Ιων. 3 Και έγεινε λόγος Ιεχωβά προς Ιωνάν εκ δευτέρου, λέγων, Σηκώθητι, ύπαγε εις Νινευή, την πόλιν την μεγάλην, και κήρυξον προς αυτήν το κήρυγμα, το οποίον εγώ λαλώ προς σε. Και εσηκώθη ο Ιωνάς και υπήγεν εις Νινευή κατά τον λόγον του Ιεχωβά. Η δε Νινευνή ήτο πόλις μεγάλη σφόδρα, οδού τριών ημερών· Και ήρχισεν ο Ιωνάς να διέρχηται εις την πόλιν οδόν μιας ημέρας και εκήρυξε και είπεν, Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή. Και οι άνδρες της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύθησαν σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών· διότι ο λόγος είχε φθάσει προς τον βασιλέα της Νινευή και εσηκώθη από του θρόνου αυτού και αφήρεσε την στολήν αυτού επάνωθεν εαυτού και εσκεπάσθη με σάκκον και εκάθησεν επί σποδού. Και διεκηρύχθη και εγνωστοποιήθη εν τη Νινευή διά ψηφίσματος του βασιλέως και των μεγιστάνων αυτού και ελαλήθη, οι άνθρωποι και τα κτήνη, οι βόες και τα πρόβατα, να μη γευθώσι μηδέν, μηδέ να βοσκήσωσι, μηδέ ύδωρ να πίωσιν· αλλ’ άνθρωπος και κτήνος να σκεπασθώσι με σάκκους και να φωνάξωσιν ισχυρώς προς τον Θεόν· και ας επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και από της αδικίας, ήτις είναι εν ταις χερσίν αυτών. Τις εξεύρει αν επιστρέψη και μεταμεληθή ο Θεός και επιστρέψη από της οργής του θυμού αυτού και δεν απολεσθώμεν; Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς· και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμη εις αυτούς· και δεν έκαμεν αυτό.

Ο Θεός βλέπει την ειλικρινή μετάνοια μέσα στα βάθη της καρδιάς των κατοίκων της Νινευή

Αφού άκουσαν τη διακήρυξη του Θεού, ο βασιλιάς της Νινευή και οι υπήκοοί του εκπλήρωσαν μια σειρά ενεργειών. Ποια είναι η φύση της συμπεριφοράς και των ενεργειών τους; Με άλλα λόγια, ποια είναι η ουσία του συνόλου της διαγωγής τους; Για ποιον λόγο έπραξαν όσα έπραξαν; Στα μάτια του Θεού, είχαν μετανοήσει ειλικρινά —όχι μονάχα επειδή Τον ικέτευσαν με θέρμη και ομολόγησαν τις αμαρτίες τους ενώπιόν Του, αλλά και επειδή εγκατέλειψαν την κακή διαγωγή τους. Ενήργησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι, ακούγοντας τα λόγια του Θεού, αισθάνθηκαν απίστευτο τρόμο και πίστεψαν ότι Εκείνος επρόκειτο να πράξει στ’ αλήθεια όσα είπε. Νηστεύοντας, φορώντας σακιά και καθήμενοι στις στάχτες, θέλησαν να δηλώσουν την προθυμία τους να αναμορφώσουν τους τρόπους τους και να απέχουν από την κακία, να προσευχηθούν στον Ιεχωβά Θεό ώστε να συγκρατήσει τον θυμό Του και να Τον ικετεύσουν να ανακαλέσει την απόφασή Του, καθώς και την καταστροφή που ετοιμαζόταν να πέσει πάνω τους. Εξετάζοντας το σύνολο της συμπεριφοράς τους, μπορούμε να δούμε ότι είχαν ήδη κατανοήσει πως οι προηγούμενες κακές πράξεις τους ήταν απεχθείς στον Ιεχωβά Θεό, καθώς και ότι είχαν κατανοήσει τον λόγο, για τον οποίο Εκείνος επρόκειτο να τους καταστρέψει σύντομα. Για τους λόγους αυτούς, όλοι ήθελαν να μετανοήσουν απόλυτα, να απομακρυνθούν από τους κακούς τους τρόπους και να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Με άλλα λόγια, μόλις έμαθαν τη διακήρυξη του Ιεχωβά Θεού, ο κάθε ένας τους ένιωσε φόβο στην καρδιά του· δεν συνέχισαν περαιτέρω την κακή διαγωγή τους, ούτε εξακολούθησαν να διαπράττουν τις πράξεις που απεχθανόταν ο Ιεχωβά Θεός. Επιπροσθέτως, ικέτευσαν τον Ιεχωβά Θεό να συγχωρήσει τις προηγούμενες αμαρτίες τους και να μην τους μεταχειριστεί σύμφωνα με τις προηγούμενες ενέργειές τους. Ήταν πρόθυμοι να μην εμπλακούν ποτέ ξανά σε κακές πράξεις, και να ενεργούν σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά Θεού, προκειμένου να μην Τον εξοργίσουν ποτέ ξανά. Η μετάνοιά τους ήταν ειλικρινής και βαθιά. Πήγαζε από τα βάθη της καρδιάς τους και δεν ήταν προσποιητή, ούτε προσωρινή.

