Από την Τσεν Μπο, Κίνα

Η μεγαλύτερη λαχτάρα που έχουμε εμείς οι πιστοί είναι να καταστούμε ικανοί να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών και να απολαύσουμε την αιώνια ευδαιμονία που δίνει ο Κύριος στον άνθρωπο. Κάθε φορά που άκουγα κάποιον πάστορα να λέει σε ένα κήρυγμα ότι ο τόπος που θα ετοιμάσει μελλοντικά για εμάς ο Κύριος βρίσκεται ψηλά στους ουρανούς, ότι θα υπάρχουν αγροί από χρυσό και τοίχοι από νεφρίτη, ότι πολύτιμα πετράδια θα λαμποκοπούν παντού, ότι θα μπορούμε να τρώμε τον καρπό από το δέντρο της ζωής και να πίνουμε το νερό από το ποτάμι της ζωής, ότι δεν θα υπάρχει πια πόνος, δάκρυα και θλίψη, και ότι όλοι θα είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, ένιωθα να κατακλύζομαι από ένα απίστευτο κύμα συναισθημάτων και χαράς. Επρόκειτο για έναν τόπο που λαχταρούσα πάρα πολύ, και η ζωή μου στη γη —αυτή του μόχθου και της θλίψης— με έκανε να νιώθω τόσο αποκαμωμένη μέσα στην καρδιά μου. Κι έτσι, πήγαινα παντού κηρύττοντας το ευαγγέλιο και δαπανώντας με ενθουσιασμό τον εαυτό μου για τον Κύριο. Διέδιδα το ευαγγέλιο και ίδρυα εκκλησίες, ενώ ποτέ δεν σταματούσα για να πάρω μια ανάσα, όσο οδυνηρή ή δύσκολη κι αν γινόταν η κατάσταση. Ιδίως εφόσον γνώριζα πως διανύουμε τις έσχατες ημέρες και πως ο Κύριος θα επέστρεφε σύντομα για να μας πάρει όλους στην ουράνια οικία μας, εργαζόμουν και δαπανούσα εαυτόν ακόμη πιο ενεργά.

Μια μέρα, πήγα στο σπίτι της αδελφής μου για να επισκεφτώ τη μαμά μας, και πάνω που ήμουν έτοιμη να φύγω, η αδελφή μου μού έδωσε ένα βιβλίο και με παρότρυνε να το διαβάσω προσεκτικά. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Αυτό το βιβλίο που μου έδωσε η αδελφή μου πρέπει να είναι κάτι πνευματικό, και τυχαίνει το πνεύμα μου να αισθάνεται ιδιαίτερα διψασμένο επί του παρόντος. Δεν αισθάνομαι την παρουσία του Κυρίου. Όταν διαβάζω τη Βίβλο, δεν αποκτώ καμία φώτιση. Μόλις επιστρέψω, πρέπει να διαβάσω αυτό το βιβλίο με προσοχή. Ίσως να αποκτήσω κάποια θρέψη από αυτό». Όταν επέστρεψα στο σπίτι, άνοιξα το βιβλίο και ξεκίνησα την ανάγνωση. Πριν το καταλάβω, με είχε απορροφήσει. Όσο περισσότερο το διάβαζα, τόσο περισσότερο ήθελα να διαβάσω και τόσο περισσότερο ένιωθα πως υπήρχε φως μέσα σε αυτά τα λόγια, πως εμπεριείχαν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και πως δεν υπήρχε περίπτωση τα λόγια αυτά να είχαν ειπωθεί από κάποιον συνηθισμένο άνθρωπο. Αφού διάβασα εκείνο το βιβλίο, κατάφερα να κατανοήσω αλήθειες που δεν είχα κατανοήσει ποτέ άλλοτε μέσω της ανάγνωσης της Βίβλου, και ένιωσα ένα αίσθημα εσωτερικής διαύγειας και απόλαυσης. Με έκανε να θέλω να προσευχηθώ στον Κύριο και να Τον πλησιάσω περισσότερο —η πίστη μου μεγάλωσε και η πνευματική μου κατάσταση γινόταν ολοένα και καλύτερη. Σκέφτηκα: «Μόνο το έργο του Αγίου Πνεύματος μπορεί να παράσχει στον άνθρωπο πίστη και δύναμη, καθώς και να προσφέρει τροφή και θρέψη στο πνεύμα του ανθρώπου. Είναι βέβαιο πως τα λόγια αυτού του βιβλίου προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα». Ως εκ τούτου, το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις σηκωνόμουν κάθε πρωί ήταν να διαβάζω αυτό το βιβλίο.

