Τον Ιούνιο του 2019, αποδέχτηκα το νέο έργο του Θεού κι άρχισα να ποτίζω τους νεοφώτιστους. Ορισμένοι νεοφώτιστοι με ευγνωμονούσαν για τη βοήθειά μου, έτσι ένιωθα περήφανη και πολύ κατάλληλη για αυτό το καθήκον. Αργότερα, ανέλαβα μια νεοφώτιστη, και στην αρχή την πότιζα επιμελώς, αλλά αργότερα ανακάλυψα ότι κατανοούσε καλά τα πράγματα και προόδευε πολύ γρήγορα, και κάθε φορά στις συναθροίσεις, έβλεπα ότι η κατανόησή της ήταν καλή. Ένιωθα ότι γρήγορα θα με ξεπερνούσε, και τότε, η επικεφαλής θα της ζητούσε να τους ποτίσει όλους και δεν θα με χρειαζόταν πλέον. Έχοντας αυτό κατά νου, δεν ήθελα να την ποτίζω σωστά, κι έτσι συζητούσα μαζί της μόνο εξωτερικά ζητήματα. Μια φορά, η επικεφαλής με ρώτησε για αυτήν τη νεοφώτιστη: «Χρειαζόμαστε προσωπικό για το πότισμα τώρα. Είναι κατάλληλη για καλλιέργεια;» Δεν ήθελα καθόλου να την καλλιεργήσω, επειδή κατανοούσε τα πράγματα τόσο καλά και φοβόμουν ότι θα γινόταν στο μέλλον επικεφαλής και θα ήταν ανώτερή μου. Έτσι είπα στην επικεφαλής «Δεν έχω διάκριση. Ίσως μπορείς να ερευνήσεις αλλού». Όταν άκουσα ότι η επικεφαλής πήγε να της μιλήσει, ζήλεψα πολύ και φοβήθηκα, και συχνά σκεφτόμουν: «Ίσως να καλλιεργηθεί και να προαχθεί, ή ακόμη και να με αντικαταστήσει». Αργότερα, η εκκλησία χωρίστηκε, και εκείνη πήγε στην άλλη εκκλησία. Λίγους μήνες αργότερα, έμαθα ότι είχε γίνει επικεφαλής της εκκλησίας. Σοκαρίστηκα με τον ρυθμό της προόδου της! Τη συγχάρηκα και της είπα ότι χάρηκα γι’ αυτήν, αλλά κατά βάθος, τη ζήλευα. Γιατί είχε γίνει επικεφαλής τόσο γρήγορα, ενώ εγώ πότιζα ακόμη; Ήμουν πολύ δυσαρεστημένη κι άρχισα να κοπιάζω για τους νεοφώτιστους που πότιζα, επειδή ήθελα να αποδείξω στην επικεφαλής ότι ήμουν κατάλληλη για επικεφαλής.

Αργότερα, εκλέχθηκα κι εγώ επικεφαλής της εκκλησίας, αλλά ζήλευα όταν έβλεπα κάποιον καλύτερο από μένα. Κάποτε, συζητούσα με τους επικεφαλής και τους διακόνους για το πώς να υποστηρίζουμε τους νεοφώτιστους, και η διάκονος του ευαγγελίου είπε τη γνώμη της. Τόσο η ανώτερη επικεφαλής όσο κι οι επικεφαλής των ομάδων είπαν ότι οι προτάσεις της ήταν καλές. Υποστηρίξαμε και ποτίσαμε τους νεοφώτιστους σύμφωνα με τις προτάσεις της διακόνου. Πράγματι, ήταν πολύ αποτελεσματικές. Οι νεοφώτιστοι έρχονταν στις συναθροίσεις και αναλάμβαναν καθήκοντα. Η διάκονος του ευαγγελίου κήρυττε, επίσης, αποτελεσματικά το ευαγγέλιο. Αυτό με έκανε να ζηλέψω λίγο. Σκέφτηκα: «Η διάκονος του ευαγγελίου κηρύττει