Δέχτηκα το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού του 2019. Διαβάζοντας τον λόγο Του, είδα πώς ο Παντοδύναμος Θεός αποκαλύπτει τα τρία στάδια του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας, το μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού, το νόημα του έργου της κρίσης, πώς ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους και ο Θεός τούς σώζει, και πώς μπορούν να καθαρθούν και να έχουν όμορφο προορισμό. Αυτά τα λόγια είχαν εξουσία, δεν τα είχα ξανακούσει ποτέ. Μου φάνηκαν καινούργια και πρακτικά, και με προμήθευσαν, σβήνοντας την πνευματική μου δίψα. Πίστεψα πως ο Παντοδύναμος Θεός ήταν ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, και ήμουν ενθουσιασμένη. Δεν φανταζόμουν ότι θα υποδεχόμουν την επιστροφή του Κυρίου Ιησού στη ζωή μου. Ήμουν τυχερή. Έπειτα, πήγαινα συχνά σε συναθροίσεις, κήρυττα το ευαγγέλιο, και κάθε μέρα ένιωθα γεμάτη και χαρούμενη. Τότε όχι, αλλά δύο μήνες αργότερα, ο μικρός μου αδελφός και η νύφη μου έμαθαν για την πίστη μου. Εκείνη είναι Κινέζα και εργαζόταν σε μια κυβερνητική υπηρεσία, κι ο αδελφός μου πήγε στην Κίνα μαζί της. Μου τηλεφώνησε και με επέπληξε, λέγοντας: «Η κινεζική κυβέρνηση διώκει τους πιστούς στον Παντοδύναμο Θεό. Ας πιστεύεις στον Κύριο Ιησού, μα να μην πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό. Πιστεύεις σε άνθρωπο, όχι στον Θεό». Μόλις το άκουσα, κατάλαβα ότι ο αδελφός μου επαναλάμβανε μια φήμη, γιατί ψάχνοντας και ερευνώντας, είδα πολλά βίντεο με πιστούς στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού να διώκονται από το ΚΚΚ, και ήξερα ότι η αληθινή οδός διώκεται από την αρχαιότητα. Όταν ο Θεός έρχεται να εργαστεί, σίγουρα θα διωχθεί από τις δυνάμεις του Σατανά. Ακριβώς όπως όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς να εργαστεί, Του αντιστάθηκαν μανιωδώς και τον δίωξαν οι θρησκευτικοί ηγέτες και το ρωμαϊκό καθεστώς. Του είπα: «Πιστεύω στον Θεό, όχι σε άνθρωπο. Όταν έρχεται στη γη για να εργαστεί και να μας σώσει, πρέπει να ενσαρκωθεί ως Υιός του ανθρώπου για να Τον πλησιάσουμε. Εφόσον ο Θεός γίνεται άνθρωπος, πρέπει να γεννηθεί και να ζήσει κανονική ανθρώπινη ζωή. Ο Παντοδύναμος Θεός φαίνεται συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά έχει μέσα Του το Πνεύμα του Θεού και η ουσία Του είναι του Θεού. Έχει εκφράσει πολλές αλήθειες και εργάζεται για να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα, κάτι που κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει. Ο Κύριος Ιησούς έμοιαζε με συνηθισμένο άτομο, μα η ουσία Του ήταν αυτή του Θεού, και μπορούσε να εκφράσει την αλήθεια και να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Αυτό δεν θα το έκανε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μπορείς να πεις ότι η πίστη στον Κύριο Ιησού είναι πίστη σε άνθρωπο; Μην κάνεις ανόητες εικασίες για όσα δεν καταλαβαίνεις. Η αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται. Οι Φαρισαίοι έλεγαν ότι τον Κύριο Ιησού Τον βοηθούσε ο Βελζεβούλ να εκβάλει τα δαιμόνια. Στο τέλος, ο Θεός τούς τιμώρησε και τους καταράστηκε. Δεν σε αναγκάζω να πιστέψεις, οπότε άσε με να πιστέψω στον Θεό!» Δεν με άκουγε καθόλου. Όσο τον αντέκρουα, τόσο πιο έντονα με επέπληττε. Όταν είδα ότι πίστεψε στις φήμες του ΚΚΚ και βλασφημούσε τον Θεό, απογοητεύτηκα απ’ αυτόν. Την επομένη, τηλεφώνησε και η νύφη μου για να με πείσει να μην πιστεύω· προσπάθησε να με τρομάξει, «Η πίστη σου είναι παράνομη στην Κίνα. Θα μπορούσαν να σε πυροβολήσουν. Αν πίστευες στον Θεό στην Κίνα, θα είχες συλληφθεί εδώ και καιρό. Η κινεζική κυβέρνηση συλλαμβάνει όποιον πιστό στην εκκλησία σας βρίσκει. Κανείς δεν ξεφεύγει». Τα λόγια της νύφης μου μου έδειξαν πώς αντιστέκεται το ΚΚΚ στον Θεό και διώκει τους Χριστιανούς, και κατάλαβα τη δύσκολη κατάσταση των Κινέζων αδελφών που πιστεύουν στον Θεό. Ταυτόχρονα, αισθάνθηκα και παράξενα. Πίστευα στον Κύριο για οκτώ χρόνια, αλλά η οικογένειά μου ποτέ δεν παρενέβαινε. Γιατί με καταδίωξαν όλοι, μόλις πίστεψα στον Παντοδύναμο Θεό και έγιναν τόσο αδιάφοροι για μένα; Τότε θυμήθηκα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου είχαν συναναστραφεί ότι ο αληθινός δρόμος διώκεται από την αρχαιότητα, και όπου εργάζεται ο Θεός, παρεμβαίνει ο Σατανάς. Κατάλαβα ότι η δίωξη από την οικογένειά μου ήταν η ενόχληση του Σατανά, έτσι όσο με δίωκαν, τόσο ήθελα να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό και να αποφύγω τα κόλπα του Σατανά.

