Από τη Γιονγκγουάν, Ηνωμένες Πολιτείες

Τον Νοέμβριο του 1982, ολόκληρη η οικογένειά μας μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Όλοι μας πιστεύαμε στον Κύριο από τη γενιά του παππού μου, έτσι, λίγο μετά την άφιξή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαμε μια κινέζικη εκκλησία στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης, ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε τη λειτουργία. Δεν χάσαμε ποτέ μας ούτε μία λειτουργία, ενώ η μητέρα και η αδελφή μου διάβαζαν με μεγάλη επιμέλεια τις γραφές όποτε είχαν τον χρόνο, προκειμένου να αναζητήσουν την ευλογία και την προστασία του Θεού. Ο ιερέας έλεγε συχνά: «Όταν έλθει ο Κύριος, θα κρίνει τους ανθρώπους δημοσίως και θα τους χωρίσει σε κατηγορίες: Εκείνοι που μετανοούν πραγματικά, εξομολογούνται και κάνουν πράξη την πίστη τους, θα μπορέσουν να πάνε στον ουρανό· εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες και όχι μεγάλες, θα βιώσουν μεν το μαρτύριο του καθαρτηρίου, αλλά θα μπορούν και πάλι να σωθούν και να ανέλθουν στον ουρανό· εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό ή διαπράττουν πολύ σοβαρές αμαρτίες, θα υποστούν την τιμωρία της κόλασης». Τα λόγια αυτά εντυπώθηκαν βαθιά μες στην καρδιά μου, σαν να είχαν χαραχθεί εκεί. Με ώθησαν να πιστέψω στον Θεό με ενθουσιασμό, και όσο πολυάσχολη κι αν ήμουν, δεν παρέλειπα ποτέ να πηγαίνω στη λειτουργία.

Σε χρόνο μηδέν, είχε φτάσει το 2014. Μια μέρα, ένας ενορίτης μού είπε εντελώς ξαφνικά: «Η αδελφή σου πλέον πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό…» Και, πέρα από αυτό, είπε και πολλές άλλες κουβέντες που συκοφαντούσαν και καταδίκαζαν τον Παντοδύναμο Θεό και την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Στο άκουσμα αυτών των απροσδόκητων νέων, αγχώθηκα πολύ και με κατέβαλε μεγάλη ανησυχία ότι η αδελφή μου είχε λοξοδρομήσει. Η είδηση ότι η αδελφή μου είχε αποδεχθεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την εκκλησία. Ο ιερέας με προέτρεψε να κρατήσω τις αποστάσεις μου από εκείνη, ενώ και πολλά άλλα μέλη της εκκλησίας μού είπαν ευθέως διάφορα πράγματα που συκοφαντούσαν και καταδίκαζαν τον Παντοδύναμο Θεό. Αφού ο πατήρ και οι άλλοι ενορίτες με «βοήθησαν» αρκετές φορές, άρχισα να πιστεύω τα λόγια τους και αποφάνθηκα ότι η αδελφή μου είχε λοξοδρομήσει. Είπα στον πατέρα και τους ενορίτες ότι δεν θα άκουγα πια την αδελφή μου και ότι, αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα προσπαθούσα να τη φέρω πίσω στην εκκλησία, ώστε να μπορέσει να μετανοήσει στον Κύριο. Μόλις έφτασα στο σπίτι, τηλεφώνησα στους αδελφούς μου, κι εκείνοι με υποστήριξαν. Προσπαθήσαμε να πείσουμε την αδελφή μου όλοι μαζί, αλλά εκείνη όχι μόνο ήταν ανυποχώρητη στην πίστη της στον Παντοδύναμο Θεό, μας κατέθεσε μάλιστα και μαρτυρία ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος. Προσπάθησε να μας πείσει να δεχθούμε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, ώστε να μη χάσουμε την ευκαιρία μας να αποκτήσουμε τη σωτηρία του Θεού. Η καρδιά μου, ωστόσο, ήταν ήδη γεμάτη με τις αρνητικές ιδέες που μου είχαν ενσταλάξει ο πατήρ και οι ενορίτες. Όπως κι αν συναναστράφηκε μαζί μου η αδελφή μου και όπως κι αν έγινε μάρτυρας, εγώ απλώς δεν άκουγα.

