Γεννήθηκα σε αγροτική οικογένεια. Όταν ήμουν μικρός, η οικογένειά μας ήταν τόσο φτωχή που παλεύαμε για να βρούμε φαγητό και όλοι μάς περιφρονούσαν. Σκεφτόμουν: «Όταν μεγαλώσω, θα βγάλω χρήματα και θα κάνω τη ζωή της οικογένειάς μου πιο άνετη, τότε δεν θα μας περιφρονούν και δεν θα μας κοροϊδεύουν». Λίγο καιρό μετά, αρρώστησε η μητέρα μου και δώσαμε όλα μας τα λεφτά. Φίλοι και συγγενείς ανησυχούσαν ότι θα τους ζητούσαμε χρήματα, οπότε μας απέφευγαν. Τη στιγμή που δεν είχαμε άλλες επιλογές, η θεία μου μας κήρυξε το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Η μητέρα μου ανάρρωσε ως εκ θαύματος μόλις βρήκε τον Κύριο και τότε άρχισα κι εγώ να πιστεύω. Παρόλο που ήμουν ακόμα νέος, δεν έπαψα να ονειρεύομαι τα πλούτη. Για να βγάλω περισσότερα χρήματα και να κάνω όνομα, στα 13 μου, άρχισα να πουλάω σπίρτα, τσιγάρα και ηλιόσπορους στην αγορά, στα 15 μου, άρχισα να στήνω πάγκους παντού· και στα 18 μου, δοκίμασα την τύχη μου στην επιχείρηση ξυλείας. Αλλά επειδή δεν είχα αρκετό κεφάλαιο, ο αδελφός μου με πήγε στο σπίτι ενός συμμαθητή για να δανειστώ χρήματα. Είδα αυτήν την πλούσια οικογένεια με όλες τις συσκευές της, να τρώνε καρπούζια και να χρησιμοποιούν κλιματιστικά, και τους ζήλεψα πολύ. Στο σπίτι μας δεν είχαμε ούτε καν ηλεκτρικό ανεμιστήρα. Όση ζέστη κι αν έκανε, είχαμε μόνο ανεμιστήρες χειρός, και πίναμε μόνο νερό από το πηγάδι για να ξεδιψάσουμε. Γιατί οι οικογένειές μας ήταν τόσο διαφορετικές; Οι πλούσιοι ζούσαν καλά. Πότε θα μπορούσα να ζήσω όπως αυτοί; Από τότε, εντάθηκε η επιθυμία μου να ζήσω στην κορυφή. Αφού παντρεύτηκα, και πάλι δεν έβγαζα πολλά χρήματα απ’ τη δουλειά μου. Η σύζυγός μου κι εγώ βγαίναμε εκτός για δουλειά, και για έξτρα εισόδημα δουλεύαμε σε ποδήλατο-ταξί. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και βγάζαμε ίσα-ίσα αρκετά χρήματα για να τα βγάλουμε πέρα.

Ήταν Φεβρουάριος του 2000. Είχα δει κάποιους που έβγαζαν πολλά χρήματα ως εμπορικοί αντιπρόσωποι στον τομέα της ένδυσης και ήθελα να συμμετάσχω κι εγώ. Έφτασα μέχρι τη θέση του γενικού αντιπροσώπου για την επαρχία. Στην αρχή, δεν ερχόταν κανένας πελάτης για να κάνει παραγγελίες, έτσι άρχισα να πηγαίνω πόρτα-πόρτα για να δείξω τα προϊόντα μου. Για να ξεκινήσω την επιχείρηση, έκανα τα πάντα μόνος μου: αγόραζα τα προϊόντα, χρέωνα τους πελάτες, συσκεύαζα και έστελνα τις παραγγελίες… Δούλευα σχεδόν 16 ώρες την μέρα. Συχνά είχα τόση δουλειά, που δεν έτρωγα, μα μετά από κάποια χρόνια σκληρής δουλειάς, άρχισα να βγάζω κάποια χρήματα. Αγόρασα αυτοκίνητο και σπίτι, και οι συμμαθητές, οι φίλοι και η οικογένειά μου με θαύμαζαν και με επαινούσαν. Όπου πήγαινα, με χαιρετούσαν. Όταν γύρισα στην πατρίδα μου για την πρωτοχρονιά, όλοι οι άνθρωποι με κοίταζαν με θαυμασμό και όπου κι αν πήγαινα, με αποκαλούσαν «Μεγάλο». Όλοι αυτοί οι έπαινοι με χαροποιούσαν και έτσι όλη η ταλαιπωρία άξιζε τον κόπο. Αλλά επειδή ήμουν απασχολημένος όλο τον χρόνο, έτρωγα ακανόνιστα και ανέπτυξα μια σοβαρή πάθηση στο στομάχι· κάθε φορά που έτρωγα, πονούσα πολύ. Λόγω της παρατεταμένης υπερκόπωσης, παραμορφώθηκε και ένας οσφυϊκός μου δίσκος, και μερικές φορές τα χέρια μου μούδιαζαν ή πάθαιναν κράμπες, αλλά για να αναπτύξω την επιχείρηση και να αυξήσω τα κέρδη, παραμέλησα την υγεία μου και συνέχισα με την επιχείρηση. Μερικές φορές ένιωθα ότι το σώμα μου δεν άντεχε, αλλά όταν έβλεπα τις πωλήσεις να αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο και ότι η εταιρεία έβγαζε πάνω από ένα εκατομμύριο γουαν τον χρόνο, ξεχνούσα την κατάστασή μου και συνέχιζα να εργάζομαι. Μια χρονιά, το υποκατάστημά μας κατέλαβε τη δεύτερη θέση στη χώρα σε πωλήσεις και κερδίσαμε πάνω από 300.000 γουαν μόνο σε μπόνους. Οι άλλοι εκπρόσωποι με κοίταζαν με φθόνο. Η εταιρεία μού έβαλε ακόμα υψηλότερο στόχο πωλήσεων και απαίτησε να γίνω το νούμερο 1. Αυτός ήταν ένας στόχος που ήθελα κι εγώ, καθώς όσο καλύτερα τα πήγαινα, τόσο πιο πολλά χρήματα και μπόνους κέρδιζα. Όπου κι αν πήγαινα, κέρδιζα τον θαυμασμό και η φήμη μου μεγάλωνε. Μα ενώ ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση για τον εαυτό μου και πίεζα για την κορυφή, η υγεία μου επιδεινωνόταν. Το στομάχι μου άρχισε να χειροτερεύει, συχνά πονούσε η πλάτη μου