καλύτερα από μένα. Πρέπει να βελτιωθώ και να μάθω περισσότερα». Αργότερα, ρώτησα τη διάκονο του ευαγγελίου πόσα χρόνια έκανε το καθήκον της και μου είπε: «Έξι μήνες». Έμεινα έκπληκτη: Μόνο έξι μήνες; Ντράπηκα, επειδή εγώ είχα αποδεχθεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού δύο χρόνια πριν, τον περισσότερο χρόνο από όλους στην ομάδα, αλλά ήμουν σαν αρχάρια που δεν είχε ιδέες. Έπειτα, πάντα συγκρινόμουν μ’ εκείνη. Όταν είδα ότι ήταν ικανή εργάτρια και είχε πάντα καλές μεθόδους και τρόπους συνέχισης του έργου, τη ζήλεψα ακόμα περισσότερο. Σκεφτόμουν: «Αν έχει πάντα καλές ιδέες όταν συζητάει για το έργο, η ανώτερη επικεφαλής θα δει ότι το επίπεδό της είναι καλό και θα την εκπαιδεύσει για επικεφαλής. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρει τη θέση μου;» Κάποτε, η διάκονος του ευαγγελίου δεν ήρθε σε μια συνάντηση επειδή ήταν απασχολημένη με άλλο έργο. Μετά, με ρώτησε τι είχαμε μάθει στη συνάντηση. Δεν ήθελα να της πω, οπότε είπα ότι τα είχα ξεχάσει. Αργότερα, είδα ότι η ανώτερη επικεφαλής συναναστρεφόταν συχνά μαζί της αλλά σπάνια μαζί μου, και θύμωσα πολύ. Σκέφτηκα «Αν δεν μου μιλάς, τότε δεν θα κάνω το καθήκον μου». Εκείνη τη στιγμή, ήθελα μόνο να μεταπηδήσω σε ένα καθήκον όπου θα με θαύμαζαν οι άλλοι. Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να κηρύξω αποτελεσματικά το ευαγγέλιο, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με εκτιμούσαν. Έτσι, άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο και άφησα στην άκρη το πότισμα των νεοφώτιστων. Η ανώτερη επικεφαλής μού έστειλε υπενθύμιση να επιλύσω γρήγορα τις δυσκολίες των νεοφώτιστων, και απάντησα «Βέβαια, θα πάω να τους δω σύντομα». Αλλά με ενδιέφερε μόνο να κηρύξω το ευαγγέλιο και δεν πήγα καθόλου να τους δω. Κατά την περίοδο εκείνη, τα προβλήματα των νεοφώτιστων δεν επιλύονταν εγκαίρως, και οι συναθροίσεις δεν γίνονταν τακτικά. Η ανώτερη επικεφαλής έστειλε μήνυμα να με ρωτήσει γιατί δεν έρχονταν οι νεοφώτιστοι και αν αντιμετώπιζα δυσκολίες, κι εγώ της είπα για την κατάστασή μου. Η επικεφαλής συναναστράφηκε μαζί μου: «Είσαι επικεφαλής και είσαι υπεύθυνη για όλο το έργο της εκκλησίας, ιδιαίτερα για το πότισμα των νεοφώτιστων, που είναι σημαντικό. Μην είσαι επιπόλαιη και διεκπεραιωτική». Έκλαψα όταν άκουσα αυτά που είπε η επικεφαλής. Βρήκα τα λόγια της πολύ σκληρά. Δεν έδωσε καθόλου σημασία στις προσπάθειές μου να κηρύξω το ευαγγέλιο.

