Το 2020, έκανα κειμενικό έργο στην εκκλησία. Στις 9 το πρωί στις 10 Νοεμβρίου, η αδελφή Σου Τζιν και εγώ λάβαμε γράμμα από έναν ανώτερο επικεφαλής που έλεγε ότι γύρω στις 2 τα ξημερώματα, η αστυνομία κινητοποίησε 2.000 αστυνομικούς με αυτόματα όπλα για να διεξάγουν μαζικές συλλήψεις στην έδρα της κομητείας. Συνελήφθησαν επικεφαλής, εργάτες, αδελφοί κι αδελφές στην εκκλησία μας. Αδελφοί και αδελφές από τρεις ξενώνες σε απόσταση μόλις 300 μέτρων από εμάς συνελήφθησαν όλοι, ενώ σ’ έναν απ’ αυτούς ζούσα κι εγώ πριν λίγους μήνες. Όταν διάβασα το γράμμα, αμέσως ένιωσα ότι επιταχυνόταν η αναπνοή μου και ο παλμός μου. Αν δεν είχαμε μετακομίσει πρόσφατα, θα είχα συλληφθεί κι εγώ. Όταν είδα καλύτερα τη λίστα των συλληφθέντων, πρόσεξα ότι είχα στενή επαφή με πολλούς. Υπήρχαν κάμερες παρακολούθησης σε όλους τους δρόμους. Αν η αστυνομία έψαχνε τα πλάνα, δεν θα ήμουν και εγώ εύκολος στόχος; Τότε, θεώρησα ότι κινδύνευα πολύ και ότι μπορούσα να συλληφθώ ανά πάσα στιγμή, και προσευχόμουν μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου! Διαφύλαξε την καρδιά μου και ενστάλαξέ μου πίστη ώστε να αντέξω αυτήν τη δοκιμασία στο καθήκον μου». Αφού προσευχήθηκα, ηρέμησα κάπως. Θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού: «Γνωρίζεις πως τα πάντα στο περιβάλλον γύρω σου βρίσκονται εκεί με την άδειά μου, όλα σχεδιασμένα από Μένα. Δες ξεκάθαρα και ικανοποίησε την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα. Μη φοβάσαι· ο Παντοδύναμος Θεός των στρατιών θα είναι σίγουρα μαζί σου· φυλάει τα νώτα σας και είναι η ασπίδα σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Ο Θεός κυβερνά τα πάντα και με προστατεύει. Χωρίς τη συγκατάθεσή Του, ο Σατανάς δεν με βλάπτει. Με τη σκέψη αυτή, ένιωσα πίστη και δύναμη και δεν είχα πλέον κανένα φόβο. Έπειτα, φύγαμε μακριά με τη Σου Τζιν, αλλά συνεχίσαμε το καθήκον μας.

Εκείνη την εποχή, πολλοί αδελφοί εκτελούσαν καθήκοντα στην έδρα της κομητείας και μετά τις συλλήψεις, χάσαμε επαφή μαζί τους. Η επικεφαλής μάς έγραψε να επικοινωνήσουμε με τοπικά μέλη που γνώριζαν και να μεταφέρουμε όσους δεν είχαν συλληφθεί σε ασφαλή μέρη. Έτσι, έδωσα στους ντόπιους αδελφούς τις διευθύνσεις των οκτώ ξενώνων που γνώριζα στην περιοχή και τους έβαλα να έρθουν σε επαφή. Αλλά μετά από πέντε ημέρες, είχαμε πολύ λίγες απαντήσεις. Δεν προχωρούσαμε καθόλου και είχαμε καταλήξει σε αδιέξοδο. Σκέφτηκα τότε: «Το μόνο άτομο που γνωρίζει ακόμα αυτούς τους ξενώνες είμαι εγώ. Η Σου Τζιν δεν είναι ντόπια και δεν ξέρει την περιοχή. Μήπως να της έλεγα ότι μπορώ να πάω και να ερευνήσω εγώ;» Αλλά μόλις το σκέφτηκα αυτό, θυμήθηκα αμέσως ότι η έδρα της κομητείας τότε ήταν επικίνδυνο μέρος. Η αστυνομία είχε μάτια παντού και υπήρχαν κάμερες υψηλής ευκρίνειας ικανές να διακρίνουν πρόσωπα. Παλιά με είχαν ρωτήσει και εμένα αστυνομικοί για την πίστη μου. Επιπλέον, πολλοί από τους συλληφθέντες ήταν άτομα που με γνώριζαν. Ήταν μια αδελφή με την οποία δούλευα πάνω από τρία χρόνια. Αν με αντιλαμβάνονταν όταν πήγαινα να ερευνήσω, δεν θα μπορούσαν να με συλλάβουν; Αν πέθαινα από αστυνομική βία ή δεν άντεχα τα βασανιστήρια και γινόμουν Ιούδας, δεν θα ήταν μάταια όλα τα χρόνια της πίστης μου; Ό,τι και να γινόταν, δεν θα πήγαινα και θα περίμενα να δω. Ωστόσο, αυτές οι σκέψεις μου προκάλεσαν τύψεις, και σιωπηλά προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Ξέρω ότι πρέπει να πάω στην έδρα της κομητείας για να ελέγξω, αλλά ανησυχώ ότι θα με συλλάβουν. Βοήθα με να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου».

