Στα τέλη Ιουνίου του ’21, επειδή το Κομμουνιστικό Κόμμα έκανε πολλές συλλήψεις χριστιανών, η εστία μου τελούσε υπό παρακολούθηση. Μετακόμισα αμέσως, αλλά πολύ πιθανό η αστυνομία να με παρακολουθούσε και εμένα έτσι έπρεπε να δουλεύω κρυφά στο σπίτι. Είχα αναλάβει το έργο κάποιων ομάδων εκείνη την εποχή. Ο φόρτος εργασίας αυξανόταν και κάποια πράγματα δεν γίνονταν μόνο με επιστολές και δεν υπήρχαν τα αποτελέσματα της δια ζώσης επικοινωνίας. Έτσι, κατά τις ανάγκες του έργου, η επικεφαλής διόρισε συνεργάτιδά μου την αδελφή Γουάνγκ Ζεν.

Δεν γνώριζε καλά τους αδελφούς και τις αδελφές στην αρχή, έτσι πριν από κάθε συνάθροιση συζητούσα μαζί της για τα θέματα που έπρεπε να αντιμετωπιστούν ώστε να είναι πιο αποδοτική. Τότε έμαθα ότι ένα μέλος της ομάδας, η αδελφή Λι Φαν, ήταν πάντα επιπόλαιη στο καθήκον της. Δεν είχε αλλάξει μετά από αρκετές συναναστροφές και αυτό καθυστερούσε το έργο μας. Σύμφωνα με τις αρχές, ήταν απαραίτητο να απολυθεί αμέσως. Και έτσι, συνέταξα ένα έγγραφο όπου εξηγούσα την κατάσταση και τις αρχές για την απόλυση ατόμων για να το δει η Γουάνγκ Ζεν και της είπα τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να απολυθεί η Λι Φαν, έτσι ώστε να είναι διεξοδική στη συναναστροφή μαζί της για να ωφεληθεί η Λι Φαν με αυτοκριτική και αυτογνωσία. Η Γουάνγκ Ζεν πήγε να την απολύσει την άλλη μέρα. Μου είπε πώς τα πήγε όταν επέστρεψε αργότερα εκείνη την ημέρα, αλλά δεν με ανέφερε ούτε μια φορά όσο μιλούσε για το θέμα ούτε ότι τη βοήθησα να αποκτήσει διάκριση ή να χειριστεί το πρόβλημα. Απογοητεύτηκα κάπως. Ένιωσα ότι κανείς δεν γνώριζε όλη τη δουλειά που έκανα στα παρασκήνια. Σκεφτόμουν αν θα έλεγαν ότι η Γουάνγκ Ζεν είχε αντιληφθεί την κατάσταση της Λι Φαν, ότι είχε περισσότερη διάκριση από μένα. Όσο σκεφτόμουν πόσα είχα κάνει που κανείς δεν γνώριζε και που αναδείκνυαν τη Γουάνγκ Ζεν όσο να ’ναι στενοχωριόμουν.

Λίγες μέρες μετά, σε μια συζήτηση έργου με τη Γουάνγκ Ζεν αναφέρθηκε ότι μια ομάδα τα πήγαινε όλο και χειρότερα. Δεν έβλεπα τη ρίζα του προβλήματος και μου ανέφερε ότι μπορεί να υπάρχει πρόβλημα με την επικεφαλής της ομάδας. Όταν το εξέτασα αυτό και σκέφτηκα τη γενική συμπεριφορά της επικεφαλής, είδα ότι προστάτευε μόνο το κύρος της και έκανε εργασίες για λόγους υπόληψης, αλλά ποτέ δεν έκανε πρακτικό έργο και έτσι προκαλούσε καθυστέρηση. Με βάση όσα προβλέπουν οι αρχές έπρεπε να απολυθεί. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να λύσω το θέμα προσωπικά και ότι έπρεπε να το εξετάσω από κοινού με τη Γουάνγκ Ζεν ώστε να μπορέσει να συναναστραφεί τους άλλους για να αποκτήσουν διάκριση και να αντικαταστήσει την επικεφαλής αμέσως. Όταν, όμως, θυμήθηκα την απόλυση της Λι Φαν, και ότι είχα φροντίσει να αναζητήσω αρχές και να συντάξω ένα έγγραφο και ότι είχα συναναστραφεί εκτενώς τη Γουάνγκ Ζεν αλλά κανείς δεν το ήξερε, ένιωσα πως αν τις έλεγα τις σκέψεις μου αυτή τη φορά και απέλυε την επικεφαλής της ομάδας, οι άλλοι σίγουρα θα πίστευαν ότι ήταν δικό της έργο. Ότι ενώ κατείχε τη θέση αυτή τόσο λίγο καιρό είχε διακρίνει δύο άτομα που δεν ήταν κατάλληλα τα οποία εγώ δεν είχα απομακρύνει ενώ είχα τη θέση εκείνη για τόσον καιρό. Θα νόμιζαν και ότι είχε καλύτερη διάκριση και κατανόηση της αλήθειας. Είπα να μην της αποκαλύψω όλες τις απόψεις μου ώστε η συναναστροφή της να μην είναι σαφής, οι άλλοι να μην τη θαυμάσουν και να μη φανώ εγώ ανίκανη. Ένιωθα κάποιες ενοχές τότε. Αν η συναναστροφή της δεν ήταν σαφής και η επικεφαλής ομάδας δεν έβλεπε το ίδιο της το πρόβλημα, ίσως παρεξηγούσε και έπαιρνε αρνητική στάση, και τότε δεν θα επηρεαζόταν μόνο η αυτοκριτική της, αλλά ίσως και το καθήκον της αργότερα. Επίσης, με τέτοια παιχνίδια ασφαλώς θα αηδίαζε και ο Θεός. Όταν τα σκέφτηκα αυτά, είπα στη Γουάνγκ Ζεν όσα είχα κατανοήσει, αλλά άρχισα να νιώθω πικρία τη στιγμή ακριβώς που πήγε να χειριστεί το θέμα. Γιατί δεν μπορούσα να τακτοποιήσω εγώ αυτό το έργο; Όλοι έβλεπαν τη Γουάνγκ Ζεν να απολύει άτομα και να τα διακρίνει, αλλά ποιος έβλεπε τη δική μου συμβολή; Δεν ενθουσιάστηκα και πολύ όταν σκέφτηκα πως με οτιδήποτε έκανα εγώ απλώς αναδεικνυόταν η Γουάνγκ Ζεν και βελτιωνόταν η εικόνα της στα μάτια των άλλων. Μέχρι που παραπονέθηκα ότι ο Θεός με έβαλε σε τόσο άσχημη θέση. Γιατί έτσι ξαφνικά με άφηνε ο Θεός να τεθώ υπό παρακολούθηση; Όλως τυχαίως μερικοί αδελφοί μάς είχαν γράψει για θέματα σχετικά με το έργο την περίοδο εκείνη, και κάποιοι ζητούσαν να τα χειριστεί η Γουάνγκ Ζεν προσωπικά. Δυσαρεστήθηκα ακόμα πιο πολύ με αυτό. Ένιωθα ότι όλοι έβλεπαν μόνο τη Γουάνγκ Ζεν, αλλά όχι το έργο μου στα παρασκήνια. Αν αυτό συνεχιζόταν, δεν θα με έβλεπαν όλοι ως ένα άχρηστο αξεσουάρ; Πίστευα ότι αν και η Γουάνγκ Ζεν είχε ένα σωρό τρεχάματα, δεν ήταν εύκολα ούτε για μένα στο σπίτι. Κανείς δεν έβλεπε τη σκληρή δουλειά μου. Δεν με χαροποιούσε αυτό και ήθελα να βρω έναν τρόπο να αλλάξω τα πράγματα. Αν και δεν μπορούσα να βγω και να δω τους αδελφούς αυτοπροσώπως, μπορούσα να γράψω επιστολές για εργασίες ώστε να φανεί ότι έκανα έργο και ότι είχα πολύ κεντρικό ρόλο. Έτσι θα εδραιωνόταν η εικόνα μου στο μυαλό των άλλων. Έτυχε τότε να λάβουμε επιστολές από ομάδες για τη διευθέτηση διαδικαστικών θεμάτων της εκκλησίας. Τους απάντησα με οδηγίες για προετοιμασία και τους έγραψα ξεκάθαρα πότε θα πήγαινε η Γουάνγκ Ζεν έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν καλά ότι εγώ τα κανόνιζα όλα αυτά, ότι εγώ έκανα κουμάντο