Αργότερα, η μητέρα μου κι εγώ διαπληκτιστήκαμε πολλές φορές με την αδελφή μου εξαιτίας της πίστης της στον Παντοδύναμο Θεό, αλλά ό,τι κι αν έλεγε εκείνη, εγώ συνέχιζα να πιστεύω τον πατέρα και τις φήμες που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, χωρίς ποτέ να τολμώ να αναζητήσω και να διερευνήσω το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Λύση στους καβγάδες μας δεν βρισκόταν ποτέ, αλλά συνειδητοποίησα ότι η μητέρα μου είχε αρχίσει σταδιακά να συμφωνεί με τη μαρτυρία της αδελφής μου και με τα όσα συναναστρεφόταν. Μάλιστα, σχημάτισε ένα «ενωμένο μέτωπο» με την αδελφή μου και, εν τέλει, αποδέχθηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Βλέποντάς το αυτό, άρχισα να ανησυχώ. Αν τα πράγματα ήταν στ’ αλήθεια όπως υποστήριζαν ο πατέρας και οι ενορίτες, τι θα γινόταν αν συνέβαινε κάτι στην οικογένειά μου; Απελπισμένη, πήγα να βρω την αδελφή Κιανχέ, η οποία είχε καλές σχέσεις τόσο με την αδελφή μου όσο και μ’ εμένα, και την έπεισα να προσπαθήσει να μεταπείσει τη μητέρα και την αδελφή μου. Εκείνη, ωστόσο, όχι μόνο απέτυχε να τις μεταπείσει, αλλά κατέληξε να πιστέψει και η ίδια στον Παντοδύναμο Θεό. Αυτό με προβλημάτισε πολύ: Η εν λόγω αδελφή ήταν αξιότιμη και ενθουσιώδης στην αναζήτησή της· συνεπώς, πώς ήταν δυνατόν όχι μόνο να μην καταφέρει να τις μεταπείσει, αλλά να πιστέψει, επιπλέον, και η ίδια στον Παντοδύναμο Θεό; Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού κατέχει στ’ αλήθεια τόσο πολλή δύναμη; Θα μπορούσε ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού να παράσχει πραγματικά θρέψη για την ανθρώπινη ζωή; Ωστόσο, μόλις σκέφτηκα τα λόγια του πατέρα και των ενοριτών που επιτίθεντο στον Παντοδύναμο Θεό, καθώς και αυτά που είχα δει στο διαδίκτυο που αντιτίθεντο και καταδίκαζαν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, ένιωσα για άλλη μια φορά φόβο μες στην καρδιά μου και δεν ήλθα ξανά σε επαφή μαζί τους. Μετά απ’ αυτό, πήγαινα σπάνια να δω τη μητέρα μου. Πήγαινα περιστασιακά απλώς για να την επισκεφτώ, και στη συνέχεια έφευγα βιαστικά, ενώ αρνούμουν να ακούσω τα όσα συναναστρέφονταν μαζί μου η μητέρα και η αδελφή μου. Αυτός ο «ψυχρός πόλεμος» με τη μητέρα και την αδελφή μου συνεχίστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο για ενάμιση χρόνο.