Διαβασα κάποια λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι είναι άκρως εγωιστικοί και μοχθηροί. Δεν έχουν αληθινή πίστη για τον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση προς τον Θεό· όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα, προστατεύουν και προφυλάσσουν μόνο τον εαυτό τους. Γι’ αυτούς, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Δεν τους νοιάζει πόση βλάβη προκαλείται στο έργο της εκκλησίας —εφόσον είναι ακόμα ζωντανοί και δεν έχουν συλληφθεί, αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι. […] Όταν όσοι είναι πιστοί στον Θεό γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το έργο του χειρισμού του απόηχου και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν την κακή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον και αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως η εκτέλεση του καθήκοντος είναι αποστολή από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο της εκτέλεσης του καθήκοντός του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν θα πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το θέλημα του Θεού, δίνοντας προτεραιότητα στο έργο του οίκου Του και στη διάδοση του ευαγγελίου. Η ολοκλήρωση της αποστολής σου από τον Θεό είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, και αυτό προηγείται. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Δεν νοιάζονται όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι. Εφόσον τίποτε κακό δεν συμβαίνει στους ίδιους τους αντίχριστους, αισθάνονται χαλαροί. Στερούνται της παραμικρής αφοσίωσης, πράγμα που καθορίζεται από τη φύση και την ουσία του αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Με όσα μου αποκάλυψαν τα λόγια του Θεού, ένιωσα τύψεις και ταπείνωση. Είδα πως οι αντίχριστοι είναι πολύ εγωιστές και κατάπτυστοι. Αντιμέτωποι με επικίνδυνες συνθήκες, σκέφτονται την ασφάλειά τους και αδιαφορούν για τις απώλειες της εκκλησίας, πόσο μάλλον για τις ζωές των αδελφών. Όταν συνέκρινα τη δική μου συμπεριφορά με αυτή των αντίχριστων, είδα ότι ήμουν ίδια με αυτούς: Ήξερα καλά ότι αν δεν μεταφέρονταν γρήγορα όσοι δεν είχαν συλληφθεί ακόμα, κινδύνευαν να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή. Θα προέκυπταν απώλειες και κωλύματα στο έργο της εκκλησίας. Μόνο εγώ γνώριζα αυτούς τους ξενώνες, οπότε ήταν δικό μου καθήκον να το φροντίσω. Αλλά σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, κοίταζα μόνο την ασφάλειά μου. Από φόβο μήπως συλληφθώ και βασανιστώ, δίσταζα να προστατεύσω την εκκλησία και την ασφάλεια των υπόλοιπων. Ήμουν εγωίστρια και δεν είχα ανθρώπινη φύση! Τότε είδα αυτά τα λόγια του Θεού: «Το αν ο άνθρωπος πραγματικά αναζητά τον Θεό καθορίζεται από τη δοκιμασία του έργου του, δηλαδή από τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν έχει καμία σχέση με την απόφαση του ίδιου του ανθρώπου. Ο Θεός δεν απορρίπτει κανένα άτομο χωρίς λόγο. Ό,τι κάνει μπορεί να πείσει απόλυτα τον άνθρωπο. Δεν κάνει τίποτα που είναι αόρατο για τον άνθρωπο, ή οποιαδήποτε εργασία που δεν μπορεί να πείσει τον άνθρωπο. Το αν η πίστη του ανθρώπου είναι αληθινή ή όχι αποδεικνύεται από τα γεγονότα και δεν μπορεί να αποφασιστεί από τον άνθρωπο. Για το ότι το “σιτάρι που δεν μπορεί να γίνει καλαμπόκι, και το καλαμπόκι δεν μπορεί να γίνει σιτάρι” δεν υπάρχει αμφιβολία. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Θεό, τελικά θα παραμείνουν στη βασιλεία και ο Θεός δεν θα κακομεταχειριστεί κανέναν που πραγματικά Τον αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου). Με τα λόγια του Θεού, διαπίστωσα ότι ο κίνδυνος και οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτα όταν κάνουμε το καθήκον στη γη των άθεων του ΚΚΚ. Ο Θεός επιτρέπει να βιώσουμε τις δοκιμασίες για να δοκιμασούμε και να τελειωθουν η πίστη κι η αγάπη μας. Όσοι πιστεύουν στον Θεό και τηρούν το θέλημά Του μπορούν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις όταν το έργο της εκκλησίας κινδυνεύει, να επωμιστούν το φορτίο τους και να διαφυλάξουν το έργο, στηριζόμενοι στον Θεό για να χειριστούν τα επακόλουθα. Το καθήκον μου τότε ήταν δοκιμή από τον Θεό, για να δει αν Του είχα πίστη και αφοσίωση και αν είχα αίσθημα ευθύνης για το έργο της εκκλησίας. Έπρεπε να πάψω να είμαι εγωίστρια και ποταπή, να σκέφτομαι τα συμφέροντά μου. Τέτοια στάση πληγώνει κι απογοητεύει τον Θεό. Μόλις αντιλήφθηκα το θέλημα του Θεού, έπαψα να φοβάμαι και ήμουν έτοιμη να διορθώσω την κατάσταση στην έδρα της κομητείας.

Η Γιανγκ Λε και εγώ πήγαμε να μείνουμε προσωρινά με κάποιους άπιστους συγγενείς της. Όταν επισκέφτηκα τον πρώτο ξενώνα, η πόρτα ήταν κλειδωμένη, και είχαν κρεμάσει ένα πανό που βλασφημούσε και δυσφημούσε την εκκλησία. Ένας ηλικιωμένος γείτονας είπε ότι είχαν συλλάβει όλους τους ένοικους λίγες μέρες νωρίτερα. Έτσι, πήγα γρήγορα στον δεύτερο ξενώνα, τον οποίο βρήκα κλειδωμένο με το ίδιο πανό να κρέμεται από τον τοίχο. Κατάλαβα πως και οι ένοικοι αυτού του ξενώνα είχαν συλληφθεί. Πήγα παρακάτω και σε μια διασταύρωση πέτυχα ένα περιπολικό γεμάτο αστυνομικούς στην άκρη του δρόμου με τα φώτα του να αναβοσβήνουν. Γύρω-τριγύρω υπήρχαν πολύ λίγοι πεζοί. Ένιωσα ξανά λίγο φόβο και σκέφτηκα: «Η επικεφαλής μου, η Λι Χουάν, συνελήφθη εδώ κοντά και εγώ ζούσα στο ίδιο σπίτι για δύο χρόνια. Πριν από τρεις μήνες, πηγαινοερχόμουν στο μέρος αυτό κάθε μέρα. Αν με αναγνωρίσει η αστυνομία, δεν θα ήταν σαν να παραδίνομαι;» Με κατέλαβε το άγχος και προσευχόμουν στον Θεό να μου δώσει κουράγιο. Καθώς είχα φτάσει στο περιπολικό, δεν μπορούσα να κάνω