σε όλα. Μια μέρα, σκέφτηκα να γράψω σε μια αδελφή, για να μάθω πώς τα πάει, αλλά αφού έγραψα το γράμμα, αναρωτήθηκα αν ήξερε ότι εγώ ήμουν εκείνη που έγραψε αυτό το γράμμα. Αν δεν άφηνα κάποιο στοιχείο, ίσως νόμιζε ότι ήταν η Γουάνγκ Ζεν που ενδιαφερόταν γι’ αυτήν. Δεν το ήθελα αυτό. Έπρεπε να φροντίσω να καταλάβει ότι της έγραφα εγώ. Αλλά αν το έλεγα ευθαρσώς, θα ήταν πολύ χτυπητό. Τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι πρόσφατα είχα συστήσει κάποιον ύμνο στη συγκεκριμένη αδελφή, άρα θα μπορούσα να ρωτήσω αν τον μάθαινε και έτσι θα καταλάβαινε ότι της έγραφα εγώ. Με αυτή την ιδέα, τελείωσα την επιστολή και την έστειλα. Όταν έλαβα την απάντηση είδα πως η αδελφή ήξερε ότι εγώ της είχα γράψει και χάρηκα πάρα πολύ. Ένιωθα ότι μπορούσα να δημιουργώ καλές εντυπώσεις και από τα παρασκήνια και να δείχνω ότι είχα πραγματικότητες και μπορούσα να λύνω προβλήματα. Έτσι, λοιπόν, δεν αντιλήφθηκα πως δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση. Το κατάλαβα όταν μια αδελφή μού μίλησε για την κατάστασή της. Μου είπε, κάποτε, πολύ ταραγμένη ότι είχε δουλέψει πολύ σε κάποια έγγραφα μελέτης αλλά τα είχε στείλει η συνεργάτιδά της, οπότε ένιωθε ότι της είχε κλέψει τα εύσημα για το έργο που είχε κάνει και δεν ένιωθε τόσο ενθουσιασμό για το καθήκον. Όταν το άκουσα αυτό σοκαρίστηκα. Δεν ζούσα στην ίδια ακριβώς κατάσταση τελευταία; Δεν αναζητούσα την αλήθεια για να τη διορθώσω. Έτσι, έψαξα για λόγια από τον Θεό για να διορθώσω την κατάσταση. Διάβασα αυτά τα λόγια: «Όταν οι αντίχριστοι ενεργούν, το κάνουν με πρόθεση. Η γλώσσα, οι πράξεις τους, ακόμη και τα λόγια που επιλέγουν είναι όλα τελείως σκόπιμα. Δεν αποκαλύπτουν στιγμιαία τη διαφθορά τους, το μικρό τους ανάστημα, ούτε είναι ανίδεοι και χαζοί άνθρωποι που πετάνε ανοησίες όπου κι αν πάνε. Αυτό δεν συμβαίνει με τους ανθρώπους του είδους αυτού. Όταν εξετάσουμε τις τεχνικές τους, τον τρόπο που πράττουν και την επιλογή των λέξεών τους, διαπιστώνουμε ότι οι αντίχριστοι είναι πονηροί και κακοί. Για χάρη του κύρους τους, για να επιτύχουν τον στόχο τους να ελέγχουν τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι επιδεικνύονται με κάθε ευκαιρία που τους δίνεται, χωρίς να αφήνουν ούτε μία ανεκμετάλλευτη. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι του είδους τους θα αποκαλύψουν τις συμπεριφορές αυτές ενώπιόν Μου; (Ναι.) Γιατί λέτε να το κάνουν; (Η φύση κι η ουσία τους είναι να επιδεικνύονται.) Απλώς επιδεικνύονται; Ποιος είναι ο στόχος τους όταν επιδεικνύονται; Αναζητούν το κύρος. Αυτό που εννοούν είναι το εξής: “Δεν ξέρεις ποιος είμαι; Κοίτα τι έχω κάνει, έπραξα το τάδε καλό και συνεισέφερα σημαντικά στον οίκο του Θεού. Εφόσον το γνωρίζεις