Μια μέρα, τον Μάρτιο του 2016, άκουσα πως είχαν πάει και κάποια εξέχοντα μέλη της εκκλησίας να μεταπείσουν την αδελφή μου, έτσι θέλησα να πάω να δω αν είχε αλλάξει άποψη ή όχι. Όταν την είδα, τη ρώτησα τη γνώμη της. Εκείνη μου είπε: «Έχω προφτάσει τα βήματα του Αρνίου και έχω επιβεβαιώσει ότι η οδός του Παντοδύναμου Θεού αποτελεί την αληθινή οδό. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αναχωρήσω από Αυτόν». Το σταθερό βλέμμα της αδελφής μου και η ηχηρή, δυναμική απάντησή της έκαναν την καρδιά μου κάπως να ταλαντευτεί και μου κίνησαν την περιέργεια. Σκέφτηκα: Από τους πιστούς στην οικογένειά μου, η αδελφή μου ήταν εκείνη που προέβαινε στην πιο ένθερμη αναζήτηση, ενώ μέσα στην εκκλησία, η αδελφή Κιανχέ ήταν κι αυτή κάποια που προέβαινε σε αναζήτηση και είχε ικανότητα διάκρισης. Και η μητέρα μου, όμως, είχε πάντοτε σταθερή πίστη στον Κύριο. Τώρα, όλες τους πίστευαν στον Παντοδύναμο Θεό, και η πίστη τους είχε αυξηθεί ακόμη περισσότερο αφότου άρχισαν να Τον ακολουθούν. Μιλούσαν με όλο και περισσότερη ενόραση, και κανείς δεν μπορούσε ούτε να τις κλονίσει ούτε να τις αντικρούσει. Ποια δύναμη τις επέτρεπε να διατηρούν τόσο μεγάλη πίστη μπροστά στην εναντίωση από τόσο πολλούς; Θα μπορούσε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες να είναι πράγματι η αληθινή οδός; Θα μπορούσε ο Παντοδύναμος Θεός να είναι πραγματικά η δεύτερη έλευση του Κυρίου; Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που η αδελφή μου, η αδελφή Κιανχέ και η μητέρα μου είχαν αποδεχθεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού, αλλά όταν είδα πως όλα έβαιναν καλώς γι’ αυτές, αντιλήφθηκα ότι η κινδυνολογία και οι τακτικές εκφοβισμού από μέρους του πατέρα, καθώς και όσα είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, δεν είχαν αποδειχθεί αληθινά στην περίπτωσή τους… Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, η καρδιά μου μαλάκωσε λιγάκι και θέλησα κι εγώ να διερευνήσω τον λόγο και το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Μοιράστηκα τις σκέψεις μου με την αδελφή μου. Εκείνη συμφώνησε με μεγάλη χαρά και με προσκάλεσε στο σπίτι της μητέρας μου, ώστε μια αδελφή από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού να μπορέσει να συναναστραφεί μαζί μου και να καταθέσει μαρτυρία για το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες.

Εκείνο το Σαββατοκύριακο, πήγα με το αυτοκίνητο στο σπίτι της μητέρας μου. Εκεί βρίσκονταν η αδελφή μου, η αδελφή Κιανχέ και η Ζανγκ Σιάο, μια αδελφή από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Η αδελφή Κιανχέ χάρηκε πάρα πολύ όταν άκουσε ότι ήθελα να προβώ σε αναζήτηση και διερεύνηση. Συναναστράφηκε μαζί μου: «Ο κύριος λόγος που έρχεται ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες είναι για να εκφράσει τον λόγο και να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και της κάθαρσης των ανθρώπων, προκειμένου να μας σώσει από τα δεσμά της αμαρτίας. Επί του παρόντος, οι άνθρωποι της Εποχής της Χάριτος ζούνε σε έναν κύκλο διάπραξης αμαρτιών και, κατόπιν, εξομολόγησης αμαρτιών. Παρόλο που εμμένουμε να παρακολουθούμε λειτουργίες και να διαβάζουμε τις γραφές, καθώς και να εξομολογούμαστε στον πατέρα, εξακολουθούμε να λέμε ψέματα, να εξαπατούμε και να ζούμε μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, όπως η αλαζονεία, η απληστία και η ιδιοτέλεια. Ακούσια, διαπράττουμε αμαρτίες και αντιστεκόμαστε στον Θεό, και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να απαλλαγεί από τα δεσμά αυτής της αμαρτωλής φύσης, ούτε υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να φτάσει στην αγνότητα και την αγιοσύνη στηριζόμενος στην εξομολόγηση και τη μετάνοια. Αυτός είναι ο λόγος που εξακολουθεί να υπάρχει η ανάγκη να αποδεχθούμε το έργο που έχει έλθει να κάνει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες —το έργο, δηλαδή, της κρίσεως και της κάθαρσης των ανθρώπων. Μόνο αν το κάνουμε αυτό, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε ολοκληρωτικά από τα δεσμά της αμαρτίας, να εξαγνιστούμε και να μεταμορφωθούμε, καθώς και να αποκτήσουμε σωτηρία από τον Θεό». Στο άκουσμα αυτών, ρώτησα, σε κατάσταση σύγχυσης: «Ο πατήρ λέει συχνά: “Αν οι