παράκαμψη, οπότε έπρεπε να προχωρήσω με ψυχραιμία. Μόνο αφού τους προσπέρασα, κατάφερα να χαλαρώσω κάπως. Κοίταξα κι αφού είδα ότι δεν με ακολουθούσαν, πήγα στο επόμενο σπίτι. Όπως και στα δύο προηγούμενα, η πόρτα ήταν κλειδωμένη και είχαν κρεμάσει το ίδιο βλάσφημο πανό. Ένιωσα σαν να είχε χαθεί όλη η δύναμη από το σώμα μου. Είχα διαπιστώσει ότι οι αδελφοί σε τρεις ξενώνες είχαν συλληφθεί και δεν ήξερα τι είχε συμβεί στους άλλους ξενώνες. Αλλά υπήρχαν κρεμασμένα δυσφημιστικά πανό σε κάθε δρόμο και διασταύρωση, περίπολα, περιπολικά και αστυνομικοί με πολιτικά κινούνταν σε κάθε δρόμο και λωρίδα και παντού είχαν βάλει κάμερες παρακολούθησης. Θα με πρόσεχε άραγε η αστυνομία αν πήγαινα και στους άλλους ξενώνες; Δεν τόλμησα να πάω στα άλλα σπίτια. Ένιωθα τα πόδια μου βαριά και έτσι επέστρεψα στους συγγενείς της Γιανγκ Λε, έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Με μεγάλη θλίψη, είπα στη Γιανγκ Λε: «Έκαναν έφοδο και στα τρία σπίτια. Τι θα κάνουμε τώρα;» Εκείνη είπε: «Ας προσευχηθούμε κι ας στηριχθούμε στον Θεό». Έτσι, γονατίσαμε για να προσευχηθούμε και ζητήσαμε θάρρος και πίστη απ’ τον Θεό για να χειριστούμε τα επακόλουθα. Μετά το βραδινό, πήγαμε στο τέταρτο σπίτι. Η αδελφή Μενγκ Φαν σοκαρίστηκε που μας είδε και μας έβαλε μέσα. Είπε ότι οι τρεις αδελφές που φιλοξενούσε είχαν ήδη μεταφερθεί αλλού. Στις 5 το πρωί στις 10 Νοέμβρη, ενώ οι τρεις αδελφές κοιμούνταν, ήρθαν τρεις αστυνομικοί για έρευνα στο σπίτι. Είχαν αντίγραφα των ταυτοτήτων τους και τις κατηγόρησαν για διαδικτυακές απάτες. Ρώτησαν την Μενγκ Φαν και τον άντρα της αν αναγνώριζαν τις αδελφές, και ο άντρας της απάντησε ότι ίσως ζούσαν στο απέναντι κτίριο. Μόνο τότε έφυγε η αστυνομία. Όταν η Μενγκ Φαν πήγε να κλείσει την πόρτα, είδε 60–70 αστυνομικούς να εισβάλουν στον πάνω όροφο του απέναντι σπιτιού. Έτσι, λοιπόν, γλίτωσαν τη σύλληψη οι τρεις τους. Όταν άκουσα ότι είχαν όλες τους μεταφερθεί, δάκρυα χαράς κύλησαν στα μάγουλά μου και ευχαριστούσα τον Θεό. Όταν είδα ότι η Μενγκ Φαν είχε κάνει ό,τι μπορούσε για την ασφάλεια των αδελφών εκείνη τη δύσκολη στιγμή, ενώ εγώ προστάτευα εγωιστικά και άθλια μόνο τον εαυτό μου, ντράπηκα πολύ. Όταν γύριζα σπίτι, σκέφτηκα πώς οι τρεις αδελφές είχαν αποφύγει με ασφάλεια την επαφή με την αστυνομία, και αυτό έγινε χάρη στην εξουσία και την κυριαρχία του Θεού. Μόνο επειδή ο Θεός τύφλωσε τους αστυνομικούς, οι τρεις αδελφές δεν συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν με ασφάλεια. Είδα πώς όλα υπόκεινται στην εξουσία του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο μοχθηρός Σατανάς δεν μπορεί να μας βλάψει. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο έβλεπα ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και σοφός, και έτσι η πίστη μου δυνάμωνε.