αυτό, δεν θα έπρεπε να μου δίνεις πιο σημαντική δουλειά; Δεν θα έπρεπε να με εκτιμάς; Δεν θα έπρεπε να βασίζεσαι σε μένα για ό,τι κάνεις;” Δεν έχουν στόχο εδώ; Οι αντίχριστοι θέλουν να ελέγχουν τους πάντες, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι. Με ποιον άλλο τρόπο μπορείς να περιγράψεις τον έλεγχο; Με το να χειραγωγεί κανείς τους άλλους και να παίζει με τους ανθρώπους, να προσπαθεί να ελέγχει ό,τι κάνουν. Για παράδειγμα, όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές επαινούν κάτι που έγινε καλά, οι αντίχριστοι λένε αμέσως ότι εκείνοι το έκαναν, ώστε όλοι να τους ευχαριστήσουν. Θα το έκανε αυτό ένα πραγματικά λογικό άτομο; Αποκλείεται. Όταν οι αντίχριστοι κάνουν έστω και την παραμικρή καλή πράξη, προσπαθούν να το γνωστοποιήσουν σε όλους, ώστε όλοι να τους θαυμάζουν και να τους επαινούν. Αυτό είναι που τους ικανοποιεί» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι επιδεικνύονται συνεχώς. Ό,τι λένε και ό,τι κάνουν είναι για να κερδίζουν τον θαυμασμό, μια συγκεκαλυμμένη προσπάθεια για κύρος. Με βάση τα λόγια του Θεού και τη διάθεση που είχα φανερώσει, δεν ήμουν όπως μια αντίχριστη; Ένιωσα αδικημένη όταν η Γουάνγκ Ζεν απέλυσε τις δύο αδερφές χωρίς να με αναφέρει καθόλου. Θεωρούσα πως εγώ ήμουν αυτή που τις είχε διακρίνει, όμως όλα τα εύσημα είχαν πάει σε εκείνη τελικά. Ήταν η μόνη που είχε φανεί και όσα κι αν έκανα εγώ, κανείς δεν θα τα έβλεπε. Κανείς δεν θα το μάθαινε αν έκανα πράγματα σιωπηλά, και αυτό ήταν πολύ ενοχλητικό. Έστυβα το μυαλό μου και κόπιαζα πολύ για να επιδείξω τον εαυτό μου, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να με θαυμάζουν και να με έχουν σε υπόληψη. Φαινόταν ότι απλώς έγραφα επιστολές για οργανωτικά, αλλά, στην ουσία, προσπαθούσα κρυφά να υπενθυμίσω σε όλους να μη με ξεχάσουν και ότι παρόλο που η Γουάνγκ Ζεν έκανε έργο εκ μέρους μου, εγώ ήμουν η βασική υπεύθυνη. Με πρόσχημα ότι βοηθούσα μια αδελφή με την κατάστασή της, έκανα ότι νοιαζόμουν, για να της θυμίσω την ύπαρξή μου και να με θαυμάσει χωρίς να της φανερώσω τα άθλια κίνητρα που είχα. Η διάθεσή μου ήταν πολύ πονηρή! Στην ουσία, χωρίς την αποκάλυψη του Θεού και τα λόγια Του, ποτέ δεν θα ήξερα ότι αυτές οι δύο αδελφές δεν ήταν ικανές για καθήκον. Επίσης, είχε προκληθεί αρκετή ζημιά στο έργο μέχρι τη στιγμή που τελικά απολύθηκαν. Αυτό ίσχυε κυρίως για την επικεφαλής ομάδας. Αν δεν το είχε αναφέρει η Γουάνγκ Ζεν, δεν θα το είχα διακρίνει και θα την κρατούσα στη θέση της. Δεν έκανα καλά τη δουλειά μου και όχι μόνο δεν είχα αίσθημα ενοχής, είχα και το θράσος να απαιτώ εύσημα και με διάφορα κατάπτυστα μέσα να κάνω επίδειξη για κύρος, ώστε να με θαυμάζουν όλοι. Ήμουν απίστευτα ξεδιάντροπη!

