Από τη Ρουθ, Ηνωμένες Πολιτείες

Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη στη νότια Κίνα και, αρχής γενομένης από τη γενιά της προγιαγιάς του πατέρα μου, η οικογένειά μας πιστεύει στον Κύριο. Ιστορίες από τη Βίβλο, λατρευτικοί ύμνοι και εκκλησιαστική μουσική στην εκκλησία υπήρξαν οι συνοδοί μου κατά τις ευτυχισμένες μέρες της παιδικής μου ηλικίας. Καθώς μεγάλωνα, η πίεση στις σπουδές μου γινόταν περισσότερη, και ενδόμυχα άρχισα να απομακρύνομαι σιγά-σιγά από τον Κύριο. Ωστόσο, ο Κύριος ποτέ δεν με εγκατέλειψε, όποτε Τον επικαλούμουν, Εκείνος με βοηθούσε. Η χάρη και το άγιο όνομα του Κυρίου Ιησού είναι βαθιά ριζωμένα στην καρδιά μου. Θυμάμαι το έτος που έδινα εισαγωγικές εξετάσεις στο κολλέγιο, ότι κανείς δεν πίστευε ότι ήμουν ικανή να εισαχθώ σε κάποιο καλό κολλέγιο, συμπεριλαμβανομένων των δασκάλων μου. Με όλες αυτές τις αναποδιές, σχεδόν παραιτήθηκα από κάθε ελπίδα, και πίστευα κι εγώ ότι σίγουρα δεν ήμουν ικανή να εισαχθώ στο κολέγιο που επιθυμούσα. Αλλά, τυχαία θυμήθηκα μια φράση που είχα ακούσει στην εκκλησία, όταν ήμουν παιδί: «Ο Θεός αρχίζει, όταν οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο όριο τους» και, μεμιάς, ήταν σαν να είχα δεχτεί διαφώτιση: πολύ σωστά, το δικό μου όριο είναι η ευκαιρία του Θεού, οι ικανότητες του Κυρίου είναι οι μέγιστες, πιστεύω ότι, εφόσον βασίζομαι ειλικρινά στον Κύριο, τότε Εκείνος σίγουρα θα με βοηθήσει. Εν συνεχεία, συχνά προσευχόμουν στον Κύριο Ιησού: «Κύριε, Σε παρακαλώ βοήθα με, κι αν καταφέρω να εισαχθώ στο κολλέγιο των ονείρων μου χωρίς εμπόδια, αρχής γενομένης από σήμερα, Σου υπόσχομαι ότι ποτέ δεν θα Σε αποφύγω και θα Σε δεχτώ ως τον μοναδικό μου Σωτήρα σε τούτη τη ζωή». Ταυτόχρονα, πλήρωσα και ένα τίμημα που ένας κανονικός άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να φανταστεί: καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς του Λυκείου, εκτός από τις ώρες του φαγητού και του ύπνου, εξασκούμουν στο πιάνο. Κατά βάση, εξασκούμουν 10 με 12 ώρες την ημέρα. Δεν ήξερα από πού προερχόταν αυτή η δύναμη που με στήριζε, αλλά πίστευα ότι ήταν ο Κύριος που άκουγε τις προσευχές μου και με βοηθούσε κρυφά και, ενδόμυχα Τον ευχαριστούσα ακόμα περισσότερο. Τελικά, η πολυπόθητη επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα, με την εισαγωγή μου σε μία από τις κορυφαίες μουσικές ακαδημίες της χώρας και, ως εκ τούτου, πίστεψα ακράδαντα ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ένας και μοναδικός Σωτήρας μου. Στο τέταρτο έτος φοίτησής μου, καθώς δεν ήξερα ποιο μονοπάτι έπρεπε να ακολουθήσω μετά την αποφοίτησή μου, επικαλέστηκα τον Κύριο Ιησού, ζητώντας Του να μου δείξει τον δρόμο και να μου καθορίσει ένα μονοπάτι. Το 2004, λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11/9 στην Αμερική, όταν σχεδόν όλες οι βίζες για την είσοδο στη χώρα είχαν παγώσει, εγώ στηριζόμουν σε ένα μουσικό CD που είχα ηχογραφήσει επαγγελματικά για τον εαυτό μου και, προς μεγάλη μου έκπληξη, έλαβα πλήρη υποτροφία για κάποιο πανεπιστήμιο της Αμερικής. Επιπλέον, πήρα φοιτητική βίζα χωρίς κανένα εμπόδιο και πήγα στην Αμερική για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Έχοντας βιώσει τα δύο αυτά περιστατικά —την εισαγωγή στο κολλέγιο και την αναχώρηση για το εξωτερικό— κατάλαβα ότι ο Κύριος με βοήθησε να επιτύχω στόχους που δεν θα ήμουν ικανή να επιτύχω στηριζόμενη αποκλειστικά στον εαυτό μου, και η πεποίθησή μου ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο αληθινός Θεός και ότι είναι ο Σωτήρας μου και ότι πρέπει να κάνω σωστά πράξη την πίστη μου στον Κύριο και να Τον ακολουθώ, έγινε ακόμα σθεναρότερη.