και δεν άντεχα την πολλή ορθοστασία. Πήγα στο νοσοκομείο για διάγνωση και ο γιατρός μού είπε: «Ο οσφυϊκός σας δίσκος έχει παραμορφωθεί. Πρέπει να ξεκουράζεστε και να μην εργάζεστε τόσο. Αν δεν το κάνετε, είναι πιθανό η συμπίεση του νεύρου να οδηγήσει σε παράλυση». Είχα τόση δουλειά, πότε να ξεκουραζόμουν; Συνέχισα δουλεύω σέρνοντας το πονεμένο μου κορμί. Το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν κάθε πρωί ήταν πώς να βγάλω λεφτά και κάθε βράδυ με έπαιρνε ο ύπνος αμέσως μόλις έπεφτα στο κρεβάτι. Η γυναίκα μου έλεγε ότι εκτιμούσα τα χρήματα πιο πολύ απ’ τη ζωή. Την ημέρα, είχα τόση δουλειά, που ξεχνούσα τις παθήσεις μου, αλλά όταν ξάπλωνα το βράδυ και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και στριφογυρνούσα από τον πόνο, σκεφτόμουν: «Έχω κερδίσει κάποια χρήματα, ζω πιο άνετα και έχω τον θαυμασμό, αλλά καταρρέω και δεν είμαι καν 40. Ποιος ξέρει σε τι κατάσταση θα είμαι όταν γεράσω». Ο πόνος των παθήσεων, η ψυχική πίεση, μαζί με την απάτη και τις εσωτερικές συγκρούσεις στην επαγγελματική μου ζωή συχνά μου προκαλούσαν αφόρητο πόνο και εξάντληση. Γιατί τα πλούτη δεν με έκαναν ευτυχισμένο; Δεν ένιωθα εσωτερική γαλήνη ή ηρεμία και δεν μπορούσα να βασιστώ σε τίποτα. Είχα ζήσει μια ζωή κενή και γεμάτη πόνο, τρέχοντας πίσω από τα χρήματα και τη φήμη; Αυτή ήταν η ζωή που ήθελα;

Μέσα στον πόνο και τη σύγχυσή μου, με τη σύζυγό μου λάβαμε το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες το 2009. Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού και ζώντας την εκκλησιαστική ζωή, κατάλαβα ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες για να εκφράσει αλήθειες και να κάνει το έργο της κρίσης και της κάθαρσης, και ότι μόνο όσοι αποδέχονται την κρίση και την κάθαρσή Του θα οδηγηθούν σε καλό προορισμό. Βεβαιωθήκαμε γρήγορα για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Κάθε μέρα διάβαζα πρόθυμα και απολάμβανα το πότισμα του λόγου του Θεού. Η καρδιά μου γέμισε γαλήνη και χαρά. Τότε, αναρωτήθηκα: «Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω πλούσιος και να ζήσω ευτυχισμένος, αλλά αφού έβγαλα χρήματα, γιατί ήμουν κενός και πονούσα αντί να είμαι ευτυχισμένος;» Κάποια λόγια του Παντοδύναμου Θεού έλυσαν τη σύγχυσή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχει ένα τεράστιο μυστικό στην καρδιά σου, το οποίο ουδέποτε γνώριζες, διότι ζεις σε έναν κόσμο δίχως φως. Η καρδιά και το πνεύμα σου έχουν διαρπαχθεί από τον πονηρό. Τα μάτια σου έχουν καλυφθεί από το σκοτάδι, κι εσύ δεν μπορείς να δεις μήτε τον ήλιο στον ουρανό μήτε εκείνο το λαμπρό αστέρι της νυκτός. Τα αυτιά σου έχουν βουλώσει από λόγια απατηλά, κι εσύ δεν ακούς μήτε τη βροντώδη φωνή του Ιεχωβά μήτε τον ήχο των υδάτων που ρέουν από τον θρόνο. Έχεις χάσει όλα όσα δικαιωματικά σου ανήκουν, όλα όσα σου έδωσε ο Παντοδύναμος. Έχεις εισέλθει σε μια απέραντη θάλασσα βασάνων, δίχως τη δύναμη να σώσεις τον εαυτό σου, δίχως ελπίδα επιβίωσης, και το μόνο που κάνεις είναι να παλεύεις και να τρέχεις δεξιά κι αριστερά… Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ήσουν καταδικασμένος να πλήττεσαι από τον πονηρό, μακριά από τις ευλογίες του Παντοδύναμου, μακριά από τις παροχές του Παντοδύναμου, βαδίζοντας σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή. […] Δεν έχεις ιδέα από πού προήλθες, γιατί γεννήθηκες ή γιατί θα πεθάνεις. Βλέπεις τον Παντοδύναμο σαν ξένο· δεν γνωρίζεις την προέλευσή Του, πόσο μάλλον όλα όσα έχει κάνει Εκείνος για σένα. Όλα όσα προέρχονται από Εκείνον έχουν γίνει μισητά σ’ εσένα· μήτε τα εκτιμάς μήτε γνωρίζεις την αξία τους. Από τη μέρα που έλαβες τις παροχές του Παντοδύναμου, βαδίζεις δίπλα στον πονηρό. Έχεις υπομείνει χιλιάδες χρόνια καταιγίδων και θυελλών με τον πονηρό, και συμπαρατάσσεσαι μ’ εκείνον ενάντια στον Θεό που ήταν η πηγή της ζωής σου. Δεν γνωρίζεις τίποτα για μετάνοια, πόσο μάλλον ότι έχεις φτάσει στα πρόθυρα του χαμού. Έχεις ξεχάσει ότι ο πονηρός σε έχει πλανέψει και σε έχει πλήξει· έχεις ξεχάσει το ξεκίνημά σου. Έτσι, μέχρι και σήμερα, ο πονηρός σε πλήττει σε κάθε βήμα της διαδρομής. Η καρδιά και το πνεύμα σου είναι μουδιασμένα και παρηκμασμένα. Έχεις σταματήσει να διαμαρτύρεσαι για τις στενοχώριες του