Μετά βρήκα και διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Όσοι ασκούν την αλήθεια δέχονται τη σχολαστική εξέταση του Θεού στις πράξεις τους. Όταν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή το δικό σου κύρος. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινάς σκεπτόμενος το αν υπήρξες ακάθαρτος ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού είναι σωστά. Πρέπει να δεχόμαστε τον έλεγχό Του για να ασκούμε την αλήθεια, δεν πρέπει να μας νοιάζει η γνώμη των άλλων, μόνο να κοιτάμε να ικανοποιούμε τον Θεό και να κάνουμε το καθήκον. Στα λόγια του Θεού βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης, έτσι, στις μετέπειτα επιστολές και συναναστροφές μου, προσπαθούσα να έχω τα σωστά κίνητρα και να αποδέχομαι τον έλεγχο του Θεού αντί να χρησιμοποιώ τα γράμματα ώστε οι άλλοι να με θαυμάζουν και να με έχουν σε υπόληψη. Σκέφτηκα τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος προς τις εκκλησίες. Ποτέ δεν δόξαζε ούτε έδινε μαρτυρία του Κυρίου Ιησού σε αυτές ούτε παρότρυνε τους πιστούς να ακολουθούν τα λόγια του Κυρίου Ιησού. Απλώς εξυμνούσε και έδινε μαρτυρία για τον ίδιο, και μιλούσε για το πόσο είχε εργαστεί και το πόσο είχε υποφέρει. Είπε: «Δεν είμαι εις ουδέν κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων» (Προς Κορινθίους Β’ 11:5), και έφερνε τους ανθρώπους ενώπιόν του, σε μονοπάτι ενάντια στον Θεό. Ούτε και οι επιστολές που έγραφα εγώ στους αδελφούς εξυμνούσαν και έδιναν μαρτυρία Θεού, αντιθέτως έκανα έμμεση επίδειξη. Στην ουσία δεν έκανα ακριβώς το ίδιο με τον Παύλο; Ήξερα ότι χωρίς μετάνοια, θα κατέληγα να αποκλειστώ και να τιμωρηθώ και εγώ. Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, με απασχολεί πολύ το κύρος μου. Δεν θέλω να με ελέγχει και να κάνω κάτι που θα βλάψει το εκκλησιαστικό έργο. Είτε ξεχωρίζω είτε όχι, απλώς θέλω να εκτελώ ακλόνητα το κάθε καθήκον μου».

Τις επόμενες ημέρες, διόρθωσα συνειδητά τα κίνητρά μου, λέγοντας στον εαυτό μου ότι προέχουν τα συμφέροντα της εκκλησίας και να κάνω το καθήκον μου. Και μια μέρα, λάβαμε την επιστολή παραίτησης του αδελφού Τσεν Ζικιάνγκ όπου έλεγε ότι ήθελε να παραιτηθεί επειδή δεν τα πήγαινε καλά με τον συνεργάτη του. Είχαμε μάθει και παλιότερα για το θέμα του αυτό. Βασικά, ήταν αλαζόνας και πεισματάρης και δεν τα πήγαινε καλά με τους άλλους. Η Γουάνγκ Ζεν τον είχε ήδη συναναστραφεί μερικές φορές αλλά δεν είχε αλλάξει. Οπότε, όταν παραιτήθηκε έτσι ξαφνικά, φαινόταν ότι θα δυσκολευόμασταν να λύσουμε το πρόβλημα. Όταν συζητήσαμε τα θέματά του με τη Γουάνγκ Ζεν, ανέφερα τη δική μου οπτική καθώς και μερικά σχετικά εδάφια από τα λόγια του Θεού. Ένιωθε κι εκείνη ότι ήταν κατάλληλη συναναστροφή. Και τότε συνειδητοποίησα πως όσο χρήσιμη κι αν ήταν η συναναστροφή μου, στην πραγματικότητα εκείνη θα μιλούσε μαζί του. Ποιος θα ήξερε ότι εγώ προσπαθούσα στα παρασκήνια και ότι εγώ έπαιρνα την πρωτοβουλία; Θέλησα να σταματήσω τη συναναστροφή με τη Γουάνγκ Ζεν, επειδή όμως γνώριζα ότι ο Θεός εξέταζε κάθε μου σκέψη και ιδέα, προβληματίστηκα. Γιατί ήθελα πάντα να προστατεύω το όνομα και το κύρος μου; Διάβασα κάποια λόγια του Θεού που με βοήθησαν να καταλάβω τις συνέπειες της επιδίωξης του κύρους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι να διακρίνεται, να επιδεικνύεται, να κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμούν και να επιτυγχάνει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υπακούει ή να ικανοποιεί τον Θεό αλλά, αντιθέτως, το να αποκτά κύρος και θέση, τότε η επιδίωξή του είναι αθέμιτη. Σε αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή βοηθούν στην προώθηση του; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προωθούν. Κάποιοι άνθρωποι διατείνονται μεγαλόστομα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν το προσωπικό τους κύρος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και παραβλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια του να επιδιώκουν θέση και κύρος; Καταρχάς, αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει την είσοδό τους στη ζωή, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι —γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν εκτελούν το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στον δρόμο ενός αντίχριστου;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Πάντα πίστευα ότι η επιδίωξη ονόματος και κύρους επηρέαζε μόνο την είσοδό μας στη ζωή κι αν δεν διαπράττουμε μεγάλο κακό, δεν διαταράσσουμε το εκκλησιαστικό έργο. Δεν καταλάβαινα γιατί ο Θεός απεχθάνεται τόσο πολύ την επιδίωξη ονόματος και κύρους. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού είδα πως όταν επιδιώκω κύρος στο καθήκον μου και δεν προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας είναι βέβαιο ότι θα βλάψω το εκκλησιαστικό έργο και την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Θα εμποδίσω και θα διαταράξω το εκκλησιαστικό έργο και αυτό ο Θεός το καταδικάζει. Στη συζήτηση για το θέμα του Ζικιάνγκ, δεν ήθελα άλλο τη συναναστροφή γιατί δεν μπορούσα να είμαι στο προσκήνιο. Δεν φαινόταν τίποτα σπουδαίο, αλλά ήταν όντως σοβαρό. Αν καθυστερούσαμε τη συναναστροφή με τον Ζικιάνγκ, δεν θα έβλαπτε μόνο την είσοδό του στη ζωή, αλλά και το πότισμα των νεοφώτιστων. Αν ήμουν υπεύθυνη, θα έπρεπε να βοηθούσα αμέσως κάποιον που δυσκολεύεται με το καθήκον του για να προστατεύσω το εκκλησιαστικό έργο. Ειδικά με τις συνεχείς συλλήψεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, η Γουάνγκ Ζεν κινδύνευε να συλληφθεί κάθε φορά που πήγαινε σε συνάθροιση. Χωρίς επαρκή προετοιμασία, δεν θα μπορούσε να επιλύει τα προβλήματα στις συναθροίσεις, ως εκ τούτου μπορεί να μην ήταν αποτελεσματική στο έργο παρά το ρίσκο που έπαιρνε. Δεν θα ήταν τρομερό γι’ αυτήν; Δεν σκεφτόμουν πώς να λύσω τα προβλήματα το συντομότερο ούτε την ασφάλεια της Γουάνγκ Ζεν. Το μόνο που με απασχολούσε εμένα ήταν μη μου κλέψει τη δόξα. Τι εγωισμός και έλλειψη ανθρώπινης φύσης! Αν και είχα την ευθύνη δεν έκανα πρακτικό έργο. Προστάτευα το ίδιο μου το κύρος εις βάρος του εκκλησιαστικού έργου. Έτσι αντιστεκόμουν στον Θεό και έπαιρνα το μονοπάτι αντίχριστης. Και παλιότερα ήμουν αποκλειστικά υπεύθυνη και έβαζα τα δυνατά μου παρά τις δυσκολίες. Αλλά λόγω των συλλήψεων του Κόμματος δεν έβγαινα καθόλου έξω πια και μόνο δούλευα από τα παρασκήνια. Έκανα απρόθυμα το καθήκον μου και πάντα ανταγωνιζόμουν την Γουάνγκ Ζεν για τα εύσημα. Τότε είδα πως όλος ο ενθουσιασμός μου για το καθήκον παλιά ήταν για όνομα και κύρος. Αυτή η κατάσταση φανέρωνε πόσο λάθος κίνητρα και επιδιώξεις είχα. Ήταν μόνο η σωτηρία και η αγάπη του Θεού για μένα.

