Όταν πήγαινα δημοτικό, διάβασα ένα κείμενο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, την ιστορία του Κονγκ Ρονγκ με τα αχλάδια. Ο Κονγκ Ρονγκ πρόσφερε τα μεγαλύτερα αχλάδια στα αδέρφια του, κερδίζοντας έπαινο επειδή κράτησε το μικρότερο. Η ιστορία είναι στο Κλασικό των Τριών Χαρακτήρων. Τότε, θεωρούσα άριστο τον χαρακτήρα του, και ως παιδί ήθελα κι εγώ να του μοιάσω. Έτσι, από μικρό παιδί, αν υπήρχε κάτι πολύ νόστιμο ή διασκεδαστικό, όσο και αν το ήθελα, έκανα όπως και ο Κονγκ Ρονγκ, το πρόσφερα στις αδερφές μου, και ποτέ δεν τσακωνόμουν. Έτσι, οι αδερφές μου με συμπαθούσαν, ενώ οι μεγάλοι με επαινούσαν και συμβούλευαν τα άλλα παιδιά να μου μοιάσουν. Έτσι πίστεψα ακράδαντα ότι αυτή την ανθρώπινη φύση πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι. Αφού πίστεψα στον Θεό, τα πήγαινα καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Στο καθήκον ή στη ζωή, δεν τσακωνόμουν ποτέ. Σε όλα δίνω προτεραιότητα στους άλλους. Ως εκ τούτου, με καλωσόρισαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, και όλοι τα πήγαιναν καλά μαζί μου, αφού νοιαζόμουν για αυτούς χωρίς εγωισμούς. Ήμουν πολύ περήφανη για τη συμπεριφορά μου, και πάντα πίστευα ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση Έπειτα, αφού αποκαλύφθηκα από κάποια περιβάλλοντα, κατάλαβα κάπως τις λανθασμένες απόψεις μου για τα πράγματα.

Φέτος τον Ιανουάριο, για το ευαγγελικό έργο, έπρεπε να βρεθούν πολλοί νέοι εργάτες ευαγγελίου και ποτίσματος, οπότε αναζητούσα και εκπαίδευα το προσωπικό ποτίσματος. Μερικές φορές, όταν έβρισκα αδέρφια που ήταν κατάλληλα για το πότισμα, το προσωπικό του ευαγγελίου τα έπαιρνε πρώτο. Αυτό με στενοχωρούσε πολύ, αλλά ντρεπόμουν πολύ να το πω, γιατί νόμιζα ότι όλοι θα με περνούσαν για εγωίστρια. Έτσι, βρήκα μια μέθοδο. Έστειλα επίτηδες μήνυμα στον διάκονο του ποτίσματος, και του είπα ότι τα άτομα που ήταν κατάλληλα για πότισμα, τα έπαιρναν οι εργάτες του ευαγγελίου. Έτσι, ο διάκονος απέκτησε προκατάληψη ενάντια στους εργάτες του ευαγγελίου και η αρμονική συνεργασία μεταξύ τους κατέστη αδύνατη. Όταν το έμαθε μια υψηλόβαθμη επικεφαλής, με αντιμετώπισε αυστηρά και με εξέθεσε επειδή έσπειρα διχόνοια και διατάραξα το έργο της εκκλησίας. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση με στεναχώρησαν, αλλά δεν στοχάστηκα ούτε έμαθα τον εαυτό μου.

Τότε, μια μέρα, έμαθα ότι μια αδελφή, η Λυζ, είχε καλό επίπεδο και κατανόηση, οπότε ήταν πολύ κατάλληλη για το πότισμα. Ζήτησα από την επικεφαλής να τη φέρουν στο πότισμα των νεοφώτιστων. Αλλά μετά, χρειάζονταν επειγόντως άτομα στο ευαγγελικό έργο, οπότε η επικεφαλής έστειλε τη Λυζ εκεί. Όταν το έμαθα, στενοχωρήθηκα πολύ, και ήθελα να το συζητήσω με την επικεφαλής, αλλά αν το έκανα αυτό, τα αδέρφια μου σίγουρα θα πίστευαν ότι ήμουν εγωίστρια και ότι μου άρεσαν οι καυγάδες. Έλεγα στον εαυτό μου: «Όχι, δεν μπορώ. Έτσι, θα δείχνω γενναιόδωρη και καλοσυνάτη». Οπότε, έπνιξα τη δυσαρέσκειά μου, είπα, υποκριτικά, ότι χάρηκα για τη Λυζ, και ότι και τα δύο έργα, ποτίσματος και ευαγγελίου, είναι του οίκου του Θεού. Αργότερα, η επικεφαλής είπε: «Ο αδελφός Ζερόμ έχει καλό επίπεδο και λύνει προβλήματα μέσω συναναστροφής». Ήθελα να ζητήσω αυτόν τον αδελφό για το πότισμα, αλλά, απροσδόκητα, η επικεφαλής είπε ότι τον είχε ήδη στείλει στο έργο του ευαγγελίου. Δεν το άντεχα άλλο. Την προηγούμενη φορά, έβαλε τη Λυζ στο ευαγγελικό έργο. Γιατί έβαλε και το επόμενο άτομο στο ευαγγελικό έργο; Χρειαζόμασταν οπωσδήποτε άτομα για το πότισμα. Έτσι, μίλησα για το πρόβλημα στην επικεφαλής. Αφού με άκουσε, είπε: «Αφού είναι πιο απαραίτητος στο πότισμα, θα αφήσω τον αδελφό Ζερόμ σε εσάς». Αλλά συνειδητοποίησα ότι αφού τον είχε ήδη στείλει στο ευαγγελικό έργο, αν επέμενα να τον πάρω, μπορεί να έλεγαν ότι ήμουν εγωίστρια και επέμενα να παίρνω καλά άτομα. Οπότε, αποφάσισα να μην επιμείνω. Έτσι θα φαινόταν ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση, νοιαζόμουν και δεν ήμουν εγωίστρια. Στην ομάδα, έστειλα μήνυμα ότι ο Ζερόμ θα ήταν καλός για το ευαγγέλιο μαζί με μια σειρά από χαρωπά εορταστικά emoji. Όμως, δεν τα εννοούσα καθόλου. Ένιωθα απαίσια και είχα ένα σωρό παράπονα. Γιατί η επικεφαλής πίστευε ότι μόνο το ευαγγέλιο θέλει ικανά άτομα; Δεν έβλεπε τις δυσκολίες που είχαμε. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο στεναχωριόμουν.