κόσμου του ανθρώπου· δεν πιστεύεις πια ότι ο κόσμος είναι άδικος. Νοιάζεσαι δε, ακόμα λιγότερο για το αν υπάρχει ο Παντοδύναμος. Αυτό συμβαίνει επειδή προ πολλού έκρινες ότι ο πονηρός είναι ο πραγματικός πατέρας σου και δεν μπορείς να βρίσκεσαι μακριά του. Αυτό είναι το μυστικό μέσα στην καρδιά σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο στεναγμός του Παντοδύναμου). Δημιουργηθήκαμε από τον Θεό και ζούσαμε υπό τη φροντίδα και την προστασία Του. Μα λόγω του Σατανά, ο άνθρωπος πρόδωσε τον Θεό και απομακρύνθηκε απ’ Αυτόν δεν είχε ιδέα ποια είναι η αξία και το νόημα της ζωής, συμπορεύτηκε με τις κακές επιδιώξεις του Σατανά για γήινες απολαύσεις, και ζούσε μες στην καταπίεση του Σατανά. Είχα επηρεαστεί απ’ την επιρροή του Σατανά. Ήθελα απλώς πλούτη και εξουσία, και στην αναζήτηση του πλούτου, είχα παραμελήσει το σώμα μου. Ακόμα και όταν πονούσα λόγω των παθήσεών μου, δεν άφηνα καμία ευκαιρία να βγάλω χρήματα. Ζούσα μια κενή, οδυνηρή ζωή χάρη στα τεχνάσματα και τη βλάβη του Σατανά. Ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά τις έσχατες ημέρες για να εκφράσει αλήθειες, για να μας σώσει απ’ την επιρροή του Σατανά, να αφήσει τον άνθρωπο να ξεφύγει από τη διαφθορά και τη ζημιά του Σατανά και να οδηγήσει τον άνθρωπο σε έναν καλό προορισμό. Χάρη στη σωτηρία του Θεού και το έλεός Του, είχα την τύχη να υποδεχτώ την επιστροφή του Κυρίου και ν’ ακούσω τη φωνή του Δημιουργού. Έπειτα, άφησα σιγά-σιγά τα επαγγελματικά, και αφοσιώθηκα στις συναθροίσεις και στην ανάγνωση του λόγου του Θεού. Σταδιακά, άρχισα να καταλαβαίνω κάποιες αλήθειες. Το ότι Παντοδύναμος Θεός εκφράζει αλήθειες τις έσχατες ημέρες και κάνει το έργο της κρίσης είναι το τελικό στάδιο του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισης του Θεού, και όσοι δεν αποδέχονται την κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες και δεν καθαρθούν θα χαθούν στις καταστροφές και στο τέλος θα τιμωρηθούν. Μα υπήρχαν πολλοί γύρω μου που δεν είχαν ακούσει ακόμη τη φωνή του Θεού και που δεν είχαν υποδεχτεί την επιστροφή του Κυρίου. Αυτό με ανησυχούσε πολύ. Και όταν έβλεπα άλλους να κηρύττουν το ευαγγέλιο και να μαρτυρούν για τον Θεό ενώ εγώ ασχολούμουν με την εταιρεία μου και δεν έκανα το καθήκον μου, ένιωθα ότι απογοήτευα τον Θεό, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι, προσευχήθηκα γι’ αυτά ενώπιον του Θεού, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει σ’ αυτήν την κατάσταση.

Αφού προσευχήθηκα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Έχεις συναίσθηση του φορτίου που έχεις επωμιστεί, της αποστολής και της ευθύνης σου; Πού είναι η αίσθηση της ιστορικής αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις ικανοποιητικά ως κύριος στην επόμενη εποχή; Έχεις ισχυρό αίσθημα κυριαρχίας; Πώς θα εξηγούσες τι είναι ο κύριος των πάντων; Είναι όντως ο κύριος όλων των έμβιων όντων και όλων των αντικειμένων στον κόσμο; Ποια είναι τα σχέδιά σου για την εξέλιξη της επόμενης φάσης του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Πρόκειται για ανθρώπους κακόμοιρους, αξιολύπητους, τυφλούς, που τα έχουν χαμένα και θρηνούν στο σκοτάδι —πού είναι ο δρόμος; Πόσο λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα κατέλθει ξαφνικά και θα διαλύσει τις δυνάμεις του σκότους που καταπιέζουν τους ανθρώπους για τόσο πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να γνωρίζει την πλήρη έκταση της αγωνιώδους ελπίδας, και πόσο το λαχταρούν αυτό μέρα-νύχτα; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα που το φως θα λάμψει στιγμιαία· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Τρομερή είναι η ατυχία αυτών των εύθραυστων πνευμάτων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναπαυτούν, και τόσο πολύς ο καιρός που έχουν μείνει καθηλωμένοι σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας ανήλεων δεσμών και της παγωμένης ιστορίας. Και ποιος έχει ακούσει τον θρήνο τους; Ποιος έχει αντικρίσει τη θλιβερή τους κατάσταση; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέχει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο; Εξάλλου, τα ανθρώπινα όντα είναι θύματα που έχουν δηλητηριαστεί. Και παρόλο