Μια μέρα το 2007, τηλεφώνησα στη μητέρα μου πίσω στην Κίνα, όπως έκανα συχνά, για να κουβεντιάσουμε. Κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος, ξεφούρνισε το εξής: «Το ξέρεις ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός επέστρεψε;» Όταν άκουσα τη μητέρα μου να το λέει αυτό, ένιωσα μια ευχάριστη έκπληξη, αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα αμέσως ότι στη Βίβλο λέει ότι, κατά τις έσχατες ημέρες, θα εμφανιστούν ψευδόχριστοι, οπότε δεν ήξερα αν το συγκεκριμένο συμβάν του επιστρέψαντος Κυρίου ήταν αληθινό ή απάτη, οπότε έπρεπε να το αντιμετωπίσω με προσοχή. Σήμερα το διαδίκτυο είναι εξαιρετικά γρήγορο και βολικό, γι’ αυτό σκέφτηκα ότι έπρεπε να συνδεθώ για να ελέγξω τι συμβαίνει. Αφού έκλεισα το τηλέφωνο, συνδέθηκα με χαρά στο διαδίκτυο για να αναζητήσω αξιόπιστες πηγές ειδήσεων. Προς έκπληξή μου, όλα όσα βρήκα ήταν φωνές διαμαρτυρίας που βλασφημούσαν και καταδίκαζαν τον Παντοδύναμο Θεό —τον επιστρέψαντα Κύριο Ιησού. Δεν ήμουν ικανή να διακρίνω ξεκάθαρα αν η αρνητική αυτή πληροφορία ήταν αληθινή ή ψευδής, κάτι που με έκανε να νιώσω ανήσυχη, διότι φοβόμουν ότι η μητέρα μου θα ήταν ανίκανη να διακρίνει το σωστό από το λάθος και ότι θα έπαιρνε τον λάθος δρόμο. Γι’ αυτό και της τηλεφώνησα αμέσως, προκειμένου να της πω για τα αρνητικά νέα που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, αλλά η μητέρα μου ήταν πολύ ήρεμη, και με ανακούφισε, λέγοντας: «Παιδί μου, δεν έχεις διαβάσει τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, οπότε δεν καταλαβαίνεις, και θα έπαιρνε πολύ χρόνο για να σου τα εξηγήσω, αλλά μην ταράζεσαι, η μητέρα σου δεν παίρνει τον λάθος δρόμο, αντίθετα ακολουθώ τα βήματα του Αμνού. Επομένως, δεν χρειάζεται να ξανασυζητήσουμε το θέμα αυτό από τηλεφώνου». Γνώριζα ότι την Κίνα κυβερνούσε μια αθεϊστική δικτατορία, και ότι η κυβέρνηση του Κ.Κ.Κ. συνεχώς δίωκε και συνελάμβανε χριστιανούς, οπότε δεν ήταν καλό για τη μητέρα μου να συζητά το θέμα της πίστης στον Θεό από τηλεφώνου. Δεν τολμούσα να πω πάρα πολλά ως προς αυτό μαζί της στο τηλέφωνο, γι’ αυτό, προκειμένου να ζητήσω βοήθεια, κάλεσα έναν πάστορα στην Κίνα, τον οποίο γνώριζα πολύ καλά, εκλιπαρώντας τον να «σώσει» τη μητέρα μου. Όταν ο πάστορας μου είπε ότι είχε σταθεί ανίκανος να ανακτήσει τη μητέρα μου, θύμωσα τόσο πολύ, που ουσιαστικά έχασα το μυαλό μου. Εν συνεχεία, προκειμένου να εμποδίσω την πίστη της μητέρας μου στον Παντοδύναμο Θεό, την ανάγκασα ακόμα και να επιλέξει ανάμεσα σε εμένα και στην πίστη της σε Εκείνον. Αφού το είπα αυτό στη μητέρα μου, επί τρεις νύχτες είδα το ίδιο όνειρο. Ονειρευόμουν ότι ήταν μια κατασκότεινη νύχτα κι έβρεχε καταρρακτωδώς, κι εγώ περπατούσα κατά μήκος μιας άλλοτε γνωστής παραλίας, κρατώντας μια μαύρη ομπρέλα. Δεν υπήρχε κανείς απολύτως γύρω μου, όταν, ξάφνου, μια αστραπή, λαμπερή σαν μέρα, χτύπησε την ομπρέλα μου… Κάθε φορά που έβλεπα το όνειρο, ξυπνούσα τρομαγμένη και λουσμένη στον κρύο ιδρώτα, αλλά ήμουν αναίσθητη, αδαής και ξεροκέφαλη, οπότε ούτε καν προσπάθησα να αναζητήσω μέσω της προσευχής το γιατί συνέχιζα να βλέπω το συγκεκριμένο όνειρο. Μήπως ο Κύριος με προειδοποιούσε και μου έλεγε να σταματήσω να παίρνω τον δρόμο της αντίστασης στον Θεό και, αντ’ αυτού, να επιστρέψω σε Αυτόν; Αργότερα, κατάλαβα ότι ήταν εντελώς άσκοπο να προσπαθώ να πείσω τη μητέρα μου και, επιπλέον, βρισκόμουν σε μια μακρινή ξένη χώρα και διήγα πολυάσχολη ζωή, οπότε έπαψα να προσπαθώ να την πιέσω.

Το 2010, όταν επέστρεψα στην Κίνα, η μητέρα μου μού μίλησε για την πίστη της στον Παντοδύναμο Θεό. Φάνηκε να γνωρίζει ακριβώς τι σκεπτόμουν, και με ρώτησε ωμά: «Τα τελευταία χρόνια, έχεις δει πώς κάνω πράξη την πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό —οπότε νομίζεις ότι μου συμβαίνει κάτι παράξενο, σαν αυτά που λένε στο διαδίκτυο;» Μπροστά στην ερώτησή της, έχασα τα λόγια μου και, για λίγο, ήμουν ανίκανη να απαντήσω. Το σκέφθηκα προσεκτικά: όσα έλεγαν στο διαδίκτυο και με έκαναν να τρέμω από τον φόβο, δεν είχαν συμβεί στη μητέρα μου, εκείνη ήταν απολύτως κανονική και στεκόταν μπροστά μου σώα και αβλαβής. Παρατήρησα ακόμη ότι, αφότου άρχισε να πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό, διήλθε μια μεγαλύτερη αλλαγή σε σύγκριση με την εποχή που πίστευε στον Κύριο Ιησού, τα πράγματα που έλεγε και έκανε δεν ήταν μόνο πιο ορθολογικά, αλλά διέθετε και μεγαλύτερη κατανόηση όταν επρόκειτο να εξετάσει διάφορα θέματα. Όπως εξέταζα αυτά τα πράγματα, σκέφτηκα: αφού τα γεγονότα μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια, φαίνεται ότι όσα λέγονται στο διαδίκτυο δεν είναι αλήθεια. Η μητέρα μου είπε: «Γιατί δεν πιστεύεις τα λόγια της μητέρας σου, γιατί δεν κοιτάς τα γεγονότα, γιατί, αντ’ αυτού, πιστεύεις στις φήμες του διαδικτύου; Έχεις διερευνήσει, έχεις συγκεντρώσει στοιχεία για αυτά τα πράγματα που μιλούν στο διαδίκτυο;» Ντροπιασμένη, απάντησα: «Όχι». Και η μητέρα εξακολούθησε: «Δεν έκανες καμία έρευνα για να διαπιστώσεις ότι όλα είναι μόνο διαδόσεις, πιστεύεις στις φήμες που ακούς στο διαδίκτυο και απλά φτάνεις σε ό,τι συμπέρασμα θέλεις. Είσαι πανέξυπνη, πώς γίνεται να μην διαθέτεις καθόλου λογική; Πρέπει να ψάξεις στα Τέσσερα Ευαγγέλια, και τότε θα δεις ότι, όταν ο Κύριος Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, οι Εβραίοι ιερείς, γραμματείς και Φαρισαίοι της εποχής κατασκεύασαν κάθε είδους φήμες και ψευδείς μαρτυρίες. Είπαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν φίλος των αμαρτωλών, ότι ήταν άνθρωπος που κατανάλωνε φαγητό και αλκοόλ, Τον ενοχοποίησαν, λέγοντας ότι παρέσυρε τον λαό να εμποδίζει την πληρωμή του φόρου στον Καίσαρα, και έφτασαν ακόμα και να δωροδοκήσουν στρατιώτες προκειμένου να ψευδομαρτυρήσουν, ωθώντας τους να πουν ότι το σώμα του Κυρίου Ιησού το έκλεψαν οι μαθητές Του και ότι Εκείνος δεν είχε αναστηθεί. Σίγουρα τα ξέρεις αυτά τα πράγματα. Τα Τέσσερα Ευαγγέλια είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της καταγραφής του έργου που επιτέλεσε ο Κύριος Ιησούς, και μέσα εκεί υπάρχουν γραπτές αναφορές για πάρα πολλές φήμες που οι Εβραίοι ηγέτες κατασκεύασαν για τον Κύριο Ιησού. Το σκέφτηκες αυτό; Αν εκείνη την εποχή είχαν το Ίντερνετ, σίγουρα οι Εβραίοι ιερείς, γραμματείς και Φαρισαίοι θα είχαν διαδώσει τις φήμες και τις ψευδείς μαρτυρίες τους στο διαδίκτυο, και τα συκοφαντικά, βλάσφημα, ενοχοποιητικά και καταδικαστικά λόγια τους για τον Κύριο Ιησού θα γέμιζαν το διαδίκτυο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον σύγχρονο θρησκευτικό κόσμο, που καταδικάζει τον Παντοδύναμο Θεό. