Από τη Μούγι, Νότιος Κορέα

«Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα, τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αφελής και αθώος, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού […] Αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και θα νοιώσεις ευτυχία» («Πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Κάθε φορά που ξεκινώ να ψάλλω αυτόν τον ύμνο από τα λόγια του Θεού, μου είναι δύσκολο να συγκρατήσω τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα μου. Αυτό συμβαίνει διότι κάποτε απέφευγα τον Θεό και επαναστατούσα εναντίον Του. Ήμουν σαν απολωλός πρόβατο, ανήμπορη να βρω τον δρόμο για το σπίτι, και η ακλόνητη αγάπη του Θεού ήταν αυτή που με οδήγησε πίσω στον οίκο του Θεού. Στο ακόλουθο άρθρο, θέλω να μοιραστώ την εμπειρία της επιστροφής μου στον οίκο του Θεού, τόσο με τους εν Κυρίω αδελφούς και αδελφές μου, όσο και με τους φίλους που δεν έχουν ακόμη στραφεί προς τον Θεό.

Ως παιδί, ζούσα με τον φόβο κάθε μέρα, διότι η μητέρα μου και ο πατέρας μου συνεχώς τσακωνόντουσαν. Μετά την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο, η μητέρα μου άρχισε να πιστεύει στον Κύριο Ιησού κατόπιν της προτροπής ενός γείτονα, κι εγώ την ακολούθησα στην εκκλησία. Από τότε, γνώριζα ότι ο Θεός είναι ο Κύριος όλων των δημιουργημάτων και ότι, προκειμένου να λυτρώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία, ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός καρφώθηκε στον σταυρό για να γίνει προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο —τόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο! Εμπνευσμένη από την αγάπη του Κυρίου, πήρα την απόφαση να πιστέψω με ειλικρίνεια στον Κύριο και να Του ανταποδώσω την αγάπη Του, κι έτσι βρήκα κατεύθυνση και σκοπό στη ζωή μου. Κατόπιν τούτου, παρευρισκόμουν συχνά σε συναθροίσεις, διάβαζα τις Γραφές, υμνούσα τον Κύριο και, σταδιακά, άρχισα να νιώθω ευτυχισμένη. Ειδικά όταν διάβαζα στη Βίβλο ότι τις έσχατες ημέρες ο Κύριος θα επιστρέψει πάνω σ’ ένα σύννεφο και θα μας υποδεχτεί στη βασιλεία των ουρανών, η καρδιά μου γέμιζε με ελπίδα ακόμη περισσότερο. Επιπλέον, ο πάστορας μάς ανέλυε συχνά στις συναθροίσεις το εξής εδάφιο από τις Γραφές: «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξεις Αποστόλων 1:11). Τότε, εδραιωνόταν ακόμα περισσότερο η πεποίθησή μου ότι ο Κύριος Ιησούς θα κατέλθει πάνω σ’ ένα άσπρο σύννεφο για να μας υποδεχτεί στο ουράνιο σπίτι μας!

Το 2005, γνώρισα έναν Κορεάτη, με τον οποίο έκανα σχέση και τον ακολούθησα στην Κορέα. Λόγω γλωσσικών εμποδίων, προσπάθησα να βρω μια εκκλησία για τους εκπατρισμένους Κινέζους, όμως δεν μπόρεσα, κι έτσι το πνεύμα μου ασθενούσε όλο και περισσότερο. Χωρίς να το καταλάβω, απομακρύνθηκα από τον Θεό. Παντρευτήκαμε, όμως, επειδή η πολιτισμική απόκλιση ήταν πολύ μεγάλη, δεν μπορούσαμε να μείνουμε μαζί, κι έτσι, πολύ σύντομα, πήραμε διαζύγιο. Αυτή η ατυχία στον γάμο μου ήταν μεγάλο σοκ για μένα πνευματικά και μου προκάλεσε μεγάλο πόνο. Βρισκόμενη σε μια ξένη χώρα, χωρίς φίλους ή οικογένεια, ένιωσα ακόμα περισσότερο μόνη. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσεύχομαι νοερά στον Θεό και να Του μιλώ για την οδύνη στην καρδιά μου. Ζήτησα από τον Θεό να με οδηγήσει σε μια κινεζική εκκλησία, ώστε να μπορώ να επιστρέψω στον οίκο του Θεού.

Έναν χρόνο αργότερα, βρήκα ένα κινεζικό ιερατείο σε μια Πρεσβυτεριανή εκκλησία, και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Επιτέλους, μπορούσα και πάλι να υμνώ τον Θεό στην εκκλησία. Αυτό, όμως, που με απογοήτευσε ήταν ότι, όποτε συναθροιζόμασταν, οι πάστορες απλώς μας διάβαζαν εδάφια από τις γραφές και μας ανέλυαν λίγο το κυριολεκτικό νόημα των λέξεων. Τα κηρύγματά τους στερούνταν παντελώς οιασδήποτε απόλαυσης και φωτός. Δεν παρείχαν απολύτως τίποτα για τις ζωές μας, και οι συναθροίσεις δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια τυπική διαδικασία. Κατά τις συναθροίσεις, κάποιοι άνθρωποι μιλούσαν ψιθυριστά μεταξύ τους, κάποιοι άλλοι έπαιζαν παιχνίδια στο κινητό τους, κάποιοι κοιμόντουσαν, κάποιοι ήταν εκεί απλώς για να βρουν αγόρι ή κορίτσι και υπήρχαν και κάποιοι που αγκαλιάζονταν. Σκέφτηκα: «Η εκκλησία είναι ένας ναός, ένα μέρος απόδοσης σεβασμού προς τον Θεό. Ερχόμαστε εδώ για να συναθροιζόμαστε, όμως κανείς δεν έχει τον παραμικρό φόβο Θεού στην καρδιά του. Ο Θεός θα πρέπει να είναι αποτροπιασμένος με όσα βλέπει! Δεν θα εγκατέλειπε ο Κύριος ένα μέρος τόσο άθλιο όπως αυτό;» Όμως, οι πάστορες και οι ιεροκήρυκες συμπεριφέρονταν σαν μην αντιλαμβάνονταν όλα όσα συνέβαιναν και δεν έδιναν καμιά απολύτως σημασία.