Στη συνέχεια, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μοιράστηκαν τα λόγια του Θεού. «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι επρόκειτο για πνευματική μάχη. Όταν ο Θεός σώζει κάποιον, ο Σατανάς πάει να τον ενοχλήσει, να τον εμποδίσει και να τον παρασύρει στην κόλαση. Αυτό που συνέβη εκείνη την ημέρα, φαινομενικά, ήταν παρεμπόδιση από τον αδελφό και την νύφη μου, μα στ’ αλήθεια, ήταν ενόχληση του Σατανά. Είχα καλή σχέση μαζί τους και ο αδελφός μου συνήθως με άκουγε, αλλά αφού άκουσαν τις φήμες του ΚΚΚ, έγιναν άλλοι άνθρωποι. Επιστράτευσαν κόλπα για να με κάνουν εγκαταλείψω τον Θεό, και τα λόγια τους πάγωναν την καρδιά μου. Πίστευα στον Θεό στην Ταϊλάνδη και ήθελαν να με ελέγξουν. Αν ήμουν στην Κίνα, θα με είχαν στείλει στη φυλακή. Είδα ότι ο Σατανάς είναι πραγματικά κακός, ότι δεν περπατούσα στο ίδιο μονοπάτι μ’ αυτούς. Ήταν συγγενείς μου, μα δεν ήμασταν καθόλου συμβατοί στο πνεύμα. Δεν είχαμε κοινή γλώσσα, δεν ήμασταν το ίδιο είδος ανθρώπων και δεν υπήρχε καθόλου από την παλιά αγάπη μεταξύ μας. Εκείνο το βράδυ, είδα ένα βίντεο μαρτυρίας για τους αδελφούς και τις αδελφές που βασάνιζε το ΚΚΚ. Όσο κι αν υπέφεραν, ακολούθησαν αποφασιστικά τον Θεό. Μέσω της προσευχής και της καθοδήγησης του λόγου του Θεού, ξεπέρασαν την αδυναμία της σάρκας, και κάποιοι έδωσαν και τη ζωή τους για να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Οι εμπειρίες τους με ενέπνευσαν. Σε τέτοιες οδυνηρές συνθήκες, διατήρησαν την πίστη τους στον Θεό και δεν συμβιβάστηκαν με τον Σατανά. Η δική μου δίωξη δεν ήταν τίποτα σε σχέση μ’ αυτό. Αυτό μου έδωσε πίστη ν’ αντιμετωπίσω ό,τι κι αν γινόταν στη συνέχεια.