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Η γενεά αύτη είναι πονηρά” (Κατά Λουκάν 11:29). “Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών. Επειδή πας, όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται εις το φως, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού” (Κατά Ιωάννην 3:19-20). Ο Παντοδύναμος Θεός είπε: “Ο άνθρωπος έχασε τη θεοσεβούμενη καρδιά του αφού διαφθάρηκε από τον Σατανά, και έχασε τη λειτουργία που ένα από τα πλάσματα του Θεού θα έπρεπε να έχει, με το να μετατραπεί σε εχθρό ανυπάκουο στον Θεό. Ο άνθρωπος έζησε κάτω από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και ακολούθησε τις εντολές του Σατανά” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). “Η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό πηγαίνει χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν. Εκείνος ήρθε στη γη για να κάνει ένα έργο ανυπολόγιστων διαστάσεων, και έχει βιώσει πλήρως την απόρριψη και τις συκοφαντίες του κόσμου των ανθρώπων. Κανένας δεν υποδέχεται την άφιξη του Θεού· όλοι απλώς Τον αντιμετωπίζουν με ψυχρότητα. Μέσα στις κακουχίες αυτών των πολλών χιλιάδων ετών, η συμπεριφορά του ανθρώπου έχει από καιρό ραγίσει την καρδιά του Θεού” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (4)). Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει ξεκάθαρα τη φύση και ουσία της αντίστασης της διεφθαρμένης ανθρώπινης φυλής στον Θεό και της αντιμετώπισης του Θεού ως εχθρό. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά την ανθρωπότητα, και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος έχει γίνει εχθρός του Θεού, κανείς δεν αγαπά την αλήθεια, κανείς δεν χαιρετίζει την άφιξή Του. Την εποχή που ο Κύριος Ιησούς βρισκόταν στην Ιουδαία επιτελώντας έργο και εκφράζοντας την αλήθεια, έκανε πολλά θαύματα, προσελκύοντας πολλούς κοινούς ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν, πράγμα που έκανε τους Εβραίους ηγέτες να ανησυχήσουν ότι όλος ο λαός επρόκειτο να ακολουθήσει τον Κύριο Ιησού εγκαταλείποντας τους ίδιους, οπότε κατασκεύασαν φήμες και έδωσαν ψευδείς μαρτυρίες σχετικά με τον Κύριο Ιησού, Του αντιστάθηκαν μανιασμένα και Τον καταδίκασαν, καταλήγοντας να Τον σταυρώσουν. Τούτο αποτελεί ισχυρή απόδειξη ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος μισεί την αλήθεια και βλέπει τον Θεό ως εχθρό. Σήμερα ο Θεός έχει ενσαρκωθεί εκ νέου και, εκ νέου, έρχεται αντιμέτωπος με τη μανιασμένη αντίσταση και καταδίκη εκ μέρους του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Η κυβέρνηση του Κ.Κ.Κ. φοβάται ότι όλοι θα ακολουθήσουν τον Παντοδύναμο Θεό και θα είναι ικανοί να διακρίνουν την κακή της ουσία, πράγμα που θα τους ωθήσει να την απαρνηθούν, οπότε και θα χάσει τη θέση εξουσίας που κατέχει, ενώ και οι ηγέτες του θρησκευτικού κόσμου φοβούνται, και αυτοί, ότι οι πιστοί θα ακολουθήσουν τον Παντοδύναμο Θεό, κάτι που θα τους κάνει να χάσουν το κύρος τους και τα προς το ζην. Έτσι, ακριβώς όπως το ρωμαϊκό καθεστώς και οι Εβραίοι ηγέτες εκείνης της εποχής, υιοθετεί ποταπές και κακοήθεις στρατηγικές, προκειμένου να κατασκευάσει έναν ευρύ όγκο φημών και να δώσει πολλές ψευδείς μαρτυρίες σχετικά με Την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, συκοφαντώντας έτσι, και καταδικάζοντας τον Παντοδύναμο Θεό και δυσφημίζοντας την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Στόχος της είναι να κάνει τους ανθρώπους να εξεγερθούν και να καταδικάσουν και να απαρνηθούν τα λόγια και το έργο του Παντοδύναμου Θεού, εμποδίζοντάς τους να λάβουν τη σωτηρία του Θεού. Πρέπει να είμαστε ικανοί να διακρίνουμε τα τεχνάσματα του Σατανά! Το Κ.Κ.Κ. είναι ένα αθεϊστικό και σατανικό καθεστώς, υπήρξε πάντα εχθρός του Θεού· όταν ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία, κατέστρεψε αντίγραφα της Αγίας Γραφής, κατεδάφισε εκκλησίες, αιματοκύλισε χριστιανούς και έφτασε να θεωρεί την Αγία Γραφή, ένα έργο παγκοσμίως αναγνωρισμένο, ως το έργο κάποιας κακής λατρείας και τους χριστιανούς και τους καθολικούς ως μέλη μιας κακής λατρείας, προκειμένου να τους καταστείλει και να τους διώξει. Διαπράττει κάθε πιθανή κακή πράξη, άρα είναι δυνατόν να μην τολμήσει να κατασκευάσει και φήμες; Τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι αμφότεροι το ΚΚΚ και οι ηγέτες του θρησκευτικού κόσμου μισούν την αλήθεια και είναι σατανικοί διάβολοι, που αποτελούν εχθρούς του Θεού. Πρέπει να είμαστε ικανοί να δούμε ξεκάθαρα το συγκεκριμένο σημείο. Στην πίστη μας στον Θεό, πρέπει να πιστεύουμε στον Λόγο Του, να πιστεύουμε στην αλήθεια, και εννοείται ότι δεν είναι δυνατόν να πιστέψουμε στις φήμες και τα ψέματα του ΚΚΚ και των ηγετών του θρησκευτικού κόσμου. Αν δεν διακρίνουμε τις διάφορες φήμες που διαδίδουν η κυβέρνηση του Κ.Κ.Κ. και ο θρησκευτικός κόσμος, αν δεν αναζητούμε και δεν ελέγχουμε τον λόγο και το έργο του Παντοδύναμου Θεού, στο τέλος θα είμαστε ακριβώς όπως ο εβραϊκός λαός, και θα απαρνηθούμε τον Χριστό και θα αρνηθούμε την αληθινή οδό εξαιτίας της πίστης μας στις φήμες που ακούμε και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα απωλέσουμε τη σωτηρία του Θεού, αλλά, τελικά, θα βρεθούμε και αντιμέτωποι με τη δίκαιη τιμωρία του Θεού επειδή αντισταθήκαμε σε Αυτόν!»