Ζώντας σ’ αυτό το τεράστιο καζάνι του κακού, τον κόσμο, άρχισα σταδιακά να υιοθετώ έκλυτη διαγωγή και συχνά, στον ελεύθερο χρόνο μου, έβγαινα έξω με φίλους για να πιω και δεν συμπεριφερόμουν ποτέ ως μια πιστή του Θεού. Παρόλα αυτά, όποτε η καρδιά μου άρχιζε να απομακρύνεται από τον Κύριο, μου έρχονταν στο μυαλό τα εξής λόγια Του: «Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι’ ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει. Τότε λέγει· Ας επιστρέψω εις τον οίκόν μου, όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει αυτόν κενόν, σεσαρωμένον και εστολισμένον. Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ’ εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων» (Κατά Ματθαίον 12:43-45). Τα λόγια του Κυρίου με συγκρατούσαν, με προστάτευαν και δεν με άφηναν να αποξενωθώ τελείως από τον Θεό ή να παρατραβήξω το σκοινί, από φόβο μην εκνευρίσω τον Κύριο και Τον κάνω να με αποστραφεί. Φοβόμουν ότι ο Κύριος θα με εγκατέλειπε και θα έπεφτα στα χέρια του ακάθαρτου πνεύματος.

Τα Χριστούγεννα του 2016, η εκκλησία έφερε μια ομάδα ταλαντούχων αδελφών για να ανεβάσουν μια παράσταση, με σκοπό να καλλιεργήσουν το πνεύμα στην εκκλησία. Υπήρχε μια αδελφή, την οποία δεν είχα ξαναδεί, που μας έψαλε τον εξής δοξαστικό ύμνο στον Θεό: «Η σκηνή της Βίβλου “Η εντολή του Θεού στον Αδάμ”, συγκινεί κι αγγίζει την καρδιά. Αν και υπάρχει μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος σε αυτήν, η οικειότητα μεταξύ τους είναι τόσο άξια φθόνου: Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα, τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αφελής και αθώος, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού· ο Θεός επιδεικνύει μέριμνα για τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ζει υπό την προστασία και την ευλογία του Θεού· κάθε πράγμα που κάνει και λέει ο άνθρωπος, είναι στενά συνδεδεμένο και αδιαχώριστο από τον Θεό. Ο Θεός έχει ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο από τη στιγμή κιόλας που τον δημιούργησε. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Πρέπει να προστατεύει τον άνθρωπο, να τον φροντίζει. Ελπίζει ο άνθρωπος να μπορεί να εμπιστεύεται και να υπακούει στα λόγια Του. Τούτη είναι και η πρώτη προσδοκία του Θεού από τον άνθρωπο. Με αυτήν ακριβώς την προσδοκία ο Θεός λέει τα εξής: “Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει”. Αυτές οι απλές λέξεις αντιπροσωπεύουν το θέλημα του Θεού. Επίσης, αποκαλύπτουν ότι η καρδιά του Θεού έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ανησυχία για τον άνθρωπο. Μέσα σε αυτά τα λίγα απλά λόγια, βλέπουμε την καρδιά του Θεού. Υπάρχει αγάπη στην καρδιά του Θεού; Μήπως έχει κάποια ανησυχία μέσα της; Η αγάπη και η ανησυχία του Θεού μπορούν όχι μόνο να γίνουν αντιληπτές από τους ανθρώπους, αλλά και να γίνουν αισθητές. Αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και θα νοιώσεις ευτυχία. Αισθανόμενος τα πράγματα αυτά, ποιες θα είναι οι ενέργειές σου απέναντι στον Θεό; Μήπως θα νοιώθεις συνδεδεμένος με τον Θεό; Θα αγαπάς και θα σέβεσαι τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου; Μήπως η καρδιά σου θα έρθει πιο κοντά στον Θεό; Από αυτό, μπορείς να δεις ακριβώς το πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι η εκτίμηση και η κατανόηση του ανθρώπου για την αγάπη του Θεού» («Πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»).