Αφού δεν με έπεισαν, υποκίνησαν τον σύζυγό μου να με σταματήσει, λέγοντας ότι αν πίστευα στον Θεό, δεν θα ήθελα παιδιά ή οικογένεια. Και ο πάστορας διέδωσε συκοφαντίες για να εξαπατήσει τον σύζυγό μου, λέγοντας ότι πίστευα σε άνθρωπο. Αφού άκουσε αυτά τα πράγματα, μου εναντιώθηκε κι αυτός με τη σειρά του. Αν μ’ έβλεπε σε διαδικτυακές συναθροίσεις ή στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, έβγαζε το καλώδιο του δικτύου, έκλεινε την πόρτα και δεν με άφηνε να μπω στο δωμάτιο. Έκανε τα πάντα για να με ενοχλήσει, ώστε να μην συμμετέχω σε συναθροίσεις ή να διαβάζω τον λόγο του Θεού. Ήξερα ότι ήταν παρέμβαση του Σατανά, οπότε δεν συμβιβαζόμουν. Όταν ο σύζυγός μου είδε ότι δεν σταματούσα, είπε: «Αν συνεχίσεις να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, θα πάρουμε διαζύγιο! Θα πρέπει να φύγεις απ’ αυτό το σπίτι. Αποφάσισε σήμερα!» Είπα: «Αν δεν πίστευα στον Θεό, θα σε είχα χωρίσει εδώ και καιρό. Είχες ερωμένη, αλλά το παρέβλεψα γιατί πιστεύω στον Θεό. Δεν κάνω τίποτα κακό πιστεύοντας στο Θεό, γιατί προσπαθείς να με σταματήσεις; Αν θέλεις να με χωρίσεις και να με διώξεις, δεν έχω άλλη επιλογή. Ακόμα κι αν είναι να φύγω από το σπίτι, θα πιστεύω στον Θεό!» Έτσι, μάζεψα τα ρούχα μου και πήγα στο σπίτι μιας φίλης. Τότε, δεν ήξερα τι να κάνω στη συνέχεια. Όταν σκέφτηκα το μικρό παιδί μου, δίσταζα πολύ να φύγω. Έτσι, είπα στους αδελφούς και τις αδελφές μου για την κατάστασή μου, και η αδελφή μου μου έστειλε κάποια λόγια του Θεού. «Κατά τη διάρκεια του έργου Του, από την αρχή, ο Θεός έχει θέσει δοκιμασίες για κάθε άτομο —ή, θα μπορούσατε να πείτε, για κάθε άτομο που Τον ακολουθεί— και οι δοκιμασίες αυτές είναι διαφόρων μεγεθών. Υπάρχουν εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της απόρριψης από την οικογένειά τους, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του αντίξοου περιβάλλοντος, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της σύλληψης και του βασανισμού, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του να έρθουν αντιμέτωποι με επιλογές και εκείνοι που αντιμετώπισαν τις δοκιμασίες του χρήματος και της κοινωνικής θέσης. Γενικά, ο καθένας από εσάς έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους δοκιμασία. Γιατί, άραγε, ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί μεταχειρίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο τους πάντες; Τι είδους αποτέλεσμα αναζητά; Αυτό είναι το σημείο που θέλω να σας επικοινωνήσω: Ο Θεός θέλει να δει εάν ο άνθρωπος αυτός είναι ή όχι ο τύπος που Τον σέβεται και αποφεύγει το κακό. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε μια δοκιμασία και σε φέρνει αντιμέτωπο με τη μία ή την άλλη περίσταση, η πρόθεσή Του είναι να εξετάσει κατά πόσο είσαι άνθρωπος που Τον σέβεται και αποφεύγει το κακό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του). Αφού τα διάβασα, κατάλαβα ότι η δίωξη που αντιμετώπιζα από την οικογένειά μου ήταν δοκιμασία για το αν θα ικανοποιούσα τον Θεό ή τον Σατανά. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να επιλέξω. Αλλά υπήρχε ακόμη ελπίδα στην καρδιά μου. Ήθελα ακόμα ν’ αλλάξει γνώμη ο σύζυγός μου. Αλλά τότε, ο σύζυγός μου και η μικρή μου αδελφή μού είπαν: «Σταμάτα να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό. Δεν καταλαβαίνεις; Δεν θες καν το παιδί σου και την οικογένειά σου!» Είπα στον σύζυγό μου θυμωμένη: «Ποτέ δεν είπα ότι δεν θέλω το παιδί ή την οικογένειά μου. Εσύ με καταδιώκεις, με εμποδίζεις να πιστέψω στον Θεό και με απειλείς ακόμη και με διαζύγιο. Μήπως η ανεξιθρησκεία είναι υπερβολική απαίτηση;» Με κάλεσε και ο πατέρας μου και μου είπε: «Πού είναι αυτός ο Θεός; Μην πιστεύεις σ’ αυτό. Πήγαινε