που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, ποιος να ήξερε ότι η ανθρωπότητα έχει εδώ και πολύ καιρό δηλητηριαστεί από τον πονηρό; Έχεις ξεχάσει πως είσαι ένα από τα θύματα; Δεν είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς, λόγω της αγάπης σου για τον Θεό, για να σώσεις εκείνους που έχουν επιβιώσει; Δεν είσαι πρόθυμος να βάλεις τα δυνατά σου, ώστε να ξεπληρώσεις τον Θεό, που αγαπά την ανθρωπότητα σαν την ίδια τη σάρκα και το αίμα Του; Σε τελευταία ανάλυση, πώς θα ερμήνευες το ότι έχεις χρησιμοποιηθεί από τον Θεό για να ζήσεις την εξαιρετική ζωή σου; Έχεις όντως τη βούληση και την αυτοπεποίθηση να ζήσεις την ουσιαστική ζωή ενός ευσεβούς ανθρώπου που υπηρετεί τον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). Από τον λόγο Του, ένιωσα το επείγον θέλημά Του. Το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα ολοκληρωθεί σύντομα, αλλά πάρα πολλοί δεν έχουν ακούσει τη φωνή Του ή υποδεχτεί την εμφάνισή Του, και ακόμα υποφέρουν στο σκοτάδι, ιδιαίτερα εκείνοι που πιστεύουν στον Κύριο για πολλά χρόνια. Ελπίζουν στην εμφάνιση και το έργο του Κυρίου Ιησού για να σωθούν απ’ το σκοτάδι, μα επειδή έχουν παραπλανηθεί απ’ τους πάστορες και τους πρεσβυτέρους, δεν έχουν ακόμη υποδεχτεί την επιστροφή του Κυρίου και έχουν ανάγκη να τους μαρτυρήσει κάποιος το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και να τους οδηγήσει ενώπιον του Θεού για να δεχθούν τη σωτηρία Του. Ως δημιούργημα, πρέπει να έχω λογική και συνείδηση, να προσέχω το θέλημα του Θεού για ν’ ανταποδώσω την αγάπη Του, και να φέρω περισσότερους ενώπιον Του για να δεχτούν τη σωτηρία Του. Αυτός είναι ο πιο ενάρετος σκοπός και το ακλόνητο καθήκον και υποχρέωσή μου. Απέναντι στο θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού, αν παρέμενα αδιάφορος και ανίκανος να ανταποδώσω την αγάπη Του, θα ενεργούσα χωρίς συνείδηση ή λογική, και δεν θα άξιζε να αποκαλούμαι άνθρωπος. Συνειδητοποίησα το μέγεθος της ευθύνης μου και θέλησα να κηρύξω το ευαγγέλιο. Έτσι, μίλησα με τη σύζυγό μου για να δώσω την εταιρεία, για να έχω χρόνο και ενέργεια να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω καθήκον. Μου είπε: «Έχουμε απολαύσει τόση χάρη και ευλογία του Θεού αυτά τα χρόνια, πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να διαδώσουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας. Αν δεν μπορούμε να εργαστούμε με τον Θεό για να ανταποδώσουμε την αγάπη Του μέσω ενός καθήκοντος, Τον απογοητεύουμε και η συνείδησή μας δεν θα μπορέσει να το αντέξει». Με τα λόγια της, επιβεβαίωσα την απόφαση μου ν’ αφήσω την εταιρεία. Αλλά όταν είδα τους εργάτες να συσκευάζουν και να αποστέλλουν τα εμπορεύματα, ένιωσα μια ξαφνική αίσθηση απώλειας για την εταιρεία που είχα χτίσει με τα χέρια μου. Δεν ήταν εύκολο να τη φτάσω μέχρι εκεί και ν’ αποκτήσω τέτοια περιουσιακά στοιχεία, έτσι δίσταζα να τα παραδώσω όλα. Σκέφτηκα τότε που οδηγούσα το ποδήλατο-ταξί και που δούλευα ως εργάτης, και το ότι μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, είχα τη δική μου εταιρεία, είχα μεγάλη βάση καταναλωτών και είχα εξασφαλίσει σταθερό εισόδημα. Αν άφηνα την εταιρεία, θα έχανα ολόκληρη την πηγή του εισοδήματός μου και θα εξαντλούσα γρήγορα τις οικονομίες μου. Θα κατέληγα να ζω την ίδια ζωή με τα βάσανα που ζούσα και πριν; Οι άνθρωποι όχι μόνο δεν θα με θαύμαζαν, αλλά θα με περιφρονούσαν. Αλλά η ενασχόληση με τις επιχειρήσεις όλη μέρα δεν μου άφηνε χρόνο να κάνω καθήκον και δεν μπορούσα να γαληνέψω ενώπιον του Θεού. Πώς γινόταν να επιτύχω την αλήθεια με τέτοιου είδους πίστη; Αργότερα, σκέφτηκα μια λύση. Να αναθέσω την εταιρεία σε δύο διευθυντές για να αναλάβουν τη διοίκηση και τη διαχείριση, έτσι ώστε η εταιρεία να ανήκει εξ ολοκλήρου σ’ εμένα. Έτσι, αφαιρώντας τα μερίσματά τους, και πάλι θα έπαιρνα 1,6 εκατομμύρια γουαν ετησίως. Θα είχα σταθερό εισόδημα και χρόνο για να κάνω καθήκον. Μ’ έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια, σωστά; Αλλά αργότερα, ανησύχησα μήπως συμμαχήσουν εναντίον μου. Τότε όχι μόνο δεν θα είχα εισόδημα, αλλά μπορεί και να έχανα και την αρχική αξία της εταιρείας. Δεν θα ήταν σαν να έριχνα αλάτι την πληγή μου; Με αυτήν τη σκέψη, δεν άντεξα να παραδώσω την εταιρεία.

