Από τη Ζουικιου, Κίνα

Στο παρελθόν, κάθε φορά που αντιμετώπιζα κάποιες δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου ή δεν έκανα το έργο μου καλά, θεωρούσα ότι αυτό συνέβαινε λόγω του υπερβολικά χαμηλού επιπέδου μου. Ως αποτέλεσμα, συχνά ζούσα σε μια αρνητική, παθητική κατάσταση. Συχνά χρησιμοποιούσα το χαμηλό επίπεδό μου ως δικαιολογία για να φορτώνω καθήκοντα που θεωρούσα βαριά σε άλλους ανθρώπους και ένιωθα ότι δεν υπήρχε τίποτα το λάθος σε αυτό, ότι σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας όταν ζητούσα από άλλους να κάνουν κάτι επειδή το δικό μου επίπεδο ήταν χαμηλό και δεν μπορούσα να το κάνω καλά. Μόνο χάρη στην ανάγνωση των λόγων του Θεού αντέστρεψα αυτήν την εσφαλμένη άποψη, συνειδητοποιώντας ότι έβλεπα τα πράγματα μέσα από τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Επίσης, έμαθα κάτι και για τη δική μου διεφθαρμένη διάθεση.

Μια μέρα ένας επικεφαλής μάς ζήτησε να γράψουμε μια επιστολή για να βοηθήσουμε μια αδελφή. Η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν ήταν απασχολημένη με κάτι άλλο, κι έτσι μου ζήτησε να το αναλάβω εγώ. Γρήγορα άρχισα να βρίσκω δικαιολογίες. «Το επίπεδό μου είναι τόσο χαμηλό. Είμαι κακή στο να γράφω και να επεξεργάζομαι κείμενα. Καλύτερα θα ήταν να το αναλάβεις εσύ». Έτσι, αυτόματα πάσαρα οτιδήποτε δύσκολο στη συνεργάτιδά μου. Αργότερα, εκείνη μου είπε: «Από τη στιγμή που γνωριστήκαμε, λες ότι το επίπεδό σου είναι χαμηλό. Μα, αφού πέρασα μερικές μέρες μαζί σου, παρατήρησα ότι είσαι ικανή να βρίσκεις κάποια προβλήματα στη δουλειά. Δεν πιστεύω ότι το επίπεδό σου είναι τόσο χαμηλό, μα όποτε αντιμετωπίζεις κάποια δυσκολία κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πάντα λες ότι το επίπεδό σου είναι χαμηλό, και κάποιες φορές πασάρεις μάλιστα το καθήκον σου σε κάποιον άλλον. Δεν ξέρω ποιο είναι το κίνητρό σου πίσω από το να μιλάς διαρκώς για το κακό σου επίπεδο —μου φαίνεται στ’ αλήθεια ότι υποκρίνεσαι!» Ακούγοντάς την να το λέει αυτό, έμεινα άναυδη, μα η καρδιά μου γέμισε αντιπάθεια: «Όταν λέω ότι το επίπεδό μου είναι κακό, λέω την αλήθεια. Δεν ξέρεις τα γεγονότα και με έχεις παρεξηγήσει». Έπειτα, άρχισα να συλλογίζομαι γιατί η αδελφή είχε πει αυτά τα πράγματα. Δεν έλεγα ψέματα όταν έλεγα ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό —πώς μπορεί να είπε ότι είχα κίνητρα; Δεν μπορούσα να το καταλάβω με τίποτα μέσα στην καρδιά μου.

