Για να εκτελεί κάποιος ικανοποιητικά το καθήκον του, το σημαντικότερο είναι να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για την αλήθεια. Μόνο αν αντιλαμβάνονται την αλήθεια-αρχές μπορούν οι άνθρωποι να δρουν σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Επίσης, πρέπει να μαθαίνουν για τους διάφορους τομείς εξειδίκευσης και για τις ειδικές δεξιότητες που αφορούν τα καθήκοντά τους κι είναι απαραίτητο να μάθουν μερικές απλές και πρακτικές τεχνικές. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάποιες τεχνικές γνώσεις, αλλά δεν ξέρουν πώς να τις εφαρμόζουν στα καθήκοντά τους. Δεν καταλαβαίνουν ποτέ ξεκάθαρα πώς να τις εφαρμόσουν στα διάφορα πράγματα που κάνουν. Δεν ξέρουν να τα κάνουν με τρόπο σωστό, σύμφωνο με την αλήθεια-αρχές και που να μπορεί να ωφελήσει τους άλλους ούτε ξέρουν ποιος τρόπος είναι λανθασμένος και παραβιάζει τις αρχές. Το μυαλό τους είναι μπερδεμένο. Τους φαίνεται σωστός ένας τρόπος, αλλά μετά βλέπουν κι άλλες επιλογές, κι έτσι δεν είναι ποτέ σίγουροι πώς να ενεργήσουν σωστά και ούτε ξέρουν πώς να ασκηθούν για να ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τι αποδεικνύει αυτό; (Ότι δεν κατανοούν την αλήθεια.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και είναι μπερδεμένοι σχετικά με την εσωτερική τους κατάσταση και την κατανόησή τους για πολλά πράγματα, αλλά και με τα πρότυπα με βάση τα οποία τα αξιολογούν. Για κάτι με το οποίο δεν ασχολούνται, νομίζουν ότι κατανοούν τα πάντα και ότι όλα τους είναι εύκολα. Όταν όμως συναντούν μια τέτοια κατάσταση στην πραγματική ζωή, δεν την καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν και με ποιον τρόπο να προχωρήσουν. Μόνο τότε καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τίποτα και ότι δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Τα δόγματα για τα οποία μιλούσαν παλιότερα είναι πια άχρηστα. Δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να αναζητήσουν πληροφορίες από τους άλλους και να συζητήσουν την κατάσταση μαζί τους. Αυτό συμβαίνει όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια. Τα έχουν χαμένα, είναι μες στο άγχος, νομίζουν πως τα κάνουν όλα λάθος και δεν μπορούν να βρουν το σωστό μονοπάτι. Μόνο τότε καταλαβαίνουν ότι χωρίς την αλήθεια είναι πολύ δύσκολο να κάνεις το παραμικρό βήμα! Τι χρειάζονται περισσότερο αυτοί οι άνθρωποι τη συγκεκριμένη στιγμή; Τις σατανικές φιλοσοφίες και γνώσεις ή την κατανόηση της αλήθειας; Το σημαντικότερο πράγμα είναι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε ακόμη και να τελειώσεις μια εργασία, θα νιώθεις αβεβαιότητα. Δεν θα ξέρεις αν την έκανες σωστά ούτε τι αποτέλεσμα θα έχει όταν ολοκληρωθεί. Δεν μπορείς να τα υπολογίσεις αυτά τα πράγματα. Γιατί δεν μπορείς να τα υπολογίσεις; Γιατί είναι πάντα η καρδιά σου γεμάτη αβεβαιότητα; Γιατί όταν κάνεις πράγματα, δεν ξέρεις σίγουρα αν τα κάνεις με τρόπο που είναι πραγματικά κι αληθινά σύμφωνος με τις αρχές, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι οι αρχές και αν η άσκησή σου συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Δεν μπορείς να το επιβεβαιώσεις αυτό. Αν πετύχεις κάποιο μικρό αποτέλεσμα όσο εκτελείς το καθήκον σου, θα νομίζεις ότι έχεις σπουδαίες ικανότητες κι έχεις αποκτήσει κάποιο κεφάλαιο και εφησυχάσεις. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει κάποιο προφανές αποτέλεσμα ή δεν καλύπτονται τα πρότυπα των αρχών, θα αποκτήσεις αμέσως αρνητική διάθεση και θα σκεφτείς: «Πότε θα με διαφωτίσει ο Θεός; διαφωτίζει συνέχεια τους άλλους, αλλά εγώ δεν δέχομαι έμπνευση ούτε διαφώτιση και φώτιση;» Μερικές φορές μπορεί να νομίζετε πως έχετε κάνει πράγματα με σωστές προθέσεις και πως έχετε καταβάλλει πολύ κόπο, οπότε ελπίζετε ότι ο Θεός θα αποδεχτεί με χαρά, θα εγκρίνει και θα επιβεβαιώσει τον κόπο σας. Ταυτόχρονα, όμως, φοβάστε μήπως πει ότι δεν πράξατε σωστά και δεν το εγκρίνει. Αυτό δεν δείχνει ότι ανησυχείτε για τα κέρδη και τις απώλειες; Όταν βλέπετε ότι έχετε μικρό ανάστημα, ότι είστε πολύ επαναστατικοί κι αλαζονικοί και ότι εφησυχάζετε κάθε φορά που πετυχαίνετε το παραμικρό, τότε θα καταλάβετε ότι έχετε γίνει πολύ διεφθαρμένοι, πως είστε διάβολοι και σατανάδες, και ανάξιοι να σας σώσει ο Θεός. Τότε, μετά από κάποια ακόμη μικρά επιτεύγματα, θα σκέφτεστε ότι τελικά δεν είστε και τόσο κακοί, ότι έχετε κάποιες ικανότητες και μπορείτε να πετύχετε κάποια αποτελέσματα, κι έτσι πρέπει να επιβραβευτείτε. Δείχνει αυτό ότι ανησυχείτε για τα κέρδη και τις απώλειες; Τι προκαλεί αυτήν την ανησυχία για τα κέρδη και τις απώλειες; Σχετίζεται άμεσα με το ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αυτό προκαλεί πολλές καταστάσεις και πολλές εκδηλώσεις. Το βασικό είναι ότι ζουν συχνά σε κατάσταση ανησυχίας για τα κέρδη και τις απώλειες. Αυτή είναι η κανονική τους κατάσταση. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν μπορείς και να υπολογίσεις τις ικανότητές σου. Δεν ξέρεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν ξέρεις ποιες αρχές και ποια πρότυπα να ακολουθείς όταν εκτελείς το καθήκον σου ούτε ποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να προσπαθείς να πετύχεις. Δεν ξέρεις, επίσης, ποιος είναι ο στόχος και η κατεύθυνση της ζωής. Δεν ξέρεις γιατί ο Θεός είναι θυμωμένος μαζί σου, γιατί σε εγκρίνει ή γιατί είναι επιεικής μαζί σου. Δεν ξέρεις τίποτα απ’ αυτά. Δεν ξέρεις ποια είναι η θέση σου και δεν μπορείς να αξιολογήσεις αν αυτά που έκανες εκπληρώνουν το καθήκον σου ως δημιούργημα κι αν το έχεις εκτελέσει ικανοποιητικά. Μερικές φορές φέρεσαι ντροπαλά και άλλες φορές τολμηρά και έξαλλα. Η κατάστασή σου είναι πάντα ασταθής. Πώς γίνεται ασταθής η κατάσταση ενός ανθρώπου; Τελικά, αυτό σχετίζεται με το ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, χειρίζονται τα πράγματα χωρίς αρχές. Έχουν πολύ ασταθή συμπεριφορά και αποκλίνουν σταθερά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όταν δεν κάνουν τίποτα, φαίνεται να κατανοούν τα πάντα και λένε σωστά πράγματα για τα δόγματα. Όταν όμως συμβαίνει κάτι και καλούνται να το λύσουν, να εφαρμόσουν όλες τις αλήθειες που κατανοούν στην πραγματική ζωή, τότε δεν έχουν μονοπάτι, δεν ξέρουν ποια αρχή να χρησιμοποιήσουν και μονολογούν: «Καταλαβαίνω ότι πρέπει να εκτελέσω πιστά το καθήκον μου, πως πρέπει να είμαι ειλικρινής, πως δεν πρέπει να έχω αντιλήψεις ή παρανοήσεις για τον Θεό, πως πρέπει να υποταχθώ σ’ Αυτόν. Αλλά αυτό πώς να το χειριστώ;» Το σκέφτονται ξανά και ξανά, προσπαθούν να εφαρμόσουν κανονισμούς, αλλά δεν έχουν ιδέα ποιους να εφαρμόσουν. Εσείς πιστεύετε ότι κάποιος που πρέπει να ψάξει ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού όταν του συμβαίνει κάτι είναι άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια; Αυτό δεν είναι πραγματική κατανόηση της αλήθειας. Κάποιοι άνθρωποι απλώς κατανοούν κάποια δόγματα, αλλά δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη την πραγματικότητα αυτών των αληθειών. Αυτό δείχνει ότι αυτά που λένε συνήθως κι αυτά που πιστεύουν ότι κατανοούν δεν είναι τίποτα άλλο από δόγματα. Αν κατανοείς την αλήθεια, αν διαθέτεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε όταν σου συμβαίνει κάτι, θα ξέρεις πώς να πράξεις σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και πώς να ενεργήσεις εντός των ορίων των αρχών. Αν το μόνο που κατανοείς είναι το δόγμα και όχι η αλήθεια τότε όταν σου συμβαίνει κάτι πραγματικά, αν βασιστείς στο δόγμα και ακολουθείς κανονισμούς, δεν πρόκειται να βρεις λύση. Δεν θα μπορέσεις να βρεις ούτε την αρχή ούτε ένα μονοπάτι για να κάνεις πράξη. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να φαίνεται ότι κατανοείς μια πτυχή της αλήθειας, ότι κατανοείς τη σημασία αυτών των λόγων της αλήθειας, ότι κατανοείς μέρος των προθέσεων του Θεού και το τι ζητάει, λες και τα ξέρεις όλα αυτά. Όταν, όμως, σου συμβαίνει κάτι, δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά εφαρμόζεις τυφλά κανονισμούς και τα κάνεις θάλασσα. Δεν είναι ντροπιαστικό αυτό; Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, όταν τους συμβαίνει κάτι, μπορούν να βρουν τις αρχές που θα κάνουν πράξη, έχουν μονοπάτι άσκησης και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια-αρχές. Όσο για εκείνους που μπορούν μόνο να ξεστομίζουν λόγια και δόγματα, αυτοί μοιάζουν να κατανοούν την αλήθεια, αλλά όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, μπερδεύονται. Αυτό αποδεικνύει ότι εκείνοι που ξεστομίζουν λόγια και δόγματα δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Όσοι ξεστομίζουν λόγια και δόγματα προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άλλους, είναι απατεώνες. Εξαπατούν και τον εαυτό τους και τους άλλους, πράγμα που σημαίνει ότι κάνουν κακό και στον εαυτό τους και στους άλλους!