Μια μέρα, άνοιξα το βιβλίο και διάβασα την ακόλουθη περικοπή: «Ο Θεός που εισέρχεται σε ανάπαυση σημαίνει ότι δεν θα επιτελεί πλέον το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα που εισέρχεται σε ανάπαυση σημαίνει ότι όλη η ανθρωπότητα θα ζήσει μέσα στο φως του Θεού και κάτω από τις ευλογίες Του. Δεν θα υπάρξει καμία από τις διαφθορές του Σατανά, ούτε θα γίνουν αδικίες. Η ανθρωπότητα θα ζήσει κανονικά στη γη και κάτω από τη φροντίδα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Όταν το διάβασα αυτό, η καρδιά μου σκίρτησε και σκέφτηκα από μέσα μου: «Στο μέλλον, ο άνθρωπος πρόκειται να ζήσει στη γη; Δεν υποσχέθηκε ο Κύριος Ιησούς πως στο μέλλον θα ζήσουμε στον ουρανό; Γιατί αναφέρεται εδώ ότι θα βρισκόμαστε στη γη; Πως είναι δυνατόν; Μήπως το παρερμηνεύω;» Έτσι, διάβασα ξανά την περικοπή με προσοχή· πράγματι, έλεγε ότι στο μέλλον ο άνθρωπος θα ζήσει στη γη. «Τι να σημαίνει αυτό;» αναρωτήθηκα. Δεν ωφελούσε —ήξερα ότι έπρεπε να κατανοήσω το πραγματικό του νόημα. Συνέχισα την ανάγνωση: «Ο Θεός έχει τον προορισμό του Θεού και ο άνθρωπος έχει τον προορισμό του ανθρώπου. Ενώ αναπαύεται, ο Θεός θα συνεχίσει να καθοδηγεί όλη την ανθρωπότητα στη ζωή τους πάνω στη γη. Ενώ βρίσκεται υπό το φως του Θεού, ο άνθρωπος θα λατρεύει τον έναν αληθινό Θεό στον ουρανό. […] Όταν η ανθρωπότητα εισέρχεται στην ανάπαυση, αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει γίνει μια πραγματική δημιουργία· η ανθρωπότητα θα λατρεύει τον Θεό από τη γη και θα έχει φυσιολογική ανθρώπινη ζωή. Οι άνθρωποι δεν θα είναι πλέον ανυπάκουοι στον Θεό ούτε θα αντιστέκονται στον Θεό· θα επιστρέψουν στην αρχική ζωή του Αδάμ και της Εύας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερο μπερδευόμουν: Ο άνθρωπος θα λατρεύει τον Θεό από τη γη; Πώς θα γίνει αυτό; Η Βίβλος δεν αναφέρει ότι θα βρίσκεται στον ουρανό; Πώς δύναται να είναι στη γη; Έσπευσα στη Βίβλο μου, την άνοιξα στο Κατά Ιωάννην 14:2-3, και διάβασα τα εξής λόγια του Κυρίου Ιησού: «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ». Ο Κύριος Ιησούς λέει ξεκάθαρα ότι η ανάστασή Του και η ανάληψή Του στον ουρανό έγιναν για να μας ετοιμάσει έναν τόπο· επομένως, ο προορισμός μας θα πρέπει να είναι ψηλά στον ουρανό. Αυτή είναι η υπόσχεση του Κυρίου! Σκέφτηκα από μέσα μου: «Αυτό που υποστηρίζει αυτό το βιβλίο διαφέρει από αυτό που λέει ο Κύριος, συνεπώς δεν γίνεται να συνεχίσω να το διαβάζω». Όταν έκλεισα το βιβλίο, βρισκόμουν σε μια πολύ συγκεχυμένη ψυχική κατάσταση και δεν ήξερα τι ήταν σωστό να κάνω, οπότε προσευχήθηκα επανειλημμένα στον Κύριο: «Κύριε, Σε παρακαλώ, καθοδήγησε και οδήγησέ με. Να το διαβάσω αυτό το βιβλίο ή