άνθρωποι διαπράττουν μικρές αμαρτίες, τότε όταν επιστρέψει ο Κύριος για να κρίνει φανερά τους ανθρώπους, μόλις εκείνοι ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους στο καθαρτήριο, θα μπορέσουν να ανέλθουν στον ουρανό. Εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες, θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση για να τιμωρηθούν”. Πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι το έργο της κρίσεως που θα επιτελέσει ο Θεός κατά την επιστροφή Του, είναι η κάθαρση και η σωτηρία των ανθρώπων;» Η αδελφή Κιανχέ είπε: «Κι εγώ πίστευα τα λόγια του πατέρα στο παρελθόν. Διατηρούσα τις ίδιες αντιλήψεις με εσένα σχετικά με το πώς θα επιστρέψει ο Κύριος για να κάνει το έργο της κρίσεως. Όταν το σκέφτομαι όμως τώρα, αυτό που λέει ο πατήρ, συνάδει πραγματικά με τη Βίβλο; Βασίζεται στον λόγο του Θεού; Είπε ο Κύριος Ιησούς ότι υπάρχει καθαρτήριο; Ανέφερε ότι οι άνθρωποι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες μπορούν να ανέλθουν στον ουρανό αφού ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους στο καθαρτήριο και ότι μόνο εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες πηγαίνουν στην κόλαση; Φυσικά και δεν το είπε! Επομένως, από πού προήλθαν αυτά τα λόγια; Είναι εμφανές ότι απορρέουν από τις αντιλήψεις και τη φαντασία των ανθρώπων και ότι πρόκειται μονάχα για τις εικασίες και τις υποθέσεις που κάνει ο άνθρωπος. Δεν συνάδουν ούτε στο ελάχιστο με τα λόγια του Θεού, ούτε συνάδουν με την πραγματικότητα του έργου του Θεού. Τι νόημα έχει να προασπιζόμαστε κάτι τέτοιο;» Ακούγοντας αυτά που έλεγε κατά τη συναναστροφή, έγνεφα σιωπηλά. Εκείνη συνέχισε: «Επί του παρόντος, είμαστε όλοι γεμάτοι αμαρτία και δεν υπάρχει ούτε ένας που να είναι αγνός. Με βάση τα όσα είπε ο πατήρ, όταν επιστρέψει ο Κύριος για να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς, εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες θα πάνε στο καθαρτήριο, ενώ εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες θα πάνε στην κόλαση. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα ήμασταν όλοι καταδικασμένοι και δεν θα βιώναμε όλοι την τιμωρία του να πάμε στην κόλαση; Δεν θα ήταν μάταιο όλο το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Θα είχε κάποιο νόημα η έλευση του Κυρίου;» Αυτά που συναναστράφηκε μαζί μου η αδελφή, άγγιξαν την καρδιά μου. Είναι αλήθεια —ακόμη κι αν πιστεύουμε στον Θεό, αν το μόνο που κάνουμε είναι να διαπράττουμε συνεχώς αμαρτίες και κατόπιν να τις εξομολογούμαστε, τότε κανείς δεν θα οδηγηθεί στην κάθαρση. Πράγματι, κανείς δεν θα είναι άξιος να δει τον Θεό, και αν ο Θεός έχει έλθει για να κρίνει, να καταδικάσει και να τιμωρήσει φανερά τους ανθρώπους, τότε όλοι θα πρέπει να πάνε στην κόλαση. Κανείς δεν θα μπορούσε να αποκτήσει σωτηρία… Τότε μόνο συνειδητοποίησα πόσο μη ρεαλιστικά είναι τα λόγια «όταν έλθει ξανά ο Κύριος για να κρίνει φανερά όλους τους λαούς, εκείνοι που διαπράττουν σοβαρές αμαρτίες θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση, ενώ εκείνοι που διαπράττουν μικρές αμαρτίες θα πάνε στο καθαρτήριο, και αφού ολοκληρώσουν το μαρτύριό τους, θα ανέλθουν στον ουρανό». Δεν συνάδει καθόλου με το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Τότε, η αδελφή Κιανχέ είπε: «Όσο για το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, ας ρίξουμε όλοι μια ματιά στο πώς περιγράφεται στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά για να κρίνει, να καταραστεί, να παιδέψει και να σώσει. Έως ότου φτάσει στο τέλος του το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί 6.000 έτη —προτού Εκείνος αποκαλύψει την έκβαση κάθε κατηγορίας ανθρώπου— το έργο του Θεού επί γης θα γίνεται για χάρη της σωτηρίας· ο αποκλειστικός σκοπός του είναι να ολοκληρωθούν —διεξοδικά— όσοι Τον αγαπούν και να υποταχθούν στο κράτος Του. Όπως κι αν σώζει ο Θεός τους ανθρώπους, όλα γίνονται κάνοντάς τους να απελευθερωθούν από την παλιά σατανική τους φύση· δηλαδή, τους σώζει κάνοντάς τους να αναζητήσουν τη ζωή. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν θα έχουν τρόπο να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο). “Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια)».