Τα λόγια της μητέρας μου με έκαναν να αισθανθώ σαν να ξυπνούσα από όνειρο, και δεν μπορούσα παρά να τα συλλογίζομαι: έχει δίκιο, γιατί πίστεψα τυφλά στις αρνητικές ειδήσεις στο διαδίκτυο, χωρίς να έχω διαβάσει προηγουμένως τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και χωρίς να τον έχω ελέγξει; Αυτός ο κόσμος έχει διαφθαρεί από τον Σατανά σε τέτοιο σημείο, ώστε βρίθει ψεμάτων και εξαπάτησης, και παντού υπάρχει επιβουλή, καθιστώντας αδύνατον για τους ανθρώπους να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τον εαυτόν τους εναντίον του. Δεν ερεύνησα καθόλου τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, απλώς τις πίστεψα τυφλά, απλώς συντάχθηκα με όσα έλεγαν όλοι οι άλλοι και έβγαζα αυθαίρετα συμπεράσματα. Δεν ήταν τρομερά απρόσεκτο και αδαές εκ μέρους μου; Αυτό δεν σημαίνει να ακολουθεί κάποιος κακούς ανθρώπους και να προβαίνει σε αυθαίρετες κρίσεις; Η μητέρα είδε ότι δεν έλεγα τίποτα, έτσι μου έδωσε ένα αντίγραφο του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», και μου είπε ήρεμα: «Τούτο το βιβλίο περιέχει λόγια που είπε ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες, ελπίζω να είσαι ικανή να παραμερίσεις τις αντιλήψεις σου και να το διαβάσεις προσεκτικά. Αν έχεις απορίες, πες τις, και μπορούμε να συναναστραφούμε επ’ αυτών μαζί». Πήρα το βιβλίο και άρχισα να το διαβάζω χωρίς να πω λέξη. Αλλά δεν το διάβαζα με πραγματική διάθεση για αναζήτηση της αλήθειας —αντ’ αυτού, είχα τη νοοτροπία του ερευνητή, θέλοντας να στηριχτώ στη δική μου κατανόηση της γνώσης, προκειμένου να κρίνω και να εγκρίνω τον λόγο του Θεού, θέλοντας ακόμα και να τον αντικρούσω. Ακριβώς λόγω αυτής της διάθεσης ασέβειας και εναντίωσης, με την οποία αντιμετώπιζα τον λόγο του Θεού, όλο αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξα ανίκανη να επιτύχω τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, τόσο πολύ μάλιστα, ώστε δεν εξοικειωνόμουν καθόλου με το έργο που επιτελεί ο Παντοδύναμος Θεός, αλλά, μολαταύτα, συνέχισα να διατηρώ τις λανθασμένες μου αντιλήψεις, μην θέλοντας να αποδεχτώ το νέο έργο του Θεού. Ξανασυζήτησα το θέμα με τη μητέρα μου: «Μαμά, πριν, πίστεψα όλες τις φήμες που διάβασα στο διαδίκτυο και προσπάθησα να σε εμποδίσω να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, εγώ ήμουν η τυφλή και αδαής. Αρχής γενομένης από σήμερα, δεν πρόκειται να εναντιωθώ στην πίστη σου στον Παντοδύναμο Θεό, αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προσευχηθώ μαζί σου στο όνομά Του, επειδή είχα επικαλεστεί το όνομα Κύριος Ιησούς για να εισαχθώ στη σχολή των ονείρων μου, και έλαβα πλήρη υποτροφία προκειμένου να συνεχίσω τις σπουδές μου στο εξωτερικό. Η χάρη που έλαβα ήταν πάρα πολύ μεγάλη, πώς θα μπορούσα να εγκαταλείψω τον Κύριο Ιησού; Αυτό δεν θα ήταν σαν να ξεχνάω την εύνοια και να παραβιάζω τη δικαιοσύνη;» Η μητέρα μου μού έδωσε να διαβάσω ένα απόσπασμα από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, το οποίο απευθυνόταν στην αντίληψή μου: «Από το έργο του Ιεχωβά έως το έργο του Ιησού και από το έργο του Ιησού έως το έργο του σημερινού σταδίου, αυτά τα τρία στάδια καλύπτουν χωρίς διακοπή ολόκληρο το φάσμα της διαχείρισης του Θεού και όλα τους αποτελούν το έργο ενός Πνεύματος. Από τη δημιουργία του κόσμου, ο Θεός ανέκαθεν εργαζόταν για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Αυτός είναι η Αρχή και το Τέλος, Αυτός είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος, και Αυτός ξεκινά μια εποχή και Αυτός φέρνει την εποχή στο τέλος της. Τα τρία στάδια του έργου, σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικές τοποθεσίες, είναι αναμφίβολα το έργο ενός Πνεύματος. Όλοι όσοι διαχωρίζουν αυτά τα τρία στάδια αντιτάσσονται στον Θεό. Τώρα, επιβάλλεται να κατανοήσεις ότι όλο το έργο, από το πρώτο στάδιο μέχρι σήμερα, είναι το έργο ενός Θεού, το έργο ενός Πνεύματος. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)). Η μητέρα μου συναναστράφηκε μαζί μου, λέγοντας: «Νομίζεις ότι η αποδοχή του ονόματος του Παντοδύναμου Θεού σημαίνει προδοσία του Κυρίου Ιησού, αλλά αυτό αποτελεί εξ ολοκλήρου δική σου αντίληψη και φαντασία. Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά Θεός, ο Κύριος Ιησούς και ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας και μόνο Θεός. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Θεός ονομαζόταν Ιεχωβά, και εξέδωσε νόμους για να καθοδηγήσει τη ζωή της ανθρωπότητας πάνω στη γη, και ανάγκασε τον άνθρωπο να ακολουθήσει τους νόμους και τις εντολές, προκειμένου να τον περιορίσει και να τον καθοδηγήσει. Προς το τέλος της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα είχε διαφθαρεί σε τέτοιο σημείο από τον Σατανά, ώστε αδυνατούσε πλέον να συμμορφωθεί με τους νόμους, και όλο το ανθρώπινο γένος ζούσε μέσα στην καταδίκη και την κατάρα των νόμων. Ο Θεός ενσαρκώθηκε χρησιμοποιώντας το όνομα Ιησούς για να επιτελέσει το έργο της Εποχής της Χάριτος και, προκειμένου να λυτρώσει την ανθρωπότητα, σταυρώθηκε, ως αιώνια προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο και, από εκείνη τη στιγμή, εφόσον ερχόμαστε ενώπιον του Θεού για να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας και να μετανοήσουμε, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και ο άνθρωπος παύει πλέον να είναι καταδικασμένος και καταραμένος από τους νόμους. Επιπροσθέτως, έχουμε λάβει επίσης τις ανεξάντλητες ευλογίες και το έλεος του Κυρίου. Ωστόσο, παρόλο που οι αμαρτίες μας είναι ικανές να συγχωρεθούν κι εμείς απολαμβάνουμε την άφθονη χάρη του Κυρίου Ιησού, η αμαρτωλή φύση και η διεφθαρμένη διάθεσή μας δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα, εξακολουθούμε να βιώνουμε έναν φαύλο κύκλο διάπραξης και εξομολόγησης αμαρτιών, ανίκανοι να ελευθερωθούμε. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε για άλλη μια φορά χρησιμοποιώντας το όνομα του Παντοδύναμου Θεού, για να εκφράσει τις αλήθειες που θα κρίνουν και θα εξαγνίσουν τον άνθρωπο, επιτρέποντάς του να φτάσει σε μια κατανόηση της αλήθειας και να την αποκτήσει μέσα από την κρίση του Θεού, να ξεφορτωθεί τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, να καθαρθεί διεξοδικά από τον Θεό και να βιώσει την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου, έτσι ώστε τελικά να καταστεί κατάλληλος να κληρονομήσει την υπόσχεση του Θεού και να μεταφερθεί στη βασιλεία Του. Άρα, ο Κύριος Ιησούς και ο Παντοδύναμος Θεός είναι οι ενσαρκώσεις του Θεού σε διαφορετικές εποχές, και είναι ένας και μόνος Θεός».

Η συναναστροφή της μητέρας μου ήταν λογική και δεν υπήρχε τίποτε που να μπορώ να αντικρούσω, αλλά οι αντιλήψεις μου ήταν ακόμα πολυειδείς, γι’ αυτό και απάντησα αμέσως: «Αφού ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, τότε είτε Τον αποκαλώ Ιησού είτε Παντοδύναμο Θεό είναι το ίδιο —όπως και να’ χει, είναι ο Θεός που χαρίζει χάρη». Η μητέρα είπε: «Ο Ιεχωβά Θεός, ο Κύριος Ιησούς και ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας και μόνο Θεός, αυτό είναι αδιαμφισβήτητα αληθές, αλλά ο Θεός παίρνει διαφορετικό όνομα σε κάθε εποχή. Επομένως, μόνο με την αποδοχή του νέου ονόματος του Θεού, μπορούμε να λάβουμε τη σωτηρία του Θεού. Είναι όπως κατά την Εποχή του Νόμου, που ο Θεός χρησιμοποιούσε το όνομα Ιεχωβά για να επιτελέσει έργο, και οι άνθρωποι προσεύχονταν στο όνομα Ιεχωβά, και ο Θεός άκουγε και ευλογούσε τον άνθρωπο. Στη συνέχεια, κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός χρησιμοποίησε το όνομα Ιησούς για να επιτελέσει έργο και, τότε, οι άνθρωποι έπρεπε να προσεύχονται στο όνομα Ιησούς, αλλιώς οι αμαρτίες τους δεν θα ήταν δυνατόν να συγχωρεθούν, ούτε θα λάμβαναν τη χάρη και την ευλογία του Κυρίου, ακριβώς όπως εκείνοι οι Ισραηλίτες στον ναό που, ενώ επικαλούνταν τον Ιεχωβά Θεό, δεν είχαν την παρουσία του Θεού, ούτε και έλαβαν τη σωτηρία του Κυρίου Ιησού, επειδή δεν αποδέχθηκαν το όνομά Του. Τώρα είναι η Εποχή της Βασιλείας, και ο Θεός χρησιμοποιεί το όνομα Παντοδύναμος Θεός για να επιτελέσει νέο έργο, και μόνο με προσευχή στο όνομα Παντοδύναμος Θεός μπορείς να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να επιτύχεις τη σωτηρία του Θεού. Αν επιμένεις στο όνομα Ιησούς και δεν αποδέχεσαι το όνομα Παντοδύναμος Θεός, στην πραγματικότητα, πιστεύεις στο παρελθόν έργο του Θεού και αντιστέκεσαι στο παρόν έργο Του, το οποίο στην ουσία σημαίνει αντίσταση στον Θεό και προδοσία προς Εκείνον. Η Αγία Γραφή λέει: “Ότι το όνομα έχεις ότι ζης και είσαι νεκρός” (Αποκάλυψη 3:1). Μόνο αποδεχόμενοι το νέο όνομα του Θεού και υποτασσόμενοι στον παρόντα λόγο και το παρόν έργο του Θεού, θα αποκτήσουμε την πραγματικότητα της πίστης στον Θεό. Καταλαβαίνεις τι λέω;»

Ένοιωσα ότι όλα όσα έλεγε η μητέρα μου ήταν λογικά και πολύ πρακτικά επίσης, αλλά στην καρδιά μου δεν μπορούσα να εγκαταλείψω το όνομα Ιησούς, επειδή ο Κύριος μου είχε δώσει τόσο σπουδαία χάρη. Οι προοπτικές που έχω σήμερα, μου δόθηκαν όλες από τον Κύριο Ιησού, και δεν μπορούσα να μην ακολουθήσω την αρχική μου υπόσχεση: να ασκώ σωστά την πίστη μου προς τον Κύριο και να Τον ακολουθώ. Και, ως εκ τούτου, συνέχισα να αρνούμαι το Ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού.