Το άλλο πρωί, επισκέφτηκα άλλους δύο ξενώνες κι έμαθα ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές εκεί είχαν όλοι συλληφθεί, οπότε επέστρεψα βιαστικά στο μέρος που έμενα. Προς έκπληξή μου, η Γιανγκ Λε είπε ότι συγγενείς και γείτονες τη ρωτούσαν αν ήμασταν πιστές, κι έλεγαν ότι πολλοί αστυνομικοί ήρθαν στην έδρα της κομητείας πρόσφατα και συνέλαβαν πολλούς πιστούς. Ο κόσμος είχε αρχίσει να σας υποπτεύεται. Σαν το άκουσα αυτό, είπα ότι δεν ήμασταν πια ασφαλείς εκεί και αποφάσισα να επιστρέψω στη δική μου κατοικία στα ορεινά. Ενημέρωσα τη Σου Τζιν για όσα είχα μάθει στην έδρα της κομητείας. Όταν τελείωσα, μου είπε: «Υπάρχουν ακόμα αγνοούμενοι. Μήπως τους έχουν συλλάβει κι αυτούς; Πρέπει να γυρίσουμε για έρευνα στην έδρα της κομητείας». Όταν την άκουσα να λέει ότι έπρεπε να επιστρέψουμε, συμφώνησα στα λόγια, αλλά μέσα μου, δεν ήθελα να το κάνω. Σκέφτηκα: «Αν εσύ θες να πας, πήγαινε, εγώ δεν πάω. Μια φορά φτάνει! Αν ξαναπάω και με βρει η αστυνομία, τι γίνεται; Αν με συλλάβουν, σίγουρα θα με βασανίσουν!» Αλλά ένιωθα εγωίστρια και ποταπή με αυτές τις σκέψεις. Ήξερα καλά ότι η αδελφή δεν ήταν ντόπια και δεν μπορούσε να πάει μόνη. Πόσο ασυνείδητη ήμουν ώστε να της αφήνω ένα τόσο επικίνδυνο έργο; Όταν πήγα στην έδρα της κομητείας, διαπίστωσα τη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού και βίωσα την προστασία Του. Δήλωσα ακόμη ενώπιον του Θεού ότι ήμουν πρόθυμη να βοηθήσω με τα επακόλουθα. Γιατί, λοιπόν, τώρα δείλιαζα ξανά; Αργότερα σκέφτηκα γιατί συνέβαινε αυτό. Τότε διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού. «Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ζουν για τον εαυτό τους. Κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του και την πληρώνει πάντα ο πιο αδύναμος —αυτό είναι το συμπέρασμα της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό προς ίδιον όφελος· όταν απαρνούνται πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, το κάνουν προκειμένου να ευλογηθούν, και όταν είναι πιστοί σ’ Αυτόν, το κάνουν προκειμένου να ανταμειφθούν. Εν συντομία, όλα γίνονται με σκοπό να ευλογηθούν, να ανταμειφθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Στην κοινωνία, οι άνθρωποι εργάζονται για δικό τους όφελος, και στον οίκο του Θεού, εκτελούν κάποιο καθήκον προκειμένου να ευλογηθούν. Ο λόγος που οι άνθρωποι απαρνιούνται τα πάντα και μπορούν να υπομείνουν πολλά βάσανα είναι για να κερδίσουν ευλογίες. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της σατανικής φύσης του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Με τα λόγια του Θεού διαπίστωσα ότι, ενώ ήθελα να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας, μπροστά στον κίνδυνο, ασύνειδα, ήθελα να μεταθέσω το καθήκον μου και να διαφυλάξω το συμφέρον μου. Με έλεγχαν σατανικά δηλητήρια όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Εφάρμοζα αυτά τα σατανικά φαρμάκια και ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Σκεφτόμουν τη δική μου ασφάλεια και αδιαφορούσα παντελώς για το έργο της εκκλησίας ή την ασφάλεια των αδελφών. Γνώριζα καλά ότι είχαμε και άλλα σπίτια να ελέγξουμε και δεν ξέραμε αν οι αδελφοί και οι αδελφές σε αυτά είχαν συλληφθεί, ωστόσο, από ανησυχία μήπως συλληφθώ και βασανιστώ, δίσταζα να πάω στην έδρα της κομητείας. Δεν τηρούσα το θέλημα του Θεού. Ήξερα επίσης ότι η Σου Τζιν δεν ήταν ντόπια, και δεν ήξερε πώς να κινηθεί στην έδρα της κομητείας, αλλά για το καλό της δικής μου ασφάλειας, σκέφτηκα να της φορτώσω κάτι τόσο επικίνδυνο, ενώ εγώ θα κρυβόμουν μακριά επειδή δείλιαζα. Πόσο εγωίστρια και ποταπή ήμουν! Όταν το είδα, μίσησα τον εαυτό μου και δεν ήθελα πια να ζω με έναν τόσο άθλιο και αποκρουστικό τρόπο.