σπίτι με τον άντρα σου και ζήσε μια καλή ζωή!» Αυτό με θύμωσε, οπότε τσακώθηκα μαζί τους: «Δεν είναι λάθος να πιστεύεις στο Θεό. Γιατί προσπαθείτε να με ελέγξετε;» Όταν ο πατέρας μου είδε ότι ήμουν σταθερή, στο τηλέφωνο, είπε στον σύζυγό μου να με δέσει και να με χτυπήσει και ότι αν πέθαινα, θα έπαιρνε την ευθύνη. Δεν με χτύπησε, μα πήρε την τραπεζική μου κάρτα, και έσπασε το τηλέφωνο και τον υπολογιστή μου. Έπειτα, ο σύζυγος και η αδελφή μου με έβαλαν στο αμάξι και με πήγαν σπίτι. Στη διαδρομή, κάθισαν δίπλα μου και ήταν πολύ άγριοι απέναντί μου. Τότε κατάλαβα πώς αισθάνονταν οι Κινέζοι αδελφοί και αδελφές που πιάνει η αστυνομία. Δεν τους ένιωθα καθόλου σαν οικογένειά μου, και δεν είχα πλέον καμία ελπίδα γι’ αυτούς. Δεν ήξερα πώς θα με καταδίωκαν στη συνέχεια, έτσι προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω τη σωστή επιλογή. Εκείνο το βράδυ, ήμουν πολύ λυπημένη. Τις περισσότερες ημέρες, τότε, κήρυττα το ευαγγέλιο, μα τώρα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Από τη στιγμή που η οικογένειά μου έμαθε για την πίστη μου, συσπειρώθηκαν για να με καταδιώξουν. Επειδή η νύφη μου εργαζόταν για την κινεζική κυβέρνηση και είχε χρήματα, η οικογένειά μου την υπάκουε· τους υποκινούσε να με καταδιώξουν με κάθε είδους μεθόδους, μέχρι και να με χτυπήσουν μέχρι θανάτου, προκειμένου να μην πιστεύω στον Θεό. Τότε, είδα ξεκάθαρα την πραγματικότητα της αντίστασής τους στον Θεό. Δεν ήταν παρά διάβολοι, εχθροί του Θεού. Σκέφτηκα και τον Ιώβ, που δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά δεν παραπονέθηκε για τον Θεό. Αντιθέτως, προσευχόταν γαλήνια και αναζητούσε το θέλημα του Θεού· έπρεπε κι εγώ να βασιστώ σ’ Αυτόν για να παραμείνω σταθερή, να μη συμβιβαστώ ποτέ με τον Σατανά, σε καμία περίπτωση.

Την επομένη, ο σύζυγος και ο πατέρας μου με πήγαν στο σπίτι των γονιών μου. Η μητέρα μου και η γυναίκα του μεγαλύτερου αδελφού μου φοβήθηκαν μην το σκάσω, έτσι μόλις με είδαν, με έψαξαν και μου πήραν την ταυτότητά μου. Δεν με άφηναν ούτε στιγμή να μείνω μόνη μου. Όταν έκανα ντους ή πήγαινα στο μπάνιο, η μητέρα μου φρουρούσε απ’ έξω. Έβαζαν ακόμη και την ανιψιά μου να κοιμηθεί μαζί μου για να με προσέχει, και αν άναβα το φως τη νύχτα, η μητέρα μου χτυπούσε αμέσως για να δει τι έκανα και μου έλεγε να σβήσω το φως και να κοιμηθώ. Το πιο ανυπόφορο ήταν ότι στις τρεις ή τέσσερις το πρωί, η μητέρα μου έκανε θόρυβο, φώναζε και χτυπούσε την πόρτα. Αυτό με ενοχλούσε τόσο πολύ. Την ημέρα, με παρακολουθούσαν πιο στενά. Δεν μ’ άφηναν να μιλάω σε άλλους, ούτε καν στη γειτόνισσα από δίπλα, και οι γείτονες με κοιτούσαν λες και δεν με γνώριζαν. Δεν μπορούσα παρά να κάνω κάθε μέρα ό,τι κανόνιζε η οικογένειά μου. Μου φέρονταν σαν αιχμάλωτη και με παρακολουθούσαν κάθε μέρα. Ένιωθα σαν να ήμουν στη φυλακή. Μου φέρονταν έτσι επειδή άκουγαν τις φήμες του ΚΚΚ και της νύφης μου. Ήθελαν να κόψουν τους δεσμούς μου με αδελφούς και αδελφές, και να χάσω την πίστη μου στον Θεό. Ήμουν κάθε μέρα πολύ λυπημένη. Μου έλειπαν πολύ οι συναθροίσεις. Το έργο του Θεού έφτανε στο τέλος του, μα δεν μπορούσα να πάω στις συναθροίσεις, να διαβάζω τον λόγο Του ή να κάνω καθήκον. Μήπως θα αποκλειόμουν; Αυτό με άγχωσε πολύ, και ήθελα μόνο να ξεφύγω από αυτό το περιβάλλον και να πιστέψω ελεύθερα στον Θεό. Προσευχήθηκα κρυφά στον Θεό για να μου ανοίξει μια διέξοδο. Με έβαλαν να δουλέψω στον πορτοκαλεώνα με τον μεγαλύτερο αδελφό μου και τη σύζυγό του, όπου μπορούσαν να με παρακολουθούν. Η νύφη μου δεν με περιόριζε σκληρά από το να πιστεύω στον Θεό, έτσι όταν δούλευα, άκουγα από το κινητό της τηλέφωνο τον λόγο του Θεού στο διαδίκτυο. Ευχαρίστησα τον Θεό από καρδιάς που μου άνοιξε έναν δρόμο.

