Τον Ιούνιο του 2021, πότιζα νεοφώτιστους στην εκκλησία. Ο αδελφός Τζέρεμι επέβλεπε τη δουλειά μας. Με ρωτούσε για προβλήματα ή δυσκολίες που είχα στο καθήκον μου, με καθοδηγούσε πώς να επικοινωνώ με τους νέους πιστούς και να τους βοηθώ στα προβλήματα. Κάποιες φορές, το έργο μου είχε λάθη ή προβλήματα. Τα επισήμαινε όταν τα παρατηρούσε και μου έλεγε πώς να τα χειριστώ. Στην αρχή, δεχόμουν με χαρά τις υποδείξεις του αδελφού Τζέρεμι, αλλά όταν ανέφερε πάρα πολλά προβλήματα, δεν ήθελα πια να τον ακούω. Σκεφτόμουν: «Έχω τόση δουλειά στο πότισμα των νεοφώτιστων, που μερικές φορές δεν προλαβαίνω να φάω. Τα δίνω όλα, γιατί λοιπόν πάντα μιλάς για τα προβλήματά μου; Πιστεύω ότι το επίπεδό μου είναι πολύ καλό, ξέρω τι να κάνω και δεν χρειάζομαι κάποιον να μου πει».

Μια μέρα, ένας νέος πιστός από μια ομάδα έστειλε ένα μήνυμα, και απολογούνταν που είχε χάσει την τελευταία συνάθροιση επειδή είχε δουλειά στο έργο. Επειδή έκανα κάτι άλλο, δεν του απάντησα αμέσως. Όταν είδα το μήνυμά του, ο αδελφός Τζέρεμι είχε ήδη απαντήσει στο μήνυμα εκείνου του νεοφώτιστου. Μου είπε επίσης σε προσωπικό μήνυμα να απαντώ εγκαίρως, καθώς και πώς να επικοινωνώ με τους νεοφώτιστους. Νευρίασα λίγο με το μήνυμά του, ένιωσα ότι με ενοχλούσε και σκέφτηκα: «Ξέρω πώς να επικοινωνώ μαζί τους, οπότε γιατί όλο μου δίνεις συμβουλές; Εάν πιστεύεις ότι μπορείς να συναναστραφείς εσύ, κάν’ το μόνος σου». Ένιωσα μάλιστα τσαντισμένη. «Έχω κάνει τα πάντα, μέχρι που κάποιες φορές ξέχασα ακόμη και να φάω, μα λες συνέχεια ότι κάνω άσχημα μια το ένα και μια το άλλο». Όταν ο αδελφός Τζέρεμι με κάλεσε για να ελέγξει το έργο, δεν του απάντησα ούτε του έστειλα μήνυμα —δεν του έδωσα σημασία. Αλλά εκείνος συνέχιζε να με ρωτάει για το έργο μου και να μου κάνει υποδείξεις. Μια φορά που ένας νέος πιστός δεν απάντησε σ’ ένα μήνυμά μου, δεν ασχολήθηκα άλλο. Ο αδελφός Τζέρεμι μου είπε να συνεχίσω να επικοινωνώ, και να είμαι υπομονετική με τους νεοφώτιστους και να τους βοηθώ πολύ. Δεν ήθελα να ακούσω τη συμβουλή του. Σκεφτόμουν: «Ο νεοφώτιστος δεν απαντά, οπότε γιατί να χάσω περισσότερο χρόνο; Δεν υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό, επομένως γιατί να σε ακούσω;» Έτσι, δεν δέχτηκα την υπόδειξή του. Όσο για εκείνους που δεν μου απαντούσαν ποτέ, δεν ασχολούμουν πια μαζί τους. Σταδιακά, πολλοί νεοφώτιστοι από τις ομάδες που είχα αναλάβει, δεν συναθροίζονταν πια. Μόνο όταν το παρατήρησα αυτό συνειδητοποίησα ότι ήταν λάθος το να μη δέχομαι συμβουλές. Επίσης, ενώ εγώ αγνοούσα τον αδελφό Τζέρεμι κι απέρριπτα τις συμβουλές του, εκείνος πάντα απαντούσε στα μηνύματά μου. Ένιωθα ότι του όφειλα μια συγγνώμη. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει και να μου δώσει δύναμη. Ήθελα να εγκαταλείψω τις ιδέες μου και να ακούσω τον αδελφό.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ενώ εκτελούν το καθήκον τους. Απλώς κάνουν ό,τι τους αρέσει, ενεργώντας σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιοπληξίες, και ενεργούν πάντοτε παρορμητικά και απερίσκεπτα, και απλώς δεν βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας. Τι σημαίνει “παρορμητικά και απερίσκεπτα”; Σημαίνει, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα, να ενεργείς όπως νομίζεις εσύ ότι πρέπει, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς καμία διαδικασία αναζήτησης. Τίποτα από όσα λέει κάποιος άλλος δεν μπορεί να αγγίξει την καρδιά σου ή να σου αλλάξει γνώμη. Δεν μπορείς καν να το δεχτείς όταν