Έθεσα το θέμα ενώπιον του Θεού με προσευχή: «Θεέ μου! Θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου για ν’ ανταποδώσω την αγάπη Σου, μα φοβάμαι μήπως μείνω άπορος αν παραδώσω την εταιρεία μου. Βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και δεν ξέρω τι να κάνω. Καθοδήγησέ με να βρω μονοπάτι άσκησης». Έπειτα, διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. Ο Θεός λέει: «Αν τοποθετούσα κάποια χρήματα μπροστά σας αυτήν τη στιγμή και σας έδινα την ελευθερία να διαλέξετε —και αν δεν σας καταδίκαζα για την επιλογή σας— τότε οι περισσότεροι από εσάς θα διάλεγαν τα χρήματα και θα απαρνούνταν την αλήθεια. Οι καλύτεροι από εσάς θα παρατούσαν τα χρήματα και θα διάλεγαν διστακτικά την αλήθεια, ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο μεταίχμιο θα άρπαζαν τα χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα φαινόταν ο πραγματικός σας εαυτός; Αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ της αλήθειας και οτιδήποτε στο οποίο είστε αφοσιωμένοι, θα κάνατε όλοι αυτήν την επιλογή και η στάση σας θα παρέμενε ίδια. Δεν είναι έτσι; Δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που έχουν ταλαντευτεί μεταξύ σωστού και λάθους; Στις αναμετρήσεις μεταξύ θετικού και αρνητικού, μαύρου και άσπρου, σίγουρα γνωρίζετε τις επιλογές που έχετε κάνει μεταξύ της οικογένειας και του Θεού, των παιδιών και του Θεού, της ειρήνης και της διατάραξης, του πλούτου και της φτώχειας, του κύρους και μιας συνηθισμένης κατάστασης, της υποστήριξης και του παραγκωνισμού, και τα συναφή. Μεταξύ μιας ειρηνικής οικογένειας και μιας διασπασμένης, διαλέξατε την πρώτη και το κάνατε χωρίς κανέναν δισταγμό. Μεταξύ του πλούτου και του καθήκοντος, διαλέξατε επίσης το πρώτο, μην έχοντας καν τη θέληση να επιστρέψετε στην ακτή. Μεταξύ πολυτέλειας και φτώχειας, διαλέξατε το πρώτο. Όταν ήταν να επιλέξετε μεταξύ των γιων, των κορών, των συζύγων κι Εμένα, διαλέξατε τα πρώτα. Και μεταξύ της αντίληψης και της αλήθειας, διαλέξατε πάλι το πρώτο. Ερχόμενος αντιμέτωπος με κάθε είδους μοχθηρές πράξεις σας, έχω απλώς χάσει την πίστη Μου σ’ εσάς. Απλώς Με εκπλήσσει που οι καρδιές σας αντιστέκονται τόσο στο να μαλακώσουν. Τόσα χρόνια αφοσίωσης και προσπάθειας επέφεραν προφανώς σ’ Εμένα αποκλειστικά και μόνο την εγκατάλειψη και την απελπισία σας, αλλά οι ελπίδες Μου για εσάς αυξάνονται κάθε μέρα που περνάει, διότι η μέρα Μου έχει ήδη αποκαλυφθεί πλήρως ενώπιον όλων. Παρ’ όλα αυτά, επιμένετε να αναζητάτε σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά. Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμά σας; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό προσεκτικά; Αν σας ζητούνταν να διαλέξετε ξανά, ποια θα ήταν τότε η θέση σας; Θα ήταν ακόμη όπως η προηγούμενη; Θα Μου φέρνατε και πάλι απογοήτευση και άθλια θλίψη; Οι καρδιές σας θα εξακολουθούσαν να κατέχουν ελάχιστη ζεστασιά; Ακόμη δεν θα γνωρίζατε τι να κάνετε για να καθησυχάσετε την καρδιά Μου; Τη στιγμή αυτή, τι επιλέγετε; Θα υποταχθείτε στα λόγια Μου ή θα κουραστείτε από αυτά;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Ένιωσα σαν να ήμουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να με ρωτά αν θα επέλεγα τα πλούτη ή την αλήθεια. Ο Θεός είχε ελπίδες για την απάντησή μου, αλλά εγώ είχα επιλέξει τα πλούτη. Σκεπτόμενος αυτό, γέμισα ενοχές. Σκέφτηκα μερικούς από τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όταν κατανόησαν το θέλημα του Θεού, άφησαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν, να κάνουν καθήκον, και να διαδώσουν το ευαγγέλιο της βασιλείας Του. Μα εγώ, πίστευα μόνο με τις συναθροίσεις και την ανάγνωση του λόγου του Θεού. Δεν έκανα το καθήκον ενός δημιουργήματος και ένιωθα ότι δεν είχα συνείδηση και λογική. Δεν ήθελα να καθυστερήσω το καθήκον μου, αλλά ούτε να χάσω την πηγή του εισοδήματός μου. Ήμουν όπως αποκάλυψε ο Θεός: «εκείνοι που βρίσκονται στο μεταίχμιο θα άρπαζαν τα χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο». Ήθελα να τα έχω όλα, οπότε δεν μπορούσα να κερδίσω καμία αλήθεια. Στο τέλος θα κατέληγα να με διώξει ο Θεός. Σκέφτηκα τη γυναίκα του Λωτ που έφυγε από τα Σόδομα. Έγινε στήλη άλατος επειδή δεν μπορούσε να αφήσει τον πλούτο και κοίταξε πίσω, με αποτέλεσμα να γίνει σύμβολο ντροπής. Σε τι διέφερα εγώ από εκείνη; Θυμήθηκα ότι ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού» (Κατά Λουκάν 9:62). Ο Θεός μού είχε δώσει αμέτρητα αγαθά, και με είχε ταΐσει και ενδύσει, αλλά εξακολουθούσα να λαχταρώ τα πλούτη και δεν έκανα το καθήκον μου. Ήμουν φίδι που προσπαθούσε να φάει έναν ελέφαντα! Ήμουν πρόθυμος να παλέψω και να δώσω τη ζωή μου για τα πλούτη, αλλά όχι για την αλήθεια. Ήμουν ανάξιος για τη βασιλεία του Θεού. Διάβασα κάποια ακόμα λόγια του Θεού: «Αφυπνιστείτε, αδελφοί! Αφυπνιστείτε, αδελφές! Η ημέρα Μου δεν θα καθυστερήσει. Ο χρόνος είναι ζωή και με το να αδράχνει κανείς τον χρόνο, σώζει τη ζωή! Δεν αργεί η ώρα! Αν αποτύχετε στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, μπορείτε να μελετήσετε και να τις ξαναδώσετε όσες φορές θέλετε. Η ημέρα Μου, ωστόσο, δεν θα ανεχτεί άλλη καθυστέρηση. Θυμηθείτε! Θυμηθείτε! Μ’ αυτά τα καλά λόγια σάς παροτρύνω. Το τέλος του κόσμου ξεδιπλώνεται μπροστά στα ίδια σας τα μάτια και μεγάλες καταστροφές πλησιάζουν ολοταχώς. Τι είναι πιο σημαντικό; Η ζωή σας ή, μήπως, ο ύπνος σας, η βρώση και η πόση, καθώς και ο ρουχισμός σας; Έχει έρθει η ώρα να ζυγίσετε αυτά τα πράγματα. Μην έχετε πια αμφιβολίες και μην απομακρύνεστε από τη σιγουριά!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 30). Όλα τα λόγια του Θεού άγγιξαν την καρδιά μου και μου θύμισαν το αν ήταν πιο σημαντικός ο πλούτος ή η ζωή. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί για να εκφράσει αλήθειες και να κάνει το έργο της κρίσης. Ήταν καλή ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου, να κερδίσω την αλήθεια και να τελειωθώ από τον Θεό. Αν έχανα αυτήν την ευκαιρία, θα το μετάνιωνα για πάντα. Όταν έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, τι θα μου χρησιμεύσουν τα υπάρχοντά μου; Δεν θα πεθάνω έτσι κι αλλιώς; Τότε έθεσα ξανά το θέμα της παράδοσης της εταιρείας ενώπιον του Θεού και αποφάσισα να παραδώσω την εταιρεία, ζητώντας από τον Θεό να μου ανοίξει μονοπάτι.