Μετά το πέρας των καλοκαιρινών μου διακοπών και την επιστροφή μου στην Αμερική, οι φορτωμένες σπουδές και η γρήγορη ζωή μου με γύρισαν πολύ γρήγορα στον πραγματικό κόσμο. Όποτε επέστρεφα στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, ανακάλυπτα ότι, ανεξάρτητα από το αν επρόκειτο για πάστορες σε κινέζικη ή σε κάποια αγγλόφωνη εκκλησία, κανένα από τα κηρύγματα δεν είχε νέα σημασία, όλα ήταν ακριβώς τα ίδια παλιά τραγούδια και οι κοινοτοπίες. Ο εκκλησιαστικός βίος ήταν ανιαρός, και στη ζωή μου δεν φαινόταν να παρέχεται το ελάχιστο. Προκειμένου να διατηρήσουν το ποίμνιο, οι συνεργάτες συχνά οργάνωναν ταξίδια, εκδρομές, γιορτές και άλλες δραστηριότητες, για να λαμβάνουμε όλοι μέρος. Μέσα στην εκκλησία υπήρχαν κάθε είδους άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών που δεν ήταν πραγματικοί θρησκευτικοί διερευνητές αλλά, μάλλον, άνθρωποι που αναζητούσαν φίλο ή φίλη, συγκάτοικο, κάποιον για να συνταξιδεύουν, να συντρώνε, κλπ., και συνειδητοποίησα ότι η εκκλησία δεν ήταν πλέον ένας τόπος όπου μπορούσα να βρω πνευματική ηρεμία, κάτι που μου προκάλεσε λύπη και οδύνη στην καρδιά. Αργότερα, έπαψα να συμμετέχω σε συναθροίσεις, γεγονός που μου προξένησε ένα μόνιμο αίσθημα ανησυχίας. Ένιωθα σαν απελπισμένο παιδί που είχε χάσει τον δρόμο του και απλώς περνούσε μέσα από τη ζωή μέσα σε μια παραζάλη.

Το 2014, μετά τη γέννηση του γιου μου, οι καβγάδες με τον σύζυγό μου εντάθηκαν, καθώς δεν είχα μητρικό γάλα για να θηλάσω το παιδί μας. Κάθε μέρα, όταν ο σύζυγός μου επέστρεφε από τη δουλειά στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που έλεγε, ήταν: «Πώς γίνεται να μην έχεις ακόμα γάλα; Δεν έχεις γάλα για το παιδί, κι αυτό θα μειώσει το ανοσοποιητικό του». Αυτή ήταν η πρώτη φορά που βίωνα την προσωπική μου αδυναμία, και με έκανε να αισθάνομαι εντελώς ακατάλληλη για μητέρα. Πήγα και σε Δυτικούς και σε Κινέζους γιατρούς, έψαξα ακόμα και στο διαδίκτυο για γιατροσόφια, αλλά καμία μέθοδος δε με έκανε να παραγάγω γάλα. Αισθανόμουν πληγωμένη, θλιμμένη, θυμωμένη, σαν να βρισκόμουν στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης, και ένιωσα ότι, αν συνέχιζα έτσι, τότε θα κατέληγα αληθινά παράφρων. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής μου από τον τοκετό, έκλαιγα σχεδόν καθημερινά και, ό,τι κι αν έκανα, δεν κατάφερνα να ξεπεράσω το γιατί συνέβαινε κάτι τέτοιο σε εμένα. Συχνά ένιωθα έναν απερίγραπτο πανικό να με κατακλύζει, και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ακούσω λέξεις, όπως «μητρικό γάλα» ή «θηλασμός», κι αμέσως ξεσπούσα σε λυγμούς, τελείως ανίκανη να ελέγξω τον εαυτό μου.

Όταν η μητέρα μου έμαθε για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, ήρθε από το εξωτερικό για να με φροντίσει. Όταν είδε πόσο υπέφερα, μου είπε: «Αναλογίστηκες ποτέ γιατί στη ζωή σου υπάρχει ολοένα και περισσότερο σκοτάδι και γιατί γεμίζει ολοένα και περισσότερο με οδύνη; Είναι επειδή πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν αναζητάς την αλήθεια. Ο Κύριος έχει επιστρέψει, κι όμως εσύ ούτε αναζητάς ούτε διερευνάς. Αντιθέτως, εμμένεις στα τυφλά στις δικές σου αντιλήψεις και τη φαντασία σου, δεχόμενη απλώς ό,τι λένε όλοι οι άλλοι και κρίνοντας αυθαίρετα το νέο έργο του Θεού. Αυτό συνιστά αντίσταση στον Θεό! Δεν αποδέχεσαι το νέο έργο του Θεού, έχεις χάσει τη φροντίδα και την προστασία Του, ζεις υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, μπορείς μόνο να πλήττεσαι ή να εξαπατάσαι από αυτόν, γεμίζοντας τη ζωή σου με όλο και περισσότερη οδύνη». Τα λόγια αυτά της μητέρας μου έριξαν μια σιωπή πάνω μου. Τις επόμενες μέρες, κάθε φορά που η μητέρα μου έβαζε το παιδί για ύπνο, μου έπαιζε μερικούς ύμνους από τα λόγια του Θεού. Και τότε συνέβη κάτι θαυμάσιο —ως επακόλουθο της χαράς των ύμνων αυτών, το μυαλό μου απροσδόκητα άρχισε να βρίσκει σιγά-σιγά την ηρεμία. Μια φορά, άκουσα τον εξής ύμνο: «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου είναι πολύ απομακρυσμένα από τον Θεό. Επομένως, ακόμα και αν ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό, παραμένει εν αγνοία του στην υπηρεσία του Σατανά. Κανείς δεν αναζητά ενεργά τα βήματα ή την εμφάνιση του Θεού και κανείς δεν επιθυμεί να υπάρξει υπό τη φροντίδα και τη συντήρηση του Θεού. Αντίθετα, είναι πρόθυμοι να στηριχθούν στη διάβρωση του Σατανά και του κακού προκειμένου να προσαρμοστούν σε αυτόν τον κόσμο και στους κανόνες της ζωής που ακολουθεί η διαβολική ανθρωπότητα. Σε αυτό το σημείο, η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν γίνει το αντικείμενο φόρου τιμής του ανθρώπου στον Σατανά και η τροφή του Σατανά. Επιπλέον, η ανθρώπινη καρδιά και το πνεύμα γίνονται ένα μέρος στο οποίο ο Σατανάς μπορεί να κατοικεί και ένας κατάλληλος τόπος που αυτός μπορεί να παίξει. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος εν αγνοία του δεν κατανοεί τις αρχές της ανθρώπινης οντότητας, και την αξία και τον σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι νόμοι από τον Θεό και η διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου βαθμιαία ξεθωριάζουν στην καρδιά του ανθρώπου και ο άνθρωπος δεν αναζητά πλέον ούτε δίνει βάση στον Θεό. Καθώς ο χρόνος περνάει, ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει πλέον γιατί ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, ούτε καταλαβαίνει τα λόγια που προέρχονται από το στόμα του Θεού ούτε και συνειδητοποιεί όλα όσα προέρχονται από τον Θεό. Ο άνθρωπος αρχίζει να αντιστέκεται στους νόμους και στις εντολές του Θεού· η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου νεκρώνονται… Ο Θεός χάνει τον άνθρωπο της αρχικής Του δημιουργίας και ο άνθρωπος χάνει τη ρίζα της απαρχής του. Αυτή είναι η θλίψη αυτής της ανθρωπότητας» («Η θλίψη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας» το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Κάθε στίχος από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού διείσδυσε στην καρδιά μου, και μπορούσα να δω ότι βρισκόμουν στην κατάσταση που περιέγραφαν τα λόγια του Θεού – ότι είχα αναγνωρίσει τον Θεό με τα λόγια, αλλά, στην πραγματικότητα, την καρδιά μου κατείχε ολοκληρωτικά ο Σατανάς, όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου αφορούσαν σε ζητήματα της σάρκας, αυτό που επιδίωκα ήταν επίσης η σάρκα, και αυτό που ακολουθούσα, ήταν το κοσμικό μονοπάτι. Στην Αγία Γραφή λέει: «Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη» (Προς Ρωμαίους 8: 6). «Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (Ιάκωβος 4:4). Σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε τίποτα στις πράξεις μου που να συμμορφώνεται με το θέλημα του Θεού, ότι τα πάντα έρχονταν σε αντίθεση με Εκείνον. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, βρίσκομαι σήμερα αντιμέτωπη με το συγκεκριμένο περιβάλλον, επειδή θεωρώ το πτυχίο μου, την ταυτότητα, τον γάμο μου και άλλα πράγματα αυτού του κόσμου υπερβολικά πολύτιμα, νομίζοντας ότι, εφόσον τα αποκτούσα, θα ήταν αρκετό. Απλώς δεν αναζήτησα την αλήθεια, ούτε επιδίωξα τη γνώση του Θεού, σε τέτοιο βαθμό που, οσάκις Εσύ χτύπησες την πόρτα της καρδιάς μου και κανόνισες να παρουσιαστεί η αλήθεια του λόγου του Θεού μπροστά μου, εγώ δεν κατανόησα την αξία της πράξης αυτής. Όταν άκουσα ότι Εσύ ήρθες για να επιτελέσεις νέο έργο, φάνηκα ξεροκέφαλη και ισχυρογνώμων, και προέβηκα σε αβάσιμες κρίσεις. Είχα πλήρη επίγνωση του ότι υπήρχε λογική στις συναναστροφές της μητέρας μου, παρόλα αυτά εγώ διατήρησα πεισματικά τις δικές μου αντιλήψεις χωρίς να εξετάσω την αληθινή οδό. Θεέ μου, το μόνο που λαχταρούσα ήταν η δική Σου χάρη, ενώ ταυτόχρονα απέρριπτα την αλήθεια, ήμουν πραγματικά τόσο πεισματάρα και ανυπάκουη! Αν μου δώσεις μία ευκαιρία ακόμα, σίγουρα θα εξετάσω το έργο σου όσο καλύτερα μπορώ». Την εποχή εκείνη, δεν ήξερα αν αυτό το είδος της προσευχής θα εισακουγόταν από τον Θεό, αλλά εξακολούθησα να Τον επικαλούμαι κατά τον συγκεκριμένο τρόπο.

Τον Απρίλιο του 2015, εξαιτίας ενός θέματος υγείας, γύρισα με τη μητέρα μου στην Κίνα, κάτι που μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Σκεφτόμουν ότι είχα αγωνιστεί και παλέψει σε τούτον τον κόσμο χωρίς να φτάσω στην ευτυχία και ότι, μέσα στη θρησκεία, δεν είχα βρει την αλήθεια που θα μπορούσε να εξαλείψει το σκοτάδι και το κενό στην καρδιά μου, και υπήρξε ένα είδος δυνατού προαισθήματος μέσα μου ότι, ίσως, τούτο συνέβη επειδή είχα αρνηθεί επανειλημμένως να αποδεχτώ τον Παντοδύναμο Θεό ως τον Σωτήρα Ιησού, που με βοήθησε να εισαχθώ στο κολλέγιο και μου επέτρεψε να πάω στην Αμερική! Καθώς το συλλογιζόμουν, είπα στη μητέρα μου ότι ήθελα να λάβω μέρος σε εκκλησιαστικές δραστηριότητες στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Προτού περάσει πολύς καιρός, αδελφοί και αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού ήρθαν να με συναντήσουν, και είδα ότι, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συγκεντρώνονταν, αυτά που διάβαζαν ήταν ο λόγος του Θεού, αυτά για τα οποία συναναστρέφονταν ήταν η αλήθεια, και αυτό που έκαναν πράξη, ήταν η αλήθεια· ανεξάρτητα από το τι έκαναν, ο λόγος του Θεού χρησίμευε ως πρότυπο και η αλήθεια, ως αρχή τους· δεν ενεργούσαν σύμφωνα με τη σάρκα και δεν λάμβαναν μέρος σε κοσμικές δοσοληψίες. Η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού είναι η καλή γη της Χαναάν, όπου κυβερνά η αλήθεια. Στο μέρος αυτό, το πνεύμα μου είναι γεμάτο, υπάρχει μέριμνα για μένα, η καρδιά μου δεν είναι πλέον άδεια, και με διακατέχει ένα αίσθημα εκπλήρωσης.