Αφού διάβασε τον λόγο του Θεού, η αδελφή Ζανγκ Σιάο συναναστράφηκε μαζί μας, λέγοντας: «Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού ξεκαθαρίζει απόλυτα τη σημασία του έργου της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, την ακριβή φύση της κρίσεως και τα αποτελέσματα του έργου της κρίσεως μεταξύ των ανθρώπων. Το έργο της κρίσεως του Θεού δεν αποσκοπεί στο να θανατώσει ή να τιμωρήσει τους ανθρώπους, όπως θεωρούμε στις αντιλήψεις και τη φαντασία μας. Αντίθετα, το έργο αυτό χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τις σκέψεις, την ομιλία και τις ενέργειες των ανθρώπων, να ξεριζώσει από μέσα μας τη βαθιά εδραιωμένη σατανική μας φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας που αντιστέκονται στον Θεό. Μας δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια του γεγονότος ότι έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά, ενώ μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη δίκαιη και άγια διάθεση του Θεού. Όταν κατανοούμε κάπως αυτά τα πράγματα, αρχίζουμε να μισούμε τον εαυτό μας, κι αυτό γεννά αληθινή μετάνοια και μια καρδιά που σέβεται αληθινά τον Θεό. Μέσα από την κρίση του λόγου του Θεού, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την αλήθεια και να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτήν, και να ζήσουμε φυσικά βασιζόμενοι στην αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, οι όποιες σατανικές διαθέσεις διατηρούμε μέσα μας, σταδιακά θα απορριφθούν, κι εμείς θα μπορούμε να είμαστε σε αρμονία με τον Θεό. Από τότε κι έπειτα, δεν θα επαναστατούμε πλέον ενάντια στον Θεό ούτε θα Του αντιστεκόμαστε, αλλά θα μπορούμε να Τον υπακούμε αληθινά —μόνο αυτό αποτελεί απόκτηση σωτηρίας. Αφότου διαφθαρήκαμε από τον Σατανά, δεν έχουμε πια την ομοιότητα ενός ανθρώπου και χάνουμε τη συνείδηση και τη λογική που οφείλει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Αντίθετα, είμαστε γεμάτοι αλαζονεία, υπερβολική αυτοπεποίθηση, ιδιοτέλεια και άλλες πτυχές μιας σατανικής διάθεσης. Η στάση που έχουμε απέναντι στα πράγματα και οι αντιλήψεις μας γι’ αυτά, επίσης δεν είναι πλέον συμβατά με τον Θεό. Για παράδειγμα: Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, όλοι έχουμε διαφορετικά πράγματα που δεχόμαστε και όλοι προσκολλόμαστε στις δικές μας αντιλήψεις, ασχέτως αν υπάρχει βάση στα λόγια του Θεού. Δεν αναζητούμε το θέλημα του Θεού, κι αντίθετα πιστεύουμε στα τυφλά ότι ο δικός μας τρόπος σκέψης είναι σωστός. Όταν το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις αντιλήψεις και τη φαντασία μας, εκφέρουμε τη δική μας κρίση για τον Θεό και Τον αρνούμαστε, Του επιτιθέμεθα και Τον καταδικάζουμε. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αλαζονικής μας διάθεσης. Με μια τέτοια σατανική φύση, είμαστε όλοι πολύ επιρρεπείς στο να αντιστεκόμαστε στον Θεό, επομένως χρειαζόμαστε επειγόντως να έλθει ο Θεός για να εκτελέσει ένα στάδιο του έργου της κρίσεως, καθώς και να καθάρει και να μεταμορφώσει τη σατανική μας διάθεση. Χωρίς αυτά, κανείς δεν θα μπορέσει να απαλλαγεί από τη διαφθορά και να φτάσει στη σωτηρία».

