Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στις εκδηλώσεις της ανεπαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντος. Πρώτα θα συναναστραφώ μαζί σας πάνω σε ένα παράδειγμα, κι εσείς θα διακρίνετε αν αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του επαρκώς και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Ήταν κάποιος που επιλέχθηκε να γίνει επικεφαλής στην εκκλησία και τον φιλοξενούσε μια οικογένεια που δεν πίστευαν όλα τα μέλη της, κάποια μέλη ήταν πιστοί και κάποια άλλα όχι. Ωστόσο, όλοι τους είχαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, δηλαδή ήταν πολύ καλοί στο να καταλαβαίνουν τη διάθεση εκείνων που είχαν θέσεις εξουσίας και να τους κολακεύουν. Τι θα αποτελούσε ακούσια αυτό το χαρακτηριστικό για τον επικεφαλής; (Θα αποτελούσε πειρασμό.) Και αποτέλεσε πειρασμό. Αυτό ήταν ευλογία ή κακοτυχία για τον επικεφαλής; Μένει να το δούμε. Ας συνεχίσουμε. Αφού αυτή η οικογένεια φιλοξένησε τον επικεφαλής, του σέρβιρε σε κάθε γεύμα κρέας και καλό φαγητό. Γιατί τον υποδεχόταν έτσι; Μήπως από αγάπη; Θα υποδεχόταν έτσι και τους αδελφούς και τις αδελφές; Σίγουρα όχι. Όσο ο επικεφαλής ήταν εκεί, του μαγείρευαν κάθε μέρα κρέας. Τελικά εκείνος, ευχαριστημένος από τα γεύματα, είπε στην οικογένεια: «Η οικογένειά σας αγαπάει τον Θεό. Η μητέρα σου μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, ο γιος σου μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών και η σύζυγός σου μπορεί κι αυτή να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Στο μέλλον, όλη σου η οικογένεια θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών». Όταν το άκουσαν αυτό, εκστασιάστηκαν όλοι και σκέφτηκαν: «Όλη μας η οικογένεια μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, ακόμη και οι άπιστοι που βρίσκονται ανάμεσά μας. Φαίνεται ότι το κρέας που του δίναμε δεν πήγε τσάμπα. Ας συνεχίσουμε να του δίνουμε κρέας». Στην πραγματικότητα, αυτή η οικογένεια καταλάβαινε ελάχιστα τι σημαίνει η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών, αλλά ήξερε πως ήταν κάτι θετικό. Ποιος από τους πιστούς του Θεού δεν θα ήθελε να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών και να εξασφαλίσει ευλογίες; Σκέφτηκαν: «Εφόσον ο επικεφαλής λέει ότι μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, τότε λογικά θα ισχύει, σωστά; Ο λόγος του επικεφαλής είναι οριστικός. Εξάλλου, εκείνος εκπροσωπεί τον Θεό!» Μετά απ’ αυτό, όσο περισσότερο έλεγε ο επικεφαλής ότι θα μπορούσαν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, τόσο πιο πλούσια γεύματα του προσέφεραν. Σιγά-σιγά, εκείνος δεν ήθελε πια να επισκέπτεται άλλες οικογένειες, αφού δεν του προσέφεραν τέτοια καλά πράγματα ούτε τον κολάκευαν έτσι. Πολύ σύντομα, ο επικεφαλής άρχισε να παχαίνει όλο και περισσότερο. Το κεφάλι του χόντρυνε κι αυτό, κι από ανθρώπινο άρχισε να μοιάζει με γουρουνοκεφαλή. Σε μια συνάντηση με τους άλλους εργάτες, το πρόσεξαν αμέσως. Είχαν να τον δουν μόνο έναν μήνα, αλλά είχε πάρει τόσα κιλά, που γρήγορα τον ρώτησαν για το έργο του. Ανακάλυψαν σοβαρά ζητήματα και τον κλάδεψαν αυστηρά, αναλύοντας την ουσία του προβλήματός του, ενώ στο τέλος τον αντικατέστησαν αυτόν τον ψευδοεπικεφαλής. Η έρευνα συνεχίστηκε και αποκάλυψε περισσότερα προβλήματα: αυτός ο ψευδοεπικεφαλής δεν επιτελούσε αληθινό έργο και απολάμβανε τα οφέλη της θέσης του σε καθημερινή βάση. Ευνοούσε εκείνους που τον κολάκευαν, προάγοντάς τους, ενώ καταπίεζε εκείνους που δεν του έκαναν δώρα. Απαιτούσε μάλιστα από τη γυναίκα του να του φέρνει περισσότερο κοτόπουλο για να τρώει. Λοιπόν, τι γνώμη έχετε για το πώς εκτελούσε τα καθήκοντά του αυτός ο ψευδοεπικεφαλής; Ποια ήταν η στάση του απέναντι σ’ αυτά; Δεν επιτελούσε έργο. Μάλλον είχε πάει απλώς να βρει μια θέση αξιωματούχου. Διαφορετικά, πώς θα είχε πάρει τόσο βάρος; Αυτό έγινε για δύο λόγους: Αφενός, διάλεγε σκόπιμα οικογένειες όπου θα μπορούσε να τρώει κρέας, να μένει εκεί και να επιδίδεται συνέχεια σε ανέσεις. Αφετέρου, δεν είχε κανένα αίσθημα φορτίου ενώ εκτελούσε τα καθήκοντά του και δεν βίωνε καμία δυσκολία. Αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης έχει αίσθημα φορτίου, δεν θα αγχωθεί και δεν θ’ ανησυχήσει όταν βλέπει τον μεγάλο φόρτο εργασιών της εκκλησίας και τα πολλά ζητήματα που χρειάζονται άμεσα επίλυση; Αυτή η ανησυχία θα τον κρατούσε σε εγρήγορση. Θα ξεκινούσε αμέσως να αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα, δαπανώντας ενέργεια και υπομένοντας δυσκολίες. Θα έχανε βάρος, δεν θα πάχαινε. Αυτό είναι νόμος της φύσης. Σε ποιες συνθήκες θα συνέχιζε κάποιος να τρώει και να παίρνει βάρος; Μόνο αν θα έτρωγε όσο ήθελε όλη μέρα και δεν συγκεντρωνόταν σε τίποτα άλλο, απαλλαγμένος από το φορτίο, καθισμένος σε υψηλή θέση, μακριά απ’ την κοινότητα και τον εργασιακό χώρο, να απολαμβάνει τις ανέσεις της σάρκας. Μόνο τότε θα μπορούσε να συνεχίζει να παίρνει βάρος και το κεφάλι του να γίνεται γουρουνοκεφαλή μέσα σε έναν μόλις μήνα. Άρα, πόσο καλά εκτελούσε τα καθήκοντά του αυτός ο επικεφαλής; Η φύση του ρόλου του ως επικεφαλής είχε αλλάξει. Το ζητούμενο δεν ήταν πια να εκτελέσει τα καθήκοντά του, αλλά να απολαύσει τις ανέσεις και τα οφέλη της θέσης. Λειτουργούσε σαν κυβερνητικός αξιωματούχος. Όχι μόνο απέφευγε το αληθινό έργο, αλλά έκανε και ατασθαλίες. Αν κάποιος δεν τον κολάκευε ή δεν του έδινε νόστιμο φαγητό, τον καταπίεζε. Επιπλέον, προκαλούσε τους αδελφούς και τις αδελφές να τον βοηθήσουν να τον κλαδέψει, προκαλώντας τελικά λαϊκή οργή. Οι άνθρωποι άρχισαν να απωθούνται απ’ αυτόν και να κρατούν τις αποστάσεις τους. Ας αφήσουμε στην άκρη τους λόγους για την απομάκρυνσή του κι ας συζητήσουμε πόσο επαρκώς εκτελούσε τα καθήκοντά του. Το σοβαρότερο ζήτημα είναι η απόλαυση των οφελών της θέσης και το ότι δεν έκανε αληθινό έργο. Αυτός ο άνθρωπος δεν υπηρετούσε τον εκλεκτό λαό του Θεού. Τους διαφέντευε σαν αξιωματούχος και δεν εκτελούσε με κανέναν τρόπο τα καθήκοντά του. Στο έργο του ως επικεφαλής, δεν έδειχνε καθόλου αφοσίωση στην εκτέλεση των καθηκόντων του, πόσο μάλλον αφιέρωνε την καρδιά του και την ενέργειά του. Την καρδιά του και την ενέργειά του την αφιέρωνε μόνο στο φαγητό, στο ποτό και στις απολαύσεις. Έσπαγε το κεφάλι του πώς να απολαύσει τα οφέλη της θέσης του και δεν συναναστρεφόταν πάνω στην αλήθεια με την οικογένεια που τον φιλοξενούσε, για να περιοριστεί αυτή η δουλοπρεπής συμπεριφορά της. Επιπλέον, τους εξαπάτησε, λέγοντας ότι μόνο αν τον φιλοξενούσαν έτσι θα μπορούσαν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να κερδίσουν επιβραβεύσεις. Αυτό δεν είναι κακή πράξη; Αν φερόταν έτσι στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε, τι θα έκανε στο έργο της εκκλησίας; Πώς θα φερόταν στον εκλεκτό λαό του Θεού; Σίγουρα θα ήταν γεμάτος εξαπάτηση και επιπολαιότητα. Ήξερε πραγματικά αυτός ο άνθρωπος τι σημαίνει καθήκον; Ήξερε ποιο ήταν το έργο που του εμπιστεύτηκε ο Θεός; Ποια θεωρούσε πως ήταν η ανάθεσή του; Την αντιμετώπισε ως κεφάλαιο και ως βάση για να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης του, με αποτέλεσμα να διαπράξει πολλά κακά, να αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας και να προκαλέσει απώλεια στη ζωή-είσοδο των αδελφών. Αυτός ο τρόπος με τον οποίο εκτελούσε το καθήκον του όχι μόνο είναι ανεπαρκής, αλλά έχει μετατραπεί και σε κακές πράξεις. Αν δεν εκτελεί το καθήκον του καθόλου επαρκώς, είναι δυνατόν να τον θυμάται ο Θεός; (Όχι.) Προφανώς δεν είναι, κι αυτό είναι αξιοθρήνητο. Είναι αξιοθρήνητο να μην κατανοεί κανείς την αλήθεια. Δεν είναι ακόμη πιο αξιοθρήνητο να κατανοεί την αλήθεια αλλά να μην την κάνει πράξη; (Ναι.) Αυτή είναι η πρώτη περίπτωση, η περίπτωση του «Ανθρώπου που το κεφάλι του έγινε γουρουνοκεφαλή». Πρόκειται για μια σχετικά απλή περίπτωση: αφορά την απόλαυση των οφελών της θέσης, την εκτέλεση του καθήκοντος χωρίς καθόλου αφοσίωση και την έλλειψη ακόμη και λίγο θεοφοβούμενης καρδιάς. Αυτός ο επικεφαλής αντιμετώπισε το καθήκον που του δόθηκε από τον Θεό ως κεφάλαιο για να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης του. Εύκολα το διακρίνει κανείς αυτό. Να θυμάστε το όνομα της πρώτης περίπτωσης, για να μπορείτε στο μέλλον να κάνετε συγκρίσεις, να διακρίνετε τους ανθρώπους και να δίνετε κίνητρο στον εαυτό σας. Τι γνώμη έχετε για την υπόθεση που σας είπα; Απεχθάνεστε τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες πράξεις; (Ναι.) Αν αποδεχτείτε την ανάθεση από τον Θεό, θα μπορούσατε ποτέ να διαπράξετε τέτοιες πράξεις; Αν θα μπορούσατε να δείξετε περισσότερη λογική από τον ψευδοεπικεφαλής, και να είστε πιο συγκρατημένοι και να μοχθήσετε για την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη κάποια ελπίδα. Αλλά αν θα μπορούσατε σαν κι αυτόν να απολαμβάνετε το φαγητό και τα οφέλη της θέσης, τότε θα αποκαλυφθείτε και θα αποκλειστείτε. Θα είστε ξεκάθαρα ψευδοεπικεφαλής και άτομο που το απεχθάνεται ο Θεός. Τώρα μπορείτε να διακρίνετε και να κατανοήσετε λίγο κάποιες αλήθειες. Ο βαθμός στον οποίο μπορείς να δείχνεις αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο προσδιορίζει πόση ελπίδα έχεις για σωτηρία. Είναι ανάλογα μεταξύ τους αυτά τα δύο. Αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς και συνεχίζεις να κάνεις ό,τι θέλεις, και να ζεις με μια διεφθαρμένη διάθεση και να απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης, να ευχαριστιέσαι και να εκστασιάζεσαι όταν κάποιος σε κολακεύει, χωρίς να κάνεις καθόλου αυτοκριτική και να μετανοείς ειλικρινά, τότε η ελπίδα που έχεις για να λάβεις τη σωτηρία είναι μηδενική.

Ας μιλήσουμε τώρα για μια άλλη περίπτωση. Καθώς εξαπλώνεται το ευαγγέλιο, πολλοί άνθρωποι της εκκλησίας πηγαίνουν σε διάφορα μέρη για να το διαδώσουν. Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου αποτελεί καθήκον για όλους. Όπως κι αν το αντιμετωπίζεις, είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις ότι αυτό το καθήκον είναι καλό, γενικά αποτελεί μια ανάθεση από τον Θεό στους ανθρώπους. Όταν μιλάμε για τις αναθέσεις από τον Θεό στους ανθρώπους, αυτές αφορούν την ευθύνη αλλά και το καθήκον των τελευταίων. Επειδή αφορούν το καθήκον των ανθρώπων, αφορούν και το πώς το εκτελεί κανείς. Κάποιοι άνθρωποι, κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, αναζητούν συγκεκριμένα εύπορες περιοχές και εύπορα νοικοκυριά. Όταν βλέπουν κάποιον να οδηγεί ωραίο αμάξι ή να ζει σε μεγάλο σπίτι, ζηλεύουν και τον φθονούν. Αν βρουν κάποιο ιδιαίτερα φιλόξενο νοικοκυριό, χρονοτριβούν και κρύβουν απληστία στην καρδιά τους. Πιστεύουν ότι αφού έχουν συνεισφέρει στη διάδοση του ευαγγελίου, θα πρέπει να απολαύσουν κάποια χάρη. Σε τι μετατρέπεται, λοιπόν, η διάδοση του ευαγγελίου εκ μέρους τους; Το μόνο που κάνουν είναι να υποκύπτουν στις απολαύσεις της σάρκας, να ανταλλάσσουν τη δούλεψή τους με φυσικές απολαύσεις. Άρα, μετατρέπεται σε πώληση του μόχθου τους. Μετά από δύο-τρία χρόνια, κερδίζουν κάποιους ανθρώπους διαδίδοντας το ευαγγέλιο και μάλιστα δημιουργούν και εκκλησία, κι έτσι μαζεύουν κάποιο κεφάλαιο. Μετά αρχίζουν να παρασύρονται και μέχρι την «ένδοξη» επιστροφή τους στην πόλη τους, πλέον λάμπουν· πρακτικά είναι πλέον στη μόδα. Φέρνουν μαζί τους οικιακές συσκευές και ηλεκτρονικά προϊόντα κορυφαίας τεχνολογίας και φοράνε από πάνω μέχρι κάτω καλά ρούχα. Οι ντόπιοι δεν τους αναγνωρίζουν πια, πιστεύουν πως μάλλον πλούτισαν. Δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ; Είναι πιστοί εδώ και τόσα χρόνια, εκτελώντας όλον τον καιρό το καθήκον τους μακριά απ’ την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Στην αρχή, στο σπίτι τους δεν είχαν τίποτα αξίας, αλλά τώρα φέρνουν μαζί τους ωραία ρούχα και καλές συσκευές που τους δίνει ο κόσμος. Είναι και καλοντυμένοι και έχουν και καλό εξοπλισμό. Μάλιστα, πιστεύουν πως αυτό είναι η χάρη του Θεού. Από πού προέρχονται, όμως, όλα αυτά; Μπορεί να πει κανείς ότι είναι αντάλλαγμα για την προσπάθειά τους που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Κάποιοι άλλοι ότι τόσα χρόνια πιστεύουν και πασχίζουν να διαδώσουν το ευαγγέλιο, οπότε τους δίνουν κάποια καλά πράγματα. Είναι φιλανθρωπία αυτές οι «δωρεές»; Είναι συμπόνια; Αν κάποιος πήρε αυτά τα καλά πράγματα επειδή διέδιδε το ευαγγέλιο, αν του τα έδωσαν οι άλλοι μέσα από κολακείες, είναι σωστό να τα θεωρεί χάρη του Θεού; Για να το θέσω ωμά, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να διαδώσει το ευαγγέλιο για να αποκτήσει αυτά τα πράγματα. Αν κλαίγεται συνέχεια στους άλλους ότι είναι φτωχός, ενώ λέει κιόλας ότι του αρέσει το ένα ή το άλλο πράγμα και μετά ο κόσμος τού το δίνει διστακτικά, αυτό μοιάζει λίγο με εκβιασμό; Σε κάποιους ανθρώπους που διαδίδουν το ευαγγέλιο αρέσει να λένε στους άλλους: «Εμείς που διαδίδουμε το ευαγγέλιο είμαστε αγγελιοφόροι του θεού, μας έχει στείλει ο θεός. Από εμάς λαμβάνετε το ευαγγέλιο. Τι μεγάλη ευλογία και πλεονέκτημα που κερδίζετε! Αφού είστε τόσο εύποροι και έχετε απολαύσει τόση χάρη του θεού, δεν πρέπει να δείξετε και λίγη εκτίμηση; Δεν πρέπει να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από αυτά που σας περισσεύουν ή αυτά που δεν χρησιμοποιείτε;» Με τέτοια πειθώ, κάποιοι τελικά ενδίδουν από ντροπή και εκείνοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο πιστεύουν ότι οι ενέργειές τους είναι απόλυτα δικαιολογημένες. Αυτοί που προσφέρουν το κάνουν με τη θέλησή τους; Είτε ναι είτε όχι, θα έπρεπε να δέχονται αυτά τα πράγματα αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο; (Όχι.) Μερικοί το εκλογικεύουν: «Γιατί να μην τα δεχθώ αυτά που μου δίνουν; Δούλεψα σκληρά για να διαδώσω το ευαγγέλιο. Δεν είναι χάρη του θεού να πάρω αυτά τα λίγα πράγματα;» Τι κάνεις όταν κηρύττεις το ευαγγέλιο; Είναι η δουλειά σου αυτή; Το κάνεις για να βγάλεις μεροκάματο; Η διακήρυξη του ευαγγελίου δεν είναι συναλλαγή. Είναι το καθήκον σου. Όταν απαιτείς πράγματα απ’ τους ανθρώπους, ουσιαστικά τα απαιτείς από τον Θεό. Αλλά επειδή δεν μπορείς να απευθυνθείς στον Θεό και δεν τολμάς να Του τα ζητήσεις, απευθύνεσαι στους ανθρώπους και τους παραπλανείς, λέγοντας ένα σωρό πνευματικές θεωρίες. Νομίζεις ότι έχεις κερδίσει αξία επειδή απέκτησες μερικούς ανθρώπους διαδίδοντάς τους το ευαγγέλιο κι ότι δικαιούσαι να λάβεις κάποια αποζημίωση για τον κόπο σου. Δεν σου φαίνεται σωστό να ζητήσεις απευθείας χρήματα, οπότε ζητάς πράγματα, πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα πάει χαμένος ο κόπος σου. Είναι αυτό εκτέλεση καθήκοντος; (Δεν είναι.) Η φύση των πράξεών σου άλλαξε. Σε τι έχεις μετατρέψει τη διάδοση του ευαγγελίου; Εμπορευματοποίησες το ευαγγέλιο του Θεού, το αντάλλαξες για υλικά αποκτήματα. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; (Καιροσκοπισμός.) Είναι καιροσκοπισμός; Μήπως αν το πούμε καιροσκοπισμό υποτιμούμε τη σοβαρότητά του; Στην πραγματικότητα δεν πράττεις το κακό; Δεν είναι μια κακή πράξη; (Ναι.) Γιατί θεωρείται κακή πράξη; Η διάδοση του ευαγγελίου είναι εκτέλεση καθήκοντος και κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό. Αν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, ταυτόχρονα μεταδίδεις το ευαγγέλιο σ’ έναν άνθρωπο, τον οποίο κερδίζει ο Θεός. Έτσι, έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου. Ό,τι κι αν λάβεις για την ολοκλήρωση της αποστολής σου, ο Θεός είναι που θα σ’ το δώσει. Δεν χρειάζεται να το ζητήσεις από κανέναν ούτε έχει κανείς κανέναν λόγο να προσφέρει φιλανθρωπία με αντάλλαγμα το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο του Θεού είναι ανεκτίμητο. Κανένα χρηματικό ποσό δεν μπορεί να το αγοράσει ούτε μπορεί κανείς να το ανταλλάξει με οτιδήποτε. Όταν χρησιμοποιείς τη διάδοση του ευαγγελίου ως ευκαιρία για να εξασφαλίσεις υλικά οφέλη, χάνεις τη μαρτυρία σου. Αυτή η προσέγγιση είναι βλάσφημη και σημάδι ότι ντροπιάζεις τον Θεό. Επιπλέον, ποια είναι η φύση της πράξης σου όταν κάνεις τους ανθρώπους να νιώθουν ευγνωμοσύνη απέναντί σου επειδή τους διέδωσες το ευαγγέλιο; Κλέβεις τη δόξα του Θεού! Το ευαγγέλιο και το έργο του Θεού δεν είναι εμπορεύματα. Ο Θεός δίνει ελεύθερα το ευαγγέλιό Του στον άνθρωπο. Είναι δωρεάν και δεν περιλαμβάνει καμία συναλλαγή. Κι όμως, οι άνθρωποι μετατρέπουν το ευαγγέλιο του Θεού σε εμπόρευμα για να το πουλήσουν σε άλλους, απαιτώντας χρήματα και υλικά αντικείμενα. Μια τέτοια πράξη δεν αποτελεί μαρτυρία και ντροπιάζει το όνομα του Θεού. Δεν είναι μια κακή πράξη; (Ναι.) Είναι πράγματι μια κακή πράξη. Είναι κάτι τέτοιο επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος; (Όχι.) Έχει πιο σοβαρή φύση από την υπόθεση στην οποία μόλις αναφερθήκαμε, του «Ανθρώπου που το κεφάλι του έγινε γουρουνοκεφαλή»; (Ναι.) Και πού εντοπίζεται η σοβαρότητά του; (Στο ότι ντροπιάζει τον Θεό.) Ντροπιάζει τον Θεό, Τον βλασφημεί και κλέβει τη δόξα Του. Τι είδους πλάσματα θα έπαιρναν το ευαγγέλιο του Θεού και θα το πούλαγαν στους ανθρώπους, θα το μοίραζαν σαν να ήταν εμπόρευμα και μετά εκβιαστικά θα έβγαζαν κέρδος απ’ αυτό και θα αναζητούσαν προσωπικό όφελος; Είναι ληστές και κακοί άνθρωποι, φέρονται με τον τρόπο του Σατανά! Ο Θεός δημιούργησε προφανώς τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, καθώς και την ανθρωπότητα. Κι όμως, ο Σατανάς και τα κακά πνεύματα παραπλανούν τον κόσμο λέγοντας ότι εκείνοι δημιούργησαν τους ανθρώπους, τους ουρανούς και τη γη, και τους κάνουν να λατρεύουν τους ίδιους ως Θεό και Δημιουργό. Δεν κλέβουν έτσι δόξα του Θεού; Αυτό είναι αμαρτία, είναι μια κακή πράξη και αντιτίθεται στον Θεό. Το ότι ο άνθρωπος πουλάει το ευαγγέλιο είναι το ίδιο πράγμα με τη συμπεριφορά του Σατανά; (Ναι.) Με ποιον σκοπό πουλάνε το ευαγγέλιο; Με σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να τους βλέπουν ως αγγελιοφόρους του ευαγγελίου, λες και το ευαγγέλιο προέρχεται από αυτούς κι αυτοί έχουν τη δύναμη να παίρνουν αποφάσεις. Έτσι δεν κλέβουν τη δόξα του Θεού; (Ναι.) Τι αμαρτία διαπράττουν όταν κλέβουν τη δόξα του Θεού; Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; Είναι η κακή πράξη της αντίθεσης στον Θεό· είναι συμπεριφορά που Τον βλασφημεί. Κάποιος που διαδίδει έτσι το ευαγγέλιο εκτελεί το καθήκον του; Όχι, πράττει το κακό, πέρα για πέρα. Η συμπεριφορά αυτή είναι αντίθεση στον Θεό. Όποιος διαδίδει έτσι το ευαγγέλιο δεν καταθέτει καθόλου μαρτυρία για τον Θεό, οπότε όποιος το κάνει δεν εκτελεί το καθήκον του, απλώς πράττει το κακό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η διάδοση του ευαγγελίου είναι τόσο σκληρή δουλειά. Δεν είναι δίκαιο να κερδίζουμε και κάποια καλά πράγματα; Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι άπιστοι δεν το λογίζουν για λάθος». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Εξαρτάται από το ποιες είναι οι προθέσεις σου, τι εποφθαλμιάς και ποια είναι η φύση αυτού που εποφθαλμιάς. Αν το κάνεις για προσωπικό όφελος, τότε αυτό που πουλάς είναι το ευαγγέλιο του Θεού, αυτό που πουλάς είναι η αλήθεια κι αυτό που κερδίζεις τελικά είναι το προσωπικό σου όφελος —τότε πράγματι είναι μια κακή πράξη. Θα ήταν υπερβολή χαρακτηριστεί ως κακή πράξη; (Όχι.) Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή. Ποιος φταίει όταν κάποιος έχει λάβει το καθήκον του και το έχει εκτελέσει, αλλά προκύπτουν τέτοιες συνέπειες; (Ο ίδιος ο άνθρωπος.) Μόνο τον εαυτό του μπορεί να κατηγορήσει. Πώς προέκυψαν, λοιπόν, αυτές οι συνέπειες; Αυτό έχει άμεση σχέση με τη μοχθηρή φύση των ανθρώπων. Κάποιοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά έχουν αίσθημα ντροπής, χαρακτήρα και συνείδηση, οπότε δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο. Αν κάποιος πράγματι κάνει τέτοιες πράξεις, αυτό δείχνει ότι δεν έχει ανθρώπινη φύση. Είναι άπληστος και έχει μοχθηρή διάθεση. Αυτό δεν τον κάνει μόνο να μην μπορεί να εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά του, αλλά μετατρέπεται και σε κακή πράξη. Κάποιοι λένε: «Πώς γίνεται να χαρακτηρίζεται ως κακή πράξη; Αυτοί κατάφεραν να αποκτήσουν πολλούς ανθρώπους διαδίδοντάς τους το ευαγγέλιο. Μόνο και μόνο τα προφανή αποτελέσματα είχαν θα πρέπει να διαψεύδουν την ιδέα ότι κάνουν κακό, σωστά;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί είναι λάθος; Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον τους, η ευθύνη τους. Ποια είναι η πρόθεση και ο σκοπός που κρύβεται πίσω από το καθήκον τους; Ποιες αρχές το καθοδηγούν; Είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους; Με βάση αυτούς τους παράγοντες, μπορεί κανείς να προσδιορίσει αν ο άνθρωπος εκτελεί τα καθήκοντά του ή κάνει κακό. Παρότι εκτελεί τα καθήκοντά του, η αφετηρία της εκτέλεσης αυτής είναι λανθασμένη. Δεν έχει ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές κι έχει διαπράξει πολλές κακές πράξεις. Αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εκδήλωση της άσκησης της αλήθειας. Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας διάδοσης του ευαγγελίου; (Το πουλάει.) Πώς θα πρέπει να ονομάσουμε αυτήν την περίπτωση; Η περίπτωση της «Πώλησης του ευαγγελίου». Ακούγοντας και μόνο την περιγραφή, καταλαβαίνετε ότι αυτό το ζήτημα έχει πολύ σοβαρή φύση. Πώς είναι δυνατόν να πουλάει κανείς το ευαγγέλιο του Θεού; Η φύση του ζητήματος της πώλησης του ευαγγελίου είναι πολύ σοβαρή. Οπότε δεν θα πρέπει οι άνθρωποι, κάθε φορά που αναφέρεται η πώληση του ευαγγελίου, να γνωρίζουν ποιο είναι το ζήτημα, ποιες είναι οι καταστάσεις, οι συμπεριφορές και οι μέθοδοι; Αυτή είναι η δεύτερη περίπτωση και η φύση της είναι σοβαρότερη από την προηγούμενη.