Λίγες μέρες μετά, βίωσα ένα άλλο περιβάλλον. Μάς ζήτησαν αναφορά για πρόσφατα καλλιεργημένο προσωπικό. Είδα ότι στο ευαγγελικό έργο καλλιεργούσαν περισσότερους από εμάς στο πότισμα, και δεν το άντεχα πάλι. Αμέσως δυσαρεστήθηκα και με έπιασε το παράπονο. Δεν περίμενα ότι καλλιεργούσαν τόσο πολλά άτομα. Τους είχα αφήσει και τη Λυζ και τον Ζερόμ. Ήταν πολύ άδικο. Τώρα, στο ευαγγέλιο εργάζονταν πιο πολλοί από ό,τι στο πότισμα. Όταν σκέφτηκα τη μελλοντική πληθώρα νεοφώτιστων και τα λίγα άτομα στο πότισμα, ένιωσα πολλή πίεση και προκατάληψη για την επικεφαλής. Σαν αυτή να σκεφτόταν μόνο το ευαγγελικό έργο, και κανένας το έργο του ποτίσματος. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο στενοχωριόμουν, και έτσι όπως ήμουν έβαλα τα κλάματα. Ο διάκονος και η επικεφαλής μιλούσαν με ενθουσιασμό για τους νεοφώτιστους στην ομάδα, ένιωσα ξένη, και απογοητεύτηκα τόσο, που ήθελα να φύγω από την ομάδα. Το μεσημέρι, δεν μπορούσα να φάω απ’ τη στενοχώρια. Ξάπλωσα και έκλαιγα με λυγμούς, και πίστευα ότι αν συνέχιζα έτσι, στο τέλος θα αρρώσταινα. Όταν με είδε μια αδελφή που ήξερα, είπε ότι δεν μιλούσα ευθέως και ότι προσποιούμουν για να νομίζουν οι άλλοι ότι ήμουν ταπεινή και να με σέβονται. Μετά την υπενθύμιση αυτή, άρχισα να στοχάζομαι τον εαυτό μου.

Διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Ξέρετε ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι Φαρισαίοι; Υπάρχουν Φαρισαίοι γύρω σας; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται “Φαρισαίοι”; Πώς περιγράφονται οι Φαρισαίοι; Είναι άνθρωποι υποκριτές, τελείως ψευδείς που προσποιούνται ό,τι κι αν κάνουν. Τι θέατρο παίζουν; Παριστάνουν ότι είναι καλοί, ευγενικοί και θετικοί. Έτσι είναι στην πραγματικότητα; Φυσικά και όχι. Δεδομένου ότι είναι υποκριτές, όλα όσα εκδηλώνονται και αποκαλύπτονται σ’ αυτούς είναι ψευδή· όλα είναι θέατρο —δεν είναι αυτό το πραγματικό τους πρόσωπο. Πού είναι κρυμμένο το πραγματικό τους πρόσωπο; Είναι κρυμμένο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, ώστε να μην το δουν ποτέ οι άλλοι. Όλα εξωτερικά είναι ένα θέατρο, είναι όλα ψευδή, αλλά μπορούν να ξεγελάσουν μόνο τους ανθρώπους· δεν μπορούν να ξεγελάσουν τον Θεό. […] Σε άλλους, τέτοιοι άνθρωποι φαίνονται πολύ ευσεβείς και ταπεινοί, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές· φαίνονται ανεκτικοί, διαλλακτικοί και στοργικοί, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια προσποίηση· λένε ότι αγαπούν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για θέατρο. Άλλοι νομίζουν ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι άγιοι, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές. Πού μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που είναι πραγματικά άγιος; Η ανθρώπινη αγιοσύνη είναι όλη ψεύτικη. Όλα είναι ένα θέατρο, μια προσποίηση. Εξωτερικά, φαίνονται πιστοί στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα απλώς δίνουν παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Όταν δεν κοιτάζει κανένας, δεν είναι πιστοί ούτε στο ελάχιστο και ό,τι κάνουν είναι επιπόλαιο. Επιφανειακά, δαπανούν εαυτόν για τον Θεό και έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους. Αλλά τι κάνουν στα κρυφά; Κάνουν τη δική τους δουλειά και διευθύνουν τη δική τους επιχείρηση στην εκκλησία, επωφελούμενοι από την εκκλησία και κλέβοντας κρυφά τις προσφορές, με το πρόσχημα ότι εργάζονται για τον Θεό…. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σύγχρονοι υποκριτικοί Φαρισαίοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). «Αν αυτό που επιδιώκεις είναι η αλήθεια, και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια, και η βάση της ομιλίας και των πράξεών σου είναι τα λόγια του Θεού, τότε οι άλλοι θα επωφεληθούν και θα κερδίσουν από την ομιλία και τις πράξεις σου, τα οποία βασίζονται σε αρχές. Αυτό δεν θα ήταν επωφελές για όλους σας; Αν, ζώντας περιορισμένος από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας, παίζεις θέατρο ενώ οι άλλοι κάνουν το ίδιο, και επιδεικνύεις αβρότητα ενώ αυτοί υποκλίνονται, παίζοντας ο ένας θέατρο για τον άλλον, τότε καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι καλή. Και εσύ και εκείνοι όλη μέρα υποκλίνεστε και επιδίδεστε σε αβρότητες, χωρίς ούτε μια αληθινή λέξη, ενσωματώνοντας στη ζωή μόνο την καλή συμπεριφορά όπως την προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Παρόλο που μια τέτοια συμπεριφορά φαίνεται εξωτερικά να είναι συμβατική, είναι εντελώς υποκριτική, μια συμπεριφορά που ξεγελά και παραπλανά τους άλλους, μια συμπεριφορά που εξαπατά τους ανθρώπους και τους ξεγελά, χωρίς να ακούγεται ούτε ένας ειλικρινής λόγος. Αν γίνεις φίλος με ένα τέτοιο άτομο, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα σε εξαπατήσει και θα σε ξεγελάσει. Δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις από την καλή του συμπεριφορά που θα μπορούσε να σε διαπλάσει. Το μόνο που έχει να σου διδάξει είναι το ψέμα και η απάτη: Τον ξεγελάς, σε ξεγελά και αυτός. Αυτό που θα νιώσεις, τελικά, είναι μια ακραία υποβάθμιση της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς σου, την οποία απλώς θα πρέπει να υπομείνεις. Θα πρέπει ακόμα να παρουσιάζεσαι με κόσμια ευγένεια, με καλλιεργημένη κοσμιότητα, χωρίς να διαφωνείς με τους άλλους ή να απαιτείς πολλά από αυτούς. Θα πρέπει ακόμη να είσαι υπομονετικός και ανεκτικός, να επιδεικνύεις χαλαρότητα και απλόχερη μεγαλοψυχία με ένα λαμπερό χαμόγελο. Πόσα χρόνια επίπονης εκπαίδευσης πρέπει να χρειαστούν για να επιτευχθεί μια τέτοια κατάσταση; Αν απαιτούσες από τον εαυτό σου να ζεις έτσι ενώπιον των άλλων, δεν θα σε εξαντλούσε η ζωή σου; Το να προσποιείσαι ότι έχεις τόση αγάπη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχεις —τέτοια υποκρισία δεν είναι εύκολο πράγμα! Θα ένιωθες όλο και πιο έντονα την εξάντληση του να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο ως άτομο· θα προτιμούσες στην επόμενη ζωή σου να γεννηθείς ως αγελάδα ή άλογο, γουρούνι ή σκύλος παρά ως άνθρωπος. Αυτά είναι απλώς πολύ ψεύτικα και κακά για σένα» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)). Ο Θεός αποκάλυψε ότι όταν ζούμε με υποκρισία και παραδοσιακές πολιτιστικές ιδέες, προκαλείται πόνος, θλίψη και αυτο-απομόνωση. Αυτό με αναστάτωσε βαθιά, όσο βαθιά με έβλαψαν και αυτές οι ιδέες. Ειδικά όταν διάβασα: «Το να προσποιείσαι ότι έχεις τόση αγάπη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχεις —τέτοια υποκρισία δεν είναι εύκολο πράγμα!» ντράπηκα πολύ. Σαν να μιλούσαν για μένα. Προφανώς, δεν ήμουν πολύ γενναιόδωρη, αλλά έπρεπε να προσποιούμαι, και όταν δεν σκεφτόμουν το εκκλησιαστικό έργο, πάλι προσποιούμουν. Όταν ανέθεσαν στη Λυζ και τον Ζερόμ το ευαγγελικό έργο, προφανώς στενοχωρήθηκα, αλλά δεν το έδειξα, και μάλιστα έστειλα μήνυμα λέγοντας ότι χαιρόμουν για την ανάθεσή τους. Όλο ψέματα και προσποίηση. Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει ότι οι Φαρισαίοι ήταν υποκριτές που πάντα προσποιούνταν. Εξωτερικά, είχαν καλή ανθρώπινη φύση. Ήταν ανεκτικοί, ταπεινοί και ευσεβείς, αλλά στην ουσία, το έκαναν για να εξαπατούν και να παγιδεύουν, για να διαφυλάξουν το κύρος και τη θέση τους. Στην ουσία μισούσαν την αλήθεια και τον Θεό, γι’ αυτό και ο Κύριος Ιησούς τούς καταδίκασε ως φίδια και τους κατέκρινε δριμύτατα. Καθώς συλλογιζόμουν αυτά, ένιωσα φόβο. Η υποκρισία μου ήταν ακριβώς σαν των Φαρισαίων. Στο θέμα των διορισμών προσωπικού, είχα δείξει ότι δεν θα τσακωνόμουν με άλλους, και το έκανα προκειμένου να έχω την εκτίμηση των άλλων. Έλεγα πως ό,τι έκανα ήταν για το συμφέρον της εκκλησίας, αλλά στην ουσία σκεφτόμουν την εικόνα μου. Φοβόμουν ότι θα μου προσάψουν εγωισμό, κακή ανθρώπινη φύση, και αμέλεια στο εκκλησιαστικό έργο, έτσι έπρεπε να συγκρατηθώ. Αν και εξωτερικά φαινόμουν γενναιόδωρη και μεγαλόψυχη, πονούσα πολύ και ένιωθα μεγάλη δυσαρέσκεια, και είχα και προκατάληψη κατά της επικεφαλής και του διακόνου. Αλλά έκρυψα αυτές τις σκέψεις να μη φαίνονται, ώστε να νομίζουν ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση και υποστήριζα το έργο της εκκλησίας. Αναλογίστηκα τις προθέσεις μου και τι αποκάλυπτα, και αηδίασα με τη συμπεριφορά μου. Εξαπατούσα και προσέλκυα τον κόσμο με τις καλές μου πράξεις, εδραίωσα τη δική μου εικόνα, ενώ ό,τι έλεγα κι έκανα ήταν αηδιαστικό και μισητό στον Θεό.