σου γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, επιμένεις στις δικές σου απόψεις, δεν ακούς τους άλλους όταν λένε κάτι σωστό, πιστεύοντας ότι εσύ έχεις δίκιο και εμμένοντας στις δικές σου ιδέες. Ακόμη και αν το σκεπτικό σου είναι σωστό, θα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη και τις απόψεις των άλλων, έτσι δεν είναι; Και αν δεν το κάνεις καθόλου, αυτό δεν είναι εξαιρετικά αυτάρεσκη συμπεριφορά; Δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους που είναι εξαιρετικά αυτάρεσκοι και ισχυρογνώμονες να αποδεχτούν την αλήθεια. Εάν κάνεις κάτι λάθος και οι άλλοι σε επικρίνουν λέγοντας “Δεν το κάνεις σύμφωνα με την αλήθεια!”, εσύ απαντάς “Κι έτσι να είναι, εγώ και πάλι με τον ίδιο τρόπο θα το κάνω”. Και μετά βρίσκεις κάποιον λόγο να τους κάνεις να πιστέψουν ότι είναι σωστό. Εάν σε επιπλήξουν, λέγοντας: “Ενεργώντας έτσι, προκαλείς διατάραξη και θα βλάψεις το έργο της εκκλησίας”, κι εσύ όχι μόνο δεν ακούς, αλλά συνεχίζεις να προβάλλεις δικαιολογίες όπως “Νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος, οπότε έτσι θα το κάνω”, τι διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Είναι αλαζονεία. Μια αλαζονική φύση σε κάνει ισχυρογνώμονα. Αν έχεις αλαζονική φύση, θα συμπεριφέρεσαι αυθαίρετα και πρόχειρα, χωρίς να προσέχεις τι λέει ο καθένας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού με επηρέασαν βαθιά. Έκανα καθήκον, μα δεν αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας. Ενεργούσα με τον δικό μου τρόπο και βάσει των ιδεών μου και δεν δεχόμουν οτιδήποτε έλεγε κάποιος άλλος. Πίστευα ότι είχα καλό επίπεδο κι έπραττα σωστά, άρα δεν χρειαζόμουν την καθοδήγηση ή τις συμβουλές άλλων. Ήμουν πραγματικά πεισματάρα και αυτάρεσκη. Όταν αγνόησα τα μηνύματα των νεοφώτιστων, ο Τζέρεμι μου υπενθύμισε να στέκομαι δίπλα τους και με συμβούλεψε για την επικοινωνία μαζί τους, αλλά εγώ δεν δέχτηκα τις υποδείξεις του, πιστεύοντας ότι ήξερα τι να κάνω και δεν χρειαζόταν να μου το πει εκείνος. Νευρίασα μαζί του για αυτόν τον λόγο, κι όταν ήθελε να μου μιλήσει για τα προβλήματα των νεοφώτιστων, δεν του απαντούσα ούτε διάβαζα τα μηνύματά του. Μου είπε να είμαι στοργική προς τους νέους πιστούς, και, παρόλο που ήξερα ότι αυτή ήταν η υπεύθυνη συμπεριφορά, πίστευα ότι ήμουν ήδη πολύ καλή μαζί τους, και πως τα μηνύματα ήταν χάσιμο χρόνου. Λόγω της σιγουριάς μου και της απόρριψης των συμβουλών του αδελφού Τζέρεμι, πολλοί νεοφώτιστοι δεν ήθελαν πια να συναθροίζονται. Αυτό το αποτέλεσμα με έκανε να δω ότι ήμουν όπως περιγράφει ο Θεός —πεισματάρα, αλαζόνας και αυτάρεσκη. Δεν είχα αρχές, έκανα αυθαίρετα κι απρόσεκτα το καθήκον μου, δεν αναζητούσα την αλήθεια. Δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου. Αν είχα αφήσει στην άκρη τον εγωισμό μου και δεχόμουν συμβουλές, δεν θα τα πήγαινα τόσο άσχημα στο έργο μου. Όταν το ξανασκέφτηκα, ένιωσα πραγματικά αηδιασμένη από την αλαζονική μου διάθεση. Ορκίστηκα ότι πλέον θα απαρνιόμουν τη σάρκα, θα ασκούσα την αλήθεια και θα δεχόμουν υποδείξεις. Θα προσπαθούσα να είμαι σωστή στο καθήκον μου. Έπειτα, προσπάθησα να κάνω ό,τι μου πρότεινε ο αδελφός Τζέρεμι και κρατούσα επαφή με τους νεοφώτιστους που δεν απαντούσαν. Προς έκπληξή μου, μερικοί απ’ αυτούς άρχισαν ξανά να έρχονται στις συναθροίσεις και τελικά, είδα πόσο χρήσιμες ήταν οι υποδείξεις του αδελφού Τζέρεμι, και πως έτσι, έκανα το καθήκον μου υπεύθυνα. Κατόπιν, όποτε μου έκαναν μια υπόδειξη, προσπαθούσα να τη δεχτώ.