όχι; Κύριε, Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με, καθοδήγησέ με…» Μετά την προσευχή, σκέφτηκα το γεγονός ότι μετά την ανάγνωση του βιβλίου, ένιωθα ότι η σχέση μου με τον Κύριο είχε γίνει πιο στενή, αισθανόμουν μεγαλύτερο ενθουσιασμό σχετικά με την πίστη μου, καθώς και ότι το πνεύμα μου είχε αποκτήσει θρέψη. Ένιωθα πως αν το άφηνα στην άκρη και σταματούσα να το διαβάζω, θα επέστρεφα στην πρότερη κατάστασή μου —εκείνη του να νιώθω πνευματικά διψασμένη. Εφόσον το βιβλίο είχε υπάρξει τρομερά επιμορφωτικό για μένα και εφόσον μπορούσα να επιβεβαιώσω ότι είχε προέλθει από το Άγιο Πνεύμα —και οτιδήποτε προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα δεν δύναται να είναι λανθασμένο— γνώριζα ότι δεν έπρεπε να το απορρίψω και να αρνηθώ να το διαβάσω, παρόλο που μέρος του περιεχομένου του δεν βρισκόταν σε συμφωνία με τις αντιλήψεις μου. Αφού τα σκέφτηκα όλα αυτά διεξοδικά, αποφάσισα ότι έπρεπε να συνεχίσω την ανάγνωση προτού πάρω μια απόφαση.

Έτσι, πήρα και πάλι το βιβλίο στα χέρια μου και συνέχισα να το διαβάζω: «Ο τόπος ανάπαυσης του ανθρώπου είναι στη γη και ο τόπος ανάπαυσης του Θεού είναι στον ουρανό. Ενώ ο άνθρωπος λατρεύει τον Θεό στην ανάπαυση, θα ζήσει επί της γης, κι ενώ ο Θεός καθοδηγεί το υπόλοιπο τμήμα της ανθρωπότητας στην ανάπαυση, θα τους καθοδηγήσει από τον ουρανό, όχι από τη γη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Έμεινα να στοχάζομαι αυτά τα λόγια ξανά και ξανά, σκεπτόμενη: «Αυτή η περικοπή λέει ότι ο τόπος ανάπαυσης του Θεού βρίσκεται ψηλά στον ουρανό, και ότι κατά την ανάπαυση του ανθρώπου, αυτός θα λατρεύει τον Θεό στη γη. Θα μπορούσε όντως ο τόπος ανάπαυσης του ανθρώπου να βρίσκεται στη γη, όπως αναφέρεται εδώ; Αυτό είναι αδύνατον! Ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη πει πως θα πρέπει να βρισκόμαστε όπου βρίσκεται ο Κύριος, κι εφόσον ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και αναλήφθηκε στον ουρανό, είναι σίγουρο ότι θα ανέλθουμε κι εμείς στον ουρανό!» Σκέφτηκα τα τελευταία χρόνια, το γεγονός ότι είχα οργώσει τους δρόμους για τον Κύριο, ότι είχα υπομείνει τόσο πολλά δεινά. Ο σκοπός όλων εκείνων των δεινών δεν ήταν για να μπορέσω να ανέλθω στον ουρανό και να μη βιώνω πια το μαρτύριο του κόσμου; Αν είναι πράγματι όπως τα λέει το βιβλίο —ότι στο μέλλον ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει στη γη— τότε δεν θα ναυαγούσαν οι ελπίδες μου; Κάθισα στο κρεβάτι μου, ανήμπορη να κουνηθώ, νιώθοντας αδύναμη από την κορφή ως τα νύχια. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερη ανησυχία ένιωθα. Ήθελα να αποκτήσω μια πιο σαφή εικόνα σχετικά με αυτό, έτσι έσπευσα στο σπίτι της αδελφής μου.

