Πολλοί άνθρωποι θέλουν να εκτελούν καθήκοντα και κάποιοι είναι πρόθυμοι κιόλας. Όμως, γιατί δυσκολεύονται όλοι τόσο να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν μπορούν καν να εφαρμόσουν στην πράξη τις αλήθειες που κατανοούν; Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να κάνετε πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, γιατί δεν μπορείτε να την κάνετε πράξη; (Δεν μας αρέσει η αλήθεια.) Με τι σχετίζεται το γεγονός ότι δεν σας αρέσει η αλήθεια; (Με τη φύση του ανθρώπου.) Έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση και τη φύση γενικά. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν ανθρώπινη φύση δεν έχουν ούτε συνείδηση ή λογική. Επομένως, δεν αγαπούν την αλήθεια κι αισθάνονται ότι έχει ελάχιστη χρησιμότητα. Πιστεύουν, επίσης, ότι αν κάνουν πράξη την αλήθεια θα χάσουν, κι ότι οι έντιμοι άνθρωποι είναι ανόητοι. Έτσι, θεωρούν πως δεν υπάρχει λόγος να επιδιώκουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι προσβάλλονται από άλλους, τότε αρχίζουν να σκέφτονται: «Πρέπει να κάνω κάτι για να πάρω εκδίκηση και να τους δείξω πόσο σκληρός είμαι». Όταν κάνουν μια τέτοια σκέψη, πρέπει και να την υλοποιήσουν; Οι κακές σκέψεις εμφανίζονται στους ανθρώπους, επειδή οι άνθρωποι κυριαρχούνται από τη φύση τους. Όμως, δίνουν προσοχή και υλοποιούν αυτές τις σκέψεις όλοι οι άνθρωποι; (Όχι σε όλες τις περιπτώσεις.) Πόσες διαφορετικές περιπτώσεις έχουμε εδώ; (Μερικές φορές οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, οπότε οι άνθρωποι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τις κακές τους σκέψεις. Μπορεί, επίσης, να έχουν συνείδηση και λογική και να γνωρίζουν ότι οι σκέψεις τους είναι κακές, οπότε αυτοσυγκρατούνται συνειδητά.) Ναι, μερικοί άνθρωποι δίνουν προσοχή στις κακές τους σκέψεις και τις υλοποιούν για να ικανοποιηθούν, αμέσως μόλις τους παρουσιαστεί η ευκαιρία. Αυτοί είναι κακοί άνθρωποι. Όποια κακή ιδέα κι αν έχει ένας κακός άνθρωπος στο μυαλό του, πιστεύει πάντα πως είναι σωστή κι αναζητά συνεχώς μια ευκαιρία για να την κάνει πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι μετατρέπουν τις κακές τους σκέψεις σε πράξεις, μετατρέπουν το κακό στο μυαλό τους σε πραγματικές πράξεις για να πετύχουν τους στόχους τους. Είναι παράλογοι, δεν συγκρατούνται και δεν χρησιμοποιούν τη συνείδησή τους για να περιοριστούν. Δεν κάνουν αυτοκριτική ώστε να κρίνουν την καταλληλότητα ή τις συνέπειες των πράξεών τους, τις επιπτώσεις ή τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν στους εαυτούς τους ή σε άλλους. Δεν τα προσέχουν αυτά τα πράγματα. Κάνουν ό,τι τους αρέσει, κι εκτός αυτού, πιστεύουν κιόλας τα εξής: «Ένας αληθινός άντρας πρέπει να είναι αδίστακτος. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι κακοί και σκληροί, γιατί αν δεν είναι, θα τους εκφοβίζουν όλοι. Όλοι, όμως, φοβούνται τον κακό άνθρωπο». Όσο περισσότερο το σκέφτονται αυτό, τόσο πιο πολύ πείθονται πως είναι σωστό να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, κι ενεργούν αντίστοιχα. Η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου συγκρατείται από τον ορθολογισμό και τη συνείδηση; (Όχι.) Δεν γνωρίζει τέτοιους περιορισμούς. Ένας άλλος τύπος ανθρώπου μπορεί να σπάσει κάτι για να ξεσπάσει την αγανάκτηση όταν του έρχονται τέτοιες σκέψεις. Όμως, δεν υλοποιεί τις σκέψεις του όταν έρθει η ώρα να ενεργήσει. Γιατί δεν το κάνει; (Επειδή η συνείδηση και η λογική του τον συγκρατούν από το να κάνει κακές πράξεις.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και την ικανότητα να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, οπότε καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Δεν μπορώ να φέρομαι έτσι, γιατί αυτό θα κάνει κακό σε άλλους και θα ζημιώσει εμένα. Μπορεί να υπάρξουν και αντίποινα!» Μπορούν να κρίνουν αν οι σκέψεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καλές ή κακές. Μετά από ένα ξέσπασμα θυμού, σκέφτονται: «Θα πρέπει να είμαι επιεικής, όπου είναι δυνατό. Δεν πειράζει, απλώς δεν θα αλληλεπιδράσω ξανά με αυτόν τον άνθρωπο στο μέλλον. Θα πάρω το μάθημά μου και θα προσπαθήσω να μη με εξαπατήσουν ξανά στο μέλλον. Δεν υπάρχει λόγος να πάρω εκδίκηση». Μετά από αυτό, συγκρατούνται. Πού βασίζεται αυτή η «αυτοσυγκράτηση»; Βασίζεται στο ότι έχουν συνείδηση και ορθολογισμό, ικανότητα να ξεχωρίζουν το σωστό και το λάθος, μια βάση αναφοράς για τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τις τάσεις τους. Ποιες είναι οι τάσεις τους; Δεν έχουν την τάση να ξεπληρώνουν το κακό με κακό, αλλά, αντίθετα, αποφεύγουν να κάνουν κακά πράγματα και κακές πράξεις, οπότε αποφασίζουν στο τέλος να συγκρατηθούν και να μην υλοποιήσουν τις σκέψεις τους. Επιπλέον, θυμώνουν, και μέσα στον θυμό τους θέλουν να κάνουν κάποιες σκληρές πράξεις ή να πουν σκληρά λόγια. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να πράξουν, κρατιούνται, συγκρατούν τον εαυτό τους και δεν ενεργούν. Το κακό περιορίζεται στη σφαίρα των σκέψεών τους και δεν γίνεται πράξη ή γεγονός. Και οι δύο αυτοί τύποι ανθρώπων έχουν κακές σκέψεις. Πού, λοιπόν, διαφέρει η φύση αυτού του τύπου ανθρώπου και του τύπου που αναφέρθηκε προηγουμένως, εκείνου δηλαδή που αφήνει τις κακές σκέψεις του να καθοδηγούν τις πράξεις του; (Αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει ενάρετη φύση, οπότε δεν ελέγχεται από τις κακές σκέψεις.) Υπάρχει μια διαφορά στη φύση αυτών των δύο τύπων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι, όταν δέχονται κριτική, φανερώνονται ή κλαδεύονται από τους άλλους, είναι γεμάτοι μίσος, ανυπακοή και δυσαρέσκεια κι υιοθετούν μια εκδικητική στάση. Άλλοι, όμως, μπορούν να αντιμετωπίζουν σωστά και λογικά αυτές τις καταστάσεις, αποδέχονται τα λόγια όταν είναι αληθινά και παίρνουν ένα μάθημα. Υιοθετούν μια στάση υποταγής και αποδοχής. Ποιος από αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια; (Αυτός που έχει συνείδηση, αποδέχεται την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό.) Γιατί λέτε πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ως έναν βαθμό συνείδηση; (Επειδή η συνείδησή του τον επηρεάζει, ελέγχει τις κακές του σκέψεις.) Ναι, αυτό συμβαίνει. Η συνείδησή του τον επηρεάζει, τον ελέγχει, τον καθοδηγεί και εκλογικεύει τις σκέψεις του. Αυτήν την επιρροή έχει. Η συνείδηση του άλλου τύπου ανθρώπου τον επηρεάζει; Όχι. Δεν τον επηρεάζει καθόλου. Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται αυτό το θέμα ελάχιστα και περιστασιακά, κι έπειτα φέρονται όπως συνήθως. Η συνείδησή τους είναι μόνο διακοσμητική και ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ποιος από αυτούς τους τύπους ανθρώπων διαθέτει κάποια ανθρώπινη φύση; (Ο τύπος ανθρώπου που επηρεάζεται από τη συνείδηση και τη λογική του.) Όσοι επηρεάζονται από τη συνείδησή τους είναι ικανοί να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος και μπορούν να ελέγχουν τις κακές πράξεις τους. Αυτός ο τύπος ανθρώπου μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να επιδιώξει την αλήθεια. Όταν ζητάς από κάποιους ανθρώπους να κάνουν καλές πράξεις ή να χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές, η συνείδησή τους δεν τους επηρεάζει. Δεν κάνουν το σωστό, παρόλο που το γνωρίζουν, αλλά αντίθετα, κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι πρόθυμοι να κουτσομπολεύουν, να κρίνουν τους άλλους και να τους κολακεύουν ή να τους καλοπιάνουν· κι όλα αυτά τα κάνουν χωρίς δισταγμό. Σε ποιον τύπο ανθρώπου ανήκετε εσείς; (Νομίζω πως θέλω να ευχαριστώ τους άλλους.) Εκείνοι που ευχαριστούν τους άλλους συγκρατούνται από τη συνείδηση και τον ορθολογισμό τους; Μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος; (Νομίζω πως όσοι ευχαριστούν τους άλλους μπορούν να δουν ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος, αλλά δεν έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, δεν προστατεύουν το έργο της εκκλησίας και κυριαρχούνται σε σχετικά μεγάλο βαθμό από σατανικές φιλοσοφίες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, μπορώ να μιλήσω ειλικρινά όταν αναφέρομαι σε κάποιον απών. Αλλά αν αυτός ο άνθρωπος είναι μπροστά, συγκρατούμαι και δεν μιλάω το ίδιο ανοικτά.) Παρότι πολλοί δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν, κατανοούν στην ουσία τις διάφορες καταστάσεις τους. Ξέχνα προς το παρόν αν αγαπάς την αλήθεια ή αν μπορείς να την κάνεις πράξη. Κατ’ αρχάς, προσπάθησε να βελτιώσεις και να αλλάξεις σταδιακά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εντοπίζεις μέσα σου. Έτσι θα μπορέσεις σιγά-σιγά