Με κάθε λέξη του ύμνου, η καρδιά μου χτυπούσε ακόμα γρηγορότερα, ενώ τα δάκρυα από τη συγκίνηση δεν σταματούσαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Ένιωθα ότι βρισκόμουν σε αυτή την όμορφη εικόνα, με τον Θεό να με συντροφεύει και να με αγαπά, κι εγώ να απολαμβάνω όλα όσα Εκείνος παρέχει στην κτίση. Τον αέρα, το φως, το νερό και ούτω καθεξής —τα πάντα ξεχείλιζαν από την αγάπη του Θεού! Απολάμβανα οτιδήποτε μας είχε απονείμει ο Θεός, εντούτοις η καρδιά μου είχε απομακρυνθεί από τον Θεό· πόσο πολύ θα πρέπει να είχε στεναχωρήσει αυτό τον Θεό! Ένιωσα ιδιαίτερα ότι τα λόγια «Αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και θα νοιώσεις ευτυχία», ήταν το κάλεσμα του Θεού προς την καρδιά και το πνεύμα μου. Το 2007, όταν δεν μπορούσαμε πια με τον σύζυγό μου να συνεχίσουμε να μένουμε μαζί και δεν είχα κάποιο μέρος να αποκαλώ «σπίτι μου», ο Θεός κανόνισε για μένα να διαμείνω στο Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μεταναστριών της Κορέας. Εκεί, μου παρείχαν δωρεάν φαγητό και στέγαση και μου βρήκαν δικηγόρο. Φρόντισαν για όλες τις νομικές διαδικασίες του διαζυγίου μου χωρίς κανένα κόστος. Όταν ήρθε η ώρα να κάνω αίτηση για την απόκτηση ιθαγένειας, ο Θεός παρακίνησε έναν ιερέα από την Πρεσβυτεριανή εκκλησία να εγγυηθεί για μένα. Συνήθως, οι Κορεάτες δεν εγγυώνται εύκολα για κάποιον, από τη στιγμή, μάλιστα, που ήμουν μια ξένη. Επιπλέον, στη συγκεκριμένη εκκλησία είχα πάει μόνο τρεις ή τέσσερις φορές. Γνώριζα πως όλο αυτό είχε καταστεί εφικτό μέσω της κρυφής αρωγής του Θεού. Εκτός αυτού, οι ξένοι που κάνουν αίτηση για απόκτηση ιθαγένειας πρέπει να έχουν 30 εκατομμύρια γουόν σε πάγια περιουσιακά στοιχεία, όμως εγώ δεν είχα ούτε 3. Η Υπηρεσία Μετανάστευσης μού ζήτησε να θέσω στη διάθεσή τους κάποια απόδειξη απασχόλησης, που θα φανέρωνε ότι ήμουν ικανή να συντηρήσω τον εαυτό μου, κι έτσι δεν μου το έκαναν καθόλου πιο δύσκολο… Όταν βρισκόμουν σε εξαιρετική ανάγκη, ο Θεός πάντα πραγματοποιούσε θαύματα για μένα, όλα επίδειξη της κυριαρχίας Του! Η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και βαθιά, ωστόσο εγώ ήμουν τόσο ανυπότακτη. Είχα προ πολλού ξεχάσει τον Θεό και είχα ραγίσει την καρδιά Του. Ο δοξαστικός ύμνος συγκίνησε το πνεύμα μου, και αποφάσισα να επανακτήσω την πίστη μου και να μη φερθώ ποτέ πια ανήθικα ούτε να προκαλέσω θλίψη στον Θεό.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2017, το κεφάλι μου και τα μάτια μου άρχισαν να πονούν φοβερά. Πήγα στο νοσοκομείο, αλλά η θεραπεία που έλαβα δεν είχε αποτέλεσμα. Η αδελφή Λι, που ήταν στην εκκλησία μας, με σύστησε σε έναν φίλο της που γνώριζε από παραδοσιακή κινεζική ιατρική, και είπε ότι θα έβλεπα τα αποτελέσματα της θεραπευτικής αγωγής σε μια μόνο εβδομάδα. Την ημέρα που πήγα μαζί της για τη θεραπεία, συναντήσαμε έναν αδελφό, του οποίου το επώνυμο ήταν Τζιν και ήταν φίλος εκείνου που γνώριζε από κινεζική ιατρική. Δεν περίμενα να συναντήσω έναν εν Κυρίω αδελφό και σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει να είχε κανονιστεί από τον Θεό. Με τον αδελφό Τζιν αρχίσαμε να μιλάμε για τη Βίβλο. Ο αδελφός Τζιν μάς διάβασε την παραβολή των δέκα παρθένων από τη Βίβλο. Έπειτα, με ρώτησε: «Αδελφή, ανυπομονείς για την επιστροφή του Κυρίου;» «Φυσικά!» απάντησα. «Τότε, πώς θα επιστρέψει ο Κύριος;» ξαναρώτησε ο αδελφός. Εγώ απάντησα χωρίς να διστάσω: «Οι Γραφές αναφέρουν ότι θα κατέλθει πάνω σ’ ένα σύννεφο!» Ο αδελφός, τότε, είπε: «Ξέρεις κάτι; Ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει». Μόλις το άκουσα αυτό, έμεινα εμβρόντητη και είπα: «Στο κατά Μάρκον, κεφάλαιο 13, στίχος 32, αναφέρεται: “Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ”. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα επιστρέψει ο Κύριος. Εσύ, πάλι, μου λες πως ο Κύριος έχει επιστρέψει, όμως πώς μπορείς να το γνωρίζεις;» Ο αδελφός Τζιν δεν μου έδωσε μια ευθεία απάντηση, αλλά, αντ’ αυτού, βρήκε κάποιες προφητείες στη Βίβλο σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου. Στο κατά Λουκάν 12:40 αναφέρεται: «Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Στο κατά Λουκάν 17:24-26 αναφέρεται: «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης. Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου». Στην Αποκάλυψη 3:20 αναφέρεται: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού». Στο κατά Ιωάννην 10:27 αναφέρεται: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι».