Όταν άκουσα τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και τα όσα είπε αυτή η αδελφή κατά τη συναναστροφή, η καρδιά μου ξαφνικά άνοιξε και απέκτησε διαύγεια, και ένιωσα ότι τα διατύπωσε πολύ σωστά. Παρόλο που υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν κατανοούσα επακριβώς, μολαταύτα μου έδωσαν μια αίσθηση της σοφίας που υπάρχει μέσα στο έργο του Θεού, καθώς και του μεγέθους της αγάπης που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο. Στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά την έλευση του Θεού για να κρίνει την ανθρωπότητα, πίστευα πως οι άνθρωποι είτε θα πήγαιναν στην κόλαση είτε θα υπέφεραν το μαρτύριο του καθαρτηρίου. Στην πραγματικότητα, το έργο της κρίσεως του Θεού δεν είναι καθόλου όπως το φανταζόμασταν. Αντιθέτως, πρόκειται για τον Θεό που έρχεται ενσαρκωμένος για να εκφράσει πρακτικά την αλήθεια και να εκτελέσει το έργο της κρίσεως. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο καθάρει και σώζει τους ανθρώπους. Το έργο της κρίσεως του Θεού σφύζει από νόημα. Είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε εμείς, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα!

Ενώ τα άκουγα όλα αυτά με μεγάλο ενδιαφέρον, ξαφνικά μου τηλεφώνησε ο σύζυγός μου για να μου πει ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο. Βλέποντας πως αυτή τη φορά ήμουν ικανή να τα ακούσω όλα αυτά, πάνω που ήμουν έτοιμη να φύγω, εκείνη μου έδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός» και μου είπε ότι τα λόγια σε αυτό το βιβλίο ήταν η φωνή του ίδιου του Θεού. Επίσης, μου συνέστησε ιδιαίτερα να διαβάσω τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Αφότου επέστρεψα στο σπίτι, διάβαζα το βιβλίο όποτε έβρισκα χρόνο. Μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού, κατανόησα πολλές αλήθειες και απέκτησα αρκετές γνώσεις. Ταυτόχρονα, βίωσα επίσης πραγματικά τον εξονυχιστικό έλεγχο που κάνει ο Θεός στα βάθη της ψυχής των ανθρώπων. Κάθε λόγος του Παντοδύναμου Θεού διαπέρασε απευθείας την καρδιά μου, αποκαλύπτοντας την εσωτερική διεφθαρμένη φύση μου. Μερικές φορές, όταν έβλεπα ότι ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει τη διαφθορά μου, ένιωθα ότι Εκείνος τη μισεί πάρα πολύ. Φαινόταν ότι ο Θεός εξέφραζε τον θυμό Του προς εμάς, και η μουδιασμένη και αναίσθητη καρδιά μου διεγέρθη κατευθείαν. Ανέπτυξα δέος για τον Θεό μέσα στην καρδιά μου και δεν ήμουν πια όπως πριν —όταν διέπραττα αμαρτίες δίχως φόβο. Μέσα από πολλές εμπειρίες και τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του λόγου του Θεού, είδα ότι το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού μπορούσε πράγματι να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία και να τους δώσει τη δυνατότητα να ξεφύγουν από την αμαρτία. Πόσο πρακτικά είναι το έργο και τα λόγια του Θεού! Αισθάνθηκα μεγάλη μεταμέλεια όταν θυμήθηκα το γεγονός ότι, τα τελευταία δύο χρόνια, είχα αντισταθεί στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μίσησα τον εαυτό μου