Έπειτα, άκουσα πολλάκις τη συναναστροφή Του για τον παραδοσιακό πολιτισμό και την αρετή, και μπήκα σε σκέψεις. Τι είδους παραδοσιακές πολιτιστικές ιδέες με έλεγχαν ώστε να ζω τόσο υποκριτικά και τόσο επώδυνα; Διάβασα κάποια λόγια Του. «Υπάρχει στην παραδοσιακή κουλτούρα η ιστορία του Κονγκ Ρονγκ που παραχωρεί τα μεγαλύτερα αχλάδια. Τι πιστεύετε: Όποιος δεν μπορεί να είναι σαν τον Κονγκ Ρονγκ, δεν είναι καλός άνθρωπος; Οι άνθρωποι πίστευαν ότι όποιος μπορεί να είναι σαν τον Κονγκ Ρονγκ είναι ευγενής και απόλυτα ακέραιος χαρακτήρας, ανιδιοτελής και αλτρουιστής —ένας καλός άνθρωπος. Είναι ο Κονγκ Ρονγκ αυτής της γνωστής ιστορίας ένα πρότυπο που όλοι ακολουθούν; Έχει ο ήρωας της ιστορίας κάποια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; (Ναι.) Δεν είναι το όνομα, αλλά οι σκέψεις και οι πρακτικές του, η ηθική και η συμπεριφορά του, που κατέχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι εκτιμούν τέτοιου είδους πρακτικές και τις εγκρίνουν, και θαυμάζουν ενδόμυχα την αρετή του Κονγκ Ρονγκ» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)). «Οι διανοούμενοι επηρεάζονται βαθιά από την παραδοσιακή κουλτούρα. Δεν την αποδέχονται απλώς —αποδέχονται βαθιά μέσα τους και πολλές σκέψεις και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, αντιμετωπίζοντάς τις ως θετικά πράγματα. Θεωρούν μάλιστα αξιώματα κάποια διάσημα ρητά. Κάνοντας αυτά τα πράγματα, έχουν παραστρατήσει στη ζωή. Η παραδοσιακή κουλτούρα ενσωματώνεται στις διδασκαλίες του Κομφουκιανισμού, οι οποίες περιέχουν ένα σώμα ιδεολογίας και θεωριών που προάγουν κυρίως τα παραδοσιακά ήθη και τον παραδοσιακό πολιτισμό. Για δυναστείες ολόκληρες, οι διδασκαλίες αυτές εκτιμώντο από τις άρχουσες τάξεις, οι οποίες τιμούσαν τον Κομφούκιο και τον Μένκιο ως σοφούς. Οι διδασκαλίες του κομφουκιανισμού υποστηρίζουν ότι, ως άτομο, πρέπει κανείς να φροντίζει να υποστηρίζει την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευγένεια, τη σοφία και την ειλικρίνεια, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να μάθει να είναι καταρχάς ήρεμος και γαλήνιος όταν συμβαίνουν πράγματα, να είναι επιεικής, να εκφράζει καλά όσα έχει να πει, να μην ανταγωνίζεται ούτε να πασχίζει, πρέπει δε να μάθει να είναι ευγενικός για να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων —μόνο ένα τέτοιο άτομο είναι υποδειγματικό στη διαγωγή του. Το άτομο αυτό τοποθετεί τον εαυτό του πάνω από τον κοινό άνθρωπο. Κατά τη γνώμη του, όλοι οι άλλοι είναι απλώς άτομα που πρέπει να τα υποφέρει και να τ’ ανέχεται. Η “επίδραση” της γνώσης είναι μάλλον τεράστια! Οι άνθρωποι αυτοί δεν μοιάζουν πολύ με υποκριτές; Όταν κατέχουν αρκετές γνώσεις, οι άνθρωποι γίνονται υποκριτές. Η φράση που αποτυπώνει αυτήν την ομάδα μορφωμένων και εκλεπτυσμένων ακαδημαϊκών είναι η “λόγια κομψότητα”. […] Ειδικότερα, ασχολούνται με το να μελετούν και να μιμούνται τον εκλεπτυσμένο τρόπο που έχουν υιοθετήσει οι ευγενείς από το περιβάλλον τους. Ποιος είναι ο τόνος τους όταν μιλάνε μεταξύ τους, όταν συζητούν πράγματα; Είναι πολύ τρυφεροί στις εκφράσεις τους, και τα λόγια τους είναι προσεγμένα και εκλεπτυσμένα, εκφράζοντας μόνο τη δική τους γνώμη. Δεν θα πουν ότι η γνώμη του άλλου είναι λανθασμένη, ακόμη κι όταν ξέρουν ότι είναι —κανένας δεν θα πλήγωνε τον άλλον έτσι. Και η ομιλία τους είναι τόσο απαλή, σαν βαμβάκι που ακουμπά επάνω σε βαμβάκι: ανώδυνες φιλοφρονήσεις που προκαλούν ναυτία σε όσους τις ακούν και τους κάνουν να αγχώνονται και να θυμώνουν. Οι άνθρωποι αυτοί πραγματικά προσποιούνται. Η προσποίησή τους αφορά ακόμη και τις λεπτομέρειες, καλύπτοντάς τες μ’ ένα όμορφο περιτύλιγμα, χωρίς κανείς να τις αποκαλεί με το όνομά τους. Όταν εμφανίζονται μπροστά στους απλούς ανθρώπους, τι στάση θέλουν να δείξουν; Τι είδους εικόνα θέλουν να προβάλουν; Θέλουν να τους βλέπουν ως ταπεινούς ευγενείς. Οι ευγενείς είναι μια κλάση πάνω απ’ όλους τους άλλους, είναι άνθρωποι που πρέπει να θαυμάζει κανείς. Οι υπόλοιποι πιστεύουν ότι οι απόψεις τους μετρούν περισσότερο από του μέσου ανθρώπου κι ότι κατανοούν τα πράγματα καλύτερα, επομένως συμβουλεύονται τους διανοούμενους αυτούς για όλες τους τις υποθέσεις. Τέτοιου είδους αποτέλεσμα θέλουν να επιτυγχάνουν οι διανοούμενοι. Όλοι τους επιθυμούν να τυγχάνουν σεβασμού ως σοφοί» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). Ο λόγος Του περιέγραφε το πρόβλημά μου. Γιατί έβλεπα αυτές τις υποκριτικές καλές πράξεις ως κάτι θετικό προς μίμηση; Επειδή είχα επηρεαστεί από την παραδοσιακή ιδέα του Κονγκ Ρονγκ που χάριζε τα αχλάδια. Είχα μεγαλώσει από μικρή με αυτή την ιδέα. Για να πείσω τους άλλους πως ήμουν καλή, χάριζα αγαπημένα παιχνίδια και σνακ στις αδερφές μου. Όταν μεγάλωσα, ήμουν επίσης ταπεινή και έδειχνα γενναιοδωρία σε όλα. Αν και το έκανα απρόθυμα, πίστευα ότι μόνο έτσι έδειχνα καλή ανθρώπινη φύση και κατανοούσα τους τρόπους, και ότι μόνο έτσι κερδίζουμε τον σεβασμό των άλλων, οπότε υπέμενα απρόθυμα. Αφού πίστεψα στον Θεό, και πάλι εφάρμοζα αυτή την παράδοση ως αλήθεια. Όσον αφορά τους δύο διορισμούς προσωπικού, το υπέμεινα. Υπήρχε σαφώς έλλειψη προσωπικού ποτίσματος, αλλά φόρεσα τη μάσκα της ανιδιοτελούς αφοσίωσης και άφησα δύο άτομα κατάλληλα για πότισμα να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Έτσι έδειχνα πολύ ευγενής και γενναιόδωρη, αλλά ήμουν τόσο αρνητική που συχνά έκλαιγα κρυφά λόγω της έλλειψης προσωπικού. Ήμουν προκατειλημμένη εναντίον της επικεφαλής, και αυτό είχε αντίκτυπο στο έργο ποτίσματος. Ποιος ο λόγος να «προσφέρεις» έτσι; Για λόγους καλής εικόνας, υιοθέτησα μια ευγενή στάση όπως του Κονγκ Ρονγκ, και αδιαφορούσα για το έργο της εκκλησίας. Αυτό ήταν καθαρή υποκρισία. Αν με απασχολούσε το έργο της εκκλησίας, θα αξιολογούσα τις ανάγκες προσωπικού με βάση τις απαιτήσεις του έργου ποτίσματος, αλλά για λόγους εικόνας, αδιαφορούσα για τις αρχές. Ακόμη κι όταν στο πότισμα υπήρχε έλλειψη προσωπικού, εγώ επέμενα να παραχωρώ άτομα γενναιόδωρα. Κατάφερα να με επαινούν, αλλά έτσι καθυστερούσε το πότισμα. Γι’ αυτό ο Θεός λέει ότι τέτοια άτομα είναι υποκριτές. Κατάλαβα το ψεύδος στη συμπεριφορά μου.