Τώρα κατανοείτε περισσότερες αλήθειες ή περισσότερα δόγματα; (Περισσότερα δόγματα.) Και ποιος ο λόγος γι’ αυτό; (Ότι δεν επιδιώκουμε την αλήθεια.) (Ότι δεν προσπαθούμε να στοχαστούμε την αλήθεια.) Έχει κάποια σχέση με αυτά τα πράγματα, αλλά όλοι οι λόγοι που αναφέρατε είναι υποκειμενικοί. Υπάρχει κι ένας αντικειμενικός λόγος, που αφορά το επίπεδο των ανθρώπων. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε κηρύγματα εδώ και πάνω από μια δεκαετία, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα δόγματα ούτε να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο να ακολουθούν κανονισμούς και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ακούνε τα κηρύγματα ένθερμα και εργάζονται προσεκτικά για να ξεχωρίζουν όσα βλέπουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν με τίποτα τη διαφορά. Θεωρούν σχεδόν ίδιες όλες τις συναναστροφές, δηλαδή τις θεωρούν όλες αρκετά καλές και είναι όλες αρκετά πρακτικές. Αφού τις ακούσουν, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το δόγμα από την αλήθεια. υπάρχει πρόβλημα με το επίπεδό τους; (Ναι.) Μπορεί το επίπεδό σας να φτάσει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Κάθε φορά που συναναστρέφονται οι επικεφαλής και οι εργάτες στις συναθροίσεις ή άλλες φορές που έχουν επαφές και αλληλεπιδρούν μαζί σας, μπορείτε να καταλάβετε ποιο μέρος απ’ όσα λένε είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και ποιο είναι δόγμα; (Ναι.) Αν το καταλαβαίνετε, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε κάποια ικανότητα διάκρισης και δεν είστε τελείως ανίκανοι να ξεχωρίζετε τα πράγματα. Αν καταλαβαίνετε τη διαφορά, αυτό αποδεικνύει ότι το επίπεδό σας δεν είναι κακό. Το επίπεδο των ανθρώπων χωρίζεται σε αρκετές κατηγορίες: χαμηλό, μέτριο, καλό και εξαιρετικό. Υπάρχουν ουσιαστικά τέσσερις κατηγορίες. Αυτοί που έχουν ακόμη χειρότερο και απ’ το χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια, δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Δεν καταλαβαίνουν οτιδήποτε ακούνε και δεν κάνουν τίποτα με σκέψη, λογική ή αρχές. Στο κεφάλι τους όλα είναι ένα χάος. Είναι μπερδεμένοι άνθρωποι, αυτό που θα λέγαμε με απλά λόγια κτήνη. Αν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, είναι πνευματικά ανάπηροι. Δεν έχουν τη λογική των κανονικών ανθρώπων. Αυτοί είναι άνθρωποι που θα λέγαμε ανόητους, μισότρελους ή αφελείς.

Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο είναι πνευματικά ανάπηροι. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε άλλο γι’ αυτούς. Ας μιλήσουμε τώρα για το πώς φανερώνεται το χαμηλό επίπεδο. Κάποιοι πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά εξακολουθούν να μην κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να εκτελέσουν το βασικό καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία. Αυτές είναι εκδηλώσεις χαμηλού επιπέδου. Ποιες άλλες εκδηλώσεις χαμηλού επιπέδου υπάρχουν; Όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο, αφού έχουν ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, τα θεωρούν όλα ίδια, νομίζουν ότι όλα αναφέρονται στα ίδια πράγματα. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά τις λεπτομέρειες των διάφορων αληθειών, πόσο μάλλον να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο δόγμα. Δεν μπορούν καν να μιλήσουν για τα πιο απλά λόγια και δόγματα, πόσο μάλλον να κατανοήσουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν το χειρότερο επίπεδο απ’ όλους; Τέτοιοι άνθρωποι, όσο κι αν ακούνε κηρύγματα κι όσα χρόνια κι αν τα ακούνε, δεν μπορούν να τα καταλάβουν και δεν κατανοούν ποια είναι η αλήθεια ούτε τι σημαίνει η αυτογνωσία. Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό κι όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, στο τέλος δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Μπορούν μόνο να ακολουθούν μερικούς κανονισμούς και να θυμούνται κάποια πράγματα που θεωρούν σημαντικά, τίποτα παραπάνω δεν μπορούν να θυμηθούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το επίπεδό τους είναι χαμηλό, δεν μπορούν να ανέλθουν στην αλήθεια και ούτε καταλαβαίνουν πολλά πράγματα. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να κατανοήσουν κάποια επιφανειακά δόγματα. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι συχνά αλαζονικοί και μιλάνε για τον εαυτό τους. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Κύριο από τότε που ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου. Έγινα άγιος πριν από αρκετό καιρό κι έχω πολύ καιρό που έχω βαπτιστεί και καθαρθεί». Κάποιοι έχουν αποδεχθεί το νέο έργο του Θεού εδώ και τρία, πέντε ή και δέκα χρόνια, κι όμως επαναλαμβάνουν τα ίδια. Αυτό δεν είναι σημάδι χαμηλού επιπέδου; Κάποιοι λένε: «Λέτε ότι δεν έχω αυτογνωσία. Εσείς είστε αυτοί που δεν έχουν αυτογνωσία. Εγώ έχω γίνει άγιος εδώ και καιρό». Όσοι λένε κάτι τέτοιο είναι αυτοί που έχουν τη λιγότερη πνευματική κατανόηση, είναι αυτοί που έχουν το χειρότερο επίπεδο. Μπορείτε να συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους; Δεν μπορείτε. Όσο κι αν προσπαθήσεις να μιλήσεις, δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια, τι σημαίνει να την κάνεις πράξη, τι σημαίνει να υποτάσσεσαι στον Θεό, τι είναι η ζωή-είσοδος και τι σημαίνει να αλλάζεις τη διάθεσή σου. Δεν τα πράγματα κατανοούν ούτε φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο. Πιστεύουν στον Θεό τηρώντας μερικούς κανονισμούς, όπως το να απέχουν από εγκόσμια ζητήματα, να αποκηρύσσουν τον κόσμο, να μην έχουν πάρε-δώσε με τους διαβόλους, να μην κάνουν κακό, να διαπράττουν λιγότερες αμαρτίες, να προσηλώνονται στο όνομα του Θεού, να μην Τον προδίδουν και να προσεύχονται και να βασίζονται για όλα σ’ Αυτόν. Μόνο αυτά κάνουν. Ουσιαστικά παραμένουν περιορισμένοι στις τυπικότητες της θρησκευτικής πίστης. Αν κι έχουν ακούσει τόσα λόγια του Θεού