Η παρακάτω περίπτωση συνέβη επίσης κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Στο παρελθόν, ο οίκος του Θεού είχε ορίσει κάποιες αρχές και μεθόδους για τη διάδοση του ευαγγελίου, όπως και μεθόδους που αφορούσαν τη συμπόνια και τις φιλίες. Αυτό επέτρεψε σε κάποιους ανθρώπους να βρουν παραθυράκια και να τα εκμεταλλευτούν. Ποιοι εκμεταλλεύτηκαν αυτά τα παραθυράκια; Άνθρωποι με μοχθηρή φύση που δεν αγαπούν την αλήθεια. Κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, υπάρχουν πράγματι κάποιοι μοχθηροί άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να βρουν ερωτικούς συντρόφους και να δημιουργήσουν ρομαντικές και ερωτικές σχέσεις. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, πιστεύουν πως υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό, ενώ στην πραγματικότητα αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι του Σατανά εκμεταλλεύονται παραθυράκια. Εκμεταλλεύονται την ευκαιρία της διάδοσης του ευαγγελίου για να έρθουν σε επαφή με το αντίθετο φύλο, και όταν βρίσκουν κάποιον που τους ταιριάζει ή τους αρέσει, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βρουν ευκαιρίες να επικοινωνήσουν μαζί του και να τον προσελκύσουν. Επιφανειακά, φαίνεται ότι το κάνουν για να αποκτήσουν ανθρώπους μέσα από τη διάδοση του ευαγγελίου. Στην πραγματικότητα, όμως, το κάνουν για να ικανοποιήσουν τη λαγνεία τους. Τα κάνουν όλα αυτά με σημαία τη διάδοση του ευαγγελίου, με πρόσχημα ότι επεκτείνουν το έργο του Θεού, ότι καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν και αφιερώνονται σ’ Εκείνον, και με πρόσχημα ότι εκτελούν το καθήκον τους. Κανείς δεν τα κάνει όλα αυτά χωρίς κάποιον σκοπό. Η αλήθεια είναι ότι ξέρουν πάντα πολύ καλά τι κάνουν, αλλά επίμονα το παίζουν μπερδεμένοι. Κάθε άνθρωπος γνωρίζει βαθιά μέσα του πότε κάνει πράγματα αμαρτωλά, που ο Θεός τα απεχθάνεται και δεν τα επιτρέπει. Αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τη λαγνεία της σάρκας του και προσπαθεί να προβάλει δικαιολογίες και εξηγήσεις για τις αμαρτίες που διαπράττει. Μπορούν οι άνθρωποι με τον τρόπο αυτόν να κρύψουν τα ζητήματά τους; Αν διαπράξεις τέτοιες αμαρτίες μία-δυο φορές και μετά μετανοήσεις, ο Θεός μπορεί να σε συγχωρέσει. Όμως, αν αρνείσαι πεισματικά να αλλάξεις, τότε κινδυνεύεις. Μερικοί μπορεί να νιώθουν κάπως άβολα κάθε φορά που διαπράττουν μια τέτοια αμαρτία και να αναρωτιούνται: «Υπάρχει περίπτωση να σωθώ αν φέρομαι έτσι;» Αλλά μετά σκέφτονται: «Δεν είναι δα και τόσο μεγάλο κακό. Στη χειρότερη περίπτωση, είναι απλώς μια αποκάλυψη διαφθοράς. Δεν θα το ξανακάνω. Αυτό δεν θα επηρεάσει το αποτέλεσμα και τον προορισμό μου». Αυτή η στάση απέναντι στην παράβαση που διέπραξαν αποτελεί ειλικρινή μετάνοια; Αν δεν νιώθουν ούτε καν ενοχές βαθιά μέσα τους, δεν θα συνεχίσουν να υποτροπιάζουν; Νομίζω πως είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να εκτελέσει επαρκώς το καθήκον του; Στην εκτέλεση του καθήκοντος ενός τέτοιου ανθρώπου υπάρχουν ακόμη στοιχεία «ιδιωτικής εργασίας», ανακατεύει το «δημόσιο» με το «ιδιωτικό» κι αυτό είναι μεγάλη νοθεία! Κάτι τέτοιο σίγουρα προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι εκτελούν «επαρκώς» το καθήκον τους. Αυτό είναι πιο σοβαρό από το να ζητάς πράγματα ή να πουλάς το ευαγγέλιο. Γιατί είναι πιο σοβαρό; Είναι αηδιαστικό. Είναι ανταλλαγή σάρκας και λαγνείας. Ποια είναι, λοιπόν, η φύση αυτού του ζητήματος; Αμαρτάνουν σκόπιμα, παρότι γνωρίζουν την αληθινή οδό. Η λέξη «σκόπιμα» αλλάζει τη φύση του ζητήματος. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι κανονισμοί και οι αρχές στις εργασιακές ρυθμίσεις τους έχουν σχεδιαστεί ώστε να κάνουν πράξη τη σοφία και να μην αποκτήσει κάποιο διαπραγματευτικό χαρτί απέναντί τους ο Σατανάς. Ο στόχος είναι να έρθουν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού, αλλά εκείνοι εκμεταλλεύονται τα παραθυράκια κι αρπάζουν τις ευκαιρίες για να εξαπολύσουν χωρίς περιορισμό τη μοχθηρή λαγνεία τους. Αυτό σημαίνει ότι διαπράττουν εν γνώσει τους μια αμαρτία. Τι λέει η Βίβλος γι’ αυτό; [«Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Προς Εβραίους 10:26).] Αν δεν είναι πια διαθέσιμη ούτε η προσφορά περί αμαρτίας του σταυρού, έχουν αυτοί οι άνθρωποι καμία σχέση με τη σωτηρία; Εξαρτάται απ’ την περίπτωση. Κάποιοι άνθρωποι ενεργούν από ανάγκη ή αποκηρύσσουν εσωτερικά τον εαυτό τους, αλλά αναγκάζονται να φερθούν έτσι λόγω των συνθηκών που επικρατούν. Αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πολλές φορές, έως τρεις, τότε μπορούν να συγχωρεθούν. Τι σημαίνει ότι μπορούν να συγχωρεθούν; Σημαίνει ότι αν, μετά το πρώτο παράπτωμα, έρθουν στα συγκαλά τους, αναζητήσουν την αλήθεια, δείξουν σημάδια μετάνοιας, και αλλάξουν και δεν ξαναδιαπράξουν παράπτωμα, ενώ ζητούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, τότε μπορεί να τους δοθεί μια ευκαιρία να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει ακόμη ελπίδα για σωτηρία, αλλά το πόσο μεγάλη είναι αυτή η ελπίδα εξαρτάται από την επιδίωξη του καθενός. Κανείς δεν μπορεί να σε κρίνει οριστικά, κανείς δεν μπορεί να σου δώσει εγγυήσεις. Όλα εξαρτώνται κυρίως από την επιδίωξή σου. Δεν πρόκειται να σου υποσχεθώ τίποτα, λέγοντας ότι αν δεν διαπράξεις ξανά την ίδια αμαρτία, τότε σίγουρα θα σωθείς. Δεν θα σου δώσω αυτήν την υπόσχεση, επειδή δεν ξέρω τι θα κάνεις στο μέλλον. Αν ξεπεράσεις τις φορές που μπορεί να συγχωρεθείς, αν αρνείσαι κατ’ επανάληψη να αλλάξεις και, ενώ κηρύττεις το ευαγγέλιο, δεν κάνεις καλές πράξεις που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν τις κακές σου πράξεις, τότε έχεις ξοφλήσει. Έχεις κάνει τόσο πολύ κακό χωρίς ούτε ίχνος καλών πράξεων. Κηρύττεις το ευαγγέλιο απλώς για να εμπλακείς απερίσκεπτες ερωτικές περιπέτειες κι όχι για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Όλα αυτά δεν συνδέονται με την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Πλέον το θέμα δεν είναι αν υπάρχει ή δεν υπάρχει προσφορά περί αμαρτίας. Σε ποια κατηγορία θα πρέπει να κατατάσσονται τέτοιοι άνθρωποι; Θα πρέπει να κατατάσσονται ως βρομεροί δαίμονες και κακά πνεύματα. Δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Δεν είναι απλώς ότι διαπράττουν αμαρτίες, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Υπάρχει ακόμη ελπίδα να σωθούν; Όχι, δεν υπάρχει. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν εκδιωχθεί από τον οίκο του Θεού· έχουν αποκοπεί και ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει. Όσα κάνουν και ο τρόπος που φέρονται όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στο καθήκον τους, αλλά δεν μπορούν καν να θεωρηθούν ζήτημα επαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντος. Το τελικό αποτέλεσμα και η έκβαση αυτών των ανθρώπων θα αποφασίζεται σύμφωνα με την κατάταξή τους. Δεν είναι πολύ αηδιαστική αυτή η περίπτωση; Έχει φύση ακόμη πιο σοβαρή και απ’ τη δεύτερη περίπτωση που συζητήσαμε πριν από λίγο. Ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν κάποιοι που η περίπτωσή τους έχει ακόμα πιο σοβαρή φύση. Αυτοί μπορούν να αλλάξουν; Μπορούν να μετανοήσουν στην καρδιά τους, να σταματήσουν να κάνουν τέτοια πράγματα, και να συνεχίσουν να δουλεύουν διαδίδοντας το ευαγγέλιο στον οίκο του Θεού; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Μπορούν να δουλέψουν πρόθυμα; (Όχι.) Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι απ’ αυτούς κατάφεραν να κερδίσουν μερικούς ανθρώπους διαδίδοντάς τους το ευαγγέλιο. Τώρα, όμως, σε τι οδήγησε όλο αυτό το έργο που έκαναν; Τελικά ήταν απλή δούλεψη, όχι εκτέλεση του καθήκοντός τους. Για την ακρίβεια, δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν, αλλά το μονοπάτι που ακολούθησαν καθόρισε τη μοίρα και το αποτέλεσμά τους. Δεν θα συναντήσουν όλοι αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο τέτοιους πειρασμούς; Μπορεί να πει κανείς πως όλοι θα αντιμετωπίσουν τέτοιους πειρασμούς σε διάφορους βαθμούς και σε διαφορετικές καταστάσεις. Σημαίνει όμως αυτό ότι όλοι τους θα υποκύψουν στον πειρασμό και θα διαπράξουν αμαρτία; (Όχι.) Δεν μπορούν όλοι να διαπράξουν αμαρτία, δεν μπορούν όλοι να κάνουν τέτοια πράγματα. Αυτό καταδικάζει εκείνους που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους δραστηριότητες και με τον τρόπο αυτόν αποκαλύπτονται. Αυτό δείχνει πως κάτι πάει στραβά με τη διάθεση και την ανθρώπινη φύση τους. Ποιον μπορούν να κατηγορήσουν για αυτό το αποτέλεσμα; (Τον εαυτό τους.) Μόνο τον εαυτό μπορούν να κατηγορήσουν τους και κανέναν άλλο.