Όταν έφτασα εκεί, είδα μια μεσήλικη γυναίκα, την οποία η αδελφή μου μού σύστησε ως αδελφή Λι. Μετά από λίγο, ανοίχτηκα στις δυο τους σχετικά με τις σκέψεις που έκανα αφότου διάβασα το βιβλίο. Αφού με άκουσαν, η αδελφή Λι συναναστράφηκε μαζί μου: «Αδελφή, όλοι εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο, πιστεύουμε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει υποσχεθεί να μας ετοιμάσει έναν τόπο· ότι όπου βρίσκεται Εκείνος, εκεί θα βρισκόμαστε κι εμείς. Πιστεύουμε πως εφόσον ο Κύριος επέστρεψε στους ουρανούς, όταν επιστρέψει στο μέλλον, σίγουρα θα μας υποδεχθεί στον ουρανό, όπου θα ζήσουμε μαζί Του. Έχουμε, όμως, σκεφτεί ποτέ κατά πόσο είναι βάσιμα αυτού του είδους η φαντασιοκοπία και αυτού του είδους ο συμπερασμός; Αν ήταν όπως τα φανταζόμαστε —ότι ο Κύριος θα έλθει και θα μας πάρει να ζήσουμε στον ουρανό— τότε τα εξής λόγια στο Πάτερ Ημών: “Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής” (Κατά Ματθαίον 6:10) και η προφητεία στο Βιβλίο της Αποκάλυψης “Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών” (Αποκάλυψη 21:3) δεν θα απέβαιναν μάταια; Πώς θα μπορούσαν να εκπληρωθούν; Αν ο τελικός προορισμός που θα μας δώσει ο Θεός ήταν στον ουρανό, τότε, όταν ο Θεός δημιούργησε αρχικά τον άνθρωπο, για ποιον λόγο θέλησε να ζήσουμε στη γη;» Δεν είχα πειστεί ούτε στο ελάχιστο, έτσι ανταπάντησα: «Παρόλο που η Γραφή αυτό λέει, ο Κύριος ο ίδιος είπε: “Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ” (Κατά Ιωάννην 14:2-3). Αφότου αναστήθηκε ο Κύριος Ιησούς, αναλήφθηκε στον ουρανό· και σ’ αυτό το σημείο, ο Κύριος λέει πως θα πάει να μας ετοιμάσει έναν τόπο. Λέει ότι όπου βρίσκεται Εκείνος, εκεί θα βρισκόμαστε κι εμείς. Συνεπώς, αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός μάς υποσχέθηκε ότι θα ανέλθουμε στον ουρανό για να αποκτήσουμε αιώνια ζωή· όχι ότι θα αποκτήσουμε αιώνια ζωή στη γη. Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί!» Η αδελφή Λι συνέχισε με υπομονή: «Αδελφή, είναι αλήθεια ότι ο Κύριος ετοιμάζει έναν τόπο για εκείνους που πιστεύουν σε Αυτόν, μα αυτός ο τόπος βρίσκεται στην πραγματικότητα στη γη ή ψηλά στον ουρανό; Αυτό δεν διευκρινίζεται σε αυτά τα λόγια από τον Κύριο, άρα όταν λέμε ότι ο τόπος που μας ετοιμάζει βρίσκεται στον ουρανό, πού το βασίζουμε; Πρόκειται στ’ αλήθεια για την υπόσχεση του Κυρίου ή για τις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Για όσους από εμάς πιστεύουν στον Κύριο, τα πάντα θα πρέπει να βασίζονται στον λόγο του Κυρίου —δεν πρέπει να νοθεύουμε τα λόγια του Κυρίου με τις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και κατόπιν να ισχυριζόμαστε ότι αυτό ήταν που εννοούσε Εκείνος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακολουθούμε τις προσωπικές ιδέες και τα κίνητρά μας για να επεξηγήσουμε τον λόγο του Κυρίου; Δεν αποτελεί διαστρέβλωση του λόγου του Κυρίου; Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στα όσα φανταζόμαστε με το μυαλό μας ή στις δικές μας σκέψεις και προτιμήσεις, προκειμένου να επεξηγήσουμε τον λόγο του Κυρίου. Με αυτόν τον τρόπο, σφάλλουμε. Στο εδάφιο Γένεση 2:7-8, λέει: “Και έπλασεΙεχωβς ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν. Και εφύτευσεΙεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε”. Είναι ξεκάθαρο ότι στην αρχή, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο στη γη, και προτού πλάσει τον άνθρωπο, δημιούργησε πρώτα όλα τα πράγματα, προκειμένου να ετοιμάσει ένα περιβάλλον κατάλληλο για την επιβίωσή μας. Μπορούμε να δούμε ότι το θέλημα του Θεού είναι να ζήσουμε στη γη. Επιπλέον, στο Πάτερ Ημών, ο Κύριος θέλει να προσευχηθούμε στον Θεό να έλθει η βασιλεία Του στη γη. Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης προφητεύεται: “Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού” (Αποκάλυψη 11:15) και “Η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών” (Αποκάλυψη 21:3). Από αυτούς τους στίχους κι αυτές τις προφητείες, μπορούμε να δούμε ότι ο τόπος που ετοιμάζει για μας ο Θεός βρίσκεται στη γη και ότι ο μελλοντικός μας προορισμός βρίσκεται στη γη, όχι ψηλά στον ουρανό». Αυτά που συναναστράφηκε μαζί μου η αδελφή Λι ήταν εντελώς αντίθετα με τις αντιλήψεις μου. Απλώς δεν άκουγα τι έλεγε. Σηκώθηκα πάνω, και της είπα θυμωμένα: «Αρκετά άκουσα! Όλα αυτά τα χρόνια, έχω οργώσει τους δρόμους, έχω δαπανήσει εαυτόν κι έχω υποφέρει για τον Κύριο, ώστε να μπορέσω να ανέλθω στον ουρανό! Ανέκαθεν λαχταρούσα ο Κύριος να με πάει στο σπίτι, ψηλά στον ουρανό, για να μην υποφέρω πια στη γη. Όμως, εσύ λες ότι ο τελικός μας προορισμός βρίσκεται στη γη. Αυτό είναι απλά απαράδεκτο για μένα». Μόλις το είπα αυτό, γύρισα από την άλλη για να φύγω. Η μικρότερη αδελφή μου έσπευσε προς το μέρος μου προσπαθώντας να με λογικέψει: «Πώς μπορείς να είσαι τόσο πεισματάρα; Είναι σωστή αυτή η αντίληψη στην οποία εμμένεις; Δεν γνωρίζεις το αληθινό νόημα των λόγων του Κυρίου: “Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον”· απλώς διατηρείς τη δική σου γνώμη. Δεν είναι ανοησία αυτό; Αυτή δεν είναι η στάση που οφείλουν να διατηρούν όσοι αναζητούν την αλήθεια! Ο Κύριος Ιησούς, Τον οποίο προσδοκούμε εδώ και καιρό, έχει ήδη επιστρέψει —ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς! Το βιβλίο που σου έδωσα να διαβάσεις περιέχει τις προσωπικές ομιλίες και τα λόγια του Θεού! Ο Κύριος, την επιστροφή του οποίου περιμέναμε κάθε μέρα προκειμένου να έρθει να μας πάρει, έχει τώρα επιστρέψει. Πρέπει να ακούσουμε με προσοχή. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να χάσουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία»!

Συγκλονίστηκα όταν άκουσα την αδελφή μου να λέει όλα αυτά τα πράγματα. Πολύ απλά, δεν τολμούσα να πιστέψω στα αυτιά μου: Ο Κύριος έχει επιστρέψει; Είναι αλήθεια; Τότε, η αδελφή μου είπε: «Δεν είπες νωρίτερα ότι τα λόγια στο βιβλίο αυτό προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα; Είπες ότι η ανάγνωσή του σού παρείχε τρομερή θρέψη, ότι απέκτησες το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι η σχέση σου με τον Κύριο έγινε πιο στενή. Σκέψου το: Πέρα από τα λόγια του ίδιου του Κυρίου, ποιος άλλος μπορεί μιλήσει με τρόπο που επιτυγχάνει τέτοιου είδους αποτέλεσμα; Τώρα, ο Κύριος έχει επιστρέψει για να εκτελέσει έργο και να εκφέρει νέα λόγια, κι εμείς μπορούμε να γευτούμε τη γλυκύτητα των λόγων του Θεού. Αν δεν το αναζητήσουμε και δεν το εξετάσουμε αυτό, αν απλώς προσκολλόμαστε στα τυφλά στις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και στο κυριολεκτικό νόημα της Βίβλου, εν τέλει θα αποτύχουμε. Στην εποχή τους, οι Φαρισαίοι, οι οποίοι ήταν εντριβείς στη Βίβλο, προσκολλιόνταν στα τυφλά στο γράμμα της Βίβλου και δεν έκαναν καμία προσπάθεια να αμφισβητήσουν αν η κατανόησή τους πάνω στη Βίβλο ήταν σωστή ούτε αν συμμορφωνόταν με το θέλημα του Θεού. Αντιθέτως, πίστευαν απλώς ότι όποιος δεν ονομαζόταν Μεσσίας, δεν ήταν ο Σωτήρας που επρόκειτο να έλθει. Απλά δεν εξέτασαν το αν η οδός του Κυρίου Ιησού παρείχε θρέψη στη ζωή του ανθρώπου ή αν μπορούσε να παράσχει ένα μονοπάτι πράξης. Απλώς ενέμειναν πεισματικά στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, αρνούμενοι στα τυφλά τη σωτηρία του Κυρίου Ιησού, διαπράττοντας εν τέλει την ειδεχθή αμαρτία της σταύρωσης του Κυρίου. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τα βήματα των Φαρισαίων και να βαδίσουμε στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό!» Αφού άκουσα τα λόγια της αδελφής μου, σκέφτηκα ότι αυτά που έλεγε ήταν λογικά. Μόνο τα λόγια του Κυρίου είναι η λύση για το διψασμένο πνεύμα. Σκέφτηκα το γεγονός ότι, από τότε που άρχισα να διαβάζω αυτό το βιβλίο, η πνευματική μου κατάσταση στ’ αλήθεια γινόταν όλο και καλύτερη. Μου είχε δώσει πίστη στον Θεό και μπορούσα να νιώσω την παρουσία του Κυρίου. Είχα, μάλιστα, καταφέρει να κατανοήσω κάποιες αλήθειες. Θα μπορούσαν όντως τα λόγια αυτού του βιβλίου να είναι πράγματι οι ομιλίες του επιστρέψαντος Κυρίου; Η επιστροφή του Κυρίου είναι μεγάλη υπόθεση. Γνώριζα ότι δεν μπορούσα να το απορρίψω και να το κρίνω αυτό στα τυφλά, και ότι έπρεπε να καταβάλω μια προσπάθεια να το διερευνήσω και να προβώ σε αναζήτηση. Δεν μπορούσα να είμαι σαν εκείνους τους Φαρισαίους, που δεν αναζητούσαν την αλήθεια και απλώς προσκολλιόνταν στις αντιλήψεις τους και αντιστέκονταν στον Θεό! Εκείνη τη στιγμή, εξεπλάγην ευχάριστα, μα συνάμα φοβήθηκα. Εξεπλάγην ευχάριστα, επειδή πίστευα στον Κύριο και λαχταρούσα να επιστρέψει και να με δεχθεί στη βασιλεία των ουρανών, όπου θα μπορούσα να ζήσω μια ανέμελη ζωή, όπου δεν θα χρειαζόταν πια να ζω μια ζωή κακουχιών στη γη, κι εκείνη την ημέρα άκουσα τα νέα της επιστροφής του Κυρίου. Ήταν κάτι πραγματικά μνημειώδες και χαρμόσυνο. Φοβόμουν, επειδή αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος, τότε το όνειρό μου —της αναμονής για τον Κύριο, ώστε να με πάρει στη βασιλεία των ουρανών— θα γινόταν κομμάτια… Στην καρδιά μου επικρατούσε τεράστια αναστάτωση· ήταν πλημμυρισμένη από διαφορετικά συναισθήματα. Μέσα σ’ αυτή την ανημποριά, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να στραφώ στον Κύριο μέσω προσευχής: «Κύριε! Κάθε μέρα ανέμενα με ανυπομονησία να έλθεις για να με πάρεις στην ουράνια οικία Σου, αλλά αυτοί λένε ότι ο τόπος που έχεις ετοιμάσει για τον τελικό προορισμό μου είναι εδώ, στη γη. Πραγματικά αδυνατώ να αντιμετωπίσω αυτό το γεγονός. Στ’ αλήθεια, δεν θέλω να συνεχίσω να ζω μια τόσο σκληρή ζωή στη γη. Κύριε! Υποφέρω πραγματικά μέσα στην καρδιά μου, Σε παρακαλώ, βοήθησέ με και καθοδήγησέ με στο μονοπάτι μπροστά». Μετά την προσευχή, ήρθαν στον νου μου τα εξής λόγια του Κυρίου Ιησού: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 5:3). Είναι αλήθεια! Στον Κύριο αρέσουν εκείνοι που είναι φτωχοί στο πνεύμα και αναζητούν την αλήθεια, και μόνο εκείνοι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Θα πρέπει να γίνω φτωχή στο πνεύμα —μόνο η προσεκτική ακρόαση των όσων λένε στη συναναστροφή συνάδει με το θέλημα του Κυρίου.