Αργότερα, άρχισα να διαδίδω το ευαγγέλιο. Η αδελφή Μόνα επέβλεπε το έργο μας. Ήμουν πολύ νευρική όταν άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο, αλλά συναναστρεφόμουν όσο μπορούσα τους δυνητικούς αποδέκτες του. Νόμιζα ότι τα πήγαινα ήδη αρκετά καλά, αλλά πέρασε η πρώτη εβδομάδα και δεν είχα καθόλου καλά αποτελέσματα. Η αδελφή Μόνα με ρώτησε αν αντιμετώπιζα δυσκολίες και μου υπενθύμισε να επιλύω αντιλήψεις και προβλήματα με τη συχνή επικοινωνία. Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, νευρίασα λίγο και είπα: «Έχω συναναστραφεί μαζί τους, αλλά δεν ανταποκρίνονται». Της έστειλα μάλιστα στιγμιότυπα οθόνης με μηνύματά μου. Τότε, μου έστειλε μια ηχογράφηση της μαρτυρίας του αδελφού Τζόζεφ για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες για να διδαχτώ. Είπε ότι εκείνος ήταν πολύ ικανός και επιτυχημένος στη διάδοση του ευαγγελίου. Αυτό ήταν πολύ ντροπιαστικό. Ένιωθα ότι με συνέκρινε με τον αδελφό Τζόζεφ και δεν μπορούσα να το δεχτώ. «Γιατί να μου στείλει αυτή την ηχογράφηση; Συναναστρέφεται καλύτερα από μένα; Λέγοντας ότι είναι επιτυχημένος, εννοεί ότι εγώ δεν είμαι». Είπα από μέσα μου: «Μια χαρά είναι η συναναστροφή μου, απλώς είμαι νέα στο καθήκον και δεν γνωρίζω τις αρχές». Σκέφτηκα ότι ο καθένας έχει το δικό του στυλ, οπότε, δεν άκουσα καν την ηχογράφηση. Απάντησα στην αδελφή: «Οι άλλοι έχουν το δικό τους στυλ και εγώ το δικό μου. Αν προτιμάς το στυλ των άλλων, μπορώ να ποτίζω πάλι νεοφώτιστους». Ένιωσα ότι η αδελφή Μόνα με υποτιμούσε, ότι θεωρούσε ότι δεν ήμουν καλή στο έργο του ευαγγελίου. Στενοχωρήθηκα, αναστατώθηκα και δεν δέχτηκα τη συμβουλή της. Τη ρώτησα πληγωμένη: «Έχουμε διαφορετικούς τρόπους στο κήρυγμα, γιατί μου έστειλες αυτήν την ηχογράφηση;» Στη συνέχεια, σταμάτησα να της απαντώ.