Θυμάμαι κάποια λόγια Του που διάβασα και ήταν ιδιαίτερα συγκινητικά. «Έχοντας υποβληθεί σε αυτές τις δύο δοκιμασίες, ο Ιώβ κέρδισε μια πλουσιότερη εμπειρία, και αυτή η εμπειρία τον έκανε πιο ώριμο και έμπειρο, τον έκανε δυνατότερο και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, και τον έκανε πιο σίγουρο για την ορθότητα και την αξία της ακεραιότητας στην οποία παρέμενε σταθερός. Οι δοκιμασίες που έδωσε ο Ιεχωβά Θεός στον Ιώβ τον βοήθησαν να αναπτύξει μια βαθιά κατανόηση και αίσθηση του ενδιαφέροντος του Θεού για τον άνθρωπο, και του επέτρεψαν να αντιληφθεί πόσο πολύτιμη είναι η αγάπη του Θεού, και από εκείνο το σημείο το ενδιαφέρον και η αγάπη για τον Θεό προστέθηκαν στον σεβασμό του για τον Θεό. Οι δοκιμασίες του Ιεχωβά Θεού όχι μόνο δεν αποξένωσαν τον Ιώβ από Αυτόν, αλλά έφεραν την καρδιά του πιο κοντά στον Θεό. Όταν ο σαρκικός πόνος που υπέμεινε ο Ιώβ έφτασε στο αποκορύφωμά του, το ενδιαφέρον που ένιωθε από τον Ιεχωβά Θεό δεν του έδωσε άλλη επιλογή παρά να καταραστεί την ημέρα που γεννήθηκε. Αυτή τη συμπεριφορά δεν την είχε προγραμματίσει από καιρό, αλλά ήταν μια φυσική αποκάλυψη του ενδιαφέροντος και της αγάπης για τον Θεό μέσα από την καρδιά του, ήταν μια φυσική αποκάλυψη που προήλθε από το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον Θεό. Τουτέστιν, επειδή μισούσε τον εαυτό του, και δεν ήθελε, και δεν μπορούσε να αντέξει να βασανίζει τον Θεό, το ενδιαφέρον και η αγάπη του έφτασαν στο σημείο της ανιδιοτέλειας. Τότε, ο Ιώβ ανύψωσε τη μακρόχρονη λατρεία και λαχτάρα του για τον Θεό και την αφοσίωση στον Θεό στο επίπεδο του ενδιαφέροντος και της αγάπης. Παράλληλα, ανύψωσε, επίσης, την πίστη και την υπακοή του στον Θεό και τον σεβασμό του στον Θεό στο επίπεδο του ενδιαφέροντος και της αγάπης. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να κάνει οτιδήποτε που θα μπορούσε να βλάψει τον Θεό, δεν επέτρεψε στον εαυτό του οποιαδήποτε συμπεριφορά που θα έβλαπτε τον Θεό και δεν επέτρεψε στον εαυτό του να φέρει λύπη, πόνο ή ακόμα και δυστυχία στον Θεό για προσωπικούς του λόγους. Στα μάτια του Θεού, παρόλο που ο Ιώβ ήταν ακόμα ο ίδιος Ιώβ όπως πριν, η πίστη του Ιώβ, η υπακοή και ο σεβασμός για τον Θεό είχαν ικανοποιήσει και ευχαριστήσει τον Θεό πλήρως. Εκείνη τη στιγμή, ο Ιώβ είχε επιτύχει την τελειότητα που ο Θεός προσδοκούσε, είχε γίνει κάποιος αληθινά άξιος να αποκαλείται “άμεμπτος και ευθύς” στα μάτια του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄). Ο Ιώβ υπέστη πειρασμούς και επιθέσεις απ’ τον Σατανά, έχασε όλα τα παιδιά του και την περιουσία του, ολόκληρο το σώμα του γέμισε με σπυριά και ο πόνος ήταν σχεδόν αφόρητος, μα επειδή είχε φόβο Θεού, δεν μιλούσε ούτε ενεργούσε αδιάφορα. Αντιθέτως, πρώτα προσευχόταν στον Θεό και αναζητούσε το θέλημά Του. Συνειδητοποίησε ότι ο Θεός ήταν μαζί του στον πόνο του και ένιωσε τη φροντίδα Του. Δεν άντεχε ν’ αφήσει τον Θεό να υποφέρει· προτιμούσε να καταραστεί τη μέρα που γεννήθηκε, παρά να κατηγορήσει τον Θεό. Στο τέλος, έμεινε σταθερός και είπε λόγια που ταπείνωσαν τον Σατανά: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Όσο κι αν τον κορόιδευαν οι φίλοι και η γυναίκα του, διατήρησε την αληθινή του πίστη στον Θεό και ταπείνωσε τον Σατανά, που δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει πια. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα βασιστεί στον Θεό για να διακρίνω τα σχέδια του Σατανά ούτε αναζητούσα τις καλές προθέσεις του Θεού. Αντιστάθηκα, παραπονέθηκα και άφησα τον Σατανά να με κοροϊδέψει. Καθώς συλλογιζόμουν τον λόγο του Θεού, προσευχήθηκα και η πίστη μεγάλωσε μέσα μου: Όποιο περιβάλλον κι αν συναντούσα στη συνέχεια, θα μιμούμουν τον Ιώβ, θα παρέμενα σταθερή στη μαρτυρία μου και θα ταπείνωνα τον Σατανά.