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η αδελφή Λι είπε: «Ο Κύριος είπε: “Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν” (Κατά Ματθαίον 5:8). Θα πρέπει να ακούμε τον λόγο του Κυρίου· θα πρέπει να έχουμε καθαρή καρδιά για να υποδεχθούμε την επιστροφή του Κυρίου. Παρόλο που το έργο που εκτελεί σήμερα ο Θεός δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά, όλα είναι προς χάρη της ανθρωπότητας και όλα περιέχουν το θέλημα του Θεού —υπάρχει αλήθεια να αναζητήσει κανείς μέσα σε αυτά. Αν δεν έχουμε σε βάθος κατανόηση, πρέπει πρώτα να παραμερίσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε μια προσπάθεια να αναζητήσουμε την αλήθεια, ώστε να μπορέσουμε να λάβουμε τη διαφώτιση του Θεού και να κατανοήσουμε το θέλημά Του. Αδελφή, σε παρακαλώ, άνοιξε την καρδιά σου και μοιράσου οτιδήποτε σού είναι ακόμα ασαφές, και μπορούμε να προβούμε μαζί σε αναζήτηση κατά τη συναναστροφή». Ένιωθα ότι αυτό που είχε πει η αδελφή Λι ήταν λογικό και ότι θα έπρεπε να ηρεμήσω και να προβώ σε αναζήτηση. Έτσι, είπα: «Αδελφή, υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω. Γιατί να μην είναι ο τελικός μας προορισμός στον ουρανό, αλλά εδώ, στη γη;» Η αδελφή Λι βρήκε το εδάφιο Κατά Ιωάννην 3:13 «Και ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ» και το εδάφιο Ησαΐας 66:1 «Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη υποπόδιον των ποδών μου» και μου έδωσε να διαβάσω αυτούς τους δύο στίχους. Στη συνέχεια, συναναστράφηκε μαζί μου πάνω στο νόημα αυτών των δύο εδαφίων. Η συναναστροφή της έφερε ξαφνικά φως μες στην καρδιά μου —οι στίχοι αυτοί μού ήταν ήδη γνωστοί, επομένως δεν τους είχα σκεφτεί ποτέ πραγματικά παλαιότερα; Ο Κύριος λέει ξεκάθαρα ότι, πέρα από τον Υιό του ανθρώπου που κατέβηκε από τον ουρανό, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανέλθει στον ουρανό, διότι ο ουρανός είναι ο θρόνος του Θεού και η γη το υποπόδιό Του, άρα πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να είναι άξιος να ανέβει στον ουρανό; Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο στη γη και θέλει να ζούμε στη γη. Από τη μέρα που δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, ο άνθρωπος ζει και πολλαπλασιάζεται στη γη, επί γενεές γενεών. Όλο το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας έχει κι αυτό εκτελεστεί πάνω στη γη. Αυτό προκαθορίστηκε από τον Θεό προ πολλού, και είναι κάτι που κανείς δεν δύναται να αλλάξει. Συνέχισε, ενσωματώνοντας τη Βίβλο σε αυτά που έλεγε κατά τη συναναστροφή, σχετικά με αυτό που είπε ο Κύριος ότι θα μας ετοίμαζε έναν τόπο. Εξήγησε ότι αυτό αναφερόταν στην εμφάνιση και στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού στη γη τις έσχατες ημέρες, και ότι Εκείνος είχε προκαθορίσει ότι θα γεννηθούμε κατά τις έσχατες ημέρες, ότι θα ακούσουμε τη φωνή του Θεού, ότι θα αρπαχθούμε ενώπιον του θρόνου του Θεού, ότι θα δεχθούμε την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού τις έσχατες ημέρες και, τέλος, ότι θα οδηγηθούμε στη βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα των λόγων: «να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Κατά Ιωάννην 14:3). Είδα ότι η βασιλεία του Θεού βρίσκεται στην πραγματικότητα στη γη και ότι ο τελικός προορισμός της ανθρωπότητας είναι στη γη, και όχι στον ουρανό! Όλο εκείνο το διάστημα, ζούσα μέσα στις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, οριοθετούσα την επιστροφή του Θεού στο να με πάρει απλώς να ζήσω στον ουρανό, αλλά αυτό δεν συμφωνούσε καθόλου ούτε με το θέλημα του Θεού ούτε με τα γεγονότα! Ωστόσο, εξακολουθούσα να είμαι απρόθυμη να ζήσω μια τέτοια ζωή στη γη, μια ζωή κατά την οποία να πλήττομαι από τον Σατανά. Στη συνέχεια, εξήγησα στην αδελφή Λι τις σκέψεις που έκανα μέσα μου.