που υπήρξα τόσο ανόητη και αδαής, που δεν επιζήτησα να κατανοήσω και να διερευνήσω ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως τη δεύτερη έλευση του Κυρίου. Αλλά όχι. Άκουγα άκριτα εκείνες τις φήμες, έκλεισα έξω τον Θεό, Τον καταδίκασα και Του αντιστάθηκα. Παραλίγο να χάσω τη σωτηρία του Κυρίου τις έσχατες ημέρες. Υπήρξα πραγματικά τόσο τυφλή! Είδα ξεκάθαρα ότι οι συκοφαντίες, η επίκριση και η βλασφημία ενάντια στον Παντοδύναμο Θεό, καθώς και η δυσφήμηση της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ήταν όλα αναλήθειες του Σατανά. Είναι τεχνάσματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς ειδικά για να μπερδέψει και να παγιδέψει τους ανθρώπους, καθώς και για να τους εμποδίσει να αποδεχθούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν θα πιστεύω πια τις αναλήθειες του Σατανά. Ό,τι κι αν αντιμετωπίσω ή ακούσω στο μέλλον, θα ξεχωρίζω πάντα το σωστό από το λάθος, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την πραγματικότητα. Δεν θα ακούω πια τα ψέματα και τον δόλο του Σατανά —μόνο αν πράττει κανείς έτσι, μπορεί να βρίσκεται σε σύμπνοια με το θέλημα του Θεού. Έχοντας αυτά κατά νου, ευχαρίστησα ειλικρινά τον Παντοδύναμο Θεό για το έλεος και τη σωτηρία που μου έχει παράσχει. Ο Θεός δεν εγκατέλειψε τη σωτηρία μου εξαιτίας της ανυπακοής και της αντίστασής μου, κι αντιθέτως συνέχισε να κανονίζει ανθρώπους να μου διαδώσουν το ευαγγέλιο και να με φέρουν πίσω στον οίκο του Θεού. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού! Κάθε φορά που ακούω τους στίχους του μουσικού βίντεο «Ύμνος εγκάρδιας αφοσίωσης», οι οποίοι λένε «Υπάρχει Εκείνος που είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Όλα όσα λέει, όλα όσα κάνει, είναι η αλήθεια. Αγαπώ πολύ τη δικαιοσύνη Του, τη σοφία Του. Το να Τον βλέπω, το να Τον υπακούω, είναι πράγματι ευλογία», η καρδιά μου συγκινείται και εμπνέεται ιδιαιτέρως. Νιώθω πόσο τυχερή είμαι που υποδέχομαι την επιστροφή του Κυρίου και συναντώ απευθείας τον λόγο του Θεού. Πόσο μεγάλη ευλογία!

Αργότερα, άρχισα να συμμετέχω στην εκκλησιαστική ζωή της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Οι αδελφοί και οι αδελφές ψάλλουν ύμνους, χορεύουν και δοξάζουν τον Θεό μαζί. Διαβάζουν τον λόγο του Θεού, και αν υπάρχει διαφθορά να αποκαλυφθεί, ανοίγουν την καρδιά τους και συναναστρέφονται σχετικά με αυτήν. Όλοι συζητούν για τη γνώση και την εμπειρία που έχουν πάνω στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και αναζητούν ένα μονοπάτι πράξης και εισόδου. Αυτό το είδος ζωής στην εκκλησία είναι ιδιαίτερα απελευθερωτικό, κι εγώ αποκτώ μεγάλη θρέψη από αυτό. Έχω συνειδητοποιήσει πραγματικά ότι μόνο μια τέτοια εκκλησία, στην οποία εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, μπορεί να αποτελεί τον οίκο του Θεού. Εδώ ανήκω. Πλέον είμαι ολότελα αποφασισμένη ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι η δεύτερη έλευση του Κυρίου και είμαι αποφασισμένη να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό μέχρι το τέλος!