να βρεθείς στον σωστό δρόμο. Ξεκίνα αλλάζοντας τα πράγματα τα οποία συνειδητοποιείς. Με άλλα λόγια, αυτά που μπορεί να αντιληφθεί η συνείδηση και ο ορθολογισμός σου. Επίσης, τις λανθασμένες καταστάσεις, δηλώσεις, ιδέες κι απόψεις που μπορεί να διαισθανθεί και να εντοπίσει το μυαλό σου. Ξεκίνα αλλάζοντας τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς. Αν μπορείς να τα αλλάξεις αυτά, θα κερδίσεις πολλά. Τουλάχιστον, θα έχεις γίνει άνθρωπος με συνείδηση και λογική, θα λειτουργείς με ορθολογισμό, θα μπορείς να διακρίνεις τις δικές σου λανθασμένες καταστάσεις και να πασχίζεις για την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορείς να χειριστείς τα πράγματα με βάση τις αρχές και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητες. Τότε, θα εκτελείς το καθήκον σου σε ικανοποιητικό βαθμό. Αν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να λύσεις τα πρακτικά προβλήματα στο καθήκον σου, θα αντιμετωπίζεις όλο και λιγότερες δυσκολίες. Για παράδειγμα, ας πούμε πως στο παρελθόν είχες πάντα κάτι βαθιά μέσα σου που σε εμπόδιζε να μιλάς ελεύθερα. Έτσι, δεν επισήμαινες ποτέ ανοικτά τα προβλήματα που έβλεπες στους άλλους. Αντίθετα, μιλούσες πάντα με ευχάριστα λόγια για να υπεκφεύγεις, επειδή φοβόσουν μήπως πληγώσεις τους άλλους. Ανησυχούσες πάντα για την περηφάνια, τα συναισθήματα και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τώρα δεν υπεκφεύγεις πια. Όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μιλάς άμεσα και καθαρά γι’ αυτό και μπορείς να επισημάνεις τα προβλήματα των άλλων και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Μέσα σου δεν ανησυχείς πια ούτε έχεις δυσκολίες. Μπορείς να μιλάς μέσα από την καρδιά σου όταν ανοίγεις το στόμα σου, χωρίς να σε επηρεάζουν ή να σε περιορίζουν άλλοι παράγοντες. Τώρα ξέρεις ότι θα πρέπει να ακολουθείς τις αρχές σε ό,τι κάνεις, ότι δεν μπορείς να ζεις σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και ότι πρέπει να παραμερίζεις την περηφάνια σου και να τηρείς τις αρχές σου. Αυτά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σαφή και η περηφάνια σου δεν σε επηρεάζει πια τόσο πολύ. Μπορείς να μιλάς χωρίς να σε περιορίζει η περηφάνια ή τα συναισθήματά σου. Μπορείς να λες μερικά σωστά λόγια και δεν νιώθεις πια άβολα μέσα σου. Με άλλα λόγια, ολοένα και λιγότερα πράγματα σε αναστατώνουν. Μπορείς να τα ξεπερνάς, να τα παραμερίζεις και να απαλλάσσεσαι από τον έλεγχο τους. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια κι εργάζεσαι και μιλάς σύμφωνα με τις αρχές, δεν περιορίζεσαι από διεφθαρμένες διαθέσεις, κι η καρδιά σου δεν υποφέρει άλλο. Αντίθετα, το κάνεις φυσικά, η συνείδησή σου είναι γαλήνια και νιώθεις ότι οι πράξεις σου είναι σωστές. Η έκφραση και οι πράξεις σου γίνονται φυσικά κι οι δυσκολίες σου είναι ασήμαντες. Αυτό δεν σημαίνει αλλαγή;

Η διαγωγή των ανθρώπων και οι τρόποι που αντιμετωπίζουν τον κόσμο πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή της ανθρώπινης διαγωγής. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, εάν δεν κατανοούν τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει να λέει κούφια λόγια ή να φωνάζει συνθήματα. Αντιθέτως, σημαίνει πως ό,τι κι αν συναντήσουν οι άνθρωποι στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής, την οπτική τους για τα πράγματα ή την εκτέλεση του καθήκοντός τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και τις αρχές στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Όσοι ασκούνται με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου, στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα, ποια αρχή πρέπει να ακολουθεί κανείς όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους; Ίσως η αρχική σου άποψη να είναι ότι «η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», και ότι πρέπει να τα έχεις καλά με όλους, να αποφεύγεις να κάνεις τους άλλους ρεζίλι και να μην προσβάλεις κανέναν. Έτσι, θα έχεις καλές σχέσεις με τους άλλους. Αυτή η άποψη σε περιορίζει, γι’ αυτό σιωπάς όταν βλέπεις τους άλλους να κάνουν κακά πράγματα ή να παραβιάζουν τις αρχές. Προτιμάτε να υποστεί απώλειες το έργο της εκκλησίας παρά να προσβάλετε κάποιον. Προσπαθείτε να τα έχετε καλά με όλους, όποιοι κι αν είναι. Σκέφτεστε μόνο τα συναισθήματα