Νιώθοντας ότι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση, μου έστειλε κάποια λόγια του Θεού που με συγκίνησαν πολύ. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ανεξάρτητα από το είδος του καθήκοντος που εκτελείς ή από την επαγγελματική δεξιότητα που μελετάς, θα πρέπει να βελτιωθείς σ’ αυτά με την πάροδο του χρόνου. Αν είσαι σε θέση να προσπαθείς διαρκώς να βελτιωθείς, θα γίνεσαι όλο και καλύτερος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. […] Όποιο καθήκον και αν εκτελείς, πρέπει να μελετάς τα πράγματα με την καρδιά σου. Αν δεν έχεις επαγγελματικές γνώσεις, τότε μελέτησε τις επαγγελματικές γνώσεις. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε αναζήτησε την αλήθεια. Αν κατανοήσεις την αλήθεια και αποκτήσεις επαγγελματικές γνώσεις, θα είσαι σε θέση να τις χρησιμοποιήσεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου και να έχεις αποτελέσματα. Έτσι είναι ένα άτομο με αληθινό ταλέντο και πραγματική γνώση. Εάν δεν μελετάς καθόλου επαγγελματικές γνώσεις κατά το καθήκον σου, και δεν αναζητάς την αλήθεια και η υπηρεσία σου είναι κατώτερη των περιστάσεων, τότε πώς μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου; Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει να μελετάς πολλές χρήσιμες γνώσεις και να εξοπλίζεσαι με πολλές αλήθειες. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να μαθαίνεις, να αναζητάς και να βελτιώνεσαι πάνω στις αδυναμίες σου μαθαίνοντας από τους άλλους. Όποια κι αν είναι τα προτερήματα των άλλων ανθρώπων ή με ποιον τρόπο κι αν είναι ισχυρότεροι από σένα, πρέπει να μαθαίνεις από αυτούς. Και ακόμη περισσότερο πρέπει να μαθαίνεις από οποιονδήποτε κατανοεί την αλήθεια καλύτερα από εσένα. Εκτελώντας το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο για αρκετά χρόνια, θα κατανοήσεις την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητά της, και η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα είναι κι αυτή αντάξια των απαιτήσεων. Θα έχεις γίνει ένα άτομο που κατέχει την αλήθεια και έχει ανθρώπινη φύση, ένα άτομο που κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού είδα ότι, για να προοδεύσω σ’ ένα καθήκον και να πετύχω στο έργο του ευαγγελίου, έπρεπε να μάθω να δέχομαι τις υποδείξεις των άλλων και να διδαχτώ απ’ τα προτερήματα και τις προσεγγίσεις τους. Ήταν πολύ σημαντικό. Είχα ρηχή κατανόηση της αλήθειας, έκανα λάθη και είχα ανεπάρκειες. Οποιοδήποτε κι αν ήταν το καθήκον, έπρεπε να μάθω τις σχετικές αρχές και δεξιότητες. Εφόσον ήμουν πρόθυμη να μάθω και να δεχτώ συμβουλές, θα μπορούσα να επανορθώσω και να βελτιωθώ. Αλλά ήμουν αλαζόνας. Μόλις είχα αρχίσει να κηρύττω το ευαγγέλιο, δεν καταλάβαινα τις αρχές και δεν είχα μεγάλη επιτυχία, αλλά πίστευα ότι είχα κάνει καλή δουλειά και δεν δεχόμουν συμβουλές. Ακόμη και όταν η αδελφή Μόνα μού επισήμανε τα προβλήματά μου, απλώς της έστειλα screenshot για να δει ότι ήξερα τι έκανα κι ότι δεν χρειαζόμουν συμβουλές. Όταν μου έστειλε την ηχογράφηση του αδελφού Τζόζεφ, δεν το δέχτηκα, γιατί πίστευα ότι είχα καλές ιδέες και δεν χρειαζόμουν μαθήματα. Λόγω της αλαζονείας μου, ήμουν απρόθυμη να αποδεχτώ θετικές συμβουλές δράσης. Την ίδια στάση είχα και στις υποδείξεις της Μόνα και του Τζέρεμι, πάντα να αντιστέκομαι, να απορρίπτω και να είμαι ανένδοτη. Με τέτοια συμπεριφορά, δεν θα είχα καλά αποτελέσματα σε κανένα καθήκον ούτε θα έκανα κάποια πρόοδο. Ούτε ο Θεός θα επιδοκίμαζε το καθήκον μου.