Μόλις τελείωσε την ανάγνωση, ο αδελφός Τζιν είπε: «Ο Κύριος μάς ζητά να γρηγορούμε, επειδή κανείς δεν γνωρίζει την ημέρα κατά την οποία Εκείνος θα έλθει. Όμως, σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι προφητείες, όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα έχει τη μορφή του Υιού του ανθρώπου. Ο Υιός του ανθρώπου είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος, δηλαδή ο ενσαρκωμένος Θεός. Παρόλο που δεν γνωρίζουμε την ακριβή στιγμή που ο Κύριος θα έλθει, θα Τον γνωρίσουμε από τη φωνή Του. Διότι τα πρόβατα του Θεού θα ακούσουν τη φωνή του Θεού, και όταν την ακούσουν, θα Τον ακολουθήσουν…» Τότε, σκέφτηκα τον πάστορά μου που είχε πει ότι όποιος μαρτυρεί ότι ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος, είναι απατεώνας. Δεν μπορούσα πια να ακούω τα όσα έλεγε ο αδελφός Τζιν, κι έτσι έστειλα ένα γραπτό μήνυμα στον πάστορα και του είπα: «Κάποιος μου λέει ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος. Σε ποια εκκλησία ανήκουν αυτοί;» Ο πάστορας απάντησε: «Είναι από την Αστραπή της Ανατολής». Μού είπε να φύγω αμέσως και να μην έχω καμιά περαιτέρω επαφή μαζί τους. Επίσης, μου ζήτησε να μη διαβάσω ποτέ τα βιβλία τους και, στη συνέχεια, μου έστειλε κάποια κηρύγματα για το πώς να προστατευτώ από τις αιρέσεις. Σκέφτηκα πως ό,τι είπε ο πάστορας πρέπει να είναι σωστό, κι έτσι αποφάσισα να μην ακούσω ξανά αυτά για τα οποία με συναναστρέφονταν και απλώς να τους αγνοήσω.

Προς έκπληξή μου, στις 20 του μηνός, το απόγευμα, ο αδελφός Τζιν και η μικρότερη αδελφή του ήλθαν στο μέρος όπου έκανα τη θεραπεία μου και εκείνος μου είπε πολλά σχετικά με το έργο της επιστροφής του Κυρίου. Όμως, επειδή εκείνο το πρωί είχα ενημερωθεί για τον θάνατο της μητέρας μου και καθώς είχα κάποιες αμφιβολίες σχετικά με αυτά που κήρυτταν, δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα από όσα έλεγαν. Αυτό συνεχίστηκε για τρεις μέρες και ο αδελφός Τζιν φαινόταν να μην το βάζει κάτω στο να μου κηρύξει το ευαγγέλιο. Όμως, εξαιτίας της αναταραχής μέσα μου, του είπα να με αφήσει ήσυχη. Του είπα: «Ας το αφήσουμε. Αν συνεχίσεις να μου μιλάς και δεν φύγεις, θα φύγω εγώ!» Ο αδελφός Τζιν είδε ότι στ’ αλήθεια δεν άκουγα, κι έτσι δεν είχε άλλη επιλογή από το να φύγει. Πίστευα πως ο αδελφός Τζιν δεν θα προσπαθούσε να έλθει ξανά, όμως, προς έκπληξή μου, την επόμενη μέρα έφερε μαζί του κάποιον που ονομαζόταν αδελφός Τσενγκ και συνέχισε να μου κηρύσσει το ευαγγέλιο. Εγώ σκέφτηκα: «Γιατί το συνεχίζει;» Προκειμένου να κρατήσω τα προσχήματα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ανέχομαι αυτή την κατάσταση, όμως δεν έκανα καμιά συζήτηση μαζί τους. Παρόλο που ήμουν ψυχρή απέναντί τους, ο αδελφός Τσενγκ συνέχισε να μου μιλά υπομονετικά. Είπε: «Ο Κύριος έχει ήδη έλθει ενσαρκωμένος στον κόσμο και εκτελεί το έργο της κρίσης και της παίδευσης…» Βλέποντας πόσο υπομονετικός και στοργικός ήταν και πως δεν το θεωρούσε κόπο να κάνει το κήρυγμά του σ’ εμένα, σκέφτηκα: «Οι άνθρωποι στην εκκλησία μας είναι αδύναμοι. Η πίστη και η αγάπη τους έχουν ψυχρανθεί. Γιατί η πίστη και η αγάπη των ανθρώπων που πιστεύουν στην Αστραπή της Ανατολής είναι τόσο μεγάλη; Ποια είναι αυτή η δύναμη που τους στηρίζει να εμμένουν στις προσπάθειές τους να μου μεταδώσουν το ευαγγέλιο; Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν θα μπορούσαν ποτέ να το κάνουν αυτό με τις δικές τους δυνάμεις!»