Έπειτα, διάβασα λόγια του Θεού που με τάραξαν. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πρέπει να γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι κάθε είδους ισχυρισμός περί αρετής δεν είναι η αλήθεια, πολύ λιγότερο δε μπορεί να στηρίξει την αλήθεια. Δεν είναι καν θετικά πράγματα. Μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι αυτοί οι ισχυρισμοί περί αρετής είναι αιρετικές πλάνες με τις οποίες ο Σατανάς παραπλανά τους ανθρώπους. Δεν είναι από μόνοι τους η πραγματικότητα της αλήθειας που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι, ούτε θετικά πράγματα που οφείλει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Οι εν λόγω ισχυρισμοί περί αρετής αποτελούν απομιμήσεις, προσποιήσεις, παραποιήσεις και τεχνάσματα —είναι πλασματικές συμπεριφορές και δεν πηγάζουν καθόλου από τη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου ή από το κανονικό του σκεπτικό. Επομένως, όλοι οι ισχυρισμοί της παραδοσιακής νοοτροπίας σχετικά με την αρετή είναι εξωφρενικές, παράλογες αιρέσεις και πλάνες. Με αυτές τις λίγες συναναστροφές, οι ισχυρισμοί που προβάλλει ο Σατανάς περί αρετής έχουν σήμερα καταδικαστεί, στο σύνολό τους, σε θάνατο. Αν δεν είναι καν θετικά πράγματα, πώς μπορεί ο κόσμος να τους αποδέχεται; Πώς μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με βάση αυτές τις ιδέες και απόψεις; Ο λόγος είναι ότι οι ισχυρισμοί αυτοί περί αρετής ευθυγραμμίζονται πολύ καλά με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Προκαλούν θαυμασμό και επιδοκιμασία, οπότε οι άνθρωποι αποδέχονται μέσα τους τούς εν λόγω ισχυρισμούς περί αρετής και, μολονότι δεν μπορούν να τους κάνουν πράξη, ενδόμυχα τους ενστερνίζονται και τους λατρεύουν με ζήλο. Έτσι λοιπόν, ο Σατανάς χρησιμοποιεί διάφορους ισχυρισμούς περί αρετής για να παραπλανά τους ανθρώπους, για να ελέγχει την καρδιά και τη συμπεριφορά τους, επειδή μέσα τους οι άνθρωποι λατρεύουν και έχουν τυφλή πίστη σε κάθε είδους ισχυρισμούς περί αρετής και όλοι θα ήθελαν να χρησιμοποιούν τους εν λόγω ισχυρισμούς για να προσποιηθούν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια, ευγενική καταγωγή και καλοσύνη, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους να τυγχάνουν μεγάλης εκτίμησης και επαίνων. Οι διαφορετικοί ισχυρισμοί περί αρετής, εν συντομία, ζητούν όλοι από τους ανθρώπους να επιδεικνύουν κάποιου είδους συμπεριφορά ή ανθρώπινη ιδιότητα που εμπίπτει στο βασίλειο της αρετής. Αυτές οι συμπεριφορές και οι ανθρώπινες ιδιότητες φαίνονται αρκετά ευγενείς κι είναι σεβαστές, επομένως όλοι οι άνθρωποι μέσα τους πασχίζουν να τις αποκτήσουν. Όμως, αυτό που δεν έχουν σκεφτεί είναι ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί περί αρετής δεν είναι επ’ ουδενί οι αρχές συμπεριφοράς που θα πρέπει να ακολουθεί ένας κανονικός άνθρωπος. Αντίθετα, είναι μια πληθώρα υποκριτικών συμπεριφορών που μπορεί να υποδυθεί κάποιος. Είναι αποκλίσεις από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, αποκλίσεις από τη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί ψευδείς και προσποιητούς ισχυρισμούς περί αρετής για να παραπλανά τους ανθρώπους, να τους κάνει να λατρεύουν την αρετή αυτήν, αλλά και εκείνους τους υποκριτές, υποτιθέμενους σοφούς, κάνοντας έτσι τους ανθρώπους να θεωρούν την κανονική ανθρώπινη φύση και τα κριτήρια της ανθρώπινης διαγωγής συνηθισμένα, απλά, ακόμη και ταπεινά πράγματα. Οι άνθρωποι περιφρονούν αυτά τα ζητήματα και τα θεωρούν ανάξια λόγου. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ισχυρισμοί περί αρετής που υποστηρίζει ο Σατανάς είναι πολύ ευχάριστοι στο μάτι και καλά ευθυγραμμισμένοι με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Γεγονός είναι, ωστόσο, ότι κανένας ισχυρισμός περί αρετής, όποιος κι αν είναι αυτός, δεν αποτελεί αρχή που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι στη διαγωγή τους ή στις υποθέσεις τους στον κόσμο. Σκεφτείτε το —δεν είναι έτσι; Στην ουσία, οι ισχυρισμοί περί αρετής είναι απλώς απαιτήσεις οι άνθρωποι να ζουν επιφανειακά μια πιο αξιοπρεπή και ευγενή ζωή, δίνοντάς τους τη δυνατότητα οι άλλοι να τους λατρεύουν ή να τους επαινούν, αντί να τους περιφρονούν. Η ουσία αυτών των ισχυρισμών δείχνει ότι αποτελούν απλώς απαιτήσεις οι άνθρωποι να επιδεικνύουν αρετή μέσω της καλής συμπεριφοράς, καλύπτοντας και περιορίζοντας έτσι τις φιλοδοξίες και τις εξωφρενικές επιθυμίες της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης, συγκαλύπτοντας την κακή κι αποτρόπαια φύση και ουσία του ανθρώπου. Σκοπός τους είναι να ενισχύσουν την προσωπικότητα του ατόμου μέσω μιας επιφανειακά καλής συμπεριφοράς και ορθών πρακτικών, να ενισχύσουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εκείνον και την εκτίμηση του κόσμου ευρύτερα