Κάποτε, σε μια συνάθροιση με τους συνεργάτες μου, ανοίχτηκα στους υπόλοιπους αδελφούς και αδελφές σχετικά με τη σύγχυσή μου. Ανέφερα έναν-έναν τους λόγους για τους οποίους πίστευα ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό: Για παράδειγμα, πληκτρολογούσα πολύ αργά, το συγγραφικό μου ύφος δεν ήταν πολύ καλό. Όταν δούλευα σε κείμενα με τη συνεργάτιδά μου, εκείνη έκανε την πιο πολλή πληκτρολόγηση και επεξεργασία, ενώ όταν έκανε την εκκλησιαστική δουλειά, εκείνη έβρισκε τα προβλήματα πολύ γρήγορα, ενώ εγώ ήμουν πιο αργή, κ.ο.κ. Αφού με άκουσε να συναναστρέφομαι, ο επικεφαλής μας, ο Αδελφός Λιου, είπε: «Αδελφή, βάσει αυτών των πραγμάτων μετράμε το αν το επίπεδο κάποιου είναι καλό ή κακό; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; Συμφωνεί με το θέλημα του Θεού; Όλοι γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι στον κόσμο εκτιμούν το χάρισμα και το μυαλό πάρα πολύ. Όσοι είναι εύστροφοι, ευφραδείς και ικανοί να χειριστούν τα ζητήματα του εξωτερικού κόσμου είναι άνθρωποι καλού επιπέδου, ενώ όσοι είναι αδέξιοι στον λόγο, αδαείς και χαμηλής μόρφωσης θεωρείται πως δεν έχουν επίπεδο˙ έτσι το βλέπουν οι άπιστοι. Εμείς που πιστεύουμε στον Θεό θα πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Έχουμε αναζητήσει το θέλημα του Θεού σ’ αυτό το θέμα; Με ποια βάση μετρά ο Θεός αν το επίπεδο κάποιου είναι καλό ή κακό; Και τι ακριβώς είναι το καλό και το κακό επίπεδο;» Κούναγα το κεφάλι μου, ενώ ο Αδελφός Λιου συνέχισε τη συναναστροφή του: «Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: “Πώς μετράμε το επίπεδο των ανθρώπων; Ο ακριβέστερος τρόπος είναι να μετρήσουμε το επίπεδό τους με βάση τον βαθμό στον οποίο κατανοούν την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να μάθουν κάποια ειδίκευση πολύ γρήγορα, όταν, όμως, ακούνε την αλήθεια, μπερδεύονται και τους παίρνει ο ύπνος, η αλήθεια τούς παραξενεύει, τίποτε από όσα ακούνε δεν τους μένει, ούτε και καταλαβαίνουν τι ακούνε —αυτό σημαίνει χαμηλό επίπεδο. Με μερικούς ανθρώπους, τους λες ότι είναι χαμηλού επιπέδου και διαφωνούν. Πιστεύουν πως το ότι έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και γνώσεις σημαίνει ότι είναι υψηλού επιπέδου. Η καλή εκπαίδευση δείχνει και υψηλό επίπεδο; Όχι. Το επίπεδο των ανθρώπων μετράται με βάση τον βαθμό στον οποίο κατανοούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτός είναι ο καθιερωμένος, ο ακριβέστερος τρόπος. Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να μετρήσουμε το επίπεδο κάποιου με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Μερικοί άνθρωποι είναι πειστικοί στα λόγια και εύστροφοι, και διακρίνονται πραγματικά στο να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους —όταν, όμως, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ακούνε κηρύγματα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Όταν μιλούν για τις μαρτυρίες των εμπειριών τους, αποκαλύπτεται ότι είναι απλοί ερασιτέχνες και όλοι μπορούν να αισθανθούν ότι δεν κατανοούν πνευματικά ζητήματα. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι υψηλού επιπέδου” («Η κατανόηση της αλήθειας είναι κρίσιμης σημασίας για την ορθή εκπλήρωση του καθήκοντος» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Από αυτά τα λόγια του Θεού βλέπουμε ότι αν το επίπεδο κάποιου είναι καλό ή κακό εξαρτάται από την ικανότητά του να κατανοεί τα λόγια του Θεού. Αυτό δεν είναι το ίδιο με αυτό που εννοούν οι άπιστοι όταν λένε ότι κάποιος έχει επίπεδο ή είναι χαρισματικός και έξυπνος. Οι άνθρωποι καλού επιπέδου μπορούν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού όταν τελειώσουν την ανάγνωση των λόγων Του, μπορούν να βρουν ένα μονοπάτι πράξης και εισόδου στην αλήθεια και είναι ικανοί να κάνουν πράξη όσα ζητά ο Θεός. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που φαίνονται πολύ έξυπνοι και είναι εξαιρετικοί στο να χειρίζονται ζητήματα του εξωτερικού κόσμου, μα βρίσκονται σε σύγχυση αμέσως μόλις βρεθούν αντιμέτωποι με τις αλήθειες των λόγων του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι καλού επιπέδου. Είναι όπως όταν κάποιοι μορφωμένοι άνθρωποι με γνώσεις μοιάζουν χαρισματικοί και ευφυείς εξωτερικά, μα στην πραγματικότητα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τις αλήθειες των λόγων του Θεού. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, έχουν μια γελοία οπτική για τα πράγματα. Κι έτσι, το να είναι κανείς πολύ μορφωμένος, εύστροφος και ικανός δεν είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα καλού επιπέδου, ούτε είναι τα πρότυπα με τα οποία μετριέται το επίπεδο κάποιου. Το σημαντικό είναι το αν οι άνθρωποι κατανοούν το πνεύμα, αν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιώσεις για να μετρήσουμε το αν το επίπεδο κάποιου είναι καλό ή κακό!» Ακούγοντας αυτά, είδα ξαφνικά το φως: Τελικά οι πεποιθήσεις μου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις —δεν συμβάδιζαν με την αλήθεια.