Κάθε μέρα πήγαινα στα χωράφια με τον αδελφό μου και τη γυναίκα του. Βλέποντας την αγάπη μεταξύ του αδελφού και της νύφης μου, πώς έφευγαν και επέστρεφαν μαζί, δεν μπορούσα παρά να τους ζηλέψω. Γιατί δεν είχα φυσιολογική οικογενειακή ζωή; Σκεπτόμενη αυτό, ένιωσα ότι ήθελα να συμβιβαστώ. Ειδικά όταν έφτιαχναν δείπνο, και έβλεπα την οικογένεια ενωμένη και ευτυχισμένη, ενώ εγώ ήμουν μόνη, η καρδιά μου ήταν αδύναμη και όλο έκλαιγα. Συνειδητοποίησα ότι ανησυχούσα για τη σάρκα, και σκέφτηκα τον Θεό που ενσαρκώνεται τις έσχατες ημέρες κι εκφράζει την αλήθεια για να μας σώσει. Ήταν κρίσιμη στιγμή για την επιδίωξη της αλήθειας, μα ο σύζυγός μου με ανάγκαζε να σταματήσω να πιστεύω. Δεν είχαμε τίποτα κοινό, και ακόμη και όταν ήμασταν μαζί, δεν ήμασταν ευτυχισμένοι. Όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν λυπήθηκα τόσο. Δανείστηκα το τηλέφωνο της νύφης μου, και άκουσα ήσυχα ύμνους, Άρχισε να παίζει ο ύμνος «Θα πρέπει να απαρνηθείς τα πάντα για την αλήθεια»:

1 Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης.

2 Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!

Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια

Ευχαριστώ τον Θεό που με άφησε να ακούσω τότε αυτό το τραγούδι. Δεν μπορούσα να αφήσω την αναζήτηση της αλήθειας για λίγη σαρκική απόλαυση. Τώρα, ο Θεός κάνει το έργο της κρίσης των εσχάτων ημερών για να λήξει αυτή η εποχή. Αν δεν αποκτήσουμε την αλήθεια, δεν θα σωθούμε, και τελικά, θα πέσουμε όλοι σε συμφορές και θα καταστραφούμε. Τι σημασία έχει αν έχουμε ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή; Δεν είναι προσωρινά όλα αυτά; Ο μεγαλύτερος πόνος και απώλεια είναι να μην αποκτήσουμε την αλήθεια. Τότε, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση, σαν να βρισκόμουν ενώπιον του Θεού. Ένιωσα ασφάλεια και χαρά, και δεν ένιωθα πλέον μόνη.