Διάβασα κάποια λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια είναι η πιο προφανής σατανική διάθεση των ανθρώπων, και αν δεν αποδεχτούν την αλήθεια, δεν υπάρχει τρόπος να καθαρθούν. Οι άνθρωποι έχουν αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, και σε όλα όσα σκέφτονται, σε όλα όσα λένε και σε όλα αυτά για τα οποία έχουν άποψη, πάντα πιστεύουν ότι η δική τους οπτική και νοοτροπία είναι η σωστή, ότι τίποτα από όσα λένε οι άλλοι δεν είναι τόσο καλό ή τόσο σωστό όσο αυτά που λένε οι ίδιοι. Επιμένουν πάντα στις δικές τους απόψεις και δεν ακούνε τίποτα απ’ όσα λέει κάποιος άλλος· ακόμη και όταν αυτά που λένε οι άλλοι είναι σωστά και συνάδουν με την αλήθεια, δεν τα αποδέχονται, απλώς δείχνουν να ακούνε, μα δεν ενστερνίζονται τίποτα. Όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, συνεχίζουν να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο· πάντα νομίζουν ότι είναι σωστοί κι ότι έχουν δίκιο. Μπορεί να είσαι σωστός και να έχεις δίκιο, και μπορεί να κάνεις το σωστό, χωρίς προβλήματα, αλλά ποια είναι η διάθεση που αποκαλύπτεις; Δεν είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια; Εάν δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις αυτήν την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Θα επηρεαστεί η ικανότητά σου να κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν καταφέρεις να επιλύσεις αυτού του είδους την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, είναι πιθανό να αντιμετωπίσεις μεγάλες αναποδιές στο μέλλον; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, είναι αναπόφευκτο. Βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα που εκδηλώνονται στους ανθρώπους; Τα βλέπει, και πολύ καλά μάλιστα· ο Θεός όχι μόνο ερευνά το εσωτερικό του ανθρώπου, αλλά και παρακολουθεί πάντα κάθε του ομιλία και πράξη. Και τι θα πει ο Θεός όταν δει να εκδηλώνονται σ’ εσένα αυτά τα πράγματα; Ο Θεός θα πει: “Είσαι ανυποχώρητος! Είναι κατανοητό να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν δεν ξέρεις ότι κάνεις λάθος, αλλά αν εξακολουθείς να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν ξέρεις πολύ καλά ότι κάνεις λάθος, και αρνείσαι να μετανοήσεις, τότε είσαι ένας πεισματάρης γερο-ανόητος και έχεις πρόβλημα. Αν, ανεξαρτήτως του από ποιον έρχεται η πρόταση, αντιδράς με αρνητική και ανταγωνιστική στάση και δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια, αν η καρδιά σου είναι ανταγωνιστική, κλειστή και αρνητική —τότε είσαι γελοίος, ένας παράλογος ανόητος! Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστείς”. Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ εσένα που καθιστά τόσο δύσκολο το να αντιμετωπιστείς; Το πρόβλημα είναι ότι η συμπεριφορά σου δεν αποτελεί λανθασμένο τρόπο δράσης ή λανθασμένο είδος διαγωγής· αντίθετα, αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει; Έχεις κουραστεί από την αλήθεια και μισείς την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πόσο αλαζονική και πεισματική ήταν η διάθεσή μου. Πάντα πίστευα ότι καταλάβαινα κι έπραττα σωστά. Η αδερφή Μόνα και ο αδελφός Τζέρεμι μου έδιναν συμβουλές κατά καιρούς, αλλά δεν το δεχόμουν, εναντιωνόμουν και νευρίαζα μαζί τους. Κήρυττα το ευαγγέλιο κι έδινα μαρτυρία για τον Θεό. Επομένως, αν με τις υποδείξεις τους οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου αποδέχονταν την αληθινή οδό, θα έπρεπε να τις είχα κάνει πράξη. Όμως δεν το έκανα. Νόμιζα ότι μπορούσα να συναναστραφώ την αλήθεια, αλλά δεν είχα γνώση των αρχών και δεν ήμουν καλή στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Δεν ήμουν καθόλου επιτυχημένη στο καθήκον μου. Όταν επισήμαιναν τα προβλήματά μου ή μου έκαναν υποδείξεις, συμπεριφερόμουν αλαζονικά και αυτάρεσκα και δεν τις αποδεχόμουν. Ενίοτε, αντιστεκόμουν και θύμωνα. Δεν ήταν απλώς μια εσφαλμένη επιφανειακή συμπεριφορά, έδειχνα πως με κούραζε η αλήθεια. Αντιστεκόμουν και ήμουν απείθαρχη, επειδή απέρριπτα και πολεμούσα την αλήθεια —μισούσα την αλήθεια. Τότε κατάλαβα ότι ο Θεός δεν βλέπει μόνο την εξωτερική συμπεριφορά μας, αλλά και τη στάση μας απέναντι στην αλήθεια κι απέναντί Του. Ήμουν πιστή, έκανα ένα καθήκον και πήγαινα σε συναθροίσεις, αλλά δεν δεχόμουν υποδείξεις σύμφωνες με την αλήθεια ούτε θετικά πράγματα. Απέρριπτα, πολεμούσα και μισούσα την αλήθεια. Δεν είχα κανέναν σεβασμό για τον Θεό. Αν συνέχιζα έτσι, όχι μόνο θα έκανα το καθήκον μου άσχημα, αλλά ο Θεός θα με σιχαινόταν, θα με καταδίκαζε και θα με τιμωρούσε, και δεν θα είχα καλό αποτέλεσμα. Όταν είδα το άσχημο, σατανικό πρόσωπό μου, αγχώθηκα και φοβήθηκα. Δεν περίμενα ότι ήμουν τόσο διεφθαρμένη κι ότι από αλαζονική διάθεση, θα εναντιωνόμουν στον Θεό. Μίσησα τον εαυτό μου όταν το συνειδητοποίησα.