Έπειτα, μια αδελφή βρήκε δύο αποσπάσματα των λόγων του Θεού και μου ζήτησε να τα διαβάσω. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Θεός στους ανθρώπους δεν βασίζεται στο πόσο μεγάλοι σε ηλικία είναι, στο είδος του περιβάλλοντος στο οποίο γεννήθηκαν, ούτε στο πόσο ταλαντούχοι είναι. Αντιθέτως, συμπεριφέρεται στους ανθρώπους με βάση τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια, και αυτή η στάση σχετίζεται με τις διαθέσεις τους. Αν έχεις σωστή στάση αντιμετώπισης της αλήθειας, έχεις μια στάση αποδοχής της αλήθειας και υιοθετείς ταπεινή συμπεριφορά, τότε, ακόμα κι αν είσαι χαμηλού επιπέδου, ο Θεός θα σε διαφωτίσει παρ’ όλα αυτά, και θα σου επιτρέψει να κερδίσεις κάτι. Αν το επίπεδό σου είναι καλό, αλλά είσαι πάντα αλαζονικός, διαρκώς νομίζοντας ότι έχεις δίκιο και είσαι μόνιμα απρόθυμος να δεχτείς όσα λένε οι άλλοι, και συνεχώς αντιστέκεσαι, τότε ο Θεός δεν θα εργαστεί μέσα σου. Ο Θεός θα πει ότι η διάθεσή σου είναι κακή, κι εσύ ανάξιος να λάβεις οτιδήποτε, και θα σου πάρει ακόμη κι αυτό που κάποτε είχες. Τούτο είναι γνωστό ως αποκάλυψη» («Μόνο εκείνος που κάνει την αλήθεια πράξη μπορεί να έχει κανονική ανθρώπινη φύση» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Όταν κάποιος είναι σοβαρός, υπεύθυνος, αφοσιωμένος και εργατικός, το έργο θα γίνει σωστά. Μερικές φορές, δεν έχεις τέτοια καρδιά και δεν μπορείς να βρεις ούτε να ανακαλύψεις ένα λάθος το οποίο είναι πασιφανές. Αν είχε κάποιος μια τέτοια καρδιά, τότε, με την παρακίνηση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, θα ήταν σε θέση να αναγνωρίσει το ζήτημα. Αλλά αν το Άγιο Πνεύμα σε καθοδηγούσε και σου έδινε τέτοια επίγνωση, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να διαισθανθείς ότι κάτι δεν πάει καλά, όμως εσύ δεν είχες μια τέτοια καρδιά, θα ήσουν και πάλι ανίκανος να αναγνωρίσεις το πρόβλημα. Τι δείχνει, επομένως, αυτό; Η συνεργασία των ανθρώπων είναι πολύ σημαντική, οι καρδιές τους είναι πολύ σημαντικές και το πού κατευθύνουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους είναι, κι αυτό, πολύ σημαντικό. Όσο για το ποιες είναι οι προθέσεις τους και πόση προσπάθεια καταβάλλουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ο Θεός ελέγχει και βλέπει. Είναι καίριας σημασίας οι άνθρωποι να βάζουν όλη την καρδιά και τη δύναμή τους σε αυτό που κάνουν. Αλλά και η συνεργασία τους είναι αποφασιστικός παράγοντας. Να προσπαθεί να μη μετανιώνει για τα καθήκοντα που έχει ολοκληρώσει ούτε για προηγούμενες ενέργειές του, και να φτάσει στο σημείο να μην οφείλει τίποτα στον Θεό – τούτο