Μετά σκέφτηκα κάποια λόγια του Θεού που με διαφώτισαν για ένα μονοπάτι άσκησης. Τα λόγια του Θεού λένε: «Πρέπει να επιτύχετε αρμονική συνεργασία για τους σκοπούς του έργου του Θεού, προς όφελος της εκκλησίας και ώστε να ωθήσετε τους αδελφούς και τις αδελφές σας προς τα εμπρός. Θα πρέπει να συντονίζεσαι με τους άλλους, ο καθένας να διορθώνει τον άλλο και να φτάνει σε καλύτερο αποτέλεσμα εργασίας, ώστε να μεριμνά για το θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει αληθινή συνεργασία, και μόνο όσοι συνεργάζονται θα αποκτήσουν αληθινή είσοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπηρετείστε όπως οι Ισραηλίτες). «Τι πρέπει να κάνει κανείς για να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Πρέπει να το εκτελέσει με όλη του την καρδιά και όλη του την ενέργεια. Το να χρησιμοποιεί κανείς όλη του την καρδιά και την ενέργεια σημαίνει να διατηρεί όλες του τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός του και να μην αφήνει άλλα πράγματα να τον απασχολούν, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί την ενέργεια που διαθέτει, να ασκεί το σύνολο της δύναμής του και να βάζει στην εργασία του το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά του και τα πράγματα που έχει κατανοήσει. Αν έχεις κατανόηση και είσαι δεκτικός, και έχεις μια καλή ιδέα, πρέπει να επικοινωνήσεις με τους άλλους γι’ αυτήν. Αυτό σημαίνει αρμονική συνεργασία. Έτσι θα εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, έτσι θα επιτύχεις ικανοποιητική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν συνέχεια επιθυμείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου, αν θέλεις πάντα να κάνεις σπουδαία πράγματα μόνος σου, αν θέλεις πάντα το επίκεντρο να είσαι εσύ και όχι οι άλλοι, εκτελείς το καθήκον σου; Αυτό που κάνεις ονομάζεται δεσποτισμός· δίνεις παράσταση. Πρόκειται για σατανική συμπεριφορά, όχι για εκτέλεση του καθήκοντος. Κανείς, ανεξάρτητα από τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του ή τα ιδιαίτερα ταλέντα του, δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του όλο το έργο· αν θέλει να κάνει καλά το έργο της εκκλησίας, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρμονική συνεργασία αποτελεί αρχή της άσκησης της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου την καρδιά, όλη σου την ενέργεια και όλη σου την πίστη, και προσφέρεις ό,τι μπορείς να κάνεις, εκτελείς καλά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Είδα από τα λόγια του Θεού ότι για να κάνουμε καλά το καθήκον, πρέπει να υπολογίζουμε την καρδιά του Θεού και να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας. Να βάζουμε τα δυνατά μας και με τα προτερήματά μας να αναπληρώνουμε τις αδυναμίες των άλλων. Έτσι κερδίζουμε τις ευλογίες του Θεού και φέρνουμε καλά αποτελέσματα στο έργο. Είδα ακόμα ότι δεν είχε σημασία ποιος θα έλυνε τα προβλήματα αυτοπροσώπως. Εφόσον καταστάσεις και δυσκολίες μπορούσαν να επιλυθούν, ακόμα και αν η προσπάθειά μου ήταν στο παρασκήνιο, αν ικανοποιούσα τον Θεό στο καθήκον αυτό με καθησύχαζε και μου έφερνε γαλήνη. Μετά, σκέφτηκα ποιες αλήθειες έπρεπε να συναναστραφώ για την κατάσταση του Ζικιάνγκ και βρήκα κάποια σχετικά λόγια του Θεού για να τα δει η Γουάνγκ Ζεν. Και εκείνη βρήκε κάποια λόγια που ήταν καίρια για την κατάσταση του Ζικιάνγκ και τα οποία δεν είχα σκεφτεί. Μαζί, τα λόγια που βρήκαμε και οι δύο ήταν πιο περιεκτικά. Σκέφτηκα ότι ο Μωυσής δεν ήταν εύγλωττος και ο Ααρών ήταν ευφραδής, αλλά συνεργάστηκαν στην αποστολή από τον Θεό και έβγαλαν τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. Δεν μπορούσα να βγω για να εργαστώ, μπορούσα όμως να συναναστραφώ με τη Γουάνγκ Ζεν για ό,τι έβλεπα και σκεφτόμουν. Όταν συνεργαζόμασταν είχαμε πιο ολοκληρωμένη άποψη των θεμάτων, και έτσι τα επιλύαμε καλύτερα. Δεν είναι αυτό πιο ωφέλιμο για το εκκλησιαστικό έργο; Η Γουάνγκ Ζεν πήγε να συναναστραφεί τον Ζικιάνγκ αφού τα συζητήσαμε όλα.