των ανθρώπων και πώς να σώζετε τα προσχήματα όταν μιλάτε. Πάντα λέτε ωραία λόγια για να ευχαριστείτε τους άλλους. Ακόμη κι αν ανακαλύψετε ότι κάποιος έχει προβλήματα, επιλέγετε να τον ανεχθείτε κι απλώς μιλάτε γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του. Μπροστά του, όμως, διατηρείτε την ηρεμία και τη σχέση σας. Πώς βλέπετε μια τέτοια διαγωγή; Αυτή δεν είναι η διαγωγή ενός ανθρώπου που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους; Αυτό δεν είναι πολύ ύπουλο; Είναι κάτι που παραβιάζει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής. Δεν είναι πολύ ποταπό να συμπεριφέρεσαι με τέτοιον τρόπο; Όσοι φέρονται έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι. Αυτός δεν είναι ευγενής τρόπος να φέρεται κανείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει, όσα τιμήματα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει σε αυτό το θέμα. Ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει, δεν θα θυμάται ούτε θα αποδεχθεί τη διαγωγή σου. Αισθάνεσαι ανησυχία τώρα που συνειδητοποιείς αυτό το πρόβλημα; (Ναι.) Τι αποδεικνύει αυτή η ανησυχία; Αποδεικνύει ότι εξακολουθείς να αγαπάς την αλήθεια κι ότι μέσα σου θες να την αγαπάς. Αποδεικνύει ότι η συνείδησή σου εξακολουθεί να έχει επίγνωση κι ότι δεν είναι τελείως νεκρή. Όσο βαθιά κι αν έχεις διαφθαρεί ή όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν έχεις, η ανθρώπινη φύση σου εξακολουθεί να έχει ουσία που αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Έχεις επίγνωση και ξέρεις ποιο πρόβλημα υπάρχει σε σχέση με την ανθρώπινη φύση σου, τις διαθέσεις σου, την εκτέλεση του καθήκοντός σου και τον τρόπο που φέρεσαι στον Θεό. Εξακολουθείς να έχεις επίγνωση όταν τα λόγια σου κι οι πράξεις σου αφορούν απόψεις, θέσεις και στάσεις. Συνεπώς, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι οι απόψεις σου είναι λανθασμένες, ότι δεν είναι σύμφωνες με την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού, κι ότι δεν είναι εύκολο να τις αφήσεις. Αντιλαμβάνεσαι ότι θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς. Η καρδιά σου δυσκολεύεται με πόνο και βάσανα και νιώθεις χρέος. Έτσι εκδηλώνεται μια ανθρώπινη φύση που αγαπά τα θετικά πράγματα. Αυτό σημαίνει να έχεις επίγνωση της συνείδησης. Αν η ανθρώπινη φύση σου έχει επίγνωση της συνείδησης κι υπάρχει ένα μέρος της που αγαπάει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, τότε θα έχεις αυτά τα συναισθήματα. Κι αν έχεις αυτά τα συναισθήματα, αυτό αποδεικνύει πως έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα κι ότι δεν έχεις αμελή ή αδιάφορη στάση προς αυτά. Δεν είσαι απαθής ούτε στερείσαι επίγνωσης —αντίθετα, έχεις επίγνωση. Κι επειδή έχεις επίγνωση, διαθέτεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Αν έχεις επίγνωση κι αυτήν την ικανότητα, τότε δεν θα σου είναι εύκολο να μισείς τα αρνητικά πράγματα, τις λανθασμένες απόψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Θα είναι σχετικά εύκολο. Αν κατανοείς την αλήθεια, τότε σίγουρα μπορείς να μισείς τα αρνητικά πράγματα και τις σαρκικές απολαύσεις, επειδή διαθέτεις την ελάχιστη και πιο βασική προϋπόθεση: την επίγνωση της συνείδησης. Το να έχεις επίγνωση της συνείδησης είναι πολύτιμο όπως και το να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις το αληθινό από το ψεύτικο ή το να έχεις αίσθημα δικαιοσύνης όσον αφορά την αγάπη για τα θετικά πράγματα. Αυτά τα τρία είναι τα πιο επιθυμητά και πολύτιμα πράγματα στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αν διαθέτεις αυτά τα τρία πράγματα, τότε σίγουρα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ακόμη κι αν έχεις μόνο ένα ή δύο από αυτά τα στοιχεία, θα μπορείς να κάνεις πράξη ένα μέρος της αλήθειας. Ας εξετάσουμε λίγο την επίγνωση της συνείδησης. Για παράδειγμα, αν συναντήσεις έναν κακό άνθρωπο που διαταράσσει κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, θα το διακρίνεις; Μπορείς να ξεχωρίσεις τις προφανείς κακές πράξεις; Φυσικά μπορείς. Οι κακοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις κι οι καλοί καλές. Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τη διαφορά με μία ματιά. Αν διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης, δεν θα έχεις συναισθήματα και απόψεις; Αν έχεις απόψεις και συναισθήματα, τότε διαθέτεις μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν μπορείς να καταλάβεις και να νιώσεις ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει κακό και μπορείς να το διακρίνεις, να εκθέσεις αυτόν τον άνθρωπο και να βοηθήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να διακρίνει αυτό το ζήτημα, δεν θα επιλυθεί το πρόβλημα; Έτσι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν τηρείς τις αρχές; Ποιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την άσκηση της αλήθειας εδώ; (Να εκθέτουμε, να αναφέρουμε και να εμποδίζουμε το κακό.) Σωστά. Όταν φέρεσαι έτσι, κάνεις πράξη την αλήθεια. Κι όταν το κάνεις αυτό, εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Αν μπορείς να φερθείς σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές που κατανοείς όταν συναντάς καταστάσεις όπως αυτή, κάνεις πράξη την αλήθεια και συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αρχές. Αν, όμως, δεν διέθετες την επίγνωση της συνείδησης κι έβλεπες κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό, θα το καταλάβαινες; (Δεν θα το καταλάβαινα.) Και τι θα σκέφτονταν γι’ αυτό οι άνθρωποι χωρίς επίγνωση; «Τι με νοιάζει εμένα αν αυτός ο άνθρωπος κάνει κακό; Εμένα δεν με πειράζει, οπότε γιατί να τον προσβάλω; Είναι απαραίτητο; Πώς θα ωφεληθώ εγώ απ’ αυτό;» Τέτοιοι άνθρωποι εκθέτουν, αναφέρουν και εμποδίζουν τους κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό; Όχι βέβαια. Κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν συνείδηση και λογική; Δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική κι ότι επαναστατούν κατά του Θεού. Εστιάζουν μόνο στο να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα. Δεν ασχολούνται με το αν το έργο της εκκλησίας υφίσταται απώλειες ή αν ζημιώνονται τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Προσπαθούν μόνο να προστατεύουν τον εαυτό τους, κι όταν εντοπίζουν προβλήματα, τα αγνοούν. Ακόμη κι όταν βλέπουν κάποιον να κάνει κακό, κάνουν τα στραβά μάτια και πιστεύουν πως δεν πειράζει, εφόσον δεν βλάπτει τα δικά τους συμφέροντα. Ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι, φαίνεται να μην τους αφορά. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης κι η συνείδησή τους δεν τους επηρεάζει. Σύμφωνα με αυτές τις εκδηλώσεις, έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; Όσοι δεν έχουν συνείδηση ούτε λογική δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Όλοι όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική είναι κακοί. Είναι κτήνη μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους, ικανοί για ένα σωρό κακά πράγματα.

Κάποιος που δεν διαθέτει επίγνωση της συνείδησης, μπορεί να ξεχωρίσει τις καλές από τις κακές πράξεις; Αντιλαμβάνεται το σωστό από το λάθος; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, προσεγγίζουν αυτοί οι άνθρωποι τους άλλους; Πώς βλέπουν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή; Πιστεύουν ότι όλη η ανθρωπότητα είναι αρκετά κακή, αλλά ότι οι ίδιοι δεν είναι κι οι χειρότεροι μεταξύ των ανθρώπων και πως οι άλλοι είναι στην πλειονότητά τους χειρότεροι από τους ίδιους. Αν τους πεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση και ορθολογισμό και να κάνουν καλές πράξεις, θα σου πουν πως αυτό είναι ψέμα και δεν το πιστεύουν. Τέτοιοι άνθρωποι, που δεν διαθέτουν επίγνωση της συνείδησης, δεν θα μάθουν λοιπόν ποτέ το νόημα και την αξία της άσκησης της αλήθειας. Οπότε, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αγαπά την αλήθεια; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα στη φύση-ουσία τους που να αγαπάει την αλήθεια, οπότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να την αγαπήσουν. Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν θα κατανοήσει ποτέ ποια είναι η αλήθεια, τι είναι καλό και τι είναι κακό. Στο μυαλό αυτών των ανθρώπων, τα θετικά πράγματα είναι αρνητικά και τα αρνητικά θετικά. Αυτές οι δύο έννοιες είναι μπερδεμένες. Σε ποιες αρχές βασίζουν τις πράξεις τους; Δεν ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος ή το καλό από το κακό, και δεν τους ενδιαφέρει η τιμωρία ή η επιβράβευση. Ό,τι κι αν κάνουν ή πουν πρέπει μόνο να λειτουργεί για το συμφέρον τους. Όσον αφορά τις απόψεις τους, τις αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον, κατά το δοκούν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Διατηρούν απόψεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους μέχρι να πετύχουν τους στόχους και τις επιθυμίες τους. Μπορεί ένας άνθρωπος με τέτοια ανθρώπινη φύση, με αυτήν τη φύση-ουσία να κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Τι θα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια; (Επίγνωση της συνείδησης, την ικανότητα να ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και να αγαπάει από καρδιάς τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα.) Τι από όλα αυτά διαθέτετε εσείς; Από αυτά τα τρία, η ικανότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και να φτάνεις να αγαπάς τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα μπορεί να θέλει κόπο. Αυτά τα δύο πράγματα δύσκολα τα καταφέρνουν όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Αλλά οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική πρέπει τουλάχιστον να κάνουν πράγματα σύμφωνα με τη συνείδησή τους και τη λογική τους. Πρέπει τουλάχιστον να μην πληγώνουν τους άλλους, να μην τους κάνουν κακό για δικό τους όφελος και να μην κάνουν κακές ή ασυνείδητες πράξεις. Έτσι θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Αν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, θα πρέπει τότε να είναι τουλάχιστον ειλικρινείς και να φέρονται πάντα σύμφωνα με τη συνείδησή τους και τη λογική τους. Αυτά είναι τα πρότυπα του να είσαι καλός άνθρωπος. Αν έχουν λίγο επίπεδο και μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια, τόσο το καλύτερο. Τότε, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια σε όλα όσα κάνουν και να αναλογίζονται συνεχώς αν οι πράξεις τους παραβιάζουν τις αρχές. Βαθιά μέσα σου, έχεις κάποιο πρότυπο αξιολόγησης; Αν κάνεις κάτι λάθος ή παραβιάσεις τις αρχές, αν φέρεσαι επιπόλαια ή διαφυλάττεις τις σχέσεις της σάρκας, το αντιλαμβάνεσαι; Αν το αντιλαμβάνεσαι, τότε έχεις κάποια συνείδηση. Αν δεν διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης, τότε έχεις πρόβλημα. Θα πρέπει τουλάχιστον να διαθέτετε επίγνωση της συνείδησης για να έχετε μια ελπίδα σωτηρίας. Αν δεν έχετε ούτε αυτό, κινδυνεύετε, γιατί ο Θεός δεν σώζει αυτούς που δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ποια επίπτωση έχει η επίγνωση της συνείδησης στην ανθρώπινη φύση σας; Η επίπτωση είναι ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τη συνείδησή σου για να αξιολογήσεις το σωστό και το λάθος όσων βιώνεις προσωπικά, όσων βλέπεις με τα μάτια σου κι ακούς με τα αυτιά σου, όσων πιστεύεις, όσων σχεδιάζεις να κάνεις κι όσων έχεις ήδη κάνει. Η διαγωγή κι οι πράξεις σου πρέπει να έχουν μια βάση αναφοράς. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι βλέπεις κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια με μεγάλο ενθουσιασμό. Επιπλέον, είναι πολύ απλός και άδολος, αλλά εσύ πάντα τον κοιτάς αφ’ υψηλού και θες συνεχώς να τον εκφοβίζεις, να τον εκνευρίζεις και να τον γελοιοποιείς με τα λόγια σου. Έχεις αυτές τις σκέψεις και μερικές φορές συμπεριφέρεσαι έτσι. Το συνειδητοποιείς αυτό μέσα σου; Γνωρίζεις ότι αυτές οι σκέψεις και πράξεις είναι λανθασμένες κι άσχημες; Συνειδητοποιείς τη φύση των πράξεών σου; (Ναι.) Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης. Αν δεν μπορείς ούτε να ξεχωρίσεις αν οι απόψεις σου για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα ή οι σκέψεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου είναι άσχημες ή όμορφες και καλές, αν δεν έχεις πρότυπο αξιολόγησης μέσα σου, τότε δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι χωρίς συνείδηση δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Αν δεν έχεις ούτε τη βασική ανθρώπινη φύση, τότε δεν έχεις καμία αξία και δεν μπορείς να σωθείς. Γιατί έδωσε ο Θεός στον Ιούδα τον ρόλο του προδότη του Κυρίου; Το έκανε εξαιτίας της φύσης του Ιούδα. Ο Ιούδας ήταν ο τύπος του ανθρώπου που θα πρόδιδε τον Δάσκαλό του για δικό του όφελος. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αφού ο Ιούδας ήταν ικανός να κλέψει χρήματα, είχε συνείδηση; (Όχι.) Έτσι είναι όταν δεν έχεις συνείδηση. Συγκεκριμένα, το γεγονός ότι τα χρήματα που έκλεψε ήταν του Κυρίου σημαίνει πως ήταν άνθρωπος που δεν είχε καθόλου συνείδηση και λογική. Ήταν ένας δαίμονας που έκανε ανεξέλεγκτα κακές πράξεις. Δεν διέθετε επίγνωση της συνείδησης και δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, οπότε ήταν σε θέση να δαπανά κρυφά αυτές τις προσφορές του Θεού. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να δαπανά κρυφά τις προσφορές του Θεού, τι είδους ανθρώπινη φύση έχει; (Τη φύση ενός κακού ανθρώπου.) Δεν έχει ανθρώπινη φύση. Το πρώτο σημάδι της έλλειψης ανθρώπινης φύσης είναι η έλλειψη επίγνωσης της συνείδησης και το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν διέπεται από τη συνείδησή του σε όσα κάνει. Ο Ιούδας δεν είχε ούτε αυτό το βασικό χαρακτηριστικό, που σημαίνει ότι δεν είχε ανθρώπινη φύση, οπότε ήταν φυσιολογικό να κάνει κάτι τέτοιο. Επομένως, το γεγονός ότι ο Θεός διευθέτησε τον Ιούδα να παίξει τον ρόλο του προδότη του Κυρίου κι ότι του επέτρεψε να παράσχει αυτήν την υπηρεσία ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή. Κανένα από τα υλικά του Θεού δεν σπαταλιέται κι ό,τι κάνει ο Θεός είναι σωστό. Όταν ο Ιούδας έκλεψε τα λεφτά από τον σάκο με τα χρήματα και δεν το έμαθε κανείς, πίστευε ότι ούτε ο Θεός τον είχε δει. Δεν είχε επίγνωση της συνείδησης και πίστευε ότι κανείς άλλος δεν το ήξερε. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Διέπραξε το βαρύ αμάρτημα ότι ξεπούλησε τον Κύριο, Τον πρόδωσε κι έμεινε γνωστός ως αμαρτωλός στο βάθος των αιώνων. Και μετά κρεμάστηκε και πέθανε με την κοιλιά του ανοιγμένη. Θα έπρεπε να λυπόμαστε έναν τέτοιο άνθρωπο; Ένα κτήνος χωρίς ανθρώπινη φύση που τιμωρείται έτσι δεν αξίζει τον παραμικρό οίκτο.

Οι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική τους. Η βάση αναφοράς για τη διαγωγή τους είναι τουλάχιστον να μη φέρονται κατώτερα από το πρότυπο της συνείδησής τους. Αν γνωρίζουν ότι κάποια ενέργεια που πάνε να κάνουν είναι λάθος, μπορούν να συγκρατηθούν. Η συνείδηση μπορεί να δείξει στους ανθρώπους ποια είναι η σωστή διαγωγή. Συνεπώς, οι άνθρωποι με συνείδηση μπορούν να μιλούν και να φέρονται σύμφωνα με αυτήν. Αφού γίνουν πιστοί, η συνείδησή τους συνεχίζει να παίζει τον ίδιο ρόλο όπως πριν. Έτσι, όταν υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν διακρίνουν καθαρά, μπορούν ακόμη, τουλάχιστον, να τα προσεγγίσουν και να τα χειριστούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Εάν έχουν αυτήν τη βάση, αλλά κατανοούν και την αλήθεια, τότε χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Η συνείδησή τους έχει επίπτωση στο αν οι πράξεις τους συμφωνούν με την αλήθεια-αρχές ή όχι, κι έχει επίπτωση και στους ίδιους. Αν οι άνθρωποι παραβιάζουν τις αρχές και διαφυλάσσουν τα συμφέροντα της σάρκας τους, αυτό συμβαίνει επειδή κυριαρχούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι άνθρωποι που διαθέτουν συνείδηση θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό. Αν κάποιος κατανοεί την αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη, αισθάνεται να τον κατηγορεί η συνείδησή του; Είναι ήρεμη η καρδιά του; Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να το βιώσουν αυτό. Στην καθημερινότητά σας, όταν αλληλεπιδράτε με άλλους ανθρώπους ή κάνετε πράγματα, έχετε ξεκάθαρη επίγνωση της συνείδησής σας; Νιώθετε μερικές φορές ότι χρωστάτε κάτι ή επιπλήττεστε; Νιώθετε μερικές φορές ανησυχία και μομφή ή εσωτερικό πόνο και πάλη; Έχετε ποτέ αυτά τα συναισθήματα; Αν τα έχετε, δεν είναι τόσο κακό, αλλά αν δεν τα έχετε, τότε κινδυνεύετε. Όποιοι κι αν είστε, αν δεν έχετε τα συναισθήματα της συνείδησης, τότε δεν πιστεύετε πραγματικά στον Θεό. Μερικοί ρωτούν: «Τι σχέση έχει αυτό με το αν η πίστη κάποιου είναι γνήσια ή ψεύτικη;» Ποια πιστεύετε ότι είναι η σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο πράγματα; (Όταν ένας άνθρωπος που διαθέτει επίγνωση της συνείδησης κάνει κάτι λάθος, η αυτομομφή, η δυστυχία, οι τύψεις κι η αίσθηση χρέους που νιώθει προέρχονται όλα από τον Θεό. Αφού οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν τη μομφή του Θεού, αυτό δείχνει ότι βαθιά μέσα τους αποδέχονται την εξονυχιστική εξέτασή Του. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν καθόλου αυτήν την επίγνωση, κάτι που δείχνει ότι βαθιά μέσα τους δεν πιστεύουν καθόλου ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα. Όταν κάνουν κάτι λάθος, δεν αισθάνονται ότι έχουν χρέος. Δεν έχουν τέτοια επίγνωση.) Αυτό είναι εν μέρει σωστό. Υπάρχει και κάτι άλλο; (Οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός κι όταν κάνουν κάτι λάθος, ξέρουν ότι πρέπει να προσευχηθούν στον Θεό, να κάνουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν την αλήθεια, για να επιλύσουν το πρόβλημα. Όταν ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, δεν επηρεάζεται από τη συνείδηση. Δεν έχει θέση στην καρδιά του για τον Θεό και δεν αναζητά την αλήθεια, για να επιλύσει το πρόβλημα. Δεν πιστεύει ότι χρειάζεται την αλήθεια, οπότε δεν προσπαθεί καν να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια είναι δύσπιστοι.) Ό,τι κι αν αντιμετωπίζει κάποιος που έχει αληθινή πίστη, μπορεί να αποδεχθεί τη σχολαστική εξέταση από τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η συνείδησή του έχει επίγνωση του σωστού και του λάθους ή του καλού και του κακού. Και το σημαντικότερο, πιστεύει ότι ο Θεός υπάρχει, και πιστεύει στον λόγο Του. Κρατάει βαθιά μέσα του τα λόγια του Θεού που ακούει, κι αυτά λειτουργούν μετά ως το πρότυπο αξιολόγησης για τη δική του διαγωγή και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον κόσμο κι όλα όσα κάνει. Ποιο είναι αυτό το πρότυπο; Ανεξάρτητα από το αν κατανοούν την αλήθεια ή όχι, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις περισσότερες φορές τον λόγο του Θεού ως πρότυπό τους, επειδή πιστεύουν στον Θεό και πιστεύουν ότι Εκείνος υπάρχει. Επειδή πιστεύουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, όταν συναντούν προβλήματα, χρησιμοποιούν φυσικά τον λόγο Του για να τα αξιολογήσουν. Τουλάχιστον, γνωρίζουν ότι οι δικές τους σκέψεις και αντιλήψεις δεν είναι η αλήθεια. Έτσι, όταν συναντούν προβλήματα, η επίγνωση της συνείδησης τούς λέει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον λόγο του Θεού ως βάση. Κι αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και δεν μπορούν να τον κάνουν πράξη, η συνείδησή τους δεν ηρεμεί και βασανίζονται. Για παράδειγμα, πώς ξέρουν οι άνθρωποι ότι η διαφύλαξη των σαρκικών σχέσεων με τους άλλους, η απόλαυση των ανέσεων και το να είναι ανθρωπάρεσκοι είναι πράγματα αρνητικά; (Φανερώνεται στον λόγο του Θεού.) Ναι, αν μετρήσουμε αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, είναι όλα αρνητικά, αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις και προκαλούνται από τη φύση των ανθρώπων. Όταν φανερώνουν αυτά τα πράγματα, τότε, βαθιά μέσα τους αισθάνονται ευτυχία και χαρά ή στενοχώρια και πόνο; Βρίσκονται σε εσωτερική πάλη και στενοχωριούνται, σαν να τους στρίβει κάποιος ένα μαχαίρι μέσα τους. Κάθε φορά που συναντούν αυτά τα πράγματα, όταν δεν μπορούν να τα χειριστούν σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές ή να διασπάσουν τους περιορισμούς των συναισθημάτων τους, νιώθουν πόνο βαθιά μέσα τους. Πώς προκύπτει αυτός ο πόνος; Προκύπτει στην περίπτωση που έχουν επίγνωση της συνείδησης και κατανοούν την αλήθεια του λόγου του Θεού. Όταν όλος αυτός ο πόνος, η μομφή και οι κατηγόριες φουσκώνουν μέσα τους, τότε νιώθουν μίσος και απέχθεια για τον εαυτό τους και μπορεί να τον αντιμετωπίζουν και με περιφρόνηση, λέγοντας: «Μπορεί να τα λέω καλά, να λέω πως θέλω να αγαπώ και να ικανοποιώ τον Θεό και να διακηρύσσω αυτά τα συνθήματα δυνατά, αλλά όταν μου συμβαίνουν πράγματα, πάντα σκέφτομαι τη δική μου περηφάνια. Όσες φορές κι αν προσπαθήσω, δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτόν τον περιορισμό. Δεν θέλω να προσβάλλω τους άλλους κι έτσι συνεχώς προσβάλλω τον Θεό». Σε βάθος χρόνου, δημιουργούν μια άποψη για τον εαυτό τους μέσα τους. Ποια είναι αυτή; Δεν πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Γνωρίζουν ότι είναι ικανοί για πολλά κακά πράγματα και καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ καλοί στο να προσποιούνται κι ότι είναι υποκριτές. Σε αυτές τις συνθήκες, αρχίζουν να αρνούνται τον εαυτό τους και να μην πιστεύουν πλέον σ’ αυτόν. Πώς επιτυγχάνονται αυτά τα αποτελέσματα; Επιτυγχάνονται όταν κατανοούν τον λόγο του Θεού, όταν η συνείδησή τους έχει επίγνωση και εκπληρώνει τη λειτουργία της.