σημαίνει να δίνει κάποιος όλη του την καρδιά και τη δύναμη» («Πώς να λύσει κάποιος το πρόβλημα της προχειρότητας και της επιπολαιότητας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αφού διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού, η αδελφή είπε: «Τα λόγια του Θεού δείχνουν ότι η στάση μας όταν εκτελούμε το καθήκον μας είναι πολύ σημαντική —καίριας σημασίας. Αν έχουμε τη σωστή νοοτροπία, αν μπορούμε να δώσουμε όλη μας την καρδιά και την ενέργεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μας, ο Θεός θα δει και θα μας συμπεριφερθεί σύμφωνα με τη στάση μας απέναντι στο καθήκον μας. Ακόμα κι αν είμαστε χαμηλού επιπέδου, ο Θεός και πάλι θα μας διαφωτίσει και θα μας καθοδηγήσει. Αν είμαστε καλού επιπέδου, αλλά δεν έχουμε τη σωστή νοοτροπία και δεν είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε ένα τίμημα και να συνεργαστούμε με τον Θεό, ή αν είμαστε αλαζονικοί και κρατάμε τον εαυτό μας, ή δουλεύουμε μόνο για να κερδίσουμε φήμη και περιουσία, τότε όχι μόνο δεν θα εκτελέσουμε το καθήκον μας σωστά, μα, επίσης, ο Θεός θα μας απορρίψει. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Αν κοιτάξουμε τους αδελφούς και τις αδελφές γύρω μας μέσα από τα λόγια του Θεού, βλέπουμε ότι κάποιοι είναι κανονικού επιπέδου, μα έχουν το σωστό κίνητρο κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους˙ όταν αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία, αναλαμβάνουν οι ίδιοι να αναζητήσουν την αλήθεια και εστιάζουν στην είσοδο σε αρχές, κι έτσι γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικοί στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Ενώ υπάρχουν κάποιοι αδελφοί και αδελφές που φαίνονται σ’ εμάς να είναι εξαιρετικού επιπέδου, που έχουν αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού, μα είναι επηρμένοι, ματαιόδοξοι, δεν ακούνε τις συμβουλές των άλλων ανθρώπων και παίρνουν τη δόξα του Θεού για δική τους όποτε έχουν κάποια μικρή επιτυχία στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Κάνουν επίδειξη κάθε ευκαιρία που έχουν, αγωνίζονται για κέρδος και φήμη. Μερικοί διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και χάνουν το δικαίωμά τους να εκτελούν το καθήκον τους˙ μερικοί γίνονται αντίχριστοι αφού διαπράττουν πολλές κακές πράξεις και αποβάλλονται από την εκκλησία. Αυτά τα γεγονότα μάς δείχνουν ότι το αν το επίπεδο ενός ανθρώπου είναι καλό ή κακό δεν καθορίζει το αν θα τον επαινέσει ο Θεός. Το σημαντικό είναι το αν ή όχι επιζητά την αλήθεια και κάνει το καθήκον του με όλη την καρδιά και το μυαλό του».