Εν τω μεταξύ, υπήρχε ένας άλλος αδελφός, του οποίου το επώνυμο ήταν Γιανγκ, ο οποίος, όπως κι εγώ, διερευνούσε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Ενώ εγώ κρατούσα πάντα μια αδιάφορη στάση, χωρίς να δείχνω ενδιαφέρον, ο αδελφός Γιανγκ ήταν ειλικρινής στην έρευνά του για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Έλεγε ότι στο παρελθόν, όταν οι άνθρωποι τού είχαν κηρύξει το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού, εκείνος το είχε απορρίψει. Όμως, το να το ακούσει ξανά εκείνη την ημέρα, θα πρέπει να ήταν μια θεόσταλτη ευκαιρία, κι έτσι ήταν πρόθυμος να το ερευνήσει. Ο αδελφός Γιανγκ είδε ότι το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ακούω τα λόγια του πάστορα, και δεν ήμουν ανοιχτόμυαλη στην αναζήτησή μου. Βρήκε ένα χωρίο για μένα, το Κατά Ματθαίον 5:3-6: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. […] Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην. Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή». Μόλις διάβασα τον λόγο του Κυρίου, αναρωτήθηκα: «Γιατί δεν μπορώ, παρουσία του Κυρίου, να ηρεμήσω και να αναζητήσω την αλήθεια; Αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα ο Κύριος να έχει πραγματικά επιστρέψει, κι εγώ δεν ακούω και δεν ερευνώ τα κηρύγματά τους, δεν θα μείνω πίσω; Θα πρέπει κι εγώ να είμαι λίγο πιο ανοιχτόμυαλη και να μη βγάζω συμπεράσματα στα τυφλά, βασιζόμενη στις δικές μου φαντασιώσεις». Τη στιγμή που είχα πάρει την απόφαση να ηρεμήσω και να ερευνήσω το ζήτημα με ειλικρίνεια, ένας ιεροκήρυκας από την εκκλησία μου με κάλεσε ξαφνικά και με ρώτησε αν ήμουν ακόμα με τους ανθρώπους από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Εγώ απάντησα καταφατικά, και τότε ο ιεροκήρυκας, για μια ακόμη φορά, μου υπενθύμισε να διακόψω κάθε επαφή μαζί τους. Η προτροπή του ιεροκήρυκα διέλυσε τις σκέψεις που μόλις έκανα, να ερευνήσω την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Σκέφτηκα: «Ο πάστορας και ο ιεροκήρυκας έχουν πολύ καλύτερη κατανόηση της Βίβλου απ’ ότι εγώ και δεν παραδέχονται ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει. Εγώ έχω πολύ μικρή κατανόηση της Βίβλου και στερούμαι διάκρισης, επομένως καλύτερα να ακούσω αυτό που μου λένε ο πάστορας και ο ιεροκήρυκας». Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, είπα στον αδελφό Τσενγκ: «Αν ο αδελφός Γιανγκ επιθυμεί να το ερευνήσει, τότε εσείς οι δύο μπορείτε να συνεχίσετε τις συζητήσεις σας. Εγώ δεν ακούω τίποτε άλλο». Έτσι απλά, για μια ακόμη φορά, απέρριψα κοφτά τη σωτηρία του Θεού.

Ύστερα από μια εβδομάδα θεραπείας, επέστρεψα στην εργασία μου. Εξαιτίας του θανάτου της μητέρας μου, η καρδιά μου ήταν γεμάτη θλίψη και απελπισία, και δεν μπορούσα να σταματήσω να τη σκέφτομαι. Κάθε μέρα, όταν επέστρεφα από τη δουλειά στο σπίτι, κοίταζα μια φωτογραφία της μητέρας μου και της μιλούσα. Μια μέρα, ξάφνου, σκέφτηκα: «Είμαι πιστή του Κυρίου και όποτε βιώνω κάποια δυσκολία ή αδυναμία, μπορώ πάντα να μιλώ γι’ αυτά στον Κύριο». Έπειτα, όποτε αντιμετώπιζα κακουχίες, παρουσιαζόμουν ενώπιον του Κυρίου και προσευχόμουν, ζητώντας Του να με παρηγορήσει. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς προσευχόμουν, δεν ένιωσα ποτέ κάποια συγκίνηση μέσα μου. Μερικές φορές, με έπαιρνε ο ύπνος ενώ προσευχόμουν. Εκείνη την περίοδο, ζούσα καθημερινά σε μια κατάσταση έντονης ανησυχίας, τόσο που ο παραμικρός θόρυβος πίσω μου μπορούσε να μου προκαλέσει απερίγραπτο φόβο. Μέσα στον φόβο και την απόγνωση, προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Κύριο: «Κύριε! Η καρδιά μου είναι βυθισμένη στο σκοτάδι και τρέμω από τον φόβο. Θα μπορούσα να έχω κάνει κάπου λάθος; Κύριε! Τις προηγούμενες μέρες, κάποιοι άνθρωποι μού έλεγαν ότι έχεις επιστρέψει ως Παντοδύναμος Θεός. Κύριε! Αν πράγματι έχεις επιστρέψει και είσαι στ’ αλήθεια ο Παντοδύναμος Θεός για τον οποίο μου μίλησαν, Σου ζητώ να ορίσεις μια χρονική στιγμή και να προετοιμάσεις τις κατάλληλες συνθήκες προκειμένου ο αδελφός Γιανγκ να με καλέσει ή να μου στείλει γραπτό μήνυμα. Όταν επιστρέψουν, ανεξάρτητα από το τι λένε, η καρδιά μου θα είναι έτοιμη να δεχτεί το νέο έργο και τους λόγους Σου με υπακοή και προθυμία. Αν δεν πρόκειται για έργο Σου κι αν το μήνυμα που μου κηρύττουν είναι αναληθές και παραπλανητικό, τότε, Σε παρακαλώ, κλείσε τους τον δρόμο και μην τους αφήσεις να επιστρέψουν ποτέ ξανά».