Κάποιοι άνθρωποι, όποιες παραβάσεις κι αν διαπράττουν καθώς διαδίδουν το ευαγγέλιο, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τις επιλύσουν, δεν προσεύχονται στον Θεό και δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Αυτό δείχνει ότι είναι αμετανόητοι. Τελικά, αυτοί οι άνθρωποι αποκλείονται. Είχα ακούσει για κάποιον που, ενώ διέδιδε το ευαγγέλιο, πήρε για δικιά του μια γυναίκα και δεν της επέτρεπε καν να βρει σύντροφο και να παντρευτεί. Η φύση αυτής της περίπτωσης είναι πολύ σοβαρή. Τι άνθρωπος είναι αυτός; (Ένας κακός άνθρωπος.) Μπορούν να παραμείνουν στον οίκο του Θεού τέτοιοι κακοί άνθρωποι; (Όχι.) Ο οίκος του Θεού δεν έχει θέση για τέτοιους τυράννους· ντροπιάζουν τον Θεό! Κάνοντας τέτοια πράγματα, επηρεάζουν την αντίληψη που έχουν αμέτρητοι άνθρωποι για τον Θεό και κάνουν πολλούς να Τον παρανοήσουν! Και τότε, οι άνθρωποι θα πουν: «Πώς μπορεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό να κάνει τέτοια πράγματα;» Αυτό από μόνο του είναι ήδη ντροπή για τον Θεό. Αν η εκκλησία δεν αποβάλει και δεν αντιμετωπίσει τέτοια άτομα, αλλά τους επιτρέπει να συνεχίζουν να διαδίδουν το ευαγγέλιο και τους προσφέρει ευκαιρία να μετανοήσουν, τότε αυτό είναι τελείως λάθος. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν υποπίπτει σ’ αυτό το παράπτωμα πρώτη φορά. Η συμπεριφορά του έχει σοβαρή φύση και θα πρέπει να αποβληθεί αμέσως, αλλιώς αυτό θα ντροπιάσει τον Θεό και θα δώσει στον Σατανά ένα διαπραγματευτικό χαρτί για να κρίνει και να καταδικάζει τον οίκο του Θεού. Δεν πρέπει λοιπόν να δοθεί στον Σατανά η ευκαιρία να αποκτήσει διαπραγματευτικό χαρτί. Όσοι είναι συνεχώς έκφυλοι θα πρέπει να αποβάλλονται από την εκκλησία. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ακόλαστα πνεύματα που έχουν ήδη ντροπιάσει τον Θεό και δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να τους σώσει. Όσο αποτελεσματικά κι αν κηρύττουν το ευαγγέλιο ή όσους ανθρώπους κι αν έχουν κερδίσει, αν δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, τότε έχουν καταστρέψει και εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να υπάρχουν μέσα στον οίκο του Θεού. Είναι στόχοι που πρέπει να αποκόβονται. Μετρούν, λοιπόν, οι πράξεις τους ως εκτέλεση του καθήκοντός τους; Όχι, κατά την άποψη του Θεού, όλες τους οι συνεισφορές έχουν σβηστεί πλήρως κι Εκείνος δεν θα τις θυμάται. Δεν είναι απλώς ανεπαρκείς. Η φύση της εκτέλεσης του καθήκοντός τους έχει αλλάξει, πλέον πράττουν το κακό. Πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτούς που πράττουν το κακό; Τους αποκόβει. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι απομακρύνονται από την ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλέξει και προετοιμάσει Εκείνος για τη σωτηρία, δεν ανήκουν σ’ αυτούς. Αντίθετα, κατατάσσονται στην ίδια κατηγορία με τα κακά πνεύματα, τους βρομερούς δαίμονες και αυτούς που δεν σώζονται. Τι πιθανότητες έχουν να σωθούν; (Μηδενικές.) Παρότι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους και ακολουθούσαν τον Θεό, στο τέλος, φτάνουν σ’ αυτό το σημείο και αποκλείονται. Όπως βλέπεις, λοιπόν, υπάρχει κι ακόμα ένα είδος ανθρώπου. Αυτής η περίπτωσης έχει σοβαρότερη φύση από την προηγούμενη; (Ναι.) Έχει φύση ακόμη πιο σοβαρή, εστιασμένη. Αυτή η περίπτωση θα πρέπει να συγχωνευθεί με την τρίτη. Είναι στην κατηγορία μιας ιδιαίτερης, χαρακτηριστικής περίπτωσης μέσα στο τρίτο παράδειγμα και είναι εστιασμένη. Πώς θα πρέπει να ονομάσουμε αυτήν την περίπτωση; «Οι μοχθηροί άνθρωποι θα αποκόβονται», ας το λήξουμε αυτό. Για τα τρία είδη ανθρώπων που ανήκουν σ’ αυτές τις τρεις περιπτώσεις, η εκτέλεση του καθήκοντός τους τελικά έγινε ίση με την απλή δούλεψη χωρίς αποτέλεσμα. Τι σημαίνει απλή δούλεψη χωρίς αποτέλεσμα; Σημαίνει ότι μετέτρεψαν το καθήκον τους σε απλή δούλεψη· κι ακόμη και τότε, δεν δούλευαν σωστά ούτε εκτελούσαν καλά το καθήκον τους. Δεν αντιμετώπιζαν το καθήκον τους ως τέτοιο κι έκαναν και διάφορες παρατυπίες και κακές πράξεις, κι έτσι τελικά αποκλείστηκαν και δεν είχαν καλή έκβαση. Η φύση αυτών των τριών περιπτώσεων είναι πολύ σοβαρή.