Την επομένη, διάβασα κάποια λόγια του Θεού σε μια ομάδα που έστειλε η αδελφή Μόνα, και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά αλλαγής στη διάθεση της ζωής ενός ατόμου. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι να μπορείς να υποτάσσεσαι σε ζητήματα που είναι ορθά και συνάδουν με την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το ποιος προτείνει κάποια γνώμη, είτε είναι μεγάλος είτε νέος, είτε τα πηγαίνεις καλά μαζί του είτε όχι, είτε τον γνωρίζεις είτε όχι, είτε σου είναι οικείος είτε όχι, είτε η σχέση σου μαζί του είναι καλή ή κακή, εφόσον αυτό που λέει είναι σωστό, συνάδει με την αλήθεια κι ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού, μπορείς να το ακούσεις, να το υιοθετήσεις και να το αποδεχτείς χωρίς να επηρεάζεσαι από κανέναν παράγοντα. Το να μπορείς ν’ αποδέχεσαι και να υποτάσσεσαι σε ζητήματα που είναι ορθά και συνάδουν με την αλήθεια είναι το πρώτο χαρακτηριστικό. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι να μπορείς ν’ αναζητάς την αλήθεια όταν συμβαίνει κάτι. Όχι μόνο να μπορείς ν’ αποδεχτείς την αλήθεια, αλλά και να την κάνεις πράξη και να μη χειρίζεσαι τα πράγματα σύμφωνα με τη δική σου θέληση. Όποιο θέμα κι αν αντιμετωπίζεις, όταν δεν κατανοείς, μπορείς ν’ αναζητήσεις και να εξετάσεις το πώς να χειριστείς το ζήτημα και πώς να το κάνεις πράξη, ώστε να συμμορφώνεται με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Θεού. Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι λαμβάνεις υπόψη το θέλημα του Θεού ανεξάρτητα από το ποιο ζήτημα αντιμετωπίζεις, επαναστατώντας ενάντια στη σάρκα για να επιτύχεις υποταγή στον Θεό. Λαμβάνεις υπόψη το θέλημα του Θεού ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, και εκτελείς τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Όποιες απαιτήσεις κι αν έχει ο Θεός γι’ αυτό το καθήκον, εσύ μπορείς να το εκτελέσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του για να Τον ικανοποιήσεις. Πρέπει να κατανοήσεις αυτήν την αρχή και να εκτελείς το καθήκον σου υπεύθυνα και πιστά. Αυτό σημαίνει να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να λάβεις υπόψη το θέλημα του Θεού ή πώς να Τον ικανοποιήσεις σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα, τότε πρέπει ν’ αναζητήσεις. Θα πρέπει να συγκρίνετε τα τρία αυτά χαρακτηριστικά της αλλαγμένης διάθεσης με τον εαυτό σας και να εξετάσετε εάν τα διαθέτετε ή όχι. Εάν έχετε πρακτική εμπειρία σε αυτές τις τρεις πτυχές και κατέχετε το μονοπάτι άσκησής τους, τότε αυτό σημαίνει ότι διαθέτετε τις θεμελιώδεις αρχές όταν χειρίζεστε θέματα. Ανεξάρτητα από το θέμα που τίθεται ή το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε, πρέπει πάντα να αναζητάτε τις αρχές της άσκησης, ποιες λεπτομέρειες περιλαμβάνονται σε κάθε θεμελιώδη αρχή της αλήθειας και πώς να ασκείστε χωρίς να παραβιάζετε τις θεμελιώδεις αρχές. Μόλις αποσαφηνιστούν αυτά τα προβλήματα, θα ξέρετε κατά τρόπο φυσικό πώς να κάνετε πράξη την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης). «Αν, όταν δεν κατανοείς μια αλήθεια, κάποιος σου προσφέρει μια υπόδειξη και σου πει πώς να ενεργήσεις σύμφωνα με την αλήθεια, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να την αποδεχτείς και να ζητήσεις από όλους να συναναστραφούν μαζί, για να δεις αν αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, αν