Ο πεθερός μου έγινε έξαλλος μόλις έμαθε ότι θα παραδώσω την εταιρεία. Με βλοσυρό ύφος, μου είπε: «Πας να παραδώσεις την εταιρεία για την οποία δούλεψες τόσο σκληρά σε κάποιον άλλο; Η εταιρεία βγάζει πάνω από 2 εκατομμύρια γουαν τον χρόνο· Δεν πρόκειται να σε αφήσω να την παραδώσεις έτσι απλά!» Αυτά του τα λόγια με ταρακούνησαν αρκετά. Οι επιχειρήσεις πήγαιναν πολύ καλά εκείνη τη χρονιά και δεν μπορούσα να ξέρω πόσο θα καλυτέρευαν τα πράγματα. Αν παρέδιδα έτσι απλά την επιχείρηση, και τελείωναν όσα χρήματα είχαμε, ποιοι απ’ τους φίλους και την οικογένειά μας θα μας σέβονταν ακόμα; Σκέφτηκα να παραδώσω τις ευθύνες μου κρατώντας ακόμα κάποιες μετοχές για να λαμβάνουμε κάποιο εισόδημα κάθε χρόνο από μερίσματα. Έκανα την πρόταση στη γυναίκα μου, η οποία μου είπε: «Εγώ λέω να τα παρατήσεις όλα για να μην κολλάει το μυαλό σου στις μετοχές. Τότε θα ’χεις ενέργεια να επιδιώξεις την αλήθεια και δεν θα καθυστερεί το καθήκον σου. Όταν έρθουν οι καταστροφές, κανένα ποσό δεν μπορεί να μας σώσει. Πρέπει να το καταλάβεις». Συνέχισε: «Τώρα πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην αναζήτηση της αλήθειας. Η απόκτηση της αλήθειας και η προετοιμασία καλών πράξεων είναι πιο σημαντικά από τον υλικό πλούτο». Τα παιδιά μου συμφώνησαν κι αυτά, και είπαν ότι θα έπρεπε να παραδώσω την εταιρεία. Το σκεφτόμουν για αρκετές ημέρες. Έφερα το θέμα ενώπιον του Θεού με προσευχή: «Θεέ μου! Γνωρίζω θεωρητικά ότι το αν κάποιος ζει πλούσια ή φτωχά διέπεται και αποφασίζεται από Εσένα, αλλά δυσκολεύομαι πολύ να εγκαταλείψω τον πλούτο μου. Σε παρακαλώ, δώσε μου την πίστη να πάρω τη σωστή απόφαση».

Μετά απ’ αυτό, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. Ο Θεός λέει: «Κάθε μέρα, υπολογίζετε πώς θα πάρετε κάτι από Εμένα Κάθε μέρα, μετράτε πόσα πλούτη και πόσα υλικά πράγματα έχετε κερδίσει από Εμένα. Κάθε μέρα, περιμένετε να λάβετε όλο και περισσότερες ευλογίες, ώστε να μπορέσετε να απολαύσετε, σε ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες και σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, τα πράγματα που μπορεί κανείς να απολαύσει. Δεν είμαι Εγώ, ούτε η αλήθεια που πηγάζει από Εμένα, αυτά που σκέφτεστε την κάθε στιγμή, αλλά αντιθέτως είναι ο σύζυγος ή η σύζυγός σας, οι γιοι, οι θυγατέρες σας και αυτά που τρώτε και φοράτε. Σκέφτεστε πώς να αποκτήσετε ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα υψηλότερη απόλαυση. Αλλά ακόμη και όταν έχετε σκάσει από το φαγητό, δεν παραμένετε ένα πτώμα; Ακόμη και όταν, εξωτερικά, στολίζεστε με τόσο όμορφα ενδύματα, δεν παραμένετε ένας ζωντανός νεκρός, ο οποίος στερείται ζωής; Μοχθείτε χάριν του στομαχιού σας, μέχρι που γκριζάρουν τα μαλλιά σας, αλλά κανένας σας δεν θυσιάζει ούτε μια τρίχα για το έργο Μου. Είσαστε σε συνεχή κίνηση, εξαντλώντας το σώμα σας και καταρρακώνοντας το μυαλό σας, για χάρη της δικής σας σάρκας και για χάρη των γιων και των θυγατέρων σας —αλλά κανένας από εσάς δεν δείχνει την παραμικρή ανησυχία ή το παραμικρό ενδιαφέρον για το θέλημά Μου. Τι είναι αυτό που ελπίζετε πια να κερδίσετε από Εμένα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί). Ο λόγος Του αποκάλυψε την ακριβή μου κατάσταση. Διαλέγοντας μεταξύ πλούτου και καθήκοντος, ήμουν πάντα διστακτικός. Πάντα ήθελα να φροντίσω για τα υλικά αγαθά προτού σκεφτώ να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό. Είδα ότι ήμουν πολύ μπερδεμένος στην πίστη μου και ότι δεν δαπανούσα ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται με όλη Του την καρδιά για να μας σώσει, δίνοντας ακόμη και τη ζωή Του. Μα εγώ δεν αφιέρωσα όλη μου την καρδιά στον Θεό. Δεν κατάλαβα ούτε άκουσα το θέλημά Του. Για μένα, τα πλούτη ήταν πιο σημαντικά από όλα. Είδα ότι ήμουν πολύ εγωιστής! Θυμήθηκα ότι ο Κύριος Ιησούς είπε: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Όσα χρήματα ή θαυμασμό κι αν κέρδιζα, όσα υλικά αγαθά κι αν απολάμβανα, αν δεν κέρδιζα την αλήθεια ή δεν άλλαζα τη διεφθαρμένη μου διάθεση, τι θα σήμαιναν όλα αυτά; Και πάλι δεν θα χανόμουν; Κανένα ποσό δεν θα μου έσωζε τη ζωή ούτε θα μου έδινε την ευκαιρία να σωθώ. Θυμήθηκα έναν παγκοσμίου φήμης επιχειρηματία που είχε περιουσία σε όλο τον κόσμο, και που οι εταιρείες του τον έκαναν πλουσιότερο κάθε δευτερόλεπτο. Ήταν πάμπλουτος, ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και