Αργότερα, άρχισα να σκέφτομαι τη στάση μου απέναντι στο καθήκον μου. Τόσον καιρό ανησυχούσα ότι οι νεοφώτιστοι θα ήταν καλύτεροι από εμένα, και δεν ήθελα να τους αφήσω να με ξεπεράσουν. Για να διατηρήσω τη θέση μου και να κερδίσω τον σεβασμό των αδελφών μου, δεν τους πότιζα καλά, και ειδικά τους νεοφώτιστους με καλό επίπεδο δεν τους ενθάρρυνα στο καθήκον τους. Δεν εκπλήρωνα καθόλου την ευθύνη μου. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Υπάρχουν κάποιοι που μονίμως ανησυχούν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και υψηλότεροι απ’ αυτούς, ότι οι άλλοι θα τύχουν σεβασμού, ενώ αυτοί παραμελούνται. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τα δικά του συμφέροντα, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους ή για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Τώρα, όλοι σας εκτελείτε το καθήκον σας με πλήρη απασχόληση. Δεν περιορίζεστε ούτε δεσμεύεστε από την οικογένεια, τον γάμο ή τα πλούτη. Έχετε ήδη ξεφύγει από αυτά. Ωστόσο, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι γνώσεις και οι προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες που γεμίζουν τα κεφάλια σας παραμένουν αμετάβλητες από την αρχική τους μορφή. Έτσι, σε ό,τι αφορά τη φήμη, την κοινωνική θέση ή οτιδήποτε μπορεί να τους προσφέρει έκθεση —για παράδειγμα όταν οι άνθρωποι ακούνε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει διάφορα είδη ταλέντων— η καρδιά όλων σκιρτά από προσμονή, και ο καθένας από εσάς θέλει πάντα να γίνει διάσημος και να αναγνωριστεί. Όλοι θέλουν να παλέψουν για την κοινωνική θέση και τη φήμη· και ντρέπονται γι’ αυτό, αλλά αισθάνονται άσχημα αν δεν το κάνουν. Νιώθουν φθόνο και μίσος όταν βλέπουν κάποιον να ξεχωρίζει, και πικραίνονται και νιώθουν ότι αυτό είναι άδικο, σκεπτόμενοι το εξής: “Γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί παίρνουν πάντα άλλοι άνθρωποι τη δόξα; Γιατί δεν είναι ποτέ η σειρά μου;” Κι έπειτα, αισθάνονται πικρία, προσπαθούν να την καταπνίξουν, αλλά δεν μπορούν. Προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, εξακολουθούν να αδυνατούν να την ξεπεράσουν. Αυτό δεν δείχνει ότι έχουν ανώριμο ανάστημα; Όταν οι άνθρωποι έχουν βυθιστεί σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε την κατάστασή μου. Δεν ήθελα οι άλλοι να είναι καλύτεροι ή να με ξεπερνούν. Όταν έβλεπα νεοφώτιστους που είχαν καλή κατανόηση και καλό επίπεδο, φοβόμουν ότι θα με ξεπερνούσαν και θα έπαιρναν τη θέση μου, κι έτσι δεν ήθελα να τους ποτίζω καλά ούτε να τους καλλιεργεί η επικεφαλής. Ειδικά όταν συνεργαζόμουν με τη διάκονο του ευαγγελίου, βλέποντας πως το κήρυγμά της ήταν αποτελεσματικό και οι προτάσεις της καλές, και ότι η ανώτερη επικεφαλής πήγαινε πάντα σε αυτήν για να συζητήσει το έργο, τη ζήλευα και συγκρινόμουν μαζί της, και ήθελα η ανώτερη επικεφαλής να με προσέξει επειδή κήρυσσα το ευαγγέλιο. Σκεφτόμουν μόνο τη δική μου θέση και τον θαυμασμό των άλλων. Δεν εκπλήρωνα καθόλου την ευθύνη μου ως επικεφαλής. Ένιωθα μεγάλη ντροπή. Η πρόθεση του Θεού ήταν να ποτίσω αυτούς τους νεοφώτιστους ώστε να θέσουν τα θεμέλια στην αληθινή οδό, μα δεν έπαιρνα υπόψη μου το θέλημα του Θεού. Σκεφτόμουν μόνο τη φήμη και τη θέση μου, και δεν πότιζα ούτε υποστήριζα τους νεοφώτιστους, γι’ αυτό δεν έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις. Έπραττα το κακό! Άρχισα να αναλογίζομαι τους στόχους μου στο καθήκον μου. Το έκανα για χάρη του Θεού ή για τα δικά μου συμφέροντα; Αν προσπαθούσα να ικανοποιήσω τον Θεό και να σκεφτώ τα συμφέροντα της εκκλησίας, θα ήθελα να εκπαιδεύσω περισσότερους να κάνουν το καθήκον τους. Αλλά δεν το έκανα αυτό. Αντ’ αυτού, ζήλευα και καταπίεζα τους ταλαντούχους, κι ήλπιζα ότι η επικεφαλής δεν θα τους πρόσεχε. Έκανα το καθήκον μου για τη θέση και τα συμφέροντά μου. Ήμουν τόσο εγωίστρια!