συμφωνεί με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Αν διαπιστώσεις ότι είναι σύμφωνο με την αλήθεια, τότε να ασκηθείς με αυτόν τον τρόπο· αν διαπιστώσεις ότι δεν είναι, τότε να μην το κάνεις. Είναι τόσο απλό. Θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια από πολλούς ανθρώπους, ακούγοντας τι έχει να πει ο καθένας και παίρνοντάς τα όλα στα σοβαρά· μην κλείνεις τα αυτιά σου και μην σνομπάρεις τους ανθρώπους. Αυτό εμπίπτει στο καθήκον σου, οπότε θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις σοβαρά. Αυτή είναι η σωστή στάση και κατάσταση. Όταν έχεις τη σωστή κατάσταση, δεν θα προδίδεις πια μια διάθεση απέχθειας και εχθρότητας προς την αλήθεια· η άσκηση με αυτόν τον τρόπο παίρνει τη θέση της διεφθαρμένης διάθεσής σου και είναι άσκηση της αλήθειας. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα της άσκησης της αλήθειας κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Υπάρχει η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.) Το να έχεις την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος είναι μία πτυχή. Μερικές φορές, το ζήτημα είναι πολύ απλό και είναι εφικτό με τη χρήση του δικού σου νου· μόλις σου δώσουν οι άνθρωποι τις υποδείξεις τους και τις καταλάβεις, τακτοποιείς το ζήτημα και απλώς προχωράς σύμφωνα με την αρχή. Για τους ανθρώπους, αυτό μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά στα μάτια του Θεού είναι μεγάλη υπόθεση. Γιατί το λέω αυτό; Όταν ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός βλέπει ότι είσαι ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι είσαι άτομο που αγαπάει την αλήθεια, όχι που σιχαίνεται την αλήθεια, και την ίδια στιγμή που βλέπει την καρδιά σου, ο Θεός βλέπει και τη διάθεσή σου. Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Και όταν εκτελείς ένα καθήκον και ενεργείς ενώπιον του Θεού, αυτό που βιώνεις και αποκαλύπτεις είναι η πραγματικότητα της αλήθειας που οφείλει να βρίσκεται στους ανθρώπους· ενώπιον του Θεού, η στάση, οι σκέψεις και η κατάστασή σου σε ό,τι κάνεις είναι υψίστης σημασίας, είναι αυτό που εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Τα λόγια του Θεού άνοιξαν και τα δικά μου μάτια. Αν κάποιος μου δώσει μια συμβουλή, ανεξάρτητα από το ποιος είναι, αν αυτή συνάδει με την αλήθεια, θα πρέπει να τη δεχτώ και να ενεργήσω σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Έτσι αποδέχομαι και κάνω πράξη την αλήθεια. Μόνο έτσι θα έχω πιο εύκολα την καθοδήγηση του Θεού και καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου, αλλάζοντας σταδιακά τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Πριν, λόγω υπερηφάνειας και αλαζονείας, δεν αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας στο καθήκον μου ούτε δεχόμουν συμβουλές, με αποτέλεσμα να έχω χαμηλή απόδοση. Τώρα, κατάλαβα το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού. Πρέπει να σκέφτομαι το θέλημά Του, να αναζητώ την αλήθεια, να ασκούμαι βάσει αρχών και να εκπληρώνω τις ευθύνες μου. Δεν πρέπει να είμαι χαλαρή στη διάδοση του ευαγγελίου. Πρέπει να το πάρω στα σοβαρά και να εξηγώ την αληθινή οδό στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Δεν έχω την πραγματικότητα της αλήθειας ούτε κατανοώ τις αρχές της, και χρειάζομαι υποδείξεις και βοήθεια από άλλους. Όταν μου δίνουν συμβουλές, το κάνουν μόνο για