Δύο εδάφια ιδίως με επηρέασαν βαθιά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιος από ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν λαμβάνει φροντίδα στα μάτια του Παντοδύναμου; Ποιος δεν ζει εν τω μέσω του προκαθορισμού του Παντοδύναμου; Η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου συμβαίνουν από δική του επιλογή; Ελέγχει άραγε ο άνθρωπος τη μοίρα του; Πολλοί άνθρωποι ζητούν απεγνωσμένα τον θάνατο, αλλά είναι πολύ μακριά από αυτούς· πολλοί άνθρωποι θέλουν να είναι δυνατοί στη ζωή αλλά φοβούνται τον θάνατο, όμως χωρίς να το γνωρίζουν, η ημέρα του τέλους τους πλησιάζει, βυθίζοντάς τους στην άβυσσο του θανάτου […]» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 11). «Πώς πέθαναν εκείνοι οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Μεταξύ των μαθητών υπήρξαν κάποιοι που λιθοβολήθηκαν, κάποιοι που σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι που σταυρώθηκαν ανάποδα, κάποιοι που διαμελίστηκαν από πέντε άλογα —επήλθε σ’ αυτούς θάνατος κάθε λογής. Ποιος ήταν ο λόγος για τον θάνατό τους; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν, τους επέπληξαν και τους θανάτωσαν επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου και απορρίφθηκαν από τους ανθρώπους του κόσμου —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και απεβίωσαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος αναχώρησής τους από τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι το αποτέλεσμά τους ήταν το ίδιο. Ανεξάρτητα από τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημένων όντων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δεις καθαρά. Αντιθέτως, χρησιμοποίησαν αυτά ακριβώς τα μέσα για να καταδικάσουν αυτόν τον κόσμο και να καταθέσουν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. […] Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής είναι όλα εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που είναι εσωτερικό για κάποιον είναι η ζωή. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει περισσότερο απ’ όλα να λατρεύεται, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι ήταν σε θέση να προσφέρουν ως επιβεβαίωση και μαρτυρία για την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα το πολυτιμότερο από τα υπάρχοντά τους, τη ζωή. Μέχρι και την ημέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν την τελευταία τους στιγμή στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες της ύπαρξης αυτού του γεγονότος —δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την υποχρέωσή του. Όταν ο Σατανάς τους απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν αποποιήθηκαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα σας κάνω να χρησιμοποιήσετε την ίδια μέθοδο για να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιο; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως αυτό αποτελεί δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς σαν μια ηθική υποχρέωση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Με τα λόγια του Θεού, διαπίστωσα ότι η μοίρα μας είναι στα χέρια Του. Η ζωή και ο θάνατος προκαθορίζονται και ελέγχονται από τον Θεό. Το αν θα με συλλάμβαναν ή όχι κι αν θα με βασάνιζαν, ήταν στο χέρι του Θεού. Θυμήθηκα ξανά τους αποστόλους της Εποχής της Χάριτος που θυσιάστηκαν για τον Κύριο Ιησού: Η μοίρα τούς επεφύλασσε λιθοβολισμό, σύρσιμο με άλογα μέχρι θανάτου και σταύρωση ανάποδα για τον Θεό. Μπροστά στην απειλή του θανάτου, δεν περιορίστηκαν από σκοτεινές δυνάμεις κι έμειναν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους για τον Θεό. Πρόσφεραν το πολυτιμότερό τους αγαθό, την ίδια τους τη ζωή, στον Θεό. Ποτέ δεν απαρνήθηκαν τον Θεό, ούτε στις στερνές τους στιγμές κι έδωσαν μαρτυρία Θεού στην κακή ανθρωπότητα, εκπληρώνοντας την αποστολή και το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Αυτό είχε νόημα και το επιδοκίμασε ο Θεός. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου κινδύνευαν, και αν εκείνη την κρίσιμη στιγμή, δεν εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου επειδή προστάτευα το συμφέρον μου, και εξαιτίας μου συλλαμβάνονταν οι αδελφοί και ζημιωνόταν το έργο της εκκλησίας, θα έκανα παράβαση ενώπιον του Θεού. Αυτό θα αμαύρωνε το ιστορικό μου ως πιστή και σίγουρα αργότερα θα το μετάνιωνα. Δεν έπρεπε να σκέφτομαι τη δική μου ασφάλεια αλλά να μάθαινα γρήγορα τι είχαν απογίνει οι αδελφοί και αδελφές μας. Και αν τελικά με έπιαναν και με βασάνιζαν μέχρι θανάτου, ο θάνατός μου θα είχε νόημα, και ο Θεός θα τον επαινούσε και θα τον μνημόνευε. Όταν το κατάλαβα αυτό, γαλήνεψα πολύ.