στο πρόσωπό του. Αυτά τα σημεία δείχνουν ότι οι ισχυρισμοί περί αρετής αφορούν την κάλυψη με επιφανειακή συμπεριφορά και επιφανειακές πρακτικές των εσώτερων σκέψεων και απόψεων του ανθρώπου, της αποτρόπαιας όψης του, αλλά και της φύσης και της ουσίας του. Μπορούν αυτά τα πράγματα να καλυφθούν με επιτυχία; Δεν τα κάνει ακόμη πιο εμφανή η προσπάθεια να τα καλύψει κανείς; Όμως, ο Σατανάς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Σκοπός του είναι να καλύψει το αποτρόπαιο πρόσωπο της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης, να καλύψει την αλήθεια της διαφθοράς του ανθρώπου. Επομένως, ο Σατανάς βάζει τους ανθρώπους να υιοθετούν τις εκδηλώσεις της αρετής στη συμπεριφορά τους για να μεταμφιέζονται, πράγμα που σημαίνει ότι χρησιμοποιεί τους κανόνες και τις συμπεριφορές της ηθικής για να φτιάξει μια ωραία βιτρίνα της ανθρώπινης εμφάνισης, ενισχύοντας τις ανθρώπινες ιδιότητες και την προσωπικότητα ενός ατόμου ώστε να κερδίζει την εκτίμηση και τον έπαινο των άλλων. Βασικά, οι ισχυρισμοί αυτοί περί αρετής καθορίζουν εάν ένα άτομο είναι ευγενούς ή ταπεινής καταγωγής με βάση τη συμπεριφορά του» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)). Μόνο αφού διάβασα τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ανέκαθεν είχα λανθασμένη άποψη, αφού θεωρούσα τις αρετές του παραδοσιακού πολιτισμού πρότυπο για να κρίνω ως καλή ή κακή την ανθρώπινη φύση κάποιου. Έσφαλα λέγοντας ότι η αρετή είναι αλήθεια και οι ενάρετοι έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν την αρετή ως αρχή ζωής. Αυτό είναι υποκρισία, και στην ουσία είναι μέθοδος του Σατανά για να εξαπατά και να διαφθείρει. Ο Σατανάς, με την παράδοση ενσταλάζει ηθικά πρότυπα στους ανθρώπους, ώστε με εξωτερικές καλές πράξεις να μεταμφιέζονται και να κρύβουν την εσωτερική διαφθορά για να χαίρουν υψηλής εκτίμησης, και τελικά, να γίνονται όλο και πιο υποκριτικοί και άτιμοι. Κατάλαβα ότι ήμουν κι εγώ έτσι. Έπραττα σύμφωνα με τις αρετές του παραδοσιακού πολιτισμού. Μπορεί να έδειχνα ότι δεν καυγάδιζα και ότι τα πήγαινα καλά με τους άλλους, βασικά, όμως, πιεζόμουν να κάνω καλές πράξεις για να λένε ότι ήμουν καλή, και να παραμένω μέσα στις καρδιές τους. Αλλά έλεγα ότι νοιαζόμουν για την εκκλησία. Πόσο άτιμο εκ μέρους μου!

Έπειτα, διάβασα στον λόγο Του: «Ένα άτομο που κατανοεί την αλήθεια θα πρέπει να αναλύει τα διάφορα ρητά και απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την αρετή. Δες ποια από αυτά αγαπάς περισσότερο, ποια από αυτά τηρείς συνεχώς, ποια είναι η σταθερή βάση και η κατευθυντήρια γραμμή για το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα γεγονότα, πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αντιπαραβάλεις αυτά τα πράγματα που παρατηρείς με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να κοιτάξεις αν αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αντιφατικά και αντίθετα με τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Αν όντως βρεις κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να αναλύσεις αμέσως πού ακριβώς βρίσκεται το λάθος και ο παραλογισμός της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν θα έχεις αποσαφηνίσει αυτά τα ζητήματα, θα γνωρίζεις τι είναι αλήθεια και τι πλάνη. Θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης, και θα επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίσεις. Αναζήτησε την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, και θα είσαι σε θέση να διορθώσεις τις συνήθειές σου» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)). Από τον λόγο Του, κατάλαβα ότι αν δεν θες να ζήσεις με τις παραδοσιακές ιδέες, πρώτα, πρέπει να τις διακρίνεις και να τις αναλύσεις, και να βρεις πού σφάλλουν, γιατί είναι παράλογες, πώς παραβαίνουν την αλήθεια, και ποιες είναι οι συνέπειες όταν τις τηρούμε στη ζωή μας. Μόνο όταν τα βλέπεις καθαρά μπορείς να τα απαρνηθείς και να δεχτείς την αλήθεια. Άρχισα να αναρωτιέμαι: Η «προσφορά» στην ιστορία του Κονγκ Ρονγκ συνάδει με τις αρχές της αλήθειας; Απαιτεί ο Θεός αυτή την «προσφορά» για κανονική ανθρώπινη φύση; Αυτοί που υπομένουν τα πάντα είναι καλοί άνθρωποι; Η τυφλή μου ανεκτικότητα είχε επιφέρει έλλειψη προσωπικού στο πότισμα. Για να φανώ γενναιόδωρη και ανεκτική σε όλα, είπα υποκριτικά ψέματα. Οι παραδόσεις με τις οποίες ανατράφηκα, αντί να με κάνουν καλό άνθρωπο, με είχαν κάνει υποκρίτρια και άτιμη. Όταν κέρδισα την εκτίμηση των άλλων, δεν χάρηκα, αντ’ αυτού ένιωθα συνεχώς θλίψη και δυστυχία. Αυτό ήταν το δυσάρεστο αποτέλεσμα από τη λατρεία της παράδοσης. Αν ο Θεός δεν αποκάλυπτε την ουσία της παράδοσης, θα παρέμενα τυφλή όλη μου τη ζωή. Ευχαριστούσα τον Θεό που εξέφρασε την αλήθεια και ανέλυσε τις παραδόσεις, και μπόρεσα να αφυπνιστώ.