να με βοηθήσουν να προοδεύσω στο καθήκον μου και για να τα καταφέρνω στις ευθύνες μου. Δεν με υποτιμούν, επομένως δεν πρέπει να διαστρεβλώνω τις προθέσεις τους. Εκείνο το απόγευμα, έστειλα στην αδελφή Μόνα ένα μήνυμα ζητώντας συγγνώμη για τη συμπεριφορά μου. Δεν ήταν θυμωμένη μαζί μου, αλλά εγώ ένιωθα ακόμα ενοχές, γιατί ένιωθα ότι έφταιγα, επειδή δεν αποδεχόμουν την αλήθεια. Ήμουν πολύ αλαζονική και ξεροκέφαλη. Έκτοτε, όποια συμβουλή κι αν μου έδινε η αδελφή Μόνα ή όποια δικά μου προβλήματα επισήμαιναν οι άλλοι, αν είχαν δίκιο και θα βοηθούσε το καθήκον μου, προσπαθούσα να είμαι δεκτική. Μερικές φορές, σε προκλήσεις στο κήρυγμα του ευαγγελίου, αναζητούσα τις υποδείξεις των άλλων προληπτικά. Όταν το έκανα αυτό, είχα καλύτερα αποτελέσματα στο κήρυγμα του ευαγγελίου κι έφερνα περισσότερους στην πίστη. Κάποτε, μίλησα σε δυνητικούς αποδέκτες για το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, και κάποιοι θέλησαν να συνεχίσουν να το διερευνούν. Μα κάποιοι δεν απάντησαν αφού διάβασαν το μήνυμά μου, οπότε δεν ασχολήθηκα άλλο. Η αδελφή Μόνα παρατήρησε ότι ήμουν αμελής και μου υπέδειξε να μην τα παρατήσω τόσο εύκολα. Εφόσον διάβαζαν τα μηνύματά μου, θα έπρεπε να κρατώ επαφή μαζί τους και να προσπαθώ να τους προσελκύσω. Αυτή τη φορά, δεν απέρριψα τη συμβουλή της. Θυμήθηκα κάτι που λέει ο Θεός: «Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά αλλαγής στη διάθεση της ζωής ενός ατόμου. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι να μπορείς να υποτάσσεσαι σε ζητήματα που είναι ορθά και συνάδουν με την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το ποιος προτείνει κάποια γνώμη, είτε είναι μεγάλος είτε νέος, είτε τα πηγαίνεις καλά μαζί του είτε όχι, είτε τον γνωρίζεις είτε όχι, είτε σου είναι οικείος είτε όχι, είτε η σχέση σου μαζί του είναι καλή ή κακή, εφόσον αυτό που λέει είναι σωστό, συνάδει με την αλήθεια κι ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού, μπορείς να το ακούσεις, να το υιοθετήσεις και να το αποδεχτείς χωρίς να επηρεάζεσαι από κανέναν παράγοντα». Για να αλλάξω τη διεφθαρμένη μου διάθεση και να κάνω καλά το καθήκον μου, έπρεπε να μάθω να δέχομαι τις υποδείξεις των άλλων. Ακολούθησα τη συμβουλή της αδελφής Μόνα και συνέχισα να τους στέλνω μηνύματα, ρωτώντας τους για τις δυσκολίες τους. Εξεπλάγην όταν εκείνοι που δεν είχαν ανταποκριθεί πριν, άρχισαν να απαντούν για το τι είχαν αποκομίσει απ’ το κήρυγμα. Άρχισαν να ερευνούν την αληθινή οδό. Ήμουν πολύ χαρούμενη και είδα προσωπικά πόσο ωφέλιμο είναι να δέχεσαι τις συμβουλές των άλλων. Έχω μάθει πολλά έτσι. Όχι μόνο αλήθειες σχετικά με το κήρυγμα του ευαγγελίου, αλλά και πώς να συναναστρέφομαι την αλήθεια για να επιλύω δυσκολίες κι απορίες των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου. Η επικοινωνία μαζί τους δεν φαίνεται πλέον τόσο δύσκολη και εγώ τα καταφέρνω όλο και καλύτερα στο καθήκον μου.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία έμαθα ότι τα λόγια του Θεού είναι ανεκτίμητα και μας οδηγούν στην αυτογνωσία. Όταν ασκούμαστε σύμφωνα με τα λόγια Του, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας αλλάζουν. Πού και πού αποκαλύπτω κάποια αλαζονεία, μα αφήνω το εγώ μου στην άκρη, δέχομαι την αλήθεια και τις συμβουλές, και μαθαίνω περισσότερες αλήθειες. Είθε ο Θεός να με καθοδηγεί και να με εξετάζει σχολαστικά.