και κηρύγματα για την αλήθεια, δεν κατανοούν αυτά που ακούνε. Όσο περισσότερο ακούνε, τόσο πιο μπερδεμένοι νιώθουν, οπότε δεν αφομοιώνουν τίποτα. Αν τους ρωτήσεις τι ζητάει ο Θεός απ’ τους ανθρώπους σ’ αυτό το στάδιο του έργου, δεν μπορούν να σου πουν. Μόνο κάποια απλά πράγματα για τα δόγματα μπορούν να πουν. Αυτό σημαίνει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ανθρώπων που έχουν μέτριο επίπεδο; Η βασική εκδήλωση είναι ότι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού. Αφού ακούσουν τα κηρύγματα, κατανοούν μόνο μερικά λόγια και δόγματα, αλλά δεν μπορούν να ανακαλύψουν καινούριο φως. Όταν τους συμβαίνει κάτι, παραμένουν ανήμποροι να το χειριστούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Το μόνο που μπορούν να είναι ξεστομίσουν μερικά κενά δόγματα και να ακολουθούν κανονισμούς. Όταν ακούνε κηρύγματα, φαίνεται να τα κατανοούν, αλλά όταν τους συμβαίνουν πράγματα, εξακολουθούν να ακολουθούν κανονισμούς και να φέρονται όπως θέλουν. Και πάντα επικρίνουν τους άλλους, ξεστομίζοντας λόγια και δόγματα. Πιστεύουν για πολλά χρόνια στον Θεό, κι έτσι κατανοούν πολλά δόγματα και όταν συναναστρέφονται με άλλους μπορούν να μιλήσουν λίγο σχετικά με τη γνώση τους. Μπορούν να εκφράσουν ολοκληρωμένα και με τρόπο χειροπιαστό αυτά που θέλουν να πουν, αλλά και να κάνουν κανονικές συζητήσεις με τους ανθρώπους. Ωστόσο, εξακολουθούν να μην κατανοούν τι είναι η αλήθεια ή τι είναι η πραγματικότητα. Πιστεύουν ότι τα δόγματα για τα οποία μιλούν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να καταλάβουν τι λένε οι άλλοι σχετικά με τις εμπειρίες τους που αφορούν την αλήθεια-πραγματικότητα, σχετικά με την κατανόησή τους ή με τα μονοπάτια άσκησής τους. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο πιστεύουν πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το δόγμα. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις αλήθειες που θα πρέπει να κάνουν πράξη και αυτές που θα πρέπει να διαθέτουν για να σωθούν. Επίσης, δεν ξέρουν πώς να καταλάβουν τον εαυτό τους και δεν ξέρουν ποιες αλήθειες θα πρέπει να κάνουν πράξη για να απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στην πραγματική τους ζωή, μπορούν μόνο να ακολουθούν κανονισμούς, να ακολουθούν θρησκευτικές τελετές, να συμμετέχουν επίμονα σε συναθροίσεις, να κηρύττουν με επιμονή δόγματα στους άλλους και να καταβάλλουν επίμονα κάποια προσπάθεια στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Ωστόσο, σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν αλλαγές στη διάθεση, τη γνώση της δικής τους διεφθαρμένης διάθεσης ή τη ζωή-είσοδο, σε αυτά ούτε εισέρχονται ούτε εμβαθύνουν. Αυτό σημαίνει να διαθέτεις μέτριο επίπεδο. Οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο μόνο μέχρι αυτό το στάδιο μπορούν να φτάσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν 20 ή 30 χρόνια στον Θεό, κι ακόμη μιλούν μόνο για δόγματα. Έχετε έρθει ποτέ σε επαφή με ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία, κι όμως το μόνο που κάνουν είναι να ξεστομίζουν δόγματα; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι έχουν μέτριο επίπεδο.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων που έχουν καλό επίπεδο; Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, αφού ακούσουν ένα κήρυγμα, καταλαβαίνουν ότι διαφέρει απ’ αυτά που λέει η Βίβλος και ότι είναι τελείως διαφορετικό απ’ όσα διδάσκονται στη θρησκεία. Μπορούν να καταλάβουν ότι εμβαθύνει περισσότερο, έχει περισσότερες λεπτομέρειες και είναι απόλυτα πρακτικό. Αφού, λοιπόν, αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού, αρχίζουν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας και στην είσοδο στην πραγματικότητα. Στην πραγματική τους ζωή, εκπαιδεύονται για να κάνουν πράξη και να βιώνουν τα λόγια του Θεού. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει: «Πρέπει να είστε ειλικρινείς». Στην αρχή, απλώς το τηρούν αυτό ως κανονισμό και λένε ό,τι τους έρθει στο μυαλό. Σιγά-σιγά, στα κηρύγματα που ακούνε και στην πραγματική εμπειρία τους, συνοψίζουν συνεχώς όσα έμαθαν και στο τέλος βιώνουν και κατανοούν τι είναι πραγματικά η αλήθεια του να είσαι ειλικρινής και τι είναι πραγματικά η ζωή. Έχουν την ικανότητα να εφαρμόσουν στην πραγματική τους ζωή τα λόγια που λέει ο Θεός και τις αλήθειες που κατανοούν ακούγοντας κηρύγματα, καθώς και να τα κάνουν πραγματικότητά τους. Μέσω της πραγματικής εμπειρίας, σιγά-σιγά βαθαίνει η εμπειρία τους στη ζωή. Όταν ακούνε κηρύγματα ή διαβάζουν τα λόγια του Θεού, κατανοούν την αλήθεια που περιέχεται σ’ αυτά. Τι σημαίνει εδώ η λέξη «αλήθεια»; Δεν είναι ένα κενό δόγμα, ούτε μια φράση, ούτε μια θεωρία για κάτι συγκεκριμένο. Αντίθετα, αφορά τις δυσκολίες που συναντά κανείς στην πραγματική ζωή και τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις που αποκαλύπτει. Οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο μπορούν να εντοπίσουν αυτές τις καταστάσεις και να τις συγκρίνουν με όσα λέει και εκθέτει ο Θεός. Έπειτα, ξέρουν πώς να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτό σημαίνει καλό επίπεδο. Πού αποτυπώνεται κυρίως το καλό επίπεδο; Στην ικανότητα να καταλάβει κανείς αυτά που λέγονται στα κηρύγματα, τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά τα λόγια και στην πραγματική του κατάσταση, την επίπτωση που θα έχουν στο άτομο τα λόγια αυτά και το πώς συνδέονται με τον εαυτό του. Αυτό είναι καλό επίπεδο. Εκτός από το να μπορούν να κατανοήσουν αυτά τα λόγια και να τα συνδέουν με τον εαυτό τους, όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν και να αντιλαμβάνονται τις αρχές της άσκησης στην πραγματική ζωή και να εφαρμόζουν αυτές τις αρχές σε κάθε δυσκολία και σε κάθε κατάσταση που αντιμετωπίζουν στην πραγματική ζωή τους. Αυτό σημαίνει να έχεις αντίληψη. Μόνο όσοι έχουν τέτοια αντίληψη διαθέτουν αληθινά καλό επίπεδο.