Αφού με άκουσε, η αδελφή Λι άνοιξε το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» και μου διάβασε μια περικοπή από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού: «Η ζωή σε ανάπαυση είναι μια ζωή χωρίς πόλεμο, χωρίς βρωμιά, χωρίς συνεχιζόμενη αδικία. Αυτό σημαίνει ότι στερείται της παρενόχλησης του Σατανά (εδώ ο “Σατανάς” αναφέρεται σε εχθρικές δυνάμεις), της διαφθοράς του Σατανά, καθώς και της εισβολής οποιασδήποτε δύναμης που αντιτίθεται στον Θεό. Όλα ακολουθούν το δικό τους είδος και λατρεύουν τον Άρχοντα της δημιουργίας. Ο ουρανός και η γη είναι απολύτως ήρεμοι. Αυτή είναι η ξεκούραστη ζωή της ανθρωπότητας. […] Αφού ο Θεός και ο άνθρωπος εισέλθουν στην ανάπαυση, ο Σατανάς δεν θα υπάρχει πλέον και, όπως ο Σατανάς, έτσι και αυτοί οι πονηροί άνθρωποι δεν θα υπάρχουν πλέον. Πριν ο Θεός και ο άνθρωπος εισέλθουν στην ανάπαυση, εκείνοι οι κακοί άνθρωποι που κάποτε εκδίωκαν τον Θεό πάνω στη γη και οι εχθροί επί της γης που ήταν ανυπάκουοι σε Αυτόν, θα έχουν ήδη καταστραφεί· θα έχουν συντριβεί από τις μεγάλες καταστροφές των έσχατων ημερών. Αφού τα κακά αυτά άτομα έχουν καταστραφεί εντελώς, η γη δεν θα γνωρίσει ποτέ ξανά την ενόχληση του Σατανά. Η ανθρωπότητα θα αποκτήσει πλήρη σωτηρία, και μόνο τότε θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για τον Θεό και τον άνθρωπο ώστε να εισέλθουν στην ανάπαυση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί).

Μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, κατάφερα να κατανοήσω ότι, παρόλο που θα συνεχίσουμε να ζούμε στη γη, μόλις ο Θεός ολοκληρώσει το τελικό στάδιο του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας, ο Σατανάς θα καταστραφεί και, στην επίγεια ζωή μας, ο Σατανάς δεν θα μας ενοχλήσει ποτέ ξανά, ποτέ ξανά δεν θα μοχθήσουμε ούτε θα ανησυχήσουμε, και δεν θα υπάρχουν δάκρυα και αναστεναγμοί. Θα είναι ακριβώς όπως όταν ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν στον Κήπο της Εδέμ. Θα είμαστε ελεύθεροι να λατρεύουμε τον Θεό και θα ζούμε μια όμορφη και ευλογημένη ζωή, όπου ο Θεός είναι μαζί με τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο τελικός προορισμός της ανθρωπότητας, κι αυτό είναι που θα επιτύχει τελικά ο Θεός στο έργο Του τις έσχατες ημέρες. Είναι πραγματικά σπουδαίο! Εκείνη τη στιγμή, αναφώνησα: «Ποιος θα μπορούσε να εξηγήσει με τόση σαφήνεια τον τελικό προορισμό της ανθρωπότητας; Ποιος θα μπορούσε να κανονίσει το αποτέλεσμα της ανθρωπότητας; Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να το κάνει!» Μέσα στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, αναγνώρισα τη φωνή του Θεού και είδα ότι το έργο του Παντοδύναμου Θεού είναι η εμφάνιση και το έργο του Θεού! Οι αντιλήψεις μέσα μου είχαν επιτέλους διαλυθεί, και αποδέχθηκα με χαρά το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, επιστρέφοντας ενώπιον του θρόνου του Θεού.