Αργότερα, αφού μια αδελφή έμαθε για την κατάστασή μου, μου έστειλε ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού. «Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιζητούν την αλήθεια. Ζουν πάντα σύμφωνα με τη σάρκα, προσκολλημένοι πάντα στις σαρκικές απολαύσεις, ικανοποιώντας πάντα τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στον Θεό, δεν θα εισέλθουν ποτέ στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό είναι το σημάδι για το ότι έχουν ατιμάσει στον Θεό. Λες: “Εγώ δεν έκανα τίποτα για να αντισταθώ στον Θεό· πώς ατίμασα τον Θεό;” Όλες οι ιδέες και οι σκέψεις σου είναι πονηρές. Στις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου, και στις συνέπειες των όσων κάνεις —με κάθε τρόπο ικανοποιείς τον Σατανά, γίνεσαι περίγελός του και τον αφήνεις να σ’ έχει στο χέρι. Δεν έχεις καταθέσει καμία μαρτυρία που θα έπρεπε να καταθέτει ένας χριστιανός. Είσαι κάποιος που ανήκει στον Σατανά. Ατιμάζεις το όνομα του Θεού στα πάντα και δεν κατέχεις γνήσια μαρτυρία. Θα θυμάται ο Θεός τα πράγματα που έχεις κάνει; Στο τέλος, τι συμπέρασμα θα βγάλει ο Θεός για τις πράξεις σου και το καθήκον που εκτέλεσες; Δεν θα πρέπει να βγει κάτι απ’ αυτό, κάποιου είδους δήλωση; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς λέει: “Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν” (Ματθ. 7:22-23). Γιατί το είπε αυτό ο Κύριος Ιησούς; Γιατί τόσο πολλοί από εκείνους που κήρυτταν, εξέβαλλαν δαιμόνια και τελούσαν πολλά θαύματα στο όνομα του Κυρίου έγιναν κακοποιοί; Επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια που εξέφραζε ο Κύριος Ιησούς, δεν τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου Ιησού και δεν είχαν αγάπη για την αλήθεια στην καρδιά τους. Το μόνο που ήθελαν ήταν να ανταλλάξουν το έργο, τα βάσανα και τις θυσίες τους για τον Κύριο με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Αυτό αποτελεί συναλλαγή με τον Θεό, και αποτελεί χρησιμοποίηση του Θεού και εξαπάτηση του Θεού, γι’ αυτό και ο Κύριος Ιησούς τούς αποστράφηκε, τους μίσησε και τους καταδίκασε ως κακοποιούς. Σήμερα, οι άνθρωποι αποδέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, αλλά ορισμένοι εξακολουθούν να επιδιώκουν τη φήμη και την κοινωνική θέση, θέλουν πάντα να ξεχωρίζουν, θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και εργάτες και να αποκτούν φήμη και κοινωνική θέση. Παρόλο που όλοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, και ότι εγκαταλείπουν πράγματα και ξοδεύουν για τον Θεό, εκτελούν τα καθήκοντά τους για να εξασφαλίσουν φήμη, συμφέροντα και κοινωνική θέση, και έχουν πάντα προσωπικά σχέδια. Δεν είναι υπάκουοι ή πιστοί στον Θεό, ενεργούν αυθαίρετα χωρίς να προβληματίζονται καθόλου για τον εαυτό τους, και έτσι έχουν γίνει κακοποιοί. Ο Θεός μισεί τέτοιους κακοποιούς και δεν τους σώζει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Η ανάγνωση αυτών των λόγων του Θεού με συγκίνησε. Εκείνοι που πράττουν το κακό για τους οποίους μιλάει ο Θεός δεν είναι άπιστοι, είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό. Ακολουθούν τον Θεό, δαπανούν εαυτόν για τον Θεό, κηρύττουν το ευαγγέλιο κι εργάζονται σε διάφορα μέρη και υποφέρουν, αλλά κάνουν το καθήκον τους για χάρη του κύρους και της θέσης τους, για να τους θαυμάζουν οι άλλοι ή για να κερδίσουν ανταμοιβές. Δεν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια ή υπακούν τον Θεό, έτσι, ο Κύριος Ιησούς είπε «Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:23). Ήμουν ακριβώς όπως εκείνοι που κήρυτταν και εργάζονταν για τον Κύριο. Πίστευα στον Θεό για δύο χρόνια, είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου για το καθήκον μου στην εκκλησία, είχα υποφέρει και πληρώσει το τίμημα, αλλά η πρόθεσή μου δεν ήταν να ικανοποιήσω τον Θεό. Ήθελα να είμαι η καλύτερη, ώστε να με εκτιμούν οι αδελφοί, οι αδελφές μου κι η επικεφαλής, γι’ αυτό προσπαθούσα να φαίνομαι. Ικανοποιούσα μόνο τη δική μου επιθυμία. και ζούσα βάσει της διεφθαρμένης σατανικής μου διάθεσης. Οι πράξεις μου δεν ήταν καλές αλλά μοχθηρές. Έκανα το καθήκον μου με λανθασμένη πρόθεση, την οποία ο Θεός περιφρονούσε, και αν συνέχιζα έτσι, θα με τιμωρούσε, επειδή ο Θεός δεν εγκρίνει μια τέτοια πίστη. Ο Θεός θα έλεγε: «Φύγε από κοντά μου, δεν σε γνωρίζω!» Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, φοβήθηκα. Ήθελα να μετανοήσω και να μη ζηλεύω πια τους αδελφούς και τις αδελφές μου· έτσι προσευχήθηκα στον Θεό για να ζητήσω την καθοδήγησή Του.

Αργότερα, βρήκα το θάρρος να μιλήσω για τη διαφθορά μου στην ανώτερη επικεφαλής. Εκείνη δεν με κατηγόρησε, μα μοιράστηκε την εμπειρία της για να με βοηθήσει. Μου έστειλε άλλο ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού. «Το να είσαι επικεφαλής της εκκλησίας, δεν σημαίνει μόνο να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, μα και να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται καλά μαζί σου σε όλο το έργο που κάνεις, και στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, τότε θα είσαι ικανός επικεφαλής. Αν αναπτύξεις την ικανότητα να ενεργείς σε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα επιβεβαιώσεις την αφοσίωσή σου. […] Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να υποβληθεί σε εκπαίδευση και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, δεν θα γίνει, τότε, ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα έχεις επιβεβαιώσει την αφοσίωσή σου στο καθήκον αυτό; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και σύνεση από την οποία οφείλει να διακατέχεται ένας επικεφαλής. Εκείνοι που είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να δεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού όταν κάνουν πράγματα. Όταν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Σε όλα όσα κάνεις, δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή προτιμήσεις. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην εκτελείς καλά το καθήκον σου, η καρδιά σου έχει διορθωθεί· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα στο καθήκον σου, τότε το καθήκον σου θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό συνιστά κατάθεση μαρτυρίας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος του Θεού αναφέρει με σαφήνεια τις αρχές της άσκησης. Πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτα τα συμφέροντα της εκκλησίας και να βάζουμε πρώτα το έργο της εκκλησίας. Όταν έχεις σωστή στάση, κάνεις πιο σωστά το καθήκον σου. Συνειδητοποίησα επίσης ότι πιστεύουμε και ακολουθούμε τον Θεό, όχι κάποιο άτομο. Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε το θέλημα του Θεού, όχι τι σκέφτονται οι άλλοι. Αν ήθελα να ικανοποιήσω τον Θεό και να γίνω ικανή επικεφαλής, έπρεπε να εγκαταλείψω θέση και συμφέροντα, και να καλλιεργήσω ταλαντούχους νεοφώτιστους, ώστε να αναλάβουν καθήκοντα και να κάνουν καλές πράξεις. Μόνο έτσι θα εκπλήρωνα το καθήκον μου. Ο Θεός είναι δίκαιος με τον καθένα μας. Ο Θεός δεν εξετάζει το επίπεδο ή τη θέση μας, μα αν κάνουμε πράξη την αλήθεια. Αν έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αρχές της αλήθειας, και πάντα έκανα το έργο μου ώστε να ωφελώ το έργο της εκκλησίας, ακόμη και αν το επίπεδό μου ήταν χαμηλό, ο Θεός θα με διαφώτιζε και θα με καθοδηγούσε να το εκτελώ καλά. Αφού κατάλαβα το θέλημα του Θεού, προσευχήθηκα στον Θεό για μετάνοια και είπα ότι ήμουν διατεθειμένη να εγκαταλείψω τη σάρκα και να εκτελέσω το καθήκον μου για να ικανοποιήσω τον Θεό.