Έπειτα, οι αδελφοί και οι αδελφές αναφέρθηκαν στις δικές τους εμπειρίες και μίλησαν για τους κινδύνους και τις συνέπειες του να ορίζει κανείς τον εαυτό του σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Μόνο τότε συνειδητοποίησα πόσο ανόητο ήταν το να μην κατανοεί κανείς την αλήθεια˙ δεν είχα αναζητήσει την αλήθεια, αντίθετα είχα ορίσει τον εαυτό μου ως χαμηλού επιπέδου ζώντας μέσα στις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις, σε σημείο που συχνά πάσαρα τα δύσκολα καθήκοντα σε άλλους ανθρώπους. Δεν προσπαθούσα να βελτιωθώ, ούτε βασιζόμουν στον Θεό, ούτε ουσιαστικά πλήρωνα κάποιο τίμημα για να σπάσω αυτά τα φράγματα, τα οποία, μάλιστα, με καθιστούσαν ανίκανη να εκτελέσω ακόμα και τα καθήκοντα που μπορούσα να κάνω. Δεν ήμουν απλώς ανίκανη να λάβω πραγματική εκπαίδευση, ή να εξελιχθώ στην αλήθεια και στη ζωή, μα αυτό επηρέαζε ευθέως και την αποτελεσματικότητά μου στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Σκεφτόμουν πόσο γρήγορα μπορούσε να βρίσκει προβλήματα η αδελφή με την οποία δούλευα. Αν και αυτό συνδεόταν με το έμφυτο επίπεδό της, μεγαλύτερη σημασία είχε το ότι, λόγω της ευσυνείδητης και υπεύθυνης στάσης της προς το καθήκον της, ήταν σε θέση να βασιστεί στον Θεό και να αντιμετωπίσει ευθέως όλες τις δυσκολίες που συναντούσε. Τότε μόνο φωτίστηκε και διαφωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα. Εγώ, από την άλλη, προσπαθούσα να αποφεύγω τα προβλήματα όταν ερχόμουν αντιμέτωπη με αυτά και χρησιμοποιούσα το χαμηλό επίπεδο ως δικαιολογία για να τη γλιτώσω. Δεν βασιζόμουν στον Θεό ούτε προσπαθούσα από μόνη μου να λύσω το πρόβλημα, αναζητώντας τη σχετική αλήθεια, κάτι που σήμαινε ότι δεν μπορούσα να κερδίσω το έργο του Αγίου Πνεύματος. Από αυτό, κατάλαβα ότι ο Θεός είναι δίκαιος για όλους. Μέσω της συναναστροφής, αναγνώρισα, επίσης, ότι ο Θεός μάς ζητά πράγματα ανάλογα με το τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν πρόκειται να μας ζητήσει τον ουρανό με τ’ άστρα. Θα πρέπει να κάνω το σωστό μόνη μου. Αντί να δίνω σημασία στο επίπεδό μου, θα πρέπει να εστιάζω μόνο στο να βάζω όλη μου την ενέργεια στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Θα πρέπει να αναζητώ και να αναλογίζομαι τις αρχές της αλήθειας, να μαθαίνω από τις δυνάμεις των άλλων, να ακούω τις συμβουλές των άλλων ανθρώπων και να τις ενσωματώνω σε αυτό που πράγματι έκανα πράξη —και με τον καιρό, σίγουρα θα ωφελούμουν και θα εξελισσόμουν.

Έπειτα, η κριτική της αδελφής προς εμένα αντήχησε στ’ αυτιά μου: «Δεν ξέρω ποιο είναι το κίνητρό σου πίσω από το να μιλάς διαρκώς για το κακό σου επίπεδο». Είχε δίκιο —πάντα έσπευδα να πω ότι το επίπεδό μου ήταν κακό. Ποια κίνητρα και ποια διεφθαρμένη διάθεση με έλεγχαν κρυφά;

Κάποια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά τον εαυτό σου για να δεις εάν είσαι σωστός άνθρωπος. Όταν θέτεις τους στόχους και τους σκοπούς σου, έχεις Εμένα στον νου σου; Τα λόγια και οι πράξεις σου λέγονται και γίνονται στην παρουσία Μου; Εξετάζω όλες τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Δεν αισθάνεσαι ένοχος; Φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο για να το βλέπουν οι άλλοι και αποκτάς με ηρεμία έναν αέρα αυταρέσκειας· το κάνεις αυτό ώστε να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Το κάνεις για να κρύψεις το κακό που έχεις μέσα σου και σκαρφίζεσαι, μάλιστα, τρόπους να μετατοπίσεις αυτό το κακό σε κάποιον άλλον. Μα τι δολιότητα κατοικεί μες στην καρδιά σου!