Προς έκπληξή μου, αφότου προσευχήθηκα με τον τρόπο αυτόν, ο Θεός εκπλήρωσε επακριβώς αυτά για τα οποία προσευχήθηκα. Ο αδελφός Γιανγκ, όλως παραδόξως, μου τηλεφώνησε, κι εγώ του είπα όλα όσα είχαν συμβεί τις τελευταίες μέρες. Εκείνος είπε ότι η καρδιά μου είχε συσκοτιστεί επειδή είχα απορρίψει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και είχα επαναστατήσει εναντίον Του. Ήλπιζε ότι θα συνέχιζα να διερευνώ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, κι εκείνη τη φορά, δεν απέρριψα την υπόδειξή του.

Πολύ σύντομα, ο αδελφός Γιανγκ μού έστειλε μια ευαγγελική ταινία. Υπήρχε μια γραμμή διαλόγου στην ταινία αυτή που με συντάραξε: «Αφού πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει να ακούμε τον Θεό, όχι τους ανθρώπους». «Ακριβώς!» σκέφτηκα. «Ο Θεός είναι Αυτός στον οποίο πιστεύω, κι ο λόγος του Θεού είναι αυτός τον οποίο πρέπει να ακούω! Όμως, όλο εκείνο το διάστημα, όταν ο αδελφός Τζιν και ο αδελφός Τσενγκ μού μιλούσαν για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, εγώ συνέχιζα να ρωτώ γι’ αυτό τον πάστορα. Συμμορφώθηκα με όσα είπαν ο πάστορας και ο ιεροκήρυκας και δεν ήθελα να διερευνήσω με ειλικρίνεια το νέο έργο του Παντοδύναμου Θεού ούτε να ακούσω τον λόγο του Θεού. Πίστευα στον Κύριο, όμως δεν είχα προσευχηθεί ούτε είχα αναζητήσει τον Κύριο· αντιθέτως, είχα εμπιστευτεί τυφλά όσα είπαν ο πάστορας και ο ιεροκήρυκας. Πόσο ανόητη ήμουν! Στη Βίβλο αναφέρεται: “Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους” (Πράξεις Αποστόλων 5:29). Πίστευα στον Κύριο, αλλά δεν Τον υπάκουσα. Αντιθέτως, υπάκουσα σε ανθρώπους· έτσι, λοιπόν, δεν έγινα κάποια που πιστεύει και ακολουθεί τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί αυτό αντίσταση και προδοσία προς τον Κύριο; Αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε, κι εγώ επαναστάτησα εναντίον Του και Του αντιστάθηκα κατ’ αυτόν τον τρόπο, όντας απρόθυμη να αποδεχτώ τον Παντοδύναμο Θεό, δεν υπήρξα, λοιπόν, μια τυφλή ανόητη; Δεν κλείνω την πόρτα στον Κύριο;» Καθώς περνούσαν οι σκέψεις αυτές από το μυαλό μου, μετανόησα βαθιά και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου.

Παρουσιάστηκα ξανά ενώπιον του Κυρίου και προσευχήθηκα: «Κύριε Ιησού Χριστέ! Κάποιος μου κήρυξε το ευαγγέλιο λέγοντας ότι έχεις ήδη επιστρέψει ενσαρκωμένος και ότι Εσύ είσαι ο Παντοδύναμος Θεός, ο Χριστός των εσχάτων ημερών. Δεν μπορώ να με κάνω να νιώσω σίγουρη γι’ αυτό, αλλά είμαι πρόθυμη να παρουσιαστώ ενώπιόν Σου προς αναζήτηση και Σου ζητώ να με διαφωτίσεις, προκειμένου να μπορώ να αναγνωρίσω τη φωνή Σου. Αν όντως έχεις επιστρέψει και είσαι ο Παντοδύναμος Θεός, θέλω να εκφράσω τη μετάνοιά μου προς Εσένα και να αποδεχτώ το έργο και τη σωτηρία Σου. Σου ζητώ να με οδηγήσεις πίσω ενώπιόν Σου». Μετά την προσευχή, ένιωσα ένα αίσθημα χαράς και παρηγοριάς που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Είχα πολύ καιρό να νιώσω κάτι τέτοιο και γνώριζα ότι ο Κύριος είχε ακούσει τις προσευχές μου, ότι ο Κύριος ήταν Αυτός που με παρηγορούσε και ότι αυτή ήταν η απόδειξη που μου έδινε ο Θεός. Ήθελα να πάω αμέσως στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να την ερευνήσω, αλλά σκέφτηκα πόσο θα πρέπει να είχα προσβάλει τους αδελφούς και τις αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, κι έτσι ντράπηκα πολύ να πάω στην εκκλησία τους.

