηρία, τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του, που μου είχαν επιτρέψει να κατανοήσω κάποιες αλήθειες μέσα από τις δυσκολίες, και μου είχαν διδάξει ένα πιο πρακτικό μάθημα. Το επόμενο πρωί, μόλις ξύπνησα, προσευχήθηκα στον Θεό ζητώντας Του να μου δώσει πίστη και κουράγιο και λέγοντάς Του ότι ήμουν πρόθυμη να υποταχθώ στην καθοδήγησή Του. Εκείνη την ημέρα έτυχε να βρέχει. Κανείς δεν ήταν έξω, οπότε βρήκα την ευκαιρία να πάω στο διαμέρισμα και να πάρω όλα τα βιβλία με τον λόγο του Θεού.

Μετά από αυτήν την εμπειρία, ένιωσα πολύ χαρούμενη και ήρεμη. Μέσα από όλα αυτά αποκαλύφθηκα και οδηγήθηκα στην τελείωση. Έτσι, αποκαλύφθηκε πόσο εγωίστρια κι απάνθρωπη ήμουν κι η πίστη κι η υποταγή μου οδηγήθηκαν στην τελείωση. Ήταν η καθοδήγηση του λόγου του Θεού που μου έδωσε μια νέα κατανόηση της παντοδυναμίας, της κυριαρχίας και της σοφίας του Θεού, και μου επέτρεψε να κάνω πράξη την αλήθεια στη διαφύλαξη των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Μπορεί να μη γνωρίζω τα μελλοντικά σενάρια, αλλά δεν είμαι πλέον δειλή και φοβισμένη. Είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στην κυριαρχία του Θεού και τα σχέδιά Του, και να εκπληρώσω τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μου. Δόξα Σοι ο Θεός που με έσωσε!