Τότε, λοιπόν, βρήκα ένα άλλο εδάφιο από τα λόγια του Θεού, το οποίο με επηρέασε βαθιά και με ενθάρρυνε. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στην ηπειρωτική Κίνα υπάρχει καθημερινά κίνδυνος στο να πιστεύει κανείς στον Θεό και να Τον ακολουθεί. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σκληρό περιβάλλον, στο οποίο μπορεί κανείς να συλληφθεί ανά πάσα στιγμή. Όλοι σας έχετε βιώσει περιβάλλον καταδίωξης —μήπως δεν το έχω βιώσει κι εγώ; Εμείς ζήσαμε στο ίδιο περιβάλλον, οπότε ξέρετε ότι σ’ εκείνο το περιβάλλον δεν μπορούσα να αποφύγω να κρύβομαι συχνά. Υπήρχαν φορές που έπρεπε να αλλάξω τοποθεσία δύο ή τρεις φορές μέσα σε μια μέρα· υπήρχαν ακόμη και φορές που έπρεπε να πάω κάπου που δεν είχα καν φανταστεί ότι θα πήγαινα. Οι πιο δύσκολες στιγμές ήταν εκείνες που δεν είχα πουθενά να πάω —πραγματοποιούσα μια σύναξη κατά τη διάρκεια της ημέρας, και τη νύχτα δεν ήξερα πού ήταν ασφαλές να μείνω. Μερικές φορές, μετά από μεγάλο κόπο να βρω ένα μέρος, αναγκαζόμουν την επόμενη μέρα να φύγω, επειδή πλησίαζε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Τι σκέφτονται οι άνθρωποι που έχουν αληθινή πίστη όταν βλέπουν μια τέτοια σκηνή; “Το ότι ο Θεός ήρθε στη γη με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο είναι το τίμημα που πλήρωσε. Αυτό είναι ένα από τα βάσανα που έχει υποστεί, και εκπληρώνει πλήρως τα λόγια Του που λένε: ‘Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν’. Όντως έτσι είναι τα πράγματα —και ο ενσαρκωμένος Χριστός υπομένει αυτοπροσώπως τέτοια βάσανα, όπως και ο άνθρωπος”. Όλοι όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό μπορούν να δουν πόσο επίπονο είναι το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου, και γι’ αυτό θα αγαπήσουν τον Θεό και θα Τον ευχαριστήσουν για το τίμημα που πληρώνει για χάρη της ανθρωπότητας» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο (Μέρος τρίτο)]. Επηρεάστηκα βαθιά από τα λόγια του Θεού. Ο Θεός ήρθε από ψηλά για να ταπεινωθεί ως άνθρωπος, να ενσαρκωθεί στην Κίνα που αρνείται τον Θεό για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Το ΚΚΚ Τον καταδίωξε με κάθε μέσο, ο θρησκευτικός κόσμος Τον καταδίκασε και Τον απέρριψε, αλλά ο Θεός χωρίς να σκέφτεται την ασφάλειά Του, μας πότιζε και μας στήριζε με την αλήθεια, ώστε να κατανοήσουμε την αλήθεια, και μακριά από διεφθαρμένες διαθέσεις να βιώσουμε ανθρώπινη ομοιότητα. Μόλις είδα την ανιδιοτελή αγάπη και την ειλικρίνεια του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ντράπηκα και ένιωσα ενοχές και μίσος για μένα που δεν είχα λογική και ανθρώπινη φύση. Είχα απολαύσει τα λόγια του Θεού πολλά χρόνια, όταν, όμως, χρειάστηκε να προστατέψω το έργο της εκκλησίας, εγώ προστάτεψα τον εαυτό μου αποφεύγοντας κάθε θυσία. Δεν άξιζα τη σωτηρία του Θεού και δεν είχα το παραμικρό ίχνος ανθρώπινης φύσης. Δεν ήθελα να συνεχίσω να ζω μια ποταπή, άχρηστη ζωή κι ήμουν πρόθυμη να απαρνηθώ τη σάρκα και να συνεργαστώ με τη Σου Τζιν στον χειρισμό των επακόλουθων.