Αφού έζησα στο σπίτι των γονιών μου για τρεις εβδομάδες, μια μέρα, δραπέτευσα, ενώ εκείνοι δεν πρόσεχαν, και κατάφερα να μείνω σε ένα ξενοδοχείο, μα ο ανιψιός μου και ο μεγαλύτερος αδελφός μου με βρήκαν και με γύρισαν. Μετά από αυτό, οι γονείς μου κάλεσαν όλο το χωριό στο σπίτι για δείπνο και τους ζήτησαν να με προσέχουν, και αν κάποιος μάθαινε ότι το είχα σκάσει, να με πιάσει. Ο σύζυγός μου ήρθε με τον μικρό μας γιο για να μου ζητήσει να μην πιστεύω και να πάω σπίτι. Ο γιος μου δεν με πλησίαζε, και όταν τον ρώτησα γιατί, μου είπε: «Ο μπαμπάς λέει ότι είσαι τρελή και μπορεί να με σκοτώσεις». Θύμωσα πολύ όταν το άκουσα αυτό. Δεν πίστευα ότι θα μάθαινε κάτι τέτοιο σ’ ένα μικρό παιδί. Έπειτα, δεν μπορούσα να έχω φυσιολογική σχέση με τον γιο μου. Μόνο όταν του αγόραζα καραμέλες, τολμούσε να μου μιλήσει. Στεναχωριόμουν και ήθελα να σταματήσουν να με καταπιέζουν, μα κατάλαβα ότι ήταν λάθος. Όλοι μισούσαν τον Θεό και δεν θα άλλαζαν ποτέ. Ο σύζυγός μου και οι γονείς προσπαθούσαν ακόμα να με πείσουν να μην πιστεύω. Είπα: «Δεν θα πάψω να πιστεύω στον Θεό». Όταν είδε ότι ήμουν αποφασισμένη, ο σύζυγός μου πήρε τον γιο μου σπίτι.

Μια εβδομάδα αργότερα, ο αδελφός μου επέστρεψε στο χωριό με ένα φόρεμά μου στο χέρι. Είπε: «Πήγα σ’ έναν εξορκιστή σήμερα το πρωί για να σε εξαγνίσει». Τότε, βγήκε και ο πατέρας μου από το δωμάτιο και με διέταξε να φορέσω γρήγορα το φόρεμα, λέγοντας, «Αν το φορέσεις αυτό, θα θεραπευτείς». Είπα, «Δεν το φοράω. Δεν είμαι δαιμονισμένη ούτε άρρωστη, πιστεύω στον έναν και μοναδικό αληθινό Θεό». Όταν ο πατέρας μου είδε ότι δεν δεχόμουν τη «θεραπεία» τους, με έβαλε σε μια καρέκλα. Κρατώντας ένα χοντρό ραβδί, με αγριοκοίταξε και είπε, «Αφού είσαι τόσο ανυπάκουη, θα σου δώσω ένα μάθημα σήμερα! Δεν σε έχω χτυπήσει ποτέ, αλλά τώρα θα σου δείξω τι θα γίνει όταν το κάνω. Και θα σε χτυπήσω μέχρι να πεθάνεις ή να πάψεις να πιστεύεις!» Δεν είχα δει ποτέ τον πατέρα μου τόσο θυμωμένο. Φοβόμουν το χτύπημα, και το ραβδί ήταν τόσο χοντρό, που μπορεί να μου έσπαγε τα κόκαλα. Όταν ο πατέρας μου μου ζήτησε να αλλάξω ρούχα, προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας πως ό,τι κι αν συνέβαινε, δεν θα συμβιβαζόμουν με τον Σατανά. Σκέφτηκα πώς έβαζε ο Σατανάς σε πειρασμό και επιτιθόταν στον Ιώβ, μα αυτός παρέμεινε ακέραιος, σταθερός στη μαρτυρία του, και στο τέλος, ο Σατανάς ταπεινώθηκε, απέτυχε και τον άφησε. Αν και ήμουν πολύ κατώτερη του Ιώβ, ήξερα ότι ο Σατανάς ερχόταν και για μένα, για να καταστρέψει την πίστη μου στον Θεό, να με αποθαρρύνει και να με απογοητεύσει από τον Θεό, και τελικά να με κάνει να Τον προδώσω. Δεν θα υπέκυπτα στα κόλπα του. Έτσι, προσευχήθηκα για να ορκιστώ: «Θεέ μου, ακόμα κι αν με σκοτώσουν στο ξύλο, δεν θα συμβιβαστώ με τον Σατανά. Δεν θα εγκαταλείψω την πίστη μου και θα παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για Σένα». Έπειτα, δεν ένιωθα πλέον φόβο και διακινδύνεψα τα πάντα. Πέρασε από το μυαλό μου ένας στίχος από έναν ύμνο, «Δεν πρέπει να εγκαταλείψω την επιθυμία και την αποφασιστικότητά μου· το να τα παρατήσω θα ισοδυναμούσε με το να κάνω συμβιβασμό με τον Σατανά, θα ισοδυναμούσε με αυτοκαταστροφή, θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς τον Θεό» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια, Η