Αργότερα, καθώς δεχόμασταν περισσότερους νεοφώτιστους, η επικεφαλής μού ζήτησε να εκπαιδεύσω περισσότερους για πότισμα. Άρχισα πάλι να ανησυχώ ότι οι νεοφώτιστοι θα έπαιρναν τη θέση μου, και τότε, η επικεφαλής θα σταματούσε να με καλλιεργεί. Όταν σκέφτηκα με αυτόν τον τρόπο, συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να κοιτάω την εικόνα και τη θέση μου, αλλά τα συμφέροντα της εκκλησίας. Προσευχήθηκα στον Θεό και θυμήθηκα τα λόγια Του: «Το να είσαι επικεφαλής της εκκλησίας, δεν σημαίνει μόνο να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, μα και να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται καλά μαζί σου σε όλο το έργο που κάνεις, και στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, τότε θα είσαι ικανός επικεφαλής. Αν αναπτύξεις την ικανότητα να ενεργείς σε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα επιβεβαιώσεις την αφοσίωσή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ως επικεφαλής, η ευθύνη μου είναι να εκπαιδεύω τους νεοφώτιστους στο καθήκον τους. Κάθε πιστός έχει ευθύνη να εκπληρώνει το καθήκον του απέναντι στον Θεό. Αν συνεργάζονται ελάχιστοι, είναι σαν αμάξι χωρίς λάστιχα και το έργο της εκκλησίας καθυστερεί. Αν δεν εκπαίδευα τους ανθρώπους, δεν θα ποτίζονταν εγκαίρως τόσο πολλοί άνθρωποι που αποδέχονται το έργο του Θεού, η είσοδός τους στη ζωή θα πληττόταν, και θα επηρεαζόταν και το έργο της εκκλησίας. Στη συνέχεια, επέλεξα τέσσερις νεοφώτιστους με καλή κατανόηση, τους εκπαίδευσα ως επικεφαλής ομάδων για να διοργανώνουν συναθροίσεις εναλλάξ. Τους βοήθησα, επίσης, να ποτίζουν άλλους νεοφώτιστους. Η συνεργασία αυτή μου έδωσε περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με το συνολικό έργο, και η αποτελεσματικότητα του έργου μας βελτιώθηκε σταδιακά. Χαιρόμουν που έβλεπα τους νεοφώτιστους να προοδεύουν και να εκτελούν το καθήκον τους. Ηρέμησα και κατανόησα λίγο περισσότερο τα λόγια του Θεού. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να υποβληθεί σε εκπαίδευση και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, δεν θα γίνει, τότε, ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα έχεις επιβεβαιώσει την αφοσίωσή σου στο καθήκον αυτό; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και σύνεση από την οποία οφείλει να διακατέχεται ένας επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Το ότι έχω αυτήν την κατανόηση και κάποια είσοδο στο καθήκον μου είναι το αποτέλεσμα των λόγων του Θεού.