Έπειτα, σκέφτηκα: «Χαρίζοντας τα αχλάδια, ο Κονγκ Ρονγκ έδειχνε απλώς καλή εξωτερική συμπεριφορά, μα αυτό δεν σήμαινε ότι είχε καλή ανθρώπινη φύση. Ποια είναι, λοιπόν, η καλή ανθρώπινη φύση;» Στους λόγους Του, διάβασα: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά τη διατήρηση μετριοπαθούς στάσης, τη μη προσκόλληση στις αρχές, την προσπάθεια να μην δυσαρεστείς τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να μιλούν με καλά λόγια για σένα. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο; Είναι το να έχει κανείς αρχές και να αναλαμβάνει την ευθύνη για το πώς αντιμετωπίζει τον Θεό, την αλήθεια, την εκτέλεση του καθήκοντος και όλων των ειδών τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Αυτό είναι πασιφανές· όλοι το αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα μέσα τους. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και γνωρίζει την κατάστασή τους, τον καθένα τους ξεχωριστά· όπου κι αν είναι, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον Θεό. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι ποτέ δεν μιλούν άσχημα για τους άλλους, ποτέ δεν βλάπτουν τα συμφέροντα κανενός άλλου, και ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει την περιουσία άλλων ανθρώπων. Όταν υπάρχει διαμάχη για τα συμφέροντα, προτιμούν ακόμη και να υποστούν απώλειες παρά να εκμεταλλευτούν τους άλλους, και όλοι οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Τί είδος ανθρώπινης φύσης είναι αυτός; Δεν είναι καλή ανθρώπινη φύση. Μη δίνεις προσοχή σε αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει, και ποια στάση διατηρεί ενόσω εκτελεί τα καθήκοντά του, καθώς και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά το ενδιαφέρον που δείχνει για τον Θεό, τότε ένα τέτοιο άτομο διακατέχεται από ανθρώπινη φύση; Δεν είναι έτσι κάποιος με ανθρώπινη φύση. Η συμπεριφορά του γίνεται φανερή τόσο στους άλλους όσο και στον Θεό. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τον λόγο Του, κατάλαβα πως όποιος έχει καλή ανθρώπινη φύση αγαπά την αλήθεια και τα θετικά, έχει ευθύνη για τα καθήκοντά του, τηρεί τις αρχές της αλήθειας και υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας. Όσοι εξωτερικά δεν προσβάλλουν κανέναν, ανέχονται τυφλά και χωρίς αρχές, και προτιμούν να υποστούν οι ίδιοι ζημιά παρά να εκμεταλλευτούν άλλους, αν και εξωτερικά έχουν καλό χαρακτήρα, στα καθήκοντα, επιδιώκουν να προστατεύουν το συμφέρον τους, ποτέ δεν ασκούν την αλήθεια ούτε νοιάζονται για το έργο της εκκλησίας. Αυτοί δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Δεν ήθελα πια να ζω με την παράδοση και να είμαι δήθεν καλός άνθρωπος. Ήθελα να βιώσω μια ανθρώπινη ομοιότητα κατά τις απαιτήσεις του Θεού.

Διαβάζοντας τον λόγο Του, βρήκα οδό άσκησης. «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Από τον λόγο Του, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να μεταμφιέζομαι για να δίνω ψευδή εντύπωση. Αντιθέτως, πρέπει να είμαι ειλικρινής, απλή και ανοιχτή, και πρέπει να ανοίγομαι και να εκφράζω τα προβλήματα που έχω, έτσι ώστε τα αδέρφια μου να με βοηθούν καλύτερα. Όταν δεν μιλούσα, όταν ανεχόμουν τυφλά τα πάντα και μεταμφιεζόμουν, όλοι πίστευαν ότι δεν είχε έλλειψη το προσωπικό ποτίσματος και ότι το έργο προχωρούσε καλά, αλλά εγώ υπέφερα και το έργο της εκκλησίας είχε υποστεί πλήγμα. Έτσι, ασκήθηκα συνειδητά βάσει του λόγου του Θεού και μίλησα με σαφήνεια στα αδέλφια μου. Μετά από αυτό, όλοι παρείχαν προσωπικό για το έργο του ποτίσματος. Έτσι διαπίστωσα πόσο εύκολο και ευχάριστο είναι να ασκείσαι σύμφωνα με τον λόγο Του. Όταν ζούμε με τις παραδόσεις, γινόμαστε όλο και πιο διεφθαρμένοι, όλο και πιο ψευδείς και άτιμοι, και όλο και πιο δυστυχισμένοι. Μόνο με την άσκηση της αλήθειας βιώνουμε ανθρώπινη ομοιότητα, γινόμαστε καλοί άνθρωποι, και γνωρίζουμε γαλήνη και χαρά! Δόξα τω Θεώ!