Μόλις ο λαός της Νινευή, από τον ανώτατο βασιλιά μέχρι τους υπηκόους του, έμαθαν ότι ο Ιεχωβά Θεός ήταν οργισμένος μαζί τους, κάθε μία από τις ενέργειές τους, το σύνολο της συμπεριφοράς τους, καθώς και όλες οι αποφάσεις και επιλογές τους ήταν ξεκάθαρες και άδολες μπροστά στα μάτια του Θεού. Βλέποντας τη συμπεριφορά τους, ο Θεός άλλαξε γνώμη. Τι μπορεί να σκεφτόταν ο Θεός εκείνη ακριβώς τη στιγμή; Η Βίβλος μπορεί να σου απαντήσει την ερώτηση αυτή. Όπως καταγράφεται στις Γραφές: «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς· και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμη εις αυτούς· και δεν έκαμεν αυτό» (Ιων. 3:10). Παρόλο που ο Θεός άλλαξε γνώμη, δεν υπήρχε τίποτα περίπλοκο ως προς τη σκέψη Του. Απλώς, μετέβη από την έκφραση του θυμού Του στον κατευνασμό του, και στη συνέχεια αποφάσισε να μην φέρει την καταστροφή στην πόλη της Νινευή. Ο λόγος για τον οποίο η απόφαση του Θεού —να απαλλάξει τους κατοίκους της Νινευή από την καταστροφή— ήταν τόσο γρήγορη, είναι ότι ο Θεός παρατήρησε την καρδιά του κάθε ανθρώπου της Νινευή. Είδε αυτό που έκρυβαν στα βάθη της καρδιάς τους: την ειλικρινή τους ομολογία και τη μετάνοια για τις αμαρτίες τους, την ειλικρινή πίστη τους σε Εκείνον, τη βαθιά συναίσθησή τους ότι οι κακές τους πράξεις είχαν εξοργίσει τη διάθεσή Του και τον απορρέοντα φόβο για την επικείμενη τιμωρία από τον Ιεχωβά Θεό. Την ίδια στιγμή, ο Ιεχωβά Θεός άκουσε και τις προσευχές από τα βάθη της καρδιάς τους, να τον ικετεύουν να παύσει τον θυμό Του εναντίον τους, ώστε να καταφέρουν να αποφύγουν την καταστροφή. Όταν ο Θεός παρατήρησε όλα αυτά τα γεγονότα, σιγά-σιγά ο θυμός Του χάθηκε. Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλος ήταν πριν ο θυμός Του, βλέποντας την ειλικρινή μετάνοια στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων αυτών, η καρδιά Του συγκινήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να αντέξει να τους επιφέρει την καταστροφή, και έπαψε να είναι θυμωμένος μαζί τους. Αντ’ αυτού, συνέχισε να τείνει το έλεος και την ανεκτικότητά Του προς αυτούς, και εξακολούθησε να τους καθοδηγεί και να τους συνδράμει.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