αποφασιστικότητα που χρειάζεται για την επιδίωξη της αλήθειας). Αυτά τα λόγια του Θεού μού έδωσαν δύναμη. Δεν θα συμβιβαζόμουν ποτέ με τον Σατανά. Ο πατέρας μου με πλησίασε με το ραβδί στο χέρι, έτοιμος να με χτυπήσει. Έμοιαζε με δαίμονα, μα δεν φοβήθηκα καθόλου. Εκείνη τη στιγμή, ο σύζυγός μου και η μητέρα μου μόλις γύρισαν απ’ το χωράφι. Η μητέρα μου πήδηξε μπροστά μου για να τον εμποδίσει, και στη συνέχεια μου είπε να μην πιστεύω πια. Είπα: «Η πίστη στον Θεό δεν είναι κλοπή ή ληστεία, και δεν καταστρέφω τις οικογένειες των άλλων. Απλώς πηγαίνω σε συναθροίσεις. Τι έκανα και θέλετε να με χτυπήσετε μέχρι θανάτου; Είστε ακόμα η οικογένειά μου;» Ο ανιψιός μου είπε περιφρονητικά, «Θεία, κοίτα όσους έχουν αυτοκίνητα και χρήματα. Πιστεύεις στο Θεό, αλλά τι σου έχει δώσει ο Θεός σου;» Είπα: «Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Όταν έρθει η καταστροφή, αυτά θα μας σώσουν; Μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει. Αν θέλεις αυτά τα πράγματα, δεν θα σε σταματήσω. Εγώ πιστεύω στο Θεό, γιατί επεμβαίνεις στο τι κάνω;» Ο ανιψιός μου είπε θυμωμένος: «Αν συνεχίσεις να πιστεύεις, δεν μπορείς να μας κατηγορείς που είμαστε αδίστακτοι. Θα σε κρεμάσουμε για τρία μερόνυχτα και μετά θα δούμε αν θα πιστεύεις ακόμα!» Τότε, όλη η οικογένεια συμφώνησε να με κρεμάσουν· δεν θα με κατέβαζαν μέχρι να πάψω να πιστεύω στον Θεό. Ήμουν εξοργισμένη. Ήταν αυτή η οικογένειά μου; Ήταν απλά διάβολοι. Τότε, φοβήθηκα λίγο. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει. Ο σύζυγός μου προσπάθησε να με πείσει, «Η πίστη μου στον Κύριο Ιησού είναι απλώς μια πίστη. Γιατί το παίρνεις τόσο σοβαρά; Σταμάτα να πιστεύεις». Είπα: «Αν δεν δεχτείς ότι ο Κύριος Ιησούς επέστρεψε για να σε σώσει, δεν θα σε αναγκάσω, μην προσπαθείς κι εσύ να με αναγκάσεις. Θα ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό!» Αφού έκανα αυτήν την ισχυρή δήλωση στην οικογένειά μου, σιώπησαν και κατάλαβα ότι ο Σατανάς είχε χάσει. Ένιωσα μια πρωτόγνωρη γλυκύτητα στην καρδιά μου καθώς και μεγάλη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό!

Έπειτα, η οικογένειά μου συνέχισε να με κρατά στο σπίτι. Μα δεν λυπόμουν πια, και ήθελα να υπακούσω και να πάρω μαθήματα σ’ αυτό το περιβάλλον. Συνήθως, όταν δεν έδιναν προσοχή, άκουγα από το τηλέφωνο της νύφης μου τα Καθημερινά Λόγια του Θεού. Προσευχόμουν συχνά στον Θεό και ήθελα να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Του. Το πότε θα έφευγα εξαρτιόταν από τον Θεό, ήμουν πρόθυμη να περιμένω. Σταδιακά, μειώθηκε η παρακολούθησή τους. Μια φορά, έγινε ένα γαμήλιο γλέντι στο χωριό και πήγαν όλα τα μέλη της οικογένειάς μου. Άδραξα την ευκαιρία για να δραπετεύσω. Έπειτα, επικοινώνησα με τους αδελφούς και έφυγα από τη γενέτειρά μου. Τώρα, είμαι ελεύθερη να πιστέψω και να κάνω το καθήκον μου. Εκείνη την περίοδο, βίωσα διώξεις από την οικογένειά μου, και παρόλο που υπέφερα λίγο, κέρδισα πολλά. Βλέπω πιο καθαρά το κακό του ΚΚΚ και την ουσία της αντίστασης της οικογένειάς μου στον Θεό, και βίωσα στην πράξη ότι ο Θεός ήταν δίπλα μου και με στήριζε. Όποτε είμαι αρνητική και αδύναμη, ο Θεός με τα λόγια Του με διαφωτίζει, με οδηγεί και μου δίνει κουράγιο και σοφία, για να έχω την αυτοπεποίθηση να μείνω σταθερή. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!