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, άρχισα να σκέφτομαι: Όταν αντιμετώπιζα ένα καθήκον που δεν είχα κάνει ποτέ πριν, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πω στους άλλους αδελφούς και αδελφές ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό, επειδή φοβόμουν ότι θα με υποτιμούσαν αν δεν έκανα καλά το καθήκον. Το έκανα αυτό για χάρη της δικής μου περηφάνειας και κοινωνικής θέσης. Αυτό που υπονοούσα ήταν πως δεν φταίω εγώ αν δεν το κάνω καλά˙ δεν είναι ότι δεν αφιέρωσα όλη μου την ενέργεια σ’ αυτό, απλώς είναι κάτι που ξεπερνά το επίπεδό μου. Όποτε αντιμετώπιζα κάποια δυσκολία στην εκτέλεση του καθήκοντός μου, ήμουν απρόθυμη να υποφέρω και να πληρώσω κάποιο τίμημα για να την αντιμετωπίσω ευθέως. Φοβόμουν και την ευθύνη. Έτσι, χρησιμοποιούσα απλώς το χαμηλό μου επίπεδο ως δικαιολογία για να φορτώσω τα καθήκοντά μου σε κάποιον άλλον, για να τους κάνω να νομίσουν ότι είμαι λογική και ότι έχω αυτογνωσία. Σχεδόν κάθε φορά που αντιμετώπιζα κάποια δυσκολία και έπρεπε να πληρώσω ένα τίμημα, ή έπρεπε να αναλάβω κάποια ευθύνη, έκανα πίσω. Στην πραγματικότητα, ζούσα με βάση τη σατανική, διαπροσωπική φιλοσοφία του να «μένω ήσυχη για να προστατεύω τον εαυτό μου και να επιζητώ μόνο το να γλιτώσω το φταίξιμο». Έμοιαζε πολύ έξυπνο —το να χρησιμοποιώ τα δόλια μέσα μου για να αποφύγω την ευθύνη —μα στην πραγματικότητα είχα χάσει πολλές ευκαιρίες να αναζητήσω και να κατανοήσω την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, το επίπεδο που δίνει ο Θεός στον καθένα μας εξυπηρετεί κάποιον σκοπό˙ κι όμως, δεν είχα βάλει όλη μου την καρδιά και την ενέργεια με βάση το τι μπορούσα να πετύχω, για να κερδίσω το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κάνω το καθήκον μου καλά ˙ αντ’ αυτού, πάντα χρησιμοποιούσα το χαμηλό μου επίπεδο ως δικαιολογία για να μην κάνω πράξη την αλήθεια, να προσπαθήσω να ξεγελάσω και να εξαπατήσω τον Θεό. Δεν είναι αυτό τόσο πανούργο, τόσο κακόβουλο; Και πώς, λοιπόν, θα μπορούσα να καθοδηγηθώ από τον Θεό;

Τα λόγια του Θεού λένε: «Πολύ εκτιμώ όσους δεν τρέφουν υποψίες για τους άλλους, και επίσης συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). «“Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής”. Όταν ακούν αυτά τα λόγια, οι περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν όμορφα, έτσι δεν είναι; Το ζήτημα αυτό περιλαμβάνει τις αξιώσεις του Θεού στους ανθρώπους. Ποιες αξιώσεις; Αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής, ούτως ώστε να είναι ικανοί να λάβουν την επιδοκιμασία του Θεού. Ασχέτως της κατάστασής σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου και να είσαι πιστός, ενώ δεν πρέπει να αποφεύγεις το έργο σου, να είσαι ύπουλος ή δόλιος, να είσαι πανούργος, να προσπαθείς να ξεπεράσεις τους άλλους σε πονηρία ούτε να μιλάς με υπεκφυγές· πρέπει να είσαι άνθρωπος που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. […] Λες: “Το επίπεδό μου είναι χαμηλό, αλλά κατά βάθος είμαι ειλικρινής”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις ή ότι αν δεν το εκπληρώσεις καλά, θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να το αποφύγεις. Είναι αυτό έκφραση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να αποδέχεται και να υπακούει και, στη συνέχεια, να αφοσιώνεται εντελώς στο να κάνει το καθήκον του όσο καλύτερα μπορεί, βάζοντας τα δυνατά του να ανταποκριθεί στο θέλημα του Θεού. Αυτό εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος είναι να πρέπει να αποδεχτείς το καθήκον σου με ειλικρίνεια, να μη σκέφτεσαι τίποτε άλλο και να μην το κάνεις με μισή καρδιά. Να μη μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτό είναι μια έκφραση ειλικρίνειας. Ένας άλλος τρόπος είναι να βάλεις όλη σου τη δύναμη και την καρδιά σου σ’ αυτό. Λες: “Αυτά είναι όλα όσα μπορώ να κάνω. Θα τα ρίξω όλα στο παιχνίδι και θα τα αφιερώσω εντελώς στον Θεό.” Δεν είναι αυτό μια έκφραση ειλικρίνειας; Αφιερώνεις όλα όσα έχεις και όλα όσα μπορείς να κάνεις —τούτο αποτελεί έκφραση ειλικρίνειας» («Μόνο αν είναι κανείς ειλικρινής, θα είναι αληθινά ευτυχής» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού μού προσέφεραν ένα μονοπάτι πράξης: ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το αν το επίπεδο των ανθρώπων είναι καλό ή κακό˙ το σημαντικό είναι το αν έχουν μια καρδιά ειλικρινή, αν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, και είμαι λίγο πιο αργή στο να κατανοώ την αλήθεια και, κάποιες φορές ακολουθώ το δόγμα, αν η καρδιά μου είναι ειλικρινής και επιζητώ συνεχώς την αλήθεια για να επιλύσω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου καθώς εκτελώ το καθήκον μου, αν κάνω ό,τι μπορώ για να πραγματοποιήσω ό,τι ζητά ο Θεός, τότε θα λάβω την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού και σταδιακά θα μπορέσω να κατανοήσω την αλήθεια. Καθώς εισέρχομαι στην αλήθεια, θα μπορώ να επανορθώσω για τα μειονεκτήματά μου αναφορικά με το χαμηλό μου επίπεδο, και θα γίνομαι όλο και καλύτερη στο να κατανοώ και να βλέπω τα πράγματα. Αφού κατανόησα το θέλημα του Θεού, άρχισα να βασίζομαι στον Θεό για να γίνομαι καλύτερη όταν εκτελούσα το καθήκον μου. Δεν φόρτωνα πια σε άλλους ανθρώπους τα πράγματα που δεν ήταν προφανή σ’ εμένα, που δεν καταλάβαινα, μα προσπαθούσα σκληρά να τα αναζητήσω και να τα καταφέρω η ίδια. Δόξα τω Θεώ! Όταν έκανα πράξη αυτά που ζητά ο Θεός, κατάφερα κι εγώ να βλέπω προβλήματα στο καθήκον μου —και παρόλο που υπήρχαν φορές που κάποια σχετικά πολύπλοκα θέματα παρέμεναν ασαφή σ’ εμένα, με το να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας με τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτά γίνονταν σταδιακά όλο και πιο προφανή σ’ εμένα, και ένιωθα ελαφρύτερη και πιο απελευθερωμένη όταν εκτελούσα το καθήκον μου.

Χάρη στο ότι βίωσα το περιβάλλον που όρισε ο Θεός για μένα, απέκτησα κάποια γνώση της διαφθοράς μου και των μειονεκτημάτων μου, και αντιλήφθηκα πώς να αντιμετωπίζω θέματα που έχουν να κάνουν με το επίπεδό μου. Όταν εκτελούσα το καθήκον μου στο παρελθόν, δεν εστίαζα στην αναζήτηση της αλήθειας, ούτε προσπαθούσα να αντιμετωπίσω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Πάντα έβλεπα τα πράγματα μέσω των δικών μου αντιλήψεων και φαντασιώσεων, κάτι που με οδηγούσε συχνά στο να οριοθετώ τον εαυτό μου, και να προσπαθώ να ξεφύγω από πράγματα λέγοντας ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό. Η απόδοσή μου στο καθήκον ήταν γεμάτη επιπολαιότητες, κρατούσα πίσω το έργο της εκκλησίας και βίωνα την απώλεια στη δική μου ζωή. Τώρα καταλαβαίνω ότι το επίπεδο του καθενός είναι προκαθορισμένο από τον Θεό και είναι μέρος των ένδοξων προθέσεων του Θεού. Δεν θα πρέπει να περιορίζομαι από το αν το επίπεδό μου είναι καλό ή κακό. Στο μέλλον, θα προσπαθήσω να αναζητώ την αλήθεια σε όλα τα πράγματα, να ενεργώ βάσει αρχών και να είμαι ειλικρινής, ώστε να ικανοποιώ τον Θεό.