Μια μέρα, συναντήθηκα ξανά με μερικούς αδελφούς και αδελφές, και η αδελφή Γουανγκ διάβασε το παρακάτω απόσπασμα από τον λόγο του Θεού: «Ο Παντοδύναμος δείχνει έλεος σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν υποφέρει βαθύτατα· ταυτόχρονα, έχει απηυδήσει με αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητότητα, καθώς περιμένει πολύ καιρό μια απάντηση από τα ανθρώπινα όντα. Επιθυμεί να αναζητήσει, να αναζητήσει την καρδιά και το πνεύμα σου, να σου φέρει νερό και τροφή για να σε αφυπνίσει, ώστε να μην είσαι πια διψασμένος και πεινασμένος. Όταν είσαι αποκαμωμένος και αρχίζεις να αισθάνεσαι κάπως τη ζοφερή απόγνωση αυτού του κόσμου, μη νιώθεις χαμένος, μην κλαις. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Φύλακας, θα καλοδεχθεί την άφιξή σου οποιαδήποτε στιγμή. Επαγρυπνεί στο πλευρό σου, περιμένοντάς σε να γυρίσεις πίσω. Περιμένει την ημέρα που θα ανακτήσεις ξαφνικά τη μνήμη σου: όταν θα συνειδητοποιήσεις ότι προήλθες από τον Θεό, ότι σε άγνωστο χρόνο έχασες τον δρόμο σου, ότι σε άγνωστο χρόνο έχασες καθ’ οδόν τη συνειδητότητά σου κι ότι σε άγνωστο χρόνο απέκτησες έναν “πατέρα”· επιπλέον, όταν θα συνειδητοποιήσεις ότι ο Παντοδύναμος πάντα επαγρυπνούσε και περίμενε εκεί πέρα την επιστροφή σου πάρα πολύ καιρό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο στεναγμός του Παντοδύναμου). Αυτό το εδάφιο από τον λόγο του Θεού με συγκίνησε βαθιά, ένιωσα ότι ο Παντοδύναμος Θεός ήταν ακριβώς σαν την στοργική μητέρα που φωνάζει το χαμένο της παιδί, περιμένοντας το δικό Του παιδί να επιστρέψει κάποια στιγμή σύντομα στο πλευρό Του. Κατάλαβα ότι αυτή ήταν η φωνή του Κυρίου, ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που με βοήθησε ξανά και ξανά να ξεπεράσω τις κρίσεις που αντιμετώπισα και δεν με εγκατέλειψε ούτε στιγμή, αλλά περίμενε επίμονα να γυρίσω πίσω. Σκέφτηκα ότι, ενώ πίστευα στον Θεό, δεν αναζήτησα την αλήθεια ούτε πίστεψα στον λόγο Του, αντίθετα πίστεψα στις φήμες του διαδικτύου και στα λόγια των παστόρων, και αναγνώρισα τον ληστή ως πατέρα μου, και έσμιξα με την κυβέρνηση του ΚΚΚ και τους θρησκευτικούς πάστορες στη δυσφήμηση και επίθεση εναντίον του Θεού, ο οποίος με φρόντιζε νύχτα και μέρα, και απαρνήθηκα τη σωτηρία Του. Υπήρξα, στ’ αλήθεια, εντελώς τυφλή και αδαής. Ακόμα πίστευα στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τη φαντασία μου, πίστευα ότι ο Κύριος Ιησούς με είχε βοηθήσει να εισαχθώ επιτυχώς στο κολλέγιο και με καθοδήγησε να πάω στο εξωτερικό χωρίς εμπόδια για να συνεχίσω τις σπουδές μου, ότι πάντοτε έπρεπε να κρατώ το όνομα του Κυρίου Ιησού και ότι μόνο αυτό σήμαινε να είσαι πιστός στον Κύριο. Στηρίχθηκα στις αντιλήψεις και τη φαντασία μου προκειμένου να σκεφθώ τα πράγματα, όταν ο Θεός άλλαξε την εποχή και το όνομά Του, εγώ δεν αναγνώρισα το έργο Του, και επανειλημμένα αρνήθηκα τη σωτηρία μου από Εκείνον. Οι ενέργειές μου σε καμία περίπτωση δεν έδειχναν ότι πίστευα στον Θεό. Τούτο δεν σήμαινε ότι έδειχνα πίστη σε εμένα; Όλα όσα μου έδωσε ο Θεός είναι αγάπη, κι όμως, εγώ Τον πλήγωσα ξανά και ξανά, η οφειλή μου προς τον Θεό είναι τεράστια…

Δεν μπορούσα παρά να γονατίσω και να κλάψω πικρά, καθώς προσευχόμουν στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ! Προηγουμένως υπήρξα τυφλή και αδαής, πίστεψα στις φήμες του Κ.Κ.Κ. και του θρησκευτικού κόσμου και Σε απαρνήθηκα και Σε καταδίκασα, στηρίχθηκα στην προσωπική μου φαντασία και τις αντιλήψεις προκειμένου να Σε οριοθετήσω, αρνήθηκα το ευαγγέλιό Σου των εσχάτων ημερών και είμαι ένας σύγχρονος Φαρισαίος. Βάσει των ενεργειών και των πράξεών μου, θα έπρεπε να καταστραφώ μαζί με τον Σατανά, αλλά, επειδή Εσύ με αγαπάς, δεν με τιμώρησες με βάση τις ενέργειές μου, αντίθετα μου έδωσες πολλές φορές την ευκαιρία να μετανοήσω. Θεέ μου, ακριβώς όπως και ο λαός της Νινευή, είμαι πρόθυμη να έρθω ενώπιόν Σου “φέροντας σακιά και στάχτες” και να ομολογήσω αληθινά τις αμαρτίες μου σ’ Εσένα και να μετανοήσω, και να Σου ζητήσω να μου δείξεις έλεος, είμαι πρόθυμη να συνεργαστώ μαζί Σου, και να εξαγνισθώ και να σωθώ από τον λόγο Σου».

Μετά από αυτό, οι αδελφοί και αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού έρχονταν να με δουν τρεις φορές την εβδομάδα, κι αυτό συνεχίστηκε αδιάλειπτα για πάνω από τέσσερις μήνες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, διάβαζα πολλά χωρία από τον λόγο του Θεού σχεδόν καθημερινά και, καθώς έφτασα να κατανοώ ολοένα και περισσότερο την αλήθεια, η σχέση μου με τον Θεό καθίστατο όλο και πιο κανονική και η αρχική μου πίστη αποκαταστάθηκε, στην καρδιά μου ένιωσα εν ειρήνη, και έπαψα να αισθάνομαι ανήσυχη ή έρημη. Μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού και τις συναντήσεις για συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, κατέληξα να είμαι απολύτως βέβαιη για το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και για το ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς, του οποίου την επιστροφή ανέμενα για καιρό. Αποφάσισα αμετακίνητα ότι ήμουν πρόθυμη να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό ως το τέλος του δρόμου και να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού, υπηρετώντας ως αναζητήτρια της αλήθειας.

Το 2016, αφού επέστρεψα στην Αμερική, ήρθα σε επαφή με αδελφούς και αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού μέσω της ιστοσελίδας τους, και άρχισα να συμμετέχω σε δραστηριότητες στην εκκλησία τους. Δόξα τω Θεώ! Ο Θεός ήταν Εκείνος που με οδήγησε σε κάθε στιγμή προς το σημείο που βρίσκομαι τώρα, οπότε, προκειμένου να Του ανταποδώσω την αγάπη Του, είμαι πρόθυμη να προσφέρω όλη μου τη δύναμη για να εκτελέσω το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου Του, έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι, που διψούν για την αλήθεια και την αναζητούν, να μπορούν να φτάσουν να γνωρίσουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς και, ταυτόχρονα, θα τους πω ότι να μην ακολουθήσουν τα δικά μου βήματα: αν πιστέψετε τυφλά στις φήμες του Σατανά και συμπράξετε μαζί του στην αντίσταση προς τον Θεό, στο τέλος, οι μόνοι χαμένοι θα είστε εσείς οι ίδιοι.