Υπάρχει και άλλη μια περίπτωση, με αρκετά σοβαρή φύση. Ήταν ένας άνθρωπος που επιτελούσε έργο για πολλά χρόνια και επιφανειακά έμοιαζε να επιδιώκει την αλήθεια και να δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του. Απαρνήθηκε γάμους και οικογένειες, εγκατέλειψε την καριέρα του και τις προοπτικές του, πήγε σε πολλά μέρη για να εκτελέσει τα καθήκοντά του κι ανέλαβε και κάποιο έργο με μικρές συνέπειες. Αλλά, όσο εκτελούσε τα καθήκοντά του, ελάχιστες αλήθειες κατάλαβε, επειδή δεν επιδίωκε πραγματικά την αλήθεια· ταυτόχρονα, νόμιζε ότι τα πήγαινε καλά μόνο και μόνο επειδή μπορούσε να μιλάει για λόγια και δόγματα. Το πιο σοβαρό απ’ όλα ήταν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε καθόλου πράξη την αλήθεια. Έτσι, η εκτέλεση του καθήκοντός του περιοριζόταν στο να κηρύττει δόγματα και ν’ ακολουθεί κάποιους κανονισμούς, συνηθίζοντας να συμπεριφέρεται καλά στους άλλους και να μην προσβάλλει κανέναν. Δεν ήταν προσεκτικός σχετικά με το πώς εκτελούσε το έργο εκκλησίας και τα ζητήματα που υπήρχαν, δεν προσπαθούσε και δεν επιδίωκε την αλήθεια για να λύσει αυτά τα ζητήματα. Με λίγα λόγια, η στάση του απέναντι στο έργο ήταν επιφανειακή και αδιάφορη. Δεν φαινόταν να τεμπελιάζει, αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν κι ότι κουραζόταν. Δεν έμοιαζε να φέρεται επιπόλαια, αλλά τ’ αποτελέσματα του έργου του δεν ήταν και πολύ καλά. Σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό, εξαιτίας της αμέλειας και της επιπόλαιης στάσης του, προκάλεσε μία απώλεια άνω των 10 εκατομμυρίων γουάν στις προσφορές στον Θεό. Τι είδους ποσό είναι τα 10 εκατομμύρια γουάν; Για έναν συνηθισμένο άνθρωπο αυτό το ποσό θεωρείται αστρονομικό. Θα του κοβόταν η ανάσα, δεν θα το πίστευε κι ούτε που θα τολμούσε να το σκεφτεί, αφού ποτέ δεν θα είχε δει τόσα λεφτά στη ζωή του. Αλλά αυτός ο «ηλικιωμένος κύριος», αφού εξαιτίας του χάθηκαν πάνω από 10 εκατομμύρια γουάν σε προσφορές, δεν ένιωσε καθόλου τύψεις, δεν έδειξε ούτε ίχνος μετάνοιας και δεν στεναχωρήθηκε. Όταν τον απέβαλε η εκκλησία, συνέχισε να παραπονιέται. Τι σόι πλάσμα θα το έκανε αυτό; Ας συζητήσουμε δύο σημεία. Πρώτον, το ποσό χάθηκε όσο εσύ δούλευες. Όποιος κι αν φταίει, εσύ έχεις την ευθύνη. Είχες ευθύνη να το προστατεύσεις, αλλά απέτυχες. Αυτό είναι παραμέληση καθήκοντος, επειδή τα χρήματα δεν είναι των ανθρώπων. Είναι προσφορά, κι οι άνθρωποι πρέπει να την αντιμετωπίζουν με την ύψιστη αφοσίωση. Τι πρέπει να σκεφτεί κάποιος αν υπάρξει τέτοια απώλεια στις προσφορές; Ακόμα κι ο θάνατος δεν θα ήταν αρκετή αποζημίωση! Πόσα χρήματα αξίζει μια ανθρώπινη ζωή; Αν η απώλεια είναι πολύ μεγάλη, ακόμα κι η ζωή ενός ανθρώπου δεν θα είναι αρκετή για να την ξεπληρώσει! Το κλειδί είναι ότι η φύση αυτού του ζητήματος είναι υπερβολικά σοβαρή. Αυτός ο «ηλικιωμένος κύριος» δεν πήρε σοβαρά την απώλεια τόσων προσφορών. Είναι απεχθής! Η απώλεια πάνω από 10 εκατομμυρίων γουάν σε προσφορές τού φάνηκε λες και έχασε γύρω στα 100 γουάν. Δεν το ανέφερε καθόλου στον Άνωθεν, δεν ένιωσε καθόλου τύψεις για το ζήτημα και δεν είπε στους γύρω του: «Ας αναλύσουμε πώς χάθηκαν αυτά τα χρήματα και ας δούμε τι πρέπει να γίνει. Να τ’ αποπληρώσουμε ή να βρούμε κάποια άλλη λύση; Ή μήπως να ενημερώσουμε τον Άνωθεν, ν’ αναλάβουμε την ευθύνη και να παραιτηθούμε, και να προσευχηθούμε στον Θεό για να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας;» Ούτε αυτήν τη στάση δεν κράτησε! Δεν είναι απεχθές; (Ναι.) Είναι υπερβολικά απεχθές! Το ότι ήταν ικανός να κάνει τόσες κακές πράξεις αποκαλύπτει τη στάση του απέναντι στο καθήκον κι απέναντι στον Θεό. Δεύτερον, αφού αποβλήθηκε, όχι μόνο δεν το αποδέχτηκε και δεν εξομολογήθηκε την αμαρτία του ούτε μετανόησε, αλλά μέχρι που παραπονέθηκε κιόλας. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Σκεφτείτε, για ποιο πράγμα θα μπορούσε να παραπονεθεί; Παραπονέθηκε λέγοντας: «Εγώ πιστεύω στον θεό περισσότερα από είκοσι χρόνια, δεν παντρεύτηκα ποτέ, θυσίασα τόσα, άντεξα τόσα βάσανα, και τώρα με αποβάλλουν, με απορρίπτουν. Θα βρω τον δικό μου χώρο!» Λίγο καιρό μετά παντρεύτηκε. Πείτε Μου, εάν ένας συνηθισμένος άνθρωπος —με συνείδηση κι ανθρώπινη φύση— είχε έστω και λίγο αίσθημα συνείδησης, θα παντρευόταν τόσο γρήγορα; Θα έβρισκε την όρεξη να το κάνει; Γενικά, όταν κάποιος που έχει έστω και λίγη συνείδηση κι ανθρώπινη φύση έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα, θα σκεφτόταν μέχρι και τον θάνατο. Θα έλεγε: «Η ζωή μου τελείωσε! Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο μετά από περισσότερα από είκοσι χρόνια που πιστεύω στον Θεό; Μόνο τον εαυτό μου έχω να κατηγορήσω και μου αξίζει να αποβληθώ! Ξέχνα τα 10 εκατομμύρια, εδώ δεν έχω ούτε ένα εκατομμύριο να δώσω. Και τον εαυτό μου να πουλούσα, πάλι δεν θα έφταναν. Η ζωή μου δεν αξίζει τίποτα!» Γιατί το έκανες ενώ ήξερες ότι δεν θα μπορούσες να τα πληρώσεις; Δεν γνώριζες ότι αυτά τα χρήματα ήταν προσφορά, αφιέρωση στον Θεό; Αυτά τα χρήματα δεν ήταν δικά σου. Ήταν ευθύνη σου να τα προστατεύσεις. Δεν ήταν κάτι που δεν είχε σχέση μ’ εσένα· ήταν κάτι που έπρεπε να φυλάξεις. Ήταν ό,τι πιο σημαντικό κι η απροσεξία σου ήταν παραμέληση καθήκοντος. Εφόσον τα έχασες, δεν θα έπρεπε ν’ αποφεύγεις την ευθύνη σου. Ως κάποιος που πιστεύει στον Θεό, δεν είχες την υποχρέωση και την ευθύνη να προστατεύσεις αυτές τις προσφορές και ν’ αποτρέψεις τυχόν παθήματα; Δε θα έπρεπε να είχες μειώσει το ρίσκο να πάει κάτι στραβά; Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, τότε τι είσαι; Δεν είσαι ζωντανός δαίμονας; (Ναι.) Αυτό είναι απεχθές και δεν χαρακτηρίζεται καθόλου από ανθρώπινη φύση! Επιπλέον, αφού αποβλήθηκε αυτός ο άνθρωπος, όχι μόνο σταμάτησε να πιστεύει στον Θεό και παντρεύτηκε, αλλά ενοχλούσε και τους πιστούς στην οικογένειά του —αυτό το πράγμα έχει ακόμα πιο σοβαρή φύση. Εκτελούσε το καθήκον του για πολλά χρόνια, απαρνήθηκε πολλά, έκανε πολλές θυσίες, αρκετή δουλειά, πήρε ρίσκα και φυλακίστηκε. Αλλά αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες δεν ορίζουν τη μοίρα ενός ανθρώπου. Και τι την ορίζει; Το μονοπάτι που επιλέγει. Εάν είχε ακολουθήσει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα είχε καταλήξει έτσι και δεν θα είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη απώλεια στον οίκο του Θεού. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που συνέβη ένα τόσο μεγάλο πάθημα. Είχε άμεση σχέση με την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης αυτού του ανθρώπου και το μονοπάτι που επέλεξε. Νομίζετε ότι ο Θεός γνωρίζει το μονοπάτι στο οποίο βρίσκεται εκείνος; (Ναι.) Ο Θεός γνωρίζει. Άρα, αυτό το περιστατικό έγινε σκοπό να αποκαλυφθεί ή να αποκλειστεί; Έγινε με σκοπό και να αποκαλυφθεί και αποκλειστεί. Από την ανθρώπινη οπτική, αυτός ο άνθρωπος έμοιαζε να εκτελεί καλά το καθήκον του, με αφοσίωση, δαπάνη, προθυμία να πληρώσει τίμημα και αντοχή στις αντιξοότητες. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός να του κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί να τον αποκαλύψει; Ποιος ήταν ο σκοπός να αποκαλυφθεί; Μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί η έκβασή του; Όχι, σκοπός ήταν να αποκαλυφθεί η πίστη του, η ανθρώπινη φύση του, η ουσία του· όλα αυτά ξεγυμνώθηκαν τώρα. Μπορεί ο Θεός μετά απ’ όλα αυτά να σώσει έναν τέτοιο άνθρωπο; Μήπως του επιφυλάσσει έστω και μια αμυδρή ελπίδα; Ο Θεός δεν έχει καμία ελπίδα για έναν τέτοιον άνθρωπο. Έχει μείνει στον Θεό καθόλου αγάπη και έλεος γι’ αυτόν; Καθόλου. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν ο Θεός δεν έχει πια γι’ αυτόν ούτε αγάπη ούτε έλεος, τότε το μόνο που μένει είναι δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και οργή;» Σωστά. Ένας τόσο κακός άνθρωπος δεν χρειάζεται πλέον αγάπη ή έλεος, δεν υπάρχει πια ανάγκη γι’ αυτά, επειδή έχει προσβάλει πολύ τη διάθεση του Θεού. Και ό,τι απέμεινε στον Θεό γι’ αυτόν είναι δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και οργή. Η έκβασή του δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης του Θεού, καμία σχέση με το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αυτός αποκλειστεί και απομακρυνθεί, άρα όπου κι αν είναι τώρα, στα μάτια του Θεού είναι μονάχα ένας ζωντανός νεκρός, ένα περιπλανώμενο πτώμα που ζει ανάμεσα σε ακάθαρτους δαίμονες και κακά πνεύματα, ανάμεσα σ’ αυτούς που φορούν ανθρώπινα προσωπεία αλλά έχουν τερατώδεις καρδιές κι είναι τέρατα με ανθρώπινα ενδύματα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του κι έχει αποκοπεί από το βλέμμα του Δημιουργού. Αν σκεφτεί κανείς την έκβασή του και την τελική στάση του απέναντι σ’ αυτό το τεράστιο γεγονός που συνέβη στη ζωή του, μήπως ο τρόπος που εκτελεί το καθήκον του έχει την παραμικρή σχέση με τη λέξη «επαρκής»; (Όχι.) Πώς μπορείς να ξέρεις, ακόμα και πριν από αυτό το γεγονός, ότι δεν εκτελεί επαρκώς το καθήκον του; Το ξέρεις μέσα απ’ την κρίση και το συμπέρασμα ή έκανες αυτήν την αξιολόγηση παρατηρώντας την ουσία του; (Παρατηρώντας την ουσία του.) Σωστά. Πάρτε ως παράδειγμα τον Παύλο. Αν είχε επιδιώξει την αλήθεια, αν είχε αναζητήσει την τελείωση, όπως ο Πέτρος, δεν θα είχε πει τόσο βλάσφημα λόγια. Κάθε αποτέλεσμα έχει μία αιτία. Το αποτέλεσμα αυτού του ανθρώπου έχει τις υποκείμενες αιτίες του. Και μόνο ότι έφτασε σήμερα σ’ αυτό το σημείο αλλά και η στάση του απέναντι στον Θεό, απέναντι στις προσφορές κι απέναντι στις κακές του πράξεις αρκούν ώστε οι άνθρωποι να διακρίνουν καθαρά τι μονοπάτι είχε πάρει και ποια ήταν πραγματικά η πίστη του στον Θεό. Αυτό αποκαλύπτει πλήρως την ουσία του και το μονοπάτι το οποίο ακολουθούσε. Αν βρισκόταν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού, κι αν μπορούσε ειλικρινά ν’ αντιμετωπίσει το καθήκον του ως ευθύνη κι υποχρέωσή του, πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί αυτήν την αναπόφευκτη κατάσταση; Είναι σίγουρο ότι δεν θα είχε τη στάση που έχει τώρα, της αντίστασης και του παραπόνου. Η δαιμονική του πλευρά ξεγυμνώθηκε και φανερώθηκε πλήρως η φύση-ουσία που είχε βαθιά μέσα στην ψυχή του. Δεν είναι ανθρώπινο ον, είναι ένας διάβολος. Αν ήταν άνθρωπος, δεν θα είχε καταλήξει έτσι μετά από περισσότερα από 20 χρόνια πίστης στον Θεό. Αν ήταν άνθρωπος, πόσες τύψεις θα ένιωθε που είχε χάσει τόσες προσφορές; Πόσα δάκρυα θα έχυνε; Πόσο πολύ θα έτρεμε; Θα ένιωθε αναπόφευκτα υπεύθυνος κι ένοχος για φοβερή αμαρτία· θα θεωρούσε πως είναι ασυγχώρητος, και ότι πρέπει να μετανοήσει και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του στον Θεό. Ακόμα κι αν η εκκλησία τον απέβαλλε, τουλάχιστον δεν θα σταματούσε να πιστεύει ούτε θα πρόδιδε τον Θεό, πόσο μάλλον θα ενοχλούσε την πίστη της οικογένειάς του στον Θεό. Τι διακρίνουμε από όλες αυτές τις επακόλουθες συμπεριφορές του συγκεκριμένου ανθρώπου; Ότι είναι ένας δύσπιστος που δεν αγαπά την αλήθεια κι ότι η ανθρώπινη φύση του είναι κακόβουλη. Αυτή η είναι η τέταρτη περίπτωση. Πώς να ονομάσουμε αυτήν την περίπτωση; («Η περίπτωση της απώλειας των δέκα εκατομμυρίων σε προσφορές».) Να προσθέσουμε και την αντίδρασή του και να την πούμε: «Η απώλεια δέκα εκατομμυρίων σε προσφορές, χωρίς ίχνος μετάνοιας». Δεν είναι καλύτερο αυτό το όνομα; Είναι μια προειδοποίηση για τους άλλους. Το λιγότερο, τους κάνει να καταλαβαίνουν πόσο σοβαρές είναι οι πράξεις του.

Αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν, οι διάφορες συμπεριφορές που έδειξαν αυτοί οι άνθρωποι, όπως και οι στάσεις τους απέναντι στον Θεό όταν συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, όλα προέκυψαν και φανερώθηκαν την ώρα που εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Επομένως, έως έναν βαθμό, το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς κατά την πίστη του στον Θεό και η οριστική του έκβαση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εκτέλεση του καθήκοντός του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχει μια άμεση σχέση. Το θέμα της εκτέλεσης των καθηκόντων θα έπρεπε να είναι παντοτινό κι η αλήθεια που αφορά αυτήν την πτυχή θα έπρεπε κι αυτή να είναι ένα θέμα παντοτινό. Είναι η αλήθεια που θα έπρεπε να καταλάβουν εκ θεμελίων οι άνθρωποι, και είναι ένα θέμα που πρέπει να συζητιέται διαρκώς όσο οι άνθρωποι αναπτύσσονται στη ζωή και πιστεύουν στον Θεό. Κι αυτό επειδή είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις αλλαγές στις διαθέσεις τους, με τη ζωή-είσοδό τους, αλλά και πούμε το τι μονοπάτι ακολουθούν και τι αποτέλεσμα θα λάβουν. Σήμερα, συναναστραφήκαμε με πολλές λεπτομέρειες πάνω στην εκτέλεση των καθηκόντων και επίσης συναναστραφήκαμε σχετικά με αρκετές περιπτώσεις. Ο βασικός σκοπός ήταν να καταλάβετε πώς να εκτελείτε τα καθήκοντά σας με τρόπο που εγκρίνει ο Θεός, ποιες συνέπειες προκαλούνται αν κάνετε κακό και πόσο σημαντικό είναι να εκτελείτε τα καθήκοντά σας σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Τα γεγονότα σ’ αυτές τις περιπτώσεις γίνονταν όλο και πιο σοβαρά και τρομακτικά, αλλά δεν τα έφτιαξα Εγώ. Συνέβησαν πραγματικά ανάμεσα στους πιστούς του Θεού και που ανήκουν στις τάξεις όσων εκτελούν τα καθήκοντά τους. Τι δηλώνει αυτό; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν εκτελούμε τα καθήκοντά μας, δεν γίνεται τίποτα. Αλλά όταν τα εκτελούμε, προκύπτουν πάντα προβλήματα. Άρα, μήπως είναι σωστό απλώς να μην εκτελούμε τα καθήκοντά μας;» Τι είναι αυτό το σκεπτικό; Δεν είναι σαν να σταματάς να τρως επειδή φοβάσαι μην πνιγείς; Δεν είναι ανοησία; Πρέπει να μάθεις ν’ αναζητάς την αλήθεια για να λύνεις αυτά τα θέματα. Είναι ενεργή στάση και μια τέτοια στάση έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Τι στάση είναι εκείνη κατά την οποία φοβάσαι μην προκύψουν προβλήματα όσο εκτελείς το καθήκον σου που θα σε κάνουν να καταδικαστείς, να αποβληθείς, να αποκλειστείς, να αποκοπείς και να χάσεις κάθε ελπίδα για σωτηρία, κι εσύ απλώς σταματάς τα καθήκοντα σου ή υιοθετείς απέναντί τους αρνητική και ανταγωνιστική προσέγγιση; (Κακή στάση.) Κάποιοι άλλοι λένε: «Η ανθρώπινη φύση μας είναι πολύ ελλιπής για να εκτελούμε καθήκοντα. Γιατί, λοιπόν, να μη δουλεύουμε απλώς και να είμαστε ευχαριστημένοι; Ο Θεός δεν έχει υψηλές απαιτήσεις απ’ αυτούς τους απλούς δουλευτές, και δεν υπάρχουν πρότυπα ή αρχές. Αρκεί απλώς να καταβάλλεις προσπάθεια. Να κάνεις ότι σου ζητάνε, να είσαι υπάκουος, να μην αναλαμβάνεις καμία σημαντική ευθύνη και να μην έχεις καμία φιλοδοξία να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης. Η μεγαλύτερη ευλογία θα ήταν να μπορείς απλώς να παραμείνεις μέχρι το τέλος». Τι είναι αυτά τα κίνητρα; Δεν είναι χυδαία και άθλια; Είναι δυνατόν να κατακτήσουν τη σωτηρία του Θεού τέτοιοι άνθρωποι που δεν είναι καθόλου φιλόδοξοι; Είναι δυνατόν να κάνει μια απλή δουλειά επαρκώς ένας άνθρωπος χωρίς ανθρώπινη φύση; Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση δεν μπορούν να είναι επαρκείς απλοί δουλευτές. Δεν θα γίνουν οι πιστοί απλοί δουλευτές που θα παραμείνουν.