Όταν οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο αποκαλύπτουν μέρος της διεφθαρμένης διάθεσής τους, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά την κατάστασή τους ούτε την ουσία του προβλήματος. Κρίνουν μόνο κάνοντας συγκρίσεις με τα δόγματα που κατανοούν. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ουσία του προβλήματος ούτε να αναγνωρίσουν τη ρίζα αυτής της ουσίας και την πτυχή που αφορά την αλήθεια. Όταν συναντούν κάποια κατάσταση, αφού κλαδευτούν, αφού αναλύσουν το θέμα, αποκτούν μια έντονη εντύπωση και καταλαβαίνουν κάπως την κατάσταση. Όταν, όμως συναντήσουν κάποια άλλη κατάσταση ή συνθήκη, πάλι δεν την κατανοούν, δεν ξέρουν τι να κάνουν και δεν βρίσκουν ποιες αρχές να ακολουθήσουν. Αυτό σημαίνει να έχεις μέτριο επίπεδο. Όσο γι’ αυτούς που έχουν καλό επίπεδο, γιατί λέμε, άραγε, ότι έχουν καλό επίπεδο; Όσοι έχουν καλό επίπεδο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια κατάσταση, μπορεί να μην έχουν αμέσως κάποιο μονοπάτι άσκησης, αλλά μπορούν να βρουν το μονοπάτι ακούγοντας κηρύγματα ή αναζητώντας τα λόγια του Θεού. Έπειτα, θα ξέρουν πώς να προσεγγίσουν την κατάσταση. Θα ξέρουν τι να κάνουν την επόμενη φορά που θα έρθουν αντιμέτωποι με μια παρόμοια κατάσταση; (Ναι.) Για ποιον λόγο; (Επειδή δεν τηρούν απλώς κανονισμούς. Μπορούν να στοχαστούν μια κατάσταση για να βρουν ένα μονοπάτι και μετά να εφαρμόσουν όσα έμαθαν σε παρόμοιες καταστάσεις.) Σωστά, έχουν βρει την αρχή και κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Από τη στιγμή που θα κατανοήσουν την αλήθεια, γνωρίζουν τις καταστάσεις, τις αποκαλύψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων στις οποίες αναφέρεται η συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, καθώς και τα ζητήματα και τις συνθήκες, και άλλα παρόμοια πράγματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους στις ζωές τους, με τα οποία σχετίζεται αυτή η πτυχή. Καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τις αρχές που αφορούν αυτά τα πράγματα και όταν συναντούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον, ξέρουν πώς να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να κατανοείς ειλικρινά την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, επειδή καταλαβαίνουν την αλήθεια, επειδή έχουν το επίπεδο για να την κατανοήσουν, μπορούν και να γίνουν επικεφαλής ομάδων ή επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιοι άλλοι, όμως, μπορούν να κατανοήσουν μόνο σε επίπεδο δόγματος, οπότε δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής ομάδας, αφού αδυνατούν να συλλάβουν τις αρχές και να επιβλέψουν. Όταν σου ζητούν να υπηρετήσεις ως επικεφαλής ομάδας, σου ζητούν να αναλάβεις την ηγεσία και να αναλάβεις να επιβλέπεις τους άλλους. Τι πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να επιβλέπεις τους άλλους; Όχι δόγματα, συνθήματα, γνώσεις ή αντιλήψεις. Για να επιβλέψεις, καλείσαι να χρησιμοποιήσεις τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η βασικότερη και υψηλότερη αρχή με την οποία γίνεται οτιδήποτε στον οίκο του Θεού. Εάν έχεις μέτριο ή χαμηλό επίπεδο και δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια, τότε πώς μπορείς να επιβλέψεις; Πώς μπορείς να σηκώσεις αυτήν την ευθύνη; Δεν μπορείς να αναλάβεις αυτήν την εργασία, αυτό το καθήκον. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγονται ως επικεφαλής ομάδων, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα. Δεν είναι άξιοι να λέγονται επικεφαλής ομάδων και θα πρέπει να τους αντικαθιστούν. Κάποιοι επιλέγονται ως επικεφαλής ομάδων κι επειδή μπορούν να κατανοήσουν ένα μέρος των αλήθεια-αρχών, μπορούν να αναλάβουν το έργο και να λύσουν κάποια πρακτικά προβλήματα. Με αυτά τα κριτήρια είναι κανείς κατάλληλος για το έργο και για επικεφαλής ομάδας. Κάποιοι δεν μπορούν να αντέξουν το έργο ή να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους. Για ποιον λόγο γίνεται κυρίως αυτό; Για τη μειοψηφία αυτών των ανθρώπων, φταίει ότι έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Για την πλειοψηφία όμως, ο λόγος είναι το χαμηλό τους επίπεδο. Γι’ αυτό δεν μπορούν να κάνουν τις εργασίες τους ούτε να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους. Είτε πρόκειται για την κατανόηση της αλήθειας, είτε για την εκμάθηση ενός επαγγέλματος ή μιας εξειδικευμένης δεξιότητας, οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο καταλαβαίνουν τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτά, να βρίσκουν την αιτία των πραγμάτων και να προσδιορίζουν την πραγματικότητα και την ουσία τους. Κι έτσι, σε ό,τι κάνουν, σε κάθε δουλειά με την οποία ασχολούνται, να κάνουν τις ορθές κρίσεις και βρίσκουν τα σωστά πρότυπα και αρχές. Αυτό σημαίνει υψηλό επίπεδο. Όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν να επιβλέψουν τα διάφορα έργα του οίκου του Θεού. Όσοι έχουν μέτρο ή χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να κάνουν έργο. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για εύνοια ή για υποτίμηση από τον οίκο του Θεού απέναντι σε κάποιους ανθρώπους ή για διαφορετική μεταχείριση απέναντι σε άλλους —απλώς, πολλοί άνθρωποι, λόγω του επιπέδου τους, δεν μπορούν να επιβλέψουν. Γιατί δεν μπορούν να επιβλέψουν; Ποιος είναι ο κύριος λόγος γι’ αυτό; Είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Και γιατί δεν κατανοούν την αλήθεια; Επειδή έχουν μέτριο, ακόμα και πολύ χαμηλό επίπεδο. Γι’ αυτό δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και δεν μπορούν να την καταλάβουν όταν την ακούνε. Κάποιοι να μην κατανοούν την αλήθεια επειδή δεν ακούνε προσεκτικά, ή ίσως επειδή είναι νέοι και δεν έχουν αντίληψη της πίστης στον Θεό ούτε και τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Όμως, δεν είναι αυτά ο κύριος λόγος. Ο κύριος λόγος είναι ότι το επίπεδό τους είναι ανεπαρκές. Όσοι έχουν κατώτερο επίπεδο, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το καθήκον τους ή από το πόσο καιρό επιτελούν έργο, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσο κι αν τους συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, και πάλι δεν μπορούν να τα χωνέψουν. Αργοπορούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, τα κάνουν μαντάρα και δεν επιτυγχάνουν τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι που λειτουργούν ως επικεφαλής ομάδων και επιβλέπουν κάποιες εργασίες, όταν αναλαμβάνουν αρχικά την ευθύνη για το έργο, δεν αντιλαμβάνονται τις αρχές. Μετά από αρκετές αποτυχίες, τελικά κατανοούν την αλήθεια και αντιλαμβάνονται τις αρχές, μέσω αναζήτησης και ερωτήσεων. Στη συνέχεια, βασισμένοι σ’ αυτές τις αρχές, μπορούν να επιβλέψουν και να αναλάβουν το έργο μόνοι τους. Αυτό σημαίνει να έχεις επίπεδο. Όσο για άλλους, μπορείς να τους πεις όλες τις αρχές κι ακόμη και να περιγράψεις λεπτομερώς πώς εφαρμόζονται, κι ενώ θα φαίνεται λες και καταλαβαίνουν αυτό που τους λες, εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται τις αρχές στις ενέργειές τους. Αντίθετα, βασίζονται στις δικές τους ιδέες και φαντασιοκοπίες, και νομίζουν πως αυτό είναι το σωστό. Ωστόσο, δεν μπορούν να πουν καθαρά αν φέρονται σύμφωνα με τις αρχές και δεν το γνωρίζουν στην πραγματικότητα. Αν ο Άνωθεν τους κάνει ερωτήσεις, μπερδεύονται και δεν ξέρουν τι να πουν. Είναι ήρεμοι μόνο όταν επιβλέπει και παρέχει καθοδήγηση ο Άνωθεν. Αυτό δείχνει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Με τόσο χαμηλό επίπεδο, δεν μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις του Θεού ούτε να ανταποκριθούν στις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον να εκτελέσουν ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους.