Και μια μέρα, λάβαμε μια επιστολή από αδελφούς και αδελφές. Μας έγραφαν ότι μέσω της συναναστροφής της Γουάνγκ Ζεν, είχαν διορθώσει κάποια λάθη και τα πήγαιναν καλύτερα στα καθήκοντά τους. Απογοητεύτηκα λίγο όταν το διάβασα αυτό. Εγώ είχα ανακαλύψει αυτά τα λάθη και προβλήματα, αλλά όλοι έβλεπαν μόνο το έργο της Γουάνγκ Ζεν. Κανείς δεν έβλεπε όσα εγώ έκανα στα παρασκήνια. Τότε κατάλαβα ότι αγωνιζόμουν πάλι για το όνομα και το κέρδος, και προσευχήθηκα με αυταπάρνηση. Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού σε μια έκθεση που με συγκίνησαν πάρα πολύ. Τα λόγια του Θεού λένε: «Μπορεί να µην έχεις µεγάλη δύναµη, αλλά αν είσαι ικανός να συνεργαστείς µε άλλους και αν είσαι σε θέση να δεχτείς τις κατάλληλες υποδείξεις, και αν έχεις τα σωστά κίνητρα και µπορείς να προστατεύσεις το έργο του οίκου του Θεού, τότε είσαι το σωστό άτοµο. Μερικές φορές, με μια μόνο πρόταση, μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα και να ωφελήσεις τους πάντες· μερικές φορές, αφού συναναστραφείς με μια μόνο πρόταση αλήθειας, όλοι βρίσκουν μονοπάτι άσκησης και είναι σε θέση να εργαστούν αρμονικά μαζί, και όλοι προσπαθούν για έναν κοινό στόχο και μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και γνώμες, και έτσι το έργο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Παρόλο που κανείς μπορεί να μη θυμάται ότι εσύ έπαιξες αυτόν τον ρόλο και μπορεί να μην πιστεύεις ότι κατέβαλες μεγάλη προσπάθεια, ο Θεός θα δει ότι είσαι ένα άτομο που κάνει πράξη την αλήθεια, ένα άτομο που ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Ο Θεός θα θυμάται ότι το έκανες αυτό. Αυτό ονομάζεται πιστή εκπλήρωση του καθήκοντός σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Πράγματι. Αν και κανείς δεν έβλεπε το παρασκηνιακό μου έργο, εκπλήρωνα τις ευθύνες μου ενώπιον του Θεού. Δεν είχε σημασία αν το ήξεραν κι άλλοι. Σημασία έχουν η άσκηση της αλήθειας και η ικανοποίηση του Θεού. Ως προϊσταμένη, είχα καθήκον και συνάμα υποχρέωση να μιλώ στους άλλους όταν έβλεπα λάθη και προβλήματα. Δεν χρειαζόμουν εύσημα για κάτι τέτοιο. Παλιά, πάντα προσπαθούσα να κάνω επίδειξη στους άλλους, αλλά τώρα μπορούσα να δουλεύω μόνο παρασκηνιακά. Αυτή ήταν η διευθέτηση του Θεού, και ό,τι χρειαζόμουν. Έπρεπε να υποταχθώ, να κάνω κάτι χρήσιμο, να ασκήσω την αλήθεια στο καθήκον μου, και να κάνω το καθήκον μου καλά.

Στο εξής όταν έβρισκα προβλήματα στο έργο μας, φρόντιζα να επικοινωνώ με τη Γουάνγκ Ζεν. Πότε-πότε όταν έγραφα σε αδελφούς για διάφορα προβλήματα, ήθελα κάπως να δείξω ότι ήμουν εγώ που τα έγραφα αυτά, αλλά όταν έβλεπα ότι ανέβαζα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη, προσευχόμουν και άφηνα τα λάθος κίνητρα. Ηρεμούσα και σκεφτόμουν τι να γράψω για να μπορέσω να βοηθήσω τους άλλους και πώς να εκπληρώσω τις δικές μου ευθύνες. Αυτή η άσκηση φώτιζε την καρδιά μου και ένιωθα απελευθερωμένη. Είναι ένας υπέροχος τρόπος συμπεριφοράς!