Στις τελευταίες μας συναναστροφές αναφέρθηκαν σχετικά πολλά παραδείγματα. Εύκολα θυμάται κανείς αυτά τα γεγονότα, αλλά οι αλήθειες σχετικά με τις οποίες συναναστράφηκα μαζί σας είναι δυσνόητες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει κάποιο όφελος: συζητώντας αυτά τα γεγονότα, μπορεί να θυμηθείτε ή να κατανοήσετε λιγάκι τις αλήθειες που αφορούν. Αν δεν μιλούσαμε γι’ αυτές τις περιπτώσεις, μάλλον θα χρειαζόταν μεγαλύτερη προσπάθεια για να πετύχουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Το ότι συζητάμε γι’ αυτά τα γεγονότα λειτουργεί ως κίνητρο και προειδοποίηση και βοηθάει τους ανθρώπους να βρουν από μέσα τους το σωστό μονοπάτι. Σας καθοδηγεί να μάθετε ποιο μονοπάτι ν’ ακολουθήσετε στην πίστη σας, προκειμένου να μην παραβιάσετε τα διοικητικά διατάγματα του Θεού, να μην κάνετε μεγάλα λάθη ή να μην πάρετε τον λάθος δρόμο. Ο βασικός στόχος της συζήτησης είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους επαρκώς. Πώς νιώθετε τώρα που ακούσατε αυτές τις τέσσερις περιπτώσεις; Έχετε αποκτήσει νέα κατανόηση σχετικά με το πώς εκτελούνται τα καθήκοντά επαρκώς; Είναι εύκολο να εκτελέσουν οι άνθρωποι επαρκώς τα καθήκοντά τους; (Δεν είναι εύκολο.) Ποιο είναι το δύσκολο; Έχει να κάνει με το ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν μπορούν να βρουν τις αρχές, και άρα εξακολουθούν να κάνουν λάθη; (Όχι.) Άρα, πού εντοπίζεται τότε η δυσκολία; Έχει να κάνει μ’ αυτό: οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Αν δεν αναζητούν και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, σε συνδυασμό με τις άγριες, μοχθηρές και αλαζονικές τους διαθέσεις, εύκολα μπορεί να οδηγηθούν σε συγκεκριμένες συνέπειες και να προκύψουν αποτελέσματα που ούτε περιμένουν ούτε θέλουν να δουν. Υπάρχει κανείς που περιμένει κακή έκβαση για τον εαυτό του; (Όχι.) Υπάρχουν άνθρωποι που απλώς ελπίζουν σε μια μέτρια έκβαση, νομίζοντας ότι αρκεί να τη βγάλουν ως το τέλος χωρίς να πεθάνουν; (Ναι.) Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Άνθρωποι που δεν αναζητούν την αλήθεια. Απλώς περιμένουν μέχρι να πεθάνουν. Είναι σίγουρο ότι τέτοιοι ανθρώπου εκτελούν το καθήκον τους τελείως επιπόλαια. Έτσι, είναι εύκολο να κάνουν λάθη ή να διαπράξουν αμαρτίες και τους δυσκολεύονται πολύ να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα. Τι είδους άνθρωποι μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα; (Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια.) Ποιοι άλλοι; (Όσοι έχουν ανθρώπινη φύση.) Τι περιλαμβάνει η ανθρώπινη φύση; (Συνείδηση και λογική.) Αυτοί που έχουν συνείδηση και λογική, που διαθέτουν ανθρώπινη φύση, θα εκτελέσουν με ευκολία τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα αν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Μας λες όλο γι’ αυτά τα σοβαρά αρνητικά παραδείγματα ανθρώπων που δεν καταφέρνουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους επαρκώς, και αυτό μας κάνει να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας. Πότε επιτέλους θα ανταποκριθούμε στα πρότυπα για να εκτελέσουμε επαρκώς τα καθήκοντά μας; Υπάρχουν καθόλου θετικά παραδείγματα γι’ αυτό;» Ας συζητήσουμε λοιπόν κάτι πιο ξεσηκωτικό και θετικό. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να επικεντρώνονται στην επιδίωξη της αλήθειας και ταυτόχρονα γίνονται πιο προσεκτικοί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Για παράδειγμα, κάποιοι συνεργάζονται πιο αρμονικά με άλλους όσο τα εκτελούν. Τι σημαίνει αρμονική συνεργασία; Να μια εκδήλωσή της: δεν έχει απλώς να κάνει με το να τα πηγαίνουν όλοι καλά φαινομενικά, χωρίς συγκρούσεις και ίντριγκες. Αρμονική συνεργασία σημαίνει ότι όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα στο έργο —είτε τα κατανοείς είτε όχι και είτε έχεις είτε δεν έχεις τη σωστή προοπτική— συνεχίζεις να συνομιλείς και να συναναστρέφεσαι με τους άλλους, ν’ αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και να καταλήγεις σε ομοφωνία. Αυτό είναι αρμονική συνεργασία. Ποιος είναι ο σκοπός της ομοφωνίας; Να εκπληρώνει κανείς τα καθήκοντά του καλύτερα, να κάνει καλύτερα το έργο της εκκλησίας και να μπορεί να καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό. Αν θέλετε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας σύμφωνα με τα πρότυπα, τότε θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσετε αρμονική συνεργασία κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων σας. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν ήδη πράξη την αρμονική συνεργασία. Αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, παρότι δεν μπορούν ακόμη να την κάνουν πράξη πλήρως, και παρ’ όλο που συναντούν αποτυχίες, αδυναμία κι αποκλίσεις στον δρόμο τους, αυτοί πασχίζουν για τις αλήθεια-αρχές. Έτσι, υπάρχει ελπίδα να πετύχουν την αρμονική συνεργασία. Για παράδειγμα, κάποιες φορές μπορεί να νομίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι το σωστό, αλλά να μπορείς να μη δείξεις αυταρέσκεια. Μπορείς να συζητήσεις με τους άλλους και να συναναστραφείς μαζί τους πάνω στις αλήθεια-αρχές μέχρι να γίνουν κατανοητές και ξεκάθαρες, ώστε όλοι να τις καταλάβουν και να συμφωνήσουν ότι έτσι θα επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα. Επιπλέον, θα συμφωνήσουν όλοι πως αυτό δεν ξεφεύγει από τις αρχές και πως λαμβάνει υπ’ όψιν το όφελος του οίκου του Θεού, πως θα προστατέψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μια τέτοια άσκηση είναι εναρμονισμένη με τις αλήθεια-αρχές. Αν και το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι αυτό που φανταζόσουν, το μονοπάτι, η κατεύθυνση και ο στόχος της άσκησής σου ήταν σωστά. Πώς το βλέπει λοιπόν ο Θεός αυτό; Πώς ορίζει αυτό το ζήτημα; Θα πει ότι η εκτέλεση των καθηκόντων σου είναι επαρκής. Το ότι είναι επαρκής σημαίνει πως εκτέλεσες το καθήκον σου σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού; Όχι, δεν σημαίνει αυτό. Η επαρκής εκτέλεση εξακολουθεί ν’ απέχει πολύ απ’ το να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, να λαμβάνεις την επιβεβαίωσή Του και να ασκείσαι σε πλήρη ταύτιση με τις απαιτήσεις Του. Η επαρκής εκτέλεση σημαίνει απλώς ότι είσαι στο σωστό μονοπάτι, ότι έχεις σωστές προθέσεις και σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν έχεις φτάσει ακόμα την υψηλή προσδοκία του να φέρεσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, όπως απαιτεί ο Θεός. Για παράδειγμα, όσον αφορά την υποταγή, ας πούμε ότι ο οίκος του Θεού κανονίζει να κάνεις κάτι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Πώς πρέπει να ασκηθείς ώστε να πετύχεις τον στόχο κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου; Όταν ακούσεις για πρώτη φορά για το έργο, μπορεί να έχεις διάφορες απόψεις. Αλλά μετά από λίγη περισυλλογή, σκέφτεσαι: «Ο Θεός είπε ότι πρέπει να μάθουμε σε θέματα που δεν κατανοούμε ν’ αναζητούμε και να υποτασσόμαστε, άρα πρέπει ν’ αναζητήσω. Αν και δεν καταλαβαίνω την αλήθεια ούτε ξέρω πώς να την κάνω πράξη, το έργο ανατέθηκε σ’ εμένα, οπότε πρέπει να συμμορφωθώ και να υποταχθώ. Ακόμα κι αν πρέπει απλώς ν’ ακολουθήσω τους κανονισμούς, αυτό πρέπει να κάνω πρώτα». Εάν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα πετύχεις τον στόχο. Όμως, υπάρχει κάποιο κενό ανάμεσα στο να πετύχεις τον στόχο και το να λάβεις την επιβεβαίωση του Θεού; (Ναι.) Αυτό το κενό καθορίζεται από το πόσο κατανοείς την αλήθεια. Παρ’ όλο που μπορείς να υποταχθείς, δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του Θεού και ούτε έχεις αναγνωρίσει πλήρως ούτε έχεις κάνει πράξη τις αλήθεια-αρχές. Απλώς τηρείς τους κανονισμούς. Τηρείς τα βασικά που οφείλει να κάνει κάποιος, σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης και τους κανονισμούς. Οπότε, ναι μεν δεν υπάρχουν προβλήματα στην εκτέλεση ούτε είναι τίποτα λάθος στη φύση των πράξεών σου, αλλά αυτό δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο της άσκησης της αλήθειας. Ακόμα δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του Θεού. Απλώς τηρείς παθητικά και αντανακλαστικά τα καθήκοντά σου. Δεν τα εκπληρώνεις σωστά, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν έχεις φτάσει το επίπεδο όπου μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό ή να ικανοποιήσεις τις προθέσεις Του. Δεν έχεις φτάσει στο πρότυπο της κατάθεσης μαρτυρίας. Επομένως, μια τέτοια εκτέλεση των καθηκόντων σου είναι οριακά επαρκής και δεν εξασφαλίζει την έγκριση του Θεού.