Πριν από λίγο, ανέφερα ότι υπάρχει άλλη μια βαθμίδα πάνω από το καλό επίπεδο: το εξαιρετικό επίπεδο. Όταν πιστέψουν στον Θεό όσοι έχουν εξαιρετικό επίπεδο, διαβάζουν τα λόγια Του και, κατά την εμπειρία τους, σιγά-σιγά περνούν, νιώθουν και κατανοούν τις διάφορες καταστάσεις που αναφέρονται στα λόγια του Θεού. Ακόμη κι όταν δέχονται ελάχιστη παροχή ή βοήθεια, μπορούν να βρουν το μονοπάτι της άσκησης στα λόγια του Θεού, να θέσουν απαιτήσεις για τον εαυτό τους σύμφωνα με τις αρχές, τις κατευθύνσεις και τα πρότυπα των λόγων Του και να αποφύγουν αποκλίσεις και στρεβλώσεις. Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον Θεό, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του. Αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη μεγαλύτερη οξυδέρκεια. Πείτε μου, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Ίσως δεν σήμερα να μην μπορείτε να βρείτε τέτοιους ανθρώπους, αλλά μήπως μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον από τη Βίβλο; (Ναι, τον Ιώβ και τον Πέτρο.) Ο Ιώβ και ο Πέτρος ήταν τέτοιοι άνθρωποι. Ανήκουν στους ανθρώπους με το υψηλότερο επίπεδο. Αν αφήσουμε στην άκρη την ανθρώπινη φύση τους, τον χαρακτήρα τους και την πίστη τους στον Θεό, όσον αφορά το επίπεδό τους, είχαν το υψηλότερο. Πάνω σε ποια βάση λέγεται αυτό; (Ο Ιώβ χωρίς να διαβάσει ποτέ τα λόγια του Θεού, κατάφερε να Τον γνωρίσει, να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.) Εφόσον ο Θεός δεν μίλησε ποτέ στον Ιώβ, από πού ήρθαν η εμπειρία και οι γνώσεις του; Ο Ιώβ έκανε παρατηρήσεις και ανακαλύψεις στη ζωή, και στη συνέχεια τις ανέλυε προσεκτικά· έτσι, δημιουργήθηκαν μέσα του συγκεκριμένες εντυπώσεις και απέκτησε κάποια διαφώτιση και φώτιση. Κατανόησε τις αλήθειες λίγο-λίγο και αφού τις κατανόησε, τις έκανε πράξη σύμφωνα με την αντίληψή του και την κατανόηση της αλήθειας, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σιγά-σιγά φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. «Να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό». Αυτό θα πρέπει να τηρούν και να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. αυτή είναι η υψηλότερη οδός που πρέπει να ακολουθούν. Στα μάτια των επόμενων γενεών, φαίνεται ότι ο Ιώβ έκανε πολύ εύκολα πράξη αυτό το ρητό. Ο λόγος που πιστεύεις πως ήταν απλό και εύκολο είναι ότι δεν ξέρεις ή δεν έχεις βιώσει την πρακτική πλευρά αυτών των λόγων. Πώς έφτασε ο Ιώβ σ’ αυτό το ρητό; Το έλαβε μέσα από την προσωπική του πρακτική εμπειρία. Στα μάτια των ανθρώπων, οι λέξεις «να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό» πρέπει να λειτουργούν ως σύνθημα. Είναι λέξεις που θα πρέπει να ακολουθούν και να κάνουν πράξη ως αλήθεια-αρχή. Αυτό είναι σωστό. Ο Ιώβ, όμως, δεν εστίασε στο πώς θα μιλούσε, αλλά στο πώς θα έπραττε. Πώς έφτασε λοιπόν στην αρχή που εφάρμοσε πρακτικά; (Μέσα από την εμπειρία της καθημερινότητάς του.) Πώς κατάφερε να ακολουθήσει αυτήν την αρχή στις πράξεις του; (Μέσα από τις εμπειρίες του στη ζωή, κατάφερε να γνωρίσει τον Θεό.) Είδε στην κανονική του ζωή τις πράξεις του Θεού και το έργο που επιτελούσε στους ανθρώπους. Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, ανέπτυξε φόβο Θεού, ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν, πραγματικό θαυμασμό και πραγματική υποταγή κι εμπιστοσύνη. Έτσι δημιουργήθηκε μέσα του ο φόβος Θεού. Δεν γεννήθηκε ξέροντας πως πρέπει να έχει φόβο Θεού. Ο φόβος Θεού είναι το επιστέγασμα των πρακτικών και των συμπεριφορών του μετά την πίστη του σ’ Αυτόν και αφού Τον ακολούθησε για πολλά χρόνια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η ουσία της συμπεριφοράς του, της γνώσης και των αρχών δράσης του. Η ουσία όλων των εκδηλώσεών του, όπως συμπεριφορά του, αυτά που φανέρωνε και το πώς φερόταν ενώπιον του Θεού, καθώς και οι βαθύτερες προθέσεις και οι αρχές των ενεργειών του, ήταν πως είχε φόβο Θεού. Έτσι τον όρισε ο Θεός. Ο Ιώβ κατάφερε να τα κάνει όλα αυτά, αλλά δεν έγιναν επειδή ο Θεός τού είπε πολλά λόγια ή του παρείχε πολλή αλήθεια κι εκείνος κατάφερε σιγά-σιγά να αποκτήσει φόβο Θεού μέσα τη δική του κατανόηση. Εκείνη την εποχή, ο Θεός δεν του είπε καθαρά λόγια. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που μπόρεσε να δει ο Ιώβ ήταν οι αγγελιοφόροι του Θεού. Κι αυτό που μπόρεσε να ακούσει ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, οι θρύλοι ή οι ιστορίες για τον Θεό που είχαν προέλθει απ’ τους προγόνους του. Μόνο αυτά μπορούσε να γνωρίζει. Ωστόσο, μόνο με βάση αυτές τις πληροφορίες, έμαθε σιγά-σιγά μέσα από τη ζωή του περισσότερα και πιο πρακτικά πράγματα. Σταδιακά, η πίστη του στον Θεό έγινε όλο και πιο δυνατή και αναπτύχθηκε μέσα του πραγματικός φόβος Θεού. Αφού αναπτύχθηκαν μέσα του αυτά τα δύο πράγματα, φάνηκε ξεκάθαρα το αληθινό ανάστημα και το αληθινό επίπεδό του. Τι μας δείχνει το παράδειγμα του Ιώβ; Ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες. Αλήθειες που σχετίζονται με τις προθέσεις του Θεού, με τη γνώση του Θεού, με τις απαιτήσεις που έχει απ’ την ανθρωπότητα και με τη σωτηρία της ανθρωπότητας, τις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν σιγά-σιγά στην καθημερινότητά τους, εφόσον διαθέτουν κανονική ανθρώπινη σκέψη και επίπεδο. Ο Ιώβ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Κατάφερε να κατανοήσει κάποια πρακτικά πράγματα. Τι κατανόησε; Το υψηλότερο σύνθημά του, που επιβεβαιώθηκε όταν δοκιμάστηκε. Αυτή ήταν και η υψηλότερη κατανόησή του. Ποιο ήταν το σύνθημά του, η υψηλότερη κατανόησή του; [«Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21).] Υπάρχει κάποιος στο σημερινό ανθρώπινο γένος, που έχει την ίδια αληθινή κατανόηση σ’ αυτό το ζήτημα όπως ο Ιώβ; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να καταλάβει όπως ο Ιώβ; (Όχι.) Οι άνθρωποι τώρα καταλαβαίνουν μόνο ένα δόγμα. Αυτά τα λόγια γεννήθηκαν μέσα από την εμπειρία του Ιώβ. Οι επόμενες γενιές μπορούν μεν να τα πουν, αλλά δεν τα κατανοούν βαθιά μέσα τους. Αρχικά, ούτε ο ίδιος ο Ιώβ δεν τα καταλάβαινε τόσο, αλλά ήρθαν από μέσα του και προέκυψαν από την προσωπική εμπειρία του. Ο Ιώβ είχε αυτήν την πραγματικότητα. Όσο κι αν τον παπαγάλιζαν και τον μιμούνταν οι επόμενες γενιές, εκείνοι κατανοούσαν μόνο δόγματα. Γιατί λέω πως πρόκειται μόνο για δόγματα; Κατ’ αρχάς, επειδή δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη. Δεύτερον, οι άνθρωποι πολύ απλά δεν έχουν τις εμπειρίες που είχε ο Ιώβ και ούτε τη γνώση που αποκτιέται μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, οπότε η γνώση τους είναι κενή. Όσο συχνά κι αν λες κι όσο δυνατά κι αν φωνάζεις το ρητό «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον. Υποτάσσομαι πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού», όταν σου συμβαίνουν πράγματα στη ζωή σου, μπορείς να αναγνωρίσεις βαθιά μέσα σου πως πρόκειται για το έργο του Θεού; Αν ο Θεός στερεί και καταστρέφει, μπορείς και πάλι να ευλογείς το όνομά Του βαθιά μέσα σου; Σου είναι δύσκολο. Γιατί σου είναι τόσο δύσκολο αυτό; Επειδή δεν γνωρίζεις την αρχική πρόθεση που έχει ο Θεός όταν τα κάνει αυτά κι επίσης δεν αναγνωρίζεις την κυριαρχία Του. Δεν τα καταλαβαίνεις αυτά τα δύο πράγματα. Δεν μπορείς να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού ούτε τη θέση που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα, την υποταγή που θα πρέπει να δείχνει ή τις πράξεις που θα πρέπει να κάνει. Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορείς να κάνεις. Έτσι, όταν απαγγέλεις τα λόγια του Ιώβ, χωρίς να το καταλαβαίνεις γίνονται κενά για σένα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από διακοσμητικά και όμορφα λόγια. Παρότι λες, λοιπόν, τα ίδια λόγια με τον Ιώβ, εκείνος τα κατανοούσε και τα αντιλαμβανόταν διαφορετικά από σένα. Εκείνος τα είπε σε διαφορετικό συναισθηματικό πλαίσιο από σένα. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Ο Ιώβ δεν τα έλεγε συχνά αυτά τα λόγια. Αντίθετα, όταν ο Θεός τού στέρησε τα πάντα, έπεσε στο πάτωμα κι ευλόγησε τις πράξεις Του. Εσύ αυτά τα λόγια τα λες συχνά. Πώς θα φερόσουν, όμως, αν ο Θεός σού στερούσε πράγματα; Θα μπορούσες να γονατίσεις και να προσευχηθείς; Δεν θα μπορούσες να υποταχθείς. Ακόμη κι αν φαινομενικά λες: «Πρέπει να υποταχθώ. Ήταν πράξη του Θεού κι εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε ικανότητα ούτε και μπορούμε να αντισταθούμε. Οπότε θ’ αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν», είναι αληθινή υποταγή αυτό; Αν αφήσουμε στην άκρη τη φύση των αρνητικών, επαναστατικών και ανυπότακτων συναισθημάτων σου, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στη δική σου στάση κι εκείνη του Ιώβ; (Ναι.) Υπάρχει μια τεράστια διαφορά, η διαφορά ανάμεσα στο να έχεις και να μην έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτή είναι η προφανής διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που αυτά που έχει βιώσει και αντιληφθεί κάποιος γίνονται η φυσική αποκάλυψη της ζωής του στο να καταλαβαίνει απλώς τα δόγματα χωρίς να έχει καμία πραγματικότητα. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να αντιμετωπίσουν, κηρύττουν τα λόγια του Ιώβ. Πολλοί, όμως, όταν τους συμβαίνουν διάφορα, δεν μπορούν να πουν τα λόγια του Ιώβ. Αυτό δείχνει ότι κατανοούν μόνο δόγματα. Αυτά τα λόγια δεν έχουν γίνει η ζωή τους και δεν καθοδηγούν τις σκέψεις και τη στάση που τηρούν όταν τους συμβαίνουν διάφορα. Ωστόσο, όταν συμβαίνουν πράγματα στους ανθρώπους που έχουν κάνει αυτά τα λόγια ζωή τους, είναι σαφές ότι αυτά δεν είναι μόνο ένα σύνθημα που διακηρύττουν στην καθημερινότητα, αλλά είναι και η αληθινή τους στάση προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Επιπλέον, είναι η αληθινή τους στάση προς τον Θεό. Αυτά τα λόγια είναι η ενσάρκωση της ζωής τους, όχι ένα απλό σύνθημα που φωνάζουν, πράγμα που αναδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα στον να καταλαβαίνεις και να μην καταλαβαίνεις την αλήθεια.

Ας σκεφτούμε τώρα τον Πέτρο. Γιατί λέμε ότι έχει καλό επίπεδο; Επειδή καταλάβαινε την αλήθεια που εκφράζει ο Κύριος Ιησούς και τα λόγια Του. Η εποχή στην οποία ζούσε ο Πέτρος ήταν η Εποχή της Χάριτος. Η οδός της λύτρωσης που δίδασκε ο Κύριος Ιησούς την Εποχή της Χάριτος ήταν υψηλότερη από την οδό στην Εποχή του Νόμου. Περιείχε κάποιες βασικές αλήθειες σχετικά με τη ζωή-είσοδο του ανθρώπου και κάποιες αρχικές αλήθειες σχετικά με την αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης. Για παράδειγμα, αφορούσε την υποταγή στον Θεό, την υποταγή στην κυριαρχία και στις ενορχηστρώσεις Του, καθώς και το πώς να αντιδρούν οι άνθρωποι όταν αποκαλύπτουν κάποιες απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Ναι μεν δεν τα συζητούσαν εκτεταμένα και συστηματικά αυτά τα θέματα, ωστόσο τα ανέφεραν. Φυσικά, τα συζητούσαν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στην εποχή του Ιώβ, αλλά πολύ λιγότερο απ’ ό,τι σήμερα. Παρότι στη Βίβλο δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα λόγια σχετικά με αυτές τις πτυχές της αλήθειας, όπως η αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης, η στάση των ανθρώπων προς τον Θεό, η ουσία της διαφθοράς που έχουν βαθιά μέσα τους ή η αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσης, ο Κύριος Ιησούς οπωσδήποτε μίλησε για αυτά τα πράγματα σε κάποιο βαθμό. Απλώς οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να φτάσουν σ’ αυτό το επίπεδο κι αυτά τα λόγια δεν καταγράφηκαν. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς είπε αυτό στον Πέτρο: «Αληθώς σοι λέγω ότι ταύτην την νύκτα, πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:34). Κι ο Πέτρος απάντησε: «Και αν γείνη χρεία να αποθάνω μετά σου, δεν θέλω σε απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:35). Τι λόγια είναι αυτά; (Είναι λόγια αλαζονείας που υποδεικνύουν έλλειψη αυτογνωσίας.) Είναι αλαζονικά λόγια κάποιου που δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Οπότε, είναι θέμα αυτογνωσίας. Τι συνειδητοποίησε ο Πέτρος αφού λάλησε ο κόκορας; (Ότι μιλούσε κομπαστικά για τον εαυτό του.) Όταν το συνειδητοποίησε αυτό, ένιωσε κάτι βαθιά μέσα του; (Ναι.) Ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση; (Μεταμέλεια, η καρδιά του γέμισε ενοχές.) Η πρώτη του αντίδραση ήταν οι ενοχές κι η μεταμέλεια. Είπε: «Αυτό που είπε ο Κύριος ήταν αλήθεια. Αυτό που έλεγα εγώ, ότι αγαπάω τον Κύριο, δεν ήταν παρά μια ευχή, ένα ιδανικό, ένα είδος συνθήματος. Δεν διαθέτω τέτοιο ανάστημα». Όταν συνελήφθη ο Κύριος Ιησούς, ο Πέτρος φέρθηκε δειλά και τρόμαξε. Κάποιος τον ρώτησε: «Αυτός είναι ο Κύριός σας; Δεν Τον ξέρεις;» Και τι σκεφτόταν από μέσα του τότε ο Πέτρος; «Ναι, Τον ξέρω, αλλά αν το παραδεχτώ, θα συλλάβουν κι εμένα». Λόγω της δειλίας του και του φόβου μήπως βασανιστεί, επειδή φοβόταν μη συλληφθεί μαζί με τον Κύριο Ιησού, δεν παραδέχθηκε ότι Τον γνώριζε. Η δειλία του νίκησε την πίστη του. Ήταν λοιπόν ειλικρινής ή ψεύτικη η πίστη του; (Ψεύτικη.) Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε πως τα λόγια που είχε πει νωρίτερα, «Κύριε, είμαι έτοιμος να Σε ακολουθήσω και στη φυλακή και στον θάνατο», δεν ήταν παρά μόνο ευσεβείς πόθοι. Δεν ήταν ειλικρινής πίστη, αλλά κενά λόγια, ένα σύνθημα κι ένα δόγμα. Δεν διέθετε αληθινό ανάστημα. Πότε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε αληθινό ανάστημα; (Όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα.) Μόνο όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα γεγονότα κι ένιωσε ενοχές και μεταμέλεια συνειδητοποίησε το εξής: «Τελικά, έχω πολύ λίγη πίστη και πολύ μικρό ανάστημα, όπως ακριβώς είπε ο Κύριος. Αυτό που είπε ο Κύριος ήταν σωστό. Αυτά που είπα εγώ στον Κύριο ήταν μόνο καυχησιές. Δεν ήταν ειλικρινής πίστη, αλλά μια παρόρμηση της στιγμής. Όταν ήρθα αντιμέτωπος με κάτι, φέρθηκα δειλά, δεν ήθελα να υποφέρω, είχα τις δικές μου εγωιστικές ιδέες, έκανα τις δικές μου επιλογές, δεν υποτάχθηκα και δεν είχα μέσα μου αληθινή αγάπη για τον Κύριο. Τόσο ανεπαρκής είναι η πίστη μου, τόσο μικρό το ανάστημά μου». Η μεταμέλειά του δεν έκανε αυτές τις σκέψεις να εκδηλωθούν μέσα του; Το ότι μετάνιωσε δείχνει ότι ήδη είχε αυτογνωσία και μπορούσε να αξιολογήσει με ακρίβεια το ανάστημα, την κατάσταση και την πίστη του. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει μόνο ότι ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές. Δεν καταγράφει όμως τη βιωματική μαρτυρία του Πέτρου για τη μεταμέλεια που είχε, για το ότι μεταστράφηκε και άλλαξε ο ίδιος. Για την ακρίβεια, ο Πέτρος έγραψε επιστολές σχετικά μ’ αυτό, αλλά οι συντάκτες της Βίβλου επέλεξαν να μην τις συμπεριλάβουν. Αυτό είναι ένα προφανές πρόβλημα που δείχνει ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας εκείνον τον καιρό έδιναν σημασία μόνο στα κηρύγματα και στην κατάθεση μαρτυρίας, αλλά κανείς τους δεν κατανοούσε την εμπειρία της ζωής. Όλοι εστίαζαν στο πώς διακήρυξαν και εργάστηκαν αυτοί οι απόστολοι, πώς υπέφεραν, χωρίς να γνωρίζουν ότι το σημαντικότερο πράγμα για τους ανθρώπους είναι η ζωή-είσοδος, αλλά και να κατανοήσουν την αλήθειας και να γνωρίσουν τον Θεό. Αυτοί που συνέταξαν τη Βίβλο κατέγραψαν τι συνέβη στον Πέτρο με υπεραπλουστευμένους και γενικούς όρους, ενώ τα γεγονότα της ζωής του Παύλου τα κατέγραψαν με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και σε έκταση. Αυτό δείχνει ότι εκείνοι οι άνθρωποι ήταν προκατειλημμένοι. Δεν κατανοούσαν τι ήταν η αλήθεια ούτε τι σημαίνει να καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό. Λάτρευαν τον Παύλο, οπότε επέλεξαν περισσότερες από τις δικές του επιστολές και λίγες μόνο του Πέτρου. Έτσι που συνέταξαν τη Βίβλο, διέπραξαν ένα σφάλμα αρχής που έκανε τους πιστούς του Κυρίου να λατρεύουν και να μιμούνται τον Παύλο για δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτό οδήγησε όλο τον θρησκευτικό κόσμο στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό, δημιούργησε ένα θρησκευτικό βασίλειο υπό τον έλεγχο των αντίχριστων. Αγνόησαν την άριστη μαρτυρία του Πέτρου και κατέγραψαν μόνο δύο επιστολές του, την πρώτη και τη δεύτερη. Δεν υπάρχει όμως καμία καταγραφή όσον αφορά το πώς βίωσε ο Πέτρος αυτά που του συνέβησαν, πώς τον διαφώτισε ο Θεός, τι του είπε ο Ιησούς όταν του εμφανίστηκε, πώς αποδέχθηκε ο ίδιος την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού, πώς τελικά σταυρώθηκε με τη θέλησή του ανάποδα· δεν υπάρχει καμία καταγραφή για αυτήν την εμπειρία του πώς έφτασε ο Πέτρος σ’ αυτό το σημείο, πώς κατάφερε τέτοια αλλαγή στη ζωή-διάθεσή του και πώς πέτυχε τέτοια πίστη και υποταγή. Δεν έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Είναι πολύ κρίμα που τα πιο πολύτιμα πράγματα δεν καταγράφηκαν!

Από τις τρεις φορές που ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο, όπως καταγράφηκαν στα τέσσερα Ευαγγέλια, μέχρι την τελική ανάποδη σταύρωσή του για τον Θεό, τι παρατηρούν οι άνθρωποι όταν συνδυάζουν αυτά τα δύο γεγονότα; Ο Πέτρος, από εκεί που αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές, τελικά σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Δεν μεσολάβησε μια δύσκολη διαδικασία, μια διαδικασία που αξίζει να διερευνηθεί; Και ποια ήταν αυτή η διαδικασία; (Η διαδικασία της ζωής-εισόδου και της αλλαγής διάθεσης του ανθρώπου.) Σωστά. Η αλλαγή στην ανθρώπινη διάθεση είναι ένα ταξίδι ζωής, στο οποίο κάποιος καταφέρνει να απαρνηθεί και να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, και να υποταχθεί πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις Του. Η εμπειρία της ζωής είναι αυτή ακριβώς η διαδικασία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση δραματοποίηση. Από την αρχή, όταν ο Πέτρος δεν τολμούσε να παραδεχθεί πως ήταν ακόλουθος του Κυρίου Ιησού, μέχρι το τέλος, που είχε το θάρρος, την πίστη και την προθυμία να σταυρωθεί ανάποδα για τον Θεό κι ανήλθε σ’ αυτό το επίπεδο. Τι απίστευτη διαδικασία μεταμόρφωσης πέρασε στην πίστη του, στη διάθεσή του και στην υποταγή του! Σίγουρα ήταν μια διαδικασία εξέλιξης. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να ξέρουν ποια ακριβώς ήταν η διαδικασία αυτής της εξέλιξης, επειδή τα λόγια που λέγονται σήμερα είναι οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν όσοι βιώνουν το έργο του Θεού. Σήμερα, ο Θεός έχει ήδη κάνει σαφή αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους και τους έχει προσφέρει αυτές τις αλήθειες. Πώς ήταν λοιπόν η εμπειρία του Πέτρου; Αφού έφυγε ο Κύριος Ιησούς, κανείς δεν του είπε ξεκάθαρα τι θα έπρεπε να βιώσει για να καταφέρει να υποταχθεί στον Θεό. Σε εκείνη την εποχή, που δεν είχε διαθέσιμα ξεκάθαρα λόγια από τον Θεό, κατάφερε τελικά να αποκτήσει ανάστημα και πίστη με τα οποία υποτάχθηκε πρόθυμα, χωρίς παράπονα ή προσωπικές επιλογές. Πείτε μου, ποιες αλήθειες κέρδισε στο τέλος; Και πώς τις κέρδισε; Μέσα από την προσευχή, την αναζήτηση και τη σταδιακή εμπειρία και ψαχούλεμα. Φυσικά, αυτό το διάστημα, έλαβε τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, και την ειδική χάρη και την καθοδήγησή Του. Εκτός από αυτά, μόνο μέσα από τις δικές του προσπάθειες μπορούσε να καταλάβει πράγματα. Κατά τη διαδικασία αυτή, η αυτογνωσία του Πέτρου, η γνώση του για τις προθέσεις του Θεού και όλες τις πτυχές της αλήθειας στις οποίες θα πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι, σιγά-σιγά από θολές έγιναν καθαρές, κι έπειτα έγιναν ακριβείς, και μετά ένα πρακτικό και συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε ως το τέλος, που μπορούσε να υποταχθεί σε απόλυτο βαθμό χωρίς καμία απόκλιση. Μόνο αφού έλαβε επιβεβαίωση βαθιά μέσα του τόλμησε να ασκηθεί με αυτόν τον τρόπο. Κι από πού ήρθε αυτή η επιβεβαίωση; Από το ψάξιμο, αλλά και την προσευχή και την αναζήτηση. Επέτρεψε στο Άγιο Πνεύμα και στον Θεό να δράσουν. Δεν υπήρχαν εμπόδια ή πειθαρχία. Είχε τη διαφώτιση του Άγιου Πνεύματος, τη γαλήνη και τη χαρά, και ταυτόχρονα διέθετε την υποστήριξη, την ευλογία και την καθοδήγηση του Θεού. Έτσι έλαβε την επιβεβαίωση. Αφότου την έλαβε, συνέχισε να προχωρά γενναία για να αναζητά, να ψαχουλεύεικαι να ασκείται. Αφού πέρασε μια τόσο πολύπλοκη διαδικασία, ο Πέτρος κατάφερε σιγά-σιγά να κατανοεί με ακρίβεια τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης, της αυτογνωσίας και της διάθεσης, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις που παράγει η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου σε διάφορα περιβάλλοντα. Αφού το αντιλήφθηκε αυτό, άρχισε