Ενώ βρισκόμουν σ’ αυτό το δίλημμα, μου τηλεφώνησε ο αδελφός Γιανγκ για να με ρωτήσει αν είχα χρόνο και είπε ότι ήλπιζε να μπορώ να συνεχίσω να διερευνώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Όταν του είπα για τις αμφιβολίες μου, ο αδελφός Γιανγκ είπε: «Κανένα πρόβλημα. Εμείς, οι πιστοί στον Θεό, είμαστε όλοι μια οικογένεια, κι αυτό δεν απασχολεί καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού». Όταν άκουσα τον αδελφό Γιανγκ να λέει αυτά τα λόγια, γνώριζα ότι ο Θεός έδειχνε κατανόηση για το ανώριμο ανάστημά μου, κι έτσι, την επομένη, πήγα στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού μαζί με τον αδελφό Γιανγκ.

Οι αδελφοί και οι αδελφές χάρηκαν που είδαν ότι βρήκα τον δρόμο μου να επιστρέψω στο μονοπάτι. Έγιναν επισήμως μάρτυρες σ’ εμένα για το ότι ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει για να εκφράσει την αλήθεια και να εκτελέσει το έργο της κρίσης, ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Επίσης, με συναναστράφηκαν σχετικά με το νόημα του έργου της ενσάρκωσης του Θεού τις έσχατες ημέρες, καθώς και σχετικά με τη σημασία της ενσάρκωσης για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Μετά απ’ αυτό, διάβασα τους εξής λόγους του Θεού: «Σας λέω, αυτοί που πιστεύουν στον Θεό λόγω των σημείων, ανήκουν σίγουρα στην κατηγορία που θα υποστεί καταστροφή. Αυτοί που δεν είναι ικανοί να αποδεχτούν τα λόγια του Ιησού που επέστρεψε ενσαρκωμένος είναι σίγουρα τα τέκνα της κολάσεως, οι απόγονοι του αρχαγγέλου, η κατηγορία που θα υποβληθεί σε αιώνια καταστροφή. Πολλοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται γι’ αυτά που λέω, μα εξακολουθώ να θέλω να πω σε κάθε αυτοαποκαλούμενο άγιο που ακολουθεί τον Ιησού πως, όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα είναι ο καιρός του τέλους του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας. Αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και δεν αναζητούν σημεία και, συνεπώς, έχουν εξαγνιστεί, θα έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα έχουν μπει στην αγκάλη του Δημιουργού. Μονάχα αυτοί που εμμένουν στην πεποίθηση πως “ο Ιησούς που δεν επιβαίνει ένα λευκό σύννεφο, είναι ένας ψευδόχριστος”, θα υποβληθούν σε αιώνια τιμωρία, επειδή πιστεύουν μονάχα στον Ιησού που επιδεικνύει σημεία, αλλά δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού που διακηρύσσει αυστηρή κρίση και απελευθερώνει την αληθινή οδό της ζωής. Κι έτσι, ο Ιησούς θα ασχοληθεί μαζί τους μονάχα όταν θα επιστρέψει φανερά επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Είναι πολύ ισχυρογνώμονες, με υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Πώς μπορεί ο Ιησούς να επιβραβεύσει τέτοιους αχρείους; Η επιστροφή του Ιησού αποτελεί μεγάλη σωτηρία για εκείνους που είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά γι’ αυτούς που αδυνατούν να την αποδεχτούν αποτελεί οιωνό καταδίκης. Θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας μονοπάτι και να μη βλασφημείτε απέναντι στο Άγιο Πνεύμα και να μην απορρίπτετε την αλήθεια. Θα πρέπει να μην είστε ένα άτομο αδαές και αλαζονικό, μα κάποιος που υπακούει στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και ποθεί και αναζητά την αλήθεια· μόνο έτσι θα επωφεληθείτε» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν πλέον δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού, ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη).

Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, σκέφτηκα προσεκτικά τις αλήθειες πάνω στις οποίες με είχαν συναναστραφεί οι αδελφοί και οι αδελφές, και των οποίων είχαν γίνει μάρτυρες. Κατάλαβα ότι υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους επιστρέφει ο Κύριος τις έσχατες ημέρες· ο ένας είναι η κρυμμένη έλευση και ο άλλος ο ερχομός του Κυρίου που θα είναι φανερός σε όλους. Σήμερα, το έργο της κρίσης του ενσαρκωμένου Παντοδύναμου Θεού, το οποίο ξεκινά στον οίκο του Θεού, είναι, πράγματι, το έργο της κρυμμένης ελεύσεως του Κυρίου. Επειδή ο ενσαρκωμένος Θεός έχει επιστρέψει ανάμεσα στους ανθρώπους, η εμφάνισή Του είναι αυτή ενός συνηθισμένου ατόμου, και κανείς δεν μπορεί να πει, απλώς κοιτάζοντάς Τον, ότι Αυτός είναι Θεός. Κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή Του ταυτότητα, καθώς αυτή δεν αποκαλύπτεται στους ανθρώπους. Μόνον εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν τη φωνή του Θεού θα Τον γνωρίσουν, θα Τον δεχτούν και θα Τον ακολουθήσουν. Όπως ακριβώς είπε ο Κύριος Ιησούς: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). Αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τη φωνή του Θεού, σίγουρα θα συμπεριφερθούν στον ενσαρκωμένο Θεό σαν να είναι ένα συνηθισμένο άτομο. Θα απορρίψουν τον Θεό, θα Του αντισταθούν και θα αρνηθούν να Τον ακολουθήσουν, ακριβώς όπως έκαναν οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι την εποχή τους. Είδαν τον Κύριο Ιησού, αλλά δεν γνώριζαν την ταυτότητά Του, κι έτσι καταδίκασαν τυφλά τον Κύριο. Η παρούσα εποχή είναι το στάδιο του κρυμμένου έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει τον λόγο Του για να κρίνει, να εξαγνίσει και να οδηγήσει στην τελείωση τον άνθρωπο. Πριν τις καταστροφές, θα καταστήσει μια ομάδα ανθρώπων νικητές, και μόλις αυτή η ομάδα νικητών καταστεί ολοκληρωμένη, το έργο της κρυμμένης ελεύσεως του ενσαρκωμένου Θεού θα φτάσει στο τέλος του. Όταν ξεκινήσουν οι καταστροφές, ο Θεός θα επιβραβεύσει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους κακούς, και τότε Εκείνος θα εμφανιστεί φανερά σε όλα τα έθνη και σε όλους τους λαούς. Εκείνη την περίοδο, οι προφητείες που αναφέρουν ότι ο Κύριος θα εμφανιστεί φανερά, θα εκπληρωθούν, ακριβώς όπως αναφέρεται στη Βίβλο: «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Κατά Ματθαίον 24:30). «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης» (Αποκάλυψη 1:7). Για τον λόγο αυτόν, όλες οι φυλές της γης θα θρηνήσουν όταν ο Κύριος κατέλθει πάνω σε ένα σύννεφο. Τη στιγμή εκείνη, η καρδιά μου ξάφνου γέμισε φως, και κατάλαβα ότι το έργο της κρυμμένης ελεύσεως του Κυρίου είναι μια μεγάλη σωτηρία για μας. Μόνο αν αποδεχτούμε την κρίση του λόγου του Θεού κατά την κρυμμένη έλευση του Κυρίου, μπορούμε να εξαγνιστούμε και να επιτύχουμε τη σωτηρία του Θεού. Αν δεν αποδεχτούμε το έργο της κρίσης του Θεού τώρα, τότε, όταν Εκείνος έλθει φανερά μέσα στα σύννεφα, εμείς θα έχουμε πια γίνει εκείνοι που αντιστάθηκαν στον Κύριο και σίγουρα θα θρηνήσουμε και θα τρίζουμε τα δόντια μας. Εκείνη τη στιγμή, θα είναι αργά για να το μετανιώσουμε, καθώς ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας».

Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ! Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει όλα τα μυστήρια και αποσαφηνίζει ξεκάθαρα την αλήθεια σε όλες τις πτυχές της. Τα μάτια μου ανοίχτηκαν και, έκτοτε, ήμουν βαθιά πεπεισμένη και έτοιμη να το ομολογήσω. Τις επόμενες ημέρες, πήγαινα τακτικά στην εκκλησία για να διαβάζω μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές τους λόγους που εξέφρασε ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Ακούγαμε ύμνους και βλέπαμε μουσικά βίντεο, βίντεο με απαγγελίες του λόγου του Θεού, ευαγγελικές ταινίες, όλα παραγωγές των αδελφών της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Σε κάθε συνάθροιση, ένιωθα ότι κέρδιζα κάτι καινούριο και ένιωθα ασύγκριτα ευτυχισμένη. Ειδικά στις ευαγγελικές ταινίες, οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονταν πάνω σε κάθε ζήτημα με τόση λεπτομέρεια και σαφήνεια, που όλες μου οι αμφιβολίες και η σύγχυση που είχα κατά την πίστη μου στον Κύριο όλα αυτά τα χρόνια, διαλύονταν σιγά-σιγά. Κατάλαβα ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού πραγματικά κατέχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε! Αυτό που με ενθουσίασε ακόμα περισσότερο ήταν ότι, τρεις μέρες αφότου έγινα μέλος της εκκλησίας, είδα την αδελφή που τα Χριστούγεννα του 2016 είχε εκτελέσει επί σκηνής τον δοξαστικό ύμνο. Και αυτή είχε αποδεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Πραγματικά, ευχαριστώ τον Θεό, διότι με την καθοδήγηση και τη διαφώτισή Του, μας οδήγησε να συμβαδίζουμε με τα χνάρια του Αρνίου, μας οδήγησε να φτάσουμε από την έρημο στην εύφορη γη της Χαναάν και να επιστρέψουμε στον οίκο του Θεού, και μας οδήγησε να απολαύσουμε την αφθονία και την παροχή των λόγων ζωής του Θεού μαζί Του!

Νομίζω ότι, χάρη στην εκπληκτική καλοσύνη του Θεού, μπόρεσα να επιστρέψω στον οίκο του Θεού. Δεδομένης της επαναστατικής φύσης μου, πώς θα μπορούσα να υποδεχτώ την επιστροφή του Κυρίου χωρίς την ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού ή χωρίς την υπομονή των αδελφών κατά τη συναναστροφή τους μαζί μου σχετικά με τον λόγο του Θεού; Η αγάπη του Θεού για μένα είναι πραγματικά τόσο μεγάλη, που μου είναι αδύνατο να την περιγράψω! Θέλω μόνο να δοξάζω τον Θεό με ύμνους και να ακολουθώ αποφασιστικά τον Παντοδύναμο Θεό!