Φτάσαμε στην έδρα της κομητείας το απόγευμα της 24ης Νοεμβρίου. Με τη βοήθεια μιας αδελφής, μάθαμε πως εκτός από τις τρεις αδελφές που προανέφερα, οι υπόλοιποι αδελφοί κι αδελφές είχαν συλληφθεί. Ταράχτηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό κι εκείνη τη νύχτα δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. Η κυβέρνηση είχε κινητοποιηθεί για μαζικές συλλήψεις αδελφών, και πολλοί αδελφοί είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους για να μη συλληφθούν. Το ΚΚΚ είναι πολύ κακό! Ήταν σαν την αποκάλυψη του Θεού. «Επί χιλιάδες έτη, αυτή η χώρα είναι η γη του αίσχους. Είναι αφόρητα βρομερή, η μιζέρια βρίθει παντού, φαντάσματα τρέχουν παντού ανεξέλεγκτα, ξεγελούν και εξαπατούν, εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες, αδίστακτα και μοχθηρά ποδοπατούν αυτόν τον στοιχειωμένο τόπο και τον αφήνουν γεμάτο πτώματα. Η δυσωδία από την αποσύνθεση καλύπτει τη γη και διαποτίζει τον αέρα, και φρουρείται αυστηρά. Ποιος μπορεί να δει τον κόσμο πέρα από τους ουρανούς; Ο διάβολος κρατά σφιχτά δεμένο ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου, του σκεπάζει και τα δύο μάτια και του σφαλίζει καλά το στόμα. Ο βασιλιάς των δαιμόνων προβαίνει σε βιαιοπραγίες εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέχρι σήμερα, καθώς εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πόλη-φάντασμα, σαν να ήταν ένα απόρθητο παλάτι δαιμόνων. Εν τω μεταξύ, αυτή η αγέλη από μαντρόσκυλα κοιτάει με αγριωπό βλέμμα, καθώς τρέμει μήπως ο Θεός την πιάσει στον ύπνο και την εξαφανίσει παντελώς, στερώντας της κάθε τόπο ειρήνης και ευτυχίας. Πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι μιας πόλης-φαντάσματος σαν κι αυτήν να έχουν δει ποτέ τους τον Θεό; Έχουν απολαύσει ποτέ τη στοργή και την ομορφιά του Θεού; Ποια είναι η εκτίμηση που έχουν για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων; Ποιος από αυτούς μπορεί να κατανοήσει το διακαές θέλημα του Θεού; Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού παραμένει εντελώς κρυμμένη: σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. Μέσω αυτής της εμπειρίας, συνειδητοποίησα πολύ καλά τη δαιμονική ουσία του ΚΚΚ που αντιστέκεται στον Θεό και την κακή του φύση. Για να αυξήσει τη δύναμη και την εξουσία του, το ΚΚΚ ισχυρίζεται ότι στηρίζει την ελευθερία της λατρείας ενώ στην ουσία συλλαμβάνει και διώκει αδιάκριτα τους χριστιανούς, ώστε να καταστείλει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Το ΚΚΚ είναι δαίμονες που μισούν τον Θεό και Του αντιστέκονται. Είναι εχθροί του Θεού. Μισώ το ΚΚΚ, αυτόν τον δαίμονα, ολόψυχα. Όσο μας καταπιέζει, τόσο πιο αποφασισμένη είμαι στο καθήκον για να ντροπιάσω τον Σατανά.

Αργότερα, βρέθηκαν άλλοι αδελφοί που ανέλαβαν το έργο της εκκλησίας και η εκκλησιαστική ζωή επανήλθε στο φυσιολογικό. Μέσα σε μόλις 10 ημέρες περίπου, αντιλήφθηκα το αληθινό μου ανάστημα και την εγωιστική, ποταπή, διεφθαρμένη μου διάθεση. Διαπίστωσα την παντοδυναμία του Θεού και τονώθηκε η πίστη μου. Αυτό δεν θα το κατόρθωνα ποτέ σε ένα περιβάλλον ηρεμίας και ασφάλειας.