να εργάζεται σε αυτά τα πράγματα, για να αναζητά τα αντίστοιχα μονοπάτια άσκησης. Στο τέλος, επέλυσε καθεμία από αυτές τις καταστάσεις που προέκυπταν από διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Πώς τις επέλυσε; Τις επέλυσε λίγο-λίγο, χρησιμοποιώντας τις αλήθειες και τις αρχές με τις οποίες τον διαφώτισε ο Θεός. Φυσικά, βίωσε πολλές δοκιμασίες και εξευγενισμό σε αυτό το διάστημα. Σε ποιον βαθμό τον δοκίμασε και τον εξευγένισε ο Θεός; Στο τέλος αντιλήφθηκε την πρόθεση του Θεού και κατάλαβε ότι Εκείνος θέλει απ’ τους ανθρώπους να πάρουν το μάθημα της υποταγής. Σε ποιον βαθμό εργάστηκε λοιπόν ο Θεός στον Πέτρο για να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν πράξη την υποταγή; Αναφέραμε προηγούμενα κάτι που είπε ο Πέτρος. Το θυμάστε; («Αν ο Θεός μού φερόταν σαν παιχνίδι, πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Σωστά, αυτό ακριβώς. Όσο βίωνε και υποβαλλόταν στο έργο ή στην καθοδήγηση του Θεού, ο Πέτρος χωρίς να το καταλάβει ανέπτυξε αυτό το συναίσθημα: «Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους σαν να είναι παιχνίδια;» Σίγουρα δεν είναι αυτό που κινητοποιεί τις πράξεις του Θεού. Οι άνθρωποι βασίζονται στην ανθρώπινη οπτική, σκέψη και γνώση τους για να αξιολογήσουν αυτό το ζήτημα και νομίζουν ότι ο Θεός παίζει επιπόλαια με τους ανθρώπους, σαν να ήταν παιχνίδια. Μια μέρα λέει να κάνουμε το ένα, και την άλλη λέει να κάνουμε το άλλο. Ασυνείδητα, αρχίζεις να σκέφτεσαι: «Ο Θεός έχει πει πολλά πράγματα. Μα τι στο καλό προσπαθεί να κάνει;» Οι άνθρωποι μπερδεύονται και φορτίζονται λιγάκι. Δεν ξέρουν τι επιλογές να κάνουν. Ο Θεός με αυτήν τη μέθοδο δοκίμασε τον Πέτρο. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας; (Ο Πέτρος κατάφερε να υποταχθεί μέχρι θανάτου.) Κατάφερε να υποταχθεί. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που ήθελε ο Θεός, και το είδε. Ποια λόγια που είπε ο Πέτρος μάς δείχνουν ότι είχε υποταχθεί και είχε αναπτυχθεί το ανάστημά του; Τι είπε ο Πέτρος; Πώς αποδέχθηκε και είδε όλα όσα είχε κάνει ο Θεός και τη στάση του Θεού, αυτή της αντιμετώπισης του ανθρώπου σαν παιχνίδι; Ποια ήταν η στάση του Πέτρου; (Είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Ναι, αυτή ήταν η στάση του Πέτρου. Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία από τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού δεν θα έλεγαν ποτέ αυτά τα λόγια, αφού δεν κατανοούν το αφήγημα αυτής της ιστορίας και δεν τα έχουν βιώσει ποτέ όλα αυτά. Κι επειδή δεν τα έχουν βιώσει, σίγουρα δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα. Αν δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα, πώς μπορούν να λένε κάτι τέτοιο τόσο εύκολα; Αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσε ποτέ να τα σκεφτεί άνθρωπος. Ο Πέτρος μπόρεσε να τα πει επειδή είχε βιώσει τόσες δοκιμασίες και εξευγενισμούς. Ο Θεός τού στέρησε πολλά πράγματα, αλλά του χάρισε και πολλά. Όσα του έδωσε, του τα πήρε πάλι πίσω. Αφού του πήρε πίσω όσα του έδωσε, τον έκανε να μάθει να υποτάσσεται και του έδωσε πάλι πράγματα. Από την ανθρώπινη οπτική, πολλές από τις ενέργειες που κάνει ο Θεός μοιάζουν ιδιότροπες, κι αυτό δίνει στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός τούς φέρεται σαν να είναι παιχνίδια, δεν τους σέβεται και δεν τους αντιμετωπίζει ως ανθρώπινα όντα. Πιστεύουν ότι ζουν χωρίς αξιοπρέπεια, σαν παιχνίδια. Πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής κι ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όταν σου δίνει κάτι ο Θεός, λέει: «Αξίζεις αυτήν την επιβράβευση γι’ αυτά που έχεις κάνει. Αυτή είναι η ευλογία του Θεού». Όταν σου παίρνει πράγματα, έχει κάτι άλλο να πει. Τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι σ’ αυτήν τη διαδικασία; Δεν είσαι κατάλληλος να κρίνεις αν ο Θεός έχει δίκιο ή άδικο, δεν είσαι κατάλληλος να αναγνωρίσεις τη φύση των πράξεων του Θεού και σίγουρα δεν είσαι κατάλληλος να δώσεις μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στη ζωή σου σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αυτά δεν είναι επιλογές που έχεις να κάνεις εσύ, δεν είναι αυτός ο ρόλος σου. Και ποιος είναι; Μέσα από την εμπειρία, θα πρέπει να μάθεις να κατανοείς τις προθέσεις του Θεού. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις τις προθέσεις Του και δεν μπορείς να καλύψεις τις απαιτήσεις του Θεού, η μόνη σου επιλογή είναι να υποταχθείς. Σε τέτοιες συνθήκες, θα σου ήταν εύκολο να υποταχθείς; (Όχι.) Δεν είναι εύκολο να υποταχθείς. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρεις. Αν ήταν εύκολο να υποταχθείς, δεν θα χρειαζόταν να πάρεις μαθήματα, δεν θα χρειαζόταν να κλαδευτείς και να υποβληθείς σε δοκιμασίες και εξευγενισμό. Επειδή όμως σου είναι δύσκολο να υποταχθείς στον Θεό, Εκείνος σε δοκιμάζει συνεχώς και παίζει σκόπιμα μαζί σου σαν να ήσουν παιχνίδι. Τη μέρα που θα μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν πιο εύκολα, όταν η υποταγή σ’ Αυτόν θα σου έρχεται χωρίς δυσκολία και χωρίς εμπόδια, όταν θα μπορείς να υποταχθείς πρόθυμα και με χαρά, χωρίς τις δικές σου επιλογές, προθέσεις και προτιμήσεις, τότε ο Θεός θα πάψει να σου φέρεται σαν να είσαι παιχνίδι και θα κάνεις ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις. Αν μια μέρα πεις: «Ο Θεός μού φέρεται σαν να είμαι παιχνίδι και ζω χωρίς αξιοπρέπεια. Δεν συμφωνώ μ’ αυτό και δεν πρόκειται να υποταχθώ», αυτή μπορεί να είναι η μέρα που ο Θεός θα σ’ εγκαταλείψει. Φαντάσου τι θα γίνει αν το ανάστημά σου φτάσει σε επίπεδο που πεις: «Παρότι τις προθέσεις του Θεού δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε εύκολα κι ο Θεός πάντα μου κρύβεται, όλα όσα κάνει είναι σωστά. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εγώ θα υποταχθώ πρόθυμα. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να υποταχθώ, θα πρέπει να υιοθετήσω αυτήν τη στάση και να μην κάνω παράπονα ούτε τις δικές μου επιλογές. Κι αυτό επειδή είμαι δημιούργημα. Είναι καθήκον μου να υποταχθώ κι αυτό είναι μια ξεκάθαρη υποχρέωση που δεν μπορώ να αποφύγω. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός κι ό,τι κάνει είναι σωστό. Δεν θα πρέπει να έχω αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες σχετικά με το τι κάνει ο Θεός. Δεν είναι σωστό να το κάνει αυτό ένα δημιούργημα. Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου έχει δώσει. Και πάλι Τον ευχαριστώ για όσα δεν μου έδωσε ή μου έδωσε και μετά μου τα πήρε πίσω. Όλες οι πράξεις του Θεού είναι ωφέλιμες για εμένα. Ακόμη κι αν δεν βλέπω το όφελος, αυτό που πρέπει να κάνω είναι να υποταχθώ». Δεν έχουν αυτά τα λόγια το ίδιο αποτέλεσμα με εκείνα του Πέτρου όταν είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος»; Μόνο αυτοί που διαθέτουν τέτοιο ανάστημα κατανοούν αληθινά την αλήθεια.