απολάμβανε μια ζωή γεμάτη υλικές απολαύσεις, αλλά όσο πλούτο ή αγαθά κι αν απέκτησε, ένιωθε κενός. Δεν έβρισκε καμία αξία ή νόημα στη ζωή, έτσι αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα. Όσο επιδιώκει κανείς πλούτη και φήμη, τόσο πιο πνευματικά αναστατωμένος και κενός νιώθει, και στο τέλος, αυτό τον καταστρέφει. Σκέφτηκα που δούλευα ασταμάτητα όλη μέρα σαν μηχανή για τα χρήματα και τη φήμη, και πως αυτό με αρρώσταινε τόσο πολύ. Δεν μπορούσα να φάω ή να κοιμηθώ καλά και πονούσα συνεχώς. Ο Θεός ήρθε για να κάνει το έργο της κρίσης του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες, αλλά εγώ φοβόμουν μήπως πέσω στη φτώχεια και με περιφρονήσουν. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τα χρήματά μου. Δεν είχε σημασία πόσα χρήματα έβγαζα· αν κατέληγα να χάσω την αλήθεια και την ευκαιρία να σωθώ, τι νόημα θα είχαν τα χρήματα; Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε για να εκφράσει αλήθειες και να κάνει το έργο της κρίσης. Ο Θεός ελπίζει ότι θα βγουν περισσότεροι άνθρωποι να διαδώσουν το ευαγγέλιό Του ώστε ν’ ακούσουν τη φωνή Του όσοι λαχταρούν την εμφάνισή Του και να επιστρέψουν ενώπιόν Του ως τον Δημιουργό. Ο Θεός ελπίζει να καθαρθούμε και ν’ αλλάξουμε μέσω του έργου Του και στο τέλος να σωθούμε απ’ Αυτόν. Μα δεν καταλάβαινα το επείγον θέλημα του Θεού και κολλούσα στα χρήματά μου. Ήμουν τόσο ανόητος και τυφλός! Έπρεπε να εγκαταλείψω τα πάντα για να δαπανήσω εαυτόν για τον Θεό και να επιδιώξω την αλήθεια. Αυτό είναι που έχει πραγματικά σημασία. Αγνόησα τη σφοδρή αντίθεση του πεθερού μου και μεταβίβασα την εταιρεία στον αδελφό μου.

Από τότε, δεν ανησυχούσα καθόλου για τη διαχείριση της εταιρείας. Ξαφνικά έφυγαν το βάρος και η πίεση όλων αυτών των ετών, η ζωή μου απέκτησε κανονικότητα, και σιγά σιγά, μα ως εκ θαύματος, θεραπεύτηκα από τις διάφορες παθήσεις που με ταλαιπωρούσαν. Αυτό ήταν η χάρη του Θεού. Έγινα εργάτης του ευαγγελίου και εργάστηκα αρμονικά με τους άλλους για τη διάδοση και τη μαρτυρία του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση ζώντας έτσι. Αργότερα, μέσω της κρίσης και της έκθεσης των λόγων του Θεού, είδα ξεκάθαρα γιατί δεν μπορούσα να αφήσω τον πλούτο στην πίστη μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το ρητό “Το χρήμα κινεί τον κόσμο” είναι μια φιλοσοφία του Σατανά. Επικρατεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία· θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση. Κι αυτό επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός, ο οποίος στην αρχή δεν αποδεχόταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκε σιωπηρά όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισε να πιστεύει πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; […] Ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα για να φέρει σε πειρασμό τους ανθρώπους, και τους διαφθείρει ώστε να λατρεύουν το χρήμα και να προσκυνούν τα υλικά αγαθά. Και πώς εκδηλώνεται στους ανθρώπους αυτή η λατρεία για το χρήμα; Νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι έστω και μία ημέρα χωρίς χρήματα θα ήταν αδύνατη; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς και ο σεβασμός που εμπνέουν. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν ισχύει ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν την οποιαδήποτε θυσία στο κυνήγι του χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους στο κυνήγι περισσότερου χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να εκτελέσουν το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό για χάρη του χρήματος; Το να χάσουν την ευκαιρία να αποκτήσουν την αλήθεια και να σωθούν δεν συνιστά τη μεγαλύτερη απώλεια για τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί καταχθόνιο σχέδιο του Σατανά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο και αυτό το ρητό για να διαφθείρει τον άνθρωπο σε αυτόν τον βαθμό; Δεν πρόκειται για ένα κακόβουλο τέχνασμα; […] Άρα, μπορείς να καταλάβεις πότε σε ξεγελά και σε διαφθείρει ο Σατανάς; Δεν μπορείς. Αν δεν μπορείς να δεις τον Σατανά που στέκεται ακριβώς μπροστά σου, ή να αντιληφθείς ότι ο Σατανάς κρύβεται κι ενεργεί στις σκιές, θα ήσουν σε θέση να δεις τη δολιότητα του Σατανά; Θα ήξερες πώς διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα; Ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή και σε όλους τους τόπους. Ο Σατανάς καθιστά αδύνατον για τον άνθρωπο να αμυνθεί απέναντι σε αυτήν τη διαφθορά και τον καθιστά ανήμπορο απέναντί της. Ο Σατανάς σε κάνει να αποδεχθείς τις σκέψεις του, τις απόψεις του και τα μοχθηρά πράγματα που προέρχονται από αυτόν, σε περιστάσεις όπου έχεις άγνοια και δεν αναγνωρίζεις καθόλου αυτό που σου συμβαίνει. Οι άνθρωποι αποδέχονται αυτά τα πράγματα και δεν εξαιρούν κανένα από αυτά. Εκτιμούν και διαφυλάττουν αυτά τα πράγματα σαν θησαυρό, τα αφήνουν να τους χειραγωγούν και να παίζουν μαζί τους· έτσι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι υπό την εξουσία του Σατανά και υπακούν χωρίς να το αντιληφθούν τον Σατανά, και γίνεται ολοένα και πιο βαθιά η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε τη σημερινή κοινωνία και την πραγματική μου κατάσταση. Από την παιδική μου ηλικία, σατανικά δηλητήρια όπως «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει», «Κάποιος με χρήματα είναι ανώτερος από κάποιον χωρίς χρήματα», «Τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά χωρίς αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα» με είχαν επηρεάσει ώστε να εκτιμώ το χρήμα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Με έκαναν να πιστέψω ότι τα χρήματα είναι το παν, ότι αν είχες χρήματα μπορούσες να ζήσεις άνετα και με το κεφάλι ψηλά, ότι θα σε υποστήριζαν, θα σε σέβονταν και θα σε επαινούσαν παντού, και ότι αυτός ήταν ένας αξιοπρεπής, αξιόλογος τρόπος ζωής. Πίστευα ότι χωρίς χρήματα, οι άνθρωποι δεν σε σέβονται και σε κοροϊδεύιυν, άρα πίστευα πως τα χρήματα ήταν ο μόνος στόχος που άξιζε. Στην αρχή, είχα σπάσει το μυαλό μου να βρω πώς να βγάλω χρήματα και να κερδίσω πελάτες, χρησιμοποιώντας κολακείες και αναλήθειες, τρέχοντας γύρω γύρω σαν ακέφαλη κότα. Αυτό με είχε εξαντλήσει, μέχρι που με είχε αρρωστήσει. Δεν μπορούσα να ξεκουραστώ ούτε μια μέρα, και έτσι, το σώμα μου είχε καταρρεύσει. Είχα τόσα προβλήματα με το στομάχι μου και με την πλάτη και τη μέση μου, και πονούσα τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να φάω ή να κοιμηθώ σωστά. Αλλά ακόμα και τότε, δούλευα σκληρά για να βγάλω χρήματα. Ζούσα σύμφωνα με τους κώδικες επιβίωσης του Σατανά και είχα γίνει εγωιστής και άπληστος. Είχα γίνει σκλάβος του χρήματος. Ο Σατανάς είχε χρησιμοποιήσει το χρήμα και τη φήμη για να με διαφθείρει. Το ότι εγκατέλειψα την εταιρεία και τα χρήματά για να κάνω καθήκον ήταν όλα αποτέλεσμα της διαφώτισης και της καθοδήγησης του λόγου του Θεού. Είμαι ευγνώμων στον Θεό που με έσωσε. Πρέπει να εκτιμήσω την ευκαιρία και να κάνω το καθήκον μου για να ανταποδώσω την αγάπη Του.

Έπειτα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν κίνητρο. Ο Θεός λέει: «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σημασία· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να κάνετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι εξαιρετικά ουσιαστική» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). «Αυτήν τη στιγμή, η κάθε ημέρα που ζείτε είναι κρίσιμη και υψίστης σημασίας για τον προορισμό και τη μοίρα σας, επομένως πρέπει να εκτιμάτε όλα όσα έχετε σήμερα και να δίνετε αξία στο κάθε λεπτό που περνά. Πρέπει να βρίσκετε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε για να δώσετε στον εαυτό σας τα μεγαλύτερα κέρδη, ούτως ώστε να μην έχετε ζήσει τη ζωή σας μάταια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Ο λόγος του Θεού μού ξεκαθάρισε περισσότερο ότι το να εγκαταλείψω την επιχείρηση, να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω καθήκον είναι η σωστή οδός στη ζωή, και ότι αυτός είναι ο πιο αξιόλογος και ουσιαστικός τρόπος ζωής. Σήμερα, μου είναι επιτέλους ξεκάθαρο ότι η πίστη και το καθήκον είναι φυσικά και σωστά, και ότι αποτελούν τις αποστολές της ζωής κάποιου. Ο πιο ουσιαστικός τρόπος να ζει κανείς είναι να υπακούει στο θέλημα του Θεού, και αυτά θα ευλογήσει και θα μνημονεύσει Εκείνος περισσότερο. Λίγες ευκαιρίες υπάρχουν τώρα να επιδιώξω την αλήθεια στο καθήκον μου. Πρέπει να αγαπώ την κάθε μέρα, να διαβάζω περισσότερο λόγο του Θεού, να κηρύττω το ευαγγέλιο, να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